Μετά την οριστική,
για το ορατό μέλλον τουλάχιστον, απόσυρση του ΚΚΕ από τα εγκόσμια, όπως αυτή
σφραγίστηκε, μονογράφτηκε και υπογράφτηκε από το πρόσφατο 19ο Συνέδριό
του, σειρά είχε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Το σώμα τού
Ιδρυτικού Συνεδρίου του απέρριψε το βράδυ τού Σαββάτου με μεγάλη πλειοψηφία την
πρόταση να ενσωματωθεί στην ιδρυτική του διακήρυξη η αυτονόητη θέση ότι το
ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ, σε περίπτωση που αποδειχθεί αδύνατη η
εφαρμογή ενός μίνιμουμ αριστερού προγράμματος από μια κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά, πρέπει
να παραμείνει ανοιχτό και πάνω στο τραπέζι. Η πρόταση κατατέθηκε από την
Αριστερή Πλατφόρμα, την πιο συγκροτημένη και ισχυρή ομάδα των ‘‘μενσεβίκων’’ τού
ΣΥΡΙΖΑ, και στην πραγματικότητα και επί τής ουσίας δεν ήταν παρά μία αναδιατύπωση
αντίστοιχων διακηρύξεων της Πολιτικής Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης
του περσινού Δεκεμβρίου, χωρίς όμως τα ‘‘κορδελάκια’’ και τις ‘‘περίτεχνες’’ διατυπώσεις
εκείνης τής απόφασης, που άφηναν αρκετό χώρο για διαφορετικές ερμηνείες και
ανάλογες κωλοτούμπες, σαν αυτές που είδαμε όλους τους μήνες που πέρασαν από τότε.
Παρ’ όλα αυτά, απορρίφθηκε πανηγυρικά. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε εκ των προτέρων τη μάχη
των Βρυξελλών, όχι απλώς πριν καν τη δώσει, αλλά πριν καν αποκτήσει την εξουσία
να κηρύξει γενική επιστράτευση!
Για μας είναι
καθαρό πια: Οι δύο ισχυρότερες μερίδες τής Αριστεράς, παρά τους φλογερούς λόγους
και τις Κόκκινες Σημαίες (με ή χωρίς σφυροδρέπανο), παρά τα παχιά λόγια και τις
επαναστατικές κορόνες, παρά τα εγερτήρια σαλπίσματα και τα ηρωικά εμβατήρια, αλλάζουν
φορεσιά και απέρχονται, απεκδυόμενες των ευθυνών τους και της υποχρέωσής τους να
κερδίσουν την αποδοχή τής μεγάλης πλειοψηφίας τού λαού και να βαδίσουν μαζί του
και μπροστά-μπροστά, όπως κάνουν οι πραγματικοί Ηγέτες. Ακριβώς όπως κατά τον
Πλούταρχο συμπεριφέρθηκε ο Βασιλεύς Δημήτριος: Ώσπερ ου βασιλεύς, αλλ’ υποκριτής, μεταμφιέννυται χλαμύδα φαιάν αντί τής τραγικής εκείνης, και διαλαθών υπεχώρησεν. Τι απομένει να ελπίζει κανείς; Οι
μαξιμαλισμοί τής ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ονειροφαντασίες της για την επικείμενη επανάσταση;
Αστεία πράγματα…
Αστεία πράγματα,
τρόπος τού λέγειν. Γιατί αν έχουν σε ένα πράγμα δίκιο οι νεοθετικιστές αυτό είναι
το ότι στην πολιτική, όπως και στη φυσική, το κενόν πληρούται.
Ό,τι και να πληρώσει
το κενό τής δειλής και δραπετεύουσας Αριστεράς, για καλό δεν θα είναι. Και υπάρχουν
βάσιμοι φόβοι ότι μπορεί να είναι και το Κακό…
24 σχόλια:
Αρχικά να πω πως προσωπικά δηλώνω ανίκανος να έχω άποψη για την έξοδο από το ευρώ.
Τη φοβάμαι πολύ, αλλά ομολογώ πως τη βρίσκω αξιοπρεπή και πιθανόν τη μόνη μακροπρόθεσμα ρεαλιστική. Σίγουρα ομως τρομερά παρακινδυνευμένη.
Από την άλλη η παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται μεγάλης διάρκειας ανθρωποθυσίες, αν και οι περισσότεροι υποθέτω ότι ελπίζουν σε κάποιο θαύμα αλλαγής πορείας στην Ε.Ε.
Ειλικρινά προσωπικά δεν ξέρω τι θέλω.
Τώρα στο θέμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω την απογοήτευσή σου.
Ο Αλ.Τσίπρας κραυγάζει εδώ και χρόνια πως δεν διαθέτει ούτε πολλοστημόριο από τα προσόντα (αρετή, τόλμη, γνώση, ευφυϊα) που απαιτούνται για τέτοιες κινήσεις, σαν κι αυτές που ζητάς.
Στα σοβαρά πιστεύεις πως αυτός που δηλώνει ότι θαυμάζει τον Αρχιεπίσκοπο, σκύβει το κεφάλι μπροστά στο Χρυσαυγίτη Αμβρόσιο, συναγελάζεται με Αμυρά, Τράγκα, olympia, Καμμένο, Θέμο Αναστασιάδη, Βαρθολομαίο, δέχεται προσφορές του Ιασώ, παίρνει την οικογένειά του μαζί σε αυστηρά πολιτικό ταξίδι στη Ν.Αμερική (η Αριστερά αυτά τα υποτιμάει, μαθημένη στις συμπεριφορές Μπρέζνιεφ-Τσαουσέκου και σία, εξ όνυχος όμως το λέοντα), δηλώνει με χονδροειδέστατο ψέμα πως συναντήθηκε με την πρόεδρο της Αργεντινής (ξέρει πως η ΝΔ δεν θα τον ξεμπροστιάσει επειδή αυτή υπόγεια ακύρωσε δια της διπλωματικής οδού τη συνάντηση), ξεπλένει την Εκκλησία στην Κροατία, μη διστάζοντας να πει πως η στάση της είναι "εξαιρετικα θετική" και πως έχει δήθεν καταδικάσει τη Χ.Α. (γιατί όλο αυτό το ιερό αλισιβερίσι; και δεν μιλάει κανείς, κι όμως αυτό αποκαλύπτει τα πάντα), πιστεύεις ξαναλέω ότι είναι ο "αναμενόμενος";
Τώρα επιθυμεί εκλογή όχι από την Κ.Ε. (αυτή είναι η αριστερή δημοκρατική νοοτροπία) αλλά από το συνέδριο. Συμπεριφορές Ηγεμόνα που
θέλει να μην λογοδοτεί πουθενά, αλλά μόνο στο φαντασιακό σώμα του "λαού" που τον εξέλεξε, όπως τον εξέλεξε, σε αυτό το συνέδριο, που συγκροτήθηκε όπως συγκροτήθηκε.
Υπάρχουν μερικοί που συγρίνουν τον Τσίπρα με τον Αντρέα, αδικώντας κατάφωρα το δεύτερο, που αν δεν ήταν βαριά ψυχασθενής θα είχε σίγουρα καλύτερη κατάληξη.
Μιλάμε για άλλες εποχές και για άλλα μεγέθη.
Η απόφαση του συνεδρίου που επισημαίνεις, είναι η ομολογία μη διαπραγμάτευσης, είναι η εξαγγελία της "κωλοτούμπας" ΣΥΡΙΖΑ, αν πάρει τη διακυβέρνηση. Είχε όμως προηγηθεί το χειρότερο που δεν θέλατε να δείτε, ούτε τώρα το βλέπετε.
Η απόλυτη άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να παλαίψει ακόμη και για στοιχειώδεις αστικοδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, όπως ο χωρισμός Κράτους Εκκλησίας, η εξυγίανση της Δικαιοσύνης, το προχώρημα των ατομικων δικαιωμάτων.
Σίγουρα τώρα παρακολουθούμε μια ιστορία που θα ξελιχθεί σε φάρσα ή και σε τραγωδία.
Κανείς από τους ηθοποιούς που βρίσκονται πάνω στη σκηνή, δεν είναι άξιος για το ρόλο του, από τη ΝΔ μέχρι το ΚΚΕ και βέβαια η δυτική πολιτική ηγεσία είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων.
Ζούμε την ανεξέλεγκτη επέλαση των Αγορών σε βάρος της Οικονομίας και της Πολιτικής, την αναβίωση του φονταμενταλιστικού Ισλάμ, στη χώρα μας και του ναζισμού (αν όχι στην Ελλάδα, τότε που μπορούσε αυτό να συμβεί;), την εξαθλίωση των ανθρώπων και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Προσωπικά πιστεύω πως τα χειρότερα έρχονται και η Αριστερά (βεβαίως πολύ λιγότερο οι υπόλοιποι) σε όλες της τις εκδοχές ελάχιστα μπορεί να προσφέρει.
Λ.
Αντιπαρέρχομαι αυτά που γράφεις περί ΚΚΕ γιατί δεν έχω διάθεση για καυγά Κυριακάτικα.
Απλά, θα σού κάνω μια ερώτηση μόνο (περισσότερο από περιέργεια): μετά τη σαρωτική επικράτηση της "δεξιάς πτέρυγας" (ή αν θέλεις την κατά κράτος ήττα της "αριστερής" πλατφόρμας) στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το "προνομιακό γήπεδο όπου πρέπει οι αριστεροί να παίξουν μπάλλα ώστε να ρυμουλκήσουν το μόνο πέραν της σοσιαλδημοκρατίας κόμμα με προοπτική εξουσίας, αριστερότερα".
ΥΓ: Η φράση μέσα στα εισαγωγικά δεν έχει ειπωθεί έτσι ακριβώς από εσένα (βαριόμουν να ψάξω την ακριβή διατύπωσή σου), όμως νομίζω ότι δεν αλλοιώνω το νόημα αυτών που κατά καιρούς έχεις πει στην προσπάθειά σου να δικαιολογήσεις την ψήφο σου στο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνη του 2012.
ΑΕΚτζής
Φίλε Λασκαράτε (= Λ),
Όπως πάντα τα σχόλιά σου δεν απαντιώνται με δυο κουβέντες. Θα με συγχωρήσεις που θα απαντήσω αργότερα; Είμαι ξενύχτης, έχω ένα κεφάλι καζάνι γιατί ανακάτεψα κάτι μπύρες χθες και το πληρώνω τώρα που πίνω καφέ με …Πονστάν και επιπλέον μία διάθεση χάλια. Για την ώρα καλημέρα (εντάξει, καλό μεσημέρι :-) )
Τα λέμε (αργότερα)
Φίλε ΑΕΚτζή,
Καλά κάνεις και αφήνεις στην πάντα την αναφορά μου στο ΚΚΕ γιατί πρέπει να καταλάβεις επιτέλους ότ ο σκοπός μου δεν είναι να την πω σε κανένα ΚΚΕ και σε κανέναν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι μίλησα για «προνομιακό πεδίο». Απλώς, μετά τις περσινές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε στο πρώτο αριστερό άλογο. Με τα αρθριτικά του και την κουτσαμάρα του βεβαίως, αλλά πάντως πρώτο. Επιπλέον, λόγω τής ιδιομορφίας του (παράταξη περισσότερο παρά κόμμα), μπορούσε να παίξει κανείς μπάλα (ή μπουνιές). Αυτό ήταν όλο. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Τώρα; Σαν πολύ ώρα! Με το χέρι στην καρδιά, δεν έχουμε ιδέα. Προς το παρόν βλέπουμε αστράκια κόκκινα, πράσινα και κίτρινα σαν τη Βουγιουκλάκη. Κι όσο κι αν τα μετράμε και τα ξαναμετράμε, τα κόκκινα βγαίνουν πάντα τα πιο λίγα…
Τα λέμε
Κύριε οικοδεσπότη,
δυστυχώς αυτή τη φορά φαίνεται πως
έγραψες ένα άριστο άρθρο.
Σύντομο, λιτό, περιεκτικό,
στο ψητό και με το ζουμί του.
Και δυστυχώς φαίνεται
πως έχεις δίκιο σε αυτά που λες.
Όμως...Τι να κάνουμε;
Πικάπα
Αναδημοσίευση:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12714:kouvelakis-sinedrio&catid=96:2010-06-04-22-41-29&Itemid=290
ενα φάντασμα πλανιέται πανω απο την Ευρώπη,Το φάντασμα του καραγκιόζη φούρναρη
aeras kopanistos
Αντιγράφω από την απόφαση που ψηφίστηκε:
13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για εμάς είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με τη δυσμενέστερη εξέλιξη, σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.
Εσείς τι καταλαβαίνετε;
Υπενθυμίζω ότι ο Αριστερισμός είναι μια παιδική ασθένια του κομμουνισμού.
Ο Γαΐδαρος του Χότζα
Φίλε Λασκαράτε,
Ελπίζω να με συγχωρήσεις για την πολύ καθυστερημένη απάντηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ζήτημα του ευρώ είναι ένας μεγάλος κόμπος που δεν λύνεται εύκολα. Όποιος έχει πέντε γραμμάρια μυαλό και με την προϋπόθεση ότι βλέπει τη μεγάλη εικόνα δεν μπορεί παρά να το καταλαβαίνει αυτό. Είναι όμως νομίζω εξ ίσου αυτονόητο ότι, ακριβώς λόγω τής κομβικότητας του νομισματικού και όλων εκείνων που συνεπάγεται, είναι μεγάλη ανοησία να το αφήνει κανείς απ’ έξω από την πολιτική συζήτηση. Η ουσία τής παρέμβασης της Αριστερής Πλατφόρμας αυτή ήταν: Να ξεκαθαριστεί στην απόφαση ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ το ευρώ παραμένει ένα ζήτημα ανοιχτό. Και αυτό είναι που κάνει την απόρριψη της τροπολογίας περίπου ακατανόητη. Ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι όλοι όσοι την απέρριψαν το έκαναν στη βάση τού ότι αυτό εκφραζόταν έτσι κι αλλιώς (μπορείς να δεις κι εδώ ένα σχόλιο που εκφράζει αυτή την άποψη) από την απόφαση της Συνδιάσκεψης του Δεκεμβρίου ακόμα. Εν μέρει είναι αληθινό αυτό, εκφραζόταν και εκφράζεται γιατί η διατύπωση επαναλαμβάνεται κατά λέξη και στην απόφαση του Συνεδρίου. Αλλά εκφράζεται με τρόπο που διευκολύνει τον οποιονδήποτε να την κάνει κουρελόχαρτο, κάτι που το είδαμε να συμβαίνει αρκετές φορές από τον Δεκέμβριο, ακόμα και με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Τσίπρα («Το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα»).
Στα της απογοήτευσής μου τώρα.
Ελπίζω να μη το εκλάβεις ως απόπειρα αθώωσης του Τσίπρα, αλλά δεν με απογοήτευσε ειδικά αυτός. Ή, ακριβέστερα με απογοήτευσε στον ειδικό βαθμό που ορίζει η ιδιότητά του: πρώτος μεταξύ ίσων. Πολλοί το λένε αυτό, αλλά εμείς το λέμε και το εννοούμε.
Είναι πολλές οι ελλείψεις του. Αν θέλεις είναι και οι ελλείψεις της γενιάς που γεννήθηκε μετά τη μεταπολίτευση (τις ξέρουμε από πρώτο χέρι…). Έχει όμως δίπλα του ανθρώπους με πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ τους. Οι δικές τους παραλείψεις να τον βοηθήσουν στο ρόλο του είναι που οδηγούν σε μεγαλύτερη απογοήτευση.
Βέβαια, ξέρεις ότι δεν συμμεριζόμαστε τα όλα όσα τού καταλογίζεις. Ούτε δίνουμε την ίδια βαρύτητα σε όλα όσα από αυτά μας βρίσκουν σύμφωνους. Πολύ συνοπτικά, θυμίζω (λέω θυμίζω γιατί τα συζητάμε καιρό):
Η ‘‘εκεχειρία’’ με την εκκλησία στρατηγικά είναι σωστή. Κατά κανόνα όμως δεν υλοποιείται σωστά.
Η απεύθυνση σε ακροατήρια πέραν τής Αριστεράς επίσης είναι επιβεβλημένη. Και σ’ αυτή θα βρεις εκτελεστικές αδυναμίες. Δεν θα συμπεριλαμβάναμε όμως σε αυτές το ότι εμφανίζεται ή ότι δίνει συνεντεύξεις σε Τράγκες ή ακόμα-ακόμα και σε Ολυμπίες. Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο δεν ανήκουν στην Αριστερά.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Υποστηρίζεις ότι υπήρχαν τα σημάδια αλλά δεν θέλαμε να τα βλέπουμε. Και επισυνάπτεις και ορισμένα ζητήματα προσωπικών συμπεριφορών (ΙΑΣΩ, οικογενειακό ταξίδι σε πολιτικές αποστολές στ εξωτερικό, κ.λπ.). Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες (ορισμένα τα έχουμε συζητήσει εξ άλλου). Σου λέω μόνο ένα πράγμα:
Το γεγονός ότι εγώ ας πούμε θα χειριζόμουν πιο σωστά και προσεκτικά την προσωπική μου ζωή (που θα τη χειριζόμουν) δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι θα ήμουν και καλύτερος στην εκπλήρωση του πολιτικού μου ρόλου. Αυτό ισχύει αντιστρόφως και για τον Τσίπρα. Είναι λάθος, και είναι λάθος που οφείλεται σε ολοκληρωτιστικό τρόπο σκέψης, το να συμπεραίνει κάποιος ότι αν ένα πολιτικό πρόσωπο δεν συμπεριφέρεται στην προσωπική του ζωή με άμεμπτο τρόπο, αυτό σημαίνει ότι θα είναι και ακατάλληλος ως πολιτικός. Σου ξαναθυμίζω αυτό που σου είχα πει πριν από πολύ καιρό: Κατά τον εγγονό τού Στάλιν, όταν πήγαν να τον ντύσουν για την κηδεία, διαπίστωσαν ότι το ένα του παπούτσι είχε τρύπια σόλα. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο δεν αληθεύει, είναι γνωστό ότι η μοναδική ίσως κατηγορία που δεν του αποδόθηκε ήταν η προσωπική υλική ιδιοτέλεια. Και ερωτώ και πάλι: Θα απάλλασσες τον Στάλιν από τα λάθη του επειδή υπήρξε ανιδιοτελής και δεν υπέκυψε στον πειρασμό τής υλικής ευμάρειας; Ή αλλιώς: Σε τι τον ωφέλησε αυτή η ανιδιοτέλειά του; Θέλω να πω, από ποια λάθη τον προστάτεψε;
Για το ζήτημα της εκλογής του: Κι εδώ σε παίρνει η ηθική από κάτω. Οι αρχηγικές του φιλοδοξίες είναι δεδομένες (το έχει δείξει από μαθητής με τη γνωστή συνέντευξη στην Παναγιωταρέα). Δεν νομίζω όμως ότι η πρόταση να εκλεγεί από το Συνέδριο έχει αιτία της την υπερτροφία αυτών των φιλοδοξιών και τη μετάλλαξή τους σε Καισαρισμό. Η αιτία της νομίζω ότι είναι η θωράκισή του ως ενοποιητικού παράγοντα στον ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα και οι πιο ακραίοι μενσεβίκοι τού κόμματος δεν βλέπουν άλλον από τον Τσίπρα για Πρόεδρο). Φυσικά, κάνει λάθος, όπως κάνουν λάθος και όσοι από τους κοντινούς του δεν τον απέτρεψαν. Να ένα ζήτημα αρχής από το οποίο δεν παραιτούμαστε και δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να εξετάσουμε αν η γάτα πιάνει ποντίκια! Έτσι, για να μη λες ότι είμαστε τελείως κυνικοί και καιροσκόποι! :-)
Τελευταίο: Αφήνοντας απ’ έξω το ζήτημα αν αυτά που έχουν προηγηθεί είναι χειρότερα από τη λευκή πετσέτα στο ζήτημα του ευρώ, γιατί λες ότι δεν βλέπουμε ούτε αυτό το δεύτερο; Η ανάρτηση η ίδια δεν σε διαψεύδει; Δηλαδή, τι να κάναμε; Να διαγράψουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαγράψουμε και όλα τα άλλα αριστερά κόμματα και σχήματα εξ αιτίας των λαθών τους και να ιδρύσουμε δικό μας …κόμμα;;;
Τα λέμε
Φίλε Πικάπα,
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια (και συγγνώμη για το καθυστερημένο σχόλιο).
Δεν έχω βέβαια απάντηση στο τι να κάνουμε, ούτε καν για τον εαυτό μου. Νομίζω όμως ότι οι προϋποθέσεις για να δώσει ο καθένας αυτή την απάντηση στον εαυτό του όσο γίνεται πιο υπέυθυνα είναι οι εξής:
1. Ψύχραιμη καταγραφή τής κατάστασης.
2. Ψυχρή ανάλυσή της.
3. Καταγραφή όλων των εναλλακτικών ‘‘σεναρίων’’.
Αυτά τα τρία είναι απαραίτητα. Με το μυαλό όχι βέβαια αποκλειστικά σε κάποιο κόμμα ή κομμάτι κόμματος, αλλά στο γενικό συμφέρον τού εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Τα λέμε
Φίλε Μάρκομ Ξ,
Καλά τα λέει ο Κουβελάκης. Εντάξει, δεν το ψείρισα, αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω είναι σωστός.
Τα λέμε
Πόσταρες ένα σχόλιο-ατάκα. Δεν έχω καμία διάθεση για ατάκες.
Φίλε με το ασόβαρο ψευδώνυμο (αν δεν είσαι περαστικός που δεν θα μας ξανακάνεις την τιμή, καλό είναι να διαλέξεις ένα όνομα που να μην υπονομεύει την όποια συζήτηση), καλωσήρθες εδώ.
Ελάχιστη σημασία έχει τι καταλαβαίνουμε εμείς. Σημασία έχει τι κατάλαβε ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα».
Και μόνο γι’ αυτό άξιζε η διευκρίνιση. Τώρα, αν εσύ είσαι τόσο γραμμιτζής ώστε να είσαι πρόθυμος να παραδεχθείς ότι αυτό που κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια είναι ο σκύλος που ξέρει ξένες γλώσσες, δικαίωμά σου, δεν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι. Μη νομίζεις όμως ότι μιλάς και με τίποτε χαζούς…
Και μη μας μιλάς εμάς για αριστερισμό. Ένα μόνο παράδειγμα:
Έχουμε υποστηρίξει και από εδώ και σε άλλα τσαρδιά ότι το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» είναι ο ορισμός τού αριστερισμού. Αρχικά, δεν το είχαμε πάρει έτσι. Εκ των υστέρων όμως το είδαμε καθαρά. Και έκτοτε το λέμε, όταν το φέρνει η κουβέντα βέβαια, δεν βάζουμε ατέρμονη κασέτα.
Ξέρεις πολλούς αριστεριστές που έχουν την ίδια άποψη; Να μας τους υποδείξεις κι εμάς, να πάμε να τους βρούμε και να ιδρύσουμε νέο αριστερό σχήμα: ΕΡΑ (Ένωση Ρεαλιστών Αριστεριστών)
Τα λέμε
1. Τράγκας κλπ.
Είναι άλλο πράγμα να δίνεις συνεντευξη στον Πρετεντέρη ή στην Τρέμη και άλλο στον Τράγκα (Χ.Α. κλπ) και μάλιστα να μιλάς φιλικά στον ενικό (Αλέξη κλπ) με έναν άνθρωπο που ρούφαγε κρατικές διαφημίσεις και να θρηνείς μαζί του για τη φτωχολογιά κλπ κλπ. Νομίζω είμαι σαφής.
2. Εκεχειρία με την Εκκλησία σημαίνει ότι δεν σέβεσαι τη νομιμότητα, δεν σέβεσαι τη Δημοκρατία, δεν έχεις αρχές, δεν έχεις ιερό και όσιο. Σωπαίνεις την ώρα που καταληστεύονται φτωχοί άνθρωποι και την ώρα που γίνονται απερίγραπτα αίσχη ακόμη και σε βάρος παιδιών (όχι των δικών σου ασφαλώς, τότε δεν θα το ανεχόσουν).
3.Δεν είναι προσωπική ζωή η εκμετάλευση μιας θεσμικής κρατικής θέσης προς ίδιον όφελος. Να το αναλύσω; Νομίζω πως είμαι σαφέστατος.
4. Όποιος είναι διεφθαρμένος δεν είναι καλός πολιτικός. Όποιος δεν είναι καλός πολιτικός δεν είναι υποχρεωτικά διεφθαρμένος. Αυτό είναι σαφές. Δεν είναι αμφίδρομη η συνεπαγωγή.
Το πρώτο σκέλος της ομως ισχύει.
5. Να μην διαγράψετε κανένα αριστερό κόμμα. Να αγωνιστείτε να γίνει καλύτερο.
Λ.
ΥΓ
Συλληπητήρια για τον καλό σου παππού
και κλαμα η κυρια, παει ο καλος ο σφυριζα κ η ανταριζα κ τι θα γενουμε; μην αγχωνεσαι αγορι μου πηγαινε στο πασοκ η στη δημαρ η ξερω εγω στους οικολογους τι θα αλλαξει δηλαδη;
Αφού μου επιτρέπεις το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, για την οικονομία της συζήτησης μπορείς να με αποκαλείς γάϊδαρο ή Χότζα. Επί της ουσίας τώρα. Οι προτάσεις της αριστερής πλατφόρμας είναι ένας τρόπος για να διαφοροποιηθεί σε σχέση με την πλειοψηφία. Είναι κόμμα μέσα στο κόμμα και αυτό έδειξε και το συνέδριο το οποίο παρακολούθησα με ενδιαφέρον. Αυτό που υπερασπίστηκε πρώτα ο Λαφαζάνης ήταν το δικαίωμα που νόμιζε ότι είχε κατοχυρώσει από τη συνδιάσκεψη για ένα "ενιαίο" διπολικό ψηφοδέλτιο με διαπηδήσεις και άλλα τέτοια κόλπα, λέγοντας μάλιστα ότι κάτι τέτοιο είχε γίνει αποδεκτό χωρίς κανένα πρόβλημα στη συνδιάσκεψη. Την επόμενη μέρα του συνεδρίου τη Δευτέρα,στην iskra.gr, υπήρχαν μόνο κάτι φαρδιές πλατιές φωτογραφίες του Λαφαζάνη, δηλώσεις του Νταβανέλου και ούτε μια υποσημείωση του τι έλεγε ο Τσίπρας. Πολλοί άνθρωποι στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν απογοητευτεί, όχι από τη διπολική Ευρωδραχμολογία, αλλά από τη συντήρηση των μηχανισμών που έκαναν κουμάντο στον αυτοδιαλυμένο Συνασπισμό. Το θέμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει περισσότερα και όχι να λέει περισσότερα γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνουν εκλογές, αν τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πως θα είναι οι συνθήκες τότε.
Από την άλλη, πιο σημαντική θα ήταν για μένα μια απόφαση του συνεδρίου που θα πρόσθετε 2 αντιπροέδρους π.χ. και θα εξέλεγε την κεντρική επιτροπή με μια ενιαία λίστα με χαμηλή σταυροδοσία έτσι ώστε να μπει φρένο στην μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα.
Τελειώνοντας, δεν είναι καλό να απογοητεύουμε τον κόσμο που στρέφει τις ελπίδες του στο ΣΥΡΙΖΑ, άλλα να τον βοηθάμε να συμμετέχει όπου και όπως μπορεί. Να επισημάνω ότι αυτή η κριτική που κάνετε και εσείς εδώ ξεκίνησε να αναπαράγεται εντονότατα από το αστικό μπλοκ των εφημερίδων και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, με αποτέλεσμα πολύς από τον κόσμο που συμμετέχει στο ΣΥΡΙΖΑ να απογοητευθεί.
Ο ασόβαρος Γάϊδαρος του Χότζα
Εκείνο που ίσως να περίμενε η κοινωνία από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με την εναλλακτική του πρόταση,
πράγμα που δεν έγινε. Ο απλός κόσμος ρωτά και φοβάται: "Μα θα φύγουμε απο την Ευρώπη, μα μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας; μα μπορούμε να τα βάλουμε εμείς με τους ξένους;"
Γύρω από αυτό το πάρα πολύ (μα πάρα πολύ) εύλογο ερώτημα, περιστρέφεται όλη η καθεστωτική προπαγάνδα-εκβιασμός. Ανήκομεν εις την Δύσην, με την έννοια ότι είμαστε κτήμα της Δύσης, και αυτή η γνώση είναι ριζωμένη βαθειά στο συλλογικό συνειδητό. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να περιγράψει με σαφήνεια αυτό που προτείνει και τις δυκολότερες εκδοχές του, τόσο ο κόσμος θα φαντάζεται τα χειρότερα, θα φοβάται και δεν θα εμπιστεύεται το άγνωστο (και είναι λογικό!). Το να επιμένει κανείς σε αυτό΄το κρίσιμο σημείο αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, καθόλου κακό δεν κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα πρέπει αυτό το σημείο να καλυφθεί σωστά για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στα δύσκολα επίδικα που τον περιμένουν. Όσο ποιο γρήγορα το καταλάβουν κάποιοι, τόσο θα υπάρχουν ελπίδες. Όσο πιο αργά, τόσο χειρότερα.
Τώρα για τα εσωτερικά και "ενδοπαραταξιακά", εάν ο κόσμος απογοητεύεται από τους μηχανισμούς, και εάν το κόμμα είναι αρχηγικό και γραφειοκρατικό και κυβερώμενο από αναπαραγόμενη ελίτ (που είναι με τα μπούνια), την κύρια ευθύνη δεν την έχει η μειοψηφία, αλλά η "πλειοψηφία" - (καλό να το θυμίζουμε για να μην τρελλαθούμε, η πλειοψηφία που πλειοψηφεί, καθορίζει τη γραμμή και άρα έχει την κύρια ευθύνη!). Υπήρχαν μια σειρά από πρακτικές και εφαρμόσιμες προτάσεις για μια καταστατική λειτουργία που θα έκανε πραγματικά βήματα δημοκρατικής συγκρότησης - Αγνοήθηκαν πανηγυρικά, (και αγνοήθηκαν φυσικά από την ετερόκλητη και πλασματική και χειραγωγούμενη "πλειοψηφία" των συνέδρων, και όχι από τη μειοψηφούσα μειοψηφία!)
Κατά τα άλλα, η αριστερή πτέρυγα εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζεται ακριβώς με την "αριστερή πλατφόρμα", η οποία έτσι κι αλλιώς είναι και αυτή ένα μέρος του (γραφειοκρατικού) προβλήματος. (Αρκεί όμως να μην ξεχνάμε ότι το κύριο μέρος ταυτού του προβλήματος είναι εξ ορισμού η πλειοψηφούσα "πλειοψηφία", καλό να θυμίζουμε, γιατί ορισμένοι εδώ κι εκεί αντιστρέφουν την πραγματικότητα, λες και η μειοψηφία κυβερνά!).
Η αριστερή πτέρυγα βρίσκεται διάσπαρτη μέσα στο σώμα των πραγματικών μελών του ΣΥΡΙΖΑ, και είναι ακόμη πλειοψηφική σε αυτό το σώμα, ωστόσο με τον τρόπο λειτουργίας των μηχανισμών και των μονιμάδων επαγγελματικών και ημιεπαγγελματικών και ακαδημαϊκών μελών που κυβερνούν το κόμμα, "πλειοψηφεί" τελικά ο τρέχων "προεδρικός" μηχανισμός. (Δεν είναι δα και η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο!)
Όλα αυτά είναι η ΑλφαΒήτα,
και ακόμα δεν περάσαμε ατα επιχειρήματα.
Πικάπα
Φίλε Πικάπα,
Πολύ μεστό το σχόλιό σου! Σκέφτομαι ότι είναι κρίμα να "θαφτεί" στις μέσα σελίδες και λέω να το βάλω πρωτοσέλιδο. Τι λες;
Τα λέμε
Φίλε Λασκαράτε,
Άντε να δω πότε θα τιθασεύσεις κάπως τις εμμονές σου! Αναλυτικότερα:
1. Ο καλύτερος από Τράγκες, Τρέμηδες, Πρετεντέρηδες, Θέμηδες και όλο αυτό το σκυλολόι έχει σκοτώσει τη μάνα του αφού πρώτα τη βίασε. Τι ψάχνεις; Ένα είναι το ζήτημα: να τους χρησιμοποιήσεις περισσότερο από όσο θα σε χρησιμοποιήσουν εκείνοι. Μιλάς σαν ένας αριστεριστής τής ηθικής, δεν το καταλαβαίνεις;
2. Εκεχειρία με την εκκλησία ή τον διάβολο (π.χ.: Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ) σημαίνει πολιτική. Μη αναγκαία εκεχειρία, ή κακοί όρο ή κακή εφαρμογή της από τη μεριά σου, σημαίνει λάθος διαχείριση μιας δεδομένης κατάστασης ή μιας σειράς καταστάσεων.
3. Εκμετάλλευση θεσμικής θέσης για ίδιο όφελος; Εισαγγελική διατύπωση.
4. Όποιος είναι διεφθαρμένος δεν είναι καλός πολιτικός; Έλα τώρα! Η ηθική δεν είναι πεδίο ασύμβατο με την πολιτική. Δεν είναι όμως ένα και το αυτό. Δεν είναι καιρός να παραιτηθείς από την προσπάθεια να βρεις κάτι με το οποίο θα αντικαταστήσεις τον Θεό;
5. Αυτό προσπαθούμε και το ξέρεις.
Τα λέμε
ΥΓ Σε ευχαριστώ πολύ!
Φίλε Χότζα,
Δεν μπορώ να σου απαγορεύσω να προσπαθείς να διακωμωδήσεις αυτό το τσαρδί μέσω τής διακωμώδησης του ίδιου σου τού εαυτού. Επίτρεψέ μου όμως να σου πω το εξής:
Πριν από μερικές μέρες είχαμε μία μακρά και ενδιαφέρουσα συζήτηση με κάποιον φίλο τού ΚΚΕ. Αρχικά, υπέγραψε κι εκείνος με ένα ψευδώνυμο που δεν διευκόλυνε τη συζήτηση. Όταν του το επεσήμανα και του ζήτησα ό,τι ζήτησα από σένα, έδειξε κατανόηση και ανταποκρίθηκε στο αίτημά μου. Δεν ξέρω ποια είναι τα συναισθήματά σου απέναντι στους Κουκουέδες, υπάρχουν πολλοί Συριζαίοι που είναι αλλεργικοί. Ακόμα όμως κι αν ανήκεις σ’ αυτή την κατηγορία, ακόμα κι αν πάθεις αλλεργικό σοκ με αυτό που θα σου πω, δεν έχω τον παραμικρό δισταγμό να σου το πω: επί τού συγκεκριμένου ζητήματος αποδεικνύεσαι πολύ λίγος σε σχέση μ’ εκείνον.
Επί τής (υπόλοιπης) ουσίας.
Δεν με νοιάζει τι κάνει η Ίσκρα ή το Red Notebook π.χ., (το οποίο για σένα είναι προφανώς οι άγγελοι). Εγώ έθιξα στην ανάρτηση ένα συγκεκριμένο ζήτημα και απάντησα στα αντεπιχειρήματά σου όπως απάντησα. Για όλα όσα είπα δεν ακούω κιχ. Μόνο μια μπάλα βλέπω που ίπταται προς την κερκίδα τού Μαρακανά, και μου θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο «κι εσείς γιατί καταπιέζετε τους νέγρους;».
Λάθος, δεν βλέπω μόνο μια μπάλα. Βλέπω κι ένα ανόητο επιχείρημα: «Η κριτική σας είναι βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων και απογοητεύει τον κόσμο που στρέφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ». Είχα την εντύπωση ότι οι ανανεωτές τής Αριστεράς δεν χρησιμοποιούν τέτοια τερτίπια που έχουν χάσει πλέον κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο. Προφανώς έκανα λάθος. Είτε στο ότι είσαι ανανεωτής πραγματικά (δηλαδή και με ανανεωτικό τρόπο σκέψης), είτε στο ότι ο ανανεωτικός τρόπος σκέψης διόλου δεν αποκλείει την καταφυγή σε παλιομοδίτικες κομματικές συνδικαλιές.
Τα λέμε
Περιμένεις τώρα απάντηση σε αυτή τη μπούρδα;;; Ή περιμένεις να σου κάνουμε τη χάρη να πάμε στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ;;;
Κουκουές να είσαι. Στόκος να μην είσαι!
Το σχόλιό μου της 9¨20 με το ψευδώνυμό του, καλό είναι να παραμείνει εκεί που είναι, δηλαδή σχόλιο.
Τίποτε δεν πάει χαμένο, και πάντα βρίσκεται τελικά κάποιος άλλος, με άλλο όνομα, ή και χωρίς όνομα, που θα πεί τα ίδια πράγματα, ίσως και με τα δικά του λόγια ακόμα καλύτερα, και μάλιστα χωρίς ορθογραφικά λάθη!
Δεν είναι παρά λόγια. Λόγια που πάρα πολλοί τα σκέφτονται, και λόγια που καμιά φορά τυχαίνει να μπαίνουν σε μια τακτική σειρά.
Εις άλλα με υγεία.
Πικάπα
OK!
Δημοσίευση σχολίου