Ένα post για τον Αναγνώστη Λασκαράτο και την ειρηνική συνύπαρξη

Όπως ξέρουν οι τακτικοί επισκέπτες και επισκέπτριες αυτού τού τσαρδιού, για περίπου πάνω από ένα χρόνο οι σχέσεις μας με τους συνδιαχειριστές τού roides.wordpress.com δεν ήταν και οι καλύτερες. Για να τα λέμε όλα για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν σχέσεις ‘‘πολέμου’’. Στην αρχική φάση ήταν ο Λασκαράτος που διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις μαζί μας, υποχρεώνοντας κι εμάς να πάψουμε να σχολιάζουμε στο εξ ημισείας τσαρδί του. Στη δεύτερη, ήμαστε εμείς που επιδείξαμε ‘‘ιδιαίτερη’’ πολεμική δραστηριότητα με διάφορες επιθετικές πρωτοβουλίες (= αναρτήσεις). Πρόσφατα, μπήκαμε σε μία τρίτη: σε αυτήν τής ειρηνικής συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών απόψεων και φιλοσοφιών. Πώς προέκυψε αυτή;

Προέκυψε όταν ο Λασκαράτος πήρε την πρωτοβουλία να κάνει μια κίνηση καλής θέλησης (αυτό το αναφέρω τιμητικά για εκείνον κι όχι από ανόητα εγωιστικά κίνητρα διαφύλαξης του ‘‘κύρους’’ μας) κι εμείς ανταποκριθήκαμε και με το παραπάνω. Κοντολογίς, προέκυψε μέσα από την κοινή βούληση και των δύο πλευρών να πάψουν οι ‘‘εχθροπραξίες’’.

Νωρίτερα σήμερα ο Λασκαράτος εγκαινίασε αυτή την τρίτη φάση, ποστάροντας ένα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση (κι αυτό το λέω πάλι τιμητικά για εκείνον και όχι εγωιστικά: εκτιμώ το γεγονός πως αναγνώρισε το δίκαιο της άποψης, σύμφωνα με την οποία αφού εκείνος ήταν που διέκοψε τις διπλωματικές θέσεις, πάλι εκείνος θα έπρεπε να είναι αυτός που θα τις αποκαθιστούσε πρώτος). Θα του απαντήσουμε βέβαια εκεί. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, ας αξιοποιήσω την ευκαιρία:

Τον (ξανα)καλωσορίζουμε εδώ με ανοιχτή καρδιά και χωρίς να ‘‘του κρατάμε’’ το παραμικρό (το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Ρο, άσχετα αν εκείνος δεν ήθελε πολλές παρτίδες μαζί μας, σε αντίθεση με τον Λασκαράτο). Είμαστε σίγουροι πως το ίδιο ισχύει κι από τη μεριά τους. Είναι αλήθεια πως γράψαμε εδώ σκληρές κουβέντες. Πιστεύουμε όμως ότι θα κατανοήσουν —ίσως και μόνο η εξέλιξη των πραγμάτων να αρκεί γι’ αυτό— ότι ποτέ δεν είχαμε τίποτε προσωπικό εναντίον τους κι ότι το μοναδικό κίνητρό μας ήταν αμιγώς πολιτικό, χωρίς κανενός άλλου είδους ταπεινά και μικρόψυχα ελατήρια.

Λοιπόν, φίλε Λασκαράτε, ...τα λέμε!