Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Το δύσκολο ΟΧΙ

Σήμερα γιορτάσαμε την 69η επέτειο του ΟΧΙ και της έναρξης του Ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940. Γιορτάσαμε; Ποιοι ακριβώς γιορτάσαμε; Και γιατί να γιορτάζουν όσοι το κάνουν;

Αριστερά ερωτήματα ολ’ αυτά βέβαια. Για όσους αντιλαμβάνονται την έννοια του έθνους ως μία ανιστορική και προαιώνια μορφή συλλογικής κοινωνικής ζωής, τέτοιου τύπου ερωτήματα είναι εξ αρχής λανθασμένα, αν όχι «ύποπτα». Τι θα πει «ποιοι γιορτάζουμε», λένε. Οι Έλληνες. Και προσθέτουν με «νόημα»: Όλοι οι Έλληνες, πλην «Λακεδαιμονίων» βέβαια…

Για την Αριστερά όμως, που καταστατικά αναφέρεται σε Τάξεις και όχι σε Έθνη, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Και γι’ αυτό πιο δύσκολα. Η περίπτωση του Ελληνοϊταλικού πολέμου είναι μια από αυτές τις δύσκολες περιπτώσεις. Και συνήθως, οι δύσκολες περιπτώσεις διχάζουν την Αριστερά.

Ο πρώτος διχασμός

Διεθνώς, όπως είναι γνωστό, το πρώτο σοβαρό σχίσμα στο κομμουνιστικό στρατόπεδο προήλθε από τις διαφωνίες του Τροτσκιστικού ρεύματος σχετικά με τη διακυβέρνηση των Μπολσεβίκων στα χρόνια του Στάλιν και τη γραμμή της Γ΄Διεθνούς για την αντιμετώπιση του Ευρωπαϊκού φασισμού. Το σχίσμα αυτό εκφράστηκε και στην Ελλάδα με την υποβάθμιση του αντιφασιστικού χαρακτήρα του επερχόμενου πολέμου προς όφελος του ταξικού εκ μέρους των τροτσκιστών και την αντίστροφη ακριβώς προσέγγιση που ακολούθησε το ΚΚΕ και άλλες μικρότερες σε επιρροή αριστερές δυνάμεις. Η διαφορετική αυτή αντίληψη παραμένει μέχρι σήμερα, αλλά δεδομένου του περιθωριακού ρόλου και απήχησης των τροτσκιστών μικρή σημασία έχει.

Μετεμφυλιακά και μέχρι περίπου τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το σύνολο σχεδόν της Ελληνικής Αριστεράς κινήθηκε στη γραμμή που αναγνώριζε ως αποκλειστικό φορέα γνήσιων πατριωτικών αισθημάτων και πραγματικό εκφωνητή του ΟΧΙ μόνο το λαό, στον οποίο φυσικά συμπεριελάμβανε και τον εαυτό της. Αυτό διήρκησε μέχρι περίπου τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οπότε και άρχισε να διαγράφεται το πλαίσιο ενός νέου διχασμού όσον αφορά την αριστερή πρόσληψη του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Όχι στο ΟΧΙ

Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την τότε επέτειο του ΟΧΙ, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ είχε εκδόσει μία ανακοίνωση που προκάλεσε αρκετές συζητήσεις (και μερικά γέλια, είναι αλήθεια) ακόμα και μέσα στις τάξεις του. Θρυαλλίδα των συζητήσεων, μία διατύπωση της ανακοίνωσης σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες το 1940 είπαν «ΟΧΙ στο φασισμό και τον πόλεμο». Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ανεξήγητο γιατί αυτή η φράση δημιούργησε αντιδράσεις. «Μα οι αριστεροί δεν είναι εξ ορισμού κατά των πολέμων; Πού είναι το πρόβλημα;».

Φαίνεται όντως ανεξήγητο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου. Γιατί αυτή η φράση είναι ένα κλασικό παράδειγμα εφαρμογής του δόγματος της «μισής αλήθειας». Ο Ελληνικός λαός είπε βέβαια ΟΧΙ και στο φασισμό και στον πόλεμο. Με μία όμως αποσιωπηθείσα «λεπτομέρεια»: Είπε ΟΧΙ δια του πολέμου. Στον οποίο προσήλθε πραγματικά «με το χαμόγελο στα χείλη» για να φωνάξει «αέρα», να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Τι γίνεται εδώ; Τι υπαγόρευσε αυτή τη «μισή αλήθεια»;

Δύσκολοι καιροί


Μία πρώτη απάντηση είναι η θεωρητική δυσκολία που πάντα είχε η Αριστερά όταν ερχόταν αντιμέτωπη με την έννοια του έθνους. Κι αυτό, γιατί η Αριστερά προσήγγιζε το «έθνος» πάντα πολυπρισματικά: Εθνικά, ταξικά και διεθνικά. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το ζήτημα αυτό ποτέ δεν σταμάτησε να συζητιέται έντονα μέσα στην Αριστερά και συχνά να τη διχάζει, καθώς οι αντιτιθέμενες απόψεις εκινούντο πολλές φορές στον αντίποδα η μία της άλλης. Άρα, δικαιούμαστε να πούμε ότι το ΟΧΙ είναι δύσκολο γιατί το «έθνος» είναι δύσκολο. Όμως -και πάλι!- αυτό είναι η «μισή αλήθεια».

Η άλλη μισή είναι οι επιρροές που έχουν ασκήσει σε ένα τμήμα του στρατοπέδου της Αριστεράς οι εξελίξεις σε πλανητικό επίπεδο μετά την αποτυχία της σοσιαλιστικής απόπειρας του 20ου αιώνα. Η επικράτηση του καπιταλισμού και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας επιτάχυνε την εφαρμογή των νεοκλασικών οικονομικών δογμάτων για την απελευθέρωση του Κεφαλαίου από κάθε είδους «δεσμά». Ανάμεσα στα άλλα και από τα εθνικά. Οι περιφερειακές ολοκληρώσεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών που εφαρμόζονται στα κράτη-μέλη. Το έθνος-κράτος αποδυναμώνεται όσον αφορά στην άσκηση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στο εσωτερικό του αλλά και στην άσκηση αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής (ενισχύεται βέβαια σε άλλους τομείς με πρώτον και κύριο αυτούς του ελέγχου και της καταστολής).

Οι εξελίξεις αυτές εκτιμάται από μερίδες της εγχώριας (κι όχι βέβαια μόνο) Αριστεράς ότι αποτελούν περισσότερο ευκαιρία παρά πρόβλημα. Με την έννοια ότι, πρώτον, διευκολύνουν τη διεθνική δικτύωσή της σε ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα και δεύτερον, προωθούν τις διεθνιστικές ιδέες που πρεσβεύει η ίδια -το τελευταίο και μέσω των αυξημένων μεταναστευτικών ροών. Κατά συνέπεια, όσοι συμμερίζονται αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων υποβαθμίζουν το ρόλο του έθνους-κράτους. Κι επειδή διακατέχονται κι από πασιφιστικές διαθέσεις, αυτό σημαίνει ότι υποβαθμίζουν ακόμα και τις συγκρούσεις που συνδέονται καθαρά με αμυντικούς και μ’ αυτή την έννοια απελευθερωτικούς αγώνες.

Είναι φανερό, τουλάχιστον σ’ εμάς, ότι το πνεύμα της ανακοίνωσης του ΣΥΝ στο συγκεκριμένο σημείο που παραθέτουμε δεν είναι έξω από αυτές τις αντιλήψεις. Σ’ αυτό το «ΟΧΙ στον πόλεμο» μπορεί να διακρίνει κανείς και τη διάθεση να αποδυναμωθεί η πολεμική διάθεση με την οποία ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε στην εισβολή των Ιταλών (άρα να αποδυναμωθεί το αγωνιστικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας) αλλά και το άρρητο μήνυμα ενός αφηρημένου φιλειρηνισμού πέρα από ιστορικές πλαισιώσεις. Και δεν θα κάναμε λόγο βέβαια για μία ανακοίνωση (και μάλιστα δύο χρόνια μπαγιάτικη!) αν δεν ήταν γνωστό, τουλάχιστον στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι με αυτόν τον τρόπο προσεγγίζει τα ζητήματα του «έθνους» ένα σημαντικό μέρος του ΣΥΝ αλλά και των δυνάμεων που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ. (Για πιο πλήρη εικόνα, αξίζει να διαβάσει κανείς ένα άρθρο που δημοσίευσε η «Αυγή» επ’ ευκαιρία της περσινής επετείου του ’40).

Τι να κάνουμε;


Νομίζουμε αυτό που μας υποχρεώνει η πραγματικότητα να κάνουμε. Τα έθνη στην κρατική τους μορφή και υπόσταση είναι γεννήματα της Ιστορίας και χρησίμευσαν σε μέγιστο βαθμό στην εγκαθίδρυση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που θέλουμε να ανατρέψουμε. Διατυπωμένο αλλιώς: Το «έθνος» και το συνακόλουθο αίσθημα του συνανήκειν ήταν το αναγκαίο έδαφος για να πατήσει και να κατισχύσει ο καπιταλισμός. Εδώ και κάποια χρόνια οι αντίπαλοί μας υποστηρίζουν και προσπαθούν να υποβάλουν (και να επιβάλουν) με κάθε τρόπο την ιδέα του θανάτου του. Ένας λόγος παραπάνω να αναρωτηθούμε: Αν η Αριστερά εγκαταλείψει το έθνος-κράτος, πού ακριβώς θα πατήσει ο σοσιαλισμός για να αρχίσει η πορεία προς την πραγμάτωσή του;

Στο κενό;



Εικόνα: Πίνακας του Αλέξανδρου Αλέξανδράκη ("Αέρα").

20 σχόλια:

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Ειναι γεγονος πως στον ΣΥΝ αλλα και στους παρατρεχαμενους τους(ελπιζω να μη σας πειραζει το μενος που εχω γι αυτους) υπαρχει η ταση να ερμηνευουν την ιστορια με βαση το πως θα θελαν να ειναι και οχι οπως ηταν πραγματικα. Αυτο συμβαινει επειδη τσιμπανε οποιοδηποτε μοντερνο εργαλειο τους πεταξει η κυριαρχη ιδεολογια μη τυχον και τους πει κανεις απαρχαιωμενους..

Σωστος ο προβληματισμος σου για το τι θα γινει αν εγκαταλειφθει το εθνος-κρατος αλλα...Μηπως εισαι... ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ???

orpheas είπε...

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
Έχοντας τη μισή μου οικογένεια να πολεμάει και να χύνει άφθονο αίμα για την Ελλάδα, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Έχοντας τη μισή μου οικογένεια διχασμένη και αλληλοσφαγμένη στον ανόητο και άδικο Εμφύλιο.
Έχοντας δουλέψει σκληρά για πάνω από μισό αιώνα, δικαιούμαι ν' απευθύνω τρία βασικά ερώτηματα πρός όλους όσους αμπελοφιλοσοφούν και ομφαλοσκοπούν, ψειρίζοντας τη μαιμού, σε τόσο σοβαρά εθνικά θέματα, από την ασφάλεια του καναπέ και τις ανέσεις, που κάποιοι με τη ζωή, την αναπηρία και το αίμα τους τους εξασφάλισαν.
1) Ποίον το φύλο των αγγέλων
2) Η κότα έκανε τ' αυγό η το αυγό τη κότα
3) Ποιός θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα στην υδατοσφαίριση.
Περιμένω απαντήσεις.

ΥΓ. Τα περί "πατερναλισμού" κλπ, κατά το "απορία ψάλτου βηξ", μετά από μισό αιώνα στη βιοπάλη του πεζοδρομίου και της αναπόφευκτης πείρας που προκύπτει απ' αυτή, με τιμούν ιδιαίτατα. Τα αποδέχομαι ευχαρίστως, ως εύσημα, και εύχομαι, σε όλους τους νέους, να απονεμηθούν και σ΄αυτούς, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Όμως στο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα το ερώτημα παραμένει.
ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ;
Όχι λόγια και φιλοσοφία. Πρακτικά πράγματα. Τι πρέπει να γίνει και πως. Και, κυρίως, με τι κοινωνική και λαϊκή αποδοχή.
Όλα τ' άλλα είναι παρείστικες συζητήσεις χωρίς χρηστική αξία !
Μια ζωή τεχνοκράτης απεχθάνοναι την αιθεροβασία !
Σε κάθε λογική, ηθική και δίκαιη πρόταση προσυπογράφω εκ των προτέρων, αρκεί να μην περιέχει μηδενισμούς, βία, αίμα (νιώθω πολύ χορτάτος απ' αυτό) και ανέφικτες ουτοπίες.
Καλη μέρα.

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιούρι Γκαγκάριν,


Είμαστε εναντίον του μένους κατά οποιουδήποτε αριστερού ρεύματος γιατί δεν ωφελεί σε τίποτα. Αλλά δεν μπορούμε και να σου ...επιβάλουμε την ψυχραιμία! Αυτό είναι ατομική υπόθεση.

Η κριτική συζήτηση επάνω σε αλλαγές συνθηκών και καταστάσεων έχει πάντα τον κίνδυνο να παίρνεις λάθος δρόμο. Αλλά νομίζουμε ότι αυτός δεν είναι λόγος για να σταματάει η διερεύνηση των νέων δεδομένων.

"Σταλινικοί"; Δεν αποδεχόμαστε καν τον όρο ως βάση συζήτησης!


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Το σχόλιό σου είναι θυμωμένο. Κανένα πρόβλημα. Κι ο θυμός είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά δεν νομίζουμε ότι είναι φρόνιμο να ξεκινήσει συζήτηση από τέτοια αφετηρία. Περιμένουμε το επόμενο σχόλιό σου που ελπίζουμε να είναι του γνωστού μας ORPHEAS. Την καλημέρα μας.


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Το σχολιο μου για το ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ ηταν αστειο φυσικα αφου υπαρχει η δοξασια πως οποιος εχει τετοιου ειδους προβληματισμους μονο σταλινικος μπορει να ειναι..Και γω θεωρω τον ορο ακαταλληλο για συζητηση

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιούρι Γαγκάριν,


Μην ανησυχείς, το καταλάβαμε το αστείο σου. Απλώς αξιοποιήσαμε την ευκαιρία για να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με όσους επιμένουν να φορτώνουν σε ένα πρόσωπο όλα τα στραβά και τα ανάποδα που συνέβησαν στην παγκόσμια Αριστερά από το 1924 και μετά.


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

orpheas

Ειλικρινα σου λεω πως φαινεσαι ευγενης και δεν εχω καμια προθεση να σε προσβαλλω..Απλα μερικες φορες η προβοκατσιες ειναι στο ρεπερτοριο μου..
Ομως..

Η βασικη μου διαφωνια με σενα ειναι πως θεωρεις ωριμανση της πολιτικης σκεψεις μονο την εκβολη της σε θεωριες περι "τελους ιδεολογιων" και συννενοησης περα απο την ξεπερασμενη ταξικη παλη..Αυτα εγω δεν τα θεωρω καθολου αποιδεολογικοποιημενα και οποιος τα βλεπει ετσι πιστευω οτι αυταπαταται (Ετσι κι αλλιως, νομιζω θα συμφωνησεις, η ηλικια δεν ειναι επαρκης συνθηκη ωριμης πολιτικης σκεψης)..

Για παραδειγμα στο σχολιο σου πιστευεις πως εχεις καταληξει στην οριστικη εικονα που πρεπει να εχουμε για τον εμφυλιο..Εκτος του οτι προσβαλλει τους ανθρωπους που υπεστησαν οργιο κυνηγητου και αναγκαστηκαν να αμυνθουν δεν ειναι ωριμο να καθιστουμε ιστορικα γεγονοτα αποβλητα της Ιστοριας κατα το δοκουν..Ειμαι σιγουρος πως αλλους πολεμους δε θα τους ελεγες ανοητους και αδικους

Οσο για τις προτασεις που θελεις να κανουμε,απο μενα τουλαχιστον δεν προκειται ν ακουσεις αυτο που θελεις..Αυτο που εχω κυριως στο μυαλο μου απευθυνεται στους εργαζομενους και ειναι η οργανωση τους στα σωματεια τους,η οξυνση των διεκδικησεων τους και η στροφη του εργατικου κινηματος προς δυναμικες μορφες παλης και οχι στασιμοτητα στην αμυνα..

orpheas είπε...

Φίλε "Γιούρι", καλημέρα.
Απαντώ, παράγραφο προς παράγραφο.

Χαίρομαι να συζητώ με ευγενείς ανθρώπους, σε ήρεμους και χαμηλούς τόνους. Η συμφωνία δεν αποτελεί ζητούμενο. Ο ευπρεπής διάλογος έχει αξία και η γνώση των απόψεων του απέναντι. Και χαίρομαι γιατί , πέραν των παιδιών Left G700, υπάρχουν κι άλλοι που μπορούν να συζητήσουν σε τέτοιο κλίμα.

Χαίρομαι, ακόμη, που τοποθετείς το θάμα στη σωστή του βάση. Μιλάς γιά "διαφωνίες". Που είναι ο σωστός όρος κι αφετηρία συζήτησης. Χωρίς θέσφατα και "αυθεντίες".
Όντως δεν πιστεύω στα ξεπερασμένα πολιτικοκοινωνικά σχήματα που, ήδη, κυκλοφορούν στη σύγχρονη αγορά των ιδεών. Μη ξεχνάς ότι είμαι τεχνοκράτης και, άρα, ρεαλιστής. Ίσως με κάποια δόση ρομαντισμού που μου επιβάλλει να μη θεωρώ απαραίτητο οι άνθρωποι θα πρέπει να συγκρούονται και όχι να συνεργάζονται. Γι' αυτό επιθυμώ, κάτω από τα σύγχρονα δεδομένα ( υπερπληθυσμός, στέρεμα φυσικών πόρων, μαζική μετανάστευση, κλπ) τα οποία φέρνουν την ανθρωπότητα προ μιάς νέας και πρωτοφανούς πραγματικότητας να δημιουργηθούν νέες, πρακτικότερες θεωρίες που να στηρίζονται πιό πολύ σε ενωτικές παρά στις διχαστικές, παλιές φόρμες.
Είναι, λοιπόν, επιλήψιμες οι απόψεις μου που θέλουν συνεργασία, κατανόηση και ειρήνη ;
Σαφώς και η ηλικία δεν αποτελεί, εξ ορισμού, προϋπόθεση ορθής άποψης. Να' ξερες πόσους ηλικιωμένους ηλίθιους έχω συναντήσει στη ζωή μου. Απλώς η ηλικία προσθέτει ένα λούστρο πείρας και γνώσης. Σε διαβεβαιώ θα έδινα τα πάντα (και το ένα μου μάτι) γιά να ξαναγινόμουν νέος και άπειρος.
(Συνεχίζεται)

orpheas είπε...

(Συνέχεια)
Στο θέμα του εμφυλίου επίτρεψέ μου να έχω προσωπικά βιώματα. Με θείο στρατιωτικό διοικητή του ΕΛΑΣ στον Ανατολικό Όλυμπο, όταν στο Δυτικό, αντίστοιχος ήταν ο Καπετάν Γιώτης (Χαρ. Φλωράκης).
Αν είχες ποτέ υπάρξει μάρτυρας στιγμών που έζησα στο σπίτι μου ( δακρύζω τώρα) μεταξύ του θειού μου και τεσσάρων "αντιπάλων" του στο Γράμμο, που τέλειωσαν τη στρατιωτική τους καριέρα αρχηγοί επιτελείων. Αν είχες βιώσει τη διάχυτη συγκίνηση, τα φιλιά, τα αγκαλιάσματα, τα δάκρυα και τις αφηγήσεις όλων τους, ίσως να διαμόρφωνες άλλη άποψη.
Δεν ζητώ διαγραφή γεγονότων. Η Ιστορία ούτε ξεχνά, ούτε διαγράφει. Εγώ πρεσβεύω τη λήθη αυτών που επακολούθησαν μετά τη λήξη του εμφυλίου. Πρεσβεύω την επανασυγκόλληση των κομματιών, τη γεφύρωση του χάσματος και την εξάλειψη του μίσους.
Όσο γιά τους χαρακτηρισμούς που δίνω ( άδικος και ανόητος) αυτοί οφείλονται σε κάτι που όλοι πρέπει να κατανοήσουν, επί τέλους.
Στη Διάσκεψη της Μόσχας (και όχι της Γιάλτας) οι Τρεις, τότε, Μεγάλοι είχαν "κανονίσει" τη μοιρασιά των Βαλκανίων με την Ελλάδα να πέφτει στη μερίδα της Αγγλίας ( ευτυχώς κατά τη γνώμη μου ). Αυτό σήμαινε ότι η έκβαση ενός, πιθανού, εμφυλίου ήταν προδιαγεγραμμένη. Αν γινόταν στη Βουλγαρία θα επενέβαινε ο Κόκκινος στρατός και οι Άγγλοι θα έκαναν τη πάπια και αν γινόταν στην Ελλάδα, το αντίστροφο. Όπως κι έγινε.
Το ερώτημα και οι εγκληματικές ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ ( Ν. Ζαχαριάδης )έγκειται στο γιατί προκάλεσαν την ανταρσία και την αδελφοκτόνο σφαγή αφού ήξεραν ότι ο αγώνας τους ήταν χαμένος. Η στάση του Στάλιν δεν σου λέει τίποτα ; Τόσες, μετέπειτα, επεμβάσεις των Σοβιετικών όταν πήγαινε να κλονισθεί η μοιρασιά, με την ανοχή των Δυτικών, δεν σου λένε τίποτα. ( Ουγγαρία, Τσεχία, Πολωνία ).
Όσο γιά τις μετέπειτα διώξεις, ξαναλέω. Δεν συμφωνώ, μιας και με πήραν και μένα, ξώφαλτσα, όμως τις κατανοώ απόλυτα. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο που ο ηττημένος ενός πολέμου να μη πληρώσει κάποιο τίμημα της ήττας του. Κι αυτό στην Ελλάδα, ευτυχώς, κράτησε πολύ λιγότερο από αντίστοιχα άλλων κρατών. Αν μάλιστα δεν είχε παρεμβληθεί η χουντική παρένθεση το χάσμα θα είχε κλείσει πολύ νωρίτερα.
Άρα ιστορική μνήμη ναι, μίσος και ρεβανσισμός όχι.

Με τη τελευταία σου παράγραφο αποδεικνύεις όλα όσα δεν πρέπει να υπάρχουν. Ότι δεν πιάνεις τα μηνύματα των καιρών και παραμένεις κολλημένος σε απόψεις που σπρώχνουν τα πράγματα προς τα πίσω κι όχι προς τα εμπρός. Και σίγουρα, μ' αυτά που πιστεύεις αυτοθεωρείσαι "προοδευτικός" !
Ποτέ δεν ζήτησα από κανένα ν' ακούσω αυτά που θέλω εγώ. Ότι πιστεύω το λέω μόνος μου . Δεν περιμένω κολαούζα. Τη δική σου άποψη περιμένω. Τη δική σου. Την ώριμη, μελετημένη, ολοκληρωμένη και λυσιτελή. Όχι τη πεισματική, αγκυλωμένη κι ατελέσφορη.
Και αυτά που λες περί "όξυνσης"
και "δυναμικών μορφών πάλης", τελείως αντίθετα με τη φιλοσοφία μου, δεν καταλαβαίνεις ότι συντηρούν ένα κλίμα που δεν οδηγεί πουθενά. Ιδίως σε περιόδους έκτακτης ανάγκης, όπως τώρα. Σαφώς και δεν απαιτώ ν' αλλάξεις άποψη. Επιμένω μόνο να ξανασκεφτείς το θέμα απ' τη βάση του.
Χωρίς, εννοείται, πατερναλισμούς και τέτοιες κλισέ χαζοκαραμέλες.
Κι ότι άλλο σκεφτείς, εδώ είμαστε και το συζητάμε.

LeftG700 είπε...

Καλώς τον! (Τον ORPHEAS που ξέραμε εννοούμε!).

orpheas είπε...

Φίλοι μου καλοί, LeftG700, καλησπέρα.
Αν νομίζετε ότι το τελευταίο μου σχόλιο βγάζει θυμό σας ζητώ συγγνώμη μιά και δεν είναι στις προθέσεις μου τέτοιο συναίσθημα. Ιδίως απέναντί σας.
Ίσως, λόγω προϊστορίας, κάθε αναφορά στην καταραμένη περίοδο του Εμφυλίου να με «εξιτάρει» και να διολισθαίνω, άθελά μου, σε κάποιες ατραπούς που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν και έτσι. Πάντως χαίρομαι, πέραν αυτού καθ’ αυτού του αντικειμένου του διαλόγου, όταν έχετε όποια ένσταση επί του διαδικαστικού μέρους της συζήτησης να την καταθέτετε προς διασαφήνιση. Αυτό ξεκάθαρο, αμφοτέρωθεν !
Σχετικά με τα επετειακά, τώρα, έχω ένα γενικό σχόλιο. ( Έχω και κάποιες δικές μου αναρτήσεις)

Κάθε σοβαρή πολιτική κίνηση, προφανώς, στοχεύει στη δημοφιλία της η οποία, με τη σειρά της, αυξάνει την απήχηση και τη πολιτική της ισχύ και επιρροή στο λαό.
Η δημοφιλία, όμως, εξασφαλίζεται από την αξιοπιστία που απορρέει από την ορθότητα και αποδοχή των απόψεών της από τη κοινωνία.
Όταν, λοιπόν, η ίδια η κίνηση φαλκιδεύει την αξιοπιστία της πρεσβεύοντας και προπαγανδίζοντας ανέφικτα πράγματα, κραυγαλέα ψεύδη και θέσεις ενάντιες στη κοινή λογική είναι καταδικασμένη να μένει στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής και να παραμένει στο τέλμα της ασημαντότητας πλαισιωμένη από οπαδούς ειδικής κατηγορίας, στα στενά όρια «κραυγών διαμαρτυρίας» και τίποτα παραπάνω.
Aν οι φιλοδοξίες της ικανοποιούνται μέχρις εκεί, έχει καλώς. Αν όμως προχωρούν πιο πέρα, τότε πρέπει ν’ αλλάξει νοοτροπία και τρόπους δράσης.
Τα «γεγονότα» δεν επιδέχονται θεώρησης. Ούτε αριστερής ούτε δεξιάς. Τα γεγονότα είναι απλώς γεγονότα. Αποτελούν «συμβάντα» που τα καταγράφει η Ιστορία.
Τα αίτια, οι αφορμές, τα επακόλουθα, τα αποτελέσματα, η κριτική, τα παρασκήνια, οι προθέσεις, μάλιστα. Αυτά σηκώνουν πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες και εκτιμήσεις. Τα γεγονότα όμως όχι ! Αποτυπώνονται φωτογραφικά, ξερά, ψυχρά και απόλυτα. Ούτε συν , ούτε πλην.
Π.χ. ποιά η αριστερή θεώρηση της ήττας του Ολυμπιακού στις Σέρρες και ποιά η δεξιά της νίκης του Θρασύβουλου στη Χασιά, επί της ΑΕΚ.
Γι’ αυτό οι δογματικές κομματικές ντιρεκτίβες απάνω στην αποτύπωση ενός ιστορικού γεγονότος είναι γελοιότητες που προδίδουν, πέραν όλων των άλλων, βλακεία και υποτίμηση της νοημοσύνης αυτών στους οποίους απευθύνονται.
Και τώρα, κάποια επίκαιρα παραδείγματα για λόγους ιστορικής αλήθειας.
(Συνεχίζεται)

orpheas είπε...

(Συνέχεια)
1) Ο Μεταξάς ήταν, εξ ορισμού ως δικτάτορας, απεχθής, μισητός κι απαράδεκτος.
Και πρέπει να χρεωθεί πλήθος εγκληματικών πράξεων κι ενεργειών, κατά την ανελεύθερη κι αντιδημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας στη περίοδο ’36 – ’40.
Όμως η ιστορική αλήθεια τον πιστώνει με το περίφημο ΟΧΙ του, παρά τα κουροφέξαλα τύπου «το ΟΧΙ το είπε ο λαός». Ο λαός στις 3.00’ το πρωί που ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι ανέβηκε στο σπίτι του Μεταξά στη Κηφισιά και εισέπραξε το μεταξικό ΟΧΙ, κοιμόταν μακαρίως. Και αν ο Μεταξάς συναινούσε στην ιταλική διέλευση, μέχρι να ξυπνήσει και να καταλάβει τι γινόταν οι Ιταλοί θα ήσαν στη Πάτρα !
2) Ο Ν. Ζαχαριάδης, από τις φυλακές που βρισκόταν είχε δώσει εντολή στους κομμουνιστές οπαδούς του να μην προβάλλουν αντίσταση στους φασίστες του Μουσολίνι !
Τα προηγούμενα αποτελούν αληθινά γεγονότα καταγεγραμμένα από την Ιστορία και όσες προσπάθειες διαστρέβλωσης και πλαστογράφησης να γίνουν δεν αλλοιώνονται.
Μόνο αδαείς, αμόρφωτοι και απληροφόρητοι μπορούν να παραπλανηθούν. Και φυσικά όσοι το θέλουν και είναι έτοιμοι γι’ αυτό.

Η υποταγή των πάντων στη λογική της δεξιάς η αριστερής θεώρησης βάσει δογμάτων, πλαισίων και χαρακωμάτων είναι πλαστή και ψευδεπίγραφη. Και τελείως ανεδαφική και λανθασμένη, σαν τακτική.
Η εφαρμογή στη πράξη και τη ζωή τέτοιας λογικής οδηγεί στη πλύση εγκεφάλου και τη κατάργηση της ελευθερίας σκέψης. Δηλαδή στη λοβοτομή !
Στη δική μου ζωή και καθημερινότητα έχω δεχθεί και εφαρμόσει πάρα πολλές απόψεις που εντάσσονται στη δογματική αριστερή θεώρηση καθώς και πάρα πολλές της αντίπερα όχθης. Και γιατί όχι ! Θεωρώ ότι καλά στοιχεία μπορείς να μαζέψεις από παντού. Αρνούμαι τη λογική του «πακέτου» και του «αλάθητου». Καθώς και σ’
αυτή του «πάρτο σαν χάπι» ! Μαθαίνω, συγκρίνω, επιλέγω, ακολουθώ !

Ξέρω ότι, πάλι, θα προκαλέσω τη μήνη των απανταχού φανατικών δογματικών και χαίρω ιδιαιτέρως γι’ αυτό. Γιατί αποδεικνύει ότι βαδίζω στο σωστό δρόμο του μέτρου και της λογικής στα πλαίσια μιάς κοινωνικής ισορροπίας ήρεμης εξέλιξης. Καθώς και τα κούφια και σαχλά περί «πατερναλισμού» (ανάθεμα και γνωρίζουν την έννοια του όρου) και άλλα τέτοια φληναφήματα με, παράλληλα, πλήρη απουσία στέρεων και σοβαρών επιχειρημάτων αντίκρουσης. Αν υπάρχουν.

ΥΓ. Χωρίς ίχνος θυμού. Νηφάλια. Λόγω τιμής !

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Δεν μπαίνει κανένα ζήτημα συγνώμης. Εμείς οι ίδιοι δεν γράψαμε ότι και ο θυμός είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα και το κατανοούμε; Απλώς σου θυμίζουμε ότι ο θυμός είναι κακός ...σύμβουλος! Είμαστε σίγουροι ότι συμφωνείς.

Στην ανάρτησή μας δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με τον Μεταξά, ούτε αν πιστώνεται με το ΟΧΙ. Κατά την άποψή μας μικρή σημασία έχει, είτε το πιστώνεται είτε όχι. Ο χαρακτήρας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου είναι δεδομένος. Έχοντας αυτό υπ' όψη, δεν νομίζουμε ότι μπορεί να σταθεί η παραμικρή "κατηγορία" εναντίον μας για παραποίηση της Ιστορίας.

Εσύ όμως πέφτεις θύμα της παραποίησής της, όταν αναφέρεσαι στο γράμμα του Ζαχαριάδη. Ποιό γράμμα εννοείς; Μήπως αυτό;

«Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα, ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».
Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940, Νίκος Ζαχαριάδης

Διάβασε και τι έγραψε ο Αβέρωφ στο βιβλίο του "Φωτιά και τσεκούρι":

«Η πρώτη αντίδραση του Κόμματος (σ.σ. εννοεί βέβαια το ΚΚΕ) υπήρξε απρόβλεπτη. Στις 30 Οκτωβρίου του 1940 (σ.σ. 31 Οκτωβρίου είναι το σωστό), ο Ζαχαριάδης από τη φυλακή, όπου βρισκόταν τριάμισι περίπου χρόνια, απηύθυνε μια επιστολή προς τον Μανιαδάκη. Δημοσιεύτηκε αμέσως σε όλες τις εφημερίδες. Επρόκειτο για μια ωραία έκκληση υπέρ της αμύνης και κατέληγε ως εξής: "Ολοι στον αγώνα, καθένας στη θέση του, η νίκη θα ανήκη στην Ελλάδα και στο λαό της. Οι εργάτες όλου του κόσμου βρίσκονται στο πλευρό μας". Ηταν κείμενο επιδέξιο από την πλευρά του (η νίκη στο λαό, όχι στη δικτατορία, οι εργάτες όλου του κόσμου), αλλά ήταν συγχρόνως κείμενο χρήσιμο για τον αγώνα».

Φίλε ORPHEAS, τα γραπτά σου δείχνουν καλή πίστη. Μη το χαλάς. Μπορεί να διαφωνείς με τις αριστερές ιδέες. Όχι όμως και να στηρίζεσαι άκριτα σε μαύρη προπαγάνδα. Δεν σου αξίζουν τέτοια λάθη.


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Εκ παραδρομής γράψαμε ότι αναφέρθηκες σε γράμμα του Ζαχαριάδη. Αναφέρεσαι βέβαια σε "εντολές". Οπότε επαναδιατυπώνουμε το εισαγωγικό (πριν από το γράμμα του που παραθέτουμε) ερώτημα:

Ποιές εντολές εννοείς; Μήπως αυτές που περιλάμβάνει το παρακάτω γράμμα;


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Φίλοι LeftG700, καλησπέρα.
Αρχίζω από αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο.
Έχω υπόψη μου την επιστολή Ζαχαριάδη στον, τότε παράνομο «Ριζοσπάστη» και προφανώς το βιβλίο του Αβέρωφ. Όμως της επιστολής αυτής αμφισβητήθηκε η γνησιότητα. Από τις διάφορες πηγές που το έχω διαβάσει διαθέτω πρόχειρα τη «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος» του Σπ. Μαρκεζίνη. ( τόμος Α’, σελ. 173).
Εκεί φαίνεται και η αμφισβήτηση. Δυστυχώς η μνήμη μου δεν με βοηθάει αυτή τη στιγμή να σας αναφέρω και άλλη μία που το έχω δει.
Άρα δεν πέφτω θύμα μαύρης προπαγάνδας. Απλώς έκρινα, (από όσα έχω διαβάσει ) την αντίθετη άποψη πιθανότερη, λόγω και των γενικότερων πολιτικών συνθηκών της εποχής αλλά και της νοοτροπίας του Ζαχαριάδη, βάσει και όσων επακολούθησαν.
Αν, τώρα, η άποψη αυτή είναι, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, λανθασμένη θεωρείστε τη ως μη υπάρχουσα και μηδέποτε διατυπωθείσα.
Σίγουρα, όμως, αν κάνω φάουλ υιοθετώντας την, έστω λανθασμένη, σχετικά με τη στάση Ζαχαριάδη άποψη, εσείς κάνετε πέναλτι θεωρώντας αμελητέα και άνευ σημασίας τη στάση Μεταξά, εκείνο το βράδυ. Σκεφτείτε να είχε ενδώσει τι θα γινόταν !
Βεβαίως ο χαρακτήρας της 4ης Αυγούστου και δεδομένος είναι και πασίγνωστος και απεχθής. Όμως την 28η Οκτωβρίου έκανε κάτι πολύ σωστό και απολύτως συμβατό με τη θέληση του λαού. Χωρίς αυτό να τον εξιλεώνει για τα προηγούμενα.
Όμως εκείνο το πρωί, μόνο η δική του γνώμη μέτραγε. Κι αυτό πρέπει να πιστωθεί. Με βάση την ιστορική, απροκατάληπτη, κρίση.
Είπαμε, αντίπαλοι αντίπαλοι αλλά το σωστό να λέγεται
Και βεβαίως τα λέμε (που λέτε κι εσείς) πάντα (που προσθέτω εγώ)

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Η επιστολή Ζαχαριάδη δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες, όπως σαφώς αναφέρει ο "κομμουνιστοφάγος" Αβέρωφ. Δεν ξέρουμε πώς ο Μαρκεζίνης θεμελιώνει αυτό που γράφει. Ίσως παραπλανάται (ή παραπλανά) από το γεγονός του ασφαλίτικου "Ριζοσπάστη" που εξέδιδε η καθοδηγούμενη από τον Μανιαδάκη "Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ". Πάντως σήμερα και εννοούμε εδώ και πολλά-πολλά χρόνια η γνησιότητα της επιστολής δεν αμφισβητείται από κανέναν σοβαρό μελετητή ή πολιτικό, ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου. Υποθέτουμε βέβαια ότι ο Κώστας Πλεύρης θα αποτελεί εξαίρεση... Προς επίρρωση των παραπάνω:

Χρονολογικά πρώτοι αντέδρασαν οι ακροναυπλιώτες, οι οποίοι στις 29 Οκτωβρίου 1940 - μια μέρα μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου - με υπόμνημα τους (που υπογραφόταν από το Γ. Ιωαννίδη και τον Κ. Θέο) προς την κυβέρνηση Μεταξά, ζητούσαν να πάνε στην πρώτη γραμμή. Οι ακροναυπλιώτες πέραν του προαναφερόμενου υπομνήματος έστειλαν προς τη Μεταξική κυβέρνηση άλλα δύο κείμενα: Ενα «ανοιχτό γράμμα» στις 6/11/1940 κι ένα υπόμνημα στις 13/11/1940. Το «ανοιχτό γράμμα» εξέφραζε τη συμφωνία τους με το περιεχόμενο του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη και το υπόμνημα της 13/11 ήταν η απάντηση προς την κυβέρνηση του Μεταξά, επειδή η τελευταία τους ζητούσε δηλώσεις μετανοίας για να τους επιτρέψει να πάνε πολεμήσουν στο μέτωπο.

Να τι έγραφαν στο υπόμνημα: «Οι ιδέες μας είναι πάντοτε και έχουν για κίνητρο, αφετηρία και σκοπό την εξύψωση και την ευημερία του ελληνικού λαού και του έθνους, ολόκληρο δε το παρελθόν μας είναι μια συνεπής και συνεχής προσπάθεια για την επίτευξη αυτών των σκοπών. Στον αγώνα αυτόν δώσαμε ό,τι πολύτιμο είχαμε, υποστήκαμε αγόγγυστα επί σειρά ετών όλα τα μαρτύρια και τις στερήσεις της εξορίας και της φυλακής και πολλοί από μας έχουν θυσιάσει και τη ζωή τους, χωρίς κανένα υπολογισμό προσωπικών μας ωφελημάτων. Και σήμερα, ακριβώς διότι μένουμε πιστοί στις αρχές μας και διότι έχουμε για έμβλημά μας "Πάνω απ' όλα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού" τασσόμεθα ανεπιφύλακτα στο πλευρό της κυβέρνησης, που διευθύνει την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στον επιδρομέα».

Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.

Αδίκως μας καταλόγισες πέναλτυ! Όταν λέμε ότι είναι άνευ σημασίας, εννοούμε ότι η Αριστερά παγιδεύτηκε (κακώς κατά τη γνώμη μας) στο κατά πόσον ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ απ' την καρδιά του και κατά ποίο ποσοστό. Χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ναι στα πόδια γρήγορος! (συγνώμη κι όλας). Δε πά να το 'πε με όλη του την καρδιά; Και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν ήταν φασίστας; Ότι ήταν πατριώτης; Κι ο Χίτλερ πατριώτης ήταν!

Όσο για το λαό που λες, εκεί κι αν αδικείς! Φυσικά και κοιμόταν στις 3η ώρα! Την άλλη μέρα δούλευε! Όταν όμως ξύπνησε...


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

orpheas

Καλε μου ανθρωπε..

Δεν εχω ακουσει αλλον να αμφισβητει το γραμμα του Ζαχαριαδη

Αυτο που αμφισβητηθηκε ειναι η παραποιηση που εκανε ο Μανιαδακης ο οποιος ,στην αρχη του γραμματος, προσπαθησε να φανει πως ο Ζαχαριαδης στελνει το γραμμα σ αυτον..

Αλλα το σημαντικοτερο ειναι που δηλωνεις οτι ο Ζαχαριαδης και το ΚΚΕ ξεκινησαν την "αδελφοκτονο σφαγη".Τι ειδους αποιδεολογικοποιημενη θεωρηση της ιστοριας ειναι αυτη?

orpheas είπε...

Φίλοι leftG700,
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άλλο τι λέει ένας άνθρωπος και άλλο πως μπορεί ν' αντιδράσει ο απλός, αγνός άνθρωπος. Επ' αυτού υπάρχειπροσωπικό,οικογενειακό, παράδειγμα και γνωρίζω πλήρως τι έγινε. Από χρόνους ανύποπτους
Από αλληλοπροβοκάτσιες άλλο τίποτα.
Τα γεγονότα όμως συμβαίνουν σε μιά στιγμή και τα λόγια, όταν βγούν απ' το στόμα δεν γυρνούν πίσω.
Γι' αυτό λέω άλλο το "γεγονός" κι άλλο η ερμηνεία, οι συνέπειες κλπ
Πρέπει να προστεθεί κι η διαστρέβλωσή του, κατά το δοκούν.
Για το Μεταξά συμμερίζομαι την απέχθεια αλλά τα γεγονότα δεν μπορεί να τ' αλλάξει. Και βεβαίως η διαστρέβλωση που επιχειρήθηκε, λόγω κορυφαίου γεγονότος, δεν πέρασε.
δεν μπορώ να ξέρω αλλά και ούτε προβληματίζομαι επί της βασιμότητος η όχι των πηγών ενός ιστορικού. Κατά κανόνα δεν διαβάζω και δεν επιρρεάζομαι από φανατισμένα και ασόβαρα δημοσιεύματα. Και ούτε, σώνει και καλά ο "δικός" μου είναι ο σωστός κι ο δικός σου ο λάθος ! Θεωρώ το ιστορικό πόνημα του Μαρκεζίνη σοβαρό και υπεύθυνο.
Με το κύριο Πλεύρη δεν ασχολούμαι, προφανώς, αλλά και με τους
-Πλεύρηδες. Καταλαβαίνεται φαντάζομαι.
Απέναντί σας, φαντάζομαι κατανοητόν,διατηρώ ένα μικρό συγκριτικό πλεονέκτημα. Έχω κάτι που δεν έχετε. Τη πολυτέλεια της ουδετερότητος και αμεροληψίας.
Η "ενεργειακή" κατάσταση που...με το συμπάθειο επικαλεστήκατε, γιά μένα ισχύει όχι μόνο γιά απέναντι πλευρά (και Πλεύρη) δηλαδή γραμμική έννοια αλλά γιά ολόκληρο κύκλο. Δηλαδή πλήρης αποστασιοποίηση από τους πάντες και τα πάντα και προσπάθεια παγείωσης προσωπικής άποψης.
Και λόγω χρονικής απόστασης τελείως αποπλυμένης.
Βεβαίως,και μπορείτε να καταλάβετε τι θα γινόταν όταν θα ξύπναγε ο λαός στις 28 Οκτωβρίου αν η στάση του κακού Μεταξά ήταν άλλη.Η αντίσταση θα ξεκινούσε 6 μήνες νωρίτερα κι ο δικτάτορας θα είχε άλλο ένα έγκλημα στη πλάτη του. Αν....
Τα ξαναλέμε, πάντα !

orpheas είπε...

Φίλε "Γιούρι",
Με καταπλήσσεις πάλι. Ενώ γνωρίζεις για το γράμμα και γενικά σκίζεις στη κομματική γραμμή του μικρόκοσμου μας αγνοείς τα παγκόσμια πελώρια ιστορικά γεγονότα.Τις μοιρασιές του κόσμου, τις σφαίρες επιρροής κλπ.
Και βεβαίως τα Δεκεμβριανά, την αποχή από εκλογές και δημοψήφισμα καθώς και την επιθεση στο σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο.
Φαντάζομαι τι θα πεις. Προβοκάτσια !
Τακτοποιούμε, κομματικά, τη συνείδησή μας και προχωράμε ακάθεκτοι !
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε !

Παναγιωτης είπε...

Πολύ ενδιαφέρον ο διαλογός σας. Εγώ θέλω να κάνω απλώς μια παρατήρηση - διόρθωση. Τα έθνη δεν είναι δημιουργήματα της ιστορίας, είναι απόρρεια της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ανθρώπινου είδους ήταν και είναι η ικανότητα να δημιουργεί πολύπλοκα κοινωνικά δίκτυα. Είναι το φυσικό μας ένστικτο να θέλουμε να ανήκουμε σε κάποια κοινωνική ομάδα. Το "έθνος" είναι απλώς μία κοινωνική ομάδα που τα συνεκτικά στοιχεία είναι συνήθως η γλώσσα, η θρησκεία, τα κοινα ή παρόμοια ήθη και έθιμα κ.λπ. Για να εκλείψει το έθνος λοιπόν, θα πρέπει να εκλείψουν όλα αυτα τα χαρακτηριστικά. Και αυτό είναι αδύνατο. Αυτό που είναι δυνατό όμως, είναι η Αριστερά να ξεκολλήσει απο τα 150ετη δόγματα της και να δει αντί για τον απρόσωπο διεθνισμό και την "καταφρονεμένη εργατιά" τον άνθρωπο του 21ου αιώνα.