Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Κι εσείς ‘‘εθνοκομμουνιστής’’ και ‘‘κρατιστής’’, αείμνηστε;



Αύριο ‘‘υποδεχόμαστε’’ τη Μέρκελ, την προκαθήμενη δηλαδή όλου τού πολιτικού πανευρωπαϊκού υπηρετικού προσωπικού, το οποίο, μέσα από εθνικούς ανταγωνισμούς, συμβιβασμούς και ανταλλαγές, προσπαθεί να ξεπεράσει την οικονομική κρίση προς όφελος των ‘‘εργοδοτών’’ του, του ευρωπαϊκού κεφαλαίου δηλαδή, και εις βάρος τών εργαζομένων. Προκαθήμενη, γιατί βέβαια η Γερμανία είναι η ατμομηχανή τής ευρωπαϊκής οικονομίας και ο μηχανοδηγός δεν μπορεί παρά να είναι δικός της και να προωθεί πρώτα και κύρια τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου . Έτσι πάνε αυτά: ακόμα κι αν το μέγεθος δεν μετράει πάντα, η ισχύς, αντίθετα, μετράει και παραμετράει σε κάθε περίπτωση.

Ο ερχομός της είναι πεδίο δόξης λαμπρό για τους διάφορες Τράγκες: Τέταρτο Ράιχ, οι Γερμανοί ξανάρχονται, έξω οι ναζί, όλοι είμαστε Έλληνες (και μόνο Έλληνες, εννοείται). Τέτοια και άλλα χειρότερα.

Πεδίο δόξης λαμπρό και για την άλλη πλευρά, την ακριβώς αντίθετη: τους γνωστούς και μη εξαιρετέους θιασώτες τού εκσυγχρονιστικού λαϊκισμού που με σημαία τον αντιλαϊκισμό κρούουν τον κώδωνα για τον κίνδυνο βαλκανοποίησης της χώρας, την αναβίωση του ‘‘εθνικισμού’’ και όλες τις πληγές τού Φαραώ, αν αποκοπούμε από την «κοινή ευρωπαϊκή μήτρα» και δεν εξευρωπαϊστούμε εγκαίρως και προ παντός φρόνιμα και υπάκουα. Ο εστί μεθερμηνευόμενο για την επίσκεψη της Άγκελας: σεβασμός στην αρχηγό μιας μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης.

Εμείς, η Αριστερά δηλαδή, ως συνήθως εδώ και πάνω από ενάμισο αιώνα, κάπου στη μέση. Και τούτο ποιείν (ταξικό κίνημα) κακείνο μη αφιέναι (εθνικό πλαίσιο). Εύκολο να το λες, δύσκολο να το υλοποιείς. Το ζόρι αυτό έχει κάνει μερικούς από εμάς (αρκετούς, είναι αλήθεια) να προσπαθούν να το παρακάμψουν με φυγή προς τα εμπρός (λέγε με ΕΕ). Οι καημένοι… Νομίζουν ότι μπορούν να ξεγελάσουν την ιστορική εξέλιξη έτσι εύκολα και να την κάνουν να κινηθεί κατά πώς τους βολεύει! (Έχουν πιστέψει ίσως ότι η μεγαλύτερη πόρνη είναι η μπάλα, ενώ η αλήθεια είναι πως μπροστά στην κυρά Ιστορία η μπάλα φαντάζει σαν καλόγρια!)

Για να τους βοηθήσουμε, παραθέτουμε λίγα λόγια, ειπωμένα δύο χρόνια πριν από τον μαρξιστή και μεγάλο ιστορικό και πολιτικό στοχαστή Έρικ Χομπσμπάουμ, που πέθανε πλήρης ημερών την προηγούμενη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου. Γνωστός για τις αντιεθνικιστικές ιδέες του (αριστερός από τα 14 του, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;) αλλά όχι όπως εννοούν τον αντιεθνικισμό οι θιασώτες τής παγκόσμιας ταξικής ειρήνης προς διατήρηση του κεφαλαιοκρατικού status quo και οι κοσμοπολίτες ‘‘φιλελεύθεροι’’. Λοιπόν παιδιά, φορέστε τα γυαλιά σας οι μεγαλύτεροι και διαβάστε κάπως προσεκτικά. Προς διευκόλυνσή σας, έχουμε τονίσει με έντονα γράμματα ορισμένα σημεία. Και μη μας πείτε ότι τα έχετε διαβάσει επειδή τα δημοσίευσε η εφημερίδα που πολλοί από εσάς προτιμάτε. Διαβάσατε τις αράδες. Εμείς σας λέμε να διαβάσετε και ανάμεσά τους! ;-)


ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Το έθνος-κράτος ήταν και παραμένει το πλαίσιο για όλες τις πολιτικές αποφάσεις, στη χώρα μας ή στο εξωτερικό. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, η δράση των εργατικών κινημάτων  —στην πράξη, όλες οι πολιτικές δραστηριότητες— αναπτυσσόταν σχεδόν εξολοκλήρου στο πλαίσιο ενός κράτος. Ακόμα και εντός της Ε.Ε., η πολιτική εξακολουθεί να λειτουργεί με εθνικούς όρους. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει υπερ-εθνική εξουσία δράσης  —μόνο ένας συνασπισμός χωριστών κρατών. Πιθανόν το  φονταμενταλιστικό Ισλάμ να αποτελεί μια εξαίρεση, καθώς διεισδύει σε όλα τα κράτη, αλλά αυτό δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί.

(Ερώτηση: Διακρίνετε εγγενή εμπόδια σε όλες τις προσπάθειες για υπέρβαση των ορίων του έθνους-κράτους;)

Οικονομικά, αλλά και από πολλές άλλες απόψεις  —ακόμα, σε κάποιο βαθμό, και πολιτισμικά— η επανάσταση των επικοινωνιών έχει δημιουργήσει έναν πραγματικά παγκόσμιο χώρο, στον οποίο υπάρχουν εξουσίες λήψης αποφάσεων με υπερεθνικό χαρακτήρα, υπερεθνικές δραστηριότητες και, βέβαια, κινήματα ιδεών, επικοινωνίες και άνθρωποι που λειτουργούν υπερεθνικά με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι ποτέ. Ακόμη και οι γλωσσικές κουλτούρες συμπληρώνονται τώρα από τα διεθνή ιδιώματα της επικοινωνίας. Αλλά στην πολιτική δεν υπάρχει κανένας τέτοιος απόηχος· αυτή είναι η βασική αντίφαση την παρούσα στιγμή. Ένας από τους λόγους είναι ότι, στον 20ό αιώνα, η πολιτική είχε εκδημοκρατιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό —οι μάζες των απλών ανθρώπων συμμετείχαν σε αυτή. Γι’ αυτούς, το κράτος έχει ουσιώδη σημασία για την καθημερινότητα, την κανονικότητα και τις προοπτικές της ζωής τους…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


ΥΓ Μη δούμε κανέναν σας αύριο να καίει γερμανικές σημαίες, έτσι; Αν ζούσε η Ρόζα, αυτή θα ήταν η σημαία της. Και η γερμανική ταξιαρχία μ’ αυτή τη σημαία πήγε στην Ισπανία το φθινόπωρο τού 1936…


Η φωτογραφία τού Έρικ Χομπσμπάουμ είναι από το guardian.co.uk

16 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Έντάξει!
Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί.
Δεν θα καούν αύριο Γερμανικές σημαίες, αλλά μόνον ελληνικές...

ΥΓ. Πόσα μάτια έχουν οι κύκλωπες;

LeftG700 είπε...

Ρε σεις! Ακόμα και η αναρχοαυτονομία κι έτσι, όταν της δείχνουν το φεγγάρι, κοιτάζει το δάχτυλο; Πάει, χάλασε ο κόσμος!


Τα λέμε (αλλά βάλτε λίγο και το μυαλουδάκι σας να δουλέψει, ρε γμτ...)

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια

Ισως να θυμάστε οτι πριν λιγο καιρό σας ειχα συστήσει το τελευταιο βιβλιο του E. Hobsbawm,εκδοσης 2011, με τιτλο

Πως να αλλαξουμε τον κόσμο (Μαρξ και Μαρξισμος 1840-2011)

Λοιπόν προ ημερών ξαναδιάβασα το κεφαλαιο
"στην εποχή του αντιφασισμου 1929-1945"

επειδή με το θέμα του εθνικισμου και του εθνους - κρατος, γίνεται μια συζήτηση τελευταια
λόγω και της ανοδου της ΧΑ

και η εχει δημιουργηθει μια σύγχυση με αυτές τις εννοιες.
Και το δικό σας απόσπασμα ειναι πολύ χρήσιμο και μπορεί να δώσει το εναυσμα για συζήτηση.

Ετσι να σας συγχαρώ για το ποστ σας,και

διαβαστε το κεφάλαιο που ανέφερα.

υγ. Την αγγελια του θανάτου του Ε.Η., ετων 96, την εμαθα μετά.

Ειναι αλλη η εννοια του εθνισμου και αλλη του εθνικισμου.

υγ.2 "Εθνισμος και οικονομικη ανάπτυξη¨" του Κ.Βεργοπουλου επίσης πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.


Ανώνυμος είπε...

Αν ίσχυαν οι θεωρίες τύπου " οι εξεγερμένοι δεν έχουν πατρίδα " τότε δεν θα τον έλεγαν προλεταριακό διεθνισμό αλλά α-εθνισμό .

Σε αντιρατσιστική πορεία που πήγα πρόσφατα κάποιοι κοκκινόμαυροι ΚΚΕ δες (στην μανία τους να ελέγχουν τα πάντα ή να πάνε σπίτι τους αν δεν μπορούν ) φώναζαν " μίσος ταξικό ξεφτίλες πατριώτες " . Καλύτερη προβοκάτσια σε βάρος των μεταναστών που διοργάνωναν την πορεία δεν θα μπορούσαν να βρούνε , προφανώς χωρίς πρόθεση αλλά το αποτέλεσμα μετράει .

Οι κομμουνιστές δεν στρουθοκαμηλίζουν για το αν υπάρχει η κοινωνική σχέση " πατρίδα " ή της " εθνικής συνείδησης ". Αυτό στο οποίο εστιάζουν είναι η επαναστατικοποίηση της .

Που πάει να πει συγκρότηση κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα εντάσσει την διεκδίκηση της εθνικής ανεξαρτησίας με την αμφισβήτηση του προτύπου παραγωγής κατανάλωσης και εξουσίας με την αμφισβήτηση δηλ του καπιταλισμού .

Κάτι που στην συγκυρία περνάει μέσα από την ανατροπή του ευρώδουλου μνημονιακού μπλοκ και την κοινωνικής δημοκρατική και εθνική χειραφέτηση.

Που με την σειρά του περνάει μέσα από την συγκρότηση των δομών του κοινωνικού υποκειμένου από τα κάτω σαν καταλύτη για το μεταβατικό πρόγραμμα ρήξης με την χρεο-ευρω-δικτατορία και για την ανάδειξη των συμφωνιών οριζόντια μέσα στην αριστερά.

Έτσι που η νίκη της αριστεράς στις εκλογές να μην δικαιούται τα συγχαρητήρια του Καψή και η αριστερά να μην υπόσχεται ομαλότητα όπως ο Τσίπρας στην ΔΕΘ αλλά " μεγάλη αναταραχή , ωραία μέρα "

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια (αν και δεν ανακαλύψαμε τον τροχό για να αξίζουμε και συγχαρητήρια, πάντως ευχαριστούμε και να 'σαι καλά).

Κοίτα, ακόμα και η λέξη εθνικισμός έχει και αρνητικές αλλά και θετικές σημασίες. Έχει επικρατήσει όμως η αρνητική. Ο όρος εθνισμός είναι πιο ξεκάθαρος, αλλά κι αυτός μπορεί να δώσει πάτημα να κατηγορηθεί κανείς για εθνικιστής (με την κακή έννοια). Εγώ, εδώ και κάποιο καιρό τώρα χρησιμοποιώ και τον όρο εθνοκρατισμός (και τα παράγωγά του) που ξεκαθαρίζει το ζήτημα ακόμα περισσότερο και με αποστάσεις ασφαλείας από τον ακροδεξιό εθνικισμό.


Τα λέμε


ΥΓ Η απάντηση αυτή που προκάλεσε το σχόλιό σου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ο τίτλος μας έχει μία παράλειψη. Θα την αποκαταστήσω αμέσως μετά από το ποστάρισμα του σχολίου. Επειδή όμως το σχόλιό σου ήταν η αφορμή να την προσέξω, θενκ γιου βέρι ματς!

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ, καλώς ήρθες εδώ.


Για τη δύσκολη σχέση εθνικού/κοινωνικού(ταξικού) δεν έχω να διαφωνήσω σε κάτι. Ας όψεται (εκτός άλλων) και η παρανάγνωση του Κάρολου στο γνωστό εδάφιο από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο…

Μερικά σημεία διαφωνίας:

Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω το περιστατικό που αναφέρεις με τους Κουκουέδες, νομίζω ότι είναι μία μικρή εικόνα που παραμορφώνει τη μεγάλη. Και η μεγάλη εικόνα για εμάς είναι ότι το ΚΚΕ, παρά την πολιτική στραβομάρα του και την σεχταριστική και εχθρική στάση του προς όλη την υπόλοιπη Αριστερά, στο ζόρικο αυτό ζήτημα τα πήγαινε μακράν καλύτερα από τον μεγάλο όγκο τής υπόλοιπης Αριστεράς και κυρίως από τον ΣΥΝ (και ορισμένες δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ). Λίγο τα χάλασε με τον Β’ τόμο των δοκιμίων ιστορίας, αλλά, νομίζω, ότι αυτή η ψιλοστροφή δεν έχει βαθιές ρίζες. Έγινε απλώς για να δικαιωθεί (με πρωθύστερα ιστορικά γεγονότα) αυτή ακριβώς η αυτοκτονική πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια…

Το τέρμα τού δρόμου (ή μάλλον η αρχή τού νέου δρόμου) είναι αυτά που αναφέρεις. Όμως, φίλε Βαγγέλη, πολλοί δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Δεν είμαστε σε επαναστατική κατάσταση για να πει ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας (δηλαδή ο αρχηγός αριστερού σχήματος που διεκδικεί την κυβέρνηση) ό,τι λέμε εμείς στο μπλογκ μας ή ό,τι έχει πει ο Μάο σε άλλους καιρούς και άλλες συνθήκες. (Επειδή το ζήτημα ασφαλώς και συνδέεται με τα της ευρωζώνης και τα ρέστα, για να καταλάβεις καλύτερα τη σκέψη μας, αν σε ενδιαφέρει φυσικά, πήγαινε σε αυτή την ανάρτηση ).


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δεν με καταλαβες,κοκκινομαυροι κκεδες εννοω αντεξουσιαστες που περιοριζουν την απηχηση μιας αντιρατσιστικης κινητοποιησης με συνθηματα που βριζουν ολοκληρη πολη.Και που αλιμονο δεν θα τα ελεγε το κκε.

θα την δω αυριο την αναρτηση,δεν προλαβαινω τωρα...Δεν χανομαστε

LeftG700 είπε...

Εμ, έτσι όπως το έγραψες, πώς να σε καταλάβουμε; ;-)

Φυσικά και να τη δεις όποτε θέλεις και αδειάζεις, εννοείται. Και βεβαίως δεν χανόμαστε. Είμαστε που είμαστε οι χαμένοι (ως Αριστερά εννοώ), μας παίρνει να χανόμαστε;

Άιντε, καλό βράδυ!


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Ευρωπαϊσμός, η γεροντική ασθένεια του ευρωκομμουνισμού.

Υ.Γ. Το ΚΚΕ τα πάει καλύτερα; "Η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική", δήλωση Παπαρήγα μετά την φούσκα δήλωση Γιωργάκη περί δημοψηφίσματος για το ευρώ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Κι αυτό το σχόλιο είναι ενδιαφέρον. Αλλά και γι' αυτό αύριο...


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αγαπητέ ΜαρκομΞ

Υποθέτω οτι το σχολιο σου θέλει να τονίσει οτι ο ευρωπαισμος δεν εμπεριέχει και το διεθνισμο.

Μπορει να κάνω λάθος, αλλά οι λεγόμενοι ευρωπαιστες αριστεροι δεν εχουν απαρνηθει την εννοια του διεθνισμου.

Απλά επειδή ο κόσμος μας δεν ειναι ενα ενιαιο σύνολο, ουτε γεωγραφικά, ουτε σε ο,τι αφορά την οικονομικη ανάπτυξη, αλλά ουτε και πολιτιστικά οπως και ιστορικά

η εννοια ,τώρα, μιας ενωμένης ευρώπης, πολιτικά, οικονομικά, δημοσιονομικά,νομισματικά

δεν θα εχει "απαρνηθει" την εννοια του κάθε εθνους-κράτους, ως αυτόνομη εθνικη μονάδα με την ιστορία της,

ομως θα εχει ισως κάποιες ρυθμίσεις υπερεθνικες που θα ισχύουν προς οφελος ολων των λαων μιας ολοκληρης Ηπειρου.

Απο κει και πέρα, η εννοια του διεθνισμου ως
κοινωνικός στόχος θα υφίσταται, στο βαθμό που και αλλοι κοινωνικοι σχηματισμοι, ειτε εθνικοι ειτε υπερεθνικοικαι σε ολο τον κοσμο, θα τον εχουν στην στρατηγική τους.

Π.χ. οι ΗΠΑ, δεν απαρτιζουν μια υπερεθνικη δύναμη, επειδή δεν προηλθαν απο "συνενώσεις" εθνων-κρατών, αλλά απο την "κατάκτηση" της Νεας Γης απο μεμονωμένες κοινωνικές δυνάμεις.

υγ.
Αυτό που ειπε η Παπαρήγα και σωστά ηταν οτι σε περίπτωση μιας επιστροφης στη δραχμή, στη σημερινη συγκυρία, θα ηταν μια μεγάλη ευκαιρία για να κερδοσκοπήσει το λομπυ της δραχμης.









Ανώνυμος είπε...

Διάβασα την σκακιστική σου ανάλυση της ταξικής πάλης , γραμμένης ανάμεσα στις 2 εκλογικές μάχες .

Προσωπικά δεν έχω ιδιαίτερη επιφύλαξη για το αν και κατά πόσο η προβολή από δυνάμεις της αριστεράς σαν προαπαιτούμενο κάποιου προγράμματος που δεν υπάρχει ακόμα και που με αυτή την μεθοδολογία δεν θα υπάρξει ποτέ , είναι παραγωγική στην συγκυρία. Δεν είναι ,το έχω πει σε όλους του τόνους όπου τέλος πάντων παρεμβαίνω ,και έχω και φαρδιά πλατιά την " ρετσινιά " του " φιλοσυριζαίου " μέσα στους κύκλους των συντρόφων μου ,άμεσων και λίγο πιο μακρινών .

Νομίζω όμως πως η ανάλυση σου έχει αντιφάσεις. Ειδικά όταν έγινε σε κείμενο του Μάη και οι εκλογές μεσολάβησαν . Αναφέρεις κανα δυο φορές στο κείμενο πως " παίζουν και οι μπλε ".Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ λιγότερο.

Μάλιστα έχω ένα τσιτάτο εδώ και χρόνια :" πολιτική κάνει και το κράτος και μάλιστα κάνει ΚΥΡΙΩΣ το κράτος . Αλλιώς θα μας λέγανε εμάς ...κράτος και το κράτος... κίνημα ".

Το ξεχνάς όμως στο δια ταύτα . Η επιλογή του ευρώδουλου μνημονιακού μπλοκ να πάει στην δεύτερη γραμμή άμυνας αφού η πρώτη δεν άντεξε ,δεν ήταν επικοινωνιακό τρικ ήταν ανάγκη λόγω όξυνσης της ταξικής αντιπαράθεσης . Και της βγήκε . Αν οι κόκκινοι δεν το είχαν δώσει αμαχητί δεν σημαίνει ότι δεν θα έβγαινε.Είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη το να μην το δώσεις αμαχητί .

Που το είδες το αμαχητί ,θα ρώταγε κάποιος . Δεν ακούσατε ποτέ τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ή υποψηφίους του ανάμεσα στις 2 εκλογές να λέει " ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να μείνουμε στο ευρώ " ?Μήπως ήταν και από αυτά που κατεξοχήν έδωσαν τον τόνο και που μια ατάκα στην Στάη δεν αρκούσε να το αμβλύνει ?

Άλλωστε 4 μήνες μετά , δεν πρέπει να τα αποτιμήσουμε όλα αυτά ? Τα ποσοστά της ΝΔ στους συνταξιούχους (στρώμα κατεξοχήν δεμένο με την " αποταμίευση " ) δεν είναι απόδειξη της επιτυχίας της επίθεσης των μπλε και της αποτυχίας των κόκκινων ? Ούτε άλλωστε επιτρέπεται η αυταπάτη ότι στο 1.800.000 είναι αρκετοί που ψήφισαν " για να μείνουμε στο
ευρώ ". Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταπολέμησε την πολιτική του σκληρού χρήματος δηλαδή τα κύματα της εσωτερικής υποτίμησης για την προστασία της περιουσίας (δήθεν και των μικροαστών ) με ... παράπλευρες απώλειες ... τους εργαζόμενους και την παραγωγική βάση . Μην σου πω και το αν θα μπορούμε στην Ελλάδα να έχουμε ένα πολιτισμένο επίπεδο ζωής . Αντίθετα υποσχέθηκε να σταματήσει την εσωτερική υποτίμηση πανευρωπαϊκά . Και αν σου πουν όχι ? Δεν θα μου πουν , σου λέει ο καθηγητής Μηλιός...

Ανώνυμος είπε...

Άλλωστε η εκλογική νίκη είναι κάτι πολύ σημαντικό αλλά είναι συνέπεια της επιτυχίας μιας αριστερής στρατηγικής και όχι προϋπόθεση.Και το εννοώ να γίνεται ταυτόχρονα όχι πρώτα να ολοκληρωθεί στην βάση της κοινωνίας και μετά και σε κρατικό επίπεδο .Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να περνάει μέσα από την συγκρότηση μορφών του κοινωνικού υποκειμένου, την εμπλοκή του στο πρόγραμμα ,δηλαδή στο πως η εργαζόμενη κοινωνία άμεσα θα αναλάβει την διεύθυνση της χώρας (" άμεσα " και να έχουμε και ένα ευρώ που -πως άραγε- θα εγγράφει στους κρατικούς μηχανισμούς διαδικασίες αναδιανομής από κέντρο σε περιφέρεια και από κεφάλαιο σε εργαζόμενους , και μέσα στους γενικούς κανόνες της ΕΕ ,είναι έννοιες αλληλοαποκλειόμενες )

Στο κάτω κάτω της γραφής , αρκεί να διαβάσει κανείς τα άρθρα της ( όχι δραχμολάγνου ) Πορτάλιου για να διαβάσει για τον αρχηγικό ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κενό προγράμματος ταξικών αναφορών και στρατηγικής .

Προφανώς δεν σε εντάσσω στους διάφορους κυνηγούς των δραχμολάγνων ,μην απαντήσεις προσωπικά σε αυτό Αυτό που σου χρεώνω είναι την επιμονή σου στην αντιμνημονιακή γραμμή ανάμεσα στις 2 αναμετρήσεις , αν βέβαια το ότι δεν με παρέπεμψες εκεί δεν σημαίνει ότι και τώρα κάτι τέτοιο λες .

Οπότε θα με βοήθαγε μια παραπομπή σε κάτι πιο πρόσφατο , θα ψάξω και μόνος μου εννοείται.

Όσον αφορά της ΔΕΘ το ότι υποσχέθηκε ομαλότητα και όχι ανατροπή (το αν θα πει ατάκες του Μάο είναι θέμα γούστου) είναι καθαρό κλείσιμο ματιού στο κράτος , την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό .

Δεν το λέω εγώ ,αλλά ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους των μπλε , δηλαδή ο Καψής.

Και ο Μπαλάφας που τις προάλλες για να κολλήσει στον τοίχο την Τσαπανίδου της είπε : "διαβάσατε την αναγνώριση της Καθημερινής της Κυριακής στον ρεαλισμό του Τσίπρα κατά το ταξίδι του στην Ευρώπη ? "

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Δεν μπορώ να πω ότι έχω μελετήσει ιδιαίτερα τα του ευρωκομμουνισμού. Πιστεύω όμως ότι η αριστερή πτέρυγά του, με θεωρητικό όπλο κυρίως τις επεξεργασίες τού Γκράμσι, είχε θετική συνεισφορά. Το ζήτημα είναι ότι ο ευρωκομμουνισμός (στον οποίο σύντομα επικράτησε η δεξιά τάση) ως διακριτό και πολιτικά συγκροτημένο ρεύμα ανήκει πλέον στο παρελθόν και τα κόμματα που τον στήριξαν νεκρά είτε με σφραγίδα θεράποντος ιατρού που έχει πιστοποιήσει το θάνατο (ΙΚΚ), είτε κλινικά νεκρά (ΚΚΓ και ΚΚΙ). Έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες τού Τίβερη και του Σηκουάνα και είναι πολλά τα χιλιόμετρα που έχει συρθεί το πτώμα τής «Ευρώπης των λαών»…

Για το ΚΚΕ: Αναφερόμουν στις θέσεις και στις προσεγγίσεις του σχετικά με το ρόλο τού έθνους-κράτους στη σύγχρονη πραγματικότητα του παγκοσμιοποιημένου και κυρίαρχου καπιταλισμού. Παρά μία κάποια βολονταριστική μεγαλοστομία που μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι η απεμπλοκή ενός έθνους-κράτους από την ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική αλυσίδα είναι παιχνιδάκι, σε γενικές γραμμές, η μη εγκατάλειψή του ως το απαραίτητο μίνιμουμ έδαφος (και με τη μεταφορική και με την κυριολεκτική σημασία) για την κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να μη του πιστωθεί.

Η πατάτα τής Παπαρήγα είναι μισή πατάτα. Γιατί αυτό που είπε τον Μάιο του 2011 («[…] η λύση έξω από το ευρώ και τη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική».) είναι μισή αλήθεια. Ποιος αμφισβητεί ότι υπό τις παρούσες συνθήκες (= πολιτικοί συσχετισμοί, βαθμός προετοιμασίας τής Αριστεράς για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, βαθμός συνειδητοποίησης της κοινωνίας, επίπεδο συλλογικότητας και αλληλεγγύης, κ.λπ. κ.λπ.) μία έξοδος μαζί με τα προβλήματα που αυτή θα φέρει θα είναι καταστροφική; Το άλλο μισό είναι βέβαια όντως πατάτα. Γιατί όταν η Αλέκα λέει «υπό τις παρούσες συνθήκες» εννοεί ότι στις παρούσες συνθήκες το ΚΚΕ δεν έχει το 45% του λαού με το μέρος του, πλήρως και ανεπιφυλάκτως! Κάτι που θα γίνει όταν βγάλει ο ήλιος κέρατα! Άρα, μέχρι να συμβεί αυτό, τα κεφάλια μέσα και όλοι μαζί θα πρέπει να φωνάζουμε «εμπρός, λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι — με το Κου-κου-έ αντίσταση και πάλη»!!!

Γάμα τα με μεγάλα γράμματα! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Νομίζω ότι συμφωνούμε περισσότερο από όσο πιστεύεις αυτή τη στιγμή. Αυτό το λέω επειδή εγώ έχω στο μυαλό μου πολλά πράγματα που έχουν γραφτεί εδώ και που εσύ δεν τα ξέρεις μια και δεν έτυχε μέχρι τώρα να ρίχνεις που και που καμιά ματιά κι εδώ, όπως φαίνεται. Θα ξεκαθαριστούν όμως αν συνεχίσουμε να τα λέμε. Έχεις δίκιο ότι από την προεκλογική περίοδο έχει περάσει κάμποσος καιρός. Παλεύω εδώ και μέρες μία ανάρτηση σχετική με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί θα γίνει πιο σαφές πώς τα βλέπουμε τα πράγματα. Σε σχέση με την ανάρτηση που σε παραπέμψαμε, να πω μόνο το εξής που πρέπει να κρατήσεις (το διευκρινίζαμε κι εκεί). Τα όσα έγραψα είναι δικές μας σκέψεις και ιδέες, από τη δική μας οπτική. Το πόσοι τα συμμερίζονται από το επιτελείο τού ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Αγαπητή Ένη

Δεν υποθέτεις ακριβώς σωστά. Το σχόλιό μου υπονοεί ότι οι πολιτικοί επίγονοι του ευρωκομμουνισμού στην Ελλάδα έχουν αναγάγει, άλλοι σε μεγαλύτερο (ΔΗΜΑΡ) και άλλοι σε μικρότερο (ΣΥΝ, ΑΚΟΑ κ.α.) βαθμό, τη συγκεκριμένη Ε.Ε., με τις συγκεκριμένες δομές, τον συγκεκριμένο συσχετισμό πολιτικών και ταξικών δυνάμεων σε ιερό τοτέμ, το οποίο ποτέ και για κανένα λόγο δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί κανείς να αποδείξει με επάρκεια σήμερα, ότι το να εναντιώνεται κάποιος με αποφασιστικότητα στις επιταγές της Ε.Ε., οι οποίες εκπορεύονται ως επί το πλείστον από κάθε άλλο όργανο πλην του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον καθιστά "αντι-ευρωπαϊστή" και ως εκ τούτου (κολοσσιαίο λογικό σφάλμα!) εθνικιστή και οπισθοδρομικό. Στο κάτω κάτω για ποια ευρωπαϊκή ενοποίηση μιλάει ο καθένας; Για την υποταγή των λαών σε μια επιτροπή "σοφών" που έχουν καταγωγή από ευρωπαϊκές χώρες; Μα αυτό είναι κάτι σαν την ενοποίηση του Καρλομάγνου ή του Καίσαρα. Αυτό είναι αυτοκρατορία, όχι ενοποίηση. Για την κατάργηση των συνόρων με ταυτόχρονη αυτοδιάθεση των λαών και σταδιακή (επουδενί βεβιασμένη) όσμωση πολιτισμικών, εθνοτικών, γλωσσικών και κοινωνικών ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που είναι διακριτά ως τέτοια; Αυτό να το συζητήσουμε.

Ποιος εκφράζει τελικά την εντελώς αόριστη και κενή περιεχομένου έννοια της "ευρωπαϊκής ιδέας" (ντριν, ντριν, κάτι σε "Μεγάλη Ιδέα" μου θυμίζει αυτό); Το γερμανικό και οι δορυφόροι του, σε αυνεργασία με μέρος του αμερικανικού κεφαλαίου (Μέρκελ); Η ιταλική μαφία που τα βρήκε προσωρινά με ένα κομμάτι του ΔΝΤ (Μπερλουσκόνι - Μόντι); Η τριμερής επιτροπή (trilateral commission), της οποίας νυν και πρώην μέλη είναι σε θέσεις κλειδιά στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις; Η Λέσχη buildeberg, της οποίας επίσης νυν και σκιώδη μέλη είναι σε θέσεις κλειδιά στους ευρωπαϊκούς κρατικούς και παρακρατικούς θεσμούς;

Αν όλοι αυτοί εκφράζουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, έστω με την ανοχή ή την επιλογή των χιλιοβασανισμένων και χιλιοπλανημένων ευρωπαϊκών λαών, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Αν η διαστρέβλωση των εννοιών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που εκτός από την ιστορία, γράφουν και τη γραμματική και το συντακτικό οι νικητές, ε, τότε, είμαι αντι-ευρωπαϊστής, αγράμματος και ασύντακτος.

Οι Ενωμένοι Λαοί της Ευρώπης (ο όρος 'πολιτείες' δεν νομίζω ότι απεικονίζει το ζητούμενο επαρκώς) δεν μπορούν να υπάρξουν, όσο υπάρχει αυτή η Ε.Ε. Το ζήτημα είναι πότε και πως θα πάψει να υπάρχει αυτή η Ε.Ε. και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Σωστά, ξε-σωστά, η Παπαρήγα και οι συλλαθρεπιβάτες του Περισσού, έχουν επειδείξει απίστευτη ασυνέπεια (a.k.a. οπορτουνισμό) σε αυτά που λένε και κάνουνε.