Beppe Grillo: Η πολιτική τής αντιπολιτικής ιταλιστί

Το κίνημα που ίδρυσε, Πέντε Αστέρες, αναδείχτηκε τρίτη δύναμη στις προχθεσινές ιταλικές εκλογές. Ο νομπελίστας Ντάριο Φο, στα ογδόντα και χρόνια του, έγινε ένθερμος υποστηρικτής του, ενώ λίγα χρόνια πριν ήταν στενή επιρροή (ανεξάρτητο μέλος) τού κόμματος Κομμουνιστική Επανίδρυση. Ο Νίκος Ξυδάκης, στο σημερινό άρθρο του στην Καθημερινή, τον αναγορεύει «μεγάλο νικητή τών εκλογών» και του αφιερώνει μάλλον τον μεγαλύτερο  αριθμό τών αράδων από όσες έγραψε —χωρίς να υπολογίσουμε τα κενά μεταξύ τους και τη φωτογραφία του (μαζί με τον Φο), που την επέλεξε για την αναδημοσίευση στο blog του. Οι αναρχικοί ασχολούνται σήμερα δια μακρών με την περίπτωσή του, αναδημοσιεύοντας, εκτός άλλων, και μία συνέντευξη που έδωσε πριν καλά καλά οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα (χαρακτηριστική λεπτομέρεια: η αναδημοσίευση έγινε από ένα ...‘‘εθνικοαπελευθερωτικό’’ site!). Μέχρι και η Cynical άφησε για λίγο την ασφάλεια(;) των αριθμών της και τον χαρακτήρισε, από τον τίτλο της κιόλας, ως ένα «ενδιαφέρον πείραμα». Κόλαση!

Πολλοί ακόμα θα ασχοληθούν με τον κύριο Μπέπε Γκρίλο στις μέρες που έρχονται, αυτό είναι σίγουρο. Όπως επίσης είναι σίγουρο ότι, από τους ερμηνευτικούς χαρακτηρισμούς που θα του αποδώσουν, αυτός που θα πλειοψηφήσει θα είναι εκείνος τού λαϊκιστή. (Ήδη πλειοψηφεί. Και είναι κωμικοτραγική ειρωνεία το γεγονός ότι την προαναφερθείσα ανάρτηση της Cynical, γενικά θετική για τον Μπέπε, έσπευσε να την αναδημοσιεύσει ο ορκισμένος εχθρός κάθε λαϊκισμού Νοσφεράτος! Τα ύστερα του κόσμου!)  

Για εμάς, ο Γκρίλο δεν αντιπροσωπεύει τίποτε λιγότερο απειλητικό από το εκμαυλιστικό τέρας τής αντιπολιτικής (στην εκ πρώτης όψεως φιλολαϊκή του εκδοχή). Η οποία αντιπολιτική, φυσικά, είναι Πολιτική με το π κεφαλαίο! Αγαπημένα μοτίβα αυτής της (αντι)πολιτικής βουλγκάτας: Η απόρριψη του κομματικού συστήματος προς χάρη μιας τάχα αδιαμεσολάβητης, αυτόνομης και αυθόρμητης λαϊκής βούλησης, η συλλήβδην καταδίκη των πολιτικών ιδεολογιών ως χρεοκοπημένων, η περιφρόνηση της ανάγκης για πολιτικοθεωρητικές επεξεργασίες και η συνακόλουθη δοξολογία τού ‘‘πρακτικού’’ πνεύματος «που δίνει λύσεις». Και βέβαια, ο εγκλεισμός στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας «τής  ξεπερασμένης και μονοδιάστατης διάκρισης με βάση τον άξονα Αριστερά/Δεξιά»...

Έχει ακροατήριο αυτή η αφήγηση; Πώς δεν έχει! Ο Μπέπε Γκρίλο είναι η πιο πρόσφατη και φαντασμαγορική απόδειξη. Και μάλιστα σε μία χώρα που, όχι πολλά χρόνια πριν, διέθετε το ισχυρότερο, ηγεμονικότερο και πιο βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία Κομμουνιστικό Κόμμα σε σύγκριση με όλες τις χώρες τής μεταπολεμικής Δυτικής Ευρώπης.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς έφτασαν οι λαοί, με τη θερμή συνηγορία διανοουμένων της εμβέλειας ενός Ντάριο Φο, να εκστασιάζονται με τους διάφορους Μπέπε Γκρίλο που από τη μια υποστηρίζουν πως «Αριστερά και Δεξιά είναι δύο έννοιες ξεπερασμένες» και από την άλλη, ελάχιστα λεπτά αργότερα, δηλώνουν με μόλις υποκρυπτόμενη υπερηφάνεια ότι το διαδίκτυο που χρησιμοποιούν στις προεκλογικές τους εκστρατείες είναι ...αντικαπιταλιστικό; Είναι η απελπισία που μας κατάντησε έτσι; Η ματαίωση των μεγάλων οραμάτων; Η αποχαύνωση από τα ‘‘καλά χρόνια’’ που, ενώ έχουν τελειώσει προ πολλού, εξακολουθεί να επιδρά όπως γίνεται με την αναισθησία μετά την εγχείρηση; Πώς γίνεται, στην εποχή τής γνώσης, να ξέχασαν ακόμα και την αλφαβήτα τόσο τεράστιες μάζες;

Α, μην κοιτάτε απέναντι, κατά τη μεριά τών εχθρών μας. Ήταν δουλειά τους να ρίξουν στη λήθη την αλφαβήτα. Κι αυτό πα’ να πει ότι, αντίστροφα, ήταν δική μας δουλειά να τη διατηρήσουμε ζωντανή στη λαϊκή μνήμη. Εκείνοι την έκαναν καλά τη δική τους δουλειά, αυτό να λέγεται. Εμείς πάλι όχι, κι αυτό να λέγεται. Εκείνο που είναι πιο δύσκολο να ειπωθεί είναι μια φρικτή υποψία:

Μήπως ο κύριος λόγος που αποτύχαμε μέχρι τώρα να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη της δικής μας αφήγησης ήταν το γεγονός ότι οι πρώτοι που άρχισαν να μισοξεχνάνε την αλφαβήτα της ήμασταν εμείς...

Αν, όμως, είναι έτσι, πρέπει να ειπωθεί!

ΥΓ Ο Νίκος Ξυδάκης είναι αρκετά έξυπνος για να του διαφύγει ότι ο Μπέπε Γκρίλο εκφράζει, σχεδόν ιδεοτυπικά, το πνεύμα τών ευρωπαίων Αγανακτισμένων. Ας ελπίσουμε ότι στην πρόσφατη εκδήλωση για τον Αντόνιο Γκράμσι, στην οποία ήταν ένας εκ των ομιλητών, μετέδωσε επ’ αυτού κάτι από την εξυπνάδα του στον Αλέξη Τσίπρα που επίσης πήρε το λόγο εκεί...

Η photo είναι από το iefimerida.gr.