Υπενθύμιση σε εχθρούς και ‘‘φίλους’’ τού ΣΥΡΙΖΑ και τής όλης Αριστεράς που χύνουν τη μαύρη χολή τους για τους Γιάννη Μηλιό και Γιάννη Τόλιο

Επειδή πολλοί εχθροί φρύαξαν και πολλοί άσπονδοι ‘‘φίλοι’’ και εθελοντές συμβουλάτορες που θέλουν το ‘‘καλό’’ τού ΣΥΡΙΖΑ ανησύχησαν από τα όσα δήλωσαν οι Γιάννης Μηλιός και Γιάννης Τόλιος (χθες βράδυ) και Γιάννης Μηλιός (σήμερα το πρωί) αντιγράφουμε από τη Διακήρυξη για τις Ευρωεκλογές 2014 του ΣΥΡΙΖΑ (τα bold από το πρωτότυπο) και ταυτόχρονα υπενθυμίζουμε ότι με αυτές τις θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στη θέση τής αξιωματικής αντιπολίτευσης και με αυτές πάλι πρώτευσε στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο με σχεδόν τέσσερις (4) μονάδες διαφορά:

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των άμεσων στόχων (προοδευτική ανάπτυξη, συρρίκνωση της ανεργίας, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) είναι η ακύρωση των Μνημονίων και της πολιτικής λογικής που τα επιβάλλει, καθώς επίσης και η αντιμετώπιση του χρέους, το οποίο είναι απεχθές σε ένα μέρος του και μη βιώσιμο: χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του αποκλείεται να ανασάνει η χώρα.

Η αποπληρωμή του χρέους θα γίνει με αναπτυξιακή και κοινωνική ρήτρα αφού πρώτα εξασφαλιστεί για μια ικανή περίοδο, η διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων. Σε αυτή την κατεύθυνση, διεκδικούμε ευρωπαϊκή διάσκεψη στα πρότυπα της συμφωνίας του Λονδίνου το 1953 για το χρέος της Γερμανίας. Η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης θα ξεκινήσει άμεσα και θα απαιτηθεί η ακύρωση των επαχθών όρων των συμβάσεων. Για την επίτευξη των στόχων θα αξιοποιηθούν, στην περίπτωση εκβιασμού, όλα τα όπλα: η διακοπή πληρωμών, η καταγγελία για πρόκληση ζημιάς στη χώρα μας με στόχο την διάσωση του Ευρώ και των ιδιωτικών τραπεζών, η προσφυγή για την ακύρωση των συλλογικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου αλλά και για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και την πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης. Επιπρόσθετα, θα ενεργοποιήσουμε άμεσα τη διαδικασία διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και της Τρόικας. Θα παλέψει για λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (και γι' αυτό το λόγο θα επιδιώξουμε συμμαχίες με τις χώρες του Νότου και με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης), πλην όμως δεν θα αποδεχθεί εκβιασμούς και μνημόνια. Εμείς θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, με πρόσχημα τη σωτηρία του ΕΥΡΩ, να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα: «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Έτσι έχουν τα πράγματα και όχι όπως θα ήθελαν. Όχι τώρα, όπως, αληθώς ή προσποιητά, πιστεύουν. Όχι από τον περασμένο Απρίλιο, όταν δημοσιοποιήθηκε η Διακήρυξη εν όψει τών Ευρωεκλογών. Από το Δεκέμβριο του 2011 και μετά. Άλλο αν ο ΣΥΡΙΖΑ —από ανοησία κάποιων εκπροσώπων του και υπονομευτική υστεροβουλία κάποιων άλλων— έχασε χρόνια και χρόνια (και εξακολουθεί να χάνει) χωρίς να εξηγεί και να προπαγανδίζει τις θέσεις του με ένα στόμα και μία φωνή.

Αν δεν τους αρέσει, για παρηγοριά, ας πιουν τη χολή τους. Μέχρι σκασμού, ει δυνατόν! (Εναλλακτικά, ας πάνε να πνιγούν στο Ποτάμι μαζί με τον Ψαριανό και τον Λυκούδη...)

Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους!

Σύμφωνα με όλες τις (αποχρώσες) ενδείξεις, η Δημαροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επικυρωθεί και σε συμβολικό επίπεδο με τη συμμετοχή στελεχών τής ΔΗΜΑΡ στα ψηφοδέλτια του κόμματος. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός τής από το 2013 και μετά σταδιακής μετατόπισής του σε πιο ‘‘υπεύθυνες’’ θέσεις. Δείχνει όμως ότι υπάρχουν κάποιες δυνάμεις αντίστασης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ —εντός και εκτός τής Αριστερής Πλατφόρμας, να σημειωθεί αυτό—, που δεν είναι διατεθειμένες να ανεχθούν άλλο πια τη διαρκή κλίση επί τα κεντροαριστερά, όπως καλούσαν τα παραγγέλματα κάποιων εκ των υπασπιστών τού Προέδρου (ίσως και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας). Το πόσο ισχυρές είναι αυτές οι δυνάμεις, αλλά και πόσο ικανές να παίξουν τα χαρτιά τους σωστά στο άμεσο και πιο μακρινό μέλλον (μέχρι χθες δεν τα είχαν καταφέρει και πολύ καλά...), it remains to be seen…

Σε εκείνους που, καλοπροαίρετα ή εκ του πονηρού, υποτιμούν/υποβαθμίζουν το συμβολικό στοιχείο στην πολιτική, ας θυμίσουμε την αποστροφή τού Φρανσουά Μιτεράν «πολιτική είναι η διαχείριση συμβόλων» καθώς και ότι, σύμφωνα με τον Ζακ Λακάν, το Συμβολικό είναι μία από τις τρεις διαστάσεις, πάνω στις οποίες και με τις οποίες δομείται το ανθρώπινο υποκείμενο.

Και σε εκείνους πάλι τούς φίλους και οπαδούς τού ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αμφιβολίες για το αν θα ωφεληθεί το κόμμα τους από το κόψιμο των γεφυρών με τα απολειφάδια τής Αριστεράς, συστήνουμε να διαβάσουν παρακάτω το σημερινό σημείωμα του ΔΟΛιου καθημερινού οργάνου τού συστήματος. Αρκεί και με το παραπάνω για να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα:

ΒΑΣΤΑ, ΑΛΕΞΗ!

Στην πολιτική, κάθε βήμα δεν πρέπει να εμποδίζει το επόμενο —αλλιώς, κόμματα και αρχηγοί κινδυνεύουν να βάλουν τρικλοποδιά στον εαυτό τους. Το έπαθε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009, όταν το πρώτο, κρίσιμο τρίμηνο της διακυβέρνησής του παγιδεύτηκε στις προεκλογικές εξαγγελίες του. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συνεχή διαπραγμάτευση στην οποία υποχρεώνεται προεκλογικά η ηγεσία του με την εσωκομματική αντιπολίτευση: το θέμα της διεύρυνσης των συνεργασιών τού κόμματος είναι μείζον για ένα κόμμα που ανεβαίνει τα σκαλιά της εξουσίας —και έχει να κάνει με την πολιτική που θα ασκήσει εφόσον νικήσει στις εκλογές. Δεν γίνεται να ψηφίσουν Τσίπρα οι ψηφοφόροι και να έχουν πρωθυπουργό τον Λαφαζάνη!

***

Καλή Χρονιά σε όλους και όλες!

«Τι τη θέλουμε τη ΔΗΜΑΡ, το Φώτη, τη Μαρία;»

Από τότε που η ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ, αυτονομημένη με το έτσι θέλω από τις κομματικές αποφάσεις και επεξεργασίες, άρχισε τα κωλοτριψίματα με τους Δημαρίτες —φανερά και μυστικά, μέσα σε ασανσέρ και τουαλέτες—, έχουν γραφτεί δεκάδες επικριτικά άρθρα από στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο από τους «συνήθεις υπόπτους» τής Αριστερής Πλατφόρμας...) που επιχειρηματολογούν εναντίον μίας τέτοιας πορείας σύγκλισης με τα απορρίμματα της Αριστεράς, εξηγώντας πειστικά γιατί δεν προκύπτει το παραμικρό όφελος —το αντίθετο!— από αυτήν. Μέχρι τώρα όμως, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω δει ούτε ένα (1) άρθρο που να εξηγεί ποιοι λόγοι επιβάλλουν το διαφαινόμενο ειδύλλιο. Μόνο γενικόλογες αναφορές για την ανάγκη «πλατιών συμμαχιών». (Ο ορισμός τής παραπλάνησης: συμμαχία δεν είναι να εντάσσεις στους εκλογικούς συνδυασμούς σου ανθρώπους που έβαλαν πλάτη στη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και έχουν προ πολλού κόψει κάθε γέφυρα και γεφυράκι με ό,τι τους συνέδεε κάποτε, αν τους συνέδεε ποτέ, με την Αριστερά. Άλλο να σε υποχρεώσει η πολιτική συγκυρία να συμπορευτείς για λίγο και για κάτι με φίδια, κι άλλο να τα βάλεις στον κόρφο σου!)

Λοιπόν; Τι τη θέλετε τη ΔΗΜΑΡ και τα ρημάδια της, σύντροφοι; Θα μας εξηγήσει κανείς; Ή είναι «φρικτότατη η αλήθεια» και δεν μπορεί να ειπωθεί; Ηλίθιοι! Οι «φρικτότατες αλήθειες» δεν χρειάζεται να ειπωθούν για να γίνουν αντιληπτές. 

  

Ο Λένιν επιβάτης τού μετρό στο σταθμό Άγιος Αντώνιος ή πούστης που κάνει πιάτσα στη Συγγρού;

Στα τέλη τού 2012 εκδόθηκε μία συλλογή διηγημάτων τής συγγραφέως Μέμης Κατσώνη με τον ευρηματικό και ιντριγκαδόρικο τίτλο «Ο Λένιν στον άγιο Αντώνιο». Διαβάζοντας όμως μία ανάρτηση κάπου στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, φαντάστηκα τον Λένιν ως πούστη που κάνει πιάτσα σε κάποιο παράδρομο της Συγγρού. Αυτό συνέβη γιατί η ανάρτηση ήταν μία σαρκαστικά επικριτική αναδημοσίευση πρόσφατης συνέντευξης στη Libération αυτού τού απιθανοαπίθανου τύπου Ηλία Νικολακόπουλου που κωλοτρίβεται εδώ και καιρό με τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκαταλέγεται συχνά-πυκνά στο πάνελ θεωρητικών και ιστορικών εκπομπών στο Κόκκινο 105,5 τα Σαββατοκύριακα. «Αρρωστημένη φαντασία έχεις», θα πει κάποιος ανυποψίαστος και αθώος. «Φαντάστηκες τον Λένιν πούστη να κάνει πιάτσα στη Συγγρού, μόνο και μόνο επειδή διάβασες τη συνέντευξη του Νικολακόπουλου;;;».

Ε όχι δά! Φαντάστηκα τον Λένιν πούστη στη Συγγρού επειδή ο ιστολόγος που (δικαίως) σάρκασε τις απόψεις τού Νικολακόπουλου (με ΑΝΣΚ να κοπανήσει τον ΣΥΡΙΖΑ καθ’ ότι τυγχάνει οπαδός τού ΚΚΕ), χρησιμοποίησε μεν ως πηγή του την Iskra, παρέλειψε δε εντελώς τελείως όχι να αναδημοσιεύσει αλλά να αναφέρει καν ότι η δημοσίευση της συνέντευξης Νικολακόπουλου στην ιστοσελίδα τών ‘‘μενσεβίκων’’ τού ΣΥΡΙΖΑ συνοδευόταν από ένα ολιγόλογο, αλλά αρκούντως ξεχεστήριο σημείωμα του Στάθη Κουβελάκη! Έτσι, ο φίλος μας αναδείχθηκε ως «αυτός, αυτός, ο μόνος ο σωστός»!

Να! Άμα θέλετε να πάρετε κι εσείς μια ιδέα πώς περίπου φαίνεται ο Λένιν ως πούστης (με την καλή έννοια, τη μεταφορική) στη Συγγρού, κλικάρετε εδώ!

Ένα υποθετικό post (bonus: ένα κουίζ, για να γελάσουμε!)

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε ότι, αντί τής προηγούμενης ανάρτησης, είχαμε ανεβάσει το ακόλουθο κείμενο, υιοθετώντας τη θέση που επικρίναμε χθες:

Η εκλογή των ονείρων τους

Έστω ότι εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 29 Δεκεμβρίου, με ψήφους ναζιστών (δύο βρέθηκαν ήδη) και κάποιων θλιβερών περιπτώσεων βουλευτών που τη μια μέρα συμφωνούν στις κομματικές τους συνάξεις για το όχι και την άλλη πάνε και ψηφίζουν ναι, μαζί με τους «μετανοημένους» τέως ναζί και νυν κεντροδεξιούς, κάνοντας πρωταθλητισμό στο άθλημα της κωλοτούμπας.

Και λοιπόν; Είναι δυνατόν να συνεχίσει αυτή η κυβέρνηση, ενισχυμένη με το νέο εκλεκτό πολιτικό προσωπικό της προεδρικής πλειοψηφίας, ενδεχομένως και με τον Μπούκουρα ως υφυπουργό Ανάπτυξης;

Δεν είμαι σίγουρος ότι η απάντηση είναι το αυτονόητο «όχι». Η αντι-συριζική ψύχωση έχει κάνει πολλούς να μη κωλώνουν μπροστά στη σούπα με τα ναζιστικά $%^&^% μέσα.

Το ότι αύριο θα χτυπάνε το κεφάλι τους (αν αυτός ο πολιτικός εφιάλτης γίνει πραγματικότητα) ελάχιστη σημασία έχει: μετά την αποδοχή του εναγκαλισμού των ναζί από το ΝΔΣΟΚ και τους νεοφώτιστους συναδέλφους τους της «αριστερής» κωλοτούμπας, σε μια κορυφαία διαδικασία του πολιτεύματος, με προφανή τη χορήγηση ανταλλαγμάτων για την ψήφο τους, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ούτε συγχωρείται.

Κι ας κάνουμε ακόμα και μια δεύτερη υπόθεση. Ας υποθέσουμε ότι ένα από τα σχόλια που θα είχαν κατατεθεί θα ήταν και το ακόλουθο, υπογεγραμμένο μάλιστα με το πραγματικό όνομα του/της σχολιογράφου:

Για λόγους τάξεως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η επίσημη χρυσή αυγή (πλην των 2 «αποστατών» κατά την ίδια) συμφωνεί και συμπορεύεται πλήρως με τον Σύριζα στο θέμα του προέδρου της δημοκρατίας.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος κακοπροαίρετος ότι ο Συριζα συμμαχεί με την χρυσή αυγή στην προσπάθεια να ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, παρά την δημοσκοπικά εκφρασμένη άποψη της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, ενάντια στις πρόωρες εκλογές.

Επιχειρηματολογία που στηρίζεται στην επιλεκτική χρήση της στάσης της χρυσής αυγής, η οποία παρεπιπτόντως δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι είναι ενάντια στην παρούσα κυβέρνηση (όπως άλλωστε και η αντιπολίτευση), δεν είναι μόνο ανέντιμη, αλλά κυρίως επικίνδυνη.

Ας ελπίσουμε ότι μετά την πιθανή και μάλλον σύντομη διακυβέρνηση του Σύριζα δεν καταλήξουμε με τα χρυσά αυγά στο σβέρκο, σαν λύση απελπισίας του «θυμόσοφου» λαού.

Κάναμε δύο υποθέσεις, μας πήρε που μας πήρε το ποτάμι (όχι τού Σταύρου, αυτό πήρε τον Λυκούδη), ας κάνουμε και μία τρίτη (και τελευταία). Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι εγώ είδα το παραπάνω σχόλιο και απάντησα στον/στην σχολιογράφο ως εξής:

«…δεν είναι μόνο ανέντιμη, αλλά κυρίως επικίνδυνη.»

Κύριε/Κυρία Χ, αν διανοηθείτε να ξαναγράψετε τέτοια αθλιότητα εις βάρος τού Left G700  και εις βάρος μου, θα στερηθούμε τη χαρά να δούμε ξανά τα σχόλιά σας εδώ. Αν θέλετε να συμμετέχετε στο σχολιασμό τού  Left G700  θα πρέπει να τηρείτε τους στοιχειώδεις κανόνες της αστικής ευγένειας. Και, παρακαλώ, δεν θέλω κρυάδες του τύπου «δεν εννοούσα εσάς».

Αφού φτάσατε ως εδώ, δικαιούστε το bonus. Ιδού το:

Στηριγμένοι στις παραπάνω τρεις υποθέσεις, καλείστε να αξιολογήσετε το παρόν ιστολόγιο επιλέγοντας μία από τις πέντε βαθμίδες τής κάτωθι κλίμακας:

α. Πολύ ‘‘σταλινικό’’

β. Μέτρια ‘‘σταλινικό’’

γ. Ούτε ‘‘σταλινικό’’ ούτε ‘‘αντισταλινικό’’

δ. Μέτρια ‘‘αντισταλινικό’’

ε. Πολύ ‘‘αντισταλινικό’’

ΥΓ Καλές είναι και οι πλάκες και τα κουίζ και όλα, ας πούμε όμως και καμιά κουβέντα λίγο πιο σοβαρή. Μάθετε, λοιπόν, ότι η ανωτέρω απίστευτη αντιμετώπιση σχολιασμού έλαβε χώρα στο ένα από τα δύο πιο δημοφιλή στέκια τής ελληνικής μπλογκόσφαιρας (una faccia una razza σε ‘‘δημοκρατικότητα’’), αμφότερα εντασσόμενα στο «χώρο με τα χίλια ονόματα» —δηλαδή στο «ακραίο κέντρο», κατά την πιο ακριβή και εύστοχη διατύπωση του Ταρίκ Αλί— και ως τέτοια, ακλόνητα προπύργια τής «φιλελεύθερης δημοκρατίας» και ασυμφιλίωτα εχθρικά προς κάθε «σταλινισμό» (με την αυστηρή προϋπόθεση βεβαίως βεβαίως αυτός να είναι τής Αριστεράς...).  

Η εικόνα προέρχεται από το site τού περιοδικού «Το Παράθυρο στην Εκπαίδευση του Παιδιού» (parathyro.gr) και πιο συγκεκριμένα από άρθρο με οδηγίες για χάρτινες κατασκευές φασουλήδων.