Was this a coup? No, this was not a coup. And Europe is exactly the same after July 12th. Claiming the opposite is simply pure malakia.

 

Δεν έχω δει ακόμα το ντοκιμαντέρ τού Πωλ Μέισον, εκτός από κάποιες αποσπασματικές σκηνές εδώ κι εκεί –στις οποίες, οφείλω να ομολογήσω, έχω εντυπωσιαστεί από το στυλ κινηματογράφησης καθώς και το ρυθμό και τη ‘‘φιλοσοφία’’ τού μοντάζ. Έτσι, δεν μου επιτρέπεται να εκφέρω άποψη για το πολιτικό περιεχόμενό του. Πάντως, για να τα λέμε όλα, μέχρι στιγμής δεν βλέπω να πατάει πουθενά η άποψη που εκφράστηκε από κάποιους στο διαδίκτυο ότι ο Μέισον, αναμφίβολα υπερασπιστής τής Ελλάδας, κλείνει φιλικά το ματάκι στον Τσίπρα και την κλίκα του, υιοθετώντας το φανταστικό αφήγημα του κώματος μετά το ξεβράκωμά του. Επιγράφοντας όμως το ντοκιμαντέρ του με το hashtag #ThisIsACoup που τα έσπασε τις βραδινές ώρες τής Συνόδου Κορυφής τής 12^ης Ιουλίου φαίνεται ότι υιοθετεί μία άλλη ανοησία, που αποτελεί ένα βασικό κεφάλαιο αυτού τού φανταστικού αφηγήματος: ότι, τάχα, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τη Σύνοδο και τα οποία κατέληξαν όπως κατέληξαν, δηλαδή στην άνευ όρων υποταγή τού ΣΥΡΙΖΑ στις ορέξεις τής Νέας Ιεράς Συμμαχίας συνιστούν πραξικόπημα.

Ουδέν αναληθέστερον! Κανένα πραξικόπημα! Η Ελλάδα μέσω των εκπροσώπων[*] της, δημοκρατικά νομιμοποιημένων ύστερα από αλλεπάλληλες εκλογές καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης –και, να σημειωθεί, υπό τα ενθουσιαστικά χειροκροτήματα τμημάτων τής Αριστεράς–, δέχθηκε να αποτελεί μέλος τής «Αγίας Ευρωπαϊκής Οικογένειας» και δη μέλος τού στενού πυρήνα αυτής τής οικογένειας, της ευρωζώνης. Κι από την άλλη, αυτή η «Αγία Οικογένεια» λειτουργεί βάσει δημοκρατικών κανόνων (δημοκρατικών, γιού νόου: η πλειοψηφία κερδίζει και η μειοψηφία χάνει!), θεσμισμένων επίσης από εκπροσώπους άλλων χωρών, που κι αυτοί είναι το ίδιο με τους δικούς μας δημοκρατικά νομιμοποιημένοι. Έτσι λοιπόν, όποιος από τα μέλη αυτής τής «Αγίας Οικογένειας» και για οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται ότι οι κανόνες αυτοί δεν του κάνουν και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απαραίτητη δημοκρατική πλειοψηφία για να τους αλλάξει μπορεί να πάρει το καπελάκι του και να φύγει, όπως έλεγε κι ο Κωνσταντίνου στη Μάρω Κοντού. Δεν δικαιούται όμως να σκούζει σαν γουρουνάκι που το σφάζουν ότι, τάχα, έπεσε θύμα πραξικοπήματος.

Ταύτα και πέραν τούτων ουδέν. Ό,τι διαφορετικό ακούγεται είναι μαλακία.

Ή απάτη.

 

[*] Αυτή είναι η αντιπροσωπευτική αστική δημοκρατία και όποιος νομίζει πως είναι εφικτό να καταργηθεί πλήρως η αντιπροσώπευση σε μία μελλοντική σοσιαλιστική δημοκρατία έχει πέσει μικρός από δέντρο, κουνήθηκαν τα μυαλά του και κατέληξε ατόφιος αμεσοδημοκράτης, χωρίς την παραμικρή πρόσμιξη αντιπροσωπευτικών στοιχείων!