Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Γαλλικό oui στους γάμους γκέι. Δεν έχουνε ψωμί; Ας φάνε ...κουφέτα!




Όπως είναι γνωστό, η γαλλική Εθνοσυνέλευση, μετά από πολύμηνη και συχνά θυελλώδη συζήτηση, υπερψήφισε τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλόφιλων και, ταυτόχρονα, θεσμοθέτησε το δικαίωμα υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια —άφησε όμως απ’ έξω το δικαίωμά τους στην τεχνητή γονιμοποίηση, κάτι που θα αποτελέσει τον επόμενο στόχο τού ομοφυλοφιλικού κινήματος. Διαβάζουμε λοιπόν στα Νέα ότι, μετά την υπερψήφιση του νομοσχεδίου, όρθιοι και γεμάτοι ενθουσιασμό όλοι οι βουλευτές τής Αριστεράς φώναζαν εν χορώ «ισότητα, ισότητα!», συνεπαρμένοι ασφαλώς από γνήσιο επαναστατικό ενθουσιασμό, μια και η Ισότητα είναι το κύριο πρόταγμα της Αριστεράς. Βεβαίως, όταν η καλή (για τους ‘‘άλλους’’) εφημερίδα γράφει «όλοι οι βουλευτές τής γαλλικής Αριστεράς» συμπεριλαμβάνει και τους βουλευτές τού Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Είναι αυτονόητο ότι θεωρούμε άκυρη αυτή την κατηγοριοποίηση. Αυτονόητο ξεαυτονόητο, ας το γράψουμε όμως, καλού-κακού. Στις περσινές γαλλικές προεδρικές εκλογές μεγάλη σύγχυση είχε δημιουργηθεί ως προς αυτό το ζήτημα σε μερικούς-μερικούς εδώ (ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε!)...

Διαβάζουμε όμως και κάπου αλλού ότι, σύμφωνα με στοιχεία τού γαλλικού Υπουργείου Εργασίας, ο αριθμός τών (επίσημα καταγεγραμμένων) ανέργων στη Γαλλία έφτασε τα 3.188.000 άτομα ανθρώπους τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, αριθμό που αποτελεί ρεκόρ για τη συγκεκριμένη χώρα, στην οποία η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται εδώ και 22 συνεχόμενους μήνες τώρα!

Κάτι δεν μας κάθεται καλά. Κάπου δεν μας βγαίνει η εξίσωση. Κάπως περίεργα νιώθουμε όταν μαθαίνουμε ότι οι βουλευτές τού Αριστερού Μετώπου (γι’ αυτούς μάς νοιάζει, όχι για τους βουλευτές τού Ολάντ) χειροκροτούν ξέφρενα, φωνάζοντας «ισότητα, ισότητα», την ίδια στιγμή που η στρατιά τών ανέργων Γάλλων όλο και μεγαλώνει. Και σαν να μας έρχεται στο νου η Μαρία Αντουανέτα που, όταν ρώτησε να μάθει γιατί οι γυναίκες τού Παρισιού έχουν ξεσηκωθεί και την πληροφόρησαν ότι διαμαρτύρονται επειδή δεν μπορούν να αγοράσουν ψωμί για τα παιδιά τους μετά την αύξηση της τιμής του, είπε: «Μα τι στο καλό! Χάθηκε το παντεσπάνι;» . Κάπως έτσι και οι σύντροφοι βουλευτές. Μόνο που αντί για παντεσπάνι προτείνουν στο άνεργο πόπολο ...κουφέτα!

Εμείς μάθαμε, μας μάθανε, πως, για την Αριστερά, οι όροι τής υλικής αναπαραγωγής της ζωής, όροι που επικαθορίζονται, σε τελική ανάλυση, από τις παραγωγικές σχέσεις, δηλαδή από το ποιος βαστάει τα κλειδιά τών μέσων παραγωγής, είναι αυτοί που βρίσκονται και πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της. Με σκοπό βέβαια την αλλαγή τους, έτσι ώστε το κοινωνικά παραγόμενο πλεόνασμα να κατανέμεται δίκαια στην κοινωνία, σ’ αυτήν που το παράγει δηλαδή, κι όχι να κατευθύνεται στα θησαυροφυλάκια της απελπιστικά μικρής μειοψηφίας τών κυρίαρχων. Να λοιπόν για ποιο λόγο θα έπρεπε πρώτα και κύρια να φυλάνε τα ξέφρενα χειροκροτήματά τους οι βουλευτές τής Αριστεράς, όπου γης. Για κάθε βήμα προχωρήματος προς αυτή την κατεύθυνση, για κάθε μικρή χαραμάδα που ανοίγει προοπτικές για την επίτευξη αυτού τού σκοπού.

Θα έπρεπε, θα έπρεπε...  Έλα όμως που δεν γίνεται έτσι στις χώρες τής Δύσης, εδώ και πολλά-πολλά χρόνια! Όπου η Αριστερά —φρακαρισμένη, μπερδεμένη, διαβρωμένη από την επιρροή τού πολιτικού φιλελευθερισμού, ή, απλώς, αποδεχόμενη την ήττα άνευ όρων (και Πίστης)— ξεχνάει τις μεγάλες πλειοψηφίες τών υφιστάμενων την εκμετάλλευση και την απόλυτη υπαγωγή τους στη «σιδερένια φτέρνα» τού κεφαλαίου και υιοθετεί τις διάφορες μειονότητες και τα επί μέρους αιτήματά τους. Κακό είναι αυτό; —θα αναρωτηθούν καλόπιστα ή κακόπιστα και εκ του πονηρού κάποιοι. Καθόλου! Η Αριστερά της πανανθρώπινης χειραφέτησης και αδελφοσύνης δεν μπορεί να αδιαφορεί ούτε και για ένα μυρμήγκι! Το κακό είναι, και μάλιστα εγκληματικά κακό, όταν το κάνει αυτό λησμονώντας να ορίζει παράλληλα προτεραιότητες και να ξεχωρίζει το κύριο από το δευτερεύον (χωρίς όμως και να κάνει το λάθος να τα αποσυνδέσει). Πλησιάζοντας επικίνδυνα, ή και μπαίνοντας μέχρι το λαιμό, στο λάκκο με τα φίδια τού μεταμοντερνισμού, μέσα στον οποίο anything goes. Όπως το έκανε ο Μπερτινότι, αυτός που κάποτε φιλοδοξούσε να επανιδρύσει το ιταλικό κομμουνιστικό κίνημα, όταν έλεγε: «[Σ]ήμερα μια αριστερή, εναλλακτική, αντικαπιταλιστική λύση δεν μπορεί να στηρίζεται [μόνο] στην αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, αλλά και στα θέματα του περιβάλλοντος και εκείνα των δικαιωμάτων τών γυναικών και των ομοφυλόφιλων».[1]

Έτσι όμως μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο. Έτσι μετατρέπεται σε μία ‘‘μειονοτική’’ Αριστερά,[2] κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι ότι, κινούμενη στο άλλο άκρο τού οικονομισμού, ξεκολλάει μεν από τα υπόγεια των θεμελίων τής ενοποιητικής Βάσης, όχι όμως για να προσγειωθεί, αλλά για να χαθεί στη στρατόσφαιρα του κατακερματισμένου σε άπειρες μειονότητες Εποικοδομήματος.


[1] Αναφέρεται, χωρίς παραπομπή, από τον Χρήστο Κάτσικα, σε άρθρο του στo νέο περιοδικό  Μαρξιστική Επιθεώρηση Praxis, τεύχος Απριλίου.

[2] ‘‘Μειονοτική’’ Αριστερά; Ο Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας για κάποια στελέχη της ΔΗΜΑΡ, χρησιμοποίησε τις προάλλες έναν άλλο όρο που πολύ μάς άρεσε: τρανσέξουαλ αριστεροί. Ως κλασικός όμως εκπρόσωπος της ‘‘μειονοτικής’’ Αριστεράς, έσπευσε σε συνέντευξή του στην τελευταία Κυριακάτικη Αυγή να ανακαλέσει. Παρ’ όλη τη σπουδή του βέβαια, δεν κατάφερε να προλάβει τα βέλη κάποιων κολλημένων ‘‘μειονοτικών’’ τού ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι εξανέστησαν με την political cultural ‘‘απρέπεια’’. Μη ρωτήσετε τι έκαναν αυτοί οι κολλημένοι όταν ο Σκουρλέτης είχε εξακοντίσει εκείνη την απίστευτη μπαρούφα περί αναρχικών «που δεν έχουν θέση στον ΣΥΡΙΖΑ». Αγόραζαν αγρόν. Για να διοργανώσουν εκεί το προσεχές Athens Gay Pride! ;-) 


Η photo, από tanea.gr.

53 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Νομίζω ότι με αφορμή....κάπου ξεφεύγει το άρθρο.
Αφού δηλώσω εξ'αρχής ό,τι είμαι εναντίον του θεσμού του γάμου απ'οπου κι αν προέρχεται(έτερο- ή ομο)το πραγματικό ερώτημα θα έπρεπε/μπορούσε να ήταν "γιατί κανένα κοινοβ/κό κόμμα και ιδίως της "αριστεράς" ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ να φέρει πρός συζήτηση κάτι που ήδη έχουν δεχτεί 15 χώρες?Είναι ή όχι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισονομίας?
Οποιαδήποτε απάντηση και να δοθεί,στο βάθος θα διακρίνουμε την ψηφοθηρία,την υποκρισία και τον αφανή/καλυμένο φασισμό των "νοικοκυραίων".Και αυτά δυστυχώς δεν τολμά να τα φτύσει η αριστερά.
Τόσο ριζοσπαστικά

Λύσιππος είπε...

A! και να θυμίσω το μακαρίτη το δήμαρχο Τήλου Τ.Αλιφέρη.Δεν ήταν ομοφυλοφιλος ήταν όμως ακομπλεξάριστος και ριζοσπάστης.Βουλευτές παρόμοιους έχουμε?Αν ναί,τους εμποδίζει το κόμμα?

Ανώνυμος είπε...

Οι σύντροφοι Γάλλοι, με τον υπερσύντροφο Ολανδρέου επικεφαλής, χειροκροτούν το κύριο ζήτημα της οικουμένης και δεν ασχολούνται με τις παλιο-κομμουνιστικές εμμονές. Εσύ λεφτη, γνωστό φαλοκρατικό γουρούνι δεν μπορείς να τους καταλάβεις, δεν μπορείς να σκεφτείς ότι τώρα δικαιώνονται που ψήφισαν ολανδρέου. Υποπτεύομαι ότι δεν είσαι με τον Ομπάμα παρότι είναι αφρο και με τη Μέρκελ, παρότι είναι γυναίκα, δεν είσαι με το Σόιμπλε παρότι ανάπηρος, ούτε καν με τον «δικό» μας τον Άδωνη παρότι είναι …….

Προς Λύσιπο:
Καλό είναι να καταγγέλλεις το "φασισμό των νυκοκυραίων", μόνο που χρειάζεται προσοχή μήπως με αυτό ως πρόσχημα, καταλήγεις υπηρέτης των αφεντικών, που δεν φοράει ποδιά….(σαν νυκοκυρά) αλλά φερετζέ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Λύσιππε,


Υποψιάζομαι ότι έχεις την αίσθηση πως ξεφεύγει το άρθρο επειδή, επηρεασμένος ίσως από τόνους αριστερής μελάνης υπέρ τών «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», έτσι γενικά, αόριστα και αδιακρίτως, έχεις ξεχάσει ότι η ‘‘καρδιά’’ τής αριστερής κοσμοθεωρίας είναι ότι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά τής οικονομικής εξάρτησης και εκμετάλλευσης είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα προς την ολική χειραφέτησή τους. Κι ακόμα, επειδή μάλλον δεν πρόσεξες ότι αυτό που επισημαίνουμε προκειμένου να αναδεικνύεται και να μη ξεχνιέται η βασική αντίθεση κεφαλαίου/εργασίας είναι η ανάγκη ιεράρχησης και θέσης προτεραιοτήτων στις διάφορες επί μέρους επιδιώξεις τής Αριστεράς, και όχι ο μηδενισμός τους. Έχει γίνει φανερό πια ότι δεν μπορούν να αναχθούν όλες οι κοινωνικές αντιθέσεις σ’ αυτή τη βασική αντίθεση. Αλλά πρέπει επί τέλους να γίνει και κατανοητό ότι δεν υπάρχει και καμία άλλη για να πάρει τη θέση της ως βασική.

Μετά από αυτές τις απαραίτητες διευκρινίσεις σου πω το εξής: Δεν είναι υποχρεωτικό να κρύβεται υποκρισία ή δειλία πίσω από την απροθυμία τών αριστερών κομμάτων να σηκώσουν το θέμα και να το κάνουν σημαία. Μπορεί να το κάνουν για να μη διχάσουν τον κόσμο τους (ή τον κόσμο που έρχεται σιγά-σιγά κοντά τους) με ένα ζήτημα αμφιλεγόμενο και ακατάλληλο ίσως για κοινωνίες σαν τη δική μας. Σε μία τέτοια περίπτωση είναι ζήτημα τακτικής. Σε κάθε περίπτωση όμως και επειδή δεν μπορούμε να είμαστε στο μυαλό κανενός εκτός από το δικό μας: Αυτό το σενάριο που σου είπα παραπάνω είναι ο κύριος λόγος που εμείς δεν συνηθίζουμε να σηκώνουμε τέτοια θέματα.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε (πάρε, ρε γμτ, ένα όνομα, διευκόλυνε την κατάσταση!),

«Γνωστό φαλλοκρατικό γουρούνι»! Α, πολύ μου άρεσε αυτό! ;-)


Τα λέμε (ψευδωνύμως, δεν είναι κακό!)

Ανώνυμος είπε...

Το κίνημα για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας, όπως και το φεμινιστικό, επανεγγράφουν την κομμουνιστική προοπτική στη δημόσια σφαίρα, επειδή θεμελιακά αμφισβητούν τον κοινωνικό καταμερισμό ρόλων της πατριαρχίας και κάθε καταπιεστικού κοινωνικού σχηματισμού.
Το εργατικό κίνημα είναι καταδικασμένο σε μια μάχη οπισθοφυλακών αγωνιζόμενο να περιορίζει την συνεχώς διευρυνόμενη ήττα του.
Το εργατικό κίνημα βλέπει μερικά τμήματα του να μεταλλάσσονται σε συνεργάτη του εχθρού, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που θα έπρεπε να συμμετάσχουν σε αυτό θεωρεί την εικόνα του κινήματος απωθητική.
Τα κινήματα των γυναικών και για την απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας πραγματοποιούν διαρκείς επαναστάσεις που αλλάζουν την καθημερινότητα και μεταμορφώνουν τις σχέσεις εκατομμυρίων ανθρώπων.
Την ώρα που οι αριστερές πτέρυγες του εργατικού κινήματος στη χώρα μας δεν τολμούν να ονειρευτούν ως στόχο ρεαλιστικό και πιστευτό την επιστροφή στις ημέρες της αργής επέκτασης του νεοφιλελευθερισμού, τα παραπάνω κινήματα πάνε πιο πέρα από την αμφισβήτηση της εξουσίας των διανοούμενων και των διευθυντών που η Πολιτιστική Επανάσταση έφερε στο προσκήνιο. Αμφισβητούν την λατρεία της εικόνας της δύναμης αποδομώντας το αξιακό πεδίο πάνω στο οποίο νομιμοποιούνται οι εξουσιαστικές κοινωνίες.
Αυτό θα μπορούσε να είναι τμήμα μιας επιχειρηματολογίας που θα υποστήριζε την αντίθετη από τη δική σας ιεράρχηση. Εγώ δεν τη συμμερίζομαι. Ο λόγος αυτός πατά σε πλευρές της πραγματικότητας, αλλά επικαθορίζεται από την έκρηξη υποκειμενισμού που τον διαπερνά. Η αλήθεια, σπανίως βρίσκεται καπου στη μέση δυό απόψεων. Εδώ, όμως, ισχύει η εξαίρεση που επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα. Κάθε αναγόρευση ως πρωταρχικής και βασικής μιας από τις κυρίαρχες αντιθέσεις οδηγεί στην εξαφάνιση, από το οπτικό πεδίο αυτού που κάνει αυτή την επιλογή ιεράρχησης, των υπόλοιπων.

Μιχ. Καστρινάκης

Ανώνυμος είπε...

η αντίδραση των βουλευτών του αριστερού μετώπου είναι γελοία , για το στιγμιότυπο με το χειροκρότημα και όχι για την ψήφο τους , η οποία ήταν σωστή και σε κάθε περίπτωση δεν έπρεπε να παίρνει υπόψη της αν διχάζει πάνω στην βάση του κοινωνικού συντηρητισμού .

Επίσης διχάζει το μεταναστευτικό , η πατριδοκαπηλία και η τάξη - ασφάλεια , αλλά αυτό δεν είναι λόγος για στρογγυλέματα από την αριστερά . Η αποπομπή Θεοδωρίδη από Σαμαρά - Τσίπρα , θα μείνει , μεταξύ άλλων , στίγμα στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ .

Με τα περιθώρια απόσπασης αμιγώς οικονομικών συνεναίσεων από την μεριά του αστικού μπλοκ να στενεύουν όλο και περισσότερο , τα ζητήματα της ιδεολογίας βαραίνουν , γίνονται όλο και πιο επίκαιρα , και όχι το αντίθετο .

Η ανοχή προς τον κοινωνικό συντηρητισμό , η εγκατάλειψη της κυβέρνησης της αριστεράς υπέρ συμμαχιών με σκληροπυρηνικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης , η ανιεράρχητη διεθνής υπερδραστηριότητα του Τσίπρα , η αποχή από το πραγματικό επίδικο της προβολής μιας συνθήκης ζωής έξω από αυτήν της ευρώ - Ελλάδας , είναι όλα στο ίδιο καζάνι .

αν κάποιος ενοχλήθηκε από την απαράδεκτη ατάκα του Σκουρλέτη , και δεν είχε ενοχληθεί από την προηγούμενη απαράδεκτη ατάκα του , κακώς . Μην κάνεις το ίδιο , βάλε κόκκινη γραμμή . Θα λέμε και ρατσιστικά ανέκδοτα ?

τελευταίο και σημαντικότερο . Όλα αυτά τα θέματα , χωρίζονται σε 2 περιόδους . πΧΑ και μΧΑ .

καλά κάνεις και χτυπάς την φιλελεύθερη ψευτοαριστερά , φοβάμαι όμως ότι το κάνεις με όρους 2006 , όσο και αν η πρόθεση σου είναι να το κάνεις με όρους της συγκυρίας παροξυσμού της κρίσης .

κ. σ.

Μάρκομ Ξ είπε...

Πίτσες μπλε και κόκκινα γαρύφαλλα!

Εδώ ο κόσμος καταστρέφεται και το... παιδί χτενίζεται...

ο γράφων "γαλλικά"
Μάρκομ Ξ

Λύσιππος είπε...

Φίλοι μου ειλικρινά περίμενα μια άλλη απάντηση.Απογοητεύτηκα.
Η πρώτη παράγραφος είναι σα να ακούω το ΚΚΕ για την μελλοντική έλευση...
Η δεύτερη επιβεβαιώνει την ερμηνεία που δίνω (νοικοκυραίοι κλπ).
Βλέπετε πουθενά τίποτα Ριζοσπαστικό?
ΥΓ. "οι τόνοι μελάνι..." ουτε τους έχω διαβάσει ούτε τους χρειαζόμαστε.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ισονομία προκύπτουν από την κοινή λογική,την ειλικρίνεια,και τον ανθρωπισμό,εδώ και αιώνες.

Λύσιππος είπε...

Tα γνωστά κνίτικα,ανωνύμως.
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι υπηρέτησα αφεντικά,σίγουρα λιγότερο από σένα.
Τέλος

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Κάνεις πολύ καλά και δεν συμμερίζεσαι την επιχειρηματολογία που παραθέτεις (αναφέρομαι μόνο στην ομοφυλοφιλική πτέρυγα· ο φεμινισμός είναι άλλης τάξης ζήτημα, κατά την άποψή μου). Διότι σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται είτε σε φαντασιώσεις, είτε σε αποσιωπήσεις, είτε σε παραγνωρίσεις που αποσκοπούν στην καθολικοποίηση του μερικού και μειοψηφικού. Βάζοντας για την οικονομία τής συζήτησης στην πάντα τα πρωτεία των υλικών όρων αναπαραγωγής τής κοινωνικής ζωής και, συνεπώς, δεχόμενοι την παράδοξη θέση ότι μπορεί ένα νηστικό αρκούδι να μην είναι σε θέση να χορεύει, αλλά μπορεί κάλλιστα να γαμάει, ας πούμε πρόχειρα:

α) Η ομοφυλόφιλη επιθυμία αφορά σε μία μειοψηφία με την οποία, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να στοιχηθούν οι μεγάλες μάζες που απαιτούν οι ριζικές κοινωνικές αλλαγές.

β) Η ομοφυλόφιλη επιθυμία μπορεί να αμφισβητεί πλευρές τών έμφυλων εξουσιαστικών δομών τής σύγχρονης κοινωνίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά πως δεν τις αναπαράγει εντός τών ομοφυλοφιλικών σχέσεων. Έχεις δει ποτέ ‘‘αρσενική’’ λεσβία να πλακώνει στο ξύλο τη γκόμενά της επειδή ξενοκοίταξε; Καλύτερα να μη το δεις! Εγώ το έχω δει κι έχω πάθει πλάκα. Γι’ αυτό και καγχάζω με την τάχα μου «αμφισβήτηση της λατρείας για την εικόνα τής δύναμης»!

γ) Με τη λογική τής επιχειρηματολογίας που παραθέτεις ενδεικτικά, για κάθε κίνημα που επιδιώκει την ανατροπή υφιστάμενων εξουσιαστικών κανόνων σε κάποιο πεδίο τής κοινωνικής ζωής θα μπορούσε να ειπωθεί ότι «επανεγγράφει την κομμουνιστική προοπτική στη δημόσια σφαίρα», αφού αμφισβητεί πλευρές τών «καταπιεστικών κοινωνικών σχηματισμών». Ακόμα κι ένα κίνημα απελευθέρωσης της δικής μας επιθυμίας να παίζουμε ελεύθερα πόκα όπου μας γουστάρει και μία εκστρατεία υπέρ τής εισαγωγής τής πόκας ως υποχρεωτικό μάθημα στο Λύκειο, με το σκεπτικό ότι οξύνει την κριτική σκέψη των εφήβων και τους βοηθάει να διαχειρίζονται καλύτερα το απρόοπτο και τις αντιξοότητες της ζωής!

δ) Με την πολύ-πολύ διασταλτική έννοια τής λέξης επανάσταση μπορούμε να μιλήσουμε για «διαρκείς επαναστάσεις που αλλάζουν την καθημερινότητα και μεταμορφώνουν τις σχέσεις εκατομμυρίων ανθρώπων». Με την ίδια έννοια δηλαδή που έχει η ίδια λέξη στις διάφορες διαφημίσεις για «επανάσταση στην κουζίνα με τη νέα χύτρα ταχύτητας Δείνα» ή «επανάσταση στην κινητή τηλεφωνία με το νέο κινητό Τάδε». Για να καγχάσω και λίγο, παραφράζω και συμπληρώνω τη γνωστή αποστροφή τού Μαρξ: Η επανάσταση σταματάει έξω από την πύλη τού εργοστάσιου, αλλά δεν έχει το παραμικρό εμπόδιο να θριαμβεύσει στο κρεβάτι!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Φεύγοντας από όλα αυτά, να έρθω και λίγο σε σένα. Απ’ ό,τι βλέπω, ...«ξύπνησε ο αντιεξουσιαστής μέσα σου»! ;-) :-)

Ξύπνησε και πιάνει τον ταύρο απ’ τα κέρατα:

«Η ιεράρχηση είναι το πρώτο στάδιο τής ιεραρχίας. Και η ιεραρχία είναι το θεμέλιο της εξουσιαστικότητας! Γι’ αυτό, σύντροφοι, να χτυπήσουμε το φίδι στο κεφάλι! Κάτω η ιεράρχηση! Κάτω οι προτεραιότητες! Κάτω οι πρωτεύουσες αντιθέσεις! Κάτω και το αντίθετό τους, οι δευτερεύουσες! Κάτω οι πρωτεύουσες προτάσεις! Κάτω και οι δευτερεύουσες προτάσεις! Κάτω η αρίθμηση! Κάτω οι αριθμοί! Κάτω τα πρώτα πιάτα! Κάτω το κυρίως μενού! Κάτω το πάνω! Κάτω και το κάτω! Κάτω τα stop στους δρόμους που βγάζουν στην Κηφισίας! Κάτω τα σήματα προτεραιότητας στα σταυροδρόμια! Κάτω τα σταυροδρόμια!»

Κι ενώ ο αντιεξουσιαστής Μιχάλης τα φωνάζει όλα αυτά με βροντερή φωνή, ο άλλος Μιχάλης, ο ‘‘εξουσιαστής’’, στην επόμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να ψηφίσει πάνω στα κύρια καθήκοντα που η συγκυρία βάζει στο κόμμα, σε μία ψηφοφορία που θα καθορίσει ποια πολιτική ομάδα θα περιβληθεί την εξουσία τής πλειοψηφίας και θα απαιτήσει, συνεπώς και αυτονοήτως, την πειθάρχηση της μειοψηφίας!

Φίλε Μιχάλη, χαρά στο κουράγιο σου! :-)


Τα λέμε


ΥΓ Δεν είναι ακατόρθωτο να κρατάς τις προτεραιότητες χωρίς να μηδενίζεις τα δευτερεύοντα. Το έκαναν οι μπολσεβίκοι όταν αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία, μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας. Φαντάσου! Εδώ κι έναν αιώνα! Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς τώρα; Βεβαίως, αυτή η ισορροπία δεν θα προκύπτει αυτομάτως. Πάντα θα υπάρχουν οι διαπραγματεύσεις και οι εντάσεις. Αλλά αυτό είναι η δημοκρατία. Διεκδικήσεις με εντάσεις (συχνά και με κλωτσιές και μπουνιές). Πώς αλλιώς;

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Μην καταργείς τα όρια και μην ισοπεδώνεις διαφορές. Τα μαχαιρώματα και οι πυροβολισμοί σε ανθρώπους είναι διαφορετικής έντασης ζητήματα από το πρόβλημα που, ας πούμε, έχω εγώ επειδή δεν μπορώ να παντρευτώ τον καλό μου!

Δεν θα συμφωνήσω για τον Θεοδωρίδη. Το άτομο είναι πυροβολημένο, πιθανότατα εκ γενετής. Να κολλάει αφίσες. Μέχρι εκεί.

Ώστε το ζήτημα των γκέι γάμων είναι το ζήτημα ιδεολογίας που πρέπει να αναδείξουμε αφού δεν μας παίρνει για μικρές νίκες στην αμοιβή τής εργασίας; Αυτό θα ανασυγκροτήσει την Αριστερά και θα της επιτρέψει να επιβιώσει στους δύσκολους καιρούς που περνάμε; Στο επόμενο ή μεθεπόμενο ποστ θα αναδείξουμε κάποιο άλλο που κατά την άποψή μας έχει απείρως περισσότερα "προσόντα" για να έρθει στο προσκήνιο.

Για ποια κυβέρνηση της Αριστεράς μιλάς; Εσύ δεν έγραφες τις προάλλες ότι καλά κάνει το ΚΚΕ και δεν θέλει ν’ ακούσει κουβέντα περί ΣΥΡΙΖΑ; Δεν νομίζεις ότι κάτι δεν κουμπώνει εδώ κι ότι πρέπει να πάρεις μια απόφαση;

Γιατί είναι απαράδεκτη η ατάκα τού Σκουρλέτη; Ο όρος τρανσέξουαλ δεν είναι όρος με τον οποίο αυτοπροσδιορίζονται οι ίδιοι;;; Δεν σημαίνει την αλλαγή φύλου κατόπιν χειρουργικής επέμβασης;;; Η αλλαγή φύλου με χειρουργική επέμβαση δεν είναι μετάλλαξη;;; Αν εγώ εγχειριστώ και κόψω το πουλί μου και κάνω τεχνητό κόλπο δεν θα μπορεί κάποιος να πει ότι το καινούργιο φύλο μου είναι μεταλλαγμένο ή προϊόν μετάλλαξης;;; Κι αν το πει, θα είναι απαράδεκτος;;; Θα τρελαθούμε τελείως σ’ αυτό τον κόσμο;;;

Να κόψουμε τα ρατσιστικά ανέκδοτα; Να τα κόψουμε τα γαμημένα, να τα κόψουμε!

Να κόψουμε τα ανέκδοτα με τους κεκέδες! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με τις ξανθιές! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με «έναν Αμερικανό, έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα μέσα σε ένα αεροπλάνο»! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με Μπόμπους! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με παπάδες! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με Πόντιους! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με Εβραίους! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με Σκωτσέζους! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, Σέρβους, Βούλγαρους, Ρουμάνους! Να κόψουμε τα ανέκδοτα με τρελούς! Να κόψουμε τα αντισοβιετικά ανέκδοτα! Να κόψουμε τα αντιναζιστικά ανέκδοτα! Να τα κόψουμε όλα, να πάνε στο διάβολο! Και να μην ξεχάσουμε να κόψουμε κι εκείνο το ρατσιστικό καλαμπούρι με τον Κνίτη (Συριζαίο, Αντάρσυο, Μουλού, Οακίτη, αντιεξουσιαστή) που του δείχνανε το φεγγάρι κι αυτός κοίταζε το δάχτυλο!

Λογικότερα, Κουροπάτκιν! :-) Λογικότερα και με λιγότερη πολιτική ορθότητα. Βλάπτει σοβαρά τη σοβαρότητα της Αριστεράς και θα μας πάρουν με τις πέτρες, όπως τον ΓΑΠ! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μας δουλεύεις; Άμα είναι να γράφουμε "γαλλικά", να τα γράφουμε όλα! ;-) :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Λύσιππε,


ΟΚ, απογοητεύθηκες. Αφού το λες έτσι θα είναι, το δέχομαι και σε ευχαριστώ πολύ και για την ειλικρίνεια. Όμως πρέπει να κατανοήσεις με τι ακριβώς απογοητεύθηκες.

Αυτά που σου γράψαμε στην πρώτη παράγραφο δεν είναι τίποτε σοφίες δικές μας, ούτε βέβαια σοφίες τού ΚΚΕ. Είναι ο σκληρός πυρήνας τής αριστερής κοσμοθεώρησης, όπως τον ανέλυσε ο πατριάρχης τού σύγχρονου (19ος αιώνας και πέρα) εργατικού κινήματος, ο Μαρξ. Συνεπώς, αν σε απογοήτευσε κάποιος αυτός δεν είμαι εγώ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι Μουλούδες. Είναι ο Μαρξ. Σεβασή η άποψή σου, αν την έχεις, ότι η Αριστερά πρέπει να απαλλαγεί από τον Μαρξ, να ‘‘εκσυγχρονιστεί’’, να αποκηρύξει τις «παλιές σκουριασμένες ιδέες που δεν ισχύουν πια». Τυχαίνει να μη τη συμμεριζόμαστε.

Σου εξήγησα στο προηγούμενο σχόλιο ότι δεν μηδενίζουμε άλλες κοινωνικές αντιθέσεις και τις διεκδικήσεις που αυτές γεννούν. Δεν τις μηδενίζουμε, αλλά δεν τα κάνουμε και όλα ίσιωμα. Γιατί μια τέτοια αντίληψη σημαίνει σώνει και ντε ότι σε παραπέμπουμε στη «μελλοντική έλευση»; Δεν το καταλαβαίνω. Αν ο τελικός προορισμός μας είναι η Ρώμη και πορευόμαστε προς τα εκεί μέσα από διάφορες διαδρομές και σταθμούς, ποιο είναι το κακό αν εμείς επιμένουμε να θυμίζουμε «παιδιά, μη ξεχνάτε, ο τελικός μας προορισμός είναι η Ρώμη, μη την πατήσουμε και καταλήξουμε στο ...Ρέικιαβικ!»;

Λυπάμαι πολύ αν τα όσα σου εξηγήσαμε στη δεύτερη παράγραφο σου επιβεβαίωσαν την άποψη περί νοικοκυραίων. Εγώ απλώς προσπάθησα να σου εξηγήσω ότι η αριστερή πολιτική πρέπει να συνυπολογίζει τις κάθε φορά διαμορφωμένες πραγματικότητες και να μην εκστρατεύει εναντίον τών εχθρών σαν άλλος Δον Κιχώτης, βασισμένη μόνο σε ό,τι έχει εκείνη στο μυαλό της.

Η κοινή λογική είναι πράγμα πολύ σχετικό, φίλε μου. Ας πούμε: Με βάση την κοινή λογική τών Κρητικών, αν βάλεις χέρι στην κόρη τους, θα καταλήξεις να κοιτάς τα ραδίκια ανάποδα. Ενώ, σύμφωνα με την κοινή λογική τών Εσκιμώων, αν δεν πήδαγες τη γυναίκα τους, σε πετάγανε έξω από το ιγκλού και γινόσουνα κόκαλο σε χρόνο ντε τε...

Ανθρώπινα δικαιώματα; Ανθρώπινο δικαίωμα να θέλω να παντρευτώ τον καλό μου αν είμαι γκέι. Ανθρώπινο δικαίωμα και το να μην κοιμάμαι στο δρόμο αγκαλιά με τα αδεσποτάκια, για να ζεσταίνει ο ένας τον άλλο. Ανθρώπινο δικαίωμα εδώ, ανθρώπινο δικαίωμα εκεί, ποιο είναι το πάνω-πάνω;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δεν αξίζουν απάντησης αυτά που λες , ρίξε νερό στα μούτρα σου και ξαναπροσπάθησε .

κ. σ.

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Νομίζω ότι μπορείς να εκφράσεις τη διαφωνία σου, χωρίς να γίνεσαι αγενής. Δεν προσφέρεις τίποτε και ασφαλώς δεν διαφημίζεις την Αριστερά. Ιδίως όταν η αγένεια είναι η μοναδική συνεισφορά σε ένα διάλογο, όπως συμβαίνει με το παραπάνω σου σχόλιο...


Τα λέμε


Λύσιππος είπε...

Τελευταίο,να μη σας κουράζω.
Η επίκληση του Μαρξ,δε κολλάει στο θέμα,αλλιώς προκύπτουν αντιφάσεις ατελείωτες και για το τότε και για το σήμερα.Παράδειγμα,με τη λογική σας θα ήταν φυσικό να είχαμε έως σήμερα την επίσημη και νόμιμη Δουλεία.
Δεν απαντάτε περί Ριζοσπατισμού. Συμπεραίνω ως ψευδεπίγραφο στο τίτλο τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο παράδειγμα σας,δε βλέπω γιατί ο άστεγος και η σεξ.επιθυμία έρχονται σε σύγκρουση ως αιτήματα ανθρώπων.
Σημ.Νομίζω ότι το έθιμο που αναφέρετε δεν είναι των εσκιμόων αλλά φυλής των Ιμαλαϊων.Κι αυτό το βρίσκω φθηνή δικαιολογία,δηλ.να καθορίζω τη στάση μου σύμφωνα με τις εκάστοτε κυρίαρχες απόψεις ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΝΩΘΕΝ με σκοπιμότητες(Κράτος,Θρησκεία,κυρίαρχη τάξη κλπ)
Επαναλαμβάνω ως παράκληση.Ορίστε τι είναι Ριζοσπαστισμός,για να καταλαβαινόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

δεν υπάρχει κάτι το αγενές στο σχόλιο μου σε αντίθεση με το δικό σου που απαντάει σε αυτά που θα σε συνέφερε να έχω πει . Θα έλεγα ότι είμαι ασυγχώρητα ευγενικός .

ο Θεοδωρίδης είναι πασίγνωστος εδώ και χρόνια . Έχει άδικο για τα Ίμια και για πολλά άλλα , όμως δεν είναι δουλειά του Φαήλου Κρανιδιώτη .

η απάντηση σου σε ντροπιάζει και σε προστατεύω .

σε ντροπιάζει γιατί δεν απαντάς σε τίποτα από όσα λέω , και γιατί μιλάς σαν αλκοολικός κουτσαβάκης για να πουλήσεις μαγκιά ότι οι αριστεροί είναι παιδάκια της " μόδας " και της " πιάτσας " , ακομπλεξάριστοι από το poliitically correct , που στην πραγματικότητα πήραν τον μαρξισμό και τον κατάντησαν επάγγελμα , για να στελεχώσουν τα " παιδιά " του κόμματος το κράτος , και να διαχειριστούν την βαρβαρότητα , για να χειριστούν το ήθος και τις αρχές του καπιταλισμού .

Διάβασε για τις αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο , στην ανατροφή των παιδιών κλπ που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση . Και που μετά πήγαν πίσω γιατί επικράτησαν οι θιασώτες του " άσπρη γάτα ,μαύρη γάτα " . Τελικά ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι και λίγο καπιταλισμός , οι μετανάστες να είναι πολλοί ( να τα λέμε αυτά , μας παίρνουν και τις δουλειές !!! ) , για τον Αγ Παντελεήμονα να φταίνε οι μετανάστες και η αριστερά . Οι φεμινίστριες να είναι και λίγο φλύαρες και ενοχλητικές , οι λεσβίες αντιαισθητικές ( όχι και μέσα στον δρόμο ,προκαλούν ) οι μαύροι να είναι και λίγο ρατσιστές εναντίον των λευκών , η κυβέρνηση της αριστεράς να στηρίζεται στην ακροδεξιά , το ΚΚΕ να είναι σεχταριστικό προς την ακροδεξιά και τα μνημόνια που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι απέναντι στους εργαζόμενους και την νεολαία .

δεν είναι σκοπός της αριστεράς οι " μικρές νίκες στην αμοιβή της εργασίας " είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο μέσα από μικρές και μεγάλες νίκες σε όλα τα πεδία της κοινωνικής αναπαραγωγής .

κ. σ .

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Νομίζω ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν έχει νόημα να συζητούμε εμείς οι δύο. Διότι μου φαίνεται αδιανόητο, όταν πριν από λίγο έχεις εκφραστεί λέγοντας ρίξε νερό στα μούτρα σου, να έρχεσαι τώρα και να μου λες ...Θα έλεγα ότι είμαι ασυγχώρητα ευγενικός!!!

Χθες, προχθές, μη κατανοώντας την ειρωνική μου αναφορά σε ιστορικά γεγονότα (Μπρεστ-Λιτόφσκ, Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) με κατηγόρησες ότι «αναπαράγω αντικομμου νιστικούς εμετούς». Δεν έβγαλα κιχ. Μετά, μου προσήψες πολιτικαντισμό και θεατρινισμό. Τσιμουδιά εγώ. Και τώρα αυτό. Ασυγχώρητα ...ευγενική διατύπωση το «ρίξε νερό στα μούτρα σου»!!! Για κάτσε!

Προφανώς, επειδή δεν με ξέρεις και δεν έχεις προσωπικά μαζί μου, η συμπεριφορά σου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αδυναμία σου να χειριστείς τις διαφωνίες σου μαζί μου, όπου διαφωνούμε. Είναι η κλασική αριστερή δυσανεξία στη διαφορετική άποψη, δυσανεξία που, απολύτως αναντίστοιχα με την πραγματικότητα, τη λούζονται μόνο οι οπαδοί τού ΚΚΕ. Κάνουν πρωταθλητισμό βέβαια στο συγκεκριμένο ‘‘άθλημα’’ οι φίλοι μας του ΚΚΕ, αλλά δεν είναι και οι μόνοι ‘‘παίκτες’’. Το έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις, το βλέπουμε τώρα και σε σένα.

Να με συμπαθάς, αλλά θα μείνω έξω από αυτό το ‘‘παιχνίδι’’, για το οποίο δεν έχω κανένα ενδιαφέρον. Φυσικά, μπορείς απρόσκοπτα να σχολιάζεις εδώ και να συνομιλείς απ’ ευθείας με όποιον άλλο σχολιαστή θέλεις και θέλει. Εκτός από εμένα. Αν αλλάξεις τροπάρι, εδώ είμαστε.


Τα λέμε (υπό προϋποθέσεις)

Ανώνυμος είπε...

αν σου πω ότι θα βάλω τα δυνατά μου να με ... βγάλεις από την ... καραντίνα , θα είναι μεγάλο ψέμα .

αντίο , και κατέβα από το καλάμι !!!

" κάποιος σύντροφος " ( κ. σ. )

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Σε καμία καραντίνα δεν σε έβαλα. Σου εξήγησα απλώς ότι δεν έχει κανένα νόημα να συζητώ μαζί σου, από τη στιγμή που δεν κατανοείς ότι παραβιάζεις στοιχειώδεις κανόνες τού διαλόγου (επομένως θα συνεχίσεις να τους παραβιάζεις όποτε κρίνεις σκόπιμο). Αυτό είναι το καβάλημα του καλαμιού; Και το ξεκαβάλημα σημαίνει ότι πρέπει να δέχομαι αδιαμαρτύρητα την αγένειά σου ή, ακόμα χειρότερα, να αρχίσω να καβγαδίζω μαζί σου;

Για ξανασκέψου τα λίγο καλύτερα τα πράγματα.


Τα λέμε (όπως είπαμε)



Ανώνυμος είπε...

Έχετε καταλάβει ότι το θέμα του γάμου είναι μόνο νομικό;
Aφού οι μεγάλες μάζες την απεχθάνονται γιατί δεν κηρύσσεται παράνομη;
Οι μεγάλες μάζες επίσης θέλουν να κληρονομούν τους gay συγγενείς που έφτυναν όλη τους τη ζωή και να μην έχει δικαιώματα ή να φορολογείται ως "εξωτικός" ο σύντροφος που έζησε μια ζωή μαζί του και πιθανόν μαζί απέκτησαν το αντικείμενο της κληρονομιάς.
Ο αποτυχημένος έτερο-γάμος προσφέρει κάθε κάλυψη και προνόμια από το οικογ.και αστικό δίκαιο,αλλά το ευτυχ.ζευγος ομο-δεν δικαιούται τίποτα απ'αυτά.
Τέλος γιατί μια νομική σύμβαση όπως είναι ο γάμος που υπογράφεται ιδιωτικά από τους συμβαλόμενους ενοχλεί τις μάζες και δεν την ενοχλεί η μη διωκόμενη ποινικά ομοφ/λία.
Η χαρά κρυφοΧρυσαβγίτη και η υποκρισία του ψευτΑριστερού
low

LeftG700 είπε...

Φίλε (φίλη; -δεν μπορώ να καταλάβω από το ψευδώνυμό σου),


Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; :-) Κατατέθηκε κάποια ένσταση εναντίον του γάμου τών γκέι, στην ανάρτηση ή στα σχόλια; Για διάβασε λίγο πιο προσεκτικά.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Επικαλείστε κατ'επανάληψη στα σχόλια ό,τι δεν προβάλεται το αίτημα ούτε για συζήτηση από την αριστερά,επειδή οι μάζες δε το δέχονται,άλλα αιτήματα του λαού σημαντικότερα έρχονται σε αντίθεση με αυτό και διότι κατά Μαρξ δεν έχει νόημα αφού προηγείται η ταξική-παραγωγικών σχέσεων μεταβολή...στο μακρινό μέλλον.
low

LeftG700 είπε...

Φίλε/φίλη (δεν μου διευκρίνισες το φύλο σου κι έτσι βάζω και τα δύο),


Να μιλήσουμε λίγο ψύχραιμα και χωρίς αφορισμούς; Λοιπόν:

Τέθηκε από έναν συνομιλητή μας εδώ το ζήτημα γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά δεν σηκώνει το θέμα τών γάμων, φέρνοντας έναν παρόμοιο νόμο στη Βουλή. Πιθανολόγησα ότι δεν το κάνει φοβούμενη το πολιτικό κόστος από μια συντηρητική κοινωνία. Πιθανολόγησα απλώς, διότι δεν κινούμε εμείς τα νήματα της Αριστεράς, όπως καταλαβαίνεις. Και πρόσθεσα, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ότι ο λόγος που εμείς δεν σηκώνουμε τέτοια θέματα στο blog είναι κυρίως αυτός. Όχι ακριβώς το πολιτικό κόστος βέβαια. Ένα blog έχουμε και είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Αλλά, για να μη γίνονται αμφιλεγόμενα θέματα, σαν αυτό που συζητάμε, εμπόδιο στην προσέγγιση ενός πολιτισμικά συντηρητικού κόσμου από την Αριστερά. Αυτό συνεπάγεται ότι εναντιώνομαι στη νομιμοποίηση των ομόφυλων σχέσεων; (Να πω εδώ, πάλι για να είμαι ειλικρινής, ότι για το ζήτημα της υιοθεσίας έχω πολλές αμφιβολίες.) Ή, πολύ χειρότερα, σημαίνει ότι είμαι κρυφοΧρυσαβγίτης ή ψευτΑριστερός, όπως πολύ επιπόλαια, βιαστικά και ισοπεδωτικά χαρακτήρισες αυτό το τσαρδί; Θα ήταν βάσιμο και θα υπήρχε έδαφος για συζήτηση, ίσως και ενδιαφέρουσα συζήτηση, αν έκανες λόγο για κυνισμό, ας πούμε. Αλλά ...κρυφοΧρυσαβγιτισμό ή ...ψευτΑριστεροσύνη;;; Έλεος!

Να σου πω κάτι που δεν θα σου αρέσει, αλλά το πιστεύω ακράδαντα; Θα στο πω.

Πολλοί, όταν βρίσκονται μπροστά σε τέτοιες στραμπουλιστικές λογικές, σαν αυτή που ακολουθείς εσύ, λογικές που αδιαφορούν για το σκεπτικό το οποίο βρίσκεται πίσω από την άλφα ή βήτα πολιτική στάση ή απόφαση, τις αποκαλούν εκδηλώσεις ‘‘σταλινισμού’’, αν τυχόν αυτοί που τις εκφράζουν είναι αριστεροί. Φαντάζομαι πως δεν είσαι ‘‘σταλινικός’’ και πως θα χτυπήσεις ξύλο αν σε χαρακτηρίσει κάποιος έτσι. Μπορείς να χτυπήσεις! Γιατί η λογική σου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άνετα ‘‘σταλινική’’. Λογική πιο παλιά κι από τις λάσπες βέβαια, που μέσω τού Ιωσήφ πάνε να τη φορτώσουν αποκλειστικά στην Αριστερά (κατά τη λογική τής παροιμίας τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντ’ έξι...). Πρόσεξέ το λοιπόν. Αν δεν θέλεις να λένε κι εσένα ‘‘σταλινικό’’! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Ομολογώ ότι δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η θέση τού ΚΚΕ σχετικά με το ζήτημα του γάμου τών ομοφυλόφιλων. Όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υπάρχει παράπονο. Έχει ταχθεί υπέρ, χωρίς σούξου μούξου.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε geft g 700
μερικές παρατηρήσεις πάνω σε κάποια από αυτά που θίγεiς. ('όλα αξίζουν σχολιασμό, αλλά αυτό απαιτεί χρόνο που δεν διαθέτω και κόπο στον οποίο αντιεξουσιαστικά φερόμενος αρνούμαι να υποβληθώ).
Η απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας δεν αφορά, σύμφωνα με την άποψη που κυριαρχεί στο πιο ανήσυχο τμήμα του κινήματος, την μειοψηφία των gay, αλλά το σύνολο του πληθυσμού. Δεν έχουμε κανένα στοιχείο τώρα για να αποφανθούμε αν αυτή η προσδοκία είναι βάσιμη ή όχι. Θα πρέπει να περιμένουε το τέλος της προιστορίας και την εμφάνιση του κομμουνιστή άνθρωπου για να δούμε (δουν, ούτε εσείς οι νεώτεροι δεν θα το προλάβετε) αν αυτοί οι στόχοι προσεγγιστούν.
Το τι συμβαίνει σήμερα σε ένα ζευγάρι λεσβιών έχει τόση σχέση με την εγγραφή στον ιστορικό ορίζοντα της αμφισβήτησης της αξίας της δύναμης, όση έχει η αντίστοιχη εγγραφή της κοινωνικής απελευθέρωσης με τα όσα συμβαίνουν στην εσωτερική ζωή των αριστερών οργανώσεων και κομμάτων, για να μην μιλήσουμε για τα καθεστώτα του υπαρκτού. Καμία (επειδή εκφράζουν την διείσδυση της κυρίαρχης ιδεολογίας στο εσωτερικό του κινήματος) και ταυτόχρονα πολύ μεγάλη (αφού δεν παύουν να είναι τμήματα του κινήματος).
Η πατριαρχία δεν είναι το εποικοδόμημα που προκύπτει από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Υπήρχε πολύ πριν από αυτόν. Φυσικά συνυπάρχει μια χαρά μαζί του. Είναι θεμελιακή διάσταση κάθε εξουσιαστικής κοινωνίας. Όσες και όσοι την αμφισβητούν έμπρακτα (αναφέρομαι πάντοτε σε κινήματα) αντικειμενικά υποσκάπτουν τα θεμέλια της. Η πατριαρχία συνιστά πολύ βασικό χαρακτηριστικό της υπάρχουσας κοινωνικής δομής για να μην αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητα των κινημάτων που βρίσκονται σε αντιπαράθεση μαζί της και να αστειευόμαστε με χαβαλέ προτάσεις
Την ώρα που η κλειτοριδεκτομή κυριαρχεί στην Αφρική και γυναίκες που οδηγούν λιθοβολούνται σε κάποιες ισλαμικές χώρες είναι επιπολαιότητα να συγκρίνουμε την διαρκή εν εξελίξει επανάσταση των γυναικών που σημείωσε σημαντικές νίκες σε βάρος της αντρικής κυριαρχίας στις δυτικές κοινωνίες με τις επαναστάσεις της διαφήμισης.

ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

Υπεκφεύγεις συστηματικά με τρόπο σχεδόν πολιτικάντικο.
Κάποιος σου ζητάει να ορίσεις το ριζοσπαστισμό και κάποιος άλλος σου λέει ότι είναι θέμα καθαρά νομικό-ιδιωτικό που κανέναν συντηριτικό (που επικαλείσαι) δε προκαλεί,αφού δε πέφτει κάν στην αντίληψη του.
Και τα δύο τα παρακάμπτεις με "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε.."
ΧΜ

LeftG700 είπε...

Φίλε Λύσιππε,


Δεν με κουράζεις. Δεν το έχουμε για μόστρα αυτό το ρημάδι. Για συζήτηση το έχουμε. :-)

Λοιπόν, κοίταξε. Τον Μαρξ τον ανέσυρα όχι για να θεωρητικολογήσω, αλλά γιατί πραγματικά τα όσα σου είπα πριν και σε απογοήτευσαν, δικά του είναι. Με αυτή την έννοια κολλάει και παρακολλάει στην κουβέντα μας. (Δεν κατάλαβα γιατί με τη λογική μας θα ήταν φυσικό να είχαμε έως σήμερα την επίσημη και νόμιμη Δουλεία.)

Ένα δεύτερο: Για ποια σεξουαλική επιθυμία συζητάς που έρχεται σε σύγκρουση με το αίτημα στέγασης. Καμία σύγκρουση. Αυτό που έγραψα πήγαινε στον καθορισμό προτεραιοτήτων. Έτσι, επαναλαμβάνω, η ανάγκη να μην κοιμάμαι σαν σκυλί στο δρόμο είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη να νομιμοποιήσει κάποιος ομοφυλόφιλος τη σχέση του μέσω γάμου. Επομένως, τα υλικά αιτήματα έχουν ένα προβάδισμα ως προς τα πολιτισμικά, κοινωνικά, κ.λπ. και καλώς βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος της Αριστεράς.

Ένα τρίτο: Βλέπεις, νομίζω, από λάθος γωνία το ζήτημα των αντικειμενικών συνθηκών. Δεν καθορίζεις τη στάση σου μόνο από αυτές. (Για παράδειγμα: μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην προωθεί ένα νομοσχέδιο γάμου, αλλά δεν κρύβει τη θέση του για το ζήτημα: είναι υπέρ.) Όμως, είσαι υποχρεωμένος να τις λάβεις υπ’ όψη σου. Δεν μπορείς να βγεις στο καταχείμωνο και με βροχή, φορώντας πουκαμισάκι καλοκαιρινό και σαγιονάρες, έτσι δεν είναι;

Τέλος: Με ρωτάς τι είναι ριζοσπαστικό (προφανώς εννοείς αριστερά ριζοσπαστικό, γιατί ριζοσπάστες είναι και οι Χρυσαυγίτες). Δεν έχει μόνο μία σημασία, όπως το καταλαβαίνω εγώ. Σημαίνει και τη στάση κάποιου που πηγαίνει κόντρα στις παραδοσιακές και κατεστημένες αξίες, αλλά σημαίνει και τη στάση κάποιου που παίρνει ριζικές (καθοριστικές) αποφάσεις, αναποδογυρίζοντας τα πράγματα και αλλάζοντας άρδην την κατάσταση (η κίνηση του Μ. Αλέξανδρου να κόψει το Γόρδιο Δεσμό ήταν μια ριζοσπαστική κίνηση, για παράδειγμα). Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ μη ριζοσπαστικό; Σου απαντώ: ναι. Αλλά με μία διαφορά: Είναι μη ριζοσπαστικός σε αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα και μόνο. Δεν είναι και πολύ σοφό να τον χαρακτηρίσεις συνολικά μη ριζοσπαστικό κόμμα από το μερικό.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστώ που αφιερώνεις μερικές γραμμές πάνω στις εσωτερικές μου αντιφάσεις.
Ωστόσο....
Η θεωρητική θέση πως δεν υπάρχει μια βασική αντίθεση αλλά τουλάχιστον τρεις- τέσσερις (κεφάλαιο - εργασία. φύση - άνθρωπος, άνδρας - γυναίκα, διευθυντές - εκτελεστές) πάει καιρός τώρα που δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ελευθεριακού χώρου. Η συμβολική αποτύπωση της στο σύμπλεγμα κόκκινης, πράσινης και μωβ σημαίας στο σήμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν πως μάλλον πλειοψηφική είναι σε ευρύτατα τμήματα της Αριστεράς.
Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε πως προέρχεται από ελευθεριακές πηγές, η κριτική που μπορεί να γίνε σε αυτήν και γενικότερα σε οποιοδήποτε λόγο προσπαθεί να έχει ενσωματωμένες πτυχές της αντιεξουσιαστικής οπτικής, δεν μπορεί να στηρίζεται στην κατασκευή μιας ανορθολογικής καρικατούρας που αρνείται π.χ κάθε ιεράρχηση προτεραιοτήτων κ.λ.π.
Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που δεν τοποθετούμαι στον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά πάντοτε με ενοχλούσε η υποκατάσταση της πολιτικής αντιπαράθεσης με τον χώρο αυτόν με κοινωνιολογίζουσες και ψυχολογίζουσες προσεγγίσεις στη ρίζα των οποίων βρίσκεται η ταύτιση του πολιτικού λόγου του χώρου με τον ανορθολογισμό.

Τέλος, η καθαίρεση του Θεοδωρίδη από την θέση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στην Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων αποτελεί το βαρύτερο μέχρι στιγμής (κατά τη γνώμη μου πάντοτε) λάθος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ
Το όργανο που τον καθαίρεσε (η Γραμματεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας) δεν είχε καμία τέτοια αρμοδιότητα μια που η Κοιν, Ομάδα δεν συνιστά πολιτικό όργανο, όπως είναι η Κεντρική Επιτροπή.
Η καθαίρεση έγινε ως ανταπόκριση σε απαίτηση του Μουρούτη. Ο Νάσος παύθηκε, όχι επειδή υποστήριξε μια προσωπική του άποψη στο όργανο όπου εκπροσωπούσε το Κόμμα του, αλλά επειδή διατύπωσε τη γνώμη του για άσχετα θέματα στο φεισμπουκ..

Μ.Κ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Είναι αργά και δεν με παίρνει τώρα για σχόλιο. Θα το κάνω αύριο. Για την ώρα, ένα παράπονο: Είναι τάχα τόσο ασύμβατο με τις αντιεξουστικές καταβολές σου να μείνεις μέσα στα πλαίσια της απάντησής μου; Νομίζω πως σου διευκρίνισα ρητά ότι άφησα το φεμινιστικό κίνημα απ' έξω. Δεν έχουν συνεπώς και τόσο νόημα οι αναφορές σου στις κλειτοριδεκτομές ή στους λιθοβολισμούς τών γυναικών.


Τα λέμε (αύριο)

LeftG700 είπε...

Φίλε (φίλη; αμάν πια με τα σκέτα αρχικά, ρε παιδιά!),


Σε τι υπεκφεύγω; Δεν κατάλαβα. Απάντησα πριν από λίγο στο ερώτημα περί ριζοσπαστισμού. Και απάντησα ειλικρινά και χωρίς καμία υπεκφυγή, όπως μπορείς να δεις.

Για το θέμα του γάμου τών ομο: Τι εννοείς είναι καθαρά νομικό-ιδιωτικό ζήτημα; Το καθαρά σημαίνει και αποκλειστικά; Δεν θα συμφωνήσω. Η επίσημη νομιμοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων μέσω τού θεσμού τού γάμου έχει σαφείς κοινωνικές στοχεύσεις, προεκτάσεις και συνέπειες. Και σε τελική ανάλυση: Θέλεις να πεις ότι, αν εγώ πω στον πατέρα μου «μπαμπά, να σου γνωρίσω τον άνθρωπο που θα παντρευτώ, τον Φώτη» κι εκείνος αντιδράσει λέγοντας «με τι μούτρα θα το πω στο σόι μας ότι όχι μόνο είσαι αδερφή, αλλά θέλεις και να παντρευτείς;», θέλεις να πεις ότι το μόνο που έχω να κάνω για να λήξει το ζήτημα είναι να του απαντήσω απλώς «πες τους χαιρετίσματα ότι είναι νομικό και ιδιωτικό το ζήτημα και δεν τους πέφτει λόγος»;;;

Ρε φίλε/φίλη! Μη λες τέτοια πράγματα τέτοια ώρα, μες τα μαύρα μεσάνυχτα! ;-) :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Μιχάλη
Τα περί αντιθέσεων, περί προτεραιότητας αντιθέσεων, περί της σύγχυσης μεταξύ αντιθέσεων ανθρώπων, σχέσων ή πραγμάτων (άνθρωπος – φύση) τα συζητάμε, αν και μοιάζει να ρέπεις προς μεταφυσικούς ατραπούς. Η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας δεν είναι μια αντίθεση ανθρώπων (με τη νομική ή τη θεολογική σκοπιά) ούτε αντίθεση πραγμάτων (μηχανή – άνθρωπος), ούτε αξιακή – παραδοσιακή αντίθεση (πλούσιος – φτωχός) αλλά η ουσία της ταξικής αντίθεσης στον καπιταλισμό. Ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο» μιλώντας στο όνομα ενός εργάτη, αναφέρεται σε έναν βιομήχανο που είχε φήμη «αγίου», έκανε φιλανθρωπίες, ήταν φιλόζωος κλπ, αλλά προσωποποιούσε ένα πράγμα που δεν είχε ψυχή στα στήθη, το κεφάλαιο, ως ιστορική μορφή εκμετάλλευσης.

Φυσικά και υπάρχουν αντιθέσεις έξω από την ταξική, μερικές μάλιστα είναι πρότερες του καπιταλισμού και αναπαράγονται (αναπαράχθηκαν) ακόμη και σε εναλλακτικές του καπιταλισμού απόπειρες. Πχ άνδρας – γυναίκα, διευθυντής – εκτελεστής κλπ. Στην κοινή γνώμη μοιάζει παραδοσιακά να κυριαρχεί η αντίθεση «έντιμος- ανέντιμος» και σε επιστημονικούς κύκλους τα τελευταία χρόνια τείνει να επανέρχεται ως κυρίαρχη η αντίθεση «ικανός – ανίκανος» ή και έξυπνος – βλάκας. Θα ήταν λάθος να τα αφήσουμε όλα αυτά για το …μέλλον κοιτώντας μόνο την ουσία του καπιταλισμού, γιατί εκτός των άλλων τα συναντάμε και στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό….. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εξισώνουμε τα πάντα, γιατί παραθέτωντας απλώς αντιθέσεις πετάμε την μπάλα στο υπερπέραν, κάτι σαν το «αντίθεση γής – άλλων πλανητών και γαλαξιών». Δυστυχώς σήμερα φτάσαμε να επισημαίνουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής και είναι πρωτεύον να υπερασπιζόμαστε την άποψη ότι η ζωή του «μαύρου» αξίζει όσο και του «δικού» μας.

Με αφορμή την υπόθεση Ν. Θ. εντυπωσιάζει η απολυτότητα σου και ο μερικός τρόπος που αντιμετωπίζεις το ζήτημα. Δεν θέλω να αναφερθώ ειδικά στην ατομική περίπτωση του Ν. γιατί εκτός των άλλων δεν είναι τίμιο. Επίσης δεν θα κουράσω με το αναφέρω γιατί διαφωνώ πλήρως με την άποψη του για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 40, για τα Ιμια κλπ. Μήπως όμως πρέπει να σκεφτούμε πως κάποιοι «παίρνουν» τις κομματικές θέσεις και στη συνέχεια «περνούν» τις προσωπικές τους θέσεις; Μήπως δηλαδή κάποιοι, κάνοντας και μερικές κολοτουμπίτσες και συμμαχιούλες καταφέρνουμε να γινόμαστε «πλειοψηφία», καταλαμβάνουμε μετά τη θεσούλα και μετά χάρη στη δύναμη της θεσούλας προσπαθούμε να εμφανίσουμε και να κατασκευάσουμε ως πλειοψηφική την (μερικές φορές) ακραία μειοψηφική θέση; Μήπως αυτό το έχουμε δεί σε ορισμένες περιπτώσεις και στιγμές στη νεολαία, στη θεωρητική παραγωγή, σε επιτροπές, σε μόνιμα «στελέχη» και «πόστα»; Τέλος μήπως αυτή η τακτική του «νέο-εισοδισμού» πρέπει να γίνει σαφές ότι ενώ ήταν σχετικώς «ακίνδυνη» άλλοτε, σήμερα θα αντιμετωπίσει κάποια προβληματάκια; (ο εσωκομματικά νοών νοήτω).

Σταύρος

Ανώνυμος είπε...

Συντροφε Σταύρο μπορείς να γίνεις πιο αναλυτικός για το τελευταίο που εγραψες;

Ιωσήφ Μπακουνιν

Γιάννης είπε...

To ζητούμενο είναι να γίνουν όλοι μικροαστοί και νοικοκυραίοι: να τους φέρνει ο/η ομόφυλος/λη σύζυγος τις παντόφλες ή να τους πλένει τα πιάτα. Πράγματι, δίχως την συναίσθηση ότι "κι αυτοί [δικαιούνται να] είναι νοικοκύρηδες" θα νοιώθουν ότι ο ριζοσπαστισμός/αντισυμβατικότητα της μύγας μέσ' το γάλα δεν αρκούν.

Κατά τα άλλα, ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές εκδηλώνονταν ελεύθερα και στην προχριστιανική κλασσική Αρχαιότητα, και τη Ρώμη, δίχως να απαιτηθεί γάμος.

Ανώνυμος είπε...

τα χίλια πρόσωπα του κρυφοφασίστα βγαίνουν.
Αδερφή,πατερ-φαμίλιας,συγγενείς...σε ποιά δεκαετία ζεις
Ο πατήρ πως δε σκότωσε την αδερφή να είναι και κληρονόμοι και να μείνει ο Φωτης μπουκάλα
Αν αυτό είναι ο ριζοσπαστισμός σου,έχεις σίγουρα θέση στη Χ.Α.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε left
είχα γράψει για επαναστάσεις που αλλάζουν τη καθημερινότητα ,αναφέροντας ως υποκείμενα τους το γυναικείο και το κίνημα για την ομοφ. επιθυμία. Τέλος πάντων, αφού εξαιρείς το φεμινιστικό κίνημα από την κριτική που κάνεις (και αυτό είναι πολύ σημαντικό) θα σου θυμίσω πως λιθοβολισμοί υπάρχουν σε ακόμα πιο πολλές κοινωνίες για τους gay. Η αποποινικόποιηση νομικά και πιο ανεκτική στάση των δυτικών κοινωνιών προς την ομοφυλοφιλία είναι επαναστατικές αλλαγές που ανατρέπουν καταστάσεις που ίσχυαν για πολλούς αιώνες .
Φίλτατε Σταύρο
ο ΝΘ συμμετείχε στην Εθνική επιτροπή από το μακρινό 2002 ή 2003. Η θέση απαιτεί εξειδικευμένες νομικές γνώσεις για ζητήματα δίκαιου των δικαιωμάτων και προυποθέτει ενισχυμένο ενδιαφέρον για το ζήτημα, ενώ δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα σε κύρος, αναγνωρισιμότητα, άνοδο σε στελεχιακό επίπεδο κ.λ.π. Ελάχιστα μέλη του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζαν πως ο ΝΘ κατείχε αυτή την θέση .
Παρά τις εξεζητημένες θέσεις που ο ΝΘ έχει σε μερικά θέματα εξωτερικής πολιτικής, η αλήθεια, την οποία όλοι αποδέχονται, είναι, πως ποτέ δεν υποστήριξε στην Επιτροπή Δικαιωμάτων κάτι διαφορετικό από τις θέσεις του κόμματος που εκπροσωπούσε.
Η απογοήτευση μου για την καθαίρεση του ΝΘ δεν σχετίζεται σε τίποτα με την όποια άποψη έχω για το πρόσωπο του ή με τις θέσεις τις οποίες υποστήριξε στο φεισμουκ.
Θα αρκούσε μια δήλωση του γραφείου τύπου πως αυτές οι απόψεις του ΝΘ απέχουν πολύ από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ .
Το ζήτημα έχει τρεις διαστάσεις εξίσου ενοχλητικές. Την ανταπόκριση στις απαιτήσεις του Φαήλου, τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης των μελών .και την θεσμική παρεκτροπή της λήψης απόφασης από αναρμόδιο όργανο. Το ακόμα πιο ενοχλητικό είναι πως αυτή η καρατόμηση συνέβη ενώ κανείς δεν είπε τίποτα στον Λαφαζάνη που δήλωσε ανέτοιμος, στον Σταθά που είπε τον Σόιμπλε κουτσό, στον Στάθη Παναγούλη για τη δήλωση του περί πρόξενου των Αμερικάνων, στην βουλευτίνα Ηλείας που δεν είπε λέξη από αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την Μανωλάδα, στον Σκουρλέτη που είπε την χοντράδα περί τρανσέξουαλ κ.λ.π.
Για τα υπόλοιπα που γράφεις περί εισοδισμού δεν καταλαβαίνω σε τι αναφέρεσαι.

ΜΚ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Συνεχίζω τη συζήτηση, πιάνοντας το νήμα της κάπως αλλιώς.

Πώς ξεκίνησε αυτή η κουβέντα μας, ποια ήταν η αφορμή της; Μία δική μας ανάρτηση όπου, κοντολογίς, λέγαμε: «Ψιτ, σύντροφοι! Κάπου μπερδεύουμε τα μπούτια μας όταν επιτυγχάνοντας μικρές νίκες σε ζητήματα κοινωνικής οργάνωσης, που δεν ακουμπούν όμως τη βάση τής καπιταλιστικής εξουσίας, φαντασιωνόμαστε ότι έχουμε θριαμβεύσει». Μιλήσαμε ως μαρξιστές βέβαια κι εσύ αγαπάς περισσότερο τον Φουκό και, φαντάζομαι, τον Καστοριάδη, αλλά αυτό είναι κάτι που το ξέρεις και εθελοντικά αποφάσισες να υποστείς το ...μαρτύριο! ;-)

Έπεσες πάνω στην ανάρτηση, τη διάβασες και χτύπησε μέσα σου κάποιο καμπανάκι. Το καμπανάκι τής αντιεξουσίας. Και προσήλθες στο διάλογο αμφίθυμος. Δηλαδή, για να μιλήσω σχηματικά και απλουστευτικά, ούτε με τον Φουκό συντάχθηκες, ούτε βέβαια με τον Μαρξ. Δεν θέλω να μπω στα πολιτικά χωράφια σου, αλλά μου φαίνεται ότι ο Φουκό ένα κάποιο θέμα θα το έχει με σένα: Όπως ξέρεις —το γράφεις εξ άλλου—, η πατριαρχία προπορεύτηκε του καπιταλισμού εδώ και κάτι αιώνες. Γιατί λοιπόν, από ένα σημείο και μετά, πήρες τις αποστάσεις σου από ένα κίνημα που γκρεμίζει την πατριαρχία; Για έναν αντιεξουσιαστή, που κατά τεκμήριο έχει κατανοήσει καλύτερα από έναν ‘‘παραδοσιακό’’ μαρξιστή ότι το εξουσιαστικό σύστημα φωλιάζει και αναπαράγεται ακόμα και στις πιο μικρές χαραμάδες τής κοινωνικής ζωής, πόσω μάλλον στις έμφυλες σχέσεις, και όχι μόνο στις εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις και που είναι της άποψης ότι ο σοσιαλισμός, επειδή χτυπάει μόνο την εξουσία τού χρήματος, κουκουλώνει το πρόβλημα και δεν το λύνει, αυτό δεν είναι κάπως παράξενο;

Είναι, αλλά το εξηγείς. Λες: Ο λόγος αυτός [του ομοφυλοφιλικού κινήματος] πατά σε πλευρές της πραγματικότητας, αλλά επικαθορίζεται από την έκρηξη υποκειμενισμού που τον διαπερνά.

Σε τι συνίσταται ο υποκειμενισμός ενός κινήματος που στοχεύει στο πατριαρχικό σύστημα, ένα σύστημα που διαπερνά όλες τις κοινωνίες, καπιταλιστικές και προκαπιταλιστικές, και έχει καταπιέσει δισεκατομμύρια ανθρώπων εδώ και χιλιάδες χρόνια; Άλλο παράξενο και τούτο! Αυτό δεν το εξηγείς. Εγώ όμως καταλαβαίνω ότι εδώ λες με μία λέξη αυτό που σου είπα εγώ με περισσότερες: H ομοφυλόφιλη επιθυμία αφορά σε μία μειοψηφία με την οποία, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να στοιχηθούν οι μεγάλες μάζες που απαιτούν οι ριζικές κοινωνικές αλλαγές.

Αυτό είναι, φίλε Μιχάλη! Δεν είναι οι ακρότητες του κινήματος των ομοφυλόφιλων, δεν είναι ο εξοβελισμός τής φύσης από την έμφυλη ανθρώπινη κατάσταση που προσπαθούν να καθιερώσουν θεωρητικοί του όπως η Μπάτλερ, δεν είναι ούτε καν οι ανοησίες τών αλληλέγγυων που γράφουν ηλίθια άρθρα στην Αυγή τύπου «Είμαστε όλες ξεσκισμένες αδερφές!». Είναι ότι η σκλαβωμένη ομοφυλόφιλη επιθυμία αφορά σε μία μειοψηφία και, επομένως, δεν μπορεί μέσω αυτής της μειοψηφικής επιθυμίας να πληγεί ουσιαστικά το γενικότερο και καθολικό πρόβλημα των πατριαρχικών εξουσιαστικών σχέσεων. Δες το και αλλιώς: Ξέρουμε πια πολύ καλά ότι, για να ανατραπεί η πατριαρχία, δεν είναι ικανή συνθήκη ούτε καν η απελευθέρωση και η επικράτηση της πολύ πιο καθολικής επιθυμίας για οικονομική απελευθέρωση μέσα από την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτή η ανατροπή μέσω τής απελευθέρωσης της επιθυμίας τού περιβόητου 10%;

Όμως, και σ’ αυτό το ζήτημα εμφανίζεσαι αμφίθυμος. Μπορεί να μιλάς για υποκειμενισμό του ομοφυλοφιλικού κινήματος που αποτελεί εμπόδιο για το αγκάλιασμά του από ευρύτερες μάζες, αλλά στο τελευταίο σχόλιό σου επανέρχεσαι: Η απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας δεν αφορά, σύμφωνα με την άποψη που κυριαρχεί στο πιο ανήσυχο τμήμα του κινήματος, την μειοψηφία των gay, αλλά το σύνολο του πληθυσμού. Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι και στην επαναφορά σου αυτή, και πάλι αμφίθυμος είσαι! Διότι γράφεις: σύμφωνα με την άποψη που κυριαρχεί στο πιο ανήσυχο τμήμα του κινήματος. Μάλιστα. Σύμφωνα με τη δική σου; Ποια είναι η δική σου άποψη, τελικά; Διότι ομολογώ ότι έχω μπερδευτεί κάπως.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Λανθασμένα εξέλαβες ως χαβαλέ αυτό που ανέφερα για τα (μειοψηφικά) αιτήματα της απελευθέρωσης μιας (μειοψηφικής) επιθυμίας. Κανένα χαβαλέ δεν έκανα, σε διαβεβαιώνω γι’ αυτό. Απλώς, τέντωσα το πράγμα με το παράδειγμα της πόκας to make my point clear. Και ποιο ήταν το point μου; Επαναλαμβάνω: Υπάρχουν κινήματα και κινήματα, σκλαβωμένες επιθυμίες και επιθυμίες που ζητούν να απελευθερωθούν. Αντικειμενικά, στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον, ενάντια στο εξουσιαστικό σύστημα στρέφονται. Δεν κάνουν όμως όλα για να γίνουν σημαία μας. Πρέπει να επιλέξουμε. Δηλαδή να βάλουμε προτεραιότητες, να ορίσουμε κύρια και δευτερεύοντα καθήκοντα και στόχους. Όλα αυτά δηλαδή για τα οποία ο αντιεξουσιαστής φύλακας-άγγελός σου σού λέει: «Πρόσεξε! Μακριά απ’ όλα αυτά! Είναι έργα τού διαβόλου!».

Και απολύτως λανθασμένα μιλάς για κατασκευή εκ μέρους μου μιας ανορθολογικής καρικατούρας που αρνείται π.χ κάθε ιεράρχηση προτεραιοτήτων κ.λ.π.. Καμία καρικατούρα δεν σκιαγράφησα, όταν σου έβαλα στο στόμα όλα αυτά τα συνθήματα. Ήταν μία ‘‘λογοτεχνική’’ εκδοχή αυτού που λες, προσυπογράφοντας ασφαλώς: δεν υπάρχει μια βασική αντίθεση αλλά τουλάχιστον τρεις- τέσσερις (κεφάλαιο - εργασία. φύση - άνθρωπος, άνδρας - γυναίκα, διευθυντές - εκτελεστές). Τουλάχιστον τρεις! Και ποια είναι η πιο βασική, ποια είναι η πάνω-πάνω; Δεν μας εξηγείς. Πώς λοιπόν διαμαρτύρεσαι για καρικατούρα τών απόψεων που εκφράζεις εκ μέρους μου;;; Δεν το καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου αυτό!!!

Φυσικά και έχουμε κατανοήσει, κι ας μην έχουμε πολλά χιλιόμετρα στο πολιτικό κοντέρ μας, ότι οι λογικές τού anything goes έχουν διεισδύσει σε μεγάλα στρώματα και τμήματα της Αριστεράς που δεν αναφέρεται ευθέως στον κομμουνισμό. Και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, εκτός από το θανατηφόρο και δηλητηριώδες για την Αριστερά φιλοσοφικοπολιτικό ρεύμα τού μεταμοντερνισμού, αυτή την αναθεματισμένη «ιδεολογία τού ύστερου καπιταλισμού», έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι «φτωχοί φιλελεύθεροι» (αναρχοαυτονομία, αντιεξουσιασμός, νεοαναρχισμός κ.λπ.) έχουν βάλει ένα καλό χεράκι σ’ αυτό. Εμείς όμως θα επιμένουμε να θυμίζουμε το ερώτημα του Λένιν:

«Ελευθερία; Ναι! Αλλά ελευθερία για ποιον;»!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Αντί επιλόγου και εν τάχει:

1) Γράφεις: Το τι συμβαίνει σήμερα σε ένα ζευγάρι λεσβιών έχει τόση σχέση με την εγγραφή στον ιστορικό ορίζοντα της αμφισβήτησης της αξίας της δύναμης, όση έχει η αντίστοιχη εγγραφή της κοινωνικής απελευθέρωσης με τα όσα συμβαίνουν στην εσωτερική ζωή των αριστερών οργανώσεων και κομμάτων, για να μην μιλήσουμε για τα καθεστώτα του υπαρκτού.

Έκτακτα! Σου διαφεύγει όμως κάτι. Ακόμα κι ένα αριστερό πολιτικό κόμμα που έχει (ή πρέπει να έχει) ως ορίζοντα, έστω και μακρινό, την κομμουνιστική, μη εξουσιαζόμενη κοινωνία, δεν παύει να είναι ένας ‘‘εξουσιαστικός’’ μηχανισμός. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα μ’ αυτό, δεν ξέρω για σένα! ;-) (Λόγου χάρη: Για μένα, που υποστηρίζω ότι η αντικατάσταση της αστικής εξουσίας πρέπει να αντικατασταθεί από την εργατική εξουσία δεν δημιουργεί πρόβλημα η ‘‘εξουσιαστική’’ πλευρά ενός αριστερού κόμματος. Για σένα, που προτιμάς τη φυγή προς τα εμπρός, «ενάντια σε κάθε εξουσία», ένα θεματάκι, έστω και μέσα σου, θα αναδύεται κάθε τόσο.) Μη το παραλληλίζεις επομένως με το περιστατικό που σου ανέφερα για την ‘‘αρσενική’’ λεσβία που πλάκωσε στις μάπες τη γκόμενά της. Στο είπα προς απάντηση του ισχυρισμού σου περί «αμφισβήτησης της εικόνας τής δύναμης» από το ομοφυλοφιλικό κίνημα.

2) Νάσος Θεοδωρίδης. Μπορεί να σε στενοχωρήσω, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Πρόκειται για μία κλασική περίπτωση εμμονικού και ιδεοληπτικού ατόμου. Ο Θανάσης Τριαρίδης τής Νοτίου Ελλάδας. Στο βαθμό που μας πέφτει λόγος (και μας πέφτει, μια και υποστηρίζουμε κριτικά όλα τα κόμματα της Αριστεράς) σου λέμε: Κάλλιο αργά παρά ποτέ που κάποιοι τον πήραν πρέφα. Περιορίστε τον στο ρόλο τού αφισοκολλητή (άντε, να πουλάει και κουπόνια· οι εμμονικοί είναι συνήθως και έντιμοι). Μέχρι εκεί. (Παρεμπιπτόντως: Η σύγκριση της περίπτωσης του ΝΘ με την κουβέντα του Λαφαζάνη περί ανετοιμότητας ή με ατάκα τού Σκουρλέτη περί τρανσέξουαλ αριστερών είναι αψευδής μάρτυρας πως ούτε εσύ κατανοείς τη βαρύτητα τού εθνικού ζητήματος στη διαλεκτική του σύνθεση με το ταξικό. Ελπίζω να μη φτάσει η Χρυσή Αυγή το 25% για να το κατανοήσεις...)

3) Ναι, το ξέρουμε ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν σταυρωθεί και λιθοβοληθεί ανά τους αιώνες (στην Ισπανία, στα χρόνια τής Ιεράς Εξέτασης, δεν είναι που τους έκαιγαν ζωντανούς;). Έτερον εκάτερον. Επιμένουμε να μη ταυτίζουμε την περίπτωσή τους με το γυναικείο ζήτημα, όσο κι αν υπάρχουν πολλά κοινά σημεία.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Εσύ πας φιρί-φιρί να τ’ ακούσεις! Μια και είναι Παρασκευή και είμαι στις καλές μου, θα στο κάνω το χατίρι.

Βρε Ούγκα Μπούγκα τού αντιεξουσιασμού και της πολιτισμικής Αριστεράς, μπορείς να μου πεις, για να ’χω και τα καλά ρωτήματα:

Έχεις τη στοιχειώδη απαιτούμενη ικανότητα για να καταλαβαίνεις βασικές έννοιες και τι διαβάζεις, έστω και πάνω-κάτω; Βρε πανύβλακα, εσύ δεν έχεις πατέρα; Τι είσαι, παιδί τού σωλήνα; Και δεν έχεις συγγενείς; Δεν έχεις θείους, θείες, ή ξαδέρφια; Τι είναι όλοι αυτοί, ρε πανηλίθιε; Πώς τους λές; Άτομα; Ελοχίμ; Τύπους; Τι μαλακίες λοιπόν μας τσαμπουνάς; Και τι μαλακία είναι η άλλη που μας γράφεις και μας κουνάς το δάχτυλο για τη λέξη αδερφή που έβαλα σε έναν φανταστικό και υποθετικό διάλογο; Ρε συ, έχεις διαβάσει έστω και μία σελίδα λογοτεχνίας, ή έχεις φτάσει μόνο μέχρι Αστερίξ;

Άκου Ούγκα Μπούγκα: Βάλε το όσο μυαλό έχεις να δουλέψει, και άσε τις καμαρωτές παπαριές. Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι να κόψεις τους πολλούς ιδεολογικούς αντιεξουσιαστικούς μπάφους και την πολλή ενασχόληση με το πουλάκι σου (ή το κουτάκι σου). Μετά, σε επόμενο στάδιο, καλό θα είναι να ανοίξεις και κάνα βιβλιαράκι από αυτά που δεν υπάρχουν στη βιβλιογραφία τών σπουδών φύλου.

Στο μεταξύ, μην παραλείψεις να δώσεις τα χαιρετίσματά μας στη ‘‘σταλινική’’ Αντιεξουσία!

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη, μια μάλλον απαραίτητη συμπλήρωση, όχι τόσο για σένα, όσο για κάποιους που ενδεχομένως παρακολουθούν τη συζήτηση:


Μια και για διευκόλυνση του διαλόγου άφησα σχεδόν τελείως απ’ έξω τη μαρξιστική υλιστική αντίληψη και το πώς θεμελιώνει την άποψή του, σύμφωνα με την οποία η αντίθεση κεφαλαίου/εργασίας είναι η πρωτεύουσα, ας κλείσω με κάτι σχετικό, συνδέοντάς το και με το συζητούμενο θέμα:

O (ομοφυλοφιλικός) έρωτας περνάει απ’ το στομάχι! ;-)

LeftG700 είπε...

Φίλε Γιάννη,


Νομίζω ότι το αίτημα του γάμου είναι βάσιμο και δικαιολογημένο. Και πέραν των νομικών συνεπειών του (σύνταξη, κληρονομιά, κ.λπ), νομίζω ότι και η άλλη πλευρά, αυτή που επισημαίνεις εσύ, κι αυτή βάσιμη είναι. Δεν βλέπω τίποτε το αρνητικό στο να θέλουν να ενταχθούν κανονικά στην κοινωνική ζωή, έστω και ως "νοικοκυραίοι" (πόσοι από τους αριστερούς δεν είναι "νοικοκυραίοι";).

Να σου πω επιγραμματικά τι βλέπω εγώ ως πολύ αρνητικό στην ιδεολογία του ομοφυλοφιλικού κινήματος; Την "αποφυλοποίηση" που συνεπάγεται η απόδοση τής διαμόρφωσης τού ανθρώπινου φύλου αποκλειστικά σε κοινωνική κατασκευή.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Φίλε leφt g 700
νομίζω πως η διαφωνία σου για τις θέσεις του ΝΘ σε αποπροσανατολίζει και σε εμποδίζει να κατανοήσεις πως τα ζητήματα που αναδεικνύονται από την υπόθεση είναι πολύ σοβαρά.
Δεν γνωρίζω αν έχω κατανοήσει πλήρως την διαλεκτική σχέση έθνους και τάξης. Η αλήθεια είναι πως η συγκυρία του μνημόνιου με οδήγησε στην εξουδετέρωση πολλών αντανακλαστικών που μέχρι τότε με διαπερνούσαν με αποτέλεσμα π.χ. να μην έχω κανένα πρόβλημα με τον λόγο που διατυπώνει ο Τσίπρας σε αυτά τα ζητήματα (μιλώντας κυρίως για τη σημειολογία, αλλά όχι μόνο). Ελπίζω πως καταλαβαίνεις τι εννοώ . Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ακόμα και ακραίες θέσεις για τα ζητήματα αυτά δεν συνάδουν με την ιδιότητα του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ σε άλλα θέματα.
Από την πολύ μακρινή εποχή που κινιόμουν εντός του εναλλακτικού αντιεξουσιαστικού χώρου (όπως τότε αυτοπροσδιοριζόμασταν) υποστήριζα σε κείμενα στα Άνθη του Κακού πως αντιεξουσιαστική δεν είναι η κοινωνία χωρίς εξουσία (επειδή αυτό είναι απλώς το συνώνυμο του Παράδεισου) αλλά η κοινωνία που διαρκώς κατευθύνεται προς τον περιορισμό των εξουσιών. Επομένως, δεν έχω κανένα πρόβλημα να βρίσκομαι σε κόμμα.κυβερνητικής προοπτικής. Θα είχα μεγάλα προβλήματα αν εγώ αναλάμβανα κρατική θέση , αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Η διάδοση της προσέγγισης για έλλειψη βασικής αντίθεσης δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, (ούτε φυσικά με τον μεταμοντερνισμό, αλλά αυτό είναι τεράστια συζήτηση) όσο με το πολιτισμικό σύμπαν που γέννησε ο Μάης
Στο ερώτημα που μου απευθύνεις για το αν η ομοφυλόφιλη επιθυμία αφορά το σύνολο ή όχι του κόσμου απάντησα πως θα πρέπει να περιμένουμε τον κομμουνισμό για να έχουμε αξιόπιστη απάντηση.
Το ερώτημα σου περί έρωτος και στομαχιού έχει γενικότερο ενδιαφέρον όχι μόνο για τον ομοφυλοφιλικό αλλά για κάθε είδους έρωτα.
Δυστυχώς,βρίσκομαι σε μια ηλικία που με κατατάσσει στους αναρμόδιους, ως προς την δυνατότητα να απαντώ αξιόπιστα σε ερωτήματα που σχετίζονται με τον έρωτα.

ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

προς κάθε συνομιλητή , που μου μιλάει .

1. κανείς δεν λέει ότι οι gay γάμοι οδηγούν στην επανάσταση . Όποιος χρεώνει κάτι τέτοιο , απλά χάνει την ψυχραιμία του , μιας και δεν νιώθει αυτάρκης με την άποψη του . Απλά , έχει συνηθίσει σε κάποιους κώδικες μέσα στην αριστερά , για να στήνει δίπολα μέσα στους δοκιμαστικούς σωλήνες , και δεν μπορεί να σκεφτεί με όρους κοινωνίας .

εκεί έξω , το προτσές του εκφασισμού της κοινωνίας είναι ενεργό , όχι κυρίαρχο , αλλά παρόν .

Ο ρατσισμός , ο σεξισμός , η ομοφοβία , η πατριαρχία και η τάξη / ασφάλεια , δεν αφορούν " μειονότητες " , αφορούν την κοινωνική πλειοψηφία . Είναι οι αξίες και το ήθος της κοινωνικής συνθήκης της περιφέρειας της ευρώ διεθνοποίησης και του εκφασισμού .

Το σνομπάρισμα όλων αυτών σαν δευτερεύοντα είναι το πολιτικό ήθος της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - λαϊκής δεξιάς . ( υπεύθυνη περιγραφή του συνοθυλέυματος Κενταύρων - Ρέιντζερς , απολιτίκ αντιμνημονιακότητας , πατριδοκαπηλείας και νόμου - τάξης )

2 ) όλη η κουβέντα αναδεικνύει ένα δίλημμα , ποιο από τα 2 είναι χειρότερο ?

Η μαρξιστική οικονομίστικη καρικατούρα ή η φιλελεύθερη ανθρωπιστική μαρξιστική καρικατούρα .

Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει , παρά μόνο ότι στον 20 ο αι , αυτό που κυρίως ενσωμάτωσε το κομμουνιστικό και το εργατικό κίνημα ήταν το πρώτο .

Η θεώρηση μεγάλων τομέων της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής σαν ουδέτερα ή δευτερεύοντα .

Όλος ο κρατικός κρετινισμός και εκφυλισμός του κομμουνιστικού κινήματος , που τέλεια κωδικοποίησε ο Τενγκ Χτσιάο Πινγκ με το " άσπρη γάτα - μαύρη γάτα " .
Η φιλελεύθερη αριστερά ήταν εξέλιξη της οικονομίστικης - κρατικίστικης . Αν σου λέει ο καπιταλισμός έχει μεγάλες ουδέτερες περιοχές , γιατί να μην τον αλλάξουμε " τσούκου τσούκου " ?

Από εδώ η μεγάλη διαφορά στα ρεύματα του κομμουνιστικού κινήματος που ξεπετάχτηκαν στην Ευρώπη το 68 και μετά . Η απομάκρυνση από την λογική χειμερινών ανακτόρων , σημαίνει μέσα στον καπιταλισμό και το κράτος ? Ή απέναντι στον καπιταλισμό και το κράτος , μιας και το κράτος είναι πάντα καπιταλιστικό ?

κ. σ.

Ανώνυμος είπε...

3 ) για τον ΝΘ το ότι τον έδιωξε ο Φάηλος Κρανιδιώτης , δηλαδή η διαχείριση της ζημιάς από τις επιθέσεις της " truth team " της Συγγρού για το τι έγραφε σε social media , αρκεί .

ο πατριωτισμός της αριστεράς , σαν μετασχηματισμός των κοινωνικών δομών και σχέσεων , και βαθιά εθνική και λαϊκή κυριαρχία , δεν μπορεί να έχει σχέση με αυτά .

κ. σ.

Ανώνυμος είπε...

επιδιώκετε ψήφους από τους "Πατρίς,θρησκεία,οικογένεια" εντάξει,αλλά θα χάσετε άλλους

LeftG700 είπε...

Φίλε ή φίλη (πάρε ένα ψευδώνυμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε),


Το σχόλιό σου έχει πολλά προβλήματα. Δεν είναι μόνο συνθηματολογικό, είναι και απλουστευτικό. Και δεν είναι μόνο απλουστευτικό. Είναι και προϊόν παρανάγνωσης.

Κατ’ αρχήν, κακώς μιλάς σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο. Το μπλογκ δεν είναι ούτε του Αριστερού Μετώπου τής Γαλλίας ούτε τού ΣΥΡΙΖΑ. Ένα το κρατούμενο.

Δύο: Η ανάρτηση δεν έχει να κάνει σε τίποτε με το «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Η ανάρτηση υπενθυμίζει ότι το πρωτεύον για την Αριστερά είναι το ψωμί κι όχι το ...ρύζι. Μια όμως και το θέτεις να σου πω επ’ αυτού τού συνθήματος: Η πλειοψηφία των ντόπιων κατοίκων αυτής τής χώρας, τώρα πια και μεταναστών, αναγνωρίζουν αυτή τη χώρα ως πατρίδα τους. Επίσης, η πλειοψηφία τους έχουν και μια θρησκεία στην οποία αναφέρονται, έστω και τυπικά. Και τρίτον, κατά πλειοψηφία έχουν και μία οικογένεια. Όλοι αυτοί συνεπώς είναι του «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια». Πώς σκοπεύεις να χειριστείς αυτό το ζήτημα; Περιμένεις να γίνετε περισσότεροι εσύ κι η παρέα σου, που προς το παρόν είστε αρκετοί μόνο για 5 Χ 5, να πάρετε την εξουσία και μετά να βγάλετε ένα διάταγμα με το οποίο θα διατάζετε την αλλαγή λαού;

Τρία: Ώστε η ανάρτηση επιδιώκει την προσέλκυση ψήφων από τους «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» (με τα χαρακτηριστικά που εσύ αποδίδεις μέσω τού συγκεκριμένου συνθήματος σ’ αυτήν την κατηγορία ανθρώπων); Τι μας λες! Οι «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» επιδιώκουν κι αυτοί την αλλαγή τών παραγωγικών σχέσεων «έτσι ώστε το κοινωνικά παραγόμενο πλεόνασμα να κατανέμεται δίκαια στην κοινωνία, σ’ αυτήν που το παράγει δηλαδή, κι όχι να κατευθύνεται στα θησαυροφυλάκια της απελπιστικά μικρής μειοψηφίας τών κυρίαρχων»;;; Κι ακόμα, για αναρωτήσου:

Οι «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» χαρακτηρίζουν κι αυτοί μπαρούφα τη δήλωση του Σκουρλέτη για τους αναρχικούς που δεν έχουν θέση στον ΣΥΡΙΖΑ ή λένε ν’ αγιάσει το στόμα του;;;

Φίλε/φίλη, με άριστα το 10, το σχόλιό σου παίρνει επιεικώς ένα (1). Σε παραπέμπουμε για την επόμενη περίοδο. Κόψε τις πολλές βόλτες στα Εξάρχεια ή τις πολύωρες συνεδριάσεις με τη σέχτα σου, άνοιξε τα ματάκια σου να δεις τι ακριβώς γράφουμε και πώς το εννοούμε, άνοιξε μετά και κάνα βιβλίο, κι εδώ είμαστε! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Κανένας Φαήλος Κρανιδιώτης δεν έδιωξε τον Θεοδωρίδη. Ο Θεοδωρίδης διώχτηκε επειδή η πραγματικότητα ξέρασε τις εμμονικές και ιδεοληπτικές απόψεις του, όταν τής κάτσανε στο στομάχι και δεν μπόρεσε να τις χωνέψει. Και μέσα στην πραγματικότητα είναι και ο εχθρός σου που θα σε χτυπήσει σαν χταπόδι όπου σε βρει. Οι διάφοροι στόκοι που έχει μαζέψει η Αριστερά είναι μία πολύ καλή αφορμή για να τη χτυπάνε σαν χταπόδι. Να προσέχει λοιπόν και να μη δίνει λαβές (πιασίματα) για κοπάνημα.

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ με τον
ΜΚ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Η κουβέντα έκανε τον κύκλο της. Πάμε για τον επόμενο γύρο! ;-) :-)

Να κλείσω από τη μεριά μου με μερκές αποσαφηνίσεις κυρίως.

1) Επειδή κατά τις συζητήσεις μας συχνά αναφέρομαι σε καταστάσεις και συνθήκες στις οποίες εμπλέκεσαι και οι οποίες απέχουν από την αντιεξουσιαστική βουλγκάτα, ίσως έχεις σχηματίσει την εντύπωση ότι το κάνω για να σου κουνήσω το δάχτυλο και να σου πω «ε, φίλε, δεν είσαι συνεπής αντιεξουσιαστής». Ουδεμία σχέση! Ο άνθρωπος είναι εγγενώς αντιφατικό ον και κατά συνέπεια όλοι ασυνεπείς είμαστε, εδώ ή εκεί. Το κάνω μόνο και μόνο για να επισημαίνω τις αξεπέραστες αντιφάσεις και τις καθημερινές ακυρώσεις που υφίσταται η αντιεξουσιαστική φαντασίωση. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η κοινωνία πρέπει να κινείται προς τον περιορισμό τής Εξουσίας. Φαντάζομαι όμως να αντιλαμβάνεσαι ότι η εξειδίκευση αυτής τής γενικής καταστατικής για την Αριστερά αρχής δεν είναι ζήτημα που λύνεται απλά, στο συλ «πατάω ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή και πλακώνει στο ξύλο την Εξουσία».

2) Για το ζήτημα του ΝΘ (και κάθε Θεοδωρίδη, δηλαδή κάθε ιδεοληπτικού ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες απόψεις που μπορεί να έχει) με δυο λόγια: Κακώς, κάκιστα ο ΣΥΡΙΖΑ τον προώθησε σε κάπως κεντρική θέση. Ακόμα πιο κακώς τον διατήρησε εκεί. Αφού η αποκαθήλωσή του δεν έγινε με το καλό και εγκαίρως, έγινε μέσω Φαήλου. Είναι τελείως λάθος να λέτε «μα να κάνουμε ό,τι μας ζητάει ο Φαήλος;». Το σωστό είναι να πείτε «ας προσέχαμε· κι ας προσέχουμε από εδώ και πέρα».

3) Εσύ ξέρεις καλύτερα βέβαια, αλλά έχω την εντύπωση ότι και για τον αντιεξουσιαστικό χώρο υπάρχει βασική αντίθεση: Εξουσία/αντιεξουσία. Η διαφορά είναι ότι αρνούνται να δεχθούν ότι η υλική βάση της κοινωνικής αναπαραγωγής είναι το κύριο κλειδί μέσω του οποίου κλειδώνονται οι εξουσιαστικές σχέσεις. Για τον μεταμοντερνισμό θα διαφωνήσω ριζικά (εννοώ βέβαια τις πολιτικές συνεπαγωγές του). Όπου και να τον ξύσεις, το αξεχώριστα πολλαπλό θα βρεις από κάτω.

Τέλος: Άσε την ηλικία! Ο έρωτας περνάει από το στομάχι χωρίς πιστοποιητικό γέννησης! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Δημοψήφισμα κάνουμε; Πες μας και δυο κουβέντες! :-)

Χρήστος είπε...

«Σήμερα μια αριστερή, εναλλακτική, αντικαπιταλιστική λύση δεν μπορεί να στηρίζεται [μόνο] στην αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, αλλά και στα θέματα του περιβάλλοντος και εκείνα των δικαιωμάτων τών γυναικών και των ομοφυλόφιλων»

Αναφέρεται, χωρίς παραπομπή, από τον Χρήστο Κάτσικα, σε άρθρο του στo νέο περιοδικό Μαρξιστική Επιθεώρηση Praxis, τεύχος Απριλίου.

Για να μην μείνει χωρίς παραπομπή, δείτε εδώ: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=798030

Το ποστ του ιντυμήντια είναι αντιγραφή άρθρου της Αυγής, που δυστυχώς δεν κατάφερα να εντοπίσω στο σάιτ της Αυγής. Σύμφωνα με το ποστ, η αποστροφή αυτή είναι από ομιλία του Φ. Μπερτινότι στο 2ο συνέδριο του κόμματος «Ευρωπαϊκή Αριστερά» το 2007.