–Φοβούνται ορέ οι κομμουνιστές; –Αν φοβούνται λέει;!

ΠΡΙΝ ΑΠΟ κάνα μήνα, σχολιάζοντας την αγοραφοβία του ΚΚΕ, γράφαμε στην ανοιχτή επιστολή προς το ΚΚΕ και τους οπαδούς του:

«Κι ένας τρίτος φόβος σας (που έχει τη μικρότερη κατανόησή μας): Ο φόβος για το κόμμα. Ο οποίος τροφοδοτείται —αυτό σας το αναγνωρίζουμε ως ελαφρυντικό— από τις μνήμες και τις εμπειρίες του 1968 και του 1991. Αλλά, δεν νομίζετε, αγαπητοί φίλοι, πως είναι καιρός πια αυτό το εργαλείο που είναι το κόμμα σας (γιατί εργαλείο προς χρήση και για κάποιο σκοπό είναι, δεν είναι φετίχ ούτε τοτέμ), δεν νομίζετε πως είναι καιρός να χρησιμοποιηθεί; Τι το φυλάτε; Για να το βάζετε στη βιτρίνα; Στη βιτρίνα, δεν κινδυνεύει βέβαια να υποστεί κάποια φθορά. Όμως ποια η χρησιμότητά του, ή μάλλον, η αξία χρήσης του; Μηδενική. Η μόνη αξία που έχει εκεί είναι η αξία κατοχής… Ε, και λοιπόν;».

ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ της Αλέκας Παπαρήγα, αυτός ο φόβος, που περιγράψαμε ξεκάθαρα, εξωτερικεύτηκε το ίδιο ξεκάθαρα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι όμως η πρώτη φορά που έγινε σε αντιδιαστολή με αποφάσεις άλλου κομμουνιστικού κόμματος. Αυτό, για μας, που ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί πρέπει να το έχουμε βουλωμένο όταν πρόκειται για κριτική εξ αριστερών προς τα αριστερά, είναι μια πρόοδος, για να τα λέμε όλα. Ασχέτως αν, στη συγκεκριμένη περίπτωση η κριτική είναι λάθος, από ’δω ίσαμε την Καπερναούμ…

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ βγήκε αυτός ο φόβος; Βγήκε όταν ζητήθηκε από την Παπαρήγα να σχολιάσει την απόφαση του ΚΚ Πορτογαλίας να ανταποκριθεί θετικά στην επιστολή (πρόσκληση σε συνεργασία) του Μπλόκου, ενός αριστερού συμμαχικού σχήματος, το οποίο είναι κάτι σαν τον δικό μας τον ΣΥΡΙΖΑ —τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ του 2008… Η επιστολή αυτή, όπως είναι γνωστό, στάλθηκε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, εν όψει της υπαγωγής της Πορτογαλίας στα σαγόνια του μηχανισμού στήριξης ΔΝΤ και ΕΕ. Οι πορτογάλοι, αν και κουτόφραγκοι, θυμήθηκαν την παραβολή με το δεμάτι που δεν σπάει όπως οι βέργες, αν είναι μόνες τους, και είπαν, κατ’ αρχήν, «να τα πουν».[1]

ΤΙ ΕΙΠΕ ΟΜΩΣ η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, όταν ρωτήθηκε; Είπε ότι (σε ελεύθερη απόδοση) «οι πορτογάλοι [σύντροφοι] θα βιώσουν ετεροχρονισμένα αυτά που βιώσαμε εμείς [το ΚΚΕ] το 1974 και το 1989», εννοώντας προφανώς τα προβλήματα και τις διασπάσεις που προκάλεσε η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλες αριστερές δυνάμεις.[2]

ΤΙ ΧΡΕΙΑΝ ΑΛΛΗΝ μαρτύρων έχομεν για να επιβεβαιώσουν αυτό που εμείς (εμείς και η κουτή Μαρία) ξέρουμε, δηλαδή, ότι η φοβική ηγετική ομάδα τού ΚΚΕ, στην προσπάθειά της «να διατηρήσει το Κόμμα αμόλυντο», το αποσύρει από την κυκλοφορία δράσεων και ιδεών;

ΚΑΙ ΤΙ ΧΡΕΙΑΝ ΑΛΛΩΝ μαρτύρων έχουν τα μέλη και οι φίλοι τού ΚΚΕ, που δεν έχουν χάσει την επαφή με την εφιαλτική πραγματικότητα και συνειδητοποιούν[3] την ανάγκη για ενότητα στη δράση και ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, για να σταματήσουν να το έχουν βουλωμένο στις Κόβες τους και τις παρέες τους;

ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ;…

[1] Έτσι, για να δικαιωθούμε κάπως κι εμείς, που έχει μαλλιάσει το πληκτρολόγιό μας να γράφει εδώ και δυο χρόνια «τα λέμε»…

[2] Έκανε βέβαια ένα λάθος (ή «λάθος»). Η διάσπαση του 1989, όταν αποχώρησε μεγάλο τμήμα της ΚΝΕ, ο Κώστας Κάππος, Δημήτρης Δεσύλλας και άλλοι, δεν είχε καμία σχέση με τη δημιουργία του τότε ενιαίου Συνασπισμού. Η αιτία της ήταν η απόφαση για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Η συγκεκριμένη διάσπαση για τη συγκεκριμένη απόφαση θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς, είτε υπήρχε ο ΣΥΝ, είτε όχι. Άμα είναι να τα λέμε, να τα λέμε όλα! ;-)

[3] Σύμφωνα, τουλάχιστον, με δημοσκοπήσεις στις οποίες έχει καταγραφεί πλειοψηφία 2/3 υπέρ της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων.

Η εικόνα, από το freeuni.edu.de