Η ισότητα έναντι του νόμου. Παραδείγματος χάρη: Απαγορεύεται εξ ίσου σε
οποιονδήποτε άνθρωπο και –προσοχή εδώ: αυτό το σημείο είναι η απόδειξη της απαράμιλλης
ανωτερότητας του αστικού φιλελεύθερου πνεύματος– ανεξάρτητα από τον πλούτο που
κατέχει, τη μόρφωση που διαθέτει, το κοινωνικό κύρος που απολαμβάνει, το
δημόσιο αξίωμα στο οποίο ενδεχομένως έχει αναδειχθεί, το φύλο στο οποίο ανήκει,
τη φυλή στην οποία εντάσσεται, το θρησκευτικό δόγμα το οποίο ακολουθεί, καθώς
και το σεξουαλικό προσανατολισμό που έχει επιλέξει, απαγορεύεται λοιπόν στον
οποιονδήποτε άνθρωπο (κι όταν λέμε οποιονδήποτε εννοούμε οποιονδήποτε, ακόμα
και την κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, δεν χωρούν αστεία εδώ!) να εμπορεύεται
ψητά κάστανα στην πλατεία Αριστοτέλους, χωρίς να διαθέτει την προς τούτο απαιτούμενη νόμιμη άδεια.
Period.
8 σχόλια:
Δεν υπάρχει στον υπαρκτό φιλελευθερισμό υπαρκτή ισότητα έναντι του νόμου και ιδιαίτερα του φορονόμου. Στα λόγια ίσως, αλλά ούτε στην πράξη, ούτε καν στα χαρτιά.
Δεν φταίει μόνο η Ελλαδίτσα μας, όπου τα παραδείγματα προς αποφυγήν είναι πάμπολα.
Στην Αγγλία μια φιλελεύθερη πολίτης παραπονούνταν τις προάλλες ότι μεγάλες εταιρείες, πρώτες φίρμες παγκοσμίως, πληρώνουν φόρους λιγότερους από ότι η ίδια αυτή η πολίτης. Στην Αμερική, τα μολογάει ο ίδιος Μπάφετ τα κατορθώματα της τάξης του. Να μην πούμε και για τις ομολογίες για τα γενικότερα νομικο-πολιτικά από τα διάφορα και ατέλειωτα λικς.
Πρόκειται για ένα υπαρκτό σύστημα που βασίζεται στη νόμιμη αλλά και στην παράνομη φοροαποφυγή και ακόμα χειρότερα. Δεν θα στεκόταν αλλιώς, ούτε μέρα.
Για δε τους πιο τίμιους φιλελεύθερους που θα ήθελαν μείωση του κράτους, αν το υπαρκτό φιλελεύθερο κράτος μειωνόταν, τότε, χωρίς τις αμείλικτες επεμβάσεις του απέναντι σε κάθε υποψία "εσωτερικού" ή "εξωτερικού" εχθρού, το σύστημα δεν θα στεκόταν ούτε μέρα.
Τώρα, για όσους θεωρούν πως το δικό μας κράτος δεν είναι σοβαρό γιατί αναγνωρίζει τον φουκαρά τον καστανά ως εσωτερικό εχθρό, ας κοπιάσει να θυμηθεί τα βίντεο με τους αναξιοπαθούντες σκουρόχρωμους ή μη εσωτερικούς εχθρούς που ανακαλύπτει (και καταρίπτει) το σοβαρότερο των κρατών, οι ΗΠΑ. Για τη Σκαδιναυία κ Γερμανία, δεν θα πιαστώ να εξηγήσω τις ιδιαιτερότητες, τις φαινόμενες θετικές, και τις (όχι και τόσο καλά) κρυπτόμενες αρνητικές. Δεν θέλει και πολύ να το πιάσεις.
Το σύστημα είναι ένοχο, και όχι οι φορο-ελεγκτικοί μηχανισμοί. Η διαφθορά είναι η βάση και η κορυφή και ο υπαρκτός νόμος του φιλελεύθερου συστήματος.
Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για επιστροφή του φιλελευθερισμού στις "αγνές" ανθρωπιστικές ρίζες του.
Η ουτοπία του υπαρκτού φιλελευθερισμού μπορεί πλέον να επιστρέφει μόνο στο φασισμό και στον πόλεμο.
Οι ανθρωπιστικές ρίζες της ουτοπίας του φιλελευθερισμού οδηγούν, μέσω της άρνησης της άρνησης στο φυσικό του τέκνο, στον θετικό αρνητή του, στην ουτοπία του κομμουνισμού. Όσο κάθε υπαρκτή απόπειρα επανα-προώθησης του κομμουνιστικής ουτοπίας καταστέλλεται πριν καν τη γένησή της, απομένει ο φασισμός και ο πόλεμος.
Ο τίμιοι και γνήσιοι φιλελεύθεροι, θα έπρεπε λογικά να έχουν εξελιχθεί όλοι τους σε κομμουνιστές. Βλέπουμε όμως το αντίθετο. Κομμουνιστές, γίνονται φιλελεύθεροι. Η εξήγηση είναι μάλλον απλή..
"Οι ανθρωιστικες ριζες της ουτοπιας του φιλελευθερισμου οδηγουν, μεσω της αρνησης της αρνησης, στο φυσικό του τεκνο, στον θετικό αρνητη του, στην ουτοπια του κομμουνισμου." (πικαπα)
Θεωρητικά μπορει να ειναι κι΄ετσι.
Στην πραξη ομως, και στις σημερινες συνθηκες, δεν μπορει ενα κρατος να λειτουργει με βαση τη θεωρία, αλλά την πραγματικοτητα. Αλλιως ας παραιτηθει ,η οποια πολιτικη δυναμη, απο μια διακυβερνηση και ας μεινει στην κοσμοθεωρία της.
Στις σημερινες συνθηκες λοιπόν μια κυβερνηση ενεργει με βαση την πραγματικοτητα, αλλωστε δεν μπορει να κανει κι΄αλλιως.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=64303069
υγ. Δεν υποστηριζεται με τα παραπανω καμια πολιτικη δυναμη, απλα μια γνωμη.
Συνεχεια
"Πριν λίγες μέρες κατόπιν καταγγελίας, πολυμελής ομάδα αστυνομικών συνέλαβε έναν καστανά στη Θεσσαλονίκη γιατί δεν είχε κάνει έναρξη επαγγέλματος.
Ο άνω των 60 ετών καστανάς δεν μπορούσε να πάρει τη σχετική άδεια γιατί χρώσταγε σε ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Ο άνθρωπος αυτός λόγω των χρεών δεν μπορεί να ασκήσει καμιά νόμιμη εργασία. Του απαγορεύεται να ζήσει με οποιαδήποτε έστω ελάχιστη αξιοπρέπεια.
Το κράτος τον εξωθεί να γίνει είτε ζητιάνος, είτε κλέφτης...
Προσέξτε κ. Τσίπρα και λοιποί πρώην και νυν κυβερνώντες, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι η εξαίρεση. Τείνει να γίνει ο κανόνας στην ελληνική κοινωνία.
Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να ασκήσει οποιαδήποτε εργασία γιατί χρωστούσε στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία ξεπερνούν τα 80 δισ. ευρώ όταν τα ετήσια κρατικά έσοδα είναι περί τα 40-45 δισ. ευρώ. Στα ασφαλιστικά ταμεία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές πλησιάζουν τα 20 δισ. ευρώ.
Πάνω από τους μισούς Έλληνες χρωστούν στο κράτος κοντά 100 δισ. ευρώ, γεγονός που δυνητικά τους εμποδίζει να εξασκήσουν οποιαδήποτε εργασία. Με το ρυθμό που αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι ζήτημα χρόνου κανένας Έλληνας να μην μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία."
Απο το capital.gr (αρθρο Κ. ΣΤΟΥΠΑ).
υγ. Υπαρχουν λοιπον πολλα προβληματα πραγματικοτητας.
αντισχόλιο
http://www.pandiera.gr/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%AE-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82/
Ενδιαφέρον είναι – και δεν το πιάνει ευθέως το κείμενο- το πως, ενώ οι ιστορικοί εκφραστές του “ευρωκομμουνισμού” ήδη από το 80 απώλεσαν τη δυναμική τους, απρόσμενοι αιμοδότες από το ΚΚΕ ήρθαν, ενίσχυσαν και τελικά διεκπεραίωσαν με επιτυχία τον προδοτικό ρόλο του “εσωτερικού”, μέσω του σύριζα. Πως δηλαδή σε μια πορεία δεκαετιών, κομμουνιστές μετατρέπονται βαθμηδόν και κατ εξακολούθηση σε φιλελεύθερους;
Η εξήγηση είναι μάλλον απλή. Ο κομμουνισμός – ανεξαρτήτως δικτατορίας του προλεταριάτου ή μη- εξ ορισμού προϋποθέτει συγκροτημένο προλεταριάτο να τον προωθήσει. Και ο κομμουνισμός – ανεξαρτήτως συνταγής μετάβασης- σε αντίθεση με τα προηγούμενα συστήματα, δεν μπορεί να σχηματοποιηθεί εξελικτικά μέσα στην οικονομική ζωή και παραγωγική βάση. Λέγοντάς το αλλιώς, η κινούσα του τάξη (προλεταριάτο) δεν φαίνεται να μπορεί να συγκροτηθεί ως τάξη σε θέση ισχύος, που θα αποκτά την ισχύ της εκ της οικονομικής/παραγωγικής ζωής εξελικτικά (όπως συνέβη με την αστική κ τις προηγούμενες). Αντίθετα – ανεξαρτήτως τακτικής- η πολιτική παρέμβαση στην οικονομία θεωρείται απαραίτητη, για την προώθηση του κομμουνιστικού οράματος. Πως όμως θα γεννηθεί αυτή η πολιτική παρέμβαση: (Η κότα και το αυγό.)
Η πολιτική μπορεί να ασκείται και από προχειράντζες, αλλά αναγκαστικά στηρίζεται σε νοήματα (σχέδια όσο και συνθήματα) διανοητών. Το προλεταριάτο, ως συνέπεια της παραπάνω αδυναμίας συγκρότησης, αδυνατεί να παράξει τους δικούς του διανοητές, αλλά και πολιτικούς. Το ρόλο αυτό εξακολουθούν να αναλαμβάνουν υποτιθέμενοι ¨προδότες της τάξης τους¨, ωστόσο το ποιόν τελικά εξ αποτελέσματος προδίδουν, μπορούμε πλέον να το απολογίσουμε. Το ερώτημα αυτό, το πως θα γεννηθεί η κότα και από ποιο αυγό, εξακολουθεί να ταλανίζει την κομμουνιστική ιστορία και είναι πολύ πιο ενδιαφέρον και καθοριστικό, από το σημαντικότατο κατά τα άλλα ερώτημα του αν πράγματι ο άνθρωπος μπορεί ανθρωπολογικά (όχι απλώς πολιτισμικά) να ασχολείται καθημερινά και συνεχώς με τη διακυβέρνηση. Προφανώς η επαγγελματοποίηση παιδιών του προλεταριάτου ώστε να παραχθούν διανοητές εκ της σαρκός του δεν αποτελεί απάντηση, καθώς η ανάπτυξη εμπνευσμένης διανόησης απαιτεί κατά κανόνα χρόνο και αναπόφευκτη μονιμότητα κ δουλείες, τελικά αυτονόμηση από την παραγωγή και το προλεταριάτο.
Ίσως π.χ. τα προβλήματα αυτά επιλυθούν από ένα κάποιο νέο μορφωμένο προλεταριάτο στο βαθμό που η παραγωγή θα μετατοπίζεται σε λιγότερο υλικά πεδία, οπότε π.χ. οι προλετάριοι της διανοητικής εργασίας θα μπορέσουν να αναλάβουν διανοούμενοι – και πολιτικοί. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι οι εξελίξεις δεν προβλέπονται τόσο γραμμικές και ομαλές, ενώ η αναδρομή σε ενστικτώδεις βαρβαρότητες είναι πάντα πιο εύκολη διεργασία και ακόμη ευκολότερη ήταν πάντα η εξαργύρωση των διανοητικών ικανοτήτων…
Η Επανασταση του 1848, ειχε σαν επακολουθο (μεταξυ αλλων) την ριζοσπαστικοποιηση της διανοησης στη Γερμανια και την δημιουργια της σχολης των 'νεων χεγγελιανων', μεταξυ αλλων του Μαρξ, Στιρνερ κτλ. Στον πυρηνα του κομμουνισμου βρισκεται το αιτημα της ελευθεριας (φιλοσοφικα χειρογραφα, Κ.Μαρξ) κομμουνισμος οριζεται το βασιλειο της ελευθεριας σε αντιδιαστολη με την υπολοιπη ανθρωποτητα που ζει στο βασιλειο της αναγκης. Κομμουνισμος οριζεται ως η κοινωνια της πραγματωσης ολων των δυνατοτητων του ανθρωπου ως μη ανταγωνιστικο ον (ενα μηνα εργατης, μετα εκπροσωπος, μετα ζωγραφος, μουσικος,αγροτης, κ.ο.κ.. Αυτος ειναι ο κομμουνισμος, και μαλλον το ξεχνανε οι πολιτικοι, αλλα και πολλοι φιλοσοφοι τελευταια, (π.χ. Μπαντιου).
Δυο σχολες χοντρικα στον 20ο αιωνα. Η σχολη της ουτοπικης θεωρησης (Πουλατζας) και η στρατιωτικη σχολη (Σταλιν, Μαο, Καστρισμος, ενοπλοι)
Ειναι φανερο οτι οι σχολες αυτες σχηματοποιηθηκαν λογω της κινησης των παραγωγικων δυναμεων. Το σαπισμα του φιλελευθερισμου σε φασισμο υπαγορευτηκε απο την αντιφαση μεταξυ περισσειου πλουτου (παραγ.δυναμεις) και οργανωσης της παραγωγης (κεφαλαιοκρατια). Οι δυο σχολες προσπαθησαν να απαντησουν στην εξελιξη αυτη (σαπισμα του συστηματος).
O καπιταλισμος τωρα, εχει την πολυτελεια να φορα και την μασκα του φιλελευθερισμου, ενω οταν χρειαστει την βγαζει. Οι διαφορες προσπαθειες σοσιαλισμου, αναγκαζονται να απαντησουν με τα ιδια μεσα. Αυτο εχει σαν συνεπεια να προσαρμοζουν και την κοσμοθεωρια τους. Αυτο ειναι ενα αναμφισβητητο γεγονος και προκειται για παρεκκλιση. Το γεγονος οτι δεν εχει 'εφευρεθει' αλλος τροπος ωριμανσης του καπιταλισμου σε σοσιαλισμο, δεν αναιρει το αλλο γεγονος της αντιφασης σκοπου-μεσων.
Για να επιστρεψω στην αρχη, οι διανοητες σημερα, ελκονται απο τα απτα αποτελεσματα των επαναστασεων και εχουν προσχωρησει στην θεωρια 'ο σκοπος αγιαζει τα μεσα (πχ, Σαρτρ, Αλτουσερ, Μπαντιου). Κατα τη γνωμη μου ειναι η θεωρια της Τινα σε σοσιαλιστικη εκδοση.
Η υοθετηση της στραριωτικης σοσιαλιστικης σκεψης απο τους κομμ. διαννοουμενους, εχει σαν συνεπεια την αντιστροφη κινηση ολων των υπολοιπων εναντιον τους. Εξαιρεση αποτελουν οι φιλελευθεροι κομμουνιστες (Μπουξιν,Τσομσκι).
Το συμπερασμα ειναι οτι λειπει η πρωτοτυπη σκεψη που να συνδιαζει και να προσαρμοζει το μαρξισμο στην φαση ολοκληρωσης-σαπισματος του καπιταλισμου. Τα μονα ισχυρα θεωρητικα οπλα που υπαρχουν σε αυτο τον τομεα, ειναι η διαρκης πολιτιστικη επανασταση.
Το οποιο σημαινει οτι ενα κομμα που λειτουργει με στρατιωτικα προτυπα, δεν μπορει να ειναι φορεας της πολιτιστικης επαναστασης. Τωρα ενα κομμα που 'κρυβει τα χαρτια του' ιδεολογικα και πολιτικα εκφραζει την δραχμολαγνια, δεν ξερω τι ρολο μπορει να παιξει. (μαλλον ειναι φορεας της διαφυλαξης της κιβωτου του φιλελευθερου σοσιαλισμου (οτι και αν σημαινει αυτο, και οπως ο καθενας το αντιλαμβανεται)
Όργουελ, μην αγχώνεσαι! Η ελευθερία σου δεν απειλείται από τίποτε: για το ορατό μέλλον, ο καπιταλισμός φαίνεται ακλόνητος...
Οργουελ τα σεβη μου, βασικα για το πρωτο. Βεβαια ο λεφτ φανταζομαι πως προσπαθει να σου πει οτι, ο κομμουνισμος πουθενα δε λει πως αν σου ριξουν ενα χαστουκι, εσυ να γυρνας κ το αλλο μαγουλο Δλδ, παρεκκλιση ειναι σιγουρα, η ασκηση ισχυος, αλλα οπως ειπες, με αλλα λογια, κανεις δεν μπορει να ανεχτει αυτον που δεν τον ανεχεται. Μεχρι τον κομμουνισμο, η ζωη ειναι γεματη παρεκκλισεις, για την ακριβεια εχουμε μαλλον εκτροχιαστει, ανθρωπολογικα. Και πρακτικα φαινεται πως εχουμε χασει στο ορατο μελλον τη δυνατοτητα να παρεκκλινουμε, ισιωνοντας το τιμονι.
Δημοσίευση σχολίου