Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Ρομπέν των Δασών». Να χαίρεται κανείς ή να μη χαίρεται;




Δεν υπήρξε και πολύ μεγάλη ανταπόκριση στην πρόσκληση που κάναμε στην προηγούμενη ανάρτηση. Ίσως επειδή η συζήτηση πήρε γρήγορα αντιπαραθετική τροπή ως προς την ‘‘απόδοση’’ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στο κτίσιμο λαϊκών επιτροπών κοινωνικής βάσης που και τα δύο κόμματα προωθούν —δυστυχώς όχι από κοινού. Ίσως πάλι και επειδή ερμηνεύτηκε ο τίτλος της κατά γράμμα και θεωρήθηκε ότι βάζαμε τους αναγνώστες μας στη θέση τών μαθητών, οπότε λειτούργησε η σκέψη «και ποιοι είστε εσείς ρε, στο φινάλε;»[1] κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. —χωρίς όμως να συνδυαστεί ο τίτλος με τη φωτογραφία τής ανάρτησης και τη γλώσσα του σώματος του Λένιν σ’ αυτήν, που έδειχνε καθαρά ποιος ήταν στην πραγματικότητα αυτός που μας καλούσε «να βγάλουμε μία κόλλα χαρτί»... Ας είναι. Βγάζουμε κι εμείς την κόλλα μας σαν καλά παιδιά κι αρχίζουμε να γράφουμε τις σκέψεις μας.

Ερέθισμα γι’ αυτές τις σκέψεις αποτέλεσε η ατάκα τού Τάσου Κορωνάκη «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε Ζορό ούτε Ρομπέν τών Δασών» στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην Ελευθεροτυπία, και ιδίως η αναφορά του στο δεύτερο θρυλικό πρόσωπο, για λόγους που θα γίνουν προφανείς στην πορεία. Αυτή η ατάκα ήταν που έκλεψε τη δική μας προσοχή, μια και η εκθαμβωτική προφάνειά της, σε συνδυασμό με την κατηγορηματικότητα με την οποία ειπώθηκε,  μπορεί κάλλιστα να καταστήσει αόρατες ορισμένες ουσιώδεις ‘‘λεπτομέρειες’’, η παράβλεψη των οποίων δημιουργεί συγχύσεις ή και οδηγεί σε παραναγνώσεις της. Πρώτα, όμως, λίγη ‘‘ιστοριογραφία’’.

Ποιος ήταν ο Ρομπέν τών Δασών; Αντιγράφουμε από τη Βικιπαίδεια μία τηλεγραφική σύνοψη: «ο αρχετυπικός Άγγλος λαϊκός ήρωας: ένας αβρός κι ευσεβής παράνομος της μεσαιωνικής εποχής, ο οποίος είναι διάσημος από σύγχρονες εκδοχές του θρύλου για το γεγονός ότι έκλεβε τους πλούσιους και μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς, πολεμώντας την τυραννία και την αδικία. Επίσης παρουσιάζεται ως ένας δεινός τοξοβόλος. Αυτός κι οι ακόλουθοί του συνήθως συσχετίζονται με το Δάσος του Σέργουντ στο Νότιγχαμ».

Τι πρέπει να κρατήσουμε από τον πυρήνα τού θρύλου που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί αυτό που είπε ο Τάσος Κορωνάκης είναι, ας πούμε, μια μισή αλήθεια; Πρέπει να κρατήσουμε δύο πράγματα. Το πρώτο: μπορεί τα βιβλία και οι κινηματογραφικές ταινίες να μιλούν για τον Ρομπέν τών Δασών, αλλά στην πραγματικότητα ο Ρομπέν τών Δασών δεν ήταν ένας! Ήταν απλώς επί κεφαλής μιας ολόκληρης ομάδας που δρούσε οργανωμένα και συντονισμένα. Το δικό του όνομα έμεινε στην Ιστορία[2] —λίγο και τού καλόγερου Τακ και του Λιτλ Τζον—, όμως δεν ήταν μόνος του. Ξεκίνησε μόνος του για να τον πλαισιώσουν στην πορεία εκείνοι που διαπνεόντουσαν από τις ίδιες ιδέες δικαιοσύνης και εμπνεύστηκαν από τις πράξεις του, χωρίς τους οποίους είναι πολύ αμφίβολο αν θα είχαμε ποτέ ακούσει το όνομα «Ρομπέν τών Δασών». Με αυτή την έννοια δικαιούμαστε να λέμε ότι το όνομα «Ρομπέν τών Δασών» είναι το όνομα πολλών ανθρώπων.  Το δεύτερο: Από τους φτωχούς και τους αδικημένους, τους οποίους ο ήρωας μας και οι σύντροφοί του υπερασπίζονταν, ένα μικρό μέρος μόνο συστρατεύτηκε μαζί τους, βγαίνοντας στο βουνό στα δάση τού Σέργουντ. Όλοι τον υποστήριζαν, όλοι ήταν οπαδοί του, όλοι έλεγαν το όνομά του με θαυμασμό, ευγνωμοσύνη και αγάπη, λίγοι όμως ήταν αυτοί που αποφάσισαν να ενταχθούν στην ομάδα του και να επωμιστούν τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες τής παρανομίας. Κι εδώ, μπορούμε και πάλι να πούμε ότι, με αυτή την έννοια, οι λίγοι σύντροφοι του Ρομπέν τών Δασών αποτελούσαν ένα είδος πρωτοπορίας σε σχέση με τους πολύ περισσότερους ομοίως φτωχούς και αδικημένους, χωρίς όμως αυτή η πρωτοπορία να τους κάνει να ξεχάσουν την υποχρέωση να υπερασπίζονται το σύνολο των ομοίων τους.

Αφήνουμε το θρύλο και γυρνάμε στο θέμα μας.

Φευ! Γυρνώντας στο θέμα μας, διαπιστώνουμε ότι, όσο κι αν αφήσαμε πίσω μας το θρύλο, εκείνος μάς ακολουθεί κατά πόδας! Μπορεί να έχουμε μεταφερθεί από τη μεσαιωνική Αγγλία στη σημερινή Ελλάδα —και όχι μόνο—, αλλά κινούμαστε, και μάλιστα καθόλου ως δια μαγείας, στις ίδιες συντεταγμένες! Γιατί, τηρουμένων τών διαφορών από εποχή σε εποχή, είναι οφθαλμοφανές ότι όλα όσα συνδέονται με τη συγκρότηση, τη δράση και τον κοινωνικό ρόλο που έπαιξε η ομάδα τού Ρομπέν τών Δασών έχουν ευθείες αναλογίες με την οντολογική διάσταση ενός σημερινού αριστερού κόμματος.[3] Πράγματι: Τα ονόματα Αλέξης Τσίπρας ή Δημήτρης Κουτσούμπας για παράδειγμα, που προσωποποιούν συμβολικά δύο κόμματα είναι τα ονόματα των πολλών ανθρώπων που εντάσσονται οργανικά και θεσμοθετημένα στον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ ως μέλη τους. Και αυτοί πάλι οι πολλοί άνθρωποι δεν είναι παρά ένα ελάχιστο κλάσμα όσων υποστηρίζουν, ακολουθούν και ψηφίζουν στις εκλογές τα συγκεκριμένα κόμματα. Στην ίδια πορεία κινούνται και οι λίγοι και οι πολλοί. Με τη διαφορά ότι οι πρώτοι αναλαμβάνουν εθελοντικά κάποια πρόσθετα βάρη και ευθύνες για λογαριασμό τού εαυτού τους, αλλά και όλων. Και θα τους αδικούσαμε, αν δεν λέγαμε και γι’ αυτούς, όπως είπαμε για τους συντρόφους τού Ρομπέν τών Δασών, ότι προπορεύονται —χωρίς βέβαια αυτό να εγγυάται εξ ορισμού και αυτομάτως ότι προσανατολίζουν τους υπόλοιπους σωστά.

Στοιχειώδη πράγματα όλα αυτά και χωρίς το παραμικρό ίχνος βαθυστόχαστης σοφίας, καθώς μας τα έχουν εξηγήσει εδώ και πολλά χρόνια οι κλασικοί μας[4] και έχουν επιβεβαιωθεί από την Ιστορία και τη ζωή. Στοιχειώδη που κινδυνεύουν όμως να παραπέσουν και να ξεχαστούν από την εντυπωσιακή αποστροφή τού Κορωνάκη. Κι έτσι, κάποια στιγμή, να πιστέψουμε, ίσως και αυταπατώμενοι συνειδητά, ότι, επειδή τα μέλη τών αριστερών κομμάτων δεν αντιπροσωπεύουν ανθρωπολογικά κάποιο διαφορετικό είδος, δεν έχουν τάχα να παίξουν και κανένα πολύ ιδιαίτερο κοινωνικό ρόλο. Οπότε, η αυτονόητη υποχρέωση για κάθε στρατευμένο αριστερό να σηκώσει όχι μόνο τα δικά του βάρη μα και τα βάρη τών πολλαπλάσιων που ακολουθούν από απόσταση και η εξ ίσου αυτονόητη ευθύνη να προσανατολίσει σωστά την κοινή πορεία μια και βρίσκεται στην κορυφή της γίνονται λιγότερη πιεστικές και μπορούν εύκολα να μετατοπιστούν δια της διολισθήσεως στην περιοχή τού προαιρετικού και του αβασάνιστου και αυθόρμητου ερασιτεχνισμού.

Βάρη άλλων; Ευθύνες για όλους; Μήπως τελικά ένα αριστερό κόμμα πρέπει να έχει κάτι από Ρομπέν τών Δασών; —το όνομα πολλών ανθρώπων, υπενθυμίζουμε. Δεν ξέρουμε για σας, αλλά εμείς, διαβάζοντας τα παρακάτω λόγια τού μεγάλου Antonio Gramsci, με αυτή την ιδέα φλερτάρουμε.

«Το πολιτικό κόμμα. Έχουμε πει ότι στη σύγχρονη εποχή ο πρωταγωνιστής τού νέου Ηγεμόνα δεν μπορεί να είναι ένας προσωπικός ήρωας, αλλά πρέπει να είναι το πολιτικό κόμμα, δηλαδή, κάθε φορά και μέσα στις διάφορες εσωτερικές σχέσεις τών εθνών, το καθορισμένο εκείνο πολιτικό κόμμα που προτίθεται να ιδρύσει ένα νέο είδος κράτους (και που έχει λογικά και ιστορικά ιδρυθεί με αυτό το σκοπό)».


[1] Για έναν (ή μία) από τους αναγνώστες τού Red Notebook, που θύμωσε επειδή ‘‘τολμήσαμε’’ να επισημάνουμε δηκτικά τον νεοτροτσκισμό που βασιλεύει εκεί μέσα, δεν υπάρχει κανένα μυστήριο. Διότι έχει ‘‘καταλάβει’’ ότι, αν και «η συνέπεια [του μπλογκ μας] στην παρακολούθηση [του Red Notebook] παραπέμπει σε έμμισθο τρολ», στην πραγματικότητα ο γραφιάς εδώ ανήκει στους άρρωστους «που λόγω της μίζερης ζωής τους, έχουν αρκετά απωθημένα για να μας πρήζουν [= τους αναγνώστες τού RNB) με την αρρώστια τους αφιλοκερδώς». Με τέτοια ‘‘φωτισμένα μυαλά’’, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτε να φοβάται... (το γεγονός ότι σ’ εμάς φέρνουν κύματα ανατριχίλας μαζί με ακατάσχετα γέλια πρέπει ασφαλώς να αποδοθεί στην ‘‘αρρώστια’’ μας ;-) ).

[2] Έτσι δεν συμβαίνει πάντα με τους ηγέτες; Πόσες φορές η ιστοριογραφία αναφέρεται στον Λένιν, τον Τρότσκι ή τον Μπουχάριν και πόσες φορές σε κάποιον μπολσεβίκο ονόματι Νικολάι Σεργιόνοβιτς Βαριόνοφ (φανταστικό όνομα, υπαρκτότατος άνθρωπος, με σάρκα και οστά) που μπήκε από τους πρώτους στα Χειμερινά Ανάκτορα;

[3] Ενός κόμματος δηλαδή που στις πραγματικές του διαθέσεις κι όχι μόνο στα λόγια, και στις ενσυνείδητες πράξεις του κι όχι απλώς στις σπασμωδικές αντιδράσεις του, είναι και θέλει να παραμείνει τέτοιο: εμπνευστής και οδηγός μιας πορείας ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού με όραμα τη εξισωτική απελευθέρωση των ανθρώπων.

[4] Αυτοί που από κάποια στιγμή και μετά πολλοί από εμάς τους θεώρησαν, ρητά ή υπόρρητα, άταφα πτώματα τα οποία έχουν αρχίσει να μυρίζουν άσχημα και πρέπει επί τέλους να θαφτούν... 



39 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υποσημείωση:
Από το παρελθόν έμεινα έκπληκτος από την υπεροψία και την αγένεια με την οποία εκφράζονταν κάποιοι σχολιαστές στο περι ου ο λογος μπλοκ, όταν κάποιος τους ενοχλούσε επιδή είχε και τεκμηρίωνε διαφορετική γνώμη!. Και απο τότε δεν μου κάνει κέφι ούτε καν να περάσω απο εκεί.
Η υπεροψία και ο δήθεν και ακαδημαϊκός μαρξισμός (μπλα-μπλα) αυτωνών των ιδιόμορφων ευρω-διεθνο-λενινιστών (χα!)
είναι εντονότερος από την υπεροψία που επιδεικνύουν οι άλλοι του Κόμματος (ένα είναι το κόμμα) που αυτοί πάλι νομίζουν ότι κρατούν τους πυλώνες του μαρξισμού.
Αμφότεροι νομίζουν ότι όλοι οι άλλοι είναι απλώς οδοντόκρεμες, και αμφότεροι βλέπουν φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν, και μη χειρότερα. Κούνια που τους κούναγε!
Πικάπα

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Νομίζω ότι κάνεις λάθος που δεν περνάς από εκεί. Το συγκεκριμένο επιτελείο είναι αυτό που υποβαστάζει θεωρητικά και αναβαπτίζει ως κολυμήθρα του Σιλωάμ πολλές από τις κατευθύνσεις τής προεδρικής ηγετικής ομάδας και μάλλον επιβαλλεται να μη χάνεις την επαφή με τις επεξεργασίες του...

Δεν ξέρω αν η υπεροψία τους και η δυσανεξία τους στην κριτική άποψη είναι χειρότερη από αυτή που επιδεικνύουν οι περί το ΚΚΕ. Έχω όμως τη βεβαιότητα ότι είναι πιο υποδόρια και γι' αυτό απαιτεί μεγαλύτερη επιδεξιότητα και γνώσεις για να αντικρουστεί.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το σχόλιό σου αυτό. Δεν είπα πως δεν περνάω ποτέ απο εκεί. Δεν μου κάνει κανένα κέφι, αλλά κρατώ την ελάχιστα απαραίτητη επαφή με το χαβά που βαράνε.

Διαφωνώ όμως με το ότι δεν υπήρχαν σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση και διαφωνώ ότι έπρεπε να επανέρθεις με αυτό το θέμα. Δεν αναλύουμε για να καταλάβουμε τον κόσμο, αλλά για τον αλλάξουμε, όσο μπορούμε. Άρα, η λογική συνέχεια του θέματός σου εάν ήθελε να περάσει από την ανάλυση προς τη σύνθεση, είναι το πως θα γίνουν αυτά που λέει πως θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Είτε είναι λαϊκές πιτροπές είτε σωματεία είτε οτιδήποτε, το κλειδί είναι η χώνευση και λειτουργική συνέργια διαφορετικών ποιτήτων, τάξεων, κομμάτων κλπ.
Αυτή η συζήτηση ξεκίνησε στην προηφούμενη ανάρτηση με πολύ καλούς όρους νομίζω (για τα δεδομένα του τρέχοντος αριστερού -συγνώμη κομμουνιστικού- διαλόγου) και περιμένω μια καλή απάντηση από τον greg και απίσης έχουμε αφήσει και στη μέση θέματα με τον Μάρκομ.
Είμαστε νομίζω εντός θέματος, και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση
Πικάπα

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Έχεις δίκαιο ως προς την παρατήρησή σου ότι η εισαγωγή μου δεν περιγράφει με ακρίβεια τη σχολιογραφία στο προηγούμενο ποστ. Το λάθος μου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι το ποστ αυτό γράφεται τρεις μέρες τώρα (οι τεμπελιές και οι ακεφιές τού φθινοπώρου...) και ξέχασα να τσεκάρω το συγκεκριμένο σημείο ενώ τα πράγματα είχαν αλλάξει. Πάντως έκανα μία διόρθωση και νομίζω ότι τώρα δεν ...στραμπουλάω την πραγματικότητα όσο πριν. :-)

Ως προς τη δεύτερη παρατήρησή σου. Και πάλι μπορεί να έχεις δίκαιο. Ελπίζω όμως να συμφωνήσεις ότι και η σκοπιά από την οποία είδα εγώ τα λεγόμενα του Κορωνάκη δεν είναι άνευ σημασίας...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Το δίκαιο το έχει ο εργάτης...
Πολύ καλή η προσπάθειά σου leftg700
απλώς τα πράγματα τρέχουν συνεχώς επί το αρνητικότερο και δεν προκάνουμε για αναλύσεις λεπτομερειών.

Να ζητήσω συγνώμη για τα πολλαπλά τυπογραφικά λάθη, γιατί δεν φιλτράρισα επιμελώς τις βιαστικές φλυαρίες μου με κειμενογράφο.
Στο μέλλον θα το φροντίσω να επανέλθω στην επιμέλεια.

Επίσης συγνώμη από τον Μάρκομ Χ που δεν μου είναι εύκολο να προχωρήσουμε τα θέματα που έθεσε. Πράγματι, στην κατάσταση όπου έχουμε περιέλθει φαίνεται ότι οι μόνοι που θα μπορούσαν στη φάση αυτή να την ξεσκαλώσουν και να συμπαρασύρουν τους υπόλοιπους είναι οι ήδη εργαζόμενοι, και όχι δυστυχώς οι νεολαίοι ή όποιοι άλλοι. Αλλά νομίζω όχι γενικά η (προς περαιτέρω διευκρίνηση και προσδιορισμό) "εργατική τάξη", αλλά ειδικότερα οι μόνιμοι-αορίστου χρόνου εργαζόμενοι του δημοσίου και ίσως κάποιων ΔΕΚΟ. Αυτοί απέμειναν να έχουν προς ώρας κάποια φωνή και ανάστημα, οι υπόλοιποι φαίνονται στην γωνία αποκκομένοι και χωρίς κουράγιο, με εξαίρεση βέβαια τους συντρόφους ναυτεργάτες και οικοδόμους.

Μου έμεινε επίσης απορία που ο greg δεν έδωσε καμία απάντηση στο γιατί θεωρεί ως μιάσματα αυτούς που ήταν στο κόμμα και τώρα δεν είναι, και τους αποκλείει από τη λαϊκή συμμαχία.
Και φαίνεται πως δεν τον πειράζει πως πέχει φτάσει πια ώστε αυτοί που ήταν κάποτε στο κόμμα, είναι περισσότεροι από αυτούς που είναι μέσα! Δυστυχώς αυτός προτίμησε να υπονοήσει ότι το κόμμα του είναι πλανήτης και οι άλλοι είναι δορυφόροι του. Τι να πω; Μακάρι να ήταν έτσι, θα μας γλύτωνε και τους υπόλοιπους από τον κόπο.

τα λέμε,
Πικάπα

Ανώνυμος είπε...

...ωστόσο το θέμα που έθεσες με το δεύτερο post , στην ανάλυσή του, και παρά τον τίτλο του, δεν είναι απλή λεπτομέρεια. Το κόμμα ηγεμόνας δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, και ίσως δεν θα υπάρξει έτσι και στο μέλλον, και το νέο κόμμα “νέου τύπου” θα είναι μάλλον νέου νέου τύπου, και αν ποτέ εμφανιστέι, θα χρειαστούν αρκετά χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να βγάλει από το καπέλο τις προϋποθέσεις που θέτεις και τις αντοχές να σηκώσει τα βάρη που λες και το σταυρό του μαρτυρίου. Εισέπραξε την αγανάκτηση του κόσμου και είχε δυναμική, γιατί έδωσε το δικαίωμα στην ελπίδα. Αν και δεν το δικαιολόγησε, ήταν σημαντικότερο να υπάρξει ελπίδα. Στη συνέχεια έχουμε μια εμφανή αναπροσαρμογή, που κάποιοι την λένε “βίαιη ωρίμανση”. Όλοι λένε ότι θα καταφέρει να έρθει τελικά στα πράγματα, αν και δεν φαίνεται τόσο απλό. Όταν (και εάν) έρθει, τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα. Πάντως, δεν φαίνεται και άλλος τρόπος να περισωθεί κάτι. Προφανώς αυτό θα είναι συμβιβασμός και ίσως να δημιουργήσει τη δυνατότητα αριστερών κατευθύνσεων, από νέες προφανώς δυνάμεις, ίσως απλώς να σταθεροποιεί το σύστημα, πουλώντας την αριστερή ψυχή του με αντίτιμο λιγότερη βαρβαρότητα.
Η λοιπή αριστερά, δεν μπορεί να χτίσει αυτό το κόμμα ηγεμόνα που λες – δεν προκάνει από την πολυδιάσπαση και τις πολλές ιδέες και την ισχνή λαϊκή απήχηση. Το ΚΚΕ, που αυτοεξαιρείται από την αριστερά, για μας τους αριστερούς, οδηγείται σε περαιτέρω περιχαράκωση. Αυτό που έγιναν και γίνονται ακόμη με τις απολύσεις και τις πωλήσεις θα κοστίσουν ακριβά (πολύ ακριβότερα από τις οικονομίες των μισθών και τις εισπράξεις). Πρόκειται για αυτοτραυματισμό και εκ των έσω αντικομουνισμό λόγω στενόμυαλων εκτιμήσεων ή τι άλλο, η ιστορία θα είναι αδιάφορη γιατί. Μέχρι την έναρξη της κρίσης το κόμμα διατηρούσε ακόμη το ηθικό πλεονέκτημα – όχι πια με αυτά που γίνονται. Δεν γίνεται να περιγράφεις πράγματα για τον σοσιαλισμό και τη λαϊκή εξουσία και σήμερα να κάνεις ακριβώς τα αντίθετα, λέγοντας έτσι χωρίς ενδοιασμό, ότι τι να κάνουμε, ζούμε σε καπιταλισμό, δικαιώνοντας έτσι τους αντιπάλους σου.

Αυτά για τα κόμματα ηγεμόνες. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Και μαύροι καιροί, για μαύρα πράγματα, με μαύρες ιδέες και μαύρες σκέψεις, όταν οι πρίγκιπες αδυνατούν. Πικάπα

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Οση θελουν ανατροπη του καπιταλισμου ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΑΡΑ ΤΟ ΚΚΕ._

Χ Ω Ν Ε Ψ Τ Ε ΤΟ

LeftG700 είπε...

Ε, κάποιε σύντροφε, που αντί να υπογράψεις έτσι υπογράφεις με το τσιτάτο τής Ρόζας για την ελευθερία που είναι ελευθερία για όσους σκέφτονται διαφορετικά. Έχεις την εντύπωση ότι μέσα στο δικαίωμα της διαφορετικής σκέψης εντάσσονται και αισχρές όσο και ηλίθιες συκοφαντίες τύπου «Οι απόψεις και η συμπεριφορά του leftg700 ανοίγουν θέμα για το αν είναι από δω ή με τους απέναντι»;;;

Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι! Και σταμάτα να μας ενοχλείς. Σου έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να μιλάς εδώ. Ούτε και το έχεις ανάγκη το τσαρδί μας. Μπορείς κάλλιστα να ακολουθήσεις το παράδειγμα κάποιων άλλων και να πάρεις τους ιντερνετικούς δρόμους προειδοποιώντας για το θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσωπεύουμε για την Αριστερά. Μπορείς ακόμα και να φτιάξεις ένα μπλογκ γι’ αυτό το σκοπό. Ό,τι γουστάρεις. Εκτός από το να σε βλέπουμε εδώ! Γκέγκε;

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Ναι, κόμμα Ηγεμόνας δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Το μεν ΚΚΕ μπερδεύει την ιδιότητα του Ηγεμόνα με αυτή τού Δεσπότη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει μάλλον με κόμμα patchwork που συντίθεται από ένα σωρό θραύσματα ιδεών κομματικής οργάνωσης τεχνητά συραμμένων.

Έχουμε μία διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας με τον 902. Κάποια στιγμή θα κάνουμε ένα ποστ. Προβλέπω ότι θα φάμε μπόλικο ‘‘ξύλο’’, αλλά καλύτερα αυτό παρά να κρατήσουμε τις απόψεις μας για τον εαυτό μας.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Δεν είχα σκοπό να ξαναγράψω για πολύ πολύ καιρό. Ούτε ήθελα να πετάγομαι σα μαϊντανός όλη την ώρα. Όμως το θέμα με τον κάποιο σύντροφο, φαίνεται μικρό, αλλά μάλλον είναι μεγάλο.
Κατ αρχήν δεν γνωρίζω ακριβώς τι διαμείφθηκε, όπου ακούω πολλούς προσωπικούς καυγάδες, την κάνω. Κατά δεύτερο, σίγουρα ο φίλος ο λεφτ προσπαθεί σε προσωπικό επίπεδο να κρατήσει μια σχετική ηρεμία στο προσωπικό μπλογκ, και δεν μπορεί να έχει κανείς τις απαιτήσεις που πρέπει να έχει από τα μεγάλα ομαδικά μπλογκ, και σωστό είναι να είναι σχετικά ελαστικός. Το θέμα της συγνώμης όμως, ή αλλιώς της λύσης της παρεξήγησης, ή αλλιώς της αποκατάστασης των σχέσεων σε διακριτικό έστω επίπεδο, είναι σημαντικό για όλη την αριστερά (και ακόμη περισσότερο για τους κομμουνιστές!). Όπως και νάχει, μεταξύ μας, τελικά μεταξά, αλλιώς χαίρονται οι εχθροί μας. Τα λέμε, Πικάπα (όχι ΠΚ)

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Να με συγχωρήσεις, αλλά θα γίνω κάπως επικριτικός:

Είναι η δεύτερη φορά που επανέρχεσαι στο ζήτημα του σχολιαστή που υπογράφει κάποιος σύντροφος με μία γενικώς συμφιλιωτική διάθεση, χωρίς όμως και πάλι να έχεις μπει στον κόπο να ενημερωθείς για τα βασικά τής ιστορίας. Κατανοητό το να μη θέλεις να χάνεις το χρόνο σου με ‘‘προσωπικά’’, (καθόλου προσωπικά δεν είναι, δεν μου έφαγε τη γκόμενα ο κάποιος σύντροφος!), ακατανόητο όμως να τον χάνεις τελικά λιγάκι.

Με δυο λόγια (επαναλαμβάνω):

Ο κάποιος σύντροφος κόπηκε από εδώ επειδή θεώρησε καλό να επισφραγίσει τις πολιτικές διαφορές του μαζί μου με την αυθαίρετη όσο και ηλίθια και οπωσδήποτε αισχρή συκοφαντία που περιείχε η εξής φράση του: «Οι απόψεις και η συμπεριφορά του leftg700 ανοίγουν θέμα για το αν είναι από δω ή με τους απέναντι».

Όταν μετά από κάποιο διάστημα επανήλθε με σχόλιο στο οποίο με αποκαλούσε σ. (σύντροφο), θεώρησα καλό, παρά τη ντροπαλή παραδοχή τού λάθους του ( σε απόλυτη αντίστιξη με την ευθύτατη συκοφαντία του), να άρω το απαγορευτικό. Μέσα σε ώρες όμως αποδείχθηκε ότι είχα κάνει λάθος: Δεν είχε καταλάβει Χριστό, πούλαγε τρέλα και ήθελε να βγει και από πάνω ως παραπονούμενος! Τότε πείσθηκα ότι πρόκειται για ολοκληρωτικά χαμένη περίπτωση και τον έκοψα οριστικά. (Τα νεότερα από τον βλάκα, γιατί περί βλακός πρόκειται και δεν το λέω μόνο με αφορμή την περίπτωση που συζητάμε, είναι ότι στο Red Notebook όπου συναντηθήκαμε —λινκ στη σημείωση [1]— ισχυρίστηκε πως τον έκοψα χωρίς(!!!) λόγο και αιτία, με αποτέλεσμα βέβαια να τα ακούσει, αν και όχι όπως θα του άξιζε.)

Έχουν εξηγηθεί όλα αυτά με το νι και με το σίγμα σε προηγούμενες αναρτήσεις (2 αναρτήσεις στις 2 Ιουλίου). Δεν έχω καμία αντίρρηση να συζητήσουμε την περίπτωση στις ευρύτερες προεκτάσεις της (εξόντωση της διαφορετικής άποψης μέσω πρακτορολογίας —το γνωστό παιχνιδάκι πολλών αριστερών, ‘‘σταλινικών’’ και ‘‘αντισταλινικών’’). Δεν έχω όμως την παραμικρή πρόθεση να το κάνω αν επιμείνεις να το ψιλοσυζητάς χωρίς να έχεις ενημερωθεί ούτε για τα ‘‘χοντρά’’ τής υπόθεσης. Εκτός κι αν η επιστροφή σου στο ζήτημα υπονοεί ότι έπρεπε να εξακολουθήσω να παρέχω βήμα και φωνή σε κάποιον που εμμέσως πλην σαφώς με κατηγόρησε ούτε λίγο ούτε πολύ για πράκτορα των απέναντι και πού εξακολουθεί να κάνει το μαλάκα και να αρνείται να πάρει πίσω τα λόγια του χωρίς σούξου μούξου. Αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε κι ας μην είσαι ενημερωμένος. Πρέπει όμως να το διατυπώσεις ευθέως και ευθαρσώς.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Προς τον σύντροφο toy KKE της 3.44 του Σαββάτου, χωρίς υπογραφή:
Θεώρησε τα παρακάτω ότι λέγονται με φιλική διάθεση.
Αυτό που κάνεις είναι να δηλώνεις (φωνάζεις) απλώς ότι είσαι ο καλύτερος ή μάλλον ότι είσαι η μόνη ελπίδα στη γη, χωρίς όμως να μπορείς να αρθρώσεις ούτε ένα επιχείρημα. Δυστυχώς τώρα που το σκέφτομαι και ο σύντροφος ο greg, εκτός από την καλή του διάθεση και τις διαβεβαιώσεις για τις καλές προθέσεις του κόμματος, δεν παρέθεσε ούτε ένα, μα ούτε ένα, μα ούτε ένα πολιτικό επιχείρημα, στα όσο πολύ συγκεκριμένα του παρέθεσα.
Είναι φανερό πια στις όποιες επαφές σας με τον κόσμο ότι και σε θεωρητικό επίπεδο, δεν κάνετε καθόλου καλή δουλειά μέσα στο κόμμα. Πολύ κόσμος έχει πλέον μορφωθεί αρκετά, και φαίνεται πως δεν αρκεί η διδακτέα ύλη που έχετε, και δυστυχώς είναι μεγάλη έλλιεψη που όπως δεν γράφετε ποτέ σε ελεύθερο, άγνωστο θέμα.
Αλλά και στο κίνημα το ίδιο, υστερείτε πλέον αισθητά. Δεν είστε μέσα σε καταστάσεις που μπορείτε να έχετε όσμωση με τον κόσμο, περιχαρακώνεστε μόνο σε ότι μπορείτε να ελέγξετε και αυτό δεν οδηγεί σε καλά πράγματα, και σε καμία μαζικοποίηση, παρά στις αποστειρωμένες παρελάσεις σας.

Έτσι όπως τα πάτε τα πράγματα, να είσαι σίγουρος ότι εάν ανασυγκροτηθεί το αριστερό-κομουνιστικό κίνημα, καθόλου δεν θα είστε εσείς αυτοί που θα το σηκώσετε. Επίσης, όπως το πήγατε μέχρι τώρα, δεν αφήσατε καμία προοπτική στον κόσμο παρά να στραφεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, με τον ίδιο τρόπο, δεν αφήσατε κανένα περιθώριο στο ΣΥΡΙΖΑ, παρά να στραφεί για στηρίγματα προς τον τρέχοντα “ρεαλισμό” του. Αντί να βοηθήσετε την κατάσταση, υβρίζετε πραγματικά τους αγωνιστές που είναι στο ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αλλού, παρά το ότι αυτοί οι αγωνιστές είναι εξίσου ή μάλλον πιο δραστήριοι μέσα στο κίνημα και θεωρητικά πιο καταρτισμένοι από εσάς.
Χίλια δυο θα μπορούσατε να κάνετε για να επηρεάσετε την κατάσταση, άλλα τελικά όπως φαίνεται ΔΕΝ θα μπορούσατε, Καλά να είστε πάντως, και κάντε αυτό που μπορείτε.
Πικάπα

Ανώνυμος είπε...

Συγγνωμη φιλε μου μπορει να ειμαι και μειωμενης αντιληψης ,αλλα εσυ δεν εθεσες απολυτως κανενα θεμα συγκεκριμενα που να μην απαντησα.Αφορισμους εκανες γενικα για τη πολιτικη του ΚΚΕ ,για την επαφη του με το κοσμο,για τις θεσεις και το προγραμμα του.Καπου ειπες οτι διαφωνεις με την εκτιμηση του κομματος για τη θεση της Ελλαδας στην ιμπεριαλιστικη πυραμιδα χωρις να εξηγησεις τη διαφωνια σου απλα αναπαρηγαγες τα γνωστα περι τροτσκισμου κλπ.Επιπλεον και εντελως τελειως αφοριστικα ανεφερες οτι το ΚΚΕ υπολειπεται ιδεολογικα θεωρητικα και στη μαζικη δραση εναντι ολων των αλλων-αποφευγοντας να τους κατονομασεις ακομα και μετα απο προτροπη μου- οπως υπολειπεται εναντι και καποιων φιλων σου και ακομα και εσενα του ιδιου!!!
Εγω προσωπικα με τις αδυναμιες μου και τα κουσουρια μου οντας μη μελος του ΚΚΕ αλλα φιλος συζητω καθημερινα με πολυ κοσμο διαφορων φυσικα αποχρωσεων και αντιληψεων.Προσπαθω να συζητω παντα με καλη διαθεση αλλα σταματαω συνηθως τη συζητηση οταν αντιληφθω οτι ο συνομιλητης μου, υποτιμα τη νοημοσυνη μου.Ακριβως οτι αρχιζω να υποψιαζομαι οτι κανεις και συ με τα τελευταια σου σχολια.Παρολαυτα αν εχεις σκοπο τελικα να συζητησουμε επι της ουσιας εχω ολη τη καλη διαθεση να το κανουμε.
ΥΓ.Γνωριζω πολυ καλα οτι οι βρωμιες για το ΚΚΕ οπως παραδειγμα αυτες για τον 902 εχουν μεγαλη περαση στα <> στεκια.Τιτλος τιμης ειναι για το ΚΚΕ ολα αυτα ιδιαιτερα οταν προερχονται απο κατι <> που τα χουν κιμιασει με οτι πιο σαπιο υπηρχε πριν λιγο καιρο στο πασοκ.

Tρομοκρατημενος μπροστα στο ελευθερο αγνωστο θεμα.

Гриша


Μάρκομ Ξ είπε...

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω αναλυτικά, γι αυτό δεν θα σχολιάσω επί συγκεκριμένων τοποθετήσεων.

Λέφτηδες, αδικείτε τον κόσμο που σχολίασε το προηγούμενο ποστ. Αυτό που προτείνατε κάναμε, αλλά με τον τρόπο μας. Αμέσως αρχίσατε να κυνηγάτε τη... μύγα ("θεωρήθηκε ότι βάζαμε τους αναγνώστες μας στη θέση τών μαθητών, οπότε λειτούργησε η σκέψη «και ποιοι είστε εσείς ρε, στο φινάλε;»") και τελικά γράψατε την έκθεση που από την αρχή θέλατε να γράψετε. Αυτά για το περιτύλιγμα, πάντα με καλοπροαίρετη διάθεση.

Για την ουσία τώρα. Το ζήτημα της ισορροπίας ανάμεσα στην ανάθεση (από τον λαό σε ένα κόμμα), την αυθόρμητη πρωτοβουλία (του λαού) και την επικουρούμενη πρωτοβουλία (πάλι του λαού) είναι κομβικό, πανδύσκολο, αλλά χωρίς αυτό τακτική δεν έχεις. Είσαι στην καλύτερη περίπτωση, στατικός, αποστειρωμένος και άρα ανώδυνος (για το σύστημα) όμιλος σκέψης. Δυστυχώς, η οργανωμένη αριστερά στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει απωλέσει την αποτελεσματικότητα σε αυτόν τον τομέα. Δυο φορές δυστυχώς, η ερμηνεία που η ίδια δίνει για αυτό ενοχοποιεί είτε τη βάση της (κουρασμένα, αδύναμα ιδεολογικά μέλη), είτε τον αντίπαλο (η αστική τάξη με το πλήθος των όπλων που διαθέτει), είτε τον λαό (που δεν καταλαβαίνει, που είναι σοκαρισμένος, που κάθεται στον καναπέ του, που πρέπει να διορθώσει την ψήφο του κλπ). Η αλήθεια είναι ότι ο πρωταγωνιστής σε αυτή τη μετακύλιση ευθυνών είναι το ΚΚΕ, αλλά και οι υπόλοιποι (ΣΥΡΙΖΑ, εξωκοινοβουλευτική) δεν απέχουν πολύ. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Ανώνυμος είπε...

Κατ αρχήν δεν νομίζω πως έκανα αφορισμούς, Αφορισμός ήξερα πως είναι μία μόνο φράση, που χωρίς κανένα επιχείρημα δηλώνει κάτι πομπώδες, είτε αυτό είναι εξαιρετικά αρνητικό, είτε εξαιρετικά θετικό (όπως η παρέμβαση του άγνωστου συντρόφου της 3.44). Έκανα όμως κρίσεις, δηλαδή περιέγραψα -αρκετά σύντομα βέβαια- την σχετική κατάσταση της συγκρότησης και της επίδρασης του ΚΚΕ στο κίνημα. Αυτό το έκανα όχι για να ικανοποιηθώ, το αντίθετο. Το έκανα ακριβώς γιατί όλες οι απαντήσεις σας βασίζονται στην αξιωματική παραδοχή ότι το ΚΚΕ είναι εξ ορισμού το κέντρο του σύμπαντος της αριστερής (πέστο κομμουνιστικής, αν σου αρέσει) σκέψης και δράσης - κάτι που σαφώς δεν ισχύει, και σαφώς δεν μπορεί να θεωρείται αξίωμα, γιατί εμποδίζει κάθε συζήτηση και επιχειρεί να προκαταλάβει όλα τα συμπεράσματα. Οι κρίσεις μου αυτές δεν στηρίχθηκαν στα γούστα μου, αλλά αντίθετα στηρίζονται σε συγκεκριμένη παρατήρηση πάρα πολλών αριστερών ανθρώπων, παρατήρηση του τι συμβαίνει στο κίνημα, αλλά ακόμη και στο πως ο λαός «διόρθωσε» την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές.

Τα ουσιαστικά θέματα που έθεσα –περιληπτικά είναι αλήθεια- ήταν δυστυχώς πάρα πολλά, τόσο πολλά, που για να αναλυθούν θα χρειαζόταν εκτεταμένη διάσκεψη και γραπτά και προφορικά μέσα για να συζητηθούν με συντροφική ειλικρίνεια και διάθεση. Κάποια στοιχεία από αυτά έχουν ήδη τεθεί στον προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ, ο οποίος όμως δεν είχε συνέχεια, καθώς όσοι τα εξέφρασαν «κατάφεραν» να μην εκλεγούν στο συνέδριο και δυστυχώς η συζήτηση για αυτά δεν κατέληξε, απλά διακόπηκε. Θέλω να πω δηλαδή ότι ο διάλογος πρέπει να είναι εκτεταμένος για να είναι ουσιαστικός. Ωστόσο, οι πόρτες για τέτοιο διάλογο είναι κλειστές, όχι μόνο από την ΚΕ του κόμματος, αλλά και από σχεδόν όλα τα μέλη του ΚΚΕ, γιατί τραβιούνται πολύ γρήγορα από τον όποιο διάλογο, και μάλιστα με πραγματικούς αφορισμούς, όταν ο συνομιλητής τους δεν παραδεχθεί μερικά θέσφατα, το βασικό θέσφατο των οποίων είναι αυτή η αξιωματική παραδοχή που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο. Κάθε αμφισβήτηση σε αυτή την παραδοχή θεωρείται εχθρική ενέργεια, δεν θάπρεπε όμως να είναι έτσι.

Αναγκάστηκα λοιπόν να κρίνω την σχετική θέση του ΚΚΕ στο κίνημα, γιατί οι όροι του διαλόγου δεν μπορεί να είναι όροι προσηλυτισμού, αντίθετα είναι αυτονόητη η συζήτηση με ίσους όρους, απλούστατα γιατί εκτός από το ΚΚΕ υπάρχουν δυνάμεις του ιδίου, αν και νομίζω μεγαλύτερου, βεληνεκούς. Αλήθεια δεν τις βλέπεις; Αυτό είναι πρόβλημα. Τέλος πάντων, είπα ήδη για τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των λοιπών. Δεν τους αναγνωρίζεις; Είναι ένδειξη ότι απλώς ψάχνεις για επιρροές, όχι για συναγωνιστές. Για να πάμε και συγκεκριμένα σε ένα από τα θέματα, σου εξήγησα ότι λαϊκές επιτροπές δεν γίνονται με το να λες «έλα στις δικές μου», αλλά χρειάζεται να είσαι διατεθειμένος να συναγωνιστείς και να συνομιλήσεις με ίσους όρους. Μου λες «έλα στη δική μου», σου λέω, «έλα να τη φτιάξουμε μαζί» ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ; Θα αποκλείσεις κάποιους επειδή δεν σου αρέσουν, θα βάλεις εσύ (μόνο) τους όρους και τις προϋποθέσεις, θα θεωρήσεις ότι αυτοί που έφυγαν από το κόμμα είναι οι χειρότεροι άπιστοι; θα θεωρήσεις ότι αυτοί της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπονομευτές, και γενικά θα σου μυρίζει η κάθε άλλη δύναμη που είναι οργανωμένη, ή θα τα συζητήσεις αυτά σε μηδενική βάση και θα συμμετέχεις δίπλα δίπλα μαζί με όσους θέλουν να αγωνιστούν, μαζί και άλλες οργανωμένες δυνάμεις, χωρίς ΦΟΒΟ να μπλεχτείς, να πάρεις και να δώσεις; ΤΙ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ;

Δεν νομίζω ότι δεν κατάλαβες τα πολύ ουσιαστικά θέματα που έθεσα. Μακάρι να κάνω λάθος. Αν βρούμε μια συνεννόηση σε αυτά, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε και στα υπόλοιπα. Υγεία νάχουμε, η ζωή δεν θα μας περιμένει να το φιλοσοφούμε για τα αυτονόητα. Για τον λόγο αυτό στο εξής καλό είναι να ξεχωρίζουμε τις περιληπτικές αναφορές από τους εγωιστικούς αφορισμούς. Τα λέμε,Πικάπα.

Μάρκομ Ξ είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Δυο είναι οι βασικοί λόγοι (που και αυτοί έχουν τις αιτίες τους, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης) που η τακτική της αριστεράς δεν φέρνει αποτελέσματα. Πρώτον, η συγκεντρωτική σε βάρος της δημοκρατίας δομή των κομμάτων/ οργανώσεων. Δεύτερον, η έλλειψη αλληλεπίδρασης καθοδηγητή - καθοδηγούμενου. Έτσι έχουμε μια κομματική βάση μαθημένη να ακολουθεί γραμμές που χαράσσονται από αντιπροσώπους που γίνονται εκπρόσωποι και τελικά αρχηγοί. Ταυτόχρονα, όσοι είναι έξω από το κόμμα, αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση σαν μαθητές και στη χειρότερη σαν πρόβατα (είτε πιστά, είτε ανεπίδεκτα). Ακόμα όμως και στην καλύτερη περίπτωση, οι 'δάσκαλοι' είναι ανεπαρκείς, καθώς αυτό που κυριαρχεί πάνω από όλα είναι το ΚΟΜΜΑ, το μέσο δηλαδή που ανάγεται σε αυτοσκοπό. Το εργαλείο που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία, ακόμα και αν δεν είναι κατάλλληλο για να γίνει η δουλειά. Η πίστη σε ιδανικά, μετατρέπεται σιγά σιγά σε πίστη προς το ΚΟΜΜΑ. Η υιοθέτηση της ιδεολογίας, ταυτίζεται με την υιοθέτηση της γραμμής του ΚΟΜΜΑΤΟΣ. Τελικά, το ΚΟΜΜΑ σαν ένα απρόσωπο, απροσδιόριστο ον αγιοποιείται και η επιβίωσή του γίνεται ο υπέρτατος στόχος. Πάντα στην πράξη, ποτέ στα λόγια. Μοιάζει αυτό το σχήμα με τις επικλήσεις των κρατούντων για τη "ΧΩΡΑ" ή την "ΕΛΛΑΔΑ", ενώ αυτό που περιγράφουν κατά κύριο λόγο (οι άνθρωποι δηλ.) έντεχνα υποβαθμίζεται.

Είναι χρήσιμα και απαραίτητα τα εργαλεία, χωρίς αυτά δουλειά δεν γίνεται. Αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να γίνει η δουλειά, όχι να κρατηθούν τα εργαλεία, όσο σκουριασμένα και αναποτελεσματικά να είναι.

αυτά τα ολίγα,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Πάντως σύντροφε Greg, κακώς δεν είσαι μέλος του ΚΚΕ. Φαίνεται από τα γραφτά σου ότι συμφωνείς με τη γραμμή περισσότερο και από τον Ριζοσπάστη. Οπότε, γιατί να μην συμμετέχεις και στη χάραξή της;

Ανώνυμος είπε...

Αντιλαμβανομαι οτι η προοπτικη που βαζει ο Συριζα στο λαο ειναι η λεγομενη κυβερνηση της αριστερας που θα βελτιωσει το βιοτικο του επιπεδο χωρις ουσιαστικη πολιτικη συγκρουσης με την ΕΕ και τα μονωπολια.Με τα μονωπολια ομως αθικτα δεν μπορουμε να εχουμε και το λαο χορτατο.Κι εδω κολλαει η πιτα ολοκληρη και ο σκυλος χορτατος εξου και η συνεπης σταση του ΚΚΕ για καμια συνεργασια σε επιπεδο κορυφης.Η προοπτικη μιας λυσης εντος των τειχων εξηγει και την τακτικη του Συριζα να συμμετεχει στα διαφορα think tanks απο το ινστιτουτο brookings μεχρι το συνεδριο του ΣΕΒ ή να υποστηριζει οτι ο ολαντ φερνει νεο αερα στην ευρωπη κλπ.
Το ΠΑΜΕ θετει ως προτεραιοτητα για την ανασυνταξη του εργατικου-λαικου κινηματος την απαλλαγη απο τον εργοδοτικο κυβερνητικο συνδικαλισμο.Δεν αμφιβαλλω οτι στις γραμμες συριζα και ανταρσυα ειναι εγκλωβισμενοι και τιμιοι αγωνιστες.Αυτους ολους οπως και τη πλειοψηφια του ελληνικου λαου που πληττεται απο τη βαρβαρη πολιτικη της συγκυβερνησης και της ΕΕ επιχειρει το ΚΚΕ να τους συναντησει.Θελει και φανηκε αυτο ως ενα βαθμο απο το προσυνεδριακο διαλογο να ανοιξει μαζι τους μια πλατια συζητηση για τη πολιτικη προταση του.Επιδιωκει να ανοιξει η συζητηση γυρω απ αυτη χωρις ορους και προυποθεσεις οπως λετε,αλλα και χωρις προκαταληψεις.Ομως δε νομιζω οτι ολοι αυτοι οταν γινεται μια απεργια συμμετεχοντας μεσα απο τις γραμμες των εκφυλισμενων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να πραττουν το αγωνιστικο τους καθηκον ποσω μαλλον οτι υπερτερουν εναντι των ταξικων δυναμεων του ΠΑΜΕ.Παρα τις αδυναμιες και τα λαθη που οντως υπαρχουν μπορουμε να αναφερουμε μια σειρα απο μικρους και μεγαλους αγωνες που οι δυναμεις του ΠΑΜΕ συνεβαλλαν τα μεγιστα και απο την αλλη να δουμε και τη λειτουργια δυναμεων οπως η αυτονομη παρεμβαση και τη καταστροφικη σε πολλες περιπτωσεις συστρατευση τους με τις ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ με αποκορυφωμα το φιασκο της απεργιας των καθηγητων.
Για τις λαικες επιτροπες:
Οταν ξεσηκωθει μια γειτονια για να μη κοπει το ρευμα ενος ανεργου ή να μη κατασχεθει το σπιτι του, λες να ζητανε οι κομμουνιστες απο τους συμμετεχοντες πιστοποιητικο αποδοχης της Λαικης Εξουσιας;Η λαικη επιτροπη ειναι φυτρα της Λαικης Συμμαχιας και φυσικα η τελευταια δεν υιοθετει το προγραμμα του ΚΚΕ.Δεν απομωνονονται ουτε καταπνιγονται οι εχοντες διαφορετικη αποψη χωρις αυτο να σημαινει οτι στα πλαισια μιας λαικης επιτροπης απαγορευεται οι κομμουνιστες να ασκουν ιδεολογικοπολιτικη διαπαλη.Και αυτη ειναι η προσωπικη μου εμπειρια απο τη συμμετοχη μου στη λαικη επιτροπη της γειτονιας μου.
Για το ΥΓ του Μαρκομ.
Η ιδιοτητα του μελους του ΚΚΕ προυποθετει ενα βαρυ φορτιο που δεν ειναι ντροπη να πω οτι στις δεδομενες συνθηκες αδυνατω να το σηκωσω.
Κατα τ αλλα το ΚΚΕ κομμα χυλος και σουπα δε θα γινει και αυτο ειναι υποχρεωση ολων μας μελων και μη.


Гриша

Ανώνυμος είπε...

PΠολύ καλή απάντηση, απο πλευράς συνοχής επιχειρημάτων καιχωρίς πλάγια λόγια και πολιτικαντισμούς. Ειλικρινά, το λέω.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι το πολιτικό σκεπτικό είναι ολοκληρωμένο κα επαρκές - δεν είναι (κατά τη γνώμη μου πάντα)και αγνοεί καταφανώς βασικές παραμέτρους του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Θα επανέλθω συγκεκριμένα επι αυτού, μόλις μπορέσω

Επίσης, καθόλου δεν σημαίνει ότι απαντήθηκαν ευθέως τα συγκεκρμένα απλοποιημένα ερωτήματά μου σχετικά με τις λαϊκές επιτροπές. Υπενθυμίζω ότι πιο ολοκληρωμένα τα είχα θέσει στο προηγούμενο ποστ. Κάθε φορέας, επιτροπή η οτιδήποτε που δεν θέλει να είναι εντελώς μπάχαλο, έχει μια ελάχιστη ταυτότητα, μια υποτυπώδη εκπροσώπηση και φυσικά προσωποποίηση, έναν κάποιο εσωτερικό συντονισμό, ένα στοιχειώδη τρόπο λήψης απόφασης, έναν μικρό έστω τρόπο διασύνεσης με άλλες παρόμοιες καταστάσεις κ.λ.π. τουτέστιν έναν ελάχιστα απαράιτητο τρόπο και χαρακτήρα οργάνωσης,και πολιτικών στόχων, και αναπόφευκτα, μια κάποια "εξουσία". Το τονίζω κάποια εξουσία. Επομένως όλα τα σχετικά ερωτήματά μου παραμένουν εντελώς αναπάντητα. Και φυσικά ακολουθούν τα υπόλοιπα ουσιαστικά θέματα που έθεσα, και άλλα που δεν έθεσα
Αλλά θα επανέλθω
Πικάπα

ΥΓ
Θεωρώ ότι τα θέματα που έβαλε ο Μάρκομ είναι πράγματι καθοριστικά όπως το λέει, και κάπως επικαλύπτονατι με αυτά που είχα θέσει στο σημείο Α) του προηγούμενου ποστ. Τα θέματα αυτά έχουν εφαρμογή και στο κόμμα και στο κίνημα (νυνδικαλισμό - λαϊκές πιτροπές κ.λ.π)

Ανώνυμος είπε...

Προς το φίλο GREG
Αντιλαμβάνομαι ότι στο ξεκίνημα της κρίσης ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι το ΚΚΕ ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση ώστε –αυτονοήτως- να ηγηθεί του αγώνα απέναντι στην σφοδρή ταξική επίθεση που ενέκυψε. Αντιλαμβάνομαι ότι ήταν το πρώτο με διαφορά κόμμα της αριστεράς, είχε καλά οργανωμένη βάση μελών, τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό, επιχειρήσεις, και υποτίθεται πως είχε ήδη «προβλέψει» την επίθεση που ερχόταν, και προετοίμαζε τον κόσμο για την ανάγκη ανυπακοής, άρα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι ήταν και το ίδιο προετοιμασμένο για τέτοιες εξελίξεις. Οι εξελίξεις όμως δεν δικαίωσαν αυτές τις λογικές υποθέσεις. Το ΚΚΕ βρέθηκε απροετοίμαστο απέναντι στην κρίση από κάθε άποψη. Δεν είχε προβλέψει την τακτική και τις συμμαχίες με βάση τα οποία θα απαντούσε στην επίθεση, σε αυτή τη δεδομένη χώρα, με αυτή την κατάσταση οργάνωσης και συνείδησης των λαϊκών μαζών και με αυτούς τους γενικότερους εσωτερικούς και διεθνείς συσχετισμούς. Δεν είχε προβλέψει ούτε καν το πώς θα προστατέψει τα οικονομικά του από τη σφοδρή οικονομική στενότητα, η οποία (ως αναμενόμενο) προέκυψε από την κρίση που είχε (θεωρητικά) προβλέψει – εάν το είχε προβλέψει, δεν θα είχε αναγκαστεί και δεν θα ήθελε να φτάσει στην κατάσταση πολύμηνων χρωστούμενων στους εργαζόμενους και σε τελευταίας στιγμής απολύσεις με βάση αντεργατικούς νόμους και σε αναγκαστικές πωλήσεις-ακρωτηριασμούς.. Οι διαψεύσεις αυτές ολοκληρώθηκαν με την πεισματική προσκόλληση σε μια τακτική που φαινόταν ήδη πως δεν λειτουργούσε, όταν καλώντας τον λαό να «διορθωθεί» (και να διορθώσει την ψήφο του) εισέπραξε μεγάλη απώλεια της κοινωνικής επιρροής του (και παρεμπιπτόντως απώλεια και της ψήφου του 50% περίπου των επιρροών του). Και αντί να μπορέσει να ηγηθεί του αγώνα, βρέθηκε σε χειρότερη θέση, τη στιγμή που η σφοδρή επίθεση συνεχίζεται με σαρωτική επιστροφή των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων στο 19ο αιώνα και περιστολή βασικών αστικοδημοκρατικών ελευθεριών. Τι άλλο θα πρέπει να περιγράψει κανείς για να δει ότι υπάρχουν σοβαρά και θεμελιώδη λάθη συγκρότησης και λειτουργίας, και όχι απλώς κάποιες λεπτομέρειες και αδυναμίες που δήθεν απλώς χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια; (για να μην πούμε την αδικαιολόγητη δικαιολογία ότι φταίει ο αντίπαλος, ο οπορτουνισμός κλπ;)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ποιος (και πως) θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;
Επομένως το να διακηρύττεις το οτιδήποτε καλό και αξιοσέβαστο, την πίστη στον σοσιαλισμό, το ότι είσαι κομμουνιστής, ή το να καλείς σε αντίσταση και την ανυπακοή στην ΕΕ, κλπ, αυτό δεν εξασφαλίζει ότι πράγματι κινείσαι διέξοδα. Εάν δεν καταφέρεις να κάνεις πολιτική και συμμαχίες, εάν δηλαδή δεν πατήσεις στις σημερινές συνθήκες και δεν βρεις ένα μονοπάτι που να σε βγάζει πέρα, τότε δεν πας παραπέρα, παρά μένεις εγκλωβισμένος και περιχαρακωμένος, χάνοντας δυνάμεις – αυτό ακριβώς συμβαίνει - γιατί να το κρύψωμε άλλωστε;. Μέχρι πότε μπορείς όμως να παραμείνεις περιχαρακωμένος;. Χωρίς περιστροφές πόσο μπορεί να αντέξει ακόμη και ο δικός σου ο κόσμος, απέναντι σε μια σφοδρή ταξική επίθεση που έχει ακόμα πολύ δρόμο; Μια κοινωνία ισοπεδωμένη δεν μπορεί να αντισταθεί – παρά ίσως μόνο μετά από τουλάχιστον μια δεκαετία να αρχίσει να αναπτύσσεται μια εκ νέου αντίσταση σε νέες βάσεις, όταν όμως θα έχεις περάσει σε εντελώς άλλο επίπεδο διαβίωσης, σε δεινή θέση της εργασίας έναντι του κεφαλαίου, και σε άλλο στην ουσία πολίτευμα, δηλαδή θα μιλάμε για την επόμενη και όχι για αυτή τη συγκυρία και από πολύ χειρότερες θέσεις. Ακόμη και το να μπορείς να έχεις τα πολιτικά δικαιώματα που ακόμη έχεις, χρειάζεται κάποια πολιτική ισχύς που θα μπορέσει να σου τα διεκδικήσει. Κοντολογίς, έτσι όπως πάμε, για να συνεχίσεις να μπορείς να λες τα κομμουνιστικά σου χωρίς να αναγκαστείς να περάσεις πρακτικά στην παρανομία, -πράγμα που φαντάζομαι κανείς δεν θα το έλεγε θετική εξέλιξη- πρέπει κάποιος άλλος να κάνει τη βρώμικη δουλειά του συμβιβασμού, ώστε να ανακόψει τον επερχόμενο αστικό ολοκληρωτισμό.
Περιληπτικά, αυτή την ανάγκη εκφράζει το αυθόρμητο για πολλούς αίτημα για κυβέρνηση της αριστεράς. Αν όμως υπολογίζεις ότι κάποιος άλλος θα το κάνει (π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ), και εσύ θα μπορείς να παραμείνεις «καθαρός» και αμόλυντος, έχεις ήδη υπογράψει την περιθωριοποίησή σου. Προφανώς, δεν σου λέω να γίνεις «βρωμιάρης» οπορτουνιστής. Σου ανακεφαλαιώνω όμως: ΤΑΚΤΙΚΗ, ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ (σήμερα και με πραγματικές, σημερινές και όχι φανταστικές δυνάμεις), άρα, ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η πολιτική συζήτηση που χρειάζεται.
Η αριστερά (και το ΚΚΕ) βρέθηκε τραγικά ανέτοιμη στο ξεκίνημα της κρίσης. Τι θα γινόταν σήμερα, εάν σήμερα δεν αθροιζόταν στο όνομα της αριστεράς η ισχυρή κοινωνική επιρροή (και παρεμπιπτόντως τα εκλογικά ποσοστά) του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο θα μπορούσε η αριστερά (και το ΚΚΕ) να ομιλεί και να πράττει;
Πολλά μπορούν να ειπωθούν στη συνέχεια, για το αν (και πόσο οριστικά) οπορτουνιστής είναι ή δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ, για το πόσο παγιωμένη ή ρευστή και δυναμική είναι η κατάσταση αυτών των πολιτικών υποκειμένων, για το πώς χαράζουμε τακτική και συμμαχίες, για το πώς ανεβάζουμε το βαθμό οργάνωσης και χειραφέτησης των λαϊκών μαζών από εκεί που βρίσκεται σήμερα, για το πώς όλοι αυτοί η πολιτικοί ελιγμοί δεν θα καταντήσουν σε οπορτουνισμό, κλπ, κλπ, μεγάλες και δύσκολες συζητήσεις. Αλλά δεν έχει πραγματικά νόημα να συνεχίσουμε προς το παρόν, όταν τα παραπάνω δεν γίνονται αποδεκτά, όταν μιλούμε για ιδέες χωρίς να βλέπουμε την αντικειμενική κατάσταση, όταν μιλούμε για συμμαχίες και φανταζόμαστε ανύπαρκτες δυνάμεις που θα γεννηθούν εκ του μηδενός και μάλιστα υπό την δική μας (ισχνή προς το παρόν) επιρροή, όταν όπως είπε και ο Μάρκομ, μιλούμε σωστά για ωραίες έννοιες, αλλά φευ, εντελώς κενές νοήματος, ξεχνώντας ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκονται: ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η κρίσιμη συζήτηση που αμελήσαμε
Στη συνέχεια, αυτά που είπε ο Μάρκομ στην τελευταία παρέμβασή του είναι η κορυφή του παγόβουνου από τα πραγματικά δύσκολα που έχουμε να συζητήσουμε φίλε GREG. Τα θέματα φυσιογνωμίας του ή των αριστερών-κομουνιστικών κομμάτων, την ιστορική αποτίμηση του κινήματος των τελευταίων αιώνων, την επαναδιατύπωση του κομμουνιστικού οράματος με βάση την ιστορική αποτίμηση, και την ανασύνθεση της στρατηγικής της μετάβασης, πάντα με βάση την αποτίμηση και μάλιστα υπό το φώς των σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων (όπως έκανε τότε και ο Μάρξ). Πρόκειται για τεράστια συζήτηση, που έπρεπε να είχε ξεκινήσει μετά το 1989, όταν αντί για τις τραγικές διασπάσεις και την άγονη όπως αποδείχθηκε αντιπαλότητα ΚΚΕ-ΣΥΝ, έπρεπε να τεθούν στο τραπέζι συντροφικά αυτά τα κεφαλαιώδη θέματα. Έπρεπε, έτσι ώστε να έχουν οδηγήσει στην πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα της αριστεράς απέναντι στο ρεβανσισμό του κεφαλαίου που ως αναμενόμενο άρχισε αμέσως μετά την πτώση της Σ.Ε. και κλιμακώνεται σήμερα.
Χωρίς αυτή τη συζήτηση αντιλαμβάνομαι τώρα ότι είναι μάταιο να μιλάμε για τις λαϊκές επιτροπές, δηλαδή για τη λαϊκή συμμαχία, δηλαδή για τη συμπόρευση με υπό το ΚΚΕ, (το ξαναλέω, υπό και όχι με), για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους…
Για αυτά τα θέματα έχω απλώς να σου πω το εξής και αν θέλεις πίστεψε ότι το κάνω για καλό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Υποσημείωση:
Διαφωνώ, είτε δεν είμαι ευχαριστημένος με σημαντικά στοιχεία της φυσιογνωμίας, της οργάνωσης αλλά και της τρέχουσας πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ψάχνομαι τώρα για να σταματήσω να το υποστηρίζω κριτικά (αλλά και έμπρακτα). Για τον απλό λόγο ότι δεν βλέπω κάποιο άλλο καταλληλότερο όχημα στον ορίζοντα. Το πιθανότερο μάλιστα, τα περισσότερα μέλη του Σ. έχουν λίγο πολύ παρόμοια χαρακτηριστικά! Σε κάθε περίπτωση όμως θα ήθελα ειλικρινά να σε πληροφορήσω, γνωρίζοντας μάλλον καλύτερα, ότι για τα μέλη αυτά του Σ. είναι μηδαμινή η πιθανότητα να έρθουν κάποτε στην επιρροή αυτού του ΚΚΕ. Το ίδιο ισχύει και για όλα σχεδόν τα μέλη της (προς το παρόν) εξωκοινοβ. αριστεράς και τους κάθε είδους αριστερούς ή δημοκράτες αγωνιστές. Υπάρχει μια αρκετά σταθερή και κοινή βάση όλων αυτών στην αποφασιστική απόρριψη της οργανωτικής πρακτικής και της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ. Το σημαντικότερο όμως είναι πως όλοι αυτοί είναι πεπεισμένοι για την ανάγκη ουσιαστικής αποτίμησης, αναδιατύπωσης και ανασύνθεσης τόσο του σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού οράματος όσο και της στρατηγικής της μετάβασης, και επίσης την ανασύνθεση των χαρακτηριστικών του (ή των) πρωτοπόρου υποκειμένου της μετάβασης. Για όλους αυτούς, και για μένα μαζί, η φύση αυτών των σχημάτων είναι αντικειμενικά μεταβατική, και μέσα από αυτά, ακόμη και έως και της παρυφές του ρεφορμισμού, θα αναγεννηθεί –αν και εφόσον- το αριστερό (σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό) κίνημα. Δεν είναι χωρίς λόγο αυτές οι επεξηγήσεις: Προς το παρόν, και στο ορατό μέλλον, δεν είναι εύκολο να προκύψουν πολλοί επιπλέον υποψήφιοι συναγωνιστές, ούτε η οποιαδήποτε παρέμβαση του ΚΚΕ μπορεί να τους παράξει ταχύτατα και στην απαιτούμενη ποιότητα και ποσότητα. Επομένως, για να πατάμε στη γη αν και κοιτάμε προς τον ουρανό, το κίνημα θα κινηθεί και από το ΚΚΕ βέβαια, αλλά και από αυτούς του ανθρώπους, που μάλιστα είναι και περισσότεροι. Επομένως έχει μεγάλη σημασία η λειτουργική συνέργεια, ακόμη και από μακριά που λέει ο λόγος, όμως είναι ανάγκη οι εκατέρωθεν προσπάθειες να βαρούν προς την ίδια κατεύθυνση και όχι μεταξύ τους. Αυτά προς το παρόν – και με ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

ΛΕΦΤ, εξαντλήθηκα με τους περιορισμούς σου για να το δημοσιεύσω σε συνέχειες. ΟΥΦ!
Πικάπα

Ανώνυμος είπε...

Πικαπα
Θα κυβερνησει η αριστερα θα ξεφτιλιστει ,επιτελους, και τα λεμε μετα.
Μπορει να μην ειναι αμεση η ισχυροποιηση του Κομματος αλλα δεν θα υπαρχουν πλεον αναχωματα ισχυρα, να προπαγανδιζουν οτι υπαρχουν ΟΜΟΡΟΙ χωροι με το ΚΚΕ. ΤΟ ΚΚΕ ΗΓΗΤΕ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΥΤΟ Π Ρ Ε Π Ε Ι ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΤΟ.

Ανώνυμος είπε...

Υποσημείωση: και εγώ κάνω ορθογραφικά λάθη, εμφανώς όμως είναι τυπογραφικά, όταν βιάζομαι από τη πολλλλή φλυαρία. Αντίθετα τα ορθογραφικά λάθη αυτού του είδους των παρεμβάσεων, μαζί με την εντυπωσιακή αγριότητα του λόγου παραπέμπουν στα γνωστά λάθη άλλου αντίθετου πολιτικού χώρου.
Τι συμβαίνει ακριβώς; προσέξτε το αυτό και μην εκτείθεστε σύντροφοι του ΚΚΕ.

Σε κάθε περίπτωση, εάν αποτύχει η αριστερά, αυτό θα είναι συνολική αποτυχία της αριστεράς, με ότι αυτό συνεπάγεται και για το ΚΚΕ. Αλλά δεν θα αποτύχει.

ΤΕΛΟΣ FIN βγαίνω στη σύνταξη


Ανώνυμος είπε...

"Σε κάθε περίπτωση, εάν αποτύχει η αριστερά, αυτό θα είναι συνολική αποτυχία της αριστεράς, με ότι αυτό συνεπάγεται και για το ΚΚΕ."

Τελειως αυθαιρετο το συμπερασμα σου αν συνυπολογισεις οτι το ΚΚΕ θα πρωτοστατει στο να πεσει η κυβερνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτυχει γιατι εχει αποτυχει ο καπιταλισμος στον οποιο απλα θα προϊσταται.
FINITA LA MUSICA, PASSATA LA FIESTA

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Δεν είμαι εγώ ο ...’’βασανιστής’’! :-) Ο Blogger είναι! (η πλατφόρμα δηλαδή που χρησιμοποιούμε για να βγαίνουμε στον αέρα). Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι μία δεδομένη και ανυπέρβλητη τεχνική προδιαγραφή που μόνο η διαχειρίστρια εταιρία μπορεί να αλλάξει.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μήπως είσαι υπερβολικά αυστηρός; Μετά την αρχική λανθασμένη περιγραφή και κατόπιν των παρατηρήσεων του Πικάπα έκανα κάποιες διορθώσεις που δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Η αντιπαράθεση με σχολιαστές προσκείμενους στο ΚΚΕ δεν αποπροσανατόλισε κάπως την κουβέντα; Μη θεωρηθεί ότι το κάνω ζήτημα, προς Θεού! Δίνω τη δική μου εκδοχή, το σκεπτικό που λένε.

Κυνηγάω τη μύγα, λες. Δεν έχεις άδικο, αλλά κι εγώ έχω τα δίκια μου. Φυσάω και το γιαούρτι επειδή έχω καεί στο χυλό (ορισμένα καψίματά μου τα ξέρεις, αλλά μερικά δεν τα ξέρεις...).


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Πικαπα,
Στις θεσεις του ΚΚΕ για το 19ο συνεδριο γινεται αυτοκριτικη της ΚΕ για τις εκλογικες απωλειες αλλα και για τη μη ετοιμοτητα του κινηματος μπροστα στην σφοδρη επιθεση του κεφαλαιου κυριως για αδυναμιες και ελλειψεις υποκειμενικου χαρακτηρα σε σχεση και με το πρωτοφανες γεγονος οτι ο λαος ειχε να επιλεξει αναμεσα σε μια κυβερνηση της ΝΔ ή του πασοκ απ τη μια και σε μια κυβερνηση της ''αριστερης συνεργασιας'' απο την αλλη. Ο υποκειμενικος παραγοντας.Μηπως το 40% που το 99' ψηφισε το πασοκ του γιωργακη ειχε το αλαθητο πολιτικο κριτηριο;
Ο γνωστος Ιταλος μεγιστανας Ανιελι ειχε πει-και εδω δανειζομαι απο το Μπογιοπουλο-οτι οταν τη δουλεια μας δε μπορει να τη κανει η δεξια τοτε πολυ ευκολοτερα μας τη κανει η ''αριστερα''.
Υποτιμαται η ταχυτατη μετεξελιξη του συριζα σε σοσιαλδημοκρατια συντηριτικοτερη του Πασοκ-τηρουμενων των αναλογιων-στηριγμα του συστηματος σε συνδυασμο και με τη κολακεια του αυθορμητου των πλατειων κλπ.Αυτο αποδεικνυεται και με την απουσια του σημαντικου ποσοστου που πηρε (27%)απο το κινηματικο πεδιο,απο τη ριζοσπαστικοποιηση του.Ουτε ενα σημαντικο κομματι των ψηφοφορων του αλλα ουτε και ο ιδιος ο συριζα ηθελε να παιξει αυτο το ρολο.Επικρατησε και δυστυχως επικρατει ακομα μια εντελως αστηριχτη μικροαστικου τυπου αντιληψη που ελεγε οτι μπορουμε με μια κυβερνηση της αριστερας να επιστρεψουμε στη προ κρισης εποχη.Στο σημειο αυτο χρειαζεται οντως δουλεια.Με ποιο τροπο ο λαος σημερα παραμενει δεσμιος τετοιων αντιληψεων;Γιατι δε συνειδητοποιει τη ταξικη του θεση;Γιατι δεχεται ως νομοτελεια την εξαρτηση του απο τον καπιταλιστικο τροπο παραγωγης;Πως συμβαλλει ο συριζα στη χειραφετηση του λαου στην καταργηση χρονιων στερεοτυπων και αντιληψεων την ιδια στιγμη που πινει νερο στο ονομα της ΕΕ και προβαλλει ανωδυνα διλληματα μνημονιο αντημνημονιο;O Συν δεν ηταν αυτος που ψηφισε με χερια και ποδια τη συνθηκη του Μααστριχτ;Αμφιβαλλει αραγε κανεις οτι αυτη ειναι η κορωνιδα των σημερινων αντιλαικων αντεργατικων μετρων που βιωνουμε;
Τη στιγμη που οι αντικειμενικες συνθηκες εχουν ωριμασει για να βαλουμε στο τραπεζι τη προοπτικη αποδεσμευσης απο την ΕΕ,ποιος ο ρολος του κκ;Μηπως να προσφυγει σε τακτικισμους του τυπου: συνεργαζομαι και μετα καταγγελω και σε βγαζω στη σεντρα;

Μεσα σ ολα αυτα ειχαμε και την επειδινωση των οικονομικων του ΚΚΕ.Μια τηλεοραση που ως κομματικο μεσο ειχε μηδενικη εως ανυπαρκτη διαφημιση και η τυποεκδοτικη που καποια στιγμη συντονισμενα τα αστικα εντυπα που εκδιδοταν απ αυτη αποχωρησαν και μαζι ενα σημαντικο κομματι των εσοδων του.Μπορουσε να προβλευθει εγκαιρως αυτη η κατασταση ωστε να μη προχωρησει σε τετοιου ειδους ανοιγματα;Το σιγουρο ειναι οτι το κομμα σε καμια περιπτωση δεν ηθελε αυτη τη καταληξη που δινει πατημα ωστε να χτυπηθει απο εχθρους και ''φιλους''.
Για την επαναδιατυπωση οπως λες του κομμουνιστικου οραματος:
Σιγουρα ο σοσιαλισμος-κομμουνισμος ειναι μια ζωντανη διαδικασια την οποια πρεπει να συμπληρωνουμε και να εμβαθυνουμε να αναδεικνυουμε τα λαθη και τις παρρεκλισεις χωρις ομως να μηδενιζουμε την προσφορα της σοσιαλιστικης οικοδομησης.Και συνηθως αυτο το λαθος(;) κανουν οσοι μιλουν για επαναδιατυπωση, σοσιαλισμο με δημοκρατια κλπ. Ειναι οι ιδιοι που φτανουν ακομα στο σημειο να κανουν λογο για το ''τελος της εργατικης ταξης''.
Гриша

YΓ. Εχει δικιο ο Left αποπροσανοτολιστηκε η κουβεντα και ξεφυγε απο το θεμα της αναρτησης αλλα.....αλλα.

Ανώνυμος είπε...

Εχει δικιο ο Left αποπροσανοτολιστηκε η κουβεντα και ξεφυγε απο το θεμα της αναρτησης.
Και εγώ εξάλλου πήρα σύνταξη.
Πικάπα

ΥΓ του τέλους
Φιλε greg συμμερίζομαι τα περισσότερα ερωτήματά σου για τον ΣΥΝ, αλλά δεν προχωρώ εύκολα σε μονοσήμαντες απορριπτικές απαντήσεις και δεν νομίζω ότι η δημιουργια του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ζημιά, αντίθετα ήταν απαραίτητη - άλλο πως θα καταλήξει. (Ειδικά για το μάαστριχ ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ταυτίστηκε με τον ΣΥΝ, ούτε με τον τυφλό ευρωπαϊσμού εκείνης της εποχής - το τώρα παίζεται και θα το δούμε στην πορεία).
Και σημείωσε ότι το τι θα κάνει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γενικότερα όμως το όλο θέμα είναι δύσκολο για όλου. Έχουμε μπλέξει με θηρία, και δεν βγαίνει πέρα η κατάσταση μονοσήμαντα, δηλαδή μόνο απο έναν, και μόνο με μια ερμηνεία, και μόνο κατα μέτωπο. Είναι λίγο "τρέλα" αυτό που λέω, αλλά είναι και τρελή η κατάσταση..

Ιδιαίτερα θα ήθελα να τονίσω ότι εξ απανέκαθεν, βασικές στρεβλώσεις και ασθένειες της φυσιογνωμίας των πολιτικών υποκειμένων, αντί να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται, καλύπτονται πίσω απο την απαράδεκτη γενικοολογία των "υποκειμενικών αδυναμιών", με το γενικό συμπέρασμα "να προσπαθήσουμε πεισσότερο". Δηλαδή κοινώς, τραβάτε κουπί, για να μην σκέφτεστε. Αυτό -συγχώρησέ μου τη γνώμη- ισχύει σαφώς για το ΚΚΕ και η ¨αυτοκρτική¨ του είναι για μένα πλασματική γενικώς και ειδικώς. (Αν θες να πάμε στο ΣΥΡΙΖΑ, η αυτοκριτική και η κριτική είναι ένα συνεχές αυτομαστίγωμα, αν και στο τέλος επικρατεί και εδώ το τραβάτε κουπί γιατί χανόμαστε...που να στα λέω...)

Τέλος, τα θέματα που έθεσε σε αυτό το ποστ ο Μάρκομ, είναι κρίσιμα και καθοριστικά για κάθε ειδους επί μέρους συζήτηση (φίλε Left) και νομίζω πως πρέπει να ασχοληθείς ειδικά με αυτά.

Ανώνυμος είπε...

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Νομίζω πως θα συγχωρήσει ο φίλος left μαι τελευταία παρασπονδία, έτσι για να μην πάει άχρηστη η πρσπάθεια που κάναμε εδώ*, και για να δούμε κατά πόσο ο "διάλογός" μας έχει κάποιο νόημα.
(*άν και έρπεπε να γράφαμε σε άλλο τετράδιο..)

Φίλοι συνομιλητές.
Διαβάστε εδώ

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13307:koutsoumpas&catid=83:aristera&Itemid=200

Το παραθέτω χωρίς σχόλια.
Τα πολλά τα λόγια που είπα(με), τελικά είναι φτώχεια, (φίλε greg) -
Πικάπα τελεία και πάυλα.

Ανώνυμος είπε...

Αυτος ειναι ο Ρομπεν των δασων του συριζα;


Гриша

Ανώνυμος είπε...

Λέφτηδες

Εδώ έχουμε δύο παράλληλες ουτοπίες σε μια ευκλείδεια επιπεδομετρία : Η ουτοπία των ρομαντικών και εβαίσθητων ψυχών του ΣΥΡΙΖΑ που ελπίζουν ΑΚΟΜΑ ότι το ευαγές θα συνεργαστεί. Από την άλλη η ουτοπία των οφφσόρηδων ότι στη "λαϊκή συμμαχία" που οραματίζωνται θα δεχθούν να μπούν , πέρα από το Ραντανπλάν και κάθε άλλος φουκαράς που του πήραν το κόκκαλο.

σας το έχω πει πολλές φορές ορέ και θα το επαναλάβω : οι σγούψες της Κουμουνδούρου προς περισσό μεριά έχουν στόχευση μόνο στη βάση και τους συνοδοιπόρους του απολιθώματος , πρόκειται δηλαδή για προφάσεις . Δεν τους θεωρώ τόσο ηλίθιους . Αντίθετα η πείσμων άρνηση του κώματος να συζητήσει έστω και για τη τιμή της πατάτας ( και των ..όπλων ) με την άλλη πλευρά ΔΕΝ είναι προσχηματική . Εκεί στο Φέστουνγκ Περισσός δεν έχουν άλλη επιλογή.

Όσο στέκει το έβδομο αξίωμα του Αλεξανδρινού , οι δύο αυτές ουτοπίες δεν θα συναντηθούν , μη τρέφετε φλούδες ....
Στη κατά Ρήμαν ή στη κατά Λομπατσέφσκη γεωμετρία υπάρχουν ελπίδες

Γιάκοβ

Μάρκομ Ξ είπε...

Γεια σου ρε σύντροφε Γιάκοβ!

Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Λομπατσέφσκι... που τον θυμήθηκες...

Πάντως αμφότεροι οι "οπορτουνιστές" και οι "ορθόδοξοι" λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο: τα αποβράσματα της ΧΑ. Και καλά για τους Περισσιώτες δεν έχω αμφιβολία ότι καρφί δεν τους καίγεται, όσο περνάνε το 3%. Αλλά οι άλλοι; Δεν καταλαβαίνουν ότι όσο παίζουν κρυφτούλι με τον λαό, τα σκατά θα βγαίνουν όλο συχνότερα στην επιφάνεια, μέχρι να μας πνίξουν τελείως;

με θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Ο ρεαλισμος του Ομιλου Φιλων Νικου Μπιστη θα μας σωσει...απο τις ουτοπιες.


Гриша

LeftG700 είπε...

Φίλε Greg,


Ο Blogger, για τους δικούς του, άγνωστους λόγους, αρνείται να εμφανίσει το σχόλιό σου. Θα το κάνω εγώ.


Τα λέμε

Greg είπε...

Ο ρεαλισμος του Ομιλου Φιλων Νικου Μπιστη θα μας σωσει...απο τις ουτοπιες.


Гриша

Ανώνυμος είπε...

Και μετα οταν σου λεω οτι οι νεοφιλελευθεροι εχουν στο dna τους φασισμο λες οτι υπερβαλω...

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_13/09/2013_518529

G.

Ανώνυμος είπε...

ναρόντνυ κομμισάρ

αντιχαιρετώ θερμά αν και αναμένω ότι στο πολιτικό χώρο δεν θα κάτσει γεωμετρία Λομπατσέφσκη αλλά Ρήμαν

Γκρίσα

ούτε με ξέρεις ούτε ( και θέλω να ) σε ξέρω , οπότε τα καλαμπουράκια με τη κατάντια που λέγεται Μπίστης κομμένα εδώ και τώρα . Εγώ τον ήξερα από τότε που έπαιζε βόλλευ και αργότερα από τη πρώτη Νομική , εσύ ορέ νεούδι από πού βγάζεις τέτοια συμπεράσματα. Κάνε μου λοιπόν τη χάρη να μου απευθύνεις άλλη φορά το λόγο μόνο αν ξανα ασχοληθώ ποτέ ( πράγμα χλωμό ) με την υπέροχη ύπαρξη σου

Γιάκοβ