Το ΟΧΙ είναι το γνωστό ιστορικό ΟΧΙ. Η παλιά φωτογραφία είναι από πορεία ανταρτών τού ΕΛΑΣ στην Ελεύθερη Ελλάδα. Το παρεξηγημένο τσιτάτο είναι από το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο». Και η χιλιοακουσμένη αφήγηση, τού Μάνου Κατράκη από το «Άξιον Εστί» τού Οδ. Ελύτη («Πορεία προς το μέτωπο»).
«Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα.
Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ’ αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη[*], να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη».
[*] Στην άλλη έκδοση (1888): «να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους»
Η φωτογραφία είναι από το erodotos.wordpress.com. Βίντεο: vladimiroskatranidis.
15 σχόλια:
συμφωνω με την πρωτη εκδοση .
"[*] Στην άλλη έκδοση (1888): «να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους»
Σημερα ομως πρέπει να επαναπροσδιορισθει επακριβως ποιο ειναι το "προλεταριατο" του κομμουνιστικου μανιφεστου.
Αν πάρουμε ως παράδειγμα τη σημερινη Ελλαδα και το τι συμβαίνει στη χώρα μας, το "προλεταριάτο" αναζηταται επειγόντως.
Επειδή ασφαλως δεν ειναι δυνατόν να θεωρειται "εργατικη τάξη" ολο αυτό το συνονθυλευμα που π.χ. αυτές τις μέρες ......εδειξε την ισχύ του και την παρουσία του.
Ειδικότερα ολοι αυτοί που θέλουν να παριστανουν την "εξαθλιωμένη κοινωνία", ειναι πρίν απο ολα οι διάφοροι γκουρου με τις "επαναστατικές θεωρίες" τους που απευθύνονται σε μάζες και οχι στην εργατικη τάξη.
Ολοι ομως αυτοί που συναποτελουν την "αγανακτώσα κοινωνία" προέρχονται απο πολλες "διαδρομες" και οχι απο το "προλεταριάτο".
Ειναι π.χ. ολα τα μικροαστικά εθνικιστικα στρώματα που ως βάση εχουν το ατομικό συμφέρον, και επαναστατουν οταν θίγονται προνόμια και πελατειακές σχέσεις οπως ειχαν συνηθίσει απο Πάππου προς Πάππου (απο συστάσεως του ελληνικου κράτους).
Ειναι ολα τα φασίζοντα κοινωνικά στρώματα που θεωρουν οτι οι πολίτες χρειάζονται "τάξη και ασφάλεια" ενος αυταρχικου κράτους και αν ειναι και με τα "οπλα" ακόμα καλύτερα. Για να μη ξεχνιόμαστε, εμεις ζήσαμε μια επταετη στρατιωτικη χουντα και η ελληνικη κοινωνία, πλην της αριστεράς και της νεολαίας, διαβιουσε ησύχως και "κοιταζε τη δουλειά της".
Το τσιτάτο (το δευτερο) για να γίνει πράξη, πρωτον πρέπει να εναρμονισθει με τις σημερινες συνθηκες συσχετισμων δύναμης και σε εθνικο αλλά και σε διεθνες επιπεδο.
Ομως μόνο ως θεσμικά σύνολα (κράτη) οπου θα πρέπει να επικρατουν οι λαικες εκεινες δυνάμεις που εκπροσωπουν την εργατικη τάξη και οχι "ποικιλες μειοψηφίες" που παρουσιάζονται ως εκπροσωποι της. Ειτε ως κόμματα ειτε ως "επαναστατικες δυνάμεις".
Ωστε να γινει πράξη το τσιτάτο να "ανυψωθει ως ηγέτιδα τάξη του εθνους" , Αριστερα Φιλαράκια.
για να υπαρξει εργατικη ταξη θα πρεπει πρωτα να υπαρξει καπιταλιστικο κρατος . και η ελλαδα δυστυχως δεν ειναι καπιταλιστικο κρατος , ετσι τα γραφει ο βασιλης ραφαηλιδης.
Ένη, προλεταριάτο υπάρχει. Και θα εξακολουθεί να υπάρχει όσο υπάρχει αστική τάξη. Είναι άλλης τάξης ζήτημα ότι στην ελληνική κοινωνία το ποσοστό των μικροαστικών στρωμάτων είναι μεγάλο. Αλλο αυτό όμως, και άλλο να λέμε ότι δεν υπάρχει προλεταριάτο.
Και κάτι ακόμα. Η ταξική θέση κάθε ανθρώπου είναι κάτι ανεξάρτητο από τη συνείδησή του (μπορεί π.χ. καποιος να είναι προλετάριος, αλλά να έχει συνειδηση μικροαστού, κλπ). Σε παραπέμπω στις εργασίες του Λένιν και πιο πρόσφατα του Νίκου Πουλαντζά πάνω στο μεγαλο θέμα των κριτηρίων με τα οποία μπορούμε να εντάξουμε κάποιον άνθρωπο στη μια ή στην άλλη τάξη. Πολύ καλή ήταν και μια σχετική ανάλυση του Leftg700 επί του θέματος πριν λίγους μήνες.
Σταματώ εδώ γιατί είμαστε ήδη off-topic.
Ανανεωτικε Κομμουνιστη,
Θεωρητικά εχεις δικαιο.
Ομως στην πράξη αυτή η θεωρούμενη " εργατικη τάξη", συμπεριφέρεται εντελως διαφορετικά απο ενα συνειδητοποιημένο προλεταριατο.
Ακόμη και ο Πουλαντζας αν ζουσε σήμερα, θα μας ειχε δώσει, μάλλον, αλλες θεωρητικες αναλύσεις.
Οι εξελίξεις σε επίπεδο κοινωνικο-οικονομικό, δίνουν αλλα δεδομένα και οι σοβαροι διανοητές (οπως ενας Πουλαντζας) δεν τις αγνοουν στις μελέτες τους.
Giorgos
Πράγματι, και ο Ραφαηλίδης (που τον διάβασα κι΄εγω), μάλλον εχει δικαιο.
Στην Ελλάδα δεν σχηματισθηκε ποτέ μια εθνικη αστικη τάξη, οπως στις αλλες ευρωπαικες χώρες.
Ανανεωτικέ Κομμουνιστη,
Ασφαλως θα αναφέρεσαι στο "Πολιτικη εξουσία και κοινωνικές τάξεις",του Πουλαντζα
ομως πολύ χρήσιμο ειναι και το "Μαζες και εξουσία" του Πιετρο Ιγκράο
Αλλά τι να τα λέμε τώρα, τα θεωρητικά κείμενα ασφαλως πολύτιμα, αλλά σήμερα αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που δεν εχουν προηγούμενο, μια μεγάλη περιδίνιση και κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικου συστήματος κι εμεις μια χώρα που χρειάζεται....ριζικη αναδιάρθρωση σε ολους τους τομείς.
Ενη, δεν θα διαφωνήσω μαζί σου ότι τα κείμενα των μεγάλων διανοητών της αριστεράς (μαζί και των κλασσικών του μαρξισμού) πρέπει να διαβάζονται κριτικά. Ο καπιταλισμός δεν έχει αλλάξει τον εκμεταλευτικό του πυρήνα από την εποχή του Μαρξ, όμως σε αρκετά σημεία έχει αλλάξει τον *τρόπο* με τον οποίο εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη. Αρα και η θεωρητική αναζήτηση της αριστεράς πρέπει να απαντά στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και να μάς δίνει τα θεωρητικά εργαλεία για να κατανοήσουμε τον κόσμο και να τον αλλάξουμε.
Φίλε giorgos (καλημέρα στη Λευκάδα!),
Ναι, συμφωνούμε. Η διατύπωση της νεότερης έκδοσης είναι παρεξηγήσιμη (όχι πως παρεξηγούμε τον Μαρξ, καταλαβαίνεις πώς το λέμε).
Η άποψη αυτή δεν είναι μόνο του Ραφαηλίδη. Η βάση της είναι κάποια δεδομένα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν: Έλλειψη εθνικής αστικής τάξης, μικροϊδιοκτησία και αυτοαπασχόληση σε μεγάλο βαθμό. Νομίζουμε όμως ότι στηρίζεται και σε μια εντύπωση την οποία, εμείς τουλάχιστον, την αμφισβητούμε σφόδρα και, επιπλέον, τη θεωρούμε και επικίνδυνη. Με την έννοια ότι ξεστρατίζει την αντικαπιταλιστική προπαγάνδα και μεταθέτει τους στρατηγικούς στόχους τής Αριστεράς σε ένα μακρινό μέλλον.
Είναι η άποψη που θέλει τον ελληνικό καπιταλισμό, κομπραδόρικο, παρασιτικό, στρεβλωμένο, κρατικοδίαιτο, ‘‘ανέντιμο’’. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν καπιταλιστικά κράτη, στα οποία η λειτουργία τού καπιταλισμού είναι απαλλαγμένη από όλες αυτές τις ‘‘αμαρτίες’’, πράγμα που δεν το επιβεβαιώνει η Ιστορία, πρακτικά, σε τι θα μπορούσε να μας οδηγήσει; Σε μια στρατηγική αναμονής, μέχρι να ενηλικιωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός και να αποκτήσουμε κι εμείς επί τέλους ‘‘καθαρή’’ εργατική τάξη και να κάνουμε την επανάσταση; Σε μια στρατηγική εκσυγχρονισμού του (με τον ίδιο σκοπό στο πίσω μέρος τού μυαλού μας);
Φίλε Γιώργο, ο άνεργος, ο μισθωτός εργαζόμενος υπάρχει και παραϋπάρχει! Ακόμα κι αν το αφεντικό του βγάζει τα φράγκα από κρατικά συμβόλαια ή από εισαγωγές. Αν δεν στρέφεται ακόμα προς την Αριστερά, αν δεν μπορεί να τον πείσει η Αριστερά, αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν είναι ‘‘γνήσιο τέκνο’’ τής εργατικής τάξης. Και για να μη λέμε πολλά:
Η Γερμανία έχει εργατική τάξη, έτσι δεν είναι;
Ε, η διείσδυση και η επιρροή τής Αριστεράς είναι μικρότερη από αυτή που παρατηρείται στην Ελλάδα! Για να μη μιλήσουμε για τις ΗΠΑ!...
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Ο ανανεωτικός τα λέει καλά και δεν έχει νόημα να τον επαναλάβουμε. Δυo πράγματα μόνο. Ένα σχετικό και ένα …off-topic.
Το σχετικό: Καλά, με τέτοια βιβλία στη βιβλιοθήκη σου, πώς και μας ξέφυγες εσύ; ;-)
Το άσχετο: Μεγάλο κορίτσι εσύ, τέτοια ‘‘πείσματα’’; Για κανόνισε να σε δούμε σύντομα στου товариш Яков! ;-) (Για να τα λέμε όλα, εμείς τουλάχιστον δεν είχαμε καταλάβει Χριστό από τη διήγησή του ότι ξερενόσασταν, και μάλιστα οικογενειακώς. Στη συνωμοτικότητα, δεν τα πηγαίνεις και πολύ καλά, μάς φαίνεται… ;-) )
Τα λέμε
Φίλε ανανεωτικέ,
Off-topic? Δεν θα το λέγαμε. Θα λέγαμε όμως το άλλο:
Τo the point!
Τα λέμε
σε τετοιες συνθηκες οπως της ελλαδας μπορει να εφαρμοσθει ο μαρξισμος?
αυτο ειναι το θεμα .
γιωργος -λευκαδα
Αριστερά Φιλαράκια,
Κατά πάσα πιθανότητα σας εχει "ξεφύγει" ενα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, μέσα στη γενικη ατμόσφαιρα ....απαξίωσης του.
Κατι τέτοιο δεν σημαινει οτι δεν....υπάρχει. ;)
Φίλε Γιώργο,
Εννοείς τη μετάβαση σε μια σοσιαλιστική κοινωνία; Σε καμία περίπτωση! Το να εξεγείρεται κάποιος επειδή χάνει το όποιο επίπεδο ζωής είχε κατακτήσει πολύ κίγα πράγματα σημαίνει από μόνο του. Άλλο η ριζοσπαστικοποίηση (στο κάτω-κάτω ένας φασίστας τι άλλο είναι από ριζοσπάστης δεξιός;), άλλο η συνειδητοποίηση για την ανάγκη περάσματος σε άλλο τύπο κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, φίλε Γιώργο. Και χρειάζεται πολύ δουλειά στο κομμάτι τής ιδεολογίας.
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Έχουμε κάνει λάθη και συνεχίζουμε να κάνουμε. Αλλά το λάθος τής απαξίωσης ανθρώπων που αποτελούν τη βάση του ΠΑΣΟΚ -ή και της δεξιάς- δεν το έχουμε διαπράξει. Αυτό αισθανόμαστε τουλάχιστον. Άλλο η κριτική προς τις ηγεσίες.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου