Ας υποθέσουμε ότι σε λίγες ώρες από τώρα, ακριβώς από τα μεσάνυχτα, με ένα μαγικό τρόπο η χώρα αποκτά κυβέρνηση Αριστεράς. Τι θα κάνει αμέσως μετά την ορκωμοσία της με δεδομένη την οικονομική συγκυρία που ζούμε εδώ και κάποιους μήνες;
Λογικά, σύμφωνα όχι με την αριστερή λογική, αλλά την κοινή σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να καταγράψει όλα τα πιθανά σενάρια που έχει στη διάθεσή της για να διαχειριστεί άμεσα την κατάσταση, ξέροντας όμως ότι η απαλλαγή της χώρας από το χρέος υπό τις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες απεριόριστης ελευθερίας για το κεφάλαιο δεν είναι εφικτή. Νομίζουμε ότι στο τέλος της καταγραφής, με βάση όσα έχουμε διαβάσει τις τελευταίες βδομάδες ο κατάλογος θα διαμορφωνόταν κάπως έτσι:
Α. Υιοθέτηση της μέχρι τώρα επίσημης τουλάχιστον κυβερνητικής στάσης «περιμένουμε να ηρεμήσουν οι αγορές».
Β. Αξιοποίηση εδώ και τώρα του πακέτου ΕΕ και ΔΝΤ ως είχε μέχρι χθες.
Γ. Έναρξη άμεσων συνομιλιών με την ΕΕ για τη βελτίωση του πακέτου και την ακύρωση της συμμετοχής του ΔΝΤ σ’ αυτό.
Δ. Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, μεγάλη υποτίμηση της δραχμής, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (συμπεριλαμβανομένου και του αιτήματος μερικής διαγραφής του), ακύρωση των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου, εθνικοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του τραπεζικού συστήματος και έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων.
Ε. Το Δ με τη διαφορά ότι η επαναδιαπραγμάτευση θα αντικατασταθεί από την κήρυξη στάσης πληρωμών.
Πού θα κατέληγε αυτή η υποθετική αριστερή κυβέρνηση; Είναι τόσες πολλές οι απόψεις που έχουν ακουστεί και είναι τόσα πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν από κάθε μια, ώστε, για τα δικά μας «κιλά» τουλάχιστον, είναι αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη.
Και είναι τόσο μεγάλη η έλλειψη διαλόγου εντός των διαφόρων τμημάτων της που δεν νομίζουμε ότι θα βγάλουμε και άκρη στο άμεσο μέλλον.
Έχει πει ο Ζίζεκ (περίπου): «Ας σταματήσουμε να προσπαθούμε σώνει και ντε να κάνουμε οπωσδήποτε κάτι. Για μια φορά ας μη κάνουμε τίποτα εκτός από το να σκεφτούμε».
Ναι, αλλά τι;
ΥΓ (17.IV.2010, 4.14 μμ): Να σκεφτούμε τι να σκεφτούμε.
Η photo από το alvalentine.wordpress.com
Λογικά, σύμφωνα όχι με την αριστερή λογική, αλλά την κοινή σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να καταγράψει όλα τα πιθανά σενάρια που έχει στη διάθεσή της για να διαχειριστεί άμεσα την κατάσταση, ξέροντας όμως ότι η απαλλαγή της χώρας από το χρέος υπό τις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες απεριόριστης ελευθερίας για το κεφάλαιο δεν είναι εφικτή. Νομίζουμε ότι στο τέλος της καταγραφής, με βάση όσα έχουμε διαβάσει τις τελευταίες βδομάδες ο κατάλογος θα διαμορφωνόταν κάπως έτσι:
Α. Υιοθέτηση της μέχρι τώρα επίσημης τουλάχιστον κυβερνητικής στάσης «περιμένουμε να ηρεμήσουν οι αγορές».
Β. Αξιοποίηση εδώ και τώρα του πακέτου ΕΕ και ΔΝΤ ως είχε μέχρι χθες.
Γ. Έναρξη άμεσων συνομιλιών με την ΕΕ για τη βελτίωση του πακέτου και την ακύρωση της συμμετοχής του ΔΝΤ σ’ αυτό.
Δ. Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, μεγάλη υποτίμηση της δραχμής, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους (συμπεριλαμβανομένου και του αιτήματος μερικής διαγραφής του), ακύρωση των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου, εθνικοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του τραπεζικού συστήματος και έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων.
Ε. Το Δ με τη διαφορά ότι η επαναδιαπραγμάτευση θα αντικατασταθεί από την κήρυξη στάσης πληρωμών.
Πού θα κατέληγε αυτή η υποθετική αριστερή κυβέρνηση; Είναι τόσες πολλές οι απόψεις που έχουν ακουστεί και είναι τόσα πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν από κάθε μια, ώστε, για τα δικά μας «κιλά» τουλάχιστον, είναι αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη.
Και είναι τόσο μεγάλη η έλλειψη διαλόγου εντός των διαφόρων τμημάτων της που δεν νομίζουμε ότι θα βγάλουμε και άκρη στο άμεσο μέλλον.
Έχει πει ο Ζίζεκ (περίπου): «Ας σταματήσουμε να προσπαθούμε σώνει και ντε να κάνουμε οπωσδήποτε κάτι. Για μια φορά ας μη κάνουμε τίποτα εκτός από το να σκεφτούμε».
Ναι, αλλά τι;
ΥΓ (17.IV.2010, 4.14 μμ): Να σκεφτούμε τι να σκεφτούμε.
Η photo από το alvalentine.wordpress.com
3 σχόλια:
η υπόθεση Δ και Ε είναι ταυτόσημες. Αν θυμάσαι από το σεντόνι μου (καπου στην αρχή είναι) δεν μπορείς να υποτιμήσεις το νόμισμα και να κρατήσεις το χρέος σου σταθερό (ακόμα και με χαμηλό επιτόκιο).
Ας υποθέσουμε εισαγή δρχ και υποτίμηση 50% (1ευρω=2δρχ)
Το χρέος σου αυτόματα θα γίνει 600δις δρχ (απο 300δις ευρώ), αλλά καθώς τα έσοδά του κράτους θα είναι πια σε υποτιμημένες δραχμές, το χρέος σε δρχ, όσο μακροχρόνιο κι αν γίνει θα έχει πρακτικά διπλασιαστεί και δεν θα μπορεί να εξυπηρετηθεί ούτε βραχυχρόνια (καθως τα τοκοχρεωλύσια σε υποτιμημένες δρχ θα είναι σχεδόν διπλάσια)...
αρα εκει μπαίνεις αναγκαστηκά σε καθεστώς στάσης πληρωμών και αρχίζεις τα παζάρια με τους πιστωτές σου για το πόσο θα πληρώσεις. Η αυτόματη λύση είναι να μετατρέψεις τα ομολογα σε δρχ, αρα 300δις δρχ χρεος, αρα οι ομολογιουχου θα εχουν χασούρα 50 σεντς στο ευρώ.
Κι αυτό εχει προβλήματα αλλα ας μην επεκταθούμε.
οποτε με λίγα λόγια μπορεις να ενωσεις το Δ και Ε ;)
Φίλε(-η;) waste [όνομα κι αυτό!... :-)],
Κατ' αρχήν καλώς ήρθες! Κατά δεύτερον, να πούμε κι εμείς τα δικά μας.
Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια μη αξιολογική καταγραφή των όσων ιδεών έχουν καταγραφεί στο χώρο της Αριστεράς και βέβαια με βάση τα όσα έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας που δεν ταυτίζονται φυσικά με το σύνολο. Ένα από αυτά που δεν είχαμε υπ' όψη μας ήταν και η δική σου ανάλυση (για να τα λέεμ όλα, αγνοούσαμε και το μπλογκ σου -δική μας ευθύνη). Τη διαβάσαμε, λίγο στα πεταχτά είναι αλήθεια, μερικά λεπτά πριν αφήσουμε το σχόλιο (που δεν αφορούσε σ' εσένα). Όμως και να την είχαμε διαβάσει πριν, πάλι την ίδια κατηγοριοποίηση θα κάναμε. Για τους εξής λόγους:
Όπως είναι βέβαιο ότι ξέρεις πολύ καλά, 'οικονομία' σκέτο δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ως 'πολιτική οικονομία'. Έτσι λοιπόν, με βάση το σενάριο επιστημονικής φαντασίας που ακολουθούμε στο ποστ, το πρώτο πράγμα που θα έκανε μια αριστερή κυβέρνηση θα ήταν να γράψει σε μια κόλα χαρτί τα εναλλακτικά σενάρια πολιτικής οικονομίας που έχει στη διάθεσή της. ('Έχει στη διάθεσή της'= Όσα μπορεί να αποφασίσει ως κυρίαρχη κυβέρνηση, είτε αυτό που θα κάνει τελικά θα της εξασφαλίσει παντοτινή πλειοψηφία, είτε θα την οδηγήσει σε μια εβδομάδα στην ...κρεμάλα -στην πλατεία Συντάγματος κατά προτίμηση!). Και αυτό το σενάριο, όπου το Ε είναι αποχωρισμένο από το Δ έχει ακουστεί στους αριστερούς κύκλους (δεν το αξιολογούμε, όπως και όλα τα άλλα).
Εκεί, στην καταγραφή, σταματάγαμε όπως είδες. Γιατί αυτό που θέλαμε να πούμε είναι ότι στην ουσία η Αριστερά δεν έχει πολιτική οικονομία στην παρούσα φάση. Δηλαδή δεν έχει πολιτική για την οικονομική κρίση. (Θα έχεις ακούσει βέβαια το απόφθεγμα που λέει ότι η χειρότερη απόφαση που μπορείς να πάρεις είναι να μη παίρνεις απόφαση...).
Μια και ήρθες μέχρι εδώ, θα μας επιτρέψεις ένα-δυό γενικές παρατηρήσεις για την ανάλυσή σου.
Η πρώτη είναι η εξής: Ενώ φαινομενικά δίνει την εντύπωση της αξιολογικής ουδετερότητας, δεν είναι τέτοια. Και δεν χρειάστηκε να διαβάσουμε καν τα σχόλιά σου προς τον Odyssey. Η ουδετερότητα παραβιάζεται από την τέταρτη μόλις αράδα όπου εξηγείς τον "αρκτικόλεξο" τίτλο σου. Υπονομεύεις μόνος σου την ανάλυση επιλέγοντας -κατόπιν σκέψης, δεν λέμε όχι- να παρουσιάσεις συνοπτικά το ποτήρι μισοάδειο. Θα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο αν ο τίτλος σου ήταν TBOTWAYDKITY. Δηλαδή: The Begining Of The World As You Didn't Know It Till Yesterday, δεν συμφωνείς; Αυτό, δλδ το να παρουσιάζεται μια αξιολογική ανάλυση ως το αντίθετό της, μας φαίνεται ...ψιλοφαουλάκι, όχι υποχρεωτικά εσκεμμένο. Αυτό το λέμε ως καλόπιστη κριτική, με την πρόσθετη παρατήρηση-υπενθύμιση ότι ειδικά στα κείμενα σοβαρών αναλύσεων πρέπει να αποφεύγονται τέτοια "ελαττώματα" τα οποία τείνουν να τους στερούν αξιοπιστία.
Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τα καταστροφικά σενάρια με τα οποία κλείνεις την ανάλυσή σου. Δεν θα τα κρίνουμε. Προσέξαμε όμως ότι μέσα εκεί δεν παίζει καθόλου η Αριστερά, ούτε ως "αριστερός όχλος".
Νομίζουμε ότι αυτό είναι πραγματολογικό ...πέναλτι! (Και πάλι: δεν έχουμε το παραμικρό στοιχείο για να σου καταλογίσουμε πρόθεση!...).
Τα λέμε.
Ουπς, διόρθωση:
TBOAWYDKIETY (The Beginning Of A World You Didn’t Know It Existed Till Yesterday).
Δημοσίευση σχολίου