Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Τρεις και μία γενικές διαπιστώσεις από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς πολλά-πολλά διότι



1. Σε σώματα τόσο πολυπληθή (οι αντιπρόσωποι που συγκροτούσαν το σώμα τής Συνδιάσκεψης προσέγγιζαν τον αριθμό τών 3.500 ατόμων!) μπορεί να γίνει έκφραση απόψεων, ανταλλαγή απόψεων, καταγραφή απόψεων, διευκρίνιση απόψεων και εν γένει όλα τα σχετικά. Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει είναι επεξεργασία πολιτικής. Αυτό είναι διαδικασία που προηγείται αλλά και έπεται.

2. Η ηγετική ομάδα τού Αριστερού Ρεύματος απέδειξε για μία ακόμα φορά την ανεπάρκειά της όσο αφορά στην άσκηση πολιτικής με αποτέλεσμα να τρωθεί έτι περαιτέρω η επιρροή τής συγκεκριμένης τάσης. Δεδομένου ότι αυτό συνέβη σε μία κρίσιμη φάση τής μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ, η τωρινή αποτυχία δεν είναι θετική εξέλιξη για το όλο εγχείρημα. Κυρίως γιατί, μαζί με τη μείωση του κύρους του Αριστερού Ρεύματος, κινδυνεύουν να ατονήσουν δύο ‘‘σταθερές’’ του, απαραίτητες κατά την άποψή μας:

α) ο στρατηγικός ‘‘βαθύς’’ ορίζοντας που, εν είδει πυξίδας, πρέπει πάντα να προσανατολίζει ένα αριστερό κόμμα, ακόμα και στις ‘‘τακτικιστικές’’ κινήσεις του στις οποίες, αναπόφευκτα, υποχρεώνεται από τα πράγματα να καταφεύγει και,

β), η προσπάθεια σύγκλισης όλων τών αριστερών παραπόταμων στο ένα μεγάλο ποτάμι τής Αριστεράς —προσπάθεια την οποία ορισμένοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ βιάζονται να ανακηρύξουν οριστικώς μάταιη, επικαλούμενοι τον για την ώρα απόλυτο απομονωτισμό τού ΚΚΕ.

3. Τα κόμματα ομοιογενοποιούνται επί τη βάσει τριών αξόνων: α) σαφής ταξικός προσανατολισμός και αντίστοιχη αποκρυσταλλωμένη ιδεολογία κοινά αποδεκτή, β) αρχηγός, γ) κυβερνητική εξουσία. Το καλύτερο σενάριο είναι η ομογενοποίηση να συντελείται με κίνηση προς τα μπρος  και στους τρεις άξονες. Το χειρότερο, η κίνηση να περιορίζεται μόνο στον τρίτο (έχοντας κατά νου ότι χωρίς ιδεολογικές συγκλίσεις ο στόχος τής κυβερνητικής εξουσίας μεταλλάσσεται σε έναν εξαιρετικό μαγνήτη μη ευγενών μετάλλων...). Προς το παρόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ζάρια για το πρώτο και το τρίτο ζήτημα εξακολουθούν να στριφογυρίζουν. Έρχονται ευνοϊκά μόνο όσο αφορά στην ενοποιητική ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά κι αυτό, μια και μιλάμε για έναν αρχηγό, δηλαδή έναν άνθρωπο στο κάτω-κάτω, και μια και η ικανότητα να ενώνει είναι ένα μόνο από τα ζητούμενα αρχηγικά προσόντα (χωρίς να υπονοούμε ότι είναι και το μοναδικό που διαθέτει), μήπως κι αυτό τελικά δεν είναι μια παιζόμενη στο μέλλον ζαριά;

Μία. Το παιχνίδι συνεχίζεται. Και το χειρότερο ζάρι είναι αυτό που δεν παίχτηκε ποτέ…


Η εικόνα από το mbaintheusa.com

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το οτι μπαινουν οποιοιδηποτε χωρις να εκλεγουν στο κεντρικο οργανο ενος κομματος (και μαλιστα σε ποσοστο 25%) το θεωρειτε δημοκρατικο;

α.γ.

LeftG700 είπε...

Φίλε ή φίλη α.γ. (δεν θυμάμαι τώρα αν έχεις ξανασχολιάσει, αν όχι, καλωσόρισες),


Το 25% δεν είναι οι οποιδήποτε, για να τα λέμε όλα. Είναι στελέχη οργανώσεων που έβαλαν πλάτη κι έφτιαξαν τον ΣΥΡΙΖΑ εκ τού μηδενός ή, για να είμαι πιο ακριβής, εκ τού 3% και κάτι ψιλά του πάλαι ποτέ ΣΥΝ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε ένα κόμμα στο οποίο μπορεί να γραφτεί ο οποιοσδήποτε, ας πούμε κάποιοι από τον δημοκρατικό συρφετό που λέει κι ο Νιόνιος, αυτό το 25% είναι μία αριστερή ασφαλιστική δικλείδα. Και το σημαντικό με τις ασφαλιστικές δικλείδες, όπως και με τα αλεξίπτωτα, είναι ότι σώζουν, όχι το αν είναι δημοκρατικές ή όχι. Θα ρώταγες ποτέ ένα αλεξίπτωτο αν είναι δημοκρατικά εκλεγμένο; Κι αν δεν ήταν, θα αρνιόσουν να το φορέσεις;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δλδ το δεχεσαι ως αλεξιπτωτο, οκ δεκτον...

α.γ.

LeftG700 είπε...

Μα φυσικά. Περί αλεξιπτώτου πρόκειται. Τι περίμενες; Να σου αραδιάσω εδώ τίποτε αριστερές περικοκλάδες περί διαγραμμάτου; Να παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας; Την αλήθεια θα σου πω, όπως βέβαια τη βλέπουμε εμείς. Και επαναλαμβάνω ότι δεν μας κόβεται το αυγολέμονο γι' αυτό το ζήτημα. Ένα κόμμα που εκτοξεύεται από το 4 στο 27% και κατακλύζεται από δεκάδες χιλιάδες νέα μέλη είναι δυνατόν να μη χρειάζεται αλεξίπτωτο; Διαφορετικά, αν μείνεις προσκολλημένος μόνο στις δημοκρατικές διαδικασίες και τις εφαρμόσεις απαρέγκλιτα, κινδυνεύεις να πας καμια μέρα να μπεις στα γραφείς και να έχουν αλλάξει τις ...κλειδαριές!

Θα είσαι ένας "καθαρός" δημοκράτης μεν, αλλά χωρίς κόμμα δε! Λέει; Ε δεν λέει, έτσι δεν είναι;


Τα λέμε


Τα λέμε

Antonxxx είπε...

Αυτο το βρηκα και με εκφραζει 100%

Με τις υγείες σας σε όσους έχετε παγιδευτεί στο χριστιανοδημοκρατικο-φιλελευθερο-εθνικιστικό-απολιτίκ μπουρδέλο (μόνο αυτά συγκεντρώνουν 20% της βάσης του, τριπλάσιο από ό,τι αυτοχαρακτηρίζεται καν "κομμουνιστικό"), και καλό Κωτούλα να 'χετε.

Public Issue, αυτοτοποθέτηση ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ, έρευνα 9 Νοεμβρίου 2012:
Με ιεραρχική κατάταξη:

1. "Σοσιαλιστές" 23%
2. "Σοσιαλδημοκράτες" 15%
3. Χωρίς γνώμη 13%
4. "Αντικαπιταλιστές/αντιεξουσιαστές" 11%
5. "Φιλελεύθεροι" 10%
6. "Κομμουνιστές" 7%
7. Λοιπά 6%
8. "Συντηρητικοί/Χριστιανοδημοκράτες" 5%
9. "Αριστεροί" 5%
10. Απολίτικοι 3%
11. Εθνικιστές 2%

Public Issue, αυτοτοποθέτηση ψηφοφόρων ΚΚΕ, έρευνα 9 Νοεμβρίου 2012:
Με ιεραρχική κατάταξη:

1. "Κομμουνιστές" 58%
2. "Σοσιαλιστές" 11%
3. "Αντικαπιταλιστές/Αντιεξουσιαστές" 9%
4. Χωρίς γνώμη 9%
5. "Σοσιαλδημοκράτες" 5%
6. Λοιπά 5%
7. "Αριστεροί" 3%

0% απολίτικοι, 0% εθνικιστές, 0% φιλελεύθεροι, 0% συντηρητικοί/χριστιανοδημοκράτες.

SurrealisticEvening³ είπε...

Ναί, ανάφερε την πηγή όμως· είναι από ανάρτηση του ιστολογίου Lenin Reloaded.

Κάστορας είπε...

Ε μάλλον γι αυτό πήρε ο Σύριζα 27% και το ΚΚΕ 4,5. Τί περίμενες να γίνουν αριστεροί ή κομμουνιστές σε ένα χρόνο; Ούτε στον πόλεμο δεν θα είχε γίνει τέτοια μεταβολή. Το θέμα είναι πιστεύει ο κομματικός ιστός και ο ηγετικός πυρήνας και πως οι απόψεις και αυτών θα εξελιχθούν καθώς θα μεταλάσσεται η κοινωνία με ραγδαίους ρυθμούς.

Μάρκομ Ξ είπε...

Ψηφίζουν και οι αντιεξουσιαστές το ΚΚΕ;

Αμ για τους σοσιαλδημοκράτες τι να πεις;

Φαντάζομαι ότι όλοι αυτοί θα καρατομηθούν μόλις έρθει το ΚΟΜΜΑ (ουπς, ο λαός ήθελα να πω) στην εξουσία, γιατί ως γνωστόν σοσιαλδημοκράτες και αντιεξουσιαστές είναι δεξιοί και αριστεροί οπορτουνιστές αντίστοιχα...

Με απλά λόγια, κάτι λιγότερο από τους μισούς ψηφοφόρους του ΚΚΕ δεν δηλώνουν κομμουνιστές. Νομίζω προς τα κει πρέπει να δουλέψει το κόμμα. Με το καλό ή με το στανιό, πρέπει να αλλαξοπιστήσουν και οι υπόλοιποι.

Αλλιώς πως θα σταθεί η λαϊκή εξουσία; Θα ρισκάρει την υπονόμευση εκ των έσω; Μην ξαναγυρνάμε σε διλήμματα που τα έχει λύσει η ιστορία με... το μαχαίρι!! ;-)

γελώντας με την ψυχή μου,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Καλύτερα σε μπουρδέλο, παρά σε μαυσωλείο.

Ανώνυμος είπε...

τα βασικά που για μένα πρέπει να περιέχει μια αποτίμηση της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ είναι

1. την καταδίκη της αμερικανιάρικης επίφασης μαζικής δημοκρατίας με εγγραφή πάνω στην κάλπη , και απαράδεκτα πολυπληθές σώμα στην διαδικασία , και κεντρικό όργανο .

2. την εντελώς απολίτικη και οργανωτικίστικη στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ , που με τις καλύτερες προσβάσεις στα ΜΜΕ πάει να τα φορτώσει στο αριστερό ρεύμα .

Τι είπε η πλειοψηφία ? Ενιαία λίστα , γιατί έτσι μας αρέσει , γιατί έχουμε μια και μόνο πολιτική γραμμή , ακριβώς ποια είναι δεν το ξέρουμε , και γενικά είμαστε και υπεύθυνοι , κυνηγάμε και συγχαρητήρια από ΔΟΛ και Καθημερινή , και , ταυτόχρονη επανάσταση σε όλη την Ευρώπη να θες , έχουμε εκφωνήσεις και για σένα κλπ .

Το α. ρ και η α. π από την άλλη , είπε 5 πράγματα : χρέος, ευρώ , ΕΕ , αριστερά , όχι κυβέρνηση με μνημονιακούς και δεξιούς.

Το ότι οι τροπολογίες του πήραν περισσότερο από την λίστα , αποδεικνύει ότι η σφραγίδα του οργανωτικισμού υπήρχε στην πλειοψηφία , με την οργανωτική της επιρροή να ξεπερνάει την πολιτική .

Η προσπάθεια του Τσίπρα να πάρει ποσοστά Εμβέρ Χότζα και να στήσει τον lifestyle ΣΥΡΙΖΑ , διαλύοντας το α. ρ απέτυχε .

Ερώτηση : στην αριστερή πλατφόρμα ήταν και η τροτσκιστική ομαδοποίηση ?

Διαφωνώ πολύ για αυτό που λες και παρουσιάζεις τον Τσίπρα ,σαν ισορροπιστή , σε δύσκολη θέση , προσπαθεί κλπ. Έχει πάψει από καιρό να είναι ο διαιτητής ανάμεσα σε Λαφαζάνη και Κουβέλη , είναι ο επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας , αυτό και μόνο ...

Είναι ο επικεφαλής της πλειοψηφικής γραμμής : ήπιο κοινωνικό κλίμα - δεν αποκλείουμε κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας - διαπραγμάτευση και όχι σύγκρουση για την ρήξη με το αστικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο .

LeftG700 είπε...

Φίλε AntonXXX,


Και πώς θα εγκαθιδρύσετε τη Λαϊκή Εξουσία – Οικονομία, φίλε μου; Με το 58% τού …4,5%; Όχι βέβαια. Άρα; Άρα προσπαθείτε να μεταστρέψετε τις πολιτικές συνειδήσεις. Ε, ένα πρώτο βήμα γι’ αυτή τη μεταστροφή δεν είναι να σας ψηφίσουν και άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται απολίτικοι, χριστιανοδημοκράτες, φιλελεύθεροι ή και εθνικιστές; Θα σας χάλαγε; Μη ψάχνεις, φίλε μου, να βρεις επιβεβαίωση για τη γραμμή τού ΚΚΕ σε τέτοιες αναλύσεις. Δεν θα σε βγάλουν στ’ ανοιχτά. Εκείνο που θα σε βγάλει στ’ ανοιχτά κι εσένα και το κόμμα σου είναι το να απαλλαγείτε από την αγοραφοβία σας και τη φαντασίωση πως μόνο εσείς είστε κι άλλος κανένας.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Αφού πω ότι συμμερίζομαι τη διαφωνία σου για το υπερβολικά μεγάλο σώμα αντιπροσώπων και τις εγγραφές πάνω από την κάλπη (αλλά με την υποσημείωση ότι αυτό το δεύτερο δεν είχε πρακτικά κάποια δυσμενή συνέπεια επί τής ουσίας, το πρόβλημα είναι στα στελέχη τής τελευταίας στιγμής που είδαν φως και μπήκαν, κι όχι στον απλό κόσμο) να εκφράσω και δύο διαφωνίες.

1) Μη ξεγράφεις τον Τσίπρα. Μπορεί να ηγείται μιας πλειοψηφίας, αλλά έχει δώσει δείγματα ότι μπορεί και να τη γράφει.

2) Η ηγεσία τού Αριστερού Ρεύματος τα έκανε μούσκεμα κυριολεκτικά. Δεν μπορούν τα παιδιά. Καλά, χρυσά και άγια, αλλά δεν μπορούν. Δεν ξέρουν να στρίβουν, δεν ξέρουν να αξιοποιούν τις δυνατότητες, δεν ξέρουν να εκμεταλλεύονται τους ανέμους. Νομίζουν ότι ο πραγματικά αριστερός πρέπει να εκβιάζει μονίμως καταστάσεις. Τι δουλειά είχαν, σε τι τους εξυπηρετούσε το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο; Γιατί εξ αρχής δεν έμεινα στη διακριτή λίστα; Αυτά είναι η αλφαβήτα, φίλε Βαγγέλη. Δεν χρειάζεται καμιά μεγάλη σοφία! Έτσι, κατέληξαν να βγουν και κερατάδες και δαρμένοι!

Τέλος, στη ερώτησή σου. Μαζί με τους λαφαζανικούς κατέβηκε και η ΔΕΑ η ΑΠΟ και το Κόκκινο. Όμως κι αυτοί κάπου διχάστηκαν.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

ΠιΚάπα

Υστερόγραφο που μπαίνει στην αρχή.
Η ανάρτηση για ο ΚΚΕ με την ψευδή/ανάποδη είδηση είναι τουλάχιστον ατυχής έμπνευση και πρέπει να αποκατασταθεί εμφανής η αλήθεια. Με αυτή τη βεβαιότητα συνεχίζω, αλλιώς δεν θέλω να αναρτηθεί το σχόλιο.

Κυρίως σχόλιο: Για τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αποτελεί υποκρισία των έμπειρων, και αφέλεια των νεοφερμένων, ότι δήθεν η συνδιάσκεψη ήταν θρίαμβος της δημοκρατίας εναντίον των μηχανισμών. Και είναι ηθελημένη η αχρωματοψία ότι δήθεν η κατάργηση της λίστας και το «ενιαίο» ψηφοδέλτιο συγκροτεί έτσι μια χαρούμενη δημοκρατία. Οι μηχανισμοί θριάμβευσαν και πάλι, πριν και κατά τη συνδιάσκεψη. Ούτε είναι δυνατόν ποτέ οι μηχανισμοί να εκλείψουν. Το θέμα είναι πως και τι θα μηχανεύονται.
Σε όσους «νέους» και «αγνούς», «χειραφετημένους από μηχανισμούς», κατάφεραν να εκλεγούν και να πάνε στη συνδιάσκεψη, πρέπει κάποιος να τους τονίσει αυτό που σίγουρα ένοιωσαν κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Πόσα άραγε άτομα από όλα αυτά που ψήφισαν, ή που είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν, τα γνώριζαν πραγματικά; Αλλά και όσα γνώριζαν, με ποιο ακριβώς κριτήριο τα γνώριζαν, πως και από πού, και τι ακριβώς γνώριζαν για αυτά; Και γιατί δεν γνώριζαν τι εκπροσωπούσαν οι άλλοι, οι πολλοί, που τους ήταν άγνωστοι;
Είναι υποκρισία όταν σε ένα τέτοιο σώμα δίδονται τόσοι σταυροί για την εκλογή του οργάνου. Το κρίσιμο θέμα για το εκλογικό δεν ήταν οι λίστες, αλλά ο αριθμός των σταυρών, που είναι ο τρόπος με τον οποίο κυριαρχούν όλοι οι μηχανισμοί και νοθεύουν ακόμη περισσότερο την ήδη νοθευμένη αντιπροσωπευτικότητα των οργάνων.
Και ακόμη κρισιμότερο θέμα από την εκλογή ήταν η ψηφοφορία για τις θέσεις. Ωστόσο και το αριστερό ρεύμα, δέσμιο και αυτό της γραφειοκρατικής λειτουργίας, όπως δέσμια είναι και η «πλειοψηφία» του ετερόκλητου «ενωτικού», θεώρησαν ότι το κρίσιμο ήταν το ποσοστό που θα εκλέξουν, και εκεί ήταν οι προσπάθειες, και αυτό βγήκε και αξιοποιήθηκε σαν αποτέλεσμα προς τα έξω, και όχι το ποσοστό της αποδοχής των πολιτικών προτάσεων που τέθηκαν σε ψηφοφορία.
Αλλά το βασικό διακύβευμα τέτοιων συλλογικών διαδικασιών είναι το τι έχει προηγηθεί πριν την εκλογή των αντιπροσώπων. Και εδώ υπάρχει το σκανδαλώδες φάουλ (εσκεμμένο μήπως;) του βεβιασμένου τρόπου με τον οποίο εξελίχθηκε η συζήτηση, η εγγραφή μελών και η ψηφοφορία. (Δεν είναι προσωπικό το θέμα, και με όλη την εκτίμηση για αυτούς, αλλά, πως γίνεται να εκλέγονται αντιπρόσωποι, που όχι μόνο δεν τοποθετήθηκαν για το τι ακριβώς θα πουν και τι θα κάνουν κάτω, αλλά έτυχε ακόμη, και αν δεν έτυχε θα μπορούσε και αυτό να γίνει, να εκλεγούν χωρίς να είναι σε μία έστω προηγούμενη συνέλευση;)
Αλλά και αυτό ακόμη είναι λιγότερο σημαντικό, από τη χρήση των μέσων, και την έλλειψη ισοτιμίας και διαφάνειας στην επικοινωνία. Η χρήση των μέσων, η απαραίτητη διαφάνεια της οικονομικής διαχείρισης, η διαφάνεια στην πανελλαδική έκφραση των ιδεών, και δεν μιλάμε μόνο για τις «ιδέες» των τάσεων, και τελικά ο ισότιμος διάλογος στελεχών και μη, δίπλα-δίπλα διάλογος ισότιμος στελεχών και άσημων, με τη χρήση των μέσων, είναι και θα είναι καθοριστικά της δημοκρατίας. Και τα μέσα, εν προκειμένω και η εφημερίδα, και το διαδίκτυο, δεν είναι εικονική πραγματικότητα, αντίθετα, διαμορφώνουν την κομματική πραγματικότητα.
Αυτά περί των μέσων δεν είναι εικονική πραγματικότητα, είναι πραγματικότητα. Εικονική πραγματικότητα είναι οι διακηρύξεις για κόμμα των από κάτω και εξουσία στο λαό, όταν από κάτω υπάρχει μια μεθόδευση μηχανισμών, και φυσικά και μια οικονομική ροή, άγνωστη και απρόσιτη. Τα δεδομένα είναι πεισματάρικα.
Εάν σήμερα η μνημονιακή και μνημειώδης χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης χειραγωγεί τον κόσμο, το ίδιο ισχύει και στο εσωτερικό της αριστεράς. Και τα μεν ΜΜΕ δουλειά τους είναι να δημιουργούν συσχετισμό και εντός της αριστεράς, προωθώντας ότι νομίζουν πως θα προτιμούσαν. Τι γίνεται όμως με τα μέσα της ίδιας της αριστεράς;

Ανώνυμος είπε...

ΠιΚάπα (συνέχεια)
Τι γίνεται σύντροφοι με τα μέσα που έχει η αριστερά; Ποιος τα κατέχει τα μέσα; Πάντως όχι οι αποκάτω. Στην πράξη, δυνατότητα ικανής δημοσιοποίησης της έκφρασης και δικαίωμα πλήρους διαλόγου έχει μόνον όποιος έχει επιλεγεί και εγκριθεί από τις προ-υφιστάμενες τάσεις και καταστάσεις. Να μην πούμε για το δικαίωμα της δημοφιλίας, και το πώς μπορεί να είναι και αυτό κατασκευασμένο. Η αναπαραγωγή γίνεται πάντα με τα μέσα. Ή μήπως ξεχάσαμε ποια και τα βασικά της επιστήμης (και του μαρξισμού);
Και ποιος θα θέσει τώρα την αυτονόητη ανάγκη να μιλήσουν οι αποκάτω, όταν π,χ, στην συνδιάσκεψη η θέση για το χρέος-ευρώ ήταν ακριβώς στη μέση;. Ποιος θα ζητήσει δημοψήφισμα, επειδή ένα τέτοιο σώμα με όλα τα προβλήματα αντιπροσωπευτικότητας που αναμφισβήτητα και αποδεδειγμένα πλέον έχει, δεν μπορεί να αποφασίζει έτσι στα ζάρια για τα κρίσιμα θέματα γραμμής και ταυτότητας; Ή μήπως η γραμμή θα ανατεθεί σε ένα αντιπροσωπευτικό όργανο του αντιπροσωπευτικού οργάνου, παραπέμποντας τη δημοκρατία δια της μεταβατικής ιδιότητας στη Δευτέρα παρουσία, και όχι εδώ και τώρα στο δημοψήφισμα: Μήπως δεν συμφέρει, αφού το ζάρι το έφερε από εδώ; Ή μήπως θεωρείται διασπαστικό;. Τότε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητούσε π.χ. δημοψήφισμα για το χρυσό στη χαλκιδική, ή δημοψήφισμα για το μνημόνιο, αρκεί οι απόψεις να είχαν ισότιμη μεταχείριση στο διάλογο από τα μέσα; Και γιατί το εθνικό δημοψήφισμα δεν θα ήταν διχαστικό; Υπάρχουν πράγματα που τα ζητάμε και ισχύουν για τους άλλους αλλά όχι για εμάς;

Υ.Γ.
Πολύ εύκολα, η κεκτημένη ταχύτητα του «αγώνα», ή ο κομματικός πατριωτισμός, βλέπε φανατισμός, μπορεί να φτάσουν να απαξιώνουν π.χ. την χρήση των μηνυμάτων του διαδικτύου, με τρόπο βέβαια απολίτικο, απαντώντας όπως-όπως, ή απαξιώντας εντελώς να απαντήσουν, ή προσωποποιώντας τα θέματα, αποδίδοντας για παράδειγμα ιδιότητες σε «ενοχλητικούς», «περίεργους», ή ότι δήθεν μόνο μιλούν και δεν δουλεύουν.
Δυστυχώς όμως, υπάρχουν πάντα πάρα πολλοί που έχουν δουλέψει σκληρά και δουλεύουν, και μια ζωή θα προσπαθούν για τη ζωή τους τόσο, όσο πολλά κομματικά στελέχη δεν θα μπορέσουν να δουλέψουν ποτέ. Κάποιοι λίγοι από αυτούς είναι σε θέση να εκφράσουν αυτά που νοιώθουν και αυτά που συμβαίνουν. Κι άλλοι πάλι, δεν έχουν το πρόσωπο και το κουράγιο. Και δεν είναι διατεθειμένοι, ή δεν έχουν τα περιθώρια να αναλάβουν τον κομματικό καταμερισμό εργασίας ή κινηματικής εργασιοθεραπείας που τους επιβάλλεται εκ των πραγμάτων. Ούτε και μπορούν να παρευρίσκονται σε λέσχες ιδεών, δηλαδή σε συνελεύσεις χωρίς ουσία και εξουσία, ή σε χαρτοπόλεμο φυλλαδίων και αφισών. Αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν αυτό που τους πέφτει, και αυτό που η ζωή τους έχει φέρει, με πόνο και ελπίδα.
Αυτά που λέμε και κάνουμε στα κομματικά είναι πολυτέλεια, για όσους μπορούμε να τα λέμε και να τα κάνουμε. Και η πολυτέλεια δεν είναι για να σπαταλιέται. Όταν δε η πολυτέλεια γίνεται συνήθεια και μονιμότητα, τότε αυτό δεν είναι αγώνας, αλλά αναπαραγωγή της ταξικής κυριαρχίας εντός του κόμματος.

LeftG700 είπε...

Φίλε Πι Κάπα,


Επί τής ουσίας του σχολίου σου, δεν ξέρω αν θα μπορέσω (προλάβω) να απαντήσω απόψε. Όμως, για το υστερόγραφο που το έχεις βάλει στην αρχή, να σου ζητήσω το εξής:

Ανάβαλε λίγο τη διαγραφή τού σχολίου σου που ζητάς. Μέχρι την επόμενη ανάρτηση. Που θα ήταν η σημερινή (χθεσινή πια), αν δεν συνειδητοποιούσα την ημερομηνία και την επέτειο των Δεκεμβριανών. Αν και μετά από αυτήν θέλεις να διαγραφεί, η επιθυμία σου θα γίνει σεβαστή και μάλιστα με πλήρη αναφορά των λόγων που σε έκαναν να τη ζητήσεις. Ξέρεις, εδώ έχουμε Λαϊκή Δημοκρατία (όπως την καταλαβαίνουμε εμείς βέβαια).


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΥΓ Παρέλειψα να σε καλωσορίσω. Το κάνω τώρα.

Μάρκομ Ξ είπε...

Στη συνδιάσκεψη δεν ήμουνα. Νομίζω όμως ότι έχω το δικαίωμα να πω δυο λόγια με βάση τα όσα έχω διαβάσει και όσα μου αφηγήθηκαν.

Το μέρος της εξαγγελίας του σερ Άλεκ Τσίπρες που αφορύσε την απαλλαγή από τις λογικές γραφειοκρατείας και μηχανισμών του παρελθόντος ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Τόσο ο ίδιος ο σερ Άλεκ με την εκτός διαδικασίας παρέμβασή του, όσο και οι υπόλοιποι "δεξιοί" και "αριστεροί" κομματικοί του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν ότι ο μηχανισμός είναι εδώ, ενωμένος δυνατός. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, ο νοών νοείτω.

Το κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι ότι η οργανωμένη αριστερά, αλλά και οι άμαθοι από ίντριγκες νεοπαγείς αντιπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι περισσότερο. Έτσι έχουν μάθει για χρόνια, έτσι έπραξαν. Όπως ακριβώς και οι φίλοι λέφτηδες που θυσιάζουν την απλή αναλογική προκειμένου να "πιάσει η γάτα τα ποντίκια", έτσι και ο καλύτερος των αγαθότερων είναι έτοιμος να υποταχθεί στη σκοπιμότητα, προκειμένου να φτάσει πιο γρήγορα και εύκολα στον σκοπό.

Το πρόβλημα είναι ότι αφ' ενός ο σκοπός δεν είναι τελικά τόσο ξεκάθαρα σχηματισμένος στο μυαλό του άδολου πολιτικά ενεργού όντος, αφ' ετέρου ο γρηγορότερος και ευκολότερος φαινομενικά δρόμος, μπορεί όχι μόνο να μην είναι ο ευκολότερος και γρηγορότερος, αλλά να μην είναι καν δρόμος που οδηγεί στον προαποφασισμένο σκοπό.

Ξέρω και κατανοώ την κρισιμότητα των στιγμών. Εγώ ο ίδιος πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να βιάζεται. Όμως η βιασύνη, όπως αντίστοιχα και η μοιρολατρία που μοιραία οδηγεί στον βαθμιαία αυξανόμενο συμβιβασμό, δεν οδηγεί σε στέρεα αποτελέσματα. Αυτό είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή: η βιασύνη των μελών/ ψηφοφόρων που συνδυάζεται με την μοιρολατρία της πλειοψηφίας των στελεχών. Οι μεν θέλουν ανατροπή των πάντων εδώ και τώρα, οι δε περιμένουν το ώριμο φρούτο της εξουσίας να πέσει στα χέρια τους.

Για να μην μακρυγορώ. Οι επιτελείς του ΣΥΝ βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών σαν μια ευκαιρία να αυξήσουν τα μέλη του κόμματος και οι επιτελείς των υπολοίπων συνιστωσών σαν μια ευκαιρία να πλασαριστούν σε θέσεις κλειδιά στο νέο σχήμα. Οι νέοι μετέχοντες βλέπουν μια ευκαιρία να ακουστούν σε ευρύτερα ακροατήρια ή στην καλύτερη να βοηθήσουν από καλύτερη θέση την άμεση ανατροπή. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν θα επιταχύνει την πτώση της κυβέρνησης των δοσίλογων. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ τους "ταράζει στη νομιμότητα", όσες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και συζητήσεις και να γίνουν, όσες χρήσιμες και αποκαλυπτικές επερωτήσεις στη βουλή και αν κατατεθούν η τρόικα εσωτερικού δεν θα πέσει. Τουλάχιστον όχι μέχρι τις εκλογές της Μέρκελ και μέχρι να ξεπουληθούν τα πάντα, να αποδιαρθρωθεί τελείως ο κρατικός μηχανισμός και τα εργασιακά δικαιώματα, να αποκτήσει στέρεα βάση η ΧΑ στα λαϊκά στρώματα. Όσο το συνδικαλιστικό κίνημα δρα αποσπασματικά, όντας έρμαιο των πουλημένων από τη μια (εργατοπατέρες ΠΑΣΟΚΟΙ και ΝΔημοκράτες) και των ακραίων οπορτουνιστών από την άλλη (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), τίποτα δεν θα κλονίσει τον Σαμαρά αρκετά ώστε να προκηρύξει εκλογές. Όλα τα απαιτούμενα (και όχι αυτά που "διαρρέουν" σαν δόλωμα) μέτρα θα ψηφιστούν, για τον πολύ απλό λόγο ότι οι βουλευτές της τρόικας εσωτερικού ξέρουν ότι αν πέσει αυτή η κυβέρνηση δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Πιστοί λοιπόν στο δόγμα του βραχυπρόθεσμου οφέλους που ασπάζεται από καταβολής της η ελληνική αστική τάξη, θα συνεχίσουν να στηρίζουν με νύχια και με δόντια την παρούσα κυβέρνηση καταπίνοντας τα πάντα.

Τελικά, μακρυγόρησα.

Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Ο Τσιπρας έκανε κινηση " κομματάρχη της πλειοψηφίας , με το να μπει ο ίδιος με σταυρό ,για να ξεφτιλισει την μειοψηφία.Δεν έχω δει δείγματα ανεξαρτησίας του Τσιπρα απο την πλειοψηφία ,το μόνο που βλέπω ειναι ανεξαρτησία του απο ...τον συριζα ,μιας και ποτε δεν μιλάει πάνω στις θέσεις του συριζα. Τελικά δηλ ,δεν μιλάμε καν για πλειοψηφία ,αλλά για έναν παράλληλο συριζα τον κυβερνητικό.

Αυτό που διαβάζω ,απο εκεί που θεωρώ κατ εξοχήν αξιόπιστο πχ antapocrisis , ειναι οτι το " ένα ψηφοδέλτιο ,2 λίστες με συμπληρωματική σταυροδοσια " ήταν πρόταση του ρεύματος.

Το πολιτικό δια ταύτα ειναι η απόπειρά της ηγεσίας για φίμωση ή διάλυση της αριστερής τάσης ,και οτι απέτυχε.

LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη,


Ok, ας αφήσουμε τον Τσίπρα κατά μέρος. Η ζωή θα δείξει.

Όμως, στο πώς χειρίστηκε το ζήτημα το Αριστερό Ρεύμα, έχεις λάθος. Και δεν στο λέω εγώ. Στο λέει από τα συμφραζόμενα και το σάιτ που εμπιστεύεσαι (και με το οποίο δεν έχουμε κανένα πρόβλημα ούτε εμείς). Για πρόσεξε καλύτερα τι γράφει ο φίλος ανταποκριτής στο ρεπορτάζ του:

«6. Η ρελάνς Τσίπρα στην “πρόκληση” Λαφαζάνη, ήταν να κατέβει ο ίδιος υποψήφιος ως άτυπος επικεφαλής της πρώτης λίστας. Εμμέσως πλην σαφώς κάλεσε το σώμα να τον υπερψηφίσει προσωπικά, καταψηφίζοντας έτσι τη λίστα της μειοψηφίας. Κίνηση που θα στρίμωχνε εσωκομματικά τους αντιπάλους, αλλά που αγνοούσε δύο παράγοντες. Ο ένας ήταν η αντιπρόταση του Αριστερού Ρεύματος για δυνατότητα σταυροδοσίας υποψηφίων και από τις δύο λίστες».

Αν, φίλε Βαγγέλη, αυτή ήταν η αντιπρόταση του ΑΡ, ποια ήταν η πρόταση, οέο; Για σκέψου. Αυτό που σου είπαμε ήταν. Εντελώς τελείως ξεχωριστά ψηφοδέλτια! Πώς να μην κερδίσει μετά ο Παναγιώτης το πρώτο βραβείο για τη μεγαλύτερη, μαλακία τού μήνα;;;

Όσο αφορά στις επιδιώξεις τής ηγετικής ομάδας περί τον Τσίπρα: Δεν πιστεύω ότι είναι τόσο αφελείς ώστε να νομίζουν πως μπορούν να φιμώσουν ή να διαλύσουν το ΑΡ ή ότι δεν έχουν την ικανότητα να σκεφτούν πως κάτι τέτοιο πριονίζει σε τελική ανάλυση το όλο κλαδί τού ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στο οποίο κάθονται κι αυτοί. Εκείνο που θέλουν (και σωστά από τη μεριά τους) είναι να κρατήσουν την επιρροή του σε ελεγχόμενα επίπεδα. Πρέπει να αρχίσεις σιγά-σιγά να εξοικειώνεσαι με την ιδέα ότι η αντίστοιχη ηγετική ομάδα τού ΑΡ κάνει ό,τι μπορεί για να τους συνδράμει. Φίλε Βαγγέλη, οι σωστές πολιτικές θέσεις είναι ένα ζήτημα. Το άλλο ζήτημα είναι κατά πόσο είσαι ικανός να τις προωθήσεις. Αν δεν μπορείς, δεν σε σώζει ούτε ο Λένιν! Και τα ‘‘παιδιά’’ δεν μπορούν! Δες το κι αλλιώς: Αν μπορούσαν θα είχαν χάσει την πλειοψηφία σε καιρούς που οι συνθήκες τούς ευνοούν; (Όπως καταλαβαίνεις, το ίδιο ερώτημα πάει συστημένο και στο ΚΚΕ και, εν μέρει, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

μπαίνουμε σε θέματα ενδοσυριζικής ίντριγκας , που δεν με νοιάζουν , ποια ήταν η πρόταση και ποια η αντιπρόταση , δεν έχει σημασία , τα έκανε θέμα ο Τσίπρας για να αποπολιτικοποιήσει την διαδικασία .

Έσπασε τα μούτρα του , άρα αυτό ήταν καλό . Είναι πεντακάθαρο ότι με την , για μένα , γελοία κίνηση του " πάω με σταυρό " στόχευε για ποσοστά 90 % , πήρε 69 % , και την απόρριψη των τροπολογιών οριακά .Ας πρόσεχε , δεν μπόρεσε να " κοντύνει " το αριστερό ρεύμα .

δεν αφήνω τον Τσίπρα κατά μέρος , οικοδομεί τον παράλληλο ΣΥΡΙΖΑ με διαδικασίες πρωινού καφέ και κολλητών , δεν υπάρχει ουδετερότητα απέναντι σε αυτό . Δεν πήρες θέση , και το κάνεις συστηματικά , οπότε θα επιμείνω στο πάγιο συμπέρασμα μου ότι είσαι επιεικής με την ηγετική ομάδα . Μην ξαναρχίσεις τα " δεν με ξέρεις " , " διάβασε τα άπαντα μου " κλπ , θεμιτό το θεωρώ .Η ζωή δείχνει καθημερινά και εκκωφαντικά .

δεν έχω καμία ανάγκη να εξοικειωθώ με το οτιδήποτε για την ηγεσία του ρεύματος , γιατί δεν έχω καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ . Πιστεύω ότι ο ΠΛ πρέπει πριν τις εκλογές να βγει εξώστρεφα και να πει ότι ο " παράλληλος ΣΥΡΙΖΑ των κολλητών " δεν είναι ανεκτός . Να σε " νικάει " η πλειοψηφία , είναι κάτι που στην αριστερά είναι θεμιτό , όχι κάποιοι κολλητοί και image makers .

το ότι αντισυστημικές λογικές σε έναν χώρο σαν τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μειοψηφία , είναι αυτονόητο . Ζητούμενο είναι ο συντονισμός του πολιτικού λόγου από αυτές , και από άλλες εκτός ΣΥΡΙΖΑ για την δημιουργία του μαζικού λαικού και αριστερού αντιιμπεριαλιστικού κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ , με πυρήνα στα φλέγοντα την μονομερή ανατροπή του λόμπι του ευρώ , δανειστών και αστικής τάξης .

Η έστω , να υπάρχει η υποδομή προς τα εκεί , για τότε που θα μας έρθει η κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας , είτε ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμη , η με μνημονιακούς τύπου ΔΗΜΑΡ ή λαικό - ακροδεξιούς τύπου Καμένου . Και σε αυτό θα ήθελα την γνώμη σου .

Τα λέμε .



LeftG700 είπε...

Φίλε Βαγγέλη ζ,


Για κάτσε! Δεν είναι ακριβώς ίντριγκες! Κι αν είναι, πρέπει πρώτα να επιρρίψεις ευθύνες στο ΑΡ γι’ αυτές. Στα εξήγησα όλα αυτά για να έχεις μία πιο καθαρή ιδέα για το πόσο λάθος χειρίστηκε το ΑΡ το όλο ζήτημα. Μπορεί να μη ταυτίζεσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προφανώς και σε ενδιαφέρει η πορεία τής αριστερής του πτέρυγας και η δυνατότητά της να επηρεάσει τα πράγματα, έτσι δεν είναι;

Αν δεν υπαναχωρούσε το ΑΡ, αντιπροτείνοντας ‘‘επικοινωνία’’ μεταξύ τών δύο ψηφοδελτίων, είναι πολύ πιθανόν ο Τσίπρας να το έπιανε το 90% με την ντρίπλα που τους έκανε να κατέβει ως υποψήφιος.

Εξακολουθείς να έχεις τη ιδέα ότι δεν έχουμε χαράξει διακριτές γραμμές από την τρέχουσα επικρατούσα γραμμή στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα εξακολουθήσω να σου λέω ότι κάνεις λάθος. Και δεν πρόκειται να σου αραδιάσω πάλι τίποτε άπαντα. Είναι στη διάθεσή σου όλο το μαγαζί να το ξεψαχνίσεις. Και για τον Τσίπρα πάλι τα ίδια θα σου πω: Με αυτή τη γραμμή συντάσσεται. Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά): Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι έχει μέσα στο κεφάλι του. Να στο πω με το δικό μας παράδειγμα: Στις δεύτερες εκλογές τού Ιουνίου είπαμε από εδώ: «ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ». Άρα, μπορεί να πει κάποιος: «Πολύ ωραία! Επομένως συντάσσεστε με την κυρίαρχη γραμμή στον ΣΥΡΙΖΑ κι αφήστε τις μαλακίες!». Ε, αυτό είναι λάθος συλλογισμός, φίλε Βαγγέλη. Είναι απλούστευση που στραγγαλίζει τις πολυπλοκότητες της πολιτικής. Πάνω-κάτω, ενδεχομένως, το ίδιο μπορώ να υποστηρίξω για τον Τσίπρα. Γιατί βέβαια, ο Τσίπρας δεν μπορεί να ανοίξει ένα επώνυμο μπλογκ και να μιλάει όπως μιλάμε εσύ κι εμείς! Αυτό δεν προδικάζει όμως το πώς θα χειριστεί την κατάσταση όταν τα προβλήματα τεθούν πάνω στο τραπέζι και δεν θα τον παίρνει, ακόμα κι αν το θέλει, να τα κρύψει κάτω από το χαλί.

Το κυρίως θετικό που κρατάω από τον Τσίπρα είναι πως έχει δώσει δείγματα ότι μπορεί να ‘‘στρίβει’’, να ελίσσεται. Οπορτουνιστής; Πιθανόν. Αλλά τι ξεχωρίζει έναν οπορτουνιστή από έναν τακτικιστή; Ποια είναι η λυδία λίθος; Δεν είναι κυρίως το αποτέλεσμα; Ε, αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα. Και δεν θα το δούμε μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θα το έχεις καταλάβει, αλλά να το πω ολογράφως: Διαφωνούμε ως προς το πώς πρέπει να χειριστεί η Αριστερά τα ζητήματα της Ευρώπης, ευρώ και τα ρέστα. Εσύ λες (χοντρικά, έτσι;): Πάμε κατά πάνω στο κύμα να του γαμήσουμε τα ταμτιριρί. Κι εμείς λέμε: Όχι. Καλύτερο είναι να καβαλήσουμε το κύμα (διατύπωση που χρησιμοποιεί ο Ανδρουλάκης στο τελευταίο του βιβλίο και πολύ μού άρεσε!).

Αλλά, κι εδώ θα συμφωνήσουμε, «καβαλάω το κύμα» δεν σημαίνει πως δεν προετοιμάζομαι για τη στιγμή που αυτό θα αγριέψει. Δυστυχώς, δεν βλέπω πολλούς ικανούς να συντονίσουν αυτή την προετοιμασία.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Πι Κάπα,


Έβαλες πολλά ζητήματα. Για την ώρα θα καλύψω μερικά μόνο.

Σχετικά με τη δημοκρατία:
Δεν θα συμφωνήσω στον κάπως κάθετο διαχωρισμό που κάνεις μεταξύ κομμάτων και του ανοργάνωτου αριστερού ‘‘πλήθους’’ που προσήλθε στο ΣΕΦ (να σημειωθεί: το ανοργάνωτο ‘‘πλήθος’’ αποφάσισε κι αυτό να οργανωθεί!). Και τούτο γιατί έχω δεχθεί πως η πολιτική οργάνωση που λέγεται κόμμα είναι προϊόν και κατάκτηση μαζί των δημοκρατικών κοινωνιών, ακόμα κι αν αυτές είναι ατελώς δημοκρατικές. Έπειτα, έχω κάνει και την άλλη παραδοχή: είναι αδύνατον ακόμα και για μια παρέα που προγραμματίζει κάποια εκδρομή να την οργανώσει χωρίς να συστήσει κάποιου είδους μηχανισμό. Επομένως, κι εδώ είμαι περισσότερο ελαστικός από εσένα. Δεν έχω όμως καμία διαφωνία στις παραμορφώσεις της λειτουργίας των κομμάτων. Δηλαδή: ναι στα κόμματα, όχι στον κομματισμό, και ναι στους μηχανισμούς όχι όμως στην αυτοαναφορική και αυτοαναπαραγωγική λειτουργία τους’

Σχετικά με τα οργανωτικά τής Συνδιάσκεψης:
Συμφωνούμε για το πολυπληθές τού σώματος. Πρέπει όμως να αναγνωρίσεις πως ήταν μία παράπλευρη απώλεια της άκρως δημοκρατικής πρόνοιας να υπάρχει όσο πιο μικρότερο γίνεται εκλογικό μέτρο. Και συμφωνούμε απολύτως για την απαράδεκτα μεγάλη σταυροδοσία.

Σχετικά με τα ΜΜΕ της Αριστεράς:
Αυτά που έχουν σύνδεση, άμεση ή έμμεση, με κόμματα και οργανώσεις ελέγχονται από αυτά, άλλο λιγότερο, άλλο περισσότερο. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Το ζήτημα είναι πώς ακριβώς εννοούν αυτόν τον έλεγχο. Ως απαγόρευση της διαφορετικής άποψης ή ως διάλογο με τη διαφορετική άποψη, μέσα από τον οποίο επιδιώκουν να εξηγήσουν πειστικά την εκάστοτε κομματική κυρίαρχη γραμμή. Εδώ για μένα είναι το ζήτημα. Όχι ο έλεγχος καθ’ αυτός. Από την άλλη, ευτυχώς ένα από τα καλά τής τεχνολογίας είναι ότι διευκολύνουν τη δημιουργία ΜΜΕ τών από κάτω. Σάιτς, μπλογκ, έντυπα είναι στη διάθεσή τους. Εκεί όμως το πρόβλημα είναι η πανσπερμία αντιτιθέμενων πολλές φορές απόψεων χωρίς κεντρική κατεύθυνση, στο όνομα του πλουραλισμού ή του δικαιώματος στην έκφραση της γνώμης.

Τέλος: Δεν διαφωνώ επί τής αρχής για την κάθοδο προς το λαό μέσω δημοψηφισμάτων. Δεν είναι όμως πανάκεια. Μη ξεχνάς ότι το Ναι ή το Όχι, για να είναι σωστό, πρέπει να συντρέχουν και κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως, π.χ., γνώση σε βάθος μεγαλύτερο από αυτό που απαιτείται για να σχηματίσεις απλώς μία γνώμη…


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Ωχ! Πάλι εμείς την πληρώσαμε! Ή μάλλον η …ασπρόμαυρη γάτα μας! :-)

Περί μηχανισμών σε παραπέμπω στο σχόλιο παραπάνω που έγραψα στον Πι Κάπα.

Ο λόγος τού Τσίπρα ήταν όπως όλοι οι λόγοι: περιείχε και πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται. Πάντα όμως υπάρχει η δυνατότητα να επιβληθεί να γίνουν.

Κι εσύ προσχώρησες στην οπορτουνιστολογία; Μου φαίνεται πρέπει να βάλω μπροστά ένα σχετικό ποστ… ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

διαφωνώ με το ότι ο τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί ως κυβέρνηση .

να μην τον κρίνω ως αξιωματική αντιπολίτευση ( μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιεί τον όρο αρκεί , είναι δηλωτικό συστημικής προσαρμογής ) που πέρνει σβάρνα τα καπιταλιστικά forum και παρακαλάει για επενδύσεις ?

Που εξωραΐζει το ... άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο ?

Που πουλάει αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές πορείες ?

Που στήνει τον παράλληλο ΣΥΡΙΖΑ των κολλητών , και δεν εκφωνεί έστω τις αντιφατικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ?

Που δεν αποκλείει κυβέρνηση με μνημονιακούς ή την ακροδεξιά ( άντε λαϊκή δεξιά ) ? Όλο την αποφεύγεις την ερώτηση , είναι η κοινοβουλευτική αριθμητική , και η στάση του ΚΚΕ άλλοθι για κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας ?

Μόνο προς τα δεξιά το στρίβει το καράβι, απορώ γιατί δεν το βλέπεις . Βασική του θέση ( του παράλληλου κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ , μπορεί το άτομο Τσίπρας να σκέφτεται αλλιώς , αλλά η δυναμική των πραγμάτων είναι ότι ο παράλληλος ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας πάνε πακέτο ) είναι ότι το κύμα δεν θα αγριέψει ποτέ .

Τα " ταμτιριρι " τι είναι δεν το ξέρω , πάντως δεν υποστηρίζω βουλησιαρχικές φαντασιώσεις χειμερινών ανακτόρων , ούτε ότι βγαίνει αριστερή κυβέρνηση την Κυριακή και την Δευτέρα τα ATM τρέχουν κόκκινες αντικαπιταλιστικές δραχμές , τα γραφεία της ΕΕ γίνονται λέσχη της νεολαίας του μετώπου κλπ .

Τον Ανδρουλάκη τον αναφέρεις για να τσιμπήσω μάλλον και να συνεχίσουμε την σεντονομαχία , δεν τσιμπάω , εκτός και αν τον αναφέρεις απλά για τις λογοτεχνικές και εκφραστικές του ικανότητες , οπότε θεμιτό , είχα και γω διαβάσει ένα βιβλίο του , πάνε χρόνια , δεν θυμάμαι τι ψάρια έπιανε .

Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ θα επηρεάσει τα πράγματα μόνο αν πάρει αυτοτελώς πρωτοβουλίες , στο εργατικό , το αντιφασιστικό , την αλληλεγγύη ανυπακοή και αυτοοργάνωση σαν εναλλακτικό υπόδειγμα και όχι φιλανθρωπία , και τον διάλογο για το πρόγραμμα της μονομερούς ρήξης με το λόμπι του ευρώ και το αριστερό μέτωπο .

Βλέπεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε κόμμα μαζών που έλεγε ο ευρωκομμουνισμός , ούτε λαικό μέτωπο . Δεν αλλάζει από τα μέσα αλλά όταν στο εσωτερικό του εγγραφεί ένας άλλος συσχετισμός της ταξικής πάλης .

Τα λέμε .

Ανώνυμος είπε...

Με όλο το σεβασμό, από το αντισχόλιο δεν προκύπτει ότι διαβάστηκε καλά το σχόλιο. Κριτικάρεις πράγματα που δεν τέθηκαν, ενώ απαντάς με απαντήσεις που ήδη τέθηκαν. Προφανώς, στον 21ο αιώνα όταν μιλάμε για δημοκρατία των αποκάτω κλπ, περιμένει κανείς αυτό να καθρεφτίζεται και σε κάποια βήματα όσον αφορά τις θεσμικές προβλέψεις που προχωρούν την δημοκρατία. Η ιστορία είναι πλούσια, και η φαντασία επίσης, αλλά δεν ήταν πρόθεσή μου να διατυπώσω εδώ το καταστατικό!.
Τα αρχικά σχόλια έχουν την αξία τους, και προσπάθεια για περισσότερο διάλογο, πιθανότατα θα δημιουργήσει νέες παρεξηγήσεις, ενώ δεν είναι σίγουρο πως θα επιλύσει αυτές που δημιουργήθηκαν.
Η ζωή προχωράει με άλλα κι άλλα, πιο βιαστικά και πιο μεγάλα, και τη φωτογραφία της συνδιάσκεψης ας τη σκεφτούμε με το μαξιλάρι μας, και νάμαστε καλά, να πούμε κι άλλα.

LeftG700 είπε...

Φίλε Πι Κάπα,


Πιθανόν να έχεις δίκιο και το σχόλιό μου να αστόχησε. Ελπίζω όμως να μη μου καταλογίσεις σκοπιμότητα ή κακές προθέσεις. Όπως φαντάζομαι ξέρεις, στους γραπτούς ιντενετικούς διαλόγους συχνά δημιουργούνται παρανοήσεις. Αν περνάς που και που από εδώ και τα λέμε να είσαι σίγουρος ότι θα βρεθούν τα σωστά ζύγια! :-)


Τα λέμε