Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Ματ σε ν+1 κινήσεις. Παίζουν οι Κόκκινοι.



Τα όσα γίνονται στη χώρα εδώ και δύο περίπου χρόνια, θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με διάφορα παίγνια. Γι’ αυτό που κυρίως θέλουμε να επισημάνουμε με το σημερινό μας σημείωμα όμως, μας φαίνεται ότι το πιο κατάλληλο είναι το σκάκι κι αυτό επιλέγουμε. Έτσι λοιπόν, εγκαταλείπουμε —προσωρινά— το τραπέζι τής πόκας με την πράσινη τσόχα και παίρνουμε θέση μπροστά σε μία σκακιέρα.

Οι αντίπαλοι

Από τη μια μεριά η άρχουσα τάξη και οι σύμμαχοί της. Μια και συνηθίζουν να εμφανίζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους ως συμφέροντα όλου τού έθνους (κι ας είναι αισχρή μειοψηφία), κι αφού επιμένουν να προσποιούνται  ότι όλοι όσοι ζούμε στην Ελλάδα είμαστε ίσοι κι όμοιοι από τη στιγμή που όλοι είμαστε Έλληνες (έτσι τους βολεύει, να θεωρούν ως υπέρτατο κριτήριο αυτό της εθνικότητας), ας τους ντύσουμε το εθνικό χρώμα κι ας τους ονομάσουμε Μπλε.

Απέναντί της βρίσκεται η κατ’ εξοχήν υποτελής τάξη —όλοι εκείνοι δηλαδή που έχουν ως μοναδικό τρόπο επιβίωσης την πώληση της εργασίας τους έναντι μισθού, ημερομισθίου, αμοιβής με το κομμάτι, κ.λπ.— μαζί με τους δικούς της συμμάχους. Αυτούς πάλι, μια και πιστεύουν ότι το υπέρτατο κριτήριο κατηγοριοποίησης των ανθρώπων δεν είναι η εθνικότητά τους ή το χρώμα τους, αλλά η κοινωνικοοικονομική τάξη στην οποία εντάσσονται αντικειμενικά, κι αφού αυτές οι απόψεις είναι ταυτισμένες εδώ και περίπου ενάμισο αιώνα με την Αριστερά, ας τους δώσουμε το χρώμα της κι ας τους πούμε Κόκκινους. Στο σχολιασμό τού αγώνα θα προσπαθήσουμε να είμαστε αντικειμενικοί. Όχι φυσικά επειδή είμαστε αμερόληπτοι (αρκετούς ‘‘αμερόληπτους’’ έχει η μπλογκόσφαιρα, δεν μας χρειάζεται), αλλά ακριβώς επειδή η μεροληψία μας υπέρ των Κόκκινων είναι διακηρυγμένη και δεδομένη. 

Με όρους κανονικού παιχνιδιού οι Μπλε αντιστοιχούν στα λευκά. Έχουν δηλαδή το πλεονέκτημα της πρώτης κίνηση (στο σκάκι οι παίκτες παίζουν εναλλάξ, αλλά η παρτίδα ξεκινάει πάντα με κίνηση των λευκών). Σε αντίθεση όμως με ό,τι συμβαίνει στο πραγματικό σκάκι, όπου, ceteris paribus, η κατάσταση σύντομα εξισορροπείται, στον παραλληλισμό που κάνουμε εδώ, οι Μπλε, ως άρχουσα τάξη, διαθέτουν πάντα ένα σταθερό πλεονέκτημα. Η πλεονεκτική θέση τους ισχυροποιείται, αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι χαρακτηρίζονται από σημαντικά ικανοποιητικό βαθμό ομοφωνίας μεταξύ τους όσο αφορά στη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουν στην παρούσα φάση τής παρτίδας, ενώ οι Κόκκινοι όχι (ακόμα χειρότερα: συχνά σπαράσσονται από εσωτερικές έριδες και ανταγωνισμούς!). Κατά τα άλλα, οι αντίπαλοι έχουν τις δικές του αρετές και αδυναμίες ο καθένας.

Βασικά σημεία σκακιστικής στρατηγικής

Πριν δούμε τη συγκεκριμένη μεταφορική μας παρτίδα, είναι απαραίτητο, για την κατανόηση του κεντρικού νοήματος της ανάλυσης που επιχειρούμε με το παρόν κείμενο, να έχετε κατά νου κάποια βασικά ζητήματα σκακιστικής στρατηγικής, σύμφωνα με τα οποία προσδιορίζεται ο χαρακτήρας που μπορεί να πάρει μία πραγματική σκακιστική παρτίδα —εννοείται και μία μεταφορική σαν αυτή που έχουμε στήσει εδώ. (Εξυπακούεται ότι πολλά από τα αμέσως παρακάτω ισχύουν για κάθε σχεδόν παιχνίδι, αλλά, θυμίζουμε, έχουμε διαλέξει να ‘‘παίξουμε’’ σκάκι.)

Γενικά λοιπόν μιλώντας, οι δύο βασικές επιλογές που έχει κάθε παίκτης είναι τρεις: 1: Επιθετική στρατηγική, 2: Αμυντική  και 3: (η ενδιάμεσή τους) Επιφυλακτική. Επειδή όμως το σκάκι, όπως τα περισσότερα παιχνίδια άλλωστε, είναι διαδραστικό —με πιο πολιτικούς όρους: διαλεκτικό— δεν έχει νόημα να μείνουμε εδώ. Πρέπει να προχωρήσουμε εξετάζοντας τις καταστάσεις που προκύπτουν στη σκακιέρα, ανάλογα με τις επιλογές και των δύο παικτών. Μ’ άλλα λόγια, να δούμε τι προκύπτει μέσα από τη συγκρουσιακή σχέση τους. Έτσι λοιπόν:

Η συσχετιστική εξέταση μας φέρνει μπροστά σε δύο ενδεχόμενα: 1. Οι αντίπαλοι ακολουθούν διαφορετική στρατηγική και 2. Οι αντίπαλοι ακολουθούν όμοια στρατηγική. Αν ισχύσει το πρώτο η παρτίδα αργά ή γρήγορα ξεκαθαρίζει: η μία πλευρά αποκτά την υπεροχή και η άλλη προσπαθεί να ανταπεξέρθει στην πίεση (δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες περί ενεργητικής ή παθητικής άμυνας και τα παρόμοια). Αυτό μας οδηγεί σε εμφανείς καταστάσεις ανισορροπίας, οι οποίες, ακριβώς επειδή είναι ανισόρροπες, συχνά, δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ανισορροπία δεν προδικάζει το αποτέλεσμα, πάντα υπάρχουν τα περιθώρια της ανατροπής. Ωστόσο, το προδιαγράφουν, αν η ανατροπή δεν συντελεστεί.

Οι πιο ενδιαφέρουσες καταστάσεις προκύπτουν στην περίπτωση που και οι δύο αντίπαλοι ακολουθήσουν όμοια στρατηγική. Έτσι, αν παίξουν επιθετικά, η σκακιέρα γίνεται ένα φαντασμαγορικό πεδίο μάχης με εκατέρωθεν οξείες επιθέσεις και αντεπιθέσεις, καταδρομικές ενέργειες και διεισδύσεις στα μετόπισθεν του αντιπάλου, παγίδες και αντιπαγίδες, σε όλο το πλάτος τού μετώπου. Ο χαρακτήρας τής σύγκρουσης είναι μάλλον τακτικός και θα λέγαμε πως θυμίζει τον πόλεμο κινήσεων τού Γκράμσι. Αν πάλι ακολουθήσουν αμυντική ή επιφυλακτική στρατηγική (τα όρια μεταξύ τους, πολύ συχνά, είναι δυσδιάκριτα) η σκακιέρα είναι ‘‘ήσυχη’’ —φαινομενικά και μόνο βέβαια. Οι αντίπαλοι επιδιώκουν να πάρουν τις κατάλληλες θέσεις με ‘‘ήρεμες’’ κινήσεις, χωρίς να βιάζονται ή να εκβιάζουν τα πράγματα, έτσι ώστε να αποκτήσουν σταδιακά στρατηγικό πλεονέκτημα πριν πέσει η πρώτη ‘‘ντουφεκιά’’. Ανατρέχοντας και πάλι στη γραμσιανή ορολογία δεν θα δυσκολευτούμε να καταλάβουμε ότι αυτού του τύπου οι παρτίδες θυμίζουν τον πόλεμο θέσεων —είναι χαρακτηριστικό εξ άλλου ότι στη σκακιστική βιβλιογραφία αναφέρονται ως παρτίδες ποζισιονέλ.

Εγκαταλείπουμε αυτή την ενότητα για να επικεντρωθούμε στους Μπλε και τους  Κόκκινους, με τρεις ακόμα καίριες επισημάνσεις που πρέπει να κρατήσετε στις αποσκευές σας, συνεχίζοντας το αναγνωστικό ταξίδι:

Α. Κάθε παρτίδα εκτυλίσσεται σε διάφορες φάσεις. Κατά τη διάρκειά της οι αντίπαλοι διαφοροποιούν τη στρατηγική τους ανάλογα με τις συνθήκες. Έτσι και ο χαρακτήρας της δεν είναι μόνιμος και σταθερός. Η κατάσταση στη σκακιέρα τροποποιείται: οι λυσσαλέες μάχες μπορούν να διαδεχθούν μία ‘‘ήρεμη’’ ποζισιονέλ διάταξη και αντιστρόφως, ο επιτιθέμενος ή αμυνόμενος να μετατραπεί στο αντίθετό του, κ.ο.κ.

Β. Είπαμε πριν ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού διαμορφώνονται στη σκακιέρα διάφορες καταστάσεις (ισορροπίας, ανισορροπίας, περίπλοκες, ‘‘ήρεμες’’, κ.λπ.). Υπάρχει όμως μία ιδιόμορφη κατάσταση στην οποία πρέπει να αναφερθούμε ιδιαιτέρως.

Είναι η κατάσταση zugzwang (τζούνγκβανγκ). Σ’ αυτήν, ο παίκτης που είναι η σειρά του να παίξει ...χάνει! —ή περιέρχεται σε σαφώς μειονεκτική θέση. Όποια κίνηση κι αν κάνει! Μερικές φορές δε, αν και αυτό συμβαίνει σπάνια, περιέρχονται και οι δύο παίκτες σε κατάσταση zugzwang, δηλαδή όποιος και να κάνει κίνηση χάνει. Ο πιο άτυχος είναι βέβαια αυτός που όντως είναι υποχρεωμένος να παίξει: χάνει μόνο και μόνο γιατί ήταν η σειρά του!

Γ. Η διάκριση που κάναμε για τις στρατηγικές ισχύει και για τις μεμονωμένες κινήσεις: υπάρχουν κινήσεις επιθετικές, αμυντικές, ή, το ενδιάμεσό τους, επιφυλακτικές. Ωστόσο πρέπει κι εδώ να μνημονεύσουμε ξεχωριστά μία ειδική περίπτωση.

Πρόκειται για τις κινήσεις αναμονής. Είναι αυτές που αποσκοπούν απλώς και μόνο στη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Ο παίκτης που κάνει μια τέτοια κίνηση εκτιμά ότι οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν την ανάληψη κάποιας πρωτοβουλίας ούτε όμως και τον υποχρεώνουν να κινηθεί αποτρεπτικά έναντι κάποιας συγκεκριμένης απειλής αφού διαπιστώνει ότι τέτοια απειλή δεν υφίσταται. Έτσι, επιλέγει να περιμένει μια πιο κατάλληλη στιγμή με κινήσεις που δεν έχουν ουσιαστική σημασία.

Από τη θεωρία στην πράξη

Πώς εφαρμόζονται όλα τα παραπάνω στην παρτίδα Μπλε vs Κόκκινοι και ποια είναι η πρακτική αξία τους για κάποιον που θα ήθελε να φωτίσει την παρούσα φάση τής σύγκρουσης, επ’ ωφελεία βέβαια τών δικών μας; Ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν την κατάσταση στη σκακιέρα μας. Είναι όμως χρήσιμο να φτάσουμε εκεί μέσα από μια σύντομη αναδρομή.

Η παρτίδα άρχισε πριν από δύο χρόνια πάνω-κάτω με σφοδρή επίθεση των Λευκών. Οι Κόκκινοι, μετά το πρώτο σάστισμα, άρχισαν σιγά-σιγά να οργανώνουν την άμυνά τους. Στην αρχή, καθώς ήταν αιφνιδιασμένοι, η άμυνα που αντέταξαν ήταν παθητική. Σταδιακά πέρασαν σε όλο και πιο ενεργητική, ιδίως κατά τη διάρκεια τού δεύτερου χρόνου τής παρτίδας, το 2011, όταν και οργάνωσαν ακόμα και ένα-δυο ισχυρές αντεπιθέσεις που έφτασαν στο σημείο να κλονίσουν τους Λευκούς, χωρίς όμως να γίνει δυνατό να οδηγηθούν σε κατάρρευση. Ένας από τους λόγους οι οποίοι τούς επέτρεψαν να την αποφύγουν ήταν και οι αλλαγές τις οποίες έκαναν στα γενικά τους επιτελεία, μία το καλοκαίρι τού 2011 και μία το φθινόπωρο. Οι αλλαγές, ιδίως η δεύτερη, είχαν σαν αποτέλεσμα μία κάποια αδρανοποίηση των Κόκκινων —αποτέλεσμα της στάσης αναμονής εν όψει τών νέων σχεδίων τών αντιπάλων τους. Σύντομα όμως, με αποκορύφωμα τον Φεβρουάριο τού 2012, η σκακιέρα έγινε και πάλι άνω-κάτω. Κάτω από την πίεση, οι Λευκοί αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τη μορφή τήν οποία επεδίωκαν να προσδώσουν στη σύγκρουση οι αντίπαλοί τους: αναγκάστηκαν να προκηρύξουν εκλογές. Εκεί, υπέστησαν μία μεγάλη, πλην όχι αποφασιστική ήττα. Οι προσπαθειές τους να απεμπλακούν δεν τελεσφόρησαν και είναι τώρα υποχρεωμένοι να δώσουν δεύτερη εκλογική μάχη. Εδώ βρισκόμαστε τώρα. Και εν όψει τών επαναληπτικών εκλογών, η κατάσταση στη σκακιέρα χαρακτηρίζεται από μία εξαιρετικά εύθραυστη ισορροπία, αφού, σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις, οι Μπλε και οι Κόκκινοι συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους χωρίς όμως καμία πλευρά να έχει αποκτήσει ξεκάθαρη αριθμητική υπεροχή. 

Οι στρατηγικές τών αντιπάλων

Σε καταστάσεις εύθραυστης ισορροπίας ακόμα και μια μικρή αλλαγή μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά που θα την ανατρέψει υπέρ τού ενός ή του άλλου αντιπάλου. Πόσω μάλλον η μεγάλη που επιχειρούν οι Μπλε. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η αλλαγή τής ατζέντας, σύμφωνα με την ορολογία τού συρμού.

Η ατζέντα με την οποία πήγαμε στις προηγούμενες εκλογές ήταν εκείνη τού μνημονίου/αντιμνημονίου. Αυτή ήταν η επιλογή των Κόκκινων —κατά πλειοψηφία τουλάχιστον, αφού όπως είπαμε είναι διχασμένοι— και κατάφεραν να την επιβάλλουν. Όπως έδειξαν τα πράγματα, η επιλογή τους ήταν απόλυτα ορθή. Κι επειδή οι Μπλε μπορεί να είναι ό,τι είναι, αλλά, για να τα λέμε όλα, δεν είναι και χαζοί, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να τροποποιήσουν την ατζέντα από μνημόνιο/αντιμνημόνιο σε ευρώ/δραχμή. Τι λόγο έχουν οι Κόκκινοι να δεχθούν αυτή την αλλαγή; Έναν μόνο: να θέλουν να αυτοκτονήσουν! Γιατί η αποδοχή της θα σήμαινε πως θα περιέπιπταν σε κατάσταση zugzwang, όπου, θυμηθείτε, όποια κίνηση κι αν κάνεις, χάνεις! Πράγματι: μία οριστική, αμετάκλητη και τελεσίδικη θέση τών Κόκκινων υπέρ του ευρώ, ανεξαρτήτως των καταστροφών που θα υποστεί η ελληνική κοινωνία στο μέλλον, ακυρώνει πλήρως την αντιμνημονιακή στρατηγική τους και τους αποκόπτει από ένα μεγάλο και μάλλον διογκούμενο ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα! Και μία διακήρυξη υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα τώρα, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να μην έχει πειστεί ακόμα πως δεν υπάρχει ελπίδα εντός τού  ευρώ τους θέτει αυτομάτως εκτός παιχνιδιού. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να κάνουμε μία παρέκβαση.

Όλοι ξέρουμε πως οι δημοσκοπήσεις με αντικείμενο το ευρώ δείχνουν μία συντριπτική υπεροχή υπέρ τής παραμονής στην ευρωζώνη με μία αναλογία περίπου 4/1. Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον μία ποιοτική παράμετρος των διαθέσεων των πολιτών έναντι του ευρώ, η οποία, απ’ όσο τουλάχιστον ξέρουμε εμείς, είναι η πρώτη φορά  που τίθεται  υπό εξέταση σε έρευνα κοινής γνώμης. Αυτό έγινε την προηγούμενη εβδομάδα σε μία έρευνα της Pulse RC που δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι. Σ’ αυτήν λοιπόν, το ερώτημα δεν ήταν απλώς «ευρώ ή δραχμή;», αλλά: α) ευρώ μέχρις ενός ορίου κόστους και θυσιών, β) ευρώ ανεξαρτήτως κόστους και γ) δραχμή τώρα. Τα αποτελέσματα; α) 54%, β) 34% και γ) 7%. Κρατήστε κι αυτή τη ‘‘λεπτομέρεια’’, καθώς θα προχωράτε στην ανάγνωση, αλλά κι όταν θα έχετε φύγει πια από εδώ...

Επανερχόμενοι στη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουν οι Κόκκινοι: Όπως οι αντίπαλοί τους προσπαθούν πάση δυνάμει να αλλάξουν την ατζέντα των επικείμενων εκλογών, άλλο τόσο κι εκείνοι πρέπει να επιμείνουν στη διατήρηση της ατζέντας που τους έφερε ένα βήμα από την πρώτη θέση στις προηγούμενες. Μνημόνιο/αντιμνημόνιο λοιπόν, μέχρι το τελευταίο λεπτό τής προεκλογικής εκστρατείας! Φυσικά, θα εξακολουθήσουν να πιέζονται αφόρητα από τους Μπλε και τους συμμάχους τους —φανερούς και κρυφούς. Εξ άλλου, τα δύο ζητήματα είναι στενά συνδεδεμένα για την ώρα. Όμως εδώ οι Κόκκινοι θα πρέπει να κάνουν χρήση της ιδέας που κρύβεται πίσω από τις κινήσεις αναμονής. Κατά ευτυχή σύμπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ηγείται των Κόκκινων σε αυτή τη φάση,  έχει την κατάλληλη ‘‘υποδομή’’ για να ακολουθήσει με επιτυχία αυτή την τακτική.  Οι πολλές και ποικίλες απόψεις στο εσωτερικό του συναιρούνται τελικά σε μία εικόνα απροσδιοριστίας και αμφισημίας σχετικά με το ζήτημα του ευρώ. Κι αυτή η αμφισημία και απροσδιοριστία, σταθερό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου σχήματος και συνήθως όχι για καλό, τον κάνουν τώρα ιδανικό παίκτη κινήσεων αναμονής. Έτσι μπορεί να κινείται με άνεση χωρίς όμως να παίρνει συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ό,τι ακριβώς επιβάλλεται να κάνουν οι Κόκκινοι στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Παραδόξως —μάλλον όχι και τόσο παραδόξως, μια και, όπως υπενθυμίσαμε ήδη, οι Κόκκινοι είναι διχασμένοι— το ηγετικό σχήμα τής κόκκινης παράταξης σε αυτή τη φάση, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πιέζεται να πάρει θέση στο δίλημα ευρώ/δραχμή μόνο από τους αντιπάλους του. Πιέζεται και από τους μενσεβίκους (μειοψηφία) τών Κόκκινων.

Η πολυπληθέστερη και πιο μαχητική ομάδα τους, αυτή που χαλάει τον κόσμο επικρίνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για οπορτουνισμό και κρυφή στήριξη του συστήματος, πιστεύει ότι πρέπει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να αποδείξει ότι όντως ανήκει κι αυτός στους Κόκκινους, να συνταχθεί με τη θέση τους υπέρ τής αποχώρησης από το ευρώ και την ΕΕ και να το δηλώσει καθαρά και ξάστερα εδώ και τώρα.

Μία άλλη μικρότερη ομάδα μενσεβίκων αποτελείται από επίσης πεπεισμένους ότι δεν υπάρχει ελπίδα μέσα στην ευρωζώνη. Αυτοί όμως τηρούν μια πιο συμβιβαστική στάση. Δεν απαιτούν σώνει και ντε την προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην άποψή τους και επομένως δεν τον κατηγορούν γι’ αυτό. Τον επικρίνουν όμως επειδή δεν προετοιμάζει το λαό «δια παν ενδεχόμενο». Συγκεκριμένα για το ενδεχόμενο η σύγκρουσή μας με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών με αντικείμενο το μνημόνιο να μας οδηγήσει εκτός ευρώ.

Κατά την άποψή μας, αμφότερες οι ομάδες των μενσεβίκων κάνουν βασικά λάθη τακτικής που, εκτιμούμε, προδίδουν έλλειμμα ξεκάθαρης στρατηγικής (ή και μεγάλη αδυναμία χάραξης ορθής στρατηγικής)

Timing (ή πότε είναι καιρός να είναι καιρός;)

Σύμφωνα με τις αιτιάσεις της πρώτης ομάδας των πιο μαχητικών και αδιάλλακτων μενσεβίκων που συνοπτικά εκθέσαμε λίγο παραπάνω, το συμπέρασμα που θα μπορούσε κάποιος να βγάλει αβίαστα είναι ότι πιστεύουν πως τώρα είναι ο καιρός για ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ και, επομένως, τώρα πρέπει οι Κόκκινοι να σαλπίσουν το σύνθημα της ‘‘γενικής εφόδου’’: Εξω από το ευρώ και την ΕΕ! Σωστά; Λάθος! Γιατί ενώ εξαπολύουν τους μύδρους τους, από την άλλη, την ίδια στιγμή, εκτιμούν και αυτοί, όπως ακριβώς πολλοί Κόκκινοι της πλειοψηφίας, πως «ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για ρήξεις»! Ποιος μπορεί να αρνηθεί όμως, ότι η αποχώρησή μας από το ευρώ είναι μία μεγάλη ρήξη; Άρα, πότε να υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο; Όταν εκτιμούν ότι το timing δεν είναι το κατάλληλο για ρήξη, ή όταν καταλήγουν στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα; Και πώς είναι δυνατόν να εμπιστευτείς κάποιους που οι εκτιμήσεις τους για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα διαφέρουν τόσο πολύ;

Οι μενσεβίκοι τής δεύτερης ομάδας, κάνουν ένα επίσης βασικότατο λάθος. Απορροφημένοι καθώς είναι με τα δικά μας ζητήματα, φτάνουν στο σημείο να ξεχνούν πως εκτός από εμάς υπάρχει κι ο αντίπαλος! Έτσι, όπως συμβαίνει και στο κανονικό σκάκι όπου έχουμε το φαινόμενο της ‘‘τύφλωσης’’ των σκακιστών, ενώ κοιτάζουν με προσοχή τη σκακιέρα, αποτυγχάνουν να διακρίνουν το προφανές: Δεν είναι μόνο οι Κόκκινοι στα ασπρόμαυρα τετράγωνα. Είναι και οι Μπλε! Οι οποίοι Μπλε θα έκαναν πραγματικό πάρτι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούσε τώρα την προετοιμασία «δια παν ενδεχόμενο», συνδυάζοντάς την με την προεκλογική εκστρατεία. Τι χρεία άλλων μαρτύρων θα είχαν οι άνθρωποι από εμάς τους ίδιους, για να στηρίξουν, ακλόνητα αυτή τη φορά, το επιχείρημά τους «Ο ΣΥΡΙΖΑ μας οδηγεί στη δραχμή» και να μας οδηγήσουν έτσι στις 17 Ιουνίου εκ του ασφαλούς στην ήττα; Πρέπει να ενημερωθεί ο λαός πριν πάρει τις αποφάσεις του ώστε να προετοιμαστεί «δια παν ενδεχόμενο»; Φυσικά! Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει άνθρωπος ανάμεσα στους Κόκκινους που θα το αρνηθεί αυτό! Αλλά και δεν νομίζουμε ότι εκείνο που προέχει τώρα είναι η προετοιμασία του λαού σε αυτό ειδικά το ζήτημα. Εκείνο που προέχει τώρα είναι η διεκδίκηση της εκλογικής νίκης.

Τελικά, πότε θα είναι ο καιρός να είναι καιρός;

Ειλικρινά δεν το ξέρουμε. Και δεν νομίζουμε να ξέρει κανείς πότε θα φτάσει ο κόμπος τού ευρώ στο χτένι τού ελληνικού λαού. Εκείνο το οποίο ξέρουμε όμως είναι ότι, καθώς ο κόμπος όλο και πλησιάζει, όλο και περισσότεροι Έλληνες θα αρχίζουν να σκέπτονται το πρόβλημα πιο σοβαρά και να εξετάζουν από μόνοι τους όλα τα ενδεχόμενα (η έρευνα που αναφέραμε πιο πάνω είναι κάτι παραπάνω από εύγλωττη επ’ αυτού). Και ξέρουμε και το άλλο: Όσο κι αν παραμένει διχασμένος, όσο κι αν φαίνεται να θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, η ίδια η εμπειρία —η δική του εμπειρία· όχι αυτά που λέμε εμείς, ο Τσίπρας ή η Παπαρήγα!— είναι εκείνη που θα του δείξει τα όρια που, υπό τους παρόντες ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δύναμης ή κάποιους άλλους ‘‘ευνοϊκότερους’’, έχει η σιδερένια φτέρνα της ευρωζώνης και της ΕΕ. Δεν πιστεύουμε πάντως πως ο ελληνικός λαός, όπως και κάθε λαός, θα επιλέξει να αυτοκτονήσει συλλογικά, λύση που επιλέγουν ατομικά με αυξανόμενους ρυθμούς πολλοί απελπισμένοι συμπατριώτες μας.

Κατά τη γνώμη μας, ένας από τους βασικούς, ο βασικότερος ίσως παράγοντας που συνετέλεσε και συντελεί στη συνεχιζόμενη αποδοχή τού ΣΥΡΙΖΑ από μεγάλο κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας ήταν —και πρέπει να διατηρηθεί εν ισχύι— ακριβώς αυτός:

Ο ΣΥΡΙΖΑ —συνειδητά και προγραμματισμένα ή όχι· ευφυώς ή, εξ αιτίας τού δικού του διχασμού, υποχρεωτικώς·— εμφανίστηκε να συμβιώνει με τον κοινωνικό διχασμό (όχι στο μνημόνιο/ναι στο ευρώ). Αντί να υποδείξει μια σαφέστερη πορεία, προτίμησε να συνοδοιπορήσει με το λαό. Αντί να ‘‘εκβιάσει’’ μια οριστική γνώμη (ωθώντας κι αυτός με τη σειρά του το λαό σε μια κατάσταση ιδιότυπου zugzwang), προτίμησε να αφήσει το ζήτημα ανοιχτό, με την εκτίμηση πως δεν είναι ακόμα καιρός, ούτε για τον λαό, ούτε  για τον ίδιο. Οπορτουνισμός; Όσο είναι οπορτουνισμός  και το «χθες ήταν νωρίς» τού Λένιν!

Η έκβαση της παρτίδας

Ούτε αυτήν μπορούμε να την ξέρουμε! Εδώ δεν ξέρουμε καν ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, θα ξέραμε ποιος θα κερδίσει την παρτίδα; Και ποιος μπορεί να ξέρει την έκβαση μιας παρτίδας της οποίας το ματ είναι προσδιορισμένο σε ν+1 κινήσεις χωρίς μάλιστα να είναι δυνατόν να προσδιοριστεί εκ των προτέρων ποιος θα είναι ο νικητής;

Αν κάτι ξέρουμε για την παρτίδα είναι η γενική-γενική στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, το στυλ με το οποίο θα πρέπει να παίξουμε, όσο περνάει από το χέρι μας τουλάχιστον (είπαμε: είναι και οι Μπλε στη σκακιέρα!). Εδώ λοιπόν, σε αυτό το ζήτημα, η δική μας βαθιά πεποίθηση είναι πως πρέπει να υιοθετήσουμε τη φιλοσοφία τού ποζισιονέλ παιχνιδιού. Αυτού δηλαδή που, όχι βέβαια χωρίς ‘‘επιταχύνσεις’’ ή ρήξεις, αποσκοπεί κυρίως στη σταδιακή απόκτηση του στρατηγικού αποφασιστικού πλεονεκτήματος, το οποίο είναι απαραίτητο για κάθε ριζική ανατροπή στον τόπο και το χρόνο που ζούμε τώρα.

Όμως, ας τις αφήσουμε αυτές τις βαθυστόχαστες στρατηγικές για την ώρα. Το άμεσο που έχουμε μπροστά μας είναι η επικείμενη εκλογική σύγκρουση, για την οποία οι Μπλε και οι Κόκκινοι συγκεντρώνουν δυνάμεις.

Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Κι εμείς όλοι είμαστε ταγμένοι με τους Κόκκινους, δεν είμαστε; Γερά λοιπόν. Μετά, ό,τι κι αν προκύψει, νέα κατάσταση-νέα καθήκοντα!

Αντί επιλόγου

Το υπονοήσαμε λίγο παραπάνω, ας το κάνουμε πιο καθαρό εδώ:

Η στρατηγική ανάλυση μιας παρτίδας σαν αυτή που επιχειρήσαμε εδώ μοιάζει πολύ συχνά με την αποκρυπτογράφηση του νοήματος ενός πίνακα αφηρημένης ζωγραφικής: Μπορείς να καταλήξεις σε συμπεράσματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις πραγματικές προθέσεις αυτών οι οποίοι χάραξαν τη στρατηγική. Τίποτε δεν αποκλείει να εμπίπτει και η δική μας ανάλυση σε αυτές τις ‘‘ατυχείς’’ περιπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτή η ανάλυση είναι που φέρνει το ιστολόγιό μας σε θέση παραστάτη τού ΣΥΡΙΖΑ.

Και τη γραμμή που προκύπτει από αυτή την ανάλυση θα προσπαθήσουμε, στο μέτρο τών περιορισμένων δυνατοτήτων μας βέβαια, να προωθήσουμε, αν δεν τη δούμε να ακολουθείται.


Η εικόνα είναι από το uncrate.com

87 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Ο μεγάλος παίχτης δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο ΛΑΟΣ, ο οποίος με την ψήφο του (και όχι μόνο ) έδωσε τελικά λύση στο πρόβλημα της ενότητας της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ποιό είναι πραγματικά το ΝΕΟ ΕΑΜ και σε άλλα παρόμοια ζητήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά καταφέρνει να παρακολουθεί από κοντά αυτή την λαϊκή βούληση και να μην ζει στην γυάλα σαν τα κοκκινόψαρα του ΚΚΕ και των συνοδοιπόρων του...

Στην ταξική πάλη δεν υπάρχουν κανόνες όπως στο σκάκι. Και η σχέση της τακτικής με την στρατηγική δεν υπάρχει στην πραγματικότητα με τον στρατιωτικοποιημένο τρόπο που την αντιλαμβάνονται τα τριτοδιεθνιστικά κόμματα.

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Ανακοινώνοντας το Ματ.

Διάβασα με πολύ προσοχή το κείμενο. Καταρχάς, παρακαλείται ο συγγραφέας να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τον μαγευτικό κόσμο του σκακιού, πριν συνεχίσει να διαφωτίζει τον κόσμο σχετικά με αυτό ή να το χρησιμοποιεί για παραβολές η ρητορικούς σκοπούς.


1) Μακρύ σε έκταση, Μικρο σε ουσία. Υπερβολικό στην φαντασιακή εγωπροβολή. Λογία, λόγια και άλλα λογία, περισσότερη ορολογία, πυροτεχνήματα, λογοτεχνικά τρικ, φαντεζί οροί, εντυπωσιασμοί. Θα μπορούσαμε να έχουμε την ουσία άπλα – λιτά και περιεκτικά;

2) Η ουσία που υπάρχει ξεκινά από άπλα λανθασμένη, και καταλήγει στον παραλογισμό

Τι μας λέει λοιπόν το κείμενο: Οτι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Σύριζα ήταν η πολυφωνία-αναποφασιστικότητα που οδήγησε σε μια συμβίωση με την κοινωνία στα διλήμματα η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παρολίγον εκλογική νίκη Μια νίκη η οποία είναι σχεδόν βέβαιη, διάμεσο κινήσεων αναμονής και της τακτικής του ωρίμου φρούτου. Να φοβόμαστε το ερώτημα ευρό η δραχμή που προσπαθεί να μας βάλει ο αντίπαλος, γιατί αν τοποθετηθούμε με σαφήνεια και ειλικρίνεια σε αυτό, θα χάσουμε σίγουρα τις εκλογές ενω προτεραιοτητα έχει να τις κερδίσουμε. Και θα χάσουμε σίγουρα στις εκλογές αν το πούμε αυτό γιατί α) ήδη μας το προσάπτει ο αντίπαλος σαν κατηγορία β) Το ΚΚΕ που το λέει, χάνει πολιτικά γ) Το ΚΚΕ πιστεύει ότι ο λαός είναι ανώριμος για κάτι τέτοιο.


Στην πραγματικότητα όλο αυτό το διανοητικό κατασκεύασμα βασίζεται στα παρακάτω κομβικά σφάλματα:

Το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει ξεπεράσει το τελευταίο όριο κρετινισμού, ουσιαστικά μην ασκώντας πολιτική, δεν το καθιστά την πλέον κατάλληλη πολιτική πυξίδα. Άλλωστε η συγκεκριμένη πυξίδα μαρξισμού λενινισμού, έχει μια εντυπωσιακή ιστορική ικανότητα να μας οδηγεί κατά διαόλου.

Αφού το ΚΚΕ λέει πως ο λαός δεν είναι ώριμος, άρα και εμείς τι λόγο έχουμε να του πούμε τα μαντάτα αφοί αν τα πούμε θα χάσουμε. Βεβαία συμφωνά με το ΚΚΕ ο μοναδικός δείκτης ωριμότητας του λάου είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Και εδώ έρχεται το μεγαλειώδες ερώτημα: Ο κόσμος, δεν ψηφίζει ΚΚΕ, λόγο της θέσης του σχετικά με την δραχμή και την ΕΕ; Σοβαρά; Υπάρχει λογικός άνθρωπος, που έχει ασχοληθεί με την πολιτική, και μπορεί να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα;

Η τύφλωση: Καταρχάς, δεν σκόπευα να κάνω σκακιστικές παρατηρήσεις, άλλα εδώ δύστυχος η ζωή είναι πολύ ειρωνική. Τύφλωση, στο σκάκι, συμβαίνει όταν ο παίχτης εστιάζει σε ένα κομμάτι της σκακιέρας, και ουσιαστικά το μυαλό του, “δεν βλέπει” το σύνολο της σκακιέρας και ειδικότερα το επικίνδυνο σημείο που θα εξελιχθεί η δράση στην συνεχεία και θα του κοστίσει.

“Αλλά και δεν νομίζουμε ότι εκείνο που προέχει τώρα είναι η προετοιμασία του λαού σε αυτό ειδικά το ζήτημα. Εκείνο που προέχει τώρα είναι η διεκδίκηση της εκλογικής νίκης.”

Το κείμενο βλέπει, άλλα δεν βλέπει. Παρατηρεί ότι τα αστικά κόμματα επιχειρούσουν να αλλάξουν έξυπνα την ατζέντα από μνημόνιο – αντιμοναρχικού σε ευρό η δραχμή, άλλα η συμβουλή του σε αυτό είναι περίπου να φοβηθούμε και να κάνουμε κινήσεις αναμονής, η να μην απαντήσουμε επακριβώς. Δεν θα ήταν καλύτερη ιδέα να προσπαθήσουμε να ορίσουμε εμείς την ατζέντα; Και αν μας θέτουν ερωτήματα να απαντάμε με δικούς μας ορούς; Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες του παραπάνω αποσπάσματος. Για την ακρίβεια στις λέξεις προέχει και ειδικά. Το θέμα δεν είναι η προετοιμασία του λάου ειδικά στο ζήτημα ευρό η δραχμή.

Το θέμα είναι η εκφορά της αναγκαίας πολίτικης άποψης, η οποία είναι απαραίτητη για την εκλογική νίκη. Σε αντίθεση μάλλον με λογικές ωρίμου φρούτου, ή κερδίζουμε πρώτα και βλέπουμε μετά. Μια κυβέρνηση Σύριζα 3 μηνών ακολουθούμενη από την πιο μαύρη και βάρβαρη δεξιά, ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε. Να πληρώσει δηλαδή όλη η αριστερά όλες τις αμαρτίες του καπιταλιστικού συστήματος.

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Ο ΣΥΡΙΖΑ —συνειδητά και προγραμματισμένα ή όχι· ευφυώς ή, εξ αιτίας τού δικού του διχασμού, υποχρεωτικώς·— εμφανίστηκε να συμβιώνει με τον κοινωνικό διχασμό (όχι στο μνημόνιο/ναι στο ευρώ). Αντί να υποδείξει μια σαφέστερη πορεία, προτίμησε να συνοδοιπορήσει με το λαό. Αντί να‘‘εκβιάσει’’ μια οριστική γνώμη (ωθώντας κι αυτός με τη σειρά του το λαό σε μια κατάσταση ιδιότυπου zugzwang), προτίμησε να αφήσει το ζήτημα ανοιχτό, με την εκτίμηση πως δεν είναι ακόμα καιρός, ούτε για τον λαό, ούτε  για τον ίδιο


Ο Συριζα, βγήκε κερδισμένος στις εκλογές, κυρίως , γιατί απέδωσε το ρίσκο για κυβέρνηση της αριστεράς. Γιατί μίλησε για ελπίδα. Γιατί είπε όχι στο μνημόνιο. (όχι και τελεία, όχι, όχι άλλα όχι μονομερείς ενέργειες και άλλες τρεις τελείες μετά). Στην πραγματικότητα αυτό που αναφέρει το κείμενο ως κοινωνικό διχασμό, είναι η πολίτικη άποψη του “όνειρο ζω μην με ξυπνάτε”. Σαν πολίτικη γραμμή έχει το πλεονέκτημα ότι είναι ιδιαίτερα θελκτική ειδικά για μικροαστικά στρωματά, ψηφοφόρους πασοκ και κεντροδεξιάς. Είναι η πολίτικη γραμμή του “θα θέλαμε τίποτα από αυτά να μην είχε συμβεί και να ζούσαμε μια χρυσή εποχή καπιταλιστικής ανάπτυξης.” Άλλα υπάρχει και ένα πρόβλημα ακόμα παρακάτω. Απο την στιγμή που αντιλαμβάνεται κάποιος τον κοινωνικό διχασμό δεν μπορεί πάρα να αντιληφθεί ότι η βάση του εκβιασμού είναι το δίλλημα: ή ευρώ(πη) και μνημόνιο ή όχι μνημόνιο και δραχμή. Όταν κάποιος κακός, και ισχυρός σε εκβιάζει και σου λέει διάλεξε η το Α και το Β ή το Γ και το Δ εσύ θα του πεις ΑΔ? Τι σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς απέναντι στο εκβιαστικό διλημμά να του απαντήσεις με ένα στοιχείου από κάθε πλευρά του διαζευκτικού συνδέσμου; Χωρίς μάλιστα να τον εξοργίσεις; Και αν είναι να τον εξοργίσεις γιατί να του πεις ΑΔ και να μην του πεις “ΑΕΙ γαμήσου βρομοεκβιαστή” και να θέσεις το πρόβλημα με τους ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ορούς; Η πολίτικη γραμμή που επιλεγεί στοιχείο από κάθε πλευρά ενός εκβιαστικού διλήμματος είναι μάλλον ανεφάρμοστη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόπειρα εφαρμογής μιας ανεφάρμοστης πολιτικής είναι καταστροφική




Δεν νομίζω ότι είναι λογικό να λέει κάποιος ότι ο κόσμος ψηφίζει με βάση το κριτήριο της συμβίωσης η της ταύτισης σε αναπάντητα διλήμματα. Ο Λάος δεν θα ψηφίσει αυτούς με τους οποίος έχει τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα. Εικάζω ότι είναι πιο λογικό να ψηφίσει αυτούς που του προσφέρουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.

Οι απαντήσεις αυτές, η αναγκαία πολίτικη άποψη, δεν μπορεί να υπάρξει αν το ερώτημά ευρώ η δραχμή μας φοβίζει η δεν το απαντάμε ξεκάθαρα. Ούτε είναι το βασικό ζήτημα φυσικά, ούτε ποτέ πρέπει να το ιεραρχήσουμε ως τέτοιο. Πρέπει όμως να το αντιμετωπίζουμε στις πραγματικές του διαστάσεις, και να το απαντάμε ικανοποιητικά στα πλαίσια της μεγάλης μας αφήγησης για το τι είναι επιτελούς αναγκαίο σε αυτή την κοινωνία. Η υποχώρηση στο ερώτημα ευρώ η δραχμή είναι διπλή άρα. Από την μια δίνουμε στο ερώτημα διαστάσεις μεγαλύτερες από τις πραγματικές του (μην απαντώντας ουσιαστικά στην σχετική επίθεση του αντιπάλου), και σε δεύτερο επίπεδο μην απαντώντας στο ερώτημα, αλλοιώνεται το σύνολο της πολιτικής πρότασης καθώς δεν μπορεί να αρθρωθεί χωρίς αυτή την απάντηση. Αν δεν πεις οχι στο Ευρω, πως θα πεις οχι στο μνημόνιο; Αν δεν έχεις την δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα μπορείς να εκτελείς φιλολαϊκή πολίτικη με ξένο νόμισμα; Κηδεία με ξένα κολυβα και γάμο με ξενα κουφέτα δύσκολα κάνει κανείς... Αν φοβάσαι την διαγραφή σου από την ΕΕ πως θα εφαρμόσεις πολίτικη με στόχους διαφορετικούς από αυτούς του μνημονίου; Α ξέχασα... Θα αλλάξεις τους όρους της ΕΕ και των ιδρυτικών συμβάσεων της.. Πριν τελειώσουν τα ταμειακά αποθέματα την επομένη των εκλογών. Στο τσακ μπαμ. Έτσι. Με την Μαγκιά του Αλέξη...

Αόρατη Επιτροπή είπε...

“Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Αντιθέτως αναγνωρίζουμε ότι έχουμε μία δομική αλληλεξάρτηση με την ΕΕ και γι’ αυτό δεν μιλούμε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση των πάντων, εκτός και αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενέργειες” Γιάννης Δραγασάκης, Βημα

Αν η δομική αλληλεξάρτηση με την ΕΕ ήταν οι εξοπλισμοί που μας πούλαγαν πανάκριβα, οι μίζες για τον περαιτέρω εκμαυλισμό του πολιτικού μας συστήματος, τα χρυσά κουτάλια των Ευρωβουλευτών και της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, και οι επιδοτήσεις για να ξεριζώσουμε τις ελιές να μας λείπει καλύτερα... Πως να μας λείπει αυτί η δομική αλληλεξάρτηση αν έκανε τους άλλους πλουσιότερους και εμάς φτωχότερους – γιατί πάρα πολύ άπλα, έτσι κατασκευάστηκε. Και να ρωτηθώ εγώ: 1) Τι περίπου θα μας υποχρέωνε σε μονομερείς ενέργειες; 2) Αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενεργείς, τι θα απογίνουμε χωρίς αυτή την δομική σχέση; Πως θα αντέξουμε; 3) Αν μπορούσαμε εξαρχής να αντέξουμε την σχάση αυτής της δομικής σχέσης, γιατί κάνουμε τα άπλα σύνθετα και τα εύκολα δύσκολα και δεν το λέμε εξ αρχής; Όπως θα ήθελε να το ακούσει ο Λαός; (Οχι στο μνημόνιο, το μνημόνιο σας και πούλο, κλπ κλπ ) και το λέμε με μια πολιτικάντικη διατύπωση η οποία δεν θα καθησυχάσει τον κόσμο ότι ο Συριζα είναι φιλοευρωπαϊκός, άλλα ότι είναι εξίσου λαμόγια με τους άλλους άστους πολιτικούς. Αν δεν είναι, ποιος ο λόγος να βάζει μικρά γράμματα και υποσημειώσεις μειωτικού και περιοριστικού χαρακτήρα στο κεντρικότερο πολίτικο ζήτημα – σύνθημα - επίδικο; Κατάλαβε ότι ο λαός γουστάρει ξύλινο λόγο, ψέμματα και θολούρα;


Ξέρετε κάτι αγαπητοί φίλοι, που μπήκατε στον κόπο να διαβάσατε αυτό το κείμενο; Μπορεί να κάνω λάθος σε όλα σχεδόν. Αλλά σε κάτι έχω δίκιο. Αντιλήψεις στην πολιτική που δεν προκρίνουν την ειλικρίνεια είναι πάντα λανθασμένες. Γιατί βασίζονται είτε στην εντύπωση πως ο κόσμος είναι αρκετά ηλίθιος και δεν θα καταλάβει το ψέμα τους, είτε στην ψευδαίσθηση ότι δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια τους γιατί δεν είναι αρκετά έξυπνος.

Μάρκομ Ξ είπε...

Lego και σκάκι έτσι; Παλιές, αξέχαστες αγάπες.

Μίκαηλ Μποτβίνικ (ο στρατηγός)
(http://en.wikipedia.org/wiki/Mikhail_Botvinnik).
Στρατευμένος κομμουνιστής σκακιστής, γνωστός για τις μακρόπνοες στρατηγικές του. Παρότι ο τρόπος παιξίματός του δεν περιελάμβανε ιδιαίτερα εντυπωσιακές κινήσεις, χρησιμοποιούσε αρκετά συχνά θυσίες που δεν οδηγούσαν σε άμεσο πλεονέκτημα νίκης, αλλά μάλλον σε τακτικό πλεονέκτημα που απέδιδε μακροπρόθεσμα. Πρωτοπόρος στην ανάπτυξη του υπολογιστικού σκακιού (computer chess).

Μίχαηλ Ταλ (ο κομάντο)
(http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%A4%CE%B1%CE%BB).
Διάσημος για την επιθετική του δεινότητα. Είναι γνωστή η φράση του «Δεν χρειάζεται να παίζεις καλά. Αρκεί να παίζεις καλύτερα από τον αντίπαλό σου». Παρά το φαινομενικά κοντόθωρο της άποψης αυτής, ο Ταλ είχε το ταλέντο να αναπτύσσει περίπλοκους επιθετικούς συνδυασμούς, πολλές φορές χωρίς και ο ίδιος να μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κατάληξή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σκακιστή «ψυχολογίας», δημιουργούσε πολύ συχνά καταστάσεις ανισορροπίας στην παρτίδα, αποδιοργανώνοντας τον αντίπαλό του. Ο ίδιος έμοιαζε να είναι εντελώς στα νερά του, τη στιγμή που ο αντίπαλος έψαχνε εναγωνίως να βρει από πού θα του έρθει.

Μπόμπι (Ρόμπερτ) Φίσερ (ο υπερκαινοφανής)
(http://www.sansimera.gr/biographies/332).
Σκακιστής, ο μόνος Αμερικανός που κέρδισε παγκόσμιο τίτλο (1972, Ρέυκιαβικ, εναντίον του Σπάσκυ) σε εποχές που οι Σοβιετικοί ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι. Διάττων αστέρας, καθώς κράτησε τον τίτλο για μόλις 3 χρόνια και στη συνέχεια ουσιαστικά εξαφανίστηκε από το (επίσημο) σκακιστικό στερέωμα. Εξαιρετικά ταλαντούχος, έγινε γκραν μετρ σε ηλικία 15 ετών. Γνωστός για τον ιδιαίτερα ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Ποτέ δεν του άρεσε να χάνει. Η δεινότητά του ως παίχτης ήταν θρυλική. Θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με τον Τζορτζ Μπεστ στο ποδόσφαιρο: ανεξάντλητο ταλέντο, περιορισμένη αυτοπειθαρχία, αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας.

Ας μου επιτραπεί η απλούστευση, αλλά νομίζω ότι οι «Κόκκινοι» (μαύρα) έχουν στοιχεία από όλους τους παραπάνω παίχτες. Αν μπορέσει να επικρατήσει ο Μποτβίνικ μέσα τους, τότε νομίζω ότι οι πιθανότητες νίκης είναι μεγαλύτερες…

Μάρκομ Ξ, ο πάλαι ποτέ σκακιστής

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει αναμφισβήτη λογοτεχνική αξία στο κείμενο
Ωστόσο στο περιεχόμενο κάνετε ένα θεμελιώδες λάθος
Το σκάκι είναι παιγνιο με σταθερους ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΟΥΣ κανόνες και αυστηρό πλαίσιο.
Στις κοινωνικές αντιμαχίες, ο ίδιος ο ανταγωνισμός δημιουργεί το πλαισιο, και ανατοποθετεί τους κανόνες.Με απλά λόγια στην περιγραφή σας υπάρχουν τρεις παίκτες: μπλε κόκκινοι και το ίδιο το παιχνίδι που αλλάζει.
Μην αδικείτε τη λογοτεχική σας ικανότητα με ζητήματα που δεν κατέχετε
Κοσμάς

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Με γειά το νέο σας πόνημα ;-) μας δίνετε μαλλί να ξάνουμε... θα το ξάνουμε μετά από προσεκτικό ξεχώρισμα του μπλε από το κόκκινο υλικό που παρατίθεται στο άρθρο ...

Μια παρατήρηση γενική (διαδικαστική ας πούμε) ...
Βάζετε για συζήτηση ορισμένα θέματα π.χ. ευρώ-δραχμή ... θεωρώντας δεδομένη μια πολιτική λογική μείζονος σημασίας ... και πολύ γενικότερη ... που δεν είναι κοινά αποδεκτή ... και που αν συζητηθεί μπορεί να οδηγηθούμε μπορεί να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το θέμα που βάζετε δεν έχει σημασία.

ένα μικρό παράδειγμα:

λέτε "άρχουσα τάξη και σύμμαχοι" και απέναντι "υποτελής τάξη και σύμμαχοι" ...

αυτές οι εκφράσεις είναι όλες συζητήσιμες από πολλές πλευρές ... ειδικά η έκφραση "υποτελής" τάξη που φαίνεται έχει γίνει της μόδας τελευταία.

Ακόμα κι αν δεχτούμε την "κλασική" ταξική νοητική διαίρεση της κοινωνίας (εγώ π.χ. δεν δέχομαι ότι προσφέρεται για να περιγράψει τις σημερινές κοινωνικές αντιθέσεις) ο όρος "υποτελής" δεν ανταποκρίνεται στην έννοια που είχε η ταξική διαίρεση ούτε και όταν αυτή χρησιμοποιούνταν αποτελεσματικά.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ο όρος "υποτελής" τάξη χρησιμοποιούνταν καν ... νομίζω ότι χρησιμοποιούσαμε τον όρο "καταπιεζόμενη" τάξη αλλά κι αν την χρησιμοποιούσαν κάποιοι μάλλον ήταν κακή μεταφορά στα ελληνικά.

επαναλαμβάνω ότι οι παρατηρήσεις μου είναι διαδικαστικές ... μη τις πάρετε στα σοβαρά !

Τα λέμε και επί της ουσίας ...

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Γιατί νοιώθετε την ανάγκη να μας υπενθυμίσετε τον λαϊκό παράγοντα; Δεν είναι προφανές ότι αυτός τελικά «κινεί την Ιστορία»; Η ανάρτηση εστίασε σε ζητήματα προεκλογικής τακτικής και στρατηγικής που βέβαια έρχονται ‘‘εκ μεταφοράς’’ από τις εκλογές τού Μαΐου. Και στις εκλογές ο λαός εκπροσωπείται από τις πολιτικές οργανώσεις τής Αριστεράς, με τις οποίες βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση. Το ξέρουμε ότι κλίνετε προς μία λαϊκή παρέμβαση απολύτως αδιαμεσολάβητη από πολιτικές οργανώσεις (κόμματα). Ξέρετε όμως κι εσείς πως θεωρούμε το απόλυτα αδιαμεσολάβητο (αυτόνομο, αυθόρμητο άναρχο, κ.λπ.) ένα παιχνίδι τού μυαλού και τίποτε άλλο.

Χρησιμοποιήσαμε τη σκακιστική μεταφορά για να επισημάνουμε και να εξηγήσουμε (κατά την άποψή μας) δυο-τρία συγκεκριμένα ζητήματα με τρόπο πιο απτό και ευχάριστο από όσο θα επέτρεπε μία καθαρά θεωρητική ανάλυση. Σε αυτή τη μεταφορά ήμαστε βέβαια επιλεκτικοί, πήραμε μ’ άλλα λόγια ό,τι μας εξυπηρετούσε. Φυσικά και η ταξική πάλη δεν έχει κανόνες με την έννοια των αυστηρά καθορισμένων και κοινά συμφωνημένων που υπάρχουν στο σκάκι. Έχει όμως κι αυτή τους κανόνες της. Ένας από τους οποίους είναι και η στρατηγική. Φανταζόμαστε πως αυτό είναι στο οποίο κολλάτε. Με την εξής έννοια:

Η στρατηγική θέλει και ειδικευμένους στη στρατηγική σκέψη (δεν τη διαθέτουν όλοι). Εδώ μπαίνει η ανάθεση και η εκπροσώπηση. Άρα η διαμεσολάβηση. Αντίο αυθόρμητο, αντίο αυτόνομο, καλώς ήρθες (διαλεκτική) σχέση!. Σ’ αυτό το σημείο ανεβάζετε πίεση! Και βγαίνετε στις Πλατείες για να κάψετε τα Γενικά Επιτελεία! ;-)

Πάψτε να έχετε ολοκληρωτική σκέψη! Καταλήγετε ‘‘σταλινικότεροι’’ του Στάλιν! Ακόμα και για να πάτε εκδρομή ένα Σαββατοκύριακο (εννοώς εσείς, στο τσαρδί σας) χρειάζεστε συγκρότηση, χάραξη σχεδίου, οργάνωση, επιμελητεία, πρόβλεψη κινδύνων, κ.λπ., κ.λπ. Στρατιωτικοποιημένοι είστε; ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε τής Αόρατης Επιτροπής, καλώς ήρθες εδώ.


Αρχίζοντας από τις πολιτικές ενστάσεις σου, την ουσία τού σχολίου σου δηλαδή, δεν αποφεύγω τον πειρασμό να σου πω, κάνοντας μια πρώτη γενική παρατήρηση, ότι μου δίνεις την εντύπωση πως έχεις πέσει κι εσύ θύμα τής ‘‘τύφλωσης’’ των σκακιστών! Αυτό, που πολύ πιθανόν να το χαρακτηρίσεις πυροτέχνημα και το οποίο βεβαίως στο λέω μισοαστεία-μισοσοβαρά και οπωσδήποτε με καλή διάθεση, μπορεί να τεκμηριωθεί σε πολλά σημεία των όσων έχεις γράψει. Πάμε λοιπόν:

1. Αν και γνώστης τού σκακιού, και πιθανότατα πολύ καλύτερος παίκτης από τον καλύτερο παίκτη τής παρέας εδώ, φαίνεται να αξιολογείς την κατάσταση στην πολιτική σκακιέρα εντελώς λάθος. Διότι, αν κατάλαβα καλά, εκτιμάς κι εσύ πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει κι αυτός τη μητέρα τών μαχών κατά τού ευρώ και της ΕΕ. Αυτή τη μάχη, όπως ξέρεις, τη δίνει το ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες. Έχεις όλη την άνεση να βγάζεις από τη μέση το ΚΚΕ, το καταλαβαίνω (παρεμπιπτόντως: πού στο κείμενό μας θεμελιώνεται η άποψή σου ότι αποδίδουμε τη συρρίκνωση του ΚΚΕ μόνο στην πολιτική του σχετικά με ευρώ και ΕΕ;). Αλλά φαίνεται να ‘‘ξεχνάς’’ ότι την ίδια μάχη δίνει, επίσης επί δεκαετίες, και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά (τελευταία ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με αποτελέσματα πενιχρά έως κατάθλιψης. Δεν θα σου κάνουμε τη χάρη να μη στο θυμίσουμε αυτό! ;-)

2) Αν τα όσα υποστηρίζω στο 1 είναι αληθή (σιγά μη δεν είναι! ;-) ), τι ακριβώς θα πρόσφερε στην προώθηση των σκοπών και των στόχων τής Αριστεράς η προσθήκη στους ‘‘καθαρούς’’ και του ΣΥΡΙΖΑ; Θα ικανοποιούσε τη λατρεία σου στην αριστερή καθαρότητα, αυτό είναι σαφές. Πέραν αυτού;;;

3) Ώστε μόνο το ΚΚΕ πιστεύει πως ο λαός δεν είναι έτοιμος (όπως εννοεί το ΚΚΕ την ετοιμότητα βέβαια, αυτό που γράφεις κι εσύ, συμφωνούμε εδώ). Και δεν μου λες, για να χω και το καλό ρώτημα, αυτό που διάβασα εγώ στην πρώτη σελίδα τού ΠΡΙΝ τής προπερασμένης Κυριακής τι είναι; Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει λαϊκή πλειοψηφία υπέρ τής εξόδου από το ευρώ. Μήπως έχεις μείνει πίσω στη ‘‘σκακιστική’’ βιβλιογραφία; ;-)

Πέραν αυτών, φοβάμαι ότι η ανάγνωση ορισμένων σημείων τής ανάρτησης έχει κι αυτή διαμεσολαβηθεί από ένα κάποιο ποσοστό ‘‘τύφλωσης’’. Εξηγούμαι:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



α) Δεν ισχυριστήκαμε με βεβαιότητα ότι το κυριότερο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πολυφωνία του που συμβάδισε με το διχασμό τού λαού. H βεβαιότητά μας περιορίστηκε στο να τη θεωρήσουμε έναν από τους βασικούς παράγοντες επιτυχίας.

β) Ποιος σου είπε ότι δεν προτείνουμε τη δική μας ατζέντα; Την προτείνουμε και με το παραπάνω! Δεν σου έγινε σαφές ότι το κείμενο υποστηρίζει την παραμονή μας στην ίδια ατζέντα (μνημόνιο/αντιμνημόνιο); Δεν συμφωνείς, εντάξει. Όχι όμως και να μας βγάζεις ...μπουμπούνες που δεν καταλαβαίνουν ότι η Αριστερά πρέπει να έχει τη δική της ατζέντα! ;-)

γ) Προκύπτει πουθενά στο κείμενό μας ότι δεν αντιλαμαβανόμαστε (εμείς εδώ, σ’ αυτό το μπλογκ, δεν μας νοιάζει τι αντιλαμβάνεται και τι δεν αντιλαμβάνεται ο Σταθάκης, δεν μιλάς μ’ αυτόν!) τη βάση τού εκβιασμού;;; Τι νόημα τότε έχει η επιχειρηματολογία σου επ’ αυτού;

Συνοψίζοντας :

Φίλε τής Αόρατης Επιτροπής, είναι προφανές ότι έχεις δομική διαφωνία με το σκεπτικό που αναλύσαμε. Κανένα πρόβλημα, είναι γνωστός ο διχασμός τής Αριστεράς πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Ένα όμως μας στενοχωρεί. Αν και σκακιστής, που σίγουρα θα έχει κάνει ευεργετική χρήση τών κινήσεων αναμονής σε κάποια παρτίδα, δεν μπορείς να αντιληφθείς τη σημασία που έχουν ανάλογες κινήσεις και στη σκακιέρα τής πολιτικής. Ελπίζουμε τουλάχιστον να σε κάνει να σκεφτείς η Ιστορία: Η Πόλη έπεσε εξ εφόδου. Το Μεσολόγγι όμως όχι! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Αδίκως μας κατηγορείς για άγνοια σχετικά με τον όρο ‘‘τύφλωση’’ του σκακιστή. Δεν έχουμε άγνοια. Φοβάμαι όμως ότι, εν προκειμένω, εσύ έχεις ένα κάποιο πρόβλημα να υπερβαίνεις την πρωταρχική κατά γράμμα ερμηνεία και να βλέπεις τις προεκτάσεις και τις ευρύτερες αναλογικές εφαρμογές.

ΥΓ2 Δεν μπορώ να πω κάτι για τις προθέσεις που καταλογίζεις σ’ εμένα τον γραφιά (φαντασιακή εγωπροβολή). Αν αυτό είδες, είδες αυτό, τι μπορώ να κάνω; Τίποτε. Εκτός ίσως από το να σου θυμίσω αυτό που γράφουμε στο τέλος για ερμηνείες και αναλύσεις παρτίδων ή έργων αφηρημένης ζωγραφικής που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις πραγματικές προθέσεις τών δημιουργών...

ΥΓ3 Ούτε για την κριτική σου σχετικά με τη ‘‘λογοτεχνική’’ αξία τού κειμένου έχω να πω κάτι. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το συγκεκριμένο θέμα που θέλαμε να θίξουμε, ακολουθώντας τη ‘‘σκακιστική’’ προσέγγιση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν αυτά είναι τα ‘‘κυβικά’’ μου. Δεν έχει άλλα! ;-) Πάντως, ειδικά για τα πολλά αχρείαστα λόγια που μου καταλογίζεις, θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι το (τα) σχόλιό σου είναι ακριβώς 1.497 λέξεις! Σχεδόν η μισή ανάρτησή μας! Είσαι σίγουρος πως δεν μπορούσες να πεις τα ίδια, αλλά με λιγότερες λέξεις; ;-)

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Σας θαύμασα.
Ενα πολύ ευφάνταστο και καλογραμμένο κείμενο με εξυπνες ιδέες και ζωντανές εικόνες, που διαβάζεται ευχάριστα.

Οπως επίσης εκεινη η "προκαταρκτικη" γκραμσιανη παρομοιώση με τον "πολεμο κινήσεων" και "πόλεμο θέσεων", ισως αν ζουσε ο ιδιος ο Γκραμσι να.....χαμογελουσε ευχαριστημένος.

Ομως,

η ουσιαστικη αρχή του κειμένου οπου

πριν δυο περίπου χρόνια κάποιοι "μπλε" αποφάσισαν να επιτεθουν σε κάποιους "κοκκινους"
ετσι στα καλά καθουμενα ως να μην

υπήρξε τίποτα πρίν, ολα ηταν μια ταμπουλα ράζα.
Ως σαν να αρχίζει το στορυ ενος κινηματογραφικου σεναρίου.
Μια φορά λοιπόν ηταν αυτοι κι΄αυτοι κλπ. κλπ.

Απο εκει πλέον αρχίζει η "ποκα" με πολλές μπλοφες.

Με αποκορύφωμα οτι ο ΣΥΡΙΖΑ εν τέλει ακολουθει "ο,τι φαινεται" δηλαδή και ο λαος δεν ξέρει τι θέλει ας τον ακολουθήσουμε λοιπόν κι΄οπου βγει.

Ετσι δείχνει οτι θα πάει και στις εκλογές, δηλαδη "χωρις προγραμμα" η μάλλον βλέποντας και κάνοντας καθημερινά η και αυτοαναιρόμενος.....

Μετα φταινε οι μενσεβικοι, οι σκεπτικιστές, οι δυσπιστοι και πάει λέγοντας.

Πάντως για να τα λέμε ολα, αυτό το ποστ ως κειμενο ειναι απο τα ωραιότερα που εχω διαβάσει, ως ενα "ξεδίπλωμα" συλλογισμων. (-;

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Διαβασμένος μάς ήρθες σήμερα! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Κάτω τα χέρια από τον Μποτβίνικ! Αυτός ήταν κομμουνιστής! Εσύ ένας ...αριστερούλης είσαι! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Κοσμά, καλώς ήρθες!


Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Η παρατήρησή σου για τις ουσιώδεις διαφορές τής κανονικής σκακιέρας από την πολιτική είναι, φυσικά, σωστή. Όμως, όπως γράψαμε και σε έναν άλλο σχολιαστή παραπάνω:

Χρησιμοποιήσαμε τη σκακιστική μεταφορά για να επισημάνουμε και να εξηγήσουμε (κατά την άποψή μας) δυο-τρία συγκεκριμένα ζητήματα με τρόπο πιο απτό και ευχάριστο από όσο θα επέτρεπε μία καθαρά θεωρητική ανάλυση. Σε αυτή τη μεταφορά ήμαστε βέβαια επιλεκτικοί, πήραμε μ’ άλλα λόγια ό,τι μας εξυπηρετούσε. Φυσικά και η ταξική πάλη δεν έχει κανόνες με την έννοια των αυστηρά καθορισμένων και κοινά συμφωνημένων που υπάρχουν στο σκάκι. Έχει όμως κι αυτή τους κανόνες της. Ένας από τους οποίους είναι και η στρατηγική.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Ok, τα κρατάμε τα διαδικαστικά. Περιμένουμε και το κυρίως πιάτο τής κριτικής σου! ;-)


Τα λέμε

Eνη είπε...

αυτοαναιρουμενος, βέβαια

Μάρκομ Ξ είπε...

...Αν και ο Μποτβίνικ, κατά γενική ομολογία, δεν ήταν από τους πιο ταλαντούχους παίχτες της εποχής του ήταν εξαιρετικά οξυδερκής. Πιο συγκεκριμένα, ακολουθούσε τέτοιο πρόγραμμα προετοιμασίας που του επέτρεπε να εκμεταλλεύεται στο μέγιστο δυνατό βαθμό, το όποιο ταλέντο είχε. Φυσικά, δεν τον ενδιέφερε γενικά το σκάκι, αλλά το πως θα καταφέρνει να κερδίζει στα τουρνουά. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που πρέπει η αριστερά (ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω) να ακολουθήσει τον τρόπο του. Γιατί η ιστορία δεν γράφεται με δηλωμένες προθέσεις, αλλά με καταγραμμένα αποτελέσματα.

βρε μπαγάσικα τι με κάνατε και θυμήθηκα,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. 1 Όσο για το ζουμί, νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όταν "στριμώχνεται" περί ευρώ - δραχμής ξεκαθαρίζει ότι πρώτη προτεραιότητά του είναι ο λαός. Το έχει δηλώσει και ο σερ Άλεκ, αλλά και πλήθος άλλοι (ναι, ναι και αυτός ο "δεξιός" ο Δραγασάκης). Τώρα, αν αυτό έχει περάσει με επάρκεια στον λαό, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Θα φανεί στις 18.

Υ.Γ. 2 Για όσους/ες δεν γνωρίζουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ www.syriza.gr και οσονούπω ακόμα πιο εξειδικευμένο.

Ενη είπε...

Ολα τα κόμματα εχουν ενα "γραμμένο-δημοσιευμένο" πρόγραμμα.
Δεν προκειται περί αυτου, αλλά για τις καθημερινες "κινησεις σκακιου" η "πόκας" που παρουσιάζονται καθημερινά ειτε ως δηλώσεις ειτε ως ενεργειες ειτε ως "γκάφες". (-;

Μαύρο πρόβατο είπε...

Δεν περιμένετε όμως τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Τσίπρα για να φτιάξετε καμμιά πιό σκαμπρόζα ιστορία;

Μάρκομ Ξ είπε...

Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την αλήθεια μέσα στον ορυμαγδό ψεύδους και διαστρέβλωσης. Παρακινώ λοιπόν τον απροκατάληπτο αναγνώστη - αναζητητή να ανατρέχει στις original δηλώσεις στελεχών, ολοκληρωμένες και ενταγμένες στο πλαίσιο του διαλόγου που κάθε φορά γίνεται (π.χ. αρκετές φορές τα MEGAλα ΜΜΕ 'ψαρεύουν' είδηση δείχνοντας απαντήσεις χωρίς τις ερωτήσεις, αποσπασματικές φράσεις που εντάσσονται σε ολόκληρη πρόταση, αλλαγμένες δηλώσεις κλπ).
Υπενθυμίζω επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν -μαζί με το κόμμα του Καμμένου- οι μόνοι που κατέθεσαν συγκεκριμένες προτάσεις την περίοδο των διερευνητικών εντολών. Όλοι οι άλλοι ήθελαν "κυβέρνηση για το ευρώ". Λες και είχε τεθεί από κανέναν η έξοδος από το ευρώ...Αλλά το μνημόνιο, μνημόνιο. Υποκριτές και Φαρισαίοι!
Υπενθυμίζω ακόμα ότι το πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων έγινε εν μέρει και με την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πάγωμα της μετενέργειας -αν επιτευχθεί- θα γίνει εν μέρει και με την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ. Τι φανερώνει λοιπόν καλύτερα τις προθέσεις κάποιου, μια -ας δεχτούμε έστω- άστοχα διατυπωμένη φράση ή η ΠΡΑΞΗ;

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Ευχαριστούμε για τα κομπλιμάν! :-)

Βρε Ένη, δεν μπορούσαμε να κάνουμε αναδρομή σε όλη την ελληνική σύγχρονη Ιστορία. Κι από την άλλη πρέπει να παραδεχθείς επιτέλους πως ό,τι γίνεται από το 2010 και μετά δεν έχει ξαναγίνει. Όχι ότι πριν μας πολυαγαπούσαν οι μπλε. Αλλά τότε υποχρεώθηκαν, για να προφυλάξουν τα πορτοφόλια τους, ν' αδειάσουν τα δικά μας!

Ακολουθεί το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι θέλει; Ναι, είναι μια διατύπωση που μπορεί να σταθεί δίπλα, ή μάλλον απέναντι, από τις δικές μας διατυπώσεις. Γι' αυτή την απέναντι μεριά είναι σωστή. Μόνο που, από τη στιγμή που αυτή η κριτική δεν ακούγεται εξ αριστερών, αντικειμενικά είναι κριτική τών ...μπλε! Εσύ από ποια μεριά κάνεις την κριτική σου; ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μαυροπρόβατε,


Για να τα λέμε όλα, από έναν αναγνώστη του Σουν Τζου και του Γκράμσι θα περιμέναμε ένα πιο ουσιαστικό σχόλιο! ;-)

Όμως, δεν παραπονιόμαστε! Άλλοι "ομόχρωμοί" σου δεν πατάνε εδώ το ποδαράκι τους. Φοβούνται μη κολλήσουν ρεφορμισμό! ;-) Κι αφού εμείς πιστεύουμε (ακολουθώντας τη φιλοσοφία ων εβραίων καταστηματαρχών) ότι ακόμα και η σκόνη ενός μαύρου πρόβατου να μπει στο τσαρδί μας, κέρδος είναι, είμαστε ευχαριστημένοι κι έτσι! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα;;; Ξέχασες ότι λείπει μία ψήφος γι' αυτό: η δική σου! ;-)

ΥΓ2 Αν γίνει αυτό, μετά, όπως λέμε και στο ποστ, αλλάζει το πράγμα. Είπαμε: νέα κατάσταση-νέα καθήκοντα! Όχι όμως αντιπολιτευτικά καθήκοντα (όπως μερικοί-μερικοί ετοιμάζονται -ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε! ;-) ). Κριτικά συμπολιτευτικά!

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μη χαλιέσαι, δεν θα παιχτεί το παιχνίδι σε τέτοιες λεπτομέρειες. Κι αν πιστέψουμε τη δημοσκόπηση που παρουσίασε ο ΣΚΑΪ, ο κόσμος δεν τσιμπάει πια σαν ψαράκι: ΣΥΡΙΖΑ 36% ΝΔ 36% !


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Όχι, φίλοι και σ/φοι λέφτηδες δε χαλιέμαι. Ελπίδα έχω (όχι σιγουριά).

Υ.Γ. Προφανώς εννοείτε ΣΥΡΙΖΑ 30% ΝΔ 26% (τουλάχιστον εγώ μια τέτοια είδα, δεν ξέρω αν υπάρχει και άλλη).

LeftG700 είπε...

Ναι, ρε γμτ! Μπέρδεψα τα μπούτια μου! ;-)

Μαύρο πρόβατο είπε...

λείπει μία ψήφος γι' αυτό: η δική σου!
Θα την έδινα, κριτικά, με ευχαρίστηση, αλλά δεν έχω καταλάβει τι θέλει να την κάνει.
Αν βοηθήσετε, σε αντάλαγμα θα σας αχτιφάρω με σύγχρονη βιβλιογραφία περί πολέμου ;-)

LeftG700 είπε...

Θα την έδινα, κριτικά, με ευχαρίστηση, αλλά δεν έχω καταλάβει τι θέλει να την κάνει.

Αυτό είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης! Ενδεχομένως και καβγά! Το ζήτημα είναι τι στάση κρατάει κάποιος απέναντι στους καβγάδες. Τους κριτικάρει απ' έξω ή ορμάει;

Εδώ σε θέλω κάβουρ ουπς! Εδώ σε θέλω Μαυροπρόβατε! ;-)


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Το σύστημα τελικά έχει πολλές εφεδρείες...

http://www.enikos.gr/data/files/4bba95f695b2bfc64a7866af1b2b80ba.pdf

(ιδρυτική διακήρυξη του νέου πολιτικού φόρουμ - φορέα του... Τράγκα!!!!)

Οι λευκοί (μπλε) επιχειρούν να πλαγιοκοπήσουν... το νου μας...

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Αγαπητέ G700,

Καταρχάς θα σε παρακαλούσα να κάνεις μια πιο προσεκτική ανάγνωση του κειμένου. Το γεγονός ότι ανέφερα δήλωση του Δραγασάκη, που την αποκαλείς δήλωση Σταθάκη δεν είναι στοιχείο που συνηγορεί στο γεγονός ότι η επικοινωνία μας ήταν επιτυχής και απροβλημάτιστη. Αυτοί που πολεμούν καρικατούρες των απόψεων των άλλων, πάντα μου θυμίζουν λίγο Δον Κιχώτη. Φυσικά μπορεί, οι ανεμόμυλοι να ήταν στην πραγματικότητα τα δικά μου ασαφώς εκπεφρασμένα επιχειρήματα...

1) e4 – d5

Στην δικιά μας “σκακιστική παρτίδα” έχω το μειονέκτημα, καθώς παίζω με τα μαύρα. Η δεύτερη κίνηση μια παρτίδας, είναι πάντα η απάντηση στην πρώτη κίνηση. Παραταυτα, σηκώνω ευτυχής το γάντι της προ(σ)κλήσης: Μπορούσα να πω τα ίδια με λιγότερα λογία;

1) Φαντασιώνομαι μια Αριστερά που λέει την πιο δύσκολη αλήθεια με τον πιο απλό τρόπο.

Το κείμενο μακρηγορεί και λογοτεχνίζει, γιατί αν παρουσίαζε των πυρήνα των επιχειρημάτων του γυμνό αυτός θα κατέρρεε. Για αυτό κρίνεται αναγκαία η απόπειρα εντυπωσιασμού και οι σκακιστικές παράβολες. Κατά αστείο τρόπο, ούτε στο σκάκι είναι τα πράγματα όπως περιγράφονται στο κείμενο, ούτε στην πολιτική.

2) Ποια είναι η ουσία του (αρχικού) κειμένου:

Οτι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Σύριζα ήταν η πολυφωνία-αναποφασιστικότητα που οδήγησε σε μια συμβίωση με την κοινωνία στα διλήμματα η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παρολίγον εκλογική νίκη. Μια νίκη η οποία είναι σχεδόν βέβαιη, διάμεσο κινήσεων αναμονής και της τακτικής του ωρίμου φρούτου. Να φοβόμαστε το ερώτημα ευρό η δραχμή που προσπαθεί να μας βάλει ο αντίπαλος, γιατί αν τοποθετηθούμε με σαφήνεια και ειλικρίνεια σε αυτό, θα χάσουμε σίγουρα τις εκλογές ενώ προτεραιότητα έχει να τις κερδίσουμε. Και θα χάσουμε σίγουρα στις εκλογές αν το πούμε αυτό γιατί α) ήδη μας το προσάπτει ο αντίπαλος σαν κατηγορία β) Το ΚΚΕ που το λέει, χάνει πολιτικά γ) Το ΚΚΕ πιστεύει ότι ο λαός είναι ανώριμος για κάτι τέτοιο.

3) Το θέμα δεν είναι η προετοιμασία του λάου ειδικά στο ζήτημα ευρό η δραχμή. Το θέμα είναι η εκφορά της αναγκαίας πολίτικης άποψης, η οποία είναι απαραίτητη για την εκλογική νίκη. Η υποχώρηση – αποφυγή – φοβικότητα απέναντι στο συγκεκριμένο ερώτημα, κάνει αδύνατη την εκφορά ακριβώς αυτής της αναγκαίας γραμμής, έστω και στο ελάχιστο. Απόδειξη αυτού, είναι ότι το ελάχιστο απαραίτητο μέρος της αναγκαίας πολίτικης άποψης, το “ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ” φθίνει μέρα με την μέρα.... Σήμερα για την ακρίβεια το όχι στο μνημόνιο μόλις παρουσιάστηκε ότι σημαίνει: “Κάποιες πλευρές του Μνημονίου πρέπει να επανεξετασθούν και να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, για κάποιες άλλες θα πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις, ενώ κάποια τμήματα θα καταργηθούν” Αντ1 Γ. Δραγασάκης.

4) Η μητέρα τον μαχών κατά τού ευρώ και της ΕΕ.
Δεν είναι η μητέρα των μαχών η αποχώρηση από την ΕΕ και το Ευρώ. Παραδόξως πως, το θέμα ευρώ ή ΕΕ δεν έχει την παραμικρή θέση στις μεγάλες μάχες. Να μιλήσουμε για την μάχη ενάντια στην ιδιωτική κατοχή των μέσων παράγωγης; Αυτή μάλιστα. Να μιλήσουμε για την μάχη ενάντια στο χρήμα; Στους νομούς; Στην εκμετάλλευση; Στον θεό και τον σκοταδισμό; Αυτές πραγματικά είναι υποψήφιες για μητέρες των μαχών.

Αν δώσουμε λοιπόν τις πραγματικές μάχες που πρέπει να δώσουμε η μάχη της ΕΕ θα δεις ότι δεν είναι πάρα μια μικρή υποσημείωση. . Αν δεν πεις όχι στο Ευρό, πως θα πεις όχι στο μνημόνιο; Αν δεν έχεις την δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα μπορείς να εκτελείς φιλολαϊκή πολίτικη με ξένο νόμισμα; Αν φοβάσαι την διαγραφή σου από την ΕΕ πως θα εφαρμόσεις πολίτικη με στόχους διαφορετικούς από αυτούς του μνημονίου; Αν αγοράζεις υποβρύχια που γέρνουν για να ικανοποιηθούν οι εταίροι, τι θα συνεχίσει να συμβαίνει στον λαό; Αν απαντήσουμε με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα λύνεται.

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Ο λαός θέλει να ζήσει. Και σε αυτό καλείται να απαντήσει η Αριστερά. Και για να απαντήσουμε επιτυχώς σε αυτό, πρέπει να πούμε, παρεμπίπτοντος , άλλα αναγκαία, και όχι στην ΕΕ και το Ευρό.

Τι είναι καλύτερο; Να φοβηθούμε το ψευτοδιλήμματα του αντιπάλου ή να του απαντήσουμε στις πραγματικές του διαστάσεις στα πλαίσια της κοσμοθεωρίας μας και της πολίτικης άποψης μας; Μας ωφελεί η άποψη ότι “έξω από το ευρό καταστρεφόμαστε”; Η μήπως μας οδηγεί στην πολίτικη καταστροφή της Αριστεράς και την πραγματική καταστροφή της κοινωνίας;

Ποια είναι λοιπόν τα πλεονεκτήματα του να δώσουμε την “μητέρα των μαχών” (ΕΕ- Ευρω);
(με τους δικούς μου όρους: Ποιά είναι λοιπόν τα πλεονεκτήματα του να να μην φοβηθούμε το ερώτημα ΕΕ-Ευρώ;)

1) Θα ικανοποιήσει το βίτσιο μου για καθαρότητα
2) Θα μπορέσουμε να αρθρώσουμε την αναγκαία πολίτικη άποψη
3) Δεν θα δώσουμε την ίδια μάχη λίγο αργότερα με πολύ χειρότερους όρους και τραγικά αποτελέσματα. Γιατί όταν υποχωρείς άτακτα ( βλέπε αναγκαστική διολίσθηση του “όχι μνημόνιο”) και ο αντίπαλος τελικά σε προφτάσει, τότε είναι που αρχίζουν τα πραγματικά δράματα και η φάση θυμίζει Frankenhausen. Γιατί στην πραγματικότητα, την ίδια μάχη δίνουμε και τώρα, εκ της υποχωρήσεως. Είτε θα μας αποδεκατίσουν φιλετάκι φιλετάκι ως τις εκλογές, ή μετά τις εκλογές θα σκάσει η βόμβα στα χεριά μας. Μόνα ζυγά κερδίζουμε δηλαδή...
4) Ίσως να ικανοποιήσει και λίγο την ανάγκη του κόσμου για ειλικρίνεια. Δεν νομίζω ότι είναι μαλάκηδες που δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Μπορούν να αντιληφθούν το ψέμμα και την υπεκφυγή όπως και να καταλάβουν και την αλήθεια μας. Τι να τους προσφέρουμε;
5) Πάντα πίστευα ότι είναι καλύτερο να έχει μια πολίτικη άποψη κάποιος, η οποία δεν είναι 100% ανεφάρμοστη. Γιατί αυτό οδηγεί στην πολιτική αυτοκτονία.




Υγ1: Πράγματι ξέχασα την Ανταρσύα. Ίσως γιατί τα πενιχρά διαχρονικά πολιτικά αποτελέσματα της Ανταρσυας και του Ρ.Α. χώρου, δεν οφείλονται εξ ολοκλήρου (ευφημισμός για το καθόλου), στο ντουρο Αντι ΕΕ πλαίσιο που είχε. Για να καταλάβω: Αν βγεις με δυο φίλους σου με νοητική υστέρηση, και πάτε για παγωτό, και πάρουν βανίλια, και θες και εσύ βανίλια, θα πάρεις τελικά σοκολάτα για να μην σε περάσουν και εσένα για καθυστερημένο; Όταν μπλέκουμε το αίτιο και το αιτιατό πάντα θυμάμαι την βούρτσα και την πούτσα...

Να το αντιστρέψω; Το βασικό πλεονέκτημα του Συριζα σε σχέση με την υπόλοιπη αριστερά ήταν ο ντούρος φιλοευρωπαϊκός του χαρακτήρας; Και για αυτό είχε το αποτέλεσμα που είχε; Ο κόσμος το ψήφισε γιατί θέλει πάση θυσία να μείνει στο Ευρω και ο Συριζα είναι η πιο σίγουρη φίλο-ΕΕ δύναμη, ή γιατί πάση θυσία θέλει να σταματήσει το βασανιστήριο και η μόνη προοπτική για αυτό ήταν η ελπίδα του “όχι στο μνημόνιο” και κυβέρνηση της αριστεράς;

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Υγ2: Το αιώνιο επιχείρημα της ωριμότητας του κόσμου. Πάντα χρησιμοποιείται αντιδραστικά. Ας βρούμε πρώτα μια μέθοδο να μετράμε αυτή την ρημαδεμένη την ωριμότητα λίγο πιο αντικειμενικά από το: Το 'πε το 'πε ο παπαγάλος, το ΚΚΕ, το Πριν , η η δημοσκόπηση του κ. Λαμόγιου που ρώτησε: Αν η έξοδος της χώρας από την ΕΕ ισοδυναμούσε με ολική καταστροφή της Γης, θα θέλατε και πάλι να βγείτε από την ΕΕ;

Τα ερωτήματα ειδικά της μορφής: ένταξη σε μια νομισματική και πολίτικη ένωση μάλλον είναι δύσκολο να απαντηθούν στο κενό... Ας τα απαντήσουμε μέσα στην μεγάλη μας αφήγηση καλύτερα...

Είναι αστείο, να αφήνουμε κάποιον γελοίο, να μας κολλάει στον τοίχο με αυτό το κενό ψευδο-διπολο.

Υγ3
“Δεν ισχυριστήκαμε με βεβαιότητα ότι το κυριότερο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πολυφωνία του που συμβάδισε με το διχασμό τού λαού. H βεβαιότητά μας περιορίστηκε στο να τη θεωρήσουμεέναν από τους βασικούς παράγοντες επιτυχίας.”

“Κατά τη γνώμη μας, ένας από τους βασικούς, ο βασικότερος ίσως παράγοντας που συνετέλεσε και συντελεί στη συνεχιζόμενη αποδοχή τού ΣΥΡΙΖΑ από μεγάλο κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας ήταν —και πρέπει να διατηρηθεί εν ισχύι— ακριβώς αυτός:

Ο ΣΥΡΙΖΑ —συνειδητά και προγραμματισμένα ή όχι· ευφυώς ή, εξ αιτίας τού δικού του διχασμού, υποχρεωτικώς·— εμφανίστηκε να συμβιώνει με τον κοινωνικό διχασμό”

Χμμμ... Ισως λανθασμενα να υπεθεσα οτι αν κατι αναφερεται ως “ο βασικότερος ίσως παραγοντας” και δεν αναφερεται κανεναν άλλος παραγοντας... well u see where this goes...


Conclusion

Συμφωνώ, ότι μάλλον διαφωνούμε αλλά ευχαριστώ και για την φιλοξενία όσο και για την αναζωογονητική συζήτησή. Νομίζω πάντως ότι έχασα το στοίχημα της έκτασης. Επιφυλάσσομαι του δικαιώματος να ελπίζω σχετικά με το ζήτημα του περιεχόμενου. :-)
Καλή συνέχεια!

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια

Λετε οτι εχει γίνει απο το 2010 και μετά δεν εχει ματαγίνει.
Ναι, πράγματι απο το 2008, σε παγκοσμια κλιμακα, που "παρασέρνει" και την Ελλάδα και οχι μονο, αλλά και Ιρλανδια, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κ.α.(καθεμια με τις δικες της ιδιαιτερότητες π.χ. εμεις ειχαμε το δημοσιονομικό μας πρόβλημα, η Ισπανία το πρόβλημα των τραπεζών της οπως και η Ιρλανδία με τις επεδυτικές τράπεζες που σώθηκαν απο τα κράτη και πάει λέγοντας) δηλαδή

υφίσταται μια οικονομικη κρίση που δεν εχει ματαγίνει ουτε το ΄30 σ΄αυτή την εκταση.

Δεν χρειάζονταν μια αναδίφηση της σύγχρονης ιστορίας, μια σταλια οικονομικη σκέψη....

Με ρωτάτε απο ποιά μεριά ειναι η δική μου κριτική, η οποια σε τελικη ανάλυση δεν καθορίζει και το μέλλον της χώρας.

Ας ξεκαθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ,του 30% των δημοσκοπήσεων, ποια ειναι η δικη του πολιτική και προοπτικη ,ως κομμα της Αριστεράς που υπάρχει η πιθανότητα και να μας κυβερνήσει.
και μάλιστα συγκεκριμένα τον Ιουλιο τι πρόκειται να κάνει με το πρωτογενές ελειμμα 2 δισ. για να πληρωθουν μισθοι και συντάξεις.


σίγουρα θα ειναι περισσότερο χρήσιμο. (-;

Μάρκομ Ξ είπε...

Ζητήματα τακτικής (Βαριάντες επί σκακιέρας. Μελέτη και δυνατότητες):

1. Αν δεν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές θα τις κερδίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και λοιπές σκοταδιστικές δυνάμεις. Περιττό να αναφέρω τι σημαίνει αυτό για τον λαό (αυτός μας ενδιαφέρει πάνω από όλα έτσι; ή μήπως όχι τελικά;).

2. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μας 'πουλήσει' θα χρεωθεί αυτός την προδοσία, αλλά με δεδομένη τη στάση των ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΚΚΕ θα χρεωθούν και αυτοί την απραξία. Γιατί όπως ξέρουμε, τον λαό δεν τον ενδιαφέρει ποιος τα γράφει καλύτερα, αλλά ποιος κάνει κάτι απτό για τη βελτίωση της ζωής του. Όσοι λοιπόν δεν προσπαθήσουν να συμπράξουν στον εφικτό και ουσιαστικά ανακουφιστικό για τον λαό στόχο της κατάργησης των μνημονιακών μέτρων θα χρεωθούν αυτόν τον αναχωρητισμό.

3. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μας 'πουλήσει', τα στελέχη του θα φάνε πιο πολλά γιαούρτια (και όχι μόνο) από όσα φάγανε οι ΠασοΚοΝουΔούληδες. Με μια διαφορά: δεν έχουν κανένα μιντιακό και επιχειρηματικό σύστημα για να τα στηρίξει (τα στελέχη), η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν θα τα προστατεύσουν και κανένας δεν θα τους προσφέρει θέση σε οργανισμούς, επιχειρήσεις κλπ. Επομένως, αντικειμενικά, δεν έχουν κανένα συμφέρον να το κάνουν. Διότι οι αστοί δεν προτιμούν έναν ταλαντευόμενο, έστω και 'πουλημένο' ΣΥΡΙΖΑ από τους βεριτάμπλ υπαλληλάκους τους. Μην ξεχνάμε ότι ο Μπένυ μισή κουβέντα είπε και έσπευσαν αμέσως να τον ‘αδειάσουν’ τα εγχώρια αφεντικά του (ΣΕΒ).

4. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ (δηλ. τα μεγαλό - στελέχη του) ήθελαν το 'μέλι' και τίποτα περισσότερο, γιατί δεν όρμησαν στις 7 Μάη; Είχαν πολλές ευκαιρίες και θα μπορούσαν να βρουν πολύ περισσότερες δικαιολογίες από ότι τώρα. Μην ξεχνάμε ότι απόλαυσαν, μέχρι να δείξουν τις προθέσεις τους, το χάιδεμα από το αστικό κατεστημένο. Θα μπορούσαν ακόμα να δεχτούν την ψήφο ανοχής που τους πρόσφεραν οι «σάπιοι» και οι «αδιόρθωτοι» (σ.σ. δικά τους λόγια) με τη δικαιολογία «να σωθεί η χώρα» κλπ. ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. Δεν το έκαναν ούτε όταν τους έκλεισε το μάτι ο… υπεύθυνος κος Κουβέλης.

5. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ (δηλ. τα μεγαλό - στελέχη του) ήθελαν να καθησυχάσουν τους αστούς, θα έδιναν διαπιστευτήρια στους Ευρωπαίους ηγήτορες και ηγετίσκους. Με ήπιο τρόπο φυσικά, αλλά διακριτό για τον πολιτικά οξυδερκή νου (όπως περίπου είχε κάνει ο Παπαντρέας πριν το '81). Αντ' αυτού, ο σερ Άλεκ τόλμησε και τους τα έχωσε μέσα στην έδρα τους. Δεν δίστασε να στηλιτεύσει τη διαφαινόμενη κωλοτούμπα του μουσιού Ολάντ, παρότι θα μπορούσε «στο όνομα των προοδευτικών δυνάμεων» να κάνει την πάπια. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την απειθαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στο αλλοδαπό κατεστημένο από την απροκάλυπτη επίθεση που δέχεται και την ωμή παρέμβαση του τελευταίου να μην ψηφιστεί στις εκλογές;

6. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, τι θα κάνει τότε το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; (Αν και είναι απίθανο να μπει στη βουλή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ας υποθέσουμε ότι γίνεται). Θα συμπράξουν ή θα αφήσουν τα σαπάκια - γκαουλάιτερ να συνεχίσουν τη σφαγή; Μέχρι τώρα η ηγεσία του ΚΚΕ απαντά το δεύτερο. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ Γ..Μω ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;;;;; Πως θα σταθείς ΕΜΠΡΑΚΤΑ δίπλα στην εργατική τάξη όταν δηλώνεις εκ των προτέρων ότι δεν συμπράττεις για να γίνει μια κυβέρνηση που θα σβήσει το μνημόνιο; Στο κάτω, κάτω ρίξ’ την άμεσα αν δεν το κάνει. Τι πιο εύκολο; Έτσι και θα δικαιωθείς σε αυτά που έλεγες, ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ για να σταματήσεις την επίθεση.

(ακολουθούν σημειώσεις "στο πρόχειρο")

Μάρκομ Ξ είπε...

Σημείωση «στο πρόχειρο» Νο1: Έξοδος από το ευρώ ή θάνατος!

Όλοι οι εξ’ αριστερών (ή τουλάχιστον όχι εκ δεξιών) υποστηρικτές της εξόδου από το ευρώ έχουν πει με σαφήνεια, ότι αυτό από μόνο του θα ήταν καταστροφικό για τον λαό. Πρέπει απαραίτητα να συνοδευτεί με μια σειρά άλλα μέτρα που θα προστατεύσουν την οικονομία, θα εξασφαλίσουν τα αποθέματα των μικροκαταθετών, θα αποτρέψουν κερδοσκοπικά παιχνίδια με εισαγωγές – εξαγωγές κεφαλαίων κλπ. Κανείς όμως δεν έχει αποδείξει ότι αυτά είναι άμεσα εφαρμόσιμα Επομένως, ακόμα και να πείθονταν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτή είναι η μόνη λύση πως θα έπειθαν τον λαό ότι είναι και άμεσα εφαρμόσιμη; Θυμίζω ότι κανείς -καθ’ όλα έγκριτος κατά τα άλλα- οικονομολόγος δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια πόση και για πόσο καιρό θα είναι η υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος, τι συνέπειες θα έχει και για πόσο καιρό η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα στις διεθνείς συναλλαγές κλπ. Δε λέω ότι ασπάζομαι τα σενάρια αποκάλυψης σε ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα που επισείουν οι τοκογλύφοι και τα παπαγαλάκια τους. Λέω ότι ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Τι «εντιμότητα» και «αλήθεια» υπάρχει τάχα στο να έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ και να έλεγε «κοιτάξτε, εμείς λέμε για εθνικό νόμισμα, αλλά δεν ξέρουμε και ακριβώς τι θα σημαίνει αυτό». Ποιον θα πείσεις έτσι; Είναι άλλο να λες ότι κακώς μπήκαμε στο ευρώ, πρέπει να βγούμε κάποια στιγμή, δεν μας συμφέρει. Και είναι εντελώς άλλο, να λες αν δε βγούμε από ευρώ ΤΩΡΑ, εγώ δεν κάνω τίποτα. Είναι σαν να βλέπεις μια χιονοστιβάδα (μνημόνιο) να έρχεται κατά πάνω σου και εσύ να λες «δεν την αποφεύγω, γιατί ξέρω ότι αν δεν γίνουν παρεμβάσεις στο βουνό θα υπάρξουν και άλλες χιονοστιβάδες».

Σημείωση «στο πρόχειρο» Νο2: Ο μύθος για τη μη πληρωμή των συντάξεων ή αλλιώς «που θα βρει τα 2 δισεκατομμύρια ο Τσίπρας»;

Ο παραπάνω μύθος απαντιέται εδώ: http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7946:teo-misthoi-syntaxeis&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182
Αλλά, επειδή είμαστε σοβαροί σκακιστές, ας υποθέσουμε ότι η παραπάνω ανάλυση είναι λάθος. Αν το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή οποιοσδήποτε άλλος, έχει κάποια ιδέα για το πως θα κλείσει η τρύπα, ας την πει. Αν πάλι, παρά τις αναλύσεις, παρά τις προσπάθειες, παρά όσα όλα προκύψει αυτή η τρύπα, ρωτάω: Τι προτιμάμε; Να μην πάρουμε για δυο μήνες μισθό ή να παίρνουμε για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας 300 ευρώ μισθό; Αλλιώς: αυτοί που αποδεδειγμένα δεν πρόκειται όχι απλά να παγώσουν αντιλαϊκά μέτρα, αλλά είναι βέβαιο (το χουν υπογράψει βρε αδερφέ!) ότι θα τα επεκτείνουν είναι πιο αξιόπιστοι για τους μισθούς μας, από κάποιους που ήδη με τις ενέργειές τους δείχνουν ΕΜΠΡΑΚΤΑ ότι παλεύουν για το αντίθετο;

(συνεχίζονται οι σημειώσεις)

Μάρκομ Ξ είπε...

Σημείωση «στο πρόχειρο» Νο3: Περί «ασάφειας», «συνιστωσών» και άλλες περιπέτειες.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται περί σπέκουλας, διαστρέβλωσης και επιλεκτικής μνήμης (π.χ. δεν μπορείς να ανασύρεις στοιχεία από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ το 2009, ούτε μπορείς να επικαλείσαι «οικογενειακή ευθύνη», επειδή κάποιοι, που ανήκαν στον τότε ΣΥΝ, που είχε εντελώς άλλο πρόγραμμα και εντελώς διαφορετική πολιτική υπόγραψαν το Μάαστριχτ). Θα χαρώ να απαντήσω σε όποιον ισχυρίζεται το αντίθετο, αλλά παρακαλώ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Ας υποθέσουμε όμως πάλι, επειδή όπως είπαμε είμαστε σοβαροί σκακιστές, ότι υπάρχουν περιστατικά όπου υπάρχει αναντιστοιχία δηλώσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει πριν απ’ όλα, να συμφωνήσουμε σε μερικά πράγματα.

1ον, ο ΣΥΡΙΖΑ ‘παίζει’ σιμουλτανέ. Ήτοι αντιμετωπίζει πολλούς αντιπάλους ταυτόχρονα. Ακόμα λοιπόν και να έχεις ένα ξεκάθαρο σχέδιο στο μυαλό σου, ακόμα και αν γνωρίζεις θεωρία και έχεις εμπειρία της πράξης, όταν παίζεις εναντίον πολλών (οι οποίοι -σημειωτέον- έχουν ο καθένας διαφορετική στρατηγική) είναι πιθανό να κάνεις λάθη που δεν θα τα έκανες αν έπαιζες ένας προς έναν.

2ον, στον ΣΥΡΙΖΑ όντως συνυπάρχουν άνθρωποι και πολιτικοί φορείς των οποίων οι ιδεολογικές απόψεις δεν ταυτίζονται. Το γεγονός όμως ότι καταφέρνουν τόσο καιρό (θυμίζω στους ‘ξεχασιάρηδες’, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ευκαιριακή εκλογική συμμαχία, αλλά πολιτική σύμπραξη με ηλικία 5 ετών τουλάχιστον) και συμπράττουν σε μια κοινή πολιτική, το γεγονός ότι εφαρμόζουν στην πράξη την ενότητα στη δράση είναι μια ισχυρή ένδειξη, ότι όταν σφίγγουν οι κώλοι, μπορούν και παραμερίζουν τις όποιες διαφορές. Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί τον κλασικό κομματικό μηχανισμό τύπου υπεργολάβου που εκτελεί το συμβόλαιο με τον λαό έξω και πέρα από αυτόν. Τρανή απόδειξη οι ανοιχτές συνελεύσεις. Τρανότερη απόδειξη το ‘σπάσιμο αυγών’ μέσα στα διάφορα κινήματα. Οι μόνοι που όσο φιλοξενούνταν εκεί μέσα έκαναν του κεφαλιού τους είναι οι «υπεύθυνοι» της ΔΗΜ.ΑΡ. Παλιά στο Τέξας… Η μόνη αλήθεια που υπάρχει εδώ είναι ότι όντως ο λαός, συνηθισμένος τόσα και τόσα χρόνια να εκχωρεί εξουσία σε ετοιματζήδες πολιτικάντηδες, δυσκολεύεται να πειστεί ότι υπάρχουν και κάποιοι που αν τα βρουν μπαστούνια, μπορεί και να τον ρωτήσουν τη γνώμη του. Που το μεμπτό σε αυτό; Δημοκρατία δεν έχουμε;

3ον, ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη, με περιορισμένη εξουσία και εξουσιοδότηση αποδεικνύει ΕΜΠΡΑΚΤΑ τι σκοπεύει να κάνει (θυμίζω συνοπτικά: συναντήσεις με συνδικαλιστικούς και παραγωγικούς φορείς, προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης με πάγωμα μέτρων μνημονίου και ψήφιση απλής αναλογικής, παρέμβαση για πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων, μετενέργειας, αποκάλυψη για τα έτοιμα σχέδια εφαρμογής των μέτρων του Ιουνίου που βρίσκονται στα Υπουργεία, επαφή με ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα, μήνυμα ελπίδας στους ευρωπαϊκούς λαούς). Τι θα πιστέψουμε λοιπόν; Το απόσπασμα του αποσπάσματος της ‘ελαφρώς’ αλλαγμένης δήλωσης του Βούτση ή την έμπρακτη αμφισβήτηση της απολυταρχίας της καθεστηκυίας τάξης;
Με βάση όλα τα παραπάνω, εσείς ποιον θα εμπιστευόσασταν; (θυμίζω ότι οι επιλογές είναι δεδομένες. Τα πιόνια και η θέση στη σκακιέρα είναι αυτή που βλέπουμε τώρα, όχι κάποια άλλη που θα θέλαμε).

Κλείνοντας, ζητώ από τους σ/φους, φίλους και συνοδοιπόρους να κάνουν τον κόπο να εκφράσουν τις προτάσεις/ παρεμβάσεις/ αντιρρήσεις τους. Άλλωστε, τι σοβαρός σκακιστής θα ήμουν, αν πίστευα (σαν κάτι άλλους γκραν μετρ… της γειτονιάς τους) ότι βρήκα τη λύση του παιγνίου που οδηγεί στα σίγουρα στη νίκη. Άλλωστε αυτό που με νοιάζει πάνω απ’ όλα είναι να κερδίσουμε πρώτα την παρτίδα και μετά το τουρνουά. Και όχι να γυρίσουμε πίσω ηττημένοι, αλλά «περήφανοι» ότι παίξαμε σύμφωνα με τη θεωρία…

(τέλος σημειώσεων, άντε να δούμε τι θα παίξουμε τώρα!)

LeftG700 είπε...

Φίλε τής Αόρατης Επιτροπής,


Να μία πρώτη συμφωνία: συμφωνούμε και οι δύο ότι διαφωνούμε. Είναι μία αρχή. Πού διαφωνούμε; Για να το απαντήσουμε με σαφήνεια αυτό πρέπει πρώτα να δούμε πού διαφέρουν τα γενικά χαρακτηριστικά τών αντιλήψεων που έχει κάθε μία πλευρά.

1.Βαθμός βεβαιότητας
Παίρνεις καλύτερο βαθμό, δεν το συζητάω. Και δεν θα μπω τώρα στο ζήτημα των βεβαιοτήτων που εκφράζεις για το επίμαχο ζήτημα (ευρώ/δραχμή), γι’ αυτά παρακάτω. Θα περιοριστώ σε δύο πραγματολογικά αποδεικτικά στοιχεία που δικαιολογούν τον καλύτερο βαθμό σου σε σχέση μ’ εμένα.

Το κόβεις ότι μπέρδεψα τον Σταθάκη με τον Δραγασάκη; Κόψτο! Γιατί δεν τον μπέρδεψα! Η πραγματικότητα είναι λίγο πιο σύνθετη. Μπορεί εσύ να τσιτάρισες Δραγασάκη, αλλά εγώ συνειδητά αναφέρθηκα στον Σταθάκη. Γιατί είναι υποχρεωτικό να έχουμε τους ίδιους ‘‘πόνους’’ —αν με εννοείς... ;-) Το ‘‘λάθος’’ μου είναι άλλο λοιπόν κι όχι ότι διάβασα επιπόλαια: το ‘‘λάθος’’ μου είναι ότι δεν φρόντισα να το διευκρινίσω αυτό.

Δεύτερο (επ’ αυτού): Αλλά πες ότι είχαμε μπερδέψει τον έναν με τον άλλον. Σε τι κάτι τέτοιο μετατρέπει τις απόψεις σου σε καρικατούρα;;;

Άλλη βεβαιότητα (δική σου —που μάλιστα τη φορτώνεις σ’ εμάς!): Το έχουμε περίπου σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτο κόμμα;;; Μπα; Από πού ακριβώς στο κείμενό μας προκύπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα;;;

2. Βαθμός ‘‘τύφλωσης’’
Άσχημα μαντάτα: κι εδώ σκοράρεις περισσότερο! ;-) Γιατί μπορείς να βλέπεις μεν τα ‘‘χοντρά’’, αλλά αδυνατείς να διακρίνεις τα ψιλά. Να προσκολλάσαι στη μεγάλη εικόνα, αλλά να σου διαφεύγουν οι λεπτομέρειές της (κι ας ξέρεις ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, όπως έγραψες!). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Στην πρώτη σειρά των σχολίων σου παρέθεσες ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Δραγασάκη στο Βήμα. Το ξαναποστάρω:

«Εμείς δεν μιλάμε για μονομερείς ενέργειες. Αντιθέτως αναγνωρίζουμε ότι έχουμε μία δομική αλληλεξάρτηση με την ΕΕ και γι’ αυτό δεν μιλούμε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση των πάντων, εκτός και αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενέργειες»

Είδες τη μεγάλη εικόνα και ...έμεινες εκεί. ‘‘Κόλλησες’’, που λένε. Κι έτσι σου διέφυγε η λεπτομέρειά της:

[...] δεν μιλούμε για μονομερείς ενέργειες, αλλά για επαναδιαπραγμάτευση των πάντων, εκτός και αν υποχρεωθούμε σε μονομερείς ενέργειες»!!!

(Μην αρχίσεις εδώ να ψάχνεις στους ‘‘φακέλους’’ σου για νεότερες θέσεις που διαφοροποιούνται από αυτό. Περίμενε μέχρι να φτάσεις στον επίλογό μου. Ίσως συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχει και τόσο νόημα...)

3. Αντιληπτική προσέγγιση της εμπλοκής Ι
Και μόνο το άνοιγμα που επιλέγεις είναι χαρακτηριστικό: Σκανδιναβική! Γουάου! Το μοναδικό άνοιγμα που δίνει τη δυνατότητα να τρέξει αίμα μόλις από τη δεύτερη κίνηση του λευκού! Φυσικά, η τεκμηρίωση δεν είναι το άνοιγμα που διάλεξες, αυτό είναι καλαμπούρι για να ελαφρύνω την κουβέντα μας. Η τεκμηρίωση παρέχεται άφθονη από τα γραπτά σου. Αντιλαμβάνεσαι την εμπλοκή μόνο ως κάτι άμεσο. Εδώ και τώρα! Όσο το γρηγορότερο πλακωθούμε, τόσο το καλύτερο! Γι’ αυτό και βάζεις στα αζήτητα τις κινήσεις αναμονής στην πολιτική σκακιέρα.

Δεν ρίχνεις καμιά ματιά στον Σουν Τζου; (Για Γκράμσι δεν τολμάω να πω! ;-) )

4. Αντιληπτική προσέγγιση της εμπλοκής ΙΙ
Εκτός από άμεση, φαίνεται ότι για σένα η επμπλοκή πρέπει να είναι και κατά μέτωπο. Μούρη με μούρη που λένε! Εμπρός να πάρουμε την Πόλη! Δεν πάει το πεδίο τής μάχης, η ώρα τής μάχης, οι καιρικές συνθήκες, να βολεύουν τον αντίπαλο; Εσύ δεν καταλαβαίνεις από αυτά! (Κωλώνει το πεζικό, ρε; ;-) ) Εσύ ορμάς μέσα στα όλα! Έτσι δεν κάνουν οι πραγματικοί επαναστάτες άλλωστε; ;-) Αφήνουν τη διερεύνηση πιθανοτήτων για παράκαμψη, ‘‘φυγομαχία’’ (για καλύτερες προϋποθέσεις μάχης αύριο ή μεθαύριο), υπονόμευση, πλαγιοκόπηση, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., τα αφήνουν όλα αυτά για τους ‘‘φλώρους’’(«φλωρομαρξίζοντα» με αποκάλεσε ένας ‘‘πούρος επαναστάτης’’ σε κάποιο άλλο τσαρδί τις προάλλες...), τις ‘‘ρεφόρμες’’, τις ‘‘οπορτούνες’’! ;-) Κάπως έτσι δεν πάει η ‘‘αφήγηση’’;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



Συνεπαγωγές
Από όλα τα παραπάνω, δεν είναι να απορεί κανείς πώς καταλήγουμε να διαφωνούμε στο επίμαχο ζήτημα (τι να κάνουμε με το ευρώ και την ΕΕ;). Όπου, χοντρικά, εμείς συνιστούμε υπομονή και κινήσεις αναμονής με το σκεπτικό πως, πέρα από τα δικά μας μπλα-μπλα, τα δικά σου, ή του οποιουδήποτε, υπάρχει κυρίως εμπειρία που αποκτά και θα αποκτά ο ίδιος ο κόσμος για τα όρια που έχει η προσπαθεια να πατάει κανείς σε δύο βάρκες. Κι εσύ μας λες, περίπου: Ρε σεις! Δεν αφήνετε αυτά τα αδερφίστικα; Πάμε να τους ‘‘φάμε’’, να τελειώνουμε!

Μόνο που για να στηρίξεις την άποψή σου, κάνεις μερικά ‘‘στραμπουλήγματα στην πραγματικότητα, έτσι ώστε να την τροποποιήσεις για να χωράει στο ‘‘κουστουμάκι’’ που έχεις ράψει:

1) Αποδίδεις τη μειωμένη αποδοχή της ιδέας περί εξόδου από το ευρώ εδώ και τώρα στην ανικανότητα και τις εγγενείς αδυναμίες τών μέχρι τώρα κηρύκων της (ΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτική Αριστερά). Ωραία! Ας πούμε ότι είναι μόνο έτσι. Δεν θέλει κάποιο χρόνο μέχρι να φτιαχτεί το κατάλληλο πολιτικό υποκείμενο που θα προωθήσει σωστά αυτή την ιδέα; Θέλει! Τι κάνουμε μέχρι τότε;

2) (σε αντίφαση με το προηγούμενο) Η αποδοχή τής ιδέας είναι μεγάλη. Μη κοιτάτε τις δημοσκοπήσεις, μη κοιτάτε τι λέει το ΚΚΕ, το Πριν, ο Δραγασάκης, ο φούφουτος. Παραμύθια τής Χαλιμάς!

Εντάξει, να στο κάνουμε το χατίρι, να μη τα κοιτάμε αυτά, να τα ‘‘γράψουμε’’. Γι’ αυτά που ακούμε να συζητάει η κοινωνία τι να κάνουμε; Να βουλώσουμε τ’ αυτιά μας σαν τον Οδυσσέα;;;

Επίλογος
Δύο σημεία (το παίζω ...Αλαβάνος! ;-) )

Σημείο πρώτο: Φίλε τής Αόρατης Επιτροπής, για να μη κουράζεσαι: Το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ (αυτή τη στιγμή), το ξέρουμε πολύ καλά. Ξέρουμε τις εσωτερικές διαφωνίες, τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις του. Όμως, από όλα τα ρεύματα της Αριστεράς (όλα προβληματικά, αφού όλη η Αριστερά, παγκοσμίως, είναι σε αδιέξοδο) αυτό επέλεξε ο κόσμος, στην τωρινή συγκυρία, για να σύρει το κάρο. Αυτό εκφράζει την κύρια ελπίδα τού κόσμου που υποφέρει. Όπως γράψαμε και σ’ έναν φίλο λίγο παραπάνω, που μας είπε ότι θα στήριζε κριτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αν ήξερε τι θέλει να κάνει την υποστήριξή του:

Αυτό (σ.σ.: το τι θέλει να την κάνει δηλαδή) είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης! Ενδεχομένως και καβγά! Το ζήτημα είναι τι στάση κρατάει κάποιος απέναντι στους καβγάδες. Τους κριτικάρει απ' έξω ή ορμάει;

Σημείο δεύτερο: Στον επίλογο των πρώτων σχολίων σου γράφεις:

Αντιλήψεις στην πολιτική που δεν προκρίνουν την ειλικρίνεια είναι πάντα λανθασμένες.

Συμφωνούμε. Όμως η πραγματικότητα (και η Ιστορία) έχει δείξει καθαρά ότι αυτή, η σωστή επί της αρχής, άποψη χρειάζεται κι ένα συμπλήρωμα. Επίτρεψέ μας:

Και αντιλήψεις στην πολιτική που δεν μπορούν να διακρίνουν πότε είναι η στιγμή τής αλήθειας είναι πάντα ηττημένες!


Εδώ, κλείνουμε κι από τη μεριά μας αυτό το γύρο συζήτησης. Αλλά κλείνουμε αυτόν και μόνο το γύρο! Όχι τη συζήτηση γενικά! Σε αντίθεση μάλλον μ’ εσένα που, απ’ ό,τι φαίνεται και με λύπη μας βλέπουμε, μας κουνάς μαντήλι οριστικά...

Σιγά μη κωλώσουμε! ;-) Εμείς θα κλείσουμε το σχόλιο όπως κλείνουμε πάντα όλα τα σχόλιά μας. Με την ελπίδα λοιπόν να επανέλθεις εν ευθέτω χρόνω και με την κατάλληλη για σένα αφορμή...


Τα λέμε ;-)

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Όλα θα ξεκαθαρίσουν. Στο βαθμό όμως που μπορούν να ξεκαθαριστούν και βέβαια την κατάλληλη στιγμή.

Κάθε πράγμα στον καιρό του! (το λέει κι ο ...Γκράμσι! ;-) )


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Τι θα παίξουμε τώρα; Μα... κινήσεις αναμονής! ;-)


Τα λέμε

Αόρατη Επιτροπή είπε...

Διάβασα με ενδιαφέρον την απάντηση. Νιώθω ότι τα συμπεράσματα που ήταν να βγουν, βγήκαν. Καλή συνέχεια!

Υγ: Η Αορατή Επιτροπή έχει στα γραφεία της ,μαζί με άλλα, και τα τετράδια του Γκράμσι άλλα και ένα πολυκαιρισμένο αντίτυπο της τέχνης του πόλεμου. Αγαπημένα και χρήσιμα. Δυστυχώς όμως, ο ναός, τα ιερά, το ταλμουδ, τα εικονίσματα και η θεία λειτουργία, μαζί με κάτι λείψανα αγίων, χάθηκαν σε κάτι πλημμύρες. Ελπίζω τουλάχιστον να τα βρήκε κάνα ψάρι μαζί με το χαμένο μου ποδήλατο. ;-)

Antonxxx είπε...

Απο την θεωρια στην πραξη.


Άρχισε η ανάπτυξη!



Αφού ξεκλήρισαν την καπνοπαραγωγή στην Αιτωλοακαρνανία.Αφού διέλυσαν τον πρωτογενή παραγωγικό τομέα του νομού,την καπνοκαλλιέργεια, που πάνω της στηρίζονταν ολόκληρη η τοπική οικονομία και εκεί που οι αγρότες άρχισαν να οργανώνουν την παραγωγή τους έρχονται τώρα και
λ ένε: Όσοι φυτέψατε αμπέλια να τα ξεριζώστε.
Αλλιώς τα πρόστιμα είναι μεγάλα 1200 ευρώ το στρέμμα!
Και μετά μας λένε πως οι Έλληνες αγρότες είναι τεμπέληδες
Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης!
Άρχισε η ανάπτυξη!
Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ανήκουμε δεν μπορούμε πλέον να φυτεύουμε ό,τι εμείς θέλουμε. Επιβάλουν όρους στο τι και πόσο θα φυτεύουμε στα χωράφια μας. Με αυτά οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, τη γεωργία στην καταστροφή, το λαό στην ανεργία.
Μέχρι και σήμερα υπακούουν στις εντολές των Βρυξελλών, επιβάλουν καταστροφικούς νόμους και θέλουν να συνεχίσουν με κυβερνήσεις κρυφομνημονίων. Η πολιτική του μνημονίου, η πολιτική της Μέρκελ και του Μπαρόζο, η πολιτική των κομμάτων της συγκυβέρνησης πρέπει να ανατραπεί. Ποινικοποιούν την παραγωγή, ξεκληρίζουν την αγροτιά!!!
Στόχος η διαρκής και με κάθε τρόπο αποθάρρυνση από την πολιτεία κάθε προσπάθειας μικροκαλλιεργητή για αγροτική καλλιέργεια. Κατέστρεψαν την καλλιέργεια του καπνού, του βαμβακιού, των τεύτλων, απαξίωσαν την ελαιοκαλλιέργεια, τώρα ξεριζώνουν και τα κλήματα...
Για όλα τα αμπελοτόπια που είναι φυτεμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από το Υπουργείο Γεωργίας σχετική άδεια. Εάν φυτευτεί αμπέλι για κρασί χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Όσοι έχουν φυτεύσει δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται να το έχουν και υποχρεούνται να το ξεριζώσουν με δική τους δαπάνη.
Στην περίπτωση που δεν προβούν στην εκρίζωση, αμέσως επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία
κοινοποίησης του προστίμου. Μετά την παρέλευση του έτους το πρόστιμο διπλασιάζεται, εφόσον η «παράνομη φυτευμένη» έκταση συνεχίζει να υφίσταται.

Διαβάστε τι ανακοίνωσε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας
Π.Ε. Αιτωλ/νίας:
Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας ενημερώνει τους αμπελοκαλλιεργητές ότι όλες οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν μετά την 1/8/1998, είναι παράνομες, εκτός των φυτεύσεων που έγιναν βάσει δικαιωμάτων που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Σύμφωνα με το με αριθμ. 351/49474/25-04-2012 έγγραφο του ΥΠ.Α.Α.Τ. (Διεύθυνση ΠΑΠ-ΔΕΝΔΡ/ΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ), οι παραπάνω φυτεύσεις θα πρέπει να εκριζωθούν άμεσα με ευθύνη και έξοδα των κατόχων τους.
Επιπλέον, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Αιτωλ/νίας ενημερώνει όλους τους αμπελοκαλλιεργητές ότι θα προχωρήσει σε ελέγχους για την εφαρμογή του μέτρου.

Ξεριζώνουν τώρα και τα αμπέλια και μετά μας λένε ότι δεν παράγουμε τίποτα.
http://tolmis.blogspot.se/2012/05/blog-post_25.html

LeftG700 είπε...

Φίλε Antonxxx,


Χρήσιμη η πληροφόρηση που μας δίνεις και αποκαλυπτική. Φοβάμαι όμως ότι πάει λίγο χαμένη εδώ στο τσαρδί μας. Δεν νομίζω ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών μας πετάει τη σκούφια της για την ΕΕ! ;-)

Ευχαριστούμε πάντως!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δεν την διαβασα την παπαρια σου αλλα εχω να σου πω οτι μπλε εναντιον μπλε παιζουν, οι κοκκινοι προς το παρον ειναι στον παγκο

Ανώνυμος είπε...

Μη χολοσκάς ανώνυμε από πάνω. Τους κόκκινους θα τους κάνει αλλαγή τακτικής στο 89 ο Αλέφαντος , ή αν δε μπορέσει αυτός τότε ο ...Γιακουμάτος



Μάρκομ

Μου έλυσες πολλές απορίες , εμένα του γέρο Γιάκοβ , με τις σημειώσεις στο πρόχειρο ορέ σύντροφε.

Γιάκοβ

Μάρκομ Ξ είπε...

Ρε συντρόφια Λέφτηδες, κάτι παίζει με τον blogger και τα σχόλια... δεν τα βγάζει όλα. Πρέπει κάθε φορά να κάνω σύνδεση πρώτα;

Υ.Γ. Να σαι καλά σύντροφε Γιάκοβ. Τιμή για εμένα η επισήμανσή σου αυτή.

Μαύρο πρόβατο είπε...

Κάνουν πουλάκια τα μάτια μου; Με θέλεις λέει στον... καυγά για το τι να κάνει την ψήφο (μου) ο Συριζα;;!!

Τόσο παπατζιλίκι πιά; Ρε μήπως είσαι αντισυριζίτης προβοκάτορας;

Ούτε μια τόση δα δυνατότητα επιλογής δε θες να μού αφήσεις, για να μην ψηφίσω πάλι ΚΚΕ;...

Ούτε ένα κβαντικό περιθώριο ταλάντευσης;
Ωρέ τίσαισύ ρε...

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε,


Πιστεύεις πραγματικά ότι αυτό σου το σχόλιο συνεισφέρει πολλά στη συσπείρωση του κόσμου γύρω από το Κόμμα; -ένα είναι το Κόμμα!

Τι να σου πω ρε φίλε... Ένα μόνο κι ό,τι καταλάβεις κατάλαβες:

Κατακαημένο σφυροδρέπανο ποια χέρια σε κρατάνε...


Τα λέμε (αλλά να πεις κάτι!)

LeftG700 είπε...

Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα με το καινούργιο στυλ. Και για τη σύνδεση πρέπει να ισχύει ό,τι και με το προηγούμενο. Μπορεί να ήταν κάποια τυχαία εμπλοκή ή να έκανες κάτι λάθος.

LeftG700 είπε...

Αν δεν την πεις θα σκάσεις! ;-) Άσε να πέσει και τίποτε χάμω! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Μαυροπρόβατε,


Μήπως ήπιες τίποτε ποτά παραπάνω; ;-) Πού το είδες το παπατζιλίκι;;; Παπατζιλίκι θα ήταν να σου τραβήξω κανέναν κομματικοπατριωτικό δεκάρικο, του στυλ όλα είναι ωραία και καλά κι οι γάιδαροι δεμένοι! Κι εγώ σου μίλησα με ειλικρίνεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία κατάσταση όπου πολλά είναι ρευστά και διαμορφώνονται μέρα τη μέρα. Δεν το ξέρεις ότι υπάρχουν διάφορες τάσεις και τασούλες; Το ξέρεις. Όπως το ξέρω κι εγώ. Και δεν το έκρυψα. Εντάξει, μη μου πεις μπράβο, το κατανοώ. Αλλά να βγω και ...κατηγορούμενος;;; Για σκέψου το λίγο.

Θέλεις να σου πω τη γνώμη μου; Να ψηφίσεις ΚΚΕ, δεν έχω κανένα πρόβλημα (γιατί να έχω;). Εκείνο όμως που περιμένω από σένα, κι εκεί έχω πρόβλημα αν δεν το κάνεις, είναι να τους πεις καμιά κουβέντα. Το πάνε καρφί στα βράχια το σκαρί!


Τα λέμε (αλλά να τα λες πιό δίκαια!...)

Ανώνυμος είπε...

άσχετο, αλλά καλά θα κάνει ο σύριζα να μη διακόπτει την Μπατζελή ´οταν μιλάει αφού μπορέι να μην ´εχει γνωρισει προσωπικά τη Ρόζα Λούξεμπουργκ μεν, την έχει διαβάσει δε.
αρχίζω να αντιμετωπίζω με συμπάθεια τους πρώην συντρόφους μας του ΚΚΕ.
το μέλος του συλλόγου για τη διάδοση των πολυνησιακών χορών σκασμένο στα γέλια μετά την παρέμβαση Παπαρήγα στη νετ

Μάρκομ Ξ είπε...

Σχόλιο για την παρέμβαση Παπαρήγα στη ΝΕΤ:

TRAGIC...

(το βίντεο με την παρέμβαση: www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=c7iP8NTCJsE)

τι άλλο δούμε και θα ακούσουμε,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Φίλε τού συλλόγου για τη διάδοση των πολυνησιακών χορών,


Δεν το είδα (ξενύχτης! ;-) ). Οπότε γκούγκλισα. Τι να πω... Πανικό διακρίνω εγώ πάντως. Μεγάλο πανικό...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Όπως γράφω και στον πολυνήσιο από πάνω, το είδα κατόπιν εορτής. Και διέκρινα πανικό. Ο Λένιν να τους φωτίσει! ;-) (Εννοώ ο Λένιν να τους φωτίσει και να στείλουν σύμπασα την ηγετική ομάδα να καθαρίζει τις τουαλέτες τού Περισσού! ;-) )


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ

Ο πανικός είναι ευδιάκριτος πλέον στην κα Παπαρήγα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η τακτική που ακολουθεί είναι συμφωνημένη στα όργανα του κόμματος. Ελπίζω όχι.
Όταν πρωτοείδα το βίντεο με την παρέμβαση, άσχημα συναισθήματα με πλημμύρισαν. Όμως έκατσα και σκέφτηκα. Σε τι αποσκοπεί; Γιατί να κάνει τηλεφωνική παρέμβαση σε τηλεοπτική εκπομπή η ηγέτιδα του ΚΚΕ για να τους ψέξει ότι… δεν αφήνουν τον κόσμο να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ;!;! (στο σκάκι το σύμβολο ;! σημαίνει παρακινδυνευμένη κίνηση, κίνηση που μπορεί να είναι καλή, μπορεί να είναι και λάθος)

Ποια είναι τα μέχρι στιγμής δεδομένα; 1ον, το ΚΚΕ διά μέσου των ηγετικών στελεχών του έχει επιλέξει τακτική ανελέητης και κατά προτεραιότητα επίθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ. 2ον, ψηφοφόροι (ίσως και μέλη) του ΚΚΕ δεν ανταποκρίνονται σε αυτή την τακτική και φαίνεται να επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ για τις ερχόμενες εκλογές ή τελοσπάντων να μην επιτίθενται κατά προτεραιότητα στον ΣΥΡΙΖΑ. 3ον, ο ΣΥΡΙΖΑ (και διά στόματος αρχηγού του) έχει επιλέξει να μην απαντά σε αυτές τις επιθέσεις. 4ον, το σύστημα, αναγνωρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σαν νο1 κίνδυνο έχει στρέψει προς αυτόν όλα τα πυρά του, αφήνοντας πρακτικά στο απυρόβλητο το ΚΚΕ (εξαίρεση μια ασθενική αναφορά σε αυτό από τον Σαμαρά μόλις σήμερα για πρώτη φορά). 5ον, η διαφαινόμενη περαιτέρω συρρίκνωση του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές, σε συνδυασμό με την ατυχή παράδοση για το κόμμα αυτό (τις αποτυχίες τις χρεώνεται ο αρχηγός, άντε και οι 5 συν αυτώ), προκαλούν τριγμούς στην καρέκλα της κας Παπαρήγα. 6ον, μια τέτοια κίνηση είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν συμβάλει στην συσπείρωση ψηφοφόρων. Στην καλύτερη περίπτωση τους αφήνει αδιάφορους.

Με βάση τα παραπάνω ένα μόνο συμπέρασμα μπορώ να εξάγω: η κα Παπαρήγα επιχειρεί να τραβήξει –έστω και με αυτόν τον άγαρμπο τρόπο- την προσοχή. Επιπλέον, επιχειρεί να σπείρει έριδες μεταξύ ψηφοφόρων και μελών ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Προσπαθεί δηλ. να εκνευρίσει πέραν των ορίων τους ψηφοφόρους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για να επιτεθούν ή να σπρώξουν και την ηγεσία του να επιτεθεί, ώστε να βρει άλλοθι για την αδικαιολόγητη ακόμα και στα μέλη του ΚΚΕ επίθεση που εξαπολύει αυτή στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ε, λοιπόν, δεν θα τους κάνουμε τι χάρη! Εμείς, οι εισέτι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ και εις το διηνεκές κομμουνιστές και αριστεροί και οι κομμουνιστές και αριστεροί που υποστηρίζουν ή είναι μέλη του ΚΚΕ δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Στους ίδιους χώρους βγάζουμε το μεροκάματο. Στους ίδιους δρόμους τρώμε τα χημικά από τα ΜΑΤ. Στο ίδιο όνειρο ελπίζουμε. Δεν θα απαντήσουμε με ύβρεις και επιθέσεις κα Παπαρήγα. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε πολιτικά. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να αλληλοπειστούμε για την καλύτερη τακτική προς τον στρατηγικό στόχο. Θα συνεχίσουμε να διαφωνούμε, αλλά όχι να μισιόμαστε.

Μάρκομ Ξ, ο ψύχραιμος

Ανώνυμος είπε...

το ΚΚΕ λανσάρει την απ´οπειρα εξόντωσής του από το σύστημα.Ότι γίνεται επίσης προσπάθεια να βγει από τη μέση το ΠΑΜΕ πριν τις εκλογές προκειμένου να αλωνίζουν μετά οι συριζαίοι παρέα με την πουλημένη γσεε. σαν αριστερά καλά κάνουμε και δεν τσιμπάμε, παρ´όλα αυτά υπάρχει ένας προβληματισμός.πχ θεωρείτε εσείς πολιτική συμπεριφορά να παίρνει από πίσω συνεργεία του συριζα και να καλύπτει τα πάντα με το καταπληκτικό "μην εμπιστεύεσαι τον σύριζα";
ούτε να θυμώσεις δεν μπορείς με τέτοια ανοησία. απλά καταλαβαίνεις γιατί στο δρόμο και στις λαϊκές λένε "εμείς , όλη η οικογένεια ψηφίζαμε πάντα ΚΚΕ αλλά τώρα θα ψηφίσουμε εσάς" . Και δεν φαίνονται να κοροϊδεύουν.
μέλος του συλλόγου για τη διάδοση των πολυνησιακών χορών.

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Αγαπητοί φίλοι,
Ξέρω πως δεν συμπαθείτε και πολύ τις αρχές αλλά εγώ έχω μεταξύ άλλων την εξής γνωσιολογική "αρχή": Αν ο λόγος που εκπέμπει κάποιος δεν με διδάσκει με αυτό που λέει, τότε με διδάσκει με αυτό που είναι.
Με βάση αυτή την αρχή το κείμενο της ανάρτησης το βρήκα πολύ ενδιαφέρον σαν εκδήλωση μιας πολιτικής στάσης. Και επίσης βρήκα ενδιαφέρουσα την συζήτηση επίσης σαν παράθεση και αντιπαράθεση πολιτικών στάσεων.
* * * *
Σας είπα στο πρώτο μου σημείωμα ότι θα επανέλθω επί της ουσίας. Διαβάζοντας όμως πιο προσεκτικά το κείμενο νομίζω τώρα ότι η ουσία του είναι η διαδικασία και επομένως επανέρχομαι επί της διαδικασίας:

1. Νομίζω ότι όταν γράφει κανείς ένα άρθρο οφείλει να λέει καθαρά ποιο είναι το θέμα του. Εσείς περιγράφετε έναν (προεκλογικό) αγώνα χωρίς να διευκρινίζετε ούτε στον τίτλο ούτε στο κείμενο γιατί το κάνετε. Ίσως γιατί δεν έχετε ούτε και οι ίδιοι αποφασίσει τι ακριβώς θέλετε να πείτε.

2. Χρειάστηκε να σκεφτώ αρκετά για να καταλάβω τι από τα δύο σας ενδιαφέρει: να προπαγανδίσετε τον ΣΥΡΙΖΑ ή να κάνετε μια ανάλυση της πολιτικής κατάστασης εν όψει των εκλογών; Κατέληξα ότι κυρίως σας ενδιαφέρει το πρώτο αλλά κάνετε κυρίως το δεύτερο με λάθος τρόπο. Λάθος τρόπο ασχέτως αν έχετε δίκιο ή άδικο στην άποψή που υποστηρίζετε.

3. Νομίζω ότι η επιλογή του σκακιού είναι άτυχη. Πρώτα - Πρώτα γιατί ακόμα και αν η μεταφορά ήταν πετυχημένη (που δεν είναι) γιατί είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για ένα πολύπλοκο θέμα χρησιμοποιώντας μια μεταφορά από την αρχή μέχρι το τέλος και μάλιστα με σκακιστικούς όρους.

4. Κυρίως όμως γιατί το κωμικό ύφος που έχει αναγκαστικά μια τέτοια μεταφορά υποβαθμίζει την σοβαρότητα της πολιτικής κατάστασης.

(αν ήθελα να πω την κακία μου βέβαια θα έλεγα ότι η ίδια η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα πιο κωμική αλλά προσπαθώ να μπω στα δικά σας παπούτσια, που ξέρω ότι έχετε πάρει αυτό το καραγκιοζιλίκι στα σοβαρά -- Και για να μην παρεξηγηθώ ... ξέρετε νομίζω πως θεωρώ το ΚΚΕ σαν ένα τυπικά και ουσιαστικά φασιστικό κόμμα)

5. Σας ξαναλέω αυτό που είπα και στο προηγούμενο σημείωμα, ότι χρησιμοποιείτε σαν δεδομένους όρους από την "ταξική θεωρία" που είναι αμφισβητήσιμοι σήμερα. Δεν μπορεί κανείς να θεωρεί δεδομένο στον περαιτέρω προβληματισμό του, ότι τα κόμματα αντιπροσωπεύουν "συμφέροντα" ομάδων πληθυσμού.

(θα συνεχίσω)

Μάρκομ Ξ είπε...

Φίλε, σ/φε, συνοδοιπόρε πολυνησιακέ (και προς τους υπόλοιπους)

Απόψε συζητούσα με κάποιους για την πολιτική κατάσταση. Είναι άνθρωποι που δεν πεινάνε και δεν θα είναι από τους πρώτους που θα πεινάσουν, αλλά η επιβίωσή τους εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό από την εργασία τους.

Δεν θα αναφέρω τα πολλά. Αυτό που έχει σημασία (για το θέμα μας) είναι ότι ΟΛΟΙ μιλούσαν τελείως απαξιωτικά για το ΚΚΕ και -μη έχοντες αριστερή ιδεολογία- δήλωναν πεισμένοι ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.

Πιστέψτε με! Την ίδια στιγμή που συγκατένευα, ένιωθα μια πίκρα μέσα μου. Δεν θέλω ο κόσμος να πιστεύει ότι οι κομμουνιστές είναι κολλημένοι, θεωρητικολόγοι, συντεχνιακοί, απομακρυσμένοι από την πραγματικότητα. Δυστυχώς, με την τακτική και στρατηγική που ακολουθεί η ηγεσία του Περισσού που έχει τα "νόμιμα" δικαιώματα του σφυροδρέπανου αμαυρώνει αντικειμενικά μια ολόκληρη ιδεολογία. ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Πως να εξηγήσεις (και να πείσεις) σε αυτόν τον κόσμο ότι οι κομμουνιστές έχουν δώσει τη ΖΩΗ τους για να μπορούμε εμείς σήμερα έστω να μιλάμε ελεύθερα; Πως να επαναθεμελιώσεις στο λαό την έννοια του κομμουνιστή πρωτοπόρου, συμπαραστάτη, οδηγητή; Πως να εμπνεύσεις για την οργανωμένη πάλη, όταν το ΠΑΜΕ είναι προέκταση του μηχανισμού στρατολόγησης μελών και οπαδών; Όταν η προϋπόθεση για να φτιαχτεί ένα σωματείο σε ένα χώρο δουλειάς είναι να παίρνει εντολές από το ΠΑΜΕ, αλλιώς είναι "συμβιβασμένο", "εργοδοτικό" ή ό,τι άλλο;

"Παρά τα όσα", όπως λέει και ο Μπιτσάκης, με ό,τι μας κληροδότησαν οι θεωρητικοί, με ό,τι μας πλούτισε η εμπειρία της πράξης, εμείς θα επιμείνουμε. Βήμα το βήμα, σπίτι το σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά, blog το blog, ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΟΥΜΕ!

Είμαστε πολλοί σύντροφοι. Γινόμαστε ακόμα περισσότεροι. Το ξέρουμε, ότι στις 18, ακόμα και αν νικήσουμε τον τρόμο και το ψέμα δεν θα έρθει ο σοσιαλισμός. Το ξέρουμε, ότι ο δρόμος που διαλέγουμε δεν οδηγεί με βεβαιότητα στο φως. Το ξέρουμε, ότι μαζί μας θα έρθουν και καιροσκόποι, ανέτοιμοι, οργισμένοι, κομπλεξικοί και τόσοι άλλοι (ποιος ξέρει άλλωστε τι πραγματικά είμαστε και εμείς;).

Ξέρουμε όμως και αυτό: ακολουθούμε πιστά τις αρχές μας, προκρίνουμε τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, την οργανωμένη δράση. Υπερασπιζόμαστε τον τρόπο δράσης, πέρα και πάνω από τους στόχους δράσης.

Γιατί ξέρουμε, ότι δεν αρκεί να φτάσουμε εμείς μόνοι στον ονομαστικό στόχο. Δεν μας αρκεί να απολαύσουμε τις δάφνες μας, εμείς μόνοι και πέρα από τους υπόλοιπους "ανώριμους" και άξιους μόνο για να "διορθωθούν".

Ξέρουμε, ότι ο τρόπος είναι πολύτιμη εμπειρία που βοηθάει την κατανόηση του στόχου. Η απελευθέρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας δεν είναι ένα σημείο. Είναι μια συνεχής γραμμή, Δεν είναι το ταξίδι, ξέχωρο από την Ιθάκη. Είναι το ταξίδι και η Ιθάκη μαζί.

Συμπαθάτε με για την πολυλογία και την αφαίρεση.

Συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνεχίζω)

6. Αν και δεν θέλω να μπω στην ουσία του θέματος, νομίζω ότι το πιο σοβαρό ζήτημα που τίθεται με το άρθρο σας είναι πως θεωρείτε ότι το πρόβλημα είναι οι ίδιες οι εκλογές. Σαν να λέτε ότι αν τελικά νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Δεν παίρνετε καθόλου υπ' όψη σας τις αλλαγές που θα γίνουν στην Ελλάδα στην Ευρώπη και στον κόσμο.

7. Για να τελειώνω, εγώ νομίζω ότι αυτά τα διλήμματα μνημόνιο - αντιμνημόνιο ευρώ - δραχμή είναι ψεύτικα και έχουν συμβολική σημασία και ο κόσμος σκέφτεται με συμβολισμούς. Οι επιτελείς κόκκινοι και μαύροι έχουν απλά χάσει το μπούσουλα της δεκάρας όπως λένε στο χωριό μου.

Αυτό που κατάλαβα και λογικά σκεπτόμενος και αξιολογώντας τις "πηγές μου" είναι ότι καμιά από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την κυβέρνηση.

Παρεμπιπτόντως έγραψα και εγώ ένα άρθρο πάνω στο ίδιο θέμα, που ίσως σας ενδιαφέρει, τιτλος: Πολιτική παράνοια και ιστορική λογική
www.critici.gr/PageText.php?text_flag=1&item_id=342

τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

ZZZβούρας:
και παίζουν τα ροζ,πιο σωστά...

Unknown είπε...

Πολύ ωραίο άεθρο με πολλούς συμβολισμούς και καλή πολιτική ανάλυση.
Θες λόγω ανικανότητας της άλλης αριστεράς-ιδίως του ΚΚΕ- θες γιατί οι συνιστώσες μπόλιασαν γόνιμα τον ΣΥΡΙΖΑ, θες γιατί βρέθηκε ένα παιδί απαλλαγμένο από τις σκουριές και τις γνωστές αγκυλώσεις και αριστερισμούς, στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα κτυπά η καρδιά των λαϊκών στρωμάτων.

markos

LeftG700 είπε...

Ευχαριστούμε για τους επαίνους!

Μάρκος, Στέλιος, ΟDA... Μπας και ήσουνα της ...Στάζι; ;-)


Τα λέμε

OverTheHill είπε...

Αγαπητέ Κωστή,

Αν μου επιτρέπεις, ένα σχόλιο για το σημείο 5 της παρέμβασης σου. Εδώ μπαίνεις επί της ουσίας και ξεφεύγεις από το πεδίο της διαδικασίας, όπως όρισες εσύ το πλαίσιο της κριτικής σου (προσωπικά το "επί της διαδικασίας", θα το ονόμαζα "αποδόμηση του άρθρου", αλλα δεν θα κολλήσουμε στους ορους). Αν έπιασα αυτό που θες να πεις, θα μπορούσες κάλλιστα να παραμείνεις στη διαδικασία γιατί εδώ έχει πολύ ψωμί το πράγμα. Τι θέλω να πω.

Στην αρχή του άρθρου (Οι αντίπαλοι - παράγραφος 2), οι G700 ορίζουν τους Κόκκινους παίχτες ως: "η κατ’ εξοχήν υποτελής τάξη —όλοι εκείνοι δηλαδή που έχουν ως μοναδικό τρόπο επιβίωσης την πώληση της εργασίας τους έναντι μισθού, ημερομισθίου, αμοιβής με το κομμάτι, κ.λπ.— μαζί με τους δικούς της συμμάχους".

Στην ενότητα Οι στρατηγικές των αντιπαλων (παράγραφος 2), μας λένε: "μία οριστική, αμετάκλητη και τελεσίδικη θέση τών Κόκκινων υπέρ του ευρώ, ανεξαρτήτως των καταστροφών που θα υποστεί η ελληνική κοινωνία στο μέλλον, ακυρώνει πλήρως την αντιμνημονιακή στρατηγική τους και τους αποκόπτει από ένα μεγάλο και μάλλον διογκούμενο ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα! Και μία διακήρυξη υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα τώρα, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να μην έχει πειστεί ακόμα πως δεν υπάρχει ελπίδα εντός τού ευρώ τους θέτει αυτομάτως εκτός παιχνιδιού".

Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι Ποιοι Είναι Οι Κόκκινοι Παίχτες;

Αν δεχθούμε ότι είναι "η υποτελής τάξη και οι σύμμαχοι της", τότε πως γίνεται να διαχωρίζονται αυτοί που θα κάνουν την επομενη κίνηση από την πλειοψηφία των εργαζομενων που δεν έχουν πειστεί για την έξοδο από το ευρώ; Η πλειοψηφία των εργαζομενων δεν είναι η "υποτελής τάξη"; Μήπως οι G700 απευθύνονται στην υποτελή τάξη και της λένε "σκέψου στρατηγικά την επομενη κίνηση σου, αν πεις έξω από το ευρώ θα είναι κίνηση αυτοκτονίας, γιατί δεν είσαι ακόμα πεισμένη γί αυτή την κίνηση, οποτε οι Μπλε θα κερδίσουν".

Ο μονος τρόπος για να λύσουμε αυτή την αντίφαση είναι να πούμε ότι - όπως έστησαν οι G700 το παιγνίδι - οι Κόκκινοι δεν μπορεί να είναι η υποτελής τάξη ΚΑΙ οι σύμμαχοι της, αλλα μονο οι σύμμαχοι (ποσο σύμμαχοι είναι κλπ το βάζουμε στην άκρη, για να μη μπούμε επί της ουσίας).

Θα μου πεις, το μονο που καταδεικνύει αυτή η ανάλυση είναι το ποσο ατυχης ήταν η σκακιστική μεταφορά, αφού το σκάκι παίζεται με δυο παίχτες μονο, άρα επόμενο είναι να μη μπορεί κανεις να μείνει πιστός στην μεταφορά όταν μιλάει για πολιτική (ταξική πάλη, βάλε ο,τι ορο προτιμάς).

Ναι, μονο που νομίζω ότι η ασυναίσθητη διολίσθιση στην αφήγηση των G700 είναι όσο αποκαλυπτική όσο κι ένα Freudian slip. Δεν είναι ότι η μεταφορά του σκακιού ήταν αδύναμη να χωρέσει σ' έναν παίκτη τον ΣΥΡΙΖΑ και την "υποτελή τάξη". Είναι ότι η ταύτιση, η σύγχυση (προτιμώ το αγγλικό 'conflation' γί αυτό που θέλω να πω) της Αριστεράς (της οποιας Αριστεράς) με την "υποτελή τάξη" είναι τόσο βαθιά εδραιωμένη, ώστε ο Κόκκινος παίχτης από επικός συλλογικός ήρωας αντιμέτωπος με μια τιτάνια ταξική επίθεση στην αρχή της αφήγησης να μετατρέπεται (χωρίς να θεωρείται μετατροπή) στον ΣΥΡΙΖΑ και την στρατηγική που πρέπει ν' ακολουθήσει για να κερδίσει στις επόμενες εκλογές (δεν μπορώ να επεκταθώ εδώ, αν σ' ενδιαφέρει δες τα τελευταία μου σχόλια στην προηγουμενη ανάρτηση των G700).

Φιλικά,
Δέσποινα

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Επειδή φαντάζομαι (και το κατανοώ) ότι βρίσκετε την συζήτηση δυσάρεστη, επιτρέψτε μου να την ποικίλω με ένα ποιηματάκι εκ του προχείρου που έγραψα στο facebook χθες το βράδυ μετά από το σημείωμά μου εδώ.

Το ποιηματάκι αφορά το ποίημα του Γκίντερ Γκρας που προσωπικά, το βρήκα πολύ πιο υποτιμητικό για τους νεοέλληνες από τις αναφορές της Λαγκάρντ.

Για να το πω καθαρά εγώ προτιμώ ως "Έλλην" να με θεωρούν απατεώνα, τεμπέλη και φοροφυγάδα, παρά φουκαριάρη και αξιολύπητο φύλακα των αρχαιοτήτων που στήριξαν τον πολιτισμό τους.

Δυστυχώς ποίημα είναι και προσπάθησα να τα πω κάπως κομψά στον κύριο νομπελίστα.
...................
Γκίντερ Γκρας

Να 'σαι καλά ποιητή απ' την Γερμανία
η συμπάθεια είναι καλύτερη από τα δάνεια
η συζήτηση καλύτερη απ' τη συναλλαγή
η αγάπη καλύτερη από το σεβασμό.

Έναν γείτονα μου τον λεν' Σωκράτη
έχει όμως και ένα Νίκο η γειτονιά
και μια Ρούλα από το Σταυρούλα.
Μπορεί κι απ' το Ζαχαρούλα.

Οι πέτρες σκόρπισαν στα μουσεία,
Άσπρες, κάτασπρες, χλωμές
τα χρώματα έμειναν πλήθυναν
γέμισαν τις καρδιές μας

Γέμισαν χρώμα οι καρδιές μας
τίποτε δεν χάσαμε
τίποτα δεν χρωστάμε
τίποτα δεν μας χρωστάνε

Μόνο το αύριο μας χρωστάει
και πληρώνει πάντα στην ώρα του
και με τους τόκους
του χαμόγελου και της χαράς.

έλα να σε κεράσουμε.

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Αγαπητή Δέσποινα,

είδα και το εδώ σχόλιό σου και το άλλο στην προηγούμενη δημοσίευση και βεβαίως συμφωνώ και με τα δύο, με χαρά.
Αυτό τον καιρό στενοχωριέμαι ... θα μου περάσει αλλά τώρα στενοχωριέμαι ... γι αυτό ακριβώς που νομίζω επισημαίνεις ... για την ρητορική που περιγράφει μια άλλη αριστερά (είτε των ονείρων μας, είτε της υπάρχουσας ιδανικοποιημένης) η οποία επιπλέον γίνεται εντελώς "άτρωτη" με την υπογράμμιση "κοίτα φίλε ξέρουμε τα χάλια της Αριστεράς αλλά τώρα προέχει να αγωνιστούμε για την νίκη της στις εκλογές ... και αν δεν νικήσει θα πάρουμε γιαούρτια να την γιαουρτώσουμε".

(για λόγους ανωτέρας βίας συνεχίζω αργότερα)

Ανώνυμος είπε...

ΖΖΖβούρας:
και λίγα για σκάκι:
1) Αν κάποιος παίκτης ακουμπίσει ένα πιόνι ή κομμάτι (στην σκακιστική ορολογία) είναι υποχρεωμένος να το παίξει εκτός αν προηγουμένως πει "ζαντούπ".
2) ο κάθε παίκτης δεν έχει δικαίωμα να παίρνει πίσω κίνηση.
3) με το χέρι που κάνει την κίνηση ο παίκτης υποχρεούται να χτυπήσει το ρολόι. Και πάντα πρώτα η κίνηση.
Είμαστε, λοιπόν, σε ένα τουρνουά σκάκι όπου ο ροζ παίκτης (και όχι φυσικά ο κόκκινος) δεν έχει σταματήσει να παίρνει πίσω κινήσεις.πχ:
1) η κατάργηση και καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης έγινε διαπραγμάτευση.
2) η κρατικοποίηση των τραπεζών έγινε μετοχοποίηση με σκοπό την εξυγίανσή τους και στη συνέχεια την επιστροφή τους στους τραπεζίτες.
3) φορολογία των "ευπόρων" (οι έχοντες εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ το χρόνο) να δίνουν 100 ευρώ το μήνα ως "δάνειο" όπως είπε ο Γλέζος. Άδειασμα από τους υπόλοιπους.
4) Αύξηση του ταμείου ανεργίας και...όχι αύξηση του ταμείου ανεργείας (Σταθάκης).
5) Να πληρώσουν οι πλούσιοι-κίνητρα για "υγειή" επιχειρηματικότητα.
6) Να δωθούν 50 δις ευρώ στις τράπεζες (Δραγασάκης)-συμμορίες των τραπεζιτών (Τσίπρας)κλπ.
Στα προηγούμενα, "ζαντούπ" δεν ακούστηκε. Κάθε άλλος σκακιστής κινδύνευε με αποκλεισμό.

Η έλλειψη plan B είναι πρόβλημα σε ένα παιχνίδι σκάκι. Θα πρέπει να έχεις απάντηση σε μια σειρά κινήσεις του αντιπάλου.μάλιστα:
1) 'Εχετε plan B στο ΣΥΡΙΖΑ κε Παπαδημούλη; (ρωτάει ο δημοσιογράφος). Ο Παπαδημούλης λέει: "έχουμε plan B αλλά δε μπορώ να σας το πω γιατί ακόμα δεν ξεκίνησε το plan A και δεν πρέπει να δείξουμε στους αντιπάλους μας πως δεχόμαστε και εναλλακτικό σχέδιο (περίπου)". Το ότι ο λαός δικαιούται να το ξέρει παραμονές των εκλογών δεν συγκινεί τον "αριστερό" κο Παπαδημούλη;
2) "νέος αέρας πνέει στην ευρώπη με την εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία" είπε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τί είπε ο Ολάντ; Η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της (βλέπε μνημόνια). Ζήτησε συνάντηση με τον "σύντροφο" Ολάντ ο Τσίπρας. Ο Ολάντ προτίμησε να δει τον "σύντροφο" Βενιζέλο. Το κυρίαρχο σύνθημα, λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ έμεινε στον αέρα πράγμα που δεν το πρόσεξε ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και τα παπαγαλάκια (κανονικά εδώ έχουμε ρουά-ματ και χάνουν οι ροζ).
3) είναι γνωστό πως η υπηρεσιακή κυβέρνηση θα έχει ως μία και μοναδική αρμοδιότητα τη διενέργεια εκλογών και τίποτα άλλο. Η Αυγή έγραφε πως ξηλώνονται οι αντεργατικοί νόμοι (χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ).

Για να το κλείσω.
1) οι ροζ πήρανε πολλές φορές πίσω κίνηση και αυτό εντάξει μεταξύ φίλων είναι δεκτό. Όχι όμως σε τουρνουά. Μάλλον το μεταξύ φίλων ισχύει...
2) Τα "ανοίγματα" πρέπει να τα παίζεις στα δάχτυλα και να μπορείς να δεις 2-3 κινήσεις τουλάχιστον μπροστά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν πλαν μπι.
3) Το "εμπρηστικό" σκάκι είναι ένα θεαματικό σκάκι που ξεφεύγει από την αυστηρή τήρηση ενός αλάνθαστου σχεδίου. Συνήθως, εφαρμόζεται από αδύναμους σκακιστές που στήνουν παγίδες και στο τέλος πέφτουν οι ίδιοι μέσα αν ο αντίπαλός τους είναι πολύ καλός. Με επίσης αδύναμους αντιπάλους όμως μπορεί και να πιάσει. Γενικά δεν προτείνεται.
Λοιπόν, σε ένα τίμιο τουρνουά ο ροζ μάλλον θα βρίσκονταν εκεί που ήταν πάντα από το '68 και μετά. Τώρα στο συγκεκριμένο τουρνουά εύχομαι να κερδίσει ο ροζ για να πέσει και το τελευταίο κάστρο αυταπάτης από πολλούς που γουστάρουν την αριστερά του καναπέ. Όσον αφορά τον κόκκινο παίκτη (τον ορίτζιναλ όχι τον γιαλατζί) να ξέρεις πως είναι πάντα καλός στα φινάλε και πως έχουμε πολύ δρόμο (όχι μόνο μέχρι τις 17/6 αλλά και μετά) για να έχεις τόση υπεροψία υποτιμώντας τον.

Μάρκομ Ξ είπε...

Προς ΖΖΖβούρας

Αυτά που καταλογίζεις περί κινήσεων που πήρε πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανακριβή. Για την ακρίβεια είναι ακριβώς ό,τι λένε τα MEGAλα κανάλια. Κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μιλήσει για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Και μην μπεις στον κόπο να ποστάρεις αποσπαματικές δηλώσεις που κυκλοφορούν σε βιντεάκια. Θα ποστάρω και γω μετά τις ολοκληρωμένες δηλώσεις και θα μπούμε σε ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι. Άλλο πράγμα να ζητάς περισσότερα και άλλο πράγμα να διαστρεβλώνεις αυτά που λέει ο άλλος για να αποδείξεις ότι είναι αναξιόπιστος.
Κανείς εδώ δεν ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμουνιστικό κόμμα. Άλλο πράγμα λέμε -κάποιοι- αλλά δεν εννοείς εσύ και κάποιοι άλλοι να το καταλάβουν. Συνεργασία επί συγκεκριμένων στόχων. Γιατί δεν θα έχουμε πολύ χρόνο μετά τις 17 αν βγουν οι Σαμαροβενιζέλοι και λοιπές φιλομνημονιακές δυνάμεις και μας πάνε στις 19 (άντε 20) τον μισθό στα 300 ευρώ. Δεν μπορώ να επιβιώσω με τόσα, πως να στο δώσω να το καταλάβεις;
"Αριστερά του καναπέ" ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις πλατείες; Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο και τις απεργίες; Ξαναλέω, μην μπερδεύεις τη διαφορά τακτικής (ακόμα και την διαφορά στρατηγικής αν θέλεις) με την αναξιοπιστία.
Όσο για το ποιος είναι "ορίτζιναλ" κόκκινος και ποιος είναι ροζ αυτό μόνο η ιστορία θα το δείξει. Πάντως όταν ο αρχηγός των ορίτζιναλ κάνει δηλώσεις του τύπου "στην επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε τζάμι" (Δεκεμβριανά του '08) και "η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφή" (πρόταση ΓΑΠ για δημοψήφισμα), όταν σωματείο που κατά ομολογία του ελέγχει και διαφημίζει από τις σελίδες της εφημερίδας του ανέχεται την παρουσία χρυσαυγιτών, όταν το παρακράτος σκοτώνει μέλος του και η μόνη ουσιαστική κίνηση που κάνει είναι δηλώσεις για "ψυχραιμία", όταν στην Κερατέα οι κάτοικοι δίνουν μάχη επί μέρες και κοιτάει από μακριά με τα κυάλια, ε, δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το "ορίτζιναλ"... Στο μόνο που συμφωνούμε είναι ότι ο "ορίτζιναλ" όπως λες κάθεται στον πάγκο. Και εύλογα ρωτάω, εγώ και όλοι οι κάτοικοι των εργατικών συνοικιών που δεν ψήφισαν τον "ορίτζιναλ": Πότε θα παίξει μπάλα, οέο;

Μάρκομ Ξ, ο θουμπιθαρέτα

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Να αρχίσω με μία έντονη διαμαρτυρία:

Τις αρχές τις συμπαθούμε και τις παρασυμπαθούμε. Εκείνο που αντιπαθούμε είναι την εργαλειακή χρήση τους και την αξιοποίησή τους από όσους είναι εμμονικά προσκολλημένοι στην επιδίωξη της ιδεολογικής καθαρότητας. Καθαρότητα και διαλεκτική είναι αυμφιλίωτες αντιφάσεις. Στα θέματά μας τώρα (έχοντας διαβάσει και το άρθρο σου στο οποίο μάς παρέπεμψες). Ακολουθώ την αρίθμησή σου για να μη ‘‘χαθούμε’’.

1. Παρά τη μεταφορά στην οποία καταφύγαμε, το τι θέλουμε να πούμε εξάγεται χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες από το κείμενο: διατήρηση τής αντιμνημονιακής ατζέντας εν όψει τών νέων εκλογών, συμπόρευση με την κοινωνική ‘‘σχιζοφρενική’’ αντίφαση (ναι στο ευρώ/όχι στο μνημόνιο), και τακτική πολέμου θέσεων.

2. Μας ενδιέφερε να εξηγήσουμε γιατί η τακτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ (εκ προθέσεως ή εκ τύχης, από ικανότητα ή ανικανότητα, συνειδητά ή ασυνείδητα, αδιάφορο) είναι η βέλτιστη υπό τις παρούσες συνθήκες και, επομένως, γιατί παίρνουμε θέση υπέρ του σε αυτή την εκλογική μάχη.

3. Δεν θα συμφωνήσω. Γι αυτά που θέλαμε να πούμε η μεταφορά τού σκακιού (με τις απαραίτητες πληροφόρίες που δώσαμε για να γίνουμε κατανοητοί από όσους δεν ξέρουν το συγκεκριμένο παιχνίδι) νομίζω ότι δούλεψε μια χαρά. Και θα πω για τρίτη φορά σε αυτό το θρεντ τών σχολίων: χρησιμοποιήσαμε το σκάκι όχι ως μεταφορά καθολικής εφαρμογής αλλά ως μεταφορά για τα σημεία εκείνα που μας βόλευε. Δεν πιστεύω να παραβιάσαμε καμιά αρχή; ;-)

4. Κωμικό ύφος; Δεν νομίζω ότι η ανάρτηση είχε τέτοιο ύφος. Και το σκάκι είναι πολύ, πολύ σοβαρό παιχνίδι!

Καραγκιόζηδες οι μεν, φασίστες οι δε. Φίλε Κωστή, κόψε κάτι!

5. Δεδομένο δεν θεωρούμε τίποτε. Το θεωρούμε όμως επιβεβλημένο η Αριστερά να εκπροσωπεί τις υποτελείς τάξεις (ή υφιστάμενες την εκμετάλλευση, για να σου κάνουμε το χατίρι). Και απόλυτα επιβεβλημένο να την επικρίνουμε όταν απομακρύνεται ή ξεστρατίζει από αυτόν τον καταστατικό λόγο ύπαρξής της.

6. Καμία βεβαιότητα δεν έχουμε ότι θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο δεν εξάγεται από πουθενά στην ανάρτηση.

7. Αν πιστεύεις ότι αυτά α διλήμματα είναι ψεύτικα, γιατί επαινείς τον Αλαβάνο στο άρθρο σου επειδή επεδίωξε να τα λύσει δια τής μεθόδου τού γόρδιου δεσμού, ως άλλος Αλέξανδρος;;; Φίλε Κωστή: ή με τον αστυφύλαξα, ή με τον χωροφύλαξ! ;-)

Τέλος: από ορισμένες απόψεις δεν είναι ούτε παράλογη ούτε ‘‘προδοτική’’ η σκέψη «ρε παιδιά, μήπως δεν είναι κι ό,τι καλύτερο να κυβερνήσουμε τώρα, σε αυτή τη συγκυρία;». Είναι κάτι που το έχουμε συζητήσει κι εμείς και συνεχίζουμε το σκεφτόμαστε.


Τα λέμε


ΥΓ Φίλε Κωστή, έγραψες σε ένα κατοπινό σχόλιό σου:

Επειδή φαντάζομαι (και το κατανοώ) ότι βρίσκετε την συζήτηση δυσάρεστη, […]

Δεν ξέρω αν το έγραψες για εμάς εδώ αυτό. Αν όμως είναι έτσι, να σε πληροφορήσω ότι... ουδεμία σχέση! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Δέσποινα,


Το σχόλιό σου προς τον Κωστή είναι στο μέγιστο ποσοστό του προϊόν μπερδέματος εκ μέρους σου, αλλά και μιας καραμπινάτης αβλεψίας (αβλεψία λέμε στο σκάκι το χοντρό λάθος συνήθως ;-) ).

Ρωτάς ποιοι είναι οι Κόκκινοι. Δεν θα έπρεπε. Είναι όλοι όσοι αντικειμενικά εντάσσονται στην υποτελή και υφιστάμενη την εκμετάλλευση τάξη, ανεξάρτητα από τον βαθμό συνειδητοποίησής τους και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού τους (με αυτή την έννοια στους Μπλε υπάρχουν και πάρα πολλοί Κόκκινοι). Και βέβαια είναι και το πολιτικά οργανωμένο τμήμα τους. Τώρα, εξ ορισμού, το πολιτικά οργανωμένο τμήμα τών Κόκκινων έχει την ευθύνη (σε σύνδεση με τους υπόλοιπους Κόκκινους βέβαια) τών κινήσεων σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ψυχανεμίζομαι ότι δεν σου πολυαρέσει αυτό, αλλά... that’s reality! ;-)

Τέλος: Μπορεί να έχεις την εντύπωση ότι στους Κόκκινους συμπεριλαμβάνουμε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό είναι αληθές όσο αληθές είναι πως κινείται ο ήλιος γύρω από τη γη και όχι το αντίθετο! Δεν σου λέμε σε ποιο σημείο ξεκαθαρίζεται αυτό με απόλυτα σαφή τρόπο. Να ξαναδιαβάσεις 3.185 λέξεις, για τιμωρία σου! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Είναι χρήσιμο να διαβάσεις και το σημερινό σχόλιό μας προς τον Κωστή, παραπάνω.

Ανώνυμος είπε...

ΖΖΖβούρας:
Ο ροζ παίκτης από το σκάκι το γύρισε στο φουτμπολ, ας είναι.
@Μάρκομ Ξ: Αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ δε μιλά για αναδιαπραγμάτευση; Αυτό το λες εσύ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μη διαστρεβλώνεις σε παρακαλώ τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και κάτι φρέσκο:"Δε μιλήσαμε για νομική καταγγελία αλλά για πολιτική" (Δραγασάκης). Αυτό είναι κολοτούμπα εις το τετράγωνο. Διάβαζε λίγο τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει συνεχή επαφή γιατί "τα πάντα ρει". Είναι αστείο να λες πως ότι ανέφερα δεν συμβαίνει δεδομένου ότι η πληροφορία προέρχεται από την πηγή της (το love story με τον Ολάντ και την χυλόπητα, πατάτα Γλέζου, δεξιός οπορτουνισμός Δραγασάκη, στρουθοκαμηλισμός Παπαδημούλη, Παπανδρεϊσμός Τσίπρα). Και αυτιά έχω και μάτια έχω. Εσύ γιατί κάνεις τον κινέζο και λες "πότε έγιναν αυτά;" Απάντησέ μου επί της ουσίας έστω σε ένα. π.χ για το παραμυθάκι που αφορά το "νέο άνεμο που πνέει στην Ευρώπη" (Ολάντ). Τι, και αυτό δεν έγινε; Τι άλλο θα μας πεις;
Στην κεντρική σελίδα της ΚΟΕ (συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ) υπάρχει φωτο από την συγκέντρωση των "αγανακτησμένων" με μούτζες, ουστ κλπ. Λογική που συναντήθηκε μια χαρά με την αντίληψη της Χ.Α. για τα "κόμματα" κλπ. Και για ποιες απεργίες μιλάς; Το πρωί στη δουλειά και το απόγευμα στην πλατεία; (μη χάσω και το μεροκάματο). Απεργία είναι η ταξική σύγκρουση με την ΕΕ που προσκυνάτε "πάσει θυσία" και την εγχώρια πλουτοκρατία. Πού ήταν και πού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στις απεργίες; Στη χαλυβουργία; Όλοι οι άλλοι και φυσικά το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ήταν και είναι εκεί. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ από την "αριστερά" δεν είδε και δεν άκουσε. Και όχι μόνο αυτό. Στο Βόλο ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπός του συμπαρατάχθηκε με ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ κατά της απεργίας (Ε.Κ. Βόλου). Η απόφαση για τις κατάπτιστες συμβάσεις στη ΔΕΗ που ψήφισε πρόσφατα κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Τί λες γι'αυτό; Έννοια σου και το Μέγκα μια χαρά σας προστατεύει...Το να αποκαλείς τα γεγονότα μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου "Δεκεμβριανά" είναι το λιγότερο ύβρις προς τα Δεκεμβριανά του '44. Ο κόκκινος παίκτης "είναι στον πάγκο"...Αυτός είναι ο στόχος σας με λάσπες και με ψέματα. Απάντησε: γίνεται φιλολαϊκή πολιτική εντός της ΕΕ; γίνεται κατάργηση (συγνώμη αναδιαπραγμάτευση) του μνημονίου εντός ΕΕ; Γιατί δεν βλέπεις ότι αν δεν κοινονικοποιηθούν τα μονοπώλια δεν υπάρχει ελπίδα; Ειλικρινά το είπα και το ξαναλέω. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει τώρα να βγει πρώτο κόμμα. Όχι από καλή καρδιά αλλά γιατί αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι η μεγαλύτερη τραγωδία για τους ευρωαριστερούς και το ξέρεις. Δυστυχώς και για όλους εμάς που θα λιώσουν τα κορμιά μας με τα πιο άγρια μέτρα που θα'ρθουν. Το ζήτημα είναι ποιο: θα βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα από όλα αυτά; Είναι τραγικό πάντως πράγματα όχι χαλκευμένα, πράγματα που ειπώθηκαν δια στόματος εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ δημόσια να τα αμφησβητείς.

Ζβούρας ο Μπουντραγκένιο.

LeftG700 είπε...

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ


Παιδιά, η καινούργια φόρμα σχολίων επιτρέπει στο σχόλιό σας με το οποίο απαντάτε σε κάποιον άλλο σχολιαστή να παρεμβάλλεται στη σειρά τών σχολίων και να εμφανίζεται ακριβώς από κάτω από το σχόλιο στο οποίο απαντάτε. Γι' αυτή τη διευκόλυνση, το μόνο που χρειάζεται είναι να πατήσετε πάνω στη λέξη απάντηση που υπάρχει κάτω από κάθε σχόλιο και να ποστάρετε την απάντησή σας στο τετράγωνο που θα εμφανιστεί.

Μάρκομ Ξ είπε...

Άκου φίλε ΖΖΖβούρα
Χαλάρωσε λίγο, αν δεις μερικά ποστ παραπάνω θα καταλάβεις ότι δεν έχω καμιά όρεξη να τσακωθώ. Αν συνεχίσεις με εκφράσεις "διάβαζε λίγο", "κάνεις τον κινέζο" και προστακτική τύπου "Απάντησε:" δεν πρόκειται να ξανα-ασχοληθώ μαζί σου και λέγε ό,τι θές, λέγε.

Όπως σου είπα και παραπάνω δεν πρόκειται να γεμίσω τα σχόλια βάζοντας λινκ για καθετί που κατηγορείς τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος ενδιαφέρεται ψάχνει (αλλά όχι μόνο σε συγκεκριμένες πηγές έτσι;). Ενδεικτικά μόνο δες ένα λινκ με το τι είπε και τι εννοούσε ο Δραγασάκης: http://stokokkino.gr/echoyme-programma-deka-imeron-deka-minon-kai-deka-eton/view

Για τον Ολάντ τα είπα σε άλλο ποστ. Η ανοχή ή η ελπίδα που έτρεφαν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ για τον Ολάντ, πάει μας τέλειωσε. Είναι σαν να κάθομαι εγώ τώρα να ασχολούμαι με τις υποκλίσεις που έκανε κάποτε η γ.γ. Αλέκα στον Γκορμπατσόφ (άγαλμα Ηρακλή κλπ).

Μπορείς να πιστεύεις ό,τι θες για τον ΣΥΡΙΖΑ και το αν είναι αγωνιστές τα μέλη του και οι υποστηρικτές του. Δικαίωμά σου. Αλλά αν έβγαινες και λίγο από τα μπλοκ του ΠΑΜΕ θα έβλεπες ότι υπάρχει και άλλος κόσμος που απεργεί και ρισκάρει τη δουλειά του και χάνει το μεροκάματό του. Όσο για τα σωματεία, να κάτσω δηλ. τώρα να σου απαριθμήσω σε πόσες περιπτώσεις οι παρατάξεις του ΚΚΕ έχουν αρνηθεί συνεργασίες ενάντια σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, παρότι εξασφαλιζόταν πλειοψηφία στο ΔΣ; Να κάτσω να σου απαριθμήσω περιπτώσεις νοθείας; Να σου αναφέρω περιστατικά λάσπης επί προσωπικού απέναντι σε αναγνωρισμένους αγωνιστές; Συνεργασίες με καθεστωτικές παρατάξεις κάτω από το τραπέζι για να τη "φάει" η άλλη αριστερή παράταξη; Όλοι κάνουν λάθη. Ακόμα και ο Σιφωνιός που όχι μόνο ανέχτηκε, αλλά δεν έβγαλε κιχ για τα Χρυσαυγιτάκια που πήγαν να το παίξουν "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη".

Όσο για τα φτηνά υπονοούμενα περί Χ.Α. νομίζω ότι αξίζεις κάτι καλύτερο. Το γεγονός ότι στις πλατείες συνυπήρξαν πολλοί και διαφορετικοί, ανοργάνωτοι και χωρίς προσδιορισμένο στόχο δεν σημαίνει ότι ήταν όλοι απολιτίκ ή κάτι χειρότερο. Τον τρόπο με τον οποίο ο λαός (ή έστω ένα μέρος του) δείχνει τη δυσαρέσκειά του, αν οι οργανωμένοι φορείς δεν μπορούν να πρωτοστατήσουν, θα τον βρει μόνος του. Και θα είναι έτσι ακριβώς όπως ήταν οι πλατείες: χυλός. Ίσα ίσα η δικιά μου κριτική ήταν ότι έπρεπε να ασχοληθεί περισσότερο και πιο θαρραλέα η αριστερά με αυτό το φαινόμενο. Χωρίς βέβαια να τρέφει τις αυταπάτες (που όντως έτρεφαν και τρέφουν κάποιοι) ότι μέσα από κει θα οδηγηθούμε στην "άμεση δημοκρατία" κλπ.

Κάτι τελευταίο για τα plan B κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια άποψη. Κατάργηση του μνημονίου, επαναδιαπραγμάτευση των δανείων, έλεγχος και μορατόριουμ για το χρέος αν χρειαστεί κλπ. Αυτά είναι άμεσα εφαρμόσιμα. Σωστά κατά τη γνώμη μου βάζει άμεσα εφαρμόσιμους στόχους, γιατί θέλει να κυβερνήσει και το κέρδος για εμάς θα είναι ότι θα σταματηθεί αυτή η ανελέητη επίθεση που θα μας οδηγήσει σύντομα όλους, αν όχι στα φανάρια, τουλάχιστον σε υποτυπώδη επιβίωση. Αν λοιπόν κάποιος άλλος έχει άμεσα εφαρμόσιμους στόχους, ας κοπιάσει. Δεν το λέω εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ (δεν τον εκπροσωπώ άλλωστε), είναι προσωπική μου γνώμη. Και ναι, φίλε μου, μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός ΕΕ. Επανάσταση και σοσιαλισμός εντός ΕΕ, όχι δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλά φιλολαϊκή πολιτική ναι. Όπως ακριβώς υπήρξε παλιότερα στη δυτική Ευρώπη. Να στο πω και αλλιώς. Είχαμε κατακτήσεις αιώνων, που τις πήραν πίσω μέσα σε μερικούς μήνες. Γιατί τώρα; Αφού οι αστοί είναι στην εξουσία διακόσια χρόνια τώρα (πάνω κάτω, ανάλογα τη χώρα). Γιατί τώρα μπόρεσαν. Άρα όλα είναι θέμα συσχετισμών. Ε, εκεί συνοψίζεται η άποψή μου. Να βάλουμε όλοι ένα χεράκι να αλλάξουν αυτοί οι συσχετισμοί.

Αυτά. Για να μην πολυλογώ περισσότερο σε παραπέμπω σε σχόλιά μου άνωθεν για να καταλάβεις περίπου πως σκέφτομαι για τη συγκυρία.

Υ.Γ. Για το θέμα "ροζ" σου απάντησα πιο πριν. Μην επανερχόμαστε.

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Αγαπητή Δέσποινα,

Ήθελα να συνεχίσω, να περιγράφω την στενοχώρια μου ... αλλά επειδή τώρα μου πέρασε και έμεινε μόνο μια έντονη αλλά φυσιολογική αισιόδοξη ανησυχία ... αντί να συνεχίσω να περιγράφω θεωρητικά την ανήσυχη αισιοδοξία μου θα σου περιγράψω με δυό λόγια τι έγινε χτες το βράδυ όταν σταμάτησα να γράφω για τις "αριστερές" …
Χτες το βράδυ με σταματάει που λες άρον - άρον, απ' αυτό που έγραφα, η ανωτέρα βία δηλαδή η κυρία μου γιατί έπρεπε να πάμε σε μια θεατρική παράσταση (εναλλακτική που λένε) ... που την έφτιαξε ένας φίλος.
Τα μαζεύω, laptop και τα λοιπά, και δρόμο παίρνουμε, δρόμο αφήνουμε (120 χιλιόμετρα με βροχή cats and dogs) φτάνουμε στο τσακ … βλέπουμε την παράσταση … τελειώνει … πολύ ενδιαφέρουσα ήταν … φιλιά και συγχαρητήρια στους παράγοντες του έργου … χαιρετούρες με το κοινό … οι μισοί ήταν φίλοι …
… ανάμεσα στους φίλους ένας - δυό υποψήφιοι με τον σύριζα (our own bastards) και οι λοιποί καθώς πρέπει, ακτιβιστές (μαζί με την σύζυγό μου) και βεβαίως - βεβαίως ψηφοφόροι του ...
Όταν ήταν ώρα να φύγουμε, μου λέει η κυρία μου με ένα διερευνητικό ύφος
-- Κωστή, λένε τα "παιδιά" να πάμε για ένα ποτό … εσύ τι λες;
Της απαντώ.
-- εντάξει θα το βουλώσω … πάμε …
(συνεχίζεται)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
Και πήγαμε. … σε ένα κοντινό μπαρ … εγώ άκουγα με βουλωμένο το στόμα.
Μιλάμε για ένα μικρό μπάχαλο:
Ένας αράδιαζε, με έμπειρο ύφος γενικές οργανωτικές αλήθειες από τον κλάδο του, που θα μπορούσε να τις έλεγε και ένας νεοδημοκράτης συνάδελφός του στο επάγγελμα. Ο άλλος έλεγε καθαρά ότι το καλύτερο για τον σύριζα θα είναι μείνει σε μια θέση ισχυρής αντιπολίτευσης. Η άλλη (γυναίκα, έχει σημασία) έλεγε ότι έχει πέσει τρομοκρατία, δεν τολμάει να πει μια λέξη κριτικής για τον σύριζα και της την πέφτουν. Μια άλλη (γυναίκα επίσης) έκανε πλάκα … ρε Κωστή εδώ μοιράζουν υπουργεία .. δεν θες κανένα;
Το ενδιαφέρον όμως ήταν μια νεαρή κοπέλα που με ρώτησε τι θα ψηφίσω και όταν της είπα: κανέναν, έπεσε από τα σύννεφα. Μιλήσαμε όμως (η γυναίκα μου ήταν απασχολημένη και δεν με πήρε χαμπάρι) και αφού ομολόγησε ότι δεν βλέπει τίποτα σπουδαίο στον σύριζα και ότι τον ψηφίζει μήπως γίνει κάτι για τους μετανάστες (ήταν εκεί ένα παιδί από Μαρόκο, προφανώς φίλος της) και στο τέλος άρχισε να με ρωτάει τι νομίζω ότι θα γίνει .. Όταν χωρίσαμε είπε ότι πολύ χάρηκε που μιλήσαμε.
Η γυναίκα μου είπε ότι είναι πολύ έξυπνη πολύ δραστήρια και μιλάει πολύ ωραία στις συνελεύσεις.
Νομίζω ότι θα κατάλαβες γιατί ανησυχώ αισιόδοξα .. και επίσης ότι πρόσεξες την ανθρωπολογική στατιστική μου.

Μάρκομ Ξ είπε...

με τη σκέψη στη διήμερη απεργία 19-20 Οκτώβρη 2011

Βγήκαμε και πάλι στον δρόμο.
Για να φωνάξουμε ότι είμαστε εδώ.
Για να ανταμωθούμε, να ταιριάξουμε.
Έτσι ξέρουμε εμείς να δίνουμε τις μάχες μας.
Πολλοί μαζί, ενωμένοι. Στον δρόμο.

Θέλαμε μια όμορφη ζωή.
Δουλειά και χρόνο ελεύθερο για μας, για τα παιδιά μας.
Ψωμί και το ουζάκι μας κάτω απ’ τον ήλιο με τους φίλους.
Υγεία και τα σχολειά μας να ναι ελεύθερα για όλα τα παιδιά.

Θέλαμε να μπορούμε να μιλάμε και να ακουγόμαστε.
Να μπορούμε να αποφασίζουμε εμείς, για εμάς.
Θέλαμε ό,τι ο άνθρωπος μπορεί.
Γιατί η γη και το μυαλό μας το επιτρέπουν.

Ήσουν και εσύ εκεί.
Πίσω από άλλους, φρουρημένος.
Ήμουν και εγώ, μέσα στη θάλασσα των όλων.
Εσύ εκεί, εγώ εδώ.
Μαζί και χώρια, αλλά μαζί!

Τι και αν άλλες σημαίες κυματίζαν πάνω απ’ του καθένα το κεφάλι;
Τι και αν άλλα λόγια έφερνε ο καθένας στο στόμα;
Τι και αν αλλιώς σκεφτόμασταν το πώς;

Μαζί. Εκεί, για τον ίδιο λόγο.
Ίδιος σκοπός, άλλα τα βήματα.
Ίδιο το όνειρο, άλλος ο δρόμος.

ΜΑΖΙ

Γιατί μαζί μόνο μπορούμε να νικήσουμε.

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Αγαπητοί φίλοι,
Να αρχίσω από το υστερόγραφο; Ομολογώ χωρίς να με βασανίσετε ότι ναι για σας το έγραψα (με πολύ αγάπη όμως) ότι βρίσκετε την συζήτηση δυσάρεστη… και επειδή αυτό είναι μια δική μου "εκτίμηση" (που δεν σας υποχρεώνει σε κάτι) δεν χρειάζεται και να την τεκμηριώσω. Αν δεν σας λέει κάτι απλά δεν θα την πάρετε υπ' όψιν.
Δεν προσέξατε όμως το ποίημα μου .. δεν είναι αριστούργημα αλλά έχει μια πολιτική σημασία .. αντιπαρατίθεται στο ποίημα του Γκίντερ Γκρας .. αντί να κάθεστε να ασχολείστε με το αν έφαγε πόρτα ο Τσίπρας από τον Ολάντ .. θα μπορούσατε να σχολιάσετε το ποίημα του νομπελίστα (βεβαίως - βεβαίως) που είναι ενδεικτικό για την (άθλια) "αντιμνημονιακή" αντιπολίτευση που πάει να δημιουργηθεί στην Ευρώπη και που έμμεσα (σαν ανταπόκριση) δείχνει και ποιο είναι το (άθλιο) "μήνυμα" που στέλνει στην Ευρώπη ο ΣΥΡΙΖΑ.
"είμαστε φουκαράδες μας πίνουν το αίμα λυπηθείτε μας"
(συνεχίζεται)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
Αφού δεν αντιπαθείτε τις αρχές ας βάλουμε δύο-τρεις αρχές στην συζήτηση μεταξύ μας:
Α) Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε πολιτικούς στόχους. Εγώ προσδοκώ την διάλυση των επιτελείων των τριών πτερύγων της υπαρκτής μη-Αριστεράς (ΚΚΕ, σύριζα, αναρχοαυτόνομοι) και τον σχηματισμό μιας άλλης Αριστεράς και εσείς προσδοκάτε την "νίκη" μιας λυκοσυμμαχίας επιτελών (του σύριζα) στις εκλογές.
Β) Αν θέλουμε επομένως να συζητάμε θα πρέπει να συμφωνήσουμε (1) ποιο είναι το θέμα της συζήτησης (2) ποιά είναι η κοινή παραδοχή από την οποία ξεκινάμε για να διαφωνήσουμε. Και εννοώ εδώ παραδοχές που θεωρούνται και από τις δύο πλευρές σαν πρωταρχικές και που πάνω σ' αυτές μπορούν να στηριχτούν σοβαρά διλλήματα και σοβαρές διαφορές πολιτικής.
(συνεχίζεται)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
Γ) Μέσα σε μια τέτοια συζήτηση το μέλημα του κάθε συζητητή πρέπει να είναι να θέσει καθαρά την άποψή του για να διευκολύνει τον άλλο να την καταλάβει και επίσης να βάλει τα δυνατά του να καταλάβει την άποψη του άλλου. Ώστε στο τέλος να μπορούμε να συμφωνήσουμε όχι απλά ότι διαφωνούμε αλλά σε τι ακριβώς διαφωνούμε.
παράδειγμα: μπορούμε νομίζω να συμφωνήσουμε ότι εγώ θεωρώ ότι ο σύριζα δεν είναι αριστερά και εσείς θεωρείτε ότι είναι. Και έχει σημασία να συμφωνήσουμε σ' αυτό γιατί μετά θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι είναι απαραίτητη η αριστερά και μας ενδιαφέρει να διαφωνήσουμε για το ποια πολιτική είναι αριστερή και ποια δεν είναι.
Αυτά πάνω στο ζήτημα των αρχών.
(συνεχίζεται)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
Να συνεχίσω με μια κουβέντα ακόμα για τις αρχές. Σας παρακαλώ μην υποβαθμίζουμε την συζήτηση με δηλώσεις όπως «καθαρότητα και διαλεκτική είναι ασυμφιλίωτες αντιφάσεις» γιατί αυτό μπορεί να το πει ο καθένας αλλά θα πρέπει να συζητήσουμε ποιος επικαλείται την ιδεολογική καθαρότητα και τι σημαίνει διαλεκτική. Καλό είναι να περιοριζόμαστε σ' αυτό που πραγματικά λέει κανείς.
Ας έρθουμε τώρα στα συγκεκριμένα ζητήματα. Εδώ δεν θα σας κουράσω γιατί ουσιαστικά συμφωνήσατε σε αυτά που γράφω:
1. Λέτε ότι το θέμα σας είναι:
«διατήρηση της αντιμνημονιακής ατζέντας εν όψει των νέων εκλογών, συμπόρευση με την κοινωνική ‘‘σχιζοφρενική’’ αντίφαση (ναι στο ευρώ/όχι στο μνημόνιο), και τακτική πολέμου θέσεων»
Συγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι "θέμα"! είναι κατά το ένα κομμάτι copy paste της προεκλογικής ρητορείας του σύριζα, και κατά το δεύτερο κομμάτι απόδοση στην κοινωνία της πολιτικής σχιζοφρένειας του σύριζα.
(συνεχίζω)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
Δεν θέλω ούτε και εγώ να το κάνω θέμα, γι αυτό σας είπα ότι περιορίζομαι στο θέμα της διαδικασίας. Το ζήτημα της αλληλεπίδρασης πολιτικής σκηνής (επιτελείων) και κοινωνικής βάσης είναι ένα εξαιρετικά λεπτό ζήτημα "διαλεκτικής σχέσης" και δεν θέλω να μπλέξουμε σε μια συζήτηση του στυλ "εννοούσα αυτό και κατάλαβες εκείνο"!
2. Ακριβώς αυτό λέω και εγώ κάνετε προπαγάνδα υπέρ του σύριζα περιγράφοντας την προεκλογική του τακτική αντί να κάνετε την πολιτική συγκυρία μέσα στην οποία αυτός κάνει την προεκλογική του τακτική.
(συνεχίζεται)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΊΑ)
2. Ακριβώς αυτό λέω και εγώ κάνετε προπαγάνδα υπέρ του σύριζα περιγράφοντας την προεκλογική του τακτική αντί να κάνετε ανάλυση της πολιτικής συγκυρίας μέσα στην οποία αυτός κάνει την προεκλογική του τακτική.
3. 4. Ούτε και εγώ θα συμφωνήσω. Αν θέλει κανείς να κάνει μια τέτοια μεταφορά έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο λύσεις. Ή κάνει μια "παραβολή" όπως ο χριστός χρησιμοποιώντας το συμβολικό χωρίς να αναφέρεται καθόλου στο πραγματικό, ή χρησιμοποιεί την μεταφορά για να αντικαταστήσει ένα κομμάτι του πραγματικού. Λέγοντας όπως εγώ η "λυκοσυμμαχία" του σύριζα.
Βεβαίως εσείς είσαστε νοικοκύρηδες ότι θέλετε λέτε κάνετε .. και άλλωστε όπως είδατε σε άλλους η μεταφορά σας άρεσε πολύ.
Πάντως όταν λέω ότι η μεταφορά έχει κάτι το κωμικό εννοώ ότι την ίδια την μεταφορά και όχι το σκάκι .. σας θυμίζω την μεταφορά του Παπαδόπουλου για τον ασθενή και τον γύψο που ήταν εξαιρετικά κωμική παρ' όλο το τραγικό του πράγματος.
Το καραγκιοζιλίκι της λυκοσυμμαχίας του σύριζα και ολόκληρης της πολιτικής σκηνής είναι επίσημη πολιτική μου άποψη δεν κόβεται .. χρησιμοποιώ την έκφραση θέατρο σκιών ή καραγκιοζμπερντές για να πω μεταφορικά ότι οι επιτελείς δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα το πραγματικό από την κοινωνία αλλά δεν είναι καν ηθοποιοί αλλά χάρτινες φιγούρες που κάποιος τις κουνάει .. θα έλεγα μαριονέτες αλλά δεν τις συνηθίζουμε στην Ελλάδα.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

(συνέχεια)
όσο για το αν η λέξη καραγκιόζης θίγει κάποιους που πράγματι δεν είναι καραγκιόζηδες ε ας πρόσεχαν με ποιους κάνουν παρέα.

Όσο για το φασίστες κατ' αρχήν δεν λέω φασίστες λέω φασιστικό κόμμα το ΚΚΕ .. αν έχετε αντίρρηση να συζητήσουμε τι είναι φασισμός. Αλλά κυρίως είπα για κκε = φασισμός για να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνω πολεμική στον σύριζα από μια θέση φιλο-κκε !

5. και 6. έχουν πολλά λεπτά σημεία οι απαντήσεις ... κυρίως έναν ρόλο "επιβλέποντος" του σύριζα που επιφυλάσσετε στον εαυτό σας και επιπλέον έναν ρόλο θεματοφύλακα των συμφερόντων του λαού και της "τάξης" που αν δεν τα υπηρετήσει θα του τραβήξετε το αυτί .. !!
.. προτιμώ να μην το συζητήσουμε.

7. Σας παρακαλώ να προσέχετε λίγο τις λέξεις και τις φράσεις που χρησιμοποιώ για να μη χρειάζεται να επανέρχομαι Είπα ότι ο Αλαβάνος "εξανάγκασε" τους επιτελείς του σύριζα να παραδεχτούν ότι δεν θέλουν να βγουν έξω από το σύστημα ... δεν είπα ότι αντιμετώπισε σωστά το δίλημμα ... και κυρίως δεν μίλησα για γόρδιους δεσμούς και για Μεγαλέξανδρους και για φίδια .. και ακόμα κυριότερα δεν τον επαίνεσα ... για τις θέσεις του.

αυτά
τα λέμε

Κωστής Παπαϊωάννου είπε...

Για τον φίλο σβούρα μια λέξη μόνο ...

τα δεκεμβριανά του 2008, ήταν κοινωνική εξέγερση δεν ήταν "ταξική αντεπίθεση" τύπου ΠΑΜΕ. Στις εξεγέρσεις παίρνουν μέρος και φασίστες. Οι εξεγέρσεις δεν έχουν διπλές και τριδιπλες αλυσίδες, άψογη στοίχιση και βηματισμό χήνας τύπου ΠΑΜΕ που έχουν την έγκριση όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και όλων των κομμάτων και κυρίως του ΛΑΟΣ και αύριο της χρυσής αυγής.

OverTheHill είπε...

Αγαπητέ Κωστή,

Χαίρομαι για την στροφή προς ανήσυχη αισιοδοξία και καταλαβαίνω γιατί. Προσωπικά, μάλλον ανήσυχη θλίψη μου προκαλούν όσα ακούω κι όσα νομίζω ότι επέρχονται. Θ' αφήσω ένα ποίημα να τα πει καλύτερα όμως.

What We Have to be Ashamed of

It's not only the stench of muddy alleys.
It's not only petty slanging matches and fist-fights.
What we have to be ashamed of
is not only this deep poverty.
It's not only the darkness that almost never lifts.
When August comes we may be elated but
sitting on our creaky office chairs
or on a narrow bench in a soju bar
we clench fists about some boring baseball match
played abroad, nothing to do with us at all,
let some crazy missionary work us into a frenzy,
get excited about tall tales told by an economist
from some underdeveloped country,
but it's not only these kinds of things
that we have to be ashamed of.
It's not only this lily-livered kind of false merriment,
it's not only our two fists shrivelled up with fear.
What we have to be ashamed of
is not only the wild way we cheat and get cheated.
It's not only the darkness that hides heaven itself.

(1973)

From Farmers' Dance - A Cycle of Poems by Shin Kyong-nim


Φιλικά,
Δέσποινα

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Από τη μεριά μας, θα κλείσω τη συζήτηση με αυτό το σχόλιο γι’ αυτό τον γύρο. Νομίζω ότι τα θέματα που μας απασχόλησαν εδώ ξεκαθαρίστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Αυτό το τελευταίο σχόλιο, και ίσως και το δικό σου απαντητικό που θα ακολουθήσει, θα ολοκληρώσουν το ξεκαθάρισμα. Όποιοι τυχόν παρακολουθούν τη συζήτησή μας θα έχουν όλα τα στοιχεία για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Ακολουθώ πάλι τη δομή τού γραπτού σου.

Βλέπω ότι επιμένεις στην εκτίμησή σου πως οι διαφωνίες σου εδώ μας δυσαρεστούν. Παρά το γεγονός ότι σου έκανα σαφές πως δεν έχουμε πρόβλημα με τις διαφωνίες. Δεν έχουμε πρόβλημα ούτε με ανθρώπους που έρχονται εδώ για να πουν «δεν τη διάβασα ακόμα την παπαριά σου, αλλά...» κ.λπ., κ.λπ. Σ’ αυτό το ποστ είναι το συγκεκριμένο σχόλιο. Ψάξε να δεις την απάντησή μου. Συνεπώς, γιατί το κάνεις αυτό, γιατί επιμένεις; Δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Θέλω όμως να σου πω το εξής, και θα στο πω κάπως ‘‘χοντρά’’ γιατί η παντελώς αυθαίρετη εκτίμησή σου μας εμφανίζει δυσανεκτικούς στη διαφωνία κι αυτό δεν το γουστάρουμε καθόλου, αφού είναι στους αντίποδες ακριβώς τής νοοτροπίας μας: Η εκτίμησή σου είναι πλάσμα της φαντασίας σου (ή της επιθυμίας σου να είχαμε αυτή τη νοοτροπία)! Πάει αυτό και δεν θα επανέλθω.

Για το ποίημα του Γκρας: Με άφησε παγερά αδιάφορο. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να σχολιάσω τη δική σου ποιητική απάντηση.

Α) Έτσι όπως τα λες είναι: δεν συμφωνούμε στους πολιτικούς στόχους. Και λοιπόν; Πρέπει να κόψουμε την καλημέρα;

Β) (1) Γενικά, το θέμα των συζητήσεων στο διαδίκτυο ορίζεται από το κείμενο της εκάστοτε ανάρτησης. (Βέβαια, συχνά, συχνότατα, η συζήτηση παρεκκλίνει λίγο ή πολύ, με πρωτοβουλία τών σχολιαστών συνήθως.) Αυτό δεν έγινε εδώ; (2) Η ελάχιστη κοινή παραδοχή μεταξύ μας νομίζω ότι είναι πως και τα δύο μέρη, εσύ κι εμείς, αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί. Όλα τα άλλα είναι προς συζήτηση.

Γ) Με βάση τα γραπτά τους (προγράμματα, καταστατικά, σκοποί, και δεν συμμαζεύεται) όλοι οι σχηματισμοί τής Αριστεράς τάσσονται υπέρ των ανθρώπων που υφίστανται την εκμετάλλευση και την καταπίεση της αστικής τάξης. Με αυτή την έννοια και ο ΣΥΡΙΖΑ —όπως και το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή το ΚΚΕ (μ-λ)— είναι Αριστερά. Κανένας σχηματισμός δεν είναι η ιδανική Αριστερά, κανένας σχηματισμός δεν είναι 1000 καρατίων. Απ’ ό,τι έχουμε καταλάβει, εσύ ως Αριστερά θεωρείς την Αριστερά των 1000 καρατίων. Δεν υπάρχει, πρέπει κάποτε να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα. Άλλο η ουτοπία, κι άλλο η φαντασίωση!

(Σε σύνδεση με το προηγούμενο). Να με συμπαθάς, αλλά εγώ τη φράση «καθαρότητα και διαλεκτική είναι ασυμφιλίωτη αντίθεση» (αυτή η διατύπωση είναι σωστή) δεν τη βρίσκω καθόλου υποβαθμιστική τής συζήτησης. Αποστομωτική τη βρίσκω. Γιατί μ’ αυτή τη διατύπωση έχουμε στείλει καμπόσους ‘‘καθαρούς’’ τής Αριστεράς για βρούβες! (Εν μέρει, η φράση αυτή απευθύνεται και σε σένα.)


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



1.+2. Το ποστ δεν ήταν κόπι πέιστ τής προεκλογικής ρητορείας τού ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και προπαγάνδα (με την αρνητική έννοια της λέξης που αισθάνομαι ότι έχει εν προκειμένω). Δεν νομίζω ότι το επιτελείο τού ΣΥΡΙΖΑ θα προσυπέγραφε την ανάρτηση στο σύνολό της. Θα κρατούσε μόνο ό,τι βόλευε την τωρινή ηγετική ομάδα.

3. 4. Κατανοητές οι ενστάσεις σου. Όμως, για άλλη μια και τελευταία φορά θα πω ότι η αίσθηση που έχουμε όλοι είναι πως η μεταφορά έκανε τη δουλειά για την οποία τη χρησιμοποιήσαμε. Ο παραλληλισμός που κάνεις με τον ασθενή και τον γύψο νομίζω ότι είναι ταιριαστός όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο! ;-)

5. 6. Εδώ σε χάνω! Εντελώς τελείως!!! Μας επικρίνεις επειδή δηλώνουμε ότι επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα (που το θεωρούμε υποχρέωσή μας, πάνω απ’ όλα), της κριτικής και του ελέγχου;;; Εσύ, ένας διαπρύσιος κήρυκας της Αριστεράς τής κοινωνικής βάσης;;; Και μας αποκαλείς, λίγο (αρκετά) ειρωνικά, ...«επιβλέποντες του ΣΥΡΙΖΑ» και ...«θεματοφύλακες των συμφερόντων τού λαού»;;; Και μας λες κάπως ‘‘μεγαλόψυχα’’ ότι «προτιμάς να μη το συζητήσουμε»;;; Τι να συζητήσουμε εν προκειμένω, φίλε Κωστή;;; Τις απίθανες αντιφάσεις σου ή το απίστευτο μπέρδεμά σου;;;

7. Τις προσέχουμε τις φράσεις μας, τις προσέχουμε. Όπως διαβάζουμε και προσεκτικά. Έτσι, στο άρθρο σου πρόσέξαμε αυτό:

Μίλησα ήδη πιο πάνω για την καταλυτική σημασία που είχε η παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου, με τον απολύτως βάσιμο ισχυρισμό του, […]

Απολύτως βάσιμος ισχυρισμός εστιασμένος σε ένα ‘‘ψευτοδίλημμα’’ άνευ βάσης;;; Καταλαβαίνω βέβαια την ικανοποίησή σου. Χάρηκες που ο Αλαβάνος ξεμπρόστιασε τους ‘‘οπορτουνιστές’’. Αλλά και πάλι: τι σόι ξεμπρόστιασμα είναι αυτό όταν, κατ’ εσέ, δεν υπάρχει δίλημμα;;;


Τα λέμε

Κωστής Παπαιωάννου είπε...

Δεν έχω τίποτα να πω, συμφωνώ ότι το ζήτημα (με τον τρόπο που το θέσατε) έκλεισε. Μάλλον ήταν κλειστό από την αρχή και οποιαδήποτε απάντηση θα ήταν "...απίθανες αντιφάσεις ή απίστευτο μπέρδεμα ..." χα χα

Για την παρέμβαση του Αλαβάνου δεν έχετε καταλάβει τίποτα, ούτε τι έγινε, ούτε τι είπα, ούτε ποιο είναι το θέμα.

Δεν χάθηκε όμως ο κόσμος έτσι κι αλλιώς τα γραφτά σας είναι ευχάριστα.

Τα ακούμε
;-)