Η αθλιότητα της αθλιότητας (& IMPORTANT UPDATE –3 Ιανουαρίου 2012)

Αντιγράφουμε από τη Βικιπαίδεια:

Η Συκοφαντία του Απελλή (Μποτιτσέλι)

Η Συκοφαντία του Απελλή (Ιταλικά: La Calumnia di Apelle) είναι ένας πίνακας ζωγραφικής από τον Ιταλό καλλιτέχνη της Αναγέννησης Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοτεχνήθηκε περίπου το 1494 – 1495. Σήμερα βρίσκεται στη συλλογή του μουσείου Ουφίτσι στη Φλωρεντία, στην αίθουσα που είναι αφιερωμένη στο μεγάλο δημιουργό.
Το θέμα του πίνακα
Ο Μποτιτσέλι άντλησε το θέμα του από ένα διάσημο πίνακα του Έλληνα καλλιτέχνη της ελληνιστικής περιόδου Απελλή, όπως αυτός περιγράφτηκε από το Λουκιανό στον τέταρτο τόμο από τα οκτώ σωζόμενα έργα του, στην πραγματεία του Περὶ τοῦ μὴ ῥᾳδίως πιστεύειν διαβολῆ. Ο λόγος που ο Απελλής φιλοτέχνησε τον πίνακα αυτό ήταν ένας τρόπος να περιγράψει τα συναισθήματα θλίψης και οργής που ο ίδιος ένιωσε όταν κατηγορήθηκε άδικα, από έναν ανταγωνιστή του, τον Αντίφιλο, για τη δήθεν συμμετοχή του στο έγκλημα της συνωμοσίας κατά του φαραώ της Αιγύπτου, Πτολεμαίου Α’ του Σωτήρα. Όταν αποδείχτηκε η αθωότητά του, αποφάσισε να μεταφέρει το προσωπικό του βίωμα στον πίνακα αυτό. Το έργο δεν σωζόταν στις μέρες του Μποτιτσέλι. Ωστόσο η περιγραφή του Λουκιανού είχε μεταφραστεί ευρέως. Στον δικό του πίνακα, ο αναγεννησιακός ζωγράφος διατήρησε το σκηνικό στήσιμο των μορφών από την περιγραφή του Λουκιανού και δημιούργησε ένα περίτεχνα στολισμένο αρχιτεκτονικό φόντο για εκείνες.
Περιγραφή
Στα δεξιά απεικονίζεται καθιστός σε έναν υπερυψωμένο θρόνο, σε μια ανοικτή αίθουσα διακοσμημένη με γλυπτά, ένας βασιλιάς, με μεγάλα γαϊδουρίσια αυτιά, στο πρότυπο του βασιλιά Μίδα. Ο άντρας τείνει το χέρι του στη Συκοφαντία, η οποία στέκεται ακόμη λίγο μακρύτερα, αλλά πλησιάζει. Πλάι του βρίσκονται δύο γυναίκες, οι αλληγορικές απεικονίσεις της Άγνοιας και της Υποψίας ( ή της Υπόθεσης ), που με ζήλο ψιθυρίζουν φήμες στα μεγάλα αυτιά του βασιλιά, πράγμα που υπονοεί την ανόητη φύση του.

Η Συκοφαντία, πλησιάζοντας από τα αριστερά, είναι μια ασυνήθιστα όμορφη γυναίκα, που έχει ωστόσο μία θερμή αύρα που υπονοεί την απάτη και την παρορμητικότητα. Στο αριστερό της χέρι κρατά έναν αναμμένο δαυλό, και με το δεξί έλκει έναν νέο από τα μαλλιά. Εκείνος τείνει τα χέρια στους ουρανούς και επικαλείται τους θεούς να καταθέσουν τη μαρτυρία τους υπέρ της αθωότητάς του. Το δρόμο στη Συκοφαντία δείχνει ένας άντρας με διαπεραστικά μάτια, μα χλωμός, παραμορφωμένος, και ρουφηγμένος σαν από μακροχρόνια ασθένεια. Πρόκειται για το Φθόνο. Δυο κοπέλες, προσωποποιήσεις της Μοχθηρίας και της Απάτης, ενθαρρύνουν τη Συκοφαντία, προσθέτοντας πινελιές στην ομορφιά της.

Ακολουθώντας με πένθιμη αμφίεση, με μαύρα πέπλα και ξέπλεκα μαλλιά, έρχεται η Μετάνοια. Κοιτά δακρυσμένη πίσω της, περιμένοντας με μια έκφραση ντροπής το πλησίασμα της Αλήθειας. Η Αλήθεια, γυμνή, δείχνει προς τα ουράνια. Η γύμνια της Αλήθειας τη συσχετίζει με τον αθώο νεαρό, του οποίου τα ενωμένα χέρια επικαλούνται επίσης μια ανώτερη δύναμη. Η Αλήθεια θυμίζει το κλασικό μοτίβο απεικόνισης της Αφροδίτης, καθώς και αυτές που ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει. Είναι πανέμορφη, σε αντιδιαστολή με την προσωποποίηση της Μετάνοιας, που είναι μια ηλικιωμένη, χτυπημένη από τη θλίψη γυναίκα, με τριμμένα ρούχα. Είναι γυμνή, καθώς δεν έχει να κρύψει τίποτα και η έκφραση του προσώπου της, όπως και η στάση του σώματός της, επικαλούνται την ουράνια δικαιοσύνη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το σημερινό post είναι αφιερωμένο σε κάποιο αποανθρωποποιημένο ανθρώπινο πράγμα, το οποίο, εδώ και τέσσερις ημέρες, διατύπωσε με ύπουλο και «μαγειρεμένο» σχόλιο την εξοντωτική για αριστερά ανθρωποποιημένα υποκείμενα συκοφαντική κατηγορία ότι αυτό το blog συνοδοιπορεί με την ακροδεξιά! Προ τούτο, «αξιοποίησε» ανάρτηση γραμμένη ένα χρόνο πριν και για την οποία τότε όχι μόνο δεν είχε εκφράσει καμία παρόμοια άποψη, αλλά, αντίθετα, είχε συμφωνήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό με το πνεύμα της και μας είχε επαινέσει!

Επιπλέον, είναι αξιοσημείωτο —και χρεώνεται ως μειονέκτημα στον κατά τα άλλα υπέροχο πίνακα του Μποτιτσέλι όπου απουσιάζει η προσωποποίηση και της Γελοιότητας— ότι το «στοιχείο», που ο ίδιος κατέθεσε με άλλο σχόλιό του για να θεμελιώσει μια διαφορετικού πεδίου, αλλά επίσης απόλυτη διαστρέβλωση των πολιτικών θέσεών μας (πως τάχα συνοδοιπορούμε και με τη ΔΗΜΑΡ!), ακυρώνει αυτομάτως και πανηγυρικά τις περί συνοδοιπορίας με την ακροδεξιά συκοφαντίες. Αυτομάτως και πανηγυρικά, γιατί το «στοιχείο» αυτό δεν ήταν άλλο από ένα δικό μας σχόλιο με το οποίο δηλώναμε τη συμφωνία μας στην απόρριψη του «δικαίου του αίματος»!!! Έτσι, στην προσπάθεια του να μας ταυτίσει με τη ΔΗΜΑΡ (επειδή κάναμε το «έγκλημα καθοσιώσεως» να στείλουμε το «ακροδεξιό» σχόλιό μας, όπως το περιγράψαμε παραπάνω, σε blog φιλικά προσκείμενο στη ΔΗΜΑΡ), στην προσπάθειά του αυτή λοιπόν, εξευτελίστηκε πλήρως!

Αν και όλα αυτά απαντήθηκαν λεπτομερώς[*] με δικά μας σχόλια, και παρά το ότι έχουν περάσει τέσσερις ημέρες, το ως άνω αποανθρωποποιημένο ανθρώπινο πράγμα δεν βρήκε το ελάχιστο θάρρος που απαιτείται για να πάρει το λόγο εδώ και είτε να αποσύρει τις βρωμερές συκοφαντίες και τις αισχρές διαστρεβλώσεις των πολιτικών μας απόψεων, είτε να δηλώσει ότι επιμένει σε αυτές.

Σχόλια κλειστά για όλους. Με την εξαίρεση τού ως άνω αποανθρωποποιημένου ανθρώπινου πράγματος, το οποίο μπορεί να στείλει το δικό του μέσω email, για να το δημοσιεύσουμε.

Το blog αυτό είναι τόσο ελευθερόφρον, που δεν έχει την παραμικρή πρόθεση (ούτε καν σκέψη!) να στερήσει το δικαίωμα λόγου ακόμα και από τους ηθικώς νεκρούς…

[*] Όσοι έχουν χάσει την ιλαροτραγωδία μπορούν να κατευθυνθούν εδώ (1 & 2) και μετά εδώ (1, 2 & 3) κι εδώ (1 & 2).

IMPORTANT UPDATE: (Τρίτη, 3 Ιανουαρίου 2012) Πώς καταλήγει έτσι μια, σε τελική ανάλυση, ιδεολογική διαφωνία μεταξύ αριστερών; Πώς σχηματίζεται μια τόσο αποκαρδιωτική εικόνα, απολύτως δυσφημιστική και καταστρεπτική για τις αριστερές ιδέες και αξίες; Δεν σκοπεύουμε να απαντήσουμε με πληρότητα στα ερωτήματα αυτά. Κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε πως θα έπρεπε να μιλήσουμε όχι μόνο για τις δικές μας ευθύνες. Κι εμείς θέλουμε να μιλήσουμε μόνο γι’ αυτές. Σε τι συνίστανται λοιπόν;

Συνίστανται στην ολοκληρωτική απώλεια ψυχραιμίας, εξ αιτίας τής οποίας απώλειας έγινε δυνατό να διατυπώσουμε βαρύτατους και εκμηδενιστικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Έτσι, αντί να παραμείνουμε στο πεδίο τής ιδεολογικής αντιπαράθεσης —αντιπαράθεση, που, στη χειρότερη για μας περίπτωση, θα έληγε με τη διαπίστωση ότι η άποψή μας είναι απλώς λανθασμένη και όχι έγκλημα καθοσιώσεως— μετατοπιστήκαμε σε μια περιοχή από την οποία η φωνή μας έδωσε την εντύπωση ότι καταγγέλλαμε ένα έγκλημα καθοσιώσεως. Ενώ θέλαμε απλώς να επισημάνουμε εμφατικά ένα κατά την άποψή μας πολιτικό λάθος, που, στην καλύτερη για μας περίπτωση, θα αποδεικνυόταν όντως τέτοιο.

Με αυτή τη νεότερη ενημέρωση, που είναι και η πρώτη ανάρτηση του καινούργιου χρόνου, συμπληρώνουμε την ιστορία τής συγκεκριμένης διαμάχης όχι ‘‘διορθώνοντάς’’ την ή, ακόμα χειρότερα, διαγράφοντάς την, αλλά ανακαλώντας τους απαξιωτικούς και εκμηδενιστικούς χαρακτηρισμούς. Και τους αφήνουμε πίσω μας μαζί με τον χρόνο που έφυγε.

Η εικόνα, από το kireas.org