Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Εντάξει, να ελπίζουμε για το αναμενόμενο ‘‘κακό’’. Και μετά να προετοιμαστούμε για το αναπόφευκτο ...χειρότερο; Είναι αυτό το Plan B τού «αριστερού ευρωπαϊσμού», ή είναι ιδέα μας;




Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΣΚΟΣ (ΧΛ), μέλος τής Γραμματείας τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, συγκαταλέγεται στα εξέχοντα μέλη τών αποκαλούμενων «αριστερών ευρωπαϊστών» τού κόμματος. Της ομάδας δηλαδή που παραμένει σταθερά προσκολλημένη στην ιδέα ότι οι όποιες θετικές για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα προοπτικές περνάνε μέσα και μόνο μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διακηρύσσει ότι αυτός ο προσανατολισμός είναι η επιτομή τού σύγχρονου αριστερού διεθνισμού και, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταγγέλλει όσους εξ ημών δεν συντασσόμαστε με αυτή την άποψη ως διαβρωμένους από την ιδεολογία τού εθνικισμού.

Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές από εδώ, μία τέτοια αντίληψη δεν μπορεί να αποδοθεί κατά τη γνώμη μας παρά μόνο σε δύο γενεσιουργούς παράγοντες: είτε σε εμμονικό και μέχρι μυελού οστέων δογματισμό, είτε στη χρήση του προσχηματικού, ακραία ιδεολογικοποιημένου λόγου. Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι άλλο που να οδηγεί στο εξόφθαλμα λανθασμένο συμπέρασμα ότι η πάση θυσία συμμετοχή σε μία διακρατική ένωση ισούται με τον διεθνισμό όπως τον εννοούμε εμείς οι αριστεροί κάθε είδους και κατηγορίας, όταν φέρνουμε στο νου μας, για να αναφέρουμε ένα μόνο αλλά εμβληματικό και μεγαλειώδες ιστορικό παράδειγμα, ότι η διεθνιστική αλληλεγγύη του δημοκρατικού και εργατικού κινήματος, σε ευρωπαϊκή κλίμακα κυρίως, αλλά και σε παγκόσμια, έλαμψε με φαντασμαγορική λαμπρότητα κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στη δεκαετία τού ’30. Σε μία εποχή δηλαδή, που οι ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνο δεν συμμετείχαν σε κάποιου είδους ένωση, όχι μόνο δεν βρισκόντουσαν σε κάποια πορεία σύγκλισης, αλλά, αντίθετα, είχαν ήδη μπει σε ανεπίστρεπτη τροχιά πολέμου και αλληλοσπαραγμού!


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ του παραλογισμού τών «αριστερών ευρωπαϊστών» τού ΣΥΡΙΖΑ και της καθηλωτικής προσκόλλησής τους στο «ευρωπαϊκό όραμα» είναι και η δυσανεξία τους σε οποιαδήποτε αναφορά, έστω και με τη μορφή νύξης, στην ανάγκη εκπόνησης του περίφημου πια Plan B, ενός εναλλακτικού δηλαδή σχεδίου για την περίπτωση που μία αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενη σε μετωπική σύγκρουση με τη Νέα Ιερά Συμμαχία τής ΕΕ, υποχρεωθεί να κάνει χρήση, έστω και ως απειλή, τής εξόδου κινδύνου από τη ζώνη τού ευρώ. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στην απόφαση του ανώτατου για την ώρα οργάνου τού ΣΥΡΙΖΑ, της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Δεκεμβρίου, ρητά αναφέρεται πως «είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση»!


ΦΥΣΙΚΑ, οι παραλογισμοί έχουν ένα όριο. Από τη στιγμή που ούτε εκδρομή δεν οργανώνεται χωρίς Plan B, είναι παράλογο να πιστέψει κανείς ότι οι φίλοι μας οι «αριστεροί ευρωπαϊστές» έχουν αδειάσει τον εγκέφαλό τους από κάθε σκέψη για τη «χειρότερη έκβαση» και έχουν γυρίσει το κουμπί  στο off. Τι έχουν στο μυαλό τους και τι σκέψεις κάνουν; Ποιο είναι το δικό τους Plan B;

Μας το εξήγησε με κάθε ειλικρίνεια ο ΧΛ. στην πρόσφατη τριήμερη διεθνή συνάντηση που οργάνωσε ο ιστότοπος Rproject. Μπορεί μεν να εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις, αλλά δεδομένου ότι, όπως είπαμε στην αρχή, δεν πρόκειται για τυχαίο εκπρόσωπο των «αριστερών ευρωπαϊστών», πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι αυτές απηχούν το όλο ρεύμα. Στο απόσπασμα που παραθέτουμε (μπορείτε να το ακούσετε ‘‘ζωντανά’’ στο βίντεο που ακολουθεί, μετά το 16.10, αν και συστήνουμε να ακούσετε όλη την ομιλία του), ιχνογραφεί τις βασικές γραμμές του «αριστεροευρωπαϊστικού σκεπτικού». Πριν του δώσουμε το λόγο, συνοψίζουμε την ουσία αυτού τού σκεπτικού:

1. Μία αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα σημάνει την ώρα για «μεγάλη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση» (αυτό είναι το αναμενόμενο ‘‘κακό’’ για το οποίο πρέπει να ελπίζουμε, σύμφωνοι).

2. Η μοναδική —και ‘‘πανεύκολη’’, σχεδόν ‘‘παιχνιδάκι’’!— προϋπόθεση που θέτει ο ΧΛ για να αποβεί αυτή σύγκρουση νικηφόρα είναι να γίνει το ελληνικό παράδειγμα «θρυαλλίδα για μια μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη και τον κόσμο». (Όταν, κι αυτή ακόμα η Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση χρειάστηκε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο για να γίνει θρυαλλίδα ανατροπών «στην Ευρώπη και τον κόσμο»!) Κι αν δεν γίνει το «ελληνικό παράδειγμα» θρυαλλίδα, ποια θα είναι η τύχη του; «Αν δεν γίνει, θα σβήσει» μας λέει ο ΧΛ.! Και στο σημείο αυτό αισθανόμαστε πως είναι ώρα να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο. Με τις ταυτότητες στα δόντια!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Δεν πιστεύω καθόλου στις εθνικές στρατηγικές και το αντίστοιχο αναγκαίο λαϊκομετωπισμό που διακρίνει μεγάλο κεφάλαιο και λαό. Αυτό που απαιτείται είναι μία ταξική στρατηγική που μας συνδέει με τους Γερμανούς εργάτες κι όχι με τα δικά μας αφεντικά, μικρά και μεγάλα. Μικρά και μεγάλα και το επισημαίνω αυτό γιατί έχει σημασία να ειπωθεί αυτό —είπα για λαϊκομετωπισμό προηγούμενα. Πολύ συχνά, στις συζητήσεις που γίνονται σε λαϊκές συνελεύσεις τού ΣΥΡΙΖΑ, κι είναι λογική αυτή η στάση, αλλά και αλλού, ως επιχείρημα αναφέρεται η μεγάλη παράδοση του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ. Ως αναφορά. Θα πρέπει ίσως να το αντιγράψουμε, για πολλούς. Είναι ένα πολύ σημαντικό εγχείρημα. Λέω, μέσα στον κομματικό χώρο, και ξέροντας το βάρος αυτής τής παράδοσης, και με μεγάλο σεβασμό σ’ αυτή την παράδοση, [με] την οποία όλοι έχουμε ζυμωθεί, όσοι προερχόμαστε απ’ την κομμουνιστική Αριστερά, ότι το ΕΑΜ έχασε. Και πρέπει να το λέμε αυτό. Το ΕΑΜ έχασε. Δεν κέρδισε. Το ΕΑΜ επίσης ήταν πολύ περισσότερο από αυτά που έχουν καταγραφεί ιστορικά ως μεγάλες μάχες ανταρτών και τα λοιπά ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα το οποίο τις μεγαλύτερες μάχες του τις έδωσε μέσα στις πόλεις, σ’ αυτή την πόλη κατ’ εξοχήν, στις μεγάλες απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων —απέναντι στις δυνάμεις κατοχής, έτσι; στην περίοδο της κατοχής— όταν ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων στον οποίο αναφέρθηκα προηγούμενα συγκροτούσε τη δύναμη αντίστασης στις χειρότερες συνθήκες. Αυτό ήταν. Το κοινωνικό του περιεχόμενο ήταν το μεγάλο πλεονέκτημα και αυτό που το στήριξε και το έφερε μέχρι εκεί που το έφερε. Αλλά το ΕΑΜ έχασε. Και ισχυρίζομαι ότι το ΕΑΜ έχασε, κι αυτό είναι υπόθεση εργασίας η οποία τώρα ξεκινάει, τώρα ξεκινάει στην Ελλάδα, γιατί κάποια στιγμή το εθνικό περιεχόμενο, ας το πω έτσι, επιβλήθηκε πάνω στο κοινωνικό περιεχόμενο. Ξέρω ότι είναι σημαντικό αυτό που λέω και χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη συζήτηση. Αλλά είναι πολύ σημαντικό να το κρατήσουμε, αν κάτι πιάνει απ’ αυτή την ιστορία για τα σημερινά. Γιατί ξαναλέω: επανέρχεται στη σημερινή συζήτηση διαρκώς ως επιχείρημα.

Σημείο πέντε και τελευταίο. Σήμερα η Ριζοσπαστική Αριστερά, από το SWP της Βρετανίας και το MPA της Γαλλίας μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, μ’ όλες τις διαφορές, έχει σχεδόν ταυτόσημο πρόγραμμα. Στην τυπική του έκθεση μάλιστα, καθόλου ριζοσπαστικότερο απ’ το κοινό πρόγραμμα το γαλλικό τής δεκαετίας τού ’70 ή την εναλλακτική οικονομική στρατηγική τών Βρετανών Εργατικών, ή το σχέδιο Μάιντνερ το σουηδικό· στην τυπική του έκφραση δεν είναι ριζοσπαστικότερο το σημερινό πρόγραμμα που προτείνει η Ριζοσπαστική Αριστερά. Είναι ένα πρόγραμμα με άξονες: ένα τη ριζική αναδιανομή τού εισοδήματος και του πλούτου, δύο την αύξηση των μισθών, τρία τη μείωση των ωρών εργασίας, την αποεμπορευματοποίηση σημαντικών τομέων τής οικονομίας, την έναρξη μιας διαδικασίας συνολικής αποεμπορευματοποίησης, την ενίσχυση βασικών υποδομών/καθολική παροχή δημόσιων αγαθών, τη διαγραφή τού χρέους στις σημερινές συνθήκες —μεγάλη διαγραφή τού χρέους—, την κοινωνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων. Κάτι που είναι λιγότερο από εκείνη τη στρατηγική, ισχυρίζομαι ακόμη και τώρα. Είναι μικρότερο αυτό το πρόγραμμα, πιο μίνιμουμ απ’ αυτό που διακηρύσσονταν στη δεκαετία τού ’70. Τι μπορεί να κάνει λοιπόν τη θετική διαφορά για το σημερινό πρόγραμμα. Νομίζω η ταξική διάσταση κόντρα στο λαϊκομετωπισμό και μαζί η διεθνιστική προοπτική. Κατ’ εξοχήν η διεθνιστική προοπτική. Τα εγχειρήματα του ’70 είχαν μία σύμφυτη εθνική διάσταση που λειτούργησε υπονομευτικά εξ αρχής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όλα κατέρρευσαν εξ αιτίας μιας εξωτερικής κερδοσκοπικής επίθεσης. Η ταξική και διεθνιστική προοπτική, στο μέτρο που δεν θα υπαναχωρήσει, είναι η μεγάλη διαφορά. Η βαθιά γνώση δηλαδή πως αυτό που θα ξεκινήσει σε τοπικό επίπεδο, σε εθνοκρατικό επίπεδο δεν θα συνεχίσει, πολύ περισσότερο δεν θα ολοκληρωθεί, σε τοπικό επίπεδο. Ή θα βρει στήριξη στην εργατική τάξη στην Ευρώπη και τον κόσμο, ή θα καταρρεύσει. Η μεγάλη διαφορά είναι πως η βαθιά γνώση πως τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εργαζομένων σε βορρά και νότο είναι κοινά. Όχι γενικώς και θεωρητικώς, αλλά τώρα, μέσα στη συγκυρία. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Αυτό προς το οποίο κινούμαστε δεν είναι η εφαρμογή, συνεκτική και ολοκληρωμένη, ενός προγράμματος —το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει· αυτό προς το οποίο κινούμαστε είναι μία μεγάλη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση, που μπορεί να γίνει θρυαλλίδα για μια μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αν δεν γίνει, θα σβήσει. Για να γίνει, πρώτη προϋπόθεση είναι η ενεργός αλληλεγγύη τών ευρωπαϊκών εργατικών τάξεων κι άρα από μέρους μας μια πολιτική στρατηγική που θα ενδυναμώνει τις προϋποθέσεις αυτής τής αλληλεγγύης. Χρειαζόμαστε μια απάντηση οικουμενική, περισσότερο οικουμενική απ’ την οικουμενικότητα του κεφαλαίου. Αλλιώς, ισχυρίζομαι ότι καήκαμε.




Η photo, από το mindblowingscience.com

29 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

...και το ελληνικό και διεθνές διαπλεκόμενο κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του (κρατικοί,παρακρατικοί κλπ)θα κάθονται και θα κοιτάνε......
Πόσα κούφια λόγια πιά. Πόση-εκ του πονηρού?-διαγραφή των ιστορικών εμπειριών.

Ανώνυμος είπε...

εγώ τον Λάσκο γενικά τον πάω , και την τοποθέτηση του στο rproject δεν την θεωρώ αρνητική .

θεωρώ καταστροφή αυτό εδώ http://www.rednotebook.gr/details.php?id=8969 γιατί ακυρώνει πλήρως αυτά που είπε στο rproject .
από κει και κάτω , λίγο τον αδικείς , και την στρατηγική που εκφράζει , όταν την εκφράζει .

δεν έχουν ακριβώς εμμονή με την ΕΕ , αλλά με την Ευρώπη , έχω τσακωθεί με πολλούς συντρόφους , υπερασπιζόμενος κάτι που στην τελική δεν λέω ο ίδιος , αλλά ο ευρωπαϊσμός τύπου ΑΚΟΑ - Λάσκου , δεν είναι ο ίδιος με του Παπαδημούλη .

ανάγκη διαχωρισμού από τον λαικομετωπισμό υπάρχει , δεν έχει άδικο ο Λάσκος σε αυτό , και έχω και ο ίδιος πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το να κεντρικοποιείται το θέμα του νομίσματος . Περισσότερο μια λογική καμία θυσία , με προοπτική μονομερούς ρήξης πρέπει να υποστηρίζει η αριστερά , αλλά πρέπει να έχει οργανωμένο λαό . συνδικάτα , συνελεύσεις στις γειτονιές , εργατικές επιτροπές , κυβέρνηση της αριστεράς αποκλειστικά , και από κει και πέρα θα προκύψει το σχέδιο , τα νερά είναι αχαρτογράφητα .

στην ίδια τοποθέτηση πάντως λέει ότι τα θέματα που βάζουν οι υποστηριχτές της εξόδου είναι πραγματικά , και η αριστερή κυβέρνηση θα τα αντιμετωπίσει .

εν ολίγοις ο Λάσκος δεν είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα , είναι το πολύ όσο πρόβλημα είναι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ , και βασικά λιγότερο .

κ.σ

Μάρκομ Ξ είπε...

Όσο νυχτώνει (για την τρικομματική), η σύγχυση μεγαλώνει (στον ΣΥΡΙΖΑ).

"...το εθνικό περιεχόμενο, ας το πω έτσι, επιβλήθηκε πάνω στο κοινωνικό περιεχόμενο."

Συμπέρασμα: το επόμενο ΕΑΜ, θα πρέπει να είναι σε συνεργασία με τις ξένες εργατικές τάξεις. Άρα θα πρέπει να γίνει αφού καταργηθούν τα σύνορα, τα κράτη κλπ. Ακόμα πιο μετά από τη δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού δηλαδή.

"Χρειαζόμαστε μια απάντηση οικουμενική, περισσότερο οικουμενική απ’ την οικουμενικότητα του κεφαλαίου. Αλλιώς, ισχυρίζομαι ότι καήκαμε."

Συμπέρασμα: αν δεν αντικαταστήσουμε τον καπιταλισμό με κάτι άλλο, προκοπή δεν έχουμε.

Με απλά λόγια: έχει ήδη έρθει η κυβέρνηση (μα τι λέω! η ΕΞΟΥΣΙΑ) της αριστεράς και ψάχνουμε να βρούμε πως θα φέρουμε τον σοσιαλισμό. Έχουμε ήδη συσπειρώσει κρίσιμη μάζα της εργ. τάξης, η οποία έχει αυτοπροσδιοριστεί ταξικά και ψάχνουμε να βρούμε πως θα εξάγουμε επανάσταση.

Τελικά, μήπως οι "προεδρικοί" του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο ΚΚΕ από όσο νομίζουμε; :-)

Τι να πω ρε συντρόφια...έχω μείνει κάγκελο.

Και εις άλλα με υγεία...

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Γι' αυτό πηγαίνει ο σερ Άλεκ ταξίδια στο εξωτερικό: συσπειρώνει τα ντόπια συνδικάτα...

Ανώνυμος είπε...

Οι περισσότεροι αριστεροί στήριξαν τον Συριζα γιατί επιχείρησε να δώσει μια απάντηση για το τώρα. Απάντηση θες, τώρα τη θες, άρα δεν θάναι ακριβώς όπως θες. Όμως τη θες.
Ε λοιπόν, το περίφημο μεταβατικό πρόγραμμα του τώρα, προσδιορίζεται από τους συσχετισμούς του τώρα, και δρομολογήθηκε ως συμβιβασμός στο αίτημα αστικοδημοκρατικής μεταρρύθμισης, με αντίδωρο να δοθεί ικανός χώρος για εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας, που ελπίζεται ότι θα διασώσουν το αριστερό πρόσημο και την προοπτική του συμβιβασμού. Λίγοι το έχουν καταλάβει το θέμα ακριβώς, αλλά σχεδόν κανένας δεν θέλει να το διατυπώσει με πλήρη ευκρίνεια, φοβούμενος ίσως ότι έτσι θα χαθεί και η γοητεία. Αντίθετα, περιπλεγμένες αριστερόμορφες αναλύσεις επιτείνουν την σύγχυση, βαφτίζουν το κρέας ψάρι, και ενδύουν τη δεξιά στροφή με αριστερή φρασεολογία, όπως εξάλλου συνηθίζεται. Αλλά τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά.
Η απροσδιοριστία, που λειτούργησε θετικά ως ένα σημείο, δεν είναι πλέον δημιουργική. Η καθήλωση της δυναμικής του κινήματος έχει και αντικειμενικές αιτίες, αλλά και υποκειμενικές. Το όποιο μεταβατικό πρόγραμμα και η επιτυχία της όποιας μεταβατικότητάς του εξαρτάται από 2 βασικούς παράγοντες: Πρώτο, τη φυσιογνωμία και την αποτελεσματικότητα της οργάνωσης, και τη σχέση της με την κοινωνία. Δεύτερο τη δημιουργία καθαρής εικόνας ενός προγράμματος που θα απαντά άμεσα και πειστικά στις πιεστικές αγωνίες του μαζών και θα (συγ)κινεί μεθοδικά σε χειροπιαστούς στόχους. Το πρώτο θέμα έχει βαλτώσει με την κυριαρχία της παλαιοκομματικής λειτουργίας και νοοτροπίας. Το δεύτερο θέμα πάει ακόμα χειρότερα, τα φορτώνει στον κόκορα.
Πικάπα.

LeftG700 είπε...

Φίλε Λύσιππε,


Εκ του πονηρού; Μόνο σε εισαγωγικά εγώ μπορώ να βάλω τη λέξη. Εννοώντας αυτό που γράφω και στην ανάρτηση (προσχηματικός λόγος, δηλαδή: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει) κι αυτό ενδεχομένως (δεν μπορώ να είμαι στο μυαλό τού Λάσκου). Διαφορετικά, θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για ...πράκτορες και ...εγκάθετους και άλλα τέτοια ‘‘ορέα’’. Αν θες τη γνώμη μου: Μη μπλέκεις με τέτοιες σκέψεις (αν μπλέκεις, δεν το ξέρω). Δεν οδηγούν πουθενά.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Θα διαφωνήσω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω τίποτε με τον άνθρωπο. Αυτά που λέει είναι ιδεολογήματα και ιδεοληψίες. Έτσι τα βλέπω εγώ. Και μπορεί να κάνω λάθος στους χαρακτηρισμούς και να μην είναι αυτά. Πολιτική πάντως δεν είναι. Εκτός κι αν θεωρείς πολιτική να λέμε στον κόσμο: «Θα γίνουμε κυβέρνηση και μετά, ενδεχομένως, θα ξεσηκωθεί όλη η Ευρώπη και το ΚΚΓ θα χτυπήσει 35%, το Ιγκρόια 40% και το SWP της Βρετανίας θα ξεπεράσει σε επιρροή τους Εργατικούς. Αν δεν μας βγει η πασιέντζα, θα μας πάρουν με τις πέτρες, εκτός κι αν προλάβουμε να παραιτηθούμε και να προκηρύξουμε εκλογές για να έρθουν οι επόμενοι σύμφωνα με την επιθυμία τού λαού»!!!

Μιλάς για Παπαδημούλη. Τι εκφράζει ο Παπαδημούλης; Τον δεξιό ευρωκομμουνισμό, λέω εγώ χοντρικά, χάριν τής συζήτησης. Και σε τι διαφέρει από τον Λάσκο επί τής ουσίας; Στο ότι ο Παπαδημούλης δεν μιλάει για ταξικούς αγώνες και διεθνισμούς και άλλα τέτοια ‘‘ορέα’’ κατάλληλα για αριστερούς ιθαγενείς ή τους νεολαίους τού πρώην ΣΥΝ; Αυτή είναι η ουσία; Το περιτύλιγμα; Δεν νομίζω ότι ανήκεις σε αυτούς που τσιμπάνε με τέτοια.

Και τι θα πει μιλάει για Ευρώπη κι όχι την ΕΕ. Αφού η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι η ΕΕ. Επειδή ο Λάσκος με το μυαλό του πιστεύει ότι ενδεχομένως θα γίνει πανευρωπαϊκή επανάσταση;

Και τι θα πει «δεν γουστάρω τον λαϊκομετωπισμό». Ας το πει αλλιώς. Η ουσία δεν αλλάζει. Στη μικροαστική Ελλάδα δεν είσαι υποχρεωμένος να προσεγγίσεις τους μικροαστούς (από οικονομική ή ιδεολογική άποψη μικροαστούς); Είσαι! Το Χριστό μου και την Παναγία μου, φίλε κ.σ., είναι δυνατόν στελέχη τής Αριστεράς για χρόνια και χρόνια να μη βλέπουνε ούτε τη μύτη τους;

Φίλε κ.σ., έλα στα συγκαλά σου. Τη μπάλα στην εξέδρα τού Μαρακανά πετάει ο Λάσκος —το ΚΚΕ την πετάει, μέσω Λαϊκής Εξουσίας, στο Λουζνίκι τής Μόσχας για ευνόητους λόγους... ;-) Είμαστε τώρα για να τρέχουμε στο Μαρακανά;


Τα λέμε


ΥΓ Το άρθρο που ποστάρεις είναι μνημείο ξεδιαντροπιάς, κατά την άποψή μου. Σκέφτηκα να αφήσω κάποιο σχόλιο, αλλά θα ήταν τόσο οργισμένο που μετά είπα «δε γαμιέται, δεν θα σπάσω και το συκώτι μου!»...

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Δεν ξέρω αν οι προεδρικοί τού ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο ΚΚΕ από τους Κουκουέδες. Εκείνο που ξέρω είναι, όπως λέω και στον κ.σ. πιο πάνω, ότι το άθλημα «πετάω τη μπάλα στην εξέδρα» το καλλιεργούν κι αυτοί μια χαρά!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα,

Λες: Η απροσδιοριστία, που λειτούργησε θετικά ως ένα σημείο, δεν είναι πλέον δημιουργική.

Ε μα βέβαια! Η απροσδιοριστία σε βοηθάει να συσπειρώσεις κόσμο γύρω σου. Αναγκαία συνθήκη αλλά καθόλου ικανή. Διότι ο κόσμος για να παραμείνει γύρω σου (και να σου φέρει κι άλλον κόσμο) κάτι περιμένει να ακούσει, τώρα που έχει κατακάτσει για τα καλά η σκόνη τών εκλογών και μπήκαμε (δεν μπήκαμε, αλλά έτσι το παρουσιάζουν) σε κάποια ‘‘κανονικότητα’’. Και τι ακούει; «Τίποτε δεν θα γίνει με ανάθεση! Πρέπει ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του!». Δηλαδή παπαριές καμαρωτές πασπαλισμένες με δημοκρατικές ‘‘αντιηγετικές’’ και ‘‘αντιιρερχικές’’ ξινισμένες σάλτσες!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

τα κάνεις ίσωμα , δεν συμφωνώ ...

σε αυτή την στρατηγική που εκφράζει ( όχι πάντα ) ο Λάσκος δεν υπάρχει το περιμένουμε τις άλλες χώρες , είναι λίγο πολιτικάντικη αντιπαράθεση αυτό που κάνεις .

η δήλωση του Τσακαλώτου για την Κύπρο http://www.rednotebook.gr/details.php?id=8986 και τις δίκαιες φυγόκεντρες " είναι χαρακτηριστική . Δεν είναι η πολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ όμως , εκείνη είναι " το ευρώ εθνικό νόμισμα , δεν υπάρχει κουβέντα " , ο Τσακαλώτος λέει υπάρχει , και ο Λάσκος αναγνωρίζει τα δίκια των υποστηριχτών της εξόδου , και την ονομάζει " αδύναμη πολιτικά " έχει σημασία αυτό , ούτε ανοησία , ούτε καταστροφή .

δεν συμφωνώ με την ταύτιση αριστερού και δεξιού ευρωκομουνισμού , και θα ήθελα να μου πεις αν το λες μόνο για σήμερα , που μιλάμε για έτσι κι αλλιώς πρώην καταστάσεις , ή από πάντα . Δεν είναι βέβαια υποχρεωτικό να τον ενστερνίζεσαι σαν αφετηρία , εγώ επειδή περιφέρομαι πάντα στα ( έξω ) αριστερά του περίχωρα , τον έχω ψηλά , άνοιξε το πεδίο της αντικαπιταλιστικής κριτικής και πρακτικής , αλλιώς θα λέγαμε ακόμα συνδικάτο - οικονομικός αγώνας , κόμμα - επανάσταση , τελειώσαμε δηλ , όλα έτοιμα , οι μάζες μόνο λείπουν ,λεπτομέρεια ...

αλλά και για σήμερα , υπήρχαν πάντα θέματα , το κοκκινοπράσινο ήταν αντίθετο με όλες τις συνθήκες της ΕΕ ,δεν ήταν σαν την ανανεωτική πτέρυγα , μην κάνεις σαν το γνωστό ανέκδοτο με το μπουζούκι και τον αστυνόμο .

αν διαβάσεις κείμενα του κ/δ για τον Δεκέμβρη , θα καταλάβεις πόσο λάθος είναι αυτό , αν και έχω μια ενοχλητική υποψία ότι δε το θεωρείς κριτήριο , μιας και είσαι λίγο κνίτης αδερφέ μου ! . Η νεολαία ΣΥΝ ( που δεν έχω σχέση βέβαια , ούτε με το Κ δ , ούτε με συν και ΣΥΡΙΖΑ ) επειδή επηρεαζόταν πολύ από το κ. δ ήταν σε όλα τα κινήματα τα τελευταία χρόνια . Αν ήταν με την αναν πτέρυγα θα ήταν με την κάθε Γιαννάκου και Διαμαντόπουλου .

επιμένω ότι το να εξαντλείς την αυστηρότητα στον Λάσκο είναι μπάλα στην κερκίδα , οι τύποι έχουν κάθε καρυδιάς καρύδι από το ΠΑΣΟΚ , πάνε για Κατσέλη και Αρσένη , και μάλιστα , εδώ σε καλώ να έρθεις στα συγκαλά σου , έχεις πει το συζητάς . Η τοποθέτηση στο rproject , με την άρνηση του λαικομετωπισμου κλείνει την πόρτα σε αυτές τις κυβερνήσεις που θα είναι ταφόπλακα της αριστεράς στην Ευρώπη ( στην γλώσσα του ΧΛ ). Τα βάζεις με τοποθέτηση του ΧΛ αντιθετική με την πολιτική στρατηγική της ομάδας Τσίπρα , είναι εντελώς τελείως λάθος αυτό που κάνεις . Αν ο Λάσκος την πετάει στο μαρακανά , ο Τσίπρας αρνείται την σύγκρουση , δεν μπαίνει στον αγώνα , βέβαια το αίσχος του Λάσκου στο rn δείχνει ότι πάει για μεταγραφή στην ομάδα του Τσίπρα ( ξέρω ότι σαν τάση γενικά πάντα τον στήριζαν , και τώρα είναι στην προεδρική τάση , δεν είναι όμως στον κατεξοχήν κύκλο )

άρνηση του λαικομετωπισμου είναι άρνηση της προτεραιότητας της μικροαστικής , άρα και της αστικής τάξης , τα υπόλοιπα είναι Καζάκης , δηλαδή στην συγκυρία πως λέμε αριστερά , καμία σχέση ...

κ. σ.

Ανώνυμος είπε...

η Ευρώπη δεν είναι ΕΕ , Ευρώπη είναι η γαλλική και η οκτωβριανή επανάσταση , ο διαφωτισμός ,οι σπαρτακιστές , το ΕΑΜ -ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ , ο Μάης του 68 και το Πολυτεχνείο , η Γένοβα και η αριστερά 40 % στους μισθωτούς στην Ελλάδα .

Είναι όμως και ο μεσοπόλεμος , η Βαϊμάρη , οι ναζί και οι φασίστες , ο Σαρκοζί και η απέλαση των τσιγγάνων , οι δομές του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού ΕΚΤ , ΟΝΕ ,ΕΕ , τα μνημόνια και η τρόικα .

οι από τα αριστερά ( έστω φιλοδοξούντες ) αρνητές της εξόδου λένε μέσα στον ώρες ώρες γκροτέσκο διεθνισμό τους , ότι " να πάμε στην Πορτογαλία να τους πούμε ότι θα υποτιμήσουμε την δραχμή απέναντι στο ευρώ ? άρα και εσείς το εσκούδο , και όποιος γίνει πιο φθηνός ας κερδίσει ? "

δεν είναι τοποθέτηση που αποδομείται εύκολα , και είναι και ολόσωστη όταν σου πει ότι θα ξεκινήσω την ανατροπή της τριτοκοσμικής συνθήκης ζωής , και θα πάω και σε εθνικό νόμισμα αν δεν με ακολουθήσει κανείς , θα το κάνω όμως με τον κόσμο της εργασίας μπροστά και όχι την ανταγωνιστικότητα του ελλ καπιταλισμού .

τα λέμε

κ. σ

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Έβαλες πολλά θέματα. Θα απαντήσω αναλυτικά αύριο. Προς το παρόν να πως το εξής:

Εντάξει, τα κάνω λίγο ίσωμα, δεν θα διαφωνήσω. Πες ότι είναι σαν να είμαστε μαζί κάπου και πίνουμε κάνα ποτό και λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω στο πιο χαλαρό. :-) Άιντε, καλό βράδυ.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Πολλές διαφωνίες και μερικές διευκρινίσεις. Ξεκινάω από τις πρώτες.

1. Ισχυρίζεσαι πως έστησα πολιτικάντικη αντιπαράθεση. Δεν νομίζω να στέκει ένας τέτοιος ισχυρισμός. Επειδή ο Λάσκος δεν λέει «περιμένουμε τις άλλες χώρες»; Μα λέει κάτι χειρότερο: «αν δεν ακολουθήσουν οι άλλες χώρες, πέσαμε»!!! Δεν μπορεί να μη το βλέπεις αυτό!

2. Μη μου μιλάς για Τσακαλώτο. Ο άνθρωπος είναι ‘‘πειραγμένος’’, βλαμμένος, πώς το λένε; Θυμάμαι, είχε γράψει πέρυσι ένα άρθροάρθρο στην Εποχή. Όπου έλεγε ανάμεσα στα άλλα:

Η απάντηση, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα: ευρώ ή νέα δραχμή, είναι ότι προτιμώ μια ευρωπαϊκή λύση. Μια υπερεθνική αντιμετώπιση για ένα υπερεθνικό πρόβλημα. Προτιμώ οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι να απαιτήσουν αλλαγή της ατζέντας. Προτιμώ να αναπτυχθεί ένα δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα που να απαιτεί μια διαφορετική κατεύθυνση για την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες, με χρηματοπιστωτικό έλεγχο.

Προτιμάει λέει να αναπτυχθεί «ένα δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα»!!! Σοβαρά; Κι εγώ προτιμώ να έχω την ομορφιά τού Μπραντ Πιτ, την υγεία τού Αβραάμ, που έζησε κάτι αιώνες, και τα φράγκα τού Μέσι!!! Επιπλέον: Τι μας λέει ο κύριος Τσακαλώτος στο παραπάνω απόσπασμα; Κατάλαβες; Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι λέει (από άλλη σκοπιά βέβαια) το ίδιο που λέει κι η Άνγκελα: «χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη»!!! Τι μου λες τώρα για Τσακαλώτο; Και τι μου λες «ήταν αντίθετοι με όλες τις συνθήκες»; Τι να το κάνω; Ποια είναι η πρακτική αξία και χρησιμότητα μιας τέτοιας άρνησης; Περίπου ισοδύναμη με αυτήν που έχει μία ανάρτηση δική μας!

Κι έλεγε και το άλλο (στο ίδιο άρθρο):

Εάν δεν αναπτυχθεί ένα πανευρωπαϊκό ειρηνικό κίνημα και το ευρώ καταρρεύσει, τότε ο κίνδυνος του φασισμού είναι πραγματικός.

Αν πω τώρα εγώ ότι στην ουσία μάς λέει «ευρώ ή φασισμός», θα με πεις πολιτικάντη;;;

Και θα με πεις διαστρεβλωτή, αν ισχυριστώ ότι στο αρθράκι που ποστάρισες, το χθεσινό του, διακρίνω καθαρά τα δάκρυά του για τον κίνδυνο κατάρρευσης του ευρώ;;; Εσύ δεν τα βλέπεις;

3. Να με συμπαθάς, αλλά για τον σκληρό πυρήνα των «αριστεροευρωπαϊστών», δεν υπάρχει τίποτε άλλο έξω από την Ευρώπη, δηλαδή την ΕΕ. Δεν έχεις καταλάβει ότι έχουν κηρύξει το έθνος-κράτος νεκρό ως εργαλείο πολιτικής αλλαγής; Διότι, λένε, «εμείς βλέπουμε στο μέλλον, δεν προσπαθούμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι της Ιστορίας». Ωραίο μέλλον! Καρφί πίσω στη ...Β´ Διεθνή!!!

Ψάξε να βρεις στο Red Notebook άρθρο τών πρώην Κοκκινοπράσινων (του σκληρού πυρήνα δηλαδή τού site, αυτού που κάνει κουμάντο) ένα (1) άρθρο το οποίο να περνάει το μήνυμα «θα ξεκινήσω την ανατροπή της τριτοκοσμικής συνθήκης ζωής , και θα πάω και σε εθνικό νόμισμα αν δεν με ακολουθήσει κανείς». Άμα το βρεις, θα βγούμε ξεβράκωτοι στο Σύνταγμα!


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


4. Άρνηση του λαϊκομετωπισμού ή του ενιαιομετωπισμού σημαίνει, σε τελική ανάλυση, άρνηση των συμμαχιών (εδώ έχουμε κατά κάποιο τρόπο συνάντηση με την τωρινή γραμμή τού ΚΚΕ). Και πες μου και το άλλο: Από πότε είναι υποχρεωτικό η συμπόρευση με μικροαστικά στρώματα να γίνει με τις σημαίες τού μικροαστισμού; Ενδεχόμενο ναι, είναι. Αλλά υποχρεωτικό;;; Πρόσεξες στο βίντεο με πόση έμφαση λέει ο Λάσκος «αφεντικά μικρά και μεγάλα»; Έχει υπ’ όψη του σε τι ποσοστό ανέρχονται τα μικρά αφεντικά και πόσο συνεισφέρουν στην απασχόληση; Τουλάχιστον η Παπαρήγα λέει φάτσα κάρτα στους βενζινάδες «στο σοσιαλισμό θα είστε υπάλληλοι» Τόσο της κόβει, τέτοια λέει. Αλλά τα λέει. Ο Λάσκος τι σκατά μας λέει όταν εμφασάρει το ζήτημα των μικρών αφεντικών;;; Τίποτε! Πετάει μία αριστερή παρόλα, κι από ’δω παν’ κι οι άλλοι Ε, αυτή η αριστερή ανευθυνότητα και μαλακία, με τα μεγάλα λόγια που ισοδυναμούν με ωραία σχέδια επί χάρτου, ο οποίος όμως χάρτης είναι στο μυαλό μας και πουθενά αλλού, με κάνει έξαλλο!!!

5. Αν αποδομείται εύκολα το επιχείρημα «ρε παιδιά, τι μας λέτε, να ανταγωνιστούμε τα αδέρφια μας, τους Πορτογάλους εργαζόμενους;»; Πανεύκολα! Ας πούμε: «Πορτογάλοι σύντροφοι, κάντε όπως κι εμείς, φέρτε στην κυβερνητική εξουσία μια αριστερή κυβέρνηση και μετά ελάτε να συζητήσουμε διεθνιστικά πώς μπορούμε να συνεργαστούμε, τι συνέργειες μπορούμε να έχουμε στις οικονομίες μας και πώς μπορούμε να αποφύγουμε τον ανταγωνισμό εκεί που δεν έχουμε. Ελάτε να αρχίσουμε να χτίζουμε μια άλλη ΕΕ, ‘‘δική μας’’». Ποιο σενάριο είναι πιο ρεαλιστικό; Αυτό ή η πανευρωπαϊκή ...επανάσταση;;;

Και τώρα οι διευκρινίσεις:

α) Περί ευρωκομμουνισμού. Προφανώς, ξέρεις πιο πολλά ιστορικά στοιχεία από εμένα. Αφήνω λοιπόν τις ιστορικές αναδρομές απ’ έξω και μένω στο εξής: Ο ευρωκομμουνισμός ανανέωσε ριζικά το κομμουνιστικό κίνημα. Πώς; Ξεθεμελιώνοντάς το εκ βάθρων!!! Εσύ που έχεις μελετήσει το συγκεκριμένο ρεύμα, δώσε μου τις αιτίες αυτής τής κατάληξης.

β) Λες πως είμαι «λίγο κνίτης». Υποθέτω για τα όσα έχω πει περί κινημάτων. Η θέση μου είναι η εξής. Η απόσταση που χωρίζει το συγχρωτισμό με τα κινήματα, τη συμπόρευση όπου επιβάλλεται, τον εμπλουτισμό τής σκέψης μας από αυτά ή και την αιμοδοσία μας από τα πιο πρωτοπόρα μέλη τους, την επαφή και συνεργασία μαζί τους χωρίς εξουσιαστική επιβολή, στάσεις δηλαδή που μας βρίσκουν σύμφωνους, με τη διάλυση ενός αριστερού κόμματος μέσα σε αυτά και, πολύ περισσότερο, την αναγόρευση των θεματικών κινημάτων σε νέα επαναστατικά συλλογικά υποκείμενα, όπως ισχυρίζεται ο σίγουρα πιωμένος την ώρα που τα έγραφε αυτά Χάρης Γολέμης! Τε-ρά-στι-α! Δεν έχουμε την πρόθεση να τη διανύσουμε. Δεν ξέρω αν αυτά τα παραπάνω είναι θέσεις τής ΚΝΕ. Και να είναι, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Όχι μόνο τής ΚΝΕ. Και του Πολ Ποτ να ήταν, το ίδιο θα σου έλεγα!

Τέλος, μία άποψη: Δεν ξέρω, αλλά μου φαίνεται ότι εκτός από τον Τσίπρα που παραπατάει συχνά-πυκνά, και οι περισσότεροι από τους υψηλά ιστάμενους έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους. Βεβαίως, η κατάσταση είναι και δύσκολή και περίπλοκη, δεν λέω. Αν δεν έχει όμως κανείς καθαρό μυαλό και διακατέχεται από ιδεοληψίες είναι δύσκολη να βρει την άκρη...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

14

Ανώνυμος είπε...

έχεις δίκιο , είναι αυτά που λες και εσύ που τον ψήφισες ( το κόμμα στο οποίο είναι ηγετικό στέλεχος ) , και έχεις ξεκαθαρίσει ότι ... θα το ξανακάνεις μάλλον είσαι ... ιδιοφυΐα ! Δικηγόρος του Τσακαλώτου , θα μου πεις , είσαι ? Της συνέπειας σε μια γραμμή , οπωσδήποτε ναι είμαι δικηγόρος , οτιδήποτε λες εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσακαλώτου το έχεις ήδη καταπιεί αμάσητο ! Η δήλωση του για την Κύπρο είναι 100 % έξω από την γραμμή ευρώ μέχρι τον θάνατο , του Τσίπρα ...

λαικομετωπισμος είναι οι όροι της μικροαστικής και αστικής τάξης γιατί έτσι είναι , είναι το να πάει πίσω η ταξική μεροληψία στο όνομα της δημοκρατίας , της ανεξαρτησίας και του αντιμνημονίου . Δεν είμαι τροτσκιστής , κάποτε χρειάζεται , σήμερα είναι τοποθέτηση απόλυτα διαπερατή από την ακροδεξιά , όπως έδειξε η κατάντια του Καζάκη . Είναι το αντίθετο του ενιαιομετωπισμού .

έχεις πει πχ ότι δεν συμφωνείς με την δραχμολαγνεία του α ρ , και έχεις σε ένα βαθμό δίκιο . εδώ όμως τα βάζεις με φωνές στα αριστερά του Τσίπρα , και ας μην έχουν δραχμολαγνεία , και μάλιστα επικεντρώνεις ακριβώς στα σημεία που πάνε να αρθρώσουν μια εναλλακτική από τα αριστερά λογική .

δηλώνεις αγανακτισμένος με το κείμενο του Λάσκου στο rn που κλείνει την πόρτα στον λαικομετωπισμό , και ταυτόχρονα αγανακτείς με τον Λάσκο όταν λέει το ακριβώς αντίθετο .

η διαχωριστική μέσα στην αριστερά σιγά σιγά χαράσσεται . Όσοι είναι με την κυβέρνηση της αριστεράς αποκλειστικά , σαν άλλη συνθήκη ζωής , και θα προσπαθήσουν ( με ψήφο , μέσα στην Βουλή , και στους αγώνες ) να μην υπάρξει αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και να υπάρξει της αριστεράς , και οι άλλοι που είναι με τον Τσίπρα και τους πασόκους που μάζεψε , και την ακροδεξιά που της αναγνωρίζει ρόλο στην σωτηρία . Σε αυτή την μεριά είναι και διάφοροι σαν το ΚΚΕ που νομίζουν τον Τσίπρα Κερένσκι .

από την στιγμή που , μαγκιά σου , έχεις πάρει θέση για κυβέρνηση να ναι και ότι να ναι ( με τον πυρήνα δηλαδή της γραμμής της παρέας Τσίπρα ) είσαι με το κείμενο του Λάσκου στο rn εκτός και αν άλλαξες γνώμη . Δεν το λέω αφ υψηλού , μου μοιάζεις μπερδεμένος ...

Ο Τσίπρας δεν παραπατάει είναι αποφασισμένος να κάνει κυβέρνηση σωτηρίας του μνημονίου .

Αν κάποτε ισχυριστώ ότι ο ευρωκομμουνισμός ανανέωσε το κομμουνιστικό κίνημα , θα σου το εξηγήσω . Εγώ μιλάω για τον κριτικό μαρξισμό , την Ροσάνα , την Λουτσιάνα , τον Πουλαντζά , την Β πανελλαδική που αν και ηττήθηκαν από τον Κύρκο , τον Μπερλίνγκουερ ( που ο Τσίπρας αντιγράφει , και εσύ συμφωνείς , συγνώμη αλλά αποφάσισε τι σκατά θες !!! ) και τον Μπρέζνιεφ , άφησαν πίσω πολλά ...

κ. σ.

Ανώνυμος είπε...

δεν ξέρω αν ο Γολέμης γράφει πιωμένος ( από το κείμενο που παραπέμπεις δεν προκύπτει ) εσύ πάντως αν όχι πιωμένος , λίγο επιπόλαιος και προκατειλημμένος όταν το διάβασες ήσουν .

αυτό που λέει είναι ότι το επαναστατικό υποκείμενο δεν είναι το κόμμα με τις μάζες να κάνουν " συνδικαλισμό " , αλλά τα κινήματα είναι μετασχηματιστικές δομές .

Και όντως αυτά είναι μέσα στην προβληματική του Πουλαντζά που έβλεπε στην φαντασμαγορία της δυαδικής εξουσίας την κυριαρχία του Κόμματος , του Κόμματος - Κράτος ( που αντί να απονεκρωθεί , τελικά πρέπει να ... ενισχυθεί ) και τελικά του κρατικού καπιταλισμού .

το παράκανα , σε χαιρετάω

κ. σ .

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ., αυτό το σε χαρετάω σημαίνει ότι δεν προτίθεσαι να ξαναπάρεις το λόγο εδώ;

Ανώνυμος είπε...

σε αυτή την κουβέντα , δεν μου έκανες και τίποτα , είσαι λίγο επιθετικός , και γω πίσω δεν πάω ! αν κοιτάξω τα σεντόνια μου , φοβάμαι μεγάλες διαφορές δεν θα βρω οπότε τα λέμε έστω σε άλλο post ...

κ. σ .

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι αποδεκτό, ο ίδιος ο οικοδεσπότης, εκεί που μιλά πολιτικά, να αποφασίζει και να κάνει προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Δεν είναι αποδεκτό, είναι απαράδεκτο. Πικάπα

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα, σε τι ακριβώς αναφέρεσαι;

Ανώνυμος είπε...

δεν υπάρχει τέτοιο άρθρο και είναι ένας από τους λόγους που δεν συμφωνώ με το rn , απλά αυτό που λένε σαν θεωρητικό ρεύμα ας το πούμε έτσι , είναι άλλο από αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ , αν και κατά πάσα πιθανότητα θα πάνε με τον alexi , δεν θα του βάλουν " δύσκολα " σε οριακές στιγμές

απλά δεν έχω μοιράσει τις απόψεις μέσα στην αριστερά σε κάποιες τέλειες , και άλλες για πέταμα .

προσωπικά μετά από σκέψη 3 χρόνια για το θέμα έχω καταλήξει ότι καλύτερη θέση για το ευρώ είναι αυτό που διατυπώνει ο Νταβανέλλος εδώ http://rproject.gr/video/diethnis-synantisi-antonis-ntavanellos-prooptikes-tis-rizospastikis-aristeras στο 22:15 .

κ. σ.

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Κατ’ αρχήν κάτι διαδικαστικό. Να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν υπέβαλα καμία ένσταση για επιθετικότητα εκ μέρους σου. Το μόνο για το οποίο ανησύχησα ήταν το ενδεχόμενο οι όποιες πολιτικές ασυμφωνίες (που όντως είναι πολύ λιγότερες από όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως) να σε κάνουν να απέχεις από το σχολιασμό.

Μη βγάζεις λανθασμένα συμπεράσματα από την εκλογική στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα κουκιά σε μία εκλογική διαδικασία είναι θέμα τακτικής επιλογής σε μία δεδομένη συγκυρία. Και όπως έχω ξεκαθαρίσει, όποιο κομματικό αριστερό σχήμα έπαιρνε προβάδισμα, αυτό το τσαρδί θα το στήριζε.

Ναι, δεν μπορώ να την καταλάβω ούτε τη δραχμολατρεία ούτε την ευρωλατρεία. Δεν υπάρχει αντίθεση εδώ. Ούτε υπάρχει τίποτε το ακατανόητο στην τσαντίλα μου με το άρθρο τού Λάσκου που πόσταρες. Αυτό που με έκανε να αγανακτήσω ήταν κυρίως ότι έλεγε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε μέχρι πριν λίγο καιρό χωρίς να αιτιολογεί τη στροφή του και χωρίς να κοκκινίζει τουλάχιστον. Να με συμπαθάς, αυτό δεν είναι πολιτική συμπεριφορά στελέχους. Αυτά δεν γινόντουσαν ούτε στις σχολές!

Δεν λέω κυβέρνηση να ’ναι κι ό,τι να ’ναι. Δεν είναι αυτή η θέση μου, πρέπει να το κατανοήσεις αυτό. Λέω το εξής απλό: αν προκύψει κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να υπάρξουν κάποιοι συμβιβασμοί. Δεν ευλογώ όμως εκ των προτέρων κάθε συμβιβασμό. Υπάρχουν συμβιβασμοί που τους δέχεσαι και συμβιβασμοί που δεν τους δέχεσαι. Ευλογώ την ανάγκη συμβιβασμών. Πολιτική χωρίς συμβιβασμούς, δεν είναι πολιτική. Είναι εθελοντική απόσυρση από τα εγκόσμια. Έτσι το βλέπω εγώ.

Σου έχω δώσει την εντύπωση ότι δεν με διακατέχει κριτικό πνεύμα; Εσύ με ρώτησες για τον ευρωκομμουνισμό κι εκεί σου απάντησα. Και τι σου είπα; Σου είπα ότι πρέπει να εξετάσουμε την κατάληξή του. Μ’ άλλα λόγια να δούμε αν υπήρχαν δομικές αιτίες σε κάποιες πλευρές του, που οδήγησαν εκεί που οδήγησαν. Δηλαδή, για να καταλάβω. Η κριτική πρέπει να περιορίζεται μόνο στο σοβιετικό μαρξισμό; Οι κρίνοντες δεν πρέπει να κρίνονται;

Η αναφορά μου στον Γολέμη και στις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγραφε ήταν για το εξής σημείο:

η διευρυμένη έννοια του συλλογικού επαναστατικού υποκειμένου, το οποίο πλην της πολιτικής αριστεράς περιλαμβάνει και τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα

Η διατύπωση είναι σαφής, όσο διασταλτικά και να την ερμηνεύεις. Εδώ ό κύριος Γολέμης μάς λέει ξεκάθαρα ότι μια φεμινίστρια, λόγου χάρη, που καίει το σουτιέν της είναι αυτονόητα μέλος τού συλλογικού επαναστατικού υποκειμένου. Εξακολουθώ να ισχυρίζομαι (ως σχήμα λόγου βέβαια και όχι κυριολεκτώντας) πως μόνο ένας πιωμένος αριστερός μπορεί να το γράψει αυτό.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ούτε εγώ θεωρώ κάποιες τέλειες. Και είμαι απόλυτα συμιβασμένος με την ιδέα της μη τελειότητας.

Το βίντεο τού Ντάβα το έχω δει. Πρέπει όμως να το ξαναδώ για να καταλάβω το σημείο στο οποίο με παραπέμπεις.

Ανώνυμος είπε...

Το να μου πεις π.χ. ότι αυτό που λέω είναι χαζό, παράλογο, κ.λ.π., πολλές φορές χρειάζεται, για να το ψάξω μήπως έχω λάθος, ή μήπως κάτι δεν το είπα σωστά. Αλλά το να μου πεις ότι είμαι χαζός, παράλογος, κ.λ.π. είναι προσωπικός χαρακτηρισμός, χαρακτηρίζει συνολικά το τι νομίζεις πως είμαι, όχι το τι λέω. Όταν οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί μπλέκονται με τα πολιτικά επιχειρήματα, τότε το όποιο δίκαιο των επιχειρημάτων χάνεται και η ίδια η πολιτική συζήτηση καταστρέφεται
Τώρα θα μου πεις, τα ξέρεις αυτά τα γενικά, αλλά απορείς για το που έκανες αυτά τα φάουλ. Ψάξε μόνος σου, κάποια από τα αντισχόλιά σου σε αυτό το ποστ. και θα το βρεις (βασικά ένα, και ακόμη ένα). Δεν είναι δύσκολο.
Γενικότερα, έχεις την τάση να πολώνεσαι σε προσωπικό επίπεδο, σε άλλα ποστ, όπου δεν μου κάνει κέφι καθόλου ούτε να διαβάσω. Όταν όμως στρώνεις την μπάλα κάτω, και εκθέτεις πολιτικά επιχειρήματα με τόσο σωστό τρόπο, όπως σε αυτό το ποστ, κινείται το ενδιαφέρον και η τάση να συνομιλήσει κανείς, ελπίζοντας να συνομιλήσει στα σοβαρά, πράγμα που είναι πολύ σπάνιο στην μπλοκόσφαιρα. Σαν συνομιλητής όμως, αισθάνεται κανείς πως μετανιώνει που άρχισε τη συζήτηση, όταν το ποστ δεν προστατεύεται από αγενείς και ποδοσφαιρικούς σχολιαστές. Ακόμη περισσότερο, όταν ο ίδιος ο χοστ, κάνει φάουλ με προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Κρίμα γιατί εκτός των άλλων, η πολιτικές σου θέσεις όπως τις απλώνεις σε αυτό το ποστ είναι κατ αρχήν ένας κοινός τόπος για τους περισσότερους αριστερούς - εξ ορισμού θεωρώ πως σχεδόν όλοι οι αριστεροί κινούνται στο χώρο μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΝ, και εκεί τριγύρω, ήδη από το 90, χωρίς ωστόσο να συμφωνούν με κανέναν από τους δυο. Είναι λοιπόν αυτά μια εκκίνηση για να υπάρχει συνεννόηση και κάποια κατ αρχήν συνθετική πρόταση, αντί για τις επαναλαμβανόμενες κριτικές και τους παράλληλους μονολόγους, που τους διάγουν, μάλλον αυτάρεσκα, τα κάθε είδους στελέχη της επετηρίδας. (Προσοχή, χαρακτηρίζω χωρίς τζάμπα φόρτιση την πράξη όχι τον πράττοντα). Όμως, αν δημιουργείς λαβές για να παρεξηγηθεί ο άλλος, δεν θέλει πολύ να παρεξηγηθεί, ίσως είναι και ευκαιρία. Τότε όλα αυτά πάνε στράφι, και το μόνο που μένει και αναπαράγεται είναι οι άγονες ενδοαριστερές αντιθέσεις που τόσο λες πως δεν σου αρέσουν. Εδώ δεν είσαι φιλοξενούμενος σε άλλα μπλοκ για να τσατίζεσαι που δεν υπάρχουν σωστοί όροι ισότιμου διαλόγου, είσαι στο δικό σου χώρο, και κάνεις το νοικοκυριό σου. Βέβαια δεν είναι το μπαράκι, που μιλάς με τους φίλους σου και λες ελεύθερα και χαλαρά και τα δικά σου με τους κολλητούς σου, και ξεδίνεις. Είναι ένας δημόσιος χώρος, και σου προσφέρει θεωρητικά τη δυνατότητα να προσελκύσεις και να πραγματοποιήσεις σοβαρότερες στοχεύσεις, αλλά βέβαια σου θέτει και απαιτήσεις. Φιλικά και επομένως κριτικά όταν χρειάζεται.

LeftG700 είπε...

Φίλε Πικάπα (μην ξεχνάς, σε παρακαλώ, την υπογραφή σου για να μη γίνεται μπέρδεμα),


Για να κατανοήσει ό ένας τον άλλον, είναι απαραίτητο να μου προσδιορίσεις τα σημεία που σε οδήγησαν στις παραπάνω σκέψεις. Κανένα πρόβλημα με την κριτική, μην ανησυχείς, μίλα ελεύθερα και χωρίς φόβο. :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

αυτά με τα σουτιέν μας τα έλεγε η ΔΑΠ για να σπάει το ηθικό στις συντρόφισσες .

κάτι τέτοια κάνεις και οι διαφωνίες γίνονται χαοτικές και αρχίζει η σεντονομαχία !!!

το απόσπασμα του Γολέμη που σου κάνει τόση εντύπωση είναι πέρα για πέρα σωστό τετριμμένο και αυτονόητο .

Για όποιον δεν υποστηρίζει κάποιο μυθικό και ,πάντα , μονολιθικό , κόμμα που συγκεντρώνει τα πάντα , που οι μάζες απλά το παρακολουθούν και το στηρίζουν ,μην αλλάζοντας έτσι τον αστικό τρόπο άσκησης πολιτικής .

κ. σ.

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Ε μα κάτσε τώρα! Εγώ δεν είμαι Δαπίτης, σε μένα να απαντήσεις! Επαναλαμβάνω:

Μια φεμινίστρια ένας οικολόγος ή ένα μέλος του κινήματος Δεν Πληρώνω, ας πούμε, πρέπει να θεωρείται αυτομάτως μέλος τού συλλογικού επαναστατικού υποκειμένου;;; Κι αυτό είναι αυτονόητο και τετριμμένο;;;

Εντάξει, στη μεταμοντέρνα εποχή μας, αυτή που καταργεί προτεραιότητες και ενθαρρύνει τον υβριδισμό, μπορεί να είναι. Αλλά για εμάς, για την Αριστερά;

Μη με κατατάσσεις σε αυτούς που ορκίζονται στο μυθικό, μονολιθικό κόμμα και υποστηρίζουν ότι οι μάζες πρέπει να το ακολουθούν. Τα όσα έγραψα προηγουμένως, μιλώντας για τα κινήματα δεν οδηγούν σε μία τέτοια κατηγοριοποίηση. Πάω στοίχημα ότι άμα παίζεις πόκα, θα ψιλοκλέβεις! ;-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

δεν μιλάμε για μεμονωμένα άτομα αλλά για τα κινήματα ...

το πάω και γω λίγο στα άκρα μωρέ , για έμφαση , εσύ μου το δειξες !!! ( ψέμα , το κάνω από παλιά ! ) ούτε ΔΑΠ είσαι , ούτε στην εποχή της γ διεθνούς , διακρίνω όμως κάποιον οικονομισμό τι πάει να προτεραιότητες ?

οι αντιθέσεις διαπλέκονται και πολώνονται με τρόπους πρωτότυπους . Θα πας στην Ιερισσό να σνομπάρεις το οικολογικό ? Αν επιτεθεί η ΧΑ σε ομοφυλόφιλους ( το κάνει ) θα σνομπάρεις το αντί σεξιστικό ? Δεν νομίζω ...

τα λέμε.

κ. σ.

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Φυσικά και δεν θα κάνουμε την πάπια ούτε για το οικολογικό, ούτε για το αντισεξιστικό, εννοείται. Αλλά, εκεί που θα πάμε, δεν θα κάτσουμε σαν χάχες να φωνάζουμε απλώς είμαστε όλοι οικολόγοι ή είμαστε όλοι ξεσκισμένες αδερφές, όπως έγραψε κάποιος "ξύπνιος" σε ένα παλιότερο άρθρο. Μπορεί να γεννιούνται συνειδήσεις στο δρόμο, αλλά για τον τοκετό τής συνείδησης πρέπει να μεσολαβήσουν και νοητικές επεξεργασίες, δεν πάει το πράγμα με αυτόματο πιλότο. Εδώ δεν έχει ρόλο η Αριστερά; Γιατί; Για να μη καπελώσει τα κινήματα; Θα αφήσουμε τα κινήματα λοιπόν στη θεματική μονομέρειά τους, για να μη κατηγορηθούμε για εξουσιαστική επιβολή;

Ο κύριος ρόλος τής Αριστεράς και η κύρια αποστολή της δεν είναι να είναι αυτό ή εκείνο, εκφράζοντας απλώς την αλληλεγγύη της. Η δουλειά της είναι να αλλάξει τον κόσμο. Κι αν εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι ο παππούς ο Κάρολος τα είπε καλά (όχι μέχρι τελευταίας παραγράφου βέβαια), η αλλαγή τού κόσμου ξεκινάει από τους κοινωνικούς όρους τής υλικής αναπαραγωγής του.

Προτεραιότητα; Ε, ξέρω ’γω. Ποια άλλη είναι η προτεραιότητα από την πολιτικοποίηση τού κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού, ξεκινώντας από το άμεσο αλλά μη ξεχνώντας ποτέ ότι ο σκοπός τού πολιτικού αγώνα είναι η απόκτηση της εξουσίας που θα σου επιτρέψει να αρχίσεις να αλλάζεις το «παλιό καθεστώς»;

Είναι όλα αυτά οικονομισμός; Δεν νομίζω. Και δεν νομίζω να το νομίζεις.

Θα 'χει γούστο να σχημάτισες την εντύπωση ότι ...παρεξηγήθηκα με τη ΔΑΠ! Ουδεμία σχέση! :-)


Άιντε, τα λέμε από αύριο.