Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Αλήθεια, ποιος διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ;




Αυτό ρωτούσε ο Αντώνης Νταβανέλλος, από τον ιστότοπο Rproject στις αρχές τού μήνα. Και ρωτούσαμε κι εμείς με τη σειρά μας τους ‘‘μενσεβίκους’’ τού ΣΥΡΙΖΑ, δύο αναρτήσεις πιο πίσω,  τι σήμαινε η εξαφάνιση από την Πολιτική Απόφαση της δέσμευσης, που η ίδια η πλειοψηφία είχε συμπεριλάβει στις προς συζήτηση Θέσεις της για το Συνέδριο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν πως θα αντιμετώπιζε ενδεχόμενες απειλές ή εκβιασμούς με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα, συμπεριλαμβανόμενου και αυτού τής εξόδου από την ευρωζώνη. Πριν καν τελειώσει ο Ιούλιος και δύο μόλις βδομάδες μετά το τέλος τού ‘‘πανηγυρικού’’ Ιδρυτικού Συνεδρίου τού ΣΥΡΙΖΑ (‘‘πανηγυρικού’’ λόγω τών γιουχαϊσμάτων που ακούστηκαν από τη Θύρα 1 —των Προεδρικών ντε!), σπεύδει ο Γιάννης Μηλιός, μέλος τής Πολιτικής Γραμματείας (= Πολιτικό Γραφείο) της Κεντρικής Επιτροπής και Υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, να μας διαφωτίσει και εμάς και εκείνον.

Σε συνέντευξή του στη χθεσινή Εφημερίδα τών Συντακτών του έγινε και η παρακάτω ερώτηση:

Στο συνέδριο διασαφηνίστηκαν αρκετές ‘‘γκρίζες ζώνες’’, όμως παραμένει το ‘‘μπλέξιμο’’ με το ευρώ. Τελικά, εντός ή εκτός ευρώ;

Για να ξεκινήσει την απάντησή του με την εξής φράση:

Έχω τη γνώμη ότι επαναφέρετε ένα ερώτημα που έχουμε ξεπεράσει.(!!!)

Ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος (αλλά ...λενινιστής όμως, όλα κι όλα!) ο Μηλιός τράβηξε το σπαθί του και έλυσε τον νέο Γόρδιο Δεσμό, το πρόβλημα του κοινού νομίσματος εντός δευτερολέπτων! Αυτό όμως είναι το λιγότερο! Το περισσότερο είναι ότι με αυτό το απύθμενο, μειλίχιο θράσος 1000 πιθήκων που τον χαρακτηρίζει, τσουβάλιασε όλο τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο σακούλι τής δικής του προσωπικής άποψης! «Επαναφέρετε ένα ερώτημα που έχουμε ξεπεράσει», λέει στον δημοσιογράφο. Έχουμε(!!!)

Τι του επιτρέπει μία τέτοια λαθροχειρία; Το γεγονός ότι είναι πια νομότυπη! Την έκανε νομότυπη η εκ τών υστέρων απαλοιφή αυτών των 6 λέξεων που επισημαίναμε στην προπροηγούμενη ανάρτηση! Και η οποία απαλοιφή, για να τα λέμε όλα, δεν παρουσίαζε και καμία ιδιαίτερη δυσκολία ερμηνείας, όπως διαπιστώσαμε εκ των υστέρων. Κακώς ενοχλήσαμε τους συντρόφους-‘‘μενσεβίκους’’ και αδίκως διακόψαμε τους πανηγυρισμούς τους! Διότι:

Δεν είχαμε προσέξει ότι η εξαφάνιση της διαβεβαίωσης πως ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκρουόμενος με την ΕΕ σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση, είναι έτοιμος να αναμετρηθεί «ακόμα και με τη χειρότερη έκβαση» συνοδευόταν και από ένα άλλο λεκτικό ‘‘μαγείρεμα’’ που μεσολάβησε μεταξύ Θέσεων και Πολιτικής Απόφασης και το οποίο ξεκαθάριζε τα πράγματα. Χάρη στο ‘‘μαγείρεμα’’ αυτό, έργο τού απίστευτου ‘‘ταλέντου’’ που χαρακτηρίζει τους παλιούς ΣΥΝασπιστές να θολώνουν τα νερά μέσα από ‘‘περίτεχνες’’ διατυπώσεις και λεπτές λεκτικές ‘‘επεμβάσεις’’ χειρουργικής ακρίβειας, η διατύπωση που υπήρχε στις Θέσεις, σύμφωνα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν ότι θα αντιμετωπίσει τις απειλές ή τους εκβιασμούς τής ΕΕ με «όλα ανεξαιρέτως τα όπλα», άλλαξε ‘‘ανεπαίσθητα’’ σε «όλα τα δυνατά όπλα». Κι όπως μας διευκρίνισε ο Μηλιός, η έξοδος από την ευρωζώνη δεν συμπεριλαμβάνεται πια σε αυτά τα δυνατά (= πιθανά) όπλα... Το έχουν ... ‘‘ξεπεράσει’’!

Το έχουν ξεπεράσει και βαδίζουν με όλο και αυξανόμενη επιτάχυνση προς τη δημιουργία τής μεγάλης ΔΗΜΑΡ...


Στην εικόνα: «Schism». Έργο τού Monty Guy. Από το blogs.sfweekly.com.



28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χτες βράδυ είδα μια ανάρτησή σου με θέμα τη συνέντευξη του Μηλιού. Η ανάρτησή σου τέλειωνε με μια σειρά "κοσμητικών επιθέτων" προς την ακροδεξιά πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ (δεν τα θυμάμαι όλα, αλλά θυμάμαι τη λέξη "κ@ριόλι@").

Σήμερα ψάχνω να βρω την ανάρτηση αυτή και δεν τη βρίσκω. Τι έγινε, εξαϋλώθηκε; Ή έκανα τόσο λάθος και την κατασκεύασα από το μυαλό μου;

ΑΕΚτζής

LeftG700 είπε...

Φίλε μου ΑΕΚτζή,


Εννοείς αυτό το σχόλιο, δύο αναρτήσεις πιο πίσω. Σχόλιο όμως, και μάλιστα εκ μεταφοράς από ένα άλλο τσαρδί όπου το πρωτοποστάρισα, όχι ανάρτηση. Κι όπως βλέπεις, είναι στη θέση του.

Ε όχι και ακροδεξιά πλειοψηφία! Με τέτοιου τύπου ισοπεδωτική σκέψη, φίλε ΑΕΚτζή, θα σε συμβούλευα φιλικά να αφήσεις την ενασχόληση με την πολιτική και να το ψάξεις για καμιά μπίζνα χωματουργικών εργασιών! ;-) :-)


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ που μού είπες πού είναι το κείμενο που έψαχνα.

Όσο για τη φράση "ακροδεξιά πλειοψηφία", δεν εννοώ με αυτή κάποια συγγένεια με Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, κλπ. Εννοώ το εξής απλό: αν η προσφιλής σου "Αριστερή Πλατφόρμα" είναι δεξιοί σοσιαλδημοκράτες (για τη σχετική τεκμηρίωση δες τις επεξεργασίες του ΚΚΕ και άρθρα στο Ριζοσπάστη και την ΚΟΜΕΠ), τότε η "προεδρική πλειοψηφία" που βρίσκεται δεξιότερα των δεξιών σοσιαλδημοκρατών, μπορεί να χαρακτηριστεί ως "ακροδεξιά σοσιαλδημοκρατία".

Προφανώς ο όρος (που είναι δικής μου επινόησης) σηκώνει κουβέντα και ενδεχομένως τέτοιοι χαρακτηρισμοί να μην βοηθούν. Γι' αυτό και το Κόμμα, υπογραμμίζει σε όλους τους τόνους ότι λίγο ρόλο παίζει πώς αυτοχαρακτηρίζονται οι πολιτικές δυνάμεις. Ρόλο παίζει πώς τοποθετούνται στο ζήτημα της εξουσίας. Και σε αυτό το ζήτημα τόσο οι προεδρικοί όσο και οι "μενσεβίκοι" σου έχουν αποφασίσει: είμαστε με τον καπιταλισμό και την αστική τάξη. Αυτό που τους διαφοροποιεί είναι η φρασεολογία που χρησιμοποιούν: χωρίς προσχήματα από τους προεδρικούς, με μπόλικη "ανατρεπτική" ρητορεία από τους "μενσεβίκους" ώστε να υπάρχει και ένα ανάχωμα για όσους σκέφτονται να προσεγγίσουν το Κόμμα.

ΑΕΚτζής

Ανώνυμος είπε...

Προς Lg700. Καλά ρε παιδιά, τόση φασαρία για αυτές τις 6 λέξεις; Ενδεχομένως αξίζει να γίνει φασαρία για 6 και 5 και 1 λέξη σε πολιτικά κείμενα. Αλλά για αυτές τις συγκεκριμένες; Δεν το καταλαβαίνω. Όσο το σκέφτομαι οι συγκεκριμένες 6 λέξεις (ακόμα και με τη χειρότερη έκβαση) δεν λένε τίποτε συγκεκριμένο, όπως δυστυχώς πολλές φλύαρες και γενικόλογες σελίδες πολιτικών κειμένων. Εσύ αλήθεια καταλαβαίνεις ότι «η χειρότερη έκβαση» είναι η φυγή από το ευρώ; Θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα πράγματα, από αυτά που η απαισιόδοξη φαντασία μας θα μπορούσε να σχεδιάσει…Σε κάθε περίπτωση θα ήθελες να γράφεται ως απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η χειρότερη έκφραση είναι η έξοδος απ’ το ευρώ; (Δεν ρωτάω το ΣΥΡΙΖΑ, εσένα ρωτάω). Νομίζω οτι οι γενικόλογες εκφράσεις καλά είναι να αποφεύγονται, γιατί ενώ δεν βοηθούν, δημιουργούν προβλήματα του είδους: ερώτηση: «ποια εννοείτε ως χειρότερη έκβαση;», μια συζήτηση που θα μπορούσε να είναι βούτυρο στο ψωμί του επικοινωνιακού μηχανισμού των σαμαράδων. Επειδή σου αρέσουν και τα ποδοσφαιρικά, καμία ομάδα δεν πάει σε αγώνα αναλύοντας πόσα πολλά γκόλ μπορεί να φάει …. Αν σπάσει το ρεκόρ της εις βάρος της διαφοράς τερμάτων κλπ. Άλλα πράγματα λένε οι παίκτες … και οι φίλαθλοι… Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν σενάρια και προετοιμασίες και για ευρώ, και για όχι ευρώ και με «διεθνείς πιέσεις» και με νομικά και στρατιωτικά μπερδέματα, και για πρώτες ύλες και για φάρμακα και πετρέλαιο και για πατάτες και στάρια κλπ. Αυτή η συζήτηση νομίζω ότι γίνεται αλλά στα «μυστικά» και μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει πείσει το λαό ότι θα ζήσει σίγουρα καλύτερα……

Και μια και μιλήσαμε για ποδόσφαιρό, προς ΑΕΚτζή. (τρομάρα μας και εγώ αεκτζής είμαι). Ρε φίλε εσύ που έχεις πρόχειρες πηγές και τεκμηριώσεις, στο σχήμα Αριστερά – Δεξιά, το ΚΚΕ που βρίσκεται; Ειδικότερα εντός της Αριστράς το ΚΚΕ που βρίσκεται; Βρίσκεται στο άκρο – άκρο ή κάπου αλλού; Για να σε βοηθήσω, ο Μαρξ στην εποχή του που βρίσκονταν; Ακόμα μια βοήθεια: Ο Λένιν; Δεν ρωτά για την «αριστερή αντιπολίτευση» και τη «δεξιά αντιπολίτευση» στον Στάλιν γιατί αμφότερες τις έφαγε το μαύρο το σκοτάδι και στα σκοτεινά μπορεί να μπερδέψουμε και την αριστερά και τη δεξιά και γενικώς….

Σταύρος

Ανώνυμος είπε...

Σταύρο, είμαστε, πριν και πάνω απ' όλα, κομμουνιστές.

Βέβαια, τον όρο "αριστερά" είναι αλήθεια ότι δεν τον πολυ-χρησιμοποιούμε τελευταία, γιατί έχει κακοπάθει από τους Κουβέληδες, τους Τσίπρες, τους Αλαβάνους, τους Λαφαζάνηδες, τους Χάγιους και "τα άλλα τα παιδιά". Για να μη μιλήσω διεθνώς τι γίνεται: π.χ. στη Γαλλία, ο Ολάντ θεωρείται αριστερός.

Παρ' όλα ταύτα, επειδή στην Ελλάδα ο όρος "αριστερά", έχει μια ξεχωριστή φόρτιση (πρώτα και κύρια ως κληρονομιά των καλύτερων πλευρών της προδικτατορικής ΕΔΑ), δεν τον χαρίζουμε στους οπορτουνιστές. Απλά επισημαίνουμε ότι τον 21ο αιώνα, σε μια ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, αν θέλεις να είσαι αριστερός αναγκαστικά πρέπει να είσαι μέσα ή δίπλα στο Κόμμα -και βέβαια σε καμμιά περίπτωση "απέναντι στο Κόμμα" (όπως είναι οι κ.κ. Τσίπρας, Λαφαζάνης και Αλαβάνος).

ΑΕΚτζής

LeftG700 είπε...

Παρακαλώ, υποχρέωσή μου ήταν άλλωστε, φίλε μου.

Κατά τα άλλα:

Ασφαλώς και λίγο ρόλο παίζει ο αυτοχαρακτηρισμός τού οποιουδήποτε. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει σε αυτό (και ποιος σού είπε ότι το λέει μόνο το ΚΚΕ;). Όσο καιρό μάς διαβάζεις, έχεις καταλάβει ότι εμείς στεκόμαστε μόνο στους αυτοπροσδιορισμούς του καθενός;

Όμως, κάτι ανάλογο ισχύει και με τους ...χαρακτηρισμούς. Έτσι πάει η δουλειά, δεν γίνεται να τα θέλεις όλα δικά σου, έτσι δεν είναι; Επί τού προκειμένου λοιπόν:

Χωρίς να αποκλείουμε καθόλου ότι στον ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και στο ΚΚΕ) υπάρχουν στελέχη που κατά βάθος έχουν ξεγράψει την υπέρβαση του καπιταλισμού, οι συγκεκριμένες πολιτικές αξιολογήσεις τού ΚΚΕ μικρή σημασία έχουν. Τουλάχιστον για όποιον θυμάται ή ξέρει απλώς ότι και ο Λένιν υπερθεμάτισε υπέρ τού κρατικού καπιταλισμού ή υπέρ τής μικτής οικονομίας με τη ΝΕΠ. Κι όλα αυτά σε συνθήκες επαναστατικές και με την επανάσταση νικήτρια! Επομένως, το ερώτημα παραμένει πάντα το ίδιο: ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προωθηθεί η υπόθεσή μας και να τσουλήσουν τα πράγματα προς τα αριστερά. Το ΚΚΕ έχει τη γνωστή άποψη, όπως αυτή διευκρινίστηκε στο 19ο. Δεν γίνεται όμως, πρέπει να το καταλάβεις αυτό, φίλε ΑΕΚτζή (που σε κόβουμε για καλοπροαίρετο και μόνο από το γεγονός ότι μας μιλάς και συζητάς μαζί μας), δεν γίνεται όλοι όσοι διαφωνούν με την τακτική (ποια τακτική άραγε; δεν υπάρχει τακτική) και στρατηγική τού ΚΚΕ να είναι με τον καπιταλισμό και την αστική τάξη.

Οι ‘‘μενσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν όσο μπορούν να κρατήσουν τα αριστερά μπόσικα. Δεν μπορούν πάντα και δεν μπορούν να το κάνουν καλά. Όμως είμαστε μαζί τους. Όπως είμαστε και με οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως κόμματος, που κρίνουμε ότι έχει καλές προθέσεις, άσχετα αν διαφωνούμε μαζί του στο πώς. Μας φτάνει να συμφωνούμε στο τι.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε μας Σταύρο,


Αν εξετάσει κανείς τις λέξεις γραμματολογικά, ετυμολογικά και όλα τα συναφή, όπως κάνει ας πούμε ο Σαραντάκος στο ιστολόγιό του, ναι, έχεις δίκιο. Πολύς καβγάς για το τίποτε ή το ελάχιστο. Αλλά αν εξετάσει κανείς τις λέξεις, και μάλιστα σε ένα πολιτικό κείμενο, έχοντας στο μυαλό του την γενικώς παραδεκτή ιδέα ότι «οι λέξεις είναι σκέψεις», ο καβγάς αξίζει να γίνει και να παραγίνει!

Ποιες σκέψεις εκφράζουν όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις στις λέξεις, διαφοροποιήσεις αόρατες για το επιπόλαιο μάτι και μυαλό; Δεν είναι σαφές; Και δεν είναι σαφές γιατί η απόπειρα της ΑΠ να γραφτεί στα ντοκουμέντα καθαρά (αυτό που θέλεις κι εσύ!) πως «όλα είναι στο τραπέζι σε περίπτωση που τα βρούμε μπαστούνι» απέτυχε πανηγυρικά;

Φίλε Σταύρο, μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Η πλειοψηφούσα ηγετική ομάδα έχει πετάξει ήδη λευκή πετσέτα στο ρινγκ. Είναι φανερό πια, δεν το βλέπεις (ή: τι νόημα έχει να κάνει κάποιος ότι δεν το βλέπει;). Καμία συζήτηση δεν γίνεται ‘‘μυστικά’’. Αλλά και να γινόταν! Τι αξία θα είχε όταν, έτσι ή αλλιώς, καλλιεργείται η εντύπωση ότι «η ΕΕ θα ‘‘τα διπλώσει’’ οπωσδήποτε, επειδή, αν κόψει τη χρηματοδότηση, θα χάσει πρώτα εκείνη»; Δεν το καταλαβαίνεις ότι θα μας κρεμάσουν όλους στο Σύνταγμα τη στιγμή που θα διαπιστώσουν ότι η ‘‘βέβαιη νίκη’’ στις διαπραγματεύσεις δεν προέκυψε; Αν δεν προετοιμάσεις τον κόσμο «ακόμα και για τη χειρότερη έκβαση», την έξοδο από την ευρωζώνη (γιατί αυτή είναι η χειρότερη έκβαση και αυτή υπονοείτο στις κομμένες έξι λέξεις), πως «θα έχεις μαζί σου το λαό σε κάθε περίπτωση»;;;


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Φίλοι του left g
απαντώ στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος (ποιός διασπά στον ΣΥΡΙΖΑ) προσπερνώντας το υπόλοιπο κείμενο και τα σχόλια.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς, λίγες μέρες μόνο μετά την υπερψήφιση των θέσεων του από την μεγάλη πλειοψηφία των συνέδρων, η συμμαχία συντηρητικής πτέρυγας και τροτσκιστών αμφισβητεί την νομιμότητα των θέσεων ισχυριζόμενη με προκλητικότητα πως οι απόψεις της αποτελούν πλειοψηφία στον ενεργό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ .
Το θράσος της ετσιθελικής αυτοαναγόρευσης σε πλειοψηφία συνοδεύεται με τον απίστευτο διαχωρισμό των μελών του κόμματος σε ενεργά και μη. Οι πρωταθλητές των μαιμού κλαδικών οργανώσεων και ακαταπόνητοι εισαγωγείς δέντρων τολμάνε και χωρίζουν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε ενεργό και μή.
Ανεξάρτητα από την ευστοχία της διατύπωσης του σ. Μηλιού η προσχηματικότητα της ατζέντας του Ρεύματος και των πετσοκομμένων στην εκλογή της ΚΕ και της Γραμματείας συμμάχων του, μπορεί να πείσει μόνο τους ήδη πεισμένους.
Στο περιθώριο της υπονομευτικής δράσης της συντηρητικής πτέρυγας που φλερτάρει ανοικτά με τον πολιτικό πρωτογονισμό, το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ σημαδεύτηκε από δύο μεγάλες στιγμές, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας υπερψήφισης των καταστατικών διατάξεων του.
Ψηφίστηκε πως σε περίπτωση συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση το ανώτατο όριο συμμετοχής μελών ΟΛΩΝ των οργάνων του κόμματος (από γραμματεία τοπικής οργάνωσης μέχρι Κεντρική Γραμματεία) σε κυβερνητικές και ανώτερες κρατικές θέσεις δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20 % .Το συγκινητικό είναι πως σπάνια στην πραγματική ζωή έχεις την τύχη να δεις ένα σύνολο ανθρώπων να τοποθετείται εμπράκτως και όχι στα λόγια κατά αυτού που οι κυρίαρχες αξίες παρουσιάζουν ως συμφέρον του.
Η δεύτερη συναφής μεγάλη στιγμή ήταν η υπερψήφιση της διάταξης που προβλέπει την απόδοση στο κόμμα του σύνολου των αμοιβών των βουλευτών και την μισθοδότηση τους από ενιαίο κομματικό μισθολόγιο. Εδώ είχαμε την σπάνια χαρά να παρακολουθήσουμε από κοντά τον εμπνευσμένο αγώνα συγκεκριμένων βουλευτών (Καραγιαννίδης και Μπάρκας) που μαχητικά επιχειρηματολόγησαν εναντίον του συμφέροντος τους.
Και στις δύο αυτές στιγμές η μεγάλη πλειοψηφία των συνέδρων που ανήκουν στην αρχαική τάση απουσίαζαν από την αίθουσα, επειδή συνεδρίαζαν. Χάρη σε αυτή την απουσία, εξάλλου, μπόρεσαν να σημειωθούν αυτές οι νίκες εναντίον της γραφειοκρατίας .

Μιχάλης Καστρινάκης.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Θα απαντήσω αύριο στο σχόλιό σου. Θα μπορούσα και τώρα να το κάνω, αλλά θα ήταν στο πόδι και δεν το γουστάρω. Για την ώρα να σου πω ένα πράγμα, με κάθε ειλικρίνεια.

Παρά τις διαφορές μας σε πολλά ζητήματα και ανεξάρτητα από το αν ήσουν υποψήφιος ή όχι, θέλω να σου πω ότι λυπήθηκα που δεν είσαι στη νέα ΚΕ. Και μόνο το γεγονός ότι δίνεις το παρών και ανταλλάσσεις απόψεις με άσημα και ψυδώνυμα μπλογκς (καλή ώρα), και μάλιστα γνωρίζοντας ότι έχουν βασικές διαφωνίες με την κυρίαρχη γραμμή τού ΣΥΡΙΖΑ αρκεί για να το στηρίξει αυτό.

Καληνυχτίζω.


Τα λέμε (αύριο)

Ανώνυμος είπε...

Φίλε λεφτ. Ξαναρωτάω: 1. Η χειρότερη έκβαση κατά τη γνώμη σου είναι η έξοδος από το ευρώ; 2. Ποιόν θα βοηθούσε να γραφεί κάτι τέτοιο;

Φίλε ΑΕΚτζή. σεβαστό ότι πιστεύεις, αλλά αν σε ρωτάνε και συ απαντάς με το γνωστό ένα είναι το κόμμα κλπ νομίζεις οτι βοηθάς το κόμμα;

Φίλε ΜΙχάλη. Ας δούμε πρώτα τι θα λέει το μισθολόγιο τι θα προβλέπεται και μετά βλέπουμε.... Όσο για τη γραφειοκρατία, το ζήτημα δεν είναι να φύγουμε από μια βουλευτική γραφειοκρατεία και να ξεπέσουμε σε μια κομματική γραφειοκρατεία. ¨οσο για το 20%, σιγά τα ωά. Χωράνε όλοι οι υπουργοί, γεν και ειδικοί γραμματείς, πρόεδροι και δσ οργανισμών κλπ. Στο κάτω κάτω όποιος θέλει κυβερνητική θέση (β' διαλογής) ας παραιτηθεί και από στέλεχος, σιγά το κόστος. Αυτή η πρόταση θα είχε νόημα σε καθεστώτα τύπου ΕΣΣΔ και σε κόμματα τύπου ΚΚΣΕ, όχι στο ΣΥΡΙΖΑ... Όσο για τα υπόλοιπα ενδεχομένως θα μπορούσα να συμφωνήσω, αλλά οι χαρακτηρισμοί δεν βοηθούν, όπως ξέρουν όλοι οι "κακοί άνθρωποι".

Σταύρος

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα. Λέφτ, επί της ουσίας, αν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν όσα γράφεις για τη σιγουριά της νίκης στη διαπραγμάτευση κλπ κακό του κεφαλιού τους. Δεν γράφει πάντως η απόφαση. Ή τώρα δεν έχουν σημασία οι λέξεις; Γράφονται άλλα πράγματα που νομίζω οτι έχουν ελπίδα νίκης και όσο απελπίζομαι απ' όσα ζω, τόσο περισσότερο τη θέλω αυτήν την νίκη...... Και τόσο περισσότερο μου τη δίνουν όσοι ασχολούνται με την ουρά του γαιδάρου, ή μάλλον 6 τρίχες της ουράς......

ΕΟΣ είπε...

Το ερώτημα «Αλήθεια, ποιος διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ;» είναι αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό γιατί η «ενότητα» δεν είναι αυτοσκοπός:

- Η επίκληση της κομματικής «ενότητας» στο ΚΚΕ είναι το ιδεολόγημα το οποίο εξασφαλίζει το ανεξέλεγκτο της κομματικής ηγεσίας και εξουδετερώνει κάθε αντιπολιτευτική φωνή στο εσωτερικό του.

- Ανάλογη λειτουργία έχει στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο η «ενότητα» αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στην «πλειοψηφία» και τις «μειοψηφίες»: Η γραμμή του κόμματος είναι η γραμμή της «πλειοψηφίας». Όποιος έχει την «πλειοψηφία» έχει και την διακριτική ευχέρεια να χρησιμοποιεί την «ενότητα» ως όπλο εμπέδωσης της κυριαρχίας εντός του κομματικού μηχανισμού.

Η «αριστερή Πλατφόρμα» προσπάθησε να παίξει «συνδικαλιστικά» με το θέμα της «ενότητας» πριν από το συνέδριο, ισχυριζόμενοι ότι ορισμένοι δεν εκφωνούν δημόσια την «γραμμή», όπως αυτή είναι διατυπωμένη στα «ιερά» κομματικά κείμενα. Σήμερα, αυτή η πρακτική έχει γυρίσει εναντίον της, γιατί θα πρέπει – παρά τις όποιες διαφωνίες έχει – να κάνει η ίδια αυτό που ζητούσε να κάνουν κάποιοι άλλοι προσυνεδριακά…

Γιατί όμως τόση καούρα με το ποιος «διασπά» τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα;

- Θέλει κάποιος να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση σε αυτό είναι προφανής και ιδιαίτερα στο ότι αφορά «αριστερή πλατφόρμα». ΟΧΙ, κάθε άλλο μάλιστα! Ούτε θέλει, ούτε μπορεί να το κάνει, γιατί γνωρίζει ότι αν φύγει από το μαντρί θα έχει παρόμοια κατάληξη με αυτή του Α. Αλαβάνου…

Επίσης, οι «διασπάσεις» είναι οργανικό στοιχείο της εξέλιξης της Αριστεράς (και όχι μόνο). Η ιστορία της είναι η ιστορία των «διασπάσεων». Οι νέες ιδέες, οι νέες πολιτικές όταν γεννιούνται είναι «μειοψηφικές» και αν έχουν την δύναμη να επικρατήσουν γίνονται πλειοψηφικές μέσα από συγκρούσεις με τις «παλιές», συγκρούσεις οι οποίες πολλές φορές οδηγούν και σε διασπάσεις.

Το ζήτημα με την «αριστερή πλατφόρμα» είναι ότι οι πολιτικές και οι ιδέες που πρεσβεύει δεν είναι το «νέο» στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι πιο «παλιό» που αγωνίζεται να επιζήσει…

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Καστρινάκη, θα μάς πείτε τίποτα για τον "καλό Ομπάμπα", για την "υγιή επιχειρηματικότητα", για τα ΣΔΙΤ, για το "ευρώ εθνικό μας νόμισμα", για την "μεγάλη δημοκρατική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ";

Ρητορικές οι ερωτήσεις μου. Απλά θέλω να επισημάνω ότι δεν απευθύνεστε σε ηλίθιους.

ΑΕΚτζής

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Αφού πω εκ προοιμίου ότι ίσως και αυτό το σχόλιό σου να είναι το κορυφαίο από πλευράς μη σύμπτωσης με αυτά που έχουμε εμείς στο κεφάλι μας, να μπω σε κάποιες λεπτομέρειες.

Φοβάμαι. φίλε Μιχάλη, πως η δεδηλωμένη και εκφρασμένη με σαφήνεια εδώ αντίθεσή σου με την Αριστερή Πλατφόρμα σε κάνει να χάνεις την πολιτική ευθυκρισία που απαιτούν οι καιροί ιδίως από ένα στέλεχος καθώς και την ικανότητα να βλέπεις από κάποια απόσταση τα πράγματα, παρά την εμπλοκή σου σε αυτά τα πράγματα. Καταγράφω δυο-τρία δείγματα γραφής σου (δηλαδή σκέψης σου) που κατά την άποψή μου στοιχειοθετούν τα παραπάνω.

1) Φορτώνεις (και δεν είναι η πρώτη φορά) όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση με τις αθρόες εγγραφές μαϊμού μελών στην ΑΠ. Ακόμα κι αν ήταν έτσι όμως, δεν βλέπουμε να εκφράζεις κάποιον προβληματισμό για την πολιτική εγγραφής μελών του στυλ «περάστε κόσμε» που αποφάσισε η πλειοψηφία κόντρα στην αντίληψη της ΑΠ. Και σωστά κάνεις, από μία άποψη. Γιατί αν εξέφραζες έναν τέτοιον προβληματισμό, θα έπρεπε και να μας πεις πώς διάολο γίνεται η μειοψηφία να στρέφεται εναντίον του εαυτού της, εισηγούμενη διαδικασίες εγγραφής μελών που δεν θα της επέτρεπαν να σχηματίζει κλαδικές μαϊμού και να εγγράφει μέλη μαϊμού και πώς διάολο γίνεται η πλειοψηφία να ‘‘αυτοκτονεί’’, διευκολύνοντας την εσωκομματική αντιπολίτευση να την ‘‘πριονίσει’’!

2) Έγραψα «ακόμα κι αν ήταν έτσι». Το έγραψα γιατί φυσικά και δεν είναι έτσι! Δεν το ισχυρίζομαι αυτό απλώς επειδή ένα τέτοιο συμπέρασμα μπορεί να βγει μόνο μέσα από τη μεταφυσική σκέψη «από εδώ οι άγγελοι και από εκεί οι διάβολοι», δεν το ισχυρίζομαι επειδή ακριβώς τα ίδια και χειρότερα ισχυρίζεται η μειοψηφία για την πλειοψηφία, δεν το ισχυρίζομαι επειδή ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι ο ορισμός τής αντιδιαλεκτικής. Το ισχυρίζομαι κυρίως και πάνω απ’ όλα επειδή τα νούμερα και οι στατιστικές τού Ιδρυτικού Συνεδρίου το κάνουν συντρίμμια και θρύψαλα! Πώς γίνεται, φίλε Μιχάλη, από τη μια να οργίασαν οι της ΑΠ στις μαϊμουδιές, κι από την άλλη οι εσωκομματικοί συνεδριακοί συσχετισμοί να έμειναν ίδιοι (75/25);;; Δεν είναι αυτό η αψευδής απόδειξη ότι και οι προεδρικοί επιδόθηκαν στο ίδιο ‘‘άθλημα’’;;;

3) Μιλάς για τον πολιτικό πρωτογονισμό τής ΑΠ. Εγώ θα συμφωνήσω ότι συχνά από εκείνη τη μεριά ακούγονται απόψεις χοντροκομμένες, απλοϊκές, χωρίς βαθιά πολιτική σκέψη και στηριγμένες στον αυτόματο πιλότο ξεπερασμένων αριστερών κλισέ. Δεν σε είδα όμως να βγάζεις κιχ για τον πρωτογονισμό (εγώ αδυνατώ να του βάλω επιθετικό προσδιορισμό) τών γιουχαϊσμάτων και των χουλιγκάνικων χειρονομιών εκ μέρους τής προεδρικής πλειοψηφίας, αιτία ντροπής για κάθε αριστερό που δεν έχει χάσει ακόμα το μυαλό του, χάριν τού κομματισμού ή του εσωκομματικού φραξιονισμού. Και δεν διστάζω να αναρωτηθώ φωναχτά (ξέρεις ότι τα λέμε όλα) γι’ αυτή τη συγκεκριμένη αφωνία σου: Αλήθεια, ρε παιδιά, ποιος ακριβώς Μιχάλης είναι αυτός που έγραψε χθες το βράδυ;...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Κάποιες άλλες παρατηρήσεις τώρα:

α) Δεν νομίζω ότι η ΑΠ αμφισβητεί τη νομιμότητα των αποφάσεων. Δεν βγαίνει από πού πουθενά αυτό. Αυτό που κάνει είναι να αποπληθωρίζει και να απομυθοποιεί αυτή τη νομιμότητα. Δεν βλέπω κάτι το διασπαστικό και αντικομματικό σε αυτό.

β) Δεν υπάρχει καμία αστοχία στην κουβέντα του Μηλιού «επαναφέρετε ένα ερώτημα [σ.σ.: ευρώ ή δραχμή] που έχουμε ξεπεράσει» και το ξέρεις πολύ καλά. Απολύτως καμία! Η ηγετική ομάδα το έχει κλείσει το ζήτημα: Ευρώ πάση θυσία! Αυτό εκφράζει ο Μηλιός, πατώντας στις (‘‘πούστικες’’ και καθόλου αριστερές!) αμφισημίες τής μαγειρεμένης Πολιτικής Απόφασης. Είναι χαμένος κόπος να προσπαθείς να μας πείσεις (κανείς μας δεν πηγαίνει ακόμα Δημοτικό!). Και θα ήθελα να σου θυμίσω κάποια δικά σου λόγια εδώ: «Στη δουλειά μου είμαστε μισοί-μισοί [σ.σ.: ευρώ ή δραχμή]». Δεν ξέρω σε ποιους μισούς ανήκεις εσύ. Να πεις χαιρετίσματα όμως στους συναδέλφους σου του μισού τής δραχμής ότι για την πλειοψηφία τού ΣΥΡΙΖΑ το θέμα θεωρείται λήξαν! Εκτός κι αν έχεις αποφασίσει να ασπαστείς κι εσύ το μότο μας («άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια»), που κατά τα άλλα το αποκηρύττεις ως δείγμα ακραίου πολιτικού αμοραλισμού, και τους το αποκρύψεις!

Για το τέλος (και όχι ασήμαντα):

Στη θέση σου θα έκρυβα λόγια για τον περιορισμό τού 20%. Όπως μάς έδειξε περίτρανα ο Μηλιός, οι αποφάσεις είναι για να τις γράφει στα αρχίδια της η εκάστοτε πλειοψηφία!

Η αφωνία σου και σ’ αυτό το ζήτημα της ετσιθελικής ερμηνείας τών αποφάσεων του Συνεδρίου από τον πολιτικό αγύρτη Μηλιό (η ‘‘κομψή’’ διατύπωσή σου «Ανεξάρτητα από την ευστοχία της διατύπωσης του σ. Μηλιού [...]» δεν είναι βέβαια φωνή· τραύλισμα είναι!) δεν είναι καλό σημάδι. Ούτε για σένα, φίλε Μιχάλη, ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν καταλαβαίνω τους πανηγυρισμούς σου για την απόφαση της κατάθεσης όλου του βουλευτικού μισθού στο κόμμα. Πρώτον, γιατί, όπως έχει δείξει η ιστορία και του κόμματος από το οποίο προέρχεσαι αλλά και η μικρή ιστορία τού ΣΥΡΙΖΑ οι αποφάσεις είναι έρμαιο των θελήσεων της κάθε πλειοψηφίας. Και δεύτερον: Πανηγυρίζεις για κάτι που αποφασίσατε το 2013, όταν κάποιο άλλο αριστερό κόμμα, που κατά τα άλλα το απεχθάνεσαι κι εσύ και πολλοί άλλοι, και το θεωρείτε αποκλειστικό ένοχο για όλες τις αμαρτίας όλης τής Αριστεράς, έχει αποφασίσει κάτι τέτοιο από το ...1918;;; Δεν νομίζεις ότι μια κάποια μεγαλύτερη σεμνότητα δεν θα έβλαπτε;...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Σταύρο,


Απαντώ και στα δύο σχόλιά σου (δικό σου δεν είναι και το δεύτερο που αρχίζει με τη φράση Ξέχασα;).

Σχετικά με τη χειρότερη έκβαση:

Μα δεν μιλούσα για την κατ’ εμένα χειρότερη έκβαση! Ερμήνευα την έννοια που είχε η συγκεκριμένη διατύπωση στα ντοκουμέντα τού ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι στην ανάγκη εξόδου από την ευρωζώνη παρέπεμπε. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η παραπομπή έγινε ηπιότερη. Έτσι, μπορεί να την ερμηνεύει όπως γουστάρει ο καθείς κατά τα κέφια του. Καλή ώρα ο Μηλιός!

Όσο αφορά στο μπλογκ, εκείνο που θα ήθελα, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη με τον ένα ή τον άλλο ή τον παράλλο τρόπο, είναι να γραφόταν ‘‘αριθμητικώς και ολογράφως’’ ότι όλα τα όπλα, συμπεριλαμβανομένου και αυτό τής εξόδου από την ευρωζώνη, είναι πάνω στο τραπέζι. Για να μη μπορεί ο κάθε Μηλιός και ο κάθε Σταθάκης ή Λάσκος ή Τσακαλώτος κι όλα αυτά τα ‘‘τσακάλια’’ να κάνουν τις ‘‘πουστιές’’ τους, κατά την εκλαϊκευμένη μεταφορά τών αποφάσεων στο ευρύ κοινό (τι άλλο είναι μία συνέντευξη στα ΜΜΕ από τη μεταφορά τών αποφάσεων στο ευρύ κοινό, σε τελική ανάλυση;).

Δεν γράφει η απόφαση ότι η επιτυχία στη διαπραγμάτευση είναι βέβαιη, λες. Ασφαλώς και δεν το γράφει. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει το κάθε στέλεχος της πλειοψηφίας να υπονοεί κάτι τέτοιο! Γι’ αυτό ακριβώς και κάποιοι, μεταξύ τών οποίων κι εμείς, θα ήθελαν καθαρές κουβέντες στις αποφάσεις. Για ναμη μπορεί ο καθένας να ερμηνεύει κατά το δοκούν! Και δεν κάνουν κακό τού κεφαλιού τους, φίλε Σταύρο. Κάνουν κακό στον ΣΥΡΙΖΑ και άρα σε όλη την Αριστερά.

Αυτό είναι το μεγάλο λάθος σου και αυτό είναι το μεγάλο λάθος πολλών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Περιφρουρήστε λοιπόν την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, προστατεύοντάς τον από τις αυθαιρεσίες τής πλειοψηφίας (που με τη σειρά τους πυροδοτούν και τις αυθαιρεσίες της μειοψηφίας) και πάψτε να βλέπετε ως αντιπάλους εκείνους που ασκούν κριτική και σας τη δίνουν επειδή ασχολούνται με τις έξι τρίχες τής ουράς τού γαϊδάρου...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Ώστε το ερώτημα «ποιος διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ» είναι αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό ενώ αυτοί που το επιβάλλουν (δηλαδή η πλειοψηφία που μιλά για διασπαστικούς μηχανισμούς) είναι μια χαρά;;;

Όχι δεν είναι μια χαρά, υπονοείτε παρακάτω. Τα ίδια κάνει κι εκείνη.

Αλλά, επειδή αυτά που πρεσβεύει η μειοψηφία είναι «ό,τι πιο παλιό», καταλήγετε στο τέλος να συντασσόσαστε με την πλειοψηφία που θέλει να επιβάλει «ό,τι πιο νέο», άσχετα αν κι εκείνη αξιοποιεί για πάρτη της το «αντιδραστικό και αποπροσανατολιστικό επιχείρημα της ενότητας».

Γι’ αυτό μας αρέσει η αναρχοαυτονομία! Ακόμα κι όταν διαφωνεί κάποιος μαζί της, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι έχει απόλυτα σαφές στο κεφάλι της το τι ακριβώς θέλει!


Τα λέμε

Kαντριανιώτης είπε...

Φίλε Αεκτζή
Δεν θα διαφωνήσω πως ο όρος Αριστερά έχει κακοπάθει,αν και όχι από όλους όπως αρέσκεσαι να λές.
Ομως να δείς ο όρος κομμουνισμός τι έχει πάθει και πόσο έχει κακοπάθει και συκοφαντηθεί?.
Και όχι μόνο στην Χώρα μας.
Σημασία λοιπόν δεν έχει πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας αλλά πως οι πολιτική του στάση και οι πράξεις του συμβαδίζουν με τις έννοιες και το περιεχόμενο των όρων αυτών.
Επίσης σημασία έχει πως σε εκλαμβάνουν αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι και προσπαθείς να τους πείσεις και για το ταξικό και πολιτικό σου δίκιο,αλλά και για το περιεχόμενο που δίνεις στους διάφορους όρους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω ο πολιτικός χώρος που προβάλεις και υπερασπίζεσαι,έχει αποτύχει παταγωδώς.
Υ.Γ.Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά για την ιστορία,τον καινοφανή όρο ''ακροδεξιά του ΣΥΡΙΖΑ''τον λανσάρισε ο Δελαστίκ σε ένα άρθρο του πρίν απο λίγο καιρό.
Φυσικά απο την μπομπολοφυλλάδα που αρθρογραφεί καθημερινά.
Χωρίς να υπονοώ τίποτα,απλά για την ιστορία.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε left g 700
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την έκφραση λύπης για την μη εκλογή μου στην ΚΕ (η οποία θα ήταν αδύνατη αφού δεν ήμουν υποψήφιος)
Η βίαιη επίθεση της κυβερνητικής συμμορίας στον δημόσιο τομέα έχει περιορίσει ασφυκτικά τον χρόνο που διαθέτω. Σήμερα . κατέβηκα Αθήνα για να πάρω μέρος στις πρωινές συγκεντρώσεις και επέστρεψα στο Βόλο για να πάρω μέρος στην προετοιμασία της τοπικής κλαδικής συνέλευσης ενόψει της απεργίας διαρκείας που υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κηρυχθεί από την Ομοσπονδία μας (ΟΑΕΔ)
Ελπίζω πως αργότερα θα βρω χρόνο να απαντήσω σε μερικά από όσα με ρωτάς. Τώρα απλώς σημειώνω πως η απορία σου για την στάση μου για τις αποδοκιμασίες σε βάρος στελεχών του Ρεύματος στο συνέδριο μου προκαλεί έκπληξη. Η πίεση χρόνου με οδηγεί στην αποστολή απολύτως επιλεκτικών σχολίων επικεντρωμένων σε ότι μου φαίνεται σημαντικότερο (ή πιο προβακατόρικο , με την καλή έννοια του όρου). Τα αυτονόητα προσπαθώ να τα παραλείπω. Η καταδίκη αυτών των αποδοκιμασιών ανήκει στο χώρο του αυτονόητου. Βέβαια δεν σου κρύβω πως τον ίδιο εκνευρισμό ένοιωσα και με τις αποδοκιμασίες σε βάρος του εκπρόσωπου της ΔΗΜΑΡ. Στις πορείες μπορεί να φωνάξω (ακόμα και να εμπνευστώ) το πιο σκληρό σύνθημα εναντίον πολιτικού εχθρού. Δεν μπορείς όμως να κράζεις αυτούς που έχεις καλέσει στο συνέδριο σου.
Μ.Κ.

ΕΟΣ είπε...

Σας αρέσει να παίζετε με τις λέξεις και να κάνετε την τρίχα τριχιά...

Το πολιτικό περιχόμενο της “διαφωνίας” της “αριστερής πλατφόρμας” από την “προεδρική πλειοψηφία” δεν κρίνετε από τις νόημα που προσπαθείτε να αποδώσετε σε μερικές λεξούλες και διατυπώσεις στα κομματικά κείμενα. Η θέση μας για αυτό το θέμα είναι καθαρή και δυστυχώς επειδή την αγνοείτε ή κάνετε πως δεν την γνωρίζετε την επαναμβάνουμε:

Η "αριστερή πλατφόρμα" έδωσε χέρι βοήθειας στην προεδρική πλειοψηφία, πετώντας την μπάλα εκτός γηπέδου: Οι διαφωνίες που έθεσε επικεντρώνονται σε ζητήματα κρατικής πολιτικής τα οποία έχουν πρακτική αξία αν ο νέος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, δεν είναι ζητήματα που οικοδομούν μαζικό κίνημα. Η άσκηση κρατικής πολιτικής ιδιαίτερα όταν αφορά στα ζητήματα διακρατικών διαπραγματεύσεων είναι ο κατεξοχήν χώρος της αστικής πολιτικής. Αυτές οι διαπραγματεύσεις στερούνται οποιαδήποτε "δημοκρατικού περιεχομένου", είναι αδιαφανείς, εμπεριέχουν στοιχεία μυστικής διπλωματίας και αιφνιδιασμού και προφανώς δεν διεξάγονται με διαδικασίες "άμεσης δημοκρατίας". Η συμβολή της "αριστερής πλατφόρμας" ήταν θετική, όχι για αυτό καθευτό το περιεχόμενο των θέσεών της, αλλά γιατί καταγράφει μια μεγαλύτερη ευρύτητα σε ενδεχόμενες εκδοχές στην άσκηση αυτής της κρατικής πολιτικής.

Καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών δυνάμεων αν δεν υπάρχει μαζικό κίνημα για να βάλει την δική του σφραγίδα σε αυτή. Και εδώ βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα μιας ενδεχόμενης συμμετοχής του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Στην επόμενη περίοδο εκείνο που θα δοκιμαστεί στην πράξη δεν είναι οι θέσεις και οι αντιθέσεις της αριστερής πλατφόρμας με την προεδρική πλειοψηφία, αλλά οι σχέσεις του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με το μαζικό κίνημα.


Αυτή η προσήλωση στην ερμηνεία των “ιερών γραφών” καταγράφει την έλλειψη πολιτικού κριτηρίου και παραπέμπει σε μια “θεολογική” προσέγγιση της πολιτικής ανάλογης με αυτής που κυριαρχεί στο ΚΚΕ, που αυτονομεί τον “λόγο” από την “πράξη”: Το ΚΚΕ φροντίζει να είναι ντούρο αντικαπιταλιστικό και κομμουνιστικό στα λόγια, όμως σήμερα (Αυγουστιάτικα) ως καλός μαθητής της τρόικας εφαρμόζει τις δικές της πολιτικές για να “εξυγιάνει” τις “κομματικές”επιχειρήσεις του και κάνει νέες απολύσεις, όπως ακριβώς κάνει και η τρόικα για να “εξυγιαίνει” το ελληνικό κράτος...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε g 700
για τα περί εγγραφής μελών που εμφανίζονται μόνο σε εκλογικές διαδικασίες.
Μέλη από όλες σχεδόν τις καταστάσεις που υπάρχουν εντός κόμματος (τάσεις, συνιστώσες) γράφουν ή αποφεύγουν να γράψουν τέτοια μέλη στις τοπικές οργανώσεις μελών. Οι κλαδικές του ΣΥΝ ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά μαιμού οργανώσεις που αποτελούσαν άντρο του Ρεύματος.
Στο συνέδριο για το θέμα αυτό και άλλα σχετικά ζητήματα (θητείες, εκλογή τμήματος της ΚΕ απο περιφερειακές συνδιασκέψεις συνδιασκέψεις και κλήρωση) προσπάθησα να συμβάλω στον συντονισμό συντρόφων που παλεύουν για την πιο δημοκρατική λειτουργία του κόμματος. Τα θέματα αυτά παραπέμφθηκαν σε επιτροπή που πιθανόν θα προχωρήσει μέσα σε ένα έτος στην διοργάνωση συνεδριακής διαδικασίας. Η προσωπική μου άποψη που δημοσίως έχει κατατεθεί εδώ και πολύ καιρό μέσα από το κείμενο που ζητάγαμε την διεξαγωγή καταστατικού συνεδρίου είναι πως στα της εκλογής οργάνων και αντιπροσώπων για συνέδρια πρέπει να ψηφίζουν μόνο όσοι έχουν πάρει μέρος τουλάχιστον στις σχετικές συνελεύσεις, μια και τα θέματα αυτά προυποθέτουν την ελάχιστη γνώση για τα πρόσωπα και την ζωή των οργανώσεων. Για γενικά πολιτικά θέματα τοπικού ή κεντρικού χαρακτήρα (με ποιους θα κάνουμε κυβέρνηση, θα αποδεχτούμε ή όχι την τάδε επένδυση κ.λ.π.) θα μπορούσαν να ψηφίζουν όσοι θέλουν ακόμα και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

H δήλωση της ΑΠ πως είμαστε η αληθινή πλειοψηφία αποτελεί καραμπινάτη αμφισβήτηση των συνεδριακών αποφάσεων.
Στο συνέδριο αποφασίστηκε για πολλοστή φορά πως σκοπεύουμε να δώσουμε τη μάχη να συγκρουστούμε διεκδικώντας την ανατροπή της λιτότητας εντός της ευρωζώνης και όχι επιλέγοντας ένα πλαίσιο το οποίο δεν δημιουργεί κανένα πεδίο κοινού αγώνα των Ευρωπαίων εργαζομένων ,αφού προτάσσει την λύση του εθνικού ανταγωνισμού με όπλο την υποτίμηση των νομισμάτων.
Βεβαίως , όλες οι αναφορές των συνεδριακών αποφάσεων διευκρινίζουν πως όλα είναι πιθανά ενδεχόμενα, αφού συνεχίζουμε να παραμένουμε στο έδαφος που περιγράφει το σύνθημα ΟΧΙ με κάθε θυσία στο ευρώ
Η δήλωση του σ. Μηλιού προφανώς αναφέρεται (έτσι τουλ. την κατανοώ εγώ) στο αρχικό στάδιο επιδιώξεων μιας πιθανής κυβέρνησης της Αριστεράς, χωρίς να μιλά για την ενδεχόμενα που μπορεί να προκύψουν στην πορεία της σύγκρουσης.
Σου επαναλάμβάνω πως δεν γνωρίζω κανένα άνθρωπο εκτός του στενού κύκλου των πάρα πολύ μυημένων που να παθιάζεται για το ευρώ ή την δραχμή. Όλοι ελπίζουν πως θα μπορέσουμε να επιβάλουμε την ανατροπή εντός του ευρώ. Πολλοί πιστεύουν πως αυτό είναι εφικτό. Λιγότεροι, είναι απαισιόδοξοι και εκτιμούν πως θα ηττηθούμε και θα αναγκαστούμε στην αποχώρηση από αυτό. Κανένας δεν πιστεύει πως πρέπει εμείς να προτάξουμε αυτή τη λύση, επειδή διαισθάνονται πως μπορεί να είναι προτιμότερη από το μνημόνιο δεν παύει όμως να παραπέμπει σε δύσκολες καταστάσεις.

ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

H υποτίμηση του κίνδυνου κατάληψης του κράτους από ροζοφρουρούς είναι επιπόλαιη. Η κομματικόποιηση του κράτους και η κρατικοποίηση του κόμματος είναι πιθανοί κίνδυνοι που μπορούν να οδηγήσουν στην καταστροφή. Η αποτροπή τους θα συμβάλει τα μέγιστα στην λαική κινητοποίηση (της οποίας το μέγεθος και η ποιότητα θα κρίνουν της έκβαση του εγχειρήματος) .Υπάρχουν 8.000 περίπου θέσεις του κρατικού μηχανισμού που στελεχώνονται από το κυβερνητικό κόμμα. Ο Δραγασάκης έχει δηλώσει πως θα καταργήσουμε το 75% αυτών των θέσεων και οι υπόλοιπες δεν θα καταληφθούν από εμάς, αλλά με κριτήρια εντιμότητας και αξιοκρατίας
Τέλος, φίλε left g 700, το γεγονός πως KKE μισθοδοτεί τους βουλευτές του ανήκει στα θετικά αυτού του κόμματος. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό πρέπει να περιορίζει τη χαρά μου για την θέση που ψηφίστηκε στο συνέδριο μας, η οποία για τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τομή.
Ποιος σου είπε ότι απεχθάνομαι το ΚΚΕ ? Το 2002 ως επικεφαλής της δημοτικής Κίνησης του χώρου μας στην Νίκαια συνέβαλα στην απόφαση υπερψήφισης στο δεύτερο γύρο της δημοτικής κίνησης που βρισκόταν κοντά στο ΚΚΕ . Πράγμα που επαναλάβαμε και στις εκλογές του 2006. Διαφωνία , αντιπαράθεση κ.λ.π. ναι , αλά απέχθεια είναι πολύ βαριά λέξη.

ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

h apostash ths komounistikhs 8eorias apo thn pra3h einai megalh.uparxei kai mia epanastash sth mesh na ginei.ektos an pisteuete oti to KKE einai kamia komounistikh nisida autodiaxeirishs pou mporei na dra ane3artita apo to perivalon ths agoras.
alla epidi den nomizw na to pisteuete auto eimai sigouros gia thn aristerosunh sas: pagalistikos antikommounismos

G.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Να αρχίσω υποχρεωτικά με μία επανόρθωση:

Δέχομαι ότι επιπόλαια και χωρίς καμία ένδειξη σε τσουβάλιασα με όσους απεχθάνονται το ΚΚΕ. Λάθος είναι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Να πω απλώς ότι το έκανα όχι κακόβουλα, αλλά επηρεασμένος από τα συναισθήματα πολλών αντιεξουσιαστών, τον καταγωγικό σου ιδεολογικό χώρο, για τους Κουκουέδες. Σε κάθε περίπτωση ανακαλώ και σου ζητώ συγγνώμη. Πάει αυτό.

Η εμφατικά διατυπωμένη ένστασή μου για το μη σχολιασμό εκ μέρους σου τών χουλιγκανισμών στο Συνέδριο (στους οποίους βεβαίως και συμπεριλαμβάνεται το γιουχάισμα στον Τσούκαλη) δεν σημαίνει ότι θεώρησα πως ‘‘ευλογείς’’ τέτοιες συμπεριφορές. Και ο μοναδικός λόγος που μου έλειψαν δυο τρία λόγια σου γι’ αυτές τις αθλιότητες ήταν το γεγονός ότι στο ποστ θιγόταν αυτό το ζήτημα.

Σχετικά με τις πρακτικές που ακολουθούνται στη ‘‘μάχη τών συσχετισμών’’: Ας μην ξεπέσουμε σε διαφωνία για το ποιος έχει κάνει τα χειρότερα. Ας μείνουμε στο ότι τέτοιες ‘‘ομορφιές’’ χρεώνονται και στους μεν και στους δε. Δεν βλέπω ότι αυτό θα αλλάξει με δεδομένο το σχίσμα που έχει συντελεστεί.

Για το ευρώ: Από την εισαγωγή του συνθήματος «καμιά θυσία για το ευρώ» (αριστερίστικου για μας· χίλιες φορές καλύτερη, ως πιο ευλύγιστη, η διατύπωση του Αλαβάνου «το ευρώ δεν είναι φετίχ») είχε επιτευχθεί ένα άτυπος συμβιβασμός μεταξύ των δύο αντιλήψεων. Αυτός ο συμβιβασμός σήμαινε ότι στο δημόσιο λόγο του κόμματος, που βέβαια είναι κυρίως δημόσιος λόγος τής πλειοψηφίας, θα έπρεπε, μαζί με τη διατύπωση της θέσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στόχο την αλλαγή τών οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών εντός τής ευρωζώνης, να υπάρχει πάντα, μα πάντα, και μία ‘‘ουρά’’. Δηλαδή ένα αλλά με το οποίο να υπενθυμίζεται ότι ο στόχος αυτός δεν θα επιδιωχθεί πάση θυσία.

Αυτός ο συμβιβασμός, που εμάς μάς ικανοποιούσε γιατί δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να προταχθεί το ζήτημα του νομίσματος ούτε υπέρ τής δραχμής, ούτε υπέρ τού ευρώ όμως, ουδέποτε (ή, για να είμαι πιο ακριβής, σπάνια) έγινε σεβαστός από την πλειοψηφία, φίλε Μιχάλη και το ξέρεις πολύ καλά. Και τώρα, με τις στρογγυλοποιήσεις τής πολιτικής απόφασης, (στρογγυλοποιήσεις τών Θέσεων της πλειοψηφίας από την ίδια την πλειοψηφία, εκ των υστέρων!), τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Η συνέντευξη του Μηλιού (που, επίτρεψέ μου: την κατανοείς εντελώς τελείως λάθος!) είναι ένα πρώτο δείγμα. Και να δεις πόσα θα ακολουθήσουν! Ο ΣΥΡΙΖΑ, με κύρια αν όχι αποκλειστική ευθύνη τής ηγετικής του ομάδας, Δημαροποιείται όλο και περισσότερο. Αυτή δεν είναι η πεποίθηση μιας αισχρής μειοψηφίας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πεποίθηση πολλών (και πολλοί από αυτούς τους πολλούς δεν θέλουν ούτε να ακούνε το όνομα του Λαφαζάνη, να σημειωθεί αυτό!). Κάτι τέτοιο, αν συνεχιστεί, οδηγεί κατ’ ευθείαν στο γκρεμό, προκύψει δεν προκύψει κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως επίσης και κάθε καταστρατήγηση του πνεύματος των αποφάσεων από την πλειοψηφία μεγαλώνει το χάσμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι έχει ανοιχτεί. Οι έχοντες ώτα (και πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι τους!) ακουέτωσαν!

Για την κρατικοποίηση του κόμματος και την κομματικοποίηση του κράτους: Δεν υποτιμούμε, αν εννοείς εμάς, τους ροζφρουρούς. Καθόλου μα καθόλου! Σου είπαμε απλώς: μην πανηγυρίζεις γιατί οι αποφάσεις είναι λόγια και στη διαδρομή προς την πράξη, όπως έχει δείξει η ιστορία, συμβαίνουν διάφορα ‘‘ατυχήματα’’...

Τέλος, για το ζήτημα της κατάθεσης στο κόμμα όλου τού βουλευτικού μισθού: Πρώτον, περιμένω να δω την υλοποίηση και βέβαια το ύψος τού μισθού που θα αποφασιστεί. Δεύτερον, δύσκολα θα μίλαγα εγώ τουλάχιστον για τομή, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι περισσότερο από την αποκατάσταση (μετά από δεκαετίες!) ενός πολιτικού αίσχους!

Ευχόμενος καλή δύναμη και πολλές αντοχές στο κουπί που τραβάς, σε χαιρετώ!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Ώστε παίζουν με τις λέξεις εκείνοι που επισημαίνουν και επικρίνουν τα παιχνίδια των λέξεων;;; Ορέοι είσαστε!!!

Για να τελειώνουμε με αυτό το ζήτημα και να καταλάβετε κάποια στιγμή τι ακριβώς εννοούμε, αντιγράφω από ένα σχόλιο προς τον Μιχάλη Καστρινάκη (ΜΚ) που ποστάρισα παρακάτω:

Από την εισαγωγή του συνθήματος «καμιά θυσία για το ευρώ» (αριστερίστικου για μας· χίλιες φορές καλύτερη, ως πιο ευλύγιστη, η διατύπωση του Αλαβάνου «το ευρώ δεν είναι φετίχ») είχε επιτευχθεί ένα άτυπος συμβιβασμός μεταξύ των δύο αντιλήψεων. Αυτός ο συμβιβασμός σήμαινε ότι στο δημόσιο λόγο του κόμματος, που βέβαια είναι κυρίως δημόσιος λόγος τής πλειοψηφίας, θα έπρεπε, μαζί με τη διατύπωση της θέσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στόχο την αλλαγή τών οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών εντός τής ευρωζώνης, να υπάρχει πάντα, μα πάντα, και μία ‘‘ουρά’’. Δηλαδή ένα αλλά με το οποίο να υπενθυμίζεται ότι ο στόχος αυτός δεν θα επιδιωχθεί πάση θυσία.

Αυτός ο συμβιβασμός, που εμάς μάς ικανοποιούσε γιατί δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να προταχθεί το ζήτημα του νομίσματος ούτε υπέρ τής δραχμής, ούτε υπέρ τού ευρώ όμως, ουδέποτε (ή, για να είμαι πιο ακριβής, σπάνια) έγινε σεβαστός από την πλειοψηφία, φίλε Μιχάλη και το ξέρεις πολύ καλά. Και τώρα, με τις στρογγυλοποιήσεις τής πολιτικής απόφασης, (στρογγυλοποιήσεις τών Θέσεων της πλειοψηφίας από την ίδια την πλειοψηφία, εκ των υστέρων!), τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Η συνέντευξη του Μηλιού (που, επίτρεψέ μου: την κατανοείς εντελώς τελείως λάθος!) είναι ένα πρώτο δείγμα. Και να δεις πόσα θα ακολουθήσουν! Ο ΣΥΡΙΖΑ, με κύρια αν όχι αποκλειστική ευθύνη τής ηγετικής του ομάδας, Δημαροποιείται όλο και περισσότερο. Αυτή δεν είναι η πεποίθηση μιας αισχρής μειοψηφίας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πεποίθηση πολλών (και πολλοί από αυτούς τους πολλούς δεν θέλουν ούτε να ακούνε το όνομα του Λαφαζάνη, να σημειωθεί αυτό!). Κάτι τέτοιο, αν συνεχιστεί, οδηγεί κατ’ ευθείαν στο γκρεμό, προκύψει δεν προκύψει κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως επίσης και κάθε καταστρατήγηση του πνεύματος των αποφάσεων από την πλειοψηφία μεγαλώνει το χάσμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι έχει ανοιχτεί. Οι έχοντες ώτα (και πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι τους!) ακουέτωσαν!


Κατά τα άλλα, απ’ ό,τι διάβασα, είδα να επιβεβαιώνετε για άλλη μία φορά το μότο τής αναρχοαυτονομίας:

Το κόμμα δεν είναι τίποτε. Το κίνημα είναι το παν!

Πώς φαίνεται ότι παίζετε τη διαλεκτική στα δάχτυλα!...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

για το ευρώ κυρίως ,μιας και οι σ ΜΚ και leftg700 δεν το πιάνουν καλά το θέμα .

οι αριστεροί ριζοσπάστες οικονομολόγοι του RMF και της πρωτοβουλίας οικονομολόγων , από το 2010 , ΠΟΤΈ δεν είπαν ότι κεντρικός λόγος είναι η νομισματική υποτίμηση . είναι κάτι που κακώς , κάποιες φορές , υπάρχει στον λόγο του αλαβάνου . Κάτι σαν εθνικός κευνσιανισμός . Σαφώς πιο ρεαλιστικός και γειωμένος βέβαια από τον ευρωπαϊκό κευνσιανισμό του ΣΥΡΙΖΑ , που είναι ότι πιο ρομαντικό και απογειωμένο υπάρχει στην αριστερά .

κεντρική έννοια στην πρωτοπόρα δουλειά του Λαπαβίτσα και των λοιπών ήταν η κρίση της ΟΝΕ . Όχι η δραχμή . η συζήτηση βέβαια μοιραία πάει μετά στο ευρώ - δραχμή .

τι είναι κρίση της ΟΝΕ : ο παροξυσμός των ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ κέντρου και περιφέρειας εν μέσω κρίσης , δημιουργεί δημιουργεί την ανάγκη αθρόων χρηματοδοτικών ροών , χωρίς όμως εγγυήσεις αποπληρωμής , με το αξιόχρεο της περιφέρειας τιναγμένο στον αέρα .

Οι αστικές τάξεις ( κεντρικές και περιφερειακές ) αξιοποιούν την κρίση της ΟΝΕ . Οι κεντρικές για λιτότητα εναντίον των εργαζόμενων τους ( για να κρατήσουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα , που έχει σαν βάση την γερμανική λιτότητα εδώ και 15 χρόνια . Τα πρώτα θύματα της ΟΝΕ και της κρίσης της ήταν οι Γερμανοί εργαζόμενοι , και αυτό ήταν βασικό στην ανάλυση λαπαβίτσα , βέβαια οι μηλιοτσακαλώτοι το κάνουν γαργάρα ) και άνοιγμα της ψαλίδας με την περιφέρεια . Οι περιφερειακές αστικές τάξεις , εναντίον των εργαζόμενων τους .

η κουβέντα με όρους νομίσματος είναι μια κατασκευή των μνημονιακών think tank , που την πήραν οικονομολόγοι και στελέχη σαν τον Λαπατσιώρα , τον Μηλιό , τον Λάσκο και τον Τσακαλώτο . Δεν έχουν βοηθήσει και η γραφική και για μένα αντιδραστική πολιτικά υπερδραστηριοποίηση του Καζάκη , και όψεις του λόγου του αλαβάνου , και το γενικό προβοκάρισμα του τι λέει η αριστερή αντί ΟΝΕ άποψη .

κατάργηση της λιτότητας εντός ΟΝΕ είναι κατάργηση του νεοφιλελευθερισμού , με τον νεοφιλελευθερισμό δεδομένο . αυτή είναι η κουβέντα για την ΟΝΕ και το ευρω . όπως είπε το Φλεβάρη σε εκδήλωση του rproject o λαπαβίτσας , παρόντος του Λάσκου , " όποιος νομίζει ότι μιλάμε για το νόμισμα δεν έχει ιδέα για το θέμα που συζητάμε " .


από αμιγώς οικονομική άποψη , η ΟΝΕ αλλάζει , με τέλος της γερμανικής λιτότητας , εξαγωγές από την περιφέρεια στο κέντρο , πραγματική ανακύκλωση πλεονασμάτων .

στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό όμως , δεν υπάρχει καθαρή οικονομία . η ΟΝΕ , και η κρίση της ΟΝΕ είναι μια ταξική - εθνική στρατηγική , δεν αλλάζει έτσι απλά , και σίγουρα δεν αλλάζει από κάποιο ευρωπαϊκό υποκείμενο των από κάτω , μιας και ο καπιταλισμός αρθρώνεται εθνικά . Η άποψη της " ολοκλήρωσης " του προοδευτικού , έως και διεθνιστικού ρόλου της ΕΕ κατέρρευσε μέσα στο κύμα κοινωνικής δυστυχίας , εθνικής υποτίμησης και αποικιοποίησης .

κλείνοντας .

ΜΚ δεν υπάρχει κανένα σύνθημα " όχι με κάθε θυσία στο ευρώ " . υπάρχει το "καμία " .

με ποια έννοια το " καμία θυσία " είναι ... αριστερίστικο ? πόσες θυσίες σηκώνει δηλαδή ?

αυτό είναι η άποψη της ΔΗΜΑΡ , η απόλυτη ηγεμονία της ανανεωτικής πτέρυγας στον ΣΥΡΙΖΑ .


" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

ο ΣΥΡΙΖΑ ενιαιοποιήθηκε στην γραμμή , την φυσιογνωμία , την ανάλυση ,της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ .

ότι η αριστερή πλατφόρμα είναι η απόλυτη πλειοψηφία στον ενεργό ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό σε όποιον λίγο συμμετέχει στο κίνημα και την αριστερά . Αρκεί το λίγο , δεν χρειάζεται πολύ . τα ενεργά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ , με το ζόρι είναι 10000 . εδώ σε μας είναι 1 προς 5 . Καλώς η κακώς , είμαστε στα πράγματα και έχουμε υποχρέωση να τα λέμε .

όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει όχι κρατικοποίηση του κόμματος - όχι κομματικοποίηση του κράτους δεν εννοεί κάτι θετικό , ριζοσπαστικό κλπ , μιας και δεν το συνοδεύει από θεσμούς λαϊκής εξουσίας και αλλαγής των παραγωγικών και αναπαραγωγικών δομών . απλά εννοεί πως η κυβέρνηση του θα είναι μια κανονική κυβέρνηση του καπιταλιστικου κράτους που θα υλοποιεί τις αστικές κρατικές και ιμπεριαλιστικές στρατηγικές .

επίσης υπάρχει θέμα διαχείρισης της σφραγίδας του ΣΥΡΙΖΑ από την ηγετική ομάδα που ... λίγες μέρες μετά το συνέδριο έριξε εκ νέου τον ΣΥΡΙΖΑ στην μαύρη τρύπα της κεντροαριστεράς , της συμμαχίας με ότι πιο φθαρμένο μας έρχεται από το ΠΑΣΟΚ , με μεγαλοπαράγοντες του μνημονίου που πήραν 0, 9 % στις πρώτες εκλογές , και ντράπηκαν να κατέβουν μετά .

κανονικά , στην παράδοση της αριστεράς , οι συμπεριφορές αυτές είναι θέμα αντιπαράθεσης , μέχρι με την ενσώματη έννοια .

γραφεία - σφραγίδα - εφημερίδα . δεν μπορεί κανείς να κάνει κατάληψη σε αυτά . με τις πλάτες του κράτους και στις πλάτες των αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ .

ελπίζω να μην κατέβει , τόσο κόπο έκανα . αλλά επειδή μάλλον θα κατέβει , αν τυχόν δεν είναι τώρα online ο διαχειριστής , και το δουν κάποιοι αυτό που έχω να πω στους σ της αριστερής πλατφόρμας και τους τίμιους αγωνιστές του συριζα εκτός αριστερής πλατφόρμας , είναι ότι οι μάχες που θα ενταθούν από το φθινόπωρο και μετά , για να φύγουν μαζί με την πολιτική τους και να έρθει κυβέρνηση της αριστεράς που , απλά πράγματα , να είναι διατεθειμένη , στηριγμένη ( έμπρακτα με δομές και θεσμούς όχι λέμε τώρα ) στους χώρους εργασίας - σπουδών - γειτονιές , να προχωρήσει σε βασικές αλλαγές στην οικονομική - παραγωγική δομή , να απεγλωβιστεί από τους δανειστές και να βγάλει την χώρα από την τρόικα ( που δεν είναι τέρας , ΕΚΤ Ευρ επιτροπή και ΔΝΤ , έχουν όνομα και διεύθυνση ) δηλ το μνημόνιο .

δεν είναι θέμα να το κάνει μια μέρα μετά τις εκλογές , αυτό είναι μια εκλογικίστικη κριτική και όχι από τα αριστερά .

να έχει όμως τον ορίζοντα . και να ζητάει πολιτική εντολή για αυτό .

" κάποιος σύντροφος "