Δεν είναι ώρα για λόγια σήμερα.
Είναι ώρα για σκέψεις. Δηλαδή, για συζήτηση με τον εαυτό μας. Ας την κάνει ο
καθένας από εμάς. Ήσυχα κι απλά. Μόνο να την κάνουμε έντιμα, ρε σύντροφοι. Να
μην καταδεχτούμε να κοροϊδέψουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Και θα τον
κοροϊδέψουμε, λέμε εμείς, αν καταπιέσουμε και καταχωνιάσουμε βαθιά μέσα μας το
πρώτο-πρώτο πράγμα που νιώθουμε όλοι ότι πρέπει να κάνουμε, σπρωγμένοι ίσως από
τον αταβισμό της ζωικής μας υπόστασης: να συσπειρωθούμε ο ένας κοντά στον άλλον. Ντροπή στον εργάτη,
στο σκλάβο ντροπή, χώρια αν βαδίζει σ’ αυτή τη ζωή!
Όχι
λόγια σήμερα, λοιπόν. Σχόλια κλειστά. Σχόλια κλειστά και μυαλά ανοιχτά.
Α,
ναι! Κι αυτό, προ πάντων αυτό: Ψυχή βαθιά!
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
