Στις
8 Απριλίου τού 2012 ερωτοχτυπηθήκαμε με τη Λουτσιάνα Καστελίνα, τη βετεράνα (αλλά
όχι και παλαίμαχη) Ιταλίδα κομμουνίστρια, όπως είχαμε εκμυστηρευτεί εδώ. Χθες,
ανανεώθηκε ο έρωτάς μας[*] όταν διαβάσαμε στην Αυγή τής Κυριακής μια
συνέντευξη που έδωσε στον Αργύρη Παναγόπουλο, στην οποία σχολίαζε τις ιταλικές
εκλογές. Συνιστούμε να τη διαβάσετε με προσοχή —χωρίς να παραλείψετε τα διαστήματα
μεταξύ τών αράδων βέβαια... (Πρόκειται για το πρώτο μέρος τής συνέντευξής της.
Αν η Αυγή τηρήσει την υπόσχεσή της και
δημοσιεύσει το δεύτερο μέρος αύριο, θα το επισυνάψουμε κι εμείς με τη σειρά μας
σε αυτή την ανάρτηση.)
[*] Κι ας μη μας έρχεται και πολύ καλά η απόφασή της να στηρίξει στις εκλογές τον Βέντολα και το κόμμα του «Αριστερά Οικολογία Ελευθερία» που συμμετείχε στην εκλογική συμμαχία τής κεντροαριστεράς με επί κεφαλής τον Μπερσάνι, κι ας μάς κάθισε λίγο στο λαιμό η αναφορά της σε «Κεντροαριστερά». Άμα είναι ερωτευμένος κανείς, και μάλιστα με συντρόφισσα...
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Καταστροφικά για την
Αριστερά και την Ιταλία θεωρεί η Λουτσιάνα Καστελίνα, ιστορικό στέλεχος και
πρώην ευρωβουλευτής της Αριστεράς, τα αποτελέσματα των πρόσφατων ιταλικών
εκλογών εκτιμώντας ότι ο «κοινοβουλευτικός κρετινισμός» δεν διευκολύνει τη
διαμόρφωση ενός πλειοψηφικού ρεύματος στην κοινωνία που να ανατρέψει τη
σημερινή πολιτική.
* Πώς είδατε τα
αποτελέσματα των εκλογών;
Ήταν
ασφαλώς μια καταστροφή. Ας ελπίσουμε ότι το σοκ ήταν τέτοιο που θα βάλει μυαλό
στην Κεντροαριστερά και την Αριστερά. Έγιναν ανυπολόγιστα λάθη. Στήριξα τον
Βέντολα, γιατί ήταν ο μόνος που έκανε μια σωστή επιλογή. Θυσιάστηκε για την
επιλογή του, γιατί δεν φαίνεται να κατάφερε να μεταφέρει προς τα αριστερά ένα
κομμάτι του Δημοκρατικού Κόμματος. Η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία του Βέντολα
έκανε τη σωστή επιλογή προσπαθώντας να ανοίξει μια διαλεκτική στο εσωτερικό του
Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Μπερσάνι και ο Βέντολα είναι εκτός παιχνιδιού, γιατί
δεν έχουν συνομιλητές. Το Κέντρο και ο Γκρίλο μετατράπηκαν σε αποφασιστικούς
παράγοντες για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Η
δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος υποστηρίζει ότι πρέπει να σχηματιστεί
κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Δεν θέλω να μιλήσω για την Επανίδρυση, γιατί στα
έχω πει εδώ και χρόνια. Πρέπει να καταλάβετε στην Ελλάδα ότι χάρις στον
σύντροφο Μπερτινότι η Κομμουνιστική Επανίδρυση δεν υπάρχει πλέον. Ο Μπερτινότι
έκανε τα πάντα για να διαλύσει το εγχείρημα μιας επανίδρυσης του κομμουνισμού.
Δεν
μπορείς να τρέχεις για να μπεις στο κοινοβούλιο φωνάζοντας μόνο «είμαστε
κομμουνιστές». Πρέπει να βλέπεις τι συμβαίνει στη κοινωνία και ποιος είναι ο
συσχετισμός δυνάμεων. Πρέπει να έχεις δει ότι η ιταλική κοινωνία είναι δεξιά,
είναι συντηρητική, χωρίς πολιτική κουλτούρα, χωρίς αξίες, χωρίς τίποτα. Μια
κοινωνία κατακερματισμένη, που δεν κατανοεί απλές έννοιες της ταξικής πάλης.
Όταν δεν υπάρχει τίποτα πρέπει να δεις τι μπορείς να κερδίσεις για να
οδηγηθούμε στην ανασύνθεση της Αριστεράς.
* Ούτε όμως η Αριστερά
Οικολογία Ελευθερία του Βέντολα τα πήγε καλά.
Ο
Βέντολα πλήρωσε ακριβά το εγχείρημά του. Ξέρει ότι δεν φθάνει μόνο να φωνάζεις «εμείς
είμαστε κομμουνιστές» για να μπεις και να διαμαρτύρεσαι στο κοινοβούλιο. Όταν
αρχίζεις να κάνεις πολιτική εξετάζοντας τη συγκεκριμένη κατάσταση, τα
πράγματα... περιπλέκονται. Σε αυτή την κατάσταση λες, «τι μπορώ να κάνω»; Το
μόνο που σου μένει είναι να πάρεις ό,τι μπορείς στο σπίτι σου για να αρχίσεις
να σκιαγραφείς ένα μέλλον.
Η
FIOM, το συνδικάτο
εργατών μετάλλου της CGIL,
που αποτελεί ό,τι πιο προοδευτικό υπάρχει σήμερα στην Ιταλία, κατανόησε την
κατάσταση και κατάφερε να έχει πολιτική εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο. Ξέρεις
πολύ καλά γιατί είμαι νευριασμένη με την Επανίδρυση. Δεν μπορεί να έχεις δώσει
έναν ολόκληρο αγώνα για να δείξεις την ταυτότητά σου και μετά να φτιάχνεις ένα
ψηφοδέλτιο με επικεφαλής μια ομάδα σαμάνων ( σ.σ.: μάγων και φακίρηδων),
καθηγητών και δικαστών που λένε ότι χρειαζόμαστε δίκτυα και πως τα κόμματα
αποτελούν ξεπερασμένα σχήματα του 19ου αιώνα. Μερικές φορές, όταν ακούω για την
«κοινωνία των πολιτών», μου έρχεται να... πυροβολώ! Γιατί πολλές φορές
χρησιμοποιείται η έκφραση αυτή για να κρυφτούν τα κοινωνικά προβλήματα, η
κοινωνία και οι αντιθέσεις της. Επίσης δεν μπορεί να εμφανίζεσαι μια μέρα σαν «κοινωνία
των πολιτών» και την άλλη να ζητάς να πας στη... Βουλή.
* Τα κόμματα λοιπόν
χρειάζονται.
Τα
κόμματα πρέπει να υπάρχουν, αλλά πρέπει να υπάρχει και μια κοινωνία με
δημοκρατική οργάνωση. Αυτό είναι το καθήκον της κοινωνίας των πολιτών, να μην
παραμένει αδρανής και να περιμένει μόνο τις εκλογές. Τα κόμματα είναι ο
οργανωμένη κοινωνία των πολιτών.
* Μιλώντας για την κοινωνία
των πολιτών σκέφτομαι το «φαινόμενο Γκρίλο».
Αποτελεί
τον καρπό της πλήρους πολιτικής σύγχυσης. Ο κόσμος του Γκρίλο είναι κόσμος που
εργάστηκε σκληρά και οργάνωσε πράγματα στην κοινωνία των πολιτών. Το νέο και
ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι άρχισαν και αυτοί να τσακώνονται μεταξύ τους.
Υπάρχουν πολλά και πολύ διαφορετικά άτομα στο κίνημα του Γκρίλο.
* Βλέποντας όμως τον Ντάριο
Φο με τον Γκρίλο δεν αισθάνεσαι έναν κόμπο κάπου;
Ο
Ντάριο Φο είναι ο Ντάριο Φο. Ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, μια διάνοια στον
χώρο του θεάτρου της κοινωνικής προβληματικής. Το να είσαι στα κινήματα ίσως
δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι με όλα τα κινήματα. Ιδιαίτερα με αυτά, που
λείπει μια κοινή κουλτούρα, μια συλλογική ηγετική ομάδα, και μια
ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας. Διαφορετικά δεν πας πουθενά. Θα έλεγα ότι
ήταν πιο σωστό να λέμε ότι υπάρχουν οι «κοινωνίες των πολιτών», γιατί και ο
Μπερλουσκόνι εμφανίζεται σαν ηρωικός εκπρόσωπος της κοινωνίας των πολιτών.
* Είδαμε μέσα σε λίγες
εβδομάδες την πολιτική νεκρανάσταση του Μπερλουσκόνι.
Ο
Μπερλουσκόνι είναι εξαιρετικά επικοινωνιακός. Την τελευταία ημέρα της
προεκλογικής περιόδου είχε μια εξαιρετική παρουσία στις τηλεοράσεις, μπαίνοντας
στα εσώψυχα του μέσου ανθρώπου, μιλώντας για τη φοροδιαφυγή, υποστηρίζοντας ότι
λίγο - πολύ όλοι κάτι κρύβουμε από την εφορία και πως δεν είναι και τόσο
επιλήψιμο, υποσχέθηκε την επιστροφή του φόρου ακινήτων. Σε ό,τι αφορά τα
σκάνδαλα η πλειοψηφία των Ιταλών τον στηρίζει: «Τι καλός που είναι», «σε αυτή
την ηλικία με τόσες γυναίκες; Μπράβο του». Αυτά ακούς στο δρόμο.
Η
photo, από
την «Εποχή».
17 σχόλια:
Πάντως, με στεναχώρησε που λέει πως η Ιταλική κοινωνία δεν έχει πολιτική κουλτούρα, πότε πρόλαβε και την έχασε;
dimitris t
Φίλε dimitris t,
Εντάξει, είναι υπερβολικά βαρύ και δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα. Πρέπει όμως να μπεις και λίγο στα παπούτσια της. Η Καστελίνα είναι παλιά κομμουνίστρια, που πρόλαβε να δει το PCI στο παρά κάτι 35% και κράτος εν κράτει στην Ιταλία, αλλά και το είδε να γκρεμίζεται και να διαλύεται ολοκληρωτικά. Βεβαίως, άσχετα αν το εγκατέλειπαν οι Ιταλοί μαζικά, το PCI δεν έδωσε καμία μάχη και τράβηξε μόνο του την πρίζα από τα μηχανήματα. Η Καστελίνα όμως, δεν μπορεί να κατηγορηθεί εδώ ότι τα ρίχνει στη βάση για να ελαφρύνει την κορυφή. Την έχει γαμήσει την κορυφή, όταν ακόμα το ΚΚΙ ήταν στα πάνω του. Άρα, από αυτό είναι καθαρή, αθώα. Γιατί λέει τότε μια τόσο μεγάλη και βαριά κουβέντα; Την πιστεύει; Αμφιβάλλω. Δεν είναι ρηχό μυαλό. Μάλλον ως ένα ξέσπασμα πρέπει να το πάρουμε, ένα γαμώτο. Για σκέψου και πες μας με το χέρι στην καρδιά: πόσες φορές δεν έχουμε πει όλοι μας «μα πόσο μαλάκας λαός είναι ο ελληνικός!»;
Δεύτερο: μπορεί να γράφει η Αυγή «πολιτική κουλτούρα», αλλά εγώ τουλάχιστον μόνο που δεν βλέπω το επίθετο αριστερή πριν από αυτή τη φράση. Υποκειμενικό αυτό, δεν λέω. Όχι όμως και τελείως αυθαίρετο ή αβάσιμο, νομίζω.
Τα λέμε
Μια σωστή – αφετηριακή – παρατήρηση:
Δεν μπορείς να τρέχεις για να μπεις στο κοινοβούλιο φωνάζοντας μόνο «είμαστε κομμουνιστές». , από την οποία όμως λείπει το “τι να κάνουμε;”
Όμως, όταν αυτό σηματοδοτείται από απολογητικές – και αυτάρεσκες (φταίνε όλοι οι άλλοι) – εκφράσεις όπως «η Αριστερά Οικολογία Ελευθερία του Βέντολα έκανε τη σωστή επιλογή», τότε κλείνει ο κύκλος της προσέγγισης, και πάμε δυό βήματα πίσω...
Εντός αυτών των πλαισίων, αναμενόμενες οι άλλες επισημάνσεις, όπως:
Η εύκολη δικαιολογία: η δύναμης της “προπαγάνδας”, η “ψευδής” συνείδηση και άλλα παρόμοια :“Ο Μπερλουσκόνι είναι εξαιρετικά επικοινωνιακός.”
Ο “ροζ” σταλινισμός αποκαλύπτεται τότε, τόσο απέναντι στο «φαινόμενο Γκρίλο»:
Αποτελεί τον καρπό της πλήρους πολιτικής σύγχυσης... Το νέο και ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι άρχισαν και αυτοί να τσακώνονται μεταξύ τους. Υπάρχουν πολλά και πολύ διαφορετικά άτομα στο κίνημα του Γκρίλο.
όσο - και το κυριότερο - απέναντι στις λαϊκές μάζες: Απουσιάζουν ως πρωταγωνιστές/ανατροπείς του πολιτικού σκηνικού. Η δικαιολογία είναι ότι η ιταλική κοινωνία είναι δεξιά, είναι συντηρητική, χωρίς πολιτική κουλτούρα, χωρίς αξίες, χωρίς τίποτα...
Φίλοι τής ΕΟΣ,
Τυφλωμένοι όπως είσαστε από τον Θεό σας το λαϊκό κίνημα (όπως άλλοι είναι τυφλωμένοι με το Κόμμα) δεν βλέπετε ότι η Καστελίνα μοιράζει ανάποδες και κάτω και πάνω. Και όπως θα ξέρετε, όταν τα έσπασε με το PCI, δεν τα έσπασε επειδή έβρισκε τη βάση του λίγη, αλλά την κορυφή.
Λέτε «δεν προτείνει τι να κάνουμε». Μα μια συνέντευξη δίνει, δεν εκφωνεί κάποια εισήγηση. Αλλά, ακόμα κι έτσι, από τα συμφραζόμενα βγαίνουν κάποια πράγματα. Τι βγαίνει;
Ότι θα ήθελε μια Κομμουνιστική Επανίδρυση που να αποτελεί την ισχυρή βάση για την επιστροφή τού κομμουνιστικού κινήματος. Υπάρχει; Δεν υπάρχει. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν υπάρχει, στις δεδομένες συνθήκες, επικροτεί την απόφαση του Βέντολα να συμμετάσχει στο σχήμα τών Δημοκρατικών. (Έχει δίκιο; Δεν το ξέρω.) Αναγνωρίζει όμως ότι απέτυχε. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό αυταρέσκειας.
Καταλαβαίνω ότι έχετε ανοίξει σαμπάνιες με τον Γκρίλο (ποιος να το ’λεγε, εσείς οι αντιηγετικοί!). Είδαν οι εν συγχύσει διατελούντες τη γενιά τους κι αναγάλλιασε η καρδιά τους! Ό,τι θέλει ο λαός, κάτω τα κόμματα, κάψτε τα επιτελεία (τα συλλογικά, όχι τα μονοπρόσωπα τύπου Γκρίλο), κάψτε τα βιβλία με τις θεωρίες, Δεξιά κι Αριστερά είναι κενά σημαίνοντα και άλλα τέτοια ορέα...
Και το κερασάκι; Το φάντασμα που βλέπετε κάθε βράδυ στον ύπνο σας. Ο Στάλιν κι ο ‘‘σταλινισμός’’! Κλείσαν ήδη 60 χρόνια ακριβώς (5 Μαρτίου 1953) από τότε που μας άφησε χρόνους, το πήρατε χαμπάρι; Ξεκολλήστε! Και καλό θα είναι να κρύβετε και λίγο λόγια επ' αυτού: όποιος από σας είναι μέλος τής ΚΕ τού ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα καταψήφισε την πρόταση της Αριστερής Πλαφόρμας για συλλογική επεξεργασία και προετοιμασία των σημαντικών πρωτοβουλιών τής ηγεσίας, έτσι δεν είναι;
Άμα είναι να τα λέμε, να τα λέμε όλα!
Τα λέμε
Η Αριστερά, που έχει συνδέσει τις τύχες της με τον «υπαρκτό κομμουνισμό» του προηγούμενου αιώνα έχει πεθάνει. Δεν πρόκειται να αναγεννηθεί από τις στάχτες της όπως ο «Φοίνικας», το γνωστό μυθικό πουλί που είχε για σύμβολό της η χούντα του Παπαδόπουλου.
Παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από ένα κείμενο που είχε γραφτεί παλιότερα με αφορμή την αυτοκτονία ενός άλλου ιταλού κομμουνιστή, του ΛΟΥΤΣΙΟ ΜΑΓΚΡΙ.
Ο Μποντριγιάρ γράφει: “(Στους πρωτόγονους δεν υπάρχει φυσικός θάνατος: κάθε θάνατος είναι κοινωνικός, δημόσιος, συλλογικός, είναι δε πάντα αποτέλεσμα μιας αντίπαλης βούλησης που πρέπει να απορροφηθεί από την ομάδα (καθόλου θέμα βιολογίας). Και η απορρόφηση γίνεται με τη γιορτή και τις τελετές. Η γιορτή είναι η ανταλλαγή των βουλήσεων (πώς θα ήταν δυνατόν να απορροφήσει η γιορτή ένα βιολογικό γεγονός;). Κακές βουλήσεις και εξιλαστήριες τελετές ανταλλάσσονται στο κεφάλι του πεθαμένου. Ο θάνατος παίζεται και κερδίζεται συμβολικά- ο νεκρός κερδίζει την καταστατική του θέση, ενώ η ομάδα εμπλουτίζεται με έναν εταίρο” (Μετάφραση: Κική Καψαμπέλη, Κείμενο: Η συμβολική ανταλλαγή και ο θάνατος).
Στην θέση της ομάδας τοποθετείστε την Αριστερά. Στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα τα κόμματα της Αριστεράς έχουν να διδαχτούν κάτι από την θυσία του Μάγκρι;
Ο ΕΟΣ ως κλασσικός ανανεωτικός (το κουσούρι αυτό μένει εφ' όρου ζωής) είναι άσχετος.
Ο Φοίνικας είναι σύμβολο που χρησιμοποιούσε το ΕΑΜ και το ΚΚΕ στην απελευθέρωση, αλλά και το "εκδοτικό Νέα Ελλάδα", δηλαδή, ο εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ στον εμφύλιο και μέχρι την 6η Ολομέλεια, στην οποία πρωτοστάτησαν οι καθοδηγητές του ΕΟΣ, ώστε τώρα αυτός να παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας και "ξεπεράσματος των μοντέλων".
Φίλοι τής ΕΟΣ,
Πολύ εντυπωσιακό σχόλιο. Ιδίως επειδή το ποστάρετε σε ανάρτηση με κεντρικό πρόσωπο την Καστελίνα. Κι ακόμα περισσότερο επειδή αναφερόσαστε στον Μάγκρι.
Αυτοί λοιπόν είναι εκπρόσωποι μιας Αριστεράς που είχε/έχει συνδέσει τις τύχες της με τον υπαρκτό κομμουνισμό τού 20ου αιώνα;;; Αυτοί που παράτησαν πολιτικές καριέρες και μάλιστα πολιτικές καριέρες σε ένα ΚΚ με τις μεγαλύτερες αποστάσεις από την ΕΣΣΔ;;; Ή σας λείπουν γνώσεις ή οι εμμονές σας σάς κάνουν να παραλογίζεστε σε ακρότατο σημείο. Κοιτάξτε, η Ιστορία δεν είναι σαν το κοντέρ τού αυτοκινήτου, το οποίο, ένας στοιχειωδώς καλός μάστορας μπορεί να το ‘‘πειράξει’’ για να πουληθεί σχεδόν σαν καινούργιο. Ο υπαρκτός κομμουνισμός υπήρξε, εσείς οι ίδιοι το λέτε: υπαρκτός. Πώς σας περνάει τώρα από το μυαλό ότι αυτό που υπήρξε μπορεί να βγει έξω από τους προβληματισμούς τής Αριστεράς, εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι σαν να λέτε: «η πρόσθεση είναι λάθος, το αποτέλεσμα είναι άλλα των αλλών, ας ξανακάνουμε την πρόσθεση με άλλα νούμερα όμως»! Σας φαίνετε λογικό; Εμάς, όχι. Αυτό σημαίνει ότι «συνδέουμε τις τύχες τής Αριστεράς με τον ‘‘υπαρκτό κομμουνισμό’’»; Καταλαβαίνετε την τεράστια απόσταση;
Και για πείτε μου και το άλλο: σε τι διαφέρει η τυφλότητά σας —και η παράλογη σκέψη να διαγράψετε από την Ιστορία μερικά (πολλά) κεφάλαια επειδή «έχει λάθη και παραλείψεις»— από εκείνη που ταλαιπωρεί όσους υποστηρίζουν πως αυτό που υπήρξε δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο όπως υπήρξε; Και σε τελική ανάλυση:
Ποιος είναι για εσάς ο κομμουνισμός τού μέλλοντος, κομμουνισμός χωρίς εισαγωγικά πια, γνήσιος και καθαρός; Ο ‘‘υπαρκτός αναρχισμός’’; Θα ξαναστήσουμε τώρα καινούργιο ματς Μαρξ vs Μπακούνιν; Ε, δεν γίνεται παίδες! Καλός και άγιος ο Μιχαλάκης και καλές οι προθέσεις του, αλλά το ματσάκι έχει λήξει εις βάρος του εδώ και κάτι αιώνες και ρεβάνς μη γυρεύετε!...
Τα λέμε
Φίλε/φίλη (ένα ψευδώνυμο, να χαρείς!),
Δεν νομίζω ότι οι ΕΟΣ εντάσονται στους κλασικούς ανανεωτές. (Μιλάω για τώρα, δεν μπορώ να ξέρω την πολιτική καταγωγή τους και τις διαδρομές τους.)
Γενικότερα: Δεν ξέρω αν η έννοια ανανέωση σου προκαλεί αλλεργία. Αν όμως είναι έτσι, σκέψου ότι ένας από τους ανανεωτές τού μαρξισμού υπήρξε ο ίδιος ο Βλαδίμηρος. Και δεν φαντάζομαι βέβαια να πιστεύεις ότι η Γη σταμάτησε να κινείται γύρω από τοον ήλιο στις 21 Ιανουαρίου τού 1924...
Τα λέμε
Ο Φοίνικας χρησιμοποιήθηκε και από την Κυβέρνηση Καποδίστρια ως εθνόσημο και ως νόμισμα...
Χρησιμοποιείται επίσης και από τους μασόνους, ως έμβλημα της μεγάλης στοάς τους...
Χρησιμοποιήθηκε και απ' άλλους, αλλά η χούντα του Παπαδόπουλου τον καθιέρωσε ως το βασικό της σύμβολο και ταυτίστηκε μαζί του...
Τώρα, αν ανώνυμε έχεις πρόβλημα με τους "ανανεωτικούς", δεν νομίζω ότι η υπεράσπιση του "Φοίνικα", θα σου το λύσει!...
μια μικρή διαφωνία με ... την περυσινή ανάρτηση .
δεν το εξηγείς και πολύ καλά , αν μου επιτρέπεις δεν είχε να κάνει γενικά και αόριστα με αναγκαίες προσαρμογές στις αλλαγές του καπιταλισμού , η φράση είναι παρεξηγήσιμη , μπορεί να παραπέμπει και σε " ρεαλισμό " , και όταν μιλάμε για το PCI με την βαθύτερη γείωση σε δυτική κοινωνία και την διάλυση της λόγω της ένταξης του στο " εθνικό συνταγματικό τόξο " αντί μιας γραμμής ριζοσπαστικής ανασύνθεσης του κοινωνικού υποκειμένου των από κάτω , είναι λίγο παρεξηγήσιμο .
η συγκεκριμένη ομάδα στήριξε τότε τη μαζικότερη , και " βιαιότερη " κίνηση μαζών στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος δηλαδή την Πολιτιστική Επανάσταση και αντιτάχτηκε από τα αριστερά στην ΕΣΣΔ .
αποτέλεσε τον πυρήνα της μαζικότερης επαναστατικής αριστεράς στην Ευρώπη που όμως δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τον ριζοσπαστισμό της εποχής στην Ιταλία για να αλλάξει την γραμμή κοινοβουλευτικού κρετινισμού του ΙΚΚ , ή για να διεκδικήσει η ίδια τα ιερά και τα όσια του "κ" . Οι οργανώσεις τότε του χώρου ( το pdup και κάποιες ακόμα ) μπήκαν στο κλίμα για " αριστερή κυβέρνηση αν και το ΙΚΚ το αρνιόταν . Έτσι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός δεν έγινε πραγματική μαζική πολιτική γραμμή .
Τα εικονίσματα και οι σφραγίδες επικράτησαν , σε ένα περιβάλλον που ο απλός Ιταλός κομμουνιστής ήταν με το manιfesto αλλά στήριζε το κόμμα .
οι χριστιανοδημοκράτες ,το κράτος , το ΝΑΤΟ και τα κατασκοπευτικά του δίκτυα και ο δυστυχής και μοιραίος Μπερλίνγκουερ τελικά επικράτησαν .
Το ότι η απογοήτευση της ΛΚ την κάνει να στηρίζει σε τελευταία ανάλυση την κινεζοποίηση του καπιταλισμού σε Ιταλία και Ευρώπη είναι θλιβερό .
ελπίζω να μην πήρε ανάλογη θέση η ροσάνα ροσάντα , ξέρει κανείς ? http://www.epohi.gr/portal/diethni/13651-s-s---s--sss-s σύμφωνα με αυτό μάλλον με επανίδρυση , αλλά το λέει και για την Καστελίνα οπότε μπορεί και να είναι άκυρο .
προτείνω ανεπιφύλακτα αν και τεράστιο αξίζει , τα χρόνια εκείνα στην Ιταλία , τα διλήμματα στην αριστερά , οι απαντήσεις που έδωσε , όλα πραγματικά σπουδαία http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1046&Itemid=29
" αντί - χριστιανοδημοκράτης " ( μιας και μιλάμε για Ιταλία )
Αντί ΑΝΕΛ, εσύ είσαι;
είπα να ιταλοποιήσω την υπογραφή !!!
" αντί - ΑΝΕΛ "
Τι θα γίνει, ρε παιδί μου, με σένα; Περνάς κάποια αντιταυτοτική κρίση; :-)
Πρέπει να ξαναδιαβάσω το παλιό ποστ για να απαντήσω. Με βλέπω να το κάνω αύριο. Για την ώρα, μία αντίρρηση:
Ε, όχι και στηρίζει σε τελευταία ανάλυση την κινεζοποίηση του καπιταλισμού σε Ιταλία και Ευρώπη η Λουτσιάνα μας! Πώς μας τη φτύνεις έτσι; :-)
Τα λέμε
τεστ
κάτι σαν την ΔΗΜΑΡ είναι ο Βέντολα , και είναι με τον Μπερσάνι που είναι με τον Μόντι .
αν μου πει κάποιος σπουδαίος κομμουνιστής ότι θα ψηφίσει ΔΗΜΑΡ θα στεναχωρηθώ αυτό λέω .
Θα μου πεις βέβαια , στην Ελλάδα έχουμε αριστερές για όλα τα γούστα , στην Ιταλία η ΛΚ έχει ελαφρυντικό .
Χίλιες φορές τίποτα παρά Βέντολα δηλαδή Μπερσάνι , δηλαδή Μόντι δηλαδή δεξιά ...
Αν αυτό είναι το δίλημμα , προφανώς πέπε γκρίλο , αποχή , σαλαμάκι , ότι να ναι ... Για το κατέβασμα της επανίδρυσης δεν ξέρω τίποτα , για να πατώσει φαντάζομαι ...
Αφού τα λες και συ , δεν καταπίνεται ο Βέντολα , γιατί να κουραζόμαστε ?
Άσε που κάνει κριτική από τα δεξιά στον Μπερτινότι ...
Κομμουνιστική επανίδρυση υπήρξε , δεν ήταν μια νοσταλγία από το PCI είχε ρόλο στο antiglobal , είχε φτιάξει δική της φυσιογνωμία , διαλύθηκε με Ντ Αλέμα και Πρόντι από τον Μπερτινότι ...
Οι ελπίδες μου στην Ροσάνα που κοντεύει ή και έφτασε τα 90 ...
" αντί ΑΝΕΛ "
Φίλε Αντί ΑΝΕΛ,
Αξιώνομαι μετά από μία βδομάδα και (!) να γράψω δυο τρία λόγια σε απάντηση του σχολίου σου.
Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος να κρίνει κανείς τη Λουτσιάνα ξεκομμένα από τη συνολική πορεία της και βέβαια να το κάνει αυτό έχοντας στο μυαλό του την αγαπημένη στους αριστερούς παροιμία τα στερνά τιμούν τα πρώτα παροιμία που ποτέ δεν μου φαινόταν και πολύ σόι.
Οι όποιες επιλογές έκανε σε αυτές τις εκλογές καθώς και η επιλογή που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια να διοχετεύει τις όποιες φυσικές και πνευματικές δυνάμεις τής έχουν απομείνει στο πολιτιστικό σχήμα Arci πρέπει να ειδωθούν:
α) ως το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής ήττας τής ιταλικής Αριστεράς, ήττα που η Καστελίνα την ήπιε όλη, μέχρι την τελευταία σταγόνα, μια και από τις αρχές τής δεκαετίας του ’70 και μετά αγωνίστηκε για την επανίδρυσή της και, το σπαουδαιότερο
β) ως κινήσεις τακτικού χαρακτήρα χωρίς αξιώσεις στρατηγικής πρότασης. Γιατί, θέλει και ρώτημα από ποια θέση θα έδινε τον πολιτικό της αγώνα αν η Κομμουνιστική Επανίδρυση, λόγου χάρη, δεν είχε ξεφτίσει ή αν την είχε διαδεχθεί κάποιο άλλο σοβαρό εγχείρημα; Κι ακόμα, λάβε υπ’ όψη σου το εξής: Παρά το γεγονός ότι η κριτική που άσκησε στο ΚΚΙ όλη η ομάδα τού Μανιφέστο, στην οποία ήταν, όπως ξέρεις, ηγετικό στέλεχος, εστίαζε με έμφαση στη μη κατανόηση εκ μέρους τής ηγεσίας του των νέων κοινωνικών πραγματικοτήτων (να τι εννοούσα στο παλιό ποστ, που υποστήριξες ότι εμπεριείχε παρεξηγήσιμες ασάφειες), ιδίως στη νεολαία, όπως αυτές αναδείχθηκαν και διαμορφώθηκαν κατά την κινηματική δεκαετία τού ’60, ποτέ δεν προσχώρησε στην άποψη που ήθελε το κόμμα να διαλύεται μέσα στα κινήματα, να παραιτείται από τον διαπαιδαγωγικό/καθοδηγητικό ρόλο του και βέβαια, τον στρατηγικό στόχο τού σοσιαλισμού. Κατ’ αυτή την έννοια, μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία ότι σύμφωνα με τους φίλους μας τής ‘‘ελευθεριακής’’ Αριστεράς, τους θιασώτες δηλαδή του νεοαναρχισμού και τους λάτρεις τής ‘‘αυτονομίας’’, είναι μία πρώτης τάξεως αμετανόητη ‘‘σταλίνα’’. Μοιραία, μια και τέτοιας κατηγορίας ‘‘σταλίνες’’ είμαστε κι εμείς, την ερωτευθήκαμε!
Τα λέμε
δεν την είπα ... προδότρα , όποιος ψηφίζει ΔΗΜΑΡ , κακώς το κάνει αν είναι αριστερός , αυτό το απλό λέω και για την ΛΚ. Αποχή χίλιες φορές , την βλακεία της επανίδρυσης με τον δικαστή , όχι τους συνεργάτες του Ιταλού Παπαδήμου .
κ. σ.
Δημοσίευση σχολίου