ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Το ιστολόγιο Left G700 καταγγέλλει δημόσια τον μουσικοσυνθέτη και στιχουργό Παναγιώτη Καλαντζόπουλο καθώς και τις τραγουδίστριες Νεφέλη Φασούλη και Μαντώ Παναγιωτάκη για άμεση προτροπή σε δολοφονική βία εις βάρος τών αντρών και ζητά την άμεση παρέμβαση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας και του Εισαγγελέα Υπηρεσίας!

Η αλληλουχία τών γεγονότων που συνέβησαν πριν από τέσσερις-πέντε περίπου ώρες και τα οποία συνδέονται ευθέως με την προαναγγελθείσα καταγγελία μας έχει ως εξής:

Κατά την πρωινή (καλά, προσθέστε κάτι) περιήγησή μου στο διαδίκτυο έπεσα επάνω στη φρέσκια ανάρτηση του ευρισκόμενου σε σταθερή πορεία προς τον αστερισμό τής Ανδρομέδας Άκη Γαβριηλίδη, η οποία είχε θέμα της το νέο Ανατολικό Ζήτημα (την περιβόητη πια διαφήμιση της Λαίδης Άντζελας και την απαγόρευσή της). Διαβάζοντας, έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο Γαβριηλίδης, εκτός τού ότι ασφαλώς και δεν συνηθίζει να χτυπάει σαν άντρας, επιπλέον, δεν γράφει και ως τέτοιος! Διότι είδα ότι προσυπογράφει μεν το κόψιμο της διαφήμισης, αλλά, από την άλλη, κρατάει εμμέσως –δηλαδή πούστικα (με την πολιτική έννοια)– και μια πισινή για τις υπερβολές τού φεμινιστικού και φιλοφεμινιστικού λόγου (αρκετά ‘‘ντροπαλή’’ και ‘‘διακριτική’’ ώστε να μπορεί να διαψεύσει ότι την κράτησε:

Μήπως αυτή η διαπίστωση, σε συνδυασμό με το διάχυτο κλίμα παρωδίας που χαρακτηρίζει τη διαφήμιση, θα έπρεπε να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση για απόσυρση της φράσης είναι άδικη, «υστερική», αθέμιτα λογοκριτική;

Κατά τη γνώμη μου, όχι. Όχι απαραίτητα.

Δεν είναι μόνο αυτό. Προσπαθώντας να τηρήσει απόσταση ασφαλείας από τις (πολλές) μαλακίες που γράφτηκαν και ακούστηκαν, χωρίς όμως να το δηλώνει και σαφώς (ο πούστικος λόγος –πάντα με την πολιτική έννοια– γέμει «δημιουργικών ασαφειών»), υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να πάρουμε σβάρνα όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες που εμπεριέχουν στον έναν ή τον άλλο βαθμό αναφορές σε στοιχεία έμφυλης βίας, παραθέτοντας δύο παραδείγματα από αντίστοιχα τραγούδια τού παρελθόντος: τα άγνωστά μου πριν διαβάσω το γραπτό του «Το χαστούκι» (1952) με τη Σοφία Βέμπο και το σχετικά πιο πρόσφατο «Η κασέτα και η Λέτα» (1975) με τον Δημήτρη Πουλικάκο. Δεν δίνει όμως την παραμικρή εξήγηση γιατί επικροτεί μεν το κόψιμο της διαφήμισης με την Άντζελα, αλλά ανέχεται το άθλιο από κάθε άποψη, και ιδίως από φεμινιστική σκοπιά, τραγούδι τού Πουλικάκου –άλλο χαρακτηριστικό τού πούστικου πολιτικά λόγου: να μη δίνει εξηγήσεις για τις αντιφάσεις του.

Καθώς διάβαζα αυτές τις γραμμές συνοδεία ραδιοφώνου (Μελωδία FM), κάποια στιγμή, έπιασε το αυτί μου ένα τραγούδι που μου έκανε κλικ. Πριν συνειδητοποιήσω καλά-καλά την αιτία που με έκανε να το προσέξω, είχε τελειώσει. Έχοντας συγκρατήσει μερικά από τα λόγια που επαναλαμβανόντουσαν στο ρεφρέν, γκούγκλισα. Βγήκε στο τσακ-μπαμ. Ήταν ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε πέρυσι σε στίχους και μουσική τού Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, ερμηνευμένο από τη Νεφέλη Φασούλη και τη Μαντώ Παναγιωτάκη.  Το έβαλα να παίξει μία και δύο. Τη δεύτερη φορά το άκουσα με την ενσυναίσθηση που απαιτείται για να γίνει κατανοητός ο λόγος εναντίον τής έμφυλης βίας. Και έφριξα! Διότι άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά ένα τραγούδι στο οποίο παροτρύνονται ευθέως οι γυναίκες που είναι θύματα ξυλοδαρμού να δολοφονήσουν το μάτσο ταίρι τους! Αν δεν πιστεύετε τα δικά μου αυτιά, ακούστε το με τα δικά σας:

***

Αν υιοθετήσουμε προς στιγμήν το σκεπτικό τής φεμινιστικής ‘‘πρωτοπορίας’’ όπως αυτό ξεδιπλώθηκε στη μάχη εναντίον του διαφημιστικού σποτ με τη Δημητρίου και το εφαρμόσουμε στην ανάλυση του τραγουδιού που μόλις ακούσατε, αμφισβητεί κανείς ή καμιά ότι αυτό αποτελεί ευθεία προτροπή σε δολοφονική βία εναντίον τών αντρών, χωρίς τίποτε να εμποδίζει, βέβαια, το ενδεχόμενο η συγκεκριμένη ιδέα εξόντωσης να εφαρμοστεί αντιστρόφως, από άντρα δηλαδή εναντίον γυναίκας; Και υπάρχει κανείς (ή καμία) που δεν θα προσυπογράψει την καταγγελία μας, προσδίδοντάς της έτσι αυξημένη εγκυρότητα και περισσότερες πιθανότητες να εισακουστεί και να δραστηριοποιηθούν οι αρμόδιοι που αναφέρουμε στον τίτλο μας;

Όχι, πείτε! Αν είστε άντρες (και γυναίκες), πείτε! Διαφορετικά, βγάλτε το σκασμό δια παντός!

 

INFO: Τα σουξουμουξουμανταλάκια τού Άκη Γαβριηλίδη