Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Δέκα φράσεις με τη λέξη μετά



1.
Δεν υπάρχει κανένα μετά. Όσοι το χρησιμοποιούν θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το τώρα που είναι μία πορεία προς το πριν.

2.
Το μετά, για ένα παιδί τής Αφρικής που πεθαίνει τώρα, αυτή τη στιγμή, επειδή δεν έχει να πιει μισό ποτήρι καθαρό νερό, είναι μία μετωνυμία τού θανάτου.

3.
Η μετανεωτερικότητα είναι το τελευταίο καταφύγιο των αχρείων.

4.
Το πρώτο βιβλίο τού Ανδρουλάκη μετά την κατάρρευση των πρωτοσοσιαλιστικών καθεστώτων είχε τον τίτλο «Μετά».

5.
Είναι τυχαίο που στο ερώτημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» δεν υπάρχει η λέξη
μετά;

6.
Και μετά… ξύπνησες! Έτσι δεν πάει η ατάκα που λέμε σε κάποιον ο οποίος τρέφει φρούδες ελπίδες;

7.
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Αν έχεις την ισχύ να επιβάλεις το δίκιο σου, σού αναγνωρίζεται και με το παραπάνω!

8.
Εκτός από τη χρήση της για τον καθορισμό ιστορικών περιόδων (μετασοβιετική εποχή, μεταφορντισμός, κ.λπ.), το μετά είναι μία λέξη που πρέπει να διαγραφτεί από το λεξιλόγιο κάθε αριστερού.

9.
Διαφορετικά, ίσως και χωρίς καν να το καταλάβει, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να καταλήξει στον μεταμαρξισμό.

10.
Δεν υπάρχει κανένα μετά. Υπάρχει μόνο το μη εισέτι είναι!


Η εικόνα είναι έργο τού YongSub Noh. Από το xaxor.com.


8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλό. επιτέλους συμφωνούμε. Ισως χρειάζεται να συζητήσουμε τη μετα-πολίτευση, εννοώ την άποψη περί τέλους της
Σταύρος

LeftG700 είπε...

Φίλε Σταύρο, και να μη συμφωνούσαμε, πάλι φίλοι δεν θα ήμασταν; :-)

Ο όρος μεταπολίτευση δεν παρουσιάζει πρόβλημα κατά την άποψη που αναφέρω και στην ανάρτηση. Αναφέρεται σε μία χρονικά προσδιορισμένη ιστορική περίοδο και είναι απολύτως ανάλογη με τα παραδείγματα μετασοβιετική εποχή, μεταφορντισμός, κ.λπ.

Είναι αργά για να πιάσουμε την κουβεντα για το τέλος ή το μη τέλος τής μεταπολίτευσης. Να βάλω μόνο ένα ζήτημα πάνω στο τραπέζι, έτσι για να το σκεφτούμε:

Σε μία εποχή που παγκοσμίως έχει έρθει το πάνω κάτω και στην οποία είναι φανερό πια ότι έχουμε περάσει σε άλλη φάση, πόσο λογικό είναι να συζητάμε για το αν έκλεισε η περίοδος της μεταπολίτευσης ή όχι;

Καλό βράδυ.


Τα λέμε

skipper είπε...

"Εκτός από τη χρήση της για τον καθορισμό ιστορικών περιόδων (μετασοβιετική εποχή, μεταφορντισμός, κ.λπ.), το μετά είναι μία λέξη που πρέπει να διαγραφτεί από το λεξιλόγιο κάθε αριστερού."

Μέχρι να δοθεί η δέουσα προσοχή στο ΤΩΡΑ ...ας μην το διαγράψουμε , διότι χαρακτηριστικόν του μπουνταλά είναι η απουσία του "και μετά τι"

LeftG700 είπε...

Καλώς τον κυβερνήτη! :-)


Εντάξει, μια υπερβολή ήταν η διαγραφή, καταλαβαίνεις. Όσο για τους μπουνταλάδες που ρωτάνε και μετά τι;, εγώ έχω βρει μια απάντηση που για την ώρα τη βρίσκω αρκετά ικανοποιητική:

Και μετά τι; Ψωμί και τυρί! Βάλε κι εσύ το μυαλουδάκι σου να το βρούμε αυτό το τι. Διαφορετικά, άμα με αφήσεις μόνο μου να πονοκεφαλιάζω για να βρω τι θα σου σερβίρω, μην παραπονεθείς μετά ότι δεν είναι του γούστου σου!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7804.html

Ανώνυμος είπε...

Ο όρος μεταπολίτευση, αγαπητοί φίλοι, δεν έχει χρονική έννοια. Δε σημαίνει "μετά από κάτι". Ανήκει στην ίδια κατηγορία με λέξεις όπως μεταβολή, μετατροπή, μετάπτωση, μεταμόρφωση, μετάνοια, μεταμέλεια, μεταρρύθμιση, μετάφραση, μεταγλώττιση, μεθερμηνεία κλπ. Σημαίνει δηλαδή την αλλαγή από μία κατάσταση σε μια άλλη -και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δηλώνει την αλλαγή πολιτεύματος.
Δε βλέπω λοιπόν το λόγο για τον οποίο θα πρέπει να εξοριστούν από το αριστερό λεξιλόγιο όλες εκείνες οι λεξούλες που αρχίζουν με την πρόθεση "μετα-". Εκτός πια κι αν η Αριστερά δεν επιθυμεί τη μεταβολή, που δεν το νομίζω.
Υπάρχουν βέβαια κάποιες λεξούλες, που στα ελληνικά αρχίζουν με την πρόθεση "μετα-" και είναι όντως προβληματικές εννοιολογικά. Είναι όλες εκείνες οι λεξούλες που στις λατινογενείς γλώσσες (και όχι μόνο) αρχίζουν με την πρόθεση "post-". Τι πρόβλημα υπάρχει στις λεξούλες αυτές; Ότι συνήθως αποτελούν κατασκευές κενές περιεχομένου, των οποίων η μόνη χρησιμότητα είναι να δηλώνουν την αμηχανία μας, την άγνοιά μας και την αδυναμία μας να τους προσδώσουμε θετικό περιεχόμενο. Τι σημαίνει, φερ' ειπείν, ο όρος "μεταφορντισμός"; Σημαίνει απλώς τη διαίσθηση ότι το φορντικό μοντέλο εκπνέει, αδυνατούμε όμως να προσδιορίσουμε θετικά τι είναι αυτό που θα το διαδεχτεί...

Τα σέβη μου,
Φιλίστωρ

Ενη είπε...

Κοιτα να δεις, πως ριχνοντας μια ματιά στα σχολια, βρίσκομαι σε ενα παλαιό ποστ σας,
Αριστερά Φιλαράκια, με τίτλο

"Δέκα φρασεις με τη λέξη μετά" και μου ερχεται στο νου μια εποχή εκει στο τέλος της δεκαετίαες του '70 οπου,
υπήρχαν πολλές εκδοσεις Τεχνης και μια απο αυτές ηταν η ΓΡΑΦΗ, οπου μεταξυ των εξαιρετικων συντελεστων της ηταν ο Γιωργος Σιδηρόπουλος κ.α. αξιόλογοι ανθρωποι της εποχης της λεγόμενης "μεταπολίτευσης"....

Λοιπόν μιά μερα επικοινωνει μαζί μου ενας εκ των συντελεστων της και μου ζήτησαν να γραψω ενα κειμενο για το Χορό.

(Εκεινη την περίοδο ειχα δημοσιευσει καποια κειμενα για το Χορό σε μια αλλη περιοδικη εκδοση την "Καλλιτεχνικη Επιθεώρηση", στην "Ομπρελλα" κ.α. και ετσι με βρηκαν)
Κλεινει η παρένθεση.

Το θέμα , σ΄αυτό το ποστ που μου κινησε το ενδιαφέρον, ειναι η λέξη "μετά" επειδή ακριβως ο τιτλος του κειμένου μου τότε ηταν
"Ο ιστορικος μοντερνος χορός",

οπου ανέφερα τα εξης:

"Στη δεκαετία του '30 αρχισαν να εμφανίζονται στον τομέα της χορευτικης τέχνης, ριζοσπαστικές ιδέες και φόρμες που αποτέλεσαν την εκφραση του "μοντερνου χορου, και στην Ευρώπη και στην Αμερική".

Αναφέροντας και αναλύοντας λοιπόν στο κείμενο μια πληθωρα χορογραφικων "κινημάτων" απο
διεθνους φήμης χορογραφους και στις δυο Ηπειρους,
καταληγοντας στο κειμενο επισημαινεται, οτι ο "ιστορικός μοντερνος χορός" της δεκαετίας του 1930, δεν ειναι πλεον μοντέρνος".
"Στις επόμενες δεκαετίες οι μεταγενέστεροι συγχρονοι χορογραφοι συμβαλλουν στη ΜΕΤΑΒΟΛΗ (η λέξη μετα) της θεατρικης χορευτικης μορφης, απεικονίζοντας με το "συγχρονο χορό" (οπως τώρα αποκαλειται), τη σημερινη εποχή και τα προβλήματα της".

Ετσι ολη η εννοια του post-something, ηταν πολύ συχνή αναφορά πολλων οταν αναφερονταν στις διαφορες μορφες Τέχνης,
μουσική, θεατρο,λογοτεχνία, αρχιτεκτονική, χορός κ.α.

υγ. Με την ευκαιρία της αλλης λέξης στο ποστ το "παρόν", πάλι ο χορός εχει δώσει μια ωραια "ερμηνεια"
"the time before the time after"
που σημαινει "the present", που ειναι ο τίτλος μπαλέτου του Αλβιν Ειλυ.

υγ.
Ελπιζω να συγχωρηθω και απο τα Α.Φ.
και απο τους σχολιαστες για αυτή την "παρένθεση".



Ενη είπε...

Μια απαραίτητη διόρθωση.

Το περιοδικό που αναφέρω ως "καλλιτεχνικη επιθεώρηση" ειναι το "Τέχνη και πολιτισμός" , που το εξεδιδε η Πανελληνια Πολιτιστική Κίνηση.