Πριν από 65 χρόνια ακριβώς, την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου του ’44, όταν η Εαμική διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε ένοπλα, ξεκίνησε η Μάχη της Αθήνας. Σύμφωνα με όσα είχαν προηγηθεί με τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, όπου το ΚΚΕ και το ΕΑΜ είχαν διαπραγματευτεί με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις(;) και τους Εγγλέζους συμμάχους τους όρους της ομαλοποίησης μετά την απελευθέρωση δείχνοντας μνημειώδη ανεπάρκεια, η μάχη αυτή ήταν το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης ήττας.Τι θα έπρεπε να κρατήσει η Αριστερά από αυτές τις 33 ημέρες που διήρκεσαν οι συγκρούσεις; Τον ηρωισμό που έδειξαν οι οπαδοί της; Σίγουρα. Όπως και τις όποιες αθλιότητες διαπράχτηκαν στο όνομά της, αναπόφευκτες ως ένα βαθμό σε κάθε ένοπλη εμφύλια (και όχι μόνο) σύρραξη, αλλά όχι αποδεκτές έστω και κατ’ ελάχιστον. Κι αυτές σίγουρα. Πέρα όμως απ’ ολ’ αυτά, πέρα από τις ένδοξες και μελανές σελίδες της, νομίζουμε ότι θα πρέπει να θυμάται το κύριο δίδαγμα του μακρινού εκείνου Δεκέμβρη:
Όσο περισσότερο κρίσιμη, οξεία και σύνθετη είναι η πάλη για την εξουσία, τόσο περισσότερο χρειάζεται μία σαφή στρατηγική γι’ αυτήν. Διαφορετικά, «πάει στη μάχη για να πεθάνει».
Βέβαια, τότε, αποκτά καινούργιους ήρωες και μάρτυρες. Που θα ήταν όμως καλύτερο να έμεναν ζωντανοί, έστω και λιγότερο ήρωες. Λιγότερο ήρωες, αλλά περισσότερο χρήσιμοι.
Για να ξανάπαιρναν κάποτε την Αθήνα…
7 σχόλια:
Παιδιά καλημέρα και (λιγάκι όψιμα) καλό αγωνιστικό μήνα.
Στην ανάρτησή σας οφείλω να προσθέσω τα εξής.
Το Δεκέμβρη του 404 π. Χ., μετά τη καταστροφή του αθηναϊκού στόλου στη ναυμαχία παρά τους Αιγός Ποταμούς, η φασιστική και ιμπεριαλιστική Σπάρτη και οι ξενόφερτοι σύμμαχοί της κατέλαβαν τη προοδευτική Αθήνα. Μετά σκληρές οδομαχίες στου Μακρυγιάννη, Θησείο. Βούθουλα, κλπ, υποχρεώθηκε σε μια ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης. Τα περίφημα «Μακρά Τείχη» ξηλώθηκαν και ο ηρωικός της λαός πληρώνει ακόμη το βαρύ τίμημα. Κατά συνέπειαν.
Τιμή και δόξα στους ηρωικούς Αθηναίους αγωνιστές του ματωμένου Δεκέμβρη του 404 !
Τα ξαναλέμε !
Όσο για το σχόλιο, αυτό καθ’ αυτό, και πέρα από τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, περί μνήμης η λήθης, είναι πρώτη φορά που συναντώ τόσο ρεαλιστική θεώρηση των εννοιών «ηρωισμός», «αγώνας» και «σκοπιμότητα». Μπράβο ! Συμφωνώ σχεδόν απόλυτα.
Με μια μικρή διόρθωση (ασπαζόμενος, επί το ρεαλιστικότερο, πλήρως την άποψη του Στρατηγού Πάττον).
Ο στρατιώτης στη μάχη δεν πάει για να πεθάνει, αλλά για να κάνει τους αντίπαλους στρατιώτες να πεθάνουν. Τότε είναι χρήσιμος και ωφέλιμος στρατιώτης !
ΥΓ (άσχετο). Πάντα τιμούσα και θα τιμώ, ανεξάρτητα οιωνδήποτε και οσωνδήποτε διαφορών, ανθρώπους που στη Προστακτική δεν βάζουν χρονική αύξηση.
Εξ όνυχος τον λέοντα !
Τα ξαναλέμε !
Φίλε ORPHEAS,
Καλημέρα κι από μας. Σχετικά με το πρώτο ...μπηχτικό σχόλιό σου (κανένα πρόβλημα με τις μπηχτές όταν μάλιστα έχουν και χιούμορ) δεν νομίζουμε ότι μπορούμε να κατηγορηθούμε για παρελθοντολαγνεία! Γιατί τα ιστορικά ποστ ούτε πολλά είναι αλλά ούτε και αγιογραφίες!
Ευχαριστούμε για τα ...κοπλιμέντα στο δεύτερο σχόλιό σου. Αλλά δεν καταλάβαμε καθόλου του υστερόγραφο. Λες ότι είναι άσχετο εδώ. Τότε πού κολλάει;
Τα λέμε.
δες κι εδω:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/11/30/30-11-2009/#comment-26129
Παιδιά καλησπέρα.
Έχω παρατηρήσει τον άψογο χειρισμό, εκ μέρους σας, της ελληνικής γλώσσας, παρά τις ενορχηστρωμένες, πανταχόθεν, προσπάθειες εκχυδαϊσμού και διαλύσεως.
Όταν, λοιπόν, διασταυρώνομαι με ανθρώπους που την τιμούν με το να την χειρίζονται σωστά, αισθάνομαι την ανάγκη να το τονίσω και να τους ανταποδώσω ένα μικρό μέρος του σεβασμού που εκείνοι αποτίουν σ' αυτήν.Κατ' ιδίαν και δημόσια !
Κι αυτό, εξ ορισμού, πέραν και ανεξαρτήτως αντικειμένου συζητήσεως.
Βλέπετε εκεί καταντήσαμε. Να μας εντυπωσιάζουν τα αυτονόητα !
Απλούστατο !
Τα ξαναλέμε !
Φίλε Νοσφεράτε,
Ευχαριστούμε για την παραπομπή. Το είδαμε και διαβάσαμε και κάμποσα ακόμα σχόλια. Είδαμε ότι ένα μέρος των σχολίων αναφέρεται στο ποιός έκανε την αρχή εκείνη την Κυριακή. Μα, έτσι ή αλλιώς είχε αποφασιστεί το ξεκαθάρισμα: Για να "ζήσει η Ελλάς" έπρεπε να σβήσει ο ΕΛΑΣ!
Τα λέμε.
Φίλε ORPHEAS,
Ε, καλά, δεν είμαστε κι ο ...Μπαμπινιώτης! Πάντως προσπαθούμε. Και δεν ξεχνάμε να ρίχνουμε και καμιά ματιά στα λεξικά! Να είσαι καλά!
Τα λέμε.
ΥΓ Καλό μήνα και σε σένα. Το ξεχάσαμε πριν...
Δημοσίευση σχολίου