İdeolojik - politik savaş? Τι είναι αυτά; Τούρκικα;

Ο Φώτης Μπενλισόι, στέλεχος παλαιότερα τού αριστερού τουρκικού κόμματος ODP (Ελευθερία – Αλληλεγγύη) και τώρα μέλος του δικτύου Αντικαπιταλιστική Δράση, και ο οποίος συμμετέχει στην εξέγερση και τις διαδηλώσεις που έχουν ξεσπάσει στην Τουρκία, έδωσε μία συνέντευξη στον Γιάννη Αλμπάνη (Red Notebook). Μία από τις ερωτήσεις είναι η εξής:

Στην Ελλάδα οι γνωστοί κύκλοι των μίντια και των εθνικιστών προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα με το σχήμα σύγκρουση στρατού-ισλαμιστών; Ποια είναι η γνώμη σου; Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του Ρεμπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος στις κινητοποιήσεις; (ΣτΣ το Ρεπουμπλικανικό κόμμα πρόσκειται στον στρατό);

Η απάντηση του Μπενλισόι (ο υπερτονισμός με bold γράμματα είναι δικός μας):

Αυτή είναι και η εκδοχή του Ερντογάν. Προσπαθεί να πείσει ότι οι διαδηλώσεις είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας των κεμαλικών να προκαλέσουν πραξικόπημα. Το ίδιο επιχείρημα εξέφραζε και ο Μόρσι στην Αίγυπτο κατά των διαδηλωτών που εξέφραζαν την αντίθεση τους στην κυβέρνηση της Αδελφότητας, λέγοντας ότι είναι υπολείμματα του μουμπαρακικού καθεστώς. Η εξέγερση βέβαια (όπως άλλωστε κάθε εξέγερση) κινητοποιεί έναν ανομοιογενή πληθυσμό. Στα σπλάχνα τις εξέγερσης συγκρούονται υπόγεια διάφορα πολιτικά ρεύματα. Υπάρχουν κεμαλικοί, εθνικιστές, ισλαμιστές που είναι εκτός του κόμματος του Ερντογάν, η Αριστερά, οι Κούρδοι. Είναι ένα τεράστιο μείγμα που εκφράζει μαζικά την αντίθεση της κατά της αστυνομικής καταστολής. Η ύπαρξη όμως ομάδων εθνικιστικών και κεμαλικών δεν πρέπει να κάνει την Αριστερά να αφήσει το κίνημα. Το αντίθετο μάλιστα, η εξέγερση και οι καθημερινές εμπειρίες που συσσωρεύονται από έναν κόσμο που στο παρελθόν δεν είχε καμία πολιτική δραστηριότητα, αποτελεί μια τεράστια αφορμή για ριζικές αλλαγές στις συνειδήσεις. Ένα παράδειγμα νομίζω θα ήταν αρκετό να δώσω τη ρευστότητα της κατάστασης, σε επίπεδο πολιτικών συνειδήσεων. Προχθές είδα μια μικρή ομάδα νέων που κάνανε το χαιρετισμό της φασιστικής οργάνωσης των Γκρίζων Λύκων και φωνάζανε το κλασικό σύνθημα της αριστεράς ‘όλοι ενωμένοι κατά του φασισμού’! Αν η Αριστερά καταφέρει να δράσει δυναμικά μπορεί να καταφέρει να αγγίξει έναν κόσμο που στο παρελθόν δεν είχε καμία επαφή. Χρειάζεται δηλαδή και μία εσωτερική ιδεολογική-πολιτική μάχη[*] εντός του κινήματος. Μόνο έτσι μπορούμε για παράδειγμα να εμποδίσουμε τους κεμαλικούς να καπελώσουν το κίνημα. Η βάση του ΡΛΚ συμμετέχει μαζικά στο κίνημα αλλά τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν είναι αυτό που δίνει το κεντρικό στίγμα.

Τι μας λέει ο σύντροφος; Μπούρδες μας λέει! —τι να περιμένει κανείς από το μέλος ενός γκρουπούσκουλου! Άκου εκεί ιδεολογική-πολιτική μάχη! Τι είμαστε, αγριάνθρωποι; Δεν έχει ακόμα μάθει ο σ. Φώτης πόσο αποτελεσματικά και χωρίς καμία μάχη, χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα, δρούσε η ελληνική Αριστερά δύο χρόνια πριν τέτοια εποχή στην πλατεία Συντάγματος; Όπου άλλοι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης και μη τους είδατε μη τους απαντήσατε, γιατί πήγαν και κλείστηκαν (δυναμικά) στα τείχη τής Τροίας τού Περισσού, κι άλλοι έγιναν ένα με το λαό και φώναζαν μαζί του «ό,τι θέλει ο λαός, από πίσω κι από μπρος»; Μα πού ζουν οι Τούρκοι σύντροφοι; Καλά τους λένε μπουνταλάδες! Άσε που είναι και ολοκληρωτικών αντιλήψεων, όχι σαν εμάς τους Έλληνες που γεννήσαμε την Άμεση Δημοκρατία! Διότι, τι θα πει «να εμποδίσουμε τους κεμαλικούς να καπελώσουν το κίνημα»; Γίνεται να εμποδίσεις κάποιους να καπελώσουν το κίνημα χωρίς να το καπελώσεις εσύ, οπότε αντίο Άμεση Δημοκρατία, καλώς ήρθες ‘‘σταλινισμέ’’; Δεν γίνεται!

Όποιος δεν μας πιστεύει να ρωτήσει και τους φίλους μας τής ΕΟΣ! ;-)

[*] Ιδεολογική - πολιτική μάχη. İdeolojik - politik savaş στα τουρκικά.

Η φωτογραφία τού Φώτη Μπενλισόι από την «Αυγή» (που κατάφερε μεν να τον φωτογραφίσει, αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσει και να τον ‘‘διαβάσει’’...).