Από το κουπόνι τής Δευτέρας 14/1/2013: Σόιμπλε – Τσίπρας, σημειώσατε...

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι προσδοκούσαν από τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών οι επιτελείς τού ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος. Η μόνη υπόθεση που μπορούμε να κάνουμε: ενίσχυση του ηγετικού προφίλ του σε ευρωενωσιακό επίπεδο. Αν πέφτουμε μέσα, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι το εγχείρημα πέτυχε ως προς τον αντικειμενικό σκοπό του (ΑΝΣΚ στη στρατιωτική ορολογία): ο Σόιμπλε όντως δέχθηκε τον Τσίπρα και συνομίλησαν επί περίπου μισή ώρα χωρίς να τον χαστουκίσει ή να του σερβίρει καφέ με καθαρτικό.

Δεν θα διαφωνήσουμε επί της αρχής: Δεν ζούμε μόνοι μας στον κόσμο και το πόσο ‘‘ζυγίζουν’’ οι εκπρόσωποί μας σ’ αυτόν, ιδίως στη μικρότερη κλίμακα μίας υπερεθνοκρατικής ένωσης στην οποία συμμετέχουμε, έχει τη σημασία του, κυρίως για την εσωτερική πολιτική αρένα. Ούτε πάλι έχουμε το παραμικρό πρόβλημα επειδή ο Τσίπρας «έσφιξε χέρια με τον διάβολο». Αυτά είναι για τους αριστερούς τής πολυπληθούς διακομματικής ΚΟΒΑ (Κομματική Οργάνωση Βάσης Αφελών) και όσους έχουν κοντή ή άκρως επιλεκτική μνήμη τής Ιστορίας ή αντιπολιτεύονται εξ αριστερών τον ΣΥΡΙΖΑ με φτηνά προπαγανδιστικά τρικάκια, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι κατουράνε στη θάλασσα και είναι πολύ πιθανό να το βρουν στο αλάτι...[1]

Τα προβλήματά μας είναι άλλα. Θα τα εκθέσουμε, αριθμώντας τα κατά τη λογική εκτύλιξη του σκεπτικού μας κι όχι υποχρεωτικά κατά το βαθμό της βαρύτητάς τους:

1. Ο διάβολος είναι έξυπνος. Είναι δεδομένο ότι σε υπολογίζει και σε παραϋπολογίζει[2]  από τη στιγμή που ξέρει ότι είσαι η αξιωματική αντιπολίτευση και πολύ πιθανό να είσαι ο πυρήνας τής επόμενης κυβέρνησης που θα προκύψει από εκλογές. Αυτό είναι μία απλή και προφανής ιδέα, η οποία δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες, αν αποφασίσεις να την εξηγήσεις πειστικά στο ακροατήριο που σε ενδιαφέρει. Πόσο λοιπόν ήταν αναγκαίο να σφίξεις χέρια μαζί του;

2. Ακριβώς επειδή τα παραπάνω είναι μία απλή και προφανής ιδέα, δεν προκύπτει από τη συνάντηση τίποτε περισσότερο από την απλή και προφανή επιβεβαίωση μιας απλής και προφανούς ιδέας. Κοντολογίς, άνθρακες ο θησαυρός. Ούτε ο αρχαίος Δημοσθένης δεν θα μπορούσε να του δώσει λίγη επιπλέον λάμψη. Θα του δώσουν οι επικοινωνιολόγοι της Κουμουνδούρου;;;

3. Προφανώς και ο Τσίπρας δεν ‘‘πουλήθηκε’’ στον Σόιμπλε ούτε βέβαια κι ο δεύτερος στον πρώτο. Είπαν ο καθένας τα δικά του. Ο μεν Τσίπρας «τα μνημόνια έχουν αποτύχει», ο δε Σόιμπλε «There Is No Alternative». Από αυτή την άποψη λοιπόν no news, good or bad. Σωστό;

4. Λάθος! Γιατί από τη συνάντηση προέκυψε κάτι νέο. Κάτι που οι επιτελείς τής ηγετικής ομάδας τού ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στην πρεμούρα τους να αναδείξουν τον Τσίπρα ως τον Έλληνα αριστερό ηγέτη ευρωπαϊκής εμβέλειας, δεν σκέφτηκαν[3] —να ήταν το μόνο... Τι ήταν αυτό που προέκυψε, ήθελαν δεν ήθελαν;

5. Μα τι άλλο από την αποτυχία τού άτυπου αλλά στην ουσία συντελεσμένου πρώτου γύρου τών διαπραγματεύσεων α λα ΣΥΡΙΖΑ[4] με τον εκπρόσωπο τών αφεντικών τής Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Elementary, our dear Watsons! ;-)

[1] Φυσικά, δεν συμπεριλαμβάνουμε σε αυτή την κατηγορία εκείνους που κάνουν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ τάχα εξ αριστερών, ενώ είναι καραδεξιοί τού κερατά!

[2] Ακόμα κι αν δεν το δείχνει! Ο διάβολος είναι άσος στην πόκα!

[3] Ούτε ακόμα κι εκείνοι τής αριστερής ακαδημαϊκής ιντελιγκέντσια που έχουν αναλύσει άπειρες φορές στους φοιτητές τους το φαινόμενο της ετερογένειας των σκοπών —όπου πηγαίνεις για μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος!...

[4] Σύμφωνα με αναρίθμητες δηλώσεις στελεχών τού ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου τού Αλέξη Τσίπρα (για να μη ξεχνιόμαστε): «Διαπραγματεύσεις πραγματικές — και όχι για τα μάτια τού κόσμου—, σκληρές και από τη σκοπιά τών συμφερόντων τού ελληνικού λαού».

Η εικόνα από το 123rf.com