Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η αριστερή και η κομμουνιστική (appellation d’ origine contrôlée*) κριτική




* Η γαλλική ονομασία τής πιστοποίησης που δίνεται κυρίως σε κρασιά, αλλά και σε ορισμένα άλλα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα, και η οποία εγγυάται ότι η ποιότητά τους εκπληρώνει κάποιες εκ των προτέρων καθορισμένες αυστηρές προδιαγραφές (standards). Αρκτικόλεξο: AOC. Στην προκείμενη περίπτωση όμως ταιριάζει καλύτερο το αρκτικόλεξο ΚΚΕ… ;-)



Πήρε το μάτι μου εδώ, μία αποδομητική ανάλυση της εξ αριστερών κριτικής που γίνεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια και θέλουμε να πιστεύουμε (εν μέρει μάς αναγνωρίζεται κιόλας) ότι ασκούμε τέτοιου προσανατολισμού κριτική προς το κόμμα τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεώρησα ότι κάπου αφορούσε και σ’ εμάς, οπότε τη διάβασα προσεκτικά. Δεν έμαθα κάτι που να μην ήξερα και, επιπλέον, διαπίστωσα ότι δεν έχει να κάνει με τις αφεντομουτσουνάρες μας ούτε κατά 1,ο9%. Link έχουμε βάλει, το φιλομαθές τμήμα τού αναγνωστικού κοινού μας μπορεί να διαβάσει και να κρίνει.

Μου δημιουργήθηκε όμως ένα κενό, καθώς διάβαζα. Και η αίσθηση του κενού όλο και μεγάλωνε. Κι όταν τελείωσα την πρώτη ανάγνωση και έριξα και μια δεύτερη σε ορισμένα σημεία, το κενό είχε γίνει άβυσσος. Σκεφτόμουν: Ωραία και καλά όλα αυτά περί τής δήθεν (κατά τον αρθρογράφο), αριστερής κριτικής. Ωραία και καλά και σε συμφωνία με τις απόψεις τού ΚΚΕ για τους ασκούντες κριτική εξ αριστερών στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν πρόσκεινται αποκλειστικά «στο Κόμμα»: Αν δεν είναι αφελείς αυταπατώμενοι, είναι αριστερά πλυντήρια για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού και μόνο με την κριτική τους δημιουργούν την αίσθηση ότι πρόκειται όντως για ένα αριστερό κόμμα, το οποίο, απλώς, τυχαίνει να πέφτει και σε μερικά λάθη. Αλλά:

Από ένα κομμουνιστικό ιστολόγιο, και μάλιστα κομμουνιστικό με σφραγίδες, βούλες και υπογραφές αυθεντικότητας, το πρώτο που περιμένει κανείς είναι μία ανάλυση για το τι σημαίνει και πώς πρέπει να ασκείται η κομμουνιστική κριτική. Και επειδή στην Ελλάδα είμαστε και με το ελληνικό ΚΚ έχουμε να κάνουμε, η προσδοκία αυτή αποκτά επείγοντα χαρακτήρα. Ποιος δεν έχει διαπιστώσει ότι οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ, ασχέτως αν είναι μέλη, φίλοι ή, έστω, απλοί ψηφοφόροι του, δεν αρθρώνουν ούτε ένα ιώτα επικριτικό για το κόμμα; Και αν το πράγμα εξηγείται για τα μέλη —δημοκρατικός συγκεντρωτισμός γαρ, έστω αλά ΚΚΕ—, για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει τέτοια δέσμευση. Δεν πρέπει λοιπόν να βοηθηθούν, ώστε, αφ’ ενός να συμβάλουν με την κριτική τους στη βελτίωση της πολιτικής τού ΚΚΕ, και, αφ’ ετέρου, να αφαιρέσουν επιχειρήματα των αριστερών ανταγωνιστών που τους εγκαλούν ως «βουβά πρόσωπα» και «γραμμιτζήδες»; Επιπλέον και πιο περίπλοκα:

Δεν χρειάζονται βοήθεια (Communist Pedagogy πιο συγκεκριμένα, όπως αναγράφεται στην προμετωπίδα τού συγκεκριμένου ιστολογίου) μόνο οι απλοί οπαδοί και ψηφοφόροι. Χρειάζονται και τα μέλη, για να μην πω και τα στελέχη. Διότι ακόμα και για την ασκούμενη κριτική μέσα στο κόμμα, υπάρχουν ζητήματα λεπτά, που απαιτούν ανάλυση και συζήτηση, ώστε να φωτιστούν όλες οι πτυχές και πλευρές τους. Να, για παράδειγμα, διαβάστε τι έλεγε στα τέλη τού περσινού Μαρτίου η Αλέκα Παπαρήγα για το θέμα τής εσωκομματικής κριτικής, στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής, λίγες ημέρες πριν το 19ο Συνέδριο, σε σύνδεση με κάποια λάθη που παραδέχθηκε ότι έγιναν από την κεντρική καθοδήγηση του κόμματος:

Αυτά, καθοδηγητικά προβλήματα, είναι αδυναμίες που δεν μας γίνεται κριτική. Δηλαδή, εδώ δικαιωματικά θα έπρεπε τα μέλη του Κόμματος ή στελέχη από Αχτίδες να είναι πιο κριτικά προς την ΚΕ. Να βάλετε θέματα. Εκεί που πρέπει να μας γίνει κριτική δεν γίνεται. Η πιο ουσιαστική κριτική και βαθιά είναι όταν συμφωνείς με τη στρατηγική του Κόμματος. Γιατί τότε μπορείς να κρίνεις ουσιαστικά, όχι αυτός που διαφωνεί, αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί να κρίνει γιατί κυριαρχεί η διαφωνία του. Κρίνει με βάση τη διαφωνία του.

Αντίθετα, αυτός που συμφωνεί με τη στρατηγική, μπορεί να γίνει ο πιο σκληρός κριτής και του συγκεκριμένου καθοδηγητή και της ΚΕ. Γιατί έχει τη δυνατότητα και μπορεί να κρίνει αν ο καθοδηγητής στο κάτω-κάτω τον καθοδηγεί και σωστά. Αυτός που διαφωνεί δεν μπορεί.

Δεν σας φαίνεται λίγο περίπλοκο όλο αυτό; Τι σημαίνει πρακτικά ότι «μπορείς να κρίνεις ουσιαστικά» μόνο «όταν συμφωνείς με τη στρατηγική του Κόμματος»; Κι από την άλλη, αν καταλαβαίνω καλά, σύμφωνα με τα παραπάνω λόγια τής Αλέκας Παπαρήγα, δεν τίθεται εκτός κριτικής, εκτός συζήτησης δηλαδή, η «στρατηγική του Κόμματος» ; Προφανώς και δεν καταλαβαίνω καλά! Δεν είναι δυνατόν η ίδια η Γενική Γραμματέας τού ΚΚΕ να παραβιάζει τόσο βάναυσα το καταστατικό του, το οποίο στο πρώτο-πρώτο ‘‘εδάφιο’’ του άρθρου 9 αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά πως το (κάθε) «μέλος τού Κόμματος» έχει το δικαίωμα:

«Να συμμετέχει στη συζήτηση για τη διαμόρφωση της πολιτικής του Κόμματος στις Συνελεύσεις της ΚΟΒ και στα όργανα που είναι μέλος, στις Συνδιασκέψεις και τα Συνέδρια ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος. Να συμμετέχει στις συζητήσεις και το διάλογο που ορίζει η Κεντρική Επιτροπή μέσω του κομματικού Τύπου».

Γίνεται να συμμετέχει κάποιος στη «συζήτηση για τη διαμόρφωση της πολιτικής του Κόμματος» και να μην έχει το δικαίωμα να διαφωνεί με τη «στρατηγική του Κόμματος»; Δεν γίνεται. Εκτός και αν υποθέσουμε ότι η «στρατηγική του Κόμματος» δεν σχετίζεται με την πολιτική τού κόμματος, πράγμα ολότελα παράλογο. Αφού λοιπόν δεν γίνεται, κι αφού επίσης δεν γίνεται η Γενική Γραμματέας να παραβίαζε έτσι ασύστολα το καταστατικό πέρυσι το Μάρτιο, όταν εκφωνούσε τα λόγια που παραθέσαμε, τότε τι στο διάολο γίνεται εδώ;

Να λοιπόν (τόσα ερωτηματικά μαζεύτηκαν!) γιατί είπα παραπάνω ότι από ένα κομμουνιστικό ιστολόγιο, και μάλιστα κομμουνιστικό με σφραγίδες, βούλες και υπογραφές αυθεντικότητας, το πρώτο που περιμένει κανείς είναι μία ανάλυση για το τι σημαίνει και πώς πρέπει να ασκείται η κομμουνιστική κριτική.

Αλλά, εντάξει. Δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας για μια μικρή καθυστέρηση! Και δεύτερο να έρθει, καλοδεχούμενο!


Η photo είναι τού Piotr Swiderski.Από το photodom.com.



18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει πράγματι πρόβλημα με την χρονίζουσα «αριστερή κριτική». Για να το καταλάβεις πρέπει πρώτα να καταλάβεις το πόσο αδιέξοδος είσαι όταν το μόνο που έχεις να προτείνεις για την αλλαγή (διόρθωση) της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και του ΚΚΕ) είναι η «γκρίνια» των μελών τους. Όμως, μετά από ένα εύλογο διάστημα και πάντως έγκαιρα, ή φτιάχνεις την δική σου πρόταση (και τουλάχιστον κινείσαι για να την συγκροτήσεις σε συνεννόηση με όσους μπορείς), ή αλλιώς παραμένεις γκρινιάρης (δηλαδή κλαίγεσαι γύρω από την ποδιά της μαμάς και το μπατζάκι του μπαμπά, περιμένοντας απο αυτούς την λύση, και μάλιστα όπως την θες!).
Αλλά πρόσεξε: Ακόμη και οι μαμάδες και οι μπαμπάδες, έχουν πεπερασμένο ορίζοντα και μπορούν να φτάσουν μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα χρειάζονται παιδιά που να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, να μπορούν να δώσουν από μόνα τους απαντήσεις στις νεότερες προκλήσεις της ζωής – πολλώ κάρρονες (η κάπως έτσι) – και έτσι να είναι σε θέση να βοηθήσουν και τους γονείς, αντί να τα περιμένουν μονίμως από αυτούς, έχοντας μάλιστα και απαιτήσεις!.
Αντί για αυτό, αντί δηλαδή για την πρόκληση ενηλικίωσης, προτιμάς να λες π.χ. ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο τιμόνι της αριστεράς»… «αλλά βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει μετά». Ποιος θα πρέπει να ξέρει δηλαδή; Μα φυσικά, κάποιος άλλος...
Αλλά το θέμα ακριβώς είναι τι θα γίνει μετά, ή μάλλον καλύτερα, τι θα γίνει όσο γίνεται πιο πριν… ! Ε!, ας λέμε λοιπόν εμείς, και όλο και θα βρεθεί κάποιος άλλος. Ποιος άλλος;
Συνταξιούχος

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια του προηγουμένου:
Και επειδή εκτός από την κριτική, υπάρχει πρόβλημα και με τον χρονίζοντα διάλογο και τα σεντόνια του, και επειδή καμιά φορά όλοι μας μπροστά στις ευθύνες της χειραφέτησης, εφευρίσκουμε ωραίες δικαιολογίες και περισπασμούς, και κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε:
Ας μην αντιτείνει κανείς π.χ. ότι τα παραπάνω αφορούν πρόσκληση για διάσπαση. Το αντίθετο μάλιστα. Διάσπαση και πολυδιάσπαση είναι η τωρινή κατάσταση, όπου ο καθένας μικρός, μεμονωμένος, παραπονούμενος κλπ εντός και εκτός, λέει τα ωραία του και κάνει ότι νομίζει η γκλάβα του, και έτσι νομίζει ότι έκανε αυτό που μπορεί. Αντί για αυτό, όλα τα λοιπά θραύσματα της αριστεράς, θα μπορούσαν να εξαντλήσουν τις προσπάθειες για τη συγκρότηση ενός συνεκτικού αριστερού φορέα με λαϊκή έκφραση. Μαζί με αυτούς, και όσοι αριστερόστροφοι φυτοζωούν παραπονούμενοι και «απογοητευμένοι» εντός του ΚΚΕ και του αναβαπτισμένου ΣΥΝ. Και όσοι ακόμη ελπίζουν στα σχήματα αυτά, ας συνεχίζουν την καλή εσωτερική δουλειά, κριτική αλλά και δημιουργική.
Δύσκολο; Εξαιρετικά δύσκολο και απίθανο - πλην όμως αναγκαίο.

ατέλειωτο χασμουρητό είπε...

Ε, βοηθάει και το ίντερνετ, οπότε πλέον ο καθένας κλπ κλπ.
Το πρόβλημα της ελληνικής αριστεράς το έχει ίσως εκφράσει πιό καίρια απ' όλους ο Clint Eastwood με το γνωστό απόφθεγμά του γιά τις γνώμες, οι οποίες είναι τόσες πολλές, όσες κλπ κλπ.

Από κει και πέρα, ειλικρινά μου είναι απολύτως αδιανόητο γιά όποιον πονάει αυτήν την υπόθεση, όπως εν προκειμένω αποδεικνύει η αρθρογραφία του γιά το παρόν ιστολόγιο, με τα σωστά και τα τρωτά,
να σχολείται με τον εν λόγω κύριο. Διότι η δημόσια παρουσία του τον έχει πλέον οριστικά καταχωρήσει σε μία συγκεκριμένη κατηγορία.
Είναι απλά ο Αργύρης Ντινόπουλος του ΚΚΕ.
Ε, όποιος έχει όρεξη να τσακώνεται με τέτοιους..., καλή όρεξη!
Ρε παιδιά, κάντε μας τη χάρη επιτέλους, δεν έχουμε σοιβαρότερα;;;Αμάν!!!!

ατέλειωτο χασμουρητό είπε...

Δύο πρόσφατα παραδειγματάκια όπου μπαίνουν τα πράγματα, σεντελώς στοιχειωδώς, στη θέση τους:

http://anthostoukakou.blogspot.de/2013/09/o-lenin.html

http://www.neaspora.gr/?p=943

Ναι, ναι, βέβαια, κι αυτοί είναι πράχτορες του διεθνούς ιμπεριαλισμού που δεν κάνει τίποτε άλο παρά να βυσσοδομεί εναντίον του κουκουέ Αργύρη Ντινόπουλου!

LeftG700 είπε...

Φίλε συνταξιούχε,


Βλέπω ότι επανέρχεσαι σταθερά στο πιο αμείλικτο ερώτημα της πολιτικής: Τι να κάνουμε; Θα σου πω την προσωπική μου άποψη γι’ αυτά που θίγεις, αλλά πριν από αυτό, επίτρεψέ μου δυο λόγια ακριβώς επί τού θέματος.

Φαίνεται να το παρακάμπτεις. Κι όμως! Το ζουμί τής ανάρτησης είναι ότι η διεργασία (κριτική ανάλυση), η οποία πρέπει απαραιτήτως να προηγείται του ερωτήματος «τι να κάνουμε;» και της οποίας ο σκοπός είναι να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση σ’ αυτό, απουσιάζει ολοκληρωτικά από το πιο ιστορικό κομμάτι τής ελληνικής Αριστεράς, το ΚΚΕ! Μια χούφτα άνθρωποι (77) καθοδηγούν άκριτα (επαναλαμβάνω και τονίζω: ά-κρι-τα!) εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους (μέλη, στενούς φίλους, οπαδούς, απλούς ψηφοφόρους).

Αφού τελειώσαμε με αυτό, προχωρώ σε ορισμένες σκέψεις για όσα είπες.

Έχουμε υποστηρίξει κατ’ επανάληψη από εδώ ότι η κριτική μας, αφού δεν διατηρούμε ως μπλογκ κανέναν οργανικό δεσμό με κανένα κόμμα, δεν μπορεί να είναι ούτε στο ελάχιστο χρήσιμη και αποτελεσματική (εννοείται στις περιπτώσεις που είναι σωστή), αν δεν τη συμμεριστούν, στο σύνολο ή εν μέρει, μέλη τών αριστερών κομμάτων και τη μεταφέρουν μέσα στα κόμματά τους. Μόνο από καραμπόλα δηλαδή μπορούμε να βοηθήσουμε, όχι ως αυθύπαρκτες φωνές. Αυτή η καραμπόλα είναι η μόνιμη επιδίωξή μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, όντας μία διαδικτυακή φωνή χαμένη ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλες. Τώρα, τι μπορούν να κάνουν εκείνοι;

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, με βάση το εσωκομματικό καθεστώς που κυριαρχεί στο ΚΚΕ, δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό χωρίς …επανάσταση! Είναι τόσο θηριώδης ο συγκεντρωτισμός και τόσο ισχνή η δημοκρατία μέσα εκεί που αν δεν σπάσουν το τζάμι, αν δεν ‘‘ματώσουν’’, αν δεν συγκρουστούν μέχρις εσχάτων με τον κομματικό μηχανισμό, δουλειά δεν γίνεται.

Πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί δεν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα. Όπως προφανώς ξέρεις, στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ειπωθεί το οτιδήποτε για το οτιδήποτε. Ό,τι τού φανεί του κάθε λωλοστεφανή! Επομένως, από αυτή την πλευρά, η Ρόδος είναι μπροστά τους και εύκολα προσβάσιμη. Λείπει όμως το …πήδημα! Γιατί λείπει;

Δεν υπάρχει μία απάντηση σε αυτό. Άλλοι δεν πηδάνε γιατί σου λέει «πάμε για κυβέρνηση, κρύβε λόγια». Άλλοι γιατί θεωρούν πως «θα δώσουν επιχειρήματα στον αντίπαλο να μιλήσει για ρήξεις και διαφωνίες». Άλλοι γιατί είναι καριερίστες και πάνε για καρέκλα (αν δεν έχουν ήδη). Άλλοι γιατί είναι κουρασμένοι (κυρίως οι μεγαλύτεροι στην ηλικία και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πήχτρα στα γκρίζα ή και άσπρα μαλλιά). Άλλοι γιατί έχουν χαμηλή κομματικότητα. Άλλοι γιατί πιστεύουν πως «το κόμμα δεν είναι τίποτε, το κίνημα είναι το παν». Διάλεξε και πάρε.

Να μαζευτούν όλα τα «ανοιχτά μυαλά», λες. Αφού το πλοίο που έχουν διαλέξει δεν τραβάει και σέρνεται με κάνει γύρους στο ίδιο σημείο να το εγκαταλείψουν και να φτιάξουν όλοι από κοινού ένα δικό τους. Μάλιστα. Και ερωτώ (αφού σου πω ότι ούτε εγώ έχω κόλλημα με τις διασπάσεις):

Εντάξει, ας πούμε ότι για τους Κουκουέδες αυτό είναι μία επιλογή που πρέπει να την εξετάσουν στα σοβαρά, με βάση το εσωκομματικό καθεστώς. Οι Συριζαίοι γιατί να το κάνουν, αφού έχουν όλο το ελεύθερο να ‘‘σηκώσουν’’ όποιο ζήτημα γουστάρουν; Και, εν πάση περιπτώσει, να το κάνουν. Αλλά να το κάνουν αφού πρώτα έχουν δοκιμάσει όλα τα άλλα. Γιατί μπορεί να μην έχω κόλλημα με τις διασπάσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την έχω και καραμέλα (φαντάζομαι ούτε κι εσύ). Τα έχουν δοκιμάσει αυτά τα άλλα; Όχι.

Κι έτσι, ξαναγυρνάμε στην …ουρά μας! Μια χαρά κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για να δουλέψουν όποιοι έχουν «ανοιχτά μυαλά». Δεν τους λείπει τίποτε και δεν τους εμποδίζει κανείς. Θέληση χρειάζεται μόνο, γερό συκώτι και πολιτική αρετή.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε με το ιδιόρρυθμο ψευδώνυμο που δεν μπορώ να το προσφωνήσω (αν δεν είσαι περαστικός από εδώ που δεν θα ξαναφανεί, πάρε, ρε γμτ, ένα ψευδώνυμο της προκοπής να μπορώ να το λέω! :-) )


Τον Κλίντ λέω να τον αφήσουμε στην πάντα. Αυτό που είπε μπορεί να το χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε, όχι μόνο αυτός που το λέει πρώτος. Άρα, περιλαμβάνει κι εσένα και μένα και τον Λένιν τον ίδιο!

Νομίζω ότι παρερμήνευσες το στόχο τής ανάρτησης. Δεν ανοίγω κανένα μέτωπο με τον αρθρογράφο, ούτε ο καημός μου ήταν να πω «κύριε, κύριε, εγώ είμαι καλό αριστερό παιδί και κάνω καλή αριστερή κριτική, δεν είμαι σαν τα παλιόπαιδα που λέει ο φιλόλογος». Ο στόχος τής ανάρτησης είναι το καθεστώς ευνουχισμού που επικρατεί στην περιοχή ευθύνης τού ΚΚΕ. Ευνουχισμού και αυτοευνουχισμού: τι επιβολή υπάρχει για τον ψευδώνυμο οπαδό τού ΚΚΕ που μιλάει στο διαδίκτυο άγνωστος μεταξύ αγνώστων; Καμία! Απλώς έχει εσωτερικεύσει (ακόμα κι αν είναι πιτσιρικάς που πάει στη δευτέρα Λυκείου και νομίζει ότι ο Μπουχάριν ήταν παλιός παίκτης τού Ολυμπιακού) την ιδέα «είναι κακό να μιλήσεις δημόσια και κριτικά για το Κόμμα». Αυτό λοιπόν ήταν το πάπλωμα για το οποίο έγινε ο καβγάς.

Τώρα για τον αρθρογράφο; Να πω δυο λόγια (με την ελπίδα ότι θα τα διαβάσει).

Ναι, όσο βαρύς κι αν είναι ο παραλληλισμός που έκανες με τον Ντινόπουλο, είναι και εύστοχος. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Εγώ, που τον ξέρω (διαδικτυακά) εδώ και πάνω από τέσσερα χρονάκια και έχουμε συζητήσει πολλές φορές πριν διακοπούν οι σχέσεις μας οριστικά μετά από διάφορες ‘‘πλαγιομετωπικές’’ που τα βρίσκαμε μετά, στο λέω και στο υπογράφω. Ήταν πολύ διαφορετικός και αν είχε κρατήσει έστω και τα μισά από τον παλιό του εαυτό, θα μπορούσε να ήταν πολύ χρήσιμος στους οπαδούς τού ΚΚΕ —άρα, εμμέσως, και στο ΚΚΕ, άρα, πάλι εμμέσως, και στο αριστερό κίνημα γενικά. Δυστυχώς όμως, αντί να τους δείξει ότι πολλά από τα πράγματα που εκείνοι τα έχουν για πραγματικά δεν είναι παρά μόνο σκιές, πέτυχε το ακατόρθωτο: να πιστέψει ο ίδιος ότι αυτά που νόμιζε πραγματικά, αυτά είναι οι σκιές!

Ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στη διαλεκτική εξέλιξη των πραγμάτων…


Τα λέμε


ΥΓ Το δεύτερο κείμενο από τα λίνκς που έβαλες το ήξερα. Το πρώτο όχι (δεν το κατάλαβα και πολύ καλά γιατί αναφέρεται σε ονόματα και καταστάσεις που δεν ξέρω και, επιπλέον, είναι σβησμένα όλα τα σχόλια απ’ όπου θα μπορούσα να φωτιστώ κάπως). Πάντως, για να είμαι ειλικρινής απέναντί σου, μπορεί στο άβαταρ μας να υπάρχει κι ένα μαύρο τετραγωνάκι, αλλά το μαγαζί εδώ δεν είναι αναρχικό.

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ειναι ο ντινοπουλος του ΚΚε αλλα ο τακης Τσουκαλας (μονο που δεν κανει περμανατ).

οργ.

Ανώνυμος είπε...

επι της ουσιας
κατα την γνωμη μου και για να μην φανει οτι ειμαι εμπαθης η οτι η αισθητικη μου σταση ειναι κατω του μεσου ορου,
θα το πω με δικα τους λογια

η στρατηγηκη ειναι δεδομενη και δεν συζητειται (τουλαχιστον εκτος συνεδριακων διαδικασιων) η αλλαγη της στρατηγηκης ειναι ενα δυσκολο αντικειμενο το οποιο το αναλαμβανει ο γ.γ. η καποια μελη του π.γ. με εμπειρια.
αυτο που μπορει οποιοδηποτε αλλο μελος του κομματος ειναι να κανει απολογισμο της δρασης της κοβας του δηλαδη γιατι η στρατηγηκη και η πρακτικη εφαρμογη της δηλαδη η πολιτικη γραμμη δεν περασε στο λαο,γιατι η κοβα παρουσιασε αδυναμιες στη δραση της με αποτελεσμα να μην μπορεσει η κοβα και το κομμα να φτασει τον στοχο.

αυτο ειναι το λεγομενο διαλεκτικο διπολο κριτικη-αυτοκριτικη (δεν κρατηθηκα παλι και εγινα λιγο ειρωνικος)

ελπιζω να ημουνα μεσα στο θεμα αλλα νιωθω κιολας οτι εχω πεσει παλι σε καποιοα παγιδα δηλαδη οτι το αρθρο ηταν αυτο καθα αυτο ειρωνικο. αυτο ομως ισως ειναι προβολη.

εν πασει περιπτωσει κακο δεν κανει , οσοι αντεχουν να ξαναπροσπαθουν για την ενοτητα της αριστερας,αλλα νομιζω και παλι οτι το προβλημα με τους οπαδους και τα μελη του κκε ειναι οχι η ελλειψη συνειδητοτητας αλλα το αντιθετο, η υπερβολικη συνειδητοτητα που κατανταει δογματισμος (βλεπεται οτι προσπαθω να ειμαι κομιλφο αλλα δεν μου βγαινει)

ενας διαφωτισμενος πως μπορει να απο-διαφωτιστει ?

ισως αν το θεμα εμπαινε με ορους θεολογιας (αυτο προσπαθησα με καποια προηγουμενα πστ οταν αναφερθηκα στη γρηγοριο νυσση και την θεωρια του για την αποκατασταση των παντων)

η συμμετοχη σε ενα δογμα εχει πολλες θετικες πλευρες (ηθικες-ψυχικες εκτος απο τις πρακτικες)

οργουελ

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Για να τα λέμε όλα, δεν είναι καιρός να βγάλεις κάποια διδάγματα και να αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι δεν γίνεται να τα φορτώνεις όλα στον Ιωσήφ; Είπε ποτέ, δημόσια τουλάχιστον, τέτοιες παπαριές; Όχι επειδή βρήκαμε παπα(δοπαίδι) να θάβουμε πέντ' έξι! Εντάξει; ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε λεφτ700,
απρωτα απολα επετρεψε μου να σας δωσω συγχαρητηρια για το βλογ σας και να ευχαριστησω για την φιλοξενια.
το τελευταιο που θα ηθελα ειναι να γινω φορτικος και βαριδι για την προσπαθεια σας.ειλικρινα.
οι αναφορες που εκανα στον ιωσηφ, αν αυτο εννοεις ηταν για να δειξω οτι οι συμπεριφορες επαναλαμβανονται.
οπως μολογησαν οι ιδιοι, κριτικη επιτρεπεται μονο απο μ-λ αποψη. αυτο ειναι ο ορισμος του δογματισμου και ειτε το χρεωσεις στον ιωσηφ η στην μαρια, δικιο θα εχεις. αυτοι παντως οχι μονο μολογανε, αλλα δεν αρνουνται πριν ο αλεκτωρ λαλησει, αυτο τουλαχιστον το αναγνωριζω.
δηλαδη ο σταλινισμος σα νοοτροπια και πολιτικη συμπεριφορα δεν αφορα μονο το παρελθον. ειναι κατι που τοχει ο καθενας μεσα του αλλα οταν βρει καταλληλες συνθηκες και γινει συλλογικη ιδεολογια, θεος φυλαξει.

και αυτη την ιδεολογια δεν προκειται εγω να την συγχωρεσω ποτε, ουε και να την συμψηφησω με τα "θετικα".

τις παπαριες αυτες τις βρηκα στην αποφαση του τελευταιου συνεδριου.

οργουελ

Ανώνυμος είπε...

Κριτικη ειναι η διαλυση των ψευδαισθησεων ,που καλιεργουνται απο τους ιδεολογικους μηχανισμους του επικοδομηματος και εχουν την αφετηρια τους στην εμπορευματικη μορφη ,κατω απο το φως του στρατηγικου στοχου του σοσιαλισμου.
Αντιθετα "αριστερη κριτηκη" ειναι ολα αυτα που επισημανει ο Αντωνης και κυριως η εμονη στην επιφαση συμπτωματικοτητας μιας σειρας "λαθων" σοσιαλδημοκρατικων κομματων οπως ο συριζα.Αλλα αμα κανεις σαν κομμα μια,δυο τρεις φορες λαθος κατι δεν παει καλα.
Οποιος δεν συμφωνει με το στρατιγικο στοχο η πορτα ειναι ανοιχτη.Τι θες δηλαδη τα μελη του ΚΚΕ να κανουν κριτικη στο σοσιαλισμο απο την πλευρα του καπιταλισμου για να απολαυσεις εσυ εσωκομματικη δημοκρατια?

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε G.,


Μήπως τα έχεις μπερδέψει; Αυτό που μου γράφεις ως το αντίθετο της κατά τον Αντώνη αριστερής κριτικής, που εσύ νομίζεις ότι είναι η κομμουνιστική κριτική, δεν είναι καν κριτική! Γράφεις:

«Κριτικη ειναι η διαλυση των ψευδαισθησεων ,που καλιεργουνται απο τους ιδεολογικους μηχανισμους του επικοδομηματος και εχουν την αφετηρια τους στην εμπορευματικη μορφη ,κατω απο το φως του στρατηγικου στοχου του σοσιαλισμου».

Αυτό, φίλε μου, είναι μία γενική περιγραφή τής κατεύθυνσης που πρέπει να παίρνει η προπαγάνδιση της αριστερής (κομμουνιστικής θα το έλεγες εσύ) ιδεολογίας. Εγώ ζήτησα με κάθε σαφήνεια να με διαφωτίσει κάποιος από το χώρο τού ΚΚΕ τι είναι η κομμουνιστική κριτική. Δηλαδή, αν η αριστερή κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μία μπούρδα και αέρας κοπανιστός, όπως λέει ο Αντώνης, ποια είναι η κομμουνιστική κριτική προς το ΚΚΕ; Πιο δηλαδή: ποια πρέπει να είναι η ουσιαστική και με πλούσιο περιεχόμενο κριτική που οι Κουκουέδες γενικά (μέλη, οπαδοί, φίλοι, ή απλοί ψηφοφόροι) κάνουν στο κόμμα τους;

Αυτό ρώτησα, φίλε μου, και σ’ αυτό περιμένω μια απάντηση.


Τα λέμε

ατέλειωτο χασμουρητό είπε...

Τζάμπα το κουράζουμε βρε παιδιά, αφού είναι φανερό ότι δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση από τη στιγμή που η θέση της μιάς πλευράς λέει:

έχω δίκιο γιατί υποστηρίζω τη θέση του κόμματος, που έχει πάντα δίκιο, ενώ εσύ έχεις άδικο καθώς θεωρείς ότι ο οποιοσδήποτε (κόμμα, οργάνωση, άτομο, συλλογικότητα) μπορεί να έχει, δυνητικά έστω, δίκιο ΕΚΤΟΣ του κόμματος.

Ο παραπάνω φίλος G αυτό ακριβώς επαναλαμβάνει κάνοντας, όπως συμβαίνει κλασσικά με κάθε φιοκουκουέ, λήψη του ζητουμένου.

Κριτική στάση είναι η συμφωνία με το κόμμα (τάπε η Αλέκα που τσιτάρατε ολόσωστα πριν). Κάθε τι που παρεκλίνει από τις θέσεις του κόμματος ούτε έχει ούτε μπορεί ποτέ να έχει δίκιο, είτε εν μέρει είτε εν όλω.

Και ομολογώ ότι με κλόνισε :)) η αντίρρηση ενός άλλου φίλου ότι ο εγωπαθής σταρ=τσοπάνος του διαδικτύου προσομοιάζει μάλλον προς τον Τάκη Τσουκαλά. Πράγματι, όπως ο Τσουκαλάς θεωρεί δεδομένο ότι είναι αντικειμενικά σωστό ό,τι συμφέρει τον Ολυμπιακό, έτσι κι ο ξερόλας εκ του ασφαλούς υβριστής.

Μπορεί να μην έχει δόσει ακόμη πέναλτυ ο διαιτητής, θάναι οπωσδήποτε πέτσινο όμως, αν είναι κατά του Ολυμπιακού.

Τι κουβέντα να κάνεις με τύπο που ανακάλυψε το κουκουέ στα χαρτιά και στα 45 του και νομίζει ότι είναι ο Νεύτωνας;

Φτάνει με τα εμέσματα. Από τα δύο λινκς που έβαλα, το δεύτερο έχει ένα νομίζω εύστοχο πορτραίτο των κινήτρων του μεγάλου ινστρουχτορα. Που μπορεί να είναι ψυχάκιας επειδή του καίγονται αμέσως οι ασφάλειες όταν (νομίζει) ότι αμφισβητε΄λιται η αυθεντία του, είναι όμως πολύ ορθολογιστής στον χειρισμό της καριέρας του, ακαδημαικής αλλά και "πολιτικής".

Το πρώτο είναι από τους Ροσσινάντε, αναρχοσυνδικαλιστές, έντιμα και πολύ αγωνιστικά παιδιά. Πολιτικά δεν με ενθουσιάζουν, εν τούτοις βγαίνουν πάντα σπαθί σε θέματα αλληλεγγύης και κινηματικής στάσης. Το θέμα που καταγγέλουν είναι πράγματι βρώμα, το είχε τότε παρακολουθήσει. Απλά στο γνωστό μοτίβο του γνωστού μοναδικού και αθυεντικού ερμηνευτή των γραφών και εκφραστή του μ-λ παγκυπριακά, πανελλαδικά και παγκόσμια.

Με όλο το σέβας αλλά βαρέθηκα απίστευτα και δεν πρόκειται να επανέλθω εδώ γιά να σχολιάσω είτε τον κουκουέ Αργύρη, Τάκη ή και Άδωνι γιατί και αυτουνού χαρακτηριστικά (ιδίως την υστερία) εμφανίζει ο κωμικός, τελικά, παιδαγωγός.

Άντε γειά!

LeftG700 είπε...

ΟΚ, φίλε με το ιδιόρρυθμο (και άβολο) ψευδώνυμο . Μην επανέλθεις για τέτοια ζητήματα. Να επανέλθεις όμως για άλλα. Ένας λόγος παραπάνω αφού μάς αναγνωρίζεις και κάποιο «πόνο γι’ αυτή την υπόθεση» Εντάξει; :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Ρε λεφτ.Αμα θες τολμα να κανεις κριτικη στον Μαρξ και στους κλασικους.Θα ειμουνα πολυ περιεργος να διαβασω.Τι ειδους κριτικη μπορεις να ασκησεις σε ενα κομμα που ειναι μ-λ μεχρι αηδιας?Οπως λεει και ο αντε γεια εισαι αναγκασμενος να κανεις ερμινειες γραφων συμφωνα με αυτα που σου επιτρεπει να καταλαβεις απο μαρξισμο η ταξικη σου θεση και ποτε να κανεις αριστερη και ποτε δεξια κριτικη.παντα παραθετοτντας αποσπασματα αλα ποτε το ολο που ειναι και το αληθες.Ειναι ιερατιο το ΚΚΕ καλα το λενε οι αντιπαλοι του.

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε G,


Αναρωτήθηκα και σε ρώτησα στο προηγούμενο σχόλιο μήπως τα έχεις μπερδέψει. Τώρα βλέπω ότι το έριξες στις ντρίμπλες!

Βρε άνθρωπε, τι μου λες να κάνω κριτική στον Μαρξ αν τολμάω; Μου θυμίζεις κάτι πλακώματα που κάναμε πιτσιρικάδες και κάποιος όταν τις έτρωγε έλεγε «άμα είσαι μάγκας να τα βάλεις με τον ξάδερφό μου!», όπου ο ξάδερφός του ήταν μαντράχαλος του Γυμνασίου!

Φίλε μου, τα πράγματα είναι απλά και μην πας να μου την κάνεις γυριστή, κοντρολάροντας τη μπάλα με το χέρι, γιατί θα πάρω ανάποδες και θα σου κάνω κάνα τζαρτζάρισμα που θα δεις το Χριστό φαντάρο! Κοίτα να δεις πόσο απλά είναι:

Ο Αντώνης τράβηξε μία μακροσκελή ανάλυση για το πόσο σκατά είναι η «αριστερή κριτική». Ωραία. Ας πούμε ότι είναι όντως έτσι. Η «αριστερή κριτική» είναι σκατά! Η ερώτηση που έκανα ήταν ποια είναι η «κομμουνιστική κριτική». Αν έχεις να πεις κάτι επ’ αυτού, σε ακούω πολύ προσεκτικά. Μη μου τρως όμως την ώρα μου με άλλα τών αλλώνε!. Γκέγκε;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Φοβάμαι πως η κουβέντα πήρε άσχημη τροπή. Για να μην έχουμε δράματα (και για να μη θρηνήσουμε... θύματα), προτείνω να την πιάσουμε από την αρχή. Από την αρχή-αρχή εννοώ, μπας και μας ξέφυγε κάτι σημαντικό. Με την άδειά σας λοιπόν, ξεκινάω:

Tι είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ τον επανεκκινηθέντα Βλαδίμηρο (Lenin reloaded) στην "αριστερή κριτική"; Το ότι είναι κατά τη γνώμη του ατελέσφορη; Όχι! Αυτό που τον ενοχλεί είναι ότι -κατά τη γνώμη του πάντα- στερείται νοήματος. Και πραγματικά, δεν έχει νόημα να ασκείς αριστερή κριτική σε αστικά κόμματα. Αυτό στην ουσία μας λέει ο επανεκκινηθείς (λόγω προηγηθέντος κρασσαρίσματος) Βλαδίμηρος: Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικό κόμμα! Όχι μικροαστικό, ρεφορμιστικό, ρεβιζιονιστικό κλπ. Αστικό, με βούλα και υπογραφή. Ακριβώς σαν τη Ν.Δ. του Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.

Στο βαθμό λοιπόν που κάποιοι επιμένουν να ασκούν αριστερή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζουν de facto -ενδεχομένως μάλιστα και de iure- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αστικό κόμμα. Κάτι τέτοια βλέπει ο επανεκκινηθείς Βλαδίμηρος και τρελαίνεται. Κάτι τέτοια βλέπω κι εγώ και καταλαβαίνω γιατί του έβγαλε fatal error το σύστημα, ώστε να υποχρεωθεί σε επανεκκίνηση. Δε στάθηκε όμως προσεκτικός στην επανεκκίνηση. Προφανώς κάποια αρχεία δεν του φορτώθηκαν, με αποτέλεσμα να λέει ασυναρτησίες...

Τα σέβη μου
Φιλίστωρ

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Εντάξει, μην τα παίρνεις τοις μετρητοίς, αυτά που λέω περί τζαρτζαρίσματος. Συχνά μιλάω με ποδοσφαιρικές μεταφορές. Κι έπειτα μιλάω για σκληρό τζαρτζάρισμα, όχι για αντιαθλητικό φάουλ! Και να σου πω και το άλλο; Ανεξαρτήτως διαφορών, εκτιμώ κάθε οπαδό τού ΚΚΕ που έρχεται εδώ για να πει τις απόψεις του και τις διαφωνίες του. Διότι, με δεδομένο το ‘‘κλίμα’’ που επικρατεί στο χώρο τού ΚΚΕ, όπου σε στραβοκοιτάνε ως ‘‘ύποπτο’’ ακόμα κι αν λες καλημέρα στον περιπτερά τής γειτονιάς επειδή είναι ‘‘οπορτουνιστής’’, χρειάζεται μια κάποια τόλμη για να εμφανιστεί κανείς στο τσαρδί μας. Αυτό το αναγνωρίζω σε όλους και ο G δεν εξαιρείται, φυσικά.

Κατά τα άλλα: Ναι, αυτό που επισημαίνεις είναι το υπόβαθρο τής αποδόμησης και απαξίωσης της αριστερής κριτικής από τον φορτιζόμενο Λένιν. Όμως, το άφησα κατά μέρος, γιατί, όπως καταλαβαίνεις, η συζήτηση επ’ αυτού θα μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρον.

Έτσι, στράφηκα στο …bottom line: «Ωραία, κύριος, η αριστερή κριτική βρωμάει. Για πες μας τώρα για την κομμουνιστική!».

Όσο μας την είπε ο ίδιος ο Λένιν αυτοπροσώπως, άλλο τόσο μας την είπε κι ο Αντώνης. Πέντε μερούλες συμπληρώνονται σε τρεις ώρες, 26 αναρτήσεις ανέβασε από τότε που προ(σ)κλήθηκε, και δεν έχει ανοίξει το στοματάκι του ούτε όσο για να κάνει ααα ούτε όσο όταν ήταν μικρός και τον πόναγε ο λαιμός του και τον πήγαιναν στον παιδίατρο! Τον καταλαβαίνω (είμαι υπέρ-σίγουρος ότι τον καταλαβαίνεις κι εσύ):

Τι να πει; Ότι η συντρόφισσα Αλέκα έλεγε παπαριές; Λέγονται αυτά; Να πει πάλι ότι ναι, η κομμουνιστική κριτική είναι αυτό που εξηγούσε η Παπαρήγα πέρυσι το Μάρτιο; Ούτε αυτό λέγεται, γιατί μπορεί να τον κράξει κανένας φοιτητής του. Άρα; Άρα… μούγκα στη στρούγκα! Όχι παίζουμε! :-)


Τα λέμε