Αγαπητέ σύντροφε Δημοσθένη Παπαδάτε – Αναγνωστόπουλε, καλώς ήρθες στην «Πατριωτική Αριστερά»! (& UPDATE —2.VI.2011)

Ναι σύντροφε! Αυτή την ώρα βάζουμε στην πάντα το γεγονός ότι μέχρι χθες ήσουν ένας από τους στυλοβάτες τής «αντιεθνικιστικής αριστεράς»... Αδιαφορούμε αν υπήρξες αγαπημένος τής παραδοσιακά «αντιεθνικιστικής» νεολαίας του ΣΥΝ... Διαγράφουμε την προϋπηρεσία σου ως κολλητού τού ιδεολογικού καθοδηγητή (αυτή την εποχή) τής ηγετικής ομάδας (αυτή την εποχή) τού κόμματός σου, τού Γιάννη Μηλιού... Τα βάζουμε στην πάντα όλα αυτά, σύντροφε, και σε καλωσορίζουμε θερμά στο «ρεύμα» μας! Έλα να γίνουμε πολλές, που λέει και το ανέκδοτο!

Η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε. Έχοντας ακούσει ότι άλλαξες την ομάδα που υποστήριζες από μικρός μόνο και μόνο επειδή λέγεται «Εθνικός Αστέρας», ξέροντας ότι άλλαξες σπίτι όταν άνοιξε δίπλα σ’ αυτό που έμενες υποκατάστημα τής «Εθνικής Τράπεζας» και γνώστες τού γεγονότος ότι δεν ταξιδεύεις ποτέ με αυτοκίνητο εκτός Αθηνών, για να μην υποχρεωθείς να ακολουθήσεις κάποια «Εθνική οδό», δεν θα πιστεύαμε ποτέ, ακόμα κι αν έβγαζε ο ήλιος κέρατα, ότι θα διαβάζαμε σε άρθρο σου(!), για τις συγκεντρώσεις τών Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, τα παρακάτω λόγια:

«Για όλους τους παραπάνω λόγους, [...] μου μοιάζει εντελώς αναντίστοιχο το παιχνίδι ‘‘βρες πόσες ελληνικές σημαίες ανεμίζουν στην πλατεία’’ [...]».

Τι είπες σύντροφε; Δεν είσαι αριστερός πατριώτης; Απλώς σε αυτή τη φάση δεν ιεραρχείς ως κεντρικό ζήτημα το «πόσες ελληνικές σημαίες ανεμίζουν στην πλατεία», αλλά το πόσος κόσμος είναι στην πλατεία; Κανένα ρόλο δεν παίζει αυτό. Αφού δεν σε απασχολεί «πόσες ελληνικές σημαίες ανεμίζουν στην πλατεία» το πράγμα είναι φως φανάρι! Κι έπειτα, τι μας το λες εμάς; Στον κύριο καθηγητή τού ΕΜΠ να το πεις αυτό, βρε κουτό, και στον Χριστόφορο τον Παπαδόπουλο και στην νεολαία τού ΣΥΝ! Μ’ εκείνους κοίτα να καθαρίσεις! Δεν θα καθαρίσεις βέβαια, όπως δεν καθαρίσαμε κι εμείς. Γι’ αυτό σε δεχόμαστε μετά βαΐων και κλάδων —και να ’σαι κι ευχαριστημένος, γιατί μόνο εμείς σου μείναμε!  

Και πρόσεξε (για να τα λέμε όλα!): Σε δεχόμαστε μετά βαΐων και κλάδων παρά τα όσα φτάνουν στ’ αυτιά μας, εκστομισμένα από διάφορες «κακές γλώσσες». Όπως:

Όπως ας πούμε ότι, όταν μετράς τις ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις μετά την κατάκτηση του Euro 2004 (και επειδή τις βρίσκεις πολλές, βγάζεις τους Έλληνες εθνικιστές), είναι λίγο περίεργο να μη τις μετράς σε πολιτικές συγκεντρώσεις...

Ή, —σε συνδυασμό με το παραπάνω— ότι η αδιαφορία σου να τις μετράς σε συγκεντρώσεις, στις οποίες όμως απαγορεύεται να σηκώσεις Κόκκινη Σημαία, καθιστά αυτή σου τη στάση όχι απλώς περίεργη, αλλά καραμπινάτη επιπολαιότητα —για να μη πούμε μαλακία και σε πληγώσουμε, ακόμα δεν ήρθες...

Ή —το χειρότερο απ’ όλα— ότι δεν είσαι γνήσιος αριστερός πατριώτης, αλλά, απλώς, κωλοτούμπας ολκής και «στην κομμούνα (πρώτη) οπορτούνα»...

Αυτά και άλλα πολλά λένε οι «κακές γλώσσες» Δημοσθένη μας! Αλλά μη φοβάσαι τίποτε! Όλα αυτά εμείς τα γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι!  Άσε τις «κακές γλώσσες» να λένε. Εμείς, ο μπενάκης κι ο βγενάκης! Ακλόνητοι!

Δεν μας πιστεύεις βρε κουτό; Δηλαδή, θέλεις τώρα να φιλήσουμε ...σημαία; ;-)


UPDATE (2. VI. 2011): Το υπερβολικά σαρκαστικό ύφος του post είχε αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: Αντί δηλαδή να συζητηθεί με τη δέουσα σοβαρότητα η απαγόρευση που έχει επικρατήσει μέχρι στιγμής στο Σύνταγμα (καμία σημαία εκτός από την ελληνική), σε συνδυασμό με την «κατανόηση» που επέδειξε γι’ αυτή την απαγόρευση ένα γνωστό στέλεχος τής «αντιεθνικιστικής αριστεράς», τα σχόλια εξετράπησαν σε μια υφολογική ηθικολογία, αγνοώντας πλήρως το περιεχόμενο. Για να θυμηθούμε τη γνωστή ατάκα με το δάχτυλο και το φεγγάρι: οι σχολιαστές ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για το στραβοκομένο νύχι που είχε το δάχτυλό μας, παρά για το φεγγάρι. Επειδή όμως εμάς μάς ενδιαφέρει το φεγγάρι, το ξαναδείχνουμε στο αμέσως επόμενο post, αφού πρώτα κάναμε το απαραίτητο μανικιούρ στο δάχτυλό μας...  

Η photo, από το fimes.gr