Ο |
τίτλος είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο-σταθμός τού Jean-François Lyotard «Η μεταμοντέρνα κατάσταση». Σ’ αυτό, ο Lyotard, το ‘‘τρομερό παιδί’’ τής γαλλικής μεταπολεμικής διανόησης, ο αρχικά τροτσκιστής, μετά αυτοκόλλητος του Καστοριάδη, πιο μετά αντικαστοριαδικός, ύστερα μεταμαρξιστής, ακόμα πιο ύστερα αντιμαρξιστής και στο τέλος μεταμοντερνιστής (δηλαδή τα πάντα όλα) καθαρόγραψε τη νέα ‘‘Μεγάλη Ιδέα’’: Όλες οι μεγάλες αφηγήσεις τής δυτικής νεωτερικής σκέψης που θεμελιώθηκαν στον Διαφωτισμό και στον Ορθό Λόγο έχουν καταρρεύσει και δεν έχει πια κανένα νόημα η προσπάθεια ανακάλυψης και θεμελίωσης της μιας αλήθειας, γιατί αυτή οδηγεί στα Άουσβιτς ή στα γκουλάγκ. «Και τι κάνουμε δάσκαλε», ρωτούσαν οι δύσπιστοι, «με τα μεγάλα ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά; Τι κάνουμε με το ζήτημα της δίκαιης κοινωνίας, με την ερμηνεία και τα διδάγματα της Ιστορίας, με τη χειραφέτηση του ανθρώπου από τα πολλά και ποικίλα δεσμά;». «Τίποτε!», ήταν η απάντηση του δασκάλου. «Αφήνουμε τους φακέλους πάντα ανοιχτούς, στα pending, και εξακολουθούμε να προβληματιζόμαστε. Διότι το οποιοδήποτε τελικό συμπέρασμα θα εμπεριέχει πάντα το λάθος. Tι νόημα έχει να κυνηγάμε την ουρά μας στα σοβαρά και με στόχο να την πιάσουμε, αφού αυτό δεν θα γίνει ποτέ; Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, το μόνο που μας έχει μείνει να κάνουμε, είναι να κυνηγάμε την ουρά μας έχοντας συνείδηση ότι όλο αυτό δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, στο οποίο ο καθένας κάνει τις κινήσεις του»!
Κ |
αθώς παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνική και πολιτική σκηνή συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερα όλο και πιο καθαρά πως ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι όμως περίεργο. Χωρίς κανόνες, χωρίς ΑΝ.ΣΚ. (αντικειμενικό σκοπό), χωρίς καν τερέν. Ένα παιχνίδι μόνο με κινήσεις —ακριβώς όπως το είχε πει ο Lyotard! Κινήσεις στις οποίες, κι αυτό είναι ίσως το πιο ωραίο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο κάθε παίκτης κινείται τόσο ‘‘ελεύθερα’’, που δεν χαλάει τη ζαχαρένια του αν η τελευταία του κίνηση είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από την προηγούμενη. Δεν πολυσκοτίζεται καν για το ενδεχόμενο, η κίνησή του να αντιστοιχεί σε κάποιο άλλο παιχνίδι. Διότι ο μεταμοντερνιστικός αχαλίνωτος σχετικισμός δεν εξαιρεί από την ολιστική εκστρατεία του εναντίον τών ολιστικών αφηγήσεων ούτε τον εαυτό του!
Αν μας ρωτούσε κάποιος, ίσως και για να μας ειρωνευτεί και να μας περιπαίξει, «εξόριστοι Λέφτηδες, στην εποχή σας πείτε τι βλέπετε;», να τι θα απαντούσαμε, πιστεύοντας ότι αυτές οι κινήσεις αξίζει να τύχουν μιας κάποια προσοχής:
Β |
λέπουμε τον Ανδρουλάκη ωρυόμενο να τα χώνει στον Παπανδρέου ως αρσενική Κανέλλη, αλλά να τα χώνει και στη Λούκα, επειδή λέει πήδηξε σαν το ποντίκι από το πλοίο που βουλιάζει, ενώ έπρεπε να μείνει και να συνεχίσει τη μάχη. Ποια μάχη; Αυτή στην οποία ο ίδιος δεν μπήκε καν, αφού, όπως έχει εξομολογηθεί, αρνήθηκε τις ευθύνες ενός υπουργείου, διότι αυτός αποδίδει λέει καλύτερα ως ‘‘ελεύθερος παίκτης’’, ενώ, επιπλέον, είναι ‘‘φιλοξενούμενος’’ (ως …αριστερός!) στο ΠΑΣΟΚ και δεν μπορεί να επέμβει στα εσωτερικά τού κόμματος που τον φιλοξενεί (ως ευγενής)!
Β |
λέπουμε τον Τσίπρα να δηλώνει ότι «δεν θα δεχτεί την υποτέλεια ο ελληνικός λαός», ενώ έχουμε παρακολουθήσει τον Γιάννη Μηλιό να παραδίδει την ίδια και την ίδια απολύτως αντίθετου περιεχομένου διάλεξη, από κάθε είδους βήμα, στην οποία, αναλύει, με τις απαραίτητες παραλλαγές βέβαια, γιατί είναι ‘‘εθνοκομμουνιστικός λαϊκισμός’’ να κάνουμε λόγο για ελληνικό λαό, αντί του ιδεολογικά ορθού ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός.
Π |
ερίπου την ίδια στιγμή, βλέπουμε διαφόρους αριστερούς να ειρωνεύονται τον Αντώνη Σαμαρά για το πώς τάχα μου, αν γίνει πρωθυπουργός, θα αλλάξει μέσω διαπραγματεύσεων με την Τρόικα τους όρους τών Μνημονίων, χωρίς να μπαίνουν και στον κόπο να διερωτηθούν για το πώς θα πετύχουν οι ίδιοι, αν γίνουν εξουσία, να την εξαναγκάσουν «να πάρει τα Μνημόνια και να φύγει από ’δω», διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι «δεν θα να γίνουμε Αλβανία»!
Β |
λέπουμε πολλούς Αγανακτισμένους και γενικά τους μη υποφέροντες στον τράχηλό τους ‘‘ιδεολογικούς ζυγούς’’ να καταριούνται το ΚΚΕ επειδή τους ‘‘εμπόδισε’’ με ‘‘φασιστικό’’ τρόπο να καταλάβουν εξ εφόδου τα Παλαιά Ανάκτορα, ενώ το καλοκαίρι έλεγαν: «Ποιοι μωρέ, οι κουκουέδες; Αυτοί είναι στον κόσμο τους! Ονειρεύονται ακόμα την έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα…»!
Β |
λέπουμε το Ε.ΠΑ.Μ. τού Καζάκη να αναρωτιέται σε πρόσφατη ανακοίνωσή του «οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, με ευθύνη της ηγεσίας τους, θα εξακολουθήσουν να συμμετέχουν με την σιωπή τους σ’ αυτό το πραξικόπημα, όπου το Σύνταγμα και η στοιχειώδης νομιμότητα παραβιάζονται κάθε μέρα από όλες τις πλευρές, ή θα αφουγκρασθούν την οργή του λαού και θα στοιχηθούν πλάϊ του;», ξεχνώντας ότι ο λαός έχει πει καθαρά και ξάστερα τι δεν θέλει, ενώ για το τι θέλει κρατάει κλειστά τα χαρτιά του (πράγμα που σημαίνει ότι, αν επέμβει ο στρατός, μπορεί να επιβάλλει με στρατιωτική πειθαρχία επί του λαού τι να ‘‘θέλει’’…)!
Β |
λέπουμε την Παπαρήγα να δηλώνει για πολλοστή φορά ότι μέσα στο ευρώ και την ΕΕ δεν υπάρχει μέλλον, και, την ίδια στιγμή, να αρνείται να ανταλλάξει ακόμα και καρτ ντε βιζίτ όχι μόνο με όσους αρχίζουν να ‘‘ψήνονται’’ με την ιδέα, αλλά και με όσους την ενστερνίζονται στον ίδιο ακριβώς βαθμό!
Β |
λέπουμε τον Γιάννη Μηλιό να θεωρεί περιττό το plan αριστερής εξόδου από την κρίση, (σε απόλυτη ‘‘αρμονία’’ με τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το κτίσιμο τού «αριστερού συνασπισμού εξουσίας»…), και να προσφέρει αντ’ αυτού, σε ανέργους ή κατ’ ευφημισμό εργαζόμενους, dream, άσχετα αν τρώει τις ώρες του για να αναλύει σε ραδιόφωνα και εφημερίδες το μοναδικό plan που γι’ αυτόν έχει νόημα: αυτό της «αλλαγής τών πολιτικών συσχετισμών συνολικά μέσα στην ΕΕ» (χωρίς όμως και να διευκρινίζει σε ποια δεκαετία ποιου αιώνα θα επιτευχθεί αυτό…)!
Β |
λέπουμε κόσμο και κοσμάκη, που γιουχάιζε το ΚΚΕ όταν αποχωρούσε το καλοκαίρι από την πλατεία Συντάγματος, να το γιουχάρει επειδή τώρα έμεινε στην πλατεία Συντάγματος!
Β |
λέπουμε τους αντιεξουσιαστές που εξέφραζαν τη θλίψη τους και τον προβληματισμό τους για τους δύστυχους της Marfin, να υπερηφανεύονται τώρα επειδή «το αντιεξουσιαστικό κίνημα, […] έχει αποκτήσει δύναμη, δυνατότητα και συνείδηση» σε τέτοιο ανώτερο ‘‘ποιοτικά’’ επίπεδο ώστε να πετάει στα τυφλά μολότωφ μέσα στον κόσμο! Ίσως επειδή θέλουν να τις μοιράζονται κι αυτές με όλους, αφού το όνομα τού blog τους είναι omnia sunt communia (όλα είναι κοινά)…
Β |
λέπουμε τον Αλαβάνο να συνυπογράφει μια ανακοίνωση, στην οποία, την ίδια στιγμή που καλείται το ΚΚΕ να συνειδητοποιήσει πως «ούτε η ‘απαγόρευση της κυκλοφορίας’ σε εργαζόμενους που θα έπρεπε να θεωρούν συντρόφους τους ούτε η αντίληψη επιβολής και προσβολής σε μέλη άλλων οργανώσεων ούτε ‘οι συνοριακές γραμμές’ ανάμεσα στους αριστερούς και γενικότερα τον κόσμο του κινήματος ούτε το ιδεολόγημα ‘εμείς ελέγχουμε τα πάντα’ μπορούν να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου της βίας ή του πολιτικού φαινομένου της διασύνδεσης κράτους και παρακράτους», επισημαίνεται λίγες μόλις αράδες προηγουμένως ότι ‘‘δράσεις’’ όπως αυτές τών αντιεξουσιαστών τής περασμένης Πέμπτης «λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως δύναμη του συστήματος και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθούν»!
Β |
λέπουμε τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο να εκφράζει τη λύπη του επειδή «το μέτωπο της περιφρούρησης του ΚΚΕ [ήταν] προς τη διαδήλωση, και όχι προς την αστυνομία», ενώ το καλοκαίρι, όταν το μέτωπο των ‘‘ανεξάρτητων’’ και ‘‘απελευθερωμένων’’ «από κόμματα και ιδεολογίες» Αγανακτισμένων ήταν προς έναν άνθρωπο (αριθμός: 1) με Κόκκινη Σημαία και προς τα παιδιά τού ΚΚΕ μ-λ επειδή μοίραζαν προκηρύξεις, έκανε την (ριζοσπαστική) πάπια!
Τ |
έλος, βλέπουμε πέντε μαλάκες να επιμένουν να παίρνουν το λόγο εν σώματι, τη στιγμή που ξέρουν ότι αυτά που λένε α) σπανίως αντιπροσωπεύουν εξ ίσου και τους πέντε, β) σπανίως επιτυγχάνουν να εκφράσουν ακριβώς αυτά που θέλουν να πουν και γ) ότι δεν αποτελούν παρά ένα απειροελάχιστο ποσοστό αυτών που πρέπει να ειπωθούν!
ΥΓ Οι προσεκτικοί και κάπως ενημερωμένοι αναγνώστες δεν θα δυσκολευτούν να διακρίνουν αναλογίες με τη διεθνή κατάσταση πραγμάτων στο εργατικό και αριστερό κίνημα. Εξ ου και η παράλλαξη στον τίτλο τού βιβλίου τού Lyotard.
Το βίντεο είναι του (της;) liostemi
19 σχόλια:
Λεφτόπουλα αγαπητα,
Μέσα στον κυκεώνα και το κουβάρι της κοινωνικής πολυπλοκότητας, μόνο η άποψη του Μηλιού, για ταξική σύγκρουση τεραστίων διαστάσεων στην Ευρώπη, που πρέπει να είμαστε παρόντες, είναι το νήμα που πρέπει να ακολουθήσουμε.
-Μόνο οι Μαρξιστές γνωρίζουν τον ρου της Ιστορίας και όχι όλοι.-
Ορέ Μάρκο! "Στημένη" μάς την είχες; ;-)
Τα λέμε
Διαβάζοντας το κείμενο προσπάθησα να καταλάβω γιατί είχε γραφτεί. Δεν το κατάλαβα με την πρώτη ανάγνωση. Γιαυτό το ξαναδιάβασα και δυο-τρεις φορές ακόμα.
Τελικά κατέληξα ότι γράφηκε να πει κακιούλες για τον Γ. Μηλιό (έχει τις περισσότερες αρνητικές αναφορές από οποιονδήποτε άλλο) και να βγάλει λάδι τον Α. Τσίπρα!..
Μπράβο σας ρε μάγκες!
Πως το μεταμοντέρνο υποσκάπτει τα ίδια του τα θεμέλια...
Γιάκοβ
Επιτρέψτε μου να σας πω πως πρέπει να είστε πολύ νέοι για να ξεπερνάτε με τόση αμεριμνησία την απαράδεκτη αποστροφή του Πατριωτικού (αμάν πια με τους πατριώτες) Μετώπου. Αντιγράφω επί λέξει αυτά που γράψατε:
@
"Βλέπουμε το Ε.ΠΑ.Μ. τού Καζάκη να αναρωτιέται σε πρόσφατη ανακοίνωσή του «οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, με ευθύνη της ηγεσίας τους, θα εξακολουθήσουν να συμμετέχουν με την σιωπή τους σ’ αυτό το πραξικόπημα, όπου το Σύνταγμα και η στοιχειώδης νομιμότητα παραβιάζονται κάθε μέρα από όλες τις πλευρές, ή θα αφουγκρασθούν την οργή του λαού και θα στοιχηθούν πλάϊ του;», ξεχνώντας ότι ο λαός έχει πει καθαρά και ξάστερα τι δεν θέλει, ενώ για το τι θέλει κρατάει κλειστά τα χαρτιά του (πράγμα που σημαίνει ότι, αν επέμβει ο στρατός, μπορεί να επιβάλλει με στρατιωτική πειθαρχία επί του λαού τι να ‘‘θέλει’’…)!"
Ακούστε. Αυτή η προτροπή είναι πρόταση συνταγματικής εκτροπής. Ο Στρατός δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα να πολιτεύεται. Ιστορικά στη χώρα μας αυτές οι παραινέσεις εκπορεύονταν πάντα από την Ακροδεξιά και μάλιστα με το άλλοθι της υπεράσπισης της πατρίδας που "κινδυνεύει" από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Ο μετέπειτα εκδότης του χουντικού "Ελεύθερου Κόσμου", ο περιβόητος (πρώην τροτσκιστής) Σάββας Κωνσταντόπουλος, με τις θορυβώδεις διαλέξεις του στο Χίλτον ως δημοσιογράφος της "Απογευματινής", προετοίμαζε από το 1966 το πραξικόπημα του 1967.
Η συνήθης φράση στα εθνικόφρονα καφενεία και στις φασιστικές φυλλάδες ήταν: "Τι κάνει ο Στρατός;", "δεν θα βρεθεί ένας λοχίας;" κλπ.
Ο κ.Καζάκης και το μέτωπό του, θα έπρεπε προ πολλού να είχαν κληθεί από τον Εισαγγελέα να δώσουν εξηγήσεις, αν λειτουργούσε η Δικαιοσύνη.
Θέλω να θυμίσω στους νεότερους, πως πολλά στελέχη της Χούντας (Βύρων Σταματόπουλος, Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Γ.Γεωργαλάς, Σ.Κωνσταντόπουλος), στην ουσία οι θεωρητικοί της, προήλθαν όλοι από τους κόλπους της Αριστεράς.
Ο κ.Καζάκης, που αφού συγχρωτίστηκε με τις ακροδεξιές κορώνες της "Σπίθας", αποχώρησε από εκεί, όχι ενοχλημένος από τα τουρκοφαγικά και ξενοφοβικά της σύνδρομα, αλλά με μια συνωμοσιολογικού τύπου αντιδυτική καταγγελία, καθόλου δεν μου γεμιζει το μάτι.
Έχουν επικινδυνα αναμιχθεί οι αριστερές με τις πατριωτικές-λαϊκίστικες ιδέες και ομάδες, το ευνοούν οι πονηροί μας καιροί, πολλοί ψαρεύουν στα θολά νερά, τόσο που ο Αλέξης Τσίπρας, (δηλωμένος θιασώτης της ιερής ελεημοσύνης, διακινητής των "διακριτών ρόλων" του ΓΑΠ Εκκλησίας-Κράτους" και δηλωμένος θαυμαστής του αρχιεπισκόπου Κατάρ, Λαυρεντιάδη, Βοιωτοπεδίου, Βουλιαγμένης, Ασωπού, Σιβιτανιδείου κ.Ιερώνυμου), να ξεχνά τα μυστικά κονδύλια του πατριώτη Σαμαρά, να ζητά ανοιχτά συνεργασία και με δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς, να αναδυκνείεται σε μαιτρ των στρογγυλεμάτων, να συνεντευξιάζεται συναινετικά στους Αυτιάδες, τους Παπαγιάννηδες, τους Κουϊκ και να υπερπροβάλεται υμνούμενος τώρα από το μεγάλης επισκεψιμότητας λαικοδεξιό μπλογκ olympia.
Νομίζω πως θα πρέπει να είσαστε πιο αυστηροί γιατί αποδεικνύεται και σήμερα ότι ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων.
Οι εύκολες κορώνες περί ξένης Κατοχής, η περίεργη σιωπή για την μη προσαγωγή σε δίκη των συγκεκριμένων προσώπων που λήστεψαν τη χώρα, δεν αντικαθιστούν την έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου (εδώ είναι τα δύσκολα), δεν βοηθάνε σε τίποτα την Οικονομία μας και αυτή τη στιγμή αυτή είναι το "εθνικό" πρόβλημά μας, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ μια λέξη που όλο και πιο πολύ γοητεύει πολλούς αριστερούς που φοβούνται λέει πως το ΔΝΤ θα πουλήσει την Ακρόπολη στους "Σκοπιανούς".
Λ.
Φίλε Δεν μασάμε!,
Με την επιφύλαξη να κάνεις κάποιου είδους πλάκα, θέλουμε να σου πούμε τα εξής:
Για όνομα! Μη διαβάζεις με τέτοια προκατάληψη. Δεν εννοούμε ό,τι γράφεται εδώ, εννοούμε γενικά.
Με την εξαίρεση τής αναφοράς στον Ανδρουλάκη, οι αναφορές μας στα υπόλοιπα πρόσωπα δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα[*]. Γιατί τα πρόσωπα στα οποία αναφερόμαστε παίζουν όλα ένα κάποιο ρόλο, άλλα μικρότερο κι άλλα μεγαλύτερο, στο αριστερό κίνημα. Με αυτή την έννοια δεν βάζουμε κανέναν στο στόχαστρο. Ή, αν θέλεις, ‘‘χτυπάμε’’ το σαμάρι για να ‘‘χτυπήσουμε’’ τον γάιδαρο!
Ποιος είναι ο γάιδαρος; Μα τα ηγετικά κλιμάκια σύμπασας της Αριστεράς, που, κουτουλάνε μεταξύ τους κι όλα μαζί τον τοίχο, (σαν να παίζουνε τυφλόμυγα ένα πράγμα!), μπουρδουκλωμένοι με τις αντιφάσεις τους, τις παλινωδίες τους και τη φροντίδα μόνο για το ‘‘μαγαζί’’ τους…
Άντε, να σου δώσουμε κι ένα ελαφρυντικό: Όπως γράφουμε και στο ποστ, σπανίως καταφέρνουμε να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε να πούμε! ;-)
Τα λέμε
[*] Για τις αναφορές μας στους αντιεξουσιαστές, αυτό είναι αυταπόδεικτο.
Товариш Яков Федотович Павлов,
Και γιατί, παρά την αυτοϋπονόμευση, ζει και βασιλεύει το γαμημένο;;;
Увидимся
ΥΓ Α! Και Χρόνια Πολλά για την ημέρα! Ο Λασκαράτος μπορεί να το παρεξηγήσει αυτό(*), αλλά εσύ, λόγω του λοχία πατέρα σου, είμαστε σίγουροι(**) πως όχι…
(*) ;-)
(**) Τη σιγουριά μας την ενισχύουν και κάνα-δυο παππούδες δικοί μας…
Φίλε Λασκαράτε,
Το σχόλιό σου μας προξένησε ένα (1) παράπονο και θέλουμε να ξεκινήσουμε με αυτό (όπως ξέρεις, συνηθίζουμε να τα λέμε όλα χωρίς να εξαιρούμε τα παράπονά μας! ;-) ). Λοιπόν:
Μας επικρίνεις για την αμεριμνησία μας (θα εξηγηθούμε παρακάτω γι’ αυτήν) σχετικά με το επίμαχο σημείο τής ανακοίνωσης του Ε.ΠΑ.Μ, αλλά δεν λες και μια (1) καλή κουβέντα επειδή την αναδείξαμε. Εξ όσων γνωρίζουμε, πέρασε σχετικά στο ντούκου. Ακόμα και στο δικό σας τσαρδί, παρά το ότι είσαστε αετοί σε κάτι τέτοια! ;-) Το βγάλαμε, τελείωσε. Προχωράμε στα πιο ουσιώδη.
Κατ’ αρχήν, για μας, τα Συντάγματα δεν είναι ταμπού. Και έχουμε την εντύπωση ότι, σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο, η Ιστορία είναι με το μέρος μας! Κάποτε το ελληνικό Σύνταγμα έγραφε ότι η Ελλάδα είχε ελέω Θεού Βασιλέα. Μετά γίναμε Συνταγματική Μοναρχία. Μετά, Βασιλευομένη. Μετά Δημοκρατία. Μετά Βασιλευόμενη. Και από το 1974 και πέρα Προεδρευόμενη Δημοκρατία, σταθερά. Σε όλη αυτή την εξέλιξη, ο στρατός, συχνά-πυκνά, έβαζε το χεράκι του. Και όχι πάντα υπέρ τής Βασιλείας, έτσι δεν είναι;
Έπειτα είναι και το άλλο: Η προσκόλληση σε Συντάγματα αφήνει απ’ έξω την ιδέα τής επανάστασης. Elementary αυτό για αριστερούς! Κι όχι μόνο αριστερούς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το 1789 είχαμε Συνταγματική …εκτροπή στη Γαλλία. Αν ήσουν γάλλος, θα ήθελες να κυβερνάσαι από κάποιον απόγονο του …Λουδοβίκου;
Βεβαίως, το επίμαχο σημείο στο κείμενο του Ε.ΠΑ.Μ. αποτελεί άλλης τάξεως ζήτημα. Όμως, ακριβώς επειδή δεν θεωρούμε τα Συντάγματα αιώνια ή προαιώνια, δοσμένα ‘‘εκ Θεού’’ ή ‘‘εκ φύσεως’’ το πρώτο πράγμα που μας απασχόλησε δεν είναι αυτό τής εκτροπής, αλλά το υπέρ ποίου θα είναι η εκτροπή. Αν ο Καζάκης διάβαζε αυτά που γράφουμε τώρα πιθανόν να μας έλεγε: «Καλά, είσαστε τελείως στόκοι; Τι θα πει ‘‘υπέρ ποίου’’; Του λαού φυσικά!». Κι εδώ ξαναγυρνάμε στο ποστ: Ναι, αλλά τι θέλει ο λαός, εκτός από αυτό που δεν θέλει;
Κοντολογίς: Αν ο λαός (= η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή των ανθρώπων που βγάζουν το ψωμί τους με τον δικό τους ιδρώτα κι όχι των άλλων), εν γνώσει τών συνεπειών «τού νόμου», είχε συνειδητοποιήσει τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά του, και είχε αποφασίσει να τραβήξει το δρόμο του, (πράγμα που εμείς το ταυτίζουμε με πορεία προς τα αριστερά), δεν θα είχαμε το παραμικρό πρόβλημα αν ο στρατός παρατασσόταν μαζί του (ως σύμμαχος και υπηρέτης όμως του λαού, κι όχι ως ‘‘αφεντικό’’, αυτό να λέγεται για να μην έχουμε παρεξηγήσεις…). Πάει κι αυτό. Προχωράμε.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Φίλε Λασκαράτε, η σύνδεση του ταξικού με το εθνικό, σύνδεση που για μας είναι απαραίτητη, αποτελεί μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Συχνά, μοιάζει με ισορροπία σε τεντωμένη σκοινί, χωρίς όμως ισορροπητικό ράβδο και χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Και επίσης συχνά, παρά τη σύνδεσή τους, είναι καταδικασμένα να ‘‘συμβιώνουν’’ με εντάσεις και προστριβές. Είναι μοιραίο λοιπόν να χάνεται η μπάλα σε διάφορες περιστάσεις και συγκυρίες. Όμως, για να τα λέμε όλα, η μπάλα δεν χάνεται μόνο όταν ‘‘μπερδεύονται’’ οι αριστερές ιδέες με τις εθνικιστικές. Χάνεται κι όταν οι αριστερές ιδέες μπερδεύονται με ασαφείς διαχωρισμούς τού τύπου ‘‘πρόοδος’’ vs “συντήρηση ” ή, κοσμοπολιτισμός vs διεθνισμός.
Κατά τα άλλα, βλέπουμε ότι συνεχίζεις να ‘‘περιποιείσαι’’ τον Τσίπρα. Έχει τις αμαρτίες του, δεν λέμε. Όμως τον χρεώνεις και με κάποιες που δεν έχει διαπράξει. Π.χ., όταν τον εμφανίζεις να ζητά «ανοιχτά συνεργασία και με δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς». Ποια είναι η δύναμη της λαϊκής Δεξιάς; Εμείς δεν ξέρουμε καμία τέτοια. Ξέρουμε λαϊκούς ανθρώπους που είναι δεξιοί. Εμείς ας πούμε τους θέλουμε μαζί μας. Γιατί αν είναι μαζί μας και όχι απέναντι, υπάρχει πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνουν και δικοί μας. Αυτό σημαίνει πως μας σέρνει από τη μύτη η Δεξιά ή ότι ξεπουληθήκαμε; Τι …σεχταρισμός είναι αυτός, φίλε Λασκαράτε;
Για τα της εκκλησίας, όπως έχουμε υπονοήσει και άλλοτε, φίλε Λασκαράτε: Ένα βήμα μπρος, δυο πίσω. Μπροστά στο πρωτεύον, πίσω στο δευτερεύον. Διαφωνούμε στις προτεραιότητες! ;-)
Τέλος: «Κορώνες ξένης κατοχής»; Χμ… Προβληματικό. Το σωστό για μας είναι «ξένη κατοχή από κατοχικές δυνάμεις συγκεκριμένης (διεθνικής) κοινωνικής τάξης και τού πολιτικού(εξ)υπηρετικού προσωπικού της σε συνεργασία με τους ντόπιους ομοίους τους»!
Περίπλοκο και άβολο, δε λέμε. Αλλά έτσι δεν είναι πάντα η πραγματικότητα;
Τα λέμε
Ασφαλώς και αναγνωρίζω πως αναδείξατε την παρλαπίπα του πολυπράγμονα οικονομολόγου, αλλά το θέμα είναι πως δεν συλλαβατε όλη την επικινδυνότητά της, γιατί από τους στρατούς και μάλιστα από τον συγκεκριμένο, τίποτα καλό δεν βγαίνει, είδατε και τον Καντάφι, kαι τον Μεγκίστου, πως κατέληξαν κλπ.
Το έιχα επισημάνει κι εγώ με σχόλια το θέμα
http://roides.wordpress.com/2011/10/27/27oct11b/#comment-42054
επισημαίνοντας και την αντίδραση της "Αυγής"
http://roides.wordpress.com/2011/10/27/27oct11b/#comment-42056
Το Σύνταγμα προστατεύει τις δημοκρατικές ελευθερίες, μην τις θεωρείτε δεδομένες επειδή γεννηθήκατε με αυτές και οι (45άρηδες) απόστρατοι που μπούκαραν στο Πεντάγωνο δεν είναι τόσο αθώοι όσο τους βλέπει ο Αλ.Τσίπρας.
Στο θέμα Τσίπρας λέω πάρα πολύ λίγα. Ο όρος δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς, με τις οποίες ζήτησε συνεργασία, είναι αυτολεξεί δικός του, και εσείς κι αυτος αγνοείτε τι σημαίνει λαϊκή Δεξιά. Είναι τα λούμπεν στοιχεία του Μαρξ, αυτοί που επανδρώνουν την κάθε χουντική ΕΣΑ, τα τάγματα Ασφαλείας, τους ρουφιάνους, τους πελάτες των βουλευτών και το παρακράτος. Αν η η Ν.Βαϊμάρη χρεοκοπίσει ολοσχερώς θα τους βρείτε μπροστά σας.
Για την Εκκλησία, με αδικείτε. Ποτέ και πουθενά δεν την ανήγαγα σε πρώτο θέμα. Πρώτο θέμα είναι μονο στο μπλογκ του κου Ροϊδη, όπως έχουμε κάθε δικαίωμα. Τον κ.Τσίπρα τον κρίνω ΚΑΙ από τη συμπεριφορά του στην Εκκλησία και βλέπω τυχοδιωκτισμό και ανηθικότητα.
Ξέρετε πως εκεί που νομίζεις πως δεν σε βλέπουν, δείχνεις τον εαυτό σου και στο νταραβέρι σου με την Εκκλησία κανείς δεν σε βλέπει, γιατί ο κόσμος της Αριστεράς αδιαφορεί και αφήνει ανοιχτό το δρόμο να δείξουν οι ηγεσίες της τον καιροσκοπισμό τους.
Αν ο Φλωράκης κι ο Κωνσταντόπουλος ύμνησαν τον βασανιστή τυφλών παιδιών (Καλλιθέα) χουντικό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, αν ο Αλβάνος είδε γενναιότητα στον άτιμο τρόπο (αρπαγή απαγορευμένου και απο την Εκκλησία και από την Επιστήμη και απο τη δεοντολογία μοσχεύματος) με τον οποίο τελεύτησε ο Χριστόδουλος, αν ο Τσίπρας θεωρεί τους σκοτεινούς Τρεις Ιεράρχες δάσκαλους της γνώσης, τον εθνικιστή και προστάτη παιδεραστών κληρικών Βαρθολομαίο ως οικολόγο (!!!) αγωνιστή κατά της φτώχειας (!!;;!!), τον φονταμενταλιστή βατοπεδινό δεσπότη Κερατέας κοινωνικό αγωνιστή και το χουντικό, σκοταδιστικό και αποικιοκρατικό πατριαρχείο Αλεξανδρείας ως χρήσιμο στην ταλαίπωρη Αφρική, τον κλπ κ.Ιερώνυμο κλπ, αν πιστεύει κατά περίπτωση και ευκαιρία άλλοτε στο χωρισμό της Εκκλησίας και αλλοτε απλά στους σημερινούς διακριτούς ρόλους, αν κάνει την πάπια στο Βοιωτοπέδιο, στη Βουλιαγμένη και αλλού,
ή πάσχουν όλοι αυτοί από αθεράπευτη βλακεία ή απλά-το πιθανότερο-έχουν πολύ ελαστική συνείδηση.
Εξ όνυχος τον λεοντα κι εγώ βγάζω από αυτές τις-για τους πολλούς λεπτομέρειες-χρήσιμα συμπεράσματα για τους αριστερούς ηγέτες που έκαναν για δεκαετίες πως δεν ήξεραν για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων Τύπου και Εξωτερικών και για τις βίλλες του Άκη και που ακόμη και σήμερα κάνουν πως δεν ξέρουν πως ενώ δικάζεται ο κλέφτης της φραντζόλας δεν δικάζεται ο κ.Τσουκάτος του μαύρου πολιτικου χρήματος.
Στον 21ο αιώνα, ξέρουμε πια πολύ καλά γιατί απέτυχαν οι Επαναστάσεις του 20ου αιώνα και τι μας περιμενει, αν ο μη γένοιτο, έπαιρναν την εξουσία η Αλέκα, ο Αλέκος ή ο Αλέξης.
Ή θα φτιαχτεί μια μεγάλη σοβαρή μεταρρυθμιστική Αριστερά που θα νοιάζεται για όλα και δεν θα βγάζει κούφιες κραυγές για τον καπιταλισμό-διατηρώντας όλα τα οράματά της για μια μελλοντική αταξική κλπ κοινωνία-ή θα έχουμε μωροφιλόδοξους, λαϊκιστές αρχηγίσκους καπετανάτων, που θα δημαγωγούν πάνω στο πτώμα της χώρας, υμνούμενοι από τη λαϊκοδεξιά δημοσιογραφία των μυστικών κονδυλίων (και από υποκριτές αρχιερείς που κάνουν μπίζνες με τον Λαυρεντιάδη στο Κατάρ), για να πάρουν συμμαχώντας με σκουπίδια του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ 4-5% παραπάνω.
Δεν υπάρχει ορέ Λέφτηδες μεταμοντέρνο.
Ένα μετείκασμα είναι και τίποτε άλλο. Μπούρδα ολκής και όχημα ευκολίας. Μια σημαία ευκαιρίας για τη παραπαίουσα "διανόηση"
κατά τα λοιπά σας αφήνω να τα βγάλετε πέρα με το Λασκαράτο
Γιάκοβ
Χίλιες φορές ντροπή στους αριστερούς ηγέτες Χαρίλαο Φλωράκη και Νίκο Κονσταντόπουλο που τιμίσανε τον Σεραφήμ, τον πατριάρχη του Ιωαννίδη.
Το δικό τους μοντέλο συνεχίζουνε οι κομμουνιστές πολιτικοί αρχηγοί που λιβανίζουνε σήμερα την εκκλησία και τους πατριάρχες της αντί να απαιτούνε κρατικοποίηση του άτιμου πλούτου της και μοίρασμα της γης της στους ακτήμονες.
ΠΗΓΗ:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=500232
Τριάντα χρόνια από την εξέγερση των Ελλήνων Τυφλών κατά της Εκκλησίας
Τα πράγματα σε χρόνο μηδέν αγριεύουν. Απ' την επόμενη μέρα τα μέλη της Συντονιστικής καλούνται για ανακρίσεις στο Α.Τ. Καλλιθέας (διοικητής ο περιβόητος Καραθανάσης) όπου επίμονα ρωτούνται για τα πολιτικά τους φρονήματα. «Αποτελούν άμεσο εθνικό κίνδυνο, εφαρμόστε εναντίον τους τους νόμους περί συμμοριτοπολέμου» απαιτεί με επιστολή της στον τότε υπουργό Υγείας-Πρόνοιας η Εκκλησία της Ελλάδας λίγες μέρες μετά. «Αν δεν υποχωρήσουν, θα τους προσθέσω άλλη μια αναπηρία», απειλεί δημόσια (και... χριστιανικά) ο τότε διευθυντής της Χριστιανικής Αλληλεγγύης. Κινούνται μηχανισμοί δίωξης και τα μέλη της Συντονιστικής κατηγορούνται για παράβαση του Ν4000 περί τεντιμποϊσμού! Παρά ταύτα οι τυφλοί επιμένουν.
παρακαλουνται ΚΚ και αστυνομια να συνεργαζονται καλυτερα στο μελλον για να αποφευγονται γεγονοτα σαν αυτα των παρελασεων!Δεν πρεπει να μενει αφυλαχτη η πολιτι(α)κη ηγεσια ΠΟΤΕ!!!!
Φίλε Λασκαράτε,
Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε ότι δεν σου κάναμε και κάνα φάκελο δα, επειδή παρέλειψες να μας αναγνωρίσεις την πρωτοσέλιδη αναφορά μας. Θα το έχεις καταλάβει ότι συχνά αστειευόμαστε και έχουμε μια τάση να ‘‘τσιγκλάμε’’.
Έχεις δίκιο ότι από την αναφορά μας δεν φαινόταν να παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά τέτοια ενδεχόμενα. Γιατί; Γιατί δεν τα πολυπιστεύουμε ως πιθανά. Είμαστε της γνώμης ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ακόμα κι αν υπήρχαν επίδοξοι λοχίες ή συνταγματάρχες, θα συνειδητοποιούσαν γρήγορα ότι τα προβλήματα είναι τόσα και τέτοια που θα τους κατάπιναν στο πι και φι! Και υπάρχει κι άλλος ένας λόγος. Αν αγριέψουν τα πράγματα πολύ, ενδεχόμενο πολύ πιθανό, η όποια εκτροπή συμβεί νομίζουμε ότι θα έχει την κάλυψη τού συντάγματος (κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κ.λπ., κ.λπ.).
Για την αναφορά τού Τσίπρα σε δυνάμεις τής λαϊκής δεξιάς: Δεν αμφισβητούμε το αν το είπε. Απλώς, είναι αυταπόδεικτο, επειδή τέτοιες δυνάμεις δεν υπάρχουν, πως εννοούσε τον απλό κόσμο που δηλώνει ή ψηφίζει Δεξιά. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Δηλαδή, αν έρθει εδώ ένας τέτοιος αναγνώστης, θα πρέπει να τον διώξουμε με τις κλωτσιές; Δεν είναι στοιχειώδης υποχρέωση της Αριστεράς να μεταστρέψει τις πεποιθήσεις τού κόσμου; Και πως θα γίνει αυτό, αν υψώνει τείχη με ανθρώπους που αντικειμενικά, λόγω ταξικής θέσης και συμφερόντων, είναι δικοί της;
Δεν πιστεύουμε ότι σε αδικήσαμε για τα εκκλησιαστικά. Αφού αυτό είναι το φόρτε σου, παραδέξου το! ;-) Και ασφαλώς κρίνουμε από τη θεματολογία σου στο μπλογκ σας, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι προτεραιότητα δίνεις στην πραγματική ζωή στα εκκλησιαστικά. Και φυσικά έχετε κάθε δικαίωμα να τα κάνετε συχνά-πυκνά πρωτοσέλιδο (για να τα λέμε όλα, πιο πολύ εσύ παρά ο Ρο), πώς μπορούμε να το αμφισβητήσουμε αυτό; Απλώς κρίνουμε αυτή την επιλογή λανθασμένη γιατί δεν νομίζουμε ότι το κύριο μέτωπο είναι αυτό. Όπως σου έχουμε ξαναπεί, δεν είμαστε πια στον 19ο αιώνα, όταν η εκκλησία επηρέαζε ιδεολογικά τον κοσμάκη. Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε για την παιδεραστία τών παπάδων π.χ., ή την οικονομική διαφθορά τους και τις μπίζνες τους. Απλώς δεν το θεωρούμε ως το κύριο. Όλα αυτά είναι μέρος τού εποικοδομήματος. Το κύριο είναι η υπονόμευση τών θεμελίων τού συστήματος. Εκεί είναι που τα έχει κάνει ψιλομούσκεμα η Αριστερά, όχι στο ζήτημα της εκκλησίας.
Τι εννοείς «ο Φλωράκης και ο Κωνσταντόπουλος ύμνησαν τον Σεραφείμ»; Υποθέτουμε σε τίποτε επικήδειους. Να σου θυμίσουμε τα καλά λόγια που είπαν καραδεξιοί για τον Φλωράκη όταν πέθανε; Τι σημαίνει αυτό; Ότι έγιναν μέλη τού ΚΚΕ; Να σου πούμε ότι όταν πέθανε ο Κύρκος και κάναμε ένα ποστ όπου του αναγνωρίζαμε κάποια πράγματα, ενώ πολιτικά δεν έχουμε καμία σχέση με τις αντιλήψεις που διαμόρφωσε από την εποχή τού ΣΥΝ και μετά, συζητώντας σε ένα αριστερό μπλογκ μάς είπαν «εσείς που χτυπήσατε προσοχές για τον Κύρκο!»;
Ο Τσίπρας στο Πατριαρχείο έκανε Πι Αρ. Μπορεί να έκανε κακό Πι Αρ, να συμφωνήσουμε. Αλλά ήταν Πι Αρ. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Νομίζουμε ότι είναι πιο ζωτικό να επισημαίνονται οι ανεπάρκειες τών αριστερών ηγεσιών σε πιο κρίσιμα πεδία.
Τέλος: Μιλάς για τη μεγάλη μεταρρυθμιστική Αριστερά. Μα υπάρχει φίλε Λασκαράτε, υπάρχει! Όλη η Αριστερά, σε τελική ανάλυση, μεταρρυθμιστική είναι! (Ξέρεις εσύ κανέναν που μαζεύει όπλα;). Το ζήτημα είναι οι μεταρρυθμίσεις να στοχεύουν στην καρδιά τού συστήματος, στην υλική του βάση και προϋποθέσεις. Κι εκεί πρέπει να επικεντρώνεται η ιδεολογική δουλειά τής Αριστεράς, δουλειά που ένα μεγάλο μέρος της εγκατέλειψε από το 1991 και μετά, πεισμένη κατά βάθος πως ναι, το μόνο που υπάρχει πια είναι ΤΙΝΑ και ξερό ψωμί!
Κούφιες κραυγές εναντίον τού καπιταλισμού; Όχι φίλε Λασκαράτε, όχι κραυγές, και μάλιστα κούφιες, δεν είναι αυτό που κυρίως έχουμε ανάγκη. Ο διαφωτιστικός, πειστικός και υπονομευτικός λόγος, μαζί με μπόλικο δηλητήριο όπου χρειάζεται, είναι αυτό που μας λείπει!
Τα λέμε
Товариш Яков Федотович Павлов,
Ασφαλώς και είναι μετείκασμα. Θα λέγαμε και μετωνυμία! Και λοιπόν; Η ιδεολογία τού καπιταλισμού δεν είναι κι αυτή μετείκασμα; Μπορείς να πεις όμως ότι δεν υπάρχει; Όπως λέει κι ο Ζίζεκ, «είναι η ιδεολογία, βρε κουτό!» (μη το πάρεις προσωπικά: δεν το είπε για σένα ούτε κι εμείς το γράφουμε για σένα! ;-) )
Увидимся
Φίλε Σπάρτακε, καλώς ήρθες!
Τι λέει ένας χρυσαυγίτης για τον Μητσοτάκη;
«Ο προδότης! Που ύμνησε τον αρχιδολοφόνο καπετάν-Γιώτη! Στην κρεμάλα!».
Δεν νομίζεις ότι, αν μη τι άλλο, πρέπει να είμαστε πιο έξυπνοι από τους χρυσαυγίτες; ;-)
Τα λέμε
Φίλε george,
Καλά, το κόβουμε: εσύ είσαι προβοκάτορας! ;-)
Τα λέμε
1.
@ Τι εννοείς «ο Φλωράκης και ο Κωνσταντόπουλος ύμνησαν τον Σεραφείμ»; ... Να σου θυμίσουμε τα καλά λόγια που είπαν καραδεξιοί για τον Φλωράκη όταν πέθανε;....@
Ομολογώ πως δεν ξέρω πως τον ύμνησαν ακροδεξιοί. Αν είναι αλήθεια, τόσο το χειρότερο αν τους έδωσε τέτοια τροφή.
2. @Τι σημαίνει αυτό; Ότι έγιναν μέλη τού ΚΚΕ; ..."@
Περιμένετε να απαντήσω σε εξυπνάδες;
3.
Aπό το "Ριζοσπάστη", που αποσιωπά ζηλόφθονα στο ρεπορτάζ του, πως και ο πρόεδρος του ΣΥΝ εκφώνησε επικήδειο στο φασίστα Σεραφείμ. αν και δημοσιεύει τα ονόματα των άλλων απαρηγόρητων ομιλητών:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3722270&publDate=14/4/1998
"Κηδεύτηκε χτες ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ
Επικήδειο, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, απηύθυνε ο επίτιμος Πρόεδρος ..
"Διπλό χρέος μού υπαγορεύει τα στερνά τούτα λόγια στο σημερινό ξόδι σου. ..και το χρέος του συναγωνιστή". ....που κηδεύτηκε χτες το μεσημέρι στο Α Νεκροταφείο με τιμές αρχηγού κράτους, ενώ στην τελετή παραβρέθηκε και η Αλ. Παπαρήγα..........".
Τώρα για το ποιός ήταν ο Σεραφείμ:
Ο συνεργαζόμενος με τον ΣΥΝ μακαρίτης καθηγητής της Θεολογικής Σ.Αγουρίδης έγραψε: "Δείγμα αυτής της δουλοπρέπειας ήταν η κηδεία του μακαρίτη Σεραφείμ. Εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω άλλη περίπτωση ενός θρησκευτικώς και κοινωνικώς τόσο ανάξιου ηγέτη που να θάπτεται από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας με τιμές ήρωα" .
("Ελευθεροτυπία", 7-7-2000).
4.
Σας το λέω για πολλοστή φορά:
Το μπλογκ μας έχει τις εμμονές του κι αυτό γιατί κανείς άλλος στην Αριστερά δεν έχει καλύψει αυτό το κενό. Ποτέ δε απαιτήσαμε από την Αριστερά να έχει τις ίδιες εμμονές και προτεραιότητες με εμάς.
Να μην έχει σχέσεις με φασίστες κληρικούς, να μην συγκαλύπτει και να μην συνεργεί με τη σιωπή της σε εκκλησιαστικα σκάνδαλα, να πολεμάει το σκοταδισμό και την αγυρτία και να μην ξεχνά να ζητά τα αυτονόητα: Χωρισμό-φορολόγηση. Αυτά ζητήσαμε.
Εσείς μου απαντάτε σαν να απαίτησα το πρώτο, νομίζοντας πως έτσι αποφεύγετε να απαντήσετε στην ουσία των λεγομένων μου.
5.
@ "Για την αναφορά τού Τσίπρα σε δυνάμεις τής λαϊκής δεξιάς: Δεν αμφισβητούμε το αν το είπε. Απλώς, είναι αυταπόδεικτο, επειδή τέτοιες δυνάμεις δεν υπάρχουν...@".
Ομολογώ πως εκπλήσσομαι, ακούγοντας πως δεν υπάρχουν στη χωρα μας δυνάμεις της λαϊκής δεξιάς, όπως εκπλήσσομαι και με την ευκολία που μεταμορφώνετε τη σχετική έκκληση του Αλ.Τσίπρα ως απευθυνόμενη δήθεν σε ιδιώτες δεξιούς πολίτες.
6.
@ "Ο Τσίπρας στο Πατριαρχείο έκανε Πι Αρ. Μπορεί να έκανε κακό Πι Αρ, να συμφωνήσουμε. Αλλά ήταν Πι Αρ. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο..." @
Υποθέτω πως εννοείτε public relations δηλαδή δημόσιες σχέσεις.
Προσωπικά σιχαίνομαι τις δημόσιες σχέσεις, αυτούς που τις κάνουν, και ιδιαίτερα όταν τις κάνουν αριστεροί με διεφθαρμένους και με φασίστες.
Δεν θα σας πω τη γνώμη μου για τους συνηγόρυς τους.
7.Για τη βεβαιότητά σας πως δεν υπάρχουν συνταγματάρχες κλπ.
για να ανταποκριθούν (με το δικό τους τρόπο βέβαια) στη βλακώδη έκκληση του κ.Καζάκη. Την ίδια βεβαιότητα είχε και η "Αυγή" στις 21 Απριλίου του 1967, με το πρωτοσέλιδο άρθρο της "Γιατί δεν θα γίνει δικτατορία".
Έχει τόσα γυρίσματαο καιρός. Ποιος περίμενε την κατάρρευση του ανατολικού μπλογκ; Αλλά και απίθανη να είναι σήμερα μια επέμβαση του στρατού, κανένας Καζάκης δεν νομιμοποιείται να την ζητά (όπως και να την εννοεί) και να μην καταδικάζεται αυτόματα στο δημόσιο χλευασμό, τουλάχιστον από νέους αριστερούς μπλογκίστες.
8.@ Όλη η Αριστερά, σε τελική ανάλυση, μεταρρυθμιστική είναι! (Ξέρεις εσύ κανέναν που μαζεύει όπλα;).
Όπλα δεν μαζεύει κανείς αλλά και μεταρρυθμιστική Αριστερά δε βλέπω. Η μεταρρύθνιση θέλει τεκμηριωμένες προτάσεις και η Αριστερά αναλίσκεται σε κραυγές και σε μεγαλοπρεπείς ανοησίες.
Ακόμη και η Δημ.Αρ. μου θυμίζει με τα στρογγυλέματά του, και τις γενικολογίες του κάτι θείες που υποστήριζαν το ΚΟΔΗΣΟ (το κόμμα του Γιάγκου Πεσμαζόγλου).
Λ.
H έκκληση του αριστερού πατριώτη κ.Καζάκη για στρατιωτική επέμβαση βρίσκει απήχηση σε διεθνείς σοσιαλιστικούς κύκλους και συγκεκριμένα στο οικονομικό περιοδικο Forbes:
http://www.forbes.com/sites/timworstall/2011/10/26/the-real-greek-solution-a-military-coup/
The Appalling Greek Solution: A Military Coup
................
Λασκ.
Δημοσίευση σχολίου