Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

−Τι τα θέλουμε τα Συνέδρια, τις Θέσεις, τις Πολιτικές Αποφάσεις; −Μα, σύντροφε, αυτό το ζήτημα έχει λυθεί! Να τα κάνουμε εργαλεία, να δουλεύουμε την εργατιά!




Μετά τον Γιάννη Μηλιό και τον Γιώργο Σταθάκη, ήρθε να προστεθεί και ο Γιάννης Δραγασάκης σε εκείνους που ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις αποφάσεις του πρόσφατου Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ζήτημα του ευρώ (περιοριζόμαστε βέβαια στους επιφανείς, διότι το συγκεκριμένο ρεύμα έχει πολύ ρεύμα). Και η ερμηνεία του ―ίδια κι όμοια με των άλλων δύο προαναφερθέντων ‘‘δημοκρατών’’ αλλά και όλης της ηγετικής ομάδας που διακατέχεται από το ίδιο ‘‘δημοκρατικό’’ φρόνημα και ‘‘σέβεται’’ ‘‘απολύτως’’ τις αποφάσεις της πλειοψηφίας― είναι μία: Το Συνέδριο, λέει, αποφάσισε: Πάση θυσία ευρώ!

Εδώ, αν τύχει και διαβάζει κάνας Συριζαίος γραμμιτζής (ω ναι, έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι γραμμιτζήδες που είναι να πέφτεις στα σκληρά, όχι μόνο το ΚΚΕ!), θα διαρρήξει ασφαλώς τα ιμάτιά του και θα τραβήξει τις κοτσίδες του: «Και που είδατε, ρε μαλακισμένα, να είπε τέτοιο πράγμα ο Δραγασάκης; Καλά σας έχουν πει κάποιοι Μανιαδάκια και δικαίως διερωτώνται κάποιοι άλλοι αν είστε μ’ εμάς ή με τους απέναντι!».

Για να τα λέμε όλα θα έχει ένα κάποιο δίκιο: ο Δραγασάκης δεν είπε ακριβώς και αυτολεξεί «το Συνέδριο αποφάσισε πάση θυσία ευρώ». Αυτή είναι η δική μας ερμηνεία της απάντησης που έδωσε σε σχετική ερώτηση συνέντευξης που είδαμε στην προχθεσινή Αυγή της Κυριακής. Για διαβάστε και πείτε μας αν κι εμείς ερμηνεύσαμε τα λόγια του κατά το δικό μας δοκούν:

Η ερώτηση: Από μια μερίδα της κοινής γνώμης, και βεβαίως από μια τάση στο εσωτερικό της Αριστεράς, τίθεται θέμα αποχώρησης από το ευρώ, αν και υπό προϋποθέσεις που είναι δύσκολο να υλοποιηθούν (σ.σ.: ταυτόχρονη και συμφωνημένη αποχώρηση πολλών χωρών, συμφωνημένες ισοτιμίες νομισμάτων και ελέγχους στην κυκλοφορία κεφαλαίων). Υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες αλλαγής της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής;

Η απάντηση: Και στα θέματα αυτά το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συζήτησε και πήρε συγκεκριμένες αποφάσεις. Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν πλέον τη βάση για τον σχεδιασμό της πολιτικής και της δράσης όλου του κόμματος. Η ουσία των αποφάσεών μας είναι ότι, ανεξάρτητα από τις απόψεις του καθενός για το ευρώ, η διέξοδος από την κρίση δεν θα προέλθει μέσα από εθνικούς ανταγωνισμούς και αλλεπάλληλες υποτιμήσεις των νομισμάτων, αλλά με αλλαγές και μετασχηματισμούς στο κράτος και την κοινωνία, καθώς και με τον συντονισμένο αγώνα των εργαζομένων και των λαών, για να μπει τέλος στη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στην κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλη την Ευρώπη.
Σε ό,τι αφορά τη σκοπιμότητα να αγωνιστούμε για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές και τη δυνατότητα να πετύχουμε νίκες, η παγκόσμια ιστορία δείχνει ότι δυνατότητες υπάρχουν, μαζί βέβαια με κινδύνους. Μάλιστα οι δυνατότητες αυτές δεν εξαρτώνται από τη θέληση των ισχυρών, αλλά από την ενότητα και τη δύναμη των αδυνάτων. Και αυτό ισχύει τόσο για την Ε.Ε. όσο και για τον καπιταλισμό γενικότερα. Είναι δηλαδή ζήτημα συσχετισμών.

Αυτά διατείνεται ο κύριος Δραγασάκης. Για να θυμηθούμε τώρα και τι υποστηρίζεται σχετικά με το ζήτημα αυτό στις Θέσεις (που η πλειοψηφία στην οποία ανήκει ο ίδιος όπως και οι Μηλιοσταθάτοι εισηγήθηκαν προς υπερψήφιση στο Ιδρυτικό Συνέδριο!)  και τι ακριβώς αναγράφεται στην Πολιτική Απόφαση (υπερψηφισμένη επίσης από την ίδια πλειοψηφία!).

Θέσεις: (Οι προγραμματικοί μας στόχοι) 3. Να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις και να ακυρώσουμε τους επαχθείς όρους τους με βασικό δεδομένο ότι το ζήτημα του δημοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβλημα. Με πρόσθετο δεδομένο το ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ το να μετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους, στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί, μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους και μέσω μιας ρήτρας που θα συνδέει τον ρυθμό αποπληρωμής με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγμάτευση απειλές, ίσως και εκβιασμοί, περί διακοπής της χρηματοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσαμε «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατά συνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλακτα.

Πολιτική Απόφαση: (Οι προγραμματικοί μας στόχοι) 13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Εμείς δεν βλέπουμε καμία συμβατότητα μεταξύ αυτών που όντως αποφασίστηκαν στο Ιδρυτικό Συνέδριο και αυτών που υποστηρίζει ο Δραγασάκης ότι αποφασίστηκαν. Αντίθετα, εκείνο που βλέπουμε είναι ότι ο Δραγασάκης έκοψε με το «έτσι θέλω κι έτσι μου γουστάρει»  την ‘‘ουρά’’ που το Συνέδριο αποφάσισε να αφήνει σταθερά: ευρώ, αλλά όχι πάση θυσία. Κι έτσι, αφού κολόβωσε ωραία και καλά τον ΣΥΡΙΖΑ, τον μετέτρεψε εν μία Κυριακή σε ΔΗΜΑΡ: πάση θυσία ευρώ. Και μάλιστα ―ω του θράσους!― με τη βούλα και τη σφραγίδα του Ιδρυτικού Συνεδρίου, υποτίθεται! Για πείτε μας τώρα εσείς: Στραβοί είμαστε και δεν βλέπουμε ό,τι δεν βλέπουμε και πουλάκια κάνουν τα μάτια μας που βλέπουν ό,τι βλέπουν;

Αλήθεια, που είναι όλοι αυτοί οι Συριζαίοι που ειρωνευόντουσαν τα 98άρια ποσοστά με τα οποία υπερψηφίστηκαν οι Θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του; Δικαίως ειρωνευόντουσαν, δεν λέμε (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε και τις ίδιες προθέσεις με όλους). Αλλά γιατί έχουν καταπιεί τη γλωσσίτσα τους τόσους μήνες τώρα και παρακολουθούν απαθείς τα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το ένα μετά το άλλο, να ποδοπατούν αναίσχυντα τις αποφάσεις 3.500 ανθρώπων; Πού είναι οι όλοι αυτοί οι ‘‘αντισταλινικοί’’ και αντι-τριτοδιεθνιστές, όλοι αυτοί που θέλουν ένα «κόμμα-ναό της δημοκρατίας» κι όχι «κόμμα-στρατώνα»; Πού είναι οι πολυπληθείς εραστές της αυτονομίας, οι ελευθεριακοί αμεσοδημοκράτες, οι πρεσβευτές της «Αριστεράς του 21 αιώνα»; Αυτό είναι το κόμμα που ενσαρκώνει τις ιδέες της Αριστεράς του 21ου αιώνα; Ας γελάσουμε!

Κι αλήθεια, που είναι οι ‘‘μενσεβίκοι’’ του ΣΥΡΙΖΑ; Περί ποίων τυρβάζουν; Αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα τακτική τους, μάλλον θα γράφουν και θα ξαναγράφουν τις τροπολογίες που θα κατεβάσουν (για 278η φορά…) προς ψήφιση στην επόμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Γράφουν και ξαναγράφουν τροπολογίες την ίδια ώρα που οι ‘‘μπολσεβίκοι’’ γράφουν ανενόχλητοι στα παλιά τους τα παπούτσια ό,τι από τις ψηφισμένες αποφάσεις δεν ταιριάζει στη δική τους ιδιαίτερη ‘‘αφήγηση’’! Ας κλάψουμε...


Η εικόνα, από το ramnousia.com. 



11 σχόλια:

Μάρκομ Ξ είπε...

Όχι, δεν σημαίνει η διατύπωση του Δραγασάκη "ευρώ πάση θυσία". Σωστή η κριτική περί ψαλιδίσματος των αποφάσεων του συνεδρίου, αλλά όχι και έτσι... μη γινόμαστε και... "ομάδα αλήθειας" :-)
Ο Δραγασάκης (όπως και οι άλλοι που αναφέρετε) αποφεύγουν να απαντήσουν. Αποφεύγουν να βάλουν στο στόμα τους τις κακιές λέξεις. Ας πρόσεχαν (και μαζί μ' αυτούς ας προσέχουμε και μεις).

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μα πώς γίνεται να είναι σωστή η κριτική περί ψαλιδίσματος και αυτό που μένει να μην οδηγεί στο συμπέρασμα ευρώ και ξερό ψωμί;;; Τι άλλο μένει αν από το ναι μεν αλλά κόψεις την ουρά τού μεν αλλά;;;Ένα σκέτο ναι δεν μένει;;; Για κάτσε! Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ μού το πας; :-)


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Τα είπα παραπάνω. Κακώς δεν μιλάνε ξεκάθαρα. Κακώς αυτοί οι άνθρωποι πρωταγωνιστούν. Αλλά "ευρώ πάση θυσία" δεν είπε. Τόνισε την πρώτη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ που είναι η προσπάθεια εντός ευρώ, χωρίς να αναφερθεί στην εναλλακτική. Τόσο απλά.

Αλλά ας μην κολλάμε εκεί. Εγώ θα διάβαζα την διατύπωση της απόφαση και θα ρωτούσα τον κύριο Δραγασάκη αν συμφωνεί με τη διατύπωση αυτή. Να δούμε τότε τι θα έλεγε.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Δεν ξέρω τι θα σου έλεγε αν ήταν άλλοι μπροστά. Ξέρω τι θα σου έλεγε αν ήσαστε οι δυο σας:

"Έλα, μωρε σύντροφε, μη δίνεις σημασία. Γράφουμε και καμιά μαλακία που και που για να μη γκρινιάζει πολύ ο Πάναγιώτης κι ο Αντώνης..."!!! ;-) :-)


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Χα, χα, χα. Ναι, δεν έχετε άδικο. "Αλλά τα γραπτά μένουν..." θα του απαντούσα εγώ, "και τρίβονται στη μούρη ενίοτε, σύντροφε".

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Έχω μια απορία στο κείμενο. Λέτε:

"Αλήθεια, που είναι όλοι αυτοί οι Συριζαίοι που ειρωνευόντουσαν τα 98άρια ποσοστά με τα οποία υπερψηφίστηκαν οι Θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του; Δικαίως ειρωνευόντουσαν, δεν λέμε (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε και τις ίδιες προθέσεις με όλους). Αλλά γιατί έχουν καταπιεί τη γλωσσίτσα τους τόσους μήνες τώρα και παρακολουθούν απαθείς τα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το ένα μετά το άλλο, να ποδοπατούν αναίσχυντα τις αποφάσεις 3.500 ανθρώπων; "

Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει το Χ ποσοστό αποδοχής των θέσεων του συνεδρίου από τις ΚΟΒ του ΚΚΕ και τους εκπροσώπους τους με την καταπάτηση --σύμφωνα με τον ισχυρισμό σας-- των αποφάσεων του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ από τα στελέχη του.

Δεν με απασχολεί βέβαια το τι λέτε για τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν με απασχολεί και το δεύτερο σκέλος της σύγκρισης. Με απασχολεί ο συσχετισμός που κάνετε. Το ψηλό ποσοστό αποδοχής της πρώτης περίπτωσης αποτελεί κάποιου είδους καταπάτηση αποφάσεων και το αντιπαραθέτετε στα όσα λέτε για τον ΣΥΡΙΖΑ; Καταπάτηση των αποφάσεων ποιων; Της 'Ισκρα μήπως; Του Εργατικού Αγώνα ίσως; Της Νέας Σποράς;

Απ' την άλλη, ποιο είναι το συγκρίσιμο πρόβλημα με το ψηλό ποσοστό αποδοχής; Είναι "κάλπικο"; Αποτελεί "μαγικά της ηγεσίας"; Δεν απομακρύνθηκαν από το ΚΚΕ χιλιάδες άνθρωποι στις εκλογές του 2012 επειδή δεν συμφωνούσαν με την πολιτική του; Τους μάντρωσε κανείς; Μένει κανείς στο ΚΚΕ με το ζόρι;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Μπογκντάνοφ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μπογκντάνοφ,


Ζητώ συγγνώμη αλλά θα σου απαντήσω αύριο. Ο λόγος είναι ότι δεν μου πάει, δεν μου κάθεται καλά, τέτοια μέρα να συζητήσω για εσωτερικά κατά κάποιο τρόπο ζητήματα της Αριστεράς (κι αν το κάνω, μάλλον θα γράψω μαλακίες). Θέλω να πιστεύω ότι το κατανοείς κι ότι κι εσύ κάπως έτσι αισθάνεσαι.


Τα λέμε (αύριο)

Ανώνυμος είπε...

Διευκρινιστικά,

Έγραψα το σχόλιό μου πριν πληροφορηθώ τα μαύρα νέα.

Ούτε εγώ έχω τη διάθεση για συζήτηση για το θέμα σήμερα, καταλαβαίνω απολύτως. Έχουν άλλα και σημαντικότερα προτεραιότητα.

Μπογκντάνοφ

LeftG700 είπε...

Έγραψα το σχόλιό μου πριν πληροφορηθώ τα μαύρα νέα.


Το υπέθεσα μετά βεβαιότητας, φίλε Μογκντάνοφ. Το υπέθεσα μετά βεβαιότητας...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μπογκντάνοφ,


Θυμάμαι ότι, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις ενός εκάστου, είχαμε μια καλή συζήτηση πριν λίγο καιρό. Ελπίζω το ίδιο να συμβεί και τώρα. Λοιπόν:

Ο συσχετισμός με το ΚΚΕ δεν είναι βέβαια στο ακριβώς συγκεκριμένο ζήτημα της παραβίασης κάποιων αποφάσεων, όπως κατά την άποψή μας είναι η περίπτωση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο συσχετισμός γίνεται σε ένα πιο αφαιρετικό επίπεδο, αυτό της δημοκρατικής λειτουργίας. Γιατί βέβαια, η δημοκρατική λειτουργία, είτε ένα κόμμα ακολουθεί τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό είτε όχι, ορίζεται από πολλές παραμέτρους και έχει πολλούς συντελεστές, όχι μόνο την τήρηση των αποφάσεων ή το ανεπίτρεπτο της αυθαίρετης ερμηνείας τους κατά τα γούστα του καθενός ―φαντάζομαι συμφωνούμε σ’ αυτό.

Κατά την άποψή μου, η δημοκρατική λειτουργία κουτσαίνει και κουτσαίνει βαριά και στα δύο κόμματα. Στο μεν ΚΚΕ διότι η κριτική, η διαφωνία ή και η απόρριψη (γιατί όχι;) των εισηγήσεων της ηγεσίας αποθαρρύνονται παντοιοτρόπως, στον δε ΣΥΡΙΖΑ γιατί ουδείς χολοσκάει για τέτοια ζητήματα, αφού στο τέλος της ημέρας ο κάθε ένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να βάζει στην κλίνη του Προκρούστη τις αποφάσεις για να τις φέρει στα μέτρα της δικής του αντίληψης των πραγμάτων (φυσικά εκείνο που τλικά μετράει είναι ο λόγος της εκάστοτε ηγετικής ομάδας). Έτσι, μπορεί να πει κανείς, κάπως ‘‘χυδαία’’, ότι αν το ΚΚΕ μυρίζει στρατώνα, ο ΣΥΡΙΖΑ μυρίζει μπουρδέλο (σόρυ για την έκφραση, αλλά καταλαβαινόμαστε νομίζω και φαντάζομαι ότι δεν είσαι της σχολής τού politically correct λόγου).

Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα 98άρια του ΚΚΕ δεν είναι ακριβώς κάλπικα. Είναι όμως φορσέ, που λέμε στο σκάκι, εκβιασμένα (όχι με το πιστόλι στον κρόταφο βέβαια,[***] αλλά με τη δαμόκλεια σπάθη της δυσμένειας, της απομόνωσης και ίσως του αποκλεισμού). Ένα μόνο θα πω: Δεν ανιχνεύεται κανένα 98άρι στον Προσυνεδριακό Διάλογο που έγινε. Ομολογώ ότι αν και ξεκίνησα κάποια στιγμή να βγάλω ποσοστό, τα παράτησα στη μέση. Όμως ένα ποσοστό απορριπτικό των Θέσεων της ΚΕ μεταξύ 20 και 25% είναι μέσα στην πραγματικότητα. Συνθηματολογικά κάπως θα έλεγα ότι η διαφορά μεταξύ του 2% και του 20 – 25% αντικατοπτρίζει αρκετά παραστατικά το έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας που υπάρχει στο ΚΚΕ.


Τα λέμε


[***] Τα επαγγελματικά στελέχη όμως, μία κάποια εξωπολιτική έξτρα πίεση την έχουν, για να τα λέμε όλα. Να σημειωθεί εδώ, ότι αυτό δεν το λέω ως μομφή, αλλά ως διαπίστωση (που δέχομαι ότι θα ίσχυε και για μένα, αν ανήκα σε αυτή την κατηγορία). Δεν είμαι αφελής για να ξεχνάω ότι και οι κομμουνιστές είναι άνθρωποι, ούτε κακόπιστος για να τους συγκρίνω με υπερανθρώπους, ώστε να μπορώ μετά να τους βγάλω λιποβαρείς.

LeftG700 είπε...

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΣΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ:


Εννοείται ότι τα όσα ισχυρίζομαι στο υστερόγραφο ισχύουν κατά την άποψή μου και για τα επαγγελματικά στελέχη οποιουδήποτε αριστερού κόμματος.