Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Αδέρφια, ξυπνήστε! Ήρθε η ώρα να γελάσει το χειλάκι σας και να ζεσταθεί η καρδιά σας! Η Δούρου έπιασε κότσο τον Μελισσανίδη και κανόνισε φιλικό τής ΑΕΚ με την ομάδα σας, την Εθνική Αστέγων, για μόλις 20.000.000 ευρώ!




Κουφάλες! Θα ’ρθει ώρα!
 


10 σχόλια:

πικαπα είπε...

Αργειε ναρθει εκεινη μερα κι ηταν ολα σιωπηλα γιατι τα σκιαζε η φοβερα και τα πλακωνε η σκλαβια
Η αριστερα ειναι ειτε αφελης ειτε ελλιπης. Η δεξια γραφει το παρον και η ακροδεξια σκιαζει το μελλον
Εκτος αν Τι?.

πικάπα είπε...

K και Όργουελ, αλλά και Λεφτ και Dimk και Γκρίσα, οι απαντήσεις σας με κάνουν να συνεχίσω. Αλλά όχι κάτω από το προηγούμενο στενό θέμα του στενού τίτλου του. Το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο και ευρύτερο. Και ταιριάζει καλύτερα εδώ, σε αυτό το ποστ, κάτω από τα στημένα παιχνίδια.

Κατ αρχή, Κ, τώρα που σε κατάλαβα πολύ καλύτερα, θυμάμαι παλιά, όταν πρωτοέγινε ο πολιτικός γάμος, δεν είχα βρει άλλον εκτός από εμένα και τους περισσότερους Κνίτες, να έχουν κάνει πολιτικό γάμο. Όλοι οι άλλοι εναλλακτικοί αριστεροί παρασύντροφοι, ανταρσύοι κλπ της τότε εποχής, μια χαρά χαρούλα στήνονταν στην εκκλησία και φορούσαν τις βέρες. Μωρ τι αριστεροί είναι αυτοί; είχα αναρωτηθεί. Στη συνέχεια, τους ακολούθησαν και οι Κνίτες...
Πράγματι, μεταξύ αριστερού λόγου (θα) και πράξης, υπάρχει πια τεράστιο χάσμα, δεν πα να είσαι κνίτης, αναρχικός, ή ανταρσύος, φιλελεύθερος ζεις και διάγεις, με αριστερές ευαισθησίες. Το ηθικό πλεονέκτημα έχει σχεδόν εξατμιστεί στα μάτια της κοινωνίας, και σε αυτό δεν φταίει ο Σύριζας, απλώς ήταν το κερασάκι και η χλαπάτσα που ετοιμάζονταν. Δεν θα μπορούσε αλλιώς ο Σύριζα να ξεφτιλίσει τη λέξη αριστερά, αν οι αριστεροί δεν είχαν βάλει στο υπόγειο τα καρύδια τους

Πέραν αυτού, το ελλιπές του ΚΚΕ λόγω στενότητας βιβλιογραφίας και πνεύματος, συμπληρώνεται με την ολοκληρωτική αφέλεια των άλλων παρασυντρόφων της αριστεράς, ανάμικτη με (κρυπτο)φιλελεύθερες αυταπάτες. Μιλάμε για χοντρή αφέλεια (ροζ ή κατακόκινη), που γίνεται αντιληπτή από τις “μάζες” και ευνοεί την ακροδεξιά ως πιο ντούρα εναλλακτική στο διεφθαρμένο φιλελευθερισμό. Ο Λεφτ κάτι προσπάθησε να πει για λίγο στα ίσια και σταράτα, το βρήκε όμως πιο εύκολο και τάβαλε με το φτωχό πλην τίμιο ΚΚΕ, αντί να πιάσει το κέντρο του θέματος, την υιοθεσία. Μα ακριβώς για την υιοθεσία γίνονται όλα. Για να σας δω εκεί, σε αυτό το θέμα. Ο λεφτ και ο Όργουελ είπαν κατηγορηματικά όχι. Το ίδιο λέω κι εγώ – και λοιπόν;. Το ίδιο λεν και οι συντηρητικοί Δεξιοί. Το ίδιο και το ΚΚΕ και το λέει λίγο ντροπαλά, μην τ που καμπούρη οι ψεκασμένοι φιλελεύθεροι. Έχουμε γίνει τουρλουμπούκι. Μας έχουν μπλέξει, και βραχυκυκλώσει.

Μας έχει φάει το πολίτικαλι κορέκτ.

Αε πάμε στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων, που δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Τα ίδια δικαιώματα για όλους, ναι. Κι εγώ θέλω να πιάσω το φεγγάρι. Γίνεται; και πως; Ας πάμε στο θέμα των δικαιωμάτων. Ποια δικαιώματα πρέπει να αποφασίζει η πλειοψηφία και πια να θεωρούνται (πιο) “ανθρώπινα” δικαιώματα, και να τα αποφασίζει μόνο η κυβέρνηση; Είναι σωστό το δημοψήφισμα στην Ελβετία για το αν θέλουν να βλέπουν μιναρέδες; Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να έχει ο μουσουλμάνος μιναρέ στις Άλπεις; Είναι φασισμός το δημοψήφισμα της πλειοψηφίας; Πως και ποιος ξεχωρίζει τα δικαιώματα, ποια είναι ιερά, και ποια σχετικά;

Όλα αυτά σε μια κατάσταση, όπου τα δικαιώματα των βασικών της ζωής γίνονται σκόνη καθημερινά, και τα ήθη αγριεύουν. Κι εμείς, έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας, μεταξύ παρόντος και μέλλοντος, μεταξύ θα και εάν και εφόσον. Πολύ φλούφληδες φαινόμαστε πράγματι.

Έχω την εντύπωση ότι επειγόντως χρειάζεται να αναπτύξουμε μια περιγραφική εξιστόρηση των συμβάντων, διαχωρίζοντάς της κατά το δυνατό από τα δικά μας θέλω. Την αλήθεια ρε...που έλεγε και η ταινία. Και μετά να τα πιάσουμε από την αρχή και να βάλουμε στο παιχνίδι, τι άλλο, το Όραμα. Πολύ δουλειά, γιαυτό μας προλαβαίνουν οι πανάρχαιες ενστικτώδεις βαρβαρότητες (βλ. Ακροδεξιά). Πολύ δουλειά, και τώρα δεν προλαβαίνω. Βοηθήστε ρε παιδιά.

LeftG700 είπε...

Φίλε πικάπα,


Τα έβαλα με το «φτωχό πλην τίμιο ΚΚΕ» (πού να δεις το καλοκαίρι, με το δημοψήφισμα, τι είχε ακούσει!), αλλά γιατί τα έβαλα και με ποιους ακριβώς τα έβαλα; Μη σου διαφεύγει αυτό. Κι αν προσέξεις, θα δεις ότι μακάρι όχι όλοι αλλά οι μισοί από όσους τα έβαζαν με το ΚΚΕ να έγραφαν γι’ αυτό, π.χ.:

[…] κατάφερε να βγει και κερατωμένο και δαρμένο. Με την έννοια ότι ήρθε σε διάσταση όχι μόνο με την κοινή περί του δέοντος άποψη, αλλά και με τη μεγάλη, σχεδόν συντριπτική, μερίδα τών οπαδών του, χωρίς να καταφέρει να βρει το θάρρος (ούτε αυτό, κι ας είναι το μόνο κομμάτι τής Αριστεράς που έχει τα προσόντα να το κάνει!) να εκφράσει ανοιχτά αυτά που πρεσβεύει, πράγμα που θα ήταν ευεργετικό από πολλές απόψεις.


Τα λέμε

Κ είπε...

@πκ Ναι, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο το ΚΚΕ ακολουθεί αυτή την τακτική της καθαρής ταξικής ταυτότητας είναι για να διαφοροποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι θεωρεί ότι αυτός εκπροσωπεί.

Ωστόσο, και πάλι για επικοινωνιακή πολιτική μιλάμε, για κατασκευή ταυτότητας και μάλιστα ετεροπροσδιοριζόμενης.

Πιο πραγματιστικό από τη δεξιά, ως προς το παρόν και πιο ουτοπιστικό από την αριστερά, ως προς το μέλλον, για το ξεκάρφωμα!

Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Το ζητούμενο από την αριστερά σήμερα είναι αποτελεσματικότητα και ειλικρίνεια.Και δεν μπορείς να έχεις το ένα αν δεν έχεις το άλλο.

Μέχρι τότε, υγειά και καλή διάθεση στον καινούργιο χρόνο έυχομαι σε όλους.

πικάπα είπε...

Εμπνευσμένε, και εξαιτίας αυτού κάποτε παραστρατημένε Όργουελ κ.α. Απολογούμαι γιατί δεν κατάλαβα λέει την βαριά αλυσίδα που δένει τα πάντα μεταξύ τους, σέρνοντας τον καταναγκασμό των βασικών ενστίκτων.
Απολογούμενος, διεκδικώ δάφνες πρωτοπορίας για 2 μέρες, επειδή ακριβώς πρώτος ετόνισα τους συνδέσμους γιατί μετέφερα το ειδικό θέμα σε άλλο πόστ.

Η αριστερά, με τόσες σφαλιάρες ήττας και τέτοιο θόλωμα του οράματος, έχει μάλλον χάσει την στέρεη επαφή με την πραγματικότητα, ακριβώς γιατί δεν αναλύει τα πράγματα μέχρι τα θεμέλιά τους, μέχρι δηλαδή τα βασικά έστικτα. Αυτό το κάνει καταρχή επειδή θέλει να τονίσει το “πως Θέλει να είναι τα πράγματα.” Έτσι όμως, και μόνο έτσι, υποβαθμίζεται και χάνεται τελικά η αντίληψη το “πως Είναι τα πράματα”. Έτσι λοιπόν, τείνοντας στον ουρανό της (επιθυμητής) κατάστασης Β, συχνά παραβλέπουμε τα δύσκολα θέματα της (παρούσας) κατάστασης Α. Κατά συνέπεια, αδυνατούμε να χαράξουμε μια διαδρομή μετάβασης από την κατάσταση Α, στην κατάσταση Β. Ως αναμενόμενο, ευνοείται η κάθε είδους δεξιά κλίση και απόκλιση, να σπεκουλάρει αυτή για το πώς “Δήθεν είναι τα πράγματα”, που δήθεν έτσι είναι και δεν μπορούν να είναι αλλιώς

Ωστόσο, θα κάναμε μεγάλο σφάλμα εάν προσχωρούσαμε στην αδιαβάθμητη και συλλήβδην ισοπέδωση των προβλημάτων και των δυνατοτήτων. Η ιεράρχηση, η σκοπιμότητα, ο σχεδιασμός και οι συνέπειές τους είναι αναπόφευκτα στοιχεία της προσπάθειας για την άρση, ή έστω την αποκλιμάκωση των καταναγκασμών (βλ. της πραγματικότητας).

Έτσι λοιπόν, αν και οι εποχές πάντα θα βάζουν ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν ικανοποιητικά, κατά κάποιο τρόπο η Αριστερά είναι πάντα πιο Ρεαλιστική από την Δεξιά, αφού θέτει επί τάπητος το βασικό θέμα που μπορεί και θέλει να επιλυθεί.
Και αυτό δεν είναι άλλο από την βασική ταξική αντίθεση, την θεσμισμένη οικονομική εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σχέση εν τη γενέση της παραγωγής (και δευτερευόντως της διανομής). Είναι λοιπόν πιο ρεαλιστική η αριστερά, γιατί η οικονομική εξουσία και καταστολή προσδιορίζει σφιχτά και αλλοτριώνει και όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις και σχέσεις. Όπως είπες και εσύ, όλα συνδέονται, αλλά βέβαια κάποιος πρέπει να ανάψει το φως για να οργανωθούμε σε αυτό το σκουληκοφάγωμα που ζούμε.

Με αυτή τη έννοια, η Αριστερά είναι το Φως.

ΥΓ.
ΣΟΣ Στο φινάλε, μη ξεχνάς ότι το βασικό ένστικτό βρίσκεται ανυπερθέτως στην κοιλιά και συγκεκριμένα στα άντερα (κ μετά πάει κ παρακάτω). “Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.” ΣΟΣ

Ο οργουελ είπε...

Πικαπα,
ανακαλω φυσικα. Δεν σου ξεφευγει, αλλα το θεωρεις αντιπερισπασμο.
Το νομοσχεδιο περασε, θα ηταν καλυτερα να μην ερχοταν, για να μην αποπροσανατολιζομαστε?

Η αριστερα, ειναι μαρξιστικη οικονομικη αναλυση φυσικα αλλα οχι μονο. Ειναι οτι καθε φορα ιεραρχει ο λαος, ειναι και ΕΑΜ και Λαμπρακηδες και κομμουνα και ειρηνη και γη και εξω απο το Βιετναμ και παντα (πρεπει να) ειναι σαν το ψαρι στο νερο. Δεν υπαρχει καμμια συγκρουση αναμμεσα σε οικονομικη αναλυση και σε δικαιωματα. Και το κινημα δεν ειναι εργαλειο του κομματος που με σιδερενια αναγκαιοτητα πραγματοποιει την ιστορικο προτ-εσπρεσσο-σεσο. Το κινημα ειναι ο πρωτοτυπος τροπος που εκφραζεται καθε φορα η αναγκαιοτητα και εχει το δικαιωμα να βαζει και τις προτεραιοτητες του και να τις περναει. Εστω και χωρις νεκρους (βεβαια επειδη ειμαι και ψυχακιας με την εβδομη τεχνη θυμαμαι και 1-2 ταινιες ημι-ρεαλιστικες με τις περιπετειες των Gay-δων στην Κουβα, θυμαμαι και τον παλιο τον Γκουτιερεζ-Αλεα και κατι καινουριες).

Το οραμα της αριστερας βασικα θολωσε απο τους οπορτουνιστες που ομως αποδειχθηκε οτι το μεγα οπορτουνιστικο σχεδιο τους ηταν μια ξερη μπλοφα και τιποτα παραπανω.

Το ζητημα μπορει να λυθει τωρα, και οχι του Αγιου Ποτε, αποδειξη οτι το φερνει μια δεξια κυβερνηση! Οπως ηταν ο Καραμανλης που νομμοποιησε το κκε!

Επι της ουσιας συζητηση βεβαια εδω δεν εγινε....

Ο οργουελ είπε...

Υ.Γ.
Συμφωνα με την επιστημη, η μαυρη φυλη ειναι κατωτερη (εναλλακτικα ανωτερη)της λευκης και δεν πρεπει να απολαμβανει τα ατομικα δικαιωματα. Για ρωτηστε την Αντζελα Νταιηβις σχετικα τι πιστευει...

πικάπα είπε...

Όργουελ, νομίζω πως παραέγινε συζήτηση και όσο για την ουσία, νομίζω ότι υπήρξε πολύ μεγαλύτερη ουσία από όση θα μπορουσαν ίσως να αντέξουν οι φιρμάτοι εκ των ενδιαφερόμενων του συμφώνου.

Αν θέλεις κι άλλη ουσία, ε ρε φίλε,
αν κάποια μειονότητα έχει το τσαγανό να ξεπεράσει αναστολές και να εκφράσει τη σεξουαλική της ιδιαιτερότητα, παρέκλιση που λέει ο λεφτ που ωστόσο γεννά η φύση, άρα φυσική παρέκλιση, επιστημονικώς (...) περί της οποίας δεν μπορούμε να είμαστε πια και επιστημονικοί ιεροεξεταστές,
όταν έχει το θάρος να διεκδικήσει την ανοχή της ιδιαιτερότητας αυτής ως ατομικό δικαίωμα,
όταν έχει την επιροή να περάσει τις απόψεις αυτές στον καλλιτεχνικό επιχειρηματικό κόσμο και στο mainstream και να κυριαρχήσει εμμέσως πλην σαφώς η σχετική κουλτούρα στα σχετικά κυκλώματα,
όταν έχει την ισχύ να νομοθετήσει ρυθμίσεις τη στιγμή που νομοθετικά κατεδαφίζονται θεμελιώδεις και ζωτικές ρυθμίσεις της ζωής των άλλων,
όταν η ανεκτικότητα της πλειοψηφίας έχει αυξηθεί πλέον κατακόρυφα λόγω του σχετικού εκπολιτισμού επί αυτών των θεμάτων,
και λοιπόνόταν τα έχει λοιπόν τόσα τα θάρητα και προσόντα,
δεν μπορώ να μη σημειώσω ότι εκπλήσσομαι που δεν έχει τον στοιχειώδη ριζοσπαστισμό να αμφισβητήσει και το παροδοσιακό θεσμό της οικογένειας.
Εν πάσει περιπτώσει δεν αμφισβητούμε τα κατεστημένα, για να γίνουμε κατεστημένο και να επιβεβαιώσουμε τα κατεστημένα.

Κάθε είδους πυρηνική οικογένεια (και η δική μου) αντικειμενικά αναπαράγει το σύστημα και τον ατομισμό (προσωπικός σύντροφος = αντανάκλαση του εαυτού, παιδί+κληρονομιά = διαιώνιση του εαυτού κλπ). Αν μη τι άλλο, επιπλέον, η ετερόφυλη οικογένεια, εντός των δεδομένων καταναγκασμών, συνοδεύει το φυσικό τέκνο της, (τέκνο καθρά της ετερόφυλης φυσιολογίας), όπως τα χρόνια της προϊστορίας. Η ομόφυλη απόπειρα οικογένειας αναπαράγει μόνο τα προηγούμενα ατομικά.

Η πυρηνική οικογένεια (2γονείς+παιδιά) γεννήθηκε προς "απελευθέρωση" από την πατριαρχική φυλή-γενιά-οικογένεια. Επιχειρήθηκε μια εξέλιξη, που ταίριαξε γάντι με το αστικό σύστημα, καθώς σχετικώς απαλάσσεται κανείς από το ποίμνιο το πατριαρχικό κλπ και αναπτύσει το ατομικό του βασίλειο, εκχωρώντας συνιδιοκτησία μόνο στον/την ατομική σύντροφο και μετά στο παιδί. Θέματα αυτοπραγμάτωσης της ατομικότητας, που γρήγορα όμως κατέδειξαν τα όρια, τη σχετικότητα και την ουτοπία αυτής της απελευθέρωσης, όσο ουτοπία ήταν ο φιλελευθερισμός.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε κοιτώντας το πριν, αλλά και το μετά, δηλ την προέλευση αλλά και την μεταμοντέρνα παρακμή της αστικής κοινωνίας, και ανιστοίχως πως ήταν και που τείνει η οικογένεια. Αλλά είναι άκαιρη φλυαρία και σίγουρα δεν μπορούμε εδώ να ξαναγράψουμε για την καταγωγή και την εξέλιξη της οικογένειας, ή των ειδών..

Κατακλείδα. Προτιμώ να τονίσω επαναλαμβάνοντας το εξής:

θα κάναμε μεγάλο σφάλμα εάν προσχωρούσαμε στην αδιαβάθμητη και συλλήβδην ισοπέδωση των προβλημάτων και των δυνατοτήτων (ΣΣ και των δικαιωμάτων..). Η ιεράρχηση, η σκοπιμότητα, ο σχεδιασμός και οι συνέπειές τους είναι αναπόφευκτα στοιχεία της προσπάθειας για την άρση, ή έστω την αποκλιμάκωση των καταναγκασμών

ο Οργουελ είπε...

δεν ξερω πως ξεφυγε η κουβεντα και φτασαμε να διαφωνουμε για το αν 'εχει κυριαρχήσει εμμέσως πλην σαφώς η σχετική κουλτούρα στα σχετικά κυκλώματα' οπως λες.
Οσο για το οτι 'η ανεκτικότητα της πλειοψηφίας έχει αυξηθεί πλέον κατακόρυφα λόγω του σχετικού εκπολιτισμού επί αυτών των θεμάτων,' τη στιγμη που ' τη στιγμή που νομοθετικά κατεδαφίζονται θεμελιώδεις και ζωτικές ρυθμίσεις της ζωής των άλλων' προκαλει καποιο αισθημα χαιρεκακιας, με αφηνει αφωνο.
Μου λες οτι 'ότι εκπλήσσομαι που δεν έχει τον στοιχειώδη ριζοσπαστισμό να αμφισβητήσει και το παροδοσιακό θεσμό της οικογένειας.', λες και οι περι ων το λογο εχουν καποια κατακτημενη ειδικοτητα στο θεμα... Εδω βεβαια παει περιπατο η περιφημη συνειδηση που ερχεται απ εξω προς τα μεσα και γονιμοποιει τις μαζες. Ισως γιατι οπως λες δεν ειναι μαζες, αλλα ραβουν και κοβουν στα κεντρα των αποφασεων, η ακομα και γιατι η συνειδηση δεν τις γονιμοποηησε απασχολημενη καθως ηταν να γονιμοποιει αλλες μαζες, ισως γιατι απειχε πολυ καιρο απο τα στεκια αυτα των αυτων κτλ κτλ.
Εκει λοιπον εγινε αλλοιως η δουλεια (τι κριμα..) και πιο ουσιαστικα και μαγκια τους απο καθε αποψη. Και απο την αλλη, δεν μπορει λεω εγω ο απ εξω, δεν μπορει καποιοι lgtb κομμουνιστες κατα τα αλλα ισως γινανε λιγο πιο ελευθεροι με το νομοσχεδιο και λιγο λιγοτερο κομμουνιστες με την σταση μας.

πικάπα είπε...

Φίλε Οργ. Σε διάβασα 2-3 φορές μέχρι που κατάλαβα τη χρησιμότητα του γραπτού σου. Πάντα κανείς μπορεί να μαθαίνει από τις διαφωνίες. Τελικά που δεν ήθελα, μίλησα πολύ περισσότερο για το θέμα, ακριβώς γιατί προσπάθησα νομίζω να "ξεσκεπάσω" τους πολύ βαριούς συνδέσμους που κρύβονται μεταξύ των διαφόρων καταναγκασμών. Οι εποχές πάντα θα θέτουν ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν ικανοποιητικά, αλλά πάντα η ζωή προχωρά με το κυρίαρχο της συγκυρίας. Και όσοι χάνουν αυτό το δάσος, κοιτούν μόνο τον ωραίο τον εαυτό τους.
Η ζωή κόβει πολύ πολύ χοντρά τα κομμάτια της και η αδυναμία να απαντήσουμε στη βαρβαρότητα που εξελίσσεται δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε με την επιλεκτική ευαισθησία επί κάποιων πάλαι ποτέ αναξιοπαθούντων μειονοτήτων (ομοφυλοφίλων), ούτε με τη δειγματοληπτική φιλανθρωπία επί λίγων εκ των νυν αναξιοπαθούντων (προσφύγων), ούτε μα την θεραπεία με κοινωνικά ιατρεία κάποιων εκ των πολλών αναξιοπαθούντων πλειονοτήτων.
Ο ανθρωπισμός είναι αδύνατος, ανέφικτος και βάρβαρα υποκριτικός, αν επιχειρείται με φιλελευθερισμό, αν δεν προτάσσει με σθένος τον Σοσιαλισμό.
Η ζωή κόβει πολύ χοντρά, ύπουλα και άγαρμπατα κομάτια της και πονάει. Το πέρασμα της βάρβαρης τροπολογίας περί καταστολής που ανέδειξε ο λεφτ μαζί με την ευγενική αναγνώριση του συμφώνου συμβίωσης, αποδεικνύει την πλήρη υποκρισία και εκλεπτυσμένη σαλαμοποίηση. Τυχαίο; Δε νομίζω