Μία ακόμα
τραγωδία στο Αιγαίο ήρθε να προσθέσει καινούργια θύματα στη λίστα τού
σύγχρονου Μολώχ, του θεού που φαίνεται να προσκυνάει πια όλος ο πλανήτης κι ας είναι
ασύλληπτα πιο διεστραμμένος από τον αρχαίο του πρόγονο. Τέσσερις βεβαιωμένοι
θάνατοι και οκτώ εξ ίσου βέβαιοι, αλλά απλώς μη επιβεβαιωμένοι ακόμα. Ανάμεσά τους
9 μικρά παιδιά…
Οι διασωθέντες
διηγούνται πράγματα φρικτά. Είναι κοινό μυστικό ότι το λιμενικό δεν φέρεται με
το γάντι στους πρόσφυγες που επιχειρούν να πιαστούν από την Ελλάδα για να
προχωρήσουν στα ενδότερα της ΕΕ κατά συντριπτική πλειοψηφία. Αλλά αυτό
ξεπερνάει κάθε αρρωστημένη φαντασία. Να καταδικάζεις σε θάνατο μικρά παιδιά
σπρώχνοντάς τα στα κύματα; Πόσο μαύρη ψυχή πρέπει να έχει κανείς για να κάνει
ένα τέτοιο έγκλημα; Είναι χρέος τιμής για τη χώρα μας, και δυο φορές χρέος για
την Αριστερά, να εξακριβωθεί με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς συνέβη στο
Φαρμακονήσι.
Όπως ήταν
αναμενόμενο, η ‘‘πολιτισμένη’’ Ευρώπη δεν άργησε να εκφράσει τον αποτροπιασμό
της την υποκρισία της δια χειλέων τού αξιότιμου κυρίου Νιλς Μουίζνιεκς,
Επίτροπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο οποίος δήλωσε
στο Associated Pres μέσα στην τρελή
λύπη:
Είμαι
σοκαρισμένος και αναστατωμένος από τη νέα τραγωδία κοντά στο Φαρμακονήσι, στην
οποία ένας αριθμός μεταναστών, μεταξύ των οποίων και πιθανοί αιτούντες άσυλο,
πνίγηκαν ή αγνοούνται, σε μια υπόθεση που παραπέμπει σε αποτυχημένη μαζική
επαναπροώθηση. Την περασμένη εβδομάδα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να δώσει
τέλος στην παράνομη αυτή πρακτική των μαζικών επαναπροωθήσεων και να
διερευνήσει σε βάθος όλες αυτές τις υποθέσεις. Toυς καλώ να τηρήσουν την
υπόσχεσή τους.
Τι δήλωσε για τη συνολική μεταναστευτική
πολιτική τής όλης ΕΕ και ιδίως τι μας είπε για την συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ που
καταδικάζει τη χώρα μας να γίνει είτε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων είτε
μια χώρα δημίων; Ούτε λέξη! Κιχ δεν έβγαλε ο κατά τα άλλα ‘‘ευαίσθητος’’ λαλίστατος
κύριος Μουίζνιεκς.
Όλως περιέργως (εντάξει, πλάκα κάνω), κιχ
επίσης δεν έβγαλε επ’ αυτού και η Αριστερά που υπερασπίζεται τον «ευρωπαϊκό
προσανατολισμό» τής χώρας. Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις. Τέσσερις (4) ανακοινώσεις
Συριζικής «προελεύσεως και κατασκευής» μετρήσαμε —χώρια τα άρθρα—, αλλά, όσο κι
αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε την παραμικρή νύξη! Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι
ακριβώς αυτή η Αριστερά που δεν παύει ούτε στιγμή να μας υπενθυμίζει «την
ευρωπαϊκή διάσταση της ελληνικής κρίσης» και να μας κατηγορεί επί εθνικισμώ επειδή,
λέει, ζητάμε «εθνική λύση σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα»… Ευτυχώς τουλάχιστον που
βρέθηκε η Τασία Χριστοδουλοπούλου, μέλος τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, και έγραψε σε ένα άρθρο της τα αυτονόητα που
οι ultra διεθνιστές του
αρνούνται να δουν:
Και
η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ο ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός; Η σύμβαση της Γενεύης για
τους Πρόσφυγες; Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιλέξει επίσημα τη διγλωσσία. Από τη
μία χρηματοδοτεί την Ελλάδα για να φτιάχνει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από την
άλλη την καταδικάζει για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν εκεί. Από τη μια
έχει ορίσει την Ελλάδα χωροφύλακα, για να μην φτάνουν οι μετανάστες στις άλλες
χώρες της ΕΕ. Από την άλλη ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα, κ. Νιλς Μουίζνεκς, καταγγέλλει την κυβέρνηση για τη μεταναστευτική
πολιτική της. Κι όσο για τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, σε αυτούς τους
δίσεκτους καιρούς μόνο η αριστερά τον επικαλείται και τον υπερασπίζεται.
Το ΚΚΕ, όπως ήταν αναμενόμενο, τα είπε
καλά. Μικρό το όφελος. Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν κάνει καλά…
Στη
φωτογραφία (του Άγγελου Καλοδούκα), ο πατέρας που έχασε όλη την οικογένειά του:
σύζυγο και τέσσερα παιδιά! Από το left.gr.
57 σχόλια:
Η σιωπηλή κραυγή των νεκρών
http://fb.me/2ctWw0W2D
Όλοι σκατά είναι... Καλύτερα Σαμαρά να ξέρουμε και με τι έχουμε να κάνουμε βρε αδερφέ...
Όσο για το ΚΚΕ μην ανησυχείς. Θα πειστείς ότι είναι η καλύτερη επιλογή και θα μας πείσεις και εμάς με τα ατράνταχτα, πάντα απολύτως σωστά και τεκμηριωμένα επιχειρήματά σου... αφού βέβαια πετύχει η ψυχανάλυση.
Ότι το έκανες καφενέ της αμπελοφιλοσοφίας και του προσωπικού σου διχασμού το μαγαζί το διαπίστωσα. Ότι θα χρησιμοποιούσες ένα τέτοιο γεγονός για να την πέσεις πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ ομολογώ δεν το περίμενα.
Άντε και συνέντευξη στο Protagon ως "ανεξάρτητος blogger" σου εύχομαι...
Μάρκομ Ξ
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Αδύνατον να πιστέψω ότι έγραψες εσύ αυτά τα απίστευτα! Να δω αν θα είναι αύριο ακόμα εδώ και τότε θα σου απαντήσω...
Τα λέμε
Λέφτηδες, δεν ξέρω τι ζητήματα έχουν προκύψει μεταξύ υμών και του σ. Μάρκομ, ωστόσο νομίζω ότι το τελευταίο διάστημα η κριτική σας έναντι του ΣΥΡΙΖΑς έχει αρχίσει να μοιάζει με αυτή του σ. Λασκαράτου, απλώς εσείς ξεκινάτε από αριστερή αφετηρία. Θέλω να πω ότι διακρίνω μια κακοπιστία έναντι του ΣΥΡΙΖΑς, η οποία -εμένα που δεν είμαι μέλος, ούτε συμπαθών κάποια συνιστώσα- θεωρώ ότι δεν είναι παραγωγική.
Επί του προκειμένου, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑς για τα Δουβλίνα, τις Σένγκεν και τα τοιαύτα (θεωρώ ότι) είναι γνωστές και δεδομένες και πλειστάκις έχουν αποτελέσει στόχο των πλέον αντιδραστικών στοιχείων του συστήματος.
Κρίνετε ότι θα έπρεπε να τις επαναλάβει και στην περίπτωση του Φαρμακονησίου; Ή, μήπως, λεωγωτώρα, στην παρούσα φάση ο όποιος σχολιασμός/κριτική θα πρέπει να επικεντρωθεί στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση ΝΔΣΟΚ αντιμετωπίζει την παράνομη μετανάστευση, δηλαδή, εντελώς τελείως κτηνωδώς και απάνθρωπα;
Τελικά, δηλαδή, μήπως επιθυμία σας είναι ο ΣΥΡΙΖΑς να αρχίσει να μιμείται το ΚΚΕ στις όποιες ανακοινώσεις του, επαναλαμβάνοντας ad nauseam δεδομένες και γνωστές θέσεις; Ενίοτε, δε, μεταφέροντας το βάρος της κριτικής σε γενικότερα προβλήματα, υποβιβάζοντας έτσι το ειδικό; Αν θέτε, το συζητάμε.
Φίλε Khlysty,
Για την ώρα: Σε διαβεβαιώνω ότι εμείς δεν έχουμε κανένα ζήτημα με τον Μάρκομ Ξ. Είναι προφανές ότι διαφωνεί με τις κριτικές μας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως εξ άλλου φαίνεται να συμβαίνει και μ’ εσένα. Απλώς εκείνος το κάνει, ας πούμε, πιο ‘‘μαχητικά’’. Είναι δυνατόν να έχουμε ζήτημα με όσους διαφωνούν με πράγματα που γράφονται εδώ; Ίσα-ίσα που θέλουμε να το συζητάμε το πράγμα. Αυτό είναι και απάντηση στο (υποθέτω) ρητορικό μάλλον ερώτημά σου στο τέλος. Φυσικά και θα συζητήσουμε τα όσα θίγεις, δεν έχουμε ποτέ αρνηθεί συζήτηση. Προηγείται όμως η απάντηση στον Μάρκομ Ξ που θα καλύψει και μέρος από τις δικές σου ενστάσεις. Ό,τι μείνει απ’ έξω θα τα πούμε μαζί σου. ΟΚ; :-)
Τα λέμε
Φίλοι Λέφτηδες, αφού ετοιμάζετε συγκεντρωτική απάντηση, βάλτε και μένα στο λογαριασμό: Να σας πω ότι παρακολουθώ επί καθημερινής βάσεως τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Ψέματα θα σας πω. Μπαίνω όμως επί καθημερινής βάσεως στα συριζαΐικα sites, οπότε στην κατηγορία των ενημερωμένων θεωρώ ότι ανήκω. Ε, λοιπόν! Η αίσθηση που αποκόμισα είναι ότι οι συριζαίοι δεν το πέρασαν στο ντούκου το θέμα. Νομίζω λοιπόν ότι υπήρξατε υπέρ το δέον αυστηροί στην κριτική σας.
Tα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φιλολογικό υστερόγραφο (προς πάντα ενδιαφερόμενο): Το "υπέρ το δέον", που έγραψα παραπάνω, δεν είναι λάθος από βιασύνη ή αβλεψία. Λάθος είναι το συνηθισμένο "υπέρ του δέοντος", που ακούμε και διαβάζουμε όλη την ώρα πλέον...
ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΦΙΛΙΣΤΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Φίλε Φιλιστορα,
Ένα μόνο πράγμα για την ώρα και για σένα:
Εγώ αναφέρθηκα και έβαλα λινκ σε ανακοινώσεις με ‘‘επίσημη’’ Συριζική υπογραφή. Σ’ αυτές δεν υπήρχε καμία αναφορά στο Δουβλίνο ΙΙ. Δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση (και με χαροποιεί ιδιαίτερα) σε αυτό που καταθέτεις, ότι δηλαδή υπήρξαν Συριζαίοι που το θυμήθηκαν.[***] Δεν εκφωνούν όμως αυτοί τον κεντρικό πολιτικό λόγο τού κόμματος. Επιπλέον:
Όπως είδες, δεν παραλείψαμε να παραθέσουμε επαινετικά το άρθρο τής Χριστοδουλοπούλου, σημειώνοντας παράλληλα τη θέση της στην κομματική ιεραρχία. Αυτό κάτι πρέπει να λέει… Α, παρεμπιπτόντως να σε (σας) πληροφορήσω και για το εξής αξιοσημείωτο:
Όταν έγραψα την ανάρτηση, το άρθρο τής Χριστοδουλοπούλου βρισκόταν στις μέσα σελίδες τού Red Notebook. Χθες το απόγευμα που μπήκα το είχαν μεταφέρει, αν και περασμένο σε ημερομηνία δημοσίευσης, στην πρώτη σελίδα, παραθέτοντας μάλιστα στην προμετωπίδα του το απόσπασμα που παραθέτουμε κι εμείς (αυτό το δεύτερο δεν θυμάμαι αν συνέβαινε όσο το άρθρο δεν εμφανιζόταν ως κύριο, μπορεί ναι, μπορεί όχι, όρκο δεν παίρνω).
Χωρίς να θέλω να παραστήσω πως είμαστε ‘‘παράγοντες’’, έχω λόγους να πιστεύω ότι αυτή η εκ των υστέρων αναβάθμιση του άρθρου τής Χριστοδουλοπούλου έγινε και εξ αιτίας τής δικής μας ‘‘γκρίνιας’’. Άρα, αν έτσι έχουν τα πράγματα, εκτός από δυσάρεστοι, κάπου γίναμε και χρήσιμοι…
Τα λέμε
[***] Να σημειωθεί δε ότι μέχρι την ώρα που γράφτηκε το ποστ δεν είχε γίνει καμία αναφορά ούτε στην Iskra, ούτε στο RProject, τα ‘‘επίσημα’’ sites τών ‘‘μενσεβίκων’’, παρά το ότι στο δεύτερο είχε γραφτεί ήδη άρθρο για το περιστατικό στο Φαρμακονήσι.
Τώρα, Αριστερά Φιλαράκια, για να τα λεμε ολα,
οτιδήποτε συμβαινει δε σημαινει οτι βρισκουμε ευκαιρία αλλοι να κανουν κριτική στον ευρύτερο πολιτικό τους χώρο και αλλοι να "δραττονται της ευκαιρίας" για να κανουν αντιπολίτευση.
Το συγκεκριμενο τραγικό γεγονός που διαδραματισθηκε στο Αιγαιο, αν το δει κανεις ως "ανθρωπινες συμπεριφορές" και
οχι τι λενε οι ευρωπαικες συνθηκες και ποια ειναι η μεταναστευτικη πολιτικη και τι λενε οι ευρωπαιστες και τι οι αντιευρωπαιστες,
νομίζω οτι χανεται αυτό καθαυτό το γεγονός.
Σε μια κατασταση διασωσης απο το λιμενικό μιας ομαδας ανθρωπων που παλευαν στη θαλασσα, με αδιευκρινιστες ακομα το τι ακριβως συνεβη, αν δηλαδή
οι λιμενικοι φερθηκαν απανθρωπα πετωντας ανθρωπους στη θαλασα, γυναικες παιδια, και αλλοι μεν υποστηρίζουν, ανοήτως,οτι ηταν "πολιτικη αποφαση" αλλοι δε οτι το λιμενικό σωμα ειναι "καθικια".
Κι' εδω υπεισερχεται ο ανθρωπινος παραγοντας, μπορει καποιοι διασώστες να εκαναν ο,τι ηταν δυνατόν για να σώσουν ανθρωπινες ζωές (που ειναι και η δουλεια τους)
και αλλοι που αισθανονται ενα θανασιμο μισος για τους μεταναστες...τους εσπρωχναν "να πανε να πνιγουν" η αν ειχαν τη δυνατοτητα να τους πυροβολήσουν θα τους πυροβολουσαν κιολας.
Τώρα εκεινες τις στιγμες ουτε μεταναστευτικη πολιτικη ισχυει παρά μονο ο ανθρωπινος παραγοντας, αυτών που κανουν το καθηκον τους (ως διασώστες) και των αλλων που ενδεχομενως βρισκουν ευκαιρία να χρησιμοποιησουν τη βια που θελουν ναεπιβαλουν στους μετανάστες π.χ. οι ρατσιστες που εδερναν τους μικροπολιτες στις λαικες και αλλα πολλά παρομοια και χειρότερα παραδειγματα, ρατσιστικων συμπεριφορών.
Το να φταιει λοιπόν ο Συριζα που δεν αδραξε την ευκαιρία να κανει μια "βαρβατη" αντιπολιτευση,οπως ειδαμε να γραφονται διαφορα,
νομιζω οτι αδικειται
και ξερετε οτι δεν ειμαι Συριζαια.
υγ.
Δυο λογια για τον αγαπητό Μαρκομ, η δικιά μου εντυπωση ειναι οτι οι Λεφτηδες αυτό που θελουν και επιδιώκουν ειναι μια συνεργασία των αριστερων δυναμεων οπως νομίζω οτι ειναι και η επιθυμια του Μαρκομ.
Το μόνο που έχω να πω προς το παρόν είναι ότι με τιμά η απεύθυνση σου προς εμένα αγαπητή Ένη. Παρότι διαφωνώ με το τι επιδιώκει το blog αυτό (πλέον).
φιλικά,
Μάρκομ Ξ
Αναμένοντας την συγκεντρωτική απάντηση, προσθέτω προς προβληματισμό και ένα ακόμα ερώτημα: προτού αρχίσει ο οιοσδήποτε εξ ημών να κάνει κριτική για όσα λέει (ή δεν λέει) και κάνει (ή δεν κάνει) (εν προκειμένω) ο ΣΥΡΙΖΑς, μήπως θά'πρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσουμε εις έκαστος τι περιμένουμε/προσδοκούμε απ' αυτόν;
Και, τσακ, νά'σου κι αυτό...
Βρε το καθίκι τον Αλέξη! Να υπονομεύει το ίδιο του το κόμμα; Η τελευταία φορά που μίλησε ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη αναθεώρησης τού Δουβλίνο ΙΙ ήταν όταν η Ιρλανδία πήρε μέρος σε Παγκόμιο Κύπελο! Οι δε ευρωπαϊστές και ultra διεθνιστές του, έχουν να βγάλουν άχνα από την εποχή ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της! ;-) :-)
Υπάρχουν και νεώτερες (σημερινές) εξελίξεις:
Επιστολή (του Αλέξη Τσίπρα) προς τον Χέρμαν βαν Ρομπάι για το έγκλημα στο Φαρμακονήσι
Μπαίνω αυτή τη στιγμή στο RedNoteBook και βλέπω τα μισά άρθρα, ειδήσεις κλπ στην πρώτη σελίδα να είναι για το θέμα μας.
Ηθικόν δίδαγμα; Το παρακάνατε λιγάκι κι εσείς, βρε παιδιά! Θα με ρωτήσετε αν ήταν άριστη η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και τα αντανακλαστικά του. Όχι, βρε παιδιά, δεν ήταν. Με άριστα το δέκα, άντε να τους βάλουμε ένα εφταράκι. Αλλά δεν έπεσαν και κάτω απ' τη βάση, ώστε να βάλουμε τις φωνές. Ας πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ το εφταράκι του και στ' άλλα θέματα -και θα 'μαστε πανευτυχείς, λέω εγώ.
Να πούμε και το άλλο: Σήμερα (25/1) δείχνουν την εικόνα που θα 'πρεπε να έχουν δείξει απ' την αρχή. Βελτιώνονται, με άλλα λόγια. Έπεσε γκρίνια συνεπώς -δεν εννοώ τη δική σας- και η γκρίνια έπιασε τόπο.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φίλε Φιλίστορα,
Sorry αν σε στενοχωρήσω, αλλά εμείς εδώ τα λέμε όλα. Όχι μόνο σε σένα που σε έχουμε εκτιμήσει βαθιά, αν και πρόσφατα γνωριστήκαμε, αλλά ακόμα και στον ίδιο τον Λένιν!
Μη μου γράφεις τι γράφει και δεν ξεγράφει σήμερα αυτό το "μαλακισμένο" (= δογματικό, ιδεοληπτικό και με πολιτικό IQ ραδικιού) κόκκινο σημειωματάριο. Η ανάρτησή μας έχει γίνει εδώ και δύο (2!) ημέρες! Τότε να ψάξεις να δεις τι έγραφαν. Τώρα πήραν γραμμή από τον Πρόεδρο. Να χέσω το "νέο πνεύμα" τής Αριστεράς που περιμένει γραμμή για τα αυτονόητα από έναν Πρόεδρο με ελάχιστα χρόνια περισσότερα από εμάς!
Σε κάθε περίπτωση και για να μη θεωρηθώ μηδενιστής και κακόπιστος:
Άσχετα αν ο Παπαδάτος θα κάνει μετάνιες τώρα μπροστά στην εικόνα τού Τρότσκι επειδή πρόφερε τις λέξεις Δουβλίνο ΙΙ, πράγμα που στο φτωχό του, διαστρεβλωμένο μυαλό σημαίνει πως ο Νταβίντ τάχα θα τον οικτίρει επειδή θέλει να διώξει τους μετανάστες από την Ελλάδα, καλώς τους κι ας αργήσανε! Αλλά την πρώτη φορά που θα το ξεχάσουνε και πάλι, θα τους κρεμάσουμε στο μανταλάκι δίχως την παραμικρή τύψη!
Τα λέμε
Δε με στενοχωρείτε, βρε σεις! Πώς σας ήρθε; Η βασική μας διαφορά ξέρετε ποια είναι; Ότι εγώ -σε αντίθεση με σας-, όταν βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ να επανορθώνει μέσα σε 2 μέρες είμαι πανευτυχής και δεν κάθομαι να ψιλοκοσκινίσω τα προηγούμενα. (Δε φταίει το ότι είμαι συριζαίος και, ως εκ τούτου, πιο επιεικής· το ότι είμαι προγέρων φταίει, ενώ εσείς είστε τζόβενα και, ως εκ τούτου, πιο ανυπόμονοι... χεχε...)
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Υ.Γ.: Ξέρετε πόσο ευτυχής θα ήμουν, αν έβλεπα τον ΣΥΡΙΖΑ να διορθώνει μετά από 2 μέρες την "πατάτα" του με την απεργία των καθηγητών; Αλλά ούτε σε 2 μέρες είδα διόρθωση, ούτε σε 2 βδομάδες, ούτε σε 2 μήνες...
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Πρέπει να ήσουν σε πολύ κακή διάθεση όταν έγραφες το πρώτο σου σχόλιο (Σάββατο, Ιανουαρίου 25, 2014 12:16:00 π.μ.). Δεν εξηγείται αλλιώς, όχι η κριτική σου, αλλά η εκτροπή της σε αιτιάσεις τελείως ανάξιες αυτού τού τσαρδιού. Βεβαίως, στενοχωρήθηκα πολύ. Δεν θύμωσα όμως καθόλου. Σε διαβεβαιώνω γι’ αυτό. Όχι μόνο εξ αιτίας τού ελαφρυντικού που σου δίνω (ακόμα κι αν το αρνηθείς), αλλά γιατί δεν μπορώ παρά να συνυπολογίσω τον πολύ καιρό που συζητάγαμε εδώ και που θέλω να ελπίζω ότι θα συνεχιστεί κάποια στιγμή. Επιπλέον, είμαι κάπως καλύτερα εκπαιδευμένος απ’ όσο ήμουν το Μάιο του 2009, όταν ξεκίναγε αυτό το μπλογκ, στην κατανόηση απέναντι σε μια από τις πιο σοβαρές ‘‘αρρώστιες’’ τής Αριστεράς: την ανακήρυξη αυτών που ασκούν κριτική, ιδίως αυτών που την ασκούν «λέγοντάς τα όλα» και με μαχητικό ή και πολεμικό πολλές φορές τρόπο, σε εχθρούς τού κόμματος και την αντιμετώπισή τους με περιφρονητικό και απαξιωτικό τρόπο (καλή ώρα). Αρρώστια η οποία κυκλοφορεί στο αίμα πολλών αριστερών και όχι μόνο τών οπαδών τού ΚΚΕ, όπως θέλουν να βαυκαλίζονται πολλοί εκτός ΚΚΕ αριστεροί —δηλαδή ότι τάχα είναι μόνο οι ‘‘σταλινικοί’’ που επιδεικνύουν τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν δεν θύμωσα. Και απαντώ στενοχωρημένα, αλλά απολύτως ήρεμα και νηφάλια στα σημεία τής κριτικής σου ένα προς ένα.
1. Δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με κανέναν τρόπο κατηγορία εναντίον αυτού τού ‘‘μαγαζιού’’ εδώ ότι στέλνει ανθρώπους στον Σαμαρά (ή στο Βενιζέλο, στον Κουβέλη, στους Οικολόγους Πράσινους, στους 58, στη Δράση και δεν συμμαζεύεται). Πώς τους στέλνει δηλαδή; Υπάρχει κάτι στις κριτικές μας που αφήνει έστω και υποψία συμπάθειας ή ανοχής σε εκτός Αριστεράς χώρους; Εκείνο που δέχομαι με κάθε προθυμία είναι ότι μπορεί κάλλιστα να στέλνει ανθρώπους στο ΚΚΕ ή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και λοιπόν; Κομμάτια τής Αριστεράς δεν είναι κι αυτοί; Με τα στραβά τους και τα ίσια τους, όπως όλοι, αλλά Αριστερά. Γιατί πρέπει να έχουμε τύψεις;
2. Ποτέ το ΚΚΕ δεν ήταν εξορισμένο από εδώ. Όπως και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και σου θυμίζω ότι χρειάστηκε να έρθει το αποτέλεσμα που ήρθε στις εκλογές τού Μαΐου για να προτείνουμε, με το δικό μας σκεπτικό, την τακτική επιλογή τής υπερψήφισης του ΣΥΡΙΖΑ στις επαναληπτικές τού Ιουνίου (μέχρι τότε, κόκκινες σημαίες χωρίς διακριτικά σηκώναμε σε κάθε εκλογική μάχη). Τακτική επιλογή όμως. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Αυτό, οι φίλοι τού ΚΚΕ δεν το κατάλαβαν ποτέ (χωρίς να συνειδητοποιούν ότι έτσι αποδεικνύουν κατά κάποιο τρόπο τη δική τους προσκόλληση στην εκλογική πολιτική μάχη). Φαίνεται ότι δεν το κατάλαβες ούτε κι εσύ, και ταύτισες μία τακτική εκλογική επιλογή με ένταξη αυτού τού μπλογκ στον ΣΥΡΙΖΑ, με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Πρόκειται για λάθος συμπέρασμα.
2α) Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία τακτική επιλογή χθες, τίποτε δεν αποκλείει η τακτική επιλογή τού αύριο να είναι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το μπλογκ δεν είναι μέλος σε κανένα αριστερό σχήμα. Επομένως, έχει όλο το ελεύθερο να πράξει κατά συνείδηση (και αν κρίνει σωστό να το εισηγηθεί στους αναγνώστες και αναγνώστριες που τυχαίνει να το διαβάζουν). Δεν προδίδει τίποτε και κανέναν. Δεν έχουμε ορκιστεί πίστη σε κανένα αριστερό κόμμα. Μόνο στην παράταξη της Αριστεράς —όπως την καταλαβαίνουμε εμείς βέβαια: καλά, στραβά ή θεόστραβα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
3. Ναι, το ομολογώ ότι είμαι διχασμένος. Κι εγώ και όλη η παρέα. Χειρότερα: μπλεγμένος και αντιφατικός και σε αδιέξοδα και σε παλινωδίες και σε προβληματισμούς άλυτους. Έχεις την εντύπωση ότι είμαι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι όλη η Αριστερά παγκοσμίως, αν εξαιρέσουμε τις διαφορές κλίμακας φυσικά; Όλη η Αριστερά δεν είναι χωμένη στο Λαβύρινθο και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την άκρη και μια πάει από εδώ και μια πάει από εκεί; Σε μια τέτοια κατάσταση, τι να κάνει η ψυχανάλυση; Μακάρι να μπορούσε, αλλά δεν το βλέπω (εδώ δεν μπορεί να κάνει πολλές φορές σε μία ερωτική απογοήτευση).
4. Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς εννοείς με την αναφορά σου σε αμπελοφιλοσοφίες. Το μπλογκ δεν έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία για πολλούς και διαφόρους λόγους, ένας εκ των οποίων και καθόλου ασήμαντος είναι ο φόβος να μην καταλήξει σε αμπελοφιλοσοφίες. Κάποιες λίγες αδέσποτες σκέψεις που εκμυστηρεύτηκα εδώ, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αμπελοφιλοσοφίες. Μόνο όμως με την προϋπόθεση πως όταν τις κατέθετα είχα την ιδέα ότι φιλοσοφούσα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απλώς μοιράστηκα κάποιες σκέψεις μου σε μερικά ζητήματα γενικού ενδιαφέροντος, ας πούμε, ή σε ορισμένα πολιτικά αλλά στη γενικότητά τους.
5. Δεν χρησιμοποίησα ένα τέτοιο γεγονός για να την πέσω σε κανέναν ΣΥΡΙΖΑ. Επανέλαβα με αφορμή αυτό το γεγονός μία από τις πάγιες απόψεις που υποστηρίζω (σιγά μην είμαι μόνο εγώ!): η ΕΕ μας έχει μετατρέψει σε δεσμωτήριο όλης τής ‘‘πολιτισμένης’’ κεντρικής Ευρώπης. Και άσκησα καυστική κριτική στην τύφλωση της ηγεσίας τού ΣΥΡΙΖΑ (της ηγεσίας και όχι τού όλου ΣΥΡΙΖΑ) που κάνει διαχρονικά γαργάρα την ανάγκη ριζικής αναθεώρησης της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ. Όπως είδες, ο Τσίπρας διέκοψε αυτή τη γαργάρα. Πρέπει να δεχθείς ότι η κριτική μας ήταν απολύτως βάσιμη και κινείτο στην κατεύθυνση που πρέπει να κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετικά, πρέπει να καταγγείλεις και τον Τσίπρα.
6. Άρθρο το Protagon δεν πρόκειται να μου ζητήσει. Άρθρα το Protagon ζητάει από τη Φραγκουδάκη με την οποία κωλοτριβόταν κόσμος και κοσμάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως οι προερχόμενοι από τον ΣΥΝ. Κι ακόμα, από τον Λιάκο, τον τελευταίο Πρόεδρο του Σημιτικού ΟΠΕΚ, με τον οποίο κωλοτρίβεται Συριζικός κόσμος και κοσμάκης εδώ και κάμποσο καιρό τώρα.
7. Ανεξάρτητος μπλόγκερ, με ή χωρίς εισαγωγικά, δεν υπήρξα ποτέ. Ακομμάτιστος ήμουν ανέκαθεν.
Τα λέμε
Φίλε Khlysty,
Ως προς τη σχέση που έχουμε επιλέξει να διατηρούμε ως μπλογκ με όλα τα κόμματα και κομματίδια της Αριστεράς, ξεκαθαρίζω τα πράγματα στο σχόλιό μου προς τον Μάρκομ Ξ (Κυριακή, Ιανουαρίου 26, 2014 12:27:00 π.μ. και 12:28:00 π.μ.): Ασχέτως αν στις εκλογές τού Ιουνίου τού 2012 ‘‘εισηγηθήκαμε’’ την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη ή προνομιακή σχέση με κανένα. Το ίδιο αλλιώς: σε όλα είμαστε με το ένα πόδι μέσα και το άλλο πόδι έξω. Από εκεί και πέρα:
Δεν δέχομαι επ’ ουδενί την άποψή σου ότι είμαστε κακόπιστοι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλες οι κριτικές μας είναι τεκμηριωμένες και καμία δεν είναι μαγειρεμένη. Έχει ακουστεί εδώ ο αντίλογος ότι κάνουμε την τρίχα τριχιά. Αυτό όντως, αν ισχύει, είναι δείγμα κακοπιστίας. Όμως, υπάρχουν πολλές τριχιές που για μας έχουν τη σημασία τους και δεν τις θεωρούμε καθόλου αμελητέες (να σου θυμίσω ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες;).
Είναι αλήθεια ότι η κριτική μας περιστρέφεται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ (καταλαβαίνω απολύτως γιατί αυτό σου θυμίζει τον Λασκαράτο, δεν καταλαβαίνω όμως καθόλου γιατί μου γράφεις «απλώς εσείς ξεκινάμε από αριστερή αφετηρία» —δεν μου φαίνεται καθόλου απλό αυτό!) Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για μια τέτοια στάση. α) Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί κυβερνητική εξουσία. Επομένως, αν το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζονται μία φορά κριτική για να διορθώσουν τα στραβά τους, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται δέκα. Αυτός θα μας εκπροσωπήσει στην κυβέρνηση και έχουμε κάθε έννομο συμφέρον να μη μας πάρει στο λαιμό του. β) Είναι η ιδιοσυστασία τού συγκεκριμένου κόμματος που προσκαλεί και προκαλεί την κριτική. Τα ξέρεις, δεν χρειάζεται να σου τα πω εγώ: Παλινωδίες, αμφισημίες, μαύρες τρύπες στη στρατηγική του, ήξεις αφήξεις, είπα ξείπα, η μπάλα στην κερκίδα, θολούρες, σήμερα έτσι κι αύριο γιουβέτσι, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Αυτά που έχουν συμβεί και συμβαίνουν σε αυτό το κόμμα είναι απίστευτα. Πρόκειται για μπουρδέλο άνευ προηγουμένου. Μετά δεν το Συνέδριο, συμβαίνει το απίστευτο: η ηγεσία του να ποδοπατάει πανηγυρικά πια τα όσα αποφασίστηκαν εκεί. Και δεν ανοίγει ρουθούνι!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μου λες ότι οι θέσεις του για Δουβλίνα και Σένγκεν είναι γνωστές. Χάρηκα πολύ, Λέφτης! Εννοείς ότι έχουν καταγραφεί σε κάποιες συλλογικές αποφάσεις και μετά κλειδώθηκαν σε κάποιο συρτάρι! Όπως ακριβώς και η θέση «το ευρώ είναι ο δρόμος, αλλά δεν είναι μονόδρομος».
Ούτε υποστηρίξαμε ούτε υπονοήσαμε ότι έπρεπε να περάσει στο ντούκου η θηριωδία που διαπράχτηκε στο Φαρμακονήσι, είναι δυνατόν; Το άρθρο τής Χριστοδουλοπούλου που λινκάραμε το περνάει στο ντούκου; Όχι. Αλλά, διάολε, διατυπώνει και μία πολιτική, δείχνει ένα δρόμο, καταθέτει μία πρόταση. Τι άλλο είναι η πολιτική; Τα κλάματα και οι θρήνοι για τα αδικοχαμένα παιδάκια που πέθαναν πριν προλάβουν να ζήσουν, ή το πώς θα σταματήσει αυτό το κακό όχι μόνο άμεσα και βραχυπρόθεσμα αλλά και στρατηγικά; Να γιατί κρίναμε πως έπρεπε εξ αρχής να τεθεί το θέμα. (Όπως πρώτος διαπίστωσες, το ίδιο έκρινε και ο Τσίπρας —φαίνεται ότι ξύπνησε, καιρός ήταν!) Και όχι μόνο αυτό. Το ζήτημα της αναθεώρησης του Δουβλίνο ΙΙ πρέπει να είναι μόνιμα στην ατζέντα τού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα από τα μείζονα για μας.
Φίλε Khlysty, όχι. Δεν λινκάραμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ για να πούμε στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΚΚΕ. Γιατί το λες αυτό; Το προβάλαμε ως μία σωστή αντιμετώπιση του συγκεκριμένου θέματος, που το ΚΚΕ, για τους δικούς του λόγους και στα πλαίσια της δικής του στρατηγικής, ανέκαθεν είχε. Είναι κακό αυτό;
Να κλείσω με το ζήτημα της παραγωγικής ή μη παραγωγικής κριτικής. Παραγωγική κριτική είναι μία μετωνυμία τής νηφάλιας κριτικής, αυτής που εκτός από την ουσία τών επιχειρημάτων, βοηθάει και με τους χαμηλούς τόνους της στη διόρθωση των λαθών, σωστά; Σωστά. Για πες μου, σε παρακαλώ, πόσο νηφάλιος μπορεί να μείνει κανείς, όταν, ενώ η εσωκομματική δημοκρατία ξεσκίζεται απροκάλυπτα μέχρι τού σημείου που πλαστογραφούνται στην ψύχρα ακόμα και συνεντεύξεις κορυφαίων στελεχών όπως τού Δραγασάκη, δεν ακούγεται από αυτούς που έπρεπε πρώτοι να βάλουν τις φωνές ούτε κιχ, ή το πολύ-πολύ ακούγονται κάτι δειλές και παραπονεμένες φωνούλες;
Τα λέμε
ΥΓ Μεγάλο ζήτημα το ερώτημα που βάζεις «τι περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν γίνεται να το αναπτύξω τώρα.
Φίλε Φιλίστορα,
Στα αμέσως προηγούμενα σχόλια προς Μάρκομ Ξ και Khlysty, υπάρχουν αρκετά σημεία που απαντούν και σε δικές σου ενστάσεις. Το πόσο ικανοποιητικά απαντούν θα το κρίνεις εσύ. Πέραν αυτού:
Επειδή βλέπω από το τελευταίο σου σχόλιο ότι πάλι το ξεχνάς, παρά την προηγούμενη υπενθύμισή μου, να επαναλάβω για μία ακόμα φορά: Όταν εμείς ανεβάσαμε την ανάρτηση, δεν υπήρχε καμία παρέμβαση Τσίπρα, μετά από την οποία έσπευσαν όλοι οι κουφιοκεφαλάκηδες να ‘‘διορθώσουν’’, συμπληρώνοντας την αγανάκτησή τους και με λίγη πολιτική. Και με βάση τη δική μας ανάρτηση μας ασκείται κριτική και απαντούμε. Αλλά μέσα στη δική μας ανάρτηση συμπεριλαμβάνεται και ο χρόνος δημοσίευσης και η κατάσταση που υπήρχε τότε κι όχι αυτή που διαμορφώθηκε εκ των υστέρων.
Οι εξελίξεις μας χαροποιούν κι εμάς. Όπως για πολλές όμως από τις διορθώσεις τού ΣΥΡΙΖΑ, περιμένουμε να δούμε αν θα παραμείνει σταθερή ή θα αποδειχθεί σκέτος τακτικισμός τής στιγμής…
Τα λέμε
Φίλη Ένη,
Επειδή φαίνεται να σου ‘‘έφυγε’’ η στόχευση της ανάρτησης, αντιγράφω από προηγούμενο σχόλιο προς τον Khlysty:
Ούτε υποστηρίξαμε ούτε υπονοήσαμε ότι έπρεπε να περάσει στο ντούκου η θηριωδία που διαπράχτηκε στο Φαρμακονήσι, είναι δυνατόν; Το άρθρο τής Χριστοδουλοπούλου που λινκάραμε το περνάει στο ντούκου; Όχι. Αλλά, διάολε, διατυπώνει και μία πολιτική, δείχνει ένα δρόμο, καταθέτει μία πρόταση. Τι άλλο είναι η πολιτική; Τα κλάματα και οι θρήνοι για τα αδικοχαμένα παιδάκια που πέθαναν πριν προλάβουν να ζήσουν, ή το πώς θα σταματήσει αυτό το κακό όχι μόνο άμεσα και βραχυπρόθεσμα αλλά και στρατηγικά; Να γιατί κρίναμε πως έπρεπε εξ αρχής να τεθεί το θέμα. (Όπως πρώτος διαπίστωσες, το ίδιο έκρινε και ο Τσίπρας —φαίνεται ότι ξύπνησε, καιρός ήταν!) Και όχι μόνο αυτό. Το ζήτημα της αναθεώρησης του Δουβλίνο ΙΙ πρέπει να είναι μόνιμα στην ατζέντα τού ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα από τα μείζονα για μας.
Αυτό ήταν το ζουμί, φίλη Ένη, και όχι «μια πιο βαρβάτη αντιπολίτευση».
Τα λέμε
Πάμε ένα-ένα, να τα δούμε: η σύγκριση με τον Λ. έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κριτική του έχει, κατά την άποψή μου, ως αφετηρία μια κεντρώα ως φιλελεύθερη κοσμαντίληψη, η δική σας ξεκινά από μια καθαρά αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων. Ωστόσο, at the end of the day, και οι δύο καταλήγουν (πάντα κατά την άποψή μου) να αντιπροσωπεύουν περισσότερο εμμονές.
Το παράδειγμα της ανάρτησης αυτής είναι αρκούντως χαρακτηριστικό: εικάζουμε ότι ο Τσίπρας έστειλε την επιστολή στον φαν Ρομπούι ως αποτέλεσμα εσωτερικής γκρίνιας στο κόμμα. Εγώ, από την άλλη, πιστεύω ότι η επιστολή αυτή εξ αρχής αποτελούσε τη βασική "επικοινωνιακή"/πολιτική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑς και ότι η δημοσιοποίησή της καθυστέρησε -αν καθυστέρησε...- για λόγους τεχνικούς (διατυπώσεις, γλώσσα, ύφος, κλπ). Επίσης, θεωρώ ότι ως παρέμβαση έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από μια ανακοίνωση του κόμματος στην οποία θα γινόταν (εκ των πραγμάτων) μια περιορισμένης έκτασης αναφορά "στη μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε., η οποία είναι υπεύθυνη για τους πνιγμούς στη Μεσόγειο".
Παράλληλα, εκτός από το γενικό υπάρχει πάντα και το ειδικό, εν προκειμένω η κυβερνητική πολιτική του "κάντε τους το βίο αβίωτο", η οποία δεν πρέπει απλώς να καταγγελθεί, αλλά και να υπερτονιστεί στην περίπτωση του Φαρμακονησίου. Μην ξεχνάμε ότι όσο περισσότερος κόσμος φωνάζει και όσο πιο δυνατά φωνάζει, τόσο πιο δύσκολη θα γίνει η συγκάλυψη της υπόθεσης. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από την αντίδραση της κυβέρνησης.
Τώρα, σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι η διαρκής κριτική στον ΣΥΡΙΖΑς -αν και συχνά απολύτως δικαιολογημένη- παραβλέπει δύο βασικά γεγονότα: το πρώτο είναι το ζήτημα των προσδοκιών από το κόμμα και το δεύτερο είναι οι λεγόμενες "αντικειμενικές συνθήκες" (που λέει και το ΚΚΕ).
Όσον αφορά στις προσδοκίες, εγώ, από τον Απρίλιο του 2012 έχει τονίσει ότι θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑς σιχτιρίζοντας. Όχι γιατί θεωρώ ανίκανα τα στελέχη του ή ασαφείς τις θέσεις του, αλλά διότι πιστεύω ότι ένα κόμμα που υποχρεώνεται να αλλάξει χαρακτήρα και στόχευση από τη μια μέρα στην άλλη είναι φύση και θέση αδύνατον να επιτύχει 100% αυτή τη μετάλλαξη. Θυμίζω ότι το 2012 πίστευα ότι η ενδυνάμωσή του στις εκλογές του Μαΐου θα ήταν σχετικά μικρή, σίγουρα όχι το 17% που τελικά πήρε.
(TO BE CONTINUED)
(CONTINUED)
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, θεωρώ ότι τα μπρος-πίσω-και-πλαγίως που βλέπουμε είναι απολύτως φυσιολογικά. Το ερώτημα, όμως, είναι άλλο: έχει αλλάξει ο βασικός πυρήνας των θέσεων/πολιτικών που εξαρχής ο ΣΥΡΙΖΑς διατύπωσε; ΟΚ, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας μάλλον παίρνει αναβολή, αλλά τα υπόλοιπα; Θεωρείτε πώς έχουν αλλάξει τόσο πολύ; Εγώ, πάντως, όχι. Ούτε η θέση για το ευρώ άλλαξε (ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε ότι στόχος είναι η έξοδος από την ευρωζώνη), ούτε για τα μνημόνια/δανειακές συμβάσεις (αντιθέτως, και πολύ σωστά υπογραμμίστηκε ότι το βάρος θα πέσει στη δανειακή σύμβαση), ούτε για τον πυρήνα των λοιπών πολιτικών.
Ναι, ο Σταθάκης, το χρέος, ο Μηλιός, οι τριγωνικές συναλλαγές, η φορολογία, ο Τσίπρας, ο Σόιμπλες και πάει λέγοντας. Και, ναι, λάθη στρατηγικής (εκπαιδευτικοί), επιλογής προσώπων (Τατσόπουλος), εικόνας και πάει λέγοντας, αλλά τελικά η πρώτη στόχευση -η αλλαγή της ακολουθούμενης πολιτικής- έχει χαθεί; Αν ναι, τότε το συζητάμε. Αν, όμως, νοείται ως μείζονα αλλαγή πολιτικής η προσθήκη του "καμία ψευδαίσθηση για τη δραχμή" στο "καμία θυσία για το ευρώ", τότε, ναι, Λέφτηδές μου, θέλετε ένα νέο ΚΚΕ, το οποίο μια φορά παρεξέκλινε της κασσέτας (όταν η σ. Αλέκα είπε ότι μια άτακτη έξοδος από το ευρώ θα ήταν κακό πράμα ή κάπως έτσι) και κόντεψε να ραγίσει ο Περισσός. ;-)
Και, για να γυρίσω στις προσδοκίες, τις έχω διατυπώσει στο μπλογκ και σας άρεσε η διατύπωσή τους. Πέραν αυτών και πέραν μερικών ακόμα απολύτως βασικών πολιτικών (που θεωρώ ότι ακόμα παραμένουν ζωντανές στις δεσμεύσεις του κόμματος σχετικά με την κυβερνητική του πολιτική), δεν περιμένω και ΔΕΝ ΘΕΛΩ κάτι άλλο στην παρούσα φάση.
Διότι, όπως προανέφερα, υπάρχουν και οι αντικειμενικές συνθήκες, οι οποίες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι, τόσο εντός Ελλάδας, όσο και εκτός. Οι τσαμπουκάδες των "μενσεβίκων" του ΣΥΡΙΖΑς έχουν ενδεχομένως ανθρωπολογικό/θεωρητικό ενδιαφέρον, αλλά παραβλέπουν μερικά πολύ βασικά στοιχεία, αν και θεωρώ ότι ο ρόλος τους είναι εξισορροπητικός σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις των πιο "δεξιών" στελεχών του κόμματος (see momma, both hands).
Τελικά, ωστόσο, αυτό που για μένα έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑς βρίσκεται ακόμα σε φάση κομματογονίας. Το ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε οκτώ χρόνια και εξήντα χρόνια δεξιάς για να πάρει την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑς μπαίνει στη φάση αυτή σε διάστημα το πολύ δύο ετών. Χμμμμμμμ...
Φίλε Khlysty,
Το σχόλιό σου είναι πολύ ενδιαφέρον για διάφορες αιτίες, μεταξύ των οποίων και επειδή παρουσιάζει ανάγλυφα το πρόβλημα που έχει η γραπτή επικοινωνία, στην οποία δεν υπάρχει η δυνατότητα για άμεση διορθωτική παρέμβαση. Ας τα πάρω όμως κι εγώ ένα-ένα ακολουθώντας τα δικά σου βήματα.
Ι. Εντάξει, υπάρχει ομοιότητα μεταξύ Λασκαράτου και ημών, από τη σκοπιά που το θέτεις. Κι εκείνος έχει κάποια προτάγματα (παρ’ όλο που ο Λασκαράτος έτσι υπογράφει, ως εμμονικός, ας μη χρησιμοποιούμε τον όρο, γιατί παραπέμπει αλλού και αποπροσανατλιστικά), που τα θεωρεί αδιαπραγμάτευτα και τα υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια, κι εμείς τα δικά μας που κινούνται στην εντελώς τελείως αντίθετη κατεύθυνση από τη δική του. Αναρωτιέμαι όμως αν αυτό αρκεί για να μας ενθέσει κανείς μαζί του. Είναι σαν να βάζεις στο ίδιο κεφάλαιο τα μάτια τού λαγού με τα μάτια τής ηλεκτρικής κουζίνας. Αν ήσουν πολιτικός αντίπαλος, θα ήξερα την απάντηση: υποβάθμιση μέσω ταύτισης με κάτι/κάποιον που μόνο επιφανειακές ομοιότητες παρουσιάζει. Αλλά τώρα, με δεδομένο και μη αμφισβητούμενο πως δεν είσαι, αναρωτιέμαι τι νόημα έχει. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να το πετάξουμε από το παράθυρο, ως άσχετο με τα συζητούμενα. :-)
Πολύ χοντρικά, οι προτεραιότητές μας ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και αιτίες σφοδρών κριτικών είναι οι εξής:
1. Υπεράσπιση της γραμμής του «το ευρώ είναι ο προτιμώμενος δρόμος αλλά όχι ο μόνος». Αυτή η γραμμή (την οποία προσυπογράφουμε για δεκάδες λόγους που δεν είναι τής παρούσης), εγκαινιασμένη εδώ και λίγο παραπάνω από δύο χρόνια τώρα και επικυρωμένη και από το Συνέδριό του, κουρελιάζεται καθημερινά από την ηγετική ομάδα τού κόμματος. Και στο κουρέλιασμα αυτό πρωτοστατεί συχνά-πυκνά ο ίδιος ο Πρόεδρός του! Όπως καταλαβαίνεις, έχουμε μείζον θέμα εσωκομματικής δημοκρατίας (κι από ποιους; από αυτούς που ορκίζονται στον «σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία»!). Ε ναι, λοιπόν! Προτεραιότητά μας (εμμονή μας αν θέλεις) είναι η εσωκομματική δημοκρατία! Αν αυτό μας κάνει ΚΚΕ ή να θέλουμε να μετατρέψουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο ΚΚΕ, so be it!!!
2. Θεωρητική/ιδεολογική καταπολέμηση του μεταμαρξιστικού (με γαρνιτούρα μεταμοντερνισμού) χαρακτήρα του, ρίζα πολλών δεινών: από το φλερτ με τον φιλελευθερισμό μέχρι το ‘‘μπέρδεμα’’ με τον κινηματισμό και την αναρχοαυτονομία. Στο δικό μας το μυαλό υπάρχει τεράστια απόσταση μεταξύ μη δογματικού μαρξισμού και μεταμαρξισμού. Κι αυτό είναι προτεραιότητα.
3. Άντε και μια τρίτη: Εναντίωση στα μασημένα λόγια που σκόπιμα εκφέρονται και σκόπιμα διατυπώνονται σε συλλογικές αποφάσεις με αποτέλεσμα έναν πολλές φορές απερίγραπτα θολό πολιτικό λόγο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Πόσα από αυτά τα προβλήματα οφείλονται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα εν τη δημιουργία του. Ας μη γελιόμαστε, φίλε Khlysty. Κανένα! Όλα αυτά είναι προβλήματα που συνόδευαν τον παλιό ΣΥΝ επί δεκαετίες. Και ασφαλώς θα ξέρεις ότι τα κλειδιά τού ΣΥΝ τα κρατούν οι πρώην ΣΥΝασπιστές. Μπορεί να αλλάξει αυτός Ασφαλώς και μπορεί! Όχι όμως τόσο εύκολα όσο αφήνει να εννοηθεί η αντίληψή σου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που φτιάχνεται τώρα. Και καθόλου εύκολα αν η συντριπτική πλειοψηφία τής βάσης του θεωρεί όλα τα παραπάνω κινέζικα ή ψιλά γράμματα…
II. Για το Φαρμακονήσι και την ανάρτηση τώρα. Πώς τα μπέρδεψες έτσι, φίλε Khlysty; Πού διατύπωσα ρητά ή υπαινίχθηκα ότι ο Τσίπρας έκανε το διάβημα στον Ρομπάι κατόπιν εσωκομματικών πιέσεων;;; Εγώ το μόνο που είπα ήταν ότι ξύπνησε. Αν ξύπνησε από τον Λαφαζάνη ή επειδή τού έβαλε χέρι η Παγώνα το βράδυ στο κρεβάτι, δεν το ξέρω και δεν υπονόησα ότι το ξέρω. Το μόνο που έγραψα είναι ότι έχω λόγους να πιστεύω ότι η εκ των υστέρων αναβάθμιση του άρθρου τής Χριστοδουλοπούλου έγινε επειδή τα παιδιά εκεί έριξαν μια ματιά εδώ, κι ότι η ύψωση του θέματος Δουβλίνο ΙΙ σε Συριζικά επίσημα τσαρδιά έγινε μετά την πρωτοβουλία Τσίπρα (κατά τα άλλα μόνο τάχα οι Κουκουέδες περιμένουν να κλάσει ο Κουτσούμπας για να μιλήσουν, μη χέσω!)
Επίσης: Γιατί τρως bytes για το ειδικό, άμεσο ζήτημα; Η ανάλυση που κάνω σημαίνει ότι δεν με απασχολεί; Η ίδια η δική μας ανάρτηση το περνάει στο ντούκου το ειδικό;
IIΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε αριστερή στροφή τον Νοέμβριο του 2011 όταν πρωτοδιατυπώθηκε σε συλλογικές αποφάσεις ότι η προτεραιότητα δεν είναι το όποιο νόμισμα (ευρώ ή δραχμή) αλλά οι ανάγκες τής μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό, σταδιακά, εδώ και ένα χρόνο περίπου, παίρνεται πίσω και το ευρώ αναγορεύεται ρητά ή άρρητα ή μέσω συμφραζομένων σε εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση (αυτός είναι ο λόγος που μπήκε από το παράθυρο και μάλιστα ως δήθεν ρητή διατύπωση σε αποφάσεις το «καμία αυταπάτη για τη δραχμή»). Ο ΣΥΡΙΖΑ Δημαροποιείται ευκρινώς. Λυπάμαι που δεν το βλέπεις. Πού μπορεί να οδηγήσει αυτό; Εκεί που μπορεί να οδηγήσει έναν παίκτη πόκας, ο οποίος, καθώς κάθεται στο τραπέζι για να αρχίσει το παιχνίδι, δηλώνει με κάθε επισημότητα στους συμπαίκτες του:
«Κύριοι, κρίνω σκόπιμο να σας ενημερώσω ότι δεν προτίθεμαι σε καμία περίπτωση να χτυπήσω ή να δω τα ρέστα μου»!!! Κι αυτό μας οδηγεί στο τελευταίο ζήτημα.
IV. Προσδοκίες. Δεν προσδοκούμε πέρασμα στο σοσιαλισμό, δεν απλώνουμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμα των αντικειμενικών συνθηκών. Μας αρκεί για αρχή δραστική μείωση της ανεργίας, ανάσυρση των πολύ φτωχών από την εξαθλίωση και ανασύσταση των δομών πρόνοιας με άμεση προτεραιότητα τη δημόσια υγεία. Ξέρεις με τι ισοδυναμεί αυτό, έτσι όπως είναι τα πράγματα στις μέρες μας; Με επανάσταση του παλιού καιρού! Δεν το λέμε εμείς. Ο Πάνιτς το είπε τις προάλλες με άρθρο του στον Guardian (και λίγο πιο πριν και πιο αναλυτικά εδώ).
Με το χέρι στην καρδιά: Σου φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζεται, προετοιμάζει και ετοιμάζεται να ηγηθεί επανάστασης;;;
Τα λέμε
Προς Khlysty,
Γραφεις:
"...θέλετε ένα νέο ΚΚΕ, το οποίο μια φορά παρεξέκλινε της κασσέτας (όταν η σ. Αλέκα είπε ότι μια άτακτη έξοδος από το ευρώ θα ήταν κακό πράμα ή κάπως έτσι) και κόντεψε να ραγίσει ο Περισσός. ;-)."
Καλη τη πιστει θα πω οτι μαλλον δεν εισαι καλα ενημερωμενος.
Γιατι στη διακυρηξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογες που δημοσιευτηκε μολις χθες στον κυριακατικο Ρ αναφερονται αυτα:
ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ Η ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΤΟΠΙΟΥ Ή ΞΕΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
*τα κεφαλαια γραμματα απο το πρωτοτυπο κειμενο:
http://www.902.gr/eidisi/politiki/35919/diakiryxi-tis-ke-toy-kke-gia-tis-eyroekloges-toy-mai-2014#/0
Гриша
"Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις"
Δεν είμαι απογοητευμένος επειδή κάνεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ έχω κάνει και εγώ ουκ ολίγες φορές. Απογοητευμένος (και κομματάκι τσαντισμένος μερικές φορές) είμαι γιατί η κριτική σου είναι συκοφαντική και άρα το μόνο που πετυχαίνει είναι να απογοητεύει, όχι να προβληματίζει, κατά τη γνώμη μου.
Κατά τα άλλα, δεν καταλαβαίνω γιατί έγραψες τόσα πολλά στην απάντησή σου. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν ήταν έτσι το blog (και εννοώ και για πολύ πριν πάρει θέση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές).
Κρίμα, αλλά αφού έτσι επιλέγεις, έτσι είναι. Απλά σκέψου και δες τα σχόλια των υπολοίπων που μπορεί να μην είναι τόσο θερμοκέφαλοι ή ό,τι άλλο όπως εγώ. Το να δίνεις βήμα για να μιλήσει κάποιος και μετά να προσπαθήσεις να αποδομήσεις αυτά που λέει είναι ένα παιχνίδι. Το να κάτσεις να σκεφτείς γιατί ξαφνικά πολλοί από τους σχολιαστές συγκλίνουν με τον τρόπο τους στον ίδιο συμπέρασμα είναι άλλο θέμα.
Όσο για το Κώμα του λαού (γεια σου ρε σύντροφε Γιάκοβ) η στάση σου είναι σαν του άπιστου συζύγου που παρασύρεται από το πάθος, αλλά τον κρατάνε πίσω και λίγο οι ενοχές. Γι' αυτό σου λέω, μην το καταπιέζεις αγόρι μου. Άσε το πάθος να σε συνεπάρει και απόλαυσέ το. Αφού δεν κρατιέσαι.
φιλικά,
Μάρκομ Ξ
Λέφτηδες, θα σας απαντήσω συντόμως και σχεδόν επιγραφικώς, ελλείψει χρόνου: τον ΣΥΡΙΖΑς θα αρχίσω να τον φοβάμαι όταν ο λόγος του θα πάψει να είναι θολός και θα γίνει καθαρός και αποφασιστικός, όπως ο λόγος ορισμένων άλλων κομμάτων της Αριστεράς. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑς θα ψάχνεται (και μέσα από τις/στις αντιφάσεις του), εγώ θα έχω ελπίδες.
Γκρίσα, αν το κείμενο που μου παραθέτεις σε ικανοποιεί, εμένα μου περισσεύει.
Μάρκομ, εν πολλοίς συμφωνώ μαζί σου.
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Χαίρομαι που τουλάχιστον μου αναγνωρίζεις τις καλές προθέσεις. Λυπάμαι όμως που το παίρνεις πίσω αμέσως μετά. Γιατί δεν μπορώ να δεχθώ, ακόμα κι αν με συμφέρει στην προκείμενη περίπτωση, ότι κάποιος συκοφάντης είναι δυνατόν να έχει καλές προθέσεις. Ωραία λοιπόν. Υπερνικώ τον πειρασμό να σε ρωτήσω γιατί περίμενες τώρα να με επικρίνεις για συκοφαντική αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν το είχες κάνει τόσο καιρό και περιμένω από εσένα να καταθέσεις κάποια πειστήρια των συκοφαντιών μου.
Έγραψα τόσο πολλά γιατί παίρνω πάντα στα σοβαρά τις επικρίσεις και προσπαθώ να δίνω τις απαραίτητες εξηγήσεις. Να λογοδοτώ (= δίνω λόγο, αιτία, εξήγηση) δηλαδή, πράγμα που το θεωρώ υποχρέωση και καθήκον για οποιονδήποτε παίρνει το λόγο και ανεβαίνει σε κάποιο βήμα για να διατυπώσει απόψεις (άρα ασκεί μία κάποια εξουσία, έστω και δια του λόγου μόνο, έναντι αυτών που τον ακούν από το χαμηλότερο επίπεδο της πλατείας).
Things change. Κι αφού things change, change και τα blogs. Π.χ.: Αν δεν είχαν αλλάξει τον Μάιο, δεν θα λέγαμε από εδώ «ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ». Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε παραμείνει στη γραμμή που ακολούθησε μέχρι τις εκλογές, γραμμή ψηφισμένη σε συλλογικές αποφάσεις και επικυρωμένη από το Συνέδριο, δεν θα ασκούσαμε τις κριτικές που ασκούμε. Πώς περιμένεις από εμάς να μείνουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι όταν οι πολιτικές συνθήκες τροποποιούνται σχεδόν καθημερινά;
Ναι, είναι και άλλοι σχολιαστές που διαφωνούν με κριτικές ή πλευρές κριτικών που κάνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ και με τους οποίους συζητάμε τις διαφωνίες τους (όπως υπάρχουν και σχολιαστές που αποφεύγουν πια να εκφράζουν τις διαφωνίες τους, ίσως γιατί μας θεωρούν «χαμένη υπόθεση» για τον ΣΥΡΙΖΑ). Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτε. Μόνο οι συζητήσεις και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα αποδεικνύουν ή δεν αποδεικνύουν κάτι. Και οι συζητήσεις συνεχίζονται.
Λυπάμαι που αποκαλείς παιχνίδι την πρόσκληση που έκανα από εδώ για να διατυπώσει τις αντιρρήσεις του πρωτοσέλιδα, πρόσκληση βέβαια που σε περιλαμβάνει και μάλλον πρώτον και καλύτερο. Δεν είναι καθόλου παιχνίδι. Είναι πολύ σοβαρή πρόσκληση, βάση τής οποίας αποτελούν αντιλήψεις που έχουμε διατυπώσει πρωτοσέλιδα πριν μερικά χρονάκια και στις οποίες εμμένουμε. Και δεν καταλαβαίνω καθόλου τι εννοείς όταν λες «δίνεις βήμα για να μιλήσει κάποιος και μετά να προσπαθήσεις να αποδομήσεις αυτά που λέει». Τι ονομάζεις «αποδόμηση»; Τα όποια αντεπιχειρήματα καταθέσω ως απλός σχολιαστής σε ένα κείμενο δικό σου που θα δημοσιευτεί ως ανάρτηση; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Φοβάσαι ότι θα σε συκοφαντήσω κι εσένα; Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ή φοβάσαι ότι θα απαντήσω με ένα ή και δύο ή και τρία δικά μου πρωτοσέλιδα, ώστε να σε ‘‘σκεπάσω’’ με την ισχύ τού διαχειριστή; Ε, λοιπόν, όχι!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Εγώ παραιτούμαι από αυτό το δικαίωμα. Αντίθετα, σου παραχωρώ εσένα το δικαίωμα να απαντήσεις όχι μόνο με σχόλια, αλλά και με όσα πρωτοσέλιδα γουστάρεις, μέχρι να αισθανθείς ότι ολοκλήρωσες το διάλογο![***] Εγώ θα είμαι μονίμως από κάτω, στην πλατεία, και θα μιλάω από εκεί. Και σε περίπτωση που θα θελήσω να βάλω κι εγώ ένα πρωτοσέλιδο για να ‘‘προμοτάρω’’ τις δικές μου απόψεις, δεσμεύομαι να μην το κάνω μέχρι να συμπληρωθούν τρεις μήνες από το δικό σου τελευταίο.
Τέλος, για το «Κώμα τού λαού»:
Βεβαίως και από πολλές πλευρές μπορεί να ειπωθεί αυτό για το ΚΚΕ. Όμως το ΚΚΕ δεν είναι εν δυνάμει κυβέρνηση, όπως συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ (εξ άλλου μία από τις αιτίες τού κώματός του είναι και αυτό, ότι δεν παίρνει μέρος δηλαδή στη συνεταιρική διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας). Γι’ αυτό και, όπως ήδη έχω εξηγήσει, εστιάζουμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα που μπορεί να μην είναι σε κώμα, αλλά βρίσκεται βυθισμένο σε βαρύ πολιτικό (και ιδεολογικό) vertigo.
Γιατί είναι έγκλημα καθοσιώσεως να προσπαθεί κανείς να το συνεφέρει από μία τέτοια βαριά κατάσταση, ιδίως από τη στιγμή που, σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το vertigo θα μας πάρει όλους μαζί του;
Τώρα πάλι, γι’ αυτό που λες, πως κάνω σαν απατημένος σύζυγος, πως δεν κρατιέμαι να βγω στο δρόμο με τη σημαία τού ΚΚΕ, κ.λπ., λέω να μην πω κάτι. Προτιμώ να σε παραπέμψω σε μερικά Κουκουέδικα τσαρδιά για να συζητήσετε με τους συντρόφους εκεί, μπας και βγάλετε κάνα κοινό πόρισμα που θα απαντάει στο ‘‘βασανιστικό’’ ερώτημα «τίνος είναι, ρε συντρόφοι, τα παιδιά;»…
Τα λέμε
[***] Απλώς, θέλω να μου δώσεις λίγες μέρες μέχρι να ανεβάσω ένα ποστ που θα ξεκαθαρίζει κάποια πράγματα γι’ αυτό το τσαρδί. Ακόμα καλύτερα για σένα από μια άποψη, αφού θα έχεις επί πλέον «πληροφορίες και υλικό».
ΥΓ Μπαίνοντας να ποστάρω το σχόλιό μου, είδα τον Khlysty να δηλώνει ότι «εν πολλοίς συμφωνεί μαζί σου». Δεδομένου ότι εγώ κατέθεσα τις δικές μου αντιρρήσεις και πιθανόν να κάνει δεύτερες σκέψεις, δεν είναι αυτό ένας λόγος παραπάνω να αποδεχθείς την πρόσκλησή μας και να αναπτύξεις τις απόψεις σου σε «πρώτο πλάνο», ώστε να βεβαιωθεί ότι καλώς συμφώνησε μαζί σου αό την αρχή;
Διευκρίνιση: συμφωνώ με το πνεύμα, όχι όμως ντε και καλά με το γράμμα των θέσεων του σ. Μάρκομ. Αναμένω, πάντως, μια πιο αναλυτική τοποθέτησή του.
Επίσης, επειδή μου βγήκαν τα μάτια για να γράψω το μακρυνάρι που έγραψα, λέω να ακολουθήσω τακτική μικρών και όχι και πολύ αναλυτικών σχολίων.
Τέλος, αν η λέξη "εμμονές" ενόχλησε την αποσύρω, διαλέχτε εσείς κάποια καλύτερη.
Γειά σου ορέ Ναρκόμ
Γιάκοβ
Φίλε Khlysty,
Λόγος καθαρός και αποφασιστικός δεν σημαίνει κόμμα ‘‘σιδερωμένο’’, αν αυτό κατάλαβες ότι εννοώ. Κάθε άλλο. Κόμμα εύπλαστο, ευέλικτο, ευαίσθητο στις αλλαγές κλίματος και καιρών, έτοιμο να ‘‘στρίψει’’ έγκαιρα, να κάνει πολιτική μ’ άλλα λόγια, ναι. Αλλά κόμμα που που μοιάζει με το κάρο τού Χόντζα, δεν είναι κόμμα ικανό να οδηγήσει σε αλλαγές προς τα αριστερά. Ούτε μπορεί να το κάνει ένα κόμμα που συχνά, μέσω τού ενός και του άλλου στελέχους του, ψεύδεται, αυτοδιαψεύδεται και υποτιμά τη νοημοσύνη τών φίλων και οπαδών του, προσπαθώντας να τους εξαπατήσει με φτηνά κόλπα. Κι εδώ, κάνεις ένα μεγάλο λάθος, που στο είπα και θα στο ξαναπώ:
Την αρετή τής επαμφοτερίζουσας (θολής) γραμμής σχετικά με το νομισματικό (ναι στο ευρώ, αλλά, αν δεν μας ‘‘κάτσει’’, ναι και στις εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης ή ναι ακόμα και στη δραχμή) την εκθειάσαμε από τους πρώτους. Το πρόβλημα είναι ότι η ηγετική ομάδα έχει ξεκαθαρίσει τη θολούρα (έκανε δηλαδή αυτό που δεν θέλεις!): εδώ και κάμποσο καιρό επικρατεί το απολύτως καθαρό ευρώ και ξερό ψωμί! Να δω, αν διατηρηθεί αυτή η κατάσταση, μέχρι πότε θα έχεις θολή όραση και δεν θα το βλέπεις! :-)
Κατά τα άλλα (αυτά τα του επόμενου σχολίου σου): Μην έχεις κανένα άγχος. Κατάλαβα το τι εννοούσες. Εξ άλλου, εδώ έχουμε …πλέρια δημοκρατία! ;-) Όταν μιλάει ο διαχειριστής, ακόμα και οι ντομάτες επιτρέπονται! :-) (Μεταξύ μας, πιστεύω πως ούτε ο Μάρκομ θα συμφωνεί εκ των υστέρων με όλα τα γράμματά του, ιδίως με εκείνα τα 10 που σχηματίζουν τη λέξη συκοφάντης…)
Τα περί εμμονών δεν με έθιξαν. Και πάλι κατάλαβα τι εννοούσες. Μπορεί όμως να αποπροσανατολιζόταν κάποιος αναγνώστης/τρια που δεν θα διάβαζε με την προσοχή που το έκανα εγώ.
Τα λέμε
Товарищ Яков Федотович,
Αφού γράψω 10 φορές τη φράση:
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
Θα πειράξω άλλη μια φορά τον товарищ Яков
…γράφω και το εξής:
Να που πλάκωσε και το ιππικό να σώσει τον Μάρκομ Ξ! Ορέο ιππικό! Ήλθε, είδε και …απήλθε! Άμα ήταν τέτοιο και το ιππικό τών Βορείων, οι Ινδιάνοι δεν θα είχαν αφήσει σκαλπ για σκάλπ! :-) :-) :-) :-) :-)
Увидимся
Λέφτηδες, εδώ είναι η διαφορά μας: εσείς εκτιμάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑς επιχειρεί να εξαπατήσει το εκλογικό σώμα. Εγώ πιστεύω ότι κάνει δημοσίως αυτά που σε άλλα κόμματα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες: προσπαθεί δηλαδή να ξεμπλέξει τα μπούτια του, ενώπιον μιας κατάστασης που για την μεταπολιτευτική Ελλάδα είναι και πρωτοφανής και διαρκώς δυσμενώς εξελισσόμενη.
Προσωπικά, διαφωνώ ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑς είναι "ευρώ και ξερό ψωμί". Περισσότερο μου μοιάζει ως "το ευρώ είναι το νόμισμα της χώρας...". Η διαφορά είναι λεπτή, αλλά επειδή δεν σας έχω για χαζούς θεωρώ ότι την αντιλαμβάνεστε. Επίσης, ειλικρινά, τώρα, είδατε πουθενά να εγκαταλείπει τις άλλες εναλλακτικές; Εδώ, το ΝΔΣΟΚ συνεχίζει να τον εγκαλεί ως κόμμα της δραχμής ακριβώς επειδή δεν εγκαταλείπει αυτές τις εναλλακτικές.
Και, τέλος πάντων, αν μας ενοχλούν οι δηλώσεις του Σταθάκη για το επαχθές χρέος, καλό είναι να θυμόμαστε ότι είναι καλύτερα να μη δίνεις υποσχέσεις, παρά να μην τις τηρείς.
(ουφ, πάλι πολυλογάω...)
Καλά, από τόσο καιρό που συζητάμε αυτό κατάλαβες; Ότι θέλω να κάνω πρωτοσέλιδα; Αν ήθελα κάτι τέτοιο θα έφτιαχνα ένα δικό μου blog και θα σε καλούσα να γράψεις και συ. Ούτε το χρόνο έχω και πολύ περισσότερο την έμπνευση να κάνω κάτι τέτοιο. Ούτε έχω καμιά κάψα να υπερασπιστώ ντε και καλά τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ.
Και βέβαια κάποιος που γράφει συκοφαντική κριτική (και όχι ένας κατά σύστημα συκοφάντης) μπορεί να έχει καλές προθέσεις. Επομένως τίποτα δεν πήρα πίσω.
Λοιπόν, για να ξεκαθαρίζει λίγο η κατάσταση. Ας πω δυο λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού έτσι το φερε η κουβέντα και αφού ο συνομιλητής Khlysty ζητάει διευκρινίσεις.
Η άποψή μου για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει περίπου ίδια με αυτή που είχα πριν τις εκλογές. Είναι ένα συνονθύλευμα αριστερών, κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών και παρόμοιων ζώων με προοπτική για το καλύτερο, όσο και για το ανεπαρκέστατο. Ελέγχεται εν πολλοίς από την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ κυρίως όσον αφορά τις κεντρικές δηλώσεις και τις εμφανίσεις στα κανάλια. Αυτή ακριβώς η ηγετική ομάδα κατατρύχεται από το σύνδρομο του φοβισμένου πολιτικάντη που θέλει πάση θυσία να προσεταιριστεί τους φοβισμένους μικροαστούς που χάνουν τα αυγά και τα καλάθια. Δυστυχώς για εμάς (αλλά και για αυτούς) η ταξική συνείδηση της με κάθε ορισμό που προτιμάτε εργατικής τάξης είναι τόσο πίσω και τόσο αλλοτριωμένη που έχουν κάθε δικαίωμα να σου πουν "μα δε βλέπεις;". Θα μπορούσα να γράψω και άλλα, όπως ότι πολλά από αυτά τα στελέχη δεν έχουν χάσει καθόλου την ικανότητα και την κλίση τους προς μηχανορραφίες, ίντριγκες, τακτικισμούς και άλλα ορέα, αλλά τα χουμε χιλιοπει.
Με όλες τις αβαρείες του, ο ΣΥΡΙΖΑς (που λέει και ο khlysty) είναι -μας αρέσει δεν μας αρέσει- η μόνη προοπτική να μπορέσει αυτός ο καταπηδηγμένος και προδομένος λαός να πάρει μια ανάσα. Για λόγους που έχουν αναλυθεί και από εμένα και από άλλους πιο μεθοδικούς και γνώστες από εμένα οι άλλες δυνάμεις της αριστεράς δεν θέλουν (ή δεν μπορούν ή και τα δυο) να ξεφύγουν από τον ρόλο του "τίμιου" (βάλτε και δυο ζευγάρια εισαγωγικά ακόμα) πλην ανεπαρκούς, αναποτελεσματικού και ενίοτε φάλτσου μέχρι κακοφωνίας αριστερού ψάλτη του συστήματος. Με άλλα λόγια, ασπάζονται εν τη πράξει το δόγμα "αυτοί οι βάρβαροι, είναι μια κάποια λύσις" (βλέπε και εποχές σοσιαλφασιστικού κινδύνου κλπ). Επομένως, κατά την ταπεινή μου πάντα, χωρίς να πιστεύω ότι θα φέρει τον σοσιαλισμό και για λόγους που έχω αναλύσει παλιότερα, θεωρώ ότι η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά σε αυτή τη συγκυρία κατά πολύ όλους τους άλλους. Αξιοπιστία στο να σταματήσει την και τυπική υποδούλωση του λαού και την υφαρπαγή της εργατικής του δύναμης στα επίπεδα του προηγούμενου αιώνα.
Μπορεί να είμαι περισσότερο τρομοκρατημένος από όσο άλλοι, αλλά έτσι το βλέπω. Γυρνάμε ολοταχώς στο μεσαίωνα και πρέπει να το αποτρέψουμε πάση θυσία. Ακόμα και αν χρειαστεί να αναβάλουμε τη μετάβαση στη σοσιαλιστική κοινωνία για πολύ καιρό (αν και δε νομίζω ότι ήμασταν στα πρόθυρα, εδώ που τα λέμε).
Τόσο απλά, τόσο πραγματιστικά, τόσο κυνικά.
Θέλεις να βοηθήσεις να μην γίνει έρμαιο ο ΣΥΡΙΖΑ των λαϊκιστικών και οπορτουνιστικών τάσεών του; Δεν βοηθάς κατηγορώντας τον για οργανωμένη μονταζιέρα, για διαπλοκή με την blackrock και ότι ξέχασε να βάλει μπόλικη αντι-ΕΕ σάλτσα στην τελευταία ανακοίνωσή του. Είσαι ένας ακόμα π-Αλαβάνος, χωρίς το ελαφρυντικό της τεράστιας προσφοράς και ψυχικής και σωματικής καταπόνησης που έχει ο σύντροφος Αλέκος. Με επιεικείς όρους, είσαι κατά την γνώμη μου αμπελοφιλόσοφος που υιοθετεί τμήματα της συκοφαντικής κριτικής που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και που αντικειμενικά και ανεξαρτήτως προθέσεων καταλήγει στο "έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι, ας πάμε για καφέ" ή "έλα μωρέ, επανάσταση δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι εγώ φώναζα δυνατά 'επανάσταση'".
Αυτά και συγγνώμη για την πολυλογία. Ευχαριστώ για την τιμή που κάνατε όλοι να ασχοληθείτε τόσο με την αφεντομουτσουνάρα μου.
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Όσο για το φλερτ σου με το Κώμα δεν επεκτείνομαι περισσότερο. Έτσι και αλλιώς όλοι μας έχουμε συναισθηματικούς δεσμούς με θεσμούς, έννοιες και πρόσωπα που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουμε. Απλά θεωρώ ότι πρέπει να τους καταπιέζουμε και όχι να τους καλλιεργούμε ή να τους αφήνουμε να καθορίζουν τις πολιτικές μας θέσεις.
Μάρκομ Ξ
Λέφτηδες
όπως διαπιστώσατε ο στρατηγός Κάστερ ( Ναρκομ ) καθάρισε μόνος του εκεί στο Λίτλ Μπιγκ Χορν και τα σκάλπ των Λέφτηδων - Απάτσι ( και όχι Σιού ) κρέμωνται στο κατώφλι της σκηνής του . Ο Καθιστός Βούβαλος ( κουτσούμπα ) αποσύρθηκε με τους εναπομείναντες στα ενδότερα και ο τζερόνυμο γλύφει τις πληγές του . Η επέμβαση του ιππικού ούτε καν χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις όπου το απλό , ορθολογικό πολιτικό κριτήριο είναι το μόνο προαπαιτούμενο . Το Σμόλνυ ήταν τσαρικό Ινστιτούτο για την επιμόρφωση δεσποινίδων της ανώτερης τάξης και ομολογώ ( κρίνωντας από τις παρουσίες ) ότι τα καταφέρνετε περίφημα.
Και πάλι χαιρετισμούς σύντροφε Ναρκόμ
Γιάκοβ
ΥΓ : μη μου πείτε Λέφτηδες ότι θέλετε να συμμετέχω και σε αυτή τη συζήτηση :)
Αντιχαιρετώ σ/φε Γιάκοβ, αλλά... όχι Κάστερ :-)
Φαντάζομαι φαντάζεσαι ότι πάντα με τους Ινδιάνους ήμουν. Συμβιβάστηκα με το Χορεύοντας με τους Λύκους (πριν ο Κόστνερ αρχίσει τα έργα τύπου Πενταγώνου), αφού είχα "κουλτουριαστεί" με το Little Big Man (Dustin)... Να σαι καλά και άμα στερέψω από νερό να έρθω έτσι;
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Προφανώς με τους ινδιάνους καλέ μου Ναρκόμ , αλλά απαντούσα στους Λέφτηδες που με αποκάλεσαν ιππικό . Γιατί να τους χαλάσω τη φτιάξη . Είναι σαν να σπας το παιχνίδι ενός μικρού παιδιού.
Νάσαι καλά ορέ και αν βρώ θα σε φιλέψω και τσίπουρο
Γιάκοβ
Φίλε Khlysty,
Ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Η ηγετική του ομάδα. Μια χούφτα άνθρωποι (ίσως λιγότεροι και από την ηγετική ομάδα τού ΚΚΕ). Ε, ναι λοιπόν. Υπάρχουν πάρα πολλά δείγματα υποτίμησης της νοημοσύνης του κόσμου του. Πολλές φορές έχουμε ασχοληθεί. Δεν σου βάζω λινκ για να μη σε φορτώσω με …ύλη!
Το βιολί σου εσύ! :-) Έχεις μείνει …λαστ γίαρ, μου φαίνεται. Όταν ο Αλέξης έλεγε προεκλογικά στην Τρέμη «το ευρώ δεν είναι ταμπού, κυρία Τρέμη». Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις! Και μην κρίνεις από την πολεμική τού ΝΔΣΟΚ (πού λέει κι ο Πάνος —‘‘την έκανες’’ οριστικά;). Μια στο καρφί χτυπάνε (Σαμαράς στη Βουλή: «τι είπατε στο Τέξας, κύριε Τσίπρα; στα λόγια μου ήρθατε!») και μια στο πέταλο (Λαφαζάνης και σία).
Ο Σταθάκης με έχει κάνει να σπάσω ποτήρι μπύρας απ’ τα νεύρα μου. Αυτή τη φορά όμως, δεν είπε κάτι φοβερό, θέλω να είμαι δίκαιος. Απλώς δεν ήταν πιο σαφής και προσεκτικός.
Τα λέμε
Φίλε Μαρκομ Ξ,
Πριν απαντήσω (αύριο πια), μπορείς να με διευκολύνεις λίγο; Όταν γράφεις «κατηγορώντας τον για […] διαπλοκή με την blackrock», πού αναφέρεσαι;
Τα λέμε
Αναφέρομαι σε ένα σχόλιο απάντησή σου σε σχολιαστή που έγραψες κάτι σε στυλ "ο Σταθάκης; πιο δεξιά μπαίνεις στο διοικητικό συμβούλιο της blackrock".
Μάρκομ Ξ
Ε όχι, φίλε Μάρκομ Ξ! Για όνομα! Η σπόντα αυτή ήθελε να θυμίσει τα αμοιβαία του, που βγήκαν με το Πόθεν Έσχες. Υπάρχει ζήτημα (που μεγεθύνεται κάπως από τις απαντήσεις που έδωσε αλλά και από την ασυλία πίσω από την οποία οχυρώθηκε για το θέμα της Κρήτης), αλλά όχι ζήτημα διαπλοκής! Δεν είχα βάλει αυτό σημάδι (διάολε! ούτε οι Μουρούτηδες και οι Σίμοι δεν το έβαλαν στο τραπέζι). Το σημάδι μου ήταν η ιστορία με το Πόθεν Έσχες.
Τα λέμε
Λέφτηδες, αν μου χρησιμοποιείτε απόσπασμα ομιλίας του Σαμαρά για να μου (απο)δείξετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑς έχει κάνει τη μεγάλη στροφή, τότενες έχουμε πρόμπλεμ. Διά τα περαιτέρω, κλέβω αυτούσιο κομμάτι του Μάρκομ: "Με όλες τις αβαρείες του, ο ΣΥΡΙΖΑς είναι -μας αρέσει δεν μας αρέσει- η μόνη προοπτική να μπορέσει αυτός ο καταπηδηγμένος και προδομένος λαός να πάρει μια ανάσα. Για λόγους που έχουν αναλυθεί και από εμένα και από άλλους πιο μεθοδικούς και γνώστες από εμένα οι άλλες δυνάμεις της αριστεράς δεν θέλουν (ή δεν μπορούν ή και τα δυο) να ξεφύγουν από τον ρόλο του "τίμιου" (βάλτε και δυο ζευγάρια εισαγωγικά ακόμα) πλην ανεπαρκούς, αναποτελεσματικού και ενίοτε φάλτσου μέχρι κακοφωνίας αριστερού ψάλτη του συστήματος. Με άλλα λόγια, ασπάζονται εν τη πράξει το δόγμα "αυτοί οι βάρβαροι, είναι μια κάποια λύσις" (βλέπε και εποχές σοσιαλφασιστικού κινδύνου κλπ). Επομένως, κατά την ταπεινή μου πάντα, χωρίς να πιστεύω ότι θα φέρει τον σοσιαλισμό και για λόγους που έχω αναλύσει παλιότερα, θεωρώ ότι η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά σε αυτή τη συγκυρία κατά πολύ όλους τους άλλους. Αξιοπιστία στο να σταματήσει την και τυπική υποδούλωση του λαού και την υφαρπαγή της εργατικής του δύναμης στα επίπεδα του προηγούμενου αιώνα". Λέει ακριβώς αυτό που θέλησα εξαρχής να πω και μάλλον δεν το κατάφερα.
Τέλος, επειδής σας διαβάζω καιρό, λέω και κάτι άλλο: ένα κόμμα της αριστεράς βγαίνει επιτέλους και λέει, κοιτάχτε, πάω για νίκη και πρόκριση. Ε, ας νικήσει, ας προκριθεί και μετά ας δούμε τι σκατά θα κάνει στους ομίλους. Ε;
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Πραγματικά, πρέπει να έχεις πάρει πολύ ανάποδες με την αφεντομουτσουνάρα μου για να βγάζεις το συμπέρασμα ότι η ανοιχτή πρόσκληση σε όλους, μ’ εσένα πρώτον και καλύτερο, για αντικριτική τής εδώ κριτικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε επειδή διέγνωσα κάψα σου για προβολή! (Πρόσφατα, απηύθυνα πρόσκληση δημόσια, με σχόλιο, προς τον Φιλίστορα να γράψει ανάρτηση για όποιο θέμα θέλει και με όποιες απόψεις έχει. Διέγνωσα και σ’ εκείνον μία τέτοια κάψα;) Είναι προφανές —προφανές γιατί το έχω αποδείξει σε άλλες, προηγούμενες περιστάσεις— ότι η πρόσκληση έγινε στα πλαίσια του διαλόγου και πάνω στη βάση τής κατά το δυνατόν εξίσωσης μεταξύ αναγνωστών και εμένα που γράφω και διαχειρίζομαι το τσαρδί. Και μπορεί να είμαι ο μεγαλύτερος βλάκας τού κόσμου και να γράφω τις χειρότερες μαλακίες, αλλά, σε παρακαλώ, μη μου παίρνεις αυτό που εγώ το θεωρώ πολύ σημαντικό και χαίρομαι που μπορώ να το κάνω πράξη, ακόμα κι αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ‘‘εναντίον’’ μου (ιδίως τότε!).
Τα όσα γράφεις επιμένοντας στην άποψη περί συκοφαντικής κριτικής εκ μέρους μου με κάνουν να υποπτεύομαι ότι έχεις την έννοια τής συκοφαντίας στο μυαλό σου λίγο διαφορετικά από ότι την έχω εγώ. Για μένα συκοφαντική κριτική είναι αυτή που στηρίζεται σε ψευδή στοιχεία/γεγονότα εν γνώσει αυτού που ασκεί την κριτική ότι δομεί την κριτική του σε ψευδείς κατηγορίες. Αυτό είναι που αρνούμαι. Αν αυτό είναι εκείνο που εννοείς εσύ, σε παρακαλώ να μου υποδείξεις πού βάσισα κριτικές μου σε γεγονότα εν γνώσει μου ψευδή.
Αν επιχειρήσω να συνοψίσω τη διήγησή σου περί ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγω στα εξής σημεία/ισχυρισμούς/παραδοχές σου:
1. Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντικά προβλήματα.
2. Παρ’ όλα τα προβλήματά του αποτελεί τη μόνη ελπίδα (σε αυτή τη φάση, προσθέτω εγώ, με τη σύμφωνη γνώμη σου φαντάζομαι) να αρχίσουν να παίρνουν τα πράγματα αντίστροφη φορά.
3. Η κριτική μου δεν βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν εστιάζει στα υπαρκτά (και για σένα) ή ουσιώδη προβλήματά του, αλλά σε κατασκευασμένα (συκοφαντικά) από τον αντίπαλο ή επουσιώδη (κι αυτό το προσθέτω εγώ).
Εξαγόμενο συμπέρασμα: Η κριτική μου υπονομεύει τη μοναδική ελπίδα να πάρουν αντίστροφη πορεία τα πράγματα.
Ε, λοιπόν, έχω κάμποσες απορίες:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
α. Εσύ ο ίδιος δεν είσαι που γράφεις «πολλά από αυτά τα [ηγετικά] στελέχη δεν έχουν χάσει καθόλου την ικανότητα και την κλίση τους προς μηχανορραφίες, ίντριγκες, τακτικισμούς και άλλα ορέα»;
β. Υπάρχει κάτι από την κριτική μου που δεν έχει στόχο αυτά τα όσα γράφεις εσύ; Μηχανορραφία και ίντριγκα δεν είναι να αλλοιώνεις τη συνέντευξη του Δραγασάκη; Μηχανορραφία και ίντριγκα (και άλλα) δεν είναι να βγαίνει το ένα ηγετικό στέλεχος μετά το άλλο από την επομένη σχεδόν τού Συνέδριου και να λέει «το ζήτημα του νομίσματος έκλεισε οριστικά με τις αποφάσεις που πήραμε στο ιδρυτικό μας συνέδριο» όταν δεν έχει αλλάξει σε τίποτε η γραμμή «προτιμάμε ευρώ, αλλά δεν θα πεθάνει η χώρα για το ευρώ»; Τακτικισμός (με την κακή έννοια, γιατί συχνά οι τακτικισμοί είναι επιβεβλημένοι) δεν είναι οι συνεχείς κωλοτούμπες, τα ήξεις αφήξεις, η διαστρέβλωση αποφάσεων, οι διγλωσσίες, τα καραγκιοζιλίκια;
γ. Ακόμα κι αν η κριτική μου εστιαζόταν σε σημεία για τα οποία ούτε εσύ ούτε κι πιο φανατικός Συριζαίος θα είχατε την παραμικρή αντίρρηση, ακόμα και τότε δεν θα υπονομευόταν αντικειμενικά και σύμφωνα με τη δική σου αντίληψη η «μοναδική ελπίδα για αντιστροφή τών πραγμάτων»;
δ. Γιατί υπονομεύει αυτή τη μοναδική ελπίδα εκείνος που ασκεί κριτική κι όχι εκείνος που με τα λάθη του ή τις παραλείψεις του δίνει αφορμή για μια τέτοια κριτική;
ε. Γιατί αποκλείεται εξ ορισμού η πιθανότητα μια σκληρή κριτική να βοηθήσει; Αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας και πούμε ότι το επιτελείο τού ΣΥΡΙΖΑ είχε διαβάσει αυτή την ανάρτηση και βοηθήθηκε να κατεβάσει την ιδέα τής σύγκλισης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το Δουβλίνο ΙΙ, δεν είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη κριτική βοήθησε; (Παρεμπιπτόντως: Λάθος κατάλαβες ότι ο καημός μας ήταν η αντι-ΕΕ σάλτσα που έλειπε. Ο καημός μας ήταν πολιτική ουσίας για το μεταναστευτικό ζήτημα και όχι μόνο κατάρες και θρήνοι για τους χαμένους ανθρώπους. Στο μυαλό μας, ένα πολιτικό κόμμα τής Αριστεράς είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από την κίνηση «Απελάστε το ρατσισμό!»)
στ´. Οι αντίπαλοι κατασκευάζουν ανύπαρκτα προβλήματα και μόνο; Δεν αξιοποιούν υπαρκτά; Αυτό κατά την άποψή σου συνεπάγεται πως όταν ο αντίπαλος επισημαίνει υπαρκτά προβλήματα, εμείς πρέπει να το βουλώνουμε;
ζ. Πώς είναι δυνατόν να σου θυμίζω τον Αλαβάνο, όταν επανειλημμένα έχω υποστηρίξει ότι η γραμμή για έξοδο από το ευρώ εδώ και τώρα, η καρδιά δηλαδή τής πολιτικής του πρότασης, είναι αδιέξοδη και, αντίθετα, η γραμμή τού ΣΥΡΙΖΑ (γραμμή που έχει εγκαταλειφθεί στην πράξη και γι’ αυτό την υπερασπίζομαι) είναι η καλύτερη δυνατή υπό τις παρούσες συνθήκες;
η. Πόσες φορές έχω γράψει τη λέξη «επανάσταση» από τότε που παρακολουθείς τι γράφεται εδώ;
θ. Δεν επεκτείνεσαι για τους «συναισθηματικούς δεσμούς με το Κώμμα» κι έτσι κι εγώ θα είμαι σύντομος:
Μήπως ξέρεις τι εννοούν τα ντοκουμέντα τού Ιδρυτικού Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κάνουν λόγο για το «τον κόσμο [το Συριζικό κόσμο] που δυσκολεύεται να επικαλεστεί το ιστορικό όνομά του γιατί αυτό έχει συκοφαντηθεί από πολλές και διαφορετικές μεριές»; Μήπως θυμάσαι τι σημαίνει το πρώτο Κ από τον τίτλο τού ΚΚΕ; Αν ξέρεις κι αν θυμάσαι, για πες μου: είναι ζητήματα συναισθηματικά όλα αυτά που εμπεριέχονται στο «ιστορικό μας όνομα» και στο «Κ» ή πολιτικά;
Περιμένω με πραγματικό ενδιαφέρον τις απαντήσεις σου και γενικότερα τις απόψεις σου.
Τα λέμε
Φίλε Khlysty,
Για τα θέματα ουσίας σε παραπέμπω στο αμέσως προηγούμενο σχόλιό μου, αυτό που πηγαίνει στον Μάρκομ Ξ. Νομίζω πως είναι απολύτως σαφές ως προς τα μυαλά που κουβαλάμε εδώ. Εννοείται πως οι απορίες που διατυπώνω εκεί απευθύνονται και σε σένα, στο βαθμό που σε αφορούν (στο βαθμό που συμφωνείς με τον Μάρκομ Ξ δηλαδή).
Ένα δευτερεύον, αλλά όχι άνευ σημασίας:
Φυσικά και θα υπήρχε πρόμπλεμ αν είχα αναφερθεί στον Σαμαρά για να στηρίξω τη στροφή επί τα δεξιά τού ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση! Αναφέρθηκα σε απάντηση της δικής σου αναφοράς, στην οποία εσύ επικαλέστηκες την πολεμική τού ΝΔΣΟΚ ως απόδειξη της μη στροφής! Εγώ δεν το έκανα θέμα για σένα (το θεωρώ μικροπολιτική), παρ’ όλο που μου έδωσες κάθε δικαίωμα. Και το κάνεις εσύ για μένα;;; Έλεος!!! Αναφέρθηκα στην περίπτωση Σαμαρά κατά τις συζητήσεις στην πρόταση μομφής για να σου υπενθυμίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χτυπιέται από τους αντιπάλους μόνο επειδή είναι τρομοκράτης ή κουμμουνιστής που θα μας πάρει τα σπίτια. Χτυπιέται και επειδή είναι ψευτόμαγκας που τα κάνει επάνω του. Άρα, ήθελα να σου πω, δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα από την επιχειρηματολογία τών αντιπάλων. Η λυδία λίθος είναι η πραγματικά ασκούμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτική.
Κι ένα τελευταίο: Δεν έχουμε στόχο να μη νικήσει/προκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μην ηττηθεί πανηγυρικά μετά τη νίκη/πρόκρισή του έχουμε. Σαν να είμαστε όλοι Ολυμπιακοί και να λέμε στο χοντρό: «Πρόεδρε, δεν αφήνεις καλύτερα τα παχιά λόγια και να κοιτάξεις να μπαλώσεις τις τρύπες τής ομάδας, γιατί, έτσι όπως πάει η δουλειά, θα μας φουσκώσει στα γκολ η Μαντσέστερ και θα μπαλώνουμε μετά τα δίχτυα μας εμείς;»!!! ;-) :-)
Τα λέμε
Ας φτασει στο σημείο να παίξει με τη Μάντσεστερ και να φωνάξουμε στον πρόεδρα. Ως τώρα, όμως, με τον Αετό Σκύδρας παίζαμε. Και κάποιοι άλλοι ούτε καν παίζουν: είναι στην κερκίδα ή πάνε για... γκολφ. Τονίζω κάτο για το τέλος: δεδομένης της συνολικής και διαχρονικής συντηρητικής έως δεξιάς/άκρας δεξιας τάσης του εκλογικού σώματος (οι Έλληνες δεν την παν την αριστερά, πώς να το κάνουμε, κι αυτό θα πρέπει πρωτίστως να μας απασχολήσει) και των διαμορφούμενων συνθηκών, αν δεν προσπαθήσουμε να περάσουμε τον όμιλο, όχι Μάντσεστερ δεν θα δούμε ως αντίπαλο, ούτε τον Ποσειδώνα Μηχανιώνας...
Φίλε Khlysty,
Καλή και άγια η μεταφορά στο ποδοσφαιρικό πεδίο, τη γουστάρω γιατί γουστάρω και τη μπάλα εκτός τών άλλων, αλλά να μεταφερθούμε και στο πεδίο τού πραγματικού και συγκεκριμένου;
Μου έλειψε κάποια λύση έστω και για μία (1) από τις εννέα (9) πολύ συγκεκριμένες απορίες που διατύπωσα προς τον Μάρκομ Ξ, με τον οποίο, σου θυμίζω, «εν πολλοίς συμφωνείς». Θυμίζω κι εγώ στον εαυτό μου ότι δεν έχεις πολύ χρόνο για κουβέντες στο ίντερνετ και βοηθάω: επικεντρώσου μόνο στις απορίες γ, δ, ε και στ´ (είναι λιγότερες από τις μισές ;-) ).
Τα λέμε
Λοιπόν, να το πω αλλιώς για να γίνω κατανοητός. Όταν γράφει κάποιος ότι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφορούσαν λίστες με ονόματα για ψήφιση ή όταν λέει ότι στην τάδε τοπική του ΣΥΡΙΖΑ μάζεψαν τα τζιμάνια τους ΣΥΝασπιστές για να ψηφίσουν "γραμμή", δεν έχω κανένα πρόβλημα να το πιστέψω. Όταν όμως μιλάει επανειλημμένα για μονταζιέρα και διαστρέβλωση θέσεων, χωρίς κατά τη γνώμη μου να το αποδεικνύει, δηλάδή μιλάει για συστηματική και οργανωμένη εξαπάτηση του λαού και του κόσμου του, είναι άλλο. Αυτό πιστεύω ότι κάνετε εδώ και πολλές αναρτήσεις.
Η σύγκριση με τον Αλαβάνο έχει να κάνει με το πότε επιλέγει να μιλήσει και που επιλέγει να εστιάσει. Όχι με τις θέσεις περί ευρώ.
Για παράδειγμα, είναι γελοίο να κατηγορεί κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κάνει την πάπια για το μεταναστευτικό και την ΕΕ. Μια απλή αναδρομή σε επίσημες θέσεις καταρρίπτει τον ισχυρισμό. Και ακόμα και όταν βγαίνει ο Τσίπρας να τις θυμίσει και στους πιο ξεχασιάρηδες βγήκες να ανασκευάσεις; Όχι. Το ξεπέρασες με τη ντρίπλα "ο Τσίπρας υπονομεύει το κόμμα του", χα, χα, χα. Γελάσαμε.
Θυμάσαι το περιστατικό με το σφυροδρέπανο στη σημαία της ΚΟΕ που "ρετουσάρισε" η Αυγή; Ε, λοιπόν, σύμφωνα με τη λογική σου, έπρεπε να το συζητάμε ακόμα, μη σου πω να απορρίψουμε διά παντός την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ λόγω αυτού. Το αναφέρεις, το λαμβάνεις υπόψη, βγάζεις τα συμπεράσματά σου, αλλά πρέπει να προχωρήσεις. Αλλιώς σου είπα που καταλήγεις.
Θα το πω άλλη μια φορά. Δεν ισχυρίζομαι ότι προτείνεις το "όλοι ίδιοι είναι". Ισχυρίζομαι ότι διαβάζοντας κάποιος το είδος της κριτικής που κάνεις οδηγείται στο συμπέρασμα αυτό. Επομένως επιλέγει είτε την απάθεια, είτε την ασφάλεια του υπερεπαναστατικού, πλην ακίνδυνου για το σύστημα γκρουπούσκουλου (με όποιο όνομα είναι αυτό).
Τελοσπάντων, κάνε ό,τι νομίζεις. Μπορεί και εγώ να έχω γίνει πολύ σκληρόπετσος ή πολύ φοβισμένος. Αλλά -το κέρατό μου- δεν είναι πιο χρήσιμο να συζητάμε π.χ. γιατί μετά από τόσα και τόσα η Χ.Α. συγκεντρώνει 10%; Και μάλιστα να εστιάσουμε στις ευθύνες της αριστεράς για αυτό; Δεν είναι χρησιμότερο να αναλύσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αξιοποιεί τη δυναμική του για να αφυπνίσει συνειδήσεις; Δεν είναι πιο ωφέλιμο να δούμε πως θα έρθει αυτή η πολυπόθητη ενότητα στη δράση;
συντροφικά,
Μάρκομ Ξ
Υ.Γ. Αν άφησα κάτι αναπάντητο πες μου.
Θες κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ; Να την:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15090:kouvelakis-magiki-skepsi&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
Μάρκομ Ξ
Αγαπητέ ΜαρκομΞ
Λες στο τελευταιο σχολιο σου
"θες κριτικη στο ΣΥΡΙΖΑ, νατην"
και δινεις το κειμενο του Κουβελάκη στην ΙΣΚΡΑ.
Βεβαια η αναμφισβητητα εξαιρετικη επιχειρηματολογία της κριτικης που ασκει, λεγοντας τα συκα σύκα και τη σκαφη σκαφη,
δεν αναιρουν αυτά που του επισημαινει ενας σχολιαστης στην ΙΣΚΡΑ, οπως
"#1 μακης.. 30-01-2014 23:04
Ο σ.κουβελακης ,στο τέλος που πρέπει να είναι αναλυτικός για τη δίκη του πρόταση,αφιερών ει δύο γραμμές με συνθήματα ,χωρίς ναας λέει ποιές θα είναι οι αντίστοιχες αντιδράσεις των δανειστών.πότε επιτέλους θα μας πει πως φαντάζεται τη δίκη του πίτα;ποιές θα είναι οι σκληρές συγκρούσεις;θα γίνει επιτέλους συγκεκριμένος;γ ιατί συγκεκριμένα μιλάει μόνο όταν κρίνει τους άλλους.Επειδή συνέχεια κατακρίνει τον τσιπρα ,τον προκαλώ να μας πει για τις συνέπειες των συνθημάτων του και πως θα αντιμετωπιστούν"
Το ολο ζητημα λοιπόν, για την κοινωνία, εγκειται στο εξης:
Ποιες θα ειναι οι σκληρες συγκρουσες; και
Ποιες θα ειναι οι συνεπειες των συνθηματων του και πως θα αντιμετωπιστουν;
Εκει δυστυχώς υπάρχει θολουρα και απο το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και απο τους επικριτές του οπως ο Κουβελάκης.
Κατα τα αλλα θα πρεπει να ομολογηθειι οτι η αναλυση του Κουβελάκη, ειναι απο τις ουσιαστικότερες και ειλικρινεστερες που εχουν διατυπωθει σε ο,τι αφορά την παρουσα κατασταση της χώρας.
Φίλε Μάρκομ,
Πολλά άφησες αναπάντητα (ίσως και όλα από τα εννιά ερωτήματα που κατέθεσα), αλλά εγώ δεν βρίσκομαι εδώ για να βάζω το μαχαίρι στο λαιμό τού κάθε αναγνώστη και συνομιλητή «απάντα, ρε, απάντα!». Το προσπερνάω λοιπόν αυτό και απαντώ εγώ στο στα σημερινά σου σχόλια, κλείνοντας από τη μεριά μου το ‘‘γύρο’’, με την ελπίδα πως θα επανέλθεις εδώ για να συνεχιστούν οι συζητήσεις μας.
Αφήνω απ’ έξω το ζήτημα του κατά πόσο διαστρεβλώνονται οι αποφάσεις, γιατί ο υποκειμενισμός τού καθενός μας μπορεί να μας κάνει να συζητάμε μέχρι το Πάσχα. Και πιάνω το πρόβλημα της μονταζιέρας.
Έχουμε καταθέσει εδώ όλα τα ντοκουμέντα και πειστήρια της αθλιότητας του σύμβουλου έκδοσης της Αυγής ‘‘αξιότιμου’’ κυρίου Πάικου να πλαστογραφήσει συνέντευξη του Δραγασάκη, συνέντευξη που πήρε ο ίδιος! Και όλοι, εκτός ίσως από εσένα, έχουν πάρει πρέφα ότι ο Πρόεδρος στο Τέξας δεν είπε «η Ελλάδα δεν θα βγει από την ευρωζώνη εθελοντικά». Αυτό το «εθελοντικά» το κοτσάρισε η ομάδα ‘‘επικοινωνίας’’ τού ΣΥΡΙΖΑ (του Προέδρου)! Και η λαθροχειρία τού Ψευτοθόδωρου Παρασκευόπουλου να παραστήσει πως τάχα είναι οι μενσεβίκοι που παραλείπουν να αναφέρονται σε όλες τις αποφάσεις και κόβουν το δεύτερο σκέλος τής απόφασης («καμιά αυταπάτη για τη δραχμή»), ένα σκέλος φάντασμα γιατί δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στις αποφάσεις και θα ήταν αστείο να υπάρχει αφού δεν έχει εφευρεθεί ακόμα αριστερό νόμισμα ούτε και θα εφευρεθεί ποτέ, είναι γεγονός αναμφισβήτητο, όπως έχουμε εξηγήσει. Αν όλα αυτά δεν είναι μοντάζ, ποια είναι;;;
Οπότε, περί ποίων αναπόδεικτων κατηγοριών μιλάς;;; Και γιατί χάνω το δικαίωμα να κάνω και να ξανακάνω λόγο για μονταζιέρα όταν δεν άνοιξε ρουθούνι και δεν ακούστηκε κιχ και τσιμουδιά από κανέναν ‘‘πούστη’’;;;
Για τις βλαπτικές συνέπειες της κριτικής εδώ. Φίλε Μάρκομ Ξ, το τσαρδί αυτό πολιτικολογεί ασύστολα και συχνά επί θεμάτων για τα οποία ο πολύς κόσμος δεν έχει την παραμικρή ιδέα και δεν δίνει και δεκαράκι. Κατά τεκμήριο, λοιπόν, το κοινό εδώ είναι αριστεροπολιτικοποιημένο, για να μη σου πω αριστεροκομματικοποιημένο. Πού να τους στείλουμε; Στον Σαμαρά, όπως είπες, ασφαλώς εν τη ρύμη τού λόγου σου στο πρώτο σχόλιο, ή στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ, και στους 58; Όχι. Τι μπορεί να συμβεί στη χειρότερη;
Οι Κουκουέδες να πουν «ορίστε, πολλά από αυτά που λέει το Κόμμα, τα λένε και οι ανένταχτοι». Οι Αντάρσυοι το ίδιο. Και οι αναποφάσιστοι να συνεχίσουν να είναι αναποφάσιστοι. Και γι’ αυτό το λόγο πρέπει εμείς να μετριάσουμε την κριτική μας ή να είμαστε ‘‘κόσμιοι’’; Μα το ίδιο μπορεί να ισχυριστούν και οι Κουκουέδες και να πουν «η κριτική που κάνετε στο Κόμμα» διώχνει κόσμο που θα ήθελε να συναντηθεί μαζί μας. Και οι Αντάρσυοι να πουν «άντε να χαθείτε καραγκιόζηδες, που ούτε καν υπάρχουμε για σας!». Η κριτική είναι ανισοκατανεμημένη, σύμφωνοι. Όμως, το εξήγησα: ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για πρωτιά, όχι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για ποιον από τους τρεις μπαίνει πιο επιτακτικά το καθήκον τής διόρθωσης, αφού, ενδεχομένως, θα εκπροσωπήσει όλη την Αριστερά στην κυβέρνηση;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα όσα λες για την υποχρέωση ανασκευής μου μετά την πρωτοβουλία Τσίπρα για το Δουβλίνο ΙΙ δεν τα καταλαβαίνω εντελώς καθόλου. Τι να ανασκευάσω. Ο Τσίπρας, επί τέλους, πήρε μια πρωτοβουλία στην κατεύθυνση που εγώ έχω υποδείξει πολλές φορές. Διότι μέχρι τώρα οι λέξεις «αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ» υπήρχαν μόνο στα χαρτιά, όπως και πολλά άλλα, και δεν έβλεπαν το φως τού ήλιου, καθώς έμεναν κλειδωμένα στα συρτάρια τών κομματικών αρχείων. Και μου λες να …ανασκευάσω;;; Θα έπρεπε να μου αναγνωρίσεις τη σεμνότητα που έδειξα με το να μη βγω και να πανηγυρίσω επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ με άκουσε! Κι εδώ, νομίζω, ότι έχεις χάσει επεισόδια. Εννοώ ότι φαίνεται να μην έχεις συλλάβει και κατανοήσει ότι για πολλά χρόνια ένα κομμάτι τού ΣΥΝ, που τώρα κατοικοεδρεύει στον ΣΥΡΙΖΑ, συντηρούσε την αριστεροσύνη του σε θέματα όπως το μεταναστευτικό, ο αντιεθνικισμός, ο φεμινισμός, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και η προστασία τής καρέτα καρέτα. Επίδραση αυτού τού ρεύματος ήταν η μέχρι τώρα αφωνία για το Δουβλίνο ΙΙ (στο στοκοποιημένο μυαλό τους, εκείνος που ζητάει την αναθώρησή του είναι σαν να θέλει να απαλλαγεί από τους μετανάστες, σαν να τους διώχνει!). Όπως επίσης και επίδραση των ευρωπαϊστών που για προφανείς λόγους δεν έχουν καμία όρεξη να ανοίγουν και άλλα μέτωπα με την ΕΕ. Για όλα αυτά, δεν μου φαίνεσαι και πολύ συνειδητοποιημένος. Αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα βγάζω από την κουβέντα μας.
Κατά τη γνώμη μου η αντίδρασή σου στην κριτική σε συνδυασμό με την αποχώρησή σου, την οποία, επαναλαμβάνω, σε προσκαλώ να ακυρώσεις, δεν δείχνουν ούτε σκληρόπετσο, ούτε φοβισμένο άνθρωπο. Δείχνουν έναν άνθρωπο που, ως ένα βαθμό, εξακολουθεί και διακατέχεται από τη λανθασμένη ιδέα, ιδέα που την πλήρωσε ακριβά η Αριστερά, πως η ενδοαριστερή κριτική πρέπει να σταματάει στο σημείο που γίνεται βλαπτική. Όπως όμως υπονόησα στο προηγούμενο σχόλιό μου, κάθε κριτική από μια άποψη είναι και βλαπτική αφού αποκαλύπτει στον αντίπαλο (ή τον επικυρώνει) αδύναμες πλευρές μας. Είναι ακριβώς με αυτή την ιδέα που διαφωνούμε.
Για το τέλος, δυο λόγια για το δεύτερο σχόλιό σου.
Η κριτική τού Κουβελάκη είναι σωστή. Δυσκολεύομαι όμως να την πάρω ως υπόδειγμα. Για δύο λόγους:
1. Εγώ δεν είμαι Κουβελάκης. Εγώ είμαι «ένας κανένας που σας σεργιανά» και πρέπει να φωνάζω παραπάνω για να ακουστώ ακόμα και από ελάχιστους.
2. Ο Κουβελάκης, δυστυχώς, κάνει κι αυτός το ίδιο λάθος που κάνει συνολικά η ΑΠ, κατά την ταπεινή μου άποψη. Μπερδεύει τον τακτικό στόχο με το στρατηγικό. Ο τακτικός στόχος, όπως έχω υποστηρίξει από εδώ, δεν μπορεί παρά να είναι το σταμάτημα της διαστρέβλωσης των συλλογικών αποφάσεων. Οι συλλογικές αποφάσεις στο νομισματικό, όπως θύμισε (πώς το ’παθε!) κι ο Τόλιος χθες, είναι: Όλα βρίσκονται πάνω στο τραπέζι. Από όπου βέβαια προκύπτει αβίαστα πως αφού όλα είναι πάνω στο τραπέζι, το κόμμα πρέπει να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει για όλα. Το νομισματικό πρέπει να βγει από τη μαρκίζα τών πολιτικών άμεσων στόχων τής ΑΠ και να πάρει τη θέση της εκεί που ανήκει: στη ζύμωση της ιδέας σε διάλογο με τον κόσμο.
Τα λέμε
Κοίτα, ορισμένα πράγματα δεν λέγονται πάνω από μερικές φορές. Ή αυτός που τα λέει δεν είναι σαφής ή αυτός που τα ακούει δεν θέλει να καταλάβει. Επομένως το λήγω εδώ. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η κατηγορία σου ότι στραβώνω, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να κρύβονται πράγματα κάτω από το χαλί (για το καλό της υπόθεσης) καταρρίπτεται από το παράδειγμα κριτικής που ανέφερα.
Κατά τα άλλα, ο λόγος που σταμάτησα να ασχολούμαι με το blog εδώ είναι ότι βαρέθηκα και κάποτε τσαντίστηκα με αυτά που διάβασα. Θα μπορούσα να απέχω χωρίς να σχολιάσω τίποτα, αλλά λόγω της ιδιότυπης σχέσης που είχα αναπτύξει, θέλησα να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου, ακριβώς όπως ένας φίλος πρέπει να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του (και όχι να την κρύβει) σε έναν άλλον. Τώρα θα μου πεις, πως μπορείς να έχεις φιλική σχέση με ένα πληκτρολόγιο; Ε, σε τέτοιες εποχές που ζούμε, όλα γίνονται.
και μια απάντηση για την αγαπητή Ένη: προφανώς ο Κουβελάκης και ο κάθε Κουβελάκης οφείλει να έχει προτάσεις (και πίστεψέ με έχει, έχω κατά καιρούς ποστάρει λινκς με τις θέσεις του). Ανέφερα το κείμενό του περισσότερο σαν ένα δείγμα του τι θεωρώ εποικοδομητική κριτική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως άλλωστε έγραψα και σε προηγούμενο σχόλιό μου, όση κριτική και να σηκώνουν οι πρωτο-σΥριζαίοι, έχουν ελαφρυντικά λόγω της ιδιαίτερα σύνθετης και δύσκολης για το κίνημα και τον λαό συγκυρίας.
αυτά και no hard feelings,
Μάρκομ Ξ
Υ.Γ. Αλήθεια, είναι δυνατόν γραμματέας κόμματος να εκστομίζει τέτοια πράγματα; Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι... http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15130:2014-02-02-20-29-57&catid=83:aristera&Itemid=200
Φίλε Μάρκομ Ξ, για το υστερόγραφό σου:
Είναι και παραείναι! Το ΚΚΕ μπορεί να μίκρυνε σε επιρροή, αλλά η ασθένειά του παραμένει μεγάλη!
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου