Την είδα πριν λίγα λεπτά στην Καλύβα. Και
με συγκλόνισε. Στο διάβολο αυτά που έπρεπε να γράψω σε τούτη την ανάρτηση. Ας
με διαγράψουν! Δεν μπορώ να προσπεράσω αυτή την ανείπωτη θλίψη, αυτή που, εγώ
τουλάχιστον, δεν μπορώ να μεταφράσω σε λόγια. Δεν μπορώ να μη σταθώ, και να μη σας
ζητήσω να σταθείτε κι εσείς, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, σε αυτή την
εικόνα τού ηττημένου από τον πιο ισχυρό και αιχμαλωτισμένου πλάσματος της Φύσης.
Αιχμαλωτισμένου μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση του νικητή...
Τι Ύβρις! Όλα τα ζωντανά να είμαστε παιδιά
τής ίδιας μάνας, τής Φύσης, να έχουμε όλα μεγαλώσει και τραφεί με το ίδιο γάλα, και να
απέχουμε τόσο πολύ από το να είμαστε όλα συντροφάκια...
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Η
εικόνα που λέει όσα δεν λένε ένα εκατομμύριο λέξεις είναι τού Γιώργου Μουτάφη. Από το panosz.wordpress.com.
2 σχόλια:
Πολύ καλό!!!
Φίλε Λύσιππε,
Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου