Ο Παναγιώτης
Λαφαζάνης, σε μία συνέντευξη που έδωσε στη
Real News, ρωτήθηκε μεταξύ άλλων αν
υπάρχει διολίσθηση του κόμματος από τις θέσεις του Συνεδρίου και αν υπάρχει με
ποιον αντικειμενικό σκοπό. Έδωσε την εξής απάντηση:
Δεν
θα ήθελα να σπεύσω εύκολα και να μιλήσω για διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις
θέσεις του Συνεδρίου. Αυτό, όμως, που παρατηρώ είναι ότι κεντρικά στελέχη του
Κόμματος «στρογγυλεύουν» συχνά στο δημόσιο λόγο τους τις πιο αιχμηρές εκ των
αποφάσεων του Συνεδρίου μας, χωρίς να διευκρινίζουν ότι η άποψη που καταθέτουν
είναι προσωπική. Αυτή η τακτική προκαλεί προβλήματα και συγχύσεις.
Δεν μνημόνευσε
φυσικά όλα τα πράγματα ούτε όσα είπε τα είπε με το ακριβές όνομά τους. Η
πραγματικότητα είναι πολύ πιο ‘‘ζόρικη’’. Ωστόσο, το πρόβλημα το έθεσε. Και το
πρόβλημα δεν είναι άλλο από την καταστρατήγηση των συλλογικών αποφάσεων,
ανεξάρτητα με τους τρόπους με τους οποίους αυτή συντελείται. Η σέντρα έγινε.
Άντε να δούμε αν θα παιχτεί και σωστό ‘‘παιχνίδι’’…
39 σχόλια:
Ο σταθακης χτες στο χατζινικολαου αδειασε τον λαφαζανη λεγοντας οτι οι ισοσκελισμενοι προυπολογισμοι ειναι δεσμευση του συνεδριου.
Ε ρε γελιο που θα πεσει αν γινει ποτε κυβερνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μονο και μονο γι αυτο αξιζει να ψηφιστει.
G.
Λοιπόν! Για να τελειώνουμε επιτέλους με τους κομπογιαννίτες (ένθεν κακείθεν), ας διευκρινήσουμε το εξής απλό:
Αν πάνε όλα πρίμα κι επιτευχθεί η συμφωνία, που επαγγέλεται ο Σταθάκης (διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους συνπερίοδος χάριτος συν μειωμένα επιτόκια με ρήτρα ανάπτυξης συν "σχέδιο Μάρσαλ"), τότε δε χρειάζεται ισοσκελισμένος προϋπολογισμός! Και, για να είμαστε ακριβείς, όλα τα παραπάνω τα ζητάει ο Σταθάκης ακριβώς για να μην είναι υποχρεωμένος να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό και να μπορεί να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη μέσω του ελλείμματος. Αυτή είναι άλλωστε η πάγια κεϋνσιανή θέση.
Αν, από την άλλη μεριά, δεν πάνε όλα πρίμα -και δεν επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία-, τότε ο Λαφαζάνης θα υποχρεωθεί θέλοντας και μη να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, επειδή κανένας δεν θα τον δανείζει -και, αφού κανένας δεν θα τον δανείζει, δε θα μπορεί να διατηρεί έλλειμμα.
Απλή αριθμητική Γ' Δημοτικού είναι, βρε παιδιά! Μη μπερδεύεστε...
Tα σέβη μου
Φιλίστωρ
Προσθέτω στα παραπάνω που ανέφερε ο Φιλίστορας ότι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός σου επιτρέπει μεγαλύτερη διαπραγματευτικη ευελιξία, καθώς μπορείς να πεις στους δανειστές ότι, κοιτάχτε, εγώ δεν χρειάζομαι δανεικά για τα εσωτερικά μου, ό,τι βγάζω μου φτάνει για να καλύπτω τις ανάγκες μου. Για τα χρεωστούμενα στους έξω, ε, ας το συζητήσουμε, να, έχω και καλές προτάσεις (μορατόριουμ αποπληρωμών, ρήτρα ανάπτυξης, κλπ κλπ).
Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι πώς θα ισοσκελίσεις τον προϋπολογισμό. Ο Στουρναροσαμαράς μας έδειξε τον λάθος τρόπο. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑς να βρει τον σωστό;
Φίλε G,
Παρασυρμένος από την αντίληψη ΚΚΕ (που όμως ‘‘σου πάει’’ γάντι μού φαίνεται, για να μη τα ρίχνουμε όλα στην καθοδήγηση! ;-) ) κάνεις κι εσύ το λάθος που δυστυχώς κάνει και η Αριστερή Πλατφόρμα σε αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα. Στα γράφει μια χαρά ο Φιλίστωρ (για σένα χτυπάει η καμπάνα, αν δεν κατάλαβες) και βάζει και τη δική του χρήσιμη πινελιά ο Khlysty, ας πω όμως κι εγώ δυο λόγια για να μη θεωρηθώ χαραμοφάης και αργόμισθος:
Υπάρχει κανένα ζήτημα αρχής για την Αριστερά ως προς τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς;;; Θα τρελαθούμε τελείως;;; Δηλαδή, άμα έρθει η Λαϊκή Εξουσία στα πράγματα και δεν βρίσκει δανεικά ούτε καν σε πλαστό συνάλλαγμα, δεν θα κόψει τον κώλο της να έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό;;; Εντάξει, φίλε G, ο Σταθάκης είναι σεσημασμένος ευρωλάγνος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα κι αν σου πει ότι σήμερα είναι Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου θα έχει λάθος! Τον έχει κάνει μάγκα η ΑΠ, μην το κάνεις κι εσύ! :-)
Τα λέμε
Φίλε Φιλίστορα και φίλε Khlysty,
Με κάλυψαν οι ...προλαλήσαντες! ;-) :-)
Τα λέμε
Το μονο που μενει περα απο τους ισοσκελισμενους προυπολογισμους και της αποδοχης του χρεους ωσ νομιμου για να ταυτιστει η πολιτικη της νδ με το συριζα ειναι το φορολογικο και το περι κατωτατων μισθων.Και ελα που η επιχειρηματικοτητα δεν σηκωνει ανοδο της φορολογιας και ανοδο μισθων γιατι μεσα στα πλαισια της αγορας την οποια δεν αποριπτει ο συριζα οι επενδυσεις δεν ερχονται.
G.
Φίλε G,
Μη μου πετάς τη μπάλα στην κερκίδα, μη μου πετάς τη μπάλα στην κερκίδα!
Μίλησες για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς ως απόδειξη δεξιάς οικονομικής πολιτικής. Πήρες απάντηση και μάλιστα σε τρεις παραλλαγές. Τώρα μου ανακατεύεις την τράπουλα. Το κόλπο όμως που παίζαμε και που εσύ πρώτος το άνοιξες δεν έχει τελειώσει ακόμα!
Κόψε τα "συνδικαλιάρικα". Τα έχω για πλάκα! ;-)
Τα λέμε
Ρε λεφτη.Τι δεν καταλαβαινεις?
Οτι υπαρχουν ισοσκελισμοι και ισοσκελισμοι?Αλλο να φορολογεις τους εργαζομενους και αλλο το κεφαλαιο.
Και μαλιστα οσο αφορα την αυξιση των μισθων εκανα ενα λαθος.Και στις αυξισεις εχει βαλει ο συριζα ρητρα αναπτυξης.Τι δηλαδη λεει? Οτι εφ οσον υπαρχουν επενδυσεις και ζητηση εργασιας,...οι μισθοι θα ανεβουν και αυτο δεν θα ειναι αποτελεσμα της αγορας αλλα πολιτικη του συριζα!!!
Που τον ειδες τον συνδικαλισμο?
Με συνηθισμενα οικονομικα σου μιλαω και μαλιστα κλασικα.
Η μπαλα ειναι ακομα μεσα στο γηπεδο...απλα την εχασες.
Εδω θα ειμαστε σε κανα χρονο που θα κυβερνα ο ΣΥΡΙΖΑ και θα στα τριψω στη μουρη τα ποστ.
G.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που αναφέρουν οι διάφορες κριτικές τοποθετήσεις, και πολύ περισσότερο σύμφωνα με το σύνολο των δεδομένων λειτουργίας, ο Σύριζα είναι πλέον αστικό κόμμα. Το είναι δεν καθορίζεται από το τι φανταζόμαστε ή ελπίζουμε, αλλά από τα στεγνά δεδομένα της λειτουργίας. Δευτερευόντως, ως παρεπόμενο, προκύπτει και η συστημική μετατόπιση της πολιτικής γραμμής. Το πρωτεύον όμως είναι η λειτουργία.
Πράγματα που συνήθως δεν αναφέρονται στις κριτικές, όπως το συμβατικό και άχρωμο (έως φιλελεύθερο) καταστατικό που χωρίς συγκεκριμένες ισχυρές προβλέψεις απλώς υποκρίνεται τη (φιλελεύθερη) δημοκρατία, το καθεστώς συγκεντρωτικής διαχείρισης των μέσων και μη διανομής δημοσιευμένου λόγου σε οργανώσεις και μέλη, η διαλυτική ερμηνεία της ιδιότητας του μέλους και των δικαιωμάτων-υποχρεώσεων του ώστε η πλειοψηφία των μελών καθίσταται απλώς ψηφοφόρος των οργάνων κάθε ν χρόνια, και πολλά άλλα συναφή που οδηγούν με ασφάλεια στην αναπαραγωγή της κορυφής και των συνεργαζόμενων, όπως ακριβώς οι αστικοί θεσμοί.
Το παιχνίδι έκλεισε: Οι φθαρμένοι μηχανισμοί του ΣΥΝ, με την ελεγχόμενη βιολογική ανανέωση τους, και μαζί με ολίγους αλλαγμένους νέους συμμάχους, αναβαπτίστηκαν πλέον ως Σύριζα. Αντί για το ´άνοιγμα στην κοινωνία´, κλείδωσε η πορεία προς την ¨νέα ευρω-σοσιαλδημοκρατία¨. Οι ανοιχτές συνελεύσεις λειτούργησαν “εμπορικά” και εκλογοθηρικά, και ίσως παροδικά ξαναλειτουργήσουν έτσι. Το αίτημα του Σύριζα των μελών, ώριμο πριν από χρόνια ήδη σε άλλες δυσμενέστερες συνθήκες, πάντα επίκαιρο και επομένως “πιασιάρικο”, χρησιμοποιήθηκε εκ των υστέρων από μηχανισμούς που το πολέμησαν όταν αυτό είχε ανατρεπτική δυναμική. Το σύνθημα αυτό αποτέλεσε όχημα μιας ¨προεδρικής δημοκρατίας¨ εντός του κόμματος, με πλήρη αλλοίωση του νοήματος και των αυτονόητων προϋποθέσεών του. Αυτή η πορεία ήταν ανιχνεύσιμη σχεδόν εξ αρχής, και πάντως φανερή ήδη μετά τις εκλογές του 2012, και σίγουρα πριν τη Συνδιάσκεψη, και φυσικά επισφραγίστηκε στο Συνέδριο.
Το θέμα είναι ότι η διαπίστωση των “προβλημάτων” που όλο και αυξάνονται, που χρονολογείται ήδη εδώ και πολύ καιρό, δεν οδηγεί σε καμία συγκεκριμένη πρόταση επίρρωσης εντός. Τέτοια π.χ. θα ήταν μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση δημοκρατικής λειτουργίας (και καταστατικού) που θα ανέτρεπε αυτή την κατάσταση, που αφού θα υποστηρίζονταν από ικανή κρίσιμη μάζα ανεξαρτήτως συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων μηχανισμών, θα επιδιώκονταν η υπερίσχυσή της μέσω των οργανώσεων και δευτερευόντως των οργάνων. Αντ΄ αυτού επαναλαμβάνονται “ανησυχίες” και “ενστάσεις”, ενώ τα πράγματα απλώς χειροτερεύουν, όπως είναι φυσικό από την κλίση που έχουν πάρει.
Αυτή η ΅μουρμούρα΅ τελικά λειτουργεί υπέρ της τρέχουσας κατάστασης, και ως αριστερό άλλοθί της, αφού δεν αναδεικνύεται άλλη εναλλακτική, ενεργό και απτή. Εάν περιμένει κανείς και άλλο, το αποτέλεσμα είναι προδικασμένο, αφού η κλίση συνεχώς προχωρεί τα πράγματα στην πεπατημένη. Ακόμη και η περιστασιακή ανάκληση μεμονωμένων και κραυγαλέα ´ατυχών´ αποφάσεων απλώς θα ενισχύει την πλάνη ότι τα πράγματα ίσως οδεύουν προς βελτίωση.
Εάν όμως και εφόσον δεν μπορεί η ιστορία να κερδηθεί εντός απτά και συγκεκριμένα, με εμπέδωση συγκροτημένης δημοκρατικής λειτουργίας με την έννοια που δίνει η αριστερά στη λέξη, τώρα και όσο είναι (ή ήταν;) καιρός, τότε: Το μόνο τελικά που θα μπορούσε να βοηθήσει (και) τον Σύριζα, θα ήταν η συγκρότηση μιας ισχυρής ριζοσπαστικής αριστεράς με λαϊκό έρεισμα και έκφραση, ανεξάρτητα από το Σύριζα και το ΚΚΕ. Ο χρόνος τρέχει.
Πικάπα
@πικαπα
Η μεταβαση του Συριζα στον αξονα αριστερα-δεξια ολο και δεξιοτερα ειναι μονο επιφαση.Η ουσια ειναι οτι το ΚΚΕ-εσ με την ψηφο στην ΕΟΚ,ο ΣΥΝ με τη συνθηκη του μααστριχτ,και ο συριζα μετα τις εκλογες δεν ειναι διαφορετικα κομματα.Ειναι ο φορεας του οπορτουνισμου,ειναι και ηταν ενα κομμα αστικο που με τα διαπιστευτηρια του στην αστικη ταξη παταει σε μια και μονο βαρκα και με το αλλο δημιουργει την επιφαση αριστερου κομματος πουλοντας φουμαρα στον κοσμο.
Και επειδη σε βλεπω να υιοθετεις τον αξονα δεξια αριστερα και ελπιζεις σε μια ριζοσπαστικη αριστερα ανεξαρτητη του ΚΚΕ και του ΣΥΝ θα σου θυμισω το συνθημα του ΚΚΕ:1500 κομματα....μονο 2 πολιτικες.Σε τελικη αναλυση εσυ θες ενα συριζα με δημοκρατικη λειτουργεια.Αυτο ομως δεν σε κανει και εργατικο κομμα.
G.
Ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις , έλεγαν οι παλιοί. Επειδή όμως με (κάποιους από) τους νεώτερους που μπλέξαμε, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε και τα λίγα γράμματα που ξέρουμε, κρίνω σκόπιμο να ξεκαθαρίσω μερικά στοιχειώδη εννοιολογικά ζητηματάκια:
Οι έννοιες ρεφορμισμός, ρεβιζιονισμός, οπορτουνισμός κλπ χρησιμοποιούνται πάντοτε για να δηλώσουν παρεκκλίσεις και παθογένειες που εκδηλώνονται στο εσωτερικό του σοσιαλιστικού (εργατικού, επαναστατικού κλπ) κινήματος. Ένα αστικό μεταρρυθμιστικό κόμμα (π.χ. το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ε. Βενιζέλου, ή το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη) δε θα το αποκαλέσουμε ποτέ ρεφορμιστικό. Τους καιροσκοπισμούς των αστικών κομμάτων δε θα τις αποκαλέσουμε ποτέ οπορτουνισμό. Τις διανοητικές ακροβασίες των αστών θεωρητικών δε θα τις εγκαλέσουμε ποτέ για ρεβιζιονισμό. Αυτοί είναι χαρακτηρισμοί που τους φυλάμε μόνο για τα απωλολότα πρόβατα της "αποδώ" μεριάς.
Όταν λοιπόν καταγγέλουμε κάποιον για ρεφορμισμό (οπορτουνισμό, ρεβιζιονισμό κλπ), τον κατατάσουμε αυτομάτως στην "αποδώ" μεριά -και βεβαίως του ασκούμε ανελέητη κριτική, ότι π.χ. συνθηκολογεί με τον ταξικό εχθρό, ή ό,τι άλλο μας κάνει κέφι.
Αφού λοιπόν τελειώσαμε γρήγορα-γρήγορα με την ὀνομάτων ἐπίσκεψιν, ας προχωρήσουμε τώρα στην εξέταση των ντοκουμέντων:
Στα ντοκουμέντα του ΚΚΕ, ποιος ήταν ο πάγιος χαρακτηρισμός για το ΚΚΕ εσωτερικού; Δεν τους αποκαλούσαν πάντοτε αναθεωρητές (i.e. ρεβιζιονιστές), επιρρίπτοντάς τους ταυτόχρονα την κατηγορία του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού; Υπάρχει κάποιο ντοκουμέντο του ΚΚΕ, στο οποίο να χαρακτηρίζεται "αστικό κόμμα" το ΚΚΕ εσωτερικού; Φυσικά όχι! [Αν ήταν αστικό κόμμα, δε θα ήταν αναθεωρητές!... χεχε...]
Τα ίδια ισχύουν για την κατοπινή ΕΑΡ, η οποία ασφαλώς και δε θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται από το ΚΚΕ ως "αστικό κόμμα", γιατί άντε μετά να εξηγήσεις πώς το ΚΚΕ καταλήγει σε κοινό πολιτικό πόρισμα με ένα "αστικό κόμμα", ώστε να συγκροτήσουν από κοινού τον (ενιαίο) Συνασπισμό, που περιγράφηκε μάλιστα στα επίσημα ντοκουμέντα του ΚΚΕ ως "εγχείρημα μακράς πνοής" και όχι ως απλή εκλογική σύμπραξη.
Αν λοιπόν πάρουμε ως δεδομένη τη γενεαλογία που δίνει ο φίλος G., ότι ΚΚΕ εσ. εγέννησεν ΕΑΡ, ΕΑΡ εγέννησεν ΣΥΝ, ΣΥΝ εγέννησεν ΣΥΡΙΖΑ, το λογικό θα ήταν να συμπεράνουμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ κανονικά θα πρέπει να θεωρείται κόμμα ρεφορμιστικό (οπορτουνιστικό, ρεβιζιονιστικό κλπ) και όχι αστικό.
Και πραγματικά, έχω την εντύπωση -εκτός αν μου έχει ξεφύγει κάτι συνταρακτικό- ότι, ακόμα και σήμερα, τα επίσημα ντοκουμέντα του ΚΚΕ αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν expressis verbis τον ΣΥΡΙΖΑ ως "αστικό κόμμα". Φαίνεται όμως ότι κάποιοι στο ΚΚΕ θέλουν να εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως...
Αυτά για την ώρα -κι υπόσχομαι ότι θα επανέλθω σύντομα, γιατί τα ενδιαφέροντα ζητήματα που έβαλε ο φίλος Πικάπα, χρήζουν ξεχωριστής απάντησης. Ήταν όμως απαραίτητη μια πρώτη απάντηση στον φίλο G., ώστε να ξεκαθαρίσουμε τουλάχιστον εννοιολογικά το έδαφος πάνω στο οποίο κινούμαστε.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΟΓΡΑΦΟΥ
Με τη λήξη τής απογευματινής ομιλίας τού ειδικού αγορητή Φιλίστορα (5:18:00 μ.μ.), στην αίθουσα ακούγονται χειροκροτήματα, σφυρίγματα επιδοκιμασίας, ποδοκροτήματα, αλαλαγμοί κ.λπ. από την περιοχή τών εδράνων που συνηθίζουν να κάθονται οι Λέφτηδες.
Προς G:
Έγραψα στο σχόλιό μου ότι "Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι πώς θα ισοσκελίσεις τον προϋπολογισμό. Ο Στουρναροσαμαράς μας έδειξε τον λάθος τρόπο. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑς να βρει τον σωστό;", οπότε όταν λες ότι υπάρχει ισοσκελισμός και ισοσκελισμός μάλλον συμφωνείς μαζί μου, όχι;
Ο ΣΥΡΙΖΑς, πάντως, μέχρι στιγμής επιμένει σε αύξηση του κατώτατου μισθού εκεί που βρισκόταν πριν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου του Παπαδήμιου, οπότε αναρωτιέμαι πού τα είδες αυτά τα περί ρήτρας ανάπτυξης για τους μισθούς, εκτός κι αν αναφέρεσαι στο γνωστό κατώτατος μισθός 1.300 ευρώ του ΚΚΕ, οπότε πάω πάσο.
Επίσης, ο ισοσκελισμός του προϋπολογισμού μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους: top-down μειώσεις μισθών στο Δημόσιο (γιατί να παίρνει ο καθηγητής χίλια ευρώ και ο κάθε σφουγγοκωλάριος σύμβουλος δυο και τρία χιλιάρικα;...), περιορισμός άχρηστων δαπανών (ψάξε και θα βρεις πολλές), αναδιαπραγμάτευση ΟΛΩΝ των προμηθειών του Δημοσίου με βάση τις τιμές στην Ευρώπη (δες νοσοκομεία για παράδειγμα...) κλπ. Ορίστε, μάνι-μάνι πώς μαζεύεις τα έξοδά σου.
Τέλος, αν καθιερώσεις ένα νορμάλ φορολογικό σύστημα -ξέρεις, στη βάση των προβλέψεων του Συντάγματος, όχι τίποτα εξτρίμ-, αυτόματα μπορείς να αυξήσεις τα έσοδά σου, χωρίς να αυξήσεις τους φόρους ή/και να δημιουργήσεις συνθήκες ασφυξίας για την επιχειρηματικότητα. Άλλωστε, το WEF κατατάσσει την Ελβετία στην κορυφή της ανταγωνιστικότητας παγκοσμίως και εκεί η φορολόγηση των επιχειρήσεων δεν είναι επιπέδου Ιρλανδίας (που είναι λίγο οφσόρ για αμερικανικές πολυεθνικές), αλλά αρκετά υψηλότερη. Άλλα είναι τα τυράκια για τις επενδύσεις... Ουφ, πολλά είπα πάλι.
Το ΚΚΕ χαρακτιριζει το ΣΥΡΙΖΑ νεα σοσιαλδημοκρατια.Η σοσιαλδημοκρατια εχει μια πορεια απο τον οπορτουνισμο της 2ης διεθνους μεχρι την αστικοποιηση τυπου ΠΑΣΟΚ.Αρα ο ΣΥΡΙΖΑ για το ΚΚΕ ειναι απο κει.Περιμενε καλε μου φιλιστορα να βγει και το 3ο δοκιμιο της ιστοριας του ΚΚΕ 68-μεχρι σημερα και θα εκπλαγεις.
Οσο για τα επιχειρηματα σου τι να πω ειναι τυπικοι συλλογισμοι που διατρευλονουν τη λογικη...δηλαδη σοφιστιες...αυτες που αρεσουν στον λεφτ που ζει ακομα στα αμφιθεατρα.
τελος θα τσιταρω λιγο ζιζεκ:"αν καταφερναμε να μαθουμε υπερβολικα πολλα,να διεισδυσουμε στον αληθινο τροπο λειτουργειας της κοινωνικης πραγματικοτητας,αυτη η πραγματικοτητα θα αυτοδιαλυοταν."
Με αυτα και με αυτα και βλεποντας γυρο μου κοσμο να ταλαντευεται μεταξυ ΣΥΡΙΖΑ και χρυσης αυγης και δεδομενου οτι ο οικονομικος κυκλος δεν θα κανει το χατιρι του συριζα,εφ οσον συμφωνα με αρθρο της καθημερινης οιτραπεζιτες ετοιμαζονται να κοψουν τη ρευστοτητα στο 45% των εταιριων,και η ανεργεια να φτασει τα 2,5 εκ,ενω παραλληλα και χωρις καποια συσχετηση με αυτο το γεγονος(αναμενεται μεσα στο 14)το ινστιτουτο της γσσε προβλεπει κοψιμο των συνταξεων στο τελος του 15...περιμενω ο συριζα ως κυβερνηση να αυτοδιαλυεται και λογο της αποτυχιας του αυτης να βγαινει πρωτη δυναμη ο φασισμος.
Για εκεινη τη μερα ετοιμαζομαι.
αφιερομενο.
https://www.youtube.com/watch?v=4kQMDSw3Aqo
G.
Aγαπητέ μου G.,
Ό,τι και να διαβάσω στο 3ο δοκίμιο της ιστορίας του ΚΚΕ -πίστεψέ με!- δε θα εκπλαγώ. Αυτό όμως δεν αλλάζει τα πραγματικά δεδομένα, ότι δηλαδή από το 1968 μέχρι και το 1987 το ΚΚΕ ουδέποτε αποκάλεσε "αστικό κόμμα" το ΚΚΕ εσωτερικού. Μια ζωή αναθεωρητές τους ανέβαζε, αναθεωρητές τους κατέβαζε. Και, όπως σου εξήγησα -αλλά δε θέλεις να καταλάβεις- τους αναθεωρητές τους συναριθμούμε πάντοτε στην "αποδώ" μεριά, έστω κι αν τους κατηγορούμε για τα μύρια όσα. Αν θεωρούμε ότι κάποιος πέρασε στην "αποκεί" μεριά, δεν τον αποκαλούμε πλέον αναθεωρητή· τον αποκαλούμε αποστάτη (πρβλ. το περίφημο "ο αποστάτης Κάουτσκυ").
Αν το ΚΚΕ αλλάξει εκ των υστέρων -εν έτει 2014!- αυτά που έλεγε για το ΚΚΕ εσωτερικού μεταξύ των ετών 1968 και 1987, είναι υποχρεωμένο να κάνει αυτοκριτική και να ομολογήσει ότι κακώς τους ονόμαζε αναθεωρητές.
Σου επαναλαμβάνω πως δε θα εκπλαγώ, οτιδήποτε κι αν διαβάσω στο στο 3ο δοκίμιο της ιστορίας του ΚΚΕ. Εδώ έφτασαν στο σημείο να γράψουν ότι η συγκρότηση του ΔΣΕ αποτέλεσε την κορύφωση της ταξικής πάλης και ότι, από αυτή την άποψη, ο ΔΣΕ είναι ανώτερος από τον ΕΛΑΣ, που δεν είχε τόσο ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά.
Σου εφιστώ όμως την προσοχή στο εξής: Όταν ένα κόμμα (και ιδίως ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ) αναθεωρεί πάγιες συντεταγμένες της ιστορικής του αυτοσυνειδησίας, αυτό είναι αψευδής ένδειξη ότι έχει ήδη αλλάξει εκ βάθρων ο ίδιος ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία του κόμματος.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Υ.Γ.: Για την κατά τη γνώμη μου ορθή ταξινόμηση του ΣΥΡΙΖΑ (όχι στον άξονα Δεξιά/Αριστερά, αλλά με βάση την ταξινόμηση στον πιο "σκληρό" άξονα αστικά/μη-αστικά κόμματα), έχω ήδη υποσχεθεί ότι θα επανέλθω με εκτενή τοποθέτηση. Έχε υπομονή...
Κατέβαλα υπεράνθρωπη προσπάθεια να περάσω στο ντούκου την ακροτελεύτεια ατάκα του φίλου G., αλλά τελικά δεν τα κατάφερα. Γράφει λοιπόν ο φίλος G.:
"...περιμενω ο συριζα ως κυβερνηση να αυτοδιαλυεται και λογο της αποτυχιας του αυτης να βγαινει πρωτη δυναμη ο φασισμος.
Για εκεινη τη μερα ετοιμαζομαι."
Kι αναρωτιέμαι εγώ ο αφελής: Πώς ετοιμάζεσαι, φίλε G., για κείνη τη μέρα; Τι ακριβώς περιλαμβάνει η προετοιμασία σου αυτή;
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Προς G, Φιλίστορα και Leftg700
Α) προς G
Σεβαστέ και αγωνιστικέ συνομιλητή G, πρόσφατα είχαμε κάνει σε αυτό το μπλοκ μια εκτεταμένη προσπάθεια αλληλοκατανόησης με τον αρκετά ομοϊδεάτη σου, υποστηρικτή του παρόντος ΚΚΕ και σεβαστό συνομιλητή Greg. Προσπαθήσαμε υποτίθεται να αλληλοκατανοήσουμε το πως εννοεί ο καθένας ορισμένες βασικές λέξεις και κρίσιμες ένοιες, και επίσης ορισμένες τρέχουσες καταστάσεις. Η προσπάθεια δεν απέδωσε αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Για τον λόγο αυτό, θα με συγχωρήσεις που δεν θα απαντήσω ολοκληρωμένα όπως ίσως θα έπρεπε, απλώς κάνω οικονομία στο χρόνο μου και στο χρόνο σου. Να είστε καλά, και χρειάζεστε, αλλά η λύση δεν θα έρθει από εσάς - εκτός αν σειστείτε εκ θεμελίων
Β) προς Φιλίστορα
Σεβαστέ και φιλικέ Φιλίστορα, πριν συγγράψεις τα περί κατάταξης των κομμάτων, εκείνο που μάλλον ήθελε να πει ο G (και θα είχε δίκιο) σχετικά με τον χαρακτηρισμό του Συριζα, είναι κάπως έτσι:
Είναι αλήθεια ότι το “είναι” (το τι είναι κάτι) δεν προσδιορίζεται μόνο από το στιγμιαίο παρόν, αλλά συνεκτιμά το παρελθόν και κυρίως το μέλλον, με την έννοια της δυναμικής των καταστάσεων,της φοράς των πραγμάτων, και το βέλος του χρόνου. Έτσι λοιπόν εάν ο Σύριζα στην αρχή αποτέλεσε ελπίδα για μια επιτυχή και ριζοσπαστική ανασύνθεση της αριστεράς (όπως και ο Συνασπισμός παλιότερα), ωστόσο γρήγορα γύρισε στην πεπατημένη του “οπορτουνισμού”, όπου βρίσκεται σήμερα. Επιπλέον σήμερα όμως, η φορά των εξελίξεων, η δυναμική των πιέσεων και το βέλος της κίνησης οδηγούν με αρκετή ασφάλεια στην αστικοποίηση. Ο τρόπος λειτουργίας (λυδία λίθος αριστερής φυσιογνωμίας), έχει ήδη προσαρμοσθεί σε αυτή την κλίση. Έτσι λοιπόν, ο χαρακτηρισμός του Σύριζα ως “αστικό κόμμα” είναι μια προεκβολή. Αλλά αυτό σύμφωνα με τα παραπάνω δεν είναι υπερβολή.(*)
ΣΣ1
Ακόμα όμως και εάν ήταν, θα ήταν προτιμότερη η υπερβολή από την συνέχιση της τρέχουσας κλίσης.
ΣΣ2
Με την ίδια έννοια, δεν είναι καθόλου υπερβολή ο απολογισμός της κατάληξης του σοβιετικού εγχειρήματος, ώς (γραφειο) κρατικού καπιταλισμού
ΣΣ3. (προσωπική)
Μετά από εκτεταμένες συλλογικές προσπάθειες και δράσεις, προσωπικά κατέληξα στη διαπίστωση βάσει γεγονότων, ότι δεν υπάρχει εντός αυτή η κρίσιμη μάζα που θα ανέτρεπε αυτή την κλίση. Ίσως βιάστηκα, αν και δεν το νομίζω, αυτές ήταν τέλος πάντων οι δυνάμεις και οι δυνατότητές μου στη συγκυρία. Εάν όμως πράγματι υπήρχε αυτή η κρίσιμη μάζα, θα έπρεπε να (είχε;) δράσει άμεσα και συγκροτημένα, επιβάλλοντας μια δημοκρατική λειτουργία, με την έννοια που δίνει η αριστερά στη λέξη, καθρέφτη της κοινωνίας που θέλει να δημιουργηθεί. Αλλιώς η φορά των πραγμάτων και η πρόγνωση είναι αρκετά ασφαλής, ότι οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που σήμερα φυτοζωούν παραπονούμενες, θα απομονωθούν ή πλαγιοκοπηθούν, και θα ενσωματωθούν ή εκδιωχθούν, προοδευτικά ή κατά δόσεις, με γλυκό ή πικρό τρόπο.
Γ) προς leftg700
Αξιοσέβαστε πραγματικά οικοδεσπότη. Έρχεται κάποια στιγμή που τα πράγματα πρέπει να εξελιχθούν. Εκτός λοιπόν από χειροκροτήματα ή αποκλεισμούς, επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες, έρχεται η στιγμή που οι περίτεχνοι σχολιασμοί καταντούν παιχνίδι με τις κούκλες. Το τι να κάνουμε, έχει τεθεί αναλυτικά και κατ επανάληψη και εδώ, κρυμένο όμως ανάμεσα σε κάθε είδους σχετικούς και άσχετους σχολιασμούς. Όμως ως οικοδεσπότης, έχεις τη δυνατότητα να δρομολογήσεις τους διαλόγους εντός του μπλοκ και συνομαδώσεις και άλλων μπλοκ, στο τί να κάνουμε, αντί αυτό να το αναθέτεις τελικά με τις πολλές τις γκρίνιες στο Σύριζα, ή να γκρινιάζεις που δεν μπορείς να το αναθέσεις στο ΚΚΕ.
Πικάπα
Φίλε Φιλίστορα,
Μία ερώτηση. Γράφεις:
Εδώ έφτασαν στο σημείο να γράψουν ότι η συγκρότηση του ΔΣΕ αποτέλεσε την κορύφωση της ταξικής πάλης και ότι, από αυτή την άποψη, ο ΔΣΕ είναι ανώτερος από τον ΕΛΑΣ, που δεν είχε τόσο ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά.
Όμως, και στο δικό μου το μυαλό ένας ένοπλος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας βρίσκεται έστω και μια μικρή βαθμίδα κάτω από την ένοπλη σύγκρουση για την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας. Και μόνο η διαφορά τού απαιτούμενου επιπέδου πολιτικής συνείδησης για κάθε ένα από τα δύο αυτά εγχειρήματα νομίζω ότι αρκεί για να στηρίξει τον παραπάνω ισχυρισμό.
Έχω λάθος, δεν κατάλαβα καλά τι εννοούσες, ή κάτι άλλο;
Τα λέμε
Όλα καλά τα κατάλαβες, φίλε LeftG700, εκτός από μια "λεπτομέρεια" που σου λείπει, ώστε να συμπληρώσεις το παζλ: Γενιές και γενιές μελών και στελεχών του ΚΚΕ είχαν διαπαιδαγωγηθεί -και πολύ σωστά!- να θεωρούν αυτονόητη την αντίληψη ότι ο Εμφύλιος δεν αποτέλεσε προσπάθεια για ένοπλη επαναστατική κατάληψη της εξουσίας από πλευράς του ΚΚΕ, ούτε είχε σα στόχο την εγκαθίδρυση Λαϊκής Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Μια οποιαδήποτε έρευνα, οσοδήποτε βιαστική και αν είναι, στα ντοκουμέντα του ΚΚΕ επί Ζαχαριάδη, Κολιγιάννη και Φλωράκη, αρκεί για ν' αποδείξει του λόγου το αληθές και να ξεκαθαρίσει πέραν πάσης αμφιβολίας ποιοι ήταν οι διακηρυγμένοι urbi et orbi "σκοποί του (εμφυλίου) πολέμου" από πλευράς ΚΚΕ.
Aυτή η απλή αλήθεια, η τόσο αυτονόητη σε οποιονδήποτε έχει ζήσει αρκετά ώστε να θυμάται -αν μη τι άλλο- την εποχή Φλωράκη, έχει ήδη καταστεί αδιανόητη σε όποιον έχει ανδρωθεί επί εποχής Παπαρήγα. Και πάω στοίχημα ότι η υπερασπιστική γραμμή του Μπελογιάννη στο στρατοδικείο (ότι δηλαδή το '46-'49 δεν επιδιώξαμε την κατάληψη της εξουσίας, αλλά πήραμε τα όπλα για να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία της χώρας και τις δημοκρατικές ελευθερίες του ελληνικού λαού κλπ κλπ, συνεχίζοντας κατ' ουσίαν τον αγώνα της Αντίστασης και βαδίζοντας στα χνάρια του ΕΛΑΣ) σήμερα θα ακούγεται κάπως "νερόβραστη", για να μην πω "ιδεολογικά ύποπτη", σε όσους έχουν διαπαιδαγωγηθεί στη Μεγάλη της Αλέκας Σχολή.
Κοίτα π.χ. τον Ύμνο του ΔΣΕ εδώ και δώσε προσοχή στους στίχους, που κινούνται στην παραδοσιακή γραμμή του ΚΚΕ. Ούτε "αποκορύφωμα της ταξικής πάλης", ούτε " μεγαλειώδης σταθμός του λαού μας στον αγώνα του για τη λαϊκή δημοκρατία και το σοσιαλισμό", ούτε τίποτα. Και φυσικά ούτε ίχνος της καινοφανούς αντίληψης ότι με τον ΔΣΕ πάμε ένα βήμα παραπέρα από τον ΕΛΑΣ. Για να μην πούμε ότι στα μάτια των ίδιων των μαχητών του ΔΣΕ μια τέτοια αντίληψη θα έμοιαζε καθαρή ιεροσυλία, ιδίως αν είχαν προηγουμένως υπηρετήσει στις τάξεις του ΕΛΑΣ.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φίλε G.,
Για τα περί ισοσκελισμένου ποροϋπολογισμού νομίζω ότι το θέμα έχει κλείσει. Στα είπε και στα ξαναείπε ο Khlysty και τα ξαναλέω κι εγώ: Το ζήτημα δεν είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός per se. Το ζήτημα είναι από ποιους παίρνεις αυτά που απαιτούνται για να τον ισοσκελίσεις.
Εμ αυτό θα σας φάει! Ότι έχετε καταπιεί την ανορθολογική για να μη πω μεταφυσική ιδέα ότι για την Αριστερά δεν υπάρχει άλλη πολιτική από τη δική σας! Και το τραγικό είναι πως δεν καταλαβαίνεις ότι την αποκαθηλώνεις εσύ ο ίδιος αυτή τη ‘‘σοφή’’ πολιτική, όταν δηλώνεις με κάθε επισημότητα ότι μετά την αποτυχία τού ΣΥΡΙΖΑ ο κόσμος θα στραφεί στη ΧΑ. Δηλαδή, δεν θα επιλέξει ΚΚΕ ούτε καν ως μικρότερο κακό από το νεοναζισμό!!!
Ώρες-ώρες τρελαίνετε κόσμο, ρε γμτ! Δείτε το λίγο!
Τα λέμε
Φίλε Πικάπα,
Μόνο με πολύ μεγάλες δόσεις αναγωγισμού και μανιχαϊσμού μπορώ να δεχθώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικό κόμμα. Δεν θα το κάνω. Και νομίζω ότι θα αναθεωρήσεις κι εσύ. Γιατί νομίζω ότι αυτές οι μεγάλες δόσεις, όπου η κοινωνία σχίζεται στα δύο είναι κατάλληλες και επιβεβλημένες μόνο σε καιρούς επανάστασης. Εγώ δεν βλέπω καμία επανάσταση στον ορίζοντα και μπαίνω στο τσουβάλι τών υποστηρικτών αστικών κομμάτων. Αν δεν βλέπεις κι εσύ, τότε θα βρεθούμε δίπλα-δίπλα σ’ αυτό το τσουβάλι. Τι λες, δεν το ξανασκέφτεσαι λίγο πριν οριστικοποιήσεις την άποψή σου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικό κόμμα; ;-) :-)
Νομίζω επίσης ότι πρέπει να βάλουμε στην πάντα το κριτήριο της εσωκομματικής δημοκρατίας. Με βάση αυτή, το ΚΚΕ βγαίνει το κόμμα-προπύργιο του αστισμού!
Το ίδιο ισχύει και για το σοσιαλδημοκρατικό κριτήριο. Ας μη ξεχνάμε ότι και το ΚΚΕ, μέχρι το 19ο Συνέδριο και εξαιρώντας κάπως το πολιτειακό ζήτημα (ένα κόμμα ή αριστερός πολυκομματισμός), όπου εκεί τα μπέρδευε κάπως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σοσιαλδημοκρατικό κόμμα αφού έκανε λόγο για κοινωνικοποίηση μόνο τών μεγάλων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Κι ας μη ξεχνάμε ότι το αρχικό σημείο θεωρητικού/στρατηγικού διχασμού μεταξύ δεξιάς και αριστερής σοσιαλδημοκρατίας (πριν το σχίσμα τού 1914) ήταν μόνο το ζήτημα του τρόπου μετάβασης στο σοσιαλισμό. Άρα, κι από εδώ δεν βγάζουμε εύκολα άκρη.
Αυτά, το να πει κανείς τι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαια τα εύκολα. Το δύσκολο είναι να πει κανείς τι είναι. Δεν μπορούμε (μπορώ) να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα τώρα. Ας μείνω στα πολύ χοντρικά. Είναι ένα ασαφώς αριστερό κόμμα που εντάσσεται στην ασαφή Αριστερά τού 21ου αιώνα για την οποία μόνο ασαφώς έχουμε κάποια ιδέα! :-)
Για τα όσα λες προς εμένα στο δεύτερο σχόλιό σου. Αφού σε ευχαριστήσω για τα καλά λόγια στην αρχή, να πω κι εγώ με τη σειρά μου:
Φίλε Πικάπα, τι νόημα έχει ένα ακόμα αριστερό εργαλείο (κόμμα/οργάνωση/σχήμα/μέτωπο, πες το όπως θέλεις); Δεν έχουμε ήδη αρκετά; Όπως έλεγα και λίγες μέρες πριν στο συνταξιούχο, τι εμποδίζει ειδικά τα μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ, που το καταστατικό δεν τους δένει χειροπόδαρα όπως γίνεται με τα μέλη τού ΚΚΕ, να φέρουν τα πάνω-κάτω στο κόμμα τους;
Όσο για τις δυνατότητες στο ίντερνετ, μη τις υπερτιμάς (και μην υπερτιμάς και τις δυνατότητες αυτού τού μπλογκ). Το ίντερνετ είναι κατάλληλο για να ανάψει εστίες πυρκαγιάς. Όσο η πυρκαγιά μένει εκεί, οι κλειδοκράτορες της Αριστεράς δεν διατρέχουν τον παραμικρό κίνδυνο. Για παράδειγμα: πόσο ράγισε το μπετόν τού ΚΚΕ από μπλογκς σαν αυτό τής Νέας Σποράς και του Εργατικού Αγώνα; (για την επίδραση που έχει το δικό μας στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτόν κρτικάρουμε κυρίως εδώ και κάμποσο καιρό, δεν το συζητάω καν, θα ήταν αστείο). Άρα, η πυρκαγιά πρέπει να μεταφερθεί στα γραφεία και στους διαδρόμους τών κομμάτων. Και γι' αυτό απαιτούνται χέρια που δεν χτυπούν απλώς ένα πληκτρολόγιο. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για αριστερούς ριζοσπάστες!
Τα λέμε
ΟΚ, φίλε Φιλίστορα. Το αποκρυπτογράφησα τώρα. Θενξ.
Τα λέμε
Αγαπητέ λέφτη
Τρεις πρόχειρες (πρόχειρες εξ ανάγκης) φιλοφρονήσεις και ένα κερασάκι:
1) Το ίντερνετ είναι αυτό που είναι. Θεός και δαίμονας, τίποτε και όλα. Η πραγματική ζωή, από αρχής πολιτισμού, περιλαμβάνει μέσα της τους συμβολισμούς της και την τεχνική/τεχνολογία τους. Από την προϊστορική υποχώρηση της ζωώδους βαρβαρότητας δεν υπάρχει πραγματική ζωή που να μη στηρίζεται σε συμβολισμούς και μαζί στην παρεπόμενη τεχνολογία (υποτίθεται εικονικά στοιχεία) τα οποία όμως γρήγορα γίνονται ΅πραγματικά΅ και αναπροσαρμόζουν ριζικά αυτό που λέμε ΅πραγματική ζωή΅. Δεν υπάρχει πάντως περίπτωση, αυτό που απεικονίζεται στο ίντερνετ, να μην αντιστοιχεί σε αυτό που γίνεται στην πραγματική ζωή. Με αυτή την έννοια, αυτό που απεικονίζει το δικό σου μπλοκ είναι αυτό που σου έγραψα – αλλά το αναγκαίο λέω είναι άλλο.
2) Οι κλασσικές ορολογίες, τα κριτήρια κατάταξης και των σχισμάτων κ.λ.π της αριστεράς έχουν την χρησιμότητά τους και δεν μπορούμε να τα πετάξουμε. Όπως επίσης δεν μπορούμε να πετάξουμε την ιστορία του κομμουνιστικού εγχειρήματος του 2ου αιώνα. Αλλά από την άλλη, στην αυγή του 21ου αιώνα, το τι είναι αριστερό και κυρίως το τι μπορεί να είναι αριστερό με προοπτικές επιτυχίας (νίκης), χρειάζεται την παραγωγή νέων επιπρόσθετων κριτηρίων. Η ιστορική και κριτική αποτίμηση των αποτυχιών του απελευθερωτικού κινήματος δεν μπορεί να μην επηρεάσει και αναπροσαρμόσει και την ορολογία και τα κριτήρια κατάταξης κλπ κλπ του παρελθόντος. Δεν είναι δυνατόν μόνο να μιλάμε για αριστερά του 21ου αιώνα που δεν την ξέρουμε ακριβώς, και να λέμε μόνο θα δούμε, το ψάχνουμε κλπ. Εάν ήταν έτσι τότε έχουν δίκιο με τον τρόπο τους μόνο οι δυο κλασσικοί εκφραστές της ας πούμε «ορθοδοξίας» και του «οπορτουνισμού» δηλαδή το τρέχον ΚΚΕ και η καθαρή «δεξιά» πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ήταν έτσι, τότε τα κριτήρια αντιπαράθεσης θα ήταν ακόμη αυτά του σχίσματος ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Κάποιοι λοιπόν πρέπει να ξέρουν, δηλαδή, να παράγουν την επιπρόσθετη και νεότερη ας πούμε θεωρία (αλλά και πράξη) και να προτείνουν τα επιπρόσθετα, ριζοσπαστικά στοιχεία, συμβολισμούς, κριτήρια και ορολογίες (και τεχνολογίες). Αλλιώς, αυτό που υποτίθεται είναι τα ψάξιμο της αριστεράς του 21ου δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από ψάρεμα στα θολά νερά. (Μεταξύ μας, εάν ήταν να γυρίσουμε στα κριτήρια του προηγούμενου αιώνα, από παλιά θα προτιμούσα αυτά του ΚΚΕ παρά του ΚΚΕ εσωτερικού, και θα προτιμούσα νομίζω να γυρίσω κι εγώ τις πλάτες μου στο μέλλον παρά να εκχωρήσω το αριστερό όραμα). Κάποιοι όμως πρέπει να ξέρουν. Και αφού οι ΅μεγάλοι¨ δεν μπορούν να ξέρουν, και δεν μου λένε τίποτε σχετικά, εκτός από ακαδημαϊκές δειθνο-θεωρίες των χορτασμένων, τότε δεν τους το αναθέτω. Πρέπει να ξέρω εγώ.
SYNEXIZETAI
Αυτό που λέω ότι ξέρω λοιπόν, και επιμένω, είναι ότι όλες οι απόπειρες μετάβασης, αλλά και οι φθορές των αριστερών κομμάτων, είχαν να κάνουν με την έννοια και την εφαρμογή της δημοκρατίας και το ρόλο της στη διαδικασία μετάβασης. Όχι με την φιλελεύθερη έννοια που δίνει στη δημοκρατία η αστική ερμηνεία, και αυτή την έννοια μας την έχει ποτίσει σε όλα τα αριστερά κόμματα και δεν μπορούμε να την αποτινάξουμε. Αλλά με την πολυσύνθετη (κοπιώδες να περιγραφεί) έννοια που δίνει η αριστερή (οραματική/κομμουνιστική) ερμηνεία. Πως θα δημιουργηθεί η σοσιαλιστική νομιμότητα, στη θέση της αστικής «νομιμότητας». Πως οι διαφορετικές ποιότητες, ικανότητες, κλίσεις, ταχύτητες κλπ των ανθρώπων θα μπορούσαν να συντονιστούν στο κοινό πρόταγμα;. ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ της αναπόφευκτης πρωτοπορίας; Κοπιώδες να αναλυθεί. Εντελώς επιγραμματικά, ο ρόλος της πρωτοπορίας, αναπόφευκτος, είναι να δημιουργεί άμεσα και απαρέγκλιτα τους όρους την αντικατάστασής της από μια όλο και ευρύτερη πρωτοπορία, προωθώντας μεν το αριστερό όραμα και την θεσμική συγκρότηση, αλλά όμως κινητοποιώντας την ενέργεια των αποκάτω, παραιτούμενη δε από τον έλεγχο και τον ΔΗΘΕΝ «φόβο» άλωσης από τον «ταξικό αντίπαλο». Δεν υπάρχει μετάβαση που να επιτύχει με αυτό το φόβο, απλώς θα πρόκειται για αναπαραγωγή του αστικού πολιτισμού. Κοντολογίς, επιτυχημένη πρωτοπορία είναι αυτή που γρήγορα αντικαθιστάται από άλλη, καλύτερη και κυρίως: ευρύτερη (αυτό βέβαια δεν ρίχνει στον καιάδα και τους λίγους ξεχωριστούς φιλοσόφους, εφευρέτες και πολιτικούς που τυχόν να προκύτπουν σπάνια, τυχόν και όχι). Το πώς δένουν όλα αυτά σε μια συγκροτημένη και όχι μπαχαλοδιαλυμένη πρόταση; Δένουν και παραδένουν. Αλλά δεν είναι η εύκολη η ανάλυση και κυρίως η επίδειξη των απαραίτητων πρακτικών παραδειγμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Έως τώρα και η αριστερά κινείται με την μεταφυσική αντίληψη ότι η εμπνευσμένη πολιτική γραμμή κάποιου πρωτοπόρου (στρατηγική-τακτική κλπ) δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις Αυτή η μεταφυσική έχει οδηγήσει στις γνωστές αποτυχίες, είτε μέσω αυταρχισμού είτε μέσω διάλυσης. Η νεότερη «αλήθεια» είναι ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις της δημοκρατικής λειτουργίας που θέλουν κόπο αλλά κυρίως τρόπο, είναι αυτοί που θα γεννήσουν και την εμπνευσμένη γραμμή και όχι το αντίθετο.
3) Το ότι ο Σύριζα είναι «αστικό κόμμα» δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταστραφεί. Δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να προσφέρει στο λαό θετικά πράγματα (αν και αυτό θα προϋπέθετε πολύ καλύτερη τεχνική και τεχνοκρατική προσέγγιση που και αυτή θα απαιτούσε τομηρό άνοιγμα και όχι αναπαραγωγή μηχανισμών)
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Κυρίως δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να ριζοσπαστικοποιηθεί και να συντελέσει το ίδιο ή η μετεξέλιξή του, σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα, ακόμη και σε μια λαϊκή συμμαχία. Με την αυστηρή προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρχει και θα κινεί εξελίξεις μια ανεξάρτητη ισχυρή και λαϊκή ριζοσπαστική αριστερά του 21ου αιώνα – που δεν υπάρχει και δεν φαίνεται πιθανό να υπάρξει και που δεν είναι ο Σϋριζα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Δεν σημαίνει επίσης ότι προτείνω να διασπαστεί. Είναι απλό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λες πως δεν το καταλαβαίνεις. Αυτοί που για τους λόγους τους πιστεύουν ότι δίνουν την μάχη εντός, ας τη δώσουν στο σωστό μέτωπο: Στη δημοκρατική λειτουργία που απαιτεί συγκροτημένη πρόταση λειτουργίας, και όχι απλώς την επανάληψη της απαίτησης να υιοθετηθεί η «σωστή» δική τους αριστερή γραμμή, οπότε τότε θα ήταν δήθεν εντάξει. Από την άλλη όλοι αυτοί που είναι «απογοητευμένοι» εντός, ή εκτός, ή στο σπίτι, ή αγωνιζόμενοι σε μικρά εξωκοινοβουλευτικά σχήματα, να αντιληφθούν ότι το μόνο στο οποίο θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι είναι να αναλάβουν και να μην αναθέτουν την ευθύνη του γεγονότος ότι αυτοί και όχι άλλοι είναι το πρόπλασμα της αριστεράς του 21ου αιώνα. Να τολμήσουν ότι ξέρουν, και να δεχθούν να λειτουργήσουν συλλογικά, συγκροτώντας ένα, ένα, ένα φορέα, και όχι χιλιάδες θραύσματα.
Και το ΚΕΡΑΣΑΚΙ
Το τι να κάνουμε έχει σημασία - και να το κάνουμε,
και όχι οι περίτεχνοι σχολιασμοί, ακροβολισμοί και φληναφήματα.
Πικάπα
"Μόνο με πολύ μεγάλες δόσεις αναγωγισμού και μανιχαϊσμού μπορώ να δεχθώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αστικό κόμμα."
http://left.gr/news/paragogiki-anasygkrotisi-i-proklisi-tis-epomenis-meras-se-zontani-metadosi-i-ekdilosi-toy-tvxs
Μεγάλε γκουρού του πνεύματος,εσύ μεγάλε δάσκαλε υπεράνω όλων,δίδαξε μας!!
Πιλαφ
Ο Λαπατσιωρας με καλυπτει παντως.Δεν ξερω ομως πως συνδεονται ολα αυτα με την παραγωγικη ανασυγκροτιση της χωρας ,βλεπε ΣΕΒ,και με φορολογια του κεφαλαιου στο μεσο ορο της ευρωζωνης...τον οποιο συντελεστη αν τον ξερει καποιος ας μας τον πει να γελασουμε.
http://www.avgi.gr/article/1805853/protogeni-pleonasmata-gia-poion-kai-gia-ti-
G.
Φίλε Πιλάφ,
Σε έχω εντυπωσιάσει τόσο ώστε να με βλέπεις ως «μεγάλο γκουρού του πνεύματος» και «μεγάλο δάσκαλο υπεράνω όλων»; Μπράβο μου, δεν το περίμενα να μετράω τόσο πολύ, για να τα λέμε όλα. :-)
Λοιπόν, άκου τι θα κάνουμε:
Ως «μεγάλος γκουρού του πνεύματος» και «μεγάλος δάσκαλος υπεράνω όλων», σού δίνω αυτό για μελέτη στο σπίτι. Να το διαβάσεις προσεκτικά τώρα που έρχεται το Σαββατοκύριακο και να έρθεις τη Δευτέρα να μου πεις τι κατάλαβες. Εντάξει; ;-)
Τα λέμε
Ότι πεις δάσκαλε!!
Με την ευκαιρία δάσκαλε τώρα που σε πέτυχα,μου εξηγείς γιατί εμείς οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είμαστε αστικό κόμμα ενδιαφερόμαστε για τη δημιουργία συνθηκών «κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο» ;
Πιλαφ
Φίλε Πικάπα,
Έγραψες πολλά και ενδιαφέροντα στα οποία επί τής αρχής με βρίσκεις σύμφωνο. Θα σταθώ όμως σε δύο σημεία προσπαθώντας να αναδείξω κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες που παρουσιάζονται όταν έρχεται η στιγμή τής εφαρμογής στην πράξη.
Το θέμα τής δημοκρατίας η οποία πρέπει να ξεκινάει από τα αριστερά κόμματα (να ξεκινάει με την έννοια του παραδείγματος) και να εξαπλώνεται σε όλη την κοινωνία (θεσμούς, κοινωνία πολιτών, κ.λπ.). Τεράστιο ζήτημα που η Αριστερά δεν έχει λύσει. Παίρνω τα δύο κυριότερα πολιτικά σχήματα. Το μεν ΚΚΕ έχει θεσμοθετήσει μια ανάπηρη δημοκρατία ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχει θεσμοθετήσει την «πλέρια δημοκρατία», ταυτόχρονα όμως και τους όρους που επιτρέπουν στο κυρίαρχο κάθε φορά κομματικό ρεύμα να κόβει και να ράβει αυτή την «πλέρια δημοκρατία» στα μέτρα του, καθιστώντας την ένα άδειο πουκάμισο. Για το ΚΚΕ, τα είπες όλα όταν, απευθυνόμενος στον G, έκανες λόγο για σεισμό εκ θεμελίων. Επειδή όμως τα θεμέλια στο ΚΚΕ είναι η υπερδομή του (ηγεσία), στην ουσία μιλάμε για ένα θαύμα. Δεν αποκλείεται βέβαια ένας σεισμός που θα ξεκινήσει από τα ‘‘υπόγεια’’ και θα επηρεάσει και τους πάνω ορόφους. Εκεί, πλέον, θα γίνουμε θεατές μιας ακόμα διάσπασης του ΚΚΕ. Μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα μία διάσπασή του; Υπό προϋποθέσεις ναι, μπορεί. Όμως, με δεδομένη την αυτοπεριθωριοποίηση του ΚΚΕ, τα ευεργετικά αποτελέσματα θα αργήσουν να επηρεάσουν θετικά όλο το αριστερό κίνημα, το οποίο, επειδή ο χρόνος πιέζει, καλείται να δώσει απαντήσεις εδώ και τώρα (και αν αύριο, μέσω ΣΥΡΙΖΑ, βρεθεί στην κυβερνητική εξουσία, θα κληθεί να δώσει άμεσες πρακτικές λύσεις).
Πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινό μυστικό ότι η δημοκρατία παραβιάζεται από την πλειοψηφία δομικά —τώρα τελευταία και με προκλητικό και ‘‘τσαμπουκαλίδικο’’ τρόπο. Αυτό το βλέπουν όλοι. Το βλέπει φυσικά και η μειοψηφία, αφού αυτή πρώτη το αισθάνεται στο πετσί της. Όπως έχουν όμως διαμορφωθεί τα πράγματα (κι αφού τα άφησε και η μειοψηφία να εξελιχτούν χωρίς να φροντίσει έγκαιρα να πατήσει πόδι), με τον ΣΥΡΙΖΑ να προαλείφεται με βεβαιότητα σχεδόν ως ο κορμός τής επόμενης κυβέρνησης, αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ούτε το χαρτί τής διάσπασης δεν έχουν πλέον. Γιατί θα φάνε όλο το ανάθεμα και θα αποκτήσουν κέρατα δίχως κέρδος, αφού ο μεγάλος όγκος τού κόσμου που στράφηκε και στρέφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πολυσκοτίζεται για τέτοιες δημοκρατικές ‘‘λεπτομέρειες’’. Είναι εγκλωβισμένοι σε αυτό το αδιέξοδο και το μόνο που τους μένει είναι να μπαλώνουν όπως όπως όποια τρύπα μπορούν. Άρα και από εδώ οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες. Εκτός και αν αυτό το ας το πούμε «εσωκομματικό κίνημα δημοκρατίας» το αγκαλιάσει η συντριπτική πλειοψηφία τής βάσης.
Το δεύτερο που θέλω να θίξω. Γράφεις προς το τέλος:
Έως τώρα και η αριστερά κινείται με την μεταφυσική αντίληψη ότι η εμπνευσμένη πολιτική γραμμή κάποιου πρωτοπόρου (στρατηγική-τακτική κλπ) δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις Αυτή η μεταφυσική έχει οδηγήσει στις γνωστές αποτυχίες, είτε μέσω αυταρχισμού είτε μέσω διάλυσης. Η νεότερη «αλήθεια» είναι ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις της δημοκρατικής λειτουργίας που θέλουν κόπο αλλά κυρίως τρόπο, είναι αυτοί που θα γεννήσουν και την εμπνευσμένη γραμμή και όχι το αντίθετο.
Φαίνεται σαν (λέω «φαίνεται σαν» γιατί δεν έχω καταλάβει να είναι αυτή η άποψή σου) να αποδίδονται στη δημοκρατική λειτουργία κάποιες μαγικές ιδιότητες, με βάση τις οποίες οι πολλοί θα γεννήσουν τις σωστές ιδέες σώνει και ντε. Νομίζω ότι αυτό, που θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει «φετίχ τής δημοκρατίας» πρέπει να το απορρίψουμε οριστικά. Και μια πρόχειρη ματιά στην Ιστορία (όχι στην Ιστορία τής Αριστεράς, του κόσμου) αρκεί για να μας πείσει για κάτι τέτοιο. Η δημοκρατία έχει γεννήσει όχι απλώς λάθος ιδέες, αλλά μέχρι και τέρατα. Και δεν νομίζω ότι μπορεί να μας απαλλάξει από αυτόν τον κίνδυνο καμία ‘‘κοινωνικοποίηση’’ της πρωτοπορίας. Αναμφίβολα, είναι η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινούμαστε και το όραμα που πρέπει να μας εμπνέει. Έχω όμως πολλές αμφιβολίες ότι αυτό αποτελεί και έναν επιτεύξιμο στόχο.
Τα λέμε
Φίλε Πιλάφ,
Κλέβεις! Από το σχόλιό σου καταλαβαίνω ότι όχι μόνο δεν μελέτησες το μάθημα που σου έβαλα, αλλά δεν κλικάρισες καν! Για πρόσεξε γιατί σε βλέπω να μένεις στην ίδια αταξία (σκέψης)… ;-)
Τα λέμε
δεν ειμαι κκε αλλα...
ο σταλιν ειναι πειραμα σοσιαλισμου
λαθος ο αλιεντε (τοπε κι ο μαιλης)
(ανηκει στην ιστορια του σοσιαλισμου?)
λαθος ο τσαβες
λαθος το εαμ
σωστος ο δημ.στρατος
καλος ο νεγκρι καλος κι ο μαο?
μετα σας φταιει ο σταλιν
μερικοι τον χρειαζεστε
:-))
the dixie will rise again
και για την αντιγραφη
οργουελ
εγω δεν εχω στομαχι να καταπιω ολα αυτα
οσοι αντεχουν μπραβο τους
κιταξτε να βγαλετε κυβερνηση συριζα με υπουργο τον στουρναρα
win win
orguel
Φίλε left,
Δυστυχώς και εσύ, δεν έχεις καμία διάθεση να αμφισβητήσεις την φιλελεύθερη ιδεολογία, όταν φτάνεις στην κομβική έννοια της δημοκρατίας. Ειδικά για την έννοια της δημοκρατίας λοιπόν η αριστερά έχει προσδώσει στον όρο το τρίπτυχο πολιτική, οικονομική και κοινωνική δημοκρατία.
Κάθισε μόνος σου και σκέψου, τι δραματικό μπορεί να σημαίνει αυτό το τρίπτυχο, και πόσο αυτό αλλάζει εντελώς την έννοια της δημοκρατίας που χρησιμοποιείται, και που επίσης χρησιμοποιείς. Στη συνέχεια, με λίγο κόπο, θα μπορέσεις και μόνος σου να διατυπώσεις, το τι θα σήμαινε αυτό για το σύνολο της στρατηγικής και για τα χαρακτηριστικά του υποκειμένου της μετάβασης (*).
Δεν μιλάμε δυστυχώς για το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιούμε τις λέξεις επιπόλαια, και τελικά δεν κατανοούμε βασικές έννοιες που διατρέχουν την οραματική-στρατηγική-τακτική σημασία της αριστεράς.
Έννοιες που θα μπορούσε κάλλιστα και φυσικά θα έπρεπε να έχουν ξεκαθαριστεί πλέον, με τις γνώσεις του 21ου αιώνα. Δυστυχώς, άλλα λέμε, άλλα εννοούμε – και άλλα κάνουμε. Καλή τύχη
Πικάπα.
(*).
(Και εάν μεν η δημοκρατία του ΚΚΕ είναι μια στραβή και αόμματη κατανόηση των κριτηρίων και της στρατηγικής μετάβασης της μαρξικής θεωρίας του περασμένου (ή μάλλον του προπερασμένου) αιώνα, η δημοκρατία του Σύριζα είναι νέτα σκέτα μια φιλελεύθερη αστική δημοκρατία, αν και υπολείπεται από το να είναι μια ικανοποιητική φιλελεύθερη αστική δημοκρατία. Αλλά τι σου λέω τώρα…
Στο θέμα της δημοκρατίας, θα συμφωνήσω με τον Πικάπα. Η δημοκρατία είναι ταυτόχρονα μορφή και περιεχόμενο. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Η πορεία διολίσθησης του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά και η διαδικασία μετατροπής του σε κόμμα βοναπαρτικού τύπου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Προφανώς δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι η "πλέρια δημοκρατία" οδηγεί ντε και καλά στην επεξεργασία της ορθής γραμμής. Υποστηρίζω όμως, μαζί με τη Ρόζα, ότι τα λάθη ενός ζωντανού κινήματος αξίζουν χίλιες φορές περισσότερο από το αλάθητο της σοφότερης Κεντρικής Επιτροπής.
Αλλού είναι, κατά τη γνώμη μου, το προβληματικό στοιχείο στη σκέψη του Πικάπα: Παίρνει την τρέχουσα τάση και την προεκτείνει γραμμικά στο μέλλον. Παίρνει το τελευταίο ευθύγραμμο τμήμα μιας τεθλασμένης και το προεκτείνει στο άπειρο. Αυτή η μέθοδος, όπως έχει αποδειχτεί σε χιλιάδες περιπτώσεις, αποτελεί τη βασιλική οδό για την εξαγωγή συμπερασμάτων που θα διαψευστούν στο μέλλον.
Προσωπικά δε με αγχώνει, ούτε με παραξενεύει το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά- υφίσταται ισχυρές πιέσεις να συνθηκολογήσει με την αστική ιδεολογία. Oύτε με παραξενεύει το γεγονός ότι ένα όχι ασήμαντο μέρος της πίεσης προέρχεται από το ίδιο το εσωτερικό του. Το αντίθετο θα με παραξένευε. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η πάλη των τάξεων διεξάγεται και στο εσωτερικό των κομμάτων της Αριστεράς. Πάντοτε έτσι ήταν. Από την εποχή του Προγράμματος της Γκότα. Γιατί θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ ν' αποτελεί εξαίρεση;
Έχει τελειώσει αυτή η πάλη; Έχει προεξοφληθεί το αποτέλεσμα; Εγώ λέω όχι. Αλλά κι ο ίδιος ο Πικάπα, αν ξαναδιαβάσει προσεκτικά τα όσα έχει ήδη γράψει, στο ίδιο συμπέρασμα είναι υποχρεωμένος να καταλήξει.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φίλε Πικάπα,
Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα γιατί και με ποια στοιχεία έβγαλες το συμπέρασμα ότι «δεν έχω καμία διάθεση να αμφισβητήσω τη φιλελεύθερη ιδεολογία». Αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να κατανοήσω το σχόλιό σου (όπως όλα σχεδόν τα σχόλιά σου ήταν κι αυτό ‘‘πυκνό’’) και προσπάθησα να γράψω με προσοχή. Κι αυτά που έγραψα τι ήταν; Ήταν μερικές σκέψεις μου για τις προοπτικές εκδημοκρατισμού τών αριστερών κομμάτων και τις δυσκολίες που παρουσιάζουν και η άποψη που έχω διαμορφώσει (μέχρι στιγμής) ότι α) πάντα θα υπάρχει ένα αξεπέραστο όριο πέρα από το οποίο η δημοκρατία δεν θα μπορεί να επεκταθεί και β) ότι η προσπάθειά μας θα πρέπει να εστιάζεται στη μετατόπιση αυτού τού ορίου διαρκώς προς το δημοκρατικότερο.
Για όλα αυτά με ‘‘αποκεφαλίζεις’’ και αποχωρείς;;; Και άντε, ας πούμε ότι το αξίζω κι ότι δεν έχει νόημα να συζητάς μαζί μου. Δεν έρχονται εδώ άλλοι άνθρωποι με τους οποίους έχει; —για παράδειγμα, ο Φιλίστωρ που παρενέβη στην κουβέντα μας.
Νομίζω ότι με αδίκησες και αδικείς και τον εαυτό σου. Η επανόρθωση είναι απλή (και δεν απαιτεί ούτε καν να μου ξανααπευθύνεις το λόγο): να επανέλθεις στις συζητήσεις εδώ, όποτε το θέμα σε ενδιαφέρει και έχεις κάτι να πεις.
Τα λέμε
Φίλε left, θα χάναμε χρόνο εάν συζητούσαμε για τη χρησιμκότητα της έμφασης που έδωσα σχετικά με τη φιλελεύθερη ιδεολογία, και καλύτερα είναι να αποσύρω αυτό που βγήκε ως προσωπική αναφορά για το τι είσαι διατεθειμένος να αμφισβητήσεις – δεν είμαι εδώ για να το κρίνω.
Πες καλύτερα ότι είπα ότι η φιλελεύθερη ιδεολογία είναι ποτισμένη παντού, και όταν χρησιμοποιούμε κρίσιμες (οραματικές και στρατηγικές) έννοιες, όπως η δημοκρατία, καλό είναι να “πλένουμε” καλά τη σκέψη μας απο τις πανίσχυρες επιρροές της κυρίαρχης ιδεολογίας, επαναφέροντας το ανατρεπτικό περιεχόμενο του αριστερού λόγου, που νοηματοδοτεί εντελώς διαφορετικά τέτοιες κρίσιμες έννοιες.
Τώρα, το αν θα συνεχίσει κανείς κάτι, από την άποψη της λογικής, έχει να κάνει με το αν το θεωρεί παραγωγικό ή όχι. Εδώ, πιάνουμε τη βάση, αλλά όχι καλό βαθμό, και νομίζω πως σου εξήγησα για το τι θεωρώ χρήσιμο. Τελικά όμως, εάν θα συνεχίσεις, εξαρτάται ακόμη περισσότερο από τις δυνάμεις και τις δυνατότητές σου.
Και εδώ φίλε Φιλίστορα, ήδη ανέφερα, σχετικά με το Σύριζα και τις προσπάθειές μου, ότι αυτές τέλος πάντων ήταν οι δυνάμεις μου και οι δυνατότητές μου, στη συγκυρία.
Η κριτική σου θέση σχετικά με τον κίνδυνο να πέσεις έξω όταν κάνεις μια “γραμμική” προεκβολή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Βέβαια, Φιλίστορα, θα συμφωνήσεις ότι στην θεωρία και στην πράξη μας χρησιμοποιούμε πολύ περισσότερες κριτικές θέσεις (και συνήθως αρκετές και αντιθετικές θέσεις) για να δούμε τι θα κάνουμε.
Για παράδειγμα, θα συμφωνούσες μάλλον στη θέση ότι είναι απαραίτητο να εκτιμά κανείς όσο το δυνατόν “σφαιρικά” την πορεία των πραγμάτων όχι για να είναι μάντης, αλλά για να καταλήγει έγκαιρα σε μια διάγνωση-πρόγνωση του ΤΙ είναι αυτό που χρειάζεται αλλά λείπει και πρέπει να του δοθεί προτεραιότητα. Χωρίς αυτή τη διάγνωση-πρόγνωση, δεν είναι δυνατό να κινηθούν τα πράγματα εκεί που εμείς θέλουμε.
Το θέμα είναι, αυτή να είναι “σφαιρική” κατά το δυνατόν, δηλαδή να μην στηρίζεται μόνο σε σε ¨θεωρίες¨ και εύκολες κριτικές εξ αποστάσεων, αλλά να στηρίζεται σε άμεση συλλογική προσπάθεια και δράση – και επίσης να στηρίζεται όσο το δυνατόν σε πρότερη Εμπειρία ανάλογων καταστάσεων. Σε διαβεβαιώ λοιπόν, ότι στην εκτίμησή μου σχετικά με το Σύριζα, κατέληξα με τον δύσκολο δρόμο.
Αλλά τελικά, απόψεις είναι, και χρειάζονται πολλές, και αυτές και εκείνες...
Πικάπα
συνέχεια Πικάπα
Συμπερασματικά, στον 21ο αιώνα, η αριστερά φαίνεται παντού συμπιεσμένη. Ωστόσο όταν η ισχύς συγκεντροποιείται όλο και πιο εφιαλτικά, είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι η αντίθεση μεταξύ δεξιάς αριστεράς δεν πρόκειται να πάψει. Τα ανεπίλυτα του απελευθερωτικού αιτήματος μεταφέρονται εξ αντικειμένου μαζί με το ίδιο το αίτημα, σε έναν αιώνα υπερυψηλής τεχνολογίας και επιταχυνόμενων ταχυτήτων.
Στον Ελλαδικό χώρο το σχίσμα του 1968 συνεχίζεται, άγονο. Μετά την κατ ευφημισμό “θέση/αντίθεση” ΚΚΕ-ΚΚΕεσωτερικού, αρχικά ο ενιαίος Συνασπισμός και κατόπιν ο Σύριζα φάνηκε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει στην Νέα Θέση, προχωρώντας προς αυτό που λέμε ”αριστερά του 21ου αιώνα”. Το δε ρόλο του “εσωτερικού” φάνηκε να καταλαμβάνει η Δημαρ. Στη συνέχεια, η Δημαρ εξελίχθηκε σε κάτι σαν Εδηκ-Κοδησο, και τη θέση του “εσωτερικού” κατέλαβε ο Σύριζα, με αλλαγή του συσχετισμού σε βάρος της αρχικής θέσης (του ΚΚΕ). Ωστόσο, ο Σύριζα οδεύει πλέον δυναμικά και ταχύτατα στην υποκατάσταση του παλιού “ριζοσπαστικού” (πλην αστικού) Πασοκ του 80 - τάση που είχε ήδη προδιαγράψει απο παλιά το "εσωτερικό".
Δεν είναι κατ ανάγκην αρνητικές αυτές οι εξελίξεις – ίσως να αποβούν θετικές. Είναι αναμενόμενο ότι η αριστερά δεν θα βαδίσει “ένιαία” στον νέο αιώνα, αλλά θα σχηματοποιηθεί σταδιακά ένα “αριστερό τόξο”, τοπικά αλλά και παγκόσμια. Η λειτουργία αυτή θα είναι αντικειμενική, και μέσα ακόμη από έντονες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, τα διάφορα μέτη θα συνεργούν εξ αντικειμένου.
Στον Ελλαδικό χώρο, προϋπόθεση του “αριστερού τόξου” είναι η δημιουργία ενός ακόμη ¨σημείου”. Εάν το Κκε θα παραμείνει ως η μία οριακά λειτουργική άκαπμτη και πεπερασμένη συνιστώσα της “καθαρότητας” που δεν ρισκάρει, και ο Σύριζα ως η άλλη οριακά αριστερή οπορτουνιστική συνιστώσα που τα καταφέρνει καλύτερα με τα εκλογικά ποσοστά και την πρόσκαιρη διαπραγμάτευση με τον αστισμό, τότε λείπει μια ριζοσπαστική αριστερά. Λείπει το τρίτο σημείο που θα κάνει το τόξο να λειτουργήσει, ή ο μοχλός που θα κινήσει τα πράγματα. Όσο αυτό δεν συγκροτείται, τα δύο “άκρα” του υποτιθέμενου τόξου θα τραβούν αποσπασματικά, το τόξο δεν θα σχηματίζεται και δεν θα συνεργεί αντικειμενικά, και τα πράγματα μπορεί να στραβώσουν άσχημα. Μήπως ήρθε η ώρα το σύνολο των αριστερών να αρχίσει να κατανοεί τα πράγματα κάπως έτσι;
Και ελπίζω τέλος για αυτό το τέρμινο, από Πικάπα
Σήμερα δεν φαίνεται ότι υπάρχουν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης ριζοσπαστικής αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση, ο φορέας αυτός, δεν θα είναι Ο φορέας και ΤΟ υποκείμενο της αλλαγής, αλλά ο καταλυτικός φορέας, ενός τόξου. Ίσως να χρειαστούν αρκετά, ίσως πολλά χρόνια, ίσως πάρα πολλά, μέχρι να πληρωθούν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις και μακάρι τα πράγματα να μη στραβώσουν τόσο μέχρι τότε.
Καθοριστικό στοιχείο του λεγόμενου τρίτου πόλου που συζητείται στην ανταρσυα σχεδιο β κλπ, θεωρείται η πολτιτική γραμμή και ιδιαίτερα το θέμα της ΕΕ. Πράγματι αυτά είναι πολύ σημαντικά.
Αλλά το καθοριστικό στοιχείο ενός φορεά ριζοσπαστικής αριστεράς, θα είναι το τρόπος συγκρότησης και λειτουργίας. Συγκεκριμένα, ο δημοκρατικός τρόπος λειτουργίας με την οραματική σημασία που δίνει η αριστερά, και ως βασικό συστατικό της στρατηγικής μετάβασης, και με πλήρη ανάλυση των προϋποθέσεων/δυνατοτήτων που προκύπτουν στην σύγχρονη τεχνολογική εποχή.
Ήδη από την κριτική της Ρόζας είχαν προβλεφθεί τα ανεπίλυτα της λενινιστικής στρατηγικής (όχι όσοαν αφορά την κατάληψη της εξουσίας, αλλά) όσον αφορά τη μετάβαση – ανεπίλυτα που υπήρχαν και στην όποια επιγραμματική μαρξική στρατηγική. Το σοβιετικό καθεστώς δεν κατέπεσε ακριβώς λόγω αυτών των προβλημάτων, αλλά μάλλον επειδή είχε απέναντί του εκείνο το το μέρος του κόσμου, Ευρώπη/Αμερική, που είχε ήδη συσσωρεύσει τρομακτικό αποικιακό πλούτο επί αιώνες. Ωστόσο, το εγχείρημα είχε ήδη απολέσει τη σοβιετική/κομουνιστική δυνατότητα.Η συνέχεια και η κατάληξη του σοβιετικού εγχειρήματος ήταν επομένως προβλέψιμη. Βέβαια, όλα αυτά διαπιστώνονται σήμερα εκ των υστέρων, και το ζητούμενο είναι να επιρρωθούν.
Δημοσίευση σχολίου