Γράμμα από τον Κ. Π. Καβάφη!

Μπορεί το τσαρδί μας να μη σκίζει εσχάτως από σχόλια εκείνων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία μ’ εμάς (καλοί, κακοί και άσημοι!), αλλά εξακολουθεί να δέχεται σχόλια, αραιά και που, είναι αλήθεια, από διάσημους ανθρώπους. Έτσι, μετά τον Σλαβόι Ζίζεκ και τον Βλαδίμηρο Ίλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) που μας είχαν στείλει προ καιρού σχόλια μέσω email, λίγη ώρα πριν, λάβαμε ένα σχόλιο από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο Καβάφη, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Το σχόλιο δεν ήταν παρά ένα από τα πολύ γνωστά του ποιήματα, χωρίς καμία άλλη ένδειξη. Λόγω τού περιεχομένου τού ποιήματος εκτιμήσαμε πως αποτελεί σχόλιο για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που τελειώνει αύριο —εσείς θα πείτε, πιθανόν, αν πέσαμε μέσα ή όχι. (Εννοείται ότι το δημοσιεύουμε όπως ακριβώς μάς το έστειλε , χωρίς την παραμικρή ορθογραφική ή συντακτική επέμβαση.)

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Αλεξανδρινοί Bασιλείς

Μαζεύθηκαν οι Aλεξανδρινοί

να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,

τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,

Aλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη

φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,

εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,

μες στη λαμπρή παράταξι των στρατιωτών.

Ο Aλέξανδρος —τον είπαν βασιλέα

της Aρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.

Ο Πτολεμαίος —τον είπαν βασιλέα

της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.

Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,

ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,

στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,

η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,

δεμένα τα ποδήματά του μ’ άσπρες

κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.

Aυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,

αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οι Aλεξανδρινοί ένοιωθαν βέβαια

που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Aλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική,

ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,

το Aλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα

θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,

των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,

ο Καισαρίων όλο χάρις κι εμορφιά

(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·

κ’ οι Aλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,

κ’ ενθουσιάζονταν, κ’ επευφημούσαν

ελληνικά, κ’ αιγυπτιακά, και ποιοι εβραίικα,

γοητευμένοι με τ’ ωραίο θέαμα—

μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες.