Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Σημαία από νάιλον; (με αφορμή ένα άρθρο τού Ηλία Ιωακείμογλου)



Στο Red Notebook έχει αναρτηθεί από την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου ένα άρθρο τού Ηλία Ιωακείμογλου (ΗΙ) με τίτλο Ένας άγριος την 28η Οκτωβρίου και θέμα του οι εθνικές εορτές. Στο άρθρο, που είναι βέβαια γραμμένο με την ευκαιρία τής σημερινής επετείου, ο ΗΙ εκφράζει την απόλυτη εναντίωσή του στη διενέργεια τέτοιου τύπου εορταστικών εκδηλώσεων. Τέτοιου τύπου: δηλαδή εθνικού.

Το κείμενο του ΗΙ δεν έχει τίποτε το πρωτότυπο εκ πρώτης όψεως. Εντάσσεται στο ρεύμα τού ιδιότυπου αριστερού αντιεθνικισμού που αναπτύχθηκε στη χώρα μας (και όχι μόνο) τις δύο τελευταίες δεκαετίες περίπου. Ο χαρακτηρισμός του ως ιδιότυπου είναι μάλλον ‘‘ευγενής’’. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μία διαστρεβλωμένη και ανιστόρητη εκδοχή τού αριστερού αντιεθνικισμού, όπως αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι η αφήγησή της δεν οδηγεί στον κατά την Αριστερά αντίθετο πόλο τού εθνικισμού, τον διεθνισμό, αλλά στη διαγραφή των εθνικών συλλογικοτήτων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά τη δόμηση της διεθνούς τάξης (ή αταξίας) επί τού θεμέλιου λίθου τού έθνους-κράτους. Όπως από αυτό το βήμα έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές, στη ρίζα αυτής τής καρικατούρας τού αριστερού αντιεθνικισμού, κατά παράδοξο αλλά όχι και ανεξήγητο τρόπο, δεν βρίσκεται παρά η αποτυχία τής Αριστεράς στις χώρες τού δυτικού κόσμου, ιδίως μετά την κατάρρευση των πρωτοσοσιαλιστικών καθεστώτων, να αναδειχθεί σε ηγέτιδα παράταξη ενός ορισμένου (ορισμένου από όρια, δηλαδή σύνορα)  και εν-τοπισμένου κοινωνικού σχηματισμού. Έτσι, σε αυτό το ‘‘έμφραγμα’’ που ακύρωνε την κύρια αποστολή της, δηλαδή την ανάδειξη του κόσμου τής εργασίας σε ηγέτιδα τάξη τού κατά τόπους κοινωνικού σχηματισμού, απάντησε με το ‘‘bypass’’ του αντιεθνισμού, βαφτίζοντάς το αριστερό αντιεθνικισμό, aka διεθνισμό[1] και όσους αριστερούς αντιτίθενται σε αυτή την κωμικοτραγική πιρουέτα εθνοκομμουνιστές —κατά τη διατύπωση του Γιάννη Μηλιού— ή αριστεροπατριώτες σύμφωνα με τον πιο διαδεδομένο χαρακτηρισμό.

Πέρα από αυτό το καθόλου πρωτότυπο γενικό πλαίσιο, το περί ου ο λόγος άρθρο δεν πρωτοτυπεί σε πολλά ακόμα σημεία. Γιατί συνεχίζει να βαδίζει τον ίδιο αδιέξοδο δρόμο αυτού τού ρηχού, ατελέσφορου και απλοϊκού ‘‘αντιεθνικισμού’’, ο οποίος είναι χαραγμένος επάνω στην εξαιρετικά αφελή ιδέα ότι μπορείς να πριονίσεις το κλαδί που σου βγάζει το μάτι, αδιαφορώντας αν, εν μέρει, κάθεσαι κι εσύ ο ίδιος σ’ αυτό το κλαδί! Πιο συγκεκριμένα:

Δεν πρωτοτυπεί όταν επιτίθεται στην ιδέα τού έθνους επί τη βάσει τού ότι είναι μία ιδέα αποκλεισμού τού Άλλου. Αυτή η ανοησία έχει γραφτεί πολλές φορές από αριστερούς ‘‘αντιεθνικιστές’’. Κατανοητή και συγχωρητέα κατά κάποιο τρόπο, όταν την εκστομίζουν οι διαφόρων λογιών ‘‘φιλελεύθεροι’’, αλλά και αριστεροί; Λες και οι ιδέες τής Αριστεράς, τουλάχιστον από τα χρόνια τού Μαρξ και μετά, δεν είναι θεμελιωμένες σε αιτήματα αποκλεισμού τού Άλλου, τα οποία προηγούνται του τελικού στόχου τής πανανθρώπινης συναδέλφωσης! Μπορεί να καταπολεμηθεί ο εθνικισμός έτσι, δηλαδή με βάση επιχειρήματα που, εκτός από αυτόν, αν υποθέσουμε ότι είναι αποτελεσματικά  και χρήσιμα για τον αντιεθνικιστικό αγώνα, ακυρώνουν και την ίδια την Αριστερά;;;

Δεν πρωτοτυπεί ούτε όταν επιχειρεί περίπου να ταυτίσει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό. Άλλη ανοησία αυτή, που όμως, δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που γράφεται ή υπονοείται. Το σκεπτικό (ναι, και οι ανοησίες έχουν σκεπτικό!) πάει ως εξής: Ο πατριωτισμός, νοούμενος κατ’ αρχήν ως εύλογη επιθυμία και δίκαιη απόφαση υπεράσπισης ενός χώρου από την υπεξαίρεση κάποιου ο οποίος δεν έχει δικαιώματα νομής και κατοχής του, μπορεί εύκολα να εκφυλιστεί σε εθνικισμό (με την κακή έννοια). Άρα, πρέπει να απαλλαγούμε και από τον πατριωτισμό! Κατά την ίδια τερατώδη λογική, αφού η δημοκρατία έχει εκφυλιστεί σε μία νομιμοφανή και νομότυπη ολιγαρχία, πρέπει να την καταργήσουμε! Όχι να την αναμορφώσουμε, όχι να της προσδώσουμε το πρόσημο της δικής μας τάξης, όχι να διεκδικήσουμε το πραγματικό της περιεχόμενο σύμφωνα με τα συμφέροντα της πλειοψηφούσας κοινωνικής κατηγορίας, τους εργαζόμενους. Να την καταργήσουμε ως μορφή διακυβέρνησης! Αστειότητες…

Δεν πρωτοτυπεί ακόμα ούτε όταν μας θυμίζει το αυτονόητο και προφανές: η εθνική γιορτή είναι μια καθαρά νοητική επινόηση, μια κοινωνικά κατασκευασμένη εμπειρία, γράφει ο ΗΙ. Το έχουν κάνει πολλοί πριν από αυτόν. Και, όπως κι εκείνοι, θα έχει μάλλον κι ο ίδιος την εντύπωση ότι αυτό είναι τάχα ένα συντριπτικό πλήγμα κατά τού εθνικισμού! Ω Θεοί! Οι εθνικές γιορτές, λέει, είναι μία νοητική επινόηση! Και η Πρωτομαγιά, ας πούμε, τι είναι; Πόθεν προέρχεται η καθιέρωσή της ως ταξικής γιορτής; Εκ …Θεών;;;

Και επίσης δεν πρωτοτυπεί όταν ξεκινάει, ως άλλος Δον Κιχώτης εκστρατεία εναντίον τής συμβολικής τάξης τού κόσμου. Γιατί τι άλλο κάνει, όταν τα βάζει με την ελληνική σημαία, έχοντας την εντύπωση —ω της αφέλειας!— πως αν εξαφανιστεί το σημαίνον θα εξαφανιστεί και το σημαινόμενο. Έτσι,  βγάζει τα μάτια τού Λακάν με έναν ιδιαίτερο τρόπο: αδιαφορώντας για τις ιδέες του την ίδια στιγμή που στηρίζεται σ’ αυτές, αλλά παραναγιγνώσκοντάς τις! Αδιαφορεί, όταν προσπαθεί να εξορίσει το συμβολικό και ο φαντασιακό στοιχείο από το πεδίο τής πολιτικής. Και τις παραναγιγνώσκει, όταν δεν κατανοεί την έννοια με την οποία ο Λακάν αναγνώρισε την πρωτοκαθεδρία τού σημαίνοντος έναντι τού σημαινομένου. Η οποία δεν είναι άλλη από το ότι το σημαίνον έχει μία ‘‘αυτονομία’’ κατά κάποιο τρόπο και δεν οδηγεί αυτομάτως και αδιαμεσολάβητα σε ένα και μόνο σημαινόμενο, αλλά σε πολλά. Το ποιο σημαινόμενο θα επικρατήσει (και εδώ προσγειωνόμαστε και συνδεόμαστε άμεσα με το Πολιτικό) είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δηλαδή σύγκρουσης. Σύγκρουσης, από την οποία, εν προκειμένω, ο ΗΙ παραιτείται θριαμβευτικά, πιστεύοντας με το μυαλό του ότι έχει καταγάγει περιφανή νίκη! Ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να δραπετεύει, εγκαταλείποντας το πεδίο τής μάχης στη …Χρυσή Αυγή! —προφανώς επί τη βάσει τού σκεπτικού ότι το εθνικό ζήτημα είναι προνομιακό πεδίο τής Δεξιάς και ιδίως τής ακροδεξιάς, άρα εμείς πρέπει να την κάνουμε τρέχοντας από αυτό. Τι καλά που θα ήταν να επεδείκνυαν την ίδια ανοησία και οι Χρυσαυγίτες και να εγκατέλειπαν το πεδίο τής ταξικής πάλης σ’ εμάς, επί τη βάσει τού ίδια ανόητου αλλά αντίστροφου σκεπτικού: το ταξικό ζήτημα είναι προνομιακό πεδίο για την Αριστερά κι εμείς δεν παίζουμε εκεί…

Δεν πρωτοτυπεί εδώ, δεν πρωτοτυπεί εκεί, τότε τι στο διάολο μας ερέθισε στο άρθρο του τόσο ώστε να ‘‘πατήσουμε’’ πάνω του για το σημερινό σημείωμα; Μα αυτό ακριβώς! Ότι δεν πρωτοτυπεί! Και μάλιστα ότι δεν πρωτοτυπεί τώρα, σε αυτή τη συγκυρία, γεγονός που μας φέρνει στη μνήμη τη γνωστή ρήση για τον δις εξαμαρτάνοντα.  Εξηγούμεθα:

Το 2007, η ΗΙ εξέθεσε τις απόψεις που θίγει συνοπτικά στο συζητούμενο άρθρο, με μία μονογραφία του, παράλληλα, στην ίδια έκδοση δηλαδή, με μία μονογραφία τής γνωστής, μη εξαιρετέας και πολύ ‘‘αγαπητής’’ μας Σώτης Τριανταφύλλου. Η έκδοση είχε τον κοινό τίτλο-ομπρέλα «Για τη σημαία και το έθνος».

Με αφορμή μία παλαιότερη ανάρτησή μας, στην οποία κάναμε μία αναφορά en passant σε αυτό το βιβλίο και στον ίδιο τον ΗΙ, έτυχε να συνομιλήσουμε εδώ. Μας είχε πει τότε, δικαίως εν μέρει όπως και το αναγνωρίσαμε, ότι τον είχαμε κάπου αδικήσει επειδή τον συσχετίζαμε κατά κάποιο τρόπο με την ωραία Σώτη, κρίνοντας μόνο και μόνο από τη συνέκδοση των δύο μονογραφιών και ενός παλαιότερου βιβλίου για την τρομοκρατία καθώς και την κοινή παρουσία τους σε κάποιες εκδηλώσεις σχετικές με το εθνικό ζήτημα. Επιπλέον, μας είχε δώσει την εξήγηση γι’ αυτή τη συμπόρευση: όταν πραγματοποιήθηκε η Τριανταφύλλου δεν είχε δώσει ακόμα δείγματα εχθρότητας προς την Αριστερά και δεν είχε γίνει φανερός ο αντικομμουνισμός της.

Να μας συμπαθά ο φίλος και —γιατί όχι;— και σύντροφος ΗΙ. Θα θέλαμε να τον πληροφορήσουμε ότι η συμπόρευσή του με τη Σώτη Τριανταφύλλου συνεχίζεται! Γιατί βέβαια η συμπόρευση δεν κρίνεται μόνο ή κυρίως από μία συνέκδοση ή κάποιες κοινές παρουσίες σε ομιλίες. Η συμπόρευση κρίνεται επί τη βάσει τού περιεχομένου, των ιδεών δηλαδή. Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η ηγερία τού ‘‘προοδευτικού’’ ‘‘φιλελευθερισμού’’ θα προσυπέγραφε φαρδιά-πλατιά το άρθρο του. Απλώς θα συμπλήρωνε κάτι που, ναι μεν ο ΗΙ δεν συμπεριέλαβε στο άρθρο του (όπως δεν το συμπεριέλαβε και στη μονογραφία του στο προαναφερθέν βιβλίο), αλλά δεν έκανε και το παραμικρό ώστε να μη μπορεί να του το κολλήσει η Σώτη και η κάθε Σώτη, ως αυτονόητα εξαγόμενο από τα συμφραζόμενά των ισχυρισμών του. Ποιο να του κολλήσει; Μα ποιο άλλο από τη διευκρίνιση πως όταν λέμε «κάτω οι σημαίες», εννοούμε όλες τις σημαίες που ορίζουν συλλογικότητες. Με πρώτη και καλύτερη την Κόκκινη! Και πιθανόν να το συμπλήρωνε με τα ίδια λόγια που είχε γράψει στη δική της μονογραφία στο ‘‘διπλό’’ βιβλίο:

«Οι σημαίες —σφυρί και κρανίο ή σφυρί και δρεπάνι— συγκλίνουν σε παρόμοιες πεποιθήσεις: στην λατρεία τής ιεραρχίας, στις ανθρωποθυσίες, στη μεταφυσική του Επέκεινα, στη μανιχαϊστική ιδεολογία τού Καλού και του Κακού·»

Πέρασαν αρκετά χρόνια από αυτό το ‘‘διπλό’’ βιβλίο. Ακόμα ο φίλος ΗΙ να πάρει χαμπάρι σε τι ακριβώς συνίστατο η προβληματικότητα της κοινής εκδοτικής παρουσίας του με τη Σώτη;

Αντί επιλόγου

Τι είχατε Λέφτηδες, τι είχαμε πάντα! Ασυμφιλίωτη αντιπαλότητα με τον συγχρωτισμό μερίδας τής Αριστεράς με τον αστικό ‘‘φιλελευθερισμό’’, συγχρωτισμό που ισοδυναμεί με αργή αυτοκτονία για τη δική μας μεριά και μας οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Αυτή η αφύσικη συμπόρευση, συχνά, συχνότατα, εντοπίζεται στο εθνικό ζήτημα και στην κοινή ‘‘αντιεθνικιστική’’ αντίληψη. Και ρητά, όπως στην περίπτωση που συζητήσαμε, ή υπόρρητα, η ‘‘σημαία’’ αυτού τού ‘‘φιλελεύθερου’’ ‘‘αντιεθνικισμού’’ είναι η δυσανεξία και εχθρότητα προς τη σημαία τού έθνους-κράτους. Περιέργως (καλά, αστειευόμαστε! ;-) ) δεν έχουμε εντοπίσει καμία εχθρότητα προς μία άλλη σημαία. Αυτή τη μπλε με τα κίτρινα αστέρια, που εδώ και κάτι χρόνια τη βλέπουμε σε πρωθυπουργικά γραφεία ή σε επίσημες αίθουσες τελετών καμαρωτή-καμαρωτή δίπλα στην ελληνική. Συχνά και μόνη της…

Εμείς, θα συνεχίσουμε να υψώνουμε τη σημαία. Κι όχι από νάιλον. Από ύφασμα, κανονική. Δεν τη χαρίζουμε σε κανένα σφετεριστή της και σε κανέναν εθνοκάπηλο. Μέχρι να την κρατήσουμε εμείς και μόνο εμείς. Η τάξη μας δηλαδή.


[1] Αυτό το ‘‘bypass’’ δεν ήταν και το μοναδικό τέχνασμα που η Αριστερά, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, ιδίως στις χώρες τού ανεπτυγμένου και εδραιωμένου καπιταλισμού, κατεργάστηκε εν τη πενία της. Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν ευάριθμα προτάγματα πολιτισμικού περιεχομένου, με πρώτα και καλύτερα τα ζητήματα φύλου (φεμινισμός, ομοφυλοφιλικό κίνημα), κοινωνικών ταυτοτήτων και διαπολιτισμικών σχέσεων (πολυπολιτισμικότητα).

27 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

- To κείμενο δεν έχει τίποτε το πρωτότυπο εκ πρώτης όψεως. Εντάσσεται στο ρεύμα τού ιδιότυπου αριστερού εθνικισμού που αναπτύχθηκε στη χώρα μας (και όχι μόνο) τις δύο τελευταίες δεκαετίες περίπου. Ο χαρακτηρισμός του ως ιδιότυπου είναι μάλλον ‘‘ευγενής’’. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μία διαστρεβλωμένη και ανιστόρητη εκδοχή τού αριστερού εθνικισμού, όπως αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι η αφήγησή της οδηγεί την Αριστερά στην πλήρη υποταγή της στον αστισμό με την διαγραφή των ταξικών συλλογικοτήτων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά τη δόμηση της διεθνούς τάξης (ή αταξίας) ενάντια στον θεμέλιο λίθο της κυριαρχίας του κεφάλαιου, το έθνος-κράτος.
- Ό δρόμος αυτός είναι γνωστό που οδηγεί: Ο «Αριστερός Πατριώτης»…

Καραμπελιάς είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

ο πατριωτισμός της αριστεράς καμία σχέση δεν έχει με τον " σοσιαλπατριωτισμό "τύπου άρδην - ρήξη κλπ .

αυτός με την σειρά του είναι τόσο " σοσιαλ " όσο είναι αριστερός ο Οικονόμου του Καρατζαφέρη , και όσο αριστερός όποιος χρησιμοποιεί και συνεχίζει τις προβοκάτσιες του Καρατζαφέρη εναντίον της αριστεράς , όπως κάνει ο ΕΟΣ .

ο πατριωτισμός της αριστεράς έχει να κάνει με την διεκδίκηση και τον επαναστατικό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων και όχι με την κατάληψη του αστικού εθνικισμού .

Καλή η ανάρτηση , αλλά νομίζω λίγο μονόπλευρη όσων αφορά μόνο στην καταδίκη του αριστερού γραμμικού αντιεθνικισμού . Προφανώς , δεν " υψώνουμε " ελληνικές σημαίες ως αριστερά , ούτε θεωρούμε φασίστες όποιους το κάνουν .

Δεν κάνουμε το λάθος όμως να θεωρούμε πως η διεκδίκηση της πατρίδας από ένα ιστορικό μπλοκ του κόσμου της εργασίας , έχει ήδη επιτευχθεί με βάση τις επιθυμίες μας .

Εν ολίγοις δεν χαρίζουμε τον πατριωτισμό στην αστική τάξη , δεν σταματάμε ούτε για μια στιγμή την αντικαπιταλιστική πολεμική στον αστικό εθνικισμό. Δύσκολη ισορροπία , η μόνη όμως επαναστατική .

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε πλαστοπρόσωπε,


Όπως είδες, το σχόλιό σου πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια. Απ’ ευθείας κόκκινη. Αν θέλεις, ξαναπόσταρε το ανόητο σχόλιό σου, καταφεύγοντας στην ίδια ‘‘εξυπνάδα’’ ως πολιτική αιχμή. Όχι όμως πλαστογραφώντας σε λογαριασμό Blogger τον Καραμπελιά. Μπορείς να υπογράψεις απλώς με αυτό το όνομα. Και πάλι η ‘‘εξυπνάδα’’ σου θα λειτουργεί μια χαρά. Τότε και μόνο τότε θα πάρεις απάντηση. (Επειδή προβλέπεται να είναι πληρωμένη, καλού-κακού να φορέσεις την προστατευτική μασέλα που φοράει ο Πρίντεζης όταν παίζει μπάσκετ…)


Τα λέμε (υπό προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις παραπάνω προδιαγραφές)

ΕΟΣ είπε...

Ευτυχώς που η αριστερά του "βαγγελη ζ." δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να έρθει στην εξουσία για να κλείσει στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όσους διαφωνούν με τις φαντασιώσεις και τις «επαναστατικές» ονειρώξεις της!
Για να χαρίσεις κάτι, θα πρέπει να το έχεις! Ποιόν «πατριωτισμό» να χαρίσεις βρε κακομοίρη μου, σε αυτούς που τον έχουν κάνει σημαία τους και χειραγωγούν μέσω αυτού τα λαϊκά στρώματα.

Για ποιό «αστικό εθνικισμό» μιλάς; Μήπως υπάρχει και «προλεταριακός εθνικισμός» και δεν το ξέραμε, αλλά τον ανακαλύψαμε το 2012; Τουλάχιστον ο Λ. Κύρκος όταν μιλούσε για «εθνική αντιδικτατορική ενότητα» και έγραφε μπροσούρες για τους «στόχους του έθνους» δεν έλεγε τέτοιες παπάρες! Μιλούσε για συνεργασία με μερίδες και κομμάτια της εθνικής αστικής τάξης στην κατεύθυνση ενός αστικού κράτους στα πλαίσια μιας ευνομούμενης (όσο μπορεί να υπάρξει) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Εδώ το κεφάλαιο έχει κηρύξει ένα γενικευμένο ταξικό πόλεμο και εσύ γίνεσαι υποτακτικός του, ενστερνιζόμενος τα κυρίαρχα ιδεολογήματά του!

Υ.Γ. Η διαφορά σου από τον Οικονόμου είναι μία, αλλά σημαντική: Αυτός έχει το θάρρος να εκφράζει αυτό τον «αριστερό πατριωτισμό» στην πιο καθαρή μορφή του και να αναλαμβάνει τις πολιτικές συνέπειες της ιδεολογίας του. Εσύ είσαι θρασύδειλος και προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από κούφιες «αντικαπιταλιστικές» κορώνες. Και όταν δεν μπορείς να απαντήσεις με επιχειρήματα, ανακαλύπτεις τους «προβοκάτορες»! Όμως όσους εξορκισμούς και να κάνεις, όσες προσευχές στον θεό μαζί με την Κανέλλη, πάντα θα τους βρίσκεις μπροστά σου, όπως στο «πολυτεχνείο», στον «Δεκέμβρη», αλλά και στην επόμενη εξέγερση του λαού, που απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται ν’ αργήσει…

LeftG700 είπε...

Εμείς πάντως ξέρουμε έναν προλεταριακό ‘‘εθνικισμό’’:

«Εμπρός να υπερασπίσουμε τη σοσιαλιστική πατρίδα

Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Ντζουγκασβίλι (Στάλιν), 22 Ιουνίου 1941.


Φιλάκια!... ;-)

Ανώνυμος είπε...

το αν θα έρθει η δική μου αριστερά στην εξουσία , και τι θα γίνει τότε είναι ένα θέμα.

ένα άλλο θέμα είναι πως θα ρίξουμε από την εξουσία την " αριστερά " του θλιβερού προβοκάτορα ΕΟΣ ...

πότε είπα εγώ για προβοκάτορες τον Δεκέμβρη, για τις πορείες κλπ ( που προφανώς υπάρχουν ) ? πότε είπα εγώ κάτι εναντίον του Δεκέμβρη ? όταν η αριστερά μου ήταν στον δρόμο με την νεολαία , η δική σου ήταν στην τηλεόραση και καταδίκαζε τις ακρότητες, και έλεγε ότι θα πέσουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ..

φίλε σε βαρέθηκα , κρύψου πίσω από τα χημικά και τους χρυσαυγίτες του Δένδια,του υπουργού σου δηλαδή και της αριστεράς σου ( της αριστεράς του Κουβέλη ) στις καταγγελίες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ότι έφερε τον Ιωαννίδη ( πριν καμιά βδομάδα , δεν έχεις ούτε την στοιχειώδη νοημοσύνη να αυτοπροστατευτείς ) http://enosy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9239.html#comment-form ), στην ταύτιση της αριστεράς και της ακροδεξιάς , στο χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη http://enosy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_26.html , στην απόλυση δημοσιογράφων επειδή δεν παίρνουν γραμμή από την αντιεθνικιστική σου τρόικα , που η αριστερά σου συναντάει νομιμοποιώντας με μιας και τα 2 μνημόνια και όσα θα ακολουθήσουν , στην καταγγελία των ΜΜΕ επειδή δίνουν βήμα σε πολιτικούς της αριστεράς http://enosy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6000.html...

Αντίο θλιβερέ προβοκάτορα , ελπίζω να είσαι άνετα στο ελικόπτερο ...

ΕΟΣ είπε...

Ψυχραιμία φίλε μου!

Μάλλον κάνω καλά την δουλειά μου για «προβοκάτορας» αφού έχεις φτάσει σε αυτή την κατάσταση εκτός εαυτού...

Εκνευρίζονται και έχουν ανάλογες επιθετικές συμπεριφορές με την δική σου, όσοι έχουν αμφιβολίες για αυτά που πιστεύουν, όσοι έχουν χάσει το χαλί κάτω από τα πόδια τους.

Όσοι νοιώθουν σιγουριά για τις ιδέες τους και τις θέσεις τους, έχουν άλλες συμπεριφορές…

Λοιπόν, μην ανησυχείς. Θα την κερδίσεις κάποτε αυτή την πολυπόθητη επανάσταση, αφού όπως πιστεύεις η γη θα γίνει έτσι κι αλλιώς κόκκινη… Έχεις δυο εναλλακτικά πλάνα να ακολουθήσεις, αλλά και αν κάνεις λάθος, δεν πειράζει. Και οι δύο οδηγούν στο ίδιο σημείο!

PLAN Α:
"μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού" (Λουκάς 6/ς: 20).

PLAN B:
"μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών" (Ματθαίος 5/ε: 3).

ΕΟΣ είπε...

Έχουμε καλύτερο ντόπιο πράγμα:Ξέχασες και το γράμμα του Ζαχαριάδη

«Εμπρός να υπερασπίσουμε τη φασιστική πατρίδα!»

Βεβαίως και στηρίζουμε την γραμμή του Ζαχαριάδη, όμως αυτή αποτελεί μια πολιτική θέση σε μια συγκεκριμένη συγκυρία και τα διακυβεύματά της.
Δεν έχει να κάνει γενικά και αφηρημένα για την "αγάπη για την πατρίδα" την στήριξη του "έθνους - κράτους" και άλλα παρόμοια...

Ανώνυμος είπε...

το προβοκάτορας έχει να κάνει με την συστηματική και μόνιμη αναμόχλευση της θεωρίας των άκρων που σε οδήγησε στην αγκαλιά του Καρατζαφέρη...

αν έχεις να απαντήσεις κάτι , πεδίο δόξης λαμπρόν...

δεν είσαι σε θέση να με κάνεις να χάσω την ψυχραιμία μου. Κάτι τύποι σαν εσένα το πολύ πολύ να με κάνουν να χάνω την αισιοδοξία μου για μια αριστερά ανταγωνιστική με το κράτος, την αστική πολιτική και τον ιμπεριαλισμό .

Όσο βέβαια η επένδυση της " αριστεράς " σου στο " ώριμο φρούτο " και το ήπιο πολιτικό κλίμα , στην προσπάθεια διαδοχής του ΠΑΣΟΚ ( όχι από όλον τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον δικό σου , των πασόκων βοηθών του Αυτιά, του Σταθάκη και του Παπαδημούλη και του Παντελή Καψή ) στην απόπειρα να εκφράσει το έθνος και το κράτος και όχι στους εργαζόμενους,καταρρέει μπροστά στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας , τότε θυμάμαι , παραφρασμένη μια ατάκα του σ Αλαβάνου.

- Ποιος το είπε ?
- Η ΕΟΣ...
- Τότε δεν έχει σημασία ...

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Σας έχουμε πει κατ’ επανάληψη ότι σας κατατάσσουμε στην κατηγορία τών χαμένων στο διάστημα αριστερών που η ήττα τής Αριστεράς στην Ελλάδα και παγκόσμια τους έχει κάνει να χάσουν και τ’ αυγά και τα καλάθια, τόσο στο θεωρητικό πεδίο όσο και στο πρακτικό (δηλαδή στο τι να κάνουμε). Αυτό είναι απολύτως ανεκτό από εμάς. Δεν κάνουμε ουδεμία επιλογή συνομιλητών. Άπαντες είναι ευπρόσδεκτοι, ανεξάρτητα από το πώς εκτιμούμε εμείς το επίπεδό τους, εκτίμηση που δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα είναι και σωστή εξ άλλου· δεν έχουμε την αριστερή θεία φώτιση. Εκείνο όμως που δεν είναι σε καμία περίπτωση ευπρόσδεκτο, για την ακρίβεια δεν είναι καν ανεκτό, είναι οι παλαιοαριστερές ‘‘πουστιές’’ σαν αυτές που επιχειρείτε εις βάρος μας με τα παραπάνω σχόλιά σας προς εμάς (ή σαν αυτές που, καθώς πλέετε μέσα στα σκοτάδια σας, δεν καταλαβαίνετε ότι επιχειρείτε). Λοιπόν, ανοίξτε το στοματάκι σας σαν καλά παιδιά, διότι θα σας τις δώσουμε να τις φάτε μέχρι την τελευταία μπουκιά!

‘‘Πουστιά’’ πρώτη: Δεν καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου τι δουλειά έχει με μας η περίπτωση που λινκάρατε εδώ του πρώην Κουκουέ που κατέληξε στο ΛΑΟΣ! Νομίζαμε ότι ένα από τα συμπτώματα του ‘‘σταλινισμού’’ είναι οι δίκες προθέσεων σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του μέλλοντος. Όμως, εσείς είσαστε ορκισμένοι ‘‘αντισταλινικοί’’, έτσι δεν είναι; Μπορείτε λοιπόν να μας εξηγήσετε τι συμβαίνει εδώ; Αδερφές και παλικάρια, γίνατε μαλλιά κουβάρια;;;

‘‘Πουστιά’’ δεύτερη: Από πού στην ανάρτηση εξάγεται η «αγάπη προς την πατρίδα» έτσι όπως υπονοείτε ότι την εννοούμε εμείς (δηλαδή όπως την εννοούν οι ‘‘εθνικόφρονες’’);;; Η κριτική μας είναι τέτοιου τύπου ή αμιγώς πολιτική κι από αριστερή (ταξική) σκοπιά;;; Κι αν είναι τέτοιου τύπου, πώς και δεν επικρίνουμε τον Ιωακείμογλου για «μίσος προς την πατρίδα» ή «ανθελληνισμό»;;; Ρε σεις, τι ξεφτιλίκια είναι αυτά; Δεν ντρέπεστε να κάνετε πολιτική αντιπαράθεση με τέτοιες ύπουλες και βρώμικες συκοφαντίες;;; Έτσι πάτε να μας βγάλετε από τη μέση; Με τέτοια καμώματα;;; Ντροπιάζετε την Αριστερά!

Για κάποια ψήγματα πολιτικής ουσίας που υπάρχουν στα σχόλιά σας, θα τα πούμε αύριο. Δεν αντέχουν τα νεύρα μου να συνεχίσω απόψε.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Θα με συγχωρήσεις που θα απαντήσω αύριο στο σχόλιό σου; Έχω εκνευριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και μου είναι αδύνατο να συμμαζέψω το μυαλό μου.


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Χίλια συγγνώμη που είμαι εκτός θέματος, αλλά το ζήτημα είναι σημαντικό.

Παρακαλώ όποιον έχει πληροφορίες για το παρακάτω να ενημερώσει. Αν κάποιος έχει τα πρακτικά της συνεδρίασης του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ θα βοηθούσε πολύ...

http://www.alfavita.gr/arthra/%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B2%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-2510

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ


Υ.Γ. Όσοι διαβάσουν την συνημμένη ανάρτηση παρακαλώ να τη διαδώσουν μήπως μάθουμε έγκυρα τι ακριβώς έγινε. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι υπογράφεται επώνυμα, οπότε είναι δύσκολο να είναι ψέμμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιο για το γράμμα του Ζαχαριάδη είναι ανιστόρητο και χυδαίο.

Χωρίς να είμαι οπαδός του κόμματος (κάθε άλλο) από αυτό το γράμμα ξεκίνησε μια πορεία που έκανε το ΚΚΕ από κόμμα του πολιτικού περιθωρίου, σε πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα και έφερε πιο κοντά από ποτέ τη ταξική επανάσταση στην Ελλάδα.

Είναι εύκολο να θεωρητικολογείς αλλά δύσκολο να κάνεις πολιτική και για την αριστερά δυό φορές πιο δύσκολο!

dimitris t

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Παρά το ότι τα σχόλιά σας προς εμάς είναι λιγόλογα, έχετε καταφέρει να στριμώξετε μπόλικες ανοησίες σε δαύτα.

1) Ώστε η προσπάθεια της εργατικής τάξης να καταλάβει την πολιτική εξουσία σε ένα δεδομένο έθνος-κράτος ή (κοινωνικό σχηματισμό, κατά την αγαπημένη έκφραση του αγαπημένου σας Μηλιού) και να αναδειχθεί εκείνη σε ηγέτιδα τάξη την οδηγεί σε πλήρη υποταγή της στον αστισμό; Βρε πολιτικά αδιάβαστοι και αγράμματοι, ούτε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο δεν έχετε διαβάσει;;; Κι αν το έχετε διαβάσει, τίποτε δεν καταλάβατε; Χριστό, που λένε;;;

2) Απλουστευμένα και επιγραμματικά μπορεί να πει κανείς ότι χωρίς το έθνος-κράτος δεν θα υπήρχε καπιταλισμός. Άρα, δεν θα υπήρχε εργατική τάξη και εργατική πάλη και όλα τα υπόλοιπα. Είσαστε τόσο ξύπνιοι εσείς που νομίζετε ότι μπορείς να καταργήσεις τη βάση ανάπτυξης του καπιταλισμού χωρίς να καταργήσεις και όλα όσα τον αντιπαλεύουν; Πώς γίνεται αυτό το μαγικό, μάς λέτε; Σε κάποιο σχόλιό σας στον Βαγγέλη ζ, μιλάτε για εξέγερση; Ας πούμε ότι γίνεται. Κι ας πούμε ότι είναι νικηφόρα. Σε ποιον τόπο θα ασκήσει την κυριαρχία της αυτή η εξέγερση, ω αριστεροί στόκοι;;; Στον ευρωπαϊκό;;; Θα ξεκινήσουμε να ξαναπάρουμε πίσω τη Βαστίλη, ας πούμε;;;

Βρε ανόητοι, που κοιμάστε όρθιοι και πληρώνετε ξενοδοχείο τζάμπα και βερεσέ, ακόμα και τώρα ο καπιταλισμός έχει ανάγκη το έθνος-κράτος για να επιβιώσει. Κι έρχεστε εσείς να μας πείτε ότι ο σοσιαλισμός δεν το έχει ανάγκη; Πού θα πατήσουμε ορέ για να ξεκινήσουμε; Στην Ευρώπη; Μάλιστα. Ούτε καν από τη σημαία τής Ευρώπης (που την τρώτε κάθε μέρα στη μάπα αλλά αυτή δεν σας ενοχλεί, τόσο ‘‘αντιεθνικιστές’’!), ούτε από αυτή τη συμβολική υποστασιοποίηση της Ευρώπης δεν έχετε πάρει χαμπάρι ότι, αν και όποτε αυτή ενοποιηθεί, θα ενοποιηθεί επάνω στα χνάρια τού (αστικού) έθνους-κράτους; Θα είναι δηλαδή κι αυτή ένα ‘‘έθνος-κράτος’’ (αν διαβάσετε το κείμενο του ‘‘εθνικιστή’’ Ελεφάντη που είχαμε αναρτήσει πριν λίγο καιρό θα καταλάβετε γιατί βάζουμε εισαγωγικά), απλώς πιο μεγάλο. Λοιπόν; Ακόμα κι αυτό που νομίζετε ότι είσαστε (αντιεθνοκρατιστές), πλάσμα τού θολωμένου σας μυαλού είναι και τίποτε παραπάνω!

3) Συμφωνείτε με τη γραμμή Ζαχαριάδη το 1940, αλλά μου το κοτσάρατε εδώ με χαιρεκακία που μόλις κρύβεται: «Να! Τα κάνατε πλακάκια με τον Μεταξά! Μη το ξεχνάτε!».

Ρε σεις! Περιοριστείτε σε κανένα πάρκο όπως στη Ναβαρίνου, σε κανένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, άντε, άμα είσαστε και ικανοί, και σε καμιά κοινότητα σαν της Μαριναλέντα. Οι νεοαναρχικές ονειροφαντασίες σας μέχρι εκεί είναι. Αφήστε όμως την κεντρική πολιτική σε τίποτε πιο σοβαρούς και πηγαίντε για ψάρεμα!


Τα λέμε (αλλά ανοίξτε και κανένα βιβλιαράκι τής προκοπής, γιατί ο πολύς Χόλογουέι βλάπτει σοβαρά την πνευματική υγεία!)

Ή πηγαίντε για ψάρεμα

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη,


Η ανάρτηση ήταν μονόπλευρή γιατί ήταν στοχευμένη. Δεν φιλοδοξούσε να είναι μία ολοκληρωμένη ανάλυση του εθνικού ζητήματος.

Προφανώς και υψώνουμε σημαίες Βαγγέλη, εδώ θα διαφωνήσουμε. Με ποια όμως έννοια; Με την εξής:

Δεν μπορείς να φιλοδοξείς να μεταστρέψεις υπέρ των απόψεών σου ένα σύνολο όταν εσύ υψώνεις κάθετες διαχωριστικές γραμμές με αυτό το σύνολο. Κι ακόμα: η κοινωνική ζωή περιλαμβάνει άπειρες δραστηριότητες, οι περισσότερες των οποίων δεν έχουν άμεσο πολιτικό/ταξικό περιεχόμενο. Κι αυτό με κάνει να ξαναθυμηθώ την αγανάκτηση του κάθε άλλο εθνικιστή Ελεφάντη για την ‘‘αντιεθνικιστική’’ υστερία τής γνωστής και μη εξαιρετέας μερίδας τής Αριστεράς (σημαιοφόρος της ο …Κανέλλης!) την εποχή τού EURO 2004. Έγραφε (στο περίπου):

«Βγήκε, λέει, ο κόσμος να πανηγυρίσει με ελληνικές σημαίες! Εμ στην Ελλάδα ζούμε! Με τι θα βγαίνανε; Με σημαίες τής Ζιμπάμπουε;;;».

Αυτά. Πιστεύω τώρα να γίναμε πλήρως κατανοητοί.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε dimitris t,


Όχι μωρέ! Ούτε ανιστόρητο, ούτε χυδαίο. Μια απλή εκδήλωση νεοαναρχίζουσας χαιρεκακίας... ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Εγώ, από όσα διάβασα εδώ ( http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7110815&publDate=26/10/2012 ) έβγαλα το συμπέρασμα πως τα πράγματα έγιναν όπως περίπου τα περιγράφει το λινκ που έδωσες. Δεν με εκπλήττει όμως. Οι συνήθεις αριστεροί διαγκωνισμοί. Της πλάκας πράγματα.

Επί τής ουσίας, να πω το εξής: Δεν νομίζουμε ότι είναι και πολύ βάσιμη η ιδέα ότι η απαλλαγή μας από όσα τραβάμε είναι ζήτημα μιας απεργίας διαρκείας. Τις ξέρεις τις απόψεις μας: Και διαρκείας και μακράς διαρκείας. Μέσα! Και μετά τι; Αν δεν το ξέρει αυτό ο κόσμος (και πώς να το ξέρει, αφού δεν το ξέρει η Αριστερά;) μη περιμένεις προκοπή.


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Όπα όπα! Δεν είναι ζήτημα μιας απεργείας διαρκείας η απαλλαγή από όσα τραβάμε, αλλά μια απεργεία διαρκείας (έστω 5 ημέρες) θα μπορούσε να δώσει ώθηση. Πρώτ' απ' όλα, αναγκαστικά θα αποκτούσε περισσότερα πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεύτερον, ίσως κινητοποιούσε περισσότερο τον κόσμο ή τουλάχιστον να έφερνε προ των ευθυνών τους, όλους εκείνους που λένε "οι απεργίες δεν πετυχαίνουν και πολλά" και όλους εκείνους που λένε "με μια 24ωρη δεν γίνεται τίποτα" (Δεν το λέω φυσικά με την έννοια του ρεβανσισμού απέναντι στους ανθρώπους αυτούς). Τρίτον, μια τέτοια απεργία θα έφερνε στα όριά του το κράτος καταστολής, το οποίο ή θα έπρεπε να περάσει στο επόμενο στάδιο (ανοιχτή χούντα) ή να λουφάξει. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι αμφιβόλου επιτυχίας, δεδομένων των συνθηκών του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δοκιμάσουμε βρε αδερφέ! (εκτός αν περιμένουμε να γίνουν πρώτα σοβιέτ...)

Εκτός βέβαια της ουσίας του θέματος, εγείρεται και ένα δευτερεύον. Οι κάθε λογής κατηγορίες του οργάνου του ευαγούς, οι οποίες αναπαράγονται μανιωδώς από παπαγαλάκια και καλοπροαίρετους, πλην τυφλωμένους, ενάντια στη δήθεν οπορτουνιστική ή προδοτική συμπεριφορά των πλην των "ταξικών" σωματείων υπολοίπων καταρρέουν ως χάρτινος πύργος. Κοινώς, κοιτάτε τα χάλια σας και αφήστε τους "οπορτούνες" στην ησυχία τους. Στο κάτω κάτω αυτοί ευαγγελίζονται ανατροπές, ανειρήνευτους αγώνες μέχρι τον σοσιαλισμό και άλλα τέτοια ορέα επαναστατικά.

Άντε γιατί πολλά μας τα πανε τελευταία και θα θυμηθώ πάλι την τακτική του καλοκαιριού και θα εκνευριστώ...

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Είναι πραγματικά άξιο προσοχής, πως παπαγαλίζουν το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη τα διάφορα φιλο-ΚΚΕ blogs (εγώ-δεν-είμαι-μέλος-αλλά-υπερασπίζομαι-τη-γραμμή-σαν-μέλος-του-ΠΓ).Τελικά ίσως πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου περί μεταφυσικής. Μάλλον ο δαιμονισμός είναι υπαρκτό φαινόμενο...:-)

Μάρκομ Ξ είπε...

"Κοινώς, κοιτάτε τα χάλια σας και αφήστε τους "οπορτούνες" στην ησυχία τους. Στο κάτω κάτω αυτοί ευαγγελίζονται ανατροπές, ανειρήνευτους αγώνες μέχρι τον σοσιαλισμό και άλλα τέτοια ορέα επαναστατικά."

διόρθωση: "Στο κάτω κάτω εσείς ευαγγελίζεστε ανατροπές, ...κλπ"

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μαζί σου, δεν το αμφισβητούμε! Και ώθηση θα μπορούσε να δώσει, κι αν θέλεις να γίνουμε βασιλικότεροι από εσένα, ακόμα και τη χαριστική βολή! Αλλά το ερώτημα παραμένει!

Και μετά τι; ΣΥΡΙΖΑ; Με τα μυαλά που έχει τώρα τώρα; Φοβάμαι ότι δεν θα πάει μακριά! Και το νέο ερώτημα αναδύεται σχεδόν εφιαλτικό: Και μετά τι;;;

Να οξύνουμε τις αντιθέσεις; Να τις οξύνουμε όσο δεν παίρνει άλλο. Όχι όμως στο γάμο τού καραγκιόζη, φίλε Μάρκομ Ξ. Να τις οξύνουμε, αφού έχουμε ξεκαθαρίσει κάποιες χοντρές εκκρεμότητες που τις κρύβουμε κάτω από το χαλί, για ‘‘αργότερα’’.

Αυτό το ‘‘αργότερα’’ πλησιάζει γοργά…


Τα λέμε


ΥΓ Ξέρεις νομίζω πολύ καλά, ότι ποτέ δεν τσιμπήσαμε στις αριστερές κοκορομαχίες ποιος την έχει πιο μεγάλη. Από πολλές απόψεις (αν και όχι πάντα της ίδιας τάξης), και τα δύο μεγαλύτερα κομμάτια τής Αριστεράς την έχουν όσο ένας κόκορας!

Μάρκομ Ξ είπε...

Συγγνώμη, για να καταλάβω, μέχρι πότε πρέπει να περιμένουμε δηλαδή; Για να το θέσω διαφορετικά, αν γινόντουσαν εκλογές σε ένα μήνα δεν θα ξέραμε τι να ψηφίσουμε;

Τελοσπάντων, δεν θεωρώ ότι μια γενική απεργία είναι αρκετή για να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση. Επομένως στο ερώτημα "μετά τι;", η απάντηση είναι συνέχιση του αγώνα και περαιτέρω πολιτικοποίησή του. Εξάλλου, όπως όλοι ξέρουμε, ειδικά όταν υπάρχουν λαϊκές κινητοποίησεις και συνειδήσεις ωριμάζουν και πολιτικοί φορείς αρπάζουν την ευκαιρία και ηγεμονεύουν και άλλα ωραία (και όχι ορέα) μπορεί να συμβούν. Εν τελει, την απεργία δεν θα την κάνουμε για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα την κάνουμε για να φύγουν αυτοί και αν του βαστάει του ΣΥΡΙΖΑ (και του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όποιων άλλων) ας έρθει! Γιατί τώρα, σε αντίθεση με τον καιρό των πλατειών, η εκτίμησή μου είναι ότι πολύ περισσότερα λαϊκά στρώματα θα ανεχθούν (αν δεν στηρίξουν) μια κυβέρνηση της αριστεράς. Και τελικά ρε συντρόφια, ακόμα και αν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι ηγεσίες της υπαρκτής λερώσουν τα βρακιά τους, η βάση είμαστε σίγουροι ότι θα κάτσει στα αυγά της; Λίγη εμπιστοσύνη ρε γμτ τι άλλο να πω (το απευθύνω και στον εαυτό μου αυτό);

Εξάλλου, μετά το 1905 μπορεί να ακολουθήσει ένα 1917, έτσι δεν είναι; ;-))

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Δεν είπα ότι τσιμπήσατε εσείς στις κοκορομαχίες (που δεν είναι ακριβώς κοκορομαχίες αλλά τεσπά). Τα είπα στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά, αφ'ενός. Αφ' ετέρου, το ΥΓ ήταν ένα αχνό υπονοούμενο μπας και πάψετε να ασχολείστε τόσο πολύ με τα θρησκευτικά μπλογκ των εγώ-δεν-είμαι-μέλος-αλλά-υπερασπίζομαι-τη-γραμμή-σαν-μέλος-του-ΠΓ ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Δεν είναι θέμα αναμονής, ίσως δεν εκφράστηκα καλά και σε οδήγησα σε λάθος ‘‘δρόμο’’. Είναι κάτι που από εδώ το έχουμε πει είτε φάτσα-κάρτα, είτε πλαγίως πολλές φορές: Δεν μπορείς να πετάς (δεν το λέω για σένα, μιλάω γενικά) το μπαλάκι στον κόσμο στο στυλ «όλοι στους δρόμους», «να ξεσηκωθεί ο κόσμος» και άλλα ηχηρά παρόμοια, χωρίς να του μιλάς καθαρά για το τι μέλλει γενέσθαι (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ) ή χωρίς έχεις την παραμικρή διάθεση να συζητήσεις με τον κόσμο οτιδήποτε ξεφεύγει από το δικό σου ‘‘θεϊκό’’ σχέδιο (λέγε με ΚΚΕ). Περί αυτού πρόκειται, φίλε Μάρκομ Ξ. Και αν λάβει κανείς υπ’ όψη του ότι δεν σηκώνεται και κανένας δυνατός επαναστατικός αέρας (άλλο η αγανάκτηση, άλλο η επανάσταση, έτσι δεν είναι;) η ‘‘λεπτομέρεια’’ αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Αν δεν βοηθηθούν οι από κάτω από τους από πάνω δουλειά δεν γίνεται, κι αν γίνει θα είναι μάλλον κάτι ‘‘τυφλό’’.

Βεβαίως ένα 1905 μπορεί να το διαδεχθεί ένα 1917. Όμως μη φτάσουμε στον απόλυτο ντετερμινισμό (πρέπει να ηττηθούμε για να νικήσουμε μετά! ;-) )

Συμφωνώ με την εκτίμησή σου ότι τώρα περισσότερα στρώματα θα στηρίξουν έστω και δια της ανοχής μια αριστερή κυβέρνηση. Αυτό όμως έχει και το ανάποδό του: τι θα κάνουν και πού θα στραφούν όλοι αυτοί, αν τους απογοητεύσει;

Κοκορομαχίες με την έννοια ότι συχνά διεξάγονται περί όνου σκιάς και για την κατάκτηση μιας ηγεμονίας που δεν πρόκειται να επιτευχθεί ποτέ. Πού έχει γίνει στη ζωή για να γίνει στην πολιτική να υπάρχει μόνο η ‘‘ορθοδοξία’’ ή μόνο οι ‘‘αιρέσεις’’ της;;; Απλοί νόμοι τής διαλεκτικής, ρε γμτ!

Ασχολούμαστε συχνά με θρησκευτικά μπλογκς γιατί είμαστε φανατικά εναντίον τής πολιτικής θρησκοληψίας! Αυτή προσπαθούμε να χτυπήσουμε, όχι πρόσωπα. Αφού το ξέρεις! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κατεβαίνεις σε πορείες αγκαλιά με ελληνική σημαία, ότι προχτές την έβαλες στο μπαλκόνι σου κλπ. Άρα δεν νομίζω ότι διαφωνούμε , το " υψώνουμε " το είπα κυριολεκτικά .

Απλά εγώ τέτοιο κείμενο δεν θα το έγραφα ποτέ μονόπλευρα. Γιατί δεν διαβάζουν πάντα υποψιασμένοι , οπότε οι διαχωριστικές από την αριστερή πατριδοκαπηλία ( που υπάρχει και πρέπει να το λέμε , και ας κατατάσσουν κάποιοι σε αυτήν όλη την αριστερά επιδιδόμενοι σε αντικομμουνιστικές προβοκάτσιες ) πρέπει να μπαίνουν , προφανώς σε δεύτερο πλάνο όταν ασχολείσαι με τους αριστερούς κοσμοπολίτες.

από κει και μετά δεν βγάζουμε φασίστες όσους τα κάνουν αλλά δεν κάνουμε το λάθος να θεωρούμε το επαναστατικό επίδικο διεκδίκησης της πατρίδας ( δηλαδή όλων των κοινωνικών σχέσεων σε έναν κοινωνικό σχηματισμό ) με την κατάληψη και επιφανειακή χρήση συμβόλων .

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Μα δεν είναι αυτονόητο ότι δεν κατεβαίνω σε πορείες αγκαλιά με την ελληνική σημαία; Κι από την άλλη, δεν είναι αυτονόητο ότι, αν κατέβαινα, θα το έκανα θέλοντας μόνο και μόνο να συμβολίσω αυτά που γράφω στο τέλος-τέλος τού κειμένου; —εμείς, οι εργαζόμενοι και παραγωγοί του πλούτου, είμαστε η ηγετική τάξη τού έθνους (Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Διακρίνω μια σημαιοφοβία ή κάνω λάθος; Η μάνα μου, που δεν έχει ψηφίσει άλλο από Αριστερά, κρέμασε σημαία. Έπρεπε να ντρέπομαι που μένω «στο σπίτι με την ελληνική σημαία»;

Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς με τον όρο αριστερή πατριδοκαπηλία. Από μία άποψη όλοι οι αριστεροί που διεκδικούμε την πολιτική εξουσία προς όφελος της εργατικής τάξης είμαστε αριστεροί πατριδοκάπηλοι, αφού όλοι όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως Έλληνες δεν ανήκουν στην εργατική τάξη, άρα καπηλευόμαστε τον κοινό εθνικοκρατικό χώρο εις βάρος τους, κατά κάποιο τρόπο. Προφανώς εννοείς αριστερούς που έχουν χάσει την ισορροπία τής σύνθεσης μεταξύ εθνικού και ταξικού στοιχείου. Εντάξει, δεν είναι εύκολο να πατάει κανείς σε δύο βάρκες, όπως αποδεικνύουν και εκείνοι που κάνουν το αντίστροφο λάθος. Στο ορατό μέλλον όμως, αυτό έχουμε μπροστά μας: το να πατάμε σε δύο βάρκες. Άρα πρέπει να εξασκηθούμε στην ισορροπία…

Νομίζω ότι το επαναστατικό επίδικο είναι η αλλαγή τών κοινωνικών σχέσεων. Αλλά πού; Κατ’ αρχήν, στο δεδομένο χώρο που διαθέτουμε για να απλώνουμε τα ποδαράκια μας και στον δεδομένο κοινωνικό σχηματισμό, τμήμα τού οποίου είμαστε κι εμείς, θέλουμε δεν θέλουμε. Και δεν μπορεί να αλλάξει κάποιος τους συσχετισμούς σε έναν δεδομένο κοινωνικό σχηματισμό, αν δηλώνει ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτόν…

Ας το πάρουμε απόφαση: Δεν είναι Έλληνας (Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος) ή κομμουνιστής. Είναι και το ένα και το άλλο. Δεν υπάρχουν σε συνθήκες καπιταλισμού οι όροι και οι προϋποθέσεις για την κατάργηση των εθνών-κρατών. Και δεν υπάρχει παρά μόνο διαφορά κλίμακας στο ΕΕ εναντίον ΗΠΑ, π.χ., αντί τού Ελλάδα εναντίον Τουρκίας, ας πούμε.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

συμφωνούμε , απλά αναφέρθηκα στην ανάγκη ένα κείμενο για την σχέση ταξικού εθνικού να οχυρώνεται και από όσους σκόπιμα ή όχι το παρεξηγούν .

αριστερή πατριδοκαπηλία είναι η κατάληψη από την αριστερά της εθνικής " σχέσης " και όχι ο επαναστατικός μετασχηματισμός της , αυτοί που χάσανε την ισορροπία όπως ακριβώς λες. Σε καμία περίπτωση δεν σου το χρέωσα ...

LeftG700 είπε...

Ουφ! :-)