Καλή χρονιά!

Υγεία, Θέληση, Γνώση, Δύναμη, Αντοχή. Και Μνήμη.

 

Εθνικολαϊκισμός

[Αυτό το ποστ να διαβαστεί οπωσδήποτε από τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο, τον Στρατή Μπουρνάζο(;)* τον Χρήστο Λάσκο, τον Πάνο Κοσμά, τον Ηλία Ιωακείμογλου και τα άλλα «παιδιά»]

[Α, ναι! Και να αποθηκευτεί στην επιφάνεια εργασίας από τη ΛΑΕ, που διακηρύσσει ότι έχει εμάς τους νεολαίους κορόνα στο κεφάλι της! –ελπίζουμε να αποδειχθεί κάποτε και σύντομα γεμάτο…]

* Το ερωτηματικό μπαίνει γιατί, έχοντας δει τον Μπουρνάζο στην τελευταία γενική απεργία τού Δεκεμβρίου κάτω από το πανό τής Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης (ΑΡΚ), μιας ομάδας πρώην –ελπίζουμε– «αριστερών ευρωπαϊστών» που αποχώρησε από τον πΣΥΡΙΖΑ, αλλά και παρακολουθώντας την αρθρογραφία του από το φθινόπωρο και μετά, μου δημιουργήθηκε η απορία αν έχει παραμείνει στο κώμα. Ρώτησα γνωστούς, ρώτησα στο internet, μηδέν από μηδέν μηδέν. Απάντηση δεν πήρα. Έτσι, απευθύνθηκα στα παιδιά τού RedNotebook ποστάροντας το σχετικό σχόλιο κάτω από άρθρο του που το αναδημοσίευσαν. Όπως μπορείτε να δείτε, αν και έχουν περάσει 16 μερούλες από τότε, άκρα τού τάφου σιωπή. Έτσι, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Στρατής Μπουρνάζος, παρά την παρουσία του στη μικρή παρέα που αποτελούσε το μπλοκ τής ΑΡΚ και κόντρα στην αρθρογραφία του, εξακολουθεί να στηρίζει τους μεγαλύτερους πολιτικούς απατεώνες που αναδείχθηκαν μέσα από τους κόλπους τής ελληνικής Αριστεράς από καταβολής της (αν το κάνει, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου ο κύριος, και, παρακαλώ, διαγράψτε νοερά και το ερωτηματικό και το ονοματάκι του). Παίζει βέβαια και το άλλο σενάριο. Νόμιμα, να εξακολουθεί να είναι μέλος τού πΣΥΡΙΖΑ και (ημι)παράνομα μέλος τής ΑΡΚ. Τις συνηθίζουν κάτι τέτοιες πουστίτσες (με την πολιτική έννοια) όσοι έχουν θητεύσει στη Μεγάλη τής Πολιτικής Απάτης Σχολή, τον ΣΥΝ τού 1991 και μετά…

Καθαίρεση

 

Σκυφτός στα καφενεία,

στους δρόμους σκεφτικός,

μα χθες μες στην πορεία

περνούσες γελαστός:

  

«Η τάξη βασιλεύει στο Βελεστίνο»*

*«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο», Ρόζα Λούξεμπουργκ.

 

Δεν θα το δείτε στην Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως,[1] την Αυγή, δεν θα το δείτε στο Left.gr, πιθανότατα δεν θα το δείτε –ίσως μόνο «στα ψιλά»– ούτε στο συστημικό Τύπο που, καθώς στελεχώνεται από έξυπνα παιδάκια, δεν μασάει επειδή ο Μανωλιός άλλαξε βάζοντας απλώς τα ρούχα του αλλιώς και εξακολουθεί να τον στηρίζει –αν και με κάποια διακριτικότητα για να μη το παίρνουν χαμπάρι οι διάφοροι αριστεροί μπετόβλακες. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι γεγονός. Ποιο είναι το γεγονός;

Είναι ότι η «πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά», με τροπολογία στο νομοσχέδιο για την …επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, αύξησε τις ποινές που προέβλεπε μέχρι τώρα ο ποινικός νόμος για όσους παρεμποδίζουν τις συγκοινωνίες, δηλαδή τους ...διαδηλωτές! Πιο συγκεκριμένα, από τους τρεις μήνες φυλάκισης που περίμεναν ως τώρα «όσους παρακωλύουν την ελεύθερη μετακίνηση πολιτών και εμπορευμάτων στις εθνικές οδούς, το σιδηροδρομικό δίκτυο και τις αερομεταφορές», τώρα, με ένα αξιοθαύμαστο άλμα (προς τα ...Αριστερά!), περνάμε στους 12!!! Έτσι, έδωσε ευκαιρία να την ξεφτιλίσει μέχρι και ο Άδωνις! Ο ποιος; Ο Άδωνις! Ο οποίος έγραψε στο Twitter: «Απίστευτο!!!!! Το ζητούσα χρόνια!!! Ο Αλέξης τελικά είναι πολύ μουλωχτός, πάει και το Κίνημα "Δεν πληρώνω"».

Εντάξει, Άδωνις είναι μην τα θέλετε και όλα. Να δουλέψει δηλαδή το ακατοίκητο που έχει για κεφάλι και να καταλάβει ότι οι καμπάνες τών 12 μηνών χτυπούν κυρίως για τους αγρότες που ζεσταίνουν τα τρακτέρ εν όψει τών νομοσχεδίων τα οποία και θα τους αποτελειώσουν.

Τι είπατε; Πώς αντέδρασε ο τιτανοτεράστιος Πάνος Λάμπρου και ο άλλος, η Ντροπή Δράμας, όταν έμαθαν τα χαμπέρια; Δεν τα έμαθαν ακόμα. Από την παραμονή τών Χριστουγέννων μέχρι και την Πρωτοχρονιά (θα) βρίσκονται σε περιοδεία στα ανά την επικράτεια επανορθωτικά καταστήματα, για να περάσουν αυτές τις γιορτινές ημέρες μαζί με τους φυλακισμένους συμπολίτες μας! Τι νομίζετε; Χάνουν τον καιρό τους, τρώγοντας κουραμπιέδες και μελομακάρονα και παίζοντας πόκα σαν εσάς κι εμάς;  

 

[1] Το κόπιράιτ ανήκει στον γνωστό και μη εξαιρετέο φιλελέ Αναγνώστη Λασκαράτο –roides.wordpress.com. Eμείς δεν είμαστε τόσο ακατάδεχτοι και ‘‘καβλωμένοι’’ επαναστάτες που πάσχουν από επαναστατικό πριαπισμό και είναι μονίμως με το ‘‘πουλί’’ κάγκελο, όπως πολλοί, καλοί κατά τα άλλα, σύντροφοι που, συνεπείς στις «αριστερές αρχές και αξίες», αρνούνται πεισματικά, ακόμα και τώρα που μας έχουν πάρει τα σώβρακα, να μαθαίνουν από τους εχθρούς τους!

 

 

 

Αδέρφια, ξυπνήστε! Ήρθε η ώρα να γελάσει το χειλάκι σας και να ζεσταθεί η καρδιά σας! Η Δούρου έπιασε κότσο τον Μελισσανίδη και κανόνισε φιλικό τής ΑΕΚ με την ομάδα σας, την Εθνική Αστέγων, για μόλις 20.000.000 ευρώ!

Κουφάλες! Θα ’ρθει ώρα!

 



Αντικρατιστές ενωμένοι, ποτέ νικημένοι!

 

Αν και το ρεύμα υπέρ τών ιδιωτικοποιήσεων που τρέχει σαν γάργαρο νεράκι εντός τού φρανκενσταϊνικού ΣΥΡΙΖΑ φουσκώνει από μόνο του όλο και πιο πολύ, ο Νότης Παπαδόπουλος σπεύδει να το ενισχύσει  με το άρθρο του στο Χριστουγεννιάτικο Βήμα. Είναι αυτό που λένε «μάθανε πως &@#¢%#@$ŧ€, πλακώσανε κι οι νεοφιλελέδες»!

Ρε Συριζαίοι, μη σας παίρνει από κάτω ρε σεις! Υπάρχουν ακόμα οι 53 minus που αντιστέκονται με νύχια και με δόντια, αψηφώντας ακόμα και το θανάσιμο κίνδυνο να τους σκιστεί κανένα καλτσόν!…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Καιρός να σπάσουν τα αριστερά ταμπού

Τώρα που και η κυβέρνηση Τσίπρα σπάει ένα-ένα τα ιδεολογικά της ταμπού κάνοντας την πρώτη της ιδιωτικοποίηση –τα 14 αεροδρόμια, ενώ ακολουθούν ο ΟΛΠ, ο Αστέρας, το Ελληνικό κ.τ.λ.–, μήπως είναι καιρός να δει τη νέα πραγματικότητα της φιλελεύθερης οικονομίας με άλλο μάτι –να απελευθερωθεί επιτέλους από κάποιους αναχρονιστικούς αριστερούς μύθους;

Μύθος πρώτος: τα πανεπιστήμια δεν μπορεί παρά να είναι κρατικά. Κανείς δεν είπε ότι πρέπει να υποβαθμιστεί το δημόσιο πανεπιστήμιο –αντίθετα μάλιστα, θα πρέπει να αναβαθμιστεί στο έπακρον. Ωστόσο η ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων υψηλού επιπέδου (και με διδασκαλία στα αγγλικά) θα δημιουργήσει ανταγωνισμό στα κρατικά πανεπιστήμια ενώ θα προσέλκυε ξένους φοιτητές στη χώρα μας - κυρίως από τα Βαλκάνια. Και θα ήταν αντικίνητρο στη φοίτηση Ελλήνων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Το νέο ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Κύπρου με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ από ξένους φοιτητές βλάπτει τη δημόσια εκπαίδευση στο νησί;

Μύθος δεύτερος: οι Έλληνες δεν μπορούν να είναι τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Τι θα μας πείραζε δηλαδή αν η Ελλάδα γινόταν το σημαντικότερο θέρετρο τουριστών αλλά και συνταξιούχων όλου του κόσμου; Που έχουν χρήματα και επιθυμούν να απολαμβάνουν τριακόσιες ημέρες τον χρόνο ηλιοφάνεια, ζεστή θάλασσα για τα βορειοευρωπαϊκά δεδομένα εννέα μήνες τον χρόνο, καλό και φτηνό φαγητό βασισμένο στην περίφημη μεσογειακή διατροφή; Γιατί είναι καλύτερο να έχουμε εκατομμύρια εμπορικά μικρομάγαζα που με το ζόρι επιβιώνουν από το να δημιουργήσουμε τις καλύτερες τουριστικές υπηρεσίες στον κόσμο 12 μήνες τον χρόνο με χιλιάδες εργαζομένους προσανατολισμένους στην άριστη λειτουργία μιας εθνικής τουριστικής βιομηχανίας που να καλύπτει πάνω από το μισό ΑΕΠ της χώρας;

Μύθος τρίτος: η φορολογία της χώρας πρέπει να είναι υψηλή για να καλυφθούν οι κοινωνικές δαπάνες του κράτους. Ωστόσο, αν η κυβέρνηση θεσπίσει φόρους με βάση έναν και μοναδικό χαμηλό συντελεστή, π.χ. 15%, όποιο κι αν είναι το εισόδημα του πολίτη, πρώτον δεν θα έχει λόγο κανείς να φοροδιαφεύγει, δεύτερον θα αποτελεί κίνητρο για νέες επενδύσεις ξένων στη χώρα αλλά και για εγκατάσταση πολυεθνικών (όπως συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες στην Ιρλανδία) και τρίτον οι γοργοί ρυθμοί ανάπτυξης που θα προκληθούν θα οδηγήσουν στην είσπραξη πολλαπλάσιων φόρων από αυτούς που εισπράττει σήμερα με υπερπροσπάθεια το κράτος.

Όταν η Ρωσία, η Κίνα, ακόμη και η Βενεζουέλα ή η Αργεντινή που θαυμάζει ο κ. Τσίπρας ακολουθούν πλέον το φιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί η Ελλάδα να επιμένει στον κρατισμό;

 

 

Ομοφυλόφιλοι και κομμουνιστές: ποιος γαμεί ποιον;

 

Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο και τις παρέες, ακόμα και στα οικογενειακά γιορτινά τραπέζια, για τη στάση τού ΚΚΕ κατά τις συζητήσεις στη Βουλή –επιτροπή και ολομέλεια– αναφορικά με την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια και την απορριπτική ψήφο τού κόμματος στις σχετικές ψηφοφορίες. Εδώ, τίποτε. Άκρα τού τάφου σιωπή, παρ’ όλο που το θέμα έχει ευρύτερες διαστάσεις αφού, εκτός τής αυτονόητης κοινωνικής σημασίας, εφάπτεται και με το ζήτημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», έναν ωραιότατο φερετζέ για κάθε είδους παραβίαση ακριβώς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –μόνο που σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα «των άλλων», εκείνων δηλαδή που εναντιώνονται στις ορέξεις τών  επικυρίαρχων του κόσμου (ή και απλώς τις εμποδίζουν).

Επειδή βλέπω δυο-τρεις σχολιαστές να τρώγονται σε άλλη άσχετη ανάρτηση για μια τέτοια κουβέντα και για να καλύψω έστω και με καθυστέρηση αυτή την υστέρηση του ιστολογίου, είπα να ανεβάσω αυτό το ποστ. Να μη γραφτεί όμως ούτε λέξη από κανέναν χωρίς προηγουμένως να μην έχει αφιερώσει ένα τεταρτάκι από τη ζωή του για να ακούσει την τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της Βουλής, την ημέρα τής ψηφοφορίας. Και προπαντός: να μη γραφτεί ούτε λέξη που θα υπονομεύσει το διάλογο και θα μετατρέψει αυτό το μπλογκ σε σαλούν «με κοπέλες» τού Φαρ Ουέστ! Εντάξει;

 

 

 

Remember, remember, the 25th of December!

 

 

 

 

A Carol from Flanders

Frederick J. Niven (1878 – 1944)

 

In Flanders on the Christmas morn

The trenched foemen lay,

The German and the Briton born,

And it was Christmas Day.

 

The red sun rose on fields accurst,

The gray fog fled away;

But neither cared to fire the first,

For it was Christmas Day!

 

They called from each to each across

The hideous disarray,

For terrible has been their loss:

“Oh, this is Christmas Day!”

 

Their rifles all they set aside,

One impulse to obey;

’Twas just the men on either side,

Just men — and Christmas Day.

 

They dug the graves for all their dead

And over them did pray:

And Englishmen and Germans said:

“How strange a Christmas Day!”

 

Between the trenches then they met,

Shook hands, and e’en did play

At games on which their hearts were set

On happy Christmas Day.

 

Not all the emperors and kings,

Financiers and they

Who rule us could prevent these things —

For it was Christmas Day.

 

Oh ye who read this truthful rime

From Flanders, kneel and say:

God speed the time when every day

Shall be as Christmas Day.

 

 

Όταν ο Λένιν έβαλε τη γάτα του να κλαίει

Ήταν τότε που μπήκε στον καινούργιο διαδικτυακό τόπο  k-lab.zone, δημιούργημα κάποιων άλλων αριστερών G700άρηδων και συγκεκριμένα μιας παρέας ορφανών τού «αριστερού ευρωπαϊσμού» που τώρα ψάχνονται και δεν βρίσκουν ούτε μαντίλι να κλάψουν, με πυρήνα προσφάτως αποχωρήσαντα στελέχη από τη «να ζήσουμε να τη θυμόμαστε» Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Ως μεθοδικός άνθρωπος (μην ακούτε τι λένε: το χούι δεν βγαίνει ακόμα κι όταν έχει βγει η ψυχή!), το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να διαβάσει το editorial των παιδιών. Κι εκεί, φτάνοντας στο τέλος, διάβασε την εξής διευκρινιστική υποσημείωση με την οποία, εν είδει υστερόγραφου, κλείνουν το κείμενό τους:

* Μαρξ, Γκράμσι, Ρανσιέρ, Λούξεμπουργκ, Λούκατς, Μπένγιαμιν, Λεφέβρ, Σαρτρ, Σωκράτης, ντε Μποβουάρ, Γούντι Άλεν και φυσικά η Καζαμπλάνκα μπλέχτηκαν στις σκέψεις μας δίνοντας μας ιδέες και ενισχύοντας τους προβληματισμούς μας στη συγγραφή του editorial.

Τότε λοιπόν, διαπιστώνοντας ο Λένιν πως οι συγκεκριμένοι αριστεροί G700άρηδες, αν και «ορφανά», ένιωθαν αρκετά ισχυροί και αυτάρκεις και γεμάτοι από τις βεβαιότητες των αβεβαιοτήτων τους ώστε να μην τον έχουν καμία ανάγκη, ούτε καν όσο τον Μπόγκι και την Καζαμπλάνκα, άντε και λίγο λιγότερο, τότε ακριβώς ήταν που, μόλις και μετά βίας συγκρατώντας ένα πονηρό γελάκι, έβαλε τη γάτα του, που χουρχούριζε στην αγκαλιά του, να κλάψει!

Γατάκια!… 

 

 

Ισπανικές εκλογές:

ΙΣΠΑΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΣΚΗΣΕ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΧΘΕΣ STOP ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΟΜΙΜΕΣ STOP ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Κ’ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ STOP ΒΟΥΛΗ ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΚΗ STOP ΠΟΛΥ STOP ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΟΣ STOP ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΧΑΩΔΕΙΣ STOP ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΣ: STOP ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΙΔΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.  FULL STOP

Was this a coup? No, this was not a coup. And Europe is exactly the same after July 12th. Claiming the opposite is simply pure malakia.

 

Δεν έχω δει ακόμα το ντοκιμαντέρ τού Πωλ Μέισον, εκτός από κάποιες αποσπασματικές σκηνές εδώ κι εκεί –στις οποίες, οφείλω να ομολογήσω, έχω εντυπωσιαστεί από το στυλ κινηματογράφησης καθώς και το ρυθμό και τη ‘‘φιλοσοφία’’ τού μοντάζ. Έτσι, δεν μου επιτρέπεται να εκφέρω άποψη για το πολιτικό περιεχόμενό του. Πάντως, για να τα λέμε όλα, μέχρι στιγμής δεν βλέπω να πατάει πουθενά η άποψη που εκφράστηκε από κάποιους στο διαδίκτυο ότι ο Μέισον, αναμφίβολα υπερασπιστής τής Ελλάδας, κλείνει φιλικά το ματάκι στον Τσίπρα και την κλίκα του, υιοθετώντας το φανταστικό αφήγημα του κώματος μετά το ξεβράκωμά του. Επιγράφοντας όμως το ντοκιμαντέρ του με το hashtag #ThisIsACoup που τα έσπασε τις βραδινές ώρες τής Συνόδου Κορυφής τής 12^ης Ιουλίου φαίνεται ότι υιοθετεί μία άλλη ανοησία, που αποτελεί ένα βασικό κεφάλαιο αυτού τού φανταστικού αφηγήματος: ότι, τάχα, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη Σύνοδο και τα οποία κατέληξαν όπως κατέληξαν, δηλαδή στην άνευ όρων υποταγή τού ΣΥΡΙΖΑ στις ορέξεις τής Νέας Ιεράς Συμμαχίας συνιστούν πραξικόπημα.

Ουδέν αναληθέστερον! Κανένα πραξικόπημα! Η Ελλάδα μέσω των εκπροσώπων[*] της, δημοκρατικά νομιμοποιημένων ύστερα από αλλεπάλληλες εκλογές καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης –και, να σημειωθεί, υπό τα ενθουσιαστικά χειροκροτήματα τμημάτων τής Αριστεράς–, δέχθηκε να αποτελεί μέλος τής «Αγίας Ευρωπαϊκής Οικογένειας» και δη μέλος τού στενού πυρήνα αυτής τής οικογένειας, της ευρωζώνης. Κι από την άλλη, αυτή η «Αγία Οικογένεια» λειτουργεί βάσει δημοκρατικών κανόνων (δημοκρατικών, γιού νόου: η πλειοψηφία κερδίζει και η μειοψηφία χάνει!), θεσμισμένων επίσης από εκπροσώπους άλλων χωρών, που κι αυτοί είναι το ίδιο με τους δικούς μας δημοκρατικά νομιμοποιημένοι. Έτσι λοιπόν, όποιος από τα μέλη αυτής τής «Αγίας Οικογένειας» και για οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται ότι οι κανόνες αυτοί δεν του κάνουν και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απαραίτητη δημοκρατική πλειοψηφία για να τους αλλάξει μπορεί να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, όπως έλεγε κι ο Κωνσταντίνου στη Μάρω Κοντού. Δεν δικαιούται όμως να σκούζει σαν γουρουνάκι που το σφάζουν ότι, τάχα, έπεσε θύμα πραξικοπήματος.

Ταύτα και πέραν τούτων ουδέν. Ό,τι διαφορετικό ακούγεται είναι μαλακία.

Ή απάτη.

 

[*] Αυτή είναι η αντιπροσωπευτική αστική δημοκρατία και όποιος νομίζει πως είναι εφικτό να καταργηθεί πλήρως η αντιπροσώπευση σε μία μελλοντική σοσιαλιστική δημοκρατία έχει πέσει μικρός από δέντρο, κουνήθηκαν τα μυαλά του και κατέληξε ατόφιος αμεσοδημοκράτης, χωρίς την παραμικρή πρόσμιξη αντιπροσωπευτικών στοιχείων!