Ο τρόμος τού μικροαστού-προοδευτικού-μετριοπαθή- αστικοδημοκράτη-αντιλαϊκιστή-φιλελεύθερου-κεντρώουαντιφασίστα-ακραίουαντικομμουνιστή-οικολόγου-πράσινου-αντιδραστικού μπροστά στο ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης, για την οποία φοβάται πως δεν θα είναι στα μέτρα του, αν και σκέφτεται να την ψηφίσει

Έγραφα πριν από δύο αναρτήσεις για τα τεκταινόμενα στη Βενεζουέλα, όπου εδώ και πολλές ημέρες επιχειρείται η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης Μαδούρο:

Στη Βενεζουέλα, εδώ και χρόνια, η ανάρρηση του Τσάβες και των Τσαβίστας του στην κυβερνητική εξουσία έχει αποκαλύψει σε όλη της τη συνθετότητα τη μεγάλη διχοτομία μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς (ακούει κανείς από Περισσό μεριά; —οι σύντροφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας ακούνε πάντως, και μάλιστα πολύ-πολύ καθαρά!). Όπου στο στρατόπεδο της πρώτης θα βρεις πολλούς ορκισμένους δημοκράτες και μάλιστα «προοδευτικούς δημοκράτες», από αυτούς που στις δημοσκοπήσεις στην ερώτηση «πού αυτοτοποθετείστε στην κλίμακα Δεξιά — Αριστερά;» απαντούν μετά από ελάχιστη σκέψη «μάλλον προς την Αριστερά, θα έλεγα· ναι, ναι προς την Αριστερά, σίγουρα!», σε αρκετούς από τους οποίους «έρχεται να τραβήξουν πιστόλι» αν τους πεις «δεξιούς», […].

Και παρακάτω, εστιάζοντας στις αντιστροφές που παρατηρούνται όταν η Αριστερά γίνεται συμπολίτευση και η Δεξιά αντιπολίτευση, με τους όρους στην ευρεία τους έννοια τής μεγάλης διχοτομίας παρατηρούσα:  

Βλέπουμε τους Ηρακλείς τού «Νόμου και της Τάξεως», αυτούς που όταν ακούνε το σύνθημα «νόμος είναι τα δίκιο τού εργάτη» σταυροκοπιούνται έντρομοι ή το λοιδορούν, όλη αυτή τη στρατιά τών «μεσαίων τάξεων» την επανδρωμένη από μικροαστούς (μικροαστούς από «έννομο» υλικό συμφέρον ή από υπερβολικές δόσεις τής μικροαστικής ιδεολογίας) να έχουν βγει στα κάγκελα των δρόμων και των πλατειών. Σαν να τρελάθηκε η φύση και άρχισε ο ήλιος να βγαίνει από τη δύση, έτσι βγήκαν και οι νοικοκυραίοι τραγουδώντας «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο»! Πάνε οι νόμοι, πάει η τάξη, πάει και όλη η ιδεολογία τής «δημοκρατικής συναίνεσης» και της «συνθετικής επίλυσης των διαφορών»! Ποια συναίνεση και ποια σύνθεση; Μόνο τα όπλα που δεν έχουν πάρει —κι αυτό παίζεται, αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρελθόν…

Δεν συμπληρώθηκαν καλά-καλά ούτε δύο μερούλες από τότε που έγραφα αυτά και βγήκε ένας από τους εγχώριους Ηρακλείς τής «δημοκρατικής συναίνεσης» από αυτούς τους ένθερμους πιστούς τού «καταδικάζουμε-τη-βία-οποθενδήποτε-και-αν-προέρχεται» δόγματος («ιδίως αν αυτή προέρχεται από την Αριστερά τού διαβόλου», συμπληρώνω εγώ, γιατί ντρέπονται να το πούνε αυτοί), βγήκε να ταχθεί με το μέρος τών «νοικοκυραίων» τής Βενεζουέλας και να επιστήσει για μία ακόμα φορά την προσοχή στον ΣΥΡΙΖΑ —που σκέφτεται εδώ και κάμποσο καιρό να ψηφίσει κι ο ίδιος — «να μη το παρακάνει σαν τον Μαδούρο» γιατί «θα φάει το κεφάλι του». Παραθέτουμε την παραίνεσή του (και μαζί την απάντησή του στο ερώτημα που θέταμε στην ανάρτηση της Παρασκευής which side are you on?) άνευ λοιπών σχολίων, μαζί με τη φωτογραφία που κοσμεί την ανάρτηση, η οποία και αποδεικνύει περίτρανα ότι ο «δημοκράτης» φίλος μας τάχθηκε εν μια νυκτί «με την πλευρά τής επανάστασης που διεκδικεί το δίκιο της στους δρόμους»… Τα ύστερα του κόσμου!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

H Βενεζουέλα και το φάντασμα

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε δια πυρός και σιδήρου (λέμε τώρα) και λογικά θα είναι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Ας προσέξει όμως μην πάει από Μαδούρο. Πχ κάθε φορά που ακούγεται από το ΚΟΚΚΙΝΟ η διαφήμιση της καμπάνιας που ετοιμάζεται για υποστήριξη της “Μπολιβαριανής κυβέρνησης” βγαίνει στα ερτζιανά το φάντασμα του Τσαουσέσκου και χαμογελάει σαρδόνια.