Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Συνομιλώντας με έναν φίλο από τη γενιά των 700 ευρώ που δεν θέλει να ξέρει τίποτε από όσα γράφουμε εδώ


Πριν από ένα μήνα περίπου, στο post με την ανοιχτή επιστολή προς το ΚΚΕ, στάλθηκε εδώ ένα σχόλιο από κάποιον, υποθέτουμε, σπάνιο αναγνώστη κι ακόμα πιο σπάνιο σχολιαστή —αυτό το ξέρουμε.

Καθώς δεν είναι οπαδός της Αριστεράς, στη μικρή συζήτηση που ακολούθησε διατύπωσε, συνοπτικά, αρκετά από τα συμπεράσματα τα οποία τον έχουν οδηγήσει σε αυτή την απέναντι από εμάς πολιτική θέση και στην αδιαφορία του για όσα γράφουμε. Και σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο έβγαλε όλη του την αγανάκτηση για μας (όχι προσωπική αγανάκτηση, να εξηγούμαστε, πολιτική):

«Εμένα με ενδιαφέρει να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου [Σημ. συντ.: ηλεκτρονικός μηχανικός με μάστερ στα ενεργειακά συστήματα και το περιβάλλον], με ενδιαφέρει ένα μικρό κράτος γιατί έχει αποδειχτεί ότι είναι ανίκανο πέρα των βασικών, με ενδιαφέρει να υπάρχουν ελεύθερα και ανοιχτά πανεπιστήμια που θα παράγουν έρευνα χωρίς ίχνος κομματικοποίησης, με ενδιαφέρει να μην ασχολούμαι με συνδικαλιστές, εργατοπατέρες, βολεμένους επαναστάτες αριστερούς κ.λπ. Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνει η Αριστερά, που το μόνο που ξέρει είναι η ρητορεία, οι πορείες, οι παράλογες εξαγγελίες στου στυλ 1100 ευρώ σε κάθε άνεργο χωρίς προϋποθέσεις, δεν με ενδιαφέρει για ποιο λόγο μαλώνετε μεταξύ σας, δεν με ενδιαφέρει το μ-λ ΚΚΕ, δεν με ενδιαφέρει το λ-μ ΚΚΕ, δεν με ενδιαφέρουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ενδιαφέρουν οι απεργίες πείνας λαθρομεταναστών, δεν με ενδιαφέρουν οι μπαχαλάκηδες. Αν κοιτάξεις και λίγο έξω από τον κύκλο σου θα δεις ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν της G700 το θεματολόγιο του blog. Όχι ότι δεν είναι ενδιαφέρον για κάποιους που το χόμπι τους είναι η Αριστερά (όλοι χρειαζόμαστε ένα χόμπι), απλώς την γενιά των 700 ευρώ δεν την νοιάζει καθόλου».

Τότε, του είχαμε υποσχεθεί ότι θα συνεχίζαμε εκείνο τον διάλογο με ένα post. Σήμερα, εκπληρώνουμε αυτή την υπόσχεση, εστιάζοντας στις παραπάνω απόψεις του. Δεν μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι ο φίλος Παναγιώτης (έτσι υπογράφει) θα το διαβάσει και θα συνεχίσει την κουβέντα. Αλλά, κι αυτό να μη γίνει, το post δεν θα πάει χαμένο. Πολλοί από τη γενιά μας θα συνυπέγραφαν με ενθουσιασμό τα λόγια του Παναγιώτη. Έτσι λοιπόν, είναι σαν να μιλάμε σε όλους αυτούς. Αν όχι ο Παναγιώτης, μπορεί κάποιοι άλλοι να πάρουν το λόγο.

Πες μου τα παραμύθια που άκουγες μικρός να σου πω ποιος είσαι!

Δεν ξέρουμε πόσοι το σκέφτονται, αλλά εμείς το έχουμε πάντα στο μυαλό μας από τότε που μας το επισήμανε ένα από τα επίτιμα μέλη μας: Η πλειοψηφία των νέων της γενιάς μας τελείωσε το Λύκειο μέσα στα επτά από τα οκτώ χρόνια της παντοκρατορίας Σημίτη. Πιο συγκεκριμένα, αν παραμείνουμε στον πιο ευρέως αποδεκτή ηλικιακή οριοθέτησή μας (νέοι 25 – 35 ετών), τότε, μερικές απλές αριθμητικές πράξεις μας δείχνουν ότι όλοι, από τους σημερινούς εικοσιεξάρηδες μέχρι και τους τριαντατριάρηδες, έχουν τελειώσει το Λύκειο επί Σημίτη. Δηλαδή την περίοδο κατά την οποία διαμορφώθηκαν οι βασικοί άξονες της κυρίαρχης αφήγησης, οι νέες «Μεγάλες Ιδέες του Έθνους»: αυτές του δυτικότροπου «εκσυγχρονισμού», της εκστρατείας κατά του «λαϊκισμού», του «εξορθολογισμού» της κρατικής μηχανής, της «ισχυρής» Ελλάδας που έβγαινε στο παγκόσμιο προσκήνιο με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2οο4… Λίγο αργότερα ήρθε και ο μύθος του «λαϊκού» καπιταλισμού μέσα από την αεικίνητη μηχανή δημιουργίας εισοδημάτων για τον λαό, του Χρηματιστηρίου, και, βεβαίως βεβαίως η αψευδής απόδειξη της εθνικής ισχύος με την ένταξή μας στην ευρωζώνη που κατοχύρωνε τη «διαρκή πρόοδο» και την πραγματική σύγκλιση με τις προηγμένες χώρες και, επομένως, δικαιολογούσε κάθε ενατένιση του μέλλοντος με αισιοδοξία. Όλα αυτά, εννοείται, μέσα στα πλαίσια της θριαμβεύτριας φιλελεύθερης δημοκρατίας των ανοιχτών (καπιταλιστικών) οριζόντων και της διαρκούς υπενθυμητικής διεκτραγώδησης των «κακών» της Ιστορίας, που αποπειράθηκαν να υλοποιήσουν «εγκληματικά επικίνδυνες ουτοπίες» με «τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς τους». Και, φυσικά, με τα μεγάφωνα που κήρυτταν τον παγκόσμιο και παγκοσμιοποιημένο λόγο του Κυρίου (κεφαλαίου) στη διαπασών: Προσαρμογή και προσαρμοστικότητα στις «νέες συνθήκες», οι οποίες προέκυψαν «φυσικά», αφού άλλωστε συνάδουν με την «ατομικιστική και ελεύθερη φύση» του ανθρώπου, προθυμία στην ανάληψη των ατομικών ευθυνών και του ρίσκου που αναλογούν στον καθένα και ανταγωνισμός μέχρι τελικής πτώσεως, αφού μόνο αυτός φέρνει στην επιφάνεια τις καλύτερες αρετές του ανθρώπου.  Στο τέλος όλων αυτών, η Μεγάλη Υπόσχεση: The Sky Is The Limit!

Βέβαια, στη δεύτερη τετραετία Σημίτη άρχισε να γίνεται φανερό ότι η Μεγάλη Υπόσχεση δεν αφορούσε σε όλους, αλλά στα επιχειρηματικά κέρδη που καρπωνόντουσαν τη μερίδα του λέοντος από τη σταθερά μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ κάθε χρόνο, με το μερίδιο που αντιστοιχούσε στην εργασία να μειώνεται κι αυτό σταθερά. Ο Σημίτης έφυγε (με τις λεμονόκουπες) και ήρθε η «λαϊκή Δεξιά» να «αποκαταστήσει τις αδικίες». Τις «αποκατέστησε» όπως τις αποκατέστησε, αλλά για τους εργαζόμενους δεν άλλαξε κάτι: εξακολουθούσαν να τη βγάζουν με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι. Παρ’ όλα αυτά, κέρδισε και τις δεύτερες εκλογές, ο ΓΑΠ παρά λίγο να χάσει το θρόνο του, αλλά επέζησε για να κερδίσει τις τρίτες και φαρμακερές.

Αυτό έγινε όταν ανακάλυψε ότι «λεφτά υπάρχουν» (σε αντίθεση με τον Καραμανλή που είπε «λαέ να σφίξεις κι άλλο το ζωνάρι»). Τότε αναθάρρησαν όλοι: «Λεφτά υπάρχουν! Λεφτά υπάρχουν!», έλεγαν ο ένας στον άλλο με ανακούφιση. Το άκουσε και η γενιά μας, για την ακρίβεια το «προοδευτικό» κομμάτι της, και αναθάρρησε κι αυτή. Τόσο που, δια μέσω του επίσημου οργάνου της, του g700.blogspot.com, πρότεινε να μας δίνει λέει το κράτος και επίδομα ενοικίου, για να διευκολύνει «το άνοιγμα των φτερών μας», μακριά από την πατρική στέγη! Από εκεί και πέρα αφηνόταν να εννοηθεί, πάλι: The Sky Is The Limit!

The Sky Is The Limit (but where is the sky?)

Μ’ αυτή την ιδεολογία που συνοπτικά περιγράψαμε παραπάνω λοιπόν διαπαιδαγωγημένη, καλείται σήμερα η γενιά μας να αντιμετωπίσει τη μαύρη αλήθεια: Λεφτά δεν υπάρχουν κι ο μόνος τρόπος να βρεθούν είναι να τα πάρουν από όσους μπορούν να ζήσουν μόνο εκμισθώνοντας την εργασία τους (με το μήνα, τη βδομάδα, τη μέρα, ή το κομμάτι). Κι αυτό σημαίνει συνεχή απαξίωση της εργασίας μέχρι το σημείο που θα είναι αρκετά ελκυστική η τιμή της για να την «αγοράσει» το κεφάλαιο με όρους που θα το συμφέρουν, αλλά πάντα με την «ελεύθερη» συναίνεση των εργαζομένων, όπως ταιριάζει σε μια ευνομούμενη, φιλελεύθερη αστική δημοκρατία… Όλα τα παραπάνω, στην καλύτερη περίπτωση. Σε μια χειρότερη εκδοχή δεν θα έχουμε ούτε αυτό. Όπως ο φίλος Παναγιώτης που είναι στην ανεργία.

Είναι στην ανεργία, παρά το ότι έκανε ότι του ζητούσαν οι κήρυκες της Νέας Εποχής. Στρώθηκε στο διάβασμα, έκανε καλές σπουδές σε αναπτυσσόμενο κλάδο και φρόντισε να εξειδικευθεί σε τομείς επίσης «πρώτης ζήτησης». Όλα αυτά με κόπο. Κι όμως δουλειά στο αντικείμενό του δεν έχει. Το σύστημα της «διαρκούς προόδου» φαίνεται ότι στην περίπτωσή του δεν δουλεύει, κόλλησε. Παρά το ότι φρόντισε να καταστεί «απασχολήσιμος», δουλειά γιοκ!

Τις πταίει; Για τον Παναγιώτη, για τον κάθε Παναγιώτη, Χρήστο, Ελένη, Δήμητρα, Γιώργο, Έφη, Κώστα, Σπύρο, Μαρίνα, κατ’ αρχήν φταίει το μεγάλο κράτος. Δεν έχει σημασία αν το «μεγάλο κράτος» είναι όσο μεγάλο είναι στις άλλες και πιο «προηγμένες» ευρωπαϊκές χώρες (σε ορισμένες περιπτώσεις μικρότερο) και με το ίδιο πάνω-κάτω «κόστος», ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ούτε πηγαίνει το μυαλό του στο ενδεχόμενο να έδινε το κράτος δουλειά, επειδή το σύστημα στο οποίο ομνύει δεν παρήγαγε θέσεις εργασίας. Δεν σκέπτεται καν ότι τα μεταπτυχιακά του τα πλήρωσε ο πατέρας δημόσιος υπάλληλος (για να μη μιλήσουμε για το πρώτο του αυτοκίνητο· αυτό ίσως να του το πλήρωσε η μητέρα υπάλληλος ΔΕΚΟ). Τίποτε δεν σκέπτεται ο Παναγιώτης. Θέλει μόνο μικρό κράτος. Πιστεύει ότι αν μικρύνει το κράτος, το κεφάλαιο θα επενδύσει και θα βρει κι αυτός δουλειά, επιτέλους! Δεν έχει καταλάβει ακόμα ούτε καν πώς δουλεύει το αγαπημένο του σύστημα. Νομίζει ότι ο κεφαλαιοκράτης επενδύει για να βρει αυτός, ο Παναγιώτης, δουλειά, κι όχι για να βρει εκείνος περισσότερα κέρδη για τον εαυτό του! Και δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι το κεφάλαιο, εδώ και πολλά χρόνια, καθώς δεν βρίσκει πια διεξόδους «ικανοποιητικής» κερδοφορίας στις χώρες του ανεπτυγμένου (και κορεσμένου) καπιταλισμού, προτιμά να επενδύει μόνο εκεί που η τιμή της εργασίας είναι «ελκυστική» ή, ακόμα καλύτερα, να φτιάχνει πυραμίδες με ευφάνταστα χρηματιστηριακά προϊόντα. Εν ολίγοις, ο κόσμος το ’χει τούμπανο ότι το σύστημα της «διαρκούς προόδου», ο καπιταλισμός, έχει φρακάρει, κι ο Παναγιώτης ούτε καν κρυφό καμάρι!

Αντίθετα, εκείνο που έχει τούμπανο ο Παναγιώτης είναι οι όποιοι διαβρωμένοι συνδικαλιστές, οι όποιες ανέξοδες ρητορείες της Αριστεράς, οι όποιοι εκ του ασφαλούς αριστεροί «επαναστάτες» και οι όποιες ενδοαριστερές ανθρωποφαγίες.[1] Κι εδώ ταιριάζει η παροιμία που αναφέραμε λίγο παραπάνω, αλλά στην κανονική της εκδοχή: ο (αριστερός) κόσμος το ’χει τούμπανο κι ο Παναγιώτης κρυφό καμάρι! Προφανώς νομίζει ότι εμείς (και να ’μαστε μόνο εμείς!) δεν τα βλέπουμε όλα αυτά. Ή ότι τα βλέπουμε, αλλά μας αφήνουν παγερά αδιάφορους και δεν έχουμε γράψει ούτε λέξη! Προφανώς ή λιγότερο προφανώς: είναι πολύ βολικό να κάνεις κριτική εκ δεξιών, «ξεχνώντας» ότι κριτική για τα ίδια ζητήματα γίνεται και εξ αριστερών…

Και είναι πολύ βολικό, γιατί έτσι, απαλλοτριώνοντας δηλαδή την κριτική μόνο για τον εαυτό του και για όσους προσλαμβάνουν με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα, μπορεί: Μέσω της καταδίκης του εργατοπατερισμού να καταδικάσει την ίδια την ιδέα του συνδικαλισμού. Μέσω της αποκήρυξης της άκρατης κομματικοποίησης να αποκηρύξει την ίδια την ιδέα της πολιτικής οργάνωσης των εργαζομένων. Και μέσω τής κατάδειξης των ανεπαρκειών της Αριστεράς ή του εσωτερικού σπαραγμού της να καταδείξει την
την κατ’ αυτόν δομική και εγγενή αδυναμία της να δώσει λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, τώρα και στο μέλλον.

Κι ακόμα, είναι πολύ βολικό, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο ο Παναγιώτης μπορεί με ήσυχη τη συνείδηση ότι κάνει το σωστό, να συνεχίσει τον ίδιο μονήρη δρόμο της αναζήτησης μιας κάποιας τύχης. Όπου, κατά τη διαδρομή, είναι υποχρεωμένος να παλέψει με θεούς και δαίμονες (δηλαδή με άλλους Παναγιώτηδες) για να προλάβει πρώτος να βρει μια θέση κάτω από τον ήλιο. Και μετά, όταν τη βρει, αν τη βρει, τι θα γίνεται μετά; Μετά θα πρέπει να παλεύει με την ίδια αποφασιστικότητα, για να την κρατήσει με νύχια και με δόντια, υπερασπίζοντάς την «έως θανάτου» από κάποιους άλλους. Κάποιους που θα βρεθούν αύριο στην ίδια θέση στην οποία βρίσκεται αυτός σήμερα. Κάποτε θα κουράζεται και θα χάνει, παρά την αποφασιστικότητά του. Και θα ξαναρχίζει πάλι. Έτσι, με πρόσκαιρες νίκες και διαρκή πάλη, θα βγάλει μια ολόκληρη ζωή ο Παναγιώτης. Μόνος εναντίον όλων!

Φίλε Παναγιώτη (κι εσείς όλοι που σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο):

Βγαίνει ρε γαμώτο μια ολόκληρη ζωή έτσι;


[1] Θα λέγαμε πως δεν του αρέσουν οι ανθρωποφαγίες, αλλά προκύπτει ότι βλέπει το ζήτημα με κάποια «ελαστικότητα». Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό που γράφει: «δεν με ενδιαφέρουν οι απεργίες πείνας λαθρομεταναστών». Δεν τον ενδιαφέρουν τώρα. Όταν όμως οι υπεργολάβοι μπαμπάδες μας αύξαναν το περιθώριο κέρδους τους (μας) από τα μεροκάματα πείνας και την ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών (ή και το αίμα τους!), κατά την περίοδο των μεγάλων δημοσίων έργων, ήταν όλα ωραία και καλά!


Η εικόνα, από το exalthisname.org

72 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

αγαπητοί Λεφτηδες, ότι ο φίλος Παναγιώτης δίδει μια εκδοχή για το ζήτημα της αυτοαναφορικότητας που πριν λίγο καιρό συζητούσαμε σε άλλο ποστ.

Και μην προσπαθείτε να κρυφτείτε πίσω από το δακτυλάκι σας με τις γνωστές θεωρίες περί ψευδούς συνείδησης και αλλοτρίωσης. Αυτές οι θεωρίες είναι χρήσιμες μόνον για να δικαιώσουν τον ρόλο των μηχανισμών της Αριστεράς, μηχανισμών που έρχονται απ' έξω να διαφωτίσουν και να διαπαιδαγωγήσουν την εργατική τάξη...

Αν την πέφτετε τόσο επιθετικά στον Παναγιώτη επειδή ζητάει να μικρύνει το κράτος, φαντάζομαι τι θα λέτε για εμάς τους παλαιοκομμουνιστές που ζητάμε να καταργηθεί εντελώς το κράτος!

LeftG700 είπε...

Φίλοι της ΕΟΣ,


Εμείς την πέφτουμε τόσο ...επιθετικά(!!!) στον Παναγιώτη;;; Είμαστε πολύ περίεργοι αν θα αποκομίσει κι ο ίδιος αυτή την εντύπωση, ή κάποιος άλλος αναγνώστης. Έλεος ρε παιδιά! Όχι κι έτσι!

Κι ένα μη αυτοαναφορικό:

Οι παλαιοκομμουνιστές μιλάνε για μετασχηματισμό και μαρασμό του κράτους.

Για κατάργηση του κράτους (εδώ και τώρα) μιλάνε οι ...νεοαναρχικοί!

Take your pick! ;-)


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια,

Δεν μπορεί κάποιος παρά να συμφωνήσει με ολο το σκεπτικό σας αλλά και με τις προσωπικές απόψεις ενος νέου π.χ. του Παναγιώτη που αφορά στις ηλικίες που αναφέρεστε..
Ομως,ολη αυτή η συζήτηση που θα επακολουθήσει, πιστεύω, πρέπει να καθορισθεί σε χρονικά πλαίσια.
Δηλαδή "προ κρίσης" η "κατα την κρίση", ειναι κεφαλαιώδους σημασία οι χρονικές παράμετροι.
Πλην των ιδεολογικών πλαισίων, που εσεις ιδιαίτερα προβάλλετε, ολοι οι αλλοι προβληματισμοί αν δεν καθορισθούν στη συγκυρία που βιώνει η κοινωνία, θα εχουν ως αποτέλεσμα μια αντιπαράθεση (παλαιου τύπου) Αριστεράς - Δεξιας.

Οτι η οικονομική κρίση βεβαια (που ειναι παγκόσμια), δεν βρίσκεται σε ενα μη προσδιοριζόμενο κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο, αλλά αφορά στο ισχύον κοινωνικο-οικονομικό συστημα του Καπιταλισμου, ειναι μια πραγματικότητα και ειναι η γενική εικόνα της παγκόσμιας κοινότητας.

Συνεπώς ολη η αφήγηση των δυο τελευταίων δεκαετιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί η βάση του προβληματισμού και του Παναγιώτη και του δικού σας, διότι εχουν ξεπερασθεί απο τα παγκόσμια γεγονότα.
Αλλα ιδιαίτερα και για τη χώρα μας η πραγματικότητα ενος μεγάλου ελλειμματος και χρέους οπως και ενος δανείου 110 δισ.

Συγγνώμη για την παρέμβαση σε μια συζήτηση που αφορά τη γενιά των G700.

Ανώνυμος είπε...

35;;

Βάλε 5-10 χρονάκια τουλάχιστον

Και ΔΥ "κάνει μπαμ" από μακράν.

Αρε ανωνυμία έχεις "φιάξει" εσύ περσόνες, τύφλα να έχει η τβ.......

markos είπε...

Αγαπητοί Λέφτηδες έχετε ένα ωραίο τρόπο προσέγγισης των νέων.
Συνεχίστε.
Μην ξεχνάμε οτι αυτή η κρίση του καπιταλισμού θα ξετινάξει πολλές σκουριασμένες ιδεολογίες από τον χάρτη.

Ανώνυμος είπε...

The gutter is the limit

Γιάκοβ

araricat είπε...

Το ζήτημα είναι πως μπορείς να πάρεις τον Παναγιώτη με το μέρος σου.

Δηλαδή να ανοίξεις μία ήρεμη και φιλική συζήτηση μαζί του και να καταλήξετε, μαζί, κάπου. Αυτό θα ήταν αληθινό κέρδος και κάπου εκεί θα βρισκόταν και η αριστερά ως ήθος και ως στάση απέναντι στον άλλον.

Το ποστ αυτό κατά τη γνώμη μου θα διώξει τον Παναγιώτη μακριά. Και το λέω αυτό από δική μου πείρα... εγώ είμαι χειρότερος.

Νομίζω πουλάμε μεταξύ μας αυτά που χρειαζόμαστε κι η κοινωνία εκεί έξω δεν αγοράζει τίποτα. Ο Πάσχος πουλάει περισσότερο. Η Σώτη περισσότερο. Ο Λιακόπουλος; περισσότερο.

Δεν πουλάμε.

Και κάτι ακόμα: αν και βιαστικά, διάβασα στην ανάρτηση για όλους τους κακούς, αλλά δεν διάβασα καθόλου για αυτή τη δεσποσύνη, την αριστερά. Που κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια; τι έκανε; γιατί δεν την ακούει κανείς; γιατί δεν αρέσει σε κανέναν αυτό το κορίτσι πια; τόσο κακός έγινε ο κόσμος;

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


Μα το σκεπτικό του Παναγιώτη (το σκεπτικό, όχι οι προβληματισμοί) είναι «εγώ θέλω δουλειά και τη ζωή μου τίποτε άλλο δεν με ενδιαφέρει» και το δικό μας είναι το ακριβώς ανάποδο. Πώς είναι δυνατόν να συμφωνείς και με τις δυο πλευρές; Έχει γούστο να σε κέρδισε κι εσένα ο μεταμοντερνισμός! ;-)

Δηλαδή όλα καλά και άγια πριν την κρίση του χρέους (το οποίο χρέος ήταν περίπου στα ίδια επίπεδα ως ποσοστό του ΑΕΠ κ α ι στο παρελθόν); Και το μερίδιο της εργασίας σ’ αυτήν περίπου την 20ετία που λες, πώς έγινε και πήγε (χοντρικά) από το 65% στο 55% του εθνικού εισοδήματος και μάλιστα σε περιόδους με ετήσια ανάπτυξη 3 και 4%;

Μήπως συνέβη αυτό που λένε ήταν στραβό το κλίμα κ.λπ., κ.λπ.;


Τα λέμε


ΥΓ Τι συγνώμη για «την παρέμβαση σε μια συζήτηση που αφορά τη γενιά των G700»; Δεν βλέπεις τι γράφεται αμέσως παρακάτω; Μας βγάλαν 50άρηδες! ;-)

ΥΓ2 Το δεύτερο σχόλιο θα το σβύσουμε μια και είναι ακριβώς ίδιο με το πρώτο. Φανταζόμαστε, έχουμε την άδεια σου, ε;

LeftG700 είπε...

@Ανώνυμο (27 Απριλίου 2011 5:01 μ.μ.),


Ό,τι πεις, ό,τι πεις! Φτάνει να μας γράψεις και κάτι επί της ουσίας. 1760 λέξεις εμείς, για να το παίζεις εσύ Πουαρό (λέμε τώρα…) και να μας γράφεις αυτές τις παπαριές; Λέει; Δε λέει!

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκο,


«έχετε ένα ωραίο τρόπο προσέγγισης των νέων»;! Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, έστω κι αν είναι επισφαλή, δεν θα λέγαμε κι ακριβώς ότι αυτό έχει αναγνωριστεί!

Όσο για το ξετίναγμα που λες, κι εδώ κρύβε λόγια. Διότι μέχρι στιγμής περνάει η θεωρία «δεν δουλεύει το φάρμακο γιατί παίρνετε μικρότερες δόσεις από αυτές που πρέπει»!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Αυτό που γράφεις αφορά στη δική μας πλευρά, την ευώνυμη! Ο Παναγιώτης ενδιαφέρεται μόνο για …butter σε ατομικές μερίδες!


Увидимся

LeftG700 είπε...

Φίλε araricat,


Έστω και ακροθιγώς, γράφουμε κ α ι για τη δεσποσύνη που λες. Για να μη σου πούμε τι της σέρνουμε κατά καιρούς!

Τώρα, το γιατί δεν πουλάμε, είναι μεγάλη ιστορία. Ως τέτοια όμως, είναι και άλλου ποστ ευαγγέλιο! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Πάλι αυτό το 13! Κι ένα 14, να σπάσει η γκίνια!

LeftG700 είπε...

Κι άλλο ένα, να σπάσει για τα καλά!

Ανώνυμος είπε...

Μα ανώνυμε ,με τον μανδύα G700 ,το αποσπασμα μιλάει μόνο του

Μόνο ένας 45αρης plus αφασικός δημόσιος υπάλληλος θα έγραφε με τόση απάθεια τον εξής ύμνο στην κρατικοδίαιτη ζωή.Οι γονείς από το δημόσιο μεγαλώνουν τα παιδιά για να δουλέψουν στο δημόσιο.Και θες να πιστέψουμε ότι κινείσαι εντός του ρεύματος G700;Ρε μπας και είσαι του "πολυτεχνείου" και πουλάς τρέλλα;

Ανώνυμε με ψευδώνυμο LeftG700έγραψες:

Ούτε πηγαίνει το μυαλό του στο ενδεχόμενο να έδινε το κράτος δουλειά, επειδή το σύστημα στο οποίο ομνύει δεν παρήγαγε θέσεις εργασίας. Δεν σκέπτεται καν ότι τα μεταπτυχιακά του τα πλήρωσε ο πατέρας δημόσιος υπάλληλος (για να μη μιλήσουμε για το πρώτο του αυτοκίνητο· αυτό ίσως να του το πλήρωσε η μητέρα υπάλληλος ΔΕΚΟ).

Μεταξύ ανωνύμων ειλικρίνια έ;

LeftG700 είπε...

Μην είσαι στόκος! Θα μπορούσα να είμαι Ελοχίμ και να γράψω ακριβώς τα ίδια! Αλλά εκεί είναι το θέμα; Ποιος είμαι και τι είμαι;

Ρε άνθρωπε, πες κάποια άποψη για τα ουσιώδη του ποστ κι άσε τα ντετεκτιβιλίκια! Έλεος!

Ανώνυμος είπε...

Ρε Ελοχιμ

Αντι να τρέχεις για κανένα τσεκ απ στην ηλικία σου , φόρεσες τη στολή G700, μοστράρησες και ένα left, για καμουφλαζ, και κάνεις κριτική στην σε όλη την αριστερά; Ασε απο κουκούλες μπτουχτήσαμε.Και το γράψιμο ,Ελοχιμ, προδίδει τα πάντα, ηλικία, τάξη,επάγγελμα....
Αριστερά και κουκούλα να μας λείπει.Κάτι ξέρεις και εσύ από τα παλιά ε;Αλλά μάλλον το καιρό "που δενότανε το ατσάλι" για καμία πρέφα σε βλέπω.Τώρα με τις ανωνυμίες όλοι οι αριστεροί του πληκτρολογίου, σκάσατε σαν τα σαλιγκάρια, με ψευδώνυμα.Μόνο που αυτές οι κοπέλες με τα ψευδώνυμα το κάνουν για να ζήσουν και όχι να χαζεύουν σε "εφημερίες"..........

Αλέξανδρος είπε...

Καλησπέρα παιδιά. Έφτασα εδώ, διαβάζοντας αρχικά την ανοικτή επιστολή προς το ΚΚΕ που προσωπικά με άγγιξε, άσχετα αν κατέληξε άδοξα. Το αρχικό σχόλιο του Παναγιώτη, επίσης ήταν ενδιαφέρον. Παρότι δεν ανήκω στην γενιά των 700€, δεν απέχω και πολύ ηλικιακά. (τελείωσα το λύκειο επί Μητσοτάκη για να το θέσω στους ίδιους χρονικούς όρους που χρησιμοποιήσατε). Τις ίδιες απορίες με τον Παναγιώτη έχω κι εγώ. Οφείλω να πω, ότι με το σημερινό άρθρο, δεν με πείσατε, ούτε απαντήσατε στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι. Είναι επίσης φανερή μία διαφορά ύφους από το κείμενο και τον σχολιασμό σας στην ανοικτή επιστολή, σε σύγκριση με το σημερινό άρθρο. Το εξέλαβα ως διολίσθηση προς εύκολους αφορισμούς και περιχαράκωση σε θέσεις παρά ως πραγματική προσπάθεια επιχειρηματολογίας. Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι στην μία περίπτωση απευθύνεστε στον "ογκόλιθο" ΚΚΕ ενώ στην άλλη σε έναν ασήμαντο μικροαστό; Δεν ξέρω αν ισχύει και απεύχομαι να ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό εισέπραξα εγώ και ίσως να μην είμαι ο μόνος. Φιλικά.

3dio είπε...

Όταν τελείωσα το λύκειο πήγα τις καλύτερες διακοπές της ζωής μου. Σε τρία διαφορετικά μέρη με καλούς φίλους. Φυσικά, σε κάθε ένα από αυτά είχε κάποιος από μας εξοχικό ή τελοσπάντων κάποιο τρόπο για να μείνουμε φτηνά. Φυσικά, κανείς από εμάς τότε δεν υποψιαζόταν ότι θα φτάσουμε 30+ και όχι μόνο δεν θα έχουμε προοπτική, αλλά κάποιοι από εμάς ούτε καν δουλειά.
Ο Π., όπως και ο κάθε Π, είναι από τους ανθρώπους που έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν και καταλάβαιναν για να εξασφαλίσουν όσο περισσότερα προσόντα μπορούσαν, ώστε να διεκδικήσουν με καλύτερες προϋποθέσεις μια θέση εργασίας και μια καλύτερη ζωή. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι ο κάθε Π. έκανε πραγματικά ό,τι πέρναγε από το χέρι του. Ας υποθέσουμε επίσης, ότι και κατά τη διάρκεια της αναζήτησης εργασίας ο κάθε Π. καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, κάνοντας ακόμα και λίγο έκπτωση από τις αρχές και τις αξίες του. Ας υποθέσουμε εν ολίγοις, ότι μιλάμε για τον κάθε Π. που είναι πλήρως προσαρμοσμένος στην πραγματικότητα, έτοιμος να πουλήσει την εργατική του δύναμη για ένα ξεροκόμματο, προκειμένου να ξεκινήσει από κάπου.
Ακόμα και έτσι λοιπόν, ο κάθε Π., είναι με μια προσωρινή, άσχημα αμειβόμενη ή με καθόλου δουλειά. Ποιος φταίει για αυτό; Μα φυσικά αυτός ο ίδιος, είναι η πρώτη αντίδραση. Μετά; Μα το σπάταλο κράτος που συντηρεί χαραμοφάηδες δημόσιους υπαλλήλους και δεν αφήνει τις επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να δημιοργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Ακόμα φταίνε τα κόμματα και οι συνδικαλιστές που κοροϊδεύουν τον κόσμο και δεν εξυπηρετούν κανένα παρά μόνο τους εαυτούς τους. Έχει δίκιο ο κάθε Π.;
Πρόκειται για κλασική περίπτωση όπου η απάντηση σε ένα πρόβλημα -η εύρεση δουλειάς για τον κάθε Π.- στοιχειοθετείται από μεμονωμένες, ασύνδετες μεταξύ τους αιτίες (ανεπάρκεια, μεγάλο δημόσιο, κόμματα). Είναι η δημοφιλής απάντηση που προβάλλεται κατά κόρον από ΜΜΕ και "έγκριτους" λογογράφους. Ο κάθε Π. λοιπόν, οφείλει να το ψάξει λίγο περισσότερο. Το πρώτο λάθος που κάνει ο κάθε Π. είναι ότι ξεκινάει να λύσει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και βλέπει μια συνολική λύση. Αλλά ακόμα και έτσι ας το δεχτούμε. Γιατί ο κάθε Π. δεν έχει δουλειά; Υπάερχει ή δεν υπάρχει ανάγκη για το είδος της δουλειάς που προσφέρει ο κάθε Π.; Φυσικά και υπάρχει. Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας; Φυσικά και υπάρχουν. Η διαφορά είναι ότι πρώτον υπάρχουν άλλοι κάθε Π. που προσφέρουν την ίδια δουλειά με λιγότερες απαιτήσεις και δεύτερον ότι οι ανάγκες που θα μπορούσαν να καλυφθούν από 5 κάθε Π. που δουλεύουν οκτάωρο, καλύπτονται από 3 κάθε Π. που δουλεύουν δεκάωρο. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα του κάθε Π. δεν είναι οι άλλοι κάθε Π., αλλά ο τρόπος με τον οποίο δομούνται οι εργασιακές και παραγωγικές σχέσεις.
"Ε και;", θα πει ο καθε Π. "Τι με νοιάζει εμένα, εγώ θα αλλάξω το σύστημα;" Φυσικά όχι. Όπως δεν είναι αποτελεσματικό να δολοφονήσεις έναν δικτάτορα για να σταματήσεις μια δικτατορία, έτσι δεν είναι αποτελεσματικό να πιστεύεις ότι μόνος σους μπορείς να ξεφύγεις και να ζήσεις όπως θα ήθελες μέσα στα πλαίσια που αναφέρθηκαν παραπάνω. Άρα ποια είναι η λύση που μπορεί να αναζητήσει ο κάθε Π.;
Το πρώτο που πρέπει να κάνει ο κάθε Π. είναι να μιλήσει και με άλλους κάθε Π. που είναι στη θέση του. Αντί λοιπόν να ακούει και να διαβάζει τις απόψεις ειδικών για την κατάντια του, ας συζητήσει με άλλους του συναφιού του. Το δεύτερο που οφείλει να κάνει ο κάθε Π. είναι να διαβάσει και καμιά άλλη άποψη. Ας αναζητήσει ο κάθε Π., όχι τα πρόσωπα, αλλά τις απόψεις της αριστεράς που τόσο του φταίει. Αλήθεια γιατί του φταίει πρωτίστως η Αριστερά; Μα γιατί από αυτήν έχει τις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κάθε Π. δεν πρέπει να μείνει μόνος του.
(συνεχίζεται)

3dio είπε...

(συνέχεια από το προηγούμενο)
Ας δει λοιπόν ο κάθε Π., ότι η μικρή επιχείρηση -που είναι ο κύριος χώρος εργασίας για τους περισσότερους κάθε Π. μιας και μεγάλες παραγωγικές μονάδες είναι πολύ λίγες στην Ελλάδα- είναι στα πρόθυρα της καταστροφής αυτή τη στιγμή. Ας δει ο κάθε Π. ότι οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες αν και παρουσιάζουν κερδοφορία απολύουν εργαζόμενους και μειώνουν μισθούς, απλά και μόνο επειδή τους το επιτρεπει η νομοθεσία. Ας δει ο κάθε Π. ότι παρά το ότι του φαίνεται τεράστιο το κράτος δεν έχει γιατρούς στα νοσοκομεία, δασκάλους στα σχολεία, φτηνή μετακίνηση, παροχές. Ενώ ταυτόχρονα φορολογείται για όλα αυτά που δεν έχει. Ας δει ο κάθε Π. ότι με δικαιολογία το τζογάρισμα των ασφ. ταμείων (για το οποίο θα έπρεπε να αναζητηθούν και να βρεθούν οι υπεύθυνοι) κινδυνεύει να μην πάρει σύνταξη ποτέ. Ας δει ο κάθε Π., ότι η ζωή του γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο δύσκολη, ενώ οι ζωές αυτών που τον κατηγορούν και τον τιμωρούν γίνονται όλο και πιο εύκολες. Αφού, εν τέλει ο κάθε Π. θέλει να δει το πρόβλημα συνολικά, ας το κάνει όντως, αντί να υιοθετεί εύκολα, ευρέως διαδεδομένες απόψεις που ακουμπούν κυρίως στο συναίσθημα και όχι στη λογική.
Ο κάθε Π. δεν έχει σχεδόν κανένα μερίδιο προσωπικής ευθύνης για την κατάστασή του. Έχει όμως ευθύνη να αναζητήσει επίπονα απαντήσεις. Από την άλλη, οι οργανωμένοι φορείς όπως κόμματα και σωματεία έχουν άλλου είδους ευθύνες με τις οποίες έχουμε ασχοληθεί (και θα ασχοληθούμε) σε άλλα ποστ. Το ζήτημα λοιπόν με εμάς τους αυτοπροσδιοριζόμενους αριστερούς και κομμουνιστές είναι ότι αναζητούμε τις ευθύνες των φορέων αυτών, γι αυτό και αναλωνόμαστε στις ενδοαριστερές συζητήσεις. Το σφάλμα μας δεν είναι ότι διαφωνούμε ιδεολογικά, αλλά ότι δεν έχουμε κάτσει να ασχοληθούμε με το πως θα πείσουμε τον κάθε Π. να αναζητήσει αλλού απαντήσεις.

αυτά προς το παρόν (και έπεται συνέχεια),
3dio

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε αφελή φίλε (27 Απριλίου 2011 5:01 μ.μ., 28 Απριλίου 2011 12:12 π.μ., 28 Απριλίου 2011 12:34 π.μ.),


Φαίνεται ότι πρέπει να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο μαζί σου. Διότι, όπως φαίνεται από το τελευταίο σου σχόλιο, μιλάς από αριστερά. Άρα έχει σημασία να προσπαθήσουμε να σου δείξουμε πού πάσχει η σκέψη σου σε όσα έχεις πει μέχρι τώρα, μπας και βοηθήσουμε να μιλάς από αριστερά, ξέροντας όμως και τι λες.

Τραβήξαμε εμείς ένα σεντόνι απευθυνόμενοι μέσω ενός αναγνώστη μας στη μεγάλη πλειοψηφία της G700 που, όπως ξέρεις, ως αριστερός, ακούει ‘Αριστερά’ και φεύγει τρέχοντας. Και ποστάρεις ένα σχόλιο που λέει «μάγκα είσαι 45άρης και δημόσιος υπάλληλος». Στη συνέχεια της συζήτησης καταθέτεις ως απόδειξη ένα απόσπασμα από το ποστ, το οποίο, κατ’ εσέ, κάνει μπαμ ότι ισχύουν σώνει και ντε και τα δυο συμπεράσματά σου. Μόνο που αυτό είναι μια δική σου άποψη και η δήθεν απόδειξή της δεν είναι τίποτε άλλο από την πεποίθησή σου ότι έχεις δίκιο! Εν ολίγοις μας λες: «είναι έτσι γιατί νομίζω ότι είναι έτσι»! Να μας συμπαθάς, αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης χαρακτηρίζει ανθρώπους με IQ radikiou, αν μας εννοείς.

Γράφεις:

«Μόνο ένας 45αρης plus αφασικός δημόσιος υπάλληλος θα έγραφε με τόση απάθεια τον εξής ύμνο στην κρατικοδίαιτη ζωή».

Ας πάρουμε πρώτα την ηλικία, υποθέτοντας ότι όντως υμνολογήσαμε την κρατικοδίαιτη ζωή. Γιατί μόνο «ένας 45άρης plus αφασικός δημόσιος υπάλληλος» θα μπορούσε να γράψει αυτόν τον «ύμνο»; Δεν θα μπορούσε να είναι ένας 35άρης συμβασιούχος του δημοσίου επί σειρά ετών που προσπαθεί να μονιμοποιηθεί; Ή, δεν θα μπορούσε να είναι ένας 30άρης που σπούδασε στο εξωτερικό με τα λεφτά του δημόσιου υπάλληλου μπαμπά του και λέει τι καλά που θα ήταν να τρυπώσω κι εγώ στο δημόσιο; Θα μπορούσε. Γιατί τότε το μυαλουδάκι σου δεν το σκέφτεται παρά υποχρεώνει το χεράκι σου να γράφει παπαριές;

Πάμε τώρα στους «ύμνους στην κρατικοδίαιτη ζωή». Πού τους είδες τους ύμνους; Και, πολύ περισσότερο, πού είδες τους ύμνους στην «κρατικοδίαιτη ζωή» έτσι όπως έχει αυτή διαμορφωθεί επί των ημερών ενός συστήματος, το οποίο, ούτε εσύ, ως αριστερός, ούτε εμείς θεωρούμε αναντικατάστατο; Εμείς υπενθυμίσαμε στους αντικρατιστές φίλους μας ότι πολλοί από αυτούς πήγαν σε ιδιωτικά σχολεία και έκαναν καλές σπουδές, ακριβώς επειδή οι μπαμπάδες τους και οι μαμάδες τους είχαν ασφάλεια στη δουλειά τους και ένα σταθερό εισόδημα που τους επέτρεψαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Και τους υπενθυμίσαμε επίσης, μια και ο φίλος μας ο Παναγιώτης μάς έγραψε πως «δεν τον ενδιαφέρουν οι απεργίες πείνας των λαθρομεταναστών», ότι τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα, σε σημαντικό βαθμό και ιδιαίτερα σε ορισμένους κλάδους όπως στις κατασκευές, προήλθαν από την εξευτελιστική και μαύρη αμοιβή των μεταναστών. Αν, σύμφωνα με τη λογική σου, η πρώτη υπενθύμιση είναι «ύμνος στην κρατικοδίαιτη ζωή», τότε, πρέπει και η δεύτερη να είναι «ύμνος προς τα εξευτελιστικά κα μαύρα μεροκάματα». Είναι; Όχι. Τι έγινε εδώ «φωστήρα» μου; Αφού Α=Γ και Β=Γ πώς διάολο προκύπτει το Α≠Β; Έλα μου ντε!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



Στο τελευταίο σου σχόλιο, εκτός του ότι μας εξορίζεις από τους τζηεφτακοσάρηδες (που στο μεταξύ έχουν γίνει 590άρηδες και κάτι ψιλά…) και μας στέλνεις για τσεκ απ, μας εξορίζεις κι από την Αριστερά. Επί τη βάσει δυο «ατράνταχτων» αποδείξεων. Για να τις δούμε.

Η πρώτη: Επειδή είμαστε …ανώνυμοι! Και φοράμε …κουκούλα! Την οποία μάλιστα μπορεί να φοράγαμε και στο παρελθόν! Τι να σου πούμε τώρα εδώ; Και μάλιστα, τι να σου πούμε από τη στιγμή που εσύ δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε καν ενός ψευδώνυμου! Βέβαια, δεν μπορούμε να σου ρίξουμε το ανάθεμα. Τουλάχιστον από τη στιγμή που κοτζαμάν εφημερίδα της Αριστεράς έχει γράψει για μας ότι «πολλοί είναι εκείνοι που ρωτούν για το ποιόν τους… Ποιοι είναι αυτοί, του ξέρει κανείς;»… Ανάθεμα λοιπόν όχι. Θα μας επιτρέψεις όμως να καγχάσουμε ομαδικά.

Η δεύτερη απόδειξη για το ότι έχουμε κοτσάρει δίπλα στο (ψεύτικο) ‘G700’ ένα εξ ίσου ψεύτικο ‘Left’ είναι το γεγονός πως κάνουμε κριτική «σε όλη την Αριστερά». Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως βάλαμε το ‘Left’ για καμουφλάζ, όπως λες, ακριβώς για να κάνουμε κριτική ως ταχαδήθεν αριστεροί και να την αποδομήσουμε «από μέσα». Εδώ, όπα! Κι ετοιμάσου να τα ακούσεις χοντρά.

Πώς τους εννοείς εσύ τους αριστερούς; Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα; Φιλάρα, αυτά πεθάνανε, τουλάχιστον για μας. Όχι πως ήμασταν και ποτέ τέτοιοι, αλλά τώρα δεν είναι μόνο η φτιαξιά μας που δεν το σηκώνει. Άμα θέλεις εσύ να παίξεις αυτό το ρόλο, be our guest! Εμάς να μας ξεχάσεις! Έχουμε αλλεργία στις παπαριές, είτε προέρχονται από ανώνυμους σχολιαστές (καλή ώρα), είτε προέρχονται από γραμματείς, κεντρικοεπιτροπάριους, ή στελέχια.

Τώρα για την πρόθεσή σου να μας βγάλεις «ύποπτους» επειδή κάνουμε κριτική, ξέρεις (μάλλον δεν ξέρεις, αλλά τέλος πάντων), αυτά είναι παλιά τροπάρια. Δεν ιδρώνει όμως τ’ αυτάκι μας. Και ξέρεις γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο που το μυαλουδάκι σου δεν μπορεί να σκεφτεί: Αν οι αριστεροί δεν κάνουν κριτικοί στα δικά τους σκατά, την εκχωρούν όλη στους αντιπάλους τους! Σου φαίνεται πολύπλοκο αυτό; Άνοιξε κάνα βιβλιαράκι για να μπορέσεις να το καταλάβεις.

Τέλος: Γράψαμε στην αρχή πως μιλάς «από αριστερά». Έτσι φαίνεται να είναι, δεν το παίρνουμε πίσω. Αλλά, ταυτόχρονα, μας φαίνεται ότι ανήκεις στο κομμάτι της Αριστεράς με το θολωμένο μυαλό, αυτό που έχει μπερδέψει τα μπούτια του και κινείται στο χώρο του «αριστερού αχταρμά», αυτόν που με πιο πολιτικούς όρους θα χαρακτηρίζαμε αναρχοαριστεροφιλελεύθερο.

Φρόντισε, εσύ τουλάχιστον, να τα ξεμπερδέψεις! Το ταχύτερο!


Τα λέμε

Left Liberal Synthesis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dimitris t είπε...

Φίλοι λέφτ με το «πες μου τα παραμύθια που άκουγες μικρός να σου πω ποιος είσαι» νομίζω πως τα είπατε όλα!

Αν το παραμύθι δεν σου βγει στη ζωή, μετά σου φταίνε οι μετανάστες, οι δημόσιοι, οι διαδηλωτές και ποτέ αυτοί που σου το έχωσαν στο μυαλό με χρόνια καθημερινής προπαγάνδας.

dimitris t είπε...

Και για να έχουμε καλό ρώτημα από πού και ως που ο κάθε Παναγιώτης μπορεί να μιλά εκ μέρους μιας ολόκληρης γενιάς; Αλλά αφού αυτά λέει και η Τιβί έτσι θα ‘ναι.

Άσε που σε λίγο η γενιά των 700 θα είναι στα αζήτητα αφού έρχεται η γενιά των 500 ίσως και 300!

LeftG700 είπε...

Φίλε Αλέξανδρε,


Θα αρχίσουμε ανάποδα, από το τελευταίο ζήτημα που θίγεις, γιατί έχει μεγάλη σημασία για μας.

Είναι αυτονόητο ότι το ύφος ενός λόγου τροποποιείται ανάλογα με αυτόν προς τον οποίο απευθύνεται κανείς. Επομένως και κατ’ αρχήν, τίποτε το μεμπτό δεν πρέπει να μας καταλογίζεις για τη διαφορά ύφους μεταξύ των δυο κειμένων (και δεν νομίζουμε ότι μας καταλογίζεις αυτό, τη διαφορά δηλαδή). Μας καταλογίζεις όμως, αν καταλάβαμε καλά, έναν κάποιο «σεβασμό» που δείξαμε προς το ΚΚΕ σε σχέση με ένα άτομο που δεν αυτοτοποθετείται στην Αριστερά. Νομίζουμε ότι έχεις λάθος. Και μπορούμε να το αποδείξουμε.

Σε ένα άλλο ποστ, το οποίο επίσης απευθυνόταν προς το ΚΚΕ και τους οπαδούς του (όχι όμως με τον ίδιο «επίσημο» τρόπο της ανοιχτής επιστολής) και στο οποίο κριτικάραμε την απουσία σχολιασμού από κάποιον προσκείμενο στο ΚΚΕ αναγνώστη, αν και είχαμε υπερασπιστεί το κόμμα τους από κάποιες κατηγορίες, κλείναμε ως εξής (μπορείς να το διαβάσεις όλο εδώ):

«Τι έγινε ρε παιδιά; Θα έρθετε κάποτε να συζητήσουμε; Τι φοβάστε; Γιατί κρύβεστε; Ελάτε και πάρτε τον λόγο. Εμείς, σε αντίθεση, απ’ ό,τι φαίνεται, μ’ εσάς, και ακούμε και βλέπουμε και στόμα έχουμε. Όμως, για να τα λέμε όλα, εκτός από στόμα, έχουμε και μιλιά. Μπορείτε να το αντέξετε; Γιατί, αν δεν μπορείτε να αντέξετε ούτε καν τη δική μας τη μιλιά, ποιανού μιλιά μπορείτε και τι σκατά κομμουνιστές είσαστε;».

Φίλε Αλέξανδρε, με το χέρι στην καρδιά, εξακολουθείς να πιστεύεις ότι «βαράμε προσοχές» μπροστά στον «ογκόλιθο» ΚΚΕ; Πάει αυτό. Ας έρθουμε στον φίλο Παναγιώτη.

Στ’ αλήθεια βγαίνει από την ανάρτηση ότι τον θεωρούμε «ασήμαντο μικροαστό»; Όταν, ενώ θα μπορούσαμε να τον «ξεπετάξουμε» προ μηνός με ένα συγκαταβατικό σχολιάκι, του «αφιερώσαμε» ολόκληρη ανάρτηση; Κι όταν έχουμε πει από εδώ, κι όχι μια φορά, ότι κι εμείς μικροαστοί είμαστε; Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο άδικο το συμπέρασμά σου;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



Ανηφορίζουμε τώρα προς αυτά που επισημαίνεις στην αρχή του σχολίου σου.

Γράφεις ότι έχεις «τις ίδιες απορίες με τον Παναγιώτη». Μα ο Παναγιώτης, φίλε Αλέξανδρε, δεν έχει απορίες! Έχει πεποιθήσεις σχηματισμένες και στέρεες. Έχει βγάλει το συμπέρασμα πως για την ανεργία του (το υπ’ αρ. 1 πρόβλημά μας, όχι όμως και το μοναδικό) φταίει το μεγάλο κράτος, οι κρατικοσυνδικαλιστές, η ρητορεία της Αριστεράς και οι ανέξοδες και ανεδαφικές προτάσεις της. Αυτά όλα είναι υπαρκτά, δεν είναι στη φαντασία του, τού το λέμε ευθέως. Αλλά, δεν είναι α υ τ ά που φταίνε για την ανεργία του, αυτό προσπαθήσαμε να του δείξουμε. Μια και γράφεις πως δεν σε πείσαμε ούτε εσένα, ποια είναι η δική σου άποψη; Γ ι α τ ί είναι άνεργος ο Παναγιώτης;

Γράφεις ακόμα πως «δεν απαντήσαμε στα καθημερινά προβλήματα των νέων». Τι ακριβώς εννοείς με αυτό; Βέβαια, δεν βρήκαμε δουλειά στον Παναγιώτη, ούτε λύσαμε το πρόβλημα της ανεργίας —πώς θα μπορούσαμε; Όμως δεν δώσαμε κ α μ ί α απάντηση; Είσαι σίγουρος; Το να λες σε κάποιον «μη χτυπάς το σαμάρι όταν σου φταίει ο γάιδαρος» δεν είναι μια κάποια απάντηση; Μπορεί να διαφωνεί, όπως κι εσύ άλλωστε, σύμφωνοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν δίνουμε κ α μ ί α απάντηση.

Τέτοιες «απαντήσεις» που θα άρεσαν ίσως στον Παναγιώτη και, πιθανόν, και σ’ εσένα δίνουν τα «ξαδέρφια» μας, το συστημικό κομμάτι της G700 με το ομώνυμο μπλογκ. Με την πρόταση που αναφέρουμε στο ποστ περί επιδότησης του ενοικίου μας (επιδότηση του ενοικίου, όταν από τα 700 μάς πήγαν στα 592 ευρώ!). Ή με τους πανηγυρισμούς (Start Up Greece. Yes we can!) επειδή «Πέντε μέρες μετά την υλοποίηση της εξαγγελίας του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας για ίδρυση επιχειρήσεων σε μία μέρα με μία στάση, γίνεται τώρα πραγματικότητα και το πρώτο πλήρες No stop shop για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα!» οπότε, τώρα, θα ξεσκιστεί το κεφάλαιο να επενδύει! (Μπορείς να φανταστείς τι γραφειοκρατία υπήρχε στη δεκαετία του ’70; Γιατί τότε ξεσκίστηκαν όντως οι πολυεθνικές να επενδύουν;). Ή με τις προτάσεις-ευχολόγια περί διαγενεακής δικαιοσύνης που τις ενσωματώνει στα δικά της μεγαλύτερα ευχολόγια η ΕΕ…

Τέτοιες «απαντήσεις» όντως δεν έχουμε. Ούτε θέλουμε να χαϊδέψουμε αυτιά με νέα που απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια. Μπροστά μας δεν υπάρχει τίποτε, αυτή είναι η αλήθεια, όπως βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Κάποιοι μέσα σ’ αυτό το τίποτε θα βρουν μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο βέβαια. Πόσοι θα είναι αυτοί; Τι ποιότητα ζωής θα έχουν; Πότε θα φτάσουν το επίπεδο που είχαν οι γονείς μας;

Ο Παναγιώτης λέει «ας βρω την άκρη εγώ, κι από εκεί και πέρα στα παλιά μου τα παπούτσια κι εσείς και η Αριστερά και τα πάντα όλα». Πιθανόν να τη βρει, του το ευχόμαστε ολόψυχα. Αλλά θα την έχει βρει αυτός κι όχι η κοινωνία η αυριανή μέσα στην οποία θα ζήσουμε εμείς.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε 3dio,


Τα σχόλιά σου συμπληρώνουν θετικά την ανάρτηση, πράγμα για το οποίο σε ευχαριστούμε. Επιπλέον, σε ευχαριστούμε γιατί δεν θα λένε μόνο εμάς «πολυλογάδες» (αυτό είναι αιχμή προς εκείνους όχι προς εσένα!) ούτε ότι μόνο εμείς έχουμε μανία με τα ρητορικά ερωτήματα! ;-)

Απομονώνουμε το τελευταίο σημείο από τα σχόλιά σου:

«Το σφάλμα μας δεν είναι ότι διαφωνούμε ιδεολογικά, αλλά ότι δεν έχουμε κάτσει να ασχοληθούμε με το πως θα πείσουμε τον κάθε Π. να αναζητήσει αλλού απαντήσεις».

Συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Και, απ’ όσο έχουμε δει, σ’ αυτό το λάθος συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό η νοοτροπία που μας κάνει να προτιμάμε να αυξήσουμε τους οπαδούς του συγκεκριμένου κομματιού της Αριστεράς το οποίο ακολουθεί ο καθένας, παρά να διευρύνουμε την επιρροή των κοινών ιδεών και αντιλήψεων που χαρακτηρίζουν όλα τα κομμάτια της Αριστεράς.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Μόλις τώρα είδαμε ότι το διαγραμμένο από τον ίδιο τον συγγραφέα του σχόλιο των 2.50 μ.μ. ανήκει στον LLS.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε βέβαια γιατί το διέγραψε. Μπορεί για να το διατυπώσει καλύτερα, μπορεί γιατί μετάνιωσε που μας το έστειλε. Για τέτοιους ή παρόμοιους λόγους δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Είναι δικαίωμά του όλα αυτά.

Αν όμως φοβήθηκε ότι η δική του (σιωπηρή) απόφαση να μη σχολιάζουμε στο μπλογκ του ή ότι οι μεγάλες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές που έχουμε μαζί του (κι εκείνος μαζί μας) θα μας έκαναν να τον υποδεχθούμε με παγερή σιωπή κάνει μεγάλο λάθος.

Συνετάχθη και κατετέθη εν τω μηνί Απριλίω κ.λπ., κ.λπ.

LeftG700 είπε...

Φίλε dimitris t,


Ναι, δυστυχώς είναι πιο εύκολο να μεταθέτεις τις ευθύνες εκεί που είναι εύκολο να «χτυπήσεις». (Η γνωστή παροιμία με το γάιδαρο και το σαμάρι…). Και, από την άλλη, να κλείνεις τα μάτια στην αποτυχία του μοντέλου που πίστεψες ότι θα σου δώσει μια καλή (και διαρκώς καλύτερη) ζωή… Αυτό το δεύτερο οι αριστεροί το έχουν ζήσει. Κι όπως βλέπεις εδώ η Αριστερά συναντά τη Δεξιά! Όπως πολλοί δικοί μας αρνούνται ακόμα να δουν τη σκληρή πραγματικότητα των σοσιαλισμών του 20ου αιώνα, έτσι και οι «άλλοι» αρνούνται να δουν ότι το σύστημα φράκαρε. Μια ακόμα απόδειξη ότι παρά τις ιδεολογικές διαφορές είμαστε όλοι άνθρωποι με τους ίδιους αμυντικοψυχολογικούς μηχανισμούς…

Θα μας επιτρέψεις μια ένσταση; Ο φίλος Παναγιώτης δεν αλλοίωσε την πραγματικότητα όταν είπε ότι «δεν ενδιαφέρει κανέναν της G700 το θεματολόγιο του blog». Εντάξει, υπάρχει μια υπερβολή στη φράση του, συνηθισμένη όμως στις καθημερινές κουβέντες. Αλλά μη μας πεις πως εσύ έχεις την αίσθηση ότι είμαστε και πολλοί οι αριστεροί αυτών των ηλικιών…


Τα λέμε

Μαύρο πρόβατο είπε...

Χρόνια πολλά,

δεν έχω τίποτα καινούργιο να κολλήσω στα παλιότερα σχόλια (εδώ και παραπάνω εδώ) επί αυτών του Παναγιώτη, μόνο αναρωτιέμαι αν έχει υπόψη του αυτό σας το μπιλιέτο...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μαυροπρόβατο,


Ευχαριστούμε και αντευχόμαστε! Δεν ξέρουμε αν θα το δει. Εκτιμούμε πάντως ότι μέχρι τώρα δεν το έχει πάρει είδηση γι' αυτό και δεν έχει σχολιάσει. Από τις λίγες φορές που έχει σχολιάσει εδώ, δεν μας έχει δώσει την εντύπωση του αγενούς που θα απαξίωνε να δώσει την άποψή του.

Όμως γιατί αποκαλείς το ποστ 'μπιλιέτο'; Έχεις κι εσύ την ίδια εντύπωση με τους ΕΟΣ (σχολίασαν πρώτοι-πρώτοι) ότι του "την πέφτουμε";


Τα λέμε

Μαύρο πρόβατο είπε...

γιατί αποκαλείς το ποστ 'μπιλιέτο';
Απλώς έχω βαρεθεί την αγγλικούρα, και μου έρχεται πιό πρόχειρο από το "ανάρτηση" ;-)

LeftG700 είπε...

Merci! ;-)

katerina είπε...

Η κυβερνηση Σημίτη θεωρησε ότι οι καθαριστριες δημοσιοι υπάλληλοι ήταν πολυδαπανες( προφανώς στερουσαν πόρους απο τους φίλους της Κυβερνησης του Σημιτη). Που ακουστηκε ...καθαριστρια να παιρνει 14 μισθούς,να εχει άδεια, να δουλευει συγκεκριμένο ωράριο!!!!

Ππαπαπαπα,φωναζαν οι αναγνωστες του κάθε ...Γιωργελέ. Απο κοντά οι νεοπλουτοι του χρηματιστηρίου, που έδιναν μπορμπουάρ στον Πακιστανό που γυαλιζε τον τετραλιτρο γοτθικό ναό τους στο βενζινάδικο.

Εκχωρησε λοιπόν- χωρίς την παραμικρή αντιδραση τότε- τον καθαρισμό όλων των κτιριων του Δημοσιου και των ΔΕΚΟ, σε ...ιδιώτες. Και τότε οι ...ευαγγελιστές μιλούσαν για την άνθηση της ...επιχειρηματικότητας.

Στοίχισαν λιγοτερο στο ...Κράτος,όλα τα χρυσα συμβολαια με τους επιχειρηματίες των συνεργείων καθαρισμού; Ασφαλώς ΟΧΙ. Αν σήμερα κάποιος ψάξει λίγο στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, θα σαλταρει απο τα ποσά.

Θα περιμενε λοιπόν ο ίδιος που βλέπει τις εξωφρενικές αμοιβές των συνεργειων που πληρωνουμε ΕΜΕΙΣ, να διαθετουν και καλά αμειβομενους εργαζομενους και τουλάχιστον αφου ο εργοδότης είναι το Κράτος, να ελεγχει αν ο αναδοχος ασφαλιζει το προσωπικό του.

Η κ.Κουνεβα και ο άτυχος Αιγυπτιος που "αυτοκτονησε" Κυριακή απογευμα απο το Υπουργείο Εργασίας, εμφανιζομενος μάλιστα ως ...υπεργολάβος, απαντουν στο ερωτημα του κάθε Παναγή.

Να καταγγείλει ο κάθε Παναγής το όποιο πελατειακό κρατος. Και όλοι να ειμαστε μαζί του. Αλλά η απαντηση στο πελατειακό κρατος ΔΕΝ ειναι ένα κορπορατικό Κράτος,εκτός κι αν εισαι ο Κοπελουζος,ο Κοκκαλης,ο Μυτηληναίος ή ο Μίχαλος. Ε,τοτε ναι,η λυση στο προβλημα σου,ειναι η ελαχιστοποιηση του Κράτους. Ποιος κρατικοδιαιτος επιχειρηματίας δεν θέλει φτηνούς δουλους εργαζόμενους,ποιος δεν θέλει έτοιμους πελάτες-όλους τους φορολογουμενους- ποιος δεν θέλει να ειναι ο Νόμος μόνος του;

Αν λοιπόν τον Παναγή ή τον κάθε Παναγή τον λένε ...Δασκαλοπουλο, τον καταλαβαινω απολυτα. Αν όμως τον λένε...Κουνεβα;

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα με την Αριστερά είναι ότι ουδέποτε μπόρεσε να κάνει τον Παναγιώτη και όλους τους Παναγιώτηδες να σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο. Και όχι βέβαια γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί. Και δεν μπορεί βέβαια, γιατί δεν ξέρει. Τις όποιες αλήθειες της τις διακονεί μ' ένα περίεργο και συχνά αυταρχικό τρόπο, αδυνατώντας να καταλάβει πού εν τέλει υπάρχει το πρόβλημα. Φοβάμαι πως από το πρόβλημα μας λείπουν οι περισσότερες των παραμέτρων, γι' αυτό και η εξίσωση βγαίνει πάντα λάθος. Βέβαια εμείς οι αριστεροί, που κατά κύριο λόγο ανομολόγητα παλεύουμε για τη σωτηρία της δικής μας ψυχής, έχουμε την ικανότητα αλλά και την εμπειρία, τις λίγες παραμέτρους που ο καθένας μας σκόρπια έχει ή ανακαλύπτει, να τις ανακατεύουμε συνεχώς, όπως την τράπουλα,και σε ρητορικό επίπεδο να τις εκφέρουμε με χίλιους δυο τρόπους. Και όσο βέβαια οι παράμετροι του καθενός συμπίπτουν με τις παραμέτρους των άλλων έχει καλώς, αν όμως διαφέρουν, τότε...........

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε/φίλη (29 Απριλίου 2011 9:59 π.μ.),


Θα συμφωνήσουμε για τις αδυναμίες της Αριστεράς να συνομιλήσει με τους νέους που της έχουν γυρίσει την πλάτη. Θα συμφωνήσουμε ακόμα και με τον περίεργο ή αυταρχικό τρόπο που συχνά απευθύνεται σ’ αυτούς. (Βέβαια, και φανταζόμαστε θα συμφωνήσεις κι εσύ εδώ, υπάρχουν και άλλες αιτίες γι’ αυτή τη μη συνάντηση, που οφείλονται σε γενικότερες εξελίξεις οι οποίες και δεν είναι όλες του χεριού της). Για να καταλάβουμε όμως καλύτερα το σχόλιό σου, αλλά και για να …ωφεληθούμε ;-) , ενδεχομένως, εμείς από αυτό, υπάρχουν κατά την άποψή σου τέτοιες ή παρόμοιες αδυναμίες στο δικό μας ποστ;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

να προσυπογράψω χειροπόδαρος το σχόλιο της Κατερίνας λίγο πιό πάνω.


Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Товариш Яков Федотович Павлов,


Καλά! Μη δεις εσύ θηλυκό (και μάλιστα με ωραία μάτια!), κι αμέσως τρέχεις να δεθείς χειροπόδαρα στην ποδιά του! Πα πα πα... ;-)

Αχ... Μ' αυτά και με 'κείνα χάθηκε η Επανάσταση... ;-)


Увидимся

zalion είπε...

Προσυπογραφω κι εγω το σχολιο της Κατερινας πιο πανω.
Υ.Γ. Κι επιτελους φτανει με την γκρινια για την αριστερα. Μηπως να βλεπαμε τι κανουμε κι εμεις για την αριστερα?

Ανανεωτικός κομμουνιστής είπε...

Δύο παρατηρήσεις (σχετικές-άσχετες) στο κείμενο του leftg700 με το οποίο γενικά συμφωνώ:

1) Αρκετοί νέοι άνθρωποι όταν τούς επισημαίνεται το πόσο ασύμαβτο είναι το σύστημα με τα δικά τους συμφέροντα, έχουν ως γραμμή άμυνας ότι τα όποια προβλήματα δεν πηγάζουν από το σύστημα αυτο-καθαυτό αλλά από τις στρεβλώσεις του. Επομένως λύση θα μπορούσε να ήταν η καθαρή εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού με το σάρωμα των όποιων εμποδίων (η λίσατ περιλαμβάνει φαινόμενα όπως ρουσφέτι, κομματοκρατία, "γραφειοκρατία" κλπ, αλλά σχεδόν πάντα και τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων) ώστε ο καπιταλισμός να λειτουργήσει ανεμπόδιστα στην "καθαρή του μορφή" και να δείξει τις δυνατότητές του. Πρόκειται για μια ιδεαλιστική προσέγγιση που πλασσάρεται συστηματικά από τους ιδεολογικούς κύρηκες του συστήματος (Μανδραβέλης, Μάνος, κλπ) και βρίσκει αρκετή απήχηση σε νέους ανθρώπους.

Για να τα λέμε όλα όμως (όπως λες κι' εσύ) μια παρόμοια ιδεαλιστική προσέγγιση χρησιμοποιείται και από τμήματα της αριστεράς για να δικαιολογηθούν τα αρνητικά φαινόμενα που υπήρχαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ("δεν έφταιγε ο σοσιαλισμός, αλλά η λειψή ή κακή εφαρμογή του" -το γράφω πολύ σχηματικά).

2) Αναφέρεις το κυρίαρχο ιδεολογικό κλίμα του "εκσυγχρονισμού" που κυριάρχησε την 8ετία Σημίτη και σε μεγάλο βαθμό καθόρισε τη συγκρότηση των παιδιών της γενιάς των 700-- Ευρώ. Εγώ ήμουν εκτός Ελλάδας το μεγαλύτερο διάστημα της διακυβέρνησης Σημίτη και δεν έχω ζήσει αυτό το κλίμα από "πρώτο χέρι". Όμως έτσι θα πρέπει να είναι, δεν αμφιβάλλω. Όμως ξέρω ότι εκείνο το διάστημα έγιναν και σοβαροί νεολαϊιστικοι αγώνες (καταλήψεις για τα μέτρα Αρσένη, κινητοποιήσεις ενάντια στο ΑΣΕΠ, κλπ). Όλος αυτός ο κόσμος "πού πήγε;" (ιδεολογικά-πολιτικά-κινηματικα) Ρωτώ καλόπιστα, και πρώτα από όλα για τη δική μου ενημέρωση (αν και λίγο off-topic).

[Ελπίζω μετά από 5 χρόνια να μην αναρωτιόμαστε πού πήγε η γενιά των φοιτητικών κινητοποιήσεων του 2006-7 και του Δεκέμβρη 2008...]

LeftG700 είπε...

Φίλη Κατερίνα (και προσυπογράψαντες товариш Яков και zalion),


Σωστά και άγια όλα αυτά, κι εμείς τα προσυπογράφουμε. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων (και όχι μόνο τζηεφτακοσάρηδων βέβαια) που λένε "παιδιά, εγώ θέλω να βρω δουλειά και μου την τρώει το μεγάλο κράτος". Τι του λέμε; Ότι φταίει ο Σημίτης; Μα όταν παρέλαβε ο Σημίτης το χρέος ήταν στο 111,3% του ΑΕΠ (1996), το 1999 πήγε στο 105% και παρέδωσε (2003) με 108. Άρα το ζήτημα δεν είναι οι καθαρίστριες του δημοσίου μόνο. Ανεξάρτητα από την απομύζηση του κράτους από το κεφάλαιο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένα μέρος του χρέους πήγαινε για απορρόφηση μέρους της ανεργίας. Ποιος ευθύνεται για την ανεργία; Ο Παναγιώτης, ξεχνώντας την παραπάνω πραγματικότητα (την οποία όμως, ταυτόχρονα, την καταγγέλλει με άλλους όρους!) λέει πάλι: "το μεγάλο κράτος". Εμείς προσπαθήσαμε να του δείξουμε ότι, κατά βάση, δεν έχει δουλειά γιατί το κεφάλαιο εκτιμά πως δεν θα έχει τα κέρδη που θέλει από την εκμετάλλευση της δουλειάς του.

Κοντολογίς: Ο ανώνυμος λίγο παραπάνω, βάζει ένα ζήτημα, θυμίζει θα έπρεπε να πούμε, σημαντικό: Πώς προσεγγίζουμε τον κάθε Παναγιώτη που λέει "δεν με ενδιαφέρουν οι άλλοι, με ενδιαφέρει ο εαυτός μου"; Του "τρίβουμε τη μούρη" στα προβλήματα των άλλων; Ή προσπαθούμε να τον κάνουμε να σκεφτεί πού οφείλονται τα δικά τ ο υ προβλήματα;


Τα λέμε

zalion είπε...

Κατα την ταπεινη μου γνωμη για πεισεις τον Παναγιωτη και την Παναγιωτα καταρχην πρεπει να αποδομησεις τον κυριαρχο λογο που ριχνει τα βαρη σε συγκεκριμενους αποδιοπομπαιους τραγους. Στην αρχη ηταν το τερατωδες δημοσιο και τα αντιστοιχα εξοδα που απαιτουσε. Η, αχρειαστη ετσι κι αλλιως, απογραφη των δημοσιων υπαλληλων απεδειξε το αντιθετο. Η δε αποτιμηση των δημοσιων δαπανων για το δημοσιο μας κατατασει στο μεσο ορο και λιγο πιο κατω της Ε.Ε.
Η μεγιστη μεταφορα πλουτου στο κεφαλαιο και η συνειδητη αρνηση εσοδων του δημοσιου απο το κεφαλαιο τα τελευταια 15 χρονια αποδεικνυουν τι εφταιξε. Εδω μια πιο αναλυτικη ματια, http://techiechan.com/?p=984. Η χρηματοπιστωτικη κριση ως αποτελεσμα υπερσυσωρευσης και αδυναμιας κερδων του κεφαλαιου αναδεικνυει το βαλτωμα του καπιταλισμου. Αν ο Παναγιωτης και η Παναγιωτα βγαλουν το φουμο απο τα ματια και τη μαρμελαδα απο τ' αυτια τοτε μπορουν να ακουσουν και κουβεντες εκτος συρμου και κυριαρχου λογου. Αν προτιμου ντερμπεντερηδες και ατομικες λυσεις λυπαμαι αλλα τζαμπα κοπος.

LeftG700 είπε...

Φίλε zalion,


Να αποδομήσουμε τον κυρίαρχο λόγο, καμία αντίρρηση. Όχι όμως να πάρει η μπάλα και όσους τον ακολουθούν (τον ακολουθούν, όχι τον χαράζουν)...

Πιο χριστιανικά: Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις... ;-)


Τα λέμε

zalion είπε...

Δεν θα διαφωνησω. Γι' αυτο και ειπα την εξυπναδα περι μαρμελαδας.

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

Δεν είναι τα μάτια που με ελκύουν προς αυτή την ιστολόγο που μέχρι τώρα δεν γνώριζα... Θα τη βάλω στο blogroll μου σήμερα.


Τώρα για την αγωνία σας αν θα πειστεί ή όχι ο Παναγιώτης και η Παναγιώτα ας το πάρουμε αλλιώς :

Κάποιος νέος και μορφωμένος ( κατά δήλωσιν του ) που γράφει το ορέο αυτό : "Εμένα με ενδιαφέρει...κτλ"
το κάνει γιατί δεν έχει ακόμα υποπτευθεί τι τον περιμένει. Ή ο ίδιος ή η οικογένεια του έχουν ακόμα "λίπος να κάψουν".

Εγώ θα του πρότεινα να κάνει για μια βδομάδα το ντελιβερά ή το διανομέα διαφημιστικών εντύπων ή τέλος το καθαριστή κτιρίων και τα ξαναλέμε πάλι....

Γυρίζοντας τώρα στην Αριστερά , δυστυχώς ( το έχουμε ξαναπεί , μπορεί να βασίζεται στο ότι θα ακουστεί από ανθρώπους σαν το Παναγιώτη μόνο όταν αυτός θα βρεθεί με τη μούρη μέσα στα σκατά , στη βαθύτατη ένδεια , στην απελπισία. Σε αυτό δε ποντάρει και η κυρούλα στο Περισσό για να μαζέψει και άλλα ( άχρηστα ) κουκιά ;;;

Γιάκοβ

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια γειά σας

Να με συγχωρείτε δεν διαβασα τα σχόλια του ποστ, επιφυλασσομαι ομως.
Να πω μόνο οτι οπως περνούσα με το τρόλευ την Πατησίων ειδα αφίσες του ΠΑΜΕ για την Πρωτομαγιά και μου εντυπώθηκαν δυό φράσεις

"κοινωνική συμμαχία"
"ανατροπή- εξουσία"
Σαν να μου φαίνεται οτι το Κόμμα τα πάει καλύτερα απο σας. :smile:

υγ. Για τις παρατηρήσεις σας στο προηγούμενο σχόλιο μου, αργότερα

Ανώνυμος είπε...

Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις άλλωστε κα Ένη μου

Γιάκοβ

Β.Δ. Καργούδης είπε...

@Ax! βρε Παναγιώτη

(αλλά και Παναγιώτα, όπως χύδην, υβριστικά-απαξιωτικά, σε ή "σας" αποκαλεί κάποιος @Ζάλης ή Ζάλαινα (κατά το Παναγιώτα)
-ίσως χωρίς να το καλοκαταλαβαίνει ο δόλιος-.
Και φυσικά έτσι φαντάζεται ότι μπορεί ατιμώρητα να τσουβαλιάζει ο ερίφης και όποιον τολμάει να υπενθυμίζει σε όλους μας, πως πέρα από τα ντουβάρια των βεβαιοτήτων που προφυλάσσουν τις ζωές των "πεπεισμένων", κυλάει κοχλάζουσα η ζωή)

αν δεν τόχες μέχριτώρα καταλάβει, η κακοδαιμονία σου οφείλεται στην
(κάτσε να δείς πως το λένε, α! ναι)
στην
"μέγιστη μεταφορά πλούτου στο κεφάλαιο, και στη συνειδητή άρνηση εσόδων του δημοσίου (πάλι) από το κεφάλαιο τα τελευταία 15 χρόνια..."!
Γι αυτό βρε κουτό,
σου κλείνανε χρόνια τώρα τις πόρτες κατάμουτρα, και δεν έβλεπες χαίρι & προκοπή!
(Κοίτα ρε συ να δεις πόσο απλό ήταν τελικά)

Και τώρα, μπορείς, αγόρι μου, να πάς πλέον για ύπνο.
(πριν αναλάβεις υπηρεσία τώρα που λύθηκαν οι απορίες σου)
Και δη, ύπνο σαν κι αυτόν που δεν έχεις κάνει ποτέ, από τότε που τα πτυχία και τις δεξιότητές σου, αναρωτιέσαι παλικάρι μου, τί άλλο θα μπορούσες να τα κάνεις, πέρα από το να τα χρησιμοποιείς για να αποστομώνεις διάφορους διαδικτυακά περιφερόμενους κατ επάγγελμα "εξεγερμένους",
κραδαίνοντες τις σιγουριές τους, δίκην ματζουνίου θεραπεύοντος "πάσαν νόσον & μαλακίαν".
Άντε και...καλά κέρδη!
(Χώρια που στε τέλος,
-πού ξέρεις, μπορεί, με τη ρέντα που σε δέρνει πια με λυμένες τις απορίες σου-
μέχρι και στην πατρίδα, μπορείς να καταφέρεις να μείνεις, όπως συμβουλεύει από το...εξωτερικό, και ο άλλος..."βέβαιος")

Ανώνυμος είπε...

ορέ Βάγγο

χάθηκες τόσο καιρό περιφερόμενος αλλού και πεθύμησα το τρόπο που σχολιάζεις. Πάντα επώνυμα και πάντα κατά πρόσωπο με μια "τεχνική" που σπάνια συναντούμε στο διαδίκτυο

Γιάκοβ

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Μα δεν μπορείς να πεις τη άποψή σου χωρίς διάφορα "διακοσμητικά"; Δεν το καταλαβαίνουμε ρε γμτ. Είναι τόσο δύσκολο;


Τα λέμε (αλλά κοίταξέ το λίγο αυτό που σου ζητάμε, δεν είναι πολύ...)

zalion είπε...

Λεφτηδες αφηνω στην κριση σας το τελευταιο σχολιο του κυριου Καργουδη. Ο καθεις με τα επιχειρηματα του.
Υ.Γ. Μονο που ειναι το τελευταιο υβριστικο που ανεχομαι. Στο επομενο θα απαντησω αναλογως.

katerina είπε...

Καλημέρες,

Προσωπικά δεν ανηκω στη γενιά που πηρε απολυτηριο Λυκείου επι εποχής Σημιτη, αντιθετα ανήκω στην λεγόμενη …χαμένη γενιά. Αυτήν την μετά τη γενιά της μεταπολιτευσης, και πριν την g700. Και ασφαλώς δεν θεωρώ ουτε κατα διάνοια, ως αντιπροσώπους της g700, το αντιστοιχο ιστολογιο-το ξαδελφάκι σας όπως λέτε-, άλλωστε έχω σχολιάσει στο ιστολογιο τους «πολλά εχουν δει τα μάτια μου, αλλά αυτά που διαβαζω εδώ μέσα, μου φέρνουν τρόμο».

Η δική μου- αυτή η «χαμένη»- γενιά, ήταν η πρωτη γενιά στην ιστορία αυτου του τόπου, που δεν γνωρισε κατοχές, εμφυλίους, και χουντες. Ήταν μια γενιά που επιτέλους υπηρχαν χρηματα στις οικογένειες, η «αναπτυξη» ήταν ο νέος Θεός, οι σπουδές υψηλών τυπικών προσόντων είναι το νέο «χρηματιστηριο» με σταθερες και πολύ καλές αποδόσεις, και ο σπουδαστικός τουρισμός γινεται το νέο φετιχ μας. Στη δική μου τη γενιά δνε δοθηκε η ευκαιρία να φτιάξει τους δικους της Μυθους, αλλά κουβαλησε υπομονετικά τους Μυθους όλων των προηγουμενων. Δεν πάλεψε καν για τίποτα. Όλα λες ...ερχονταν απο τον ...Ουρανό.

Και τώρα; Τι παραδιδει σε εσάς; Παραδίδει μια θεολογική αντιληψη της πολιτικής. Μόνο που ο Ουρανός δεν υπάρχει. Και ο Θεός της Αναπτυξης,δεν ειναι διολου...φιλευσπαχνος. Δεν θα μπω στη λογική να γράψω το γιατί ο Ουρανός χαμηλωσε τόσο, ειναι χιλιοειπωμένα, χιλιοαναλυμένα, χιλιογραμμενα.
Ότι τελος πάντων λέμε σημερα Αριστερά, δεν ειχε να παλέψει για τα σημαντικά. Κανείς δεν άκουγε γιατί κανείς(το ...κανείς, ποιητική αδεία) δεν την χρειαζοταν.

Η Αριστερά βολευτηκε –και ειναι απολυτα φυσικό- σε ρευμα κάποιου life style, σε πολιτιστική παραμετρο, σε ηθικολογική και πολύ λιγοτερο πολιτική. Η Αριστερά απεκτησε φυλές, «ιδεολογικοποιησε» προσωπικά προβληματα προσωπων, ίσα για να εχει χωρο να υπάρξει. Δεν αδικώ κανέναν, το βλέπω πολύ περισσοτερο νομοτελειακά το θέμα της Ελληνικής-και όχι μόνο Αριστεράς, παρα εχω την διαθεση να κάνω απολογισμό ευθυνών. Αλλωστε-όσο κυνικό κι αν εκληθεί αυτό-. και η Αριστερα, στον Δαρβινισμό υπάκουσε.

Σημερα μαζί με τον χαμενο Ουρανό παιρνετε στα χερια σας και την ...θεολογική Αριστερα. Την Αριστερά της προηγουμενης απο τη δική μου και της δικής μου γενιάς. Αυτή που πια δεν μπορεί παρα να δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Αυτή που πια ειτε εσωστραφώς μιλάει για ...κεκτημένα, ειτε αναβάλει την Ανασταση ...για την επομενη ζωή.

Λεφτηδες και λοιποι συνομιληκοι, αν εσείς δεν πάρετε την Αριστερα στα δικά σας χέρια, αν εσείς δεν φτιαξετε την δική σας Ελληνική –αλλά και Ευρωπαική- Αριστερά, ειστε χαμένοι. Και μαζί σας και όλοι εμεις, οι παλιοτεροι. Μην χαζευετε τις μάχες οπισθοφυλακής, αυτή η ιστορία ειναι χαμενη απο χέρι. Όχι γιατί ...έτσι θέλουν κάποιοι, αλλά γιατί μόνο έτσι μπορουν.


Η πολιτική δεν ειναι ουτε θεολογια, ουτε αισθητική, ουτε χυλός. Η πολιτική ειναι ΠΑΝΤΑ συγκρουση κοινωνικών δυναμεων και κοινωνικών συμφερόντων. Και στην συγκρουση αυτή, που ειναι πια ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ εσείς πρέπει να ειστε η εμπροσθοφυλακή. Μην ρωτάτε τι ειναι σημερα η Αριστερα. Μην προσπαθειτε να χωθειτε μεσα σε αυτήν. Φτιαξτε την.

Υ.Γ. Ακουστε Ρεμάλια( κατα την γνωστη ρηση του Κωστανταρα στην γνωστη ταινία) εσείς ειστε η γενιά αναμεσα στη δική μου και της κορης μου. Αλοιμονο της, αν εσείς χαθείτε στον αδιεξοδο μονοδρομο της ηθικολογικής ή πολιτιστικής Αριστεράς. Εκεινη θα βρει καμένη γη,που θα ψάχνει να βρει σε ποια συνομοταξια απασχολησιμων δουλων να ενταχθεί. Αλοιμονο σας αν ...αποτυχετε. Σας την εμπιστευομαι.

Β.Δ. Καργούδης είπε...

Αγαπητοί μου @Λέφτηδες,
διάλεξα εν τέλει να περνώ όποτε το μπορώ από αυτό, το δικό σας το κονάκι, και να αφήνω βέβαια καμιά φορά και το δικό μου "κερί", εισφορά ταπεινή στις πάντα ενδιαφέρουσες
-όπως εγώ, βέβαια, το βλέπω-κουβέντες που εδώ χτίζονται,
μόνο και μόνο γιατί θεώρησα, πως είχε γίνει
*απολύτως κατανοητή αρχικά, αλλά και
*εν μέρει αποδεκτή στη συνέχεια, μια ελάχιστη βάση η οποία προσωπικά πιστεύω ότι με δεσμεύει σε κάθε προσπάθειά μου να μιλώ δημόσια.
(Κανονικά, δεν θα έπρεπε να δεσμεύει ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΟ, αλλά αυτό είναι φυσικά θέμα του καθ ενός από μας):
Και αυτή η βάση,δεν είναι βέβαια άλλη, απ αυτήν που λέει ότι
"...μιλάει κανείς δημόσια, κατ αρχήν υπό την ιδιότητα του πολίτη..".
Αυτή η ιδιότητα,
η συνδρομή της μάλλον στο πρόσωπο κάποιου, είναι αυτό που λέμε "αναγκαστικού δικαίου"!
Συνιστά δλδ την αναγκαία αλλά και ικανή αφετηρία, από την οποία μπορεί κανείς να διεκδικεί και να κατακτά το δικαίωμά του να μιλά δημόσια.
Επιμένω,
-όσο κι αν φαντάζει μάταιο-
πως το "δημοσίως ομιλείν" ΕΙΝΑΙ δικαίωμα, παρά την κακοποιό ισοπέδωση που υφίσταται από πρακτικές ποικίλες,που έφτασαν εκείνον τον υπέροχο "Συντηρητικό" Ίστγουντ να αναστενάξει αγανακτισμένα:
"Φυσικά και όλοι ΕΧΟΥΝ άποψη, στο βαθμό βέβαια, που ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ και μία κωλοτρυπίδα..."
Και η ιδιότητα του Πολίτη, αγαπητοί μου @Λέφτηδες,
προϋποθέτει ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ,
ΟΝΟΜΑ!

ΔΕΝ είναι νοητή η συνδρομή της, ΜΗΤΕ σε ΠΕΡΣΟΝΕΣ μήτε σε ΝΙΚ ΝΕΪΜΣ!
(Εκτός βέβαια και αν συντρέχουν λόγοι έκτακτης ανάγκης, που όμως μπορούν να πιστώνονται στον ομιλούντα, ΜΟΝΟ συγκυριακά & ΜΟΝΟ σε βάση περιοριστικά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ. Αν
-λόγου χάρη-
η κοινοποίση του ονόματος κάποιου, είναι ΣΦΟΔΡΑ ΠΙΘΑΝΟ ότι θα επισύρει για τον ίδιο συνέπειες, που θα επηρεάσουν αρνητικά αυτόν ή ανθρώπους του περιβάλλοντός του)

Μ αυτή λοιπόν τη λογική, ΔΕΝ χρησιμοποίησα ΠΟΤΕ περσόνες, νικ νέϊμς και τα συμπαρομαρτούντα,
τις φορές που προσπάθησα να αρθρώσω λόγο δημόσια.
Και βέβαια
-πολλώ μάλλον-
θεωρώ ότι ουδόλως με αφορούν
-& πολύ περισσότερο, βέβαια, ΔΕΝ με δεσμεύουν-
δεοντολογικές ρήτρες που υποτίθεται ότι εκπορεύονται από τη φύση του μέσου, και αφορούν την εκφορά λόγου "μεταμφιεσμένου", ή εν πάσει περιπτώσει "ανώνυμου"
Τα τερτίπια αυτά, επιτρέψτε μου να πιστεύω πως δεν είναι παρά "ευφυή" τρικάκια μάρκετινγκ, για την αέναη επέκταση της χρήσης του μέσου.
(Μιλάει κανείς πιο εύκολα χωρίς όνομα & διεύθυνση, δυστυχώς)

Όσο για τα περί
επιθέσεων "αντ χόμινεμ"
(χόμινι στην περίπτωσή μας, αφού μάλλον περισσότερους από έναν αφορούν)
και τα ρέστα,
περιττό να πω ότι πέραν όλων των άλλων, τα θεωρώ και εννοιολογικά ανυπόστατα, αφού οι υποτιθέμενες προς αποτροπή επιθέσεις, (στο βαθμό που είναι τέτοιες)
ΔΕΝ αφρούν ανθρώπους, πρόσωπα με όνομα και επίθετο, αλλά "περσόνες με νικ νέϊμς".
(Μορφώματα δλδ ιδιότυπα, που κοινωνικά & πολιτικά -τουλάχιστο-,
"..χάνονται στο χώρο του αοράτου...")

"Αντ περσόναμ" λοιπόν, ή μάλλον "ad personae", μπορούν να υπάρχουν επιθέσεις(αν & όταν υπάρχουν)
Κατά τα λοιπά,
(με την άδειά σας αυτή τη φορά)
"χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε..."

Eνη είπε...

Αρστερά Φιλαράκια

Λέω να γυρίσουμε στον Παναγιώτη και να αφήσουμε για λίγο τα προβλήματα της Αριστεράς ελληνικής η ευρωπαικής, που οπως λέι η Κατερίνα θα πρέπει να τη "φτιάξετε" πλέον εσεις.

Θα τολμούσα να πω οτι η παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με μια δυναμική συστρατευση των "κομσομόλων" σε διεθνές επίπεδο, που στο ονομα μιας αναγενημένης Αριστεράς, θα ελυνε τα μεγιστα προβλήματα της παγκόσμιας κοινότητας.

Γιατί δεν πιστεύω οτι ειναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ,οτι θα μπορούσε να γίνει η Ελλάδα η "μικρούλα του σοσιαλισμου" (οπως κάποτε λέγονταν για την Αλβανία του Χότζα).

Συνεπώς οταν στο πρώτο σχόλιο μου τόνιζα οτι χρειάζεται ο προβληματισμός να οριοθετηθεί στην πραγματικότητα της συγκυρίας και οχι μόνο του χρέους ,(οπως μου επισημαίνετε Φιλαράκια, αλλωστε δεν υπάρχει κράτος χωρίς χρέος), αλλά στην κατάσταση που βρίσκονται ολα τα κράτη του δυτικού κόσμου.(οπου ετσι κι΄αλλιως ανήκουμε).

Μια δυναμική αντιμετώπιση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού τομέα (βλ.χρηματιστικό Κεφάλαιο), μόνο με την ενεργοποίηση θεσμικών κοινωνικών μορφών (συμμαχίες κρατών,περιφερειακά συγκροτήματα κρατών η συντονισμένες κυβερνητικές πολιτικές), θα ειναι αυτή τη φορά οι "επαναστατικές δυνάμεις" που θα φρενάρουν και θα ελέγξουν την ασυδοσία του Κεφαλαίου, μέχρις ισως και την "απενεργοποίησή' του.

Με μικροπολιτικές επιδιώξεις δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα, ουτε ανεργίας, ουτε κοινωνικής ανάπτυξης και δικαιοσύνης, οπου εμπεριέχονται και οσοι προβληματισμοί προκύπτουν σήμερα οχι μόνο απο τη νέα γενιά αλλά απο το σύνολο των κοινωνιών.

υγ. Οταν επεσήμανα στο πρώτο σχόλιο μου, τη σημερινή ελληνική κατάσταση δεν περιόριζομουν μόνο στο χρέος (εχει γίνει και μια μεγάλη σπέκουλα τελευτάια ΄με το θέμα "αναδιάρθρωση χρέους" κλπ), αλλά στη γενική εικόνα της χώρας με μεγαλο δημόσιο ελλειμμα και χρέος οπως και σε ενα δάνειο 110 δισ. με αποτέλεσμα το μνημόνιο και τους ορους του, που ειτε μας αρέσει ειτε οχι αφορά τη χώρα και την τρόπο που θα αποδεσμευθει με μια συγκεκριμένη οικονομική πολιτική.
Αυτή ειναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί κανείς να την αγνοήσει, σε οποιους συλλογισμούς του.

(Αυτά λεέι,νομίζω, αρκετά "περιπεπλεγμένα" και ο Καργούδης σε ενα σχόλιο του).Εγώ πάντως τον "αποκρυπτογραφώ".

Ανώνυμος είπε...

Ο Καργούδης καλή μου κα Ένη δε χρειάζεται αποκρυπτογράφηση.
Τον διαβάζετε παραπάνω στο τελευταίο του σχόλιο.

Επώνυμος και έγκυρος δεν έχει ανάγκη από συζητήσεις με περσόνες ( παρά το γεγονός ότι σε όσους εδώ έχει επιτεθεί με απαράδεκτο τρόπο - θυμάμαι τρεις τώρα - γνωρίζει είτε το όνομα και τα στοιχεία , είτε προσωπικά το καθένα τους )
... περσόνες αναξιόπιστες , ανώνυμες και προπάντων αμφιβόλου νοημοσύνης , ηθικού βάρους και πολιτικής επάρκειας.

Αναρωτιέμαι επομένως γιατί επιμένει να συζητά μαζί τους ( μας ) στο μέτρο που η έξοχη προσωπικότητα του είναι πλασμένη για άλλα , ανώτερα .

Βέβαια υπάρχει σήμερα ένα τεράστιο ανώνυμο και συνήθως σιωπηλό πλήθος πολιτών που σφίγγει τα δόντια και υπομένει. Ούτε αυτοί έχουν όνομα , κύρος , λόγο , μικρόφωνο ή έντυπο μέσον , επομένως δεν είναι άξιοι λόγου και δεν είναι πολίτες με την έννοια που το βάζει ο καλός μου φίλος ΒΔΚ.

Όταν βέβαια αυτοί φτάσουν στο αμήν , δεν θα μιλούν , θα γρυλλίζουν , θα δαγκώνουν και θα γκρεμίζουν . Επειδή αυτό το αντιλαμβάνεται καλά ο φίλτατος μου ερίφης γι' αυτό καταφεύγει στο τέλος και από του βάθρου της επωνύμου δόξης του , στο "χέστηκε η φοράδα...". Είναι μια άμυνα απελπισίας και τον κατανοώ , τώρα που τα σπρέντ κοντεύουν να γίνουν τριψήφια .

Γιάκοβ

zalion είπε...

Γιακοβ τα σπρεντς επιασαν τετραψηφιο νουμερο αλλα αυτο ειναι under control οπως λεει ο ηλιοκαμενος υπουργος οικονομιας.
Προσωπικα εχω δηλωσει τρεις φορες το ονοματεπωνυμο μου και την ιδιοτητα μου περιμενοντας να ασκησει τα νομιμα, ο κατα τ' αλλα δημοκρατης, κυριος Καργουδης εναντιον μου οπως εχει δηλωσει σε κομμενο σχολιο στο μπλογκ σου.
Για την παπαρολογια του περι περσονων δε θα μπορεσω να συμβαλλω κατιτις περισσοτερο απο αυτα που εγραψες

LeftG700 είπε...

Φίλε ανανεωτικέ,


Για το 1: Χωρίς να μπορούμε τώρα να εμβαθύνουμε σε αυτό που λες, νομίζουμε ότι η ομοιότητα στη δικαιολόγηση των (υπαρκτών) στραβών και των ανάποδων του κάθε συστήματος δεν λύνει το πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα, σε τελική ανάλυση είναι: which side are you on? Κι αυτό ξέροντας, για όσους το ξέρουν, ότι παράδεισος επί γης δεν υπάρχει.

Για το 2: Γιατί το ’90-’91 δεν έγιναν αγώνες; (Για να μη πάμε πιο παλιά, στα Πολυτεχνεία της χούντας). Η νεολαία, ιδίως η φοιτητική είναι το τσακμάκι. Το μπαρούτι είναι η τάξη. Εμείς έχουμε πειστεί γι’ αυτό και δεν έχουμε αυταπάτες.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Κατερίνα,


Για να τα λέμε όλα, μας …κατατρόμαξες! Σαν πολλά δεν μας φορτώνεις; :-) Να φτιάξουμε εμείς οι τζηεφτακοσάρηδες την Αριστερά; Και μάλιστα, έτσι, από το μηδέν;

Εντάξει, τσιρίζουμε για όσα μας φαίνονται στραβά. Αλλά να γίνουμε και πατροκτόνοι; Όχι με την ψυχαναλυτική έννοια, εκεί, μέσα! Αλλά εσύ μας φαίνεται ότι κυριολεκτείς! :-) Και πού θα πατήσουμε μετά; Κι έπειτα, ποιος μας έμαθε τα λίγα που ξέρουμε;

Καταλαβαίνουμε ότι έτσι όπως μας έχουν δέσει χειροπόδαρα (κ α ι με ευθύνες των δικών μας κεφαλών) ο πειρασμός να πει κανείς τα γκρεμίζω όλα και ξεκινάω απ’ το μηδέν είναι μεγάλος. Αλλά, απ’ την άλλη, αρχίζει τίποτε από το μηδέν;

Μην παρεξηγήσεις αυτά που γράφουμε. Δεν είναι «ναι μεν αλλά». Απλώς σκεφτόμαστε ότι καμιά εμπροσθοφυλακή δεν έδωσε ποτέ τη νίκη.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Β.Δ.Καργούδη,


Μα τώρα, τι είναι αυτά που υποστηρίζεις; Επειδή πολλοί χρησιμοποιούν ψευδώνυμα σημαίνει ότι μπορούμε να τους «στολίζουμε» κατά το δοκούν; Γιατί, τάχα, δεν είναι άνθρωποι; Και τι είναι φίλε Καργούδη; Text generators;

Κι εμείς φίλε Καργούδη ψευδώνυμοι δεν είμαστε; Γιατί συζητάς μαζί μας χωρίς να μας στολίζεις; Μας τα χώνεις, αλλά δεν μας στολίζεις, έχει διαφορά. Άρα, το ζήτημα δεν είναι γενικά η ανωνυμία ή η ψευδωνυμία. Είναι ότι έχεις μια τάση στο «στόλισμα», παραδέξου το.

Αλλά ας πούμε ότι όντως το πρόβλημά σου είναι τα ψευδώνυμα. Τι προτείνεις; Να καταργήσουμε την ανωνυμία και την ψευδωνυμία στο διαδίκτυο; Να σε ρωτήσουμε κάτι και να μας απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά;

Ποιον τιμάς περισσότερο: Τον επώνυμο που δεν πατάει την κόκκινη γραμμή στις ιντερνετικές συζητήσεις του, ή τον ανώνυμο που κάνει το ίδιο, ενώ δεν τον εμποδίζει ούτε καν ο φόβος της ανάληψης ευθύνης;

Κι ένα τελευταίο: Η αντίληψη που λέει «συμπεριφέρομαι όπως μου γουστάρει επειδή εκ των προτέρων αποδέχομαι τις όποιες συνέπειες προκύψουν από αυτή τη συμπεριφορά μου» δεν θυμίζει λίγο το «είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω»;

Δηλαδή, ζούγκλα φίλε Καργούδη;


Τα λέμε


ΥΓ Τίποτε από αυτά που γράψαμε δεν τα γράψαμε έχοντας στο νου μας την πάρτη μας, αυτό να το δηλώσουμε ρητά. Μας ενδιαφέρει να μπορούμε να συζητάμε τις διαφωνίες μας (όλοι με όλους). Μαχητικά και αιχμηρά και με «σπόντες» και με τσιγκλίσματα και με διαξιφισμούς και με ό,τι θες. Εκτός από την παραβίαση της κόκκινης γραμμής. Αυτό υπονομεύει τις συζητήσεις. Και τι νόημα έχει ένα μπλογκ χωρίς συζήτηση και διιστάμενες απόψεις;

LeftG700 είπε...

Φίλη Ένη,


«Μια δυναμική αντιμετώπιση του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού τομέα (βλ.χρηματιστικό Κεφάλαιο), μόνο με την ενεργοποίηση θεσμικών κοινωνικών μορφών (συμμαχίες κρατών,περιφερειακά συγκροτήματα κρατών η συντονισμένες κυβερνητικές πολιτικές), θα ειναι αυτή τη φορά οι "επαναστατικές δυνάμεις" που θα φρενάρουν και θα ελέγξουν την ασυδοσία του Κεφαλαίου, μέχρις ισως και την "απενεργοποίησή' του».

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις, κι αυτό μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις, ότι οι συμμαχίες που λες έχουν όντως χτιστεί. Μόνο που έχουν χτιστεί προς την αντίθετη κατεύθυνση! Γιατί όλο αυτό το κακό που το πληρώνουμε όλοι δεν προέκυψε από το κεφάλι του Δία, φίλη Ένη. Οι οικονομικές πολιτικές, ρυθμίσεις και προσανατολισμοί δεν είναι κάτι σαν τους σεισμούς ή τους τυφώνες. Είναι έργο αυτών που κινούν τα νήματα. Δυστυχώς, τα κινούν γύρω από το …λαιμό μας!

Εδώ τι κάνουμε; Φυσικά και δεν μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα μια σοσιαλιστική παραδεισένια νησίδα, δεν είμαστε αφελείς. Αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε εκτός από υπομονή.

Μια και ξημερώνει Πρωτομαγιά: το οκτάωρο κατακτήθηκε με υπομονή φίλη Ένη; Όχι. Μήπως όμως πάρθηκε πίσω με αυτήν;


Τα λέμε

Ενη είπε...

Αριστερά Φιλαράκια

Πολύ φοβάμαι οτι το σκεπτικό που προσπάθησα να αναπτύξω, δεν εγινε αντιληπτό.
Κάποια στιγμή στην πορεία της παγκόσμιας κοινότητας υπάρχει μια δυνατότητα να γίνουν "τα πάνω κάτω" και να "αλλάξει ριζικά" μια εδραιωμένη καθυστηκυια κατάσταση που εχει εκμεταλλευτει επι αιώνες τις κοινωνίες.
Στις σημερινές συνθήκες μόνο οι δυνάμεις που ανέφερα, αν συμμαχήσουν και συνεργαστούν, ειναι σε θέση να φέρουν αυτή την ανατροπή. (που λέει και το Κόμμα).
Βρε Φιλαράκια, ακόμα και ο Μαρξ, αν ζουσε σήμερα, ισως το "μανιφέστο" του να εδινε αλλες παραμέτρους και αλλη κριτική του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. (λέμε τώρα).

Οι υπενθυμίσεις των κατακτήσεων των εργαζομένων ειναι πάντα χρήσιμες, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Ουτε μόνο η διατήρησή τους ειναι αρκετή, η φιλοδοξία της παγκόσμιας κοινότητας δεν ειναι να διατηρήσουμε τα κεκτημένα αλλά να "αλλαξουμε τον κόσμο",με συγκεκριμένες συντονισμένες παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές αποφάσεις και οχι βέβαια με υπομονή.

υγ. Σε ο,τι αφορά τον Βαγγέλη Καργούδη, δεν αναφερόμουνα στο τελευταίο σχόλιο του περί "ανωνυμίας κλπ." αλλά στο προηγούμενο, περί πραγματικότητας.
Αυτή ειναι και η εξήγησή μου προς τον Γιάκοβ, στο σχόλιο του που απευθύνεται και σε μένα.

Σημ. Δεν εχω ακόμα διαβάσει ολα τα προηγούμενα σχόλια.

Ανώνυμος είπε...

Καλά θα κάνετε να τα διαβάσετε κα Ένη μου :)

Γιάκοβ

Ενη είπε...

Γιάκοβ,
Μια διευκρίνιση. Οταν εγραφα παραπάνω οτι δεν εχω διαβάσει ολα τα σχόλια, εννοουσα ολων τωνσχολιαστών.
Το δικό σου το ειχα διαβάσει (το περί ανωνύμίας-επωνυμίας) στο οποίο και απάντησα.
Ειναι ενα θέμα το οποίο δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, απλά διαβάζω τις διάφορες απόψεις των αλλων.

κόκκινοςδρόμος είπε...

Η ιδεολογία που προσπαθείτε να αποδομήσετε είναι δυστυχώς η κυρίαρχη όχι μόνο της γενιάς σας αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, γιατί σε κάθε κοινωνία η ιδεολογία που επικρατεί, είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης της. Μην περιμένουμε επομένως να ακούμε ορθολογικά πράγματα από μια κοινωνία στην οποία μαζί με το παράδοξο κυριαρχεί ο ανορθολογισμός.

Άραγε με ποιες λογικές διαδρομές καταλήγει κάποιος να θεωρεί υπεύθυνο για την ανεργία τα συνδικάτα; Με ποια λογική πιστεύει κανείς ότι για το κακό χάλι των πανεπιστημίων φταίνει οι "κομματικοποιημένοι" φοιτητές.Όροι αφοριστικοί που μαζί με τα ξερά καίνε και τα χλωρά, αδικώντας και παραποιώντας την πραγματικότητα παράφορα.Μας νοιάζει όμως; Όχι, όπως ομολογεί ο φίλος, δεν μας νοιάζει γιατί αφού είμαστε έξω από τον χορό ας πούμε και μερικά τραγούδια παραπάνω. Στο κάτω-κάτω η (οργανωμένη και αγωνιζόμενη) αριστερά (όπως την εννοεί ο καθένας, για μένα η κομμουνιστική) πρέπει να απολογείται για το κάθε στραβό της κοινωνίας και όχι αυτοί που παρακολουθούν αποστασιωμένοι, όχι αυτοί που είναι μονίμως αδρανείς μπροστά στα δικά τους βάσανα!
Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, ή θα αγωνιστείς, θα υδρώσεις, θα ματώσεις και θα κατακτήσεις, ή θα υπομένεις, θα σκύβεις το κεφάλι και θα περιμένεις από το αόρατο χέρι της αγοράς να σε σώσει. Αμ δε.

3dio είπε...

Το ζήτημα αγαπητέ κόκκινε δρόμε είναι πως θα πείσεις και άλλους με τα ίδια ή παρόμοια ή όχι τόσο αντιθετικά συμφέροντα να αγωνιστούν μαζί σου. Γιατί όσο συνεπής, άοκνος, έξυπνος, δυνατός, εύστροφος και αν είσαι μόνος σου δεν φτάνεις για να έρθει η άνοιξη.
Αλλά γιατί στα λέω; Τα ξέρεις καλύτερα από μένα. Ο Παναγιώτης όμως; Από που θα τα μάθει; Μήπως ένα από τα καθήκοντα του αγωνιστή κομμουνιστή είναι να βρει τρόπους προσέγγισης του κάθε Παναγιώτη; Ε, αν ναι, αυτό προσπαθεί να κάνει αυτό το ποστ.
Πολύ θα ήθελα το σχόλιό σου για το αν ο τρόπος και τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται τα θεωρείς αποτελεσματικά.

συντροφικά,
3dio

Β.Δ.Καργούδης είπε...

@3dioQ
Eίναι πράγματι ανάγκη απόλυτη η προσέγγιση από την Αριστερά του Παναγιώτη
(Αλλά και ανάποδα)

Μόνο που αν κρίνει κανείς από την επάρκεια και τη δυναμική της επιχειρηματολογίας εκατέρωθεν,
το πιθανότερο είναι
(επιτρέψτε μου)
ο Παναγιώτης,
(ο όποιος Παναγιώτης με τις αγωνίες και τους φόβους του "δικού" μας Παναγιώτη)
αντί να πειστεί,
ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ....
(αν φυσικά υποτεθεί ότι η προσέγγιση γίνεται στη βάση της επιδίωξης κάποια από τις δύο πλευρές να πειστεί)

3dio είπε...

Αγαπητέ Β.Δ. Καργούδη

Σέβομαι την άποψή σου για την αναποτελεσματικότητα επιχειρημάτων. Το ζήτημα όμως είναι να βρούμε τα σωστά επιχειρήματα. Όχι να περιμένουμε μοιρολατρικά το τέλος. Γιατί ίσως να μην πείσει απλά ο κάθε Π τους άλλους. Αλλά να πειστούν όλοι οι κάθε Π από σκοταδιστικές, μισανθρωπικές απόψεις (βλ. άνοδος ακροδεξιάς στην Ευρώπη).

Και τότε δεν θα προσπαθούμε να πείσουμε. Θα προσπαθούμε να κρυφτούμε...

φιλικά,
3dio

κόκκινοςδρόμος είπε...

Δεν διαφωνώ 3δίο, ούτε μαζί σου ούτε με τους οικοδεσπότες μπλογκερς.
Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική και κομμάτι της ταξικής πάλης είναι η μάχη των ιδεών.

Αλλά επειδή ο άνθρωπος διαμορφώνει συνείδηση από τις αντικειμενικές συνθήκες που τον περιβάλλουν, αναπόφευκτα στον καπιταλισμό η κυρίαρχη συνείδηση θα είναι καπιταλιστική, δηλαδή δεν θα ξεφεύγει από τα πλαίσια της σημερινής κοινωνίας. Για αυτό σε πολλούς φαίνεται παράλογη η απαίτηση για 1400ευρώ. Το πιο χαρακτηριστικό που έχω ακούσει (από φοιτητή) είναι το εξής: "δεν μπορεί να γίνει επανάσταση γιατί είναι ενάντια στο σύνταγμα"! Αστείο; Και όμως αυτή είναι πάνω-κάτω η κυρίαρχη ιδεολογία.

Από την άλλη οι κομμουνιστικές ιδέες υπάρχουν γιατί υπάρχει το κατάλληλο έδαφος να γεννηθούν και να αναπτυχθούν. Κατάλληλο οικονομικό έδαφος. Νομίζω για τους μαρξιστές αυτά είναι αυτονόητα.

Και αυτό για μένα δείχνει, ακόμα και αν το 89-91 μηδενίσαμε το κοντέρ, η ριμάδα η νομοτέλεια θα έρθει να μας βρει. (Για να δώσω και την θετική νότα)

Το άρθρο αυτό, στέλνει στα παλιοσίδερα τις σκουριασμένες ιδέες/στερεότυπα του καπιταλισμού. Και έχει πραγματικά όλα αυτά που θέλω να πω κάθε φορά που ακούω, τις συνηθησμένες κλισέ πια ατάκες. Και αν μας φαίνεται τώρα δύσκολο να πείσουμε τους εργαζόμενους τι να πούμε και για το '90!

3dio είπε...

Διαφωνώ στο σημείο της νομοτέλειας. Ας θυμηθούμε την περίοδο του μεσοπολέμου στην Ευρώπη. Άνοδος των εργατικών κομμάτων, άνοδος και των φασιστικών. Η ανέχεια και η εξαθλίωση είναι πολύ κακοί σύμβουλοι.
Γι αυτό σου λέω. Μην επαναπαύεσαι ότι δεν μπορεί, κάποτε θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να αγωνιζόμαστε.

συντροφικά
3dio

κόκκινοςδρόμος είπε...

"Η ειρήνη είναι υπόθεση όλων μας και του καθενός ξεχωριστά", έλεγε μια σοβιετική αφίσα. Παραφράζοντας το θα πω πως η υπόθεση του σοσιαλισμού είναι όλων μας και του καθενός ξεχωριστά. Ο ντουνιάς θα έρθει ανάποδα μόνο αν γυρίσουμε μεμιάς. Οργάνωση, λοιπόν και πάλη και γιατί όχι και ένα ποστ παραπάνω.
Συγγνώμη αν κούρασα, δεν θα επανέλθω

LeftG700 είπε...

Φίλε Κόκκινε δρόμε,


Δεν θέλουμε να παρέμβουμε στη συζήτησή σου με τον 3dio. Μια χαρά τα λέτε. Απλώς να σου πούμε ότι χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σχολιάζεις εδώ. Είμαστε σίγουροι ότι ξέρεις το γιατί... :-)


Τα λέμε