Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Το τοπίο τής εν Ελλάδι Αριστεράς κατά Γιάννη Μηλιό




Αναδημοσιεύουμε χωρίς κανένα σχόλιο δικό μας (ούτε καν η εικόνα δεν υπαινίσσεται κάτι) ένα απόσπασμα από το editorial τού τελευταίου, τρέχοντος τεύχους του τριμηνιαίου θεωρητικού περιοδικού Θέσεις. Το τμήμα που παραθέτουμε αναφέρεται στην ανάλυση της κατάστασης εντός τής Αριστεράς (έχει προηγηθεί η εκτίμηση της γενικής οικονομικοπολιτικής κατάστασης, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα). Επειδή οι Θέσεις λειτουργούν με Συντακτική Επιτροπή υπό τη διεύθυνση όμως του Γιάννη Μηλιού, είναι αυτονόητο ότι το editorial, ακόμα κι αν δεν έχει γραφτεί δια χειρός Γιάννη Μηλιού, απηχεί οπωσδήποτε τις απόψεις του. (Δεν είναι όμως καθόλου υποχρεωτικό, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με το τότε μέλος τής Συντακτικής Επιτροπής Δημήτρη Μπελαντή, να απηχεί και τις απόψεις όλων τών μελών.)

Αναμένουμε τις εισηγήσεις σας (όσοι θέλουν να διαβάσουν ολόκληρο το editorial μπορούν να το κάνουν με ένα κλικ στον τίτλο του παρατιθέμενου αποσπάσματος).


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι μόνες επεμβάσεις μας είναι η αλλαγή των εισαγωγικών (« ») που λανθασμένα χρησιμοποιεί ο ΓΜ για να υποδηλώσει τις αμφιβολίες του, ή και την ευθεία διαφωνία του, σχετικά με διάφορους όρους, συνθήματα κ.λπ. Τα αντικαταστήσαμε με διπλή απόστροφο (‘‘ ’’), τη σωστή στίξη γι’ αυτές τις περιπτώσεις. (Τα εισαγωγικά προορίζονται για την αυτούσια παράθεση κειμένων.)


Η εικόνα, από το arthursclipart.org.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



Απέναντι στον πρωτοφανή αυτόν πόλεμο που συνενώνει όλες τις δυνάμεις του κεφαλαίου, αναδεικνύεται σταδιακά ολοένα και περισσότερο η ανάγκη συγκρότησης ενός συμπαγούς λαϊκού μετώπου, μιας ευρείας λαϊκής συμμαχίας που θα ανακόψει τη δυναμική της κεφαλαιακής επίθεσης και θα επιχειρήσει την ανατροπή των συσχετισμών. Μια πολιτική που φαίνεται να αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική επιλογή απέναντι στην ήττα και τη διαρκή απονεύρωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Κάτι που φυσιολογικά προβάλλει ως σχεδόν μοναδική επιλογή. Ή μήπως η συγκυρία δείχνει κάτι διαφορετικό;

Μια πρόχειρη ανάγνωση των τάσεων που σχεδόν αυθόρμητα αναδύονται στον χώρο της Αριστεράς δείχνει ακριβώς το αντίθετο: μια πανσπερμία απόψεων και πολιτικών επιλογών που πασχίζουν να πείσουν ότι δεν υφίσταται άμεσο πολιτικό ζήτημα στη συγκυρία, παρά μόνο η γενική ανάγκη για ανατροπή του καπιταλισμού.

Υπάρχει ο απομονωτισμός του ΚΚΕ που για άλλη μια φορά αξιοποιεί τα αμυντικά ανακλαστικά των διερχομένων μελών του, καταγγέλλοντας όλους όσοι έστω και υπαινικτικά μπορεί να θέτουν θέμα άμεσης εισόδου των μαζών στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘‘συνθήκες’’ δεν είναι ώριμες, οι ‘‘αγώνες’’ δεν έχουν την κατάλληλη ένταση, το πολιτικό σκηνικό βρίθει πολιτικών οπορτουνιστών (με κορύφωση το μνημειώδες «μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ»), και προπαντός δεν έχουν προηγηθεί τα ‘‘στάδια’’ που απαιτούνται για να ωριμάσει η ‘‘επαναστατική διαδικασία’’: η «έξοδος από την ΕΕ», η «αντιμονοπωλιακή συμμαχία», όλες οι δυνατές μεταθέσεις που μπορεί να επινοήσει κανείς για να αποφύγει την πραγματικότητα και τις παγίδες που μπορεί να κρύβει. Ιδίως αν αυτή δεν ‘‘φυλακίζεται’’ στα αγαπημένα ‘‘θεωρητικά’’ σχήματα του εθνο-‘‘κομμουνιστικού’’ μεγαλοϊδεατισμού του.

Υπάρχει ο καταγγελτικός λόγος των ‘‘συνεπών’’ αριστερών σχημάτων που δεν χάνουν ευκαιρία να επισημαίνουν τα όποια ‘‘ολισθήματα’’ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ως απόδειξη για τη ροπή προς ‘‘νέα πολιτικά σχέδια’’ που προωθεί, και τα οποία δεν περιλαμβάνουν την πλήρη εθνικοποίηση όλων των τομέων της οικονομίας, οι οποίοι άλλωστε στην αγαπημένη εκδοχή της ‘‘συνέπειας’’ είναι αναπόφευκτα όλοι ‘‘στρατηγικοί’’. Αυτή η λατρεία του «κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού» αποτελεί παγκόσμια σταθερά του τριτοδιεθνιστικού ‘‘κομμουνισμού’’ και του σοβιετικού ‘‘μαρξισμού’’, που είναι αδύνατον να λείψει από το σημερινό μενού της ‘‘συνεπούς’’ Αριστεράς. Με αυτόν τον ‘‘μαγικό’’ τρόπο ‘‘εξαφανίζεται’’ το κεφάλαιο μέσα στις νομικές μορφές, δίνοντας στην εργατική τάξη την απόλυτη ελευθερία κινήσεων να θέσει σε κίνηση τη μηχανή της κρατικής διαχείρισης προς όφελος του «λαού και του τόπου». Τα διδάγματα από τα 70 και πλέον χρόνια της ΕΣΣΔ και τα 40 και πλέον χρόνια των ‘‘Λαϊκών Δημοκρατιών’’ έχουν δια μιας σβηστεί από τον χάρτη!

Αν όμως μπορεί να κατηγορήσει κανείς αυτή την εκδοχή της Αριστεράς για ‘‘αρχειακή’’ προσέγγιση στην πολιτική και τη συγκυρία, η μομφή αυτή δεν ισχύει για την εντός του ΣΥΡΙΖΑ ‘‘αριστερή αντιπολίτευση’’ και τους εκτός του ΣΥΡΙΖΑ συμμάχους της, το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής», αλλά και την «ενότητα με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Η Αριστερά αυτή είναι ‘‘μέσα’’ στα πράγματα, προτείνει συγκεκριμένες λύσεις ‘‘ανατροπής’’, έξω από τη λογική του ‘‘συμβιβασμού’’ και της ‘‘διαχειριστικής υπευθυνότητας’’ που αρχίζει να επιδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της ‘‘δεξιάς στροφής’’ για την οποία κατηγορείται. Ποια είναι αυτή η ‘‘ασυμβίβαστη’’ πρόταση της ‘‘νέας Αριστεράς’’ που προφανώς αναγεννιέται από την τέφρα του ΣΥΡΙΖΑ; Ενώ στρατηγικά ταυτίζεται με τις δυο προηγούμενες, έχει και την πρόταση άμεσης πολιτικής εφαρμογής: την επιστροφή στη δραχμή, τη χρήση της νομισματικής πολιτικής για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας, που θα έχει πλέον αποδεσμευθεί από τα δεσμά της ΕΕ και της Νομισματικής Ένωσης, ώστε να χαράσσει ‘‘ανεξάρτητη οικονομική και κοινωνική πολιτική’’.

Τελικά, το ζήτημα της κρίσης φαίνεται να ‘‘λύνεται’’ πολύ πιο απλά αν απαλλαγεί κανείς από τις ‘‘δεξιές ακροβασίες’’ του ΣΥΡΙΖΑ: με το ‘‘εθνικό νόμισμα’’, προφανώς σε συμμαχία με κάποιες μερίδες του —κατά προτίμηση μικρού— κεφαλαίου που θα γίνουν ο ‘‘εφιάλτης’’ του ‘‘μεγάλου κεφαλαίου’’, απαλλάσσοντας τον ‘‘λαό’’ από τα σημερινά δεινά! Μάλιστα ο Α. Αλαβάνος έδωσε και όνομα στη «δραχμική ανατροπή»: PLAN B και πασχίζει σε συνεντεύξεις και ημερίδες να δημιουργήσει ‘‘ρεύμα’’ για αυτή τη ρηξικέλευθη πρόταση. Χωρίς φυσικά να αναλώνεται σε λεπτομέρειες για τη φύση των συμμάχων-μερίδων του κεφαλαίου (αυτοί θα εργάζονται υπό τις οδηγίες της ‘‘σοσιαλιστικής’’ κυβέρνησης!), για την κατάσταση στην οποία θα περιέλθουν τα λαϊκά στρώματα ως συνέπεια της δραχμικής προσαρμογής και της καλπάζουσας υποτίμησης (μα θα ενισχυθούν οι εξαγωγές και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας!), για τους πολιτικούς συμμάχους που αυθόρμητα στοιχίζονται σε αυτή την ‘‘εθνική’’ γραμμή (μην χαρακτηρίζουμε συλλήβδην όλους εθνικιστές, είναι απλά πατριώτες!). Αρκεί που με αυτό τον τρόπο θα έχει ανακτηθεί η ‘‘εθνική κυριαρχία’’, θα έχει μπει τέλος στη «δεύτερη γερμανική κατοχή», θα σταματήσει να ηχεί το Erika Lied από τα φαντασιακά μεγάφωνα της Πλατείας Συντάγματος.

Θα πνεύσει αέρας ελευθερίας στην κατεχόμενη χώρα!

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

H μέθοδος που χρησιμοποιεί εδώ ο Γ.Μ. είναι πολιτικά αποτελεσματική, έτσι όπως συνηθίσαμε την πολιτική, αλλά δεν είναι καθόλου σωστή.
Με το να φτιάχνεις μια καρικατούρα των απόψεων των άλλων είναι αρκετά εύκολο να βάλεις μερικές λέξεις στη σειρά που θέλεις, και να γελοιοποιήσεις ταχυδακτυλουργικά την άλλη άποψη. Θα είχε ενδιαφέρον εάν ο καθένας ομιλών εφάρμοζε την ίδια ακριβώς μέθοδο για να αυτό-σαρκάσει και την δική του προτεινόμενη λύση. Με αυτή τη μέθοδο, και η αμφιλεγόμενη πρόταση του Γ.Μ. που αυτοπαρουσιάζεται ως η «μόνη λύση» (!, ΤΙΝΑ και εδώ?), θα μπορούσε και αυτή εύκολα να γελοιοποιηθεί, και μάλλον ακόμη ευκολότερα. Και αυτό ανεξάρτητα από την πραγματική αξία των 2 (σχηματικά) διαφορετικών απόψεων. Όσον αφορά την πραγματική αξία των απόψεων αυτών, μάλλον και οι δύο είναι εξίσου ανεπαρκείς, περιέχουν αυταπάτες, και αποτελούν ευχολόγια που δεν στηρίζονται σε εμπράγματους όρους. Και αυτό παρά το ότι και οι δύο προσεγγίσεις περιέχουν απαραίτητα στοιχεία που θα ήταν απαραίτητο να συντεθούν.
Δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να προκύψει μια αριστερή σύνθεση που θα ανταποκρίνεται στις συνθήκες του σήμερα, και σήμερα, χωρίς να τα φορτώνει στην άλλη ζωή. Το σίγουρο είναι ότι με τέτοιες μεθόδους, δεν μπορεί να επιτευχθεί καμία σοβαρή σύνθεση.
Αυταπάτες θρέφονται ένθεν κακείθεν, και μάλλον έχει δίκιο κάποιος θαμώνας εδώ, ο μάρκομ, να ξαναισχυριστεί ότι ο «συν και άλλες αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις» δεν θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να κάνει τίποτε καλύτερο, από το να βοηθήσει στο να φύγει ο Τσάρος, και αργότερα, βλέπουμε. Λίγοι στον Συριζα το έχουν καταλάβει το θέμα ακριβώς, και προτιμούν ακόμη να φαντάζονται απατηλές «μόνες λύσεις».
Πικαπα

Ανώνυμος είπε...

h amesh eisodos twn mazwn sto politiko proskinio einai oi koinovouleutikes diadikasies?
keynes pote 8a arxisei na eklaikeuei o Milios?
h mhpws oi mazes den exoun anagh apo 8ewria?
exoume kai mia ideologikh hgemonia na epituxoume...asxeta an daneizomaste ideologia apo thn astikh ta3h.

g.

Μάρκομ Ξ είπε...

Ρε παιδιά, τελικά έχετε (όπως όλοι μας άλλωστε με κάποιον ή κάτι) εμμονή με τον Μηλιό. Το κείμενό του είναι κατά βάση συναισθηματικό. "Ένα παράπονο πικρό", που λέει και το τραγούδι. Ποιος ο λόγος να ασχολείστε τόσο πολύ μαζί του;

Αφού όμως το κάνετε, να πω και γω δυο λόγια. Από τη μια, ο Μηλιός προσπαθεί να μηδενίσει την όποια κριτική εξ αριστερών προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, δεν έχει δίκαιο. Για παράδειγμα, η συνεχής διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ προς 'ευρωλάγνες' θέσεις, όντως βοηθάει τον αντίπαλο και καμιά σχέση δεν έχει με εθνικισμούς ή άλλα τέτοια πτερόεντα.

Από την άλλη όμως, η πολιτική σύμπραξη είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία τώρα για τις δυνάμεις της αριστεράς. Όσο κάποιοι κάθονται στη γωνιά τους και γκρινιάζουν, δικαίως ή αδίκως, αντικειμενικά συντάσσονται μακριά από τον λαό, με τους αντιπάλους του. Νέτα σκέτα. Η αποχή στην εποχή που ζούμε δεν είναι απλά πολυτέλεια, είναι προδοσία. Να διευκρινίσω εδώ, ότι κυρίως στρέφω τα βέλη μου προς τους λαθρεπιβάτες του Περισσού, καθώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τουλάχιστον στο επίπεδο της δράσης συμπορεύεται πολλάκις με τους 'μιαρούς' του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για την εσωκομματική αντιπολίτευση (και κυρίως το ΑΡ) νομίζω ότι έχει απογοητεύσει πάρα πολύ κόσμο. Γιατί βρε αδερφέ, αν έχεις κάτι διαφορετικό να προτείνεις καν' το. Αλλά μη χρησιμοποιείς τις ίδιες μεθοδεύσεις του παρελθόντος για να το περάσεις!

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Με αφορμή την αναφορά του Πικάπα: όσο περνάει ο καιρός, τόσο ο Τσάρος δεν θα έχει ανάγκη από την αστική Δούμα. Μικροί τσαρίσκοι γεννιούνται κάθε μέρα: στο κενό που αφήνουν τα αδρανή σωματεία, οι ανύπαρκτες εξορμήσεις, οι αναχωρητικές τακτικές των σοφών της αριστεράς...

Ανώνυμος είπε...

gia poion lao milas markom x?
auton pou katevike as poume sthn teleutaia apergia h mhpws gi autous pou pasokika oneireontai koinoniko kratos me epektatikh dhmosionomikh politikh me koinovouleutikes diadikasies kai panta aragmenoi ston kanape?
oxi keynes...fridman 8a eklaikeuei o Milios suntoma.giati apo oti eida sto plires keimeno strefetai enantia akoma kai se keynsianes 8eseis tou Alavanou.Apo thn allh o kentrikos sxediasmos tou KKE einai kratikomonopoliakos kapitalismos...opote ti menei?
PROSARMOGH STHN MONH ENALAKTIKH:FILELEU8ERISMOS

sto meta3y oi kata SYRIZA katotatoi mis8oi 8a aneboun mono meta thn anapty3h,to xaratsi 8a katargi8ei mono gia tous anergous kai oi anergoi 8a ginoun epixeirimaties symfona me ton tsipra.
pou na vgei o SYRIZA sthn e3ousia...ekei na deis kolotouba.

to editorial tou Miliou teliwnei legontas oti h monh lush einai h anatroph...ti 8elei na pei?

g.

Ανώνυμος είπε...

Πόλυ αποκαλυπτικό το σχόλιο του μάρκομ .Είδικα εκεί που λέει για άποχη του ΚΚΕ απο την πολιτική σύμπραξη.Εκεί εξαντλούνται λοιπόν οι προθέσεις του Σύριζα για την περιβόητη ενότητα της αριστεράς.Α μάλιστα.... και στη μαζική(?) δράση παρεούλα με την Ανταρσύα.Εκει στο υψος της Μαρνης που μοιραζετε τα σημαιακια του Συριζα.Μα που αλλού;Στην Ομονοια ειναι τριπλασιοι;Μπα αστο μωρε αυτοι ειναι λαθρεπιβατες,ασε που δε βγαζουν τη τη τσιμπλα απ τα ματια να δουν περα απ τα ορια του σεχταρισμου τους και να θαυμασουν τη φιλολαικη δημοσιονομική πολιτική Ομπαμα.Την επομένη φορα απλα αναρωτηθειτε πως εξηγειται το φαινομενο της αναντιστοιχιας του εκλογικου σας ποσοστου με την παρουσια σας στο κινημα.Γιατι για μενα και ευτυχως για αρκετους ακομα και πολυ περισσοτερους στο μελλον, αυτου του ειδους η αποχη συνιστα προδοσια.

ΥΓ.Και παρεμπιπτόντως οι Λαθρεπιβατες ηταν και γαμω τα συγκροτηματα!Full 90's,ανατροπη του υπαρκτου κλπ.αυτα που γουσταρετε.

Гриша

Ανώνυμος είπε...

σύντροφε μάρκομ ξ , η συστράτευση με μια γραμμή μη αμφισβήτησης των ορίων που θέτει ο απέναντι ( επενδύσεις , ευρωπαϊσμός , εθνική ενότητα ) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία .

προφανώς και ο φετιχισμός της δυαδικής εξουσίας . Γενικά πάντως , αυτό που μπορεί καταλυτικά να αλλάξει το τοπίο στην αριστερά είναι μια ριζικά άλλη στάση του ΚΚΕ ( άκυρο προφανώς , αλλά για να προκαλέσει άλλη στάση του ΣΥΡΙΖΑ , η συγκεκριμένη γραμμή προφανώς δεν πρέπει να πάρει πχ ψήφο εμπιστοσύνης αν γίνουν εκλογές ) ή μια άλλη στάση από την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές , με απειλή διάσπασης του με όρους κοινωνίας .

Έχει γεμίσει ο τόπος " κριτικούς " υποστηριχτές του ΣΥΡΙΖΑ , δεν μετασχηματίζεται έτσι το πεδίο εντός του .
Χίλιες φορές αυτό που λες " αποχή " και πάγκος , παρά φανέλα στην μνημονιακή ομάδα , μιας και , ας είμαστε ρεαλιστές , κερδίζει ...

Με αυτά καθόλου δεν εννοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοσιαλδημοκρατία , νέο ΠΑΣΟΚ κλπ , μιας και είναι θέματα στα οποία εμπιστεύομαι περισσότερο το ταξικό κριτήριο του κράτους που αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στο δίπολο συστημικού κινδύνου - ενσωμάτωσης για την διάλυση του και όχι για να τον κάνει αστικό πυλώνα ( όχι ότι αποκλείεται και αυτό εντελώς ) .

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν το παίρνει το μάθημα , επιμένει πως θα τα καταφέρει να " τρουπώσει " ( που έλεγε και ο Βουτσάς σε μια ταινία ) πως θα " τα συμβιβάσουμε τα πράγματα " κλπ .

" αντί - ΑΝΕΛ "

Γρηγόρης είπε...

Όταν και εάν με το καλό,σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ,θα έχει να αντιμετωπίσει από την πρώτη μέρα τους ποικιλότροπους εκβιασμούς Βερολίνου και Βρυξελλών.
Εκβιασμούς που λίγο-πολύ θα συγκλίνουν αρχικά -γιατί σε δεύτερο χρόνο έχουμε κι άλλες μεθόδους- σε μία γραμμή:
" Ή θα βγάλεις το σκασμό και θα κάνεις αυτά που συμφέρουν 'εμάς',ή σου κλείνουμε τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης/δανείων με ευρώ και βγάλ'τα πέρα όπως νομίζεις,ξεκινώντας π.χ. με τους απλήρωτους υπαλλήλους,συνταξιούχους κλπ"

Γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα επιπλέον,ο Γ.Μηλιός θα έπρεπε ήδη να ασχολείται και να καταστρώνει plan B και C και D για κάθε ενδεχόμενο.

Αντί αυτών,προτιμά να φτιάχνει και να πολεμά καρικατούρες των απόψεων των άλλων,όπως εύστοχα αναφέρει ο πρώτος σχολιαστής.
Μου φέρνει ως εικόνα στο μυαλό ο Μηλιός,τον οδηγό του αυτοκινήτου που οδεύει τάχιστα προς τον τοίχο και αντί να αναζητεί μέθοδο αποφυγής της πρόσκρουσης,γυρνά πίσω το κεφάλι και τσακώνεται με τους συνεπιβάτες που τού τον δείχνουν.
Υποψιάζομαι τελικά και το λέω με λύπη,πως ούτε πρόσκρουση θα έχουμε,μα ούτε και αποφυγή της.
Μάλλον το αμάξι θα μείνει στα μισά του δρόμου από καύσιμα.Κοινώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατορθώσει να συσπειρώσει και να κερδίσει την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων που απαιτείται ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο κόσμος δεν είναι αφελής,δικαιούται να είναι δύσπιστος και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μείνει πολύ πίσω στο να κερδίσει την εμπιστοσύνη του με συγκεκριμένες απαντήσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα.
Με λεκτικές και νοητικές ταχυδακτυλουργίες κανείς δεν κέρδισε ποτέ.

Ανώνυμος είπε...

apla 8a prosarmostei stis epitages tou kefalaiou kai o kosmos 8a psifisei SYRIZA otan 8a anevoun oi tonoi ths proeklogikhs antipara8eshs kai h paroxologia.edw to pasok me ena lefta uparxoun pire 44%...

g.

Μάρκομ Ξ είπε...

Για πόσο ακόμα θα αυτοκτονούν απελπισμένοι και πεινασμένοι άνθρωποι;

Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να μας ξεφτιλίζουν οι ίδιοι μας οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι;

Για πόσο ακόμα θα κυριαρχούν τα φασιστοκάναλα, μεταδίδοντας μόνο ότι εγκρίνουν οι φαμίλιες των αρχιμαφιόζων καναλαρχών;

Για πόσο ακόμα θα παρακολουθούμε ανήμποροι τον λαό μας να καθοδηγείται από Φαήλους, Αναστασιάδηδες, Μανδραβέληδες, Πρετεντέρηδες και λοιπά αποβράσματα του σαπισμένου, κομπραδόρικου αστικού καθεστώτος;

Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους ναζί να αλωνίζουν ανενόχλητοι, μαυρίζοντας τις ψυχές και τα μυαλά του λαού, σκοτώνοντας ατιμώρητοι όποιον κάνουν κέφι;

Για πόσο ακόμα θα περιμένουμε την ολοκληρωτική υποδούλωση με κάθε θεσμικό και ανεπίσημο τρόπο, ώστε να καταλήξουμε τελικά δούλοι στην ίδια μας τη χώρα;

Για όσο θα πιστεύουν κάποιοι ότι ένα είναι το Κόμμα και ο αρχηγός του ο προφήτης του...

Άραγε πόσοι από αυτούς που εικονίζονται στο παρακάτω βίντεο είναι 'οπορτουνιστές' και πόσοι 'ντούροι κομμουνισταράδες'; Μήπως έπρεπε και τότε να παίρνει διαπιστευτήρια ο Κόκκινος Στρατός πριν τους εντάξει στις γραμμές του;

http://www.youtube.com/watch?v=9PtawlOV8hw

αηδιασμένος,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Ελληνικά πού έμαθες;


Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Σωφρόνης Χατζησαββίδης Αθανασία Χατζησαββίδου

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Α΄ Β΄ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων Αθήνα [2009/2010]

σελ. 24, 26

3. 3. Η στίξη – Τα σημεία στίξης
[…]
● Τα εισαγωγικά (« ») σημειώνονται:
[…]
γ) Σε ειδική ή μεταφορική χρήση ορισμένων λέξεων και φράσεων, π.χ. Η φουρτούνα όλο και θέριευε και οι επιβάτες του οχηματαγωγού έμειναν «ήσυχοι» στις θέσεις τους (δηλ. ανήσυχοι).


Γραμματικός

LeftG700 είπε...

Φίλε Γραμματικέ, καλώς ήρθες.


Δεν βλέπω κάποιο λόγο να είσαι τόσο επιθετικός. Το ότι δεν τον βλέπω δεν σημαίνει βέβαια πως δεν θα έχεις τους λόγους σου, οι οποίοι, προφανώς, είναι πολιτικοί. Πες τους μας να τους συζητήσουμε. Τι νόημα έχει να ξεσπάς αλλού;

Επί τού θέματος που θίγεις τώρα. Αυτόν τον κανόνα ακολουθούδα κι εγώ (αν πας σε τυχαίες αναρτήσεις τού 2009 ή του 2010, θα το διαπιστώσεις). Όμως συνειδητοποίησα ότι δημιουργείται μπέρδεμα με φράσεις τρίτων που θέλεις να παραθέσεις. Αρχικά χρησιμοποίησα για διάκριση τη μονή απόστροφο. Δεν μου καθόταν καλά. Τελικά, πρόσεξα ότι το σύστημα αυτό (κλασικά εισαγωγικά / διπλή απόστροφος) είναι δόκιμο και χρησιμοποιείται (όχι μόνο στο διαδίκτυο). Μου φάνηκε καλύτερο και σαφέστερο (η μονή απόστροφος μπορεί να δημιουργήσει απορίες). Έτσι, κατέληξα εκεί και το συνιστώ και σε άλλους. Ελπίζω να μη σοκαρίστηκες επειδή δεν εξαίρεσα από αυτή τη σύσταση τον καθηγητή Μηλιό. Το ότι είναι καθηγητής οικονομικών στο ΕΜΠ δεν μου λέει τίποτε. Έχω εγώ να σου δείξω συγγράμματα καθηγητάδων με κάτι μαργαριτάρια που θα φρίξεις!


Τα λέμε

ΕΟΣ είπε...

Πάρτε Μηλιό εδώ:
[ΕΔΩ]

Ανώνυμος είπε...

Η Ελλάδα δεν θα είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο κράτος που αυτοκτονεί.

Από τις εκλογές και μετά ο Συριζα μας έχει πήξει στην αρλούμπα, την αοριστολογία και τις 1000 διαφορετικές απόψεις. Δες τα σχόλια g. του Γρήγορη και του αντι-ανελ. πιο πάνω. Φιλολαϊκή πολίτικη μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει. Δεν ξέρω τι άλλο θα πρέπει να κάνουν για να το καταλάβεις. Τα υπόλοιπα για οπορτουνισμό που λες δεν νομίζω ότι κάνεις τα παίρνει σοβαρά, κάτι ταλιμπαν του διαδικτύου ίσως.



ΣπύροςΚ

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Φίλε Γραμματικέ,


Να με συμπαθάς, αλλά, μόλις τελειώσω αυτό το σχόλιο, θα διαγράψω το δικό σου (Παρασκευή, Μαρτίου 01, 2013 11:09:00 μ.μ. + συν τη διόρθωση που έκανες στο εκφραστικό λάθος σου —καταλαβαίνεις, θα είναι "στον αέρα"). Ο λόγος δεν είναι βέβαια οι απόψεις σου σχετικά με το γραμματολογικό ζήτημα, ούτε βέβαια η γνώμη που έχεις για τη μεταχείριση που επιφυλάσσω στην ελληνική γλώσσα (να, την αναφέρω εδώ, για να μη νομίσεις ότι δεν ανέχομαι την καυστική κριτική: κόβω και ράβω στα μέτρα μου τη γλώσσα σαν να ήταν κανένας χασές). Ο λόγος είναι τα όσα καταμαρτυρείς εις βάρος τού Γιάννη Μηλιού. Μπορείς να καταμαρτυρήσεις όσα θέλεις. όχι όμως ανώνυμα ή ψευδώνυμα.

Ελπίζω να κατανοήσεις αυτή τη διαγραφή. Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα να επαναλάβεις το σχόλιό σου (και να μου σούρεις κι άλλα τόσα, αν θέλεις). Όχι όμως με αναφορές στον Μηλιό, σαν αυτές που έκανες.

Εννοείται πως είσαι πάντα ευπρόσδεκτος εδώ (λίγη περισσότερη προσοχή όμως στις προσωπικές αναφορές...).


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Left G700 ή όπως αλλιώς —ανώνυμα ή ψευδώνυμα— σε λένε (εκτός αν το Left G700 είναι το κανονικό σου όνομα και δεν το αντιλήφθηκα):

Ο τραγουδοποιός, στον οποίο αναφέρθηκα στο σχόλιο που ’σβησες γιατί τρόμαξες, είναι βέβαια ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο στίχος που παράθεσα είναι από το τραγούδι «Βιετνάμ γιε-γιε».

Στην αφεντιά σου όμως πάει «κουτί» ένα άλλο τραγούδι του Διονύση, «Το θηρίο» απ’ τα «Δέκα χρόνια κομμάτια»:

Στο χωριό, στην επαρχία
βγήκα για περιοδεία
και χορεύω σα θηρίο
που του πρέπει παραθείο

Στης δουλειάς μου το μαγκάνι
συντροφιά για να μου κάνει
έχω ένα χαϊβάνι
Τις βλακείες σιγοντάρει
τις σοφίες μου γιουχάρει

Τι θα γίνει βρε θηρίο
του διαόλου συνεργείο
σκουριασμένο μου γρανάζι
λεωφορείο που νυστάζει

Στου μυαλού σου το γκαράζ
η ζωή κοπροσκυλιάζ’
ποιος ζητωκραυγάζει
τέτοιο κτήνος που σε βρήκα
που πληρώνω και το Ι.Κ.Α.

Έγραψα μιαν ιστορία
να την πω στη γαλαρία
πριν τελειώσει η ιστορία
ήρθε η λογοκρισί...


Και δεν σε συμπαθώ, γιατί είσαι χ… ακριβώς όπως κι ο «Φάνης» που με τόση πρεμούρα υπερασπίστηκες!

Δεν πρόκειται να τα ξαναπούμε,

Γραμματικός

Ανώνυμος είπε...

Ο σ. Μηλιός έχει δίκιο στην περιγραφή του. Παρά το ότι στο συγκεκριμένο απόσπασμα δεν είναι ιδιαίτερα αναλυτικός για τις απόψεις όσων, απολύτως σχηματικά, καταγράφονται ως αριστερότερα ευρισκόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τελευταία χρόνια η αντιπαράθεση στην Αριστερά εκφυλίστηκε μέσα από την επικράτηση της θεματολογίας περί δραχμής. Η γραμμή αυτή ηττήθηκε κατά κράτος στις εκλογές σε όλες τις εκδοχές της από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι το ΕΠΑΜ.
Η εμμονή των υποστηρικτών της στην αναγόρευση αυτού του ζητήματος σε απόλυτο κριτήριο αριστεροσύνης αποπροσανατολίζει εντελώς τη συζήτηση, ενώ πολλές φορές και σε πολλά επίπεδα (από τις θέσεις του Μετώπου μέχρι τοποθετήσεις στις ΚΕ του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ) λουμπενοποιεί τον διάλογο και την εσωτερική πολιτική ζωή των συλλογικοτήτων της Αριστεράς.
Η διάνθιση αυτής της κριτικής με απίστευτες αποφάνσεις περί δεξιάς στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή δηλώσεις στελεχών, αποχρώσεις στο λόγο του Τσίπρα κ.λ.π. συνιστά μια περαιτέρω κλιάμακωση του βαθμού λουπενοποίησης αυτής της κριτικής.
Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολα θέματα (εκτός του πεδίου της κύριας αντιπαράθεσης περί του μνημόνιου, όπου οι θέσεις του παραμένουν αμετακίνητες) κρατά μαχητική αριστερή στάση (Σκουριές, καταλήψεις στέγης).
Την ώρα που οι κυρίαρχες ελίτ εντείνουν τις επιθέσεις του η συγκεκριμένη Αριστερά ζει στο δικό της αυτιστικό σύμπαν
Δυστυχώς, όλες οι πολιτικές αποχρώσεις της παραδοσιακής Αριστεράς και άκρας Αριστεράς σήμερα ελάχιστα έχουν να προσφέρουν στην εξελισσόμενη ταξική σύγκρουση.
Πρέπει να προσπεράσουμε την παραδοσιακή Αριστερά για να συναντήσουμε αξιόλογες σύγχρονες συνεισφορές από την μειοψηφία του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Στη σημερινή συγκυρία η στάση της συγκεκριμένης Αριστεράς ελάχιστη σημασία έχει. Απλώς, δεν συνεισφέρει στο κίνημα και επιβεβαιώνει την λαική αντίληψη για τον ιδεοληπτικό και χομπίστικο χαρακτήρα της. Αύριο, σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, τα μέλη και τα στελέχη της θα πρέπει να επιλέξουν αν τους ενδιαφέρει να πάρουν μέρος με κάποιο τρόπο στην τεράστια σύγκρουση που θα διεξάγεται γύρω τους

Μιχ. Καστρινάκης

Μάρκομ Ξ είπε...

Αν καταλάβαινα και τι έλεγες ίσως μπορούσα να απαντήσω.

Το υπονοούμενό μου (για να γίνω πιο σαφής) με το βίντεο είναι ότι σε καταστάσεις πολέμου (όπως είναι η σημερινή) συσπειρώνεις τον λαό που θέλει να διώξει τον κατακτητή. Δεν κοιτάς πως θα εξασφαλίσεις να βρίσκεσαι με τα φιλαράκια σου και να καταγγέλεις δεξιά και αριστερά. Τέσσερα πανώ και δέκα άτομα δεν κάνουν επανάσταση, όσο και να λυσάνε. Πως να το κάνουμε;

Το θες αλλιώς; Το να το παίζεις γέρος του Μάπετ Σόου από τα θεωρία χλευάζοντας την παράσταση δεν βοηθάει σε τίποτα τους θεατές που υποφέρουν. Μπες μέσα και δώσε το στίγμα σου. Αλλά μπες!

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

αν υπάρξει κυβέρνηση της αριστεράς Μιχάλη , αν δηλαδή δεν του περάσει του " Αλέξη " και δεν γίνει κυβέρνηση με τον Αρσένη ( δώστε στον λαό την αυριανή Αυγή ) και με την λαϊκή δεξιά ( ότι πιο μαύρο δηλαδή από ΝΔ και ΟΝΝΕΔ )

από κει και μετά φετιχισμός της δραχμής υπάρχει σε μερίδα της αριστεράς και είναι πρόβλημα . μεγαλύτερο βέβαια η επιλογή του πρωινού καφέ των κηπουρών του " Αλέξη " να πατάνε τα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ και να συμφωνουνε στα βασικά ιερά και όσια των επιλογών του αντιπάλου δηλαδή σεβασμός στον ιμπεριαλισμό και τους δανειστές μας , ευρώ εθνικό νόμισμα ( όταν δεν είναι καν της ΟΝΕ , ιδιωτικό χρεόγραφο της ιδιωτικής ΕΚΤ είναι ) , θέλουμε επενδύσεις ( !?!) και τόσα άλλα .

Όσο το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αντιλαμβάνονται την θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην ταξική σύγκρουση , άλλο τόσο και ο " Αλέξης " που επιμένει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται για να μην αλλάξει τίποτε .

" αντί - ΑΝΕΛ "

Ανώνυμος είπε...

Φίλε αντι - ΑΝΕΛ, επειδή δεν μου φαίνεται πιθανό να συμφωνήσουμε σε εκτιμήσεις σχετικά με την στάση του Τσίπρα, ας εξετάσουμε πιθανά ενδεχόμενα. Στις επόμενες εκλογές, με τον παρόντα εκλογικό νόμο, ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτος, αλλά απέχει από την αυτοδυναμία. Τι πρέπει να κάνει τότε, δεδομένης της στάσης του ΚΚΕ που είναι απίθανο να αλλάξει και της απουσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την Βουλή. Να ζητά συνεχώς εκλογές μέχρι την κατάκτηση της αυτοδυναμίας του, ή να αναζητήσει συμμαχίες που μπορούν να έχουν πολλές μορφές, από την συμμετοχή στην κυβέρνηση μέχρι την ψήφο ανοχής στη Βουλή ?
Σου θέτω ένα υποθετικό ερώτημα, παρότι δεν πιστεύω πως αυτό είναι το πιο κρίσιμο στην υπόθεση της πορείας μιας μελλοντικής κυβέρνησης με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην δική μου αντίληψη το κρισιμότερο από όλα για αυτήν την κυβέρνηση είναι το αν θα καταφέρει να πετύχει εκεί όπου φαίνεται πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Να εμπνεύσει δηλαδή την άμεση, σωματική, κινηματική συστράτευση εκτεταμένου τμήματος της κοινωνίας που τον ψήφισε, αλλά συνεχίζει να παραμένει άκρως επιφυλακτικό απέναντι σε παραδοσιακές μορφές πολιτικής δράσης.
Για να συμβεί αυτό απαιτούνται ορισμένες προυποθέσεις.
Η συνέπεια προς το προεκλογικό πρόγραμμα (κατάργηση μνημόνιου, επαναφορά κατώτατου, τέλος στα χαράτσια, στις απολύσεις στο Δημόσιο, ξήλωμα των αντεργατικών νόμων των Μνημόνιων, κ.λ.π.)
Η κατάκτηση του ηθικού πλεονεκτήματος μέσα από την απόλυτη άρνηση κομματικόποιησης του κράτους και κρατικοποίησης του κόμματος. Και τέλος, η τιμωρία επιφανών εκπροσώπων της διαπλεκόμενης επιχειρηματικής ελίτ και του πολιτικού προσωπικού της.
Θα ισχυριστείς, υποθέτω, πως όλα αυτά είναι αδύνατον να συμβούν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεων δεξιότερων από αυτόν. Αυτή η απάντηση υποτιμά τη δυναμική των εξελίξεων, δηλαδή την καταλυτική επιρροή που μπορεί να έχει η παρέμβαση του μαζικού κινήματος. Και υποτιμά τις δυνατότητες ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας της Αριστεράς που μπορούν να αναδυθούν πάνω στο έδαφος αυτής της παρέμβασης. Και αυτές οι υποτιμήσεις είναι εντυπωσιακές, αν σκεφτεί κανείς πως το σημερινό σκηνικό ανατροπής που συμπεριλαμβάνει και την εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε από καταλυτική λαική παρέμβαση.

Μ.Κ.

Ανώνυμος είπε...

σύντροφε Μιχάλη , αυτή την στιγμή βλέπω με live streaming την διεθνή συνάντηση του rproject .

Νάσος Ηλιόπουλος , Πάνος Λάμπρου και Γιάννης Αλμπάνης , όλοι από την πλειοψηφία , μιλάνε για κυβέρνηση αυστηρά αριστερή και το ανέφικτο του ανοίγματος τον δήθεν μεσαίο χώρο , με μαρξιστικούς όρους στην ατζέντα της μικροαστικής τάξης και διάφορους πασόκους ή δεξιούς . Είναι ίδια τα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ και ο λόγος του Τσίπρα ? Αντιγραφή δεν γίνεται , το καταλαβαίνω , ούτε στα βασικά δεν υπάρχει ούτε επαφή .

από κει και μετά , υπάρχει η κοινωνική δυναμική και η πολιτική παρέμβαση . Κυβέρνηση με την δεξιά , είναι συγκεκριμένη πολιτική παρέμβαση κυβέρνησης της δεξιάς γιατί πίσω από την δημιουργία της είναι η κοινωνική ροπή της δεξιάς ( συνέχεια του κράτους , σεβασμός του κοινωνικού καθεστώτος , των επιλογών του και των διεθνών του συμμαχιών ) . Η πολιτική γραμμή συνέχειας μνημονίου - κράτους - καπιταλισμού κρατάει τον κόσμο σπίτι του και ακυρώνει το μεγάλο στοίχημα της ενσώματης συμμετοχής , αυτό είναι το θέμα συμφωνώ μαζί σου .

Η στάση του ΚΚΕ διαμορφώνεται με δεδομένη την στάση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο το ανάποδο . Αυτή η γραμμή της κυβέρνησης του μνημονίου ( περί αυτού πρόκειται ,περί το τέλους της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 6 Μάη , όλοι το έχουν καταλάβει ότι κατάργηση για τον Τσίπρα είναι " έντονη πολιτική αποδοκιμασία " ) προφανώς δεν πρέπει να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης , εκεί θα κριθεί και ο Λαφαζάνης και άλλοι .

Το θέμα βέβαια είναι να μην φτάσουμε εκεί . Απαιτούνται παραδειγματικές ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες στην κοινωνία και τον πολιτικό λόγο , με αρχικό πυρήνα την αριστερή πλατφόρμα , την ΑΝΑΣΑ , το ΜΑΑ , την πρωτοβουλία των 1000 και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ( δύσκολο με το ΝΑΡ που κκεδίζει ανοιχτά ). Αντικείμενο των πρωτοβουλιών η δημιουργία των αντικαπιταλιστικών προτύπων ζωής , παραγωγής και εξουσίας , και το μεταβατικό κυβερνητικό πρόγραμμα απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό ( δεν υπάρχει σοσιαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα )

Να πούμε στις μάζες ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς ...

Προφανώς η αριστερά θέλει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τον κόσμο στον δρόμο .

Είναι θέμα ταύτισης βασικής ( κεφάλαιο - εργασία ) με την κυρίαρχη στην συγκυρία αντίθεση . Δεν υπάρχει λαικομετωπισμός , συμμαχία με το κεφάλαιο δηλαδή . ( το είπε και ο Λάσκος την Παρασκευή στην διάσκεψη του rproject )

Με συγχωρείς αν φλυάρησα , ήθελα να το καλύψω σφαιρικά .

" αντί -ΑΝΕΛ "

LeftG700 είπε...

Πολλά από όσα κατατέθηκαν στα σχόλια μας βρίσκουν σύμφωνους. Ας πούμε:

Η ‘‘κοπτοραπτική’’ που κάνει για να σχηματίσει το πολιτικό προφίλ τών κάθε λογής αντιπολιτευόμενων τον ΣΥΡΙΖΑ (για να ακριβολογούμε: την ισχύουσα γραμμή τού ΣΥΡΙΖΑ). Ή ότι προσπαθεί να διαψεύσει (να διαψεύσει, όχι να αιτιολογήσει, αυτό θα ήταν τελείως διαφορετικό) τη ‘‘στοχαστική προσαρμογή’’ τού κόμματος από το φθινόπωρο και μετά. Ή πάλι για την παιδαριώδη λογική ότι οποιαδήποτε σκέψη για Plan B είναι ανεπίτρεπτη (πρόσφατα ταξίδεψε μέχρι την Αμερική και θα έπρεπε να θυμάται την επίδειξη των αεροσυνοδών πριν από την απογείωση για τα σωσίβια και την παροχή οξυγόνου...). Όμως οι κύριοι λόγοι που ανεβάσαμε το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι άλλοι, αν και όχι μη εφαπτόμενοι με αυτούς που αναφέρθηκαν.

1. Η επαναφορά τής κατηγορίας τού εθνοκομμουνισμού (είχα πολύ καιρό να δω τον συγκεκριμένο όρο σε editorial των Θέσεων) η οποία πλέον εκτοξεύεται όχι μόνο εναντίον τού ΚΚΕ αλλά συμπεριλαμβάνει και την εσωκομματική αντιπολίτευση και τους συμμάχους της.

2. Η γεύση που μου άφησε αυτή η μικρή ανάλυση δεν είναι καθόλου ενωτική. Πουθενά δεν εισέπραξα λόγου χάρη αυτό που συχνά λέμε ή υπονοούμε εμείς από εδώ «ok, μας καταγγέλλετε γι’ αυτό, μας καταγγέλλετε για το άλλο, ελάτε να τα συζητήσουμε». Κι αυτό, την ίδια στιγμή που ο ίδιος μιλάει για τη «μοναδική σχεδόν επιλογή» ενός «συμπαγούς λαϊκού μετώπου».

3. Η χοντρή αντίφαση να κάνει λόγο για «λαϊκό μέτωπο», ενώ έχει καταναλώσει χιλιάδες λέξεις στις Θέσεις, επί σειρά ετών, για να γκρεμίσει κάθε αναφορά σε λαό (αντί τής τάξης).

4. Η ταύτιση των εθνικοποιήσεων με τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό και η σύνδεσή τους αποκλειστικά και μόνο στον ‘‘κακό’’ τριτοδιεθνισμό.

5. Η ολοκληρωτική διαγραφή από την Ιστορία των σοσιαλιστικών καθεστώτων τού προηγούμενου αιώνα. Έτσι, αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο όταν κατηγορεί τους μενσεβίκους πως δεν βλέπουν κανένα από τα στραβά που έγιναν, καταλήγει στην ίδια τύφλωση, απλώς αντίστροφη: εκείνος δεν βλέπει κανένα ίσιο.

6. Η έμμεση πλην σαφής ταύτιση του εθνικισμού με τον πατριωτισμό. Και αναρωτιέται κανείς: όταν ο ίδιος μια δυο μέρες πριν κάνει λόγο για εθνική και λαϊκή κυριαρχία, κι όταν πριν από κάνα δυο βδομάδες σε μία συνέντευξή του στο ΣΚΑΪ διαρρήγνυε τα ιμάτιά του πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου αδιάφορος για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τι ακριβώς έχει στο κεφάλι του και ποιο Θεό λατρεύει;

Τέλος, 7. Βρήκα προκλητική την αναφορά του στο γνωστό τραγούδι Erika Lied. Γιατί; Γιατί με το τραγούδι αυτό ανοίγει την εκπομπή τού ο Τράγκας κάθε βράδυ. Ο Τράγκας που τον τελευταίο καιρό δεν κρύβει καθόλου τα καλά λόγια για τον «κύριο Δραγασάκη, τον κύριο Σταθάκη, τον κύριο Μηλιό» που «είναι εξαιρετικοί και τα λένε εξαιρετικά και δείχνουν ότι είναι σοβαροί οι άνθρωποι»!!!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Μερικά σχόλια για κάποια σημεία από όσα ειπώθηκαν.

α. Ασφαλώς και δεν έχουμε καμία εμμονή με τον Μηλιό. Ο Μηλιός είναι υψηλότατο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει την τρέχουσα γραμμή και είναι ένας από τους κύριους συντελεστές της προσπάθειας να εμφανίζεται αυτή η γραμμή επαναστατική (για να μη πούμε λενινιστική!).

β. Να θυμίσουμε ότι ο Τσάρος έφυγε με επαναστατικές διαδικασίες; Και να θυμίσουμε ότι «η παλιά καλή σοσιαλδημοκρατία» είναι κάτι περίπου σαν τον μπολσεβικισμό για τους κυρίαρχους της ΕΕ;

γ. Πολλοί από τους «κριτικούς υποστηρικτές τού ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανθρώπους που αν γινόντουσαν εκλογές αύριο ή τον άλλο μήνα θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ο σχηματισμός που έχει κάποιες βάσιμες πιθανότητες να πρωτεύσει σε κοινοβουλευτικές εκλογές. Με αυτή την έννοια δεν πρέπει να υπάρχει καμία απορία γιατί έχει «γεμίσει ο κόσμος από κριτικούς υποστηρικτές τού ΣΥΡΙΖΑ».

δ. Οι φίλοι τού ΚΚΕ που παραπονιούνται «γιατί δεν έρχονται μαζί μας στην Ομόνοια» θα πρέπει να σκεφτούν ότι η μονοπώληση του αριστερού κινήματος από το ΚΚΕ είναι ένας απαγορευτικός όρος για να συμβεί κάτι τέτοιο σε μαζική κλίμακα. Θα το καταλάβουν καλύτερα αν θυμηθούν πώς αισθάνονται οι ίδιοι όταν η εκλογική δύναμη που έχει αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολλούς Συριζαίους να προσπαθούν να μονοπωλήσουν εκείνοι το κίνημα.

ε. Είναι πιθανόν κάποιοι από το επιτελείο τού ΣΥΡΙΖΑ (δεν εννοώ την Αριστερή Πλατφόρμα) να κάνουν σκέψεις για το περίφημο Plan B. Εκείνο που δεν βλέπουμε πια είναι η έστω και υπαινικτική αναφορά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο όταν απευθύνονται σε πλατιά στρώματα.

στ. Το αμέσως προηγούμενο σημείο είναι το κρίσιμο θέμα. Όχι ο σκυλοκαβγάς (έτσι κοντεύει να καταντήσει) περί ευρώ ή δραχμής. Κι αυτό είναι το λάθος τών μενσεβίκων τού ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να τρίψουν στη μούρη κάποιων τις συλλογικές αποφάσεις (που χοντρικά λένε: προτιμάμε ευρώ αλλά δεν κωλώνουμε και με τη δραχμή, άμα λάχει) και να τους πούνε «το Χριστό σας και την Παναγία σας, τι έχουμε ψηφίσει και τι λέτε εσείς;» το έχουν ρίξει στην κοκορομαχία.

ζ. Αν εγώ πεινάω Μιχάλη μου και κινδυνεύω να χάσω το σπίτι μου χέστηκα για μερικά κωλόπαιδα που κάνουν θεατρικές ομάδες στη βίλα Αμαλία. Το λέω ακραία to make my point clear: Όταν θέλεις μαζική υποστήριξη κάνεις και μαζική πολιτική. Δηλαδή πλειοψηφική. Δηλαδή οι προτεραιότητές σου είναι αυτές που αφορούν στην πλειοψηφία. Πολιτική χωρίς προτεραιότητες δεν γίνεται. Πολιτική χωρίς προτεραιότητες κάνουν οι όμιλοι προβληματισμού και οι λέσχες συζητήσεων. Μπορεί να μη σου πολυαρέσει, το καταλαβαίνω, αλλά: πολιτική είναι η διεκδίκηση της εξουσίας και πολιτικό κόμμα το εργαλείο για να το πετύχεις.

η. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, από τη στιγμή που δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση, το αντίθετο του κοινοβουλευτισμού είναι ο κινηματισμός. Ο κινηματισμός μικρών ομάδων είναι υπαρκτός. Για να γενικευθεί όμως σε σημείο ανατροπής, πρέπει να είναι γνωστό (και πειστικά γνωστό) σε ευρύ αριθμό ανθρώπων, έστω και σε αδρές γραμμές, ποιοι είναι οι πιθανοί δρόμοι που ανοίγονται μπροστά τους. Διαφορετικά, ξελαρυγγιζόμαστε άδικα (εμείς, το ΚΚΕ, η ΟΚΔΕ ή ο Μηλιός) όταν καλούμε σε ανατροπή...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δεν είπα ότι είναι περίεργο να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ κριτικούς υποστηρικτές , αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν υπάρχει " κριτική " υποστήριξη . Δεν μιλάω για ψηφοφόρους μιλάω για πολιτικούς χώρους .

δηλαδή η άλλη περίπτωση πια είναι , η " άνευ όρων " ? το δεχόμαστε αυτό σαν αριστεροί ?

η κριτική υποστήριξη προέρχεται από ότι το πιο αποτυχημένο στην ιστορία της αριστεράς , αυτό που κάποτε λέγανε εισοδισμό .

" καλή βάση - κακή ηγεσία , άρα κριτική υποστήριξη " Έτσι όμως δεν έχεις πολιτική παρέμβαση στην βάση εναντίον της ηγεσίας , και βάσει της ιδιοτυπίας και της αυτοτέλειας του " πολιτικού " είσαι με την ηγεσία . Μιλάω πάντα για την περίπτωση που η ιδιαίτερη άποψη σου , δεν χρωματίζει , δεν υπάρχει , δεν συντίθεται , τότε δεν δικαιούσαι ούτε για αστείο να πιστωθείς το " κριτική " .

αυτά να τα λέμε από νωρίς , οργανώσεις , άτομα , bloggers κλπ , δεν θα μας λένε μετά " εμείς τα λέγαμε αλλά δεν μας άκουγαν " , θα τα χρεωθούν όλα οι πάντες .

H αυτονόμηση της "πρωτιάς " στις εκλογές είναι ο ορισμός του κοινοβουλευτικολάγνου εκλογικισμού .

Για τους κομμουνιστές ο πολιτικός μηχανισμός είναι κάτι που θέλουν να το πολώσουν σε αντινεοφιλελεύθερες πολιτικές ( δεν πάει πιο αριστερά , το κυρίως σώμα της επαναστατικής στρατηγικής είναι στο σύνολο των καπιταλιστικών δομων ) αλλά όχι να " πάρουμε την πρωτιά και βλέπουμε "

Ζητούμενο είναι μια παραδειγματική νίκη της αριστεράς που θα ισχύει δευτέρα πρωί , μιας και έτσι κι αλλιώς αν έρθουν αυτές οι εκλογές , δεν πιστεύω καν να παίξει η διεθνής στα προπύλαια ωραία στιγμή από 6 Μάη ) . Μάλλον έτοιμο από τώρα το έχει το " παραλαμβάνουμε καμένη γη - κυβέρνηση όλων των Ελλήνων " για διάγγελμα ο " Αλέξης "

" αντί - ΑΝΕΛ "

Γρηγόρης είπε...

Όχι στο "λουμπεναριό της δραχμής",ναι στην.. αποδοχή από τα αστικά κοινωνικά στρώματα.Ωραία πάμε,πολύ ωραία!

"Να μη μιλήσει στην εκδήλωση που διοργανώνει την Τρίτη στο Μέγαρο Μουσικής το Ιδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησαν από τον Αλέξη Τσίπρα ο επικεφαλής του Αριστερού Ρεύματος Παναγιώτης Λαφαζάνης καθως και ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ βουλευτής Αλέξης Μητρόπουλος σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου.

Οι Λαφαζάνης και Μητρόπουλος μαζί με άλλους 9 που συντάχθηκαν με την άποψή τους ζήτησαν από τον κ. Τσίπρα, όπως αποκαλύπτει η εβδομαδιαία εφημερίδα Realnews, να μην μιλήσει χαρακτηρίζοντας «λάθος στρατηγικής να μπαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο κάδρο με τη Ν.Δ. και να την διαχωρίζει σε καλή και κακή».

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο Αλ. Τσίπρας απέρριψε τις αιτιάσεις με «στρατηγική προσέλκυσης καραμανλικών ψηφοφόρων» και στόχο «να γίνει αποδεκτός πλέον από αστικά κοινωνικά στρώματα».

Πρόκειται για την εκδήλωση με αφορμή τα 15 χρόνια από το θάνατό του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας η οποία θα έχει ως θέμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Τότε και τώρα- Δημοκρατία, οικονομία, πολιτισμός και Ευρώπη»."

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=24942%3Alafazanis-pros-tsipra-mi-miliseis-sto-idryma-karamanli&catid=1%3Apolitics&Itemid=27

Ανώνυμος είπε...

μόλις είδα το ζ . το να μπαίνει στην ίδια απάντηση το " πεινάω " , τα " κωλόπαιδα " και οι " θεατρικές παραστάσεις " ( έχεις ακούσει για το θέατρο στο Λένινγκραντ που σε 2 χρόνια πολιορκίας δεν έκλεισε ούτε μια μέρα ? Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων , καταλαβαίνεις τι λέω ) είναι απάντηση δεξιού λαϊκισμού .

η αριστερά κάνει μαζική πολιτική με όρους μετασχηματισμού και όχι μέσου όρου . Η καταστολή ( ανεργία , φτώχεια , ΜΜΕ , ξύλο , επιστρατεύσεις παρακράτος , έλεγχος του δημόσιου χώρου και των αξιών ) είναι μια και ενιαία .

" αντί -ΑΝΕΛ "

Ανώνυμος είπε...

+1 για το β.

Σε περίοδο ανοικτού ταξικού πόλεμου, είναι τέτοια η αποτυχία της αριστεράς (+ της κομμουνιστικής) που το νέο δίπολο φαίνεται να είναι άγριος καπιταλισμός εναντίον εθνικής/λαϊκής δεξιάς.

Όταν τελειώσει σε καμιά 20αρια χρονιά αυτή η τρελά, ότι υπάρχει από αριστερά και οποίος έχει επιβιώσει τότε θα πρέπει να κάνει μια σοβαρή αυτοκριτική.

ΣπύροςΚ

Ανώνυμος είπε...

Για το κείμενο των «θέσεων» και την έως τώρα συζήτηση

Ένα σύντομο κείμενο πολεμικής θέσεων, που εστιάζεται σε διαφωνίες τακτικής, συνηθίζεται να υπερβάλει, διότι επιχειρεί να αντιμετωπίσει το που οδηγούν οι «λάθος θέσεις» των άλλων. Από τέτοια κείμενα έχουμε μπουχτίσει στον ενδο-αριστερό διάλογο, γεμάτα με «πιασάρικες» ατάκες και ειρωνείες. Άλλο τόσο έχουμε μπουχτίσει από ηθικο-συναισθηματικά καλέσματα στην ενότητα, που συχνά αποκρύπτουν διαφορές. Το ένα είναι γελοιοποίηση, το άλλο είναι γελοιογραφία.

Από τις επιμέρους γελοιοποιήσεις θα σταθώ σε 2. α. το αίτημα πλήρους εθνικοποίησης και β. το αίτημα επιστροφής στη δραχμή και τον «εθνι-κομμουνισμό». α). Ενώ έχει δίκιο για τα ιστορικά τραγικά παραδείγματα με «πλήρη εθνικοποίηση», αποκρύπτει τα επίσης τραγικά παραδείγματα και της «μερικής εθνικοποίησης». β) Ενώ έχει δίκιο να ειρωνεύεται το δραχμισμός = σοσιαλισμός, ξεχνά ότι σοσιαλισμός δεν είναι και η «ευρωλιγούρα». Προφανώς και θα υπάρξουν σοβαρότατα προβλήματα με το κεφάλαιο αν κληθεί να λειτουργήσει «… υπό τις οδηγίες της ‘‘σοσιαλιστικής’’ κυβέρνησης!», μόνο που αυτό δεν θα γίνει μόνο αν εφαρμοστεί η «δραχμική ανατροπή» αλλά και μια ανατροπή με ευρώ.

Θα το προχωρήσω λίγο ακόμα. Έχουμε ιστορική εμπειρία από από-ριζοσπαστικοποίηση κυβερνητικών αριστερόστροφων λύσεων που επιχείρησαν «εθνικές πολιτικές» είτε ένοπλες, είτε ειρηνικές, είτε «παγκόσμιες» και «ευρωπαϊκές» πολιτικές. Αντι να μαραθεί και να καταργηθεί το κράτος, είδαμε την κατάρευση της χώρας των σοβιέτ, είδαμε που κατάληξε ο ηρωικός αγώνας στο Βιετνάμ μετά από νίκη απέναντι στο σκληρότερο ιμπεριαλισμό, είδαμε και το τέλος του Αλιέντε. Από την άλλη μεριά είδαμε τον ξεπεσμό του εργατικού κόμματος της Βρετανίας μετά τον πόλεμο, είδαμε την κατάληξη της σοσιαλκομμουνιστικής κυβέρνησης του Μιτεράν, είδαμε την αποριζοσπαστικοποίηση των «σοσιαλιστικών» πειραμάτων της «ευρωπαϊκής περιφέρειας που είχαν περάσει χούντες (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία), πρόσφατα είδαμε και την κατάντια της Κύπρου.

Στην Ελλάδα, σήμερα, η ορατή, ρεαλιστική δυνατότητα μια κυβέρνησης ανατροπής, σύγκρουσης με το νεοφιλελευθερισμό, που ανοίγει τη συζήτηση για τομή στην καπιταλιστική συνέχεια, προβάλλει σε μια εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία. Ο κόσμος έχει γονατίσει και περιμένει άμεση ανακούφιση, αλλά η οικονομία είναι διαλυμένη, πόροι δεν υπάρχουν, το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι αρνητικό έως και εχθρικό, έχουμε «απλωμένο τραχανά» ακόμα και για τα σύνορα της χώρας. Ωστόσο τώρα είναι η ευκαιρία της ανατροπής και αν η Αριστερά, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι μόνο, δεν ανταποκριθεί στην ιστορική ευκαιρία….

Σε αυτό το πλαίσιο έχει νόημα μια σοβαρή, νηφάλια συζήτηση και τις δυσκολίες και για τα όρια κλπ, ωστόσο ένα κομμάτι της αριστεράς προσπαθεί να ξεφύγει από το κρίσιμο πολιτικό πρόβλημα προβάλλοντας θέσεις που όχι μόνο δεν ηγεμονεύουν, όχι μόνο είναι αδύνατο να ηγεμονεύσουν τουλάχιστο στο άμεσο διάστημα, αλλά αν υιοθετηθούν οδηγούν στην «ασφαλή», μικρή, «καθαρή» μειοψηφία, απλώς κλωτσάει την ιστορική ευκαιρία….

Ενδεχομένως κάποιοι πουν ότι κάνω ό,τι κατηγορώ τους άλλους, ταλαντεύομαι μεταξύ γελοιοποίησης και γελοιογραφίας. Ισως, …και εγώ αριστερός είμαι. Αλλά μαζί με άλλους, μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε τουλάχιστον τη συνείδηση μας ήσυχή ότι παλεύουμε για μια άμεση λύση απέναντι στην πολιτική των «Σαμαροβενιζελοκουβελο ….Μερκεληδων». Έχουν όλοι τη συνείδηση τους ήσυχη; Ή μήπως η όσφρηση μας έχει αντισώματα στα μαγκάλια του θανάτου και η ακοή μας στις κραυγές της επόμενης αυτοκτονίας;
Σταύρος

Μάρκομ Ξ είπε...

Εμμονή με τον Μηλιό και με τον Αντωνάκη (βλ. σημείωση περιθωρίου).

Λέω να τους καλέσετε σε ένα στρογγυλό τραπέζι για συζήτηση μπας και καταλάβετε ότι δεν αξίζουν και τόσης προσοχής (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας) :-)

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Για το σημειο δ του Left:

1.Oι συγκεντρωσεις στην ομονοια ειναι του ΠΑΜΕ δεν ειναι του ΚΚΕ.
2.Δεν υπαρχουν κομματικες σημαιες και κομματικα συνθηματα.
3.Δεν ζητησαν ποτε ουτε προκειται να ζητησουν διαπιστευτηρια κυριε Μαρκομ και το παραδειγμα που εφερες με τους ηρωες του κοκκινου στρατου ειναι τουλαχιστον ατυχες για να μη πω αστειο.
Και οσο αηδιασμενος και να δηλωνεις φαινεται οτι αποφευγεις να αντιπαρατεθεις επι της ουσιας.Δικαιωμα σου.
4.Αυτοι που συμμετεχουν με το ΠΑΜΕ δεν ειναι ολοι ψηφοφοροι του ΚΚΕ(μακαρι να ηταν) αν και αυτο ειναι δευτερευων.Το κυριο ειναι οτι παλευουν μεσα απο τις γραμμες του ταξικου κινηματος με σκοπο την ανασυνταξη του για ριζικη ανατροπη του καπιταλιστικου συστηματος αλλα και με αμεσα αιτηματα και διεκδικησεις ανακουφισης του λαου.Πχ διοδια φορος πετρελαιου και πολλα αλλα. Πανω σ αυτο Left αν ισχυει αυτο που γραφεις στην ταυτοτητα του blog,οτι ονειρευεσαι ενα κοσμο δικαιοτερο ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ οφειλεις να αναγνωρισεις την συνεπεια του συγκεκριμενου χωρου και το σαφη προσανατολισμο του προς σ αυτη τη κατευθυνση.Μονο σε παρακαλω μη μου γραψεις παλι οτι πρεπει να δουμε τα ορια μιας ''αριστερης'' κυβερνησης για να παρουν σαρκα και οστα οι αυταπατες-παραισθησεις της σοσιαλδημοκρατιας.

Гриша

LeftG700 είπε...

Απαντώ σε ένα σχόλιο αλλά με ξεχωριστή αναφορά σε κάθε σχολιαστή.

@Αντί φίλο ΑΝΕΛ: Οι κάθε λογής μενσεβίκοι τού κάθε αριστερού κόμματος, οι εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις δηλαδή, πώς αλλιώς από κριτικοί υποστηρικτές μπορούν να χαρακτηριστούν από τη στιγμή που δεν χωρίζουν τα τσανάκια τους οργανωτικά; (διάσπαση). Κατ’ αυτή την έννοια σε τελική ανάλυση δεν διαφέρουν και πολύ από έναν απλό ψηφοφόρο που κάποια στιγμή μπορεί να πει «ως εδώ, θα πάρετε τα τέτοια μου στις επόμενες εκλογές». Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός, σύμφωνοι. Όμως, το πότε θα έρθει η στιγμή στην οποία το μόνο που μένει είναι η διάσπαση, δεν υπάρχει σε κανένα εγχειρίδιο πολιτικής. Πρέπει να είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Άδικα σου χτύπησε άσχημα η αναφορά μου στα «κωλόπαιδα». όπως λέω και στον Μιχάλη έγινα επίτηδες ακραίος για να τονίσω την ανάγκη προτεραιοτήτων. Και προτεραιότητες δεν σημαίνει ότι διαγράφεις ζητήματα από την ατζέντα σου. Σημαίνει ότι βάζεις αριθμούς προτεραιότητας. Διαφορετικά καταλήγεις στο «όλα πάν’ με Κόκα Κόλα». Και συχνά, στις ανάποδες προτεραιότητες. Παράδειγμα:

Από τις 20 Δεκεμβρίου, που έγινε το ντου στην πρώτη κατάληψη, το Red Notebook έχει ανεβάσει παρά κάτι 20 άρθρα που σχετίζονται με το ζήτημα και το αναλύουν από όλες σχεδόν τις πλευρές. Για ψάξε να βρεις πόσα άρθρα γράφτηκαν για το ντου στη Χαλυβουργία το καλοκαίρι ή για τις πρόσφατες επιστρατεύσεις! Άμα κάνεις τη σύγκριση, θα σου φύγει το τσερβέλο! Δεν νομίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά όταν ο Μιχάλης, που είναι μέλος τής ΚΕ τού ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτει ως ένδειξη πως ο ΣΥΡΙΖΑ επιτελεί το ρόλο του τις Σκουριές και την υπεράσπιση των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων; Ο μεταμοντερνισμός δεν έχει ως μόνο στοιχείο τη διαγραφή των μεγάλων αφηγήσεων. Αυτό το βλέπουν όλοι οι αριστεροί, είναι πολύ χοντρό για να μη το βλέπουν. Εκείνο που δεν βλέπουν (δεν το λέω για σένα) είναι το άλλο στοιχείο του, την κατάργηση ιεραρχήσεων στη στοχοθεσία. Δεν υπάρχουν Ρηγάδες και πενταράκια, όλα είναι τραπουλόχαρτα, όλα το ίδιο. Έτσι θα κάνουμε πολιτική, δηλαδή, έτσι θα κερδίσουμε πόντους στο παιχνίδι τής εξουσίας;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


@φίλο ΣπύροΚ: Ε, εντάξει, δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα, βρε Σπύρο! Μπορεί να μην είναι ρόδινα, αλλά δεν είναι τόσο μαύρα... Ψυχή βαθιά! :-)

@φίλο Μάρκομ Ξ: Βρε εμμονή με τις εμμονές μου! :-) Μα πόσες φορές δεν έχουμε καυτηριάσει (μαζί κι εσύ!) την πρακτορολογία; Δεν πρέπει να ενθαρρύνουμε την απομάκρυνση από αυτήν;

@φίλο Γρηγόρη: Ναι, το έχω δει από χθες. Κατά τη γνώμη μου όμως δεν είναι τόσο σοβαρό, δεν είναι εκεί το ζήτημα.[***] Δυστυχώς, οι μενσεβίκοι τού ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπουν καθαρά και δεν μπορούν, μέχρι στιγμής, να εντοπίσουν τα κρίσιμα πεδία αντιπαράθεσης.

[***] Φυσικά, υπάρχει τεράστιο ζήτημα, αν οι 9 αποτελούσαν την πλειοψηφία τών παρόντων!

@φίλο Σταύρο: Μα αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα με τη ‘‘νομισματομαχία’’ (το θίγει και ο Γρηγόρης)! Το νόμισμα είναι εργαλείο δεν είναι φετίχ. Κανένα νόμισμα. Ούτε το ευρώ, ούτε η δραχμή. Εδώ, έχει φετιχοποιηθεί.

Μπράβο για το ειλικρινές και με στοιχεία αυτοκριτικής σχόλιό σου!

@φίλο Greg: Μα βεβαίως και αναγνωρίζουμε τον σταθερό προσανατολισμό τού ΚΚΕ, θέλει και ρώτημα; Όπως αναγνωρίζουμε και το θάρρος σου να συζητάς εδώ, αν και οπαδός τού ΚΚΕ. Οι διαφωνίες μας δεν σημαίνουν μηδενισμό και διαγραφή τού ΚΚΕ από τις τάξεις της Αριστεράς! Ένα δυο σημεία ακόμα:

Ας μη γελιόμαστε, φίλε Гриша. Το ΠΑΜΕ είναι μαγαζί τού ΚΚΕ. Όχι με την έννοια ότι όλοι είναι μέλη τού κόμματος βέβαια, ακόμα και ψηφοφόροι του μπορεί να μην είναι κάποιοι, το δέχομαι. Με την έννοια ότι δέχονται και αναγνωρίζουν τον καθοδηγητικό του ρόλο. Εδώ είναι που κολλάει το πράγμα.

Μου ζητάς να μη σου γράψω ότι «πρέπει να δούμε τα όρια μιας ‘‘αριστερής’’ κυβέρνησης». Κάνεις λάθος. Ό,τι και να λέει το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όση κριτική και να κάνουμε εμείς και όποιοι άλλοι στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση, αλλά δεν τρώνε και κουτόχορτο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να συσπειρώνει κόσμο, άσχετα αν για την ώρα έχει κολλήσει. Πότε θα κριθεί; Μα όταν ανέβει πιο ψηλά. Κι αν είναι μαϊμού και έχει γυμνό τον πισινό της, εκεί ψηλά που θα είναι θα φανεί...


Τα λέμε (για όλους αυτό)

Μάρκομ Ξ είπε...

Είσαι δεόντως προκλητικός, το οποίο βέβαια δεν μου κάνει εντύπωση.

Σε ποια ακριβώς "ουσία" θέλεις να αντιπαρατεθώ; Στα "σημαιάκια στη Μάρνης"; Στο ότι "στην Ομόνοια είναι τριπλάσιοι;" Ή στο ακόμα πιο αστείο, οι συγκεντρώσεις είναι του ΠΑΜΕ και όχι του ΚΚΕ; Λες και δεν ελέγχεται πλήρως το ΠΑΜΕ από το ΚΚΕ και μάλιστα όχι από το ΚΚΕ, αλλά από μια ισχνή, μειοψηφία του απόλυτου ελέγχου του Π.Γ.

Συγχαρητήρια. Για μια ακόμα φορά απέδειξες στον εαυτό σου και τους ομοσταβλούς σου ότι το ΚΚΕ είναι αλάνθαστο. Κάτσε να ακούς τις ντιρεκτίβες της γγ και άσε τον λαό στη μοίρα του.

Άλλωστε, αυτός φταίει που δεν διορθώνει την ψήφο του...

Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Το να υπογράφεις στα ρώσικα ή σε όποια άλλη σλάβικη γλώσσα υπογράφεις δεν σε κάνει πιο επαναστάτη, κατάλαβες; Άλλα κότσια θέλει αυτό. Σαν αυτά που δεν επέδειξε το ΚΚΕ όταν σκοτώσανε τον ΠΑΜΙΤΗ, σαν αυτά που δεν επέδειξε όταν διαλύσανε την απεργία στη Χαλυβουργία και σαν αυτά που δεν επέδειξε όταν η γγ είχε πει "στην επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε τζάμι".

LeftG700 είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ:


Αντί τού @Αντί φίλο ΑΝΕΛ να διαβαστεί @φίλο Αντι ΑΝΕΛ

Προφανώς, ο γνωστός δαίμονας έβαλε το χεράκι του και προέκυψε ...αναλεξισμός!

Ανώνυμος είπε...

Περιμενα να απαντησεις πως γινεται με αυτο το ποσοστο που πηρε ο Συριζα στις εκλογες να αδυνατει να κινητοποιησει στοιχειωδως το κοσμο που τον ψηφισε.Αν και πρεπει να παραδεχτω οτι εν μερει εχεις απαντησει οταν σε παραπανω σχολιο εθεσες ως προτεραιοτητα την πολιτικη συμπραξη των δυναμεων της αριστερας.Δεν ειναι οτι δεν μπορει λοιπον , δεν θελει τη μαζικη δραση.
Συγγνωμη για να μη τρελαθουμε κιολας.Ειναι ψεμματα οτι κατεβαινετε με κομματικες σημαιες και καθε συνιστωσα με το δικο της πανo σε απεργιες-διαδηλωσεις;Και απο την αλλη διαμαρτυρεστε για το ΠΑΜΕ οτι ειναι μαγαζι του ΚΚΕ;Θελεις να μπω στη διαδικασια να σου δωσω παραδειγματα του ποσο ενωτικοι ειστε στη πραξη;Πιστεψε με δε σε συμφερει.Λες εμενα προκλητικο και σπεκουλαρεις πανω στο θανατο του διαδηλωτη.Ποιοι ηταν οι κακοι χειρισμοι του ΚΚΕ δε καταλαβα;
Kαι επειδη το πας στο προσωπικο, η υπογραφη μου ειναι το ονομα μου στα Ρωσικα.Τιποτα παραπανω.Μηπως κρινεις εξ ιδιων;(Μαρκομ ξ).
Και μαθε ακομα οτι δε θεωρω τον εαυτο μου κομμουνιστη ουτε επαναστατη.Θελει πολλα ψωμια για να αποκτησεις τον τιτλο του κομμουνιστη.Το ΚΚΕ ομως ειναι κομμα εργατικο και επαναστατικο.

Гриша

ΥΓ.Εγω ακουω τη γγ.Εσυ τον αλλο αερα του ολαντ που καποια στιγμη εγινε ολαντρεου και εσχατως τον Ομπαμα και απο οτι μαθαινω ο Αλεξης ετοιμαζεται για Λονδρα και London School of Economics.Ευγε και εις ανωτερα .Aυτη ειναι η αριστερα του μελλοντος.