Ο Μαρξ πέθανε, ο Ένγκελς πέθανε, η Ρόζα πέθανε, ο Λένιν πέθανε, ο Τρότσκι πέθανε, ο Στάλιν πέθανε, ο Τσε πέθανε, ο Μάο πέθανε, ο Κάστρο τη βγάζει δεν τη βγάζει, ο Τσάβες έμπλεξε άσχημα και, τώρα τελευταία, ο Γιάννης Μηλιός δεν αισθάνεται καθόλου καλά και το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο τα ’χει παίξει!

ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ, τουλάχιστον για όσους ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια των αριστερών εσωτερικών ‘‘τριγμών’’: ο ΣΥΝ (κατ’ επέκταση και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όταν συναχώνεται ο πρώτος, αρχίζει σχεδόν αμέσως κι ο δεύτερος τα αψού!), ασχέτως της δημοσκοπικής ανόδου του, περνάει ζόρια! Βέβαια, για να τα λέμε όλα, όπως ορθά επισημαίνει με την τελευταία ανακοίνωσή του το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, καθώς τα πράγματα όλο και σκουραίνουν, ζόρια περνάει ολόκληρη η Αριστερά (του Μετώπου Α-Α συμπεριλαμβανομένου, βεβαίως βεβαίως…). Οπότε, ας μη χαρούν μερικοί-μερικοί, ενδεχομένως, από όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές, επειδή σήμερα θα μιλήσουμε για τα ζόρια τού ΣΥΝ. Λίγο ή πολύ, αφορούν σε όλους εμάς.  

ΤΙ ΤΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ και από πού προέρχονται; Ένα ένα. Ας εξετάσουμε κατ’ αρχήν το πρώτο ζήτημα. Βασικά, τα προκαλούν δυο ευδιάκριτες εξελίξεις.

Η πρώτη είναι η σαφής ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, η οποία συνοψίζεται με εύγλωττο τρόπο στο σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ». Είναι αλήθεια ότι παρόμοια θέση δεν εκφράζεται ούτε κατά διάνοια στην απόφαση του τελευταίου συνεδρίου τού ΣΥΝ, ούτε και στις κατοπινές συνεδριάσεις τής Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι δεν ανιχνεύεται, παρά με πολύ-πολύ διασταλτική ερμηνεία κάποιων σημείων —τόσο διασταλτική, που θα ισοδυναμούσε με καραμπινάτη διαστρέβλωση— ούτε στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ, η οποία έγινε ελάχιστες ημέρες πριν τη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, όπου και αποφασίστηκε η υιοθέτηση της συγκεκριμένης γραμμής. Επομένως, δεν είναι ούτε αυθαίρετο, ούτε υπερβολικό να σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΝ, κατά κάποιο τρόπο ‘‘εσύρθη’’ να βάλει την υπογραφή του κάτω από το «καμιά θυσία για το ευρώ». Αλλά ας μη μείνουμε εκεί. Δεν έχει και τόσο σημασία και, εξ άλλου, αντί του «εσύρθη» μπορεί κάλλιστα να αντιπροτείνει κάποιος άλλος τη διατύπωση «άκουσε και πήρε τα μηνύματα των καιρών, όπως πρέπει να κάνει κάθε αριστερό κόμμα». Άφεριμ κι εμείς μαζί του! Σε κάθε περίπτωση πάντως, η τζίφρα έπεσε και την κρατάμε.[1]

Η δεύτερη εξέλιξη είναι τα ‘‘γκάζια’’ που έχει πατήσει ο ΣΥΝ για να ακουστεί σε ευρύτερα ακροατήρια, επομένως και για να διευρύνει την επιρροή του, καθώς και οι επαφές του με στελέχη τού ΠΑΣΟΚ, τα οποία αποφάσισαν να κουνήσουν μαντήλι στον ΓΑΠ και στους λοιπούς …‘‘αντιεξουσιαστές της εξουσίας’’. Αυτή η προσπάθεια είναι συνεπής με τη στρατηγική κατεύθυνση (του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ) της δημιουργίας ενός αριστερού συνασπισμού εξουσίας. Κατεύθυνση, να το πούμε κι αυτό, με την οποία εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα.

Αυτές είναι οι αιτίες λοιπόν, κατά την ταπεινή μας άποψη. Ας δούμε τώρα τους συντελεστές εκ των οποίων προέρχονται τα ζόρια τού ΣΥΝ.

ΣΥΝΗΘΩΣ, ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ τέτοιου τύπου πονοκεφάλους προκαλούν κάποιες ισχυρές μειοψηφίες. Στην προκείμενη περίπτωση όμως, συμβαίνει το εξής παράδοξο: να είναι η πλειοψηφία αυτή η οποία κυρίως ‘‘γκρινιάζει’’ (αν και ούτε το Αριστερό Ρεύμα τού Λαφαζάνη κάθισε τελείως ήσυχο). Πλειοψηφία, στην οποία στηρίζεται και στηρίζει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας! Παρ’ όλα αυτά, είναι αυτονόητο ότι, κατά μεγάλο, το μεγαλύτερο ποσοστό, η ‘‘γκρίνια’’ απευθύνεται σ’ αυτόν, ως Πρόεδρο του κόμματος.

Κάπως σιωπηλή και ‘‘υπόγεια’’ ‘‘γκρίνια’’ όμως, να το παραδεχθούμε αυτό. Από το ψάξιμο που κάναμε δεν εντοπίσαμε παρά μόνο ένα άρθρο στην «Αυγή», το οποίο βάλλει ευθέως και ολογράφως κατά του συνθήματος «καμιά θυσία για το ευρώ». Η Iskra τού Αριστερού Ρεύματος αντέδρασε μάλλον χλιαρά στις συνεργασίες με πρώην στελέχη τού ΠΑΣΟΚ (το άλλο μικρότερο τμήμα της εξ αριστερών αντιπολίτευσης, η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση, ούτε καν χλιαρά), ‘‘σιγοντάροντας’’ μια ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας (εξ αριστερών) 32 στελεχών και μελών τού ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.[2] Όσο για τις αντιδράσεις μετά την πρόσφατη διαδικτυακή συνέντευξη Τσίπρα στο ελληνοκεντρικό site olympia.gr και σε άλλα παρόμοια ηλεκτρονικά social media, τα οποία χαρακτηρίζει μπόλικη ελληνορθοδοξία και αντιπαγκοσμιοποιητική διάθεση, από τη σκοπιά όμως της υπεράσπισης του ελληνισμού, και ποικίλο αναγνωστικό κοινό από το οποίο δεν απουσιάζουν ασφαλώς και οι ακροδεξιοί, αυτές ήταν κυριολεκτικά βουβές! Δεν ακούστηκε ούτε κιχ ένστασης και διαμαρτυρίας! Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στο διαδίκτυο συζητήθηκε επικριτικά σε αρκετές περιπτώσεις —σε ορισμένες από αυτές, με την εμπλοκή και της ταπεινότητάς μας.[3]

ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ, αυτή την αφωνία δεν την περιμέναμε από το ‘‘σκληρό’’ πυρήνα της τωρινής πλειοψηφίας τού ΣΥΝ: το Κοκκινοπράσινο Δίκτυο και, βεβαίως βεβαίως, τον Γιάννη Μηλιό, υπεύθυνο Οικονομικής Πολιτικής τού κόμματος και λενινιστή χωρίς λενινισμό! Κανονικά, έπρεπε να έχουν βγει στα κεραμίδια σαν τους γεναριάτικους γάτους —έστω και ένα μήνα νωρίτερα! Γιατί για όλα τα θέματα που θίξαμε, οι θέσεις τους κινούνται στην διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Φανατικοί εχθροί του ‘‘λαϊκισμού’’, είτε στην καρατζαφέρεια εκδοχή, είτε στην πασοκική, είτε στην ‘‘εθνοκομμουνιστική’’ (λέγε με ΚΚΕ), διαπρύσιοι κήρυκες του «τι Παπάγος (ευρώ), τι Πλαστήρας (δραχμή)», σημασία έχουν οι παραγωγικές σχέσεις και κυρίως η ταξική πάλη, η οποία όμως, —έτσι τα ’φερε η ζωή!—  ευνοείται από το ...ευρώ, και βέβαια ορκισμένοι ‘‘αντιεθνικιστές’’, που σου κόβουν την καλημέρα, ακόμα κι αν πανηγυρίσεις κάνα γκολ «του αντιπροσωπευτικού ποδοσφαιρικού συγκροτήματος του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού»! Σκέψου να σε δουν να δίνεις και συνέντευξη στο olympia.gr!!!

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ δεν έβγαλαν κιχ οι φίλοι μας, δεν μας είναι δύσκολο να φανταστούμε την ‘‘πίκρα’’ που έφαγαν. ‘‘Πίκρα’’ αυτοί; Μέλι εμείς! Το οποίο θα μετατραπεί σε νέκταρ, αν αυτή η νέα γραμμή τού ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχιστεί με λιγότερα λάθη και χωρίς ζιγκ-ζαγκ.

ΥΓ(Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου 2011): Ο φίλος  redteam με ένα σχόλιο μάς διευκρινίζει ότι η τάση τού ΣΥΝ «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» επέκρινε την πρόσφατη συνεργασία τού ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με την «Κοινωνική Αριστερά» των πρώην στελεχών τού ΠΑΣΟΚ Κοτσακά, Ραυτόπουλου, κ.ά. Έστειλε μάλιστα και σχετική επιστολή στην «Αυγή», η οποία όμως, όπως υποστηρίζει και δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε, δεν δημοσιεύθηκε (μπορείτε να τη διαβάσετε στο σχόλιό του, όπου την παραθέτει). Τον ευχαριστούμε για την πληροφορία, η οποία έχει τη σημασία της, αλλά είμαστε ‘‘αθώοι’’ τού …‘‘εγκλήματος’’! Πριν γράψουμε ό,τι γράψαμε, εξετάσαμε το blog τής εν λόγω τάσης, όπου δεν υπήρχε ούτε η επιστολή, ούτε κάποιο σχετικό post.

Για να τα λέμε όλα όμως, εκεί που δεν είμαστε και τόσο ‘‘αθώοι’’ (αλλά χωρίς καμία πρόθεση) είναι στην αξιολόγηση της αντίδρασης του Αριστερού Ρεύματος (Λαφαζάνης) γι’ αυτή τη συνεργασία. Δεν ήταν και τόσο χλιαρή όσο λέμε, αφού στην Iskra είχε δημοσιευτεί και άλλο κείμενο, εκτός από αυτό που αναφέρουμε στην ανάρτησή μας. Αλλά έχουμε και το ελαφρυντικό μας: το link γι’ αυτό το δεύτερο άρθρο δεν είχε καμία ιδιαίτερη οπτική σήμανση στο κείμενο της Iskra, για το οποίο κάνουμε λόγο (βάζοντας και link) στο post. Μόνο αν πέρναγε το ποντίκι από εκεί, μπορούσε κανείς να το διακρίνει. Ε, το δικό μας δεν έτυχε να περάσει! Μισή ντροπή δική του, μισή ντροπή τής Iskra! ;-)

[1] Όπως έχουμε κρατήσει και τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στη συνέντευξη τύπου με αφορμή την Έκθεση της Θεσσαλονίκης, όπου, απαντώντας σε κάποια ερώτηση, αναρωτήθηκε ρητορικά πως, αν η χώρα μας δεν έχει κάποιες μίνιμουμ αντιπαροχές για την εκχώρηση της δυνατότητάς της να διατηρήσει το εθνικό της νόμισμα, «τι νόημα έχει η παρουσία της [στην Ευρωζώνη];»      

[2] Δυο λόγια γι’ αυτές τις συνεργασίες, χωρίς να φωτογραφίζουμε κανένα πρόσωπο: Όταν, αυτή την εποχή, μαθαίνουν ότι η Αριστερά συζητάει, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προσέλθει κάθε καρυδιάς καρύδι. Μια κάποια διαλογή είναι επιβεβλημένη. Όσο όμως είναι επιζήμιο να την κάνεις με σουρωτήρι, άλλο τόσο αναποτελεσματικό είναι να την κάνεις με το κόσκινο του αλευριού!

[3] Πολύ συνοπτικά η θέση μας: Ο (αριστερός) Μωάμεθ πρέπει να πηγαίνει όχι μόνο στο βουνό, αλλά και στου βοδιού το κέρατο, προκειμένου να διαδώσει τις ιδέες του! Παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις βέβαια και προνοώντας να εξουδετερώσει εκ των προτέρων την όποια εκμετάλλευση επιχειρηθεί να γίνει από εχθρούς και ‘‘φίλους’’, αλλά και την οικειοποιητική διαστρέβλωση από τους ‘‘αταίριαστους’’ συνομιλητές του. Είμαστε πρόθυμοι να δεχθούμε ότι εδώ, στις προφυλάξεις δηλαδή, δεν τα έκανε όλα σωστά ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλά μέχρι εκεί. Η γενική θέση μας για τον (αριστερό) Μωάμεθ δεν αλλάζει!

Η εικόνα, από το werra-apotheke-mihla.de