Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

«Αλήτες, εργάτες, αριστοκράτες!»

Μια και έγινε time out στο «ματς» του Πειραιά και ανεστάλη η απεργία των λιμενεργατών για να «επαναδιαπραγματευθεί» η Λούκα Κατσέλη τη σύμβαση με την Cosco, ας πούμε μερικά πράγματα για την επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε κατά της απεργίας.

Τη διαβάσαμε σε όλες τις έγκυρες στήλες εφημερίδων, δεξιώνφιλελεύθερων, όπως το θέλει η politically correct πολιτική προσέγγιση), κεντροαριστερών κάθε τάσης (αλλά και αριστεροκεντρώων), την είδαμε και σε σοσιαλφιλελεύθερα blogs, εδώ κι εκεί. Φυσικά, σε κυμαινόμενους τόνους και «χρωματισμούς». Η κωδικοποίηση αυτής της επιχειρηματολογίας δεν είναι δύσκολη. Στηρίζεται σε τρεις άξονες.

Ο πρώτος είναι το χιλιοτραγουδισμένο άσμα της λειτουργικής υπεροχής του ιδιωτικού έναντι του δημόσιου όσο αφορά στην οικονομική αποτελεσματικότητα. Ό,τι είναι ιδιωτικό, φέρνει κέρδη. Ό,τι είναι δημόσιο συσσωρεύει χρέη.

Ο δεύτερος είναι το υπέρ του ανταγωνισμού πνεύμα, σύμφωνα με το οποίο η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων μονοπωλιακών επιχειρήσεων, προάγει τον οικονομικό ανταγωνισμό ο οποίος με τη σειρά του επιφέρει μείωση των τιμών με παράλληλη βελτίωση της ποιότητας και άρα καταλήγει σε καθαρό όφελος για τη συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών.

Ο τρίτος άξονας, σε χρήση εδώ και δεκαετίες, είναι αυτός που φιλοδοξεί να πλήξει τους απεργούς, απαξιώνοντάς τους ηθικά στα μάτια της κοινής γνώμης: Οι απεργοί είναι μία κλίκα διαπλεκόμενων συνδικαλιστών του Δημοσίου, μία συντεχνία που προασπίζει τα στενά της ιδιοτελή συμφέροντα αδιαφορώντας για την Ελληνική κοινωνία, ένα τμήμα της εργατικής αριστοκρατίας που αδιαφορεί για τους άνεργους και τους εργαζόμενους των 700 ευρώ (άλλη μία «επίθεση αγάπης» σε μας) και ξεκοκαλίζει χωρίς αιδώ αμοιβές 120.000 και 140.000 ευρώ ετησίως, οι οποίες μάλιστα προκύπτουν από πλαστές υπερωρίες και μεροκάματα «στα χαρτιά».

Αν και το θέμα μας είναι ο τρίτος άξονας της αντιαπεργιακής επιχειρηματολογίας, δεν αντέχουμε να μη γράψουμε ότι με την οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 είχαμε όντως πολλές ευκαιρίες να διαπιστώσουμε αυτή τη σχεδόν δαιμονική ικανότητα του καπιταλισμού να «φέρνει κέρδη». Όσο για το ζήτημα του ανταγωνισμού, θα λέγαμε ότι μας φαίνεται τουλάχιστον περίεργο να επιχειρείται η προαγωγή του με την αντικατάσταση ενός κρατικού μονοπωλίου από ένα ιδιωτικό, όπως στην πραγματικότητα συμβαίνει με τη συμφωνία ενοικίασης του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco. Μετά την αναγκαία παρέκβαση, ας επικεντρωθούμε στον τρίτο άξονα των εισαγγελικών προτάσεων για το «αδίκημα» της απεργίας. Θα το κάνουμε αναλύοντας το αντεργατικό τρίπτυχο του τίτλου. Ένα τρίπτυχο που δεν γράφτηκε βέβαια, ούτε ακούστηκε, αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολο να το διακρίνουμε, αν διαβάσουμε between the lines…

«Αλήτες»

Η κατηγορία της «αλητείας» θεμελιώνεται στις πλασματικές υπερωρίες και στα μεροκάματα-φάντασμα όπως γράψαμε παραπάνω. Τι αποδείξεις κατατίθενται γι’ αυτές τις κατηγορίες; Απ’ όσο είδαμε καμία! Ούτε και χρειάζεται άλλωστε. Η κοινή γνώμη έχει τόσο πολύ βομβαρδιστεί με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι άντρα διαφθοράς που είναι ώριμη και έτοιμη να καταπιεί αμάσητη οποιαδήποτε τέτοια καταγγελία, ακόμα κι αν δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία άποψη χωρίς ίχνος υποστηρικτικών στοιχείων, εκτός βέβαια από την καλλιεργημένη ήδη αντίληψη ότι «στο Δημόσιο όλοι τα παίρνουν». Σε απόλυτη αντίθεση φυσικά με ό,τι συμβαίνει στον τομέα της ιδιωτικής οικονομίας όπου οι εργαζόμενοι, όταν έχουν βέβαια την τύχη να είναι εργαζόμενοι, συνηθίζουν να κάνουν ετησίως και κάμποσα «κόκκινα μεροκάματα» εθελοντικής και χαρούμενης απλήρωτης εργασίας υπέρ της επιχείρησης με τη μορφή των απλήρωτων υπερωριών. Διότι -κι αυτό είναι ένα ακόμα σημείο υπεροχής του ιδιωτικού τομέα- η νομότυπη κατάργηση των υπερωριών, χωρίς να λογαριάσουμε αυτήν που γίνεται επί τη βάσει του περίφημου Διευθυντικού δικαιώματος, δηλαδή με το «έτσι θέλω», απαλλάσσει τον εργαζόμενο από τον πειρασμό να τις «μαγειρέψει».

Όλα είναι ωραία και καλά λοιπόν με το ζήτημα αυτό στον ΟΛΠ; Όχι βέβαια! Εδώ κι ο Χριστός ακόμα, ο Υιός του Θεού, σε δύσκολες ώρες ζήτησε από το «μέσον» Του να τον απαλλάξει από τη δοκιμασία της Σταύρωσης! Είναι δυνατόν οι λιμενεργάτες να μη ζητήσουν από τον κολλητό τους επόπτη να κάνει τα στραβά μάτια σε μερικές πλασματικές υπερωρίες; Όμως σε τι έκταση δεν είναι ωραία και καλά; Και -κυρίως- βάσει της αρχής της συγκρισιμότητας, σε τι παραπάνω έκταση δεν είναι ωραία και καλά σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα; Όλοι αυτοί οι εισαγγελείς που κουνούν με ιερή αγανάκτηση το δάχτυλο προς τους εργάτες δεν έχουν ακούσει τίποτα -για να μην πούμε δεν ξέρουν από προσωπική πείρα- για τις προμήθειες σε business to business συναλλαγές και συνεργασίες, για ανύπαρκτα γεύματα εργασίας ή για δήθεν επαγγελματικά και «απολύτως αναγκαία» ταξίδια, φαινόμενα που ανθούν στον ιδιωτικό τομέα; Όχι βέβαια. Γιατί, όταν πρόκειται για τον ιδιωτικό τομέα, είναι σαν τις μαϊμούδες στο γνωστό σκίτσο που δεν ακούν ούτε βλέπουν και γι’ αυτό δεν μιλούν!

«Εργάτες»

Εδώ μπαίνουμε στο σκληρό, ταξικό πυρήνα του τρίπτυχου. Αυτοί που διαπράττουν όλα τα παραπάνω «αίσχη» είναι εργάτες. Κι αυτό το «είναι εργάτες» φέρει δισήμαντο νόημα.

Είναι εργάτες: Δηλαδή είναι η δήθεν ηθική Τάξη, η εκλεκτή και προορισμένη κατά Μαρξ να εγκαθιδρύσει μια καλύτερη, δικαιότερη και ηθικότερη κοινωνία. Κοιτάξτε τα χάλια τους, θαυμάστε την «ηθική» τους! Κοινοί απατεώνες και πλαστογράφοι! Είναι ποτέ δυνατόν «αυτοί» να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία στην οποία να είναι κιόλας -άκουσον, άκουσον!- εξέχοντα μέλη της άρχουσας Τάξης; Και:

Είναι εργάτες: Δηλαδή ανήκουν στη χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική βαθμίδα. Πώς μπορούν, από πού αντλούν την εξουσία να καρπώνονται οφέλη που δεν τους αναλογούν, προνόμιο που έχουν μόνο οι ανώτερες Τάξεις; Ποιός επικίνδυνος αέρας φουσκώνει τα πανιά τους; Σηκώθηκαν τα βρωμερά πόδια και χτυπάνε τις σοφές και καλλιεργημένες κεφαλές της κοινωνίας μας;

«Αριστοκράτες»

Γιατί εγκαλούνται ως αριστοκράτες οι εργάτες του ΟΛΠ; Μα επειδή έχουν αμοιβές που ξεπερνούν κατά πολύ τις «λογικές» αμοιβές που έχει, που «πρέπει» για την ακρίβεια να έχει, ένας εργάτης. Αμοιβές τόσων χιλιάδων ευρώ δικαιούται να έχει μόνο ένας manager, ένα στέλεχος πολυεθνικής, ένας δημοσιογράφος (εδώ ευλογούν ορισμένοι και τα γένια τους!). Όχι όμως κι ένας εργάτης! Όχι να τα ισοπεδώσουμε όλα![1]

Τι κι αν όλες αυτές οι αμοιβές, που δεν αφορούν όλους τους λιμενεργάτες βέβαια, προκύπτουν από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας; Τι κι αν φτάνουν σ’ αυτό το ύψος μετά από υπερωρίες που φτάνουν ως και τα 500 8ωρα το χρόνο, σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Σωματείου τους; Οι έγκυροι αρθρογράφοι δεν ασχολούνται με τέτοιες λεπτομέρειες. Κι αν ασχολούνται είναι για να πουν ότι οι λιμενεργάτες εμποδίζουν τον ΟΛΠ να κάνει προσλήψεις ώστε να μπορούν οι ίδιοι να αυξάνουν με υπερωρίες το μισθό τους. Χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αναφέρουν, ότι, σύμφωνα με τους ίδιους τους λιμενεργάτες, είναι ο ΟΛΠ που αρνείται εδώ και χρόνια να προσλάβει επιπλέον προσωπικό. Σωστά. Το Σωματείο των λιμενεργατών τα λέει αυτά, δεν τα λέει ο αυξημένης αξιοπιστίας ΣΕΒ για να τον πιστέψουν! Κι έπειτα, πόσες απεργίες έχουν κάνει για να αναγκάσουν τον ΟΛΠ να κάνει προσλήψεις; Και πάλι σωστά! Ιδίως αν θυμηθούμε σε πόσες «αιματηρές» απεργίες έχουν κατέβει τα δικαιούμενα bonus στελέχη του ιδιωτικού τομέα με το αίτημα να το μοιράζονται με όλο το προσωπικό!

Εδώ επισυνάπτεται από τους εισαγγελείς και η άλλη κατηγορία. Ότι οι λιμενεργάτες προωθούν τα παιδιά τους στη θέση τους, έχοντας επιβάλλει οι νεοπροσλαμβανόμενοι να προέρχονται κατά 10% από τους απογόνους τους και αποδεικνύοντας έτσι στην πράξη την πραγματική αριστοκρατική θέση τους, αφού μόνο οι αριστοκράτες κληροδοτούν στα παιδιά τους προνόμια και τίτλους. Τι συντριπτική «κατηγορία»! Η οποία βέβαια περιλαμβάνει -θεσμοθετημένα ή άτυπα- και πλείστους όσους, από τραπεζοϋπάλληλους και στελέχη πολυεθνικών μέχρι Πρωθυπουργούς που έχουν κληρονομήσει το «πόστο» από το θείο τους ή το μπαμπά τους! Αλλά βέβαια, οι εισαγγελείς δεν ασχολούνται, δεν μπορούν να ασχοληθούν με όλα τα στραβά της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτή την περίοδο ασχολούνται με τα στραβά των λιμενεργατών! Στο κάτω-κάτω, από κάπου πρέπει να αρχίσουν!

Στις κατηγορίες περί «εργατικής αριστοκρατίας» (οι οποίες, «σοφά», διατυπώνονται με τη χρήση του Μαρξικού όρου, μήπως και «τσιμπήσουν» και μερικοί αριστεροί –που τσιμπάνε!) τείνει ευήκοο ους ιδιαίτερα η μικροαστική τάξη, η παραδοσιακή και κυρίως η νέα -ανάμεσα σ’ αυτούς δυστυχώς και πολλοί μορφωμένοι της γενιάς μας. Γιατί τώρα που τελείωσαν οι αυταπάτες της διαρκούς ανόδου τις οποίες εξασφάλιζε η απελευθέρωση των «δημιουργικών δυνατοτήτων» του καπιταλισμού και βλέπουν όλοι αυτοί ότι η επένδυση σε γνώσεις δεν αποδίδει πια και δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική καταξίωση που προσφέρει το αυξημένο εισόδημα σε μια κοινωνία του χρήματος, το μικροαστικό πνεύμα εξεγείρεται: «Δύο Πανεπιστημιακά πτυχία κι ένα μεταπτυχιακό εξωτερικού για 15.400 ευρώ το χρόνο κι ένα απολυτήριο τριταξίου γυμνασίου με δίπλωμα χειριστή γερανού 97.000; Είναι ποτέ δυνατόν; Είναι δίκαιο;».

Ναι, είναι δυνατόν! Ο συνδικαλισμός μπορεί να το κάνει δυνατόν. Όπως έκανε το (καταργημένο πια) 8ωρο, την πληρωμένη άδεια (όχι αν δουλεύεις με «μπλοκάκι»!), το επίδομα ανεργίας και άλλα.

Και όχι, δεν είναι δίκαιο! Γιατί παραβιάζει την αρχή της Ισότητας. Αλλά, για μια στιγμή! Όλα αυτά τα «άσπρα κολάρα» που διαμαρτύρονται το κάνουν στο όνομα της Ισότητας; Αν είναι έτσι -και μακάρι να είναι έτσι- έχουμε να συζητήσουμε πολλά. Και δεν θα είναι όλα ευχάριστα. Φυσικά, δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι ο έγκυρος Πάσχος Μανδραβέλης π.χ., ή ο αξιότιμος Διευθυντής των «Νέων» Παντελής Καψής κόπτονται για την Ισότητα. Κάτι τέτοιο θα ήταν το ανέκδοτο του 21ου Αιώνα! Εκτός κι αν προσχώρησαν στο στρατόπεδο του Σοσιαλισμού και δεν το μάθαμε!...

Επίλογος

Πριν από λίγες ημέρες σ’ ένα ανώνυμο σχόλιο μας έγραψαν: «[…] συγχαρητήρια που υπερασπιζεται η αριστερά σας την εργατική αριστοκρατια του λιμανιου[…]». Ας κλείσουμε με δυό λόγια γι’ αυτό.

Η Αριστερά και μαζί της κι εμείς δεν υπερασπίζεται καμία εργατική αριστοκρατία. Υπερασπίζεται την Εργατική Τάξη συνολικά (κι αυτή, στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό, δεν περιλαμβάνει μόνο τους εργάτες). Δεν μπορεί να διαχωρίσει στις παρούσες συνθήκες, δηλαδή σε μια σκληρά καπιταλιστική κοινωνία, την Εργατική Τάξη σε «προνομιούχες μερίδες» και μη. Όπου οι «προνομιούχοι» είναι εργαζόμενοι που με σκληρούς συνδικαλιστικούς αγώνες έχουν πετύχει να βελτιώσουν τη θέση τους, γεγονός το οποίο η Αριστερά πρέπει να υπενθυμίζει σταθερά σε όλους τους εργαζόμενους ως παράδειγμα προς μίμηση.

Όσοι μέμφονται την Αριστερά για τις υπερβολικές διαφορές αμοιβών που υπάρχουν ανάμεσα σε διάφορες κατηγορίες εργαζομένων, «ξεχνούν» ότι στην Ελλάδα δεν είναι αυτή «στα πράγματα» καθώς και, πολύ περισσότερο, ότι δεν έχει εγκαθιδρυθεί ακόμα ο Σοσιαλισμός! Και καλά, δεν μας εκπλήσσει καθόλου που τα «ξεχνούν» αυτά οι έχοντες έννομο συμφέρον να στηρίξουν την παρούσα τάξη πραγμάτων. Απορούμε όμως που δεν τα σκέφτονται κι όσοι καλοπροαίρετοι υιοθετούν άσκεφτα το σύνθημα του τίτλου…


[1]Απ’ όσο είδαμε στα blogs, μόνο ο @Greek Rider θίγει αυτό το συγκεκριμένο σημείο σε σχετικό του post.

43 σχόλια:

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Καλο το αρθρο αν και αυτο το επιχειρημα με το Χριστο με ξενισε λιγο...

Συζητουσα προσφατα γι αυτο το θεμα και πραγματικα με ειχε εντυπωσιασει η λασπη που επεσε στους απεργους..Πολυ λασπη εριξαν και οι g700..To ειδατε? Δεν εχω ξαναδει τετοιο μισος για την εργατικη ταξη στη ζωη μου.

Πολυ λασπη επεσε και στο ΚΚΕ υστερα απο τη διαδηλωση στο υπουργειο εργασιας..Ειδικα απο τον Πασχο..

Τελος..

Δε ξερω αν πληροφορηθηκατε για το γεγονος της αποχωρησης μελων του ΚΟΚΚΙΝΟΥ!! Οι εργαζομενες μαζες μονο με αυτο ασχολουνται..Κατι ειχε παρει το αυτι μου καιρο τωρα αλλα περιμενα να δω την προοπτικη που δινει! Εχω κανει καινουριο συκωτι απο τα γελια..

Ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι αστειος..και δε φτανει που δυσφημουν τον εαυτο τους,μας παιρνει η μπαλα και τους υπολοιπους.

Greek Rider είπε...

Τα λες και τα ξέρεις πολύ καλύτερα από ότι εγώ και χαίρομαι γι' αυτό. Κάποια στιγμή το παραμύθι της ανωτερότητας του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να αποκαλυφθεί.

Γιατί λένε λοιπόν ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο αποτελεσματικός;

1) Επειδή δεν τηρούνται οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, οπότε γιατί τους ψηφίζουν άλλωστε.


2) Το τελευταίο βατερλό του ιδιωτικού τομέα δείχνει την έλλειψη αποτελεσματικότητά του.

3) Η σκόπιμη εγκατάλειψη του δημόσιου τομέα. Η λογική της κοινωνίας είναι αυτή που οδηγεί το δημόσιο τομέα σε χρεωκοπία. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με τη ακραία ιδιωτική-ατομιστική λογική που επικρατεί.

4) Μην ξεχνάμε ποιοι ελέγχουν την κοινωνία με την τηλεόραση και τον τύπο. Ποιοι είναι αυτοί, τίποτα φτωχοί; Προωθούν τα ιδιωτικά συμφέροντά τους. Μάλιστα ο δημόσιος τομέας υπάρχει ακόμη μόνο επειδή από αυτόν τρώνε οι πλούσιοι...

5) Γιατί λένε για την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα όταν ξέρουμε ότι μόνο το κράτος μπορεί να κάνει αποτελεσματικές μακροχρόνιες στρατηγικές επιλογές για την χρηματοδότηση μεγάλων ανακαλύψεων και καινοτομιών.

και πολλά ακόμη...

ernesto είπε...

καλησπερα!

Συμφωνω μεσα στις ακρες,αλλα να κανω τον δικηγορο του διαβολου για το καλο της κουβεντας?

Μηπως εχουν ευθυνη και οι ιδιοι οι δημοσιοι υπαλληλοι για την κοινη γνωμη? Ειναι ολα προπαγανδα?
Τα ΜΜΕ φταινε οταν πας σε μια δημοσια υπηρεσια και καταριεσαι την ωρα και την στιγμη που το εκανες?
Ποσες φορες σας εχει συμβει?

Προσωπικα δεν ριχνω το φταιξιμο στους ιδιους τους υπαλληλους.Το "δημοσιουπαλληλικι" (με την κακη εννοια) υπαρχει παντου ,φυσικα και στον ιδιωτικο τομεα.Ειναι θεμα ελληνικης νοοτροπιας.Απλα.

Το προβλημα ειναι οπου δεν υπαρχει ελεγχος και συνεπειες.Και δυστυχως αυτο συμβαινει στον δημοσιο τομεα!

χαιρετω !

The Passenger είπε...

Συντροφοι καλησπερα και παλι.Χαιρομαι καταρχας,γιατι επιστρεφετε με ενα καλο ποστ.Δικαιουμαι,φανταζομαι,να εχω γνωμη για το ποιο ποστ ειναι καλο και ποιο οχι.(Αν δεν εμπιστευεστε τη δικη μου γνωμη παντως,μπορειτε να βγαζετε συμπερασμα απο τον αριθμο των σχολιων).Ο πατερας μου ηταν λιμενεργατης και γνωριζω την κατασταση στο λιμανι πολυ καλα οπως καταλαβαινετε.Δεν θα παρω θεση ακομη,θα περιμενω να διαβασω και αλλες γνωμες και θα επανελθω.Μονο μια παρατηρηση θα κανω προς το παρων.Οι business to business συναλλαγες,τις οποιες και αυτες γνωριζω προσωπικα,δεν αφορουν δημοσιο χρημα.Ελπιζω να εχουμε μακρυ διαλογο για το θεμα, γιατι αφορα κεντρικα ζητηματα λειτουργιας της οικονομιας,αλλα και πως τοποθετειται η αριστερα πανω σε αυτα.Ευχαριστω.

LeftG700 είπε...

Φίλοι Γιούρι Γκαγκάριν, Greek Rider, ernesto και Passenger:

Σήμερα (όπως και χθες και προχθές) είχε ζωντανή μπάλα και τώρα έχει συζήτηση για τη μπάλα. Δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να απαντήσουμε στα πολύ ενδιαφέροντα (αλλά και συγκινητικά) σχόλιά σας χωρίς να τα αδικήσουμε και να αδικηθούμε έτσι όλοι μαζί. Πριν μας κατηγορήσετε για κόλλημα με τη μπάλα, σκεφθείτε αυτό που έχει πει ο Ουμπέρτο Έκο:

Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ Επανάσταση. Ξέρω όμως ότι δεν θα γίνει ποτέ Κυριακή!

Θα τα πούμε αύριο. Καληνύχτα σε όλους!

LeftG700 είπε...

Φίλε γιούρι γκαγκάριν,


Καλημέρα. Το επιχείρημα με το Χριστό σε ξένισε επειδή ίσως δεν ανήκεις στους πιστούς. Για λογάριασε όμως και κάποιους που πιστεύουν! Πολιτική δεν είναι να μην ξεχνάς ότι απευθύνεσαι στους πολλούς κι όχι μόνο στους λίγους;

Το g700 είναι ένα από τα λινκ που κάνουμε όταν αναφερόμαστε σε σοσιαλφιλελεύθερα μπλογκς. Αν το είδαμε λέει!

Όποιον μπήκε στη γραμμή μαζί με τους απεργούς θα τον χτυπήσουν όσο μπορούν. Τι περίμενες; Όμως δεν χτύπησαν μόνο το ΚΚΕ. Μη κάνεις τέτοιους διαχωρισμούς. Η καμπάνα χτυπάει για όλους.

Για το Κόκκινο που λες δεν έχουμε ιδέα. Γιατί λες τον ΣΥΡΙΖΑ αστείο; Εννοούμε αναφέρεσαι σε κάτι συγκεκριμένο που έχει σχέση με την απεργία;


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε Greek Rider,


Καλημέρα. Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια, αν και είσαι λίγο υπερβολικά ευγενικός. Κι ούτε θέλουμε να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ αριστερών. Αυτές οι συγκρίσεις (ποιος τα λέει καλύτερα, ποιος τα λέει «αριστερότερα», ποιος τα λέει με μεγαλύτερη «συνέπεια» ή «επαναστατικότητα») είναι μεγάλη πληγή και δεν σκοπεύουμε να της ρίξουμε αλάτι. Αν ο καθένας συνεισφέρει ό,τι μπορεί, τότε κανένας δεν είναι καλύτερος.

Και στα πέντε σημεία που αναφέρεις μας βρίσκεις σύμφωνους. Αλλά νομίζουμε ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος μέχρι «να τελειώσει το παραμύθι». Και μια από τις μεγάλες δυσκολίες είναι και οι «δράκοι» του δικού μας «παραμυθιού»…


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε ernesto,


Καλημέρα. Φυσικά και δεν είναι όλα θέμα προπαγάνδας. Αν διαβάσεις προσεκτικά όσα γράφουμε θα διαπιστώσεις, ελπίζουμε, ότι δεν το βλέπουμε έτσι. Και βεβαίως υπάρχουν πάντα και οι ατομικές ευθύνες.

Εκείνο που χτυπάμε όμως είναι την υποκρισία των παπαγάλων της δημοσιογραφίας αλλά και την υποκρισία μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης. Σε μια κοινωνία που εδώ και χρόνια έχει σαλπίσει το σύνθημα «ο σώζων εαυτό σωθείτω», μας φαίνεται πολύ άδικο να τα φορτώνουν όλα στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. (Ο @Greek Rider κωδικοποιεί με σαφήνεια το τι συμβαίνει).

Ναι, η Ελληνική νοοτροπία παρουσιάζει ιδιαιτερότητες. Δεν σου κάνει όμως εντύπωση ότι ο Δημόσιος Τομέας είναι στο στόχαστρο σε όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού; Βέβαια, όταν ήρθαν τα δύσκολα με την κρίση, στο «κακό κράτος» έσπευσαν όλοι για βοήθεια. Άλλη τεράστια υποκρισία αυτή…


Τα λέμε.

ernesto είπε...

καλημερα!

καταλαβα τι λετε και δεν εχω αποψη στο συγκεκριμενο θεμα του λιμανιου.
Εγω μιλαω γενικα για τον δημοσιο τομεα και διαφωνω.

Πιστευω απλα οτι τα ΜΜΕ "πατανε" πανω στα προβληματα του δημοσιου και προπαγανδιζουν.
Μεγενθυνουν ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ (δεν διαφωνω) υπαρκτα προβληματα της λειτουργειας του δημοσιου τομεα αποκρυβωντας παραλληλα (παλι δεν διαφωνω) τα προβληματα του ιδιωτικου τομεα!
Αλλα προσωπικα εμενα (επειδη οπως εχω ξαναπει ειμαι πρακτικος ανθρωπος) δεν με ενδιαφερει αυτο γιατι γενικα δεν τρωω τα παραμυθια των ΜΜΕ σε πολλα θεματα.
Εμενα με νοιαζει οτι τα προβληματα του δημοσιου τομεα (καλως η κακως,μαλλον το πρωτο περισσοτερο, ο δημοσιος τομεας με απασχολει γιατι αυτον νιωθουμε "δικο ΜΑΣ" ) ειναι υπαρκτα και πολλα !
Αν δεν υπηρχαν(αυτα τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ προβληματα για μενα ) δεν θα μπορουσε κανεις να παρουσιασει τιποτα διαστρεβλωμενο.Σιγουρα θα εβρισκαν ευκαιριες να πουνε και παλι πραγματα τα ΜΜΕ αλλα ο κοσμος θα καταλαβαινε οτι ειναι υπερβολες!

Δυστυχως τωρα τα περισσοτερα δεν ειναι υπερβολες.

τα λεμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Passenger,


Καλημέρα. Νομίζουμε ότι μας παρεξήγησες μάλλον. Δεν υπάρχει (αν είναι δυνατόν!) κανένας μα κανένας περιορισμός έκφρασης γνώμης για οποιονδήποτε αναγνώστη θέλει να σχολιάσει. (Κι αυτό φυσικά, ανεξάρτητα από το αν συμμερίζεται τις αριστερές ιδέες ή όχι). Εξάλλου, αυτό κάναμε κι εμείς όταν σου είπαμε μη δαιμονοποιείς μια άλλη άποψη. Εκφράσαμε την άποψή μας και τίποτα παραπάνω. Εννοούμε ότι όσα σου γράψαμε, δεν τα γράψαμε στα πλαίσια της εξουσίας των διαχειριστών του μπλογκ. Και επαναλαμβάνουμε: Δεν «θιχτήκαμε». Απλώς «μας βγήκε» η μεγάλη μας επιθυμία, καημός πες καλύτερα, να συζητάμε κάθε διαφωνία, ακόμα και τη μεγαλύτερη, με καλή πίστη. Συντροφικά αν θέλεις, παρ’ όλο που αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τη συγκεκριμένη έννοια για να μη δημιουργείται η εντύπωση ότι σ’ αυτό το μπλογκ είναι ευπρόσδεκτοι μόνο οι αριστεροί.

Καταλαβαίνουμε τι εννοείς με την επισήμανση ότι η business to business διαφθορά δεν αφορά δημόσιο χρήμα. Έχουμε όμως κάποιες ενστάσεις.

Ο Δημόσιος Τομέας καταγγέλλεται σε όλους τους τόνους ως άντρο διαφθοράς και ανηθικότητας. Εμείς όμως οι αριστεροί ξέρουμε πολύ καλά, ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν στον Ιδιωτικό δεν έχουν διαφορετικό (κοινωνικό) DNA. Και οι μεν και οι δε είναι «προϊόντα» της ίδιας κοινωνίας. Άρα δεν γίνεται οι μεν να είναι έτσι και οι δε …γιουβέτσι! Αυτό πρέπει να το διατυμπανίζουμε όσο πιο καθαρά και δυνατά γίνεται. Δυστυχώς η Αριστερά, εννοούμε η «επίσημη», η οργανωμένη, δεν το κάνει αυτό, το υποτιμά. Πολλές φορές, αναλώνεται στο να αποδείξει ότι ο Δημόσιος Τομέας δεν είναι διεφθαρμένος, ενώ θα έπρεπε να αποδεικνύει ότι η διαφθορά σε μία διεφθαρμένη κοινωνία δεν κάνει εξαιρέσεις. Γιατί σε τελική ανάλυση, το επιχείρημα των υποστηρικτών του συστήματος «και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει διαφθορά, αλλά δεν σχετίζεται με δημόσιο χρήμα» είναι ένα καλό άλλοθι για να παραμένει η «ιδιωτική πρωτοβουλία» στο απυρόβλητο. Και βέβαια ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τη διάσπαση των εργαζομένων και τον «εμφύλιο» μεταξύ τους.


Τα λέμε.


ΥΓ : Αν αυτό το «ήταν» που λες για τον πατέρα σου σημαίνει «σύνταξη» κι όχι τίποτα δυσάρεστο, θα μας κάνεις τη χάρη να του δώσεις να διαβάσει το κείμενό μας; Πιστεύουμε ότι θα χαρεί βλέποντας ότι κάποιοι που δεν τον ξέρουν και δεν τους ξέρει υπερασπίζονται τη ζωή που έζησε ως εργαζόμενος. Έτσι θα χαρούμε κι εμείς!

Left Liberal Synthesis είπε...

Φιλε Left G 700
Δεν εχω την απαίτηση να διαβάζεις σε βάθος τις αναρτήσεις στο LLS,και προφανως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με μια προφανή σύγχυση.
Παντως και το "τσουβάλιασμα" της αναρτησης για τον ΟΛΠ με άλλες αναφορές είναι κατάφορα άδική
Για λόγους συντομίας σου αναφέρω
1.-Προσυπογράφω την ανάλυση σου για την ιδεολογική επίθεση στους λιμενεργάτες.Στην ανάρτηση μου τους δικαιώνω πλήρως,και θεωρω αντιδραστική οποιαδήποτε ταση για μείωση αμοιβων που προέρχονται απο μισθωτή εργασία
2.-Στην ανάρτηση μου με σαφήνεια πρόκρινα ως συνεκτική θέση την θέση του ΚΚΕ για σταδιάκή αποεμπλοκή του ΟΛΠ από επιχείρηση και την μετατροπή της σε δημόσια υπηρεσία
3.-Στην ανάρτηση μου με σαφήνεια κατέγραψα την τραγελαφική και λαικιστική θέση του Συν/Συριζα και των συνδικαλιστων του Πασοκ που διακινούν την ιδέα της "ανάπτυξης" του ΟΛΠ ως δήμόσια επιχείρηση,εντασσόμενη σε μια "αριστερή" ή "προοδευτική" πλατφόρμα
4.-Απέδειξα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ ,του ΟΛΠ και την κοινή λογική ότι μεγένθυνση και κερδοφορία του ΟΛΠ που θα δημιουργήσει πλούτο τον οποίο δικαίως και απαραίτητα δικαιούνται οι λιμενεργάτες με όσα περισσότερα μπορούν,μπορεί να γίνει μονο αν ο ΟΛΠ ενταχθεί στην παγκόσμια αλυσίδα διανομών της σημερινής καπιταλιστικής κατανομής.Με απλά λόγια οσα πιο πολλά καταναλωτικά προιόντα διακινούνται μεσω ΟΛΠ σε τρίτες χώρες τόσο πιο κερδοφόρος γίνεται.Ο δημόσιος επιχειρηματικός κερδοφόρος ΟΛΠ εκτός κυκλώματος Κίνας είναι ΑΠΑΤΗ.Η εκεθση της ΓΣΕΕ ειναι σαφής.Δεν υπάρχει δίλλημα δημοσίου ιδιωτικού αλλα δίλλημα λιμενικών πλεγμάτων ή οχι.Με η χωρίς την Cosco καποιοι φαντασιώνονται αντικαπιταλιστική μεγένθυνση που δημιουργεί μισθούς 100,000 Ευρω.Ειναι μαθηματικως αδύνατο.
Αυτα για μια στοιχειώδη αποκατάσταση και ισως τροφή για προβληματισμό.
Καλή συνεχεια

LeftG700 είπε...

Φίλε ernesto,


Μεγαλώσαμε με τον Σημίτη και τον Τρίτο Δρόμο του Τόνυ Μπλερ. Δηλαδή με τις καταγγελίες του "παρασιτικού Δημόσιου τομέα". Αυτό, πρέπει να το παραδεχτείς, έχει βάλει κάπως τη σφραγίδα του στο πώς πολλοί από μας τους νέους βλέπουν τα πράγματα.

Ένας τρόπος να τα βλέπουμε έτσι είναι να πέφτουμε στην παγίδα της γενίκευσης. Καθάρισε ένας ή δέκα λιμενεργάτες 90.000 ευρώ; Όλοι οι λιμενεργάτες παίρνουν τόσα! Είδαμε έναν δημόσιο υπάλληλο να παίζει πασιέντζα στο κομπιούτερ του; Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι παίζουν πασιέντζα αντί να δουλεύουν. Και πάει λέγοντας.

Ένας άλλος τρόπος είναι να "ξεχνάμε". Πηγαίνουμε σε μια εφορία και βλέπουμε μια υπάλληλο να γυρνάει με πέντε τσάντες σούπερμαρκετ. Το βράδυ το κάνουμε βούκινο: "Τις καριόλες που τις πληρώνουμε για να κάνουν τα ψώνια τους"! Δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα αυτό δεν γίνεται ποτέ; Καταλαβαίνεις τι εννοούμε έτσι;

Δεν αθωώνουμε. Προσπαθούμε να δείξουμε ότι τα φώτα πέφτουν μονομερώς επάνω στους εργαζόμενους του Δ.Τ.

Και συμφωνούμε μαζί σου ότι υπάρχουν προβλήματα και πολλές φορές τεράστια όπως γράφεις. Αλλά διαφωνούμε με το μήνυμα που στέλνουν οι περισσότερες από τις εισαγγελικές κραυγές (και δεν εννοούμε εσένα): Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι!


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Παιδιά, καλησπέρα.
Τρεις φορές έγραψα το σχόλιο αυτό και τρεις φορές το πήρα πίσω για κόντυμα. Για να μη πλατειάσω και γίνω βαρετός. Προσπαθώ να είμαι ζουμερός και καθόλου ανιαρός.
Σε γενικές παρατηρήσεις θα ήθελα να σας θυμίσω το «μηδέν άγαν» . Ξέρω ότι το γνωρίζετε (όχι σαν εμένα, τον κατάπτυστο κι ελεεινό, που δεν ήξερα το Παπαχρήστου !) και σας καλώ να σκεφτείτε εν επιγνώσει του.
Δεν υπάρχει καμία ποιοτική σχέση εργασίας, μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Τόσο από πλευράς παραγωγικότητας όσο και από πλευράς ποιότητος δουλειάς. Ο λόγος σχεδόν αυτονόητος. Το κίνητρο της αμοιβής και η επίβλεψη.
Κυριότερος αρνητικός παράγων στην απασχόληση στο Δημόσιο δεν είναι η διαφθορά, μολονότι κι αυτή «παίζει» γερά, αλλά η λούφα κι η αδιαφορία. ( Για μια ολόκληρη καριέρα αντιμετώπισα το Δημόσιο σαν την απέναντι όχθη και ξέρω καλά τη γλύκα ! Πιστέψτε με !).
Η επανάπαυση στη σιγουριά της μονιμότητας και η ασφάλεια του ανεξέλεγκτου,
είναι το πρόβλημα.

Στο θέμα των λιμενεργατών, δεν έχω καμιά αντίρρηση στα λεφτά που παίρνουν και σε όσα διεκδικούν. Ούτε στη κληρονομικότητα. Καλά κάνουν και ζητούν, αφού τους τα δίνουν !
Δεν μπορούν όμως να θυσιάζουν το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον στο βωμό συντεχνιακών προτεραιοτήτων.
Η χώρα ε υ τ ύ χ η σ ε να κλείσει συμφωνία με τη κομμουνιστική ( ! ) COSCO και να πετύχει τη διακίνηση ενός τεραστίου μέρους του εμπορίου της αχανούς και ανερχόμενης Κίνας, μέσω του Πειραιά. Και το γεγονός, αντί να πανηγυριστεί πέφτει στη μιζέρια και την ιδιοτέλεια μιας, όπως και να το κάνουμε, καλοαμειβομένης συντεχνίας.
Καμιά ωραιοποίηση και κανένα στρογγύλεμα στόχων κι επιδιώξεων δεν πείθει για το «δίκαιο των αιτημάτων» τους.
Μια ζωή θυμάμαι απεργιακούς αγώνες με π.χ. 9 θεσμικά αιτήματα και ένα δέκατο, οικονομικό. Αν τους ικανοποιούσαν το τελευταίο, λυνόταν αμέσως η απεργία και τα υπόλοιπα 9 αιτήματα πήγαιναν περίπατο. Και τα ξαναθυμόντουσαν στη νέα απεργία τους, κ.ο.κ.
Όπου ακούτε τάξεις με μεγάλα, παχιά και πατριωτικά επιχειρήματα, όπως γίνεται τώρα με τους λιμενεργάτες, (κόπτονται, τάχα, για το εθνικό συμφέρον. Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο !) μη πιστεύετε τίποτα ! Πάντα ο καυγάς θα γίνεται για το πάπλωμα !
Να δυσπιστείτε πάντα όπου ακούτε ν’ ανακατεύονται στις απεργίες «ιδανικά» και άλλα «εθνοκαπηλικά» κουροφέξαλα.
Και σ’ αυτή τη συγκεκριμένη υπόθεση οι εργαζόμενοι έχουν, πατεντάτα, άδικο.
Και η απεργία τους είναι, σαφέστατα, παράλογη κι εκβιαστική. Τη πάρτη τους σκέφτονται και προσπαθούν να βάλουν στο κόλπο της υποστήριξης τις αριστερές παρατάξεις.
Μη παίξετε το παιχνίδι τους. Δεν έχουν δίκιο.

Γενικεύοντας, πάλι, επιμένω πως σε μια σύγχρονη κοινωνία όλες οι πεπαλαιωμένες μαρξιστικές θεωρίες είναι για τα σκουπίδια ( κάτι που δεν θ’ αρέσει, σίγουρα, σ’ επώνυμους και ανώνυμους «3/μιστάς» ). Όπως, επίσης και οι «γιαπήστικοι» νεοφιλελευθερίστικοι αεριτζίδικοι σαλταδορισμοί. Οι θεωρίες και πρακτικές όλων αυτών που πίστεψαν ότι τα λεφτά φυτρώνουν σα μαρουλάκια απ’ το χώμα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, κεφάλαιο και εργασία, σαν καλά αδελφάκια, με ένα κράτος έντιμο, άγρυπνο και δίκαιο, πάνω απ’ το κεφάλι τους και με συμπεφωνημένους και θεσπισμένους κανόνες και συμπεριφορές τίμιους και τηρούμενους από όλους, μπορούν να δώσουν λύσεις για πρόοδο και προκοπή.
Με το να τραβάει ο ένας από δω κι ο άλλος από κει δεν γίνεται τίποτα. Να το πάρουμε χαμπάρι, όλοι !
Κάποιες πολιτισμένες κι ευνομούμενες κοινωνίες, κατά Σκανδιναβία μεριά, το πέτυχαν ήδη.
Πρέπει κάποτε κι εδώ να γίνει αντιληπτό ότι κεφάλαιο κι εργασία είναι δύο ισοδύναμοι (δεν λέω ίσοι) παίκτες κι αναζητούν έναν έντιμο διαιτητή – κράτος για να κάνουν παιχνίδι. Χωρίς ζαβολιές, ύπουλα χτυπήματα και θεαματικά ψεύτικα πεσίματα στη περιοχή για υφαρπαγή πέναλτι. Παιχνίδι καθαρό !
Προς τα εκεί πρέπει, ιδίως οι νέοι να στοχεύουν.

Εγώ, τουλάχιστον,αν και δυστυχώς όχι νέος πλέον, σε κάτι τέτοιο κράτος προσβλέπω. Και όχι στα παλιά, δοκιμασμένα και αποτυχημένα, μοντέλα ανατολής και δύσης.

LeftG700 είπε...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Κατ’ αρχήν σε καλωσορίζουμε στο μπλογκ μας, έστω κι αν δεν είναι για …καλό! Εννοούμε ότι η αφορμή είναι τα παράπονά σου για ό,τι σε αφορά από το ποστ.

Ξαναδιαβάσαμε και ξαναδιαβάσαμε το κείμενό σου. Παρά τα όσα πιστεύεις το είχαμε διαβάσει με προσοχή και πριν γράψουμε το δικό μας κείμενο. Με προσοχή και σε βάθος. Ανεξάρτητα από το ότι δεν το απαιτείς, εμείς αυτό το θεωρούμε υποχρέωσή μας.

Όμως παρ’ όλα αυτά, η επανάληψη της ανάγνωσης δεν μας δείχνει ότι σε αδικήσαμε. Κι όταν λέμε «σε αδικήσαμε» εννοούμε φυσικά το κείμενό σου κι όχι τις ιδέες σου και τις απόψεις σου.

Όπως καταλαβαίνεις, είναι αδύνατον να κρίνουμε ένα άτομο που δεν γνωρίζουμε. Κρίνουμε και αντλούμε συμπεράσματα από όσα εκείνο καταθέτει μέσα στο μπλογκ του για κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Αυτό πρέπει να τονιστεί, γιατί συμβαίνουν πολλές παρεξηγήσεις που καταλήγουν να ανάγουν μια κριτική σε προσωπικό ζήτημα.

Δεν μας διέφυγε η «τεχνοκρατική» χροιά του κειμένου σου. Δεν ασχοληθήκαμε μ’ αυτήν γιατί το focus μας ήταν διαφορετικό, όπως κι εσύ έχεις καταλάβει. Συμπεριλάβαμε όμως και το δικό σου άρθρο στις αναφορές μας, γιατί η τελική γεύση που μας άφησε δεν ήταν αυτή της συμπαράταξης με τους εργαζόμενους. Συμπεριλάβαμε, αλλά δεν «τσουβαλιάσαμε». Αναφερόμαστε ρητά σε «κυμαινόμενους τόνους και χρωματισμούς». Δεν γινόταν όμως να κάνουμε ξεχωριστή ανάλυση για την κάθε άποψη. Έτσι μείναμε στη γενική αίσθηση.

Δεν έχουμε καμία δυσκολία να δεχθούμε ότι συμμερίζεσαι την ανάλυσή μας για την ιδεολογική επίθεση προς τους λιμενεργάτες (και εμμέσως προς κάθε εργαζόμενο, προσθέτουμε εμείς). Όμως, τελείως καλοπροαίρετα σου λέμε: Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα του άρθρου σου. Μήπως επομένως αδίκησες εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου και όχι εμείς;


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Κι όμως, οι κοινωνίες εξελίχτηκαν "τραβώντας ο ένας από εδώ κι ο άλλος από εκεί"! Πώς νομίζεις ότι η δουλοκτησία έγινε φεουδαρχισμός κι αυτός με τη σειρά του αστική δημοκρατία; Αυτό θα γίνεται όσο θα υπάρχουν κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι.

Αναφέρεσαι στην παραγωγικότητα. Ακόμα κι αν είναι έτσι (που δεν είναι) σε ρωτάμε:

Ξέρεις σε τι υψηλή "παραγωγικότητα" είχαν φτάσει οι κωπηλάτες των Ρωμαϊκών πολεμικών πλοίων; Την υψηλότερη! Έτσι άλλωστε, μαζί και με άλλα, έγινε η αρχαία Ρώμη θαλασσοκράτειρα. Σε ενδιαφέρει αυτή η "παραγωγικότητα"; Εμάς πάντως καθόλου!


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Παίδες, καλησπέρα.
Κάπου έχω γράψει γιά την ελληνοπρεπέστατη ροπή προς την υπερβολή. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις...

Γιά το αλληλοτάβηγμα των τάξεων, η των "κοινωνικών εταίρων"(όπως πιό sic λέγεται !), πρώτος σας είπα ότι είναι και λογικό και θεμιτό. Όμως σας μίλησα και γιά κράτος - διαιτητή, έντιμο και δίκαιο, που θα επιβλέπει τον αγώνα και θα επιβάλλει τους κανόνες του παιχνιδιού. Κι αυτό το προσπερνάτε. (Θέλω να πιστεύω από παραδρομή και όχι σκόπιμα).

Όσο γιά τη παραγωγικότητα των δημοσίων υπαλλήλων (πάντα με την επιφύλαξη φωτεινών εξαιρέσεων, που επαληθεύουν, φευ, το κανόνα) πλήν του ατυχούς παραδείγματος των "κατεργαρέων" σκλάβων που δεν έχουν καμία λογική παραλληλισμού με τους σύγχρονους δημόσιους υπαλλήλους, ελεύθερους ανθρώπους, σας λέω μόνο τούτο.
Να εύχεστε όλα σας τα επιχειρήματα να μην κρύβουν την ίδια αλήθεια και πειστικότητα με το εν θέματι. Γιατί τότε αλίμονο, όλα σας θα καταρρεύσουν σα χάρτικος πύργος.
Το να υποστηρίζετε το πασιφανές και πασίγνωστο δημοσιουπαλληλικό αραλίκι είναι σαν να υποστηρίζετε ότι ο ήλιος βγαίνει απ' τη δύση κι εμείς τώρα είμαστε Πάσχα στη Παταγονία !
ΥΓ. Θα προτιμούσα συγκεκριμένη και όχι γενικόλογη απάντηση.Please !

Left Liberal Synthesis είπε...

Φιλε left g 700
Διαβάζεις σωστά και προφανώς η γεύση της αναρτησης δεν είναι τόσο εύγεστη.
Γιατί τοποθετεί το πραγματικό πρόβλημα.
Με ποιες οικονομικές δομές οι ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ αμοιβές των λιμενεργατών επιπεδου 100,000 εξασφαλίζονται μακροχρονα.
Τα λοιπα αναφέρονται στην αναρτηση μου και την περίληψη στα σχόλια αυτά.
Αντιλαμβάνομαι οτι εσύ πιστεύεις στην νομική προστασία αυτών των αμοιβών (ΣΩΣΤΟΤΑΤΑ) χωρίς να διασυνδέεις με το ΠΩΣ εξασφαλίζονται.
Καλή συνέχεια.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Μας αδικείς λίγο, χαρακτηρίζοντάς μας υπερβολικούς. Όπως είδες και στο ποστ μας, το γεγονός ότι μεροληπτούμε ταξικά, δεν μας οδηγεί σε αγιοποίηση της εργατικής τάξης, ούτε στην αποδοχή μεγάλων ανισοτήτων στις αμοιβές εργαζομένων.

Σύμφωνα με τη δική μας Μαρξιστική κοσμοαντίληψη, δεν υπάρχει κράτος δίκαιο και αμερόληπτο. Πάντα κάποια τάξη έχει το πάνω-πάνω χέρι. Αυτό το επιβεβαιώνει η Ιστορία. Δεν το αναφέραμε στο προηγούμενο σχόλιο γιατί υποθέσαμε ότι, αν και όπως έχεις γράψει στο μπλογκ, δεν έχεις διαβάσει Μαρξ, αυτό το πολύ βασικό για τη θεωρία του το ξέρεις.

Παρεξήγησες τον παραλληλισμό μας με τους σκλάβους των Ρωμαίων. Δεν αναφερόταν στους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά σε αυτούς του ιδιωτικού! Τηρουμένων των αναλογιών των εποχών βέβαια, εξακολουθεί να μας φαίνεται απόλυτα εύστοχος. Και ο στόχος του παραλληλισμού ήταν η αναφορά σου στην παραγωγικότητα. Δεν γίνεται -για μας- να μιλάμε για παραγωγικότητα, χωρίς να εξετάζουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες επιτυγχάνεται. Αυτό αποτελεί κόκκινη γραμμή για κάθε αριστερό!

Δεν υποστηρίζουμε το δημοσιοϋπαλληλικό αραλίκι. Υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα του τομέα που δουλεύουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιβραβεύουμε κάθε συμπεριφορά! Και σου επαναλαμβάνουμε αυτό που γράφαμε και στο ποστ κλείνοντας: Είναι άδικο να ζητάς τα ρέστα από την Αριστερά για τα στραβά και τα ανάποδα του Δημόσιου τομέα. Επιτέλους, δεν έχουμε εμείς την εξουσία!

Πάντα συγκεκριμένα απαντάμε (πάλι μας αδικείς!). Απλώς, δεν μπορούμε να καλύψουμε σε ένα σχόλιο όλα όσα συμπεριλαμβάνεις συνήθως στα δικά σου. Αλλά εφόσον συζητάμε σταθερά, θα συζητήσουμε τελικά για όλα, έτσι δεν είναι;


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε Left Liberal Synhesis,


Sorry για τη διαγραφή των σχολίων. Πήγαμε να διορθώσουμε ένα ασήμαντο λάθος και τα κάναμε μαντάρα: Το χάσαμε όλο! Θα το ξαναγράψουμε, ει δυνατόν λέξη προς λέξη το ίδιο.


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Χαιρόμαστε που αναγνωρίζεις ότι σε διαβάσαμε σωστά. Εν προκειμένω θα θέλαμε να σου πούμε ότι ο Σ. Πολυμίλης της «Ελευθεροτυπίας» (κάναμε λινκ το άρθρο του) θα έπρεπε να έχει περισσότερα παράπονα. Τα γραφόμενά του όντως δεν έχουν σχέση με όσα γράφει ο Μανδραβέλης π.χ. Ωστόσο πέφτει κι εκείνος στη λούμπα να μέμφεται τους απεργούς επειδή δεν αφήνουν τον ΟΛΠ να προσλάβει προσωπικό, ώστε να μοιραστεί το «χρήμα». Οι απεργοί όμως ισχυρίζονται ότι γι’ αυτό ευθύνεται ο ΟΛΠ. Το έψαξε αυτό ο Πολυμίλης; Μάλλον όχι. Κι όμως δεν διστάζει να υιοθετήσει την άποψη που ενοχοποιεί τους λιμενεργάτες.

Για τις αμοιβές που λες, κάνε έναν κόπο να μπεις στο http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=7114818# Εκεί θα δεις μια άλλη πραγματικότητα. Και εν πάση περιπτώσει, δεν έχουμε εννοείται καμία αντίρρηση οι 100.000, όπου υπάρχουν, να μοιραστούν και σε άλλους εργαζόμενους. Όχι όμως να πάνε στα ταμεία κάποιας Cosco. Και σε σχέση με το ζήτημα των επιχειρηματικών στρατηγικών ανάπτυξης, χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, σου λέμε: Σε μία κοινωνία αλληλεγγύης που βαδίζει σύμφωνα με την αρχή της Ισότητας οι εργαζόμενοι πολλά θα καταλάβαιναν και σε πολλά θα συναινούσαν. Όχι όμως σε μια κοινωνία όπου βασιλεύει η αρχή του «ο σώζων εαυτόν σωθείτω». Σ’ αυτήν την κοινωνία μόνο ο βούρδουλας μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Δεν πιστεύουμε να θέλεις μια τέτοια κοινωνία.


Τα λέμε.

Left Liberal Synthesis είπε...

Φίλε Left G 700
Η θεωρία της υποχρεωτικής ανακατανομής υφιστάμενων αμοιβών από μισθωτή εργασία είναι για γέλια.
Είναι οπλο των κάθε λογής υπεραντιδραστικών που δεν αντιλαμβάνονται την σημασία της εργατικής εργασίας που εξειδικεύεται μεσω αποκτησης δεξιοτήτων και όχι διπλωμάτων .Είναι ακριβως στον πυρήνα των αντιδραστικων κοινωνικών ιδεών που εύστοχα αντιμάχεσαι.
Σχετικά με την θέση των υφισταμένων λιμενεργατών οτι είναι πρόθυμοι να δουν αμοιβές των 100,000 να γίνονται 30,000 υπο την
προυπόθεση προσληψης στον ΟΛΠ είναι προσχηματική και ψιλο εθνικοσοσιαλιστική.Η γενίκευση της
οδηγεί στον αυτοχειριασμό της έννοιας του συνδικαλισμου.Αν η εργατική δύναμη στον ΟΛΠ αξίζει 100,000 τότε ή όλοι 100,000 ή οι λιμενεργάτες πρέπει να πουν αντίο στην εργατική τάξη (στην έννοια που την διαχειρίζεσαι στο αρθρο σου).

LeftG700 είπε...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Επανέρχεσαι στις 100.000. Σε παραπέμψαμε σε ένα ρεπορτάζ που δίνει διαφορετικά στοιχεία. Σημαίνει ότι το διάβασες και το απορρίπτεις; Σημαίνει ότι δεν το διάβασες καν; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλά έχει σημασία νομίζουμε να μη συζητάμε, ο καθένας ερήμην του τι λέει ο άλλος.

Δεν καταλαβαίνουμε καθόλου γιατί είναι για γέλια να μην υπεραμείβονται -μέσω υπερεργασίας σύμφωνοι- λίγοι κι όχι να αυξάνεται συνολικά η απασχόληση. Γιατί αν ισχύει ότι αμείβονται με 100.000, αυτό είναι εφικτό μόνο μέσω υπερβολικών υπερωριών. Και βέβαια δεν καταλάβαμε καθόλου τη σχέση με τον εθνικοσοσιαλισμό.

Δηλαδή μια σοσιαλιστική -λέμε τώρα- κοινωνία που η μεγαλύτερη επιτρεπόμενη ψαλίδα αμοιβών είναι ας πούμε ενα προς τρία έχει εθνικοσοσιαλιστικά χαρακτηριστικά;


Τα λέμε.

orpheas είπε...

Παιδιά καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Ξεκινάτε από έναν απόλυτο χαρακτηρισμό. Ένα θέσφατο. Το «δεν υπάρχει κράτος δίκαιο κι αμερόληπτο».
Κι αυτό είναι λάθος, είναι υπερβολή.
Ακόμη κι αν δεν υπάρχει σήμερα, οι έννοιες "δίκαιο" και "αμερόληπτο" στην οριακή τους τιμή, θα πρέπει να αποτελούν ζητούμενο. Εκεί θα πρέπει να κατατείνουν οι προσπάθειες όλων. Να χτίσουμε ένα κράτος με θεσμούς και μηχανισμούς που θα το χαρακτηρίζουν έτσι.
Κι αυτό είμαι σίγουρος ότι και εφικτό είναι και χρησιμότερο, αλλά και προτιμότερο από το τζέρτζελο μιάς ολικής ανατροπής που θεωρείτε, εσείς, λύση.
Να είσαστε σίγουροι ότι οι, «τάχα» άρδην, αλλαγές οδηγούν, απλώς, σε αλλαγές τυράννων.( Μπορεί να μην διαβάζω τον ανιαρό και ξεπερασμένο, παλαιολιθικό, Μαρξ, διαβάζω, όμως, ιστορία. Και διδάσκομαι απ’ αυτήν ).
Άλλη μία, κατά τη γνώμη μου πάντα, λάθος άποψη είναι η περί «κόκκινων γραμμών». Οι, πάσης φύσεως και χρώματος γραμμές αποτελούν διχαστικά και διαχωριστικά σχήματα, που οδηγούν στην «αυθεντία» και τον «διανοουμενίστικο ελιτισμό»,ο οποίος με τη σειρά του, καταλήγει σ’ένα ιδιόμορφο «imperium». Και, το χειρότερο, καταργεί η απονευρώνει το διάλογο και τη δυνατότητα συνεννόησης.
Άρα διαιωνίζει τη σύγκρουση.
Για τα στραβά της δημοσιοϋπαλληλικής συμπεριφοράς δεν ευθύνεται καμία ιδεολογική και πολιτική παράταξη. Φταίει το ανθρώπινο DNA, το οποίο σπρώχνει τον άνθρωπο στην ευσταθέστερη κατάσταση ψυχικής ισορροπίας, που κοινώς λέγεται "αραλίκι". Και όταν αυτό συνοδεύεται από ελαστική συνείδηση, οκνηρία, έλλειψη παιδείας, μη συναίσθηση καθήκοντος και υπευθυνότητας και αδιαφορία για τις ανάγκες του συνανθρώπου – πολίτη, το πράγμα οδηγείται εκεί που όλοι γνωρίζουμε και όλοι βιώνουμε.
Οι διάφορες πολιτικές παρατάξεις, απλώς, εκμεταλλεύονται τη περίπτωση και τη διαχειρίζονται κατά τις κομματικές τους επιδιώξεις και συμφέροντα.
Κλείνοντας, χωρίς να κουράζομαι, θα επαναλάβω ότι μια πραγματικά φωτισμένη και προοδευτική αριστερά θα πρέπει, επί τέλους, να ξεκολλήσει από τις «αρχαίες» μαρξιστικές θεωρίες. Ν’ αναζητηθεί και να βρεθεί ένας καινούργιος, σύγχρονος Μαρξ, που θα ξαναδιατυπώσει μια νέα, προσαρμοσμένη στη σημερινή πραγματικότητα, θεωρία η οποία θα τακτοποιεί τη σχέση, κεφάλαιο – εργασία, όχι στη βάση της πάλης, αλλά της εποικοδομητικής και επωφελούς για όλους, συνεργασίας.
Ας καταλάβουμε όλοι ότι τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα που αποτελούσαν τη πλατφόρμα έμπνευσης του Μαρξ και όλων των σχετικών φιλοσόφων της εποχής εκείνης δεν υπάρχουν σήμερα ! Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί εντελώς. Όσοι θέλουν να σκέπτονται και να λειτουργούν με τα ισχύοντα του χθες, είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Θα σέρνοντε με τον αραμπά πίσω από μια Φερράρι που θα προηγείται. Και θα γκρινιάζουν μόνιμα.
«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι».
ΥΓ. Όντως στο θέμα της ρωμαικής γαλέρας παρεννόησα παρασυρμένος από τη ρύμη του γεγονότος ότι υο αντικείμενο ήταν η εργασία στο Δημόσιο. Ανακαλώ και απολογούμαι !

ernesto είπε...

καλημερα και χρονια πολλα σε τυχον εορταζοντες! (η μιση ελλαδα περιπου)

απλα ηθελα να πω οτι συμφωνω με τον ορφεα.αυτο ακριβως ειπα και εγω πιο πανω.το προβλημα ειναι το διπτυχο
"νοοτροπια-μη ελεγχο"
απο εκει ξεκινανε ολα και εκει τελειωνουν!

καλημερες

γιουρι γκαγκαριν είπε...

orpheas said,

"Φταίει το ανθρώπινο DNA, το οποίο σπρώχνει τον άνθρωπο στην ευσταθέστερη κατάσταση ψυχικής ισορροπίας, που κοινώς λέγεται "αραλίκι". Και όταν αυτό συνοδεύεται από ελαστική συνείδηση, οκνηρία, έλλειψη παιδείας, μη συναίσθηση καθήκοντος και υπευθυνότητας και αδιαφορία για τις ανάγκες του συνανθρώπου – πολίτη, το πράγμα οδηγείται εκεί που όλοι γνωρίζουμε και όλοι βιώνουμε."


Εχω δει παρα πολλους που επειδη χρησιμοποιουν τη λεξη dna σε μια προταση πιστευουν οτι εχουν κατασκευασει ενα ακλονητο επιχειρημα..Τα λογικα αλματα και η καταχρηση του DNA νομιζω γινεται παρα πολυ..Αλλα orpheas τετοιο αχταρμα δεν εχω ξαναδει..Η καταχρηση ας πουμε του ορου ευσταθεστερη κατασταση ψυχικης ισορροπιας εκτος του οτι ειναι πλεοναστικος ο τροπος διατυπωσης(και ευσταθεστερη και ισορροπια μας μπουκωσε) σε οδηγει στην αντιληψη πως το αραλικι ειναι το μοναδικο αποτελεσμα..Ο Freud ας πουμε και η διατυπωση μιας αρχης της σταθεροτητας θα σε βοηθουσε να καταλαβεις καλυτερα πως κατακτιεται η ψυχικη ισορροπια και ποσο πολυσημαντη ειναι αυτη.

Δε ξερω ποσα πραγματα ξερεις για το dna και την επιδραση του στη συμπεριφορα αλλα η επικληση του μου κανει φανερο πως η περιπλοκοτητα ενος προβληματος δε σε απασχολει και απλα ζητας μια "αρχη" η οποια θα επικυρωσει τις αποψεις σου ασχετα με το ποση αξια μπορει να εχει σαν εξηγητικη αρχη..Με λιγα λογια πας κοντρα σε αιωνες επιστημονικης σκεψης..

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Ενω ολοι μας κατηγορουν πως ο κομμουνισμος ειναι ουτοπια και πως αυτα τα πραγματα δε γινονται(ποτε εγιναν στην ιστορια?) στο μεταξυ ζητουν ενα αμεροληπτο κρατος που θα συμβιβαζει τα συμφεροντα κεφαλαιου εργασιας(το οποιο ειναι γνωστο πως εχει εμφανιστει πολλακις στην ιστορια)!!! Εξυπνακισμοι η απλη αφελεια?

Left Liberal Synthesis είπε...

Φιλε Left G700

Απόσπασμα απο την ανάρτηση σου

Γιατί εγκαλούνται ως αριστοκράτες οι εργάτες του ΟΛΠ; Μα επειδή έχουν αμοιβές που ξεπερνούν κατά πολύ τις «λογικές» αμοιβές που έχει, που «πρέπει» για την ακρίβεια να έχει, ένας εργάτης. Αμοιβές τόσων χιλιάδων ευρώ δικαιούται να έχει μόνο ένας manager, ένα στέλεχος πολυεθνικής, ένας δημοσιογράφος (εδώ ευλογούν ορισμένοι και τα γένια τους!). Όχι όμως κι ένας εργάτης! Όχι να τα ισοπεδώσουμε όλα![1]

Και εδω απόσπασμα απο σχόλιο σου

Δεν καταλαβαίνουμε καθόλου γιατί είναι για γέλια να μην υπεραμείβονται -μέσω υπερεργασίας σύμφωνοι- λίγοι κι όχι να αυξάνεται συνολικά η απασχόληση. Γιατί αν ισχύει ότι αμείβονται με 100.000, αυτό είναι εφικτό μόνο μέσω υπερβολικών υπερωριών

Η ουσία της ανάρτησης μου την οποία φιλοξένισες ευγενικά οπως την επανέλαβα περιληπτικά σε σχόλιο είναι οτι στην υπόθεση ΟΛΠ υπάρχουν λογικά άλματα στην διαχείριση της από πλευρές της αριστεράς.
Ας μείνουμε εδώ
Καλη συνεχεια

orpheas είπε...

Φίλε "γιούρι γκαγκάριν" σε καλησπερίζω και πολύ ευχαρίστως να σου ξεδιαλύνω τον, κατ' εσέ,"αχταρμά" μου.

Και πρώτα πρώτα, την έννοια "ευσταθής ισορροπία" που, πάρα πολύ άδικα σε μπούκωσε. Εικάζω ότι στη Φυσική δεν θα υπήρξες και πολύ καλός. Γιατί αν ήσουν, θα ήξερες ότι η ισορροπία ενός σώματος διακρίνεται σε "ευσταθή" και "ασταθή". Επ' αυτού μην επιμένεις. Άνοιξε ένα βιβλίο Μηχανικής (κλάδος Φυσικής) και θα το δεις γραμμένο.
Άρα δεν υπάρχει λεκτικός πλεονασμός.

Γιά τα περί DNA, τώρα.
Ο όρος, όντως, είναι μοντέρνος και, πλέον, του συρμού.
Εγώ εννοώ, με το σύνολο της σχετικής αναφοράς ότι, από τη φύση του ο άνθρωπος ρέπει, πάντα, προς
καταστάσεις που του εξασφαλίζουν τη ψυχική του ισορροπία και, άρα, ευτυχία. Γι' αυτό, ακόμη και υποσυνείδητα, διώχνει και απολακτίζει κάθε σκέψη και ενέργεια που τον ενοχλεί.
Πόσες φορές δεν ακούμε το " Ουφ, μη με σκοτίζεις, δεν αντέχω πιά !"
Αυτά γιά να γίνουν αντιληπτά δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις ψυχολογίας. Στα διδάσκει η ζωή.

Λες, επί λέξει : "σε οδηγεί στην αντίληψη πως το αραλίκι ειναι το μοναδικό αποτέλεσμα..".
Μα εγώ, ούτε τέτοια λόγια είπα, ούτε και περί αποτελέσματος,εννοώ.
Η άποψή μου, υποκειμενική και όχι
δογματική σαν τη δική σου, είναι:
Το μεγαλύτερο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων δεν δουλεύει παραγωγικά. Απλώς απασχολείται χτυπώντας κάρτα ! Και, με τα περί DNA κλπ, εννοώ ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας έχει περάσει στο αίμα του υπαλλήλου, τη ψυχοσύνθεσή του. Όπως θέλεις πές το.
Αν διαφωνείς, δύο ενδεχόμενα υπάρχουν. Η είσαι ένας απ' αυτούς, άρα δεν σε συμφέρουν αυτά που λέω, η ανήκεις σ' εκείνους τους τυχερούς, τους λίγους, που δεν έχεις συναλλαγές με το Δημόσιο. Δεν έχεις αγανακτήσει, δεν έχεις ταλαιπωρηθεί και δεν έχεις νευριάσει, έξω απ' το γκισέ.
Αν ανήκεις στους πρώτους καλό θα ήταν να σπεύσεις να ενταχθείς στους λίγους συνεπείς που σέβονται τον εαυτό τους και αξίζουν το ψωμί που τρώνε προσφέροντας.
Αν ανήκεις στους δεύτερους είσαι πολύ τυχερός και εύχομαι η τύχη σου να κρατήσει, διά βίου.

Κατά τα άλλα, περί του DNA, ως απλός άνθρωπος και μη ειδικός, γνωρίζω αυτά που ξέρουν οι πολλοί και μη ειδικοί.

Στη σκέψη μου, λόγω πρακτικής παιδείας, επαγγέλματος και πείρας ζωής δεν κάνω λογικά άλματα, ούτε αφήνω κενά και χάσματα. Κοροιδεύω το στόμφο και την "αυθεντία" και διαθέτω άποψη, σε όποιο θέμα μ' ενδιαφέρει και, απλώς, τη καταθέτω, αδιαφορώντας πλήρως, γιά τη τύχη της.
Δεν θέλω να πείσω κανένα, ούτε και μ' ενδιαφέρει.( Και μη σπεύσεις να με πεις κυνικό. Πες με δημοκράτη.)
Στις συζητήσεις μου προσπαθώ να είμαι κόσμιος, ήπιος κι ανεκτικός.
Ποτέ δεν επιτιμώ κάποιον που εκφέρει αντίθετη γνώμη.
Πιστεύω ακράδαντα ότι, όλοι έχουν δικαίωμα στην άποψη. Στην ορθή, όμως, είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση.

Αν προσέξεις, μάλιστα, θα δεις ότι το σχόλιό μου, ( που χαρακτηρίζεις "αχταρμα" ), απαντά, παράγραφο προς παράγραφο, στο σχόλιο των leftG700.
Δεν μπορώ να λειτουργήσω σκόρπια κι ανερμάτιστα. Γι' αυτό, ειλικρινά, απορώ που τον είδες τον "αχταρμά".
Όσο γιά Freud, δεν έχω ιδέα.

Εννοείται, τέλος, ότι το ότι "πάω κόντρα στην επιστημονική σκέψη", και μάλιστα αιώνων το πέταξες, μάλλον, γιά πλάκα και γι' αυτό το προσπερνώ ασχολίαστο.

Πάντως, χάρηκα που τα λέμε. Πάντα από κάθε κουβέντα μένει κάτι καλό.
Και, να ξέρεις, θα είμαι πάντα στη διάθεσή σου. Γιά οποιοδήποτε θέμα.

ΥΓ. θα παρακαλούσα στο προηγούμενο σχόλιό μου το θα "σέρνοντε" να διορθωθεί σε "σέρνονται". Ο δαίμων του πληκτρολογίου ξαναχτύπησε.

ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ, ΤΥΧΟΝ, ΔΗΜΗΤΡΗΔΕΣ !

orpheas είπε...

Προς "γιούρι" επίσης.
Βλεπεις τηρώ τη διαδικασία γιά να μη ξαναπείς γι' αχταρμάδες. Κάθε ανάρτηση με τη σειρά της. Κι οι απαντήσεις επίσης.

Λυπάμαι αλλά η ουτοπία κι η αιθεροβασία πάνε μαζί, χέρι χέρι.
Η ουτοπία της κομμουνιστικής θεωρίας, νομίζω, είναι προφανής και αυταπόδεικτος. Γιατί παραγνωρίζει, συνειδητά, τη διαφορά των όρων "ισότης" και "ισοδυναμία".
Παρατηρώντας την Ιστορία θα δεις ότι κομμουνισμός ( με διαφορετικές, ίσως, ονομασίες αλλά την ίδια πάντα έννοια )εφαρμόστηκε, και μάλιστα με επιτυχία, σε καθυστερημένες, εξαθλιωμένες και υπανάπτυκτες κοινωνίες. Εκεί όπου προτεραιότητα είχε η απλή επιβίωση (π.χ. Τσαρική Ρωσία, αποικιόπληκτη Κίνα, κλπ.). Όταν μιά κοινωνία εξασφαλίσει την επιβίωσή της, συνέρχεται, ανέρχεται και αναπτύσσει κι άλλες ανάγκες. Αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες των μελών της κι απαιτεί ελευθερίες και χειραφετημένη δημοκρατία.
Κι εκεί γεννιέται το δίλημμα. Η αλλάζουμε το σύστημα ( Γκορμπατσώφ ) η καταπνίγουμε τις φωνές για ελευθερίες ( Στάλιν ) με τη βία και το τρόμο.
Είναι στη φύση του ανθρώπου ο διαφορισμός. Και των ικανοτήτων και των αναγκών.
Δεν μπορεί ο Φασιανός να συγκριθεί με τον Ρέμπραντ, ούτε ο Μότσαρτ με τον Σαλιέρι. Και οι διαφορές ικανοτήτων απαιτούν διαφορισμό αποδοχών. Κι εδώ κόβει το αυγολέμονο !
Κάθε απόπειρα ισοπέδωσης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αντίκειται στην ανθρώπινη φύση.
Δεν μπορούμε να ζητάμε να περπατήση ο άνθρωπος στο ταβάνι.
Το να το θεωρούμε εφικτό είναι, σίγουρα, "εξυπνακισμός". Όσο το να ζητούμε ν' αμείβεται η διαφορά ποιότητος εργασίας με σταχανοφικά βραβεία είναι κι αυτό ,σίγουρα,
"απλή αφέλεια".
Κάποια μυαλά θα πρέπει, κάποτε, ν' ανοίξουν, κάποια πράγματα θα πρέπει να ιδωθούν καθαρά, κάποιες αλήθειες θα πρέπει να ειπωθούν και κάποιες ιδέες θα πρέπει ν' αναθεωρηθούν.
Η Αριστερά χρειάζεται. Όχι όμως αυτή η αγκυλωμένη και αρτηριοσκληρωτική. Η προσκολλημένη στις αποτυχημένες φόρμες και τη ξύλινη γλώσσα.
Ένα σύγχρονο σοβαρό, έντιμο και δίκαιο κράτος δεν είναι σχήμα ουτοπικό. Με αίσθηση του μέτρου, της κοινωνικής ευαισθησίας και την προστασία του αδυνάτου, χωρίς να πνίγει ασφυκτικά το δυνατό. Ένα τέτοιο κράτος δεν αποτελεί ουτοπία. Τα Σκανδιναβικά κράτη δεν είναι στη φαντασία μου.
Τελικά οι εμμονές στα κομμουνιστικά ιδεολογήματα των παρελθόντων αιώνων θα πρέπει να εγκαταληφθούν. Η ζωή δεν περιμένει.

LeftG700 είπε...

Φίλοι Ερνεστο και Ορφέα, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Δημήτρης.

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Μπορεί να σου φαίνεται απόλυτο και είναι. Μη το απορρίπτεις όμως γι’ αυτό το λόγο. Γιατί τότε θα πρέπει να απορρίψεις και δικές σου απολυτότητες. Π.χ. το ιδιωτικό κεφάλαιο! Δεν καταλαβαίνουμε γιατί οι αριστεροί χαρακτηρίζονται ως απόλυτοι τη στιγμή που οι διαφωνούντες επικαλούνται άλλες δικές τους απόλυτες απόψεις.

Χαρακτηρίζεις τον Μαρξ απαρχαιωμένο. Σεβαστό. Σκέψου όμως ότι ο Μαρξ άσκησε κριτική σε ένα σύστημα που είναι κάνα δυό αιώνες και βάλε προγενέστερό του. Και σκέψου ότι ο Άνταμ Σμιθ, ο πιο επιφανής από τους πρώτους θεωρητικούς της καπιταλιστικής οικονομίας, γεννήθηκε 95 χρόνια πριν τον Μαρξ και πέθανε 28 χρόνια πριν αυτός καν γεννηθεί! Μη χρησιμοποιείς λοιπόν κλισέ που όχι μόνο δεν έχουν καμιά αξία, αλλά μετατρέπονται και σε μπούμεραγκ.

Φίλε ORPHEAS, είναι ευγενές να επιθυμείς μια κοινωνία χωρίς συγκρούσεις κι από αυτή την πλευρά είσαι το ίδιο ευγενής μ’ εμάς! Δεν γίνεται αυτό όμως (όχι να γίνει, αλλά να ξεκινήσει καν να γίνεται!) όσο ο Νόμος καθιερώνει την οικονομική εκμετάλλευση. Τιμούμε τις ευγενείς προθέσεις σου. Δεν μπορούμε όμως να συμμεριστούμε τις απόψεις σου ότι αυτό θα επιτευχθεί με το μεταφυσικό τρόπο της συνεργασίας των εκμεταλλευτών με τους υποκείμενους σε εκμετάλλευση. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον βούρδουλα! Των Ρωμαίων κάποτε, σήμερα της κυρίαρχης τάξης. Μας λες ότι «οι κοινωνικές συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί εντελώς». Ξεχνάς όμως ότι η Αριστερά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.

Αλλά σήμερα, τι γίνεται σήμερα; Ξέρεις πόσο πονάει ο βούρδουλας των 700 ευρώ; Και ξέρεις ότι όταν δεν έχεις ούτε αυτά, παρακαλάς να τα έχεις; (Οι δούλοι κωπηλάτες των Ρωμαίων δεν είχαν φτάσει ποτέ σε τέτοια κατάντια! Να μια πλευρά του 21ου αιώνα που είναι χειρότερη απ’ ό,τι συνέβαινε στον 1ο!).

Τέλος, στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, το «αραλίκι», δηλαδή η ανθρώπινη ανάγκη του ελεύθερου από εργασία χρόνου, κατανέμεται ίσα σε όλους. Επομένως μη μας φορτώνεις τα κακά του σημερινού Δημόσιου τομέα. Είναι ο Δημόσιος τομέας μιας καπιταλιστικής κοινωνίας! Αλλά λειτουργεί με εργαζόμενους κι εμείς είμαστε μ’ αυτούς.


Τα λέμε.

LeftG700 είπε...

Φίλε ernesto,


Το παραπάνω σχόλιο προς τον ORPHEAS απευθύνεται και σε σένα, αφού έγραψες ότι συμφωνείς μαζί του.


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Οrpheas

Οντως δε θυμομουν τη διαφορα ευσταθους και αστθους ισορροπιας..

Παρ'ολα αυτα αυτο δε σημαινει τιποτα καθως διαβαζω στο σχολιο σου πως η κατασταση ευσταθους ψυχικης ισορροπιας λεγεται κοινως αραλικι!Επειδη λοιπον η ανθρωπινη κατασταση δεν ειναι εκρεμμες, ειναι προφανες πως μια δυναμικη ειναι ΠΟΛΥΣΗΜΑΝΤΗ επειδη ακριβως οι ανθρωποι σαν συμβολικα οντα αποδιδουν σημασια σε δυναμεις που τους επηρεαζουν..Νομιζω γινομαι κατανοητος..Το "αραλικι" το εχεις επιβαλλει εσυ σαν νοημα επειδη εισαι πικραμενος αλλα και για ιδεολογικους λογους κυριως..Η φυσικη δε σου προσφερει καμια δικαιολογια..

Οσο για το αν οι συνθηκες κατω απο τις οποιες εγραφε ο Μαρξ εχουν εκλειψει η οχι η απαντηση μου ειναι πως η μαρξιστικη κριτικη της πολιτικης οικονομιας κινειται σε ενα πολυ υψηλο βαθμο αφαιρεσης και αν περιμενεις να διαβασεις οικονομετρια απο την αναποδη διαβαζεις απο την αρχη λαθος..

LeftG700 είπε...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Η «αντίφαση» που επισημαίνεις είναι μόνο φαινομενική γι’ αυτό και τη βάζουμε σε εισαγωγικά. Και δεν είναι η μόνη. Θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει αρκετές ακόμα, τόσο από το ποστ, όσο κι από τους διαλόγους μας με @ORPHEAS και @ernesto.

Δεν θα την έβλεπες όμως ως αντίφαση αν κατανοούσες (χωρίς υποχρεωτικά να συμφωνείς) ότι εμείς βλέπουμε τα πράγματα μεροληπτικά! Δηλαδή ταξικά.

Αυτό σημαίνει ότι η διαφωνία μας με τέτοια φαινόμενα ανισοκατανομής (όπου και όσο στην πραγματικότητα υπάρχουν, τα ’παμε αυτά) δεν έχουν την παραμικρή σχέση με όσα εκφράζει ο Μανδραβέλης ή το g700.blogspot.com π.χ. Γιατί εκείνοι κόπτονται για «ισότητα» των εργατών αλλά υπεραμύνονται των ανισοτήτων του καπιταλισμού. Είναι μ’ άλλα λόγια υποκριτές του χειρίστου είδους! Τι σχέση έχουμε εμείς μ’ αυτούς;

Η δυσκολία της Αριστεράς έγκειται στο ότι είναι υποχρεωμένη να συμπαρατάσσεται με τους εργαζόμενους που λειτουργούν όμως σε συνθήκες κοινωνίας «άρπαξε να φας και κλέψε να ’χεις»! Δεν τα καταφέρνει πάντα καλά, σύμφωνοι. Όχι όμως επειδή μεροληπτεί ταξικά. Αυτός είναι ο ρόλος της, να μεροληπτεί. Δεν τα καταφέρνει καλά γιατί πολλές φορές της λείπει η τόλμη κι άλλες φορές η ικανότητα να εξηγήσει με επάρκεια το σκεπτικό της.

Τέλος -και μένουμε κι εμείς σ’ αυτό- δεν βοηθάει την καλή και χρήσιμη συζήτηση να μεταθέτεις την κουβέντα σε νέες ενότητες χωρίς να αναφέρεσαι σε προηγούμενες που εσύ άνοιξες και στις οποίες εμείς απαντήσαμε. Ελπίζουμε ότι σε επόμενη συνομιλία μας (που επίσης ελπίζουμε να είναι για …καλό εκείνη τη φορά) θα το προσέξεις λίγο περισσότερο αυτό. Ως τότε,


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

orpheas said

"Και, με τα περί DNA κλπ, εννοώ ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας έχει περάσει στο αίμα του υπαλλήλου, τη ψυχοσύνθεσή του."

Αν καταφερεις να μου εξηγησεις τι σημαινει αυτο θα σου απαντησω για το αν ειμαι δημοσιος υπαλληλος η απλα δεν εχω συναναστραφει με το δημοσιο..

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Οrpheas

Μην περιμενεις να ειμαστε "αντικειμενικοι" απο τη στιγμη που ολοι εξεγειρονται απεναντι στις "συντεχνιες" των εργαζομενων και το κακο που προκαλουν στην οικονομιουλα μας ενω ολοι καθονται σουζα μπροστα στους εφοπλιστες τους οποιους προφανως το μονο που τους απασχολει ειναι ο "υγιης ανταγωνισμος"

orpheas είπε...

Φίλε "Γιούρι" χαίρε.
Ένα ένα και με τη σειρά του.
1)Χαίρομαι που παίρνεις πίσω τα περί "ευσταθούς" κλπ.
2) Από την ευσταθή ψυχική ισορροπία στο "αραλίκι" υπάρχει λογική επαγωγή και όχι λογικό σάλτο.
Ούτε πικραμένος είμαι, ούτε τίποτα.
Για τη συμπεριφορά της πλειονότητος των δημοσίων υπαλλήλων, σε σχέση με τη συνεπή εκτέλεση των καθηκόντων τους, ρώτησε το πρώτο που θα συναντήσεις στο δρόμο να σου πεί. Αν πιστεύεις ότι δουλεύουν σωστά, είσαι ο μόνος Έλληνας ! Περίπτωση γιά το Γκίνες !
3) Στα περί Μαρξ, με ρούμπωσες. Δηλώνω πλήρη άγνοια και δεν καταλαβαίνω (ευτυχώς) γρι ! Ισχυρίζομαι, μόνο, ότι κάθε φιλοσοφικό πόνημα γράφεται κάτω απ' τα δεδομένα της εποχής του. Άλλα έγραφε ο Πλάτωνας, άλλα ο Μαρξ κι άλλα θα γράψει ο φιλόσοφος του 21ου αιώνα. Μονο ο Ιούλιος Βερν έγραφε βλέποντας μπροστά, αλλά αυτός δεν ήταν φιλόσοφος, ήταν παραμυθάς.
4) Στα περί DNA κλπ, σου απαντώ ευχαρίστως.
Όταν ένας άνθρωπος, επί σειράν ετών, μαθαίνει να λειτουργεί με ένα τρόπο, αυτή η συνήθεια παύει κάποτε να γίνεται συνειδητά και βγαίνει από μέσα του αυθόρμητα. Γίνεται τρόπος ζωής. Οι πλείστοι των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη κι αν ξεκινήσουν τη καριέρα τους φουριόζοι κι ορεξάτοι γιά δουλειά, βλέποντας τι γίνεται γύρω τους, με το καιρό προσαρμόζονται στη λεγόμενη "αρχή της ήσσονος προσπαθείας". (Σιγά μη βιαστούμε, σιγά μη κουραστούμε, σιγά..., σιγά....). Κι αυτό θεωρείται κατάσταση "ευτυχίας" η νιρβάνα, κατά τη βουδιστική διδαχή, το γνωστό δημοσιουπαλληλικό αραλίκι ! ( Οι αρχαίοι το έλεγαν "ηδύ το μηδέν πράττειν" ! Ψάξ' το μόνος σου. Διάβαζε και τίποτε άλλο, όχι μόνο Μαρξ !).
Κοντολογίς, οι πλείστοι των δημοσίων υπαλλήλων προσφέρουν πολύ λιγότερο απ' όσα μπορούν και όσα οφείλουν να προσφέρουν.
Αυτόν τον εθισμό τον παρέστησα με τα περί DNA, που τόσο σ' ενόχλησε.
Πόσο σαφέστερος να γίνω ;
5) Τέλος, από τη στιγμή που ομολογείς, αβίαστα, έλλειψη αντικειμενικότητος ( το γιατί δεν έχει σημασία )χάνεις, από χέρι, την αξιοπιστία σου. Γιατί άλλο πράγμα το, καλόπιστο, αθέλητο λάθος κι άλλο η προκατάληψη που συνοδεύει την έλλειψη αντικειμενικότητος.

Επειδή είσαι νέος και ορμητικός θα σε παρακαλούσα τα παραπάνω να μη τα προσπεράσεις, σιχτιρίζοντας, αλλά να τα σκεφτείς. Πιστεύω ότι μπορούν να σου φανούν χρήσιμα καθ' όσον ειναι πέραν από πολιτικές ιδεολογίες, άρα συμβατά με όλους και όλα.
Καληνύχτα

orpheas είπε...

Φίλοι LeftG700, η σειρά σας.
Πρώτα πρώτα ένα παράπονο. ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ. Γι' αυτό είτε μου βάζετε στο στόμα λόγια που δεν είπα η, το χειρότερο, μου αντιστρέφετε λόγια μου.

Απαντώ, κατά το δυνατόν, τηλεγραφικά στα σημεία που ενίσταμαι.
1) Δεν είμαι απόλυτος. Πάντα προτάσσω το " κατα τη γνώμη μου" η κάτι παρεμφερές.
2)Οσο απηρχαιωμένο θεωρώ το Μαρξ, άλλο τόσο θεωρώ και το Σμιθ. Και οι δύο, όπως δείχνει η ζωή, είναι αποτυχημένοι. Ξεκάθαρο αυτό.
Γι' αυτό αναζητώ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, νέες ισορροπίες στη σχέση Κεφαλαίου-εργασίας, που τα θεωρώ σιαμαία αδέλφια.
3) Το "δεν γίνεται αυτό όμως...... όσο ο Νόμος καθιερώνει ..".
Με το "δε γίνεται' εκφράζετε απολυτότητα, κάτι γιά το οποίο κατηγορείτε, αδίκως, εμένα.
Στο νόημα της φράσης, έρχεστε στα λόγια μου !
Αυτό ζητάω. Ν' ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ !
Να φτιάξουμε άλλο Νόμο που να λέει άλλα και, κυρίως, να μάθουμε να τον τηρούμε.
4) Την συμβολή της Αριστεράς στη βελτίωση της κοινωνίας την αναγνωρίζω πρώτος και το ξέρετε. Και η δική μου αναγνώριση έχει μεγαλύτερη αξία γιατί γίνεται απ' έξω. Εσείς από μέσα τι θα πείτε; Όποιος κατηγορεί το σπίτι του....
Αν διαβάζατε πιο προσεκτικά τα σχόλιά μου θα βλέπατε ότι επιμένω πως ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ.
Άρα το "ξεχνάς...." που κολλάει. Δεν στέκει. Πάρτε το πίσω !

Σε όλες τις άλλες σκέψεις σας συμφωνώ απολύτως.

Και κάτι τελευταίο. Οι σκέψεις μου οδηγούν σ' ένα μοντέλο κοινωνίας ισορροπημένο και δίκαιο. Και κυρίως, εφικτό. Οι δικές σας σκέψεις, πέραν της διαμαρτυρίας, που καταλήγουν ; Περιμένω ολοκληρωμένες απαντήσεις - προτάσεις.
Καληνύχτα

LeftG700 είπε...

Φίλε ORPHEAS,


Παρά το ότι το "ξεχνάς" ήταν σχήμα λόγου περισσότερο, δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα να το πάρουμε πίσω! Κατά τα άλλα η συζήτηση συνεχίζεται. Θα έχουμε πολλές αφορμές. Καληνύχτα κι από μας.


Τα λέμε.

γιουρι γκαγκαριν είπε...

orpheas

Το πατερναλιστικο υφος που εχεις, λογω ηλικιας προφανως δε σε βοηθα..Μη προσπαθεις να μας πεισεις πως υπαρχουν αληθειες περα απο ιδεολογιες..Οσο ωραιο και αυτονοητο να σου φαινεται κατι τετοιο απλα δε συμβαινει..Συνεπως κατι αλλο πρεπει να βρεις γιατι με αυτο κλωτσαμε..

Διαβασα καλα? Για να θεωρησεις τον Μαρξ απαρχαιωμενο ειπες πως κεφαλαιο και εργασια ειναι σιαμαια αδελφια? Αυτο θελει αρκετο θρασος αφου ο κακομοιρης ο Μαρξ εγραψε ολοκληρα βιβλια για να βρει ακριβως το περιεχομενο της αξεδιαλυτης σχεσης τους..Καλο θα ηταν γενικα, οχι μονο απο σενα, κριτικη να γινεται στο Μαρξ και οχι σ αυτο που θα θελατε να ειναι ο Μαρξ..

Ολα τ αλλα περι ορμητικοτητας νεοτητας κτλ τα προσπερνω καθως δεν ειναι πολιτικα επιχειρηματα..

Θα ηταν καλυτερο για σενα να αντιμετωπιζεις τις θεσεις(και τις δικες μου αλλα και των leftg700) ως εχουν και να μη καταληγεις συνεχεια να ερμηνευεις το τι λεμε με ψυχολογισμους..

γιουρι γκαγκαριν είπε...

Για το dna που μου απαντησες υποτιθεται σε παραπανω σχολιο..

Μου εμπλεξες τη συνηθεια τον τροπο ζωης με τα γονιδια και τα εκανες οπως σου ειχα πει αχταρμα..

Για να σου δωσω ενα παραλληλισμο ειναι σαν να προσπαθεις να λυσεις ενα προβλημα με μοχλους και ραμπες και να θες σωνει και καλα να συμπεριλαβεις το big bang