Στρουθοκαμηλισμός. Το κατώτατο στάδιο του αριστερού ευρωπαϊσμού. Ή μήπως όχι; (Α´ Μέρος)

Για μία ακόμα φορά η πλειοψηφία τού ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κρύψει το κεφάλι της στην άμμο, αρνούμενη να υπερψηφίσει τροπολογία τής Αριστερής Πλατφόρμας με θέμα το ευρώ στο κείμενο της πολιτικής διακήρυξης του κόμματος εν όψει τών ευρωεκλογών. Τροπολογία με την οποία, ούτε λίγο ούτε πιο λίγο, δεν ζητείτο τίποτε περισσότερο από την πιο καθαρή διατύπωση των ήδη ψηφισμένων θέσεων σχετικά με το νομισματικό ζήτημα! Σύμφωνα με αυτές, η υπόθεση του νομίσματος τίθεται εντός παρενθέσεως και μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην επιβίωση και τις βασικές ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας τού ελληνικού λαού. Με τις λέξεις τής απόφασης του περσινού Ιδρυτικού Συνεδρίου:

13.2 Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη γνώση ελληνικών που δεν καταλαβαίνει ότι στις παραπάνω γραμμές (και ανάμεσά τους), οι οποίες μάλιστα, όπως διάβασα, θα συμπεριληφθούν αυτούσιες στην πολιτική διακήρυξη για τις ευρωεκλογές, υπάρχει άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι μέσα σ’ όλες αυτές τις διατυπώσεις δεν συμπεριλαμβάνεται και το διαζύγιο με την ευρωζώνη; Μπορεί το διαζευκτήριο να είναι μισοκρυμμένο μέσα σε διατυπώσεις τύπου «όλα τα δυνατά όπλα» ή «οποιαδήποτε εξέλιξη», αλλά μπορεί να βρεθεί σοβαρός άνθρωπος που να πει στα σοβαρά ότι είναι και ανύπαρκτο; Φαντάζομαι πως όχι. Εξ άλλου, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τι θα διαχώριζε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη ΔΗΜΑΡ, για την οποία επίσης πρέπει να χρησιμοποιηθούν «όλα τα δυνατά όπλα», με την εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση όμως «να μην κινδυνεύσει η θέση τής χώρας εντός τής ευρωζώνης»; Το γεγονός ότι ο Τσίπρας δεν φοράει ποτέ γραβάτα, σε απόλυτη αντίθεση με τον Κουβέλη που νομίζεις ότι έχει γεννηθεί με αυτήν; Όχι ασφαλώς. Να λοιπόν ο πρώτος λόγος που εξηγεί γιατί η επιμονή τής πλειοψηφίας τού ΣΥΡΙΖΑ να αρνείται την καθαρογραφή αυτής τής ήδη ειλημμένης απόφασης, απόφασης που κοντολογίς λέει ότι «όλα είναι πάνω στο τραπέζι», αποτελεί την επιτομή τού πολιτικού στρουθοκαμηλισμού.

Διαστρεβλώνετε, διαστρεβλώνετε, όλο και κάτι θα μείνει στο τέλος!

Ο Διευθυντής τού Πολιτικού Γραφείου τού Αλέξη Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς, σε μία υψηλή επίδειξη δικολαβισμού τής δεκάρας, επιχείρησε στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή και σε σχόλιά του προς δημοσιογράφους να μετατοπίσει το τέρμα τής ομάδας του κατά μερικά μέτρα, έτσι ώστε το σουτ τής Αριστερής Πλατφόρμας να βγει άουτ. Μ’ άλλα και πιο συγκεκριμένα λόγια, ‘‘στραμπούλιξε’’ κομψά αλλά απολύτως ευδιάκριτα και το γράμμα και το πνεύμα τής τροπολογίας τών ‘‘μενσεβίκων’’ τού κόμματος, λέγοντας:

Το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι το δίλημμα που έθετε ο Σαμαράς και επιχειρεί να συγκαλύψει την ουσία των πολιτικών του μνημονίου. Να επιστρέψουμε εμείς σ’ αυτό το δίλημμα είναι κάτι που τον διευκολύνει. Ας μην το κάνουμε. Η πρόταση εξόδου από το ευρώ δεν καθόλου ριζοσπαστική. Αδυνατώ να καταλάβω πώς θα ωφεληθούν οι συνταξιούχοι μ’ αυτή την προοπτική.

Λαμπρά. Μόνο που η επίμαχη και απορριφθείσα τροπολογία δεν επανέφερε κανένα τέτοιο δίλημμα και ουδεμία πρόταση εξόδου εμπεριείχε! Δεν ζήτησε η Αριστερή Πλατφόρμα να γίνει καμία συζήτηση περί νομίσματος ή, πολύ περισσότερο, να ληφθεί απόφαση επ’ αυτού. Ειδικά το δεύτερο εξ άλλου, είναι απολύτως παράλογο. Διάολε! Δεν μπορεί η Κεντρική Επιτροπή να  ανατρέψει την απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου, το οποίο, όπως εξηγήθηκε με ντοκουμέντα παραπάνω, κατέληξε πως το ζήτημα του νομίσματος συναρτάται με και εξαρτάται από τις ζωτικές ανάγκες και συμφέροντα του ελληνικού λαού. Επαναλαμβάνουμε: Η Αριστερή Πλατφόρμα ζήτησε αποσαφήνιση των αποφάσεων του Ιδρυτικού Συνεδρίου και επιβεβαίωση στην πράξη τής κάπως μεγαλόστομης διακήρυξης «είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη» που υπάρχει σ’ αυτές, με εκπόνηση εναλλακτικών σχεδίων «δια παν ενδεχόμενο». Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Περί ποίων «διλημμάτων» ομίλησε ο Νίκος Παππάς;

Όπου ο Γιώργος Σταθάκης και ο Χρήστος Λάσκος καταψηφίζουν την τροπολογία τής ΑΠ, αλλά την υπερψηφίζουν ο Xα Τζουν Τσανγκ και ο Λίο Πάνιτς!

Ας αφήσουμε τον ‘‘ακραίο’’ Παναγιώτη Λαφαζάνη να φυσάει και να ξεφυσάει (έτσι όπως τα ’κανε κι αυτός, δεν θα πλαντάξουμε στο κλάμα…), κι ας δούμε τι λένε επ’ αυτού τού ζητήματος, επί τής ουσίας δηλαδή τής τροπολογίας τής Αριστερής Πλατφόρμας, δύο «υπεράνω υποψίας» αλλοδαποί διανοούμενοι, καθόλου άγνωστοι στον ΣΥΡΙΖΑ και καθ’ όλα αποδεκτοί, αρεστοί και χαίροντες εκτίμησης από την κυρίαρχη ηγετική ομάδα τού κόμματος —ιδίως ο δεύτερος.

Ο ένας είναι ο γνωστός Κορεάτης οικονομολόγος  Xα Τζουν Τσανγκ, συγγραφέας του μεταφρασμένου και στη γλώσσα μας βιβλίου «23 αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό» μεταξύ άλλων, υποστηρικτής τής φιλελεύθερης δημοκρατίας, του «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», και, εννοείται, της ΟΝΕ και του ευρώ. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012 ήρθε στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το βιβλίο του και να δώσει μία διάλεξη πάνω στο γνωστικό του αντικείμενο. Στο ενδιάμεσο, παραχώρησε και μία συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη της Αυγής. Στην τελευταία ερώτησή της, η Γιάμαλη του ζητάει να πει τι έχει να προτείνει για την κρίση στην ευρωζώνη και, φυσικά, το «ελληνικό ζήτημα». Κι εκείνος απαντά:

Οι ηγέτες της Ευρωζώνης και κυρίως η Γερμανία θα πρέπει να αντιληφθούν πως τα προβλήματα της Ισπανίας και της Ελλάδας είναι και δικά τους... Η Γερμανία λειτουργεί έτσι στο εσωτερικό της, θα έπρεπε να το κάνει και για τους εταίρους της... Η ομοσπονδιοποίηση θα ήταν μια λύση, όπως στις ΗΠΑ. Επίσης, η αλλαγή στη λειτουργία της ΕΚΤ, να γίνει περισσότερο όπως η Fed... Η ΕΚΤ είναι part time κεντρική τράπεζα, βοηθά κατά το δοκούν. Επίσης, στην Ευρώπη υπάρχει και ζήτημα κινητικότητας, υπάρχουν φυσικοί περιορισμοί, άλλη γλώσσα, άλλος πολιτισμός από χώρα σε χώρα... Το ευρώ ήρθε πρόωρα και βιαστικά και τώρα πληρώνεται το τίμημα... Οι Έλληνες πρέπει να είστε έτοιμοι να φύγετε, για να μπορέσετε να διαπραγματευτείτε την παραμονή σας στο ευρώ... Οι κυβερνώντες όμως είναι ικανοί να σκοτώσουν τον πληθυσμό για να παραμείνουν στο ευρώ, με αποτέλεσμα να μη λαμβάνονται σοβαρά υπόψη...

Αυτά ως προς τον κ. Xα Τζουν Τσανγκ, η φαινομενική παραδοξολογία τού οποίου ενέπνευσε και τον υλατζή τής Αυγής να βγάλει έναν «πιασάρικο» τίτλο: «Για να μείνετε στο ευρώ, πρέπει να είστε έτοιμοι να φύγετε!». Πάμε τώρα να δούμε τον δεύτερο από τους ‘‘μάρτυρες υπεράσπισης’’ της τροπολογίας τών ‘‘μενσεβίκων’’ τού ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο μπορούμε να πούμε με την ίδια ασφάλεια που θα το κάναμε για τον Νοτιοκορεάτη οικονομολόγο ότι, αν παρευρισκόταν στη χθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, θα την υπερψήφιζε ενθουσιωδώς.

Πρόκειται για τον εξαίρετο κύριο και σύντροφο Λίο Πάνιτς, τον γνωστό Καναδό καθηγητή Πολιτικών Επιστημών και κάτοχο της έδρας Συγκριτικής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Γιόρκ τού Καναδά, αμετανόητο (αλλά όχι αμετακίνητο) μαρξιστή. Να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με τον Xα Τζουν Τσανγκ, του οποίου η επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάλλον περιστασιακή, ο Λίο Πάνιτς έχει σχετικά μακροχρόνιους δεσμούς με αυτόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι τουλάχιστον από το 2008 βρισκόταν σε στενή επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου επιλέχθηκε από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς ως ο κύριος ομιλητής στη 2^η Ετήσια Διάλεξη προς τιμήν τού Έλληνα πολιτικού στοχαστή. Δεν ξέρουμε αν αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη του Λίο Πάνιτς στην Ελλάδα, πάντως, δεν ήταν η τελευταία. Η τελευταία ήταν στα τέλη τού προηγούμενου μήνα, όταν πήρε μέρος στο τριήμερο διεθνές συνέδριο με θέμα «Η Αριστερά στην κυβέρνηση», που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ σε συνεργασία με τον Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς και το δίκτυο ευρωπαϊκών κυρίως ιδρυμάτων transform! Στην παρέμβασή του είπε διάφορα ενδιαφέροντα. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ τής Αυγής:

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός της σοσιαλιστικής Αριστεράς που έχει φτάσει στο σημείο να βρίσκεται στο κατώφλι της κρατικής εξουσίας μέσα στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης, τόνισε ο Λ. Πάνιτς συμπληρώνοντας πως πρόκειται για ένα αξιοθαύμαστο επίτευγμα. Τα καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ, επεσήμανε, δεν έχουν να κάνουν μόνο με το σταμάτημα της λιτότητας: ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ανοίξει τον δρόμο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Στο πλαίσιο αυτό τόνισε πως οι δυνάμεις της διεθνούς Αριστεράς οφείλουν να στηρίξουν το εγχείρημα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκτίμησε πως το εγχείρημα αυτό θα βρεθεί αντιμέτωπο με πολλές εσωτερικές και διεθνείς πιέσεις.

Αναφερόμενος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε πως, εφόσον το κόμμα βάζει το ζήτημα της κοινωνικοποίησης των τραπεζών, αυτό από μόνο του συνιστά τεράστιο βήμα για την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού διεθνώς. Επιπλέον επεσήμανε πως, στο πλαίσιο του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ο εκδημοκρατισμός του κράτους που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αμυντικό αίτημα. Περνώντας σε ευρύτερα ζητήματα, υπογράμμισε πως το ότι η συνεδριακή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τον παράγοντα της λαϊκής πίεσης ως σημαντικό, στο πλαίσιο της διακυβέρνησης, αποτελεί τολμηρό βήμα, ενώ συμπλήρωσε πως τόσο τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις αποθάρρυναν τη λαϊκή κινητοποίηση.

Θέτοντας ερωτήματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Λ. Πάνιτς σημείωσε πως το κόμμα οφείλει να έχει προετοιμάσει ένα εναλλακτικό σχέδιο, σε περίπτωση που οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. τον αναγκάσουν σε εγκατάλειψη της Ευρωζώνης. Επιπλέον τόνισε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταφέρει να συνδυάσει την κυβερνητική εξουσία με την ταυτόχρονη οικοδόμηση ενός κινήματος ανατροπής, το οποίο σημαίνει πως θα πρέπει να κινείται και εντός και εκτός κράτους.

Μπόνους: Λίγος ακόμα Λίο Πάνιτς

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του με αφορμή το τριήμερο αυτό συνέδριο, ο Καναδός μαρξιστής είχε μία συζήτηση-συνέντευξη με τους Ερρίκο Φινάλη και Μάκη Μαντά (αποσπάσματά της δημοσιεύονται στον προχθεσινό Δρόμο της Αριστεράς, δεν μπορώ όμως να δώσω link γιατί το κείμενο δεν έχει ακόμα ‘‘απελευθερωθεί’’ στο site τής εφημερίδας). Εκεί, κάποια στιγμή, η κουβέντα ήρθε στα ερωτήματα — ερωτήματα συντρόφου προς συντρόφους, πέραν πάσης αμφιβολίας— που ο Πάνιτς θέτει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα σε άλλα, διευκρίνισε και τα ερωτήματα που σχετίζονται με το ζήτημα της ευρωζώνης. Αντιγράφω με το χέρι:

Το ξέρουμε ότι δεν θέλετε να φύγετε, αλλά ποιος ξέρει πώς θα απαντήσει μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη; Έχω πληροφορηθεί ότι υπάρχει σχέδιο και καταλαβαίνω ότι δεν θέλετε να το συζητήσετε δημόσια, γιατί τα ΜΜΕ παραμονεύουν να σας επιτεθούν. Ωστόσο, αν δεν το συζητήσετε με τη βάση σας, με τα δίκτυα αλληλεγγύης κ.λπ., πώς θα προετοιμάσετε τους ανθρώπους σας για τις επερχόμενες δυσκολίες;

Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;

Με το χέρι στην καρδιά, καμία! Όχι τόσο επειδή ο Xα Τζουν Τσανγκ και ο Λίο Πάνιτς είναι τάχα δύο σύγχρονοι σοφοί που πρέπει να προστεθούν στους επτά τής αρχαιότητας και που αποκλείεται να κάνουν λάθος, αλλά γιατί, σε τελική ανάλυση και χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξία τους, είπαν πράγματα αυτονόητα που τα ξέρουν όλοι, μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα, ας πούμε, και ο τελευταίος οδηγός που δεν ξεκινάει ταξίδι χωρίς ρεζέρβα…  

Άρα, λοιπόν, δεν θα φέρουμε κανέναν άλλον μάρτυρα. Ωστόσο μερικά λόγια ακόμα, που θα καταστήσουν ακόμα πιο πειστικό τον ισχυρισμό μας ότι αυτή η στάση τής πλειοψηφίας τού ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει την επιτομή τού στρουθοκαμηλισμού και θα εξηγούν έστω και σε αδρές γραμμές γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει μόνο σε αρνητικά ή και καταστρεπτικά αποτελέσματα, πρέπει να ειπωθούν. Αυτό θα γίνει στην επόμενη ανάρτηση.   

Στη photo, ‘‘μπολσεβίκος’’ τού ΣΥΡΙΖΑ σε στιγμές περισυλλογής. Από το teleytaiothranio.blogspot.gr.