Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Ο Αγών της


Καθώς διαβάζουμε το τελευταίο πόνημα της Σώτης Τριανταφύλλου στην «Athens Voice», τον καλύτερο Οδηγό Αγορών (και πουλημένων) της πόλης μας, η φαντασία μας τίθεται εκτός ελέγχου και διάφορες εικόνες πλημμυρίζουν το μυαλό μας.

Τη φανταζόμαστε εταίρα στην αρχαία Αθήνα του 387 π.Χ. να κλωτσάει με λύσσα τον δούλο της, επειδή της γέμισε με κρασί το κύπελλό της μέχρι επάνω, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα αυτό να χυθεί, να λερώσει την εσθήτα της και να εκτεθεί (έτσι φοβήθηκε τουλάχιστον) στα μάτια του Πλάτωνα.

Τη βλέπουμε στη Ρώμη του 1ου μ.Χ. αιώνα, πατρικία και σύζυγο συγκλητικού να ψηφίζει με κάτω τον αντίχειρα υπέρ του θανάτου του ηττημένου Θρακός μονομάχου.

Τη συναντάμε στα 1381 στο Λονδίνο, κυρία της Αυλής του Ριχάρδου Β´ να ανατριχιάζει καθώς μαθαίνει ότι οι εξεγερμένοι χωρικοί μαζί με τη φτωχολογιά της πόλης άνοιξαν τις φυλακές και απελευθέρωσαν τους φυλακισμένους.

Αργότερα, το ζεστό Παρισινό απόγευμα της 29ης Μαΐου του 1871, τη βρίσκουμε πρωτότοκη και ανύπανδρη κόρη ανώτερου υπαλλήλου του Υπουργείου Εσωτερικών να διαβάζει στη «Le Siècle», υπό τους ήχους του Σοπέν που η αισθαντική μητέρα της παίζει στο πιάνο του κομψού σαλονιού τους, το ρεπορτάζ για την εξόντωση των τελευταίων Κομμουνάρων στον τοίχο του Père Lachaise κατά την προηγούμενη ημέρα.

Στα 1905, Δούκισσα και φίλη της Τσαρίνας να περιεργάζεται μαζί της τα τελευταία φιγουρίνια από το Παρίσι, λίγες μέρες μετά τη Ματωμένη Κυριακή.

Κι ύστερα, στα 15 της, την ξεχωρίζουμε ανάμεσα στους περίεργους που παρατηρούν στην όχθη του Landwehrkanal, λίγο πριν έρθει η αστυνομία, ό,τι έχει απομείνει από την Κόκκινη Ρόζα. (Λίγα χρόνια αργότερα, τη συναντάμε στην Unter den Linden, παντρεμένη πια, να παραληρεί με τεντωμένο το χέρι καθώς περνάει ο Führer, νιώθοντας με μια κάποια ενοχή —δίπλα της βρίσκεται ο σύζυγός της— να υγραίνεται η κιλότα της…).

Μετά, στη Μαδρίτη, τη διακρίνουμε να κρεμάει στο μπαλκόνι της την ισπανική σημαία, στις 28 Μαρτίου του ’39, τη μέρα που έπεσε η πόλη στα χέρια των φασιστών του Φράνκο.

Στις αρχές του ’45, ψηλά στη Σταδίου, ένα Σαββατόβραδο Αποκριάς πέφτει επάνω μας λίγο απρόσεκτα καθώς περπατάει σφιχταγκαλιασμένη με έναν λεπτό και ψηλό Άγγλο ταγματάρχη.

Ύστερα, στην Αθήνα του 1969…

Μα, ας τ’ αφήσουμε τώρα ολ’ αυτά. Παιχνίδια της φαντασίας είναι άλλωστε. Ας δούμε λίγο πιο ρεαλιστικά την περίπτωση ‘Σώτη Τριανταφύλλου’ (ΣΤ) εξετάζοντας από κοντά το γραπτό της.

Αντικομμουνισμός στρατοδικείου σε αμπαλάζ ελευθεριακού αριστεροδημοκρατικού κεντρισμού

Κατ’ αρχήν κάτι βασικό και θεμελιώδες: Το κείμενο της ΣΤ δεν έχει ως στόχο του το ΚΚΕ, ή, ακριβέστερα, μόνο το ΚΚΕ. Έχει και την ίδια την κομουνιστική κοσμοθεωρία. Κι επειδή το ΚΚΕ στη συγκεκριμένη περίπτωση αντιπροσωπεύει ένα μόνο συγκεκριμένο δείγμα από το είδος πολιτική οργάνωση που εντάσσεται στο γένος κομμουνιστικό όραμα, δεν μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιο είναι το κρίσιμο στρατηγικό σημείο της μάχης που πρέπει να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια. (Αυτό είναι κάτι που το παραβλέπουν —ή το απωθούν, με την ψυχολογική έννοια του όρου— πολλοί από τους επικριτές του ΚΚΕ, οι οποίοι όμως, κατά τα άλλα, αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί —ή, εν πάση περιπτώσει ως μη αντικομμουνιστές). Πέρα από τα πολλά σημεία του κειμένου της που καθιστούν απολύτως αιτιολογημένη μια τέτοια άποψη, είναι αρκετά διαφωτιστικό να παρατηρήσει κανείς το εξής: Αν και ο τίτλος του άρθρου είναι το (ειρωνικό) «Τιμημένο ΚΚΕ», η εικόνα που το συνοδεύει είναι η πολύ γνωστή και ευρέως χρησιμοποιούμενη στο διαδίκτυο «Communism – it’s a party» στην οποία οι εν ευθυμία τελούντες Μαρξ και Λένιν συνδιασκεδάζουν με τον Στάλιν, τον Μάο και τον Κάστρο.[1]

Προχωρώντας πέρα από τους συμβολισμούς της εικόνας: Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες επάνω στους οποίους οικοδομεί[2] την επιχειρηματολογία της η κυρία Σώτη; Τρεις.

Ο πρώτος, το γνωστό ψυχροπολεμικό τροπάρι της «ταύτισης των δυο άκρων», αμερικανικής «κατασκευής και προελεύσεως». Όπου, μέσω αυτού, επιχειρείται σε τελική ανάλυση να καταδικαστεί στην κοινή συνείδηση των υποτελών πληθυσμών κάθε καθολικό σχέδιο ριζικής κοινωνικής απελευθέρωσης επί τη βάσει του ότι ένα τέτοιο σχέδιο, είτε επειδή δεν είναι αποδεκτό, είτε επειδή θα συναντήσει λυσσαλέες αντιδράσεις, θα καταλήξει στη βία και στην επιβολή, ακριβώς όπως τα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα. Η σιδερένια λογική αυτής της θεωρίας μάς κάνει να καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως, αν την ήξεραν ο Σπάρτακος με τους κατσαπλιάδες του και ο Ροβεσπιέρος με την παρέα του, θα ντρεπόντουσαν, έως αυτοκτονίας χωρίς αμφιβολία, για τα «φρικτά» και «αποτρόπαια» «εγκλήματα» που διέπραξαν «εις βάρος της πολιτισμένης (τότε) ανθρωπότητας»…

Ο δεύτερος άξονας είναι αυτός της ψευτοαριστεροσύνης (μικρός που είναι ο κόσμος!...). Η κυρία εγκαλεί το ΚΚΕ (είπαμε: το ΚΚΕ είναι το σαμάρι!) επειδή «[…] ήταν και εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη απάτη που επηρεάζει πλήθος τίμιων πολιτών: ως κόμμα και ως παρασκηνιακός μηχανισμός άλλων κομμάτων, συνδικάτων, συντεχνιών κτλ. ταλαιπώρησε, δυσφήμισε, δολοφόνησε τα ίδια του τα μέλη·». Μάλιστα. Εδώ είμαστε. Πού εδώ; Μα, στο Βασίλειο της αφόρητης υποκρισίας και της αποθεωτικά κυκλικής σκέψης:

«Κατηγορείσαι ως απατεώνας, επειδή, ενώ υποστηρίζεις ότι ασπάζεσαι μια ιδεολογία υπέρ της συλλογικής αλληλεγγύης (ιδεολογία που για μένα είναι, έτσι κι αλλιώς, ολοκληρωτισμός, αφού επιδιώκει το καθολικό), τελικά αποδεικνύεται ότι ψεύδεσαι, από τη στιγμή που εξοντώνεις και συντρόφους σου, αντί να περιοριστείς, ως θα όφειλες αν ήσουν αληθινός κομμουνιστής, στην εξόντωση μόνο των αντιπάλων (δηλαδή εγκληματίας που εξοντώνει τους αντιπάλους του[3])»!

Ο τρίτος άξονας θα μπορούσε να εντάσσεται, ως υποπερίπτωση, στον αμέσως προηγούμενο. Του δίνουμε όμως ξεχωριστή οντότητα μια και επιτελεί έναν ιδιαίτερο —και καθόλου «δεύτερο»— ρόλο. Για την ακρίβεια, το ρόλο του …«πλυντηρίου». Αυτό το «πλυντήριο» λοιπόν έχει ως μοτέρ μια άλλη κατηγορία: την κατηγορία της υπεξαίρεσης και της ιδιοποίησης της έννοιας ‘Αριστερά’ από το ΚΚΕ. Εδώ, η κυρία μας κλείνει το μάτι: «Παιδιά, κι εγώ δική σας είμαι, αριστερή. Αλλά, σε αντίθεση με τους ψευτοκομμουνιστές, εγώ είμαι γνήσια και αυθεντική!». Ας μας κλείνει όσο θέλει το μάτι. Ό,τι κι αν είμαστε, χάνοι δεν είμαστε!...

Πέρα από όλα αυτά, πέρα από τους βασικούς άξονες, έχουμε και τα διάφορα υποστυλώματα! Ο κατάλογος περιλαμβάνει τα γνωστά και χιλιοειπωμένα: Αντιδημοκρατικότητα (μία είναι η Δημοκρατία με Δ κεφαλαίο: η αστική!), οπισθοδρομικότητα (το ΚΚΕ ορκίζεται στον Μαρξισμό – Λενινισμό, θεωρίες του 19ου αιώνα, άντε και των αρχών του 20ου, ενώ η Σώτη στον Λοκ που, ως γνωστόν, μόλις το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανε το πρώτο του ξύρισμα!), καπηλεία τού ηρωισμού που έδειξαν οι αληθινοί επαναστάτες οι οποίοι έτυχε να είναι μέλη του και τους οποίους το Κόμμα εξόντωσε (ο Φλωράκης π.χ., εκτελέστηκε με υπερβολική δόση ινσουλίνης στο κρεββάτι του!), άρνηση αυτοκριτικής (άρνηση δηλαδή να παραδεχθεί ότι ο κομμουνισμός είναι απάτη!).

Εν κατακλείδι και για να τελειώνουμε με άξονες, υποστυλώματα και αυθαίρετα: Η ΣΤ εξαντλεί σχεδόν όλα τα όπλα που διαθέτει στο οπλοστάσιό του ο χώρος στον οποίο ανήκει, ο χώρος με τα χίλια ονόματα: Φιλελεύθερο Κέντρο, Αριστεροί Φιλελεύθεροι, Δημοκράτες Αριστεροί, Νέοι Αριστεροί, Αναρχοκαπιταλιστές, Δημοκρατικός Συρφετός, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Φυσικά, στο οπλοστάσιο αυτό συμπεριλαμβάνονται και κατηγορητήρια που θεμελιώθηκαν σε ιδιώνυμα και νόμους σαν τον 509, κατηγορητήρια βάσει των οποίων στήθηκαν στον τοίχο χιλιάδες κομμουνιστές, εδώ και σ’ όλο τον κόσμο. Η Σώτη δεν έχει κανένα πρόβλημα.[4] Ως αριστεροφιλελεύθερη (ή φιλελευθεροαριστερή, θα σας γελάσουμε!) όλα τα δέχεται και ουδέν απορρίπτει. Αυτή είναι δημοκρατικιά, δεν είναι σαν τα μούτρα μας!...

Έχει ρεύμα η Σώτη;

Για να τα λέμε όλα, νομίζουμε πως ναι. Ο χώρος τον οποίο περιγράψαμε παραπάνω είναι ένας ευρύτατος χώρος και θα ήταν παράλογο να μην είχε απήχηση. Δυστυχώς όμως, έχει βάλει και η Αριστερά το χεράκι της γι’ αυτό.

Δεν εννοούμε, φυσικά, ρεύματα που αυτοπροσδιορίζονται ψευδεπίγραφα ως ‘Αριστερά’, όπως το ρεύμα των περί τον Κουβέλη. Δεν νομίζουμε δηλαδή ότι προσφέρει κάποια άξια λόγου νομιμοποίηση στη Σώτη η Αριστερή Στρουθοκάμηλος, για να φέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, η οποία, με την πολιτική ηλιθιότητα που τη διακατέχει, κατάντησε αρχείο των δημοσιευμάτων της Σώτης (και του Πάσχου, ειρήσθω εν παρόδω), με αποτέλεσμα να αγανακτήσoυν ακόμα και άνθρωποι που τη διαβάζουν και συντάσσονται με τη «Δημοκρατική Αριστερά».

Εννοούμε το γεγονός πως η Αριστερά— και μιλάμε για την εκτός ΚΚΕ Αριστερά— δεν μπαίνει στον κόπο[5] να δίνει απαντήσεις στον αντικομμουνιστικό λόγο τύπου Σώτης (του οποίου βέβαια δεν είναι αυτή η μοναδική εκπρόσωπος). Είτε επειδή υποτιμά[6] την εμβέλεια και απήχηση που έχει, είτε επειδή φοβάται ότι θα χαρακτηριστεί ως μια άλλη εκδοχή του ΚΚΕ («το καλό ΚΚΕ», όπως συχνά γράφεται). Είναι χαρακτηριστικό επ’ αυτού ένα πρόσφατο άρθρο με το ίδιο θέμα που μας απασχολεί εδώ και το οποίο ανέβηκε σε blog που εκφράζει θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο τίτλος είναι χαρακτηριστικός: «Προπαγανδίστρια του ΚΚΕ η κα Σ. Τριανταφύλλου». Σ’ αυτό το πνεύμα κινήθηκε ο αρθρογράφος. Έτσι, μετά από κάποια σχόλια που επεσήμαιναν την «τσιγγουνιά», αναγκάστηκε να προσθέσει στο τέλος: «Επειδή κάποιοι δεν το κατάλαβαν, εννοείται ότι υπερασπιζόμαστε το ΚΚΕ απέναντι στην άθλια αυτή επίθεση».

Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Αν η πολιτικά οργανωμένη Αριστερά δεν μπορεί να εξηγήσει στον κόσμο που είναι κοντά της πως άλλο πράγμα η κριτική προς το ΚΚΕ (καθ’ όλα θεμιτή και, με τις βαθιά λαθεμένες του απόψεις σε πολλά ζητήματα, επιβεβλημένη), και άλλο ο αντικομμουνισμός, ποιος θα το κάνει; Ο μάγος Αϊζενχάιμ; Δεν έχει πολιτικό καθήκον και χρέος να βοηθήσει ανθρώπους κατά βάση δικούς μας, αριστερούς, να μη πέφτουν σε τέτοιες λούμπες; Νομίζουμε πως ναι.

Επίλογος
Για επίλογο, θα πιαστούμε από μια σύντομη συνομιλία που είχαμε στο καινούργιο σπίτι του товариш Яков Федотович Павлов με κάποιον συν-σχολιαστή (και ο οποίος μας δήλωσε ότι στα βασικά συμφωνεί με τη Σώτη). Διακρίναμε στα λόγια του μια ενόχληση για το «μακιγιάζ» που της κάναμε στη φωτογραφία. Επ’ αυτού λοιπόν δυο λόγια (κι ας ελπίσουμε να έρθει εδώ, όπως τον προσκαλέσαμε, για να πούμε περισσότερα συζητώντας).

Για μας, είναι αποδεδειγμένο ότι η Τριανταφύλλου διεξάγει έναν καθαρά αντικομμουνιστικό αγώνα. Και φυσικά, δεν περιμέναμε από το τελευταίο της άρθρο για να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα. Η γυναίκα έχει πάρει το ζήτημα εργολαβικά. Είναι όμως ακροδεξιά, ναζί, φασίστρια; Όχι φυσικά. Τότε γιατί της κολλήσαμε το μουστακάκι; Τρεις εξηγήσεις.

Η πρώτη: Μα για τη δημιουργία προπαγανδιστικών εντυπώσεων, τι άλλο; Δεν είμαστε από αυτούς που παραιτούνται από το όπλο της προπαγάνδας υπέρ των αντιπάλων τους. (Μια ακόμα λεπτομέρεια που αποδεικνύει ότι, σε τελική ανάλυση, δεν είμαστε τίποτε καλύτερο από "Κόκκινοι Φασίστες"!... ;-) ).

Η δεύτερη: Ναζί δεν είναι, στο αντικομμουνιστικό μένος της όμως κάπως τους μοιάζει. Δεν μπορούσαμε να το περάσουμε στο ντούκου.

Η τρίτη (και πιο σημαντική): Δεν ξεχνάμε ποιοι φάγανε την Κόκκινη Ρόζα. Και θυμόμαστε πάντα ποιος ήταν Πρωθυπουργός στην Ελλάδα την Κυριακή, 30 Μαρτίου του 1952.

Κανείς τους δεν ήταν ναζί...


[1] Μια από τις ειρωνείες του φαινομένου της αμφισημίας των εικόνων είναι το γεγονός ότι αυτή η συγκεκριμένη, που εδώ σηματοδοτεί τον αντικομμουνιστικό χαρακτήρα του άρθρου, θα μπορούσε άνετα να συνοδεύει, εν είδει άκακης χιουμοριστικής πινελιάς, τη γνωστή φράση των Hardt και Negri για «τη χαρά τού να είσαι κομμουνιστής»…
[2] Εδώ επιδεικνύουμε μια κάποια μεγαλοψυχία: το άρθρο είναι γραμμένο στο πόδι (ή αυθόρμητα) και η δομή του μοιάζει εκείνης που έχει η παράγκα του Καραγκιόζη…
[3] Συμπεριφορά που, εκτός των άλλων, απάδει εξόφθαλμα της δημοκρατικής τοιαύτης, σύμφωνα με την οποία το δέον γενέσθαι είναι να τους επιτρέψεις να σε εξοντώσουν εκείνοι!
[4] Διότι σκέπτεται: κι αν δεν τους εκτελούσαν οι μοναρχοφασίστες (ναι, τη χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη), θα τους εκτελούσε το Κόμμα! Πονηρή η Αθηναία Αρσακειάς!

[5] Αντίθετα: Ενίοτε μπαίνει στον κόπο να συγγράψει από κοινού μαζί της βιβλία περί «Αριστερής τρομοκρατίας, κράτους και δημοκρατίας» ή «Για τη σημαία και το έθνος», όπως έκανε ο Ηλίας Ιωακείμογλου πριν από λίγα χρόνια.
[6] Δεν μπορούμε εδώ να μη θυμηθούμε την περίπτωση του Μωυσή Μπουντουρίδη. Σε μια έμμεση συνομιλία μας στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο πριν από μήνες, όταν ακόμα μας επιτρεπόταν ο σχολιασμός εκεί, είχε πει «το πρόβλημα δεν είναι η Σώτη». Ελπίζουμε, τώρα που τα παιδιά με τα οποία συνομιλεί έχουν καταλήξει αναμεταδότες της Φωνής της Κυρίας, να αρχίσει να καταλαβαίνει πως ναι, η Σώτη είναι ένα κάποιο πρόβλημα…

Η εικόνα, από το penastileto.blogspot.com (το «μακιγιάζ» δικό μας).

41 σχόλια:

Ευρυτερος είπε...

Πρώτα δεν είμαι πολιτικά οργανωμένος απλά στηρίζω την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το μπλογκ μας εκφράζει προσωπικές θέσεις, χωρίς να κρύβουμε ωστόσο που εντασσόμαστε πολιτικά (όχι οργανωτικά).
Το κείμενο στο μπλογκ μου είναι ειρωνικό, χιουμοριστικό και σατιρικό... Λυπάμαι που κάποιοι δεν το κατάλαβαν, ή κάνουν λόγο για "τσιγκουνια".
Απλά δεν μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω με σοβαροφάνεια και να δώσω μεγαλύτερη αξία στην ακραία προπαγάνδα του άρθρου θεωρώντας τα επιχειρήματα έωλα.
Η Σώτη αναμφίβολα είναι ικανή και μορφωμένη αρθρογράφος. Ωστόσο αυτό το κείμενο αποτελεί ένα εξαιρετικά παλαιομοδίτικο και ψυχροπολεμικό λίβελο εναντίον του ΚΚΕ σε τέτοιο βαθμό που στρέφεται εναντίον της αρθρογράφου και των προθέσεων της. Κάθε προοδευτικός πολίτης ο οποίος δεν είναι στρατευμένος με ακραίο φανατισμό στις εκσυγχρονιστικές αξίες είναι φυσικό να οργίζεται με αυτά που αναγράφονται. Φίλοι μου που δεν είναι παρά ελάχιστα πολιτικοποιημένοι μου είπαν ότι η πρώτη τους αντίδραση ήταν μια έντονη αντιπάθεια για την αρθρογράφο και μια τάση να ψηφίσουν δαγκωτό Παφίλη και Σοφιανό. Οπότε χρησιμοποιώντας αυτό ως μοτίβο, έγραψα χιουμοριστικά ότι του κάνει διαφήμιση με αυτά που γράφει. Η Τριανταφύλλου ξεπέρασε κάθε μέτρο και κατηγορεί το ΚΚΕ ακόμα και για την αμερικανόπνευστη χούντα ενώ σε άλλο της κείμενο έχει τονίσει ότι η σημερινή "Αριστερά" πρέπει να είναι φιλοαμερικάνικη.
Νομίζω ότι υπερτιμάτε την εμβέλεια και απήχηση του κειμένου της Σ.Τ που ακόμα και σαν προσπάθεια προπαγάνδας είναι αποτυχημένη καθώς είναι τόσο υπερβολική που γυρίζει μπούμερανγκ. Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα -κυρίως μεγαλύτεροι σε ηλικία και με αριστερές αναφορές- που μισούν θανάσιμα όλη την Αριστερά και κυρίως το ΚΚΕ- που το θεωρούν υπαίτιο για κάθε κακό που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, μέχρι και τη σημερινή κρίση. Το κείμενο της Σ.Τ αποτελεί μια ακραία έκφραση αυτού του ρεύματος αλλά είναι τόσο ισοπεδωτικό ώστε δεν μπορει να πείσει παρά όσους είναι ήδη πεισμένοι.

Ανώνυμος είπε...

κατ αρχήν ακόμα να συνέλθω από τα γέλια λόγω ζητιάνων, κουλών κλπ και τρομερών σας φίλων μάμπο-τάνγκο νίκου-άλφα και παρατηρητή.( ως γνωστή οκνηρή αρκούμαι στην παρακολούθηση).

αξίζει η Σ.Τ ολόκληρο ποστ; αλλά τι να κάνω; θα το διαβάσω.
λ.κ

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Διάβασέ το πρώτα και το συζητάμε μετά μαζί και με τον Evriteros.

Ένα μόνο πράγμα: Βγάλτης πρώτα το δηλητήριο και μετά άστην να δαγκώνει όσο θέλει. Αλλά βγάλτης το πρώτα!


Τα λέμε

suigeneris είπε...

Φιλοι Λέφτηδες,
Αποδεχομενος την ευγενική προσκληση σας,είπα να περασω να πω ενα γεια .. ;)

Φοβαμαι βεβαια (αν και ειμαι σιγουρος πως το γνωρίζετε!) πως θα σας απογοητεύσω..
Ασφαλώς και θεωρώ πως στοχοποιείτε μια γυναίκα της διανόησης (μια γνωστή αιρετική ΙΜΗΟ γραφίδα) με τρόπο ανοίκειο (ξεκινώ με επιείκεια..), άδικο, στρεβλό και άστοχο>[για να μη συνεχίσω τους χαρακτηρισμούς ;) ].
Αλλά αυτή πάλι είναι μόνο η άποψη μου.. lol
Ας ξεκινήσουμε από τη φωτο που επιλέγετε-οι συνειρμοί με το διαχρονικό έμβλημα του 'απόλυτα απεχθούς', είναι προεξαγγελτικά εύγλωττοι για τα ξεχειλίζοντα αισθήματα σας.
Οι γλαφυρές ιστορίες δε που με τέχνη χαλκεύσατε στο ιστορικό συνεχές δεν στερούνται χρώματος και συναισθήματος.
Κοινός παρονομαστής στις δυνατές εικόνες που ζωγραφίζετε είναι η Σώτη φέρουσα (τι φέρουσα δλδ, λουσμένη με όλα όσα μπορούν να σηκώσουν όρθιες τις τρίχες κάθε στοιχειωδώς προοδευτικού ανθρώπου.. καργιόλα (προσοχή-όχι πουτάνα), ανάλγητη, πορωμένη, αντιδραστική, διεστραμμένη, φασιστικό σκουλήκι, ξεπουλημένη.. LoL
ασφαλώς, οι _προκύπτουσες_ ετικέτες ανήκουν σε μένα-τα κάδρα και το -φλογερό- χρώμα σε σας..

Αλλά πάλι, αΝ "δεν (σ)ας είναι δύσκολο να αντιληφθ(ειτε) ποιο είναι το κρίσιμο στρατηγικό σημείο της μάχης που πρέπει να υπερασπιστ(είτε) με νύχια και με δόντια.", βεβαιώνομαι πως η αντιπαράθεση μας είναι άνιση.

Τώρα, τα λοιπά έχω την αίσθηση πως είναι λεπτομέρειες->τα συμπεράσματα σας φαίνεται να εχουν αποκρυσταλλωθεί: ο αντικομμουνισμός είναι πρόδηλος στη ΣΤ, η ΣΤ εμμέσως τίθεται ενάντια σε κάθε αίτημα και δράση κοινωνικής απελευθέρωσης από καταβολής κόσμου .. :)
[για όποιον έχει χάσει λίγο χρόνο να διαβάσει ΣΤ, πχ στα λογοτεχνικά της έργα, αντιλαμβάνεται πόσο ασύλληπτα στρεβλά/άδικα είναι όλα τούτα..]

suigeneris είπε...

Πάμε τώρα στην "ψευτοαριστεροσύνη" για την οποία εγκαλείτe στη συνεχεια τη ΣΤ.
[Ως γνωστό, κάποιοι έχουν κληρονομική την αριστεροσύνη και την πουλάνε στις λαϊκές με τις οκάδες-μερικοί καλύπτονται επαρκώς με όσα αγοράζουνε, κάποιοι άλλοι είναι γιαλαντζί και πολλοί-ειδικά όσοι δεν μετράνε τα λόγια τους χαϊδευοντας, όπως το mainstream πολιτικό σκηνικό το ΚΚΕ, είναι αντικομμουνιστές, ψευτοαριστεροί και πολλά/πολλά χειρότερα ..]
Περαιτέρω, έχω δει φίλοι λέφτηδες στραμπουλήγματα και εξαρθρώσεις της κοινής λογικής-αλλά τετοιο πράγμα.. ;), όπως αυτά που αποδιδετε στη ΣΤ, σπάνια..
Εκεί πάντως που σολάρετε, είναι στο καλαμπουράκι με τον Φλωράκη και την ινσουλίνη .. Τι διάολο ρε παιδιά-τόσο πλάκα μας κάνετε ..;;
εσείς δεν ξέρετε/δεν έχετε ακούσει ποτέ γιαυτούς που ένα πρόσφατο βοβλίο, αποκαλεί εύστοχα "διπλά ηττημένους" [εσωκομματικά και πολιτικά], δεν ξερετε τίποτα για τη στάση του ΚΚΕ επί δεκαετίες σε φυλακές, εξορίες, βουβό, υπερορία για όσους 'απέκλιναν' από τη γραμμή..;
[ρητορικό, ασφαλώς, το ερωτημα μου..].
Και κερασάκι στην τούρτα, έρχεται ο 509.. LoL

Τεσπα, δεν έχει νόημα να καταθεσω την προφανή, δομική αντίθεση μου τόσο προς το ιδιόλεκτο που υιοθετειτε-μα κυρίως στο πολιτικό σκεπτικό που αναδυεται -ανατριχιαστικά- κατά την άποψη μου.
Ίσως όμως η διαφωνία μου αναδεικνυεται παραδειγματικά στο γραφθεν από εσάς: "Δεν έχει πολιτικό καθήκον [η πολιτικά οργανωμένη Αριστερά] και χρέος να βοηθήσει ανθρώπους κατά βάση δικούς μας, αριστερούς, να μη πέφτουν σε τέτοιες λούμπες; Νομίζουμε πως ναι."
Αφηνοντας στην ακρη το κυκλικο/αυτοαναφορικό σχημα "η πολιτικά οργανωμένη Αριστερά" [βλ. 'εμείς' και οσοι τους αναγνωριζουμε αυτη την ιδιοτητα, ->χωρίς 'ψευτοαριστερούς', Σώτες, αναρχοφιλελευθερους, Αριστερες Στρουθοκαμήλους, κλπ, κλπ] LoL, LoOoL!!
η άποψη μου, σύντροφοι, είναι πως δεν έχει "χρέος" κανείς να διαφωτίσει κανένα..
Αρκετα υπέφερε τούτος ο τόπος από πεφωτισμένους, γραμμές, ηγήτορες και κομματικές πλέμπες..
Ελεος.
Sε κατακλείδα, αν ένα στοιχείο διαπνέει έντονα, δονεί το κείμενο σας, είναι μια ακαθοριστη αισθηση θυμού, σε συνδυασμό με τη σιγουριά, την αταλάντευτη πίστη στην αδιαπραγματευτη αλήθεια των λόγων σας.
Το πληθωρικό κείμενο σας δεν έχει ρωγμές.
Συμπαγές και μονοκόμματο δεν αφηνει περιθωρια αμφιβολίας για όσα με αυτοπεποίθηση καταγγέλετε.
Δεν το κρύβετε, αλλωστε.. ;)
Ειναι φανερό πως μπροστά σε μερικές δυνατές πολύχρωμες εικόνες βαθεια ιδεολογικά φορτισμένες, τις οποίες άψογα πλαθετε, τύφλα να ΄χει η γκρίζα μουντή αλήθεια με τις πολυάριθμες σημάνσεις της.
Ανηκουμε σε ένα εντελώς διαφορετικό διανοητικό παραδειγμα-αλλά, ειλικρινά, ζηλεύω μέσα μου την αταλάντευτη σιγουριά σας.
Αν μη τι άλλο σας επιτρέπει να κοιμάστε και να ονειρευεστε παθιασμένα και ανενδοίαστα τα βράδια-και αυτό, [και μιλώ σοβαρότατα], δεν είναι λίγο ..
Να εισαστε καλά-και καλή δύναμη..!

zalion είπε...

O suigeneris προφανως εχει διδακτορικο στο να γεμιζει σελιδες χωρις να λεει τιποτα. Ειναι της γνωστης σχολης του ΓΑΠ. Εξαλλου ογκολιθους οπως η κυρα Σωτη δε μπορουμε να τους κρινουμε εμεις οι πτωχοι που δε γραψαμε ουτε μια σελιδα.

Ανώνυμος είπε...

Λεφτ, χρήσιμος έως απαραίτητος ο επίλογος στην ανάρτησή σου.
Τώρα, το θέμα, ως συνἠθως, δεν είναι τι λέει η Σ. (τα περισσότερα από όσα λέει στέκουν) αλλά υπέρ ποίου τα λέει, η στιγμἠ που επιλέγει να τα πει και το ποιος τα λέει. Νομίζω είναι χρήσιμο να διευκρινιστεί κι αυτό.

Suigeneris είπε...

Zalion,
oute ypostirixa, (oute kai dianoithika..),
ayto pou aythairetws mou prosaptete.
Pisteyw de, pws den yparhei logos se mia
dhmosia syzhthsh na epideiknyete toso
hamili aytoektimhsh.. ;)

zalion είπε...

Γιου αρ βερι ραϊτ. Αι χεβ βερι λοου σελφ εστιμ. Εξκιουζ μαϊ ρουντνες αι γουιλ νοτ ντου ιτ εγκεν.
Και μιας και σας μιλησα στα ευρωπαϊκα που καταλαβαινετε τωρα θα σας πω και μερικα ελληνικα που μαλλον δε τα πιανετε γιατι δεν απαντησατε σε αυτα που σας πρωτοεγραψα. Το οτι η κυρα Σωτη ειναι υπαλληλος συγκεκριμενων αφεντικων νομιζω οτι το γνωριζετε κι αν οχι ρωτηστε να μαθετε. Εσεις λοιπον εκτος απο αερολογιες εχετε να απαντησετε κατι στη συγκεκριμενη κατηγορια που προσαπτουν στην αγαπητη σας κυρα Σωτη?
Οτι δηλαδη ειναι η χειροτερη εκφραση του Μανοανδριανοπουλισμου με περιτυλιγμα ντεμεκ αριστερου.
Ρε δε κανετε καμια αλλη δουλεια παλιονενεκοι.

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Θέλουμε να σε παρακαλέσουμε θερμά για ένα πράγμα: ας κρατήσουμε χαμηλούς τόνους.

Η παράκλησή μας έχει διπλό υπόβαθρο.

Το πρώτο είναι πολιτικό: δεν είναι καλύτερο να κτίζουμε γέφυρες αντί να τις γκρεμίζουμε;

Το δεύτερο είναι ανθρώπινο και ζήτημα φερπλέι: τον φίλο Suigeneris τον προσκαλέσαμε ε μ ε ί ς σε διάλογο...

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα εισακούσεις την παράκλησή μας.


Τα λέμε

zalion είπε...

Ουτως ή αλλεως θα ακουγα οτι και να μου λεγατε. Δε προκειται να ξαναπαρεμβω στη συγκεκριμενη κουβεντα.

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Η παράκλησή μας σε καμία περίπτωση δεν είχε τον χαρακτήρα της "πλάγιας" ώθησης σε έξοδο από τον διάλογο. Ήταν αυτό που δείχνουν τα λόγια μας χωρίς να κρύβεται τίποτε από κάτω.

Νομίζουμε ότι κάθε αποχώρηση από μια συζήτηση είναι κι ένα μειον για τη συζήτηση.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά με εντυπωσίασε το πρώτο μέρος του άρθρου το οποίο δείχνει καλό χιούμορ και μια πολύ βαθιά γνώση της ψυχολογίας μιας κατηγορίας κακομαθημένων πλην γοητευτικών γυναικών, συνδυασμένης με ιστορικές γνώσεις εποχής, και μάλιστα γραμμένο από πολύ νέους ανθρώπους.

Τώρα όσον αφορά την καΤριανταφύλλου, έχουμε συνομιλίσει μια φορά και διέγνωσα υψηλό επίπεδο εγωϊσμού, ανάλογο με εκείνο του Αλέκου Αλαβάνου, με τον οποίο επίσης συνομίλησα μια όλη κι όλη φορά.

Δεν συμφωνώ με όλη την έκταση των πολιτικών σας εκτιμήσεων για την κυρία αυτή, αλλά και δεν θα μπω στον κόπο να τις αντικρούσω γιατί δεν νομίζω πως θα τα καταφέρω.

Έχω μια αίσθηση όμως πως λίγο τουλάχιστον την αδικείτε, ειδικά βάζοντάς της το μουστάκι.
Υπερβολή.

Με πολύ εκτίμηση
Λσκαράτος

Ανώνυμος είπε...

1. Γιατί θεωρείτε ότι, ύπουλα και κρυφά, μέσω της κριτικής στο ΚΚΕ η συγγραφέας προσπαθεί να κάνει κριτική στο "καθολικό σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης" που ευαγγελίζεστε; Θεωρείτε δηλαδή αδιανόητο κάποιος/α, με αφορμή το ΚΚΕ, να το κάνει ανοιχτά, όπως νομίζω ότι κάνει η συγγραφέας; Λοιπόν, πού είναι το κακό;
2. Αν θέλετε να απαντήσετε σ'αυτήν την κριτική κάντε το, αφού, σωστά, θεωρείτε ότι σας αφορά. Αντ' αυτού όμως αποδίδετε, κρυφές προθέσεις, τις οποίες εσείς αποκαλύπτετε και κάνετε επίδειξη γνώσεων και αμφίβολου, αν μου επιτρέπετε, χιούμορ.
3. Γιατί είναι εξ ορισμού κακός ο αντικομμουνισμός που πρέπει να τον διαχωρίσετε και αντιδιαστείλετε από την "θεμιτή" κριτική στο ΚΚΕ; Εκτός αν του αποδίδετε εσείς κάποια άλλη έννοια ή ιδιότητα, όπως π.χ. παλιότερα και τώρα στον "αναθεωρητισμό" στον "κοσμοπολιτισμό" κ.α.
4. Από τις 22/10 φοβερίζατε. Much ado about nothing. (Ζήλεψα τους αγγλομαθείς σχολιαστές σας)
Vinotinto

S είπε...

Καλησπέρα. Νομίζω η Σ.Τ. έχει περισσότερη πέραση στον κόσμο απ'όση της αποδίδουν κάποιοι που πέρασαν από αυτό το σχολιασμό.

Από την προσωπική μου πείρα, μια νέα γενιά ελλήνων 20-30 γαλουχείται από το πνεύμα της άθενς βόις και η προσέγγιση που κάνει στα πράγματα ισούται τουλάχιστον με αυτή την ανιστορική θεώρηση, περιχαράκωση (είναι δυνατόν ας πούμε όσοι ακολουθούν το κκε να είναι ΟΛΟΙ απλά εξαπατημένοι;), κρετίνοια (δικό μου), που κρύβει κάτω από τα άρθρα η σώτη. Όχι ακριβώς κρύβει αλλά τέλος πάντων.

Το πρόβλημα όμως γεννάει κι άλλο πρόβλημα, δηλαδή η αντίδραση ενισχύει τη δράση αφού δεν υπάρχει αφ'εαυτής (η αντίδραση), χρειάζεται τη δράση (τη σώτη) για να υπάρξει.

Αφ'ενός ασχολούμαστε με τη σώτη, αφ'ετέρου η αντίδρασή μας είναι να της κολλάμε χιτλερικά μουστάκια ή να πετάμε αυγά.

Να της κολλήσουμε και να της πετάξουμε. Είναι όμως αποτελεσματικά;

Αποτελεσματικό μπορεί να ήταν να την κρεμάσουμε ανάποδα στην ακρόπολη, ελλάς το μεγαλείο σου, και μετά να την απελευθερώσουμε. Τουλάχιστον θα είχαμε μετά να γελάμε.

Ερώτημα: γιατί έχουν πέραση αυτά που λέει η σώτη; τί ακριβώς λέει δηλαδή;

Ερώτημα: γιατί η αριστερά δεν την εγκαλεί; (γιατί δεν ασχολείται δηλαδή;)

Σα να έχει βαλθεί να καθαρίσει την κόπρο του αυγεία νιώθω, όποτε γράφει για την αριστερά και δη το κκε. Επιτέλους δουλειά! σηκώστε τα μανίκια τεμπέληδες, πρέπει να τελειώνουμε με τα ρεμάλια!!!
Αυτό είναι αριστερά; "Και τώρα δουλειά";

Αυτό είναι ψιλοφασισμός. Συμφωνώ με το μουστάκι ως ιδέα, ως πράξη όμως είναι αποτελεσματική ρε παιδιά; Νομίζω καταλαβαίνετε πως το εννοώ.

Ευχαριστώ για το χώρο.

S είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
LeftG700 είπε...

Φίλε Evriteros,


Κατ’ αρχήν σε καλωσορίζουμε εδώ —κι ας μη μας είπες εσύ ούτε ένα ‘γεια’ ;-)

Σχετικά με το επίμαχο ζήτημα τώρα (κι αφού διευκρινίσουμε ότι εμείς δεν γράψαμε πως είσαι πολιτικά οργανωμένος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γράψαμε απλώς ότι τι μπλογκ σας εκφράζει θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ):

Δεν πρόκειται να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις σου όπως τις εξηγείς. Τις δεχόμαστε με καλή πίστη. Όμως, όταν, όπως είδες, δημιουργούνται άλλες εντυπώσεις, μήπως θα πρέπει να εξετάσεις το ενδεχόμενο ότι ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις το ζήτημα, άσχετα από το ειρωνικό, σαρκαστικό ύφος κ.λπ., βοήθησε στην παρανόηση;

Πέρα από αυτό, θέλουμε να διαφωνήσουμε με δυο – τρεις απόψεις σου, σχετικές με την περίπτωση της Σώτης.

1) «Δεν θέλω να δώσω μεγαλύτερη αξία στην ακραία προπαγάνδα του άρθρου».

Δηλαδή, όσο πιο ακραία είναι η προπαγάνδα, τόσο περισσότερο πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σάτιρα; Και γιατί η σάτιρα δεν μπορεί να συνδυάζεται και με κάποιες σοβαρές επισημάνσεις;
Ύστερα, ποια είναι η «ακραία προπαγάνδα»; Η θεωρία της ταύτισης των δυο άκρων; Έτσι νομίζεις ότι ξεμπερδεύεις μαζί της; Απαξιώνοντας να απαντήσεις επειδή είναι ακραία; Δεν σε απασχολεί που αυτή την ακραία προπαγάνδα την έχει καταπιεί αμάσητη το συντριπτικό μέρος της «κοινής γνώμης» και με βάση αυτή απορρίπτει τις ιδέες της Αριστεράς;

2) «Εναντίον του ΚΚΕ».

Μπα; Μόνο το ΚΚΕ έχει ως στόχο η Σώτη; Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ας πούμε, πετάει τη σκούφια της;

3) «Νομίζω ότι υπερτιμάτε την εμβέλεια και απήχηση του κειμένου της Σ.Τ.».

Η ΣΤ στο συγκεκριμένο άρθρο, αλλά και σε άλλα όπως σωστά λες, εκφράζει με ακραίο και προκλητικό τρόπο όλα όσα αποτελούν το κύριο μοτίβο του σύγχρονου αντικομμουνισμού. Και είναι πολλοί αυτοί που την εκτιμούν ακριβώς για τη συγκεκριμένη ιδιότητα. Να τα χώνει δηλαδή στα ίσα, «χωρίς να μασάει τα λόγια της στους θλιβερούς αριστερούς που ζουν ακόμα στον 19ο αιώνα». Επιπλέον, επειδή έχει φροντίσει η ίδια να κάνει γνωστό ότι «ο μπαμπάς ήταν κομμουνιστής» κι ότι έχει περάσει από την ΚΝΕ στα νιάτα της θεωρείται ότι μιλάει «από μέσα», ότι αυτή ξέρει, ότι «τα έχει δει με τα ματάκια της». Αυτό της δίνει μια επιπλέον αξιοπιστία σε ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα στην επιφάνειά τους και μόνο ή που σχηματίζουν άποψη στη βάση απλών εντυπώσεων. Αλλά —κι εδώ σου ’χουμε κακά νέα φίλε Evriteros— αυτοί οι άνθρωποι είναι η πλειοψηφία!

4) «Προπαγάνδα».

Χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη συχνά. Μη σου διαφεύγει όμως ότι η προπαγάνδα δεν είναι μύθευμα, κατασκευή εκ του μηδενός. (Τότε είναι προβοκάτσια). Η προπαγάνδα είναι αξιοποίηση των τρωτών σημείων του αντιπάλου μετά από κατάλληλη «επεξεργασία». Κι όπως πολύ σωστά υπενθυμίζει ο φίλος Herr K. Παρακάτω, σημασία δεν έχει μόνο τι λέει κάποιος, αλλά και ποιος είναι αυτός ο κάποιος…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε suigeneris,


Κατ’ αρχήν, σε καλωσορίζουμε εδώ και, ταυτόχρονα, ευχαριστούμε για την αποδοχή της πρόσκλησής μας. (Ειρήσθω εν παρόδω ότι η μη αποδοχή της θα ήταν και η μοναδική αιτία απογοήτευσής μας από σένα). Ας προχωρήσουμε τώρα στα ζητήματα που μας απασχόλησαν.

Επειδή το σχόλιό σου είναι πληθωρικό και θίγει διάφορες πλευρές που είτε εντάσσονται, είτε εφάπτονται στο θέμα ‘Σώτη Τριανταφύλλου’, θα προσπαθήσουμε να ομαδοποιήσουμε την απάντησή μας σε τρία μέρη: α) ό,τι αφορά άμεσα στην ΣΤ, β) ό,τι αφορά στις δικές μας πολιτικές αντιλήψεις και γ) ό,τι αφορά στο περιεχόμενο της πολιτικής έννοιας ‘αριστερός’ (όπου και πάλι εμπλέκεται η ΣΤ).


α) Σώτη Τριανταφύλλου

Είναι φανερό, το κάνεις φανερό, ότι την έχεις σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αφ’ ενός να δυσανασχετείς έντονα για το «μακιγιάζ» της φωτογραφίας της και, αφ’ ετέρου, να μη «διαβάζεις» σωστά τα όσα είδαν γι’ αυτήν τα μάτια τής φαντασίας μας.

Για το «μακιγιάζ» δεν έχουμε να πούμε τίποτε περισσότερο από το να σε προτρέψουμε να ξαναδιαβάσεις —προσεκτικά όμως αυτή τη φορά— τον επίλογό μας. Για την παρανάγνωση των 8 προσώπων της Σώτης, λίγα λόγια παραπάνω.

Ασφαλώς κ α ι οι «μεταμφιέσεις» της Σώτης κ α ι το ταξίδι στον χρόνο που την βάλαμε να κάνει εντάσσονται στο προπαγανδιστικό σκέλος της ανάρτησης. (Αυτό το λέμε διευκρινιστικά και καθόλου απολογητικά· το διευκρινίζουμε για να μην υπάρχουν παρανοήσεις και εσφαλμένα συμπεράσματα). Όμως, ο στόχος μας δεν ήταν καθόλου να την παρουσιάσουμε ως ‘καργιόλα’ όπως λανθασμένα κατάλαβες, ή ‘σκουλήκι’, ή οτιδήποτε άλλο από αυτά που αναφέρεις. Ο στόχος μας ήταν να την παρουσιάσουμε στον ίδιο ρόλο (θέση) που παίζει (κατέχει) σήμερα, αλλά σε άλλες, πιο άγριες εποχές. Κι ο ρόλος αυτός είναι εκείνος της υποστήριξης του εκάστοτε ισχύοντος καθεστώτος. Είτε αυτό ήταν δουλοκτητικό, είτε φεουδαρχικό, είτε καπιταλιστικό. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά που τη βάζουμε να κάνει, ένας απλός, «λαϊκός» άνθρωπος θα μπορούσε να τα περιέγράψει ως «καργιολισμούς» και συνεπώς θα της προσέδιδε την αντίστοιχη ιδιότητα. Μολονότι δεν είναι αυτή η γλώσσα μας, δεν θα χύσουμε ούτε ένα δάκρυ. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι μια τέτοια έκφραση είναι αψευδής απόδειξη χυδαιότητας (χρειάζεται μεγάλη κουβέντα γι’ αυτό), δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τη χυδαιότητα (όποια και υποθετικά) του λαού.

β) Λέφτηδες

Εδώ οι κατηγορίες που μας απευθύνεις είναι πολλές και δεν μπορούμε να τις δούμε μια-μια, γιατί θα ξημερώσουμε. Θα επιχειρήσουμε και πάλι να ομαδοποιήσουμε.

1. Ανατριχιαστικό πολιτικό σκεπτικό.
Δεν καταλάβαμε τι άλλο, εκτός από το μουστακάκι και τα πολλά πρόσωπα της Σώτης, σον ίδιο πάντα ρόλο όμως, σου προξενεί την ανατριχίλα. Πιθανολογούμε όμως ότι είναι και τα επόμενα σημεία που ακολουθούν.


(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

LeftG700 είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)


2. Βεβαιότητες («[…] αταλάντευτη πίστη στην αδιαπραγματευτη αλήθεια των λόγων σας.»).

Βεβαιότητες δεν έχουμε πολλές. Έχουμε όμως ορισμένες βασικές. Οι κυριότερες από αυτές:

Έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο καπιταλισμός μάς οδηγεί στη βαρβαρότητα. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι η οικονομική απελευθέρωση του ανθρώπου από τη σκλαβιά της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης από «τ’ αφεντικό» είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα για την καθολική του απελευθέρωση. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι αυτές οι αλλαγές είναι από τη φύση τους επαναστατικές, ακόμα κι αν επιτευχθούν με τριαντάφυλλα και ζαχαρόνερο. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι δεν μπορείς να επιδιώκεις αυτές τις αλλαγές χωρίς σχέδιο, οργάνωση, τακτική και στρατηγική. Και έχουμε τη βεβαιότητα ότι στην αναπόφευκτη σύγκρουση που οι συγκεκριμένες επιδιώξεις θα έχουν ως αποτέλεσμα πρέπει να προφυλαχθείς από αυτούς που θα βρεθούν απέναντί σου.

Βλέπεις τίποτε το κακό σε αυτές; ΟΚ, εσύ δεν τις ασπάζεσαι. Αλλά βλέπεις τίποτε το ανατριχιαστικό στο ότι εμείς το κάνουμε; Δεν το καταλαβαίνουμε αυτό καθόλου!

Είναι κακό να έχει κανείς πίστη σε ένα κοινωνικό όραμα; Και είναι καλό μόνο το να πιστεύει πως δεν έχει πίστη σε αυτό το όραμα; Επειδή εσύ πιστεύεις το αντίθετο από εμάς, σημαίνει ότι εξαιρείσαι από την κατηγορία των πιστών; Σε παρακαλούμε φίλε suigeneris, μη μας λες τέτοια!

3. Μανιχαϊσμό (βλέπουμε μόνο το άσπρο ή το μαύρο, αλλά όχι και τη γκρίζα αλήθεια με τις πολυάριθμες σημάνσεις της).
Αυτό πού ακριβώς το εντοπίζεις σε όσα είπαμε στο ποστ (αλλά και σε όσα λέμε εδώ); Ποιες είναι αυτές οι πολυάριθμες σημάνσεις της περίφημης γκρίζας αλήθειας που δεν βλέπουμε; Για να πάρουμε μια θεμελιώδη: Οι αντιφάσεις του ανθρώπου ή της ζωής γενικότερα που με τη σειρά τους καθιστούν το οποιοδήποτε σχέδιο κοινωνικής οργάνωσης αντιφατικό που θα κλείνει δέκα τρύπες και θα ανοίγει άλλες δέκα; Ποιος σου το είπε πως δεν τις βλέπουμε. Όχι μόνο τις βλέπουμε, αλλά και μας βγάζουν το μάτι! Και λοιπόν; Είναι αυτός λόγος να παραιτηθούμε από τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, επειδή, και ο αγώνας και ατή η καλύτερη κοινωνία θα έχει αντιφάσεις; Υπάρχει τίποτε σ’ αυτή τη ζωή που δεν είναι αντιφατικό; Η ίδια η ζωή, που για να υπάρξει προϋποθέτει τον θάνατο, δεν είναι αντιφατική; Τι πρέπει να κάνουμε; Να αυτοκτονήσουμε για να επιλύσουμε αυτή την αντίφαση των αντιφάσεων μια και καλή; Σε αυτό μας καλείς;


(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

LeftG700 είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)


4. Τυφλότητα.
Επειδή —κατά την άποψή σου— δεν ξέρουμε ή κάνουμε πως δεν ξέρουμε «για τη στάση του ΚΚΕ επί δεκαετίες σε φυλακές, εξορίες, βουβό, υπερορία για όσους ‘απέκλιναν’ από τη γραμμή».

Εδώ, φίλε suigeneris, σου λέμε απλά ότι κάνεις λάθος και μάλιστα μεγάλο. Δεν σε αδικούμε, γιατί δεν μας ξέρεις —κι ούτε είχες καμιά υποχρέωση, για να τα λέμε όλα!— οπότε… Όμως, θα σου ρίξουμε κάποιο άδικο, αν, όπως ελπίζουμε και θέλουμε, εξακολουθήσουμε να τα λέμε και δεν μετακινηθείς από αυτή σου την άποψη για μας.

γ) Αριστερά και ψευτοαριστεροί
Εδώ δεν θα βρούμε άκρη αν δεν ορίσουμε την Αριστερά, η κάθε μια πλευρά για λογαριασμό της. Ο δικός μας ορισμός, που τον έχουμε καταθέσει κατ’ επανάληψη, λέει: Συλλογική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και εξουσία των εργαζομένων (προσοχή εδώ: των εργαζομένων, όχι των κομμάτων τους). Τον δικό σου δεν τον ξέρουμε, οπότε δεν μπορούμε να πούμε τίποτε μέχρι να μας τον πεις. Ας πάμε στη Σώτη.

Σου φαίνεται ότι τα πολιτικά της άρθρα, έστω και ένα κόμμα ή μια άνω τελεία από αυτά, εντάσσεται στην έννοια ‘Αριστερά’, όπως εμείς την καταλαβαίνουμε; Θα σε παρακαλούσαμε να μας υποδείξεις πού. Όχι μόνο από το συγκεκριμένο άρθρο, αλλά από όποιο θέλεις.

Δυσανασχετείς με τον χαρακτηρισμό που της αποδίδουμε ως ‘αντικομμουνίστριας’. Διακρίνεις στην πολιτική αρθρογραφία της κάτι το ‘φιλοκομμουνιστικό; Διακρίνεις, έστω, κάτι το μη αντικομμουνιστικό; Ή πιστεύεις ότι τα πυρά της Σώτης έχουν ως στόχο μόνο το ΚΚΕ κι ότι στις εκλογές ψηφίζει τους τροτσκιστές οι οποίοι ήσαν πρωτοπόροι στην κριτική του σοβιετικού καθεστώτος;

Πρέπει κάποτε να συνεννοηθούμε φίλε suigeneris: Άλλο πράγμα η κριτική του ΚΚΕ εξ αριστερών, κι άλλο η εκ δεξιών. Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι η Σώτη εντάσσεται στην πρώτη κατηγορία;

Τέλος, οφείλουμε να πούμε ότι κάπου μας μπέρδεψες (ή κάπου μας τα μπερδεύεις, δεν ξέρουμε).

Φαίνεται ότι δυσανασχετείς με την άποψή μας πως «δεν μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιο είναι το κρίσιμο στρατηγικό σημείο της μάχης που πρέπει να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια». Είναι προφανές ότι για μας αυτό το κρίσιμο πεδίο είναι το μαρξικό όραμα. Δεν μας είναι όμως και τόσο προφανές ποιο είναι το δικό σου. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα βγει από την κουβέντα μας, έτσι δεν είναι;


Τα λέμε


ΥΓ Νομίζουμε πως δεν βοηθάει και πολύ την κουβέντα μας να γελάς τόσο πολύ όταν γράφεις! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Δεν θα συμφωνήσουμε ότι ο φίλος suigeneris δεν λέει τίποτε. Το αντίθετο. Νομίζουμε ότι λέει πολλά. Και δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να συζητήσουμε αντιπαραθέτοντας τα δικά μας πολλά.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Herr K.,


«Λεφτ, χρήσιμος έως απαραίτητος ο επίλογος στην ανάρτησή σου».

Μακάρι να ’χεις δίκιο και να είμαστε κάπου χρήσιμοι… :-)

Συμφωνούμε με την επισήμανσή σου ότι το θέμα είναι και ποιος λέει τι και πότε και από ποια σκοπιά, κ.λπ. Αυτό το περνάει στο ντούκου λες το ποστ; Τότε κάναμε μια τρύπα στο νερό!

«[…] (τα περισσότερα από όσα λέει στέκουν) […]». Θα λέγαμε, είναι βάσιμα. Σε κάθε περίπτωση: η Σώτη κάνει προπαγάνδα. Και η σωστή προπαγάνδα ποτέ δεν κτίζεται πάνω σε ανύπαρκτες καταστάσεις…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Λασκαράτε,


Με μεγάλη μας χαρά σε βλέπουμε πάλι ύστερα από αρκετό καιρό! Και, για να τα λέμε όλα, αυτό το «με πολύ εκτίμηση» που γράφεις και το οποίο σε τιμά στο τέλος, εκτός του ότι σε τιμά, μάς χαροποιεί κιόλας. Η εκτίμηση εκείνων που σε ορισμένα ζητήματα διαφωνούν μαζί σου, είναι μεγαλύτερο «παράσημο» από την εκτίμηση αυτών που συμφωνούν σε όλα.

Σ’ ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Πάντως, όσα μάθαμε, από εσάς τους μεγαλύτερους τα μάθαμε!

Για το μουστακάκι: Όπως γράφουμε και στον επίλογο (και επαναλάβαμε και σε άλλο σχόλιο προηγουμένως), είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για προπαγανδιστικό κερασάκι. Κι όπως ξέρεις, η προπαγάνδα είναι εξ ορισμού υπερβολική. Όπως όμως ο αντικομμουνισμός δεν είναι αποκλειστικότητα των ναζί, το ίδιο συμβαίνει και με το μουστακάκι στυλ Αδόλφου… ;-)


Τα λέμε (με ανάλογη εκτίμηση)


ΥΓ Χαιρετισμούς στον φίλο Ροίδη!

LeftG700 είπε...

Φίλε Vinotinto,


Ακολουθούμε τα ερωτήματά σου.

1. Θεωρούμε εκ του πονηρού την κριτική της γιατί, με πρόσχημα τις αρνητικές πλευρές του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα (αλλά και αλλού, όπως βγαίνει από τα συμφραζόμενα) προσπαθεί να εμφανίζεται ως έχουσα αριστερό πρόσημο.

2. Δεν αποδώσαμε καμία κακή πρόθεση. Η εκτίμησή μας για τη Σώτη (που φαίνεται ότι είναι ίδια με τη δική σου, να σημειωθεί αυτό) είναι ότι πρόκειται για μια οργανική διανοούμενη του καθεστώτος. Την τοποθετήσαμε λοιπόν σε άλλες εποχές και καθεστώτα, αλλά με τον ίδιο πάντα ρόλο: αυτόν του υποστηρικτή της εκάστοτε «καθεστηκυίας τάξεως». Και νομίζουμε ότι μας αδικείς όταν μας αποδίδεις πρόθεση επίδειξης γνώσεων. Αλλά και λίγο υπερβάλλεις: σιγά τις γνώσεις!... Τώρα για το χιούμορ, τι να πούμε, αυτά είναι υποκειμενικά. Ειλικρινά πάντως και χωρίς ψεύτικες μετριοφροσύνες, νομίζουμε ότι σκοράρουμε αρκετά καλά στον συγκεκριμένο τομέα…

3. Δεν είναι εξ ορισμού κακός ο αντικομμουνισμός. Είναι εκ της δικής μας θέσης! Τι διάολο! Αριστεροί λέμε ότι είμαστε, θα τα περάσουμε ολ’ αυτά στο ντούκου; Η Σώτη τη δουλειά της κι εμείς τη δική μας! Πώς αλλιώς;

4. Ε, όχι και φοβερίζαμε φίλε Vinotinto! Μη λες τέτοια και μας κουβαληθεί καμιά Αντιτρομοκρατική!... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε S (καιρό είχαμε να σε δούμε στο τσαρδί μας!),


Ναι, όπως είδες, κι εμείς πιστεύουμε ότι κακώς μένει η Σώτη στο απυρόβλητο. ). Να ’ταν η μόνη μλκ της Αριστεράς…).

Το ερώτημα που βάζεις (πώς αντιμετωπίζουμε τη Σώτη και την κάθε Σώτη) είναι σοβαρό και για μας είναι το πρώτο που πρέπει να μας απασχολεί ως αριστερούς σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το γράψαμε και στο ποστ, το είπαμε και στα σχόλια, το επαναλαμβάνουμε και σε σένα. Σκόπιμα συμπεριλάβαμε και προπαγανδιστικά στοιχεία (όπως το μουστακάκι) στο ποστ, εκτός από την επιχειρηματολογία επί της ουσίας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι πετύχαμε μια αρκετά καλή ισορροπία. Εν πάση περιπτώσει, αυτό προσπαθήσαμε. Το πιθανότερο είναι κάτι να μας «έφυγε» (ουδείς τέλειος, έτσι δεν είναι;). Την άλλη φορά λοιπόν καλύτερα! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

από Σώτη το μόνο που έχω διαβάσει είναι το "εναέριο τρένο" για κάπου , δεν θυμάμαι πού. τόσο βαρετό,που το άφησα στη μέση.αθενς βοις επίσης ποτέ, άρα αρκούμαι σε όσα γράφετε. Το ότι ασχολειται με το θαψιμο της αριστεράς το έμαθα κατά τη συμπλοκή σας με στρουθοκάμηλο και Μ. Μπουντουρίδη.
Τώρα επανέρχεται δριμύτερη γιατί τώρα σφίγγουν τα πράγματα, έρχονται και εκλογές πρέπει να φέρει εις πέρας την εργολαβία, ναι; όσο για την αριστερά, δεν νομίζω ότι έχει λόγο να ασχολείται με την όποια Σ.Τ και να της δίνει και υπόσταση.
και δεν ξεχνάμε εκτός του ποιος ηταν πρωθυπουργός στις 30 Μαρτίου του ’52, ότι και ο Γεωργαλάς και ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου και πλείστοι όσοι από το ΚΚΕ ξεκίνησαν –δεν θα ζητήσουμε ευθύνες από το ΚΚΕ γι αυτούς!
Κατά τα άλλα η φαντασία σας παραείναι εκτός ελέγχου ☺ ιδίως εκεί υπό τας φιλύρας.
λ.κ
υγ. στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Ροσινάντε έγραφε: “το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το φθινόπωρο θα βρέξει”
ε, μεταξύ άλλων βρέχει και Σ.Τ.

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Βλέπουμε δεν σε πείσαμε για την ανάγκη να ασχοληθούμε λίγο με τη Σώτη. Ίσως να φταίει ότι δεν διαβάζεις Athens Voice. Όμως μη θέλεις να μοιάσεις με ...στρουθοκάμηλο! Ξέρεις πόσοι τη διαβάζουν; ;-)

Θενξ για τα καλά σου λόγια σχετικά με τη φαντασία μας. Δεν πιστεύουμε να "διάβασες" τη σκηνή της Λεωφόρου Υπό Τας Φιλύρας φεμινιστικά; ;-)


Τα λέμε

S είπε...

εισαγωγικά, είναι η δεύτερη φορά που με βλέπετε στο τσαρδί σας.

Κατά τ'άλλα νομίζω πως, σχετικά με το θέμα των χαρακτηρισμών "καριόλα" και λοιπά,

το "που πας μωρή καργιόλα" ανήκει σε έναν ταρίφα με το χέρι έξω απ' το παράθυρο, πράγματα που θα δεις μόνο στο δημόσιο χώρο των από κάτω.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, που πάει ρε η καριόλα;

Που ανήκει στους δίκαιους και μετανοημένους, ποτέ πουλημένους, ποτέ εξαπατημένους, τους λίγους και εκλεκτούς, που θέλουν να βάλουν σε δίκαιη τάξη την ελλάδα;

Κι όλοι αυτοί, που δεν αποτυπώνονται κατ'ανάγκη στην ανανεωτική αριστερά, αλλά και μέσα στο ανώνυμο κομμάτι του κανένα που σπάει τα μηχανάκια στις δημοσκοπήσεις, εκφράζουν και θέλουν να εκφράζουν μια κουλτούρα όπου πρέπει επιτέλους να ειπωθούν τα πράγματα με τ'όνομά τους, "καθαρά χέρια, καθαρές ιδέες, καθαρές λύσεις".

Τέρμα με τη διαφθορά. Έτσι απλά. Ένα βαρύ κρύωμα ήταν, τώρα χρειαζόμαστε το φάρμακο. Και το φάρμακο είναι απλά η τιμωρία.

Τι πιο εύκολο; τι καθαρότητα είναι αυτή με την καριόλα;

Η Σ.Τ. δεν είναι απλά και μόνο συγγραφέας, είναι ο άνθιμος του σύγχρονου έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου που κάνει κηρύγματα μίσους, αλλά και δημόσιο πρότυπο ως γυναίκα μόνη, ελεύθερη, έξυπνη, πετυχημένη και ωραία, αυτόνομη εργασιακά, το βγάζει το ψωμί της και μαγκιά της.

Την ακούς.

Καλό το μουνί.

Πουλάει..

katerina είπε...

Καλή σας μέρα,
Δεν θέλω να σχολιάσω την Σώτη. Πείτε το ...αστική ευγένεια. Δεν θα την σχολιάσω, όπως ακριβώς δεν θα σχολίαζα και έναν κακομοίρη που θα πήγαινε στο νυφοπάζαρο της Ανίτας Πάνια για να βρει επιτέλους τα 10 λεπτά δημοσιότητας που θεωρεί ότι του αναλογούν.

Η ΣΤ επιτέλους βρήκε αυτό που έψαχνε πάντα. Ένα ακροατήριο. Για να διατηρήσει αυτό το ακροατήριο θα έκανε τα πάντα. Το θέμα της ΣΤ, δεν είναι πολιτικό, ακουμπάει σε ...άλλες επιστήμες.

Η Σώτη, αυτή καθ’ αυτή, δεν είναι θέμα, θα μπορούσε να απασχολήσει μόνο τα μεσημεριανάδικα που θα αποφάσιζαν εκτός από το γάμο της Μενεγάκη να βάλουν και κάτι πιο «ποιοτικό. Όπως ΑΚΡΙΒΩΣ εννοούν το ποιοτικό τα μεσημεριαναδικα.

Οι Σώτηδες όμως είναι θέμα. Σπούδαζα στο Παρίσι τα χρόνια του Λεπενισμού. Ο Λεπέν ήταν πολύ «χυδαίος» για το συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που είναι πολύ έντονα πολιτικοποιημένη, και με βαθιά δημοκρατικά αντανακλαστικά. Τότε λοιπόν, ξαμολήθηκαν πολλές «Σώτες», πολλά ποντίκια και ποντικάκια που φορούσαν την λεοντή του προοδευτικού, του εκσυγχρονιστή, του ανανεωτή, του αριστερού, και καμιά δεκαριά ακόμα ταμπέλες. Αλλοι συνειδητά και αλλοι μεσα στην τρελή χαρά και την ηδονή ότι επιτέλους υπήρχαν αυτιά να τους ακούσουν.

Ήταν αυτοί που απευθύνονταν στο κοινό που ο Λεπέν δεν μπορούσε να ακουμπήσει. Ήταν αυτοί που επιτέλους βρήκαν ακροατήριο, στο ναι μεν ...αλλά». Ήταν αυτοι που εκείνη την στιγμή θα χάιδευαν τα αυτιά, θα έστρεφαν τα φώτα της σκηνής σε ένα ανύπαρκτο ή και υπαρκτό παρασκήνιο. Κοίτα όμως και εκεί φώναζαν. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, φώναζαν. Και ήταν αυτοί, οι ΙΔΙΟΙ, που επεφύλασσαν στον εαυτό τους και μετέπειτα ρόλο.

Όταν το φίδι θα ειχε γίνει αρκούδα, εκείνοι θα πρότασσαν το «κορμάκι» τους βγάζοντας πύρινους λόγους κατά του Λεπεν, αλλά όχι κατά του Σαρκοζί που ήταν ο πιο intellectuel αντικαταστατής του. Μα ...δεν γινόταν αλλιώς, θα έλεγαν. Δεν λες που γλιτώσαμε τον Λεπέν. Μόνο που ο Λεπεν ήταν πια εκει, με την λεοντή Σαρκοζί.

Προσωπικά τους ονομάζω η gourmet αριστερά, μια μπουρζουαζία χωρίς καμιά κρυφή ή φανερή γοητεία.


Η Σώτη και η παρέα της, επιτέλους βρήκαν έναν ρόλο σε αυτή τη ζωή. Κάποιοι θα τον εξαργυρώσουν, κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται καν τι ρόλο παιζουν.
Η «φιλανθρωπη» αριστερή.
Ο εστετ χουλιγκανισμός.
Ο σικ ακτιβισμός.
Η ηθικολογία να αντικαθιστά την πολιτική. Η gourmet δίαιτα των χορτάτων.

Το ξαναείπα, το προβλημα της Σώτης ακουμπάει σε άλλες επιστημες, το προβλημα των ακροατών της Σωτης όμως ειναι καθαρά πολιτικό.

Υ.Γ. Διαφωνώ με το ΚΚΕ, σε πολύ περισσότερα πράγματα απο ότι θα συμφωνησω ποτέ. Και επι της ουσίας και επι της πολιτικής πρακτικής. Αν κάτι του καταλογιζω αυτήν εδώ τη στιγμή, είναι ότι εμφανίζεται να βάζει τον κομματικό πατριωτισμό πιο ψηλά απο τον «λαϊκό πατριωτισμό». Αλλά πιστευω και βαθιά, ότι σε ένα πολεμο (και μάλιστα τόσο βρωμικο πόλεμο όπως αυτόν που έχουμε αυτή τη στιγμή) ειναι τελείως διαφορετικό πραγμα ο ΕΧΘΡΟΣ (και μαλιστα ένας εχθρός που επιχειρεί να ενδυθεί τσουρουτικες λεοντές ηθικής) και τελείως διαφορετικό πράγμα ένας σύμμαχος που μπορεί να διαφωνείς μαζί του, αλλά δεν παύει να ειναι ένας από τους ελάχιστους συμμάχους που διαθέτεις σαν πολίτης.

LeftG700 είπε...

Φίλε S,


Το ξέρουμε ότι είναι η δεύτερη φορά που μας επισκέπτεσαι. Τι νομίζεις, έτσι, στο φλου, είπαμε ότι έχεις καιρό να εμφανιστείς; ;-)

Στο σχόλιό σου δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι ή να διαφωνήσουμε σε κάτι. Και βρήκαμε τις δυο τελευταίες αράδες σου, θανατηφόρες!


Τα λέμε (και Χρόνια Πολλά!)

LeftG700 είπε...

Φίλη katerina, καλό μεσημέρι!


Δεν μας επισκέπτεσαι συχνά, αλλά όταν το κάνεις του δίνεις και καταλαβαίνει! (Με την καλή έννοια! ;-)

Κρατάμε το ζουμί του σχολίου σου: το πρόβλημα είναι το ακροατήριο της Σώτης. Φυσικά. Η Σώτη αυτή καθαυτή, ....ήκαμε και δυο αυγά Τουρκίας!

Και είναι κι ένα άλλο πρόβλημα: ότι μερίδες της Αριστεράς της επιτρέπουν να τη χρησιμοποιεί (την Αριστερά) ως πλυντήριο τής αντιδραστικής προπαγάνδας της.


Τα λέμε (και Χρόνια Πολλά!)

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι ο δόκτωρας Σούης καλοί μου Λέφτηδες , πληθωρικός και με ένα γέλιο καταρρακτώδες .. γι' αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είμαστε φίλοι.

Επί της ουσίας δεν θα υπεισέλθω παρά μόνο για να σημειώσω ότι και ο εικαστικός σας μύσταξ και τα λοιπά προπαγμανδιστικά μέσα , αντί να έρχονται ως αρωγοί στην επιχειρηματολογική σας αιχμή ( όχι υποχρεωτικά άστοχη και άδικη ) σαφώς την αδυνατίζουν.
και αυτά όχι συα πλαίσια ενός καθωσπρεπίστικου διανοουμενισμού , αλλά επειδή αισθητικά πάσχουν.

Γιάκοβ Φεντότοβιτς

Ανώνυμος είπε...

Επιτρέψατέ μοι,
το πρόβλημα δεν είναι η κυρία -πώς την είπαμε;;- ούτε καμία μονάδα του δημοσιογραφικού -με την ευρύτερη έννοια-χώρου. Το πρόβλημα είναι η συντονισμένη προσπάθεια στη γραμμή Γεωργαλά -μεγάλος δάσκαλος, ξεκίνησε από κβούτης, αν δεν απατώμαι-: λάσπη και ουρλιαχτά. Σε τι διαφέρει ο Άδωνις από τον χθεσινό Πριτέντερ και την κύρια Τρέμη; Ουρλιαχτά κι αφρούς για να καλύψουν τον Προβό, που με τη σειρά του προς αντιπερισπασμό στον απερίγραπτο ΓΑΠ (που υποστήριξε μεταξύ άλλων τραγικοφαιδρών -φτωχός τω λόγω και τω πνεύματι- ότι αν πλήρωναν οι πλούσιοι δεν θα φορολογούνταν οι φτωχοί) ήρθε να καταφερθεί (ο Προβό) κατά των σχολικών, των Καπί, των νηπιακών σταθμών και του ΝΈΑΣ ΓΕΝΙΆΣ (ποιος ηλίθιος του 'δωσε το σκονάκι άραγε; ο εκπροσωμπούλης μήπως)! Κι ακολουθεί το ντελίριο για τον Τσίπρα που φταίει για την κατάντια της χώρας κι έχει μούτρα να μιλάει κι από πάνω. Και ακόμα αφροί όταν ο Τσίπρας πήγε να κρατήσει τα προσχήματα. Κι ακολουθεί το ξέσκισμα, από τα μαντρόσκυλα, όχι του ΠΑΣΟΚ, αλλά -μην ντρεπόμαστε πια να το λέμε- του κεφαλαίου, της τάξης των πλουσίων, της ντόπιας ξεφτυλισμένης μπουρζουαζίας- το ξέσκισμα, λέγω, της υπουργού του ΠΑΣΟΚ και του εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μην πάει και σταυρώσουν κουβέντα και εκλογικεύσουν τα πράγματα, κι επιτρέψουν και στον έρμο τον τηλεθεατή να σκεφτεί! Όχι κύριοι και κυρίες: πρέπει, οφείλετε να μάθετε στο ξέσκισμα, στον παραλογισμό του πολιτικού και κοινωνικού κανιβαλισμού, που δεν γνωρίζει όρια παρά μόνο τις επιταγές των "κυνικών" (sic) εταίρων, που δεν αισθάνονται τίποτα άλλο παρά τη μακρυά γλώσσα τους να θωπεύει το χέρι και το πόδι που είναι έτοιμο να χαϊδέψει και να κλωτσήσει.
Και εκεί χρειάζονται κάποια δυάρια, τριάρια κι ότι άλλο θέλετε πέστε τα για να δείξουν πώς θά 'πρεπε να συμπεριφερόμαστε όσοι στραβοκυτάζουμε: "Δέστε την καθαριότητα του πεζοδρομίου σας κι αφήστε το ότι το ρεύμα θά ανέβει, ο μισθός σας θα κατέβει κλπ. κλπ."
Κι η ΣΤ μια μικρή κοτσιλιά σ' όλη αυτή την ταξική επίθεση που δεχόμαστε. Είμαστε μια κοινωνία που θα έπρεπε ήδη να βρισκόμαστε σε επαναστατική πορεία με αιτήματα το κοινωνικό κράτος και το κράτος του δικαίου!

Σταματώ εδώ, γιατί όταν παρατηρείς και σιωπάς, κάποια στιγμή βγαίνουν πολλά μαζί και δε σταματάς...

με εθνική περηφάνεια λόγω της ημέρας
Παρατηρητής

Ανώνυμος είπε...

ΟΟΟΟΟΟΟππππππσσσσσ!
Τι σου κάνει το μεσημεριάτικο ποτό!
Ο Τσίμας πήγε να κρατήσει τα προσχήματα (όχι ο πρόεδρος...αυτόν τον ... καταχέρισαν)
κι ο Γιωργαλάς κούτβης κι όχι ...

Πιωμένος και συγχυσμένος Παρατηρητής

Ανώνυμος είπε...

μακριά από μένα φεμινισμοί,σουφραζέτες και κάψιμο σουτιέν;-)
ξέρω πόσοι διαβάζουν αθενς βοις και καλά κάνεις και γράφεις, και εγώ καλά κάνω και τα παίρνω έτοιμα και μασημένα, άλλωστε σου έχω εμπιστοσύνη(ως μπλογκ) δεν πειράζει να στρουθοκαμηλίσω λίγο,έ;
λ.κ

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Κανένα πρόβλημα με τον δόκτω[ο]*ρα Σούη товариш Яков. Κι αν του γκρινιάξαμε λίγο για τα πολλά του γέλια, αυτό δεν σημαίνει πως δεν τον καλοδεχόμαστε όπως είναι, και να του το πεις! Το τσαρδί είναι ελευθερόφρον. Φανταζόμαστε να το ξέρεις αυτό…

Για τις παρατηρήσεις σου τώρα. Αν έχεις δίκιο και τα προπαγανδιστικά τερτίπια αδυνατίζουν την επιχειρηματολογία μας, την κάτσαμε τη βάρκα! Έχουμε κάποιες ελπίδες όμως να κάνεις λάθος.

Για το μουστακάκι (που είναι όντως άτεχνο, δεν είμαστε επαγγελματίες «μακιγιέρ») η ελπίδα μας είναι ότι η ισχυρά συμβολική διάστασή του κρύβει τις ατέλειες. Για τα κείμενα πάλι, τι να σου πούμε, τα ξαναείδαμε. Ρε γμτ δεν μας φαίνονται ούτε τώρα που έχει κρυώσει το σίδερο άσχημες εικόνες ή άσχημα δοσμένες. Και βέβαια πρέπει να λάβεις υπ’ όψη σου ότι δεν είμαστε ούτε Πούσκιδοι, ούτε Ντοστογιέφσκιδες, ούτε Μαγιακόφκιδες! Απλοί Λέφτηδες… Ό,τι μπορούσαμε κάναμε.

Πάντως, θέλουμε να «ξαναδιαβάσεις» λίγο προσεκτικά τον επίλογο. Κάποιους πόντους πιστεύουμε ότι τους δικαιούμαστε γι’ αυτόν.


Увидимся (Τα Χρόνια Πολλά στα ’παμε στο τσαρδί σου)


* Τι θα γίνει товариш Яков; Κοντεύουμε να κάνουμε λιγότερα λάθη εμείς στα ρώσικα, απ’ όσα εσύ στα ελληνικά! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Παρατηρητή,


Για το περιστατικό που αναφέρεις ακούσαμε κι απ’ αλλού. Δυστυχώς το χάσαμε το πανηγύρι. Ελπίζουμε κάπου να ανέβει. Και πιστεύουμε η ΕΟΣ που ανεβάζει συχνά βίντεο να μη «τσιγκουνευτεί» να το κάνει, επειδή συχνά ασκεί σφοδρή κριτική στον Τσίπρα.

Μην υποτιμάς τη ΣΤ. Όχι επειδή είναι κάτι το σπουδαίο. Πολιτικά, ένα τσόλι και μισό είναι. Έχει όμως ακροατήριο. Και μην έχεις αμφιβολία ότι τη μουτζώνουν πολύ λιγότεροι από αυτούς που μουτζώνουν τον Πρετεντέρη ή τη Σία (μια είναι η Σία!) και τον Παπαδημητρίου...


Τα λέμε (και Χρόνια Πολλά!)


ΥΓ Ένα κιλό τη μέρα κάνει το γιατρό πέρα! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλη λ.κ.,


Όχι ρε παιδί μου, δεν πειράζει! Αμέσως να παρεξηγηθείς! Μια κουβέντα είπαμε! ;-)


Τα λέμε (και Χρόνια Πολλά!)

Ευρυτερος είπε...

LeftG700 γειά και χαρά και σε εσένα και σε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου σας και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Δεν είχα κανένα σκοπό να είμαι αγενής, ούτε φυσικά ακατάδεκτος απλά είχα σαν προτεραιότητα να διευκρινίσω κάποια πράγματα και αμέλησα τα υπόλοιπα. Είναι σημαντικό ακόμα και στον απρόσωπο ιντερνετικό διάλογο ο οποίος είναι γεμάτος αδυναμίες να σέβεσαι τους συνομιλητές σου.

LeftG700 είπε...

Φίλε Evriteros,


Γεια και χαρά και σ' εσένα! Κανένα πρόβλημα. Απλώς "γκρινιάξαμε" λίγο, φιλικά όμως και καλόπιστα, μη νομίζεις ότι σου πετάξαμε και πέτρες! (Ουδείς αναμάρτητος, έτσι δεν είναι;).


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Δείτε κι εδώ παίδες:
http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=7492:%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83o%CF%84%CE%AD-%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE