Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Πέτρος Παπακωνσταντίνου: περί ‘‘αριστεροευρωπαϊσμού’’




Τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου τον εκτιμούμε άπαντες. Τον εκτιμούμε για την ακλόνητη (αλλά όχι και απροβλημάτιστη) πίστη του στις αριστερές αξίες (αλλά και σκοπούς), για την καθαρή (αλλά όχι απλοϊκή) σκέψη του, για τον ψύχραιμο και μετρημένο λόγο του, χωρίς τα συνήθη, ιδίως για το χώρο τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ‘‘μεγάλα λόγια’’. Τέλος (και καθόλου ελάχιστο, ίσως και πρώτιστο), για την ειλικρίνειά του και την ακαταδεξιά του να καταφεύγει σε ‘‘συνδικαλιστικού’’ τύπου υπεράσπιση των θέσεών του με κουτοπόνηρα, προσχηματικά και στρεψόδικα επιχειρήματα, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι πολιτικοί απατεώνες δηλαδή.

Στο πολύ πρόσφατο (Ιανουάριος 2013) βιβλίο του «Η μεγάλη πρόκληση: η κρίση, η Αριστερά, η εξουσία» καταθέτει τις σκέψεις του για το τι να κάνουμε ως Αριστερό κίνημα στη σημερινή συγκυρία. Χρήσιμες και ενδιαφέρουσες σκέψεις που διόλου δεν μειώνεται η αξία τους επειδή οι περισσότερες δεν εκφράζονται φωναχτά για πρώτη φορά τόσο από τον ίδιο όσο και από άλλους γνωστούς και αγνώστους ανθρώπους τής Αριστεράς: στων κουφών την πόρτα, και μια και δυο και τρεις και χίλιες δεκατρείς φορές βρόντα! Από αυτό το βιβλίο λοιπόν, αντιγράφουμε (σελ. 36 – 38)  μία κριτική αναφορά του στην κυρίαρχη μέχρι στιγμής προσέγγιση τού «ευρωπαϊκού ζητήματος» από τον ΣΥΡΙΖΑ.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Αιχμάλωτος του ‘‘ευρωπαϊκού’’ κοσμοπολιτισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ αφορίζει ως εθνικιστική εκτροπή κάθε αμφισβήτηση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λοιδορεί μάλιστα ως «νομισματικό σοσιαλισμό» κάθε σκέψη για ανάκτηση του ελέγχου τού εθνικού νομίσματος, υποστηρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει τους Έλληνες εργαζόμενους να ανταγωνίζονται τους Γάλλους, τους Γερμανούς και πάει λέγοντας. Αυτή η λογική αρνείται το προφανές, ότι δηλαδή τις συνθήκες τού ιμπεριαλισμού —στη συγκεκριμένη περίπτωση, του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού— πλάι στην εκμετάλλευση τάξης από τάξη, υπάρχει εκμετάλλευση έθνους από έθνος. Τι άλλο είναι η βίαιη απόσπαση ελληνικού πλεονάσματος από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο μέσω τών ληστρικών επιτοκίων και των πειρατικών ιδιωτικοποιήσεων;

Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι Γερμανοί εκμεταλλεύονται όλους τους Έλληνες και ότι, επομένως, ζητούμενο είναι ένα ‘‘πατριωτικό’’ μέτωπο όπου οι Έλληνες εργαζόμενοι, αγκαλιά με τους εργοδότες τους, θα διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στους ‘‘κατακτητές’’, όπως θα το ήθελε ο τυφλός εθνικισμός. Σημαίνει ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι υφίστανται διπλή εκμετάλλευση, από τους ‘‘δικούς τους’’ και από τους ξένους καπιταλιστές. Το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο δίνει κάποια ψίχουλα από το ελληνικό πλεόνασμα που σφετερίζεται στους ‘‘δικούς του’’ εργαζόμενους για να εξασφαλίσει τη νομιμοφροσύνη τους, ενώ το ελληνικό κεφάλαιο δέχεται να θυσιάσει ‘‘διαφυγόντα κέρδη’’ στους ξένους συνεταίρους του εξαγοράζοντας ‘‘προστασία’’, ενισχύοντας δηλαδή τη θέση του απέναντι στον ‘‘εσωτερικό εχθρό’’. Επομένως το ζήτημα δεν είναι να διαλέξει κανείς ανάμεσα στο ταξικό και το εθνικό, σαν να διάλεγε ελεύθερα ανάμεσα στο ζεστό ή τον κρύο εσπρέσο, αλλά να αντιμετωπίσει στρατηγικά και πολιτικά τη στενή διαπλοκή τού ταξικού με το εθνικό, που δημιουργεί η ίδια η πραγματικότητα.

Η δήθεν διεθνιστική οπτική τού ευρωπαϊσμού καθηλώνει το ελληνικό εργατικό κίνημα στην αναμονή, μέχρι τη μεγάλη εκείνη ημέρα που οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι εργάτες θα αφυπνιστούν την ίδια στιγμή από τα συγχρονισμένα ξυπνητήρια τής ιστορίας, για να βαδίσουν όλοι μαζί αδελφωμένοι στο δρόμο τού σοσιαλιστικού πεπρωμένου τους, με εγγυητή το ‘‘καλό’’, ‘‘προοδευτικό’’ ευρώ. Αλλά μήπως κι αυτό δε θα ήταν ‘‘νομισματικός σοσιαλισμός’’; Δε θα οδηγούσε σε νομισματικούς και εμπορικούς πολέμους με την Αμερική, τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βραζιλία; Μήπως θα ήταν καλύτερα, λοιπόν, να περιμένουμε λίγο ακόμη, μέχρι να αφυπνιστούν και οι εργάτες τής Λευκορωσίας, της Μαλαισίας και της Σιέρα Λεόνε για να καταργήσουμε μια και καλή όλα τα εθνικά νομίσματα και να απελευθερώσουμε μεμιάς ολόκληρη την ανθρωπότητα; Παρατραβηγμένο, αλλά συνεπέστερο από τη λογική τού ευρω-διεθνισμού που περιγράψαμε.


14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

o Πέτρος είναι σημαντική φωνή , αναλώνεται βέβαια λίγο σε άρθρα και βιβλία .

δεν παίρνει πρωτοβουλίες , δεν εκτίθεται σε πρακτικές και όχι μόνο κείμενα .

αν όλες οι μειοψηφίες κάνουν κάτι τέτοιο , ποτέ δεν θα αλλάξουν τα ερωτήματα και οι απαντήσεις μέσα στην αριστερά .

έτσι γίνεται σχετική και η αξία της σωστής κριτικής του , που δεν είναι πρωτότυπη έχεις δίκιο . Είναι όμως και δική του ευθύνη το ότι ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια συνέχεια , μιας και δεν τα κάνουμε πολιτική πράξη .

δεν πείθεται έτσι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ , ούτε το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , απαιτείται άλλη γραμμή έμπρακτα στο μαζικό πεδίο και τον πολιτικό λόγο .
Το " τα έγραψα στο βιβλίο μου " δεν πιάνεται πια . θα τα διαβάσει ένας κύκλος αριστερών , και κυρίως νεολαία ( μορφωμένη , πολιτικοποιημένη , αριστερή ) .

Πάμε παρακάτω , με αυτή την έννοια πειράζει που δεν μας λέει κάτι καινούριο .

" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

Τον Π.Π. πράγματι τον εκτιμούν πολλοί, και δικαίως. Ωστόσο, η κριτική του για τον ευρωπαϊσμό του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ολοκληρωμένη, ίσως γιατί τα βιβλία θέλουν χρόνο, ενώ οι εξελίξεις τρέχουν.
Σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι παράλληλα με την επιχειρηματολογία (ή μάλλον φιλολογία) για τον ευρωπαϊσμό, που υποτίθεται μας προφυλάσει από τον εθνικό δρόμο, η ηγεσία ανιχνεύει αυτόν ακριβώς τον εθνικό δρόμο με αντιμνημονιακά μέτωπα ακόμη και με ΑΝΕΛ.

Έτσι ή αλλιώς, ο εθνικός δρόμος φυγείν αδύνατον, και ο διεθνισμός, έτερον και μαζί εκάτερον και παράλληλον, και όλα τα άλλα είναι αριστεροειδείς φιλολογίες εσωτερικής κατανάλωσης.

Οι τιμονιές αυτές, είναι σωστές ή λάθος,είναι λενινισμός ή οπορτουνισμός, είναι εμπνευσμένες ή καταστροφικές, πιάνουν ποντίκια ή ψαρεύουν παπούτσια; Ότι θέλει μπορεί να πιστέψει κανείς.

Αλλά βέβαια τέτοιες τιμονιές των καπεταναίων δεν είναι εύκολο να μπερδέψουν τους αρκετά σοφούς αντιπάλους, και είναι πολύ ευκολότερο να μπερδέψουν το πλήρωμα (μέλη και οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ) και τους επιβάτες (ψηφοφόροι).
Η σύγχυση επιτείνεται, ενώ εν τω μεταξύ η οργάνωση παραμένει αναιμική και παλαιοκομματική, και ταυτοχρόνως το πρόγραμμα παραμένει ομιχλώδες θεωρητικό κατασκεύασμα κάποιων γραφείων.
Πικάπα

Ανώνυμος είπε...

διαβάστε εδώ

http://www.antapocrisis.gr/index.php/2012-04-24-19-38-44/item/784

όλα τα λεφτά!
(σε ευρώ, δραχμές, ή λίρες, ότι προτιμάτε!)
Πικάπα

ΕΟΣ είπε...

Το πρόβλημα σε αυτά που γράφει ο Π.Π. εντοπίζεται σε ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο εκφράζεται στην τελευταία παράγραφο:
Μήπως θα ήταν καλύτερα, λοιπόν, να περιμένουμε λίγο ακόμη, μέχρι να αφυπνιστούν και οι εργάτες...
Το πρόβλημα, για να το πούμε κάπως σχηματικά, είναι ότι "δεν υπάρχουν αυτοί οι εργάτες", στους οποίους στηρίζει τις ελπίδες του ο Π.Π, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς.

1. Ο καπιταλισμός σήμερα όλο και λιγότερο την ανάγκη αυτών των εργατών στην παραγωγή. Σήμερα με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων (κυρίως με τις νέες τεχνολογίες, πληροφορική, αυτοματισμοί, ρομποτική κλπ, κλπ ) έχει ελαχιστοποιηθεί η συμμετοχή του ανθρώπινου δυναμικού στις παραγωγικές διαδικασίες.

2. Το εργατικό κίνημα είναι ηττημένο, και παγκόσμια, αλλά και στην χώρα μας. Όχι μόνον δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει κανένα ανάχωμα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αλλά δεν έχει και εναλλακτικές προτάσεις ως όραμα, αλλά και ως πολιτικό σχέδιο στις καπιταλιστικές κοινωνίες.

3. Με αυτά τα δεδομένα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων που οδηγεί σε εθνικές αναδιπλώσεις, δεν μπορεί να γίνει παρά με την ηγεμονία των εθνικών αστικών τάξεων.

Αυτό φαίνεται και από το δεδομένο ότι ενώ σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού του χώρας δεν έχει αυταπάτες για τις κυρίαρχες πολιτικές της ΕΕ και στέκεται κριτικά απέναντι στην ΕΕ και το ευρώ, δεν εμπιστεύεται τις αριστερές δυνάμεις που έχουν ως σημαία τους την έξοδο εδώ και τώρα από την ΕΕ και την ΟΝΕ και δεν τις ενισχύει γιατί στην πραγματικότητα δεν πείθεται για τις προτάσεις και τα προγράμματά τους για το πως θα διαχειριστούν αυτές τις αλλαγές και τι θα κάνουν αν έρθουν στην εξουσία. Προς αυτή την κατεύθυνση, περισσότερο εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την δευτέρα παρουσία του “υπαρκού κομμουνισμού” που υπόσχεται το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η άνοδος της “Χρυσής Αυγής” οφείλεται σε αυτή ακριβώς την αδυναμία της αριστεράς να προβάλλει ένα άλλο όραμα το οποίο να γίνεται αποδεκτό από ευρύτερα λαϊκά στρώματα και όχι στο αν έχει καθαρές θέσεις για το τι είναι η ΕΕ και το ευρώ.

ΥΓ. Κάποτε, είχατε πάει ένα στοίχημα[εδώ]
ρίξτε μια ματιά εδώ:
Λάθος πορεία
επιμένετε στο στοίχημα;

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Απαντώ (για την ώρα) μόνο στο ΥΓ του σχολίου σας. Όχι επειδή έχω κάποιο πρόβλημα να παραδεχθώ ενδεχόμενη ήττα στο στοίχημα (ένας αριστερός δεν δικαιούται να είναι κότα, ακόμα κι αν τον βολεύει! ;-) ), αλλά επειδή είναι αφορμή για μία επισήμανση:

Η ένστασή μας τότε ήταν για την αυθαίρετη χρέωση/πίστωση της Νέας Σποράς στο Μπογιόπουλο. Τα στοιχεία που είχατε καταθέσει τότε ήταν ανεπαρκή. Εξακολουθούν να παραμένουν τέτοια και μετά την επιστολή Μπογιόπουλου για τον Προσυνεδριακό. (Διευκρινίζω: Αποκλείεται ο Μπογιό να ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τη Νέα Σπορά; Θεωρητικά, δεν αποκλείεται τίποτε. Ούτε καν να είμαστε εμείς ...Μανιαδάκια! ;-) Μόνο του σπανιού τα γένια δεν γίνονται σ’ αυτόν τον κόσμο.)

Αν εκλαμβάνετε τα όσα λέει ο Μπογιό ως απόδειξη της τότε άποψής σας, προσέξτε: ακολουθείτε την ίδια άθλια λογική τών κλειδοκρατόρων τού Περισσού που μέσω αρθρογραφίας τις τελευταίες ημέρες ταυτίζουν τους ‘‘μενσεβίκους’’ τού ΚΚΕ με στελέχη ανταγωνιστικών προς το ΚΚΕ σχημάτων. Με προφανή στόχο βέβαια να τους παρουσιάσουν ως πράκτορες του ΣΥΡΙΖΑ, τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Ρούσση και τού ...Βελζεβούλ!

Όλες οι τεράστιες τρύπες στην τακτική(;) και στρατηγική τού ΚΚΕ έχουν επισημανθεί, από κόσμο και κοσμάκη, αριστερό και αντιαριστερό. Ο Μπογιόπουλος σε ποια βάση θα μπορούσε να ασκήσει κριτική και ταυτόχρονα να μην ‘‘ακουμπήσει’’ καθόλου σε οποιαδήποτε επιχειρηματολογία έχει ήδη πάρει φως; Δύο μόνο εναλλακτικές λύσεις μού έρχονται στο μυαλό:

Η πρώτη (δεν είναι πρωτότυπη, έχει προηγηθεί ο Αντώνης): Να κάνει κριτική στα προεκλογικά σποτάκια τού ΚΚΕ.

Η δεύτερη: Να επισημάνει την ανάγκη για καλύτερη ενδυματολογική επιμέλεια στις δημόσιες εμφανίσεις τής Αλέκας!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

(Κάποιε) σύντροφε,[***]


Αχ!... Αυτή η μανία μας να επισημαίνουμε πάντα την Πράξη. Η Πράξη, πάντα η Πράξη! Δει δη Πράξης και άνευ τούτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων!

Σύμφωνοι. Αλλά, σύμφωνοι επί τής αρχής! Κατ’ άρθρον, υπάρχουν πάντα ιδιομορφίες που υποχρεώνουν σε εξαιρέσεις (μη φοβόμαστε τις εξαιρέσεις· πολύ λιγότερες φορές απ’ όσο φανταζόμαστε ισοδυναμούν με προδοσία αρχών). Και ερωτώ: ποια είναι η μεγαλύτερη αξία χρήσης τού Πέτρου (και του κάθε Πέτρου, μην κατηγορηθώ για προσωπολατρία! ;-) ); Αυτή ως οργανωτή μιας απεργίας ή ως συμπορευόμενου σε μία μαχητική διαδήλωση ή αυτή που τον θέλει να δίνει ομιλίες, να αρθρογραφεί και να γράφει βιβλία;

Ως προς την επανάληψη γνωστών πραγμάτων, δυστυχώς το μόνο που έχω να κάνω είναι να ...επαναληφθώ: είναι τόση η κουφαμάρα και η τύφλωση της πλειοψηφίας τών ηγετικών στελεχών τής Αριστεράς (όλης τής Αριστεράς, πέρα από συγκεκριμένα κόμματα) να ακούσουν και να δουν το προφανές που σε υποχρεώνει να τους τρίβεις τη μούρη κάθε τόσο όχι σε τίποτε βαθυστόχαστες σοφίες, αλλά σε πορίσματα της στοιχειώδους λογικής!


Τα λέμε


[***] Καταλαβαίνεις βέβαια ότι το όνομα που έχεις διαλέξει δεν προσφέρεται για τη στάνταρ προσφώνηση.

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,


Μάλλον φταίει ο τίτλος που διάλεξα, αλλά το βιβλίο για το οποίο κάνω λόγο δεν είναι μονογραφία για το θέμα τής ανάρτησης. Αυτό πρέπει να το πω για να μην αδικήσω τον Παπακωνσταντίνου. (Παρεμπιπτόντως: σου συνιστώ να το διαβάσεις).

Από εκεί και πέρα: Μα πώς να μη μπερδεύεται ο κόσμος, φίλε Πικάπα, όταν οι ηγεσίες έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους και δεν ξέρουν πού τους ’παν τα τέσσερα;;;

Ένα μόνο παράδειγμα, σχετικό με το θέμα στο οποίο εστιάζουμε στο ποστ:

Θα άκουσες, φαντάζομαι, ότι ο Μιχαλολιάκος είπε τις προάλλες στη Βουλή (σε ελεύθερη και λίγο ‘‘λογοτεχνική’’ απόδοση):

Ευρώ; Ευρώ! Αλλά, στο δίλημμα ευρώ ή Ελλάδα, εμείς λέμε: Ελλάδα!

Ερώτημα: Υπάρχει κάποιος από τους αριστερούς καμένους εγκεφάλους που, όπως λέει κι ο Παπακωνσταντίνου, αφορίζoυν ως εθνικιστική εκτροπή κάθε αμφισβήτηση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει κάποιος από δαύτους που να έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα (Σαραμάγκου) για το τι παίζεται εδώ;;; Ή νομίζουν ότι, για να εκπληρώνουν τα αντιφασιστικά καθήκοντά τους, αρκεί να χύνουν κάθε τόσο δάκρυα για την αύξηση της επιρροής τών νεοναζί;;;


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Για τα υπόλοιπα του σχολίου σας, ...αύριο! Μέχρι εδώ ήμουνα! (ελπίζω να μη το παρεξηγήσετε! :-) )


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

*ΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΣΗ (ΚΑΛΗ Β€ΒΑΙΩΣ-Β€ΒΑΙΩΣ)

*ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΣΟΙΜΠΛΕ (ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ- ΥΠ€ΥΘΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙ€ΚΔΙΚΗΣΗ)

*ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;;;;;)

*ΧΡΕΟΣ (ΔΙΑΓΡΑΦΗ Μ€ΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΥΠΕΡΦΙΑΛΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ , ΟΥΤΕ PSI ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΟΚΟΥΒΕΛΗΔΕΣ)

*ΔΙΟΔΙΑ (Μ€ΙΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΙΜΟΚΟΝΤΟΡΟΙ ...ΠΟΥ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ..ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ!)

*ΜΙΣΘΟΙ (ΟΧΙ ΑΛΛΗ Μ€ΙΩΣΗ , ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ..ΑΛΛΑ €ΠΙΣΤΡΟΦΗ Δ€Ν ΓΙΝ€ΤΑΙ...€ΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΒΓ€Ι ΚΑΝ€ΝΑΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Σ€ ΑΛΛΗ €ΥΡΩΠΑΙΚΗ ΧΩΡΑ , ΟΠΩΣ Ο ΟΛΑΝΤ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ)

*
*
*
*
*
*
*
*
*
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΩ ΟΤΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΩ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ -ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΜΠΟΥΣ ΛΟΓΙΚΗ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ- ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ (ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΟΜΠΟΛΑ ..ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΑΦΟΥΖΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙ)ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΑΝΕΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΟΣ Ή ΞΕΠΕΣΜΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

Παλαμήδης είπε...

Δημήτρη,

*Διαπραγμάτευση αναγκαστικά θα κάνεις κάποτε, δεδομένου ότι ζεις σε έναν κόσμο που είναι κοινότητα κρατών (και εθνών) και αφού η επανάσταση δεν θα επικρατήσει παγκόσμια, θα έχεις διπλωματικές σχέσεις με τα υπόλοιπα κράτη. Όλοι το έκαναν, και ο Λένιν και ο Τρότσκυ και ο Στάλιν και ο Μάο και ο Χο τσι Μινχ και ο Κάστρο.

* Και τον Σόιμπλε θα συναντήσεις. Δεν θα έχεις διπλωματικές σχέσεις με τη Γερμανία; Το θέμα είναι τί και πώς θα διαπραγματευτείς.

*Αναρωτιέμαι ποιος λέει τί για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Γιατί κανένα κόμμα της αριστεράς δεν μας έχει τίποτα συγκεκριμένο και μάλιστα που θα βρεθούν τα κεφάλαια για να γίνει

*και πάμε και στο δια τάυτα. Το χρέος είναι διακρατικό πλέον. Το πρόγραμμα λιτότητας, στο οποίο εμπίπτουν οι μειώσεις μισθών, οι φόροι τα διόδια κλπ, έχει ως σκοπό την δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αν η αριστερά βγει και δεν αναγνωρίσει το χρέος (κίνηση με σοβαρές διπλωματικές επιπτώσεις) ή αρνηθεί να πληρώσει τους τόκους και ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση (ουσιαστικά χρεωκοπία, αλλά πιο φραστικά ήπια) γλιτώνει μεν τη διαρκή απειλή της χρεωκοπίας ως αφορμή για κοινωνική απορρύθμιση, αλλά δεν γλιτώνει τη λιτότητα, την αναγκαιότητα πρωτογενούς πλεονάσματος για συσσώρευση και επανεπένδυση. Αυτό για το οποίο θα έπρεπε να εγκαλείται ο Σύριζα είναι το αντίθετο από αυτό για το οποίο τον εγκαλούν ΚΚΕ-Ανταρσύα: Αρνείται να μιλήσει για λιτότητα και έτσι δεν προετοιμάζει τους πολίτες και δεν έχει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης έτσι ωστε οι θυσίες των πολιτών να αξιοποιηθούν σωστά. Και αρνείται να πει τί είδους θυσίες θα κάνουν ποιοι, τί βάρος θα επωμιστούν και για πιο λόγο (τα μεσαία στρώματα και η αστική τάξη καταφανώς περισσότερο).

Κοινώς, μείωση του βιοτικού επιπέδου θα γίνει, αλλά η Αριστερά οφείλει να προτάσσει την εκμετάλλευσή της για την οικοδόμηση μιας διαφορετικής κοινωνίας, πιο δίκαιας και δημοκρατικής.

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


1) Οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί στις χώρες τής Δ. Ευρώπης δεν περνούν στο ντούκου από τον Παπακωνσταντίνου. Δεν κάνει όμως το λάθος που μάλλον κάνετε εσείς να ταυτίζετε την εργατική τάξη με τον χειρώνακτα. Επιπλέον, δεν του διαφεύγει η αύξηση της διανοητικής μισθωτής εργασίας ούτε η αύξηση των στρωμάτων που ο Πουλαντζάς έχει χαρακτηρίσει νέα μικροαστική τάξη. Είναι και εξ αιτίας αυτών τών αλλαγών που καταλαβαίνει ότι η συμμαχία πια δεν αφορά μόνο το δρεπάνι αλλά και τον διαβήτη (για να θυμηθούμε και τη σημαία τής ΛΔΓ και να σας ...τσιγκλίσουμε! ;-) ).

2) Συμφωνούμε σε γενικές γραμμές αλλά προσθέτουμε τον εξής αστερίσκο: Είναι και εξ αιτίας των υποκειμενικών αδυναμιών των αριστερών ‘‘κεφαλών’’ που συμβαίνει αυτό. Πιο συγκεκριμένα, στις αδυναμίες αυτές θα βάζαμε την παραίτηση, τη διανοητική τεμπελιά και ευκολία, τη δειλία να αναμετρηθούν με τα θετικά και αρνητικά διδάγματα των προηγούμενων σοσιαλιστικών και τη μη χειραφέτησή τους από δογματικές εμμονές και ιδεοληψίες.

3) Εδώ διαφωνούμε με την αφετηρία σας. Στην οποία, πονηρά πονηρά, κάνετε εκ των προτέρων λήψη (παραδοχή) τού ζητούμενου! Διότι, και χωρίς να μπούμε στην κουβέντα τι θέλει η κυρίαρχη μερίδα τής αστικής τάξης (μεγάλη κουβέντα), χαρίζετε την ηγεμονία εκ των προτέρων (δηλαδή εκ Θεού) στους αντιπάλους μας! Δεν είναι όμως έτσι! Και μια και μιλάτε για Χρυσή Αυγή, επαναλαμβάνω κι εδώ αυτό που έγραψα παραπάνω απευθυνόμενος σε άλλο φίλο σχολιαστή:

Ο Μιχαλολιάκος είπε τις προάλλες στη Βουλή (σε ελεύθερη και λίγο ‘‘λογοτεχνική’’ απόδοση):

Ευρώ; Ευρώ! Αλλά, στο δίλημμα ευρώ ή Ελλάδα, εμείς λέμε: Ελλάδα!

Ερώτημα: Υπάρχει κάποιος από τους αριστερούς καμένους εγκεφάλους που, όπως λέει κι ο Παπακωνσταντίνου, αφορίζoυν ως εθνικιστική εκτροπή κάθε αμφισβήτηση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει κάποιος από δαύτους που να έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα (Σαραμάγκου) για το τι παίζεται εδώ;;; Ή νομίζουν ότι, για να εκπληρώνουν τα αντιφασιστικά καθήκοντά τους, αρκεί να χύνουν κάθε τόσο δάκρυα για την αύξηση της επιρροής τών νεοναζί;;;



Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Δημήτρη,


Τις περισσότερες παρατηρήσεις που ήθελα να κάνω τις πρόλαβε ο Παλαμήδης. Έτσι περιορίζομαι να βάλω στο τραπέζι μία ιδέα που, αν θέλεις, σκέψου τη λίγο, αλλά δημιουργικά, στις προεκτάσεις της εννοώ.

Έκανε άραγε τον Λένιν λιγότερο ή περισσότερο επαναστάτη το γεγονός ότι τιτλοφόρησε τη διάσημη μπροσούρα του Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω κι όχι αντίστροφα;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

φιλε παλαμιδη

καταρχήν είναι αυτονόητο στον καθένα πως (που θέλει να καταλάβει το τι σήμαινει η κριτική που περιέγραψα πριν ) εαν φύγεις από το ευρω και την εε δεν σημαινει οτι δεν θα εχεισ σχεσεις διακρατικες , καθως και προστριβες και απειλες.θα ηταν ανοητο να ισχυριστει κανεις κατι διαφορετικο.αυτο δεν αναιρει την κριτικη στην σταση του συριζα για τις επαφες του ,που παιζουν ενα ρολο σημαντικο αυτη τη στιγμη για τον κοσμο που θελει να απεμπλακει απο την σκουρια και την μονοδρομη λογικη που θελουν να επιβαλλουν οι αστοι.δλδ ο ρολος της αριστερας ειναι και "παιδευτικος" , δεν ειναι απλο πραγμα να μιλας για τον ομπαμα με αυτον τον τροπο και το ιδιο για τον καραμανλη και να μην καταλαβαινεις οτι πας πισω την συνειδηση του λαου.ξαναλεω το απλο (δεν ειμαι και καμια στελεχαρα οργανωσης ) για να παρεις την εξουσια και να κανεις αυτα που λεει η αριστερα χρειαζεσαι τον κοσμο , αλλα εναν κοσμο που να αντιλαμβανεται τι του ζητας να κανει.αν η ιταλια ειναι τοσο μακρια ...δυστυχως ειμαστε χαμενοι. οπως χαμενοι κατα την αποψη μου θα ειμαστε με μια αριστερα που καθεται στην γωνια και διαφυλασσει την αγνοτητα της ή μια αριστερα που δεν εβγαλε κανενα συμπερασμα απο την Γερμανια (συγκρουσεις με φασιστες , μονομερεια με το μεταναστευτικο και τα ανθρωπινα δικαιωματα)και παραμενει και αυτη στο περιθωριο.
τωρα για το ζουμι στο εργατικο και την δραση της αριστερας (μια και κατα την γνωμη μου ολα εκει κρινονται), εαν δεν στηθει ενα εργατικο κινημα ρωμαλεο ,με νεα στοιχεια ,απο το οργανωτικο μεχρι το πολιτικο, δεν μπορεις να απαντησεις σε τιποτα και αυτο που θα εισπρατεις στο εκλογικο θα το χανεις στην πρωτη στροφη της παλης(ποιος αραγε θα επιβαλλει την αυξηση στα μεροκαματα; ποιος θα ανοιξει το δρομο στις εθνικοποιησεις; .......) η κυβερνηση που ονειρευονται καποιοι..αν και νομιζω οχι ολοι στο συριζα (καποιοι αντιλαμβανονται τα αδιεξοδα ) σε καμια περιπτωση δεν μπορει να σταθει με τον τροπο που παει να γινει πραγματικοτητα. η αντιπαλη ομαδα δεν θα ειναι ποτε μια αδυναμη ισχνη μειοψηφια για τα πρωτα χρονια (αυτο δειχνει η λατινικη αμερικη απο τουσ σαντινιστας μεχρι τον τσαβες και μοραλες) αλλωστε οταν εγινε πραξικοπημα κατα του τσαβες ...ο λαος τον απελευθερωσε και οχι οι διεθνεις σχεσεις της χωρας του.δες λιγο ποσο κοσμο μπορει να κινητοποιησει το 27% και μετα θα μιλησουμε για τα αλλα.
επειδη εχουμε και μια εκδηλωση με τον δελαστικ εδω και πρεπει να τρεξω θα αφησω για αλλη μερα τα περι χρεους και την παραγωγικη ανασυγκροτηση φιλε παλαμιδη.
δημητρης ανταρσυα λαρισα

Ανώνυμος είπε...

*** ξεχάστηκα .

κ.σ.