Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Επί τέλους! Η Σώτη ‘‘σκότωσε’’ τον πατέρα της! Τώρα ίσως αφήσει και την Αριστερά λίγο στην ησυχία της…


Έχουμε διαβάσει κάμποσες συνεντεύξεις τής Σώτης Τριανταφύλλου καθώς και άρθρα της με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Οι αναφορές στον ‘‘σταλινικό’’ πατέρα της πού ήθελε να καθορίσει η ζωή της, επιβάλλοντάς της από την αριστερή ιδεολογία του και τα βιβλία που θα έπρεπε να διαβάζει μέχρι τις σπουδές και το επάγγελμα που θα ακολουθούσε, ακόμα και τον τρόπο ζωής της, είναι συχνές. Μία, δύο, τρεις, καταλήξαμε κι εμείς στο συμπέρασμα πως ένας από τους λόγους τού ακραίου αντικομμουνισμού της, άρα και της βαθιάς έχθρας της προς την Αριστερά γενικώς (υπάρχει συντομότερο ανέκδοτο από το αριστερός και αντικομμουνιστής;), πρέπει να οφείλεται και στην πατρική καταπίεση. Μία καταπίεση στην οποία φαίνεται πως η Σώτη, παρά τις όποιες εφηβικές αντιδράσεις που τις θεωρούμε βέβαιες, υπέκυπτε, τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα της φοιτητικά χρόνια: η ίδια έχει εκμυστηρευτεί (όχι ακριβώς με τα ίδια λόγια) σε κάποια συνέντευξή της πως «γράφτηκε στην ΚΝΕ για να κάνει το χατίρι τού μπαμπά». Φανταζόμαστε ότι αυτή η έστω και πρόσκαιρη υποταγή θα πρέπει να ήταν ένας λόγος για συσσώρευση ακόμα μεγαλύτερης οργής απέναντι στον δεσποτικό πατέρα. Δεσποτικός; Δεσποτικός ή ‘‘σταλινικός’’; Ελάτε τώρα! Αυτό ήταν ο άνθρωπος: δεσποτικός και αυταρχικός. Κατά τη Σώτη όμως (και χιλιάδες άλλους), δεσποτικός και αυταρχικός + αριστερός = σταλινικός. Χα! Με την πολιτική έννοια που δίνει στη λέξη η Σώτη και οι όμοιοί της, ‘‘σταλινικός’’ ήταν κι ο Ρίτσος. Ας μας κάνει τη χάρη να πάει να ρωτήσει την κόρη του: έτσι τη μεγάλωσε κι αυτήν ο Ρίτσος, όπως ο δικός της μπαμπάς εκείνη;[1]

Λοιπόν, για να μη φεύγουμε από το θέμα μας, φαίνεται ότι πέσαμε μέσα στις εκτιμήσεις μας. Όντως, η Αριστερά πληρώνει τη νύφη (εν μέρει βέβαια, μη τα ρίξουμε όλα στην ψυχολογία!) εξ αιτίας τού πατρός Τριανταφύλλου. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα (Για την αγάπη τής γεωμετρίας, Εκδόσεις Πατάκης, 2011) εξιστορεί τη δύσκολη ενηλικίωση μιας έφηβης, της Ανατολής, κατά τα τελευταία χρόνια τής χούντας και τα πρώτα τής Μεταπολίτευσης.[2] Ο πατέρας, ‘‘δηλωσίας’’[3] τής Μακρονήσου αλλά πάντα αριστερός, ένας πραγματικός τύραννος που θέλει να επιβάλλει τα δικά του μέτρα και σταθμά σε όλη την οικογένεια και βέβαια στην ατίθαση και ανυπότακτη Ανατολή —δηλαδή, σύμφωνα και με όσα είπαμε παραπάνω: ένας ‘‘σταλινικός’’. Ακόμα και μέσω ξυλοδαρμού μέχρι λιποθυμίας σε μάνα και κόρη (η οικογένεια συμπληρώνεται κι από έναν γιό ο οποίος έπαψε να μιλάει από τη μέρα που έγινε μάρτυρας του ξυλοδαρμού τής μάνας από τον πατέρα). Διόλου αναπάντεχα η Ανατολή διοχετεύει την αντίθεσή της στον δυνάστη μέσω τής εναντίωσης με κάθε τρόπο όχι μόνον στον ίδιο ως φυσικό πρόσωπο, αλλά και σε όλα όσα πρεσβεύει αυτός και ο αριστερός κύκλος του. Για να πει φάτσα-κάρτα σε κάποια στιγμή: «Αν είχατε κερδίσει στον εμφύλιο θα με είχατε κλείσει στο αρχιπέλαγος Γκουλάγκ».[4]

Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα από αυτά που αναφέρει στο βιβλίο της η Τριανταφύλλου είναι αυτοβιογραφικά και, προφανώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ. (Πάντως θα το επιχειρήσουμε. Το βιβλίο θα αγοραστεί οπωσδήποτε!). Εκείνο για το οποίο είμαστε βέβαιοι είναι πως η βάση του, το φόντο μέσα στο οποίο διαδραματίζονται τα μυθιστορηματικά περιστατικά, είναι προσωπικά της βιώματα. Ελπίζουμε πάντως με τη δημοσίευση του συγκεκριμένου βιβλίου να έλυσε —έστω τώρα, στα 55 της!— τις διαφορές της με τον νεκρό πατέρα. Ή μάλλον, να συμφιλιώθηκε με την τυραννική πατρική φιγούρα που τη στοιχειώνει (τα παιδικά και εφηβικά τραύματα τέτοιου τύπου μεταξύ κόρης και πατέρα είναι σαν «του Ανάμ τα στίγματα», του Νίκου Καββαδία: δεν σβήνουνε ποτές!). Και η ίδια θα ηρεμήσει[5] και, κυρίως, ίσως έτσι αφήσει κάπως ήσυχη την Αριστερά από το δηλητήριο με το οποίο επιχειρεί να τη βγάλει απ’ τη μέση κάθε λίγο και λιγάκι…


[1] Σιγά μη ρωτήσει! Να καταπέσει η ‘‘αντισταλινική’’ (= αντικομμουνιστική) προπαγάνδα; Για μαλάκω την έχετε τη Σώτη;

[2] Όλες οι πληροφορίες που παρατίθενται αντλούνται από το βιβλιοκριτικό άρθρο τής Εριφύλης Μαρωνίτη που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος τού BooksJournal (Κανέλλη, δεν λες ότι είσαι αριστερός; Ρίξε κάνα φράγκο για τη διαφήμιση που κάνουμε στο περιοδικό σου σε δεύτερο και συνεχόμενο post! ;-) )

[3] Όποιος αναγνώστης απορήσει για τα εισαγωγικά που βάζουμε στη λέξη ας αναρωτηθεί τι θα έκανε ο ίδιος, αν τον βάζανε σε ένα τσουβάλι με γάτες και μετά τον πέταγαν στη θάλασσα, Φλεβάρη μήνα. Κι ύστερα να θυμηθεί ότι ο Άρης, ο Πρωτοκαπετάνιος, αυτός τού οποίου πιθανόν έχει τραγουδήσει το τραγούδι του σε κάποιο τραπέζι, ήταν ένας τέτοιος ‘‘δηλωσίας’’. Αν, μετά απ’ όλα αυτά, έχει τ’ άντερα, ας βγάλει εκείνος τα εισαγωγικά. Εμείς δεν τα ’χουμε!

[4] Για να τα λέμε όλα, αυτό το έχουμε σκεφτεί (ενίοτε και πει) σε μερικές περιπτώσεις αντιπαράθεσης με κάνα-δυο ‘‘καθαρούς’’ τής Αριστεράς (αλλά και με κάποιους άλλους, ψευδεπίγραφα, έστω και εξ αγνοίας, αριστερούς…).

[5] Άλλο η πολιτική ασυμφιλίωτη αντίθεση, άλλο η ανθρώπινη κατανόηση για τα ανθρώπινα μικρά ή μεγάλα πάθη (παθήματα). Συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε, δοθείσης αφορμής, τα λόγια τού Μάνου Λοΐζου («ξέρετε, τυχαίνει να είμαστε κι αριστεροί»), αλλά όταν γράφουμε ‘αριστεροί’ τι γένος προσδιορίζει αυτό το ‘αριστεροί’ ; Το γένος τών ...Ελοχίμ;


Η εικόνα είναι από το zeligondrugs.blogspot.com (η ‘‘δημιουργική’’ παρέμβαση δική μας).


29 σχόλια:

spiral architect είπε...

Κάτι μου λέει ότι, κάποια κάλτ ξωτικά θα κάνουν βιβλιοπαρουσίαση.
(αχ, τι χαριτωμένο!)
Ο ψυχρός πόλεμος ακόμα μαίνεται ...

Μάρκομ Ξ είπε...

Με τούτα και με κείνα, σας έψησε να το πάρετε το βιβλίο ο Κανέλλης ε;

:-)


Υ.Γ. Άλλος ένας εγκατέλειψε τον Τιτανικό (Νικολόπουλος). Άραγε οδεύουμε προς την άνοιξη (αριστερά στην εξουσία) ή προς το βαρύ χειμώνα (εκτροπές, καταστολή και άλλα χειρότερα);

LeftG700 είπε...

Φίλε spiral architect,


Αν δεν κάνω λάθος, είναι η δεύτερη που μας επισκέπτεσαι ως σχολιαστής. Την πρώτη φορά σού απάντησε ο …Κανένας και σε καλωσόρισε ο …Άφαντος! Απολογούμαι και επανορθώνω: Καλώς ήλθες εδώ!

Ο ψυχρός πόλεμος ακόμα μαίνεται; Μη μας πεις ότι δεν το είχες πάρει χαμπάρι πως δεν σταμάτησε ποτέ αλλά απλώς άλλαξε μορφή! Καλά, εντάξει, ρητορικά το λέω. Απ’ όσο σε έχουμε κόψει, βλέποντας σχόλιά σου αριστερά κι αριστερά (καμιά φορά και δεξιά …ξωτικά! ;-) ) έχεις πάρει και παραπάρει! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Λόγω τής προϊστορίας των σχέσεων με τον πατέρα της το βιβλίο πρέπει να έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αν το είχαμε πάρει πρέφα νωρίτερα (δεν σκοτωνόμαστε να παρακολουθούμε και τη λογοτεχνική πορεία τής Σώτης, όπως καταλαβαίνεις) θα το είχαμε ήδη αγοράσει!

Εντάξει, μικρό πολύ μικρό ποντικάκι ο Νικολόπουλος. Άμα δεις κάνα μεγαλύτερο θα σημαίνει ότι ζορίζει το πράγμα.

Δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη. Ο κόσμος πάντως προς το παρόν έχει ‘‘πέσει’’, Ένα είναι το βέβαιο θα χρειαστούμε πολύ νερό. Ο товариш Яков Федотович έχει δίκιο!...


Τα λέμε

Μαύρο πρόβατο είπε...

Η Σώτη έχει κραυγαλέες αντιφάσεις, σε βαθμό ασυναρτησίας. Τα βάζει με το ΚΚΕ για τον ίδιο λόγο που τα βάζει με τα φρικιά και ενώ ταυτόχρονα τού καταλογίζει το συντηρητισμό που η ίδια ασπάζεται. Θεωρεί οτι το έθνος είναι ένα τεχνητό ιδεολόγημα ενώ σπάει το κεφάλι της να βρει μια εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Είναι λέει ροκού αλλά συχαίνεται την ούρμπαν βρώμα που το γέννησε. Δεν αντέχει να ζει στην Αθήνα αλλά δεν μπορεί να ζήσει μακριά της. Χαίρεται που (χάρις στο ΝΑΤΟ ας πούμε) το ΚΚΕ τσακίστηκε στην Ελλάδα, αλλά ζητάει να φύγουμε από το ΝΑΤΟ. Είναι σαφές οτι όλες αυτές οι φλυαρίες δε συνιστούν κυνική συμπεριφορά, αλλά βαθύτατο ψυχολογικό μπλοκάρισμα. Η διάγνωσή μου είναι βαθύ τραύμα από την πατρική απόρριψη [...]

Σώτος είπε...

Το χοντρό πρόβλημα της εν λόγω δυστυχούς ύπαρξης με τον μπαμπά της ήταν γνωστό από την αρχή της εμφάνισης της στα ελληνικά λεγόμενα γράμματα.
Εντάξει όλα αυτά, μόνο δύο παρατηρήσεις:

1. Προφανώς και ο Φρόυντ δεν φτάνει γιά να τα εξηγήσει όλα. Άλλωστε αυτό ακριβώς λέει, νομίζω, και το κειμενάκι. Αλλοιώς όλη η ανθρώπινη ιστορία, η νεωτερική τουλάχιστον, θα ήταν μία διήγηση του τύπου "Εμένα ο μπαμπάς μου..."

2. Μην είμαστε και τοοόοοσο σίγουροι ότι ο μπαμπάς της εν λόγω ήταν τοοόοοσο αυτάρχας όσο θέλει να μας πείσει η ίδια. Δεν εννοώ τίποτα άλλο από το αυτοστυλιζάρισμα και την αυτοσκηνοθεσία στα οποία προβαίενι συστηματικότατα το συγκεκριμένο υποκείμενο. Τα φορτώνει όλα αυτουνού και βγαίνει βασανισμένη και μάγκας. Ό,τι πρέπει γιά να συγκινήσει αντίστοιχες σκατούλες που υποφέρουν από όλα εκτός από τις δικές τους ανεπάρκειες.

3. Τα βασικά προβλήματα της εν λόγω είναι ότι αμ δεν μπορεί να είναι η Sara Jessica Parker, αμ δεν έχει συγγραφικό ταλέντο. Αμφότερα άλυτα διά παντός. Τι φταίει ο μπαμπάς της;; Ε;

4. Μιά χαρά τα βολεύει εν τούτοις το άτομο πουλώντας φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες. Βιβλία, μεταφράσεις, μαθήματα σινεμά, περσόνα της μεταμοντέρνας βαλκανικής διανολουμπινιάς. Πέρασε βέβαια και από την ΟΚΔΕ. Όλα με τη σειρά και βασικά με εσσάνς μπήτνικς.

5. Στάλιν Ξεστάλιν μιά χαρά χρηματοδότησε ο γέρος σπουδές, μπούρου μπούρου, αμερικές, μεγαλεία, παρίσια, γλώσσες. Τα καπρίτσια τάκανε το άτομο, τώρα ζητάει και τα ρέστα!

Ου να χαθείς λινάτσα.

ΥΓ Το πρόβλημα Κανέλλη και της πατσαβούρας που "εκδίδει" είναι συνολικά πολύ μεγαλύτερο και ευρύτερο από τα κόμπλεξ της κάθε χλέχλας στην οποία ο εν λόγω δίνει βήμα. Εργολαβίες γιά τον "γραμματιζούμενο" όχλο. Χρήσιμα πράματα καθώς φαίνεται τη σήμερον.

spiral architect είπε...

H περί ής ο λόγος βιβλιοκριτική σε πρόλαβε τελικά!

spiral architect είπε...

Πριν λίγα χρόνια είχα αγοράσει “Το εργοστάσιο των μολυβιών” από μια βιβλιοκριτική. Το στυλ γραφής της μ’ άρεσε και έτσι αγόρασα πιο μετά τη “Φτωχή Μαργκό“. Μέχρις ότου έσκασε μύτη στα σταντς του μετρό η “Αθενς Βόις“ και … το όνειρο γκρεμίστηκε.

Θα πει κανείς, ότι είναι “διανοούμενη“ οπότε δικαιούται να έχει το ακαταλόγιστο στις πολιτικού περιεχομένου δηλώσεις της. Δεν είναι η πρώτη άλλωστε, αλλά όταν σκέφτομαι το “ακαταλόγιστο των διανοούμενων” αναπόφευκτα έρχεται στο νου μου ο (κομμουνιστής) Μαγιακόφκι:

Σύννεφο με παντελόνια
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;

Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ’ το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε
θα ‘μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια
(Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος)


Και μεις έχουμε βιώματα και οι αρχές(μας) δεν είναι ίδιες για όλους.(μας)

Τίποτ' άλλο για την κυρία Σώτη!

Μάρκομ Ξ είπε...

Που το θυμήθηκες αυτό το ποίημα! Με συγκίνησες φίλε/η...

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

Φαίνεται τελικά ότι το ...μουστάκι το απέκτησε ως γενετική κληρονομία από το Ντουγκασβίλη μπαμπά της...

Πάντως κακώς ασχολείστε ακόμα μαζί της . πρόκειται για αυτοθαυμαζόμενη - αυτοχαριεντιζόμενη λινάτσα ( όπως σημείωσε παραπάνω ο Σώτος ).

Να σημειώσω ότι το παρόν εικαστικό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Κατά τα λοιπά η κυρία ανήκει πλέον σε άλλο "πακέτο" , αυτό της ..ανατολικής όχθης και των βορείων προαστείων. Με αυτά τα τσουτσέκια της "υψηλής διανόησης' Λέφτηδες δεν υπάρχει πλέον ΤΙΠΟΤΑ το κοινό . Ξεδιψούν με Ντομ Περινιόν και μαύρες τεκίλες. Εμείς με το λιγοστό νερό που απομένει. η διαφορά είναι ουσιώδης , κυρίαρχη , καταλυτική.

Να χαιρετίσω και εγώ τη παρουσία του σπειροειδούς αρχιτέκτονα σε αυτό το ιστολόγιο.

Γιάκοβ

spiral architect είπε...

Eχουμε και εμείς κουλτούρα αγαπητέ Γιάκοβ.
Είμεθα τέκνα της Δυτικής Όχθης, της τσικουδιάς (και ελλείψει αυτής του τσίπουρου χωρίς γλυκάνισο) και της μυζήθρας! (κατά προτίμηση Λευκών Ορέων)

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα ...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μαυροπρόβατε,


Πω-πω τι μου θύμισες! Τι φάση κι αυτή (αλλά και άλλες!) τότε! Καλά τα είχες πει. Και τώρα πάλι καλά μού φαίνονται και εξακολουθώ να συμφωνώ. Νομίζω ότι η βασική αιτία των αντιφάσεών της είναι οι πασαλειμματικές ιδεολογικοπολιτικές γνώσεις της και λιγότερο η αμφιθυμία της απέναντι στον πατέρα της. Πάντως, το συγκεκριμένο βιβλίο πρέπει να έχει ‘‘πράγμα’’ για το σύμπλεγμά της. Θα δούμε.


Τα λέμε


ΥΓ Τι έγινε; Εσύ δεν φοβάσαι ότι μπορεί να έχουμε διασυνδέσεις με την …ΕΥΠ, όπως υπονόησε ένας κόκκινος ‘‘φωστήρας’’ (των 5 κηρίων!) σε τσαρδί που μέχρι τότε επισκεπτόμαστε κι εμείς, κι έρχεσαι εδώ; Α ρε βρεγμένο ξύλο που θέλουν μερικοί δικοί σας!... ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Σώτο, καλώς ήλθες εδώ.


Τη Σώτη εμείς την πήραμε πρέφα στα πρώτα χρόνια τού νέου αιώνα μέσα από συνεντεύξεις και άρθρα της (από βιβλία της, μόνο ένα μισοδιαβασμένο: το Εργοστάσιο μολυβιών). Φυσικά, τα συμπεράσματα τα δικά μας δεν είναι και δική μας …αποκλειστικότητα. Αν το κείμενο σου έδωσε την εντύπωση ότι πάμε να πλασαριστούμε ως …πρωτοπόροι, αυτό οφείλεται στη μη ρητή αναφορά πως την ίδια άποψη έχει εκφράσει κόσμος και κοσμάκης! Παράλειψη. Σε κάθε πάντως περίπτωση, σε διαβεβαιώνουμε, ότι δεν επιχειρήσαμε να πουλήσουμε αριστερή σοφία!

Όντως πρέπει να έχει χοντρό πρόβλημα και όντως συμφωνούμε μαζί σου: δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο πατέρας της ήταν όντως αυτός που οι μέχρι τώρα αναφορές της παρουσιάζουν. Το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας (αν έχουμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο) είναι περίπλοκη ιστορία.

The Books’ Journal (και το Athens Review of Books, να μη ξεχνιόμαστε); Ό,τι πρέπει για να τσιμπάει ο «δημοκρατικός συρφετός» (κατά Σαββόπουλο)!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε σπειροειδή αρχιτέκτονα (δεν σου αλλάζουμε το όνομα· κλείνουμε απλώς το μάτι στην ευρηματική ονοματοπλασία τού товариш Яков Федотович),

Τα «Εργοστάσιο των μολυβιών» σκονίζεται κάπου μισοδιαβασμένο. Όσο για το ποίημα που ποστάρεις (καλά κάνεις) το είχαμε θυμηθεί πριν από καιρό σε μία σημείωση περιθωρίου (#32), δεξιά. Τι να πούμε για τον άλλο Βλαδίμηρο…

Δεν κατάλαβα το προηγούμενο σχόλιό σου (Τετάρτη, Ιούλιος 11, 2012 8:18:00 πμ). Επειδή είμαι και λίγο περίεργος, αν θέλεις εξήγησέ το μου κάπως.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Επί τής ουσίας, έχεις δίκιο: κακώς ασχολούμαστε μαζί της.

Από την άλλη όμως, μας έδωσε την αφορμή να θίξουμε (έστω και όσο πατάει η γάτα!) και ένα-δυο παράπλευρα ζητήματα. Δες το κι από αυτή τη γωνία.


Увидимся


ΥΓ Τα έχουμε πάρει άσχημα, πολύ άσχημα (ως μεγάλη μάρκα, ξέρεις εσύ! ;-) )! Έχεις υπ' όψη σου κάνα καταπραϋντικό;

Κωστής είπε...

Φίλοι,

μα το θεό δεν θέλω να συζητάω πια .. δεν έχει κανένα νόημα .. αλλά άνθρωπος είμαι και και εγώ .. παρασύρομαι .. και τα δυο τελευταία θέματά σας με τσίγκλισαν.

Βαρβαρότητα εκατέρωθεν .. τον Κανέλλη τον ξέρω (κατά τύχη) και προσωπικά .. προϊόν "αντί" τελεία και παύλα .. το έντυπό του το αγνοώ ..

την κυρά Σώτη την ακούω από τα σχόλια εναντίον της ... δεν ξέρω ούτε πως είναι ... και τα σχόλια συνήθως είναι εξ ίσου βάρβαρα ... με την μορφή που της προσδίδουν.

ο αντισταλινισμός (ούτως ή άλλως) είναι προσχηματική μορφή αντικομουνισμού και για ορισμένους χώρους (π.χ. πανεπιστήμιο) ισοδυναμεί με "δήλωση μετανοίας".

υπάρχουν όμως δύο είδη αντισταλινισμού .. ο ανδρικός και ο γυναικείος

ο ανδρικός .. εντάξει .. δεν λέω τίποτα .. είπαμε να είμαστε κόσμιοι ;-)

ο γυναικείος όμως .. ειδικά γυναικών που έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν μπαμπά σε ηλικία σταλινικού .. και μάλιστα ελασίτη, μακρονησιώτη, μαχητή του Δ.Σ. φυλακισμένου της δεκαετίας του '50 .. εγώ τουλάχιστον τον βλέπω αλλιώς ..

Της Σώτης μπορεί να αντρικός με πινελιές από τα (θηλυκά) παιδικά της χρόνια .. δεν ξέρω ούτε με κόφτει .. η διάκριση όμως παραμένει.

spiral architect είπε...

Απο τις 12 Δεκεμβρίου 2011 τα'λεγε ... ;)

LeftG700 είπε...

Α, αυτή την περίπτωση εννοούσες; Δυστυχώς, είναι περίπτωση BAR (Beyond Any Repair). Συνηθίζαμε να αφήνουμε κάποιο σχόλιο που και που, με ενστάσεις, εννοείται, αλλά χωρίς επιθετικότητα (παλιά, είχε αφήσει ένα-δυο σχόλια κι εκείνος εδώ). Μέχρι που μας "περιποιήθηκε", όπως είδες.

Δύο πράγματα θα πω και είμαι σίγουρος ότι θα τα πιάσεις:

1) Αν ήμουν ψυχαναλυτής, θα τον πλήρωνα μέχρι και 120 ευρώ την ώρα για να τον έχω στο ντιβάνι δύο φορές την εβδομάδα!

2) Θέλει αρχίδια να είναι κανείς ομοφυλόφιλος! Και τ' αρχίδια σήμερα λείπουν...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κωστή,


Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν μιλάς για τον Κανέλλη ως περίπτωση "αντί". Πνεύμα αντιλογίας; Και λοιπόν; Υπάρχει άφθονος χώρος στην Αριστερά. Αυτός πέρασε απέναντι! Έλεος!

Επίσης δεν καταλαβαίνω τα περί ανδρικού και θηλυκού αντισταλινισμού.

Και εκπλήττομαι που δεν ξέρεις την περίπτωση της Σώτης. Αν την έξερες θα ήσουν πιο επιεικής με τους μύδρους που εξαπολύθηκαν εδώ...


Τα λέμε

ΥΓ μα το θεό δεν θέλω να συζητάω πια .. δεν έχει κανένα νόημα ..

Εννοείς μ' εμάς εδώ; Εννοείς γενικά; Τι ακριβώς;

Μαύρο πρόβατο είπε...

Εσύ δεν φοβάσαι ότι μπορεί να έχουμε διασυνδέσεις με την …ΕΥΠ
...ρώτησα και δε σας ήξερε κανείς στην υπηρεσία :-)))))))
Σοβαρά τώρα, εδώ είμαστε, προγράμματος δουλειάς επιτρέποντος - γιατί ορισμένα σχόλια που θα ήθελα και δεν έγραψα στο μαγαζί σας, απαιτούν πολλή σκέψη, ήγουν ενέργεια και χρόνο... για να αποδίδουν τα χρωστούμενα χωρίς να τραυματιστεί «θανἀσημα» κανένας παλιόφιλος ;-)

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Να 'ναι καλά οι συνάδερφοι που μας προστάτεψαν! ;-)

Εντάξει, φίλε Μαυροπρόβατε. Όποτε ευκαιρείς κι έχεις κέφι. Σάματις είμαστε κι η ... Комсомо́льская пра́вда ;-) Μη κοιτάς που μερικοί-μερικοί μάς έλεγαν κάποτε, άλλοι χαϊδευτικά κι άλλοι κοροϊδευτικά, νεαρούς κομσομόλους! ;-)


Τα λέμε

Unknown είπε...

Τελικα οπως και να το δεις καταφερνει να μενει στο προσκηνιο.....

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Σπειροειδέστατε

βάλε και μια ασκολύμπρους , μια χοχλιούς με το χόνδρο και έρχομαι. Σε παρακολουθώ καιρό σε άλλα ιστολόγια. να είσαι καλά αγαπητέ.

Λέφτηδες

Το μόνο καταπραϋντικό στην ηλικία σας είναι το άλλο φύλο . Ο σπειροειδής , ο Κωστής ( αν γουστάρει εμάς τους οππορτούνες ) και η ταπεινότης μου αρκούμαστε σε μια ρακή ή μισή μπύρα στον ακάλυπτο.

Και διορθώστε τη ..τραγική σας αβλεψία στη προσφώνηση σας προς τασούλα

ΥΓ Η παρατήρηση του Κωστή σχετικά με τη ποιότητα κάποιου αντισταλινισμού των "ευαίσθητων ψυχών" είναι ουσιώδης αν και παρεμπίπτουσα.

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ


Φίλη Τασούλα, χθες το βράδυ απαντώντας στο σχόλιό σου έκανα ένα λάθος που συμπτωματικά ήταν και τραγικό (έχει δίκιο ο товариш Яков Федотович που το μας το επεσήμανε και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό). Θα πρόσθετα μάλιστα πως ήταν και τραγικά γελοίο. Μπορεί να μη το έχεις δει αλλά θα στο πω: γράφοντας το όνομά σου, παρέλειψα το πρώτο άλφα! Καταλαβαίνεις… Θέλω να σου ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μας αποδώσεις πρόθεση, αλλά από την άλλη, για να τα λέμε όλα, ο φόνος εξ αμελείας έχει για το θύμα την ίδια κατάληξη με τον εκ προμελέτης… Και πάλι συγγνώμη λοιπόν. Ξαναποστάρω αποκαταστημένο το χθεσινοβραδινό μου σχόλιο:


Φίλη Τασούλα (νομίζω, μας έχεις επισκεφτεί ή όχι; αν όχι καλώς ήρθες!),


Ναι, παραμένει στο προσκήνιο. Αλλά η κρίση την έχει κάνει να χάσει την αίγλη που είχε στην κλάση μας, τους τζηεφτακοσάρηδες. Αν ο άλλος δεν έχει ούτε τα τσιγάρα του και ζητάει από τους γονείς του σε ηλικία που εκείνοι είχαν ήδη παντρευτεί και τον είχαν γεννήσει, όσο να 'ναι, το σκέφτεται λίγο παραπάνω και δεν καταπίνει τις αρλούμπες της αμάσητες... Αυτό είναι ένα από τα καλά τής κρίσης. Έκανε ανθρώπους που ήταν μέσα στο χα χα χα και χου χου χου να σκεφτούν κάπως πιο σοβαρά.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Ευχαριστούμε θερμά για την επισήμανση!

Θα έχεις την ευκαιρία να τα πεις απ' ευθείας με τον Κωστή στο ποστ που ανεβαίνει σε λίγο. Ελπίζω να μη τη χάσεις... :-)


Увидимся

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

δε ψάχνω ευκαιρίες... περιστασιακά μεροκάματα ψάχνω. Το αν θα τα πω ή όχι με το Κωστή στο νέο ποστ θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες που ( οι περισσότεροι ) δεν έχουν να κάνουν με μένα...

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Εντάξει, εντάξει (εξ άλλου, και Λαϊκήν Δημοκρατίαν έχομεν... :-)


Увидимся