Even if he is a black sheep, he is one of our own black sheep —in the hands of our enemies too! And we don’t leave comrades in the hands of our enemies, do we?

Έχω υποσχεθεί ένα post, συμπληρωματικό σε αυτό, για τον Νίκο Ρωμανό και ειδικότερα για την υπεράσπιση της υπόθεσής του από την Αριστερά, με την τήρηση όμως εκ μέρους της όλων των αποστάσεων από την αναρχία και δη τη ‘‘στρατιωτικοποιημένη’’ εκδοχή της. Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια! Εκείνο που προέχει τώρα δεν είναι οι πολιτικές αναλύσεις «περί διαγραμμάτου». Είναι να σωθεί η ζωή τού Νίκου, που κινδυνεύει πια άμεσα, αφού η απορριπτική απόφαση του Άρειου Πάγου τον σπρώχνει ακόμα πιο κοντά στο θάνατο. Κι αυτό, παρά τη χθεσινή δέσμευση του ίδιου μέσω τού συνηγόρου του ότι θα τηρήσει τους όρους τής εκπαιδευτικής άδειας και την αποδοχή εκ μέρους του τού αποτρεπτικού μέτρου των ηλεκτρονικών βραχιολιών —εντυπωσιακά θετικό γεγονός για έναν οργισμένο αναρχικό: επένδυσε το οδόφραγμα του σώματός του με πολιτική (πετυχαίνοντας παράλληλα να αφαιρέσει από την κρατική εξουσία τη μάσκα της προσχηματικής νομιμοφάνειας).

Τα κόμματα, οι οργανώσεις, οι συλλογικότητες της Αριστεράς, όλοι μας, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ένα (1) καθήκον έχουμε αυτές τις στιγμές:

Nα σώσουμε τη ζωή τού Νίκου Ρωμανού!