Υπήρξες ένας ακέραιος
άνθρωπος. Πεισματάρης, αλλά ακέραιος —τι πιο πολύ απ’ αυτό; Κι ας το διέψευδες
κατηγορηματικά, κι ας μη το παραδέχθηκες ποτέ, ούτε ακόμα και στις περσινές
εκλογές όταν για πρώτη φορά ψήφισες αριστερά, υποτίθεται ‘‘αναγκαστικά’’, η
καρδιά σου πάντα αριστερά χτυπούσε.
Ύπαγε εν ειρήνη. Και να,
εμείς σου βάζουμε δύο από τις αγαπημένες σου μουσικές να ‘χεις να ακούς. Την όπερα
που δεν τη βαριόσουνα ποτέ, όσες φορές και να την έπιανε το αυτί σου. Και τον
πρώτο ύμνο της ομάδας που αγάπησες από παιδί.
Καλό ταξίδι…
Το ‘‘βατραχάκι’’ σου και το ‘‘μουγγό’’ σου.
