Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Τι έκανε λέει;;; Αν έχει ψηφίσει Συνασπισμό η Σώτη;;; Δαγκωτό!!!




Όποιος έχει μπλεχτεί στα δίχτυα τής Αριστεράς, χωρίς όμως να χάσει κάποια στιγμή το μυαλό του και καταλήξει παράδειγμα προς αποφυγή και φόβητρο των μικρών παιδιών για να τρώνε όλο το φαγητό τους, αν μη τι άλλο δεν θα πλήξει. Οι αφορμές για ένα κάποιο χαμόγελο δεν θα του λείψουν ούτε στιγμή. Δυστυχώς, καθώς η ζωή προχωράει διαλεκτικά, το χαμόγελό του θα είναι πικρό τις περισσότερες φορές. Ενίοτε, σκέτο φαρμάκι. Καλή ώρα:

Αναρωτιέται ρητορικά η συντάκτρια του Red Notebook Μαρία Μπαλάφα (ΜΜ) σε προχθεσινό άρθρο της, από τον τίτλο κιόλας: Ψήφισε η Σώτη Συνασπισμό; Το άρθρο εντάσσεται σε μία αλυσίδα αντιπαράθεσης που ξεκίνησε από το γνωστό πόνημα του Γιάννη Πρετεντέρη Ζωή Κασιδιάρη, και απαντάει σε ένα κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου (ΣΤ), επικριτικό για το ύφος που υιοθέτησε κάποιος συντάκτης τής Αυγής στην κριτική του προς τον αρθρογράφο του ‘‘συγκροτήματος’’.

Η απάντηση που δίνει η ίδια είναι εμφατικά αρνητική, καθώς αποφαίνεται με σαφώς ειρωνική διάθεση: «Κάπου λέτε, ότι ψηφίσατε μερικές φορές ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, αλλά δεν βγαίνουν τα νούμερα καρδιά μου». Βέβαια, από μια άποψη, αυτή η σιγουριά της μας φαίνεται σαν να είναι κάπως τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά: Δεν ‘‘κουμπώνει’’, ας πούμε, με αυτό που γράφει στο άρθρο της λίγες αράδες παραπάνω: «Διακρίνω μια στροφή στην καριέρα σας κυρία Σώτη. Αφού έπαψαν να σας διαβάζουν οι Αριστεροί ψάχνετε τάργκετ γκρουπ στα Δεξιά». Διότι, αν ‘‘ψήφιζαν’’ μερικοί αριστεροί τα γραφτά της, γιατί είναι αβάσιμο να υποθέσουμε ότι κάποιος ‘‘δεσμός’’ υπήρχε, οπότε κι εκείνη λειτουργούσε αντίστοιχα και ψήφιζε το κόμμα κάποιων από αυτούς; Ψιλά γράμματα όλα αυτά όμως, ας τα αφήσουμε. Ας πάμε στην ουσία.

Η ουσία είναι ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε καθόλου μα καθόλου την έστω και αυτοϋπονομευόμενη βεβαιότητα της ΜΜ πως η Σώτη Τριανταφύλλου ουδέποτε ψήφισε Συνασπισμό στο διάστημα που αυτό το κόμμα δραστηριοποιόταν αυθύπαρκτα στην πολιτική σκηνή. Αντίθετα, δυσκολευόμαστε εντελώς τελείως να πιστέψουμε ότι από το 1993, που ο Συνασπισμός, μετά τη διάσπαση του ενιαίου ΣΥΝ, κατέβηκε για πρώτη φορά σε εκλογές ως ξεχωριστό κόμμα, μέχρι και το 2000 τουλάχιστον, πριν δηλαδή ακόμα οριστικοποιηθεί η πορεία τού μετασχηματισμού του σε ΣΥΡΙΖΑ και η όποια ριζοσπαστικοποίησή του, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι σε αυτή την περίοδο η Τριανταφύλλου ψήφιζε κάτι άλλο από Συνασπισμό. Γιατί να μη το έκανε;

Δεν ήταν ο κοσμοπολιτισμός της και η εχθρότητά της προς τις εθνικές ταυτότητες και κυρίως προς τη δική της, την ελληνική, δεν ήταν αυτά τα στοιχεία της συμβατά με τον ιδιότυπο, μηχανιστικό και δογματικό αντιεθνικισμό τού Συνασπισμού; Δεν ήταν ο ‘‘αντισταλινισμός’’ της σε συμφωνία με την ολοκληρωτική διαγραφή τού ιστορικού παρελθόντος τής παγκόσμιας Αριστεράς εκ μέρους τού ΣΥΝ μετά την Ήττα, κάτι που πρακτικά ισοδυναμούσε με το πέταγμα όχι μόνο τού μωρού μαζί με τα βρώμικα νερά, αλλά και ολόκληρης της σκάφης; Δεν ήταν η αγάπη της για την ελευθερία τού ατόμου ταιριαστή με τη χαλαρότητα και την πολιτική ‘‘αναρχία’’, αυτό το ‘‘χαρούμενο’’ πνεύμα ‘‘ανεξαρτησίας’’ και ‘‘αυτονομίας’’ χωρίς ισχυρές δεσμεύσεις, πόσω μάλλον στρατεύσεις, που χαρακτήριζε πάντα το συγκεκριμένο κομματικό σχήμα και πολλούς από τους οπαδούς του; Και, τέλος, έλειψαν ποτέ από τον Συνασπισμό οι όρκοι πίστης υπέρ της Αριστεράς, όρκοι αρκετά ηχηροί για να της επιτρέπουν να καθησυχάζει τη συνείδησή της, όταν θυμόταν τα νεανικά της χρόνια στην ΚΝΕ και στους τροτσκιστές ή τις πατρικές παρακαταθήκες τού κατ’ αυτήν «σταλινικού πατέρα», αλλά, ταυτόχρονα, και αρκετά ανοιχτοί σε διάφορες ερμηνείες και παρερμηνείες, πρώτα και κύρια για το τι ακριβώς νοείται ως Αριστερά, ώστε να μην αισθάνεται ότι ‘‘καταπιέζεται’’;

Κι αν όλα αυτά φαντάζουν πολύ υποκειμενικά και κάπως ‘‘σταλινικά’’ και μπορούν να αμφισβητηθούν έως κατεδάφισης, πόσο μπορεί να αμφισβητηθεί μία άλλη ένδειξη για το τι ψήφιζε η Σώτη, μια ένδειξη που όποιος τη χαρακτηρίσει απλώς αποχρώσα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί είτε αφελής, είτε δικολάβος επαρχιακού ειρηνοδικείου τού 19ου αιώνα; Εννοούμε βέβαια τα δύο πολιτικά βιβλία στα οποία η Σώτη φιγουράρει δίπλα-δίπλα με τον γνωστό και σημαντικό οικονομολόγο και αριστερό διανοούμενο Ηλία Ιωακείμογλου του χώρου.[1] Το «Αριστερή τρομοκρατία, κράτος και δημοκρατία» (2003) και το «Για τη σημαία και το έθνος» (2006).[2] ‘‘Εκτίθεται’’ εμφανιζόμενη να συμφύρεται συγγραφικά με  τον Ιωακείμογλου και θα είχε πρόβλημα να ψηφίσει Συνασπισμό;;;

Επιπλέον: Γιατί στο κάτω-κάτω τόσος πόνος και καημός για το ενδεχόμενο να ψήφισε κάποτε ΣΥΝ η Τριανταφύλλου; Είναι η μόνη από όσους είχαν και έχουν παρόμοια πάνω-κάτω μυαλά; —χωρίς βέβαια να ισχυριζόμαστε ότι όλοι όσοι ψήφιζαν τον Συνασπισμό τότε είχαν και τα ίδια. Λόγου χάρη: Συνασπισμό δεν ψήφιζε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Διονύσης Γουσέτης; Συνασπισμό δεν ψήφιζε ο εκλεκτός κύριος Γρηγόρης Ψαριανός; Συνασπισμό δεν ψήφιζε η Μαρία τού Πολυτεχνείου; Κι ακόμα, μια και είμαστε στο διαδίκτυο (και μια και με τρώει και το χέρι μου, για να τα λέμε όλα! ;-) ), Συνασπισμό δεν ψήφιζαν τότε οι δύο καλοί μας φίλοι; Συνασπισμό δεν ψήφιζε κι αυτός ο φίλος μας ή αυτός; Μα ακόμα κι αυτός, εκείνος δηλαδή που έχει βαλθεί να ενώσει εις σάρκαν μίαν τον Μαρξ με τον ...Χάγιεκ και φαίνεται να γοητεύει τόσο πολύ κάποιους κύκλους τού Red Notebook, ώστε το ‘‘αφεντικό’’ εκεί, και ‘‘αφεντικό’’ τής ΜΜ, ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος, τον ‘‘μαλώνει’’ επειδή έχει καιρό να στείλει κάτι προς δημοσίευση, κι αυτός ακόμα στον Συνασπισμό δεν θα χάριζε την ψήφο του για κάποια φεγγάρια;

Αγαπητή Μαρία Μπαλάφα, πρέπει να το χωνέψεις. Ναι, η Σώτη έχει ψηφίσει Συνασπισμό! (Το χειρότερο; Αρκετοί από όσους έχουν ψηφίσει Συνασπισμό έχουν ‘‘υπερψηφίσει’’ επίσης και κάποιες από τις απόψεις τής Σώτης.) Είναι ανώφελο να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου διαμαρτυρόμενη. Χίλιες φορές προτιμότερο και πιο χρήσιμο είναι να βάλεις πλάτη (και μυαλό) ώστε να μην ψηφίσει ποτέ ΣΥΡΙΖΑ!


[1] Ο Ηλίας Ιωακείμογλου δεν μπορεί βέβαια να χαρακτηριστεί ακριβώς άνθρωπος του Συνασπισμού. Το γεγονός όμως ότι κινείται στο χώρο τής εκτός ΚΚΕ Αριστεράς, αλλά και εκτός τού λεγόμενου εξωκοινοβουλευτικού ρεύματος, οπωσδήποτε τον συνδέει με μία κάποια ‘‘συγγένεια’’.

[2] Στο δεύτερο βιβλίο, είναι χαρακτηριστικό το εξής (αλλά και δίκαιη ‘‘τιμωρία’’ για την επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζει τον κοσμοπολίτικο αντιεθνικισμό σημαντική μερίδα τής Αριστεράς, στην οποία ασφαλώς εντάσσεται και ο Ιωακείμογλου): Ενώ ο Ηλίας Ιωακείμογλου στο δικό του δοκίμιο καταπιάνεται με την αποδόμηση της εθνικής σημαίας και μόνο, η Σώτη στο δικό της πιάνει τον ταύρο απ’ τα κέρατα και κάνει τ’ αλατιού όχι μόνο τις σημαίες τών εθνών, αλλά και τη δική μας, την Κόκκινη. Όχι παίζουμε!


Η photo, από το rednotebook.gr

14 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Καταπίνετε την κάμηλο και διυλίζεται τον κώνωπα!

Αντί να απασχολήστετε με το αν ψήφισε ή δεν ψήφισε η Σώτη τον ΣΥΝασπισμό, δεν μας λέτε καμιά κουβεντούλα για τον "Ιφικράτη - Αμυρά" που παραλίγο να ήταν υποψήφιος στην Α' ΑΘΗΝΩΝ, και τι στάση κράτησε η "αριστερά" ντε που υποστηρίζετε, για την υποψηφιότητά του;
Αν δεν έχετε χάσει την μνήμη σας, μια ματιά εδώ:

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει προεκλογικά την ίδρυση του νέου “ΕΛΑΣ"!

Μια διαφορετική "παρέλαση" από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...

Τότε είχατε καταπιεί την γλώσσα σας!

Και τώρα στρατοκαταπίνετε την γλώσσα σας, αφού δεν σας βαρυστομαχιάζουν διάφορα εθνίκια του ΔΗΚΚΙ (τα οποία όχι μόνον ψήφισαν, αλλά και δηλώνουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ), που μπροστά τους ο Καμμένος είναι άγιος!

Ανώνυμος είπε...

ορέ Λέφτηδες

εξακολουθείτε ακόμα να ασχολείστε με την ευπώλητη λινάτσα ...!
Η εμμονή σας παίρνει διαστάσεις ψυχοπάθειας

Γιάκοβ

ΥΓ μη μου ζητήσετε να κρίνω την "ουσία" του ποστ γιατί θα σας στείλω να ξανασκάψετε το Σουέζ με ξιφολόγχη

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Πρώτη παρατήρηση: Με τη Σώτη έχουμε ασχοληθεί κάμποσες φορές, σχολιάζοντας όμως τον αντικομμουνισμό της και την έχθρα της για την Αριστερά. Δηλαδή ζητήματα πολύ πιο σημαντικά από το ποιο κόμμα ψήφιζε. Δεν είχαμε και δεν έχουμε καμιά ιδιαίτερη καούρα γι’ αυτό ούτε και θα ασχολιόμαστε, αν δεν βλέπαμε ότι απασχόλησε τη Μπαλάφα και το Red Notebook.

Δεύτερη: Έχετε μια κακή συνήθεια, μάλλον διαδεδομένη στους αριστερούς. Ενώ ένας διάλογος (και αντίλογος) μοιάζει με μια παρτίδα πινγκ πονγκ, όπου ο ‘‘απέναντι’’ είναι υποχρεωμένος σύμφωνα με τους κανόνες να αποκρούσει το μπαλάκι και να το στείλει στα καρέ τού αντιπάλου, εσείς, αντί γι’ αυτό, έχετε την τάση να αφήνετε το μπαλάκι να φύγει και μετά, σαν να μη τρέχει τίποτε, να βγάζετε από την τσέπη σας ένα άλλο μπαλάκι για να συνεχίσετε το παιχνίδι. Ε, δεν πάει έτσι! Παρ’ όλα αυτά, να παίξουμε με το δικό σας μπαλάκι, ουδεμία αντίρρηση.

Η περίπτωση Ιφικράτη είναι μία αστεία περίπτωση, όπου ο μηχανισμός (λέμε τώρα) τού ΣΥΡΙΖΑ την πάτησε για μερικές ώρες. Να βγούμε στα κεραμίδια γι’ αυτό; Αναφέρομαι βέβαια στην περίφημη υποψηφιότητά του, η οποία δεν προσφέρεται για σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα, εκτός βέβαια από αυτό τής τσαπατσουλιάς και του ερασιτεχνισμού πολλών μέσα εκεί. Μη το τεντώνετε συνεπώς το θέμα, μια κλωστούλα είναι η περίπτωση, δεν αντέχει. Τώρα, όσο αφορά στην παρουσία διαφόρων στο τσαρδί του. Εντάξει, ένα θέμα υπάρχει. Αλλά κι αυτό μη το μεγιστοποιείτε. Η επιπολαιότητα κι η προχειρότητα έχουν βάλει το χεράκι τους κι εδώ. Επιπλέον, και η ανάγκη τής απεύθυνσης στον κόσμο. Γιατί, φεύγοντας από την περίπτωση του Ιφικράτη και γενικεύοντας: Υπάρχει βήμα αμόλυντο για να μιλήσει από εκεί η Αριστερά, χωρίς αρνητικούς συνειρμούς;

«Εθνίκια τού ΔΗΚΚΙ»; Ποια εθνίκια εννοείτε; Γιατί πολλοί δικοί μας (εσχάτως και του ΚΚΕ), άμα δουν κάποιον να μιλάει έστω και για Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, τον βαφτίζουν εθνίκι. Για εξηγηθείτε.

Επιλέγοντας:

Ο διεθνισμός είναι ισοοροπία σε τεντωμένο σκοινί. Από τη μια σε περιμένει η Σκύλα τού εθνικισμού (του εθνικισμού με την αρνητική του έννοια, γιατί ο όρος δεν είναι μονοσήμαντος). Από την άλλη, η Χάρυβδη του κοσμοπολιτισμού, που συνεπάγεται την απεδαφικοποίηση και την αφαίρεση της βάσης πώνω στην οποία μπορούμε να πατήσουμε. Το ένα χειρότερο από το άλλο. Όμως:

Ο εθνικισμός έρχεται πάντα απ’ έξω. Ο κοσμοπολιτισμός, ιδίως μετά τη δεκαετία τού ’80 και μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών εγχειρημάτων τού 20ου αιώνα, έρχεται πολύ συχνά κρατώντας τις δικές μας σημαίες. Να μας συμπαθάτε και πείτε μας ‘‘σταλινικούς’’ όσο θέλετε: ο χειρότερος εχθρός είναι πάντα αυτός που έχει καταφέρει να βρίσκεται μέσα στα τείχη...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Όπως λέω και στους Εοστζήδες παραπάνω, ασχοληθήκαμε με τη Σώτη για να ασχοληθούμε με τη Μαρία. Μη το περνάς στο ντούκου! :-)

Όσο για το άλλο που λες, να μη σου ζητήσουμε να κρίνεις την ουσία (γιατί ‘‘ουσία’’;), χατίρι δεν χαλάμε. Μπας και νομίζεις ότι δεν έχουμε καταλάβει ότι κι εσύ, ως παλαιοκουμμουνιστής, είσαι κατά βάθος δημοκρατικοσυγκεντρωτικός; ;-) :-)


Увидимся

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

"Όπως λέω και στους Εοστζήδες παραπάνω,"

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να βρεθεί έστω και μία ( 1 ) φράση κοινής σας χρήσης για μένα και τους "Εοστζήδες" .....

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Όταν τονίζεις αυτό το δεν υπάρχει περίπτωση, εννοείς ότι δεν συμπίπτεις σε τίποτε με τους Εοστζήδες; Εκεί πηγαίνει το μυαλό μου, αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.

Παρ’ ότι σε ‘‘τσίγκλισα’’ δεν μου απάντησες κάτι. Πιστεύεις ότι το ποστ δεν είχε την παραμικρή ουσία (ή, κι αν είχε, ήταν ελάχιστη) κι έβαλες τη λέξη εντός εισαγωγικών;


Увидимся

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειμαι σιγουρος για τα κινητρα της Μπαλαφα.Ισως να θεωρει οτι μ αυτον τροπο διαφυλαττει το αριστερο προφιλ του Συν.
Δε ξερω για ψυχοπαθεια ,παντως μια διαστροφη εγω την εχω με τη ΣΤ ιδιως τα τελευταια χρονια που τη διαβαζω σε γνωστο free press και για αυτο το λογο μπορω να πω οτι μου καλαρεσε η αναρτηση.Για το συγγραφικο της εργο(off-topic) δε μπορω να τη κρινω.Eκτος απ το ''φτωχη μαργκο''δεν εχω διαβασει τιποτα αλλο.Θυμαμαι παντως τοτε τους αδικαιολογητους διθυραμβους που γραφοντουσαν για το βιβλιο.
Παραγγελιά:Νικος Δημου(αν και οποτε μπορεσετε).

Гриша

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Ούτε κι εγώ μπορώ να τα ξέρω και δίκες προθέσεων δεν θέλω να κάνω, αν δεν έχω κάποιες παραπάνω από αποχρώσες ενδείξεις. Μία πάντως από τις σοβαρές πιθανότητες είναι να συνειδητοποιεί ότι μια σειρά από απόψεις που μεγάλο μέρος τού ΣΥΝ καλλιέργησε επί σειρά ετών είχε σαν αποτέλεσμα να προσελκύει ανθρώπους σαν τη Σώτη (παρεμπιπτόντως: κι εμείς από την Athens Voice τη γνωρίσαμε) και να το απωθεί —ξέρεις, στο στυλ «φεύγα κακό απ’ τα μάτια μου»— με αυτό τον τρόπο (το άρθρο της ήταν πολύ επιθετικό). Μακάρι τώρα που, αφού κατούρησαν στη θάλασσα το βρίσκουν στ’ αλάτι (Χαρίλαος ;-) ), να βγάλουν και κάποια σωστά συμπεράσματα μερικοί-μερικοί...

Νίκος Δήμου; Χμ... Δεν πολυπαίζει πια, νομίζω, δεν συμφωνείς; Έσβησε το άστρο του. Θα το δω πάντως. Μήπως ενταχθεί η περίπτωσή του σε κάποιο ποστ περί της μη τήρησης των αποστάσεων ασφαλείας από το φιλελευθερισμό εκ μέρους τής Αριστεράς ή κάτι παρόμοιο.

Θενξ για το κομπλιμέντο. :-)


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Είπα να μη μιλήσω! Αλλά ο σ/φος Γιάκοβ σας τα λέει ωραία! :-)

Ξέρω, ξέρω, αλλού είναι το θέμα, όχι στη Σώτη (το Σωτηρία μάλλον της έπεφτε πολύ "σταλινικό"). Αλλά όσο να ναι, αυτή ήταν η αφορμή για να γράψετε το ποστ.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Αμ καλά το έχω πει εγώ ότι έχετε κάνει με τον Γιάκοβ μια φράξια από εδώ ίσαμε την Πάρνηθα!

Δεν θα 'ρθούμε στα πράγματα; Πού θα πάει; :-)

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

Πρώτη παράγραφος : ΝΑΙ

Δεύτερη παράγραφος : προφανώς και αγγίξατε ουσία αλλά με έναυσμα τα φληναφ΄ματα της λινάτσας . Μια τέτοια συζήτηση δεν με 'εμπνέει"

Γιάκοβ

ΥΓ : ακόμα περιμένω και το Συνέδριο τελείωσε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович,


Αμ εσύ θέλεις τα πάντα όλα, σαν τον Αλέφαντο! Και θέμα ουσίας, και αφορμή σοβαρή! Κάτι πιο εύκολο σου βρίσκεται; :-)


Увидимся


ΥΓ Εντάξει, έχουμε ένα ελαφρυντικό. Έγραφα σαν μαλάκας κοτζαμάν χαιρετισμό και ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη μια μέρα πριν! Ευτυχώς που δεν το ανέβασα. Θα τρώγαμε καζούρα χειρότερη κι από τότε με το ανοιχτό γράμμα που μας δούλεψαν μερικοί, θα το θυμάσαι, φαντάζομαι. Θέλει ένα rewriting, κάνε λίγο υπομονή (περιμένω και την επίσημη Πολιτική Απόφαση).

Ανώνυμος είπε...

Δε ξέρω αν ψηφίσε η Κυρά-Σωτηρία Συνασπισμό (δεν είμαι και μέσα στα παραβαν). Πάντως σε συνέντευξή της στη τηλεόραση όταν έβγαλε το -πολύ καλό- "εργοστάσιο των μολυβιών" Δήλωσε Αριστερή με τη χαρακτηριστική φράση "Είμαι με τους εργάτες... έτσι χωρίς δικαιολογία. Στην ταξική πάλη οι εργάτες έχουν πάντα δίκιο" Ίσως να ήθελε απλώς να προμοτάρει το βιβλίο της που καταπιανόταν με την Οχτωβριανή Επανάσταση. Και πολύ παλιότερα η Κυρά- Σωτηρία ήταν αρθρογράφος της Εποχής. Τότε βέβαια που στην Εποχή έγραφε και ο Ηλίας Κανέλης. Πάντως διαβάζοντας το άρθρο της Μπαλάφα, δε κατάλαβα τι σας πείραξε. Αν πραγματικά ξέρει ότι δεν ψήφισε ποτέ Αριστερά η ΣΤ και ήταν Σημιτοφύλαξ δεν χρειάζεται κράξιμο για το ψέμα της;
Τάνια

LeftG700 είπε...

Φίλη Τάνια,


Τίποτε δεν ξέρει η Μπαλάφα σχετικά με το τι ψήφιζε και τι δεν ψήφιζε η Σώτη. Όπως δεν ξέρουμε κι εμείς. Ισχύει αυτό που γράφεις: κανείς δεν ήταν μαζί της στο παραβάν. Αλλά:

Νομίζω ότι στο ποστ παρέχουμε επαρκείς αποχρώσες ενδείξεις που οδηγούν στο λογικό και βάσιμο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον μέχρι το 2000, για να μη σου πω μέχρι το 2004, στο Συνασπισμό το έριχνε το κουκί της. Αυτές τις αποχρώσες ενδείξεις τις καταθέσαμε εμείς, αλλά δεν τις δημιουργήσαμε κι εμείς. Συνεπώς, η Μπαλάφα θα έπρεπε να τις έχει υπ’ όψη της (κι αν δεν τις είχε λόγω ηλικίας, ας ρώταγε πριν γράψει ό,τι έγραψε). Το ζουμί τού τι θέλουμε να πούμε (βγαίνει απ’ την ανάρτηση, αλλά το επαναλαμβάνω με άλλα λόγια):

Ο ΣΥΝ κωλοτρίφτηκε (= συχρωτίστηκε) για πολλά χρόνια με τον ‘‘προοδευτικό’’ φιλελεύθερο συρφετό, χωρίς να κρατήσει τις ιδεολογικές και πολιτικές αποστάσεις ασφαλείας. Τώρα, αφού έχει κατουρήσει στη θάλασσα, το βρίσκει αυτό στο αλάτι. Εκείνο που πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι οι οποίοι τον ακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια είναι να δείξουν γενναιότητα, να το αναγνωρίσουν και να βγάλουν τα ανάλογα σωστά συμπεράσματα. Όχι να απορούν και να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους (τάχα ή ειλικρινώς, δεν μπορούμε να ξέρουμε) για πράγματα που ο κόσμος (εντάξει, αρκετοί) τα έχει τούμπανο!


Τα λέμε