Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Ενίοτε, είναι η δική σου γλώσσα που τσακίζει τα δικά σου κόκαλα!




Στην εικόνα βλέπετε την ορίτζιναλ αφίσα που ο αμερικανός γραφίστας Seymour Goff δημιούργησε για λογαριασμό τών υπηρεσιών πληροφόρησης και προπαγάνδας τών ΗΠΑ στα χρόνια τού Β´ Παγκοσμίου Πολέμου. Το νόημα του σλόγκαν Loose Lips Might Sink Ships (τα χαλαρά χείλη μπορεί να βυθίσουν πλοία) είναι: κρατήστε κλειστό το στόμα σας για στρατιωτικά ζητήματα, γιατί αυτό που θα πείτε μπορεί να βοηθήσει εν αγνοία σας και παρά τις προθέσεις σας τον εχθρό με πληροφορίες που θα αξιοποιήσει εναντίον μας. Αρχικά, το μήνυμα απευθυνόταν στο προσωπικό τού πολεμικού ναυτικού τών ΗΠΑ, αλλά γρήγορα το σλόγκαν απέκτησε ευρύτερο νόημα και η καμπάνια χρησιμοποιήθηκε για το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων, τα μέλη τών οικογενειών τους και γενικότερα για όλους τους πολίτες (μια ιδέα για τις πάμπολλες εικαστικές παραλλαγές τού μηνύματος μπορείτε να πάρετε εδώ).  Πώς μού ήρθε και το θυμήθηκα τώρα;

Μου ήρθε γιατί με αφορμή το σχόλιο στο λογαριασμό facebook τού Red Notebook για την «κυβέρνηση της Αριστεράς που θα διαλύσει τα καθάρματα της ΔΙΑΣ», θυμήθηκα πόσες φορές διάφοροι από τον ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύουν ασύγγνωστη επιπολαιότητα σε δημόσιες τοποθετήσεις και δηλώσεις τους, με αποτέλεσμα να τροφοδοτούν τη χυδαία προπαγάνδα τής κυβέρνησης και των παπαγάλων της. Θυμίζω εν τάχει και συνοπτικά τα πιο χοντρά περιστατικά που μου ’ρχονται στο νου αυτή τη στιγμή και σημειώθηκαν από τις εκλογές τού 2012 και μετά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, άρα και τα μικρά παιδιά κατάλαβαν ότι έμπαινε πια στο στόχαστρο ως υπ’ αριθμό 1 στόχος:

Τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να απαντάει επήκοον όλης τής Ελλάδας στην ερώτηση αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να κυβερνήσει «όχι, δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε».

Τον βουλευτή Χρήστο Καραγιαννίδη, ιδιαίτερα μαχητικό βουλευτή σε δράσεις τού δρόμου, αλλά και ιδιαίτερα απρόσεκτο στα ‘‘προφορικά’’, να δηλώνει σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής πως «δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα», αν και ξέρει —ή θα έπρεπε να ξέρει— ότι μπορεί να την παρακολουθήσει ακόμα κι ο Δένδιας, φτάνει να επιδείξει την ελάχιστη προνοητικότητα να βάλει περούκα.

Τον βουλευτή Βαγγέλη Διαμαντόπουλο να δίνει από το βήμα τής Βουλής «ραντεβού στα γουναράδικα.

Τον Μανώλη Γλέζο να αναφέρεται ειρωνικά, από το βήμα τής Βουλής κι αυτός, στις προϋποθέσεις συνεργασίας τού ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, χωρίς να φροντίζει να προφυλάξει εαυτόν και το κόμμα του από οποιοδήποτε μοντάζ τών λόγων του.

Τέλος, για να κλείσουμε όπως ανοίξαμε, κάποιον κουφιοκεφαλάκη τού Red Notebook —που δεν είναι βέβαια υποχρεωτικό να ήταν ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος— να εκφράζεται για τη μονάδα τής ΔΙΑΣ από τον επίσημο λογαριασμό facebook τού site, όπως θα μπορούσαμε να εκφραστούμε εμείς από αυτό το ψευδώνυμο blog, που δεν εκφράζει παρά μία αδέσποτη παρέα (κι αυτό όχι πάντα).

Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι βέβαια όλα τής ίδιας βαρύτητας, ούτε της ίδιας ειδικής αιτιολογίας. Άλλες οι συνέπειες για ένα φάλτσο τού Λαφαζάνη, άλλες για ένα τού Διαμαντόπουλου. Κι αν για τον απρόσεκτο σχολιαστή τού Red Notebook μπορείς να πεις ότι δεν συγκράτησε τη δικαιολογημένη οργή του, για τον Καραγιαννίδη ξέρεις ότι έπεσε για άλλη μία φορά θύμα τών ιδεοληψιών του. Ωστόσο, όλες είχαν τις αρνητικές συνέπειές τους, άλλες μεγαλύτερες κι άλλες μικρότερες. Κι όσο κι αν η ειδολογική αιτιολογία τους διαφέρει, από τη στιγμή που το φαινόμενο των απρόσεκτων στομάτων με τα loose lips καταγράφεται συστηματικά σε έναν πολιτικό χώρο, δεν μπορεί, κάποια γενική αιτία πρέπει να υπάρχει από πίσω —αιτία πολιτικής φύσης βέβαια, γιατί τίποτε δεν επιτρέπει τη σκέψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για κάποιο μυσυηριώδη και ανεξιχνίαστο λόγο, προσελκύει στελέχη με μειωμένο IQ.

Κατά τη γνώμη μας, αυτό το γενικό αίτιο δεν είναι άλλο από τη χαμηλή αίσθηση συλλογικότητας (κομματικότητας εν προκειμένω) και άρα, αντίστροφα, την υψηλή αίσθηση ατομικότητας, που χαρακτηρίζει όλο το χώρο τού ΣΥΡΙΖΑ. Από τα μέλη του που δεν θυσιάζουν ένα απόγευμα όταν το κόμμα τους τα καλεί μπροστά στη Βουλή, μέχρι τα στελέχη του που προτιμούν να εκφραστούν (ή να εκτονωθούν) ατομικά, παρά να σφίξουν τα χείλη τους —ή να γυρίσουν αλλιώς τη γλώσσα τους! χάριν τού γενικότερου σκοπού.


Η εικόνα, από τη Wikipedia.



12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Left,
Σε παρακολουθώ καιρό, σχολιάζω για πρώτη φορα. Σε συγχαίρω πραγματικά για αυτό που κανεις γιατί δεν είναι εύκολο γενικά αλλα είναι και σπάνιο στην Ελλάδα να έχει κανεις την οξυδέρκεια και την καθαρότητα της δικης σου ματιάς και να πάει στην καρδια του θέματος....η οποια οι hoi polloi νομίζουν εσφαλμένα ότι είναι η ουσία αλλα εσύ το έχεις πιάσει ότι η ουσία δεν είναι η ουσία. Εγώ ζω κι εργάζομαι στο εξωτερικό και το blog σου είναι ένα από τα εναλλακτικά μέσα πληροφόρησης που έχω. Αυτά που λες στην ανάρτηση, καλά κανεις και τα λες, δεν υποτιμώ, το αντίθετο, αλλα είναι οφθαλμοφανή, έτσι; Είμαι στο marketing και το PR κοντά είκοσι χρονια κι αυτά είναι ατοπήματα που κι οι καθαρίστριες στις εταιρείες που έχω δουλέψει θα μπορούσαν να τα σποταρουν. Ξέρεις την ιστορία με τον Κλίντον, το προεκλογικό campaign το 1996; Όλη η πολιτική πλατφόρμα του βασίστηκε πάνω στα ευρήματα ενός market research on swing voters...τις προτιμήσεις τους, ανησυχίες, ψυχολογικό προφίλ. Όταν ένας σύμβουλος του Κλίντον του παραπονέθηκε ότι αυτά δεν είναι πολιτική και πολιτικές - σχολική στολή, ένα chip στην τηλεόραση για να μην βλέπουν τα παιδιά πορνό κλπ - ο Κλίντον είπε "if we don't do this, we might not get re-elected", o σύμβουλος απάντησε "what's the point of getting re-elected if we don't have a mandate to do anything when we get re-elected?" και τον αποτέλειωσε ο Κλίντον λέγοντας "what's the point of having a mandate, if we can't get re-elected?" Γαμάω, έτσι? Καλά, τι να λέμε τώρα, στην Αμερική το έχουν κάνει τέχνη, εκεί είναι οι δάσκαλοι. Για αυτό, φιλε μου, καλά τους τα λες εσύ, μπας και ξυπνήσουν και δουν τι βλακείες κάνουν αλλα πολύ φοβάμαι ότι στου κουφού τη πόρτα κλπ κλπ...
Σε χαιρετώ,
PR

LeftG700 είπε...

Φίλε (φίλη;) PR, σε καλωσορίζω εδώ (και στην …πατρίδα!).


Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Μην είσαι όμως τόσο απαισιόδοξος (ούτε τόσο γενναιόδωρος απέναντί μου). Υπάρχουν πολλοί με καθαρή σκέψη στην Αριστερά, και μάλιστα με πολύ πιο καθαρή και οξυδερκή από τη δική μου (αν υποθέσουμε πως εγώ έχω τέτοια). Το πρόβλημα όμως είναι ότι πολλοί από αυτούς τους πολλούς έχουν πάει σπίτι τους κι από την άλλη ότι πολλοί από αυτούς που μάχονται δεν μιλάνε. Το πρώτο είναι πιο δύσκολο να αλλάξει, το δεύτερο όχι και τόσο. Μακάρι να ανοίξουν τα στόματα (να που εδώ τα loose lips might save ships! :-) ).

Όχι, αυτή την ιστορία με τον Κλίντον δεν την ήξερα. Καταγράφεται και μπαίνει στα υπ’ όψη. Και ναι, αυτονόητα είναι όλα αυτά που γράφω. Αλλά, βλέπεις, αν και παθόντες δεν μαθαίνουμε, γαμώ το κέρατό μου! :-)


Τα λέμε


ΥΓ Όποτε έχεις καιρό και κέφι, στέλνε κάνα μήνυμα και γραφή εδώ από τα ξένα, εντάξει; :-)

Khlysty είπε...

Συμφωνώ, επαυξάνω τα όσα είπε ο/η ΠιΑρ (έχω κι εγώ εμπειρία από πιαρατζήδες και, όντως, τα φάουλ του ΣΥΡΙΖΑς είναι επιπέδου Βάιου Καραγιάννη) και επισημαίνω ότι η παρούσα ανάρτηση (ναι, ναι, ΝΑΙ!!!) αποτελεί το είδος της καλόπιστης και δημιουργικής κριτικής που πρέπει να γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑς, μπας και σταματήσουν τις παπαρίτσες (τα λέω αυτά σε αντιδιαστολή με τις ενστάσεις που διατύπωσα σε άλλο ποστ).

Υ.Γ.: ψήνομαι να γράψω για κεντοαριστερά με αφορμή το σενάριο συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑς-ΝΔ, αλλά γμτ μου βγαίνει σεντόνι και έχω αρχίσει να το βαριέμαι... :-(

LeftG700 είπε...

Φίλε Khlysty,


Θενξ για τα καλάλόγια! :-)

Α, δεν θέλω τεμπελιές, δεν θέλω τεμπελιές! Δεσμεύομαι ότι από αύριο θα έρχομαι στο τσαρδί σου και θα σου κάνω το βίο αβίωτο! Στο στυλ:

Ακόμα να τελειώσεις την ανάρτηση για την κεντροαριστερά;;;

Κάποια στιγμή, θα βαρεθείς να με ακούς και θα το τελειώσεις! ;-) :-)


Τα λέμε

Μάρκομ Ξ είπε...

Δυστυχώς η άποψη ότι "η άποψή μου (=η αλήθεια) είναι μια άποψη που πρέπει να ακουστεί" είναι η κρυμμένη πεποίθηση ότι "αν δεν ακουστεί η άποψή μου θα χάσουμε το δρόμο προς την επανάσταση". Αθεράπευτη (;) ασθένεια του ημιμαθούς, ακόμα και αν αυτός είναι -σπάνια- ιδιοφυής.

Αυτό που είναι εντελώς απαράδεκτο και πρέπει να παταχθεί με αυστηρό τρόπο είναι οι διαρροές από κλειστές συνεδριάσεις οργάνων. Αφού ακόμα θεωρούμε ότι έχουμε ανάγκη τις κλειστές συνεδριάσεις πρέπει να τις προφυλάσσουμε.

Τέλος, να αναφέρω ότι από τα παραδείγματα που αναφέρατε θεωρώ αποτυχημένο αυτό με τον Διαμαντόπουλο. Είπαμε να προσέχουν τι λένε. Όχι να φοβούνται να μιλήσουν.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Khlysty είπε...

Άιντε, την τελείωσα... Σειρά τώρα έχει το ζήτημα της κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑς ;-)

Ανώνυμος είπε...

Left, Μάρκομ Ξ, Khlysty (αλλα και όλοι εσείς που διαβάσατε σιωπηλά την ανάρτηση και τα σχόλια και σας φάνηκαν όλα φυσιολογικά και αποδεκτά),

Το σχόλιο από τον ομογενή execut-ιβά δημοσιων σχέσεων και marketing με το ψευδώνυμο PR ήταν spoof.

Σε μικροσκοπική κλίμακα ήταν ένα ακτιβιστικό και πολιτικο spoof εμπνευσμένο από τη δουλειά των Yes Men. http://en.wikipedia.org/wiki/The_Yes_Men

Φόρεσα το persona του κυριου PR

(- του οποιου η δουλειά είναι το marketing και το PR, δηλαδή οι κατεξοχήν έμποροι θανάτου του καπιταλισμού - όχι, δεν τους μπερδεύω με τους εμπορους ναρκωτικών και οπλων, οι διαφημιστές είναι οι par excellence έμποροι θανάτου του συστήματος,
- του οποιου η φιλοσοφία είναι ότι η ουσία δεν είναι η ουσία,
- για τον οποιο η πολιτική είναι εμπόρευμα που θέλει το σωστό πακετάρισμα και τη κατάλληλη χειραγώγηση του καταναλωτή για να το αγοράσει)

και - ταυτίζοντας αυτά που πρεσβεύετε και κάνετε με αυτά που πρεσβεύω και κάνω - σας συγχάρηκα για την οξυδέρκεια και την καθαρότητα της ματιάς σας...

Κι εσείς, τι κάνατε? Με ευχαριστήσατε, συμφωνήσατε, κανένα πρόβλημα.

Το spoof ήταν επιτυχία λοιπόν. Σας ξεμπρόστιασα, όπως οι Yes Μεν ξεμπροστιάζουν όλους εκείνους που τους χειροκροτούν και ζητούν τις επαγγελματικές τους κάρτες όταν πηγαίνουν σε business conferences ως εκπρόσωποι του WTO πχ και εκθειάζουν το σύστημα δουλείας που έχει επιβάλλει η ελεύθερη αγορά ως πιο ορθολογικό και κερδοφόρο από την ιστορική δουλεία του 19ου αιώνα.

Αναγκαστικά κάνω την αποκάλυψη για το spoof και λέω όσα λέω, αλλιώς το spoof δεν έχει νόημα. Εσείς είστε τόσο αλλοτριωμένοι που είστε πέρα για πέρα χαμένοι...ίσως όμως υπάρχουν σιωπηλοί αναγνώστες που κάτι δεν τους κάθεται καλά στην ανάρτηση, στα σχόλια, στο blog, στην κυριαρχική αντιπροσώπευση της 'πραγματικότητας' από κάθε λογής αυθεντίες, κράχτες, γυρολόγους και νταβατζήδες. Ίσως αυτοί οι αναγνώστες νιώσουν λιγότερο μονοι και λιγότεροι τρελοί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές.

PR (not)

Khlysty είπε...

ΠιΑρ (νοτ) έλεγα να σου απαντήσω, μέχρι που διάβασα με τη δέουσα προσοχή αυτή τη φράση σου: "Σας ξεμπρόστιασα, όπως οι Yes Μεν ξεμπροστιάζουν όλους εκείνους που τους χειροκροτούν και ζητούν τις επαγγελματικές τους κάρτες όταν πηγαίνουν σε business conferences ως εκπρόσωποι του WTO πχ και εκθειάζουν το σύστημα δουλείας που έχει επιβάλλει η ελεύθερη αγορά ως πιο ορθολογικό και κερδοφόρο από την ιστορική δουλεία του 19ου αιώνα" και αρκούμαι στο never mind, τίποτα δεν έχει καταλάβει.

LeftG700 είπε...

Φίλε Khlysty,


Αν θες τη γνώμη μου, δεν θα ήταν καθόλου άσκοπο να του απαντήσεις. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, θα του απαντήσουμε εμείς αργότερα. Με την ελπίδα να καταλάβει γιατί α) το spoof του είχε λάθος στόχο και β) γιατί απέτυχε παταγωδώς να πλήξει έστω και αυτό το λάθος στόχο...


Τα λέμε

Khlysty είπε...

Έλα μωρέ, αφού πλέον μας ξεμπρόστιασε ολοινοί ως εμφορούμενα του σκληρού και αδίστακτου καπιταλισμού και ως προδότες του λαϊκού κινήματος, τι να λέμε, αφού...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Μα και γι’ αυτόν που προσέχει τι λέει (άρα, μερικά από αυτά που θέλει να πει δεν τα λέει γιατί κατανοεί πως δεν πρέπει να τα πει), από μια άποψη δεν μπορεί να ειπωθεί πως φοβάται; Δεκάδες βουλευτές τής Αριστεράς είχαν χιλιάδες ευκαιρίες να πουν τη συγκεκριμένη ατάκα. Δεν νομίζω ότι δεν την είπαν επειδή φοβούνται.

Με εξαίρεση τη χθεσινή ΚΕ όλες οι συνεδριάσεις μέχρι τώρα γινόντουσαν με διάπλατες τις πόρτες. Όπως και να το κάνεις, η δημοκρατία ‘‘ξεχειλίζει’’ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στο ΚΚΕ, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε PR (not),


Πρώτα τα καλά νέα: Επειδή γουστάρω τα τεχνάσματα, γούσταρα και το δικό σου. Είσαι ο δεύτερος που εμφανίζεται εδώ με τέτοια προσέγγιση (πριν από τρία χρόνια μας είχε στήσει μηχανή κάποιος άλλος αναγνώστης που προσποιήθηκε ότι μιλούσε εδώ ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ). Κι εδώ, δυστυχώς, τελειώνουν τα καλά νέα κι αρχίζουν τα κακά.

Ανεξάρτητα από τα επιχειρήματά σου, η αφορμή για να τα καταθέσεις ήταν ασφαλώς η περίπτωση της καμπάνιας Loose Lips Might Sin Ships. Λοιπόν, η αφορμή για να στείλεις σχόλιο ήταν μια μαλακία και μισή. Δεν χρειάζεται να πω το παραμικρό για να πείσω εσένα ή κάποιον άλλον αναγνώστη που παρακολουθεί την κουβέντα μας και έδωσε βάση στους ισχυρισμούς σου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να βάλω ένα λινκ από μια άλλη αφίσα, της ίδιας εποχής και με τους ίδιους σκοπούς. Πάρε να ’χεις λοιπόν! ;-) Ελπίζω να καταλάβεις γιατί όλα όσα είπες για την προσέγγιση της πολιτικώς ως εμπόρευμα και όλα τα σχετικά που μας προσάπτεις με αφορμή τη συγκεκριμένη αφίσα που έβαλα είναι κολοκύθια μετά ριγάνεως και αέρας κοπανιστός! :-) Πάμε τώρα να δούμε γιατί είναι ντουφεκιές στον αέρα και οι ισχυρισμοί σου ότι μας ξεμπρόστιασες ως πιαριτζήδες τής πολιτικής, επειδή δεν σου είπαμε κιχ για όσα έγραψες (μιλάω κυρίως για λογαριασμό μου, αλλά επειδή εμείς οι αριστεροί αλληλοϋποστηριζόμαστε, θα πω και δυο τρία λόγια για τους σχολιαστές που μνημόνευσες).

Νομίζεις ότι χρειαζόταν μεγάλη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι ένας τύπος που λέει ότι από τη μια συμφωνεί με την ανάρτηση κι από την άλλη κάνει διεθνή καριέρα στο μάρκετινγκ και υπογράφει PR, τα έχει λίγο μπερδεμένα στο μυαλό του ως προς την πολιτική επικοινωνία; Ούτε μισό κιλό! Αλλά (κι εδώ είναι η διαφορά μας, φίλε μου, κι όχι εκεί που νομίζεις εσύ):

Όχι μόνο δεν έκρινα σκόπιμο, αλλά, αντίθετα, έκρινα επιζήμιο να ανοίξω διάλογο για αυτά που έκαναν μπαμ στο σχόλιό σου καταθέτοντας τις ενστάσεις μου. Προφανώς, εσύ στη θέση μου θα μου τράβαγες κάνα σεντόνι με όλη τη γνωστή αριστερή επιχειρηματολογία (μέρος της κατέθεσες ήδη) και θα με έστελνες μεν αδιάβαστο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα με ξαναέβλεπες ποτέ στο τσαρδί σου! Θα είχες κάνει το ‘‘επαναστατικό’’ σου καθήκον μεν, αλλά και μία ωραιότατη τρύπα στο νερό δε!

Και τώρα, πες μου τι δεν καταλαβαίνεις για να το πω με πιο απλά λόγια. ;-) :-)


Τα λέμε


ΥΓ Φίλε μου, οι σχολιαστές τις περισσότερες φορές παίρνουν μια γενική αίσθηση από τα σχόλια τρίτων (κι αυτό όσοι τα διαβάζουν, γιατί δεν το κάνουν όλοι). Αν θέλεις, να στο πω αλλιώς: διαβάζουν κάπως ‘‘διαγώνια’’ και κρατάνε τα ‘‘χοντρά’’. Αυτό συνέβη και με τον Khlysty. Διάβασε ο άνθρωπος τους επαίνους σου, συμφωνούσε κι εκείνος με το πνεύμα τής ανάρτησης κι έγραψε αυτά που έγραψε χωρίς να κάνει ανάλυση κειμένου. Όσο για τον Μάρκομ Ξ, κατά πάσα πιθανότητα ούτε καν διάβασε το σχόλιό σου. Κι αν το διάβασε δεν του φαίνεται καθόλου, γιατί δεν ασχολήθηκε ούτε με ένα κόμμα του! Κι εσύ έπιασες και τους τύλιξες σε μια κόλλα χαρτί ως «πιαριτζήδες» και «αλλοτριωμένους»; Έλεος!

ΥΓ2 Μην παρεξηγήσεις το ύφος μου. Το στυλ μου είναι να μιλάω άμεσα, να χρησιμοποιώ κουβέντες απ’ τον προφορικό καθημερινό λόγο και να βάζω και λίγο αλατοπίπερο (χιούμορ). Είσαι ευπρόσδεκτος εδώ ως ούλτρα επαναστάτης PR (not), όπως ήσουν και ως ψιλομπερδεμένος PR! ;-) :-) Εντάξει;