Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Απορίες με τη Douzina (Α´ μέρος)



ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ που μας πέρασε διαβάσαμε στην Αυγή ένα άρθρο τού Κώστα Δουζίνα με τίτλο Να αφήσουμε την αριστερή μελαγχολία. Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή την πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και κινείται στα γνωστά μονοπάτια σκέψης που ακολουθεί ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας. Δηλαδή, για να το πούμε χοντρικά, στα μονοπάτια που έχει χαράξει ο Χαρντ με τον Νέγκρι και τα οποία ο Κώστας Δουζίνας θεωρεί ότι μας οδηγούν στο ξέφωτο κι από εκεί, ίσως, στον επίγειο Παράδεισο.

Ποτέ δεν μας γέμισαν το μάτι τα συγκεκριμένα μονοπάτια, γνωστό αυτό. Πολύ μπερδεμένα τα βρίσκαμε, πολύ δυσδιάκριτα χαραγμένα, και μάλιστα σε έναν σχεδόν αόρατο χάρτη, πολύ θεωρητικές κατασκευές. Ας πούμε ενδεικτικά και εστιάζοντας σε ζητήματα συναφή με το άρθρο τού Κώστα Δουζίνα: Το χοντροκέφαλό μας δεν μπορούσε ακριβώς να συλλάβει πώς το πλήθος δεν είναι μεν λαός χωρίς όμως να ξεπέφτει και στην κατηγορία τού όχλου. Τι είναι αυτό το περίφημο πλήθος τέλος πάντων, αυτή η Ενική Πολλαπλότητα, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι γεννήτορές του το χαρακτηρίζουν απεριόριστο και απροσμέτρητο και μη δυνάμενο να αντιπροσωπευθεί; Αυτό που δεν μπορεί να (περι)οριστεί και να μετρηθεί δεν θυμίζει λίγο τον προαιώνιο, παντοδύναμο και έξω από τα ανθρώπινα μέτρα Θεό; Κι ύστερα, εντάξει, την Πολλαπλότητα την καταλαβαίνουμε, αλλά η Ενικότητα; Γύρω από τι συγκροτείται αυτή η Ενικότητα του Πολλαπλού, τι είναι εκείνο που ενώνει το Πολλαπλό;

Το Πλήθος δεν είναι Όχλος, μάς έχουν πει οι  Χαρντ και Νέγκρι, γιατί είναι οργανωμένο. Ναι, αλλά πώς γίνεται να οργανώνεται το απροσμέτρητο και απεριόριστο, αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί κι αυτό που δεν μπορεί να (περι)οριστεί; Η διαδικασία τού να οργανώνεις κάτι ή να οργανώνεσαι σε κάτι δεν εμπεριέχει ορισμούς και περιορισμούς …εξ ορισμού; Δεν προϋποθέτει υπολογισμούς, δηλαδή ‘‘μέτρημα’’, και αντιπροσωπεύσεις;

Κι ακόμα μας έχουν πει ότι η κύρια συγκολλητική ουσία τού πλήθους, αυτό που το συγκροτεί ως Ενικότητα και το εμπνέει στην επιδίωξη της απόλυτης δημοκρατίας —μιας δημοκρατίας που δεν έχει καμία σχέση με τις κλασικές θεσμοποιημένες μορφές διακυβέρνησης— είναι η κοινή εναντίωση προς την εξουσία, η αντεξουσία. Δεν ξέρουμε αν είναι όντως έτσι, οι Χαρντ και Νέγκρι είναι σοφοί κι εμείς ασθενικοί. Εκείνο όμως που ξέρουμε είναι ότι αυτή η αντεξουσία είναι μία περίεργη και επίσης μπερδεμένη έννοια, τουλάχιστον όπως την αναλύουν. Διότι αναγνωρίζουν ότι ένα από τα τρία πρωταρχικά συστατικά στοιχεία της, και μάλιστα, προφανώς, εκείνο που έπεται των δύο άλλων, είναι η συντακτική εξουσία! Η οποία, όπως επίσης αναγνωρίζουν στο τελευταίο βιβλίο τής τριλογίας τους Κοινοπολιτεία συμπληρώνοντας (ή ανασκευάζοντας;) θέσεις που ανέπτυξαν στα δύο πρώτα Αυτοκρατορία και Πλήθος, προϋποθέτει ότι το πλήθος, που δεν είναι λαός αλλά ούτε και όχλος, θα συγκροτηθεί (= οργανωθεί) και ως πολιτικό σώμα —χωρίς όμως να είναι απόλυτα σαφείς αν αυτό μπορεί να επιτευχθεί αδιαμεσολάβητα από κάποια εξωτερική, οργανώνουσα συλλογική διάνοια, όπως πίστευε ο Λένιν, ας πούμε. (Όλα αυτά τα τελευταία είναι ένας καλός λόγος για να προβληματιστούν προς πάσα κατεύθυνση οι κάθε λογής αντιεξουσιαστές —και οι φίλοι τους— για τα όρια του αυτο σε οποιαδήποτε εφαρμογή του: αυτο-οργάνωση, αυτο-νομία, αυτο-καθορισμός και δεν συμμαζεύεται. Λέμε τώρα…)


ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ όμως τους Χαρντ και Νέγκρι στην ησυχία τους, κι ας γυρίσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε: στο άρθρο τού Κώστα Δουζίνα (ΚΔ). Καθώς είναι φυσικό κι επόμενο, εξ αιτίας των ιδεολογικών συντεταγμένων στις οποίες κινείται, όπως προαναφέραμε, οι ισχυρισμοί του μας προξένησαν επίσης κάμποσες (πολλές) απορίες. Επιλέξαμε να εκφράσουμε αυτές που μας φάνηκαν κυριότερες. Συνδέονται με τέσσερα σημεία από το κείμενό του. Τα παραθέτουμε ένα προς ένα, με άλλη γραμματοσειρά και χρώμα για τους επιπόλαια ή βιαστικά αναγιγνώσκοντες, και εν συνεχεία εκφράζουμε τις σχετικές απορίες μας.

1.
Υπάρχουν ενέργειες που προετοιμάζεις και άλλες, όπως ο έρωτας ή η επανάσταση, που σε κτυπούν κατακούτελα χωρίς προειδοποίηση.

Θα καταλαβαίναμε πολύ καλά και θα συμφωνούσαμε, αν ο ΚΔ αντί τής λέξης προετοιμάζεις είχε επιλέξει τη λέξη προγραμματίζεις, ρυθμίζεις ή κάποια παρόμοια. Σωστά: η επανάσταση δεν είναι σαν την αφύπνιση ενός κινητού τηλεφώνου για να την προγραμματίσεις, ούτε καυστήρας καλοριφέρ για να τη ρυθμίσεις. Όμως ο ΚΔ διαλέγει μια άλλη λέξη που, παρά την πολυετή παραμονή του στο Λονδίνο, ξέρει πολύ καλά τη διαφορά της από τις προαναφερθείσες: προετοιμάζεις. Γιατί δεν γίνεται να προετοιμάσεις (και να προετοιμαστείς) για μία επανάσταση; Η Ιστορία έχει γεμίσει τόμους και τόμους με επαναστάσεις για τις οποίες κάποιοι δούλεψαν χρόνια και χρόνια για να τις προετοιμάσουν κι έτσι ν’ αδράξουν τη μέρα τής επανάστασης όταν δόθηκε η αφορμή. Για να μείνουμε μόνο σε τρεις εμβληματικές και με τεράστια και παγκόσμια επιρροή, ήταν η Επανάσταση για την Ανεξαρτησία τών εποίκων της Αμερικής μία εξέλιξη που προέκυψε άνευ προετοιμασίας; Ήταν μήπως η Γαλλική Επανάσταση κάτι που προέκυψε ξαφνικά, όπως ο έρωτας, χωρίς καμία πρωτοπορία τής αστικής τάξης να βάλει το χεράκι της; Και βέβαια, ήταν η Οκτωβριανή Επανάσταση ένα γεγονός που γεννήθηκε όπως η Αθηνά από το κεφάλι τού Δία, χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε εμβρυουλκού; Όχι. Συνεπώς, τι μας γράφει ο κύριος καθηγητής εδώ; Εξοβελίζει την ιδέα τής επανάστασης εφ’ όρου ζωής τού πλανήτη Γη επειδή προς το παρόν δεν είναι ορατή ούτε με κιάλια; Υπονοεί ότι η έννοια επανάσταση έχει τροποποιηθεί ριζικά στον 21ο αιώνα; Κάτι άλλο που δεν διανοούμεθα; Ας μας τα πει να το καταλάβουμε κι εμείς οι χοντροκέφαλοι. Κι αν δεν θέλει να μπει στον κόπο για πέντε «Τσάκαλους» όπως μας αποκάλεσε ειρωνικά κάποιος αναγνώστης τού Red Notebook επειδή τολμήσαμε να επικρίνουμε (1 & 2) ένα από τα enfants terribles τού ΣΥΝ, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ας το κάνει για τους πολύ περισσότερους αναγνώστες τής Αυγής. Να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι, ακόμα κι αν στηριχτούμε στους νόμους τών πιθανοτήτων και μόνο, οι ‘‘Τσάκαλοι’’ που τη διαβάζουν είναι πολύ περισσότεροι από εμάς…

2.
Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ονόμασε «αριστερή μελαγχολία» την κατάσταση του αριστερού που έχει προσκολληθεί σε μια ιδέα ή θεωρία και αγαπάει αυτήν την ιδέα —και την αποτυχία της— περισσότερο από την ευκαιρία να αρπάξει τη δυνατότητα ριζικής αλλαγής. Η ταύτιση με επιλογές και ταυτότητες του παρελθόντος, ένας περίεργος ναρκισσισμός, αδρανοποιεί ή περιθωριοποιεί την υποχρέωση για δράση. […] Φάνηκε αυτό στη συνδιάσκεψη. Πολλοί έχουν μείνει σε ιδεολογίες και λογικές που έχασαν την κοινωνική τους γείωση και θεωρητική νομιμοποίηση και ως αποτέλεσμα έβαλαν την Αριστερά στην γωνία για πολλές δεκαετίες.

Εδώ, οι απορίες μας μεγαλώνουν. Κατ’ αρχήν: Πώς είναι δυνατόν ο ΚΔ, ένας καταξιωμένος, έστω και ακαδημαϊκός, διανοητής να διαπράττει τέτοια λαθροχειρία, καταφεύγοντας σε ένα παιδαριώδες όσο και κατάπτυστο name dropping, παρόμοια με τον τελευταίο ανόητο τού διαδικτύου που προσπαθεί να ισχυροποιήσει έξωθεν τις απόψεις του, χωρίς να ξέρει που του πάνε τα τέσσερα; Διότι ο δυστυχής ο Μπένγιαμιν, όταν έγραφε το συγκεκριμένο κείμενο, δεν είχε κατά νου καθόλου το ελάττωμα πολλών από εμάς να θέλουμε να επαναλάβουμε το παρελθόν, χωρίς να έχουμε βγάλει τα κατάλληλα διδάγματα από αυτό και κλείνοντας τα μάτια ή το μυαλό στις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο μεταξύ. Είχε στο μυαλό του την υποκριτική εν πολλοίς ευαισθησία και απογοήτευση του προοδευτικού, αριστερόμορφου συρφετού τής εποχής του, και ιδίως τής διανόησης, για τα δεινά τών καταπιεσμένων και υφιστάμενων τη δυστυχία τής οικονομικής μαζών! Ένα διόλου ευκαταφρόνητο τμήμα αυτού τού συρφετού, αν δεν κάνουμε λάθος, έχει συσπειρωθεί στον ΣΥΝ μετά τη διάσπασή του το ’91, και πολλοί από αυτό το τμήμα τον ακολουθούν και μετά τη δημιουργία τού ΣΥΡΙΖΑ. Πώς μπορεί να τα αγνοεί αυτά ο ΚΔ (ο οποίος, επίσης αν δεν κάνουμε λάθος, συντάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ) και αντί διαίρεσης να κάνει πολλαπλασιασμό, ανασκολοπίζοντας μετά θάνατο τον δύσμοιρο Μπένγιαμιν; Να υποθέσουμε ότι κλέβει τόσο ασύστολα στα χαρτιά για να μοιράσει τους άσους στο κομματικό σχήμα που στηρίζει; Τα κάνουν αυτά οι οργανικοί διανοούμενοι της ‘‘αντιαυταρχικής’’, ‘‘αντιιεραρχικής’’, Πληθυντικής και, βεβαίως βεβαίως, ‘‘αντισταλινικής’’ Αριστεράς; Τότε τι χειρότερο μένει για μας τους άλλους, τα ‘‘καθάρματα’’;

Δεν θα πούμε άλλα επ’ αυτού. Εξ άλλου, τη συγκεκριμένη θεωρητικοπολιτική απατεωνιά τού ΚΔ την έχει επισημάνει πρώτος ο Αντώνης τού Lenin Reloaded (οι δύσπιστοι μπορούν να διαβάσουν σε δική του μετάφραση το αυθεντικό επίμαχο κείμενο του Μπένγιαμιν) σε μία από τις καλές στιγμές του, όπου ο Lenin είναι πράγματι Reloaded και όχι Fucked. (Ναι! Εμείς είμαστε ‘‘οπορτουνιστές’’ και ‘‘κυνικοί’’ θιασώτες τού άσπρη γάτα μαύρη γάτα αρκεί να πιάνει ποντίκια και δεν διστάζουμε να παραπέμπουμε καταφατικά σε απόψεις ανθρώπων με τους οποίους έχουμε σοβαρές πολιτικές διαφωνίες κατά άλλα, αν κρίνουμε ότι βοηθούν την Υπόθεσή μας! Ακριβώς όπως έκανε και ο ‘‘οπορτουνιστής’’ Λένιν στην περίπτωση του Λεβ Κάμενεφ ή του Άντον Πάνεκουκ, ας πούμε...)

Ερχόμαστε σε κάποιες άλλες απορίες.

Είναι προφανές ότι ο ΚΔ, με τις αναφορές του στην πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και σε εκείνους οι οποίοι «έχουν μείνει σε ιδεολογίες και λογικές που έχασαν την κοινωνική τους γείωση και θεωρητική νομιμοποίηση και ως αποτέλεσμα έβαλαν την Αριστερά στην γωνία για πολλές δεκαετίες» φωτογραφίζει εκείνους που συγκρότησαν την Αριστερή Πλατφόρμα και διαχωρίστηκαν από τους υπόλοιπους με ξεχωριστή λίστα. Και είναι επίσης προφανές ότι όταν κάνει λόγο για «ταύτιση με επιλογές και ταυτότητες του παρελθόντος» υπονοεί τα πρωτοσοσιαλιστικά καθεστώτα τού 20ου αιώνα με πρώτο και καλύτερο το καθεστώς που εγκαθίδρυσε η Οκτωβριανή Επανάσταση. Σωστά μέχρι εδώ; Ολόσωστα!  

Απορία πρώτη: Πώς είναι δυνατόν να αγνοεί ο ΚΔ ότι η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ (και αριστερή πτέρυγα δεν είναι μόνο η Αριστερή Πλατφόρμα) ουδέποτε έχει διακηρύξει ότι το μόνο που αρκεί να κάνουμε σήμερα είναι να ξεπατικώσουμε την Ιστορία τού προηγούμενου αιώνα, αλλά, αντίθετα, προσεγγίζει όλη αυτή την περίοδο γενικά και ανεξαρτήτως παρατηρούμενων υποκειμενικών αδυναμιών με κριτικό και αναστοχαστικό πνεύμα; Έχει την εντύπωση ο ΚΔ ότι όλοι όσοι τασσόμαστε υπέρ τής συμπαράταξης της όλης Αριστεράς, προσυπογράφουμε ταυτόχρονα και τις εκτιμήσεις τού ΚΚΕ γι’ αυτό το ζήτημα; Κι έχει ακόμα την εντύπωση ότι όσοι απορρίπτουμε την ιδέα «ένα είναι το κόμμα: το κίνημα» αποδεχόμαστε την άλλη που λέει «ένα είναι το Κόμμα»; Γιατί μας τσουβαλιάζει τόσο ολοκληρωτικά, απλουστευτικά και μηχανιστικά ο κατά τα άλλα αντιαυταρχικός κύριος καθηγητής σε ένα τσουβάλι;

Απορία δεύτερη: Εντάξει καταλαβαίνουμε τι εννοεί όταν αναφέρεται σε λογικές τού παρελθόντος, λέξη πολύ παραπλήσια με τις λέξεις πρακτικές, νοοτροπίες, αντιλήψεις και τα συναφή. Καταλαβαίνουμε και δεν διαφωνούμε. Είναι πολλά από αυτές τις λογικές που η Αριστερά πρέπει να αφήσει πίσω της. Αλλά τι εννοεί όταν κάνει λόγο για ιδεολογίες; Ποιες ακριβώς ιδεολογίες πρέπει να ενταφιάσουμε; Τις ιδεολογίες υπό τις σημαίες τών οποίων οι άνθρωποι —οι άνθρωποι: με τα καλά τους και τα κακά τους, τις αρετές τους και τις αμαρτίες τους, τα σωστά τους και τα λάθη τους, έτσι είναι οι άνθρωποι— επιχείρησαν την έφοδο στον ουρανό; Μα δεν είναι και δική του ιδεολογία αυτή; Όταν μιλάει για σοσιαλισμό ή δημοκρατικό σοσιαλισμό πιστεύει ότι αυτά δεν είναι ιδεολογίες (με την καλή έννοια βέβαια), νομίζει πως είναι αποτελέσματα τάχα καινοφανών διεργασιών τού 21ου αιώνα κι όχι τού προηγούμενου προπροηγούμενου; Φανταζόμαστε πως όχι. Επομένως; Δεν χρωστάει ο ΚΔ να διευκρινίσει ποιες είναι αυτές οι ιδεολογίες που πρέπει να κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας;


(Θα συνεχίσουμε με τις υπόλοιπες απορίες μας στο Β´ μέρος τού σημειώματος.)


Στη photo, ο Κώστας Δουζίνας σε κάποια διάλεξή του. Την επιλέξαμε γιατί η έκφρασή του στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο εικονογραφεί με αρκετά μεγάλη ακρίβεια την ένταση και το μέγεθος των δικών μας αποριών για το συζητούμενο άρθρο του...

31 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Θαυμάζω το κουράγιο σας.ΝεοΒέλτσος φαφλατάς, αξίζει να τον ανασκευάζεις!! ??

Eriugena είπε...

Βρε άνθρωπε (ή μήπως άνθρωποι;) με τι βρήκατε να ασχοληθείτε!
Ή μάλλον καλά κάνετε, και ενημερωνόμαστε. Ποιός είναι ο κύριος; θεε και κύριε, υπάρχει και αντιπρόσωπος του Νέγκρι επι της ελλάδος;
Δεν το γνώριζα...αλλά έτσι που τα βλέπω και τα ακούω, μάλλον ένα είναι το πρόβλημα, που θα έλεγε και ο ακατανομάστως κατονομασμένος φίλος μας: πως θα το γυρίσεις στο σοσιαλδημοκρατικό τσάμικο με κάποια αριστερή προβιά..και για "σένα" όμως και για όποιους άλλους. Οπότε θα έλεγα, για την δεξιά πτέρυγα του συριζα, την κυρίαρχη πλέον, το θέμα είναι και υπαρξιακό και χαρτοπαικτικό: πως να είσαι ένας κατεργάρης χαρτοπαίκτης της αστικής εξουσίας εξαπατώντας τον εαυτό σου ότι δεν είσαι χαρτοπαίκτης, αλλά και τους άλλους. Δεν αμφέβαλλα ότι οι Νεγκροζιζεκοκ.λ.π είναι ιδανικοί για τέτοια υπαρξιστικού τυπου σοσιαλδημοκρατία...έχει ενδιαφέρον ή ζωή μας τελικά. Χωρίς κακία αλήθεια, σκέψου το γέλιο θα πέσει αν ανέβει ο συριζα στην εξουσια! Τουλάχιστον σε θεωρητικό "επίπεδο". Θα δημιουργηθεί ένα νέο είδος αυτο-αλληλο-εξαπάτησης και αυτο-ετερο-υπονόμευσης. Τύφλα να χει το ανδρεοπασοκ βρε λεφτηδες. Αυτό είχε και ηγέτη και κάποια μισο-ανεξαρτησιακή λογική και ένα κράτος βρε παιδίμ να μοιράσει (γκούχ γκούχ)
Να κάνουμε και λίγο πλάκα βρε..χωρίς παρεξήγα

LeftG700 είπε...

Φίλε Λύσιππε, σε καλωσορίζουμε εδώ.


Κουράγια... Μια κουβέντα είναι... Αλλά, τι να κάνουμε; Κάθε τρεις και λίγο πέφτουμε επάνω του. Και εντάξει, δεν είναι όλα όσα λέει για πέταμα, ούτε άνευ αξίας προβληματισμού τουλάχιστον. Αλλά εδώ το παράκανε. Κι όταν βλέπουμε κάτι πιτσιρικαρίες τού ΣΥΡΙΖΑ ή (ή παλιούς και απογοητευμένους) να λένε «το ’πε κι ο Δουζίνας!», μας πιάνουν τα διαόλια μας!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...


Φίλε Eriugena,


Στην ακαδημαϊκή αριστερή διανόηση της Δ. Ευρώπης είναι established, που λένε. Εσχάτως, από το 2010 και μετά, οι μετοχές του είναι ανεβασμένες και στο ελληνικό αριστερό ακροατήριο. Όπως λέμε παραπάνω και στον Λύσιππο, δεν είναι όλα όσα λέει για πέταμα. Όμως, άλλο οι θεωρητικές αναζητήσεις και ανησυχίες, κι άλλο η εφαρμοσμένη πολιτική.

Αν περνάς από εδώ όχι κάθε ...32 του μηνός, θα ξέρεις ότι δεν έχουμε πρόβλημα με το χιούμορ και τους αστεϊσμούς. Όμως η γενική κοινωνική κατάσταση όλο και χειροτερεύει και η πολιτική την ακολουθεί κατά πόδας. Δεν είναι για γέλια (εμάς τουλάχιστον αρχίζουν και μας κόβονται). Μη το εκλάβεις ως κριτική αυτό, πάρτο σαν εκμυστήρευση.


Τα λέμε

ΕΟΣ είπε...

Mε το δρόμο που ακολουθείτε, έχετε σίγουρα εξασφαλίσει μια περίοπτη θέση στο “Μουσείο απολιθωμάτων του υπαρκτού κομμουνιστού” που θα ιδρύσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν θα πάρει την εξουσία!

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Το σχόλιό σας μοιάζει με κλείσιμο. Δεν βλέπω όμως ούτε πρόλογο, ούτε κυρίως θέμα. Κάτι πιο συγκεκριμένο, επί τής ταμπακιέρας; Διότι στο ποστ γράφονται συγκεκριμένα πράγματα. Για να σας δω λοιπόν. Ξεκινήστε.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

"Φιλοι" της ΕΟΣ, μια διορθωση μονο στη γενικολογη ανοησια που πεταξατε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ θα παρει την εξουσια. Θα γινει (με το καλο ευχομαι) κυβερνηση και θα διαχειριστει την εξουσια των αστων. Η Μαριαννα Λατση θα σας δειξει, μεταξυ αλλων, τον τροπο. Ευχαριστω.

sniper

ΕΟΣ είπε...

Κάτι είναι και αυτό, γιατί δεν θα χαθεί η ευκαιρία να γίνει το Μουσείο των απολιθωμάτων του υπαρκτού κομμουνισμού...

Ανώνυμος είπε...

αυτός ο ΕΟΣ δεν ήταν ο ίδιος που ήταν εναντίον της ηγεσίας του ΣΥΝ και υπερ του Αλαβάνου, πριν λίγα χρόνια;
Τι έγινε τώρα; άλλαξε η διεύθυνση;
Καλός είναι ο ενθουσιασμός, όχι όμως ο φανατισμός. Καλή και η επανεξέταση, όχι όμως οι 180 μοίρες.
Και για να συμφιλιωθούν όλοι οι καλοί, καλές και απαραίτητες οι τιμονιές, τα σκάφη και οι βαρκούλες, όπως βολεύεται ο καθένας, αρκεί η κατεύθυνση πλεύσης της αρμάδας νάναι σταθερή.

ΕΟΣ είπε...

Μια σύντομη απάντηση:

1.Οι επαναστάσεις δεν προετοιμάζονται, προετοιμάζονται μόνον πραξικοπήματα για την κατάληψη της εξουσίας. Προετοιμάζονται όμως και κάνουν σχέδια - εκείνοι που τις φοβούνται και εκείνοι που τις επιθυμούν – για το πως θα τις χειραγωγήσουν όταν προκύψουν ή πως θα γλυτώσουν το κεφάλι τους...

2. Μια φρασούλα από το κείμενο του Βάλτερ Μπένγιαμιν:

Με λίγα λόγια, τούτος ο αριστερός ριζοσπαστισμός είναι ακριβώς η στάση σε σχέση με την οποία δεν υπάρχει, γενικά, καμία αντίστοιχη πολιτική πράξη. Δεν βρίσκεται στ' αριστερά αυτής ή της άλλης τάσης, αλλά απλώς στα αριστερά αυτού που είναι γενικώς εφικτό. Διότι εξ αρχής, το μόνο που έχει κατά νου είναι να διασκεδάσει τον αρνητικό του ησυχασμό.

Ποιοί άραγε σήμερα με τις πολιτικές τους πρακτικές είναι “ αριστερά αυτού που είναι γενικώς εφικτό”; Ο Lenin Reloaded απάντησε λάθος σε αυτή την ερώτηση και εξασφάλισε μια καλή θέση στο Μουσείο. Εσείς έχετε ακόμα την ευκαιρία να απαντήσετε σωστά, αλλά κινδυνεύτε να χάσετε την θέση σας δίπλα στον Lenin Reloaded ...

ΕΟΣ είπε...

Οι άλλοι αλλάξανε γραμμή φίλε μου και όχι εμείς!

Μήπως άλλαξε και η γραμμή η ηγεσία του ΣΥΝ και εκεί που δεν ήθελε να γίνει ενιαιός πολιτικός φορέας ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα πρωτοστατεί για τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών;

Μήπως ο Αλαβάνος όταν έφτιαχνε το “Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής” δεν διαχωριζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ήθελε κάτι πιο πλατύ που να αγκαλιάζει και τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο; Σήμερα που αυτό το “όραμά” του το κάνει πράξη ο Τσίπρας, δεν τα γύρισε ο Αλαβάνος και τρέχει να βρει συμμάχους στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά;

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω για την επιβεβαιωση, αν και δεν τη χρειαζομουν.

sniper

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


1. Ωραία! Υποδείξτε μας μερικές επαναστάσεις που, σύμφωνα με την αντίληψή σας, δεν ήταν πραξικοπήματα.

2. Αφήστε το καλύτερα. Κι άμα συναντήσετε τον Δουζίνα σε καμιά πλατεία να διδάσκεται από τη ‘‘σοφία’’ τού Πλήθους, να του πείτε χαιρετίσματα να μη κάνει ‘‘φωτομοντάζ’’ στον μακαρίτη τον Βάλτερ. Αυτά τα κάνουν μόνο οι ‘‘σταλινικοί’’. Κι εκείνος, όπως κι εσείς, είσαστε ‘‘αντισταλινικοί’’, έτσι δεν είναι; ΄

Έτσι κι ακόμα χειρότερα: ‘‘αντισταλινικοί’’ χαμένοι στο διάστημα!


Τα λέμε (αλλά μπείτε και πάλι στη γήινη ατμόσφαιρα, θα ξυλιάσετε εκεί πάνω!)

SurrealisticEvening³ είπε...

Χειρότεροι και από τους ΠΑΣΟΚ-ους έχετε καταντήσει (αναφέρομαι στην ΕΟΣ). Ευρωκομμουνιστικά λιγούρια! Για το τι γίνεται στην Κύπρο όπου ο αριστερός Χριστόφιας εφαρμόζει μνημονιακή πολιτική, τσιμουδιά, ε; Όταν σε κανένα χρόνο θα βγαίνει κλαίγοντας ο Τσίπρας να ανακοινώσει την ψήφιση 4ου Μνημονίου μετά από μήνες "σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόϊκα", εκεί να δω που θα κρυφτείτε. Χρεοκοπημένες ρεφόρμες. Και ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός έχει τα όρια του. Όταν ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ φτάνει να πεί "δεν ξέρω αν εσείς είστε ΣΕΒ και εγώ ΣΥΡΙΖΑ" εσείς τι απαντάτε παλιοξεφτίλες ολκής; όταν ο Σταθάκης παρευρίσκεται σε ομιλία της Λάτση και ο Τσίπρας συναντιέται με τους ευρωπαίους "εταίρους" ή με τους δολοφόνους του Ισραήλ; Αν αυτή είναι η αριστερά, εγώ είμαι ο Άντον Πάνεκουκ!

Μάρκομ Ξ είπε...

Μια μικρή επισήμανση:

Ο όρος "γείωση" στη φυσική και δη στα ηλεκτρολογικά, σημαίνει τη διοχέτευση του ρεύματος (ενέργειας) προς τη γη, ώστε αυτό να καταστεί αβλαβές και στην ουσία να χαθεί η ενέργεια που μεταφέρει. Ειδικότερα, η γείωση μιας εγκατάστασης ή μιας συσκευής, έχει σκοπό να οδηγήσει το ρεύμα (ενέργεια) στη γη όπου θα χαθεί, ακριβώς όταν αυτό εκφεύγει του συνηθισμένου δρόμου του (κύκλωμα) και αποκτά μεγάλες τιμές.

Επομένως, μήπως όλοι αυτοί που κατά κόρον χρησιμοποιούν όρους όπως "γείωση με την κοινωνία" κλπ, πρέπει να ξανασκεφτούν λίγο την ορολογία (βλ. την ιδεολογία);

περιπαικτικά,
Μάρκομ Ξ

ΕΟΣ είπε...

Surrealistic Evening,

όχι, δεν είσαι ο Άντον Πάνεκουκ, αλλά χρυσαυγίτης με αριστερό προσωπείο! Ο ψευτοτσαμπουκάς σου και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στον υπ. αρ. 1 εχθρό αυτό δηλώνει...

Είτε σου αρέσει, είτε όχι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα εκφράζει τον ένα ταξικό πόλο στη χώρα μας, όπως και το ΕΑΜ στην εποχή του. Και όπως και τότε είδαμε πολλούς ψευτοαριστερούς που το κατέκριναν το ΕΑΜ από "αριστερά" να καταλήγουν στην αγκαλιά του ταξικού εχθρού, το ίδιο θα γίνει και τώρα...

ΕΟΣ είπε...

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που πήρε κάποια διδάγματα από τις "πλατείες". Γιαυτό και οι συνελεύσεις του είναι ανοικτές και τις κάνει σε πλατείες και δημόσιους χώρους.

Εσείς που φοβάστε τον κόσμο σε πια λαγούμια κρύβεστε;

2. Η κριτική που κάνουμε στον "σταλινισμό" δεν ταυτίζεται με την δική σας, η οποία είναι καχέκτυπο της αστικής κριτικής και αφορά τα "ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες". Εντοπίζεται σε άλλα ζητήματα όπως στον "οικονομισμό" και άλλες διαστρεβλώσεις της επαναστατικής θεωρίας οι οποίες οδήγησαν τελικά στην ήττα της οκτωβριανής επανάστασης.

ΕΟΣ είπε...

και για τις επαναστάσεις:

Την Οκτωβριανή επανάσταση την "προετοίμασε" ο "ΠΟΛΕΜΟΣ" και η "ΠΕΙΝΑ". Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι όροι, οι "προετοιμασίες" του κόμματος του Λένιν δεν ήταν επαρκής όρος για να εκδηλωθεί αυτή η επανάσταση.

Εξάλλου, τον προηγούμενο αιώνα όλα τα κομμουνιστικά κόμματα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Λένιν προετοίμαζαν την επανάσταση, αλλά έμειμαν με την "προετοιμασία" στο χέρι και τις επαναστατικές ονειρώξεις στο κεφάλι να αυνανίζονται ...Λενινιστικά!

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Να ξεκινήσω με ένα ‘‘διαδικαστικό’’. Βλέπω την απάντησή σας στον Surrealistic Evening. Και βλέπω ότι τον βγάζετε ...«χρυσαυγίτη με αριστερό προσωπείο»!!! Τι κακό είναι αυτό, ρε παιδιά; Γιατί δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να χειριστούμε τις διαφωνίες μας; Γιατί σώνει και ντε εμείς είμαστε Μανιαδάκια και ΕΥΠιτζήδες, η «Νέα Σπορά» το ίδιο αλλά πιο οργανωμένοι και με περισσότερο προσωπικό αφού είναι τα ‘‘Κεντρικά’’, εσείς ‘‘ύποπτοι’’, οι Ροϊδολασκαράτοι πράκτορες του Σόρος κι ο Surrealistic Evening χρυσαυγίτης με αριστερό προσωπείο επειδή μιλάει επιθετικά και πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υπ’ αριθμό 1 αντίπαλος; Γιατί δεν μπορεί να κάνει απλώς πολιτικό λάθος; Έλεος, ρε γμτ! Σας βαρεθήκαμε πια (δεν το λέω ειδικά για εσάς, το λέω για όλους τους αριστερούς που εξακολουθούν και έχουν τέτοια νοοτροπία). Πάει αυτό. Αν θέλετε να καταλάβετε, θα καταλάβετε, τι άλλο να σας πω;

Στο θέμα μας τώρα.

Για το ζήτημα των Αγανακτισμένων και των πλατειών: Δεν ξέρουμε τι διδάγματα έχει βγάλει ή δεν έχει βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πλατείες (και βέβαια δεν μας λέει και πολλά πράγματα γι’ αυτό το γεγονός ότι κάνει τις συνελεύσεις του ανοιχτά). Εμείς, με το φτωχό μας το μυαλό, το προσεγγίζαμε (και εξακολουθούμε να το προσεγγίζουμε), όπως εξηγούσαμε με σχετική ανάρτηση στις 27 Μαΐου τού 2011, κάπως έτσι:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ



ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Είναι οι δυο κύριες στάσεις/αντιδράσεις/αντιλήψεις τής Αριστεράς για τις συγκεντρώσεις τών Αγανακτισμένων. Στάσεις/αντιδράσεις/αντιλήψεις που διατρέχουν οριζόντια όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις τής Αριστεράς.

Η πρώτη στάση είναι αυτή που λέει: «Πφ! Τι δουλειά έχουμε εμείς με όλη αυτή τη μικροαστίλα τών απολίτικων που τσουβαλιάζει κι εμάς και τα κόμματά μας και τους συνδικαλιστές μας στο ίδιο τσουβάλι με το σύστημα τής αστικής εξουσίας; Τι μας ενώνει με τους ‘‘επαναστάτες’’ τού facebook που δεν έχουν ακούσει καν το όνομα Λένιν (κι όσοι το έχουν ακούσει έχουν την εντύπωση ότι πρόκειται για κάποιον παλιό ξένο ποδοσφαιριστή τού Ολυμπιακού); Πώς θα ανακατευτούμε με όλα αυτά τα πίτουρα χωρίς να μας φάνε οι κότες;». Ακραία έκφραση αυτής τής στάσης, (όχι ότι είναι η μόνη• είναι απλώς η πιο ακραία από όσες περιέπεσαν στην αντίληψή μας) αποτέλεσε η Λιάνα Κανέλλη, η οποία, όπως μάθαμε, εξαπέλυε τους απαξιωτικούς μύδρους της κατά των Αγανακτισμένων σε κάποιο ραδιόφωνο, προχθές το βράδυ...

Εκ διαμέτρου αντίθετη στάση (όσο εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η μια όψη ενός νομίσματος σε σχέση με την άλλη τού ιδίου νομίσματος) αυτή που λέει: «Θαύμα, θαύμα! Ένα νέο κίνημα γεννιέται! Ξοπίσω του κι εμείς!». Έχουμε κι εδώ παράδειγμα να αναφέρουμε. Και μάλιστα δυο! Το πρώτο είναι τα λόγια τού Αλέξη Τσίπρα, από ομιλία του στη Βουλή: «είχαμε την ομορφότερη πλατεία Συντάγματος απ’ όσες άλλες φορές έχω δει»! Το δεύτερο είναι χειρότερο, κρατηθείτε! Είναι ένα σημείο από τη διακήρυξη τού Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής όπου διαβάζουμε:

«Το σημαντικό είναι ότι οι πρωτοβουλίες αυτές δεν εγγράφονται σε κανένα κομματικό σχέδιο του πολιτικού συστήματος. Είναι πηγαίες. Είναι ελεύθερες. Μπορούν να καταστρώσουν το δικό τους δημοκρατικό σχέδιο. Και για αυτό έχουν τεράστια δύναμη»!!!

Τι μας λέει εδώ το ΜΑΑ, με πρώτη-πρώτη τη τζίφρα του ηγέτη του, τού Αλέκου Αλαβάνου; Μας λέει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ούτε καμία ανάγκη να προσπαθούν τα αριστερά κόμματα να επεξεργάζονται πολιτικά σχέδια υπέρ τών εργαζομένων και σε αντιστοιχία με τις κοινωνικές διεργασίες. Αυτό μπορεί να το κάνει η «ελεύθερη», «πηγαία» και «αδιαμεσολάβητη» ενέργεια τού πλήθους. Και μπορεί να το κάνει δέκα φορές πιο σωστά και 100 φορές πιο αποτελεσματικά! Το ακούσατε; Το ακούσαμε, να λέτε!

ΜΗ ΜΑΣ ΡΩΤΑΤΕ ποια από τις δυο κυρίαρχες στάσεις απέναντι σε φαινόμενα τύπου Αγανακτισμένων είναι χειρότερη και πιο καταστροφική. Να αποσύρεσαι, μακράν τής κοινωνίας, πίσω από τα τείχη τής όποιας οργανωμένης πρωτοπορίας έχεις ενταχθεί, ή να αυτοκαταργείσαι ως πολιτικό, συγκροτημένο σώμα, διαλυόμενος μέσα στο «δημοκρατικό» πλήθος; Δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Ούτε μεταξύ τής αυτοκτονίας δι’ απαγχονισμού ή της πτώσης στον ακάλυπτο... Δεν μπορούμε, δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο. Ένα ξέρουμε:

Ότι όλοι αυτοί που ακολουθούν είτε τον έναν, είτε τον άλλο δρόμο κατουράνε στη θάλασσα. Και στις μαύρες μέρες που έρχονται θα το βρούνε στο αλάτι! Θα το βρούνε στο αλάτι όταν, άλλοι θα τους λένε «πού ήσασταν τόσο καιρό ‘‘σύντροφοι’’;», κι άλλοι «ποιοι ήσαστε εσείς και τι ξέρετε παραπάνω για να σας ακολουθήσουμε;»!

ΚΙ ΕΜΕΙΣ; Εμείς θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε όχι για να ξεχωρίσουμε σύντροφέ μας απ’ τον κόσμο. Θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. Αλλά να τον σμίξουμε ως ένα εμείς.

Πα να πει: Ως μια σταγόνα κόκκινο μελάνι σ’ ένα ποτήρι νερό. Όχι ως μια κουταλιά ζάχαρη...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Ελπίζοντας ότι έχουμε καθαρίσει με αυτό το ζήτημα κι ότι όταν ξαναέρθει η κουβέντα σ’ αυτό, με βάση τα παραπάνω θα συζητάτε μαζί μας, κι όχι με βάση το τι είπε ή δεν είπε το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Ιησούς Χριστός, επομένως θ’ αφήσετε τα περί λαγουμιών και αγοραφοβίας στην πάντα, προχωράμε στο επόμενο.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Για τις επαναστάσεις: Για τις επαναστάσεις μας είπατε παιδαριώδη πράγματα —με το συμπάθιο. Κοιτάξτε, όλες μα όλες τις επαναστάσεις τις προετοίμασαν πρώτα και κύρια οι αντικειμενικές συνθήκες. Για νέο μάς το λέτε; Ξέρετε κανέναν που γίνεται επαναστάτης χωρίς αιτία ή που παίζει το κεφάλι του για ψύλλου πήδημα; Από εκεί και πέρα όμως; Δεν υπήρξε, πάλι σε όλες μα όλες τις επαναστάσεις ένας πυρήνας, μία μικρή μειοψηφία (μια μικρή μειοψηφία ‘‘πραξικοπηματιών’’ κατά τη λογική σας), που δούλεψε γι’ αυτήν κρυμμένη σε κάποια λαγούμια; Θα μας τρελάνετε; Το ΕΑΜ, ας πούμε, μια και το αναφέρετε εσείς οι ίδιοι στο σχόλιό σας προς τον Surrealistic Evening, δεν ξέρετε ότι ξεκίνησε από μερικούς ‘‘πραξικοπηματίες’’ σε ένα καμαράκι (λαγούμι, κατά το λεξιλόγιό σας); Λοιπόν; Τι μας τσαμπουνάτε χωρίς να μπαίνετε στον κόπο να σκεφτείτε κάπως συγκροτημένα προηγουμένως; Και κάτι άλλο: Δεν θίξαμε εδώ ζητήματα τρόπων μετάβασης, ούτε επικρίναμε τον Δουζίνα επειδή υποσκάπτει την επανάσταση που είναι τάχα πρό τών πυλών. Τον επικρίναμε για την παπαριά ότι «οι επαναστάσεις δεν προετοιμάζονται». Να μείνουμε λοιπόν εκεί. (Και σας κάνουμε χάρη που δεν σχολιάζουμε τη μη αποκρυπτόμενη χαρά σας για το χώμα που έφαγαν οι μούρες όλων τών νικημένων επανστατών, με πρώτη και καλύτερη τη Ρόζα την οποία, κατά τα άλλα, την έχετε κορόνα στο κεφάλι σας...)

Για τον ‘‘σταλινισμό’’ (ή σταλινισμό, όπως προτιμάτε): Είναι εφεύρημα δικό σας ότι η κριτική μας απορρέει, κακοτυπωμένη ή όχι, από την αστική κριτική περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Τα έχετε μπερδέψει τα πράγματα. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που έχουν πίτσι-πίτσι με τους Ροϊσολασκαράτους ή που αναδημοσιεύουμε κείμενά τους ασχολίαστα. Εμείς πάντα από αντίθετες θέσεις τους προσεγγίζαμε (και από τότε που έκοψε και ο Λασκαράτος τις γέφυρες και στερηθήκαμε τη δυνατότητα να εκθέτουμε στην κοινή θέα τον αστικοφιλελευθερισμό του, με πολεμική). Εσείς είσαστε που έχετε μπερδέψει τις γραβάτες με τα σώβρακα! Να μη γράφετε λοιπόν μπούρδες που, επιτρέψτε μας, φλερτάρουν ανοιχτά με τα όρια της πολιτικής συκοφαντίας! Γκέγκε;

Ουδέποτε μέχρι τώρα έχουμε καταπιαστεί με την αποτίμηση της διακυβέρνησης στα χρόνια τού Στάλιν. Μ’ αυτή την έννοια, δεν έχουμε κάνει καμία κριτική τού ‘‘σταλινισμού’’. Εκείνο που κάνουμε σταθερά είναι να μη χάνουμε την ευκαιρία, όποτε παρουσιάζεται, για να τα παρακάτω (περιγράφω τηλεγραφικά):

• να επισημαίνουμε το πόσο καλό όχημα είναι ο ‘‘αντισταλινισμός’’ για να διεξάγει κανείς αντικομμουνιστικό αγώνα,

• να αποκαλύπτουμε την αφόρητη πολλές φορές υποκρισία τών ‘‘αντισταλινικών’’ τής Αριστεράς, που συχνά είναι ‘‘σταλινικότεροι’’ του Στάλιν,

• να κάνουμε σαφές ότι το πάντα ανοιχτό ζήτημα για εμάς σχετικά με τη βία, την επιβολή, τον αυταρχισμό και όλα τα παρεμφερή που σας κάνουν να ανατριχιάζετε από «θέσεις αρχής» (= παραβίαση της ‘‘αυτονομίας’’ σας), ανάγεται σε τελική ανάλυση στο κατά πόσο υπερβαίνουν την αναγκαιότητα ή όχι,

• να υποστηρίζουμε ότι ο Στάλιν δεν αντιπροσωπεύει το Απόλυτο Κακό. Και βέβαια,

• να υπενθυμίζουμε ότι, όπως ακριβώς άλλα τα μάτια τού λαγού κι άλλα τής ηλεκτρικής κουζίνας, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το μουστάκι τού Ιωσήφ σε σύγκριση με αυτό τού Αδόλφου...


Τα λέμε



Ανώνυμος είπε...

Άσε την ΕΟΣ και πείτε μας (ως LeftG700) τη γνώμη σας για την απάντηση της Παπαρήγα στην ερώτηση του Γ. Λαουτάρη κατά την χθεσινή (13/12/2012) συνέντευξη τύπου.

Καλό θα ήταν να τοποθετηθείτε σε νέο άρθρο για να αρχίσει και νέος κύκλος συζήτησης.

Με εκτίμηση,
Κηπουρός

ΕΟΣ είπε...

- Το γεγονός και μόνο ότι είμαστε οργανωμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, δίνει μια έπρακτη απάντηση για το ερώτημα "αυθόρμητο κίνημα" ή "οργανωμένη πάλη".

Το ζήτημα είναι αλλού: στις σχέσεις του κόμματος με το μαζικό κίνημα, αν σέβεται την αυτονομία του, αν το κόμμα νέου τύπου έχει πεθάνει κλπ, κλπ...

- Αν νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις "διάλογο" με τον Surrealistic Evening, να τον κάνεις και περιμένουμε τα αποτελέσματα...

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Για το πρώτο: Να περιμένετε το Β' μέρος τής ανάρτησης. Εκεί θίγεται εν μέρει το ζήτημα.

Για το δεύτερο: Ας υποθέσουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο με τον Surrealistic Evening. Και λοιπόν; Είναι λόγος αυτός να του κολλήσουμε τη ρετσινιά τού "χρυσαυγίτη με αριστερό προσωπείο". Γιατί να το κάνουμε αυτό; Με ποιο δικαίωμα (εδώ έρχονται τα δικαιώματα και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα!); Με ποια στοιχεία; Με τα ίδια που ο Νοσφεράτος μας αποκαλεί Μανιαδάκια; Με αυτά που ο Waltendegewalt στοιχειοθέτησε τη σύνδεσή μας με την ...ΕΥΠ και ο Αντώνης τού έκανε πλάτες; Με όσα έκαναν τον Κωστή Παπαιωάννου να μας χαρακτηρίζει ως "περίεργους";

Φίλοι τής ΕΟΣ, εμείς με αυτές τις πρακτικές είμαστε ασυμφιλίωτοι εχθροί! Αν είναι να καταντήσουμε έτσι, χίλιες φορές να το ρίξουμε ολοκληρωτικά στην πόκα, στη μπάλα και στις γκόμενες!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Κηπουρέ, σε καλωσορίζω εδώ.


Βόηθησέ με λίγο. Ο Λαουτάρης γράφει στο ΠΡΙΝ, εντάξει. Όμως ποια ήταν η ερώτηση και η απάντηση της Αλέκας; Αν θέλεις, εξήγησέ μου ή παράπεμψέ με σε κάποιο λινκ.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

η αλήθεια είναι ότι οι μπολσεβίκοι δεν πρόσθεσαν ούτε σημείο στίξης στο " ψωμί , γη , ειρήνη , σοβιέτ " , αλλά απλά τα άρθρωσαν σε επαναστατική πολιτική γραμμή .

δεν σημαίνει όμως ότι ξύπνησαν , είδαν επανάσταση από το μπαλκόνι και είπαν " καλή φάση " .Είχαν εκείνη την σχέση με τις πρωτοπόρες ροπές της εργατικής τάξης και του κοινωνικού υποκειμένου και όχι κάποιον " μέσο όρο " , και εκείνη την ταξική μεροληψία , για να παίξουν τον ρόλο τους σαν πρωτοπορία , που δεν είναι να πεις στις μάζες τι πρέπει να γίνει , αλλά πως να πατήσουν πάνω στα προχωρήματα του αγώνα τους για να πάνε πιο κάτω .

Οι μπολσεβίκοι είχαν στο κέντρο της λογικής τους την κλιμάκωση ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό , στον βαθμό που ενέπλεκαν τις μάζες σε αυτό .

Τα " όχι κοινωνική έκρηξη " , " σωτηρία της πατρίδας " δηλαδή της καπιταλιστικής πατρίδας , χωρίς μετασχηματιστικές φιλοδοξίες , " δεν αποκλείουμε κυβέρνηση με την πιο μαύρη παρακρατική ΟΝΝΕΔ " , " όχι μονομερείς ενέργειες στο χρέος " δηλαδή μνημόνιο , " δεν έχουμε σενάριο για έξω από το ευρώ " δηλ η διακήρυξη δεν ισχύει " ο θαυμασμός στον mr president η αναγνώριση του Ράιχενμπαχ , το " με μας θα έρθουν επενδύσεις " κλπ τι σχέση έχουν με τον Λένιν ?

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3GGBsMTpN8E

όλη η συνέντευξη έχει ενδιαφέρον για σχολιασμό αλλά από 00:58:00 έως 01:04:00 είναι η ερώτηση του Λαουτάρη...

Κηπουρός

LeftG700 είπε...

Ok! Σ' ευχαριστώ.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
SurrealisticEvening³ είπε...

Εντάξει, πείτε μας εσείς πότε και με ποιό τρόπο διεξάγετε αντιφασιστικό αγώνα και μετά ελάτε να μιλήσετε για "χρυσαυγίτες με αριστερό προσωπείο". Εγώ δεν ανέφερα πουθενά, ούτε φυσικά υπονόησα, πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός. Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό διεκδικούν αυτόν τον τίτλο. Τα περί "ψευτοτσαμπουκά" επιστρέφονται. Παραδέχομαι ότι ήμουν πολύ επιθετικός αλλά σχόλια όπως το "Mε το δρόμο που ακολουθείτε, έχετε σίγουρα εξασφαλίσει μια περίοπτη θέση στο “Μουσείο απολιθωμάτων του υπαρκτού κομμουνιστού” που θα ιδρύσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν θα πάρει την εξουσία!" με βγάζουν κυριολεκτικά εκτός εαυτού. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι δεν έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να καπηλεύσετε την κληρονομιά του ΕΑΜ προκειμένου να οικοδομήσετε την νέα σοσιαλδημοκρατία που ευαγγελίζεστε· συνιστά ύψιστη πολιτική αγυρτεία, όπως και η εκλογική εκμετάλλευση της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Δεν απαντάτε, όμως, για την Κύπρο γιατί δεν σας συμφέρει. Είναι ή δεν είναι το ΑΚΕΛ κομμουνιστικό κόμμα (έστω και κατ'όνομα μόνο πλεόν); Εφαρμόζει ή δεν εφαρμόζει μνημονιακή πολιτική; Καλώς πράττει ή κακώς; Προδίδει ή όχι την εργατική τάξη, τον λαό της Κύπρου, χύνοντας παράλληλα κροκοδείλια δάκρυα γι' αυτό; Για ποιό λόγο ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος οπαδός ή φίλος σας να πιστέψει πως μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πράξει διαφορετικά; Από τον Μαϊο και 'δω βαίνει ή δεν βαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από δεξιά σε ακόμη δεξιότερη προσαρμογή του πολιτικού του προγράμματος; Η πρόσφατη συνδιάσκεψη επιβεβαίωσε ή όχι αυτή την τάση; Η "μονομερής καταγγελία του μνημονίου" δεν έγινε "αναδιαπραγμάτευση του με τους εταίρους"; Οι συναντήσεις με τους Ισραηλινούς μακελάρηδες, με τον Δασκαλόπουλο, η παρουσία σε ομιλία της Λάτση πώς ακριβώς συμβιβάζονται με το ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα εκφράζει τον ένα ταξικό πόλο στη χώρα μας"; Ποιόν κοροϊδεύετε ήθελα να ήξερα. Ύστερα, αν στηριχθούμε στις αστικές δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ στην καλύτερη αγγίζει ένα ποσοστό 30 %, που δεν του επιτρέπει να σχηματίσει αυτοδύναμη "κυβέρνηση της αριστεράς". Με ποιόν θα συγκυβερνήσετε; Με τον Καμμένο; Ή τον Κουβέλη; Άλλη μια εξαπάτηση του ελληνικού λαού, λοιπόν. Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ το '81 είχε όντως μαζικό ρεύμα στην κοινωνία (γύρω στο 50 % έλαβε) και σύνδεση με την οργανωμένη εργατική τάξη; Εσείς τι στο διάολο έχετε;

SurrealisticEvening³ είπε...

Ας μας εξηγήσουν οι φίλοι της ΕΟΣ τι ακριβώς σημαίνει "σέβομαι την αυτονομία του μαζικού κινήματος", ως οργανωμένος πολιτικός φορέας; Μήπως σημαίνει ότι εμφανίζομαι στις "αμεσοδημοκρατικές" συνελεύσεις του Συντάγματος, παρεμβαίνω σ' αυτές, παίρνω το λόγο, αλλά ουδέποτε αποκαλύπτω την κομματική μου ταυτότητα; Εκεί ήμουν, ξέρετε· τα είδα με τα μάτια μου. Και γιατί όλα αυτά; Για να χαϊδέψετε τα αυτιά όσων δεν ήθελαν ούτε κόμματα ούτε συνδικάτα εκεί μέσα. Σε αγαστή συνεργασία με την ΑΚ. Ουρά ο ένας του άλλου έχετε καταντήσει. Ψεύδομαι μήπως; Ας με διαψεύσετε με συγκεκριμένα στοιχεία. Εδώ διοργανώνεται συζήτηση της ΑΚ στο Νοσότρος με ομιλητές από ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγους, να πούμε. Δικαίωμα σας και μπράβο σας, αλλά τις ανιστόρητες μπούρδες για το ΕΑΜ και τον ταξικό πόλο που τάχα μου εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ τι τις θέλετε; Χρόνο θα δώσετε απλώς, με την κυβέρνηση σας, στην αστική τάξη ώστε να ανασυνταχθεί, δεν το αντιλαμβάνεστε αυτό;